ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ
ໃນສະພາບແວດລ້ອມສາກົນໃນປະຈຸບັນ
ໃນສະພາບແວດລ້ອມສາກົນໃນປະຈຸບັນ
ເລຂາທິການໃຫຍ່, ປະທານປະເທດ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ພ້ອມກັບບັນດາເອກອັກຄະລັດຖະທູດ ແລະ ຫົວໜ້າກົງສູນໃຫຍ່ຫວຽດນາມ ໃນຕ່າງປະເທດ (ປີ 2020) _ພາບ: ສາລະຄະດີ
ແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດໄດ້ປະກົດຂຶ້ນມາດົນນານແລ້ວ ພ້ອມກັບການເກີດຂອງລັດ - ປະເທດຊາດຕ່າງໆ. ບັນດາປະເທດຕ່າງກັນມີວິທີການກໍານົດຜົນປະໂຫຍດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ປະເທດໜຶ່ງກຳນົດຜົນປະໂຫຍດຕາມແຕ່ລະຂົງເຂດເຊັ່ນການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ... ປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ກຳນົດຜົນປະໂຫຍດຕາມລະດັບຄວາມສຳຄັນ (ຄວາມຍືນຍົງຄົງຕົວ, ສະຫຼັກສຳຄັນ, ສຳຄັນ, ສຳຮອງ...). ເນື້ອໃນເຫຼົ່ານີ້ສ້າງພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ບັນດາປະເທດສາມາດກຳນົດບັນຫາບຸລິມະສິດ, ບັນຫາສະຫຼັກສຳຄັນ ທີ່ຕ້ອງປົກປັກຮັກສາ, ບັນຫາໃດທີ່ອາດສາມາດປະນີປະນອມຊົ່ວຄາວ(1). ແຕ່ວ່າ, ເພື່ອສ້າງພື້ນທີ່ໃຫ້ແກ່ການປະພຶດຢ່າງໄຫວພິບໃນການພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ບໍ່ແມ່ນວ່າປະເທດໃດໆກໍ່ເປີດເຜີຍເນື້ອໃນຂອງຜົນປະໂຫຍດສະເພາະຂອງຕົນຕໍ່ສາທາລະນະ.
ຜົນປະໂຫຍດໃນການພົວພັນລະດັບຊົນຊາດ, ປະເທດຊາດ ແລະ ສາກົນ
ຖ້າໃນເມື່ອກ່ອນ, ທັດສະນະທົ່ວໄປຖືວ່າ ການຕ່າງປະເທດເປັນການຂະຫຍາຍກິດຈະການພາຍໃນ, ແຕ່ໃນທຸກວັນນີ້, ພາຍໃຕ້ຜົນກະທົບຂອງໂລກາພິວັດ, ວຽກງານພາຍໃນປະເທດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ບໍ່ມີປະເທດໃດທີ່ສາມາດຢືນຢູ່ຄົນດຽວໄດ້ ໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກປັດໄຈພາຍນອກ. ສະພາບການໂລກໃນປະຈຸບັນໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ມີສອງສາຍພົວພັນທີ່ຕ້ອງພິຈາລະນາ, ນັ້ນແມ່ນ: ການພົວພັນລະຫວ່າງລັດ (ຕົວແທນໂດຍຊົ້ນຊັ້ນ) ກັບປະເທດຊາດ (ບັນດາຊັ້ນຄົນປະຊາຊົນ) ແລະ ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ, ບັນດາປະເທດຊາດນຳກັນ; ໃນນັ້ນ, ຜົນປະໂຫຍດແມ່ນປັດໄຈສອດຫ້ອຍຕະຫຼອດບັນດາສາຍພົວພັນເຫຼົ່ານີ້.
ທີໜຶ່ງ, ຊົນຊາດ ແລະ ປະເທດຊາດ ແມ່ນແນວຄວາມຄິດທີ່ມີຄວາມໝາຍໃກ້ຄຽງກັນ ແຕ່ມີຫຼາຍຈຸດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຊົນຊາດ ແມ່ນພື້ນຖານຂອງປະເທດຊາດ; ສ່ວນ ປະເທດຊາດ ແມ່ນການສະແດງອອກທີ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານການເມືອງຂອງຊົນຊາດ. ຊົນຊາດແມ່ນນິລັນດອນ, ປະເທດຊາດມີຂອບເຂດຈຳກັດ. ປະເທດຊາດ ແລະ ຊົນຊາດ ບໍ່ແມ່ນເວລາໃດກໍ່ເປັນເອກະພາບນຳກັນທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດ. ເມື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊາດ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດບໍ່ສອດຄ່ອງກັນ, ຄວາມຂັດແຍ້ງທາງດ້ານການເມືອງ-ສັງຄົມຂອງປະເທດນັ້ນຈະເກີດຂຶ້ນ, ແລະ ລັດ-ປະເທດຊາດນັ້ນຈະປະເຊີນກັບການທ້າທາຍຄວາມຊອບທຳ. ຖ້າຜົນປະໂຫຍດສອງຢ່າງນີ້ເປັນເອກະພາບກັນ, ລັດ-ປະເທດຊາດນັ້ນຈະມີຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ພັດທະນາ. ເພື່ອບັນລຸເຖິງຄວາມເປັນເອກະພາບນັ້ນ, ຊົນຊັ້ນທີ່ເປັນຕົວແທນຂອງປະເທດຊາດຕ້ອງມີຄວາມສາມາດ ແລະ ຕ້ອງຮູ້ຈັກນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນມາຮ່ວມໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ, ຮູ້ວິທີປະຕິບັດເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ, ເພື່ອນຳພາປະເທດຊາດກ້າວຂຶ້ນ.
ທີສອງ, ປະເທດ ແລະ ສາກົນ ແມ່ນການພົວພັນລະຫວ່າງອັນສະເພາະ ແລະ ອັນທົ່ວໄປ. ບັນດາປະເທດ ແລະ ການພົວພັນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດສ້າງເປັນສາກົນ; ແລະ ສາກົນແມ່ນສະພາບແວດລ້ອມເພື່ອໃຫ້ບັນດາປະເທດປະຕິສຳພັນນຳກັນ. ການພົວພັນສາກົນ ໂດຍທາດແທ້ແລ້ວ ແມ່ນການພົວພັນຮ່ວມມື ຫຼື ແຂ່ງຂັນກັນທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດນັ້ນເອງ. ປະເທດໜຶ່ງທີ່ເຂົ້າຮ່ວມຊີວິດສາກົນຕ້ອງແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງບັນຫາຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງອັນສະເພາະ ແລະ ອັນທົ່ວໄປ. ຖ້າເນັ້ນອັນທົ່ວໄປເກີນຄວນໂດຍລືມອັນສະເພາະ, ປະເທດຈະຕົກໃນຄວາມສ່ຽງຂອງການໄລ່ຕາມລັດທິສາກົນນິຍົມໄຮ້ຈິງ. ກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າເນັ້ນພຽງອັນສະເພາະ ແລະປັດເປົ່າບັນດາຄຸນຄ່າລວມ, ປະເທດນັ້ນຈະຕົກໃສ່ລັດທິຊາດນິຍົມຄັບແຄບ. ຊ້ຳບໍ່ໜຳ, ຖ້າເນັ້ນອັນສະເພາະ ແລະໃຊ້ສິດອຳນາດຮຸນແຮງແນໃສ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງປະເທດອື່ນ, ບໍ່ຫົວຊາຕໍ່ບັນດາຄຸນຄ່າພື້ນຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ, ປະເທດນັ້ນໄດ້ສະແດງອອກເຖິງລັດທິອຳນາດບາດໃຫຍ່.
ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດເປັນພື້ນຖານເພື່ອຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາພາຍໃນຂອງປະເທດ ທັງຄວບຄຸມການປະພຶດຂອງປະເທດນັ້ນໃນເວທີສາກົນ. ແຕ່ວ່າ, ການກຳນົດຜົນປະໂຫຍດແມ່ນວຽກງານສ່ວຍຫຼາຍມີລັກສະນະອັດຕະວິໄສ, ຂຶ້ນກັບຄວາມຮັບຮູ້ຂອງແຕ່ລະຊາດ-ປະເທດຊາດ. ໃນພາກຕົວຈິງແລ້ວ, ບໍ່ແມ່ນເວລາໃດໆຜົນປະໂຫຍດຊອງຊາດ-ປະເທດຊາດກໍ່ໄດ້ຖືວ່າສູງກວ່າໝູ່ໝົດ. ໃນຫຼາຍກໍລະນີ, ເລື່ອງນີ້ຖືກແຊກຄຸມດ້ວຍຜົນປະໂຫຍດພາກສ່ວນ, ຜົນປະໂຫຍດກຸ່ມພາຍໃນແຕ່ລະປະເທດ, ບັນດາປັດໄຈພາຍນອກເຊັ່ນ: ບັນດາທ່າອຽງ, ກະແສແນວໂນ້ມໃນໂລກ (ລັດທິຊາດນິຍົມ, ລັດທິປະຊານິຍົມ, ກະແສການຕ້ານໂລກາພິວັດ, ການປະທ້ວງ, ບໍ່ເຊື່ອຟັງພົນລະເຮືອນ...) ຫຼືຊ້ຳບໍ່ໜຳ ແມ່ນການແຊກແຊງໂດຍກົງ ແລະ ທາງອອ້ມຂອງຕ່າງປະເທດ.
ບັນຫາຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ ໃນສະພາບແວດລ້ອມສາກົນປະຈຸບັນ
ປະຫວັດສາດຂອງຊາດ, ປະເທດຊາດຕ່າງໆໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຜົນປະໂຫຍດເວລາໃດໆກໍ່ແມ່ນປັດໄຈຫຼັກທີ່ຄວບຄຸມສົງຄາມ ແລະ ສັນຕິພາບ, ການຮ່ວມມືແລະການແກ່ງແຍ້ງກັນ. ເມື່ອສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງຢຸດຕິລົງ, ໂລກຫັນເຂົ້າສູ່ສະໄໝໃໝ່, ໃນນັ້ນການແກ້ໄຂບັນຫາຜົນປະໂຫຍດໂດຍພື້ນຖານແລ້ວບໍ່ໄດ້ຜ່ານສົງຄາມຮ້ອນອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ຜ່ານການເຈລະຈາ ແລະ ການປະນີປະນອມລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ, ກະທັ່ງໃນສະພາບການຂອງການແບ່ງຝ່າຍ, ແບ່ງສາຍໃນການພົວພັນສາກົນ. ລະບົບບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນຫຼາຍຝ່າຍ, ໃນນັ້ນໃຈກາງແມ່ນສະຫະປະຊາຊາດ, ທະນາຄານໂລກ (WB), ກອງທຶນການເງິນສາກົນ (IMF), ອົງການການຄ້າໂລກ (WTO)... ທີ່ບັນດາປະເທດສ້າງຂຶ້ນແນໃສ່ແກ້ໄຂບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ້ງທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດນຳກັນ ບົນພື້ນຖານກົດໝາຍ ແລະ ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ. ໂລກາພິວັດທີ່ພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນດາຊົນຊາດ ແລະ ປະເທດຊາດຮັບຮູ້ໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງການຮ່ວມມືແລະເຊື່ອມຕໍ່ກັນ. ຈາກນັ້ນ, ໂລກໄດ້ເຫັນກັບຕາ ການກຳເນີດຢ່າງກວ້າງຂວາງຂອງບັນດາກົນໄກເຊື່ອມຕໍ່ພາກພື້ນ, ພົ້ນເດັ່ນແມ່ນສະຫະພັນເອີຣົບ (EU), ສະມາຄົມບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ (ASEAN)... ແລະ ບັນດາຂໍ້ຕົກລົງການຄ້າສາກົນໃນລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ລະຫວ່າງພາກພື້ນ.
ສົງຄາມເຢັນສິ້ນສຸດລົງໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1990 ໄດ້ພາໃຫ້ໂລກຂ້າມຜ່ານຈາກລະບຽບສອງຂົ້ວ ເປັນລະບຽບໂລກໃໝ່, ຫຼາຍຂົ້ວ, ຫຼາຍສູນກາງ. ໃນນັ້ນ, ການກະທົບທີ່ແຂງແຮງທີ່ສຸດຕໍ່ໄລຍະຂ້າມຜ່ານນີ້ແມ່ນ “ການປ່ຽນອຳນາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່” ສາມຄັ້ງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້: ທີໜຶ່ງ, ຈາກເໜືອລົງໃຕ້ (ຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງບັນດາປະເທດພັດທະນາແລ້ວ ແລະ ບັນດາປະເທດກຳລັງພັດທະນາໄດ້ແຄບລົງ); ທີສອງ, ແຕ່ຕາເວັນຕົກຫາຕາເວັນອອກ (ໃຈກາງຂອງໂລກກຳລັງຍ້າຍຈາກມະຫາສະໝຸດອັດລັນຕິກ ມາ ປາຊີຟິກ); ທີສາມ, ແຕ່ເທິງລົງລຸ່ມ (ການປ່ຽນອຳນາດຈາກບັນດາອັດຕະພາບຂອງລັດເປັນອັດຕະພາບນອກພາກລັດ).
ການປ່ຽນລະບຽບໂລກນັ້ນບໍ່ສາມາດພົ້ມອອກຈາກກົດເກນຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງໄດ້. ການຄົງຕົວຂອງບັນດາທ່າອຽງເວລາໃດກໍ່ພາໃຫ້ເກີດການຕ້ານທ່າອຽງ. ຕົວຢ່າງວ່າ, ໂລກາພິວັດແມ່ນສອງດ້ານຂອງບັນຫາ, ຍ້ອນວ່າມັນສ້າງເປັນສະຖານະການ “ຜູ້ຊະນະ, ຜູ້ແພ້” ຢູ່ພາຍໃນແຕ່ລະປະເທດ ແລະ ລະຫວ່າງປະເທດ. ຢູ່ພາຍໃນແຕ່ລະປະເທດ, ຜົນປະໂຫຍດທີ່ໂລກາພິວັດນຳມາໃຫ້ ຈະບໍ່ໄດ້ແຈກຈ່າຍຢ່າງສະເໝີພາບ ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍກຸ່ມຄົນງານຂອງແບບວິທີການຜະລິດແບບເກົ່າຖືກສູນເສຍວຽກເຮັດງານທຳ, ເຮັດໃຫ້ຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບກັນ ແລະ ຄວາມຂັດແຍ້ງສັງຄົມເພີ່ມຂຶ້ນ. ບັນດາຈຸດອ່ອນເປັນລົບຂອງ “ຝ່າມືທີ່ບໍ່ມີຕົນຕົວ” ຍິ່ງປາກົດອອກຢ່າງຈະແຈ້ງ, ມີລະດັບສັບສົນກວ່າ, ໃນຂະນະທີ່ບັນດາລັດ ແລະ ຊົນຊັ້ນກຳອຳນາດບໍ່ສາມາດໄກ່ເກ່ຍຜົນປະໂຫຍດໃນສັງຄົມຕໍ່ໜ້າສະຖານະການໄດ້. ນີ້ແມ່ນແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມສົມບຸນໃຫ້ແກ່ບັນດາຂະບວນການປະທ້ວງ, ຕໍ່ຕ້ານລັດຖະບານ ແລະ ລັດທິຊາດນິຍົມທີ່ມີສີສັນປະຊານິຍົມຟື້ນຕົວຂຶ້ນ ທັງຢູ່ບັນດາປະເທດພັດທະນາແລ້ວ ແລະ ກຳລັງພັດທະນາ.
ໃນສະພາບການໂລກທີ່ຜັນປ່ຽນເລື້ອຍ, ການພົວພັນສາກົນປ່ຽນແປງເມື່ອບັນດາປະເທດຮັບຮູ້ໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນເອງ. ລະບຽບໂລກ ແລະ ລະບົບສາກົນປະຈຸບັນຖືກຖືວ່າກຳລັງເຮັດໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ທ່າໄດ້ບຽບທີ່ມີຢູ່ຂອງບັນດາປະເທດພັດທະນາແລ້ວຫຼຸດລົງ, ພ້ອມກັນນັ້ນເປັນ “ເສື້ອຜືນທີ່ຄັບເກີນໄປ” ສຳລັບບັນດາປະເທດພັດທະນາ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດທີ່ກຳລັງຟື້ນຕົວຂຶ້ນ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ເພື່ອຍາດແຍ່ງເອົາຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຖານະບົດບາດຂອງຕົນ, ການແຂ່ງຂັນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດໃນກຸ່ມ “ປະຈຳ” ແລະ ກຸ່ມ “ກຳລັງຟື້ນຕົວຂຶ້ນ” ນັບມື້ນັບຮຸນແຮງຂຶ້ນ. ໃນນັ້ນ, ການພົວພັນລະຫວ່າງອາເມລິກາ ແລະ ຈີນ ພາຍຫຼັງສາມທົດສະວັດໄດ້ກາຍເປັນການພົວພັນຕົ້ນຕໍ່ທີ່ແຊກຄຸມການພົວພັນສາກົນ, ໄດ້ຫັນແຕ່ສີສັນການຮ່ວມມື ມາເປັນການແຂ່ງຂັນຍຸດທະສາດຮອບດ້ານ ເພື່ອຍາດຊິງສະຖານະມະຫາອຳນາດແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວໃນທົດສະວັດໜ້າ.
ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບຽບສາກົນເຮັດໃຫ້ເກີດການສັ່ນສະເທືອນ ແລະ ແຊກຊ້ອນກັນລະຫວ່າງບັນດາປັດໄຈໃໝ່ - ເກົ່າ. ກົດໝາຍສາກົນພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຍ້ອນການກັບຄືນມາຂອງລັດທິອຳນາດປະເທດໃຫຍ່, ລັດທິຊາດນິຍົມເຫັນແກ່ຕົວ, ລັດທິຫົວຮຸນແຮງໃນຫຼາຍສ່ວນຂອງໂລກ. ບັນດາສະຖາບັນຫຼາຍຝ່າຍປະເຊີນໜ້າກັບການທ້າທາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃນດ້ານຄວາມຊອບທຳ, ໂດຍມີສຽງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປະຕິຮູບອົງການສະຫະປະຊາຊາດ, WB, IMF, WTO... ໄປພ້ອມກັນກັບທ່າອຽງ ເຊິ່ງປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງ ສ້າງຕັ້ງອົງການພາກພື້ນ ຫຼື ສາກົນດ້ວຍຕົນເອງຂຶ້ນເຊັ່ນ ກຸ່ມປະເທດເສດຖະກິດພັດທະນາແລະເສດຖະກິດພົນເດັ່ນໃໝ່ (BRICS), ທະນາຄານເພື່ອການລົງທຶນໂຄງສ້າງພື້ນຖານແຫ່ງອາຊີ (AIIB)...
ໃນສະພາບການດຽວກັນ, ບັນດາປະເທດຂະໜາດກາງ ແລະ ຂະໜາດນ້ອຍຮັບຮູ້ຈະແຈ້ງວ່າ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຈະໄດ້ຮັບປະກັນໃນລະບຽບສາກົນທີ່ອິງຕາມກົດໝາຍສາກົນ ແລະ ລັດທິຫຼາຍຝ່າຍ. ໃນພາກຕົວຈິງ, ບັນດາປະເທດນີ້ໄດ້ມີຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດຂອງຕົນໃນສະຖານະການໃໝ່ທີ່ມີຄວາມທົດສອບຫຼາຍຢ່າງ. ຄຽງຄູ່ກັບເອກະລັກ, ຜົນປະໂຫຍດເຄີບເປັນປັດໄຈຕັດສິນເຖິງການເຂົ້າຮ່ວມຫຼືບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນຄຳໝັ້ນສັນຍາ, ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຫຼືການລວມຕົວຫຼືການແຍກຕົວຂອງປະຊາຊາດ. ຜົນປະໂຫຍດຢູ່ນີ້ລວມມີທັງຜົນປະໂຫຍດທີ່ໄດ້ຮັບໃນເວລາເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດທີ່ສູນເສຍເມື່ອຍອມສະຫຼະສິດສ່ວນໜຶ່ງໃນສິດຕັດສິນດ້ວຍຕົນເອງຂອງຕົນ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ມີປະກົດການຕ່າງໆທີ່ປະກົດຂຶ້ນເຊັ່ນ ປະເທດອາເມລິກາພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງ ປະທານາທິບໍດີ ໂດນັນ ທຣັມ ໄດ້ຖອນອອກຈາກຄຳໝັ້ນສັນຍາສາກົນຈຳນວນໜຶ່ງ; ປະເທດ ອັງກິດ ຖອນອອກຈາກສະຫະພາບເອີຣົບ ແລະ ການຫຼຸດລົງຂອງບົດບາດຂອງສະຖາບັນແລະການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນ. ເຫດຜົນມາຈາກການທີ່ປະເທດຕ່າງໆບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂບັນຫາຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງສ່ວນສະເພາະແລະສ່ວນລວມ, ທັງພາຍໃນປະເທດແລະໃນການສຳພັນກັບປະເທດອື່ນໆ.
ໃນຍຸກອຸດສາຫະກຳແລະໂລກາພິວັດ, ບັນດາບັນຫາລະດັບໂລກນັບມື້ນັບມີຄວາມຈຳເປັນຮີບດ່ວນ. ພົ້ນເດັ່ນແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍຈາກການປ່ຽນແປງສະພາບພູມິອາກາດແລະໂລກລະບາດກຳລັງກາຍເປັນ “ສັດຕູທົ່ວໄປ” ທີ່ບໍ່ມີປະເທດໃດສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ດ້ວຍຕົນເອງ. ສິ່ງທີ່ຢອກກວນຄື, ອຸປະສັກທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນການຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູທົ່ວໄປແມ່ນມາຈາກຄວາມຈິງທີ່ວ່າລັດຕ່າງໆຍັງໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນກັບຜົນປະໂຫຍດໄລຍະສັ້ນຫຼາຍກວ່າຜົນປະໂຫຍດໄລຍະຍາວ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດອຸດສາຫະກຳຍັງບໍ່ທັນບັນລຸຂໍ້ຕົກລົງຮ່ວມກັນໃນການຫຼຸດຜ່ອນການປ່ອຍກ໊າດເຮືອນແກ້ວທົ່ວໂລກ ຫຼື “ລັດທິຊາດນິຍົມວັກຊີນ” ທີ່ກຳລັງດຳເນີນຢູ່ໃນສະພາບການໂລກລະບາດໂຄວິດ-19 ຍັງແຜ່ລາມໄປທົ່ວໂລກໃນ 2 ປີທີ່ຜ່ານມາ. ຄວາມພະຍາຍາມຮ່ວມມືສາກົນປະຈຸບັນໄດ້ດຳເນີນໄປແລ້ວ, ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນທັນການ, ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ບໍ່ຢູ່ໃນລະດັບການບໍລິຫານທົ່ວໂລກ.
ໂລກຍັງຄົງໄຕ່ຕອງກ່ຽວກັບຮູບແບບການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມໃນສະພາບການໃໝ່. ຖ້າວ່າຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອການພັດທະນາແບບຍືນຍົງເປັນເລື່ອງທີ່ກົມກຽວຜົນປະໂຫຍດຂອງຄົນລຸ້ນປະຈຸບັນ ແລະຄົນລຸ້ນຕໍ່ໆໄປ, ການພັດທະນາລວມແມ່ນເລື່ອງຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດທີ່ສະເໝີພາບ ລະຫວ່າງຊຸມຊົນທົ່ວໂລກ. ຄວາມສ່ຽງຂອງການຖືກ “ປະໄວ້ຂ້າງຫຼັງ” ແມ່ນມີຈິງສໍາລັບປະເທດ, ຊົນຊາດ, ບັນດາກຸ່ມຄົນ, ທັງທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ, ການເມືອງ, ວັດທະນະທໍາ, ສຸຂະພາບ, ການສຶກສາ... ການພັດທະນາຂອງວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ດ້ານໜຶ່ງ, ຊ່ວຍໃຫ້ໂລກກ້າວໜ້າກວ່າ; ອີກດ້ານໜຶ່ງ, ກໍ່ພາໃຫ້ເກີດຄວາມທ້າທາຍໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ: ການຮັກສາຄວາມແອດໄພເຄືອຂ່າຍ, ການຮັກສາຄວາມປອດໄພທາງການແພດ... ຫຼືຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຊັກຊ້າທາງດ້ານເສດຖະກິດ. ນັ້ນແມ່ນບັນຫາຜົນປະໂຫຍດເຊິ່ງຈຳເປັນຕ້ອງແກ້ໄຂໃນໂລກຍຸກໂລກາພິວັດ ແລະ ຂຶ້ນຕໍ່ເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ກວ່າເວລາໃດໝົດ, ປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນເວລາທີ່ບັນດາປະຊາຊາດຕ້ອງໄປເຖິງຄວາມຮັບຮູ້ຮ່ວມກັນ ກ່ຽວກັບບັນດາຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ ເພື່ອພ້ອມກັນຮ່ວມມື, ບັນດາໄພອັນຕະລາຍທີ່ຕ້ອງພ້ອມກັນແກ້ໄຂ, ເພື່ອຖືເອົານັ້ນເປັນພື້ນຖານແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາສະເພາະ ແລະ ບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ່ງດ້ານຜົນປະໂຫຍດອື່ນໆ.
ຮັບປະກັນສູງຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະຍຸດທະສາດໃໝ່
ໃນປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ, ນັບແຕ່ການກຳເນີດຂອງລັດ ວັນລາງ, ຄວາມສຳນຶກກ່ຽວກັບຊົນຊາດ-ປະເທດຊາດໄດ້ປາກົດຂຶ້ນ. ໃນຫຼາຍພັນປີແຫ່ງການສ້າງຕັ້ງແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜ່ານການຕໍ່ສູ້ຕ້ານສັດຕູຜູ້ຮຸກຮານ ແລະ ຕ້ານໄພທຳມະຊາດ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມສຳນຶກນັ້ນເປັນຮູບຮ່າງຂຶ້ນແລະໄດ້ຮັບການປັບປຸງ. ຈາກນັ້ນ, ຈິນຕະນະການກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດກໍ່ປາກົດຂຶ້ນພ້ອມກັບຈິດສຳນຶກກ່ຽວກັບຊົນຊາດ, ປະເທດຊາດ. ບັນດາບົດນິພົນແບບສະບັບເຊັ່ນ: ດິນແດນປະເທດທາງພາກໃຕ້, ຖະແຫຼງການໄຊຊະນະໃນການຕ້ານກອງທະຫານອູ່,... ເປັນຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງທີ່ສຸດທີ່ສະແດງເຖິງຈິດສຳນຶກໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ຂອງຫວຽດນາມນັບແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ.
ປະຫວັດສາດໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ການໃຫ້ຊາດ-ປະເທດຊາດກ່ອນສະເໝີຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມຜ່ານຜ່າໄລຍະທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ. ເພື່ອຊາດ-ປະເທດຊາດ, ຊາວຫວຽດນາມເຕັມໃຈທີ່ຈະປະລະຄວາມແຄ້ນສ່ວນຕົວເພື່ອໃຫ້ “ກະສັດແລະບ່າວໄພ່ເປັນຈິດໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ, ອ້າຍນ້ອງສາມັກຄີ, ປະເທດຮ່ວມແຮງກັນ”. ເພື່ອຊາດ-ປະເທດຊາດ, ຊາວຫວຽດນາມຕັດສິນໃຈວ່າຈະບໍ່ສູນເສຍທີ່ດິນທີ່ບັນພະບຸລຸດສ້າງໄວ້ພຽງຄືບດຽວ ແລະ ທັນທີທີ່ຂັບໄລ່ຜູ້ຮຸກຮານອອກນອກປະເທດ ຫວຽດນາມກໍ່ສົ່ງທູດຂອງຕົນໄປລິເລີ່ມສ້າງສັນຕິພາບ “ເຮັດແນວໃດໃຫ້ດິນແດນຄົບຖ້ວນ, ຫວັງວ່າມີຄວາມປອດໄພ”, ເພື່ອສາມາດອ້າງຕົວວ່າເປັນຈັກກະພັດ ແລະພົວພັນກັບພາຍນອກໃນຖານະກະສັດໄດ້.
ມູນເຊື້ອດັ່ງກ່າວນັ້ນທີ່ໄດ້ສືບທອດ ແລະ ພັດທະນາໃນໄລຍະປະຫວັດສາດຂອງປະເທດຫວຽດນາມ. ການກຳເນີດຂອງພັກກອມມູນິດ ຫວຽດນາມ ປີ 1930 ທີ່ໄດ້ຢຸດຕິໄລຍະວິກິດການການນຳ, ເປີດເສັ້ນທາງກູ້ຊາດ ແລະ ພັດທະນາ ຂອງປະເທດຊາດຫວຽດນາມ. ໃນຕະຫຼອດໄລຍະນຳພາການປະຕິວັດໃນ 90 ກວ່າປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຍາມໃດກໍ່ຖືເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດເປັນ ເປັນອັນດັບໜຶ່ງ, ກ່ອນອື່ນໝົດ, ເປັນເອກະພາບແລະ ສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊັ້ນ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊາດ. ພັກຢືນຢັນວ່າ ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊາດ ແລະຜົນປະໂຫຍດປະເທດຊາດ ຂອງຫວຽດນາມແມ່ນເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວ(2). ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນ, ເຊິ່ງຜູ້ຕາງໜ້າແມ່ນພັກກອມມູນິດ ເປັນເອກະພາບກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ ແລະ ທົ່ວປວງຊົນທັງຊາດ.
ໃນໄລຍະຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນ ແລະ ຈັດກະພັດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຍາມໃດກໍ່ຖືຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດເປັນອັນດັບໜຶ່ງ, ດ້ວຍເປົ້າໝາຍສູງສຸດແມ່ນເອກະລາດແຫ່ງຊາດແລະສັງຄົມນິຍົມ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ພັກໄດ້ນຳພາປະເທດຊາດດຳເນີນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານສອງຄັ້ງຢ່າງສຳເລັດຜົນ ແລະ ທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ. ກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກໄດ້ເບິ່ງຕົວຈິງຢ່າງກົງໄປກົງມາ ແລະ ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຮອບດ້ານ, ນຳພາປະເທດຜ່ານຜ່າວິກິດການເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ມ້າງເພການປິດລ້ອມຂວ້ຳບາດຂອງສັດຕູ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນເທື່ອລະກ້າວ, ເປີດກາລະໂອກາດໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດ. ບັນດາຂີດໝາຍປະຫວັດສາດດັ່ງກ່າວນັ້ນ ໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງການຍຶດໝັ້ນປະຕິບັດຕາມຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ບົນພື້ນຖານການຮ່ວມມືສາກົນ.
ຕະຫຼອດໄລຍະເວລາດັ່ງກ່າວ, ຈິນຕະນາການຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ໄດ້ມີຄວາມສືບທອດ, ເສີມຂະຫຍາຍ, ເໝາະສົມກັບສະຖານະການສາກົນ ແລະ ສະພາບການຢູ່ພາຍໃນປະເທດ. ນັບແຕ່ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 3 ສະໄໝທີ 7 (ເດືອນກຸມພາ 1992), ພັກກອມມູນິດ ຫວຽດນາມ ໄດ້ວາງອອກທິດນຳແກ້ໄຂບັນດາບັນດຫາສາກົນສີ່ຂໍ້ແມ່ນ "ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດທີ່ແທ້ຈິງຂອງຊາດ”. ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 11 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ໄດ້ຢືນຢັນເປົ້າໝາຍກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຢ່າງເປັນທາງການ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 12 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດາມ ກໍ່ໄດ້ກຳນົດວ່າ: “ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ບົນພື້ນຖານບັນດາຫຼັກການພື້ນຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ, ສະເໝີພາບ ແລະ ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ…”(3). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ (ເດືອນມີນາ 2021) ຢືນຢັນວ່າ: “ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ບົນພື້ນຖານຫຼັກການພື້ນຖານຂອງກົດບັດສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ກົດໝາຍສາກົນ, ສະເໝີພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ມີຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ”(4).
ໃນໄລຍະຍຸດທະສາດປະຈຸບັນ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຂອງຫວຽດນາມອາດຈະ ກຳນົດຕາມເນື້ອໃນດັ່ງນີ້: ຮັບປະກັນເອກະລາດແຫ່ງຊາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ຍືນຍົງ, ຍົກສູງຖານະບົດບາດ ແລະ ອິດທິພົນສາກົນຂອງປະເທດ.
ຮັບປະກັນເອກະລາດແຫ່ງຊາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ ແມ່ນປົກປັກຮັກສາເອກະລາດແຫ່ງຊາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ, ເອກະພາບ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນ, ເຂດທະເລ, ໝູ່ເກາະ, ເຂດຟ້າ ຂອງປະເທດໃຫ້ໝັ້ນຄົງຄົບຖ້ວນ ເຊິ່ງຕັດພັນກັບການປົກປັກຮັກສາພັກ, ລັດ, ປະຊາຊົນ ແລະ ລະບອບສັງຄົມນິຍົມ, ລວມທັງການປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳ ແລະ ຖືກກົດໝາຍຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດໃນເນື້ອໃນນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບປະເທດ ແລະ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ, ກັບລະບົບການເມືອງ ແລະ ລະບອບສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ກັບພາລະບົດບາດນຳພາປະເທດ ແລະ ທັດສະນະ, ແນວທາງ, ນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະລັດ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນສິດທິຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ໃນການຕັດສິນດ້ວຍຕົນເອງຕໍ່ຊາຕາກຳ ແລະ ອະນາຄົດຂອງຕົນ, ຕັດສິນການເລືອກເອົາພັກການເມືອງທີ່ນຳພາປະເທດດ້ວຍຕົນເອງ, ລະບົບການເມືອງ ແລະ ລະບອບສັງຄົມ, ລະບົບແນວຄິດ ແລະ ລະບົບຄຸນຄ່າທີ່ມຸ່ງໝັ້ນປະຕິບັດ. ຜົນປະໂຫຍດຂອຊາດ-ປະເທດຊາດໄດ້ສ່ອງແສງມູນເຊື້ອປະຫວັດສາດ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຂອງຊາດຫວຽດນາມທັງໝົດ ໃນຕະຫຼອດໄລຍະປະຫວັດສາດການຕໍ່ສູ້ສ້າງຊາດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດແຕ່ກ່ອນມາຮອດປະຈຸບັນ ແລະ ຜ່ານບັນດາໄລຍະປະຕິວັດ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ຍືນຍົງ ແມ່ນສ້າງສາປະເທດມຫ້ເຂັ້ມແຂງຮູ່ງເຮືອງສີວິໄລ ດ້ວຍການປະສົມກຳລັງແຮງພາຍໃນກັບກຳລັງແຮງພາຍນອກ ມຸ້ງສູ່ເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ສີວິໄລ”. ຢູ່ໃນເນື້ອໃນນີ້, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປຸກລຸກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍທຸກໆແຫຼ່ງພະລັງງານຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢ່າງຂະຫຍັນຂັນເຂື່ອນ, ຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ຍືນຍົຄົງ, ພ້ອມທັງຍາດແຍ່ງ, ຂຸດຄົ້ນ ແລະ ນຳໃຊ້ໃຫ້ໝົດ ຄວາມສາມາດທຸກແຫຼ່ງພະລັງຈາກພາຍນອກ ເພື່ອຮັບໃຊ້ຢ່າງໄດ້ການໄດ້ງານໃຫ້ແກ່ພາລະກິດພັດທະນານັ້ນ. ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ລວມມີເປົ້າໝາຍການສ້າງແລະຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມສັນຕິພາບແລະສະຖຽນລະພາບ, ສ້າງເງື່ອນໄຂສາກົນທີ່ເອື້ອອຳນວຍ ເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ-ທັນສະໄໝຢ່າງສຳເລັດຜົນ, ກໍ່ສ້າງແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມໃນທຸກທິດທາງທີ່ມີການປ່ຽນແປງຂອງໂລກ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງອັນໃຫຍ່ຫຼວງແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີແຫ່ງຊາດ ເພື່ອແນໃສ່ປະຕິບັດວິໄສທັດ ແລະ ຄວາມມຸ້ງມາດປາດຖະໜາຂອງຫວຽດນາມ ຮອດປີ 2025, ປີ 2030 ແລະ ປີ 2045.
ຍົກສູງຖານະບົດບາດແລະອິດທິພົນສາກົນຂອງປະເທດ ແມ່ນຍົກສູງພະລັງອັນອອ່ນນຸ່ມ ແລະ ຄຸນຄ່າເອກະລັກຂອງຫວຽດນາມ ບົນເວທີສາກົນ. ຢູ່ເນື້ອໃນນີ້, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ທັງເປັນຜົນງານ, ທັງເປັນກຳລັງໜູນໃຫ້ເນື້ອໃນທັງສອງເທິງນີ້. ຖານະບົດບົດ ແລະ ອິດທິພົນສາກົນຂອງປະເທດສະແດງອອກໃນຄວາມເຄົາລົບ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈທີ່ໂລກມີຕໍ່ປະເທດ. ຄວາມເຄົາລົບ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈນັ້ນເປັນພື້ນຖານ ແລະ ປະຖົມປັດໄຈເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ; ພ້ອມທັງ, ຍາດແຍ່ງການຮ່ວມມື, ຄວາມສະໜັບສະໜູນຂອງປະຊາຄົມສາກົນຕໍ່ຫວຽດນາມ. ດັ່ງນັ້ນ, ຖານະບົດບາດ ແລະ ອິດທິພົນສາກົນ ໄດ້ປະກອບສ່ວນທີ່ມີລັກສະນະຕັດສິນໃນການປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ ກໍ່ຄືຊຸກຍູ້ຢ່າງແຂງແຮງພາລະກິດພັດທະນາປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ຍືນຍົງ, ເພື່ອປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນການຕໍ່ສູ້ຮ່ວມກັນຂອງປະຊາຊົນໂລກ ເພື່ອສັນຕິພາບ, ເອກະລາດແຫ່ງຊາດ, ປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມກວ້າໜ້າ.
ສາມເນື້ອໃນນີ້ເຕົ້າໂຮມເປັນກຸ່ມກ້ອນເອກະພາບ ແລະ ກົມກຽວໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ. ມັນເພີ່ມເຕີມໃຫ້ແກ່ກັນ ແລະ ຄອບຄອງເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ສ້າງເປັນລັກສະນະສັງລວມແລະສົມບູນແບບຂອງຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດດ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ສາມາດປົກປ້ອງ ແລະ ປະຕິບັດຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດໄດ້.
ສຳລັບຫວຽດນາມ, ໃນບັນດາໄລຍະປະຫວັດສາດທີ່ຕ່າງກັນ ອາດຈະມີລະດັບບຸລິມະສິດທີ່ຕ່າງກັນທາງດ້ານເປົ້າໝາຍ, ແຕ່ເປົ້າໝາຍທັງສາມນີ້ຍາມໃດກໍ່ມີຄວາມກົມກຽວນຳກັນ ສ້າງເປັນກຸ່ມກ້ອນເອກະພາບ. ໃນໄລຍະປະຈຸບັນ ແລະ ເວລາຕໍ່ໄປ, ເປົ້າໝາຍດ້ານຄວາມປອດໄພແມ່ນພື້ນຖານ, ເປົ້າໝາຍດ້ານການພັດທະນາແມ່ນໃຈກາງ, ເປົ້າໝາຍຖານະບົດບາດເປັນສ່ວນເສີມທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອຄວາມປອດໄພແລະການພັດທະນາ. ການພັດທະນາຕ້ອງເປັນໃຈກາງ, ເພື່ອເປັນຈຸດປະສົງ ແລະ ເງື່ອນໄຂໃຫ້ແກ່ການຢູ່ລອດຂອງທຸກໆປະເທດ ແມ່ນຄວາມຈະເລີນຮູ່ງເຮືອງ. ມີການພັດທະນາ, ຄວາມປອດໄພຈຶ່ງຈະຍືນຍົງ, ຖານະບົດບາດຈຶ່ງຈະຍາວນານ.
ທິດນຳກ່ຽວກັບການຮັບປະກັນສູງສຸດຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ສືບຕໍ່ຊີ້ທິດເຍືອງທາງໃຫ້ຫວຽດນາມໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ. ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຢືນຢັນສິ່ງນີ້ຢູ່ໃນພາກ “ທັດສະນະຊີ້ນຳ”, ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຮັບຮູ້ສູງສຸດ. ທຸກທິດທາງ, ໜ້າທີ່ໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ ລ້ວນແຕ່ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດອື່ນໃນຫວຽດນາມ ລ້ວນແຕ່ຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ.
ພ້ອມກັນນັ້ນ, ໃນສະພາບແວດລ້ອມສາກົນທີ່ມີການຟື້ນຕົວຂອງລັດທິຊາດນິຍົມ, ລັດທິມະຫາອຳນາດບາດໃຫຍ່, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຢືນຢັນວ່າ ຫວຽດນາມບໍ່ໄປຕາມລັດທິຊາດນິຍົມຄັບແຄບ ເຫັນແກ່ຕົວເອງ, ແຕ່ຊຸກຍູ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນບົນພື້ນຖານບັນດາຫຼັກການພື້ນຖານຂອງກົດບັດສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ກົດໝາຍສາກົນ. ບັນດາຫຼັກການນີ້ລວມມີ: ຄວາມສະເໝີພາບທາງດ້ານອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ; ເຄົາລົບຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະ ຄວາມເປັນເອກະລາດດ້ານການເມືອງແຫ່ງຊາດ; ບໍ່ນາບຂູ່ວ່າຈະໃຊ້ກຳລັງ ຫຼືໃຊ້ກຳລັງໃນການພົວພັນສາກົນ; ບໍ່ແຊກແຊງກິດຈະການພາຍໃນຂອງປະເທດຕ່າງໆ; ເຄົາລົບບັນດາພັນທະສາກົນ ແລະ ກົດໝາຍສາກົນ; ແກ້ໄຂບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ້ງສາກົນດ້ວຍສັນຕິວິທີ. ນັ້ນແມ່ນບັນດາຫຼັກການທົ່ວໄປ ແລະ ກ້າວໜ້າ ເຊິ່ງມະນຸດຊາດທັງໝົດກຳລັງພະຍາຍາມຮັກສາ. ໃນການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ທຸກໆປະເທດ, ອົງການຈັດຕັ້ງ, ບຸກຄົນເຖິງວ່າຈະຮັບປະກັນສູງສຸດຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຂອງຕົນກໍ່ຕາມ, ກໍ່ຕ້ອງປະຕິບັດກົດໝາຍສາກົນ, ບັນດາຫຼັການ ກົດລະບຽບຂອງອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນໃນການພົວພັນຕ່າງປະເທດ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ; ຫຼີກລ່ຽງແນວຄິດເຫັນແກ່ຕົວ ແລະ ການກະທຳເພື່ອຜົນປະໂຫຍດພາກສ່ວນ, ຂອງຊາດ ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງກົດໝາຍສາກົນ. ຫວຽດນາມເຄົາລົບ ແລະ ປົກປ້ອງຫຼັກການເຫຼົ່ານີ້ ເຊິ່ງກໍ່ແມ່ນປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນເອງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາອັນລວມ. ໃນບັນດາທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ແຜນນະໂຍບາຍທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ການຊີ້ນຳກ່ຽວກັບການພົວພັນຕ່າງປະເທດແບບສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍຂອງພັກໃນການແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາຄວາມຂັດແຍ້ງຜົນປະໂຫຍດ, ຂໍ້ພິພາດດ້ານອຳນາດອະທິປະໄຕໃນແຜ່ນດິນ ແລະ ພາລະບົດບາດສາກົນສຳຄັນ ທີ່ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຜິດຊອບຢ່າງດີເດັ່ນໃນເວລາທີ່ຜ່ານມານັ້ນ ແມ່ນຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງທີ່ສຸດຂອງເລື່ອງນີ້.
ບົນພື້ນຖານແນວທາງການພົວພັນຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າການ, ເປີດກວ້າງ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ, ຫຼາຍຮູບແບບ, ຫວຽດນາມ ມຸ່ງສູ່ການຮ່ວມມື “ສະເໝີພາບ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ”, ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ, ພ້ອມທັງຮັບປະກັນຄວາມກົມກຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຄູ່ຮ່ວມມືຕ່າງໆ, ຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງປະຊາຄົມພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ. ໃນພຶດຕິກຳຕົວຈິງຫຼາຍກວ່າ 35 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫວຽດນາມນັບມື້ນັບສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງບົດບາດເປັນເພື່ອນ ເປັນຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ໄວ້ວາງໃຈໄດ້, ເປັນສະມາຊິກທີ່ຕັ້ງໜ້າແລະມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຂອງປະຊາຄົມສາກົນ, ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນສັນຕິພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ການພັດທະນາໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ.
ເວົ້າລວມແລ້ວ, ໃນທຸກໄລຍະການປະຕິວັດຫວຽດນາມ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດທັງເປັນເປົ້າໝາຍ, ທັງເປັນທິດນຳ ແລະ ກຳລັງຜັກດັນຂອງການພັດທະນາ. ພາຍຫຼັງກວ່າ 35 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ມີບາດກ້າວໃຫຍ່ທີ່ສຳຄັນ ແລະ ນັບມື້ນັບຮອບດ້ານກວ່າເກົ່າ.
ບັນດາບາດກ້າວໃຫຍ່ນີ້ແມ່ນຜົນງານຂອງຈິນຕະນາການທີ່ຖືກຕ້ອງທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ແລະ ຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຢ່າງທັນເວລາ ໃຫ້ແກ່ແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາປະເທດ ແລະ ຕໍ່ໜ້າການປ່ຽນແປງຂອງໂລກ. ລະອຽດແມ່ນກຳນົດໃຫ້ຖືກຕ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດໃນແກ່ແຕ່ລະໄລຍະ, ຊີ້ໃຫ້ເຫັນອັນທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະ ອັນທີ່ປ່ຽນແປງໄດ້ ໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ; ພ້ອມທັງວາງແຜນກຳນົດຍຸດທະສາດທີ່ເໝາະສົມແລະເປັນໄປໄດ້ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາແລະປະຕິບັດຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຢ່າງສຳເລັດຜົນ. ຈິນຕະນາການ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການຂອງພັກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ດ້ວຍເຫດນັ້ນຍາມໃດກໍ່ມີລັກສະນະເໝາະສົມ, ທັນເວລາ, ຖືກຕ້ອງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ຄຸນປະໂຫຍດຢູ່ສະເໝີ.
ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດແມ່ນທັດສະນະລວມທີ່ຄວບຄຸມການກຳນົດແຜນນະໂຫຍບາຍ, ແນວທາງ, ນະໂຍບາຍຂອງພັກແລະລັດຫວຽດນາມ. ຜົນສໍາເລັດຂອງປະເທດໃນມື້ນີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ທັດສະນະຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ທີ່ຖືຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດສູງສຸດແລະກ່ອນອື່ນໝົດ ແມ່ນທັດສະນະທີ່ຖືກຕ້ອງແລະສະຫຼາດສ່ອງໃສ.
ໃນຊຸມປີຕໍ່ໄປ, ສະພາບການໂລກ ແລະ ພາກພື້ນຈະສືບຕໍ່ຜັນແປຢ່າງສັບສົນ, ມີໄພອັນຕະລາຍ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ການພັດທະນາປະເທດ. ຍືດໝັ້ນເປົ້າໝາຍເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະ ສັງຄົມນິຍົມ, ຫວຽດນາມຕ້ອງສືບຕໍ່ຮັບປະກັນດີສຸດຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດຂອງຕົນເອງ ບົນພື້ນຖານປະສົມກົມກຽວ ແລະ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຜົນປະໂຫຍດຂອງຄູ່ຮ່ວມມື, ພາກພື້ນ ແລະ ທົ່ວໂລກ. ນັ້ນແມ່ນເປົ້າໝາຍທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງ, ທັງເປັນເຂັມທິດຊີ້ນຳການປະຕິບັດ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມປະຕິບັດຄວາມປາດຖະໜາພັດທະນາຂອງຕົນ ໃຫ້ປາກົດເປັນຈິງ ມຸ່ງສູ່ບັນດາຈຸດໝາຍປະຫວັດສາດສຳຄັນຂອງປະເທດໃນປີ 2025, 2030 ແລະ 2045, ກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢ່າງສຳເລັດຜົນ./.
----------------------------
(1) ຕົວຢ່າງ, ຈີນກໍານົດຜົນປະໂຫຍດຫຼັກຄື: ອຳນາດອະທິປະໄຕຂອງຊາດ, ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ, ການໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ລະບອບການເມືອງແຫ່ງຊາດທີ່ລັດຖະທຳມະນຸນຈີນໄດ້ກຳນົດໄວ້ ແລະ ສະຖານະການສັງຄົມທີ່ມີຄວາມໝັ້ນຄົງ, ຫຼັກຮັບປະກັນພື້ນຖານຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມທີ່ຍືນຍົງ. ອາເມລິກາກຳນົດ “ຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດຂອງຊາດສີ່ປະການ” ຄື: ປົກປ້ອງປະຊາຊົນອາເມລິກາ, ປະເທດອາເມລິກາ ແລະ ວິຖີຊີວິດອາເມລິກາ; ສົ່ງເສີມຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງອາເມລິກາ; ປົກປັກຮັກສາສັນຕິພາບໂດຍຜ່ານຜ່ານຄວາມເຂັ້ມແຂງ; ເພີ່ມທະວີອິດທິພົນຂອງສະຫະລັດ.
(2) ດັ້ງດິ່ງກູ໋ຍ: ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດແມ່ນຫຼັກການຂອງການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ”. https://vov.vn/chinh-tri/loi-ich-quoc-gia-dan-toc-la-nguyen-tac-toi-cao-cua-hoat-dong-doi-ngoai-543351.vov
(3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 12, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ໜ້າ 153.
(4) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ I, ໜ້າ 110.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດສະບັບທີ 973 (ເດືອນກັນຍາ 2021)
