ການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນ - ພະລັງຂັບເຄື່ອນສໍາຄັນໃນການ
ພັດທະນາກໍາລັງການຜະລິດແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດ
ໃຫ້ສົມບູນແບບ ນໍາປະເທດເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່
ພັດທະນາກໍາລັງການຜະລິດແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດ
ໃຫ້ສົມບູນແບບ ນໍາປະເທດເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່
ວກ. - ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ດ້ວຍຄວາມຕັດສີນໃຈຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ, ດ້ວຍການຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈ ແລະຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງທົ່ວປວງຊົນ, ຫວຽດນາມຈະປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການດຳເນີນການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນຢ່າງແນ່ນອນ, ສ້າງຄວາມກ້າວໜ້າໃໝ່ໃນການພັດທະນາກຳລັງຜະລິດ ແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດໃຫ້ສົມບູນແບບ, ນຳປະເທດເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ - ຍຸກແຫ່ງຄວາມກ້າວໜ້າຂອງປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າຫວຽດນາມ. ວາລະສານກອມມູນິດຂໍແນະນຳບົດຄວາມຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່, ປະທານປະເທດ ໂຕເລິມ ດ້ວຍຫົວຂໍ້ວ່າ: “ການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນ - ພະລັງຂັບເຄື່ອນສໍາຄັນໃນການພັດທະນາກໍາລັງການຜະລິດແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດໃຫ້ສົມບູນແບບ ນໍາປະເທດເຂົ້າສູ່ຍຸກໃຫມ່”
ທ່ານພົນເອກ ໂຕເລິມ, ກໍາມະການກົມການເມືອງ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບຢ້ຽມຊົມຮ້ານວາງສະແດງຜົນສຳເລັດດ້ານເຕັກໂນໂລຊີຫັນປ່ຽນດີຈີຕອນ ຂອງກຸ່ມບໍລິສັດໄປສະນີ ແລະ ໂທລະຄົມມະນາຄົມຫວຽດນາມ, ວັນທີ 27 ເມສາ 2023 _ພາບ: TTXVN
1. ທັນທີຫຼັງຈາກໄດ້ຮັບອໍານາດການປົກຄອງ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການພັດທະນາກຳລັງຜະລິດ, ຄ່ອຍໆດັດສ້າງ ແລະປັບປຸງການພົວພັນດ້ານການຜະລິດໃຫ້ສົມບູນແບບເທື່ອລະກ້າວ. ຂະບວນການນີ້ດຳເນີນໄປໃນຫຼາຍໄລຍະ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການເຄື່ອນໄຫວ ແລະການພັດທະນາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ.
ການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ ປີ 1945 ໄດ້ເປີດໜ້າປະຫວັດສາດໃໝ່ ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາຂອງຊາດຫວຽດນາມ ໃນສະພາບການທີ່ປະເທດຫາກໍ່ໄດ້ຮັບເອກະລາດ ແລະ ຕ້ອງເຂົ້າສູ່ສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານທີ່ຍືດເຍື້ອຍາວນານ. ໂດຍເລີ່ມຕົ້ນຈາກພື້ນຖານກະສິກຳທີ່ຫຼ້າຫຼັງ, ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງສັກດິນາເປັນເວລານັບພັນປີ ແລະ ການປົກຄອງຂອງພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນເກືອບຮ້ອຍປີ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ປະຕິບັດນະໂຍບາຍ “ຄົນໄຖນາມີໄຮ່ນາ” ເພື່ອມອບທີ່ດິນໃຫ້ຊາວກະສິກອນ, ລົບລ້າງລະບອບກຳສະສິດເອກະຊົນກ່ຽວກັບພາຫະນະການຜະລິດ, ແນໃສ່ດັດສ້າງການພົວພັນການຜະລິດ, ສ້າງປະຖົມປັດໄຈເພື່ອກໍ່ສ້າງແບບວິທີການຜະລິດສັງຄົມນິຍົມ.
ໄລຍະປີ 1954-1975, ຫວຽດນາມໄດ້ປະຕິບັດ 2 ໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດໄປພ້ອມໆກັນ: ການປະຕິວັດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ພາກເໜືອ ແລະ ການປະຕິວັດຊາດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນຢູ່ພາກໃຕ້. ຢູ່ພາກເໜືອ, ຖືເອົາການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸ ແລະ ເຕັກນິກຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມເປັນນຈຸດສຸມ, ການເສີມສ້າງ ແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດໃໝ່ໃຫ້ສົມບູນແບບ ບົນພື້ນຖານ 3 ເສົາຄໍ້າຄື: ລະບອບກຳມະສິດສ່ວນລວມ, ການຄຸ້ມຄອງແບບແຜນລວມສູນ ແລະ ການແຈກຢາຍຕາມແຮງງານ(1), ໄດ້ເຮັດໃຫ້ກຳລັງການຜະລິດ ພັດທະນາຢ່າງກ້າວກະໂດດ.
ປີ 1975, ປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບຢ່າງສົມບູນ, ເປີດບົດໃໝ່ໃນການກໍ່ສ້າງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IV ຂອງພັກ ໃນປີ 1976 ບົນພື້ນຖານຂອງການປະເມີນຈຸກພິເສດທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດ, ນັ້ນແມ່ນ, ຈາກລະບົບເສດຖະກິດທົ່ວໄປທີ່ມີການຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ ໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມໂດຍກົງ ໂດຍບໍ່ຜ່ານຂັ້ນຕອນຂອງການພັດທະນາທຶນນິຍົມ; ໄດ້ວາງແນວທາງຕໍ່ໄປນີ້: ຢຶດໝັ້ນຜະເດັດການກຳມາຊີບ, ເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າລວມໝູ່ຂອງປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ, ຕັດສີນໃຈດຳເນີນສາມການປະຕິວັດໄປພ້ອມໆກັນ: ການປະຕິວັດການພົວພັນດ້ານການຜະລິດ, ການປະຕິວັດວິທະຍາສາດ-ເຕັກນິກ ແລະ ການປະຕິວັດແນວຄິດວັດທະນະທຳ(2). ໃນນັ້ນ, ການປະຕິວັດວິທະຍາສາດ-ເຕັກນິກ ແມ່ນກຸນແຈ, ການຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳແມ່ນວຽກງານໃຈກາງ.
ແຕ່ປີ 1979 ເຖິງກ່ອນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກໃນປີ 1986, ປະເທດເຮົາຖືກຕົກໃນວິກິດການຢ່າງໜັກໜ່ວງ, ສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນຂາດການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງກຳລັງການຜະລິດ ແລະ ການພົວພັນການຜະລິດ. ກໍາລັງການຜະລິດຖືກຈໍາກັດບໍ່ພຽງແຕ່ໃນກໍລະນີທີ່ການພົວພັນການຜະລິດຫຼ້າຫລັງ, ແຕ່ຍັງໃນເວລາທີ່ການພົວພັນການຜະລິດມີອົງປະກອບທີ່ໄປໄກເກີນໄປ ເມື່ອທຽບກັບລະດັບການພັດທະນາຂອງກໍາລັງການຜະລິດ(3). ຈາກຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງນັ້ນ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກໄດ້ຕັດສີນໃຈດຳເນີນການປ່ຽນແປງໃໝ່ຮອບດ້ານ, ຖືການປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດເປັນຈຸດສຸມ, ຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ, ພັດທະນາບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, ປ່ຽນໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງເສດຖະກິດ, ລົບລ້າງການເກື້ອກູນອຸດໜູນ, ຄ່ອຍໆຫັນໄປສູ່ລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມເທື່ອລະກ້າວ
ມະຕິໝາຍເລກ 10-NQ/TW, ລົງວັນທີ 5 ເມສາ 1988, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກ ແມ່ນການບຸກທະລຸໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ການພົວພັນການຜະລິດໃນກະສິກຳ ເມື່ອຍອມຮັບຢ່າງເປັນທາງການວ່າ ຄອບຄົວເປັນຫົວໜ່ວຍເສດຖະກິດປົກຄອງຕົນເອງ ແລະມອບສິດນຳໃຊ້ທີ່ດິນໄລຍະຍາວໃຫ້ແກ່ຊາວກະສິກອນ, ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຂອງກຳລັງການຜະລິດ(4). ພາຍຫຼັງພຽງ 1 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິຂອງກົມການເມືອງສູນກາງ, ຫວຽດນາມຈາກປະເທດທີ່ຂາດເຂີນອາຫານຊຳເຮື້ອ ໄດ້ຜະລິດເຂົ້າໄດ້ 21,5 ລ້ານໂຕນ ແລະ ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ໄດ້ສົ່ງອອກເຂົ້າສານ 1,2 ລ້ານໂຕນ. ການປັບການພົວພັນການຜະລິດໃຫ້ສອດຄ່ອງ ໄດ້ສ້າງພະລັງຂັບເຄື່ອນໃໝ່ໃຫ້ການພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ, ນຳປະເທດຜ່ານຜ່າວິກິດການ ແລະ ກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ.
2. ກ້າວເຂົ້າສູ່ສະຕະວັດທີ XXI, ຫວຽດນາມບັນລຸໄດ້ບັນດາຜົນງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ອັດຕາການເຕີບໂຕ GDP ສະເລ່ຍໃນໄລຍະ 2021–2025 ຄາດວ່າຈະບັນລຸ 5,7 – 5,9% ຕໍ່ປີ, ໃນກຸ່ມປະເທດນຳໜ້າໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ; ຂະໜາດເສດຖະກິດເພີ່ມຂຶ້ນ 1,45 ເທົ່າ, ເຖິງປີ 2025 ຄາດວ່າຈະບັນລຸ 500 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດ. ລາຍໄດ້ຕໍ່ຫົວຄົນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວ ຈາກ 3.400 ໂດລາສະຫະລັດ ຂຶ້ນເປັນ 4.650 ໂດລາສະຫະລັດ, ນຳຫວຽດນາມເຂົ້າໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງສູງໃນປີ 2025. ເສດຖະກິດມະຫາພາກມີຄວາມໝັ້ນຄົງ, ໄພເງິນເຟີ້ຖືກຄວບຄຸມ; ນະໂຍບາຍການດໍາເນີນງານທີ່ຍືດຫຍຸ່ນ ແລະມີປະສິດທິພາບ; ຖານະບົດບາດ ແລະຊື່ສຽງສາກົນນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການປັບປຸງ; ອັດຕາການເຕີບໂຕດ້ານເສດຖະກິດໄດ້ຮັກສາໃນລະດັບສູງ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ກຳລັງແຮງງານຄາດວ່າຈະບັນລຸ 53,2 ລ້ານຄົນໃນປີ 2025, ດ້ວຍໂຄງປະກອບແຮງງານທີ່ມີການຫັນປ່ຽນໃນທາງບວກ; ອັດຕາສ່ວນແຮງງານກະສິກຳຫຼຸດລົງຢ່າງວ່ອງໄວ, ຍັງເຫຼືອ 25,8%; ຄຸນນະພາບຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດໄດ້ຮັບການປັບປຸງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ດ້ວຍ 70% ຈຳນວນຄົນງານໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມ. ຊັບພະຍາກອນມະນຸດຄຸນນະພາບສູງຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ ໃນບັນດາຂົງເຂດສຳຄັນ ເຊັ່ນ: ອຸດສາຫະກໍາເຊມິຄອນດັກເຕີ, ປັນຍາປະດິດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ໄດ້ຮັບການລົງທຶນພັດທະນາ, ໃນເບື້ອງຕົ້ນ ປະກອບເປັນກໍາລັງແຮງງານທີ່ມີຄວາມຮູ້ດິຈິຕອນ ແລະທັກສະດິຈິຕອນ ທີ່ໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ປັນຍາປະດິດ (AI), ອິນເຕີແນັດສັບພະສິ່ງ (IoT), ຂໍ້ມູນຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະ ການປະມວນຜົນແບບກຸ່ມເມກ ຄ່ອຍໆກາຍເປັນເຄື່ອງມືການຜະລິດທີ່ສຳຄັນ ໃນຫຼາຍຂະແໜງການແລະຂົງເຂດ. ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ, ໂດຍສະເພາະໂຄງສ້າງພື້ນຖານດິຈິຕອນ, ພວມໄດ້ຮັບການລົງທຶນ ແລະພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ. ເຄືອຂ່າຍໂທລະຄົມມະນາຄົມ ແລະອິນເຕີແນັດຄວາມກວ້າງຂວາງກວມເອົາໃນທົ່ວປະເທດ, ສ້າງຮາກຖານສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ແລະສັງຄົມດິຈິຕອນ.
ຢ່າງໃດກໍຕາມດີ, ປະເທດກໍ່ຍັງປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່. ຂະບວນການໂລກາພິວັດ ແລະການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ກຳນົດຄວາມຈຳເປັນອັນຮີບດ່ວນ ໃນການຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງເສດຖະກິດ. ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4 ພວມດຳເນີນການຢ່າງແຮງ, ການພັດທະນາບັນດາເຄື່ອງມືການຜະລິດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ໄດ້ສ້າງການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນກຳລັງການຜະລິດ, ນຳໄປສູ່ການຂັດແຍ້ງໃໝ່ກັບການພົວພັນການຜະລິດທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ; ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ສ້າງພື້ນຖານແລະແຮງຂັບເຄື່ອນທີ່ຈະປະກອບແບບວິທີການຜະລິດໃໝ່ໃນອະນາຄົດ, ແຕ່ຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຂັ້ນພື້ນຖານໃນການຈັດຕັ້ງລະບົບການຜະລິດແລະການຄຸ້ມຄອງສັງຄົມ. ກຳລັງການຜະລິດໃໝ່ກຳລັງເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ; ແຕ່ຄຸນນະພາບຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດຍັງມີຊ່ອງຫວ່າງ ເມື່ອທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງການພັດທະນາປະເທດໃນໄລຍະໃໝ່, ໃນຂະນະທີ່ການອົບຮົມສຶກສາ ແລະຝຶກຝົນຍົກສູງຄຸນນະພາບຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ໂດຍສະເພາະ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດເຕັກໂນໂລຢີສູງ ຍັງຄົງເປັນສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງ. ການພົວພັນການຜະລິດຍັງມີຄວາມຂາດຕົກບົກຜ່ອງຫຼາຍຢ່າງ ແລະ ຍັງບໍ່ຕາມທັນກັບການພັດທະນາຂອງກຳລັງການຜະລິດ.
ໃນນັ້ນ, ກົນໄກ ນະໂຍບາຍ ແລະ ກົດໝາຍ ຍັງບໍ່ທັນສອດຄ່ອງກັນຢ່າງແທ້ຈິງ, ຂັງທັບຊ້ອນກັນ, ບໍ່ໄດ້ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອໍານວຍຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອດຶງດູດແຫຼ່ງກຳລັງດຈາກນັກລົງທຶນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ກໍ່ຄືໃນປະຊາຊົນ; ການຈັດຕັ້ງບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ ແລະນະໂຍບາຍ ຍັງເປັນຂັ້ນຕອນທີ່ອ່ອນແອ.
ວຽກງານການຈັດຕັ້ງແລະປັບປຸງກົງຈັກບໍລິຫານຂອງລັດໃຫ້ມີຄວາມຄ່ອງຕົວ, ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນ, ການຫຼຸດຜ່ອນຕົວກາງ ຫຼຸດຜ່ອນລະດັບກາງ ຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍ, ສ່ວນໜຶ່ງຍັງຄົງຄ້າງ ແລະທັບຊ້ອນກັນ ລະຫວ່າງຝ່າຍນິຕິບັນຍັດ ກັບຝ່າຍບໍລິຫານ, ບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການໃນການປັບປຸງຍົກສູງປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນຂອງການຄຸ້ມຄອງ. ບາງກະຊວງ, ຂະແໜງການຍັງອຸ້ມວຽກເຮັດແທນໜ້າທີ່ຂອງທ້ອງຖິ່ນ, ນຳໄປສູ່ການມີຢູ່ຂອງກົນໄກການຂໍແລະໃຫ້, ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ ແລະການສໍ້ລາດບັງຫຼວງໄດ້ງ່າຍ. ວຽກງານປັບປຸງການບັນຈຸບຸກຄະລາກອນ ຕິດພັນກັບຕຳແໜ່ງງານ, ການປັບປຸງຄຸນນະພາບ ແລະ ປັບໂຄງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ-ລັດຖະກອນ ຍັງຂາດຄວາມເຂັ້ມງວດ ເຖິງຖອງ.
ການປະຕິຮູບດ້ານບໍລິຫານ, ການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນ, ການສ້າງອຳນາດການປົກຄອງເອເລັກໂຕຣນິກ, ອຳນາດການປົກຄອງດິຈິຕອນ ຍັງຖືກຈຳກັດ. ຍັງມີລະບຽບການບໍລິຫານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຫຼ້າສະໄໝ, ຕ້ອງຜ່ານຫຼາຍຂັ້ນ ຫຼາຍປະຕູ, ເສຍເວລາແລະເຫື່ອແຮງຂອງປະຊາຊົນ ແລະວິສາຫະກິດ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການສໍ້ລາດບັງຫຼວງໜ້ອຍໆ ແລະຂັດຂວາງການພັດທະນາ. ການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນລະຫວ່າງລະບົບຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງກະຊວງ, ຂະແໜງການ, ທ້ອງຖິ່ນ ກັບຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດ ຍັງບໍ່ທັນຄ່ອງຕົວ; ການບໍລິການສາທາລະນະອອນໄລນ໌ຈໍານວນໜຶ່ງມີຄຸນນະພາບຕ່ຳ ແລະອັດຕາຜູ້ໃຊ້ບໍ່ສູງ; ການຈັດຕັ້ງແລະການດຳເນີນງານຂອງພະແນກ "ປະຕູດຽວ" ທຸກຂັ້ນ ໃນຫຼາຍສະຖານທີ່ ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ.
ບົນພື້ນຖານທິດສະດີຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນ, ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ໃນການພົວພັນລະຫວ່າງກຳລັງການຜະລິດ ແລະ ການພົວພັນການຜະລິດນັ້ນ ກຳລັງການຜະລິດມີບົດບາດຕັດສີນຊີ້ຂາດການພັດທະນາຂອງການພົວພັນການຜະລິດ, ການພົວພັນການຜະລິດຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບປຸງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ໃຫ້ເໝາະສົມກັບລະດັບທີ່ນັບມື້ນັບສູງຂອງກຳລັງການຜະລິດ. ເມື່ອການພົວພັນການຜະລິດບໍ່ສາມາດຕາມທັນກັບການພັດທະນາຂອງກຳລັງການຜະລິດ, ມັນຈະກາຍເປັນແຮງຂວາງ, ກີດກັ້ນການພັດທະນາກ້າວໜ້າຂອງແບບວິທີການຜະລິດທັງໝົດ, ຈາກນັ້ນ ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການພັດທະນາລວມຂອງປະເທດ.
3. ຫວຽດນາມພວມປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງມີການປະຕິວັດ ດ້ວຍບັນດາການປະຕິຮູບຢ່າງແຂງແຮງ ແລະຮອບດ້ານ ເພື່ອດັດແກ້ການພົວພັນການຜະລິດ, ສ້າງແຮງຂັບເຄື່ອນໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ. ນັ້ນແມ່ນການປະຕິວັດຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນ, ການປະຍຸກໃຊ້ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຢີ ເພື່ອປັບໂຄງສ້າງການພົວພັນການຜະລິດໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມກ້າວໜ້າອັນພົ້ນເດັ່ນຂອງກຳລັງການຜະລິດ. ການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ເຂົ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ-ສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນຂະບວນການສ້າງແບບວິທີການຜະລິດໃໝ່ທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະທັນສະໄໝຄື: “ແບບວິທີການຜະລິດດິຈິຕອນ” ເຊິ່ງຄຸນລັກສະນະຂອງກຳລັງການຜະລິດແມ່ນການປະສົມກົມກຽວລະຫວ່າງມະນຸດແລະປັນຍາປະດິດ; ຂໍ້ມູນກາຍເປັນຊັບພະຍາກອນ, ເປັນປັດໄຈການຜະລິດທີ່ສໍາຄັນ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ການພົວພັນການຜະລິດກໍ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ໂດຍສະເພາະ ໃນຮູບແບບການກຳມະສິດ ແລະການແຈກຢາຍອຸປະກອນການຜະລິດດິຈິຕອນ.
ການປ່ຽນແປງໃນການພົວພັນການຜະລິດຈະສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງແຂງແຮງຕໍ່ໂຄງບົນ, ການເປີດວິທີການໃໝ່ຂອງການປົກຄອງສັງຄົມ, ສ້າງເຄື່ອງມືໃໝ່ໃນການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງລັດ, ພາໃຫ້ເກີດການປ່ຽນແປງຂັ້ນພື້ນຖານ ໃນວິທີການປະຕິສຳພັນ ລະຫວ່າງລັດແລະພົນລະເມືອງ, ລະຫວ່າງຊົນຊັ້ນທາງສັງຄົມ. ຂະບວນການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນຕ້ອງໄດ້ດຳເນີນໄປຢ່າງຮອບດ້ານແລະຄົບຊຸດ, ໂດຍຄຳນຶງເຖິງການພົວພັນສັດຈະວິພາກ ລະຫວ່າງໂຄງລ່າງ ແລະ ໂຄງບົນ, ເພື່ອກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ທັງເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງການຜະລິດທັນສະໄໝ ແລະຮັບປະກັນທາດແທ້ອັນດີງາມຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມ, ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂສະເພາະຂອງຫວຽດນາມໃນຍຸກໃໝ່. ຢາກເຮັດໄດ້ຄືແນວນັ້ນ, ຜູ້ເປັນຫົວໜ້າຄະນະພັກ, ອຳນາດການປົກຄອງ, ອົງການ, ວິສາຫະກິດ ແລະປະຊາຊົນ ຕ້ອງມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ເປັນເອກະພາບ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະຕັດສິນໃຈປະຕິບັດຂະບວນການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດໜ້າທີ່ສຳຄັນຈຳນວນໜຶ່ງ ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ປັບປຸງສະຖາບັນແລະລະບົບກົດໝາຍໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຢຶດໝັ້ນໃນເປົ້າໝາຍການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ທັນກັບທ່າອ່ຽງການພັດທະນາຂອງຍຸກສະໄໝ. ສຸມໃສ່ການກໍ່ສ້າງແລວທາງກົດໝາຍໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດດິຈິຕອນ, ສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ຫວຽດນາມ ຍາດແຍ່ງເອົາກາລະໂອກາດຈາກການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4. ມີກົນໄກ ແລະນະໂຍບາຍທີ່ເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນໃນທຸກຂົງເຂດເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ສົ່ງເສີມການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ປົກປ້ອງສິດທິໃນຊັບສິນທາງປັນຍາ. ກວດກາຄືນຢ່າງເປັນເປັນປະຈຳ ແລະແກ້ໄຂບັນດາລະບຽບການທີ່ບໍ່ເໝາະສົມອີກຕໍ່ໄປຢ່າງທັນທ່ວງທີ, ສ້າງແລວທາງໃຫ້ບັນດາຮູບແບບເສດຖະກິດໃໝ່ ເຊັ່ນ ເສດຖະກິດແບ່ງປັນ, ເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ປັນຍາປະດິດ... ຮັບປະກັນກອບກົດໝາຍບໍ່ກາຍເປັນສິ່ງກີດຂວາງການພັດທະນາ, ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ, ປົກປ້ອງສິດ ແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ທີສອງ, ປົດປ່ອຍແລະເສີມຂະຫຍາຍຊັບພະຍາກອນສັງຄົມທັງໝົດໃຫ້ສູງສຸດ, ເລັ່ງລັດການຫັນເປັນທັນສະໄໝ. ມີກົນໄກແລະນະໂຍບາຍທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອລະດົມແຫຼ່ງກຳລັງອັນມະຫາສານຈາກປະຊາຊົນ, ວິສາຫະກິດ ແລະພາກສ່ວນເສດຖະກິດ; ຊັບພະຍາກອນທີ່ດິນ, ຊັບສິນໃນສັງຄົມທີ່ປະຊາຊົນສະສົມ, ຫັນທ່າແຮງເຫຼົ່ານີ້ເປັນແຮງຜັກດັນ ແລະປັດໄຈການຜະລິດ ເພື່ອສ້າງຄວາມຮັ່ງມີທາງດ້ານວັດຖຸໃຫ້ແກ່ສັງຄົມຫຼາຍຂຶ້ນ. ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມການລົງທຶນທີ່ເປີດກວ້າງແລະໂປ່ງໃສ, ດຶງດູດທຶນພາຍໃນ ແລະຕ່າງປະເທດຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອພັດທະນາວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ. ເສີມຂະຫຍາຍຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃຫ້ສູງສຸດ - ປັດໄຈຕັດສິນຊີ້ຂາດພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່; ມີກົນໄກບຸກທະລຸ ເພື່ອດຶງດູດຜູ້ມີຄວາມສາມາດທັງໃນ ແລະຕ່າງປະເທດ; ສ້າງຍຸດທະສາດການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ມີຄວາມຮູ້, ມີທັກສະ ແລະ ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ແລະ ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4.
ທີສາມ, ປະຕິຮູບແລະສ້າງກົງຈັກແຫ່ງລັດທີ່ມີຄວາມຄ່ອງຕົວ, ມີປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ. ຕັດຕົວກາງທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ, ຈັດວາງອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ເນັ້ນການຄຸ້ມຄອງຫຼາຍຂະແໜງການ, ຫຼາຍຂົງເຂດ. ຊຸກຍູ້ການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ ແລະ ການກະຈາຍອຳນາດ ໂດຍຕິດພັນກັບການເພີ່ມທະວີການກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາ, ກຳນົດຄວາມຮັບຜິດຊອບຢ່າງຈະແຈ້ງ ລະຫວ່າງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ, ລະຫວ່າງບັນດາຂັ້ນອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ລະຫວ່າງຜູ້ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຜູ້ອອກແຮງງານ. ປັບປຸງກົນໄກກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະພາບໃນການຄຸ້ມຄອງລັດ ແລະ ສົ່ງເສີມຄວາມເປັນເຈົ້າການ ແລະຄວາມປະດິດສ້າງຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ຊຸກຍູ້ການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ສ້າງແພລດຟອຣ໌ມດິຈິຕອນເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນ ລະຫວ່າງບັນດາອົງການ ແລະການຈັດຕັ້ງ. ຄາດໝາຍຮອດປີ 2030, ຫວຽດນາມຈະຢູ່ໃນກຸ່ມ 50 ປະເທດນຳໜ້າໃນໂລກ ແລະອັນດັບທີ 3 ຂອງອາຊຽນ ກ່ຽວກັບລັດຖະບານເອເລັກໂຕຣນິກ ແລະ ເສດຖະກິດດິຈິຕອນ. ໃນຂະບວນການປະຕິຮູບ, ຍຶດໝັ້ນຫຼັກການທີ່ວ່າ ພັກນຳພາ, ລັດຄຸ້ມຄອງ, ປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ. ການປັບປຸງກົງຈັກການຈັດຕັ້ງຕ້ອງຍົກສູງປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງລັດ, ຄຸນນະພາບບໍລິການຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
ທີສີ່, ການຍູ້ແຮງການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນ ຕິດພັນກັບການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະຄວາມປອດໄພ ເປັນສິ່ງຈຳເປັນພາວະວິໄສ ສຳລັບຫວຽດນາມ ໃນການກ້າວໄປສູ່ຍຸກໃໝ່. ສຸມໃສ່ການສ້າງສັງຄົມດິຈິຕອນ, ຫັນປ່ຽນການເຄື່ອນໄຫວຄຸ້ມຄອງຂອງລັດໃຫ້ເປັນດິຈິຕອນຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະໃຫ້ບໍລິການສາທາລະນະອອນໄລນ໌ລະດັບສູງ. ເຊື່ອມໂຍງຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດໃນດ້ານປະຊາກອນ, ທີ່ດິນ ແລະ ວິສາຫະກິດ ຢ່າງຄົບຊຸດ, ສ້າງພື້ນຖານສໍາລັບການປັບປຸງກົງຈັກການຈັດຕັ້ງໃຫ້ຄ່ອງຕົວ ແລະການປະຕິຮູບຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານຢ່າງແທ້ຈິງ. ພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ສ້າງແຮງຜັກດັນໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການເຕີບໂຕ; ຊຸກຍູ້ການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນໃນທຸກຂະແໜງການ ແລະຂົງເຂດ, ສ້າງຮູບແບບທຸລະກິດໃໝ່. ການພັດທະນາພົນລະເມືອງດິຈິຕອນ, ປະກອບຄວາມຮູ້ແລະທັກສະທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ປະຊາຊົນ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ແລະ ສັງຄົມດິຈິຕອນ, ຮັບປະກັນວ່າ ຈະບໍ່ຜູ້ໃດຖືກປະໄວ້ຂ້າງຫຼັງ.
ປະເທດຫວຽດນາມພວມປະເຊີນໜ້າກັບກາລະໂອກາດໃໝ່, ທັງແມ່ນໂອກາດ ແລະສິ່ງທ້າທາຍ ບົນເສັ້ນທາງການພັດທະນາ. ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ດ້ວຍຄວາມຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈ ແລະເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ລະບົບການເມືອງທັງໝົດ, ຫວຽດນາມຈະປະປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການດຳເນີນການປະຕິວັດການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນຢ່າງແນ່ນອນ, ສ້າງຄວາມກ້າວໜ້າໃນການພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ ແລະການປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຊ່ວຍໃຫ້ປະເທດຫວຽດນາມ ແລະປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ພັດທະນາຢ່າງດີງາມໃນຍຸກໃໝ່ ຍຸກແຫ່ງຄວາມກ້າວໜ້າ, ອາລະຍະທຳ ແລະ ທັນສະໄໝ./.
------------------------
(1) ເບິ່ງ: ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ III, ເດືອນກັນຍາ 1960, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2002, ເຫຼັ້ມ 21 (1960)
(2) ເບິ່ງ: ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ IV, ເດືອນທັນວາ 1976, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, 2004, ເຫຼັ້ມ 37 (1976).
(3) ເບິ່ງ: ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VI, ເດືອນທັນວາ 1986, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, 2006, ເຫຼັ້ມ 47 (1986).
(4) ເບິ່ງ: ມະຕິໝາຍເລດ 10-NQ/TW, ລົງວັນທີ 5 ເມສາ 1988 ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກ ວ່າດ້ວຍການປ່ຽນແປງໃໝ່ການຄຸ້ມຄອງ້ສດຖະກິດຊົນນະບົດ.
