ວາລະສານກອມມູນິດ - ເປັນອູ່ທີ່ປະກອບສ່ວນຫຼໍ່ຫຼອມ
ຄວາມສາມາດ, ສະຕິປັນຍາ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະ
ແບບແຜນຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ
ຄວາມສາມາດ, ສະຕິປັນຍາ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະ
ແບບແຜນຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ປະດັບຫຼຽນໄຊ ໂຮ່ຈີມິນ ເປັນຄັ້ງທີ 2 ຢູ່ເທິງທຸງມູນເຊື້ອຂອງວາລະສານກອມມູນິດ _ ພາບ: ເອກະສານຂອງ ວກ
ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ຂຶ້ນກັບລຸ້ນພະນັກງານໜຸ່ມຂອງວາລະສານກອມມູນິດ ເຊິ່ງໄດ້ຮັບເລືອກເປັນຄັ້ງທຳອິດ ຈາກຜູ້ສຳເລັດການສຶກສາໃໝ່ ທີ່ມີຜົນງານດີເດັ່ນ (ໃນເມື່ອກ່ອນ, ພະນັກງານສ່ວນຫຼາຍທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ ເຄີຍມີປະສົບການງານໂອນຍ້າຍມາ). ເດືອນທັນວາ ປີ 1967, ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ, ເມື່ອຮຽນຈົບປະລິນຍາຕີ ຄະນະວັນນະຄະດີ, ມະຫາວິທະຍາໄລຮ່າໂນ້ຍ, ໄດ້ເລີ່ມເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານຮຽນຮູ້ (ປະຈຸບັນແມ່ນວາລະສານກອມມູນິດ). ນີ້ແມ່ນການມອບໝາຍຈາກອົງການ, ແຕ່ກໍ່ຄືກັບສາຍພົວພັນທີ່ກຳນົດໄວ້ລ່ວງໜ້າຂອງຊາຍໜຸ່ມທີ່ອາຍຸພຽງ 23 ປີໃນເວລານັ້ນ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຄວາມທະເຍີທະຍານ ແລະ ພະລັງເຕັມປ່ຽມທີ່ຢາກປະກອບສ່ວນໃນການປະຕິວັດ.
ອາຊີບຫາຄົນ, ຄຸນສົມບັດອັນດີເລີດຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຮຽນຮູ້, ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຄົ້ນຄວ້າ, ວິທີການເຮັດວຽກທາງວິທະຍາສາດ... ແມ່ນເໝາະສົມກັບສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການເຮັດວຽກຂອງວາລະສານກອມມູນິດ - ສະຖານທີ່ທີ່ຕ້ອງໃຊ້ການຄິດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ການຂະຫຍາຍຄວາມຄິດ ແລະ ການຄົ້ນຄວ້າຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາທາງທິດສະດີການເມືອງ. ດັ່ງນັ້ນ, ສະຫາຍມີຄວາມໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ມີພື້ນຖານ ແລະ ຮອບດ້ານ; ຄຸນນະສົມບັດຫຼາຍຢ່າງຂອງຜູ້ນໍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ມີພອນສະຫວັນ, ນັກທິດສະດີ, ນັກຂ່າວ... ໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍແລະໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມແລະຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ ໃນໄລຍະທີ່ເຮັດວຽກໃນວາລະສານກອມມູນິດ, ຈາກເວລາທີ່ທ່ານເປັນພຽງຜູ້ຝຶກງານຈົນເຖິງເວລາເປັນບັນນາທິການໃຫຍ່.
ວາລະສານກອມມູນິດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຜູ້ນໍາທີ່ມີພອນສະຫວັນທີ່ດີເລີດຂອງພັກຂອງພວກເຮົາ
ຄຸນວຸດທິ, ພື້ນຖານທິດສະດີທີ່ກ້ວາງຂວາງແລະໜັກແໜ້ນ, ຈິນຕະນາການທິດສະດີທີ່ແຫຼມຄົມ ໄດ້ຮັບການບຳລຸງສ້າງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ໃນໄລຍະເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການບຳລຸງສ້າງ ຜູ້ນຳທີ່ດີເດັ່ນເປັນພິເສດ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໃນໄລຍະຕໍ່ມາ. ບັນດາພະນັກງານທີ່ເຮັດວຽກພ້ອມກັບສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃນວາລະສານກອມມູນິດ ລ້ວນແຕ່ຊົມເຊີຍຄວາມສະຫຼາດ ແລະ ຄວາມຫຼົງໄຫຼໃນການຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ການຮຽນຮູ້, ໄດ້ຮ່ຳຮຽນຢ່າງເປັນລະບົບຈາກໂຮງຮຽນ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າຮ່ຳຮຽນດ້ວຍຕົນເອງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ໃນເວລາທີ່ຊີວິດແລະສະພາບແວດລ້ອມການເຮັດວຽກຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະຂາດແຄນໃນທຸກດ້ານ. ຂະບວນການນັ້ນເປັນຄືກັບໂຕມ້ອນດຶງລຳໄສ້ອອກມາປ່ອຍໄໝ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຄວາມເປັນຫ່ວງ, ຄວາມລຳບາກ, ຍຶດໝັ້ນໃນການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີການເມືອງຢ່າງຈິງຈັງທີ່ສຸດ, ເອົາຊະນະຂໍ້ຈຳກັດຂອງເວລາ ທາງກາຍຍະພາບແລະອະຄະຕິ, ຄຳພີຕາຍຕົວ, ບົດຮຽນນິຍົມ... ຍັງຂ້ອນຂ້າງໜັກໜ່ວງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມການຄົ້ນຄວ້າທາງວິຊາການໃນຂະນະນັ້ນ ເພື່ອຊອກຫາຄວາມຈິງ, ຄອບຄອງ ແລະເປັນເຈົ້າຂອບເຂດແຫ່ງຄວາມຮູ້ທາງທິດສະດີ.
ພື້ນຖານທິດສະດີອັນກວ້າງຂວາງ, ຈິນຕະນາການທິດສະດີທີ່ແຫຼມຄົມ ຂອງສະຫາຍ ເປັນພື້ນຖານໃນການສ້າງວິໄສທັດທາງດ້ານການເມືອງທີ່ເລິກເຊິ່ງ ແລະຈິນຕະນາການຍຸດທະສາດໃນລະດັບສູງ - ຄຸນລັກສະນະທີ່ສໍາຄັນຂອງຜູ້ນໍາທີ່ດີເລີດ. ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງມີວິໄສທັດມຸ່ງໄປໜ້າ ແລະ ພິເສດແມ່ນ ມີຄວາມອ່ອນໄຫວໃນການຕີລາຄາການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ທ່າອ່ຽງການພັດທະນາຂອງສະຖານະການໂລກ ແລະພາກພື້ນ, ຈາກນັ້ນ, ປະກອບສ່ວນບັນດາບົດຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີທີ່ມີຄຸນຄ່າ ໃນຂະນະທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ, ປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນວຽກງານໃຫ້ຄຳປຶກສາແກ່ສູນກາງພັກ ກ່ຽວກັບການກຳນົດທິດທາງແຜນນະໂຍບາຍ ແລະນະໂຍບາຍຂອງພັກ.
ນັບແຕ່ທ້າຍປີ 1989, ທ່າມກາງຄວາມວຸ້ນວາຍໃນບັນດາປະເທດເອີຣົບຕາເວັນອອກ ແລະຄວາມວຸ້ນວາຍທີ່ຕາມມາໃນສະຫະພາບໂຊວຽດ ດ້ວຍວິໄສທັດຍຸດທະສາດ ແລະ ຄວາມສຽບແຫຼມທາງດ້ານການເມືອງ, ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງຄະນະບັນນາທິການ ແລະ ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງ (ເວລານັ້ນແມ່ນສະມາຊິກຄະນະບັນນາທິການ, ແລ້ວຮອງບັນນາທິການຮັບຜິດຊອບເນື້ອໃນ), ວາລະສານກອມມູນິດ ມີບົດຄວາມເປັນຊຸດ ທີ່ອະທິບາຍສາຍເຫດຂອງການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານັ້ນ, ຊີ້ອອກຢ່າງກົງໄປກົງມາເຖິງຄວາມຜິດພາດທີ່ພາໃຫ້ເກີດວິກິດການຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຖອດຖອນບົດຮຽນໃຫ້ຫວຽດນາມ... ລະບົບບົດຄວາມທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດ ເຊັ່ນ "ສັນຍານເຕືອນພະຍຸ", ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍພັກ ແລະພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກຂອງເຮົາ ໃຫ້ລິເລີ່ມແລະກຽມພ້ອມຮັບມືກັບຄວາມຜັນຜວນຄັ້ງໃຫຍ່ຂອງສະຖານະການການເມືອງໂລກ.
ໃນປີ 1991, ພັກກອມມູນິດສະຫະພາບໂຊວຽດແຕກທະລາຍ, ພ້ອມກັບການລົ້ມທະລາຍຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດ ແລະ ການພັງທະລາຍລົງຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມໃນບັນດາປະເທດເອີຣົບຕາເວັນອອກ, ເຮັດໃຫ້ເກີດ "ແຜ່ນດິນໄຫວທາງດ້ານການເມືອງ" ສັ່ນສະເທືອນນັກກອນມູນິດທົ່ວໂລກ ແລະ ສົ່ງຜົນເສຍຕໍ່ສະຖານະການພາຍໃນປະເທດ. ໃນເວລານັ້ນ, ໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບເດືອນເມສາປີ 1992, ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ເປັນບັນນາທິການໃຫຍ່ໄດ້ມີບົດຂຽນວ່າ: “ເຫດໃດພັກກອມມູນິດສະຫະພາບໂຊວຽດຈຶ່ງລົ້ມສະຫຼາຍ?”. ບົດນີ້ເປັນບົດຄວາມ “ຄລາດສິກ” ແລະ ເປັນຕົວຢ່າງດີທີ່ຊີ້ແຈງເຖິງສາເຫດຕົ້ນຕໍທີ່ເຮັດໃຫ້ພັກກອມມູນິດສະຫະພາບໂຊວຽດແຕກແຍກ, ແລະຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ຄວາມຜິດພາດຂ້າງເທິງແມ່ນມາຈາກ “ການລະເມີດກົດເກນພາວະວິໄສ, ຂັດກັບຫຼັກການພື້ນຖານຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກ”(2), ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຢືນຢັນຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ: “ກົດເກນພາວະວິໄສທີ່ບໍ່ມີໃຜສາມາດຕ້ານທານໄດ້ ແມ່ນລັດທິສັງຄົມນິຍົມຈະປະຕິເສດ ແລະປ່ຽນແທນລັດທິທຶນນິຍົມ”(3), ເດັດດ່ຽວປົກປັກຮັກສາເສັ້ນທາງສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ. ສະພາບການແນວຄິດໃນເວລານັ້ນສັບສົນຫຼາຍ, ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກຫຼາຍຄົນໄດ້ຫວັ່ນໄຫວ, ລັ່ງເລ, ຂາດຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ, ອຸດົມການຖືກເສື່ອມໂຊມ ແລະ ບາງຄົນກໍ່ທໍລະຍົດຕໍ່ອຸດົມການຂອງພັກ; ລັດທິສວຍໂອກາດທາງການເມືອງ, ລັດທິແກ້ເພີ່ມຂຶ້ນ... ໃນສະພາບການນັ້ນ, ບົດຂຽນມີຄຸນຄ່າໃນການຊີ້ນຳທີ່ດີ ໂດຍອະທິບາຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງແລະໜ້າເຊື່ອຖື ພ້ອມຂໍ້ໂຕ້ຖຽງທີ່ໜັກແໜ້ນແລະແຫຼມຄົມ ສອດຄ່ອງກັບຄຸນນະພາບ ແລະ ລັກສະນະການເມືອງຂອງວາລະສານກອມມູນິດ, ຖືເປັນ “ນົກນຳໜ້າ” ພ້ອມກັບລະບົບບົດຄວາມຂອງສຳນັກຂ່າວສຳຄັນຈຳນວນໜຶ່ງ ປະກອບສ່ວນຮັກສາສະໜາມຮົບດ້ານແນວຄິດຂອງພັກ, ເພີ່ມທະວີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນການນຳພາຂອງພັກ, ສັດທາທາງວິທະຍາສາດໃນລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ. ບົດຄວາມຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມກ້າຫານ, ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານການເມືອງ, ຄວາມເລິກເຊິ່ງທາງທິດສະດີ ແລະ ລະດັບແນວຄິດອັນສູງສົ່ງ ເຊິ່ງເປັນຂໍ້ພິສູດທີ່ຊັດເຈນເຖິງຄວາມສາມາດ ແລະ ລະດັບທິດສະດີຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ.
ຄວາມຮັກ, ຄວາມເຄົາລົບ, ຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນຄົນ, ເພື່ອບຸກຄະລິກກະພາບຂອງມະນຸດ ແລະຄຸນຄ່າຂອງມະນຸດ ປະກອບເປັນຄຸນສົມບັດ ແລະຄຸນລັກສະນະຂອງຜູ້ນໍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ຄຸນນະພາບນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນທັງໃນການພົວພັນໃນການເຮັດວຽກ ແລະຊີວິດປະຈຳວັນກັບເພື່ອນຮ່ວມງານແລະສະຫາຍ, ຕະຫຼອດຈົນຄວາມຄິດແລະຄວາມເຫັນທີ່ສອດຄ່ອງກັນໃນບົດຂຽນຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃນວາລະສານກອມມູນິດ. ເລື່ອງລາວທີ່ລຽບງ່າຍແຕ່ອົບອຸ່ນຫຼາຍເລື່ອງ ກ່ຽວກັບຄວາມຮັກແພງຂອງມະນຸດ, ຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ຜູ້ຄົນ ແລະການເບິ່ງແຍງດູແລຜູ້ຄົນ ຂອງເພື່ອນຮ່ວມງານກ່ຽວກັບອ້າຍ, ລຸງ, ຜູ້ນຳ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຟັງອົດບໍ່ໄດ້ທີ່ຈະສະເທືອນໃຈ ແລະຫຼັ່ງນ້ຳຕາ. ນີ້ອາດຈະເປັນແຫຼ່ງທໍາມະຊາດ ເພື່ອໃຫ້ໃນຕໍ່ມາເຮົາໄດ້ມີທັດສະນະເພື່ອປະຊາຊົນ, ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈ ເມື່ອສະຫາຍເປັນຫົວໜ້າພັກແລະລັດ.
ວາລະສານກອມມູນິດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມນັກທິດສະດີທີ່ດີເດັ່ນ, ນັກຂ່າວຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພັກ.
ດ້ວຍປະຫວັດສາດອັນສະຫງ່າລາສີຍາວນານ 94 ປີ, ໄຟແຫ່ງທິດສະດີການເມືອງຂອງວາລະສານກອມມູນິດ ໄດ້ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມນັກຂຽນທິດສະດີທີ່ມີພອນສະຫວັນຫຼາຍທ່ານ, ໃນນັ້ນມີສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງ - ນັກທິດສະດີທີ່ດີເດັ່ນຂອງພັກ - “ຜູ້ມີຄວາມສາມາດພິເສດໃນການສະຫຼຸບພຶດຕິກຳ ແລະສັງລວມທິດສະດີ”(4) ໃນຂະນະທີ່ຍັງເຮັດວຽກຢູ່ໃນວາລະສານກອມມູນິດ.
ຕັ້ງແຕ່ທ້າຍທົດສະວັດທີ 70 ຂອງສະຕະວັດທີ XX, ໃກ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່, ເມື່ອສະຫາຍເປັນພຽງພະນັກງານບັນນາທິການຂອງຄະນະກໍ່ສ້າງພັກ, ສະຫາຍໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ໃນການປະຕິບັດວຽກງານການເມືອງທົ່ວໄປຂອງອົງການ. ວາລະສານໄດ້ມີລະບົບບົດຂຽນທິດສະດີ “ກ້າວໄປໜ້າໜຶ່ງກ້າວ, ບຸກໂຈມຕີທຳລາຍແນວຄິດເກົ່າ, ປູທາງທິດສະດີໃຫ້ແກ່ກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ”(5), ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງບົດບາດຂອງວາລະສານໃນຈຸດຫັນປ່ຽນປະຫວັດສາດຂອງປະເທດ, ເຊັ່ນ ບັນດາບົດຄວາມກ່ຽວກັບ “ການມອບເໝົາ 10 ໜ້າວຽກ”, ກ່ຽວກັບລາຄາ-ເງິນເດືອນ-ເງິນຕາ, ກ່ຽວກັບການນຳໃຊ້ຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ຕຳນິຕິຕຽນຂໍ້ບົກຜ່ອງຂອງການວາງແຜນ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຊີ້ອອກເຖິງຜົນປະໂຫຍດຂອງການສົມທົບແຜນການ ກັບການນຳໃຊ້ການພົວພັນຕະຫຼາດ, ປະສານສົມທົບ 3 ປະໂຫຍດຄື: ຜົນປະໂຫຍດສັງຄົມ, ຜົນປະໂຫຍດລວມໝູ່, ຜົນປະໂຫຍດຂອງບຸກຄົນ...
ເຂົ້າສູ່ຊຸມປີຕົ້ນຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ວາລະສານກອມມູນິດ ໄດ້ສືບຕໍ່ເປີດແລະເຈາະເລິກບັນຫາທິດສະດີໃໝ່ໆ ທີ່ຍາກແລະສັບສົນຫຼາຍບັນຫາ ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄວາມກ້າຫານ, ວິໄສທັດ ແລະ ການບຸກເບີກທາງທິດສະດີຂອງວາລະສານ. ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງເອງກໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ, ຂຽນບົດທິດສະດີທີ່ສຳຄັນຫຼາຍບົດ ທີ່ກ່ຽວກັບບັນຫາທິດສະດີໃໝ່, ສັບສົນ ແລະຍັງມີຄວາມຄິດເຫັນທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ. ຕົວຢ່າງ: ເມື່ອເປັນຫົວໜ້າຄະນະກໍ່ສ້າງພັກ, ສະຫາຍຂຽນບົດຄວາມ: "ສະມາຊິກພັກໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດທຸລະກິດເອກະຊົນບໍ?" (ວາລະສານຄອມມິວນິສ, ສະບັບເດືອນກັນຍາ 1988) ເຊິ່ງເປັນຫົວຂໍ້ທີ່ຖືວ່າ "ອ່ອນໄຫວ" ຫຼາຍໃນເວລານັ້ນ ແຕ່ໄດ້ຖືກວິເຄາະຢ່າງລະອຽດ ແລະເລິກເຊິ່ງ ໂດຍຜູ້ຂຽນໄດ້ອະທິບາຍດ້ວຍພື້ນຖານທິດສະດີຢ່າງເຂັ້ມງວດ ແລະເລິກເຊິ່ງ, ຈາກວິໄສທັດຂອງຂະແໜງການກໍ່ສ້າງພັກ ແລະ ເສດຖະກິດການເມືອງ ເພື່ອສະເໜີທັດສະນະໃໝ່: “ໃນເງື່ອນໄຂປະຈຸບັນ, ຕ້ອງເຂົ້າໃຈແນວຄວາມຄິດຂູດຮີດດ້ວຍວິທີທີ່ແຕກຕ່າງແລະຖືກຕ້ອງກວ່າ”; “ສະມາຊິກພັກຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ລວຍບໍ? ສະມາຊິກພັກພຽງແຕ່ນັ່ງອົດອາຫານຫີວໂຫຍ...? ບໍ່, ມັນບໍ່ແມ່ນແນວນັ້ນ”(6), ຈາກນັ້ນ “ສະມາຊິກພັກສາມາດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດທຸລະກິດເອກະຊົນໃນລະດັບໃດໜຶ່ງ ແລະ ໃນຮູບແບບທີ່ເໝາະສົມ"”(7), ເນື່ອງຈາກວ່າ "ສະມາຊິກພັກສາມາດເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດການຜະລິດແລະທຸລະກິດຂອງຕົນເອງ, ສ້າງຮັ່ງຄູນມີໃຫ້ສັງຄົມ, ສ້າງຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ຄົນງານບາງຄົນ ແລະ ເພີ່ມຄຸນຄ່າໃຫ້ກັບຕົນເອງ". ນັ້ນແມ່ນການສ້າງຄວາມຮັ່ງມີທີ່ຊອບທຳ”(8)... ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນທັດສະນະທາງທິດສະດີທີ່ປູທາງທີ່ກ້າວຫນ້າທີ່ສຸດໃນເວລານັ້ນ.
ນັບແຕ່ຕົ້ນປີ 1989, ວາລະສານກອມມູນິດ ໄດ້ເປີດຄໍລຳ: “ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ: ທົບທວນແລະປ່ຽນແປງໃໝ່” ເພື່ອລົງພິມບັນດາບົດຄວາມທີ່ເລິກເຊິ່ງ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງກ້າວສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະ ແລະ ເນື້ອໃນພື້ນຖານ - ໜ້າທີ່ພື້ນຖານ ຂອງສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ, ກ່ຽວກັບບັນດາຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ແລະ ຂໍ້ຂັດແຍ່ງຕົ້ນຕໍ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານ... ປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການສ້າງລະບົບທັດສະນະທິດສະດີທີ່ຮັບໃຊ້ກົງໄປກົງໃຫ້ແກ່ການກະກຽມໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ປີ 1991) ຂອງພັກ. ໃນໄລຍະນີ້, ວາລະສານກອມມອນິດ ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ທັງດ້ານເນື້ອໃນ ແລະ ຮູບແບບ; ບົດຄວາມຫຼຸດຜ່ອນລັກສະນະວິຊາການ, ຕິດພັນໃກ້ຊິດກັບບັນຫາຊີວິດ, "ທິດສະດີແມ່ນຕິດພັນກັບພາກປະຕິບັດ". ນີ້ກໍແມ່ນຫຼັກການທີ່ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ຍາມໃດກໍ່ຍຶດໝັ້ນໃນການຄົ້ນຄ້ວາທິດສະດີ, ຖືວ່າແມ່ນ “ຫຼັກການສູງສຸດຂອງທິດສະດີປະຕິວັດ; ຫຼັກການສູງສຸດໃນການວາງແຜນກຳນົດທິດທາງ ແລະ ນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະລັດ”(9).
ໃນສະພາບການນັ້ນ, ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໄດ້ຂຽນບົດຄວາມ: “ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ການເມືອງປະຊາທິປະໄຕທີ່ໝັ້ນຄົງ”, (ວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບເດືອນ ສິງຫານ 1991), ຢືນຢັນວ່າ: “ເພື່ອປະຕິບັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງສຳເລັດຜົນ, ນຳປະເທດຊາດກ້າວເຂົ້າສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະເໝາະສົມ, ຈຳເປັນຕ້ອງ ພັດທະນາເສດຖະກິດການຕະຫລາດທີ່ມີການຄຸ້ມຄອງລັດ ແລະ ປະຕິບັດລະບົບການເມືອງປະຊາທິປະໄຕ, ໝັ້ນຄົງ. ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນເນື້ອໃນ ແລະ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງແມ່ນເສັ້ນທາງ ແລະ ວິທີການກ້າວໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ”(10). ພ້ອມກັນນັ້ນ, ບົດຂຽນໄດ້ວິເຄາະຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ກ່ຽວກັບປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງດ້ານການເມືອງ... ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ລ້ວນແລ້ວແຕ່ເປັນບັນຫາທິດສະດີພື້ນຖານ, ແຕ່ໃນເວລານັ້ນຍັງເປັນເລື່ອງໃໝ່ ແລະຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການຄົ້ນຄວ້າ ແລະກ່າວເຖິງຢ່າງເປັນລະບົບເທື່ອ. ການຄາດຄະເນ ແລະການຄົ້ນຄ້ວາຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ ແລະເປັນບັນດາບັນຫາທິດສະດີທີ່ສຳຄັນ ເຊິ່ງພາຍຫຼັງມາ ໄດ້ນຳໃຊ້ໃນເອກະສານທາງການຂອງພັກ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄຸນນະພາບ, ວິໄສທັດ, ຄວາມສ້ຽມແຫຼມທາງວິທະຍາສາດ ແລະ ການເມືອງ, ຄວາມກ້າຫານ ແລະ ຄວາມສາມາດຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ສະຫາຍມີຄວາມເປັນຫ່ວງແລະມີຄວາມຕັ້ງໃຈຢູ່ສະເໝີ ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ ທິດສະດີຕ້ອງປະຕິບັດພາລະກິດເດີນໜ້າ ນຳພາ, ຫຼີກລ້ຽງຄວາມຫຼ້າຫຼັງ ເດີນຕາມຫຼັງພຶດຕິກຳຕົວຈິງຢ່າງເຊັ່ນ: "ຕົວຕະຫຼົກແລ່ນຕາມລົດມ້າສາມຕົວຢ່າງງຸ່ມງ່າມ". ດ້ວຍການຄົ້ນພົບ, ຄວາມສົນໃຈ, ການກຳນົດທິດທາງ, ການຊີ້ນຳຂອງຜູ້ນຳໃນເມື່ອກ່ອນ, ຄວາມພະຍາຍາມຢ່າງກ້າຫານໃນການລົງເລິກຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ຂຽນບົດຄວາມກ່ຽວກັບບັນຫາທາງທິດສະດີໃຫຍ່, ໃໝ່ ແລະ ຍາກຄືແນວນັ້ນ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາບົດວິໄຈທິດສະດີຂອງສະຫາຍ ຊ່ວຍໃຫ້ລະດັບການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີຂອງສະຫາຍໄດ້ຮັບການຍົກສູງຢ່າງໄວ ແລະ ໝັ້ນຄົງກວ່າ.
ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ມີຄວາມສົນໃຈເປັນພິເສດເຖິງການຈັດຕັ້ງ ແລະການຂຽນບົດຄວາມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງໂດຍກົງກັບການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານແນວຄິດທິດສະດີ, ປະຕິບັດໜຶ່ງໃນບັນດາພາລະກິດທີ່ສຳຄັນຂອງວາລະສານກອມມູນິດ ຕັ້ງແຕ່ກຳເນີດ. ວຽກງານການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ ຕິດແໜ້ານກັບການຕໍ່ສູ້ທາງທິດສະດີ, ໃນແຕ່ລະຂັ້ນຕອນຂອງການຄົ້ນຄວ້າ, ຢ່າງເປັນເຈົ້າການ, ແຫຼມຄົມ, ຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ທົນທານໝັ້ນໜຽວ. ໃນບັ້ນຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານແນວຄິດຫຼາຍຄັ້ງ, ລະບົບບົດຄວາມຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການເມືອງໃນລະດັບທິດສະດີຂອງວາລະສານ ໄດ້ມີສຽງສະທ້ອນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນປະຫວັດສາດຂອງວຽກງານແນວຄິດຂອງພັກ. ໜຶ່ງໃນບັນດາບົດຄວາມທີ່ເປັນແບບຢ່າງຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ແມ່ນບົດຂຽນ “ເຫດໃດພັກເຮົາຈຶ່ງຍຶດໝັ້ນໃນລັດທິມາກ-ເລນິນ?” (ວາລະສານຄອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນກັນຍາ 1995). ບົດຂຽນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງລະດັບທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງຮູບແບບການຂຽນ, ພະລັງການຂຽນ, ລັກສະນະຕໍ່ສູ້ ເຊິ່ງສ້າງຂຶ້ນໃນພື້ນຖານຄວາມຮູ້ທາງທິດສະດີທີ່ເລິກເຊິ່ງແລະແຫຼມຄົມ, ໄດ້ທຳລາຍຖ້ອຍທຳນອງທີ່ຄັດຄ້ານ ແລະ ບິດເບືອນ, ຜ່ານນັ້ນປົກປ້ອງລັກສະນະປະຕິວັດ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ມະນຸດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນ ດ້ວຍຂໍ້ໂຕ້ແຍ້ງທີ່ແຂງກ້າ: "ດ້ວຍຈິດວິນຍານທີ່ມີຊີວິດຂອງວິທີວັດຖຸນິຍົມສັດຈະວິພາກ, ດ້ວຍພື້ນຖານເສດຖະກິດແມ່ນທິດສະດີກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າສ່ວນເກີນ, ດ້ວຍການຄົ້ນພົບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກ່ຽວກັບລັດທິວັດຖຸນິຍົມປະຫວັດສາດ ເຊິ່ງເນື້ອໃນພື້ນຖານແມ່ນທິດສະດີຮູບຖານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ບົດບາດປະຫວັດສາດຂອງຊົນຊັ້ນກໍາມະກອນ..., ລັດທິມາກ-ເລນິນ ຍັງເປັນຈຸດສູງສຸດແຫ່ງສະຕິປັນຍາຂອງມະນຸດຊາດ, ເປັນວິທະຍາສາດທີ່ແມ່ນຢຳ ແລະຄົບຖ້ວນ ເຊິ່ງບໍ່ມີສິ່ງໃດທົດແທນໄດ້””(11).
ແມ່ນບັນດາການເຄື່ອນໄຫວນຳພາ, ຊີ້ນຳ, ຈັດຕັ້ງການຄົ້ນຄ້ວາໂດຍກົງ, ຂຽນບົດຂຽນຢ່າງເປັນປະຈຳ, ລົງເລິກຄົ້ນຄິດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ຂຸດຄົ້ນບັນດາຊັ້ນຄວາມຮູ້ດ້ານທິດສະດີໃນການເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ ເປັນໄລຍະຍາວນານ, ວາລະສານກອມມູນິດໄດ້ປະກອບສ່ວນໃນການຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມນັກທິດສະດີທີ່ດີເດັ່ນຄົນໜຶ່ງ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ຕໍ່ມາ, ໃນຕຳແໜ່ງຜູ້ນຳຂອງພັກແລະລັດ, ໃນນັ້ນມີໄລຍະໜຶ່ງເປັນກຳມະການກົມການເມືອງທີ່ຮັບຜິດຊອບວຽກງານທິດສະດີຂອງພັກ, ສະຫາຍໄດ້ສືບຕໍ່ປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນວຽກງານທິດສະດີຂອງພັກ. ສະຫາຍໄດ້ຊີ້ນໍາໂດຍກົງການປະຕິບັດການຄົ້ນຄວ້າ, ການສະຫຼຸບ, ກະກຽມພື້ນຖານວິທະຍາສາດແລະພຶດຕິກຳ ແລະເນື້ອໃນຂອງບັນຫາເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມ,ພັດທະນາປີ 2011); ດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມໂດຍກົງ ຫຼື ເປັນປະທານໃນການສ້າງເອກະສານຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX, X, XI, XII, XIII, XIV ຂອງພັກ... ພິເສດ, ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫຼວງເຂົ້າໃນການປັບປຸງລະບົບທິດສະດີກ່ຽວກັບແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນຫວຽດນາມໃຫ້ສົມບູນແບບ, ທິດສະດີກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມໃນຫວຽດນາມ. ບັນດາທິດສະດີມີຮອຍປະທັບທີ່ເຂັ້ມຂົ້ນຂອງສະຫາຍ, ເຊັ່ນ: ທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມໃນປະເທດເຮົາ; ທິດສະດີການສ້າງ, ແກ້ໄຂປັບປຸງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາພັກ; ບັນດາການພົວພັນໃຫຍ່ທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງບັນດາກົດເກນທີ່ມີລັກສະນະສັດຈະວິພາກ, ບັນດາບັນຫາທິດສະດີຫຼັກກ່ຽວກັບແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກຂອງເຮົາ; ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມທີ່ເປັນຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ; ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ; ປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ... ໃນນັ້ນ, ມີເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນຈຳນວນຫຼາຍ ໄດ້ຮັບການປຸງ, ບຳລຸງ, ຄົ້ນຄ້ວາ, ເລີ່ມຄິດຫຼືວາງເນື້ອໃນສຳຄັນທີ່ສະຫາຍເປັນຜູ້ກຳນົດ ຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ສະຫາຍເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ.
ໃນຖານະເປັນນັກຂ່າວທີ່ເຕີບໃຫຍ່ມາຈາກການເຮັດວຽກປົກກະຕິທີ່ສຸດຂອງພະນັກງານເອກະສານ, ບັນນາທິການ ຈົນກາຍເປັນຜູ້ນໍາສູງສຸດຂອງວາລະສານກອມມູນິດ, ໂດຍອຸທິດໄວໜຸ່ມທັງໝົດຂອງຕົນໃຫ້ກັບອາຊີບໜັງສືພິມ, ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ເຂົ້າໃຈວຽກງານການວາລະສານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ວຽກງານວາລະສານທິດສະດີ. ສະຫາຍເອງຍັງເປັນຕົວຢ່າງຂອງການປະຕິບັດທາງປາກກາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ເພື່ອກາຍເປັນນັກຂຽນການເມືອງທີ່ເປັນແບບຢ່າງ, ສ້າງຮູບແບບການຂຽນທາງດ້ານການເມືອງທີ່ເປັນເອກະລັກ. ຕໍ່ມາ, ເຖິງວ່າບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ໃນວາລະສານໂດຍກົງອີກ, ແຕ່ສະຫາຍຍັງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຄວາມກັງວົນຕໍ່ສື່ ໜັງສືພິມຂອງປະເທດ, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບວາລະສານຄອມມິວນິດ, ເຊິ່ງສະຫາຍມີເວລາຜູກພັນແລະເຮັດວຽກຢູ່ນາມທີ່ສຸດ.
ສະຫາຍມັກຈະແນະນຳໃຫ້ວາລະສານກອມມູນິດ ຕ້ອງເຮັດ “ບົດບາດທີ່ຖືກຕ້ອງ, ບົດຄວາມທີ່ຖືກຕ້ອງ” ໝາຍຄວາມວ່າຮັກສາຮູບແບບຫຼັກ ແລະຄຸນນະພາບຂອງສື່ການເມືອງ, ຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງການ “ຫັນເປັນວິຊາການດ້ານດຽວ” ຫຼືການຫັນວາລະສານ “ເປັນໜັງສືພິມ”: ຫຼີກລ່ຽງທ່າອ່ຽງທັງສອງ, ຫຼື “ພຽງລົງເລິກກັບການຄົ້ນຄ້ວາບັນຫາທາງທິດສະດີລ້ວນໆ, ມັກລົງພິມບົດຄວາມທາງວິຊາການ, ຫຼືກົງກັນຂ້າມ, ເນັ້ນໜັກເກີນຄວນກັບຄວາມຕ້ອງການຮັບໃຊ້ວຽກງານການເມືອງຢ່າງທັນການ, ຫຼຸດຜ່ອນຄຸນນະພາບທາງທິດສະດີຂອງບົດຄວາມ, ລົງພິມທັງບົດຄວາມທີ່ຂຶ້ນກັບພາລະໜ້າທີ່ຂອງໜັງສືພິມລາຍວັນ”(12) ແລະ “ວາລະສານກອມມູນິດ ຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດພາລະບົດບາດ, ໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍຂອງຕົນ, ບໍ່ເຮັດແທນ ຫຼືແຊກແຊງວຽກງານຂອງອົງການອື່ນ”(13). ວາລະສານທິດສະດີການເມືອງຕ້ອງແບກຫາບພາລະໜ້າທີ່ມີລັກສະນະສັງລວມ, ລວມທັງການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ການສຶກສາອົບຮົມທິດສະດີ ແລະ ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ທິດສະດີ; ພະນັກງານທີ່ເຮັດວຽກວາລະສານທິດສະດີການເມືອງຂອງພັກ ຕ້ອງສູ້ຊົນຕອບສະໜອງຄຸນນະພາບຂອງນັກທິດສະດີ, ນັກວິທະຍາສາດ ແລະ ນັກຂ່າວ.
ເຂົ້າໃຈຕົ້ນສາຍປາຍເຫດຂອງການຄົ້ນຄວ້ທິດສະດີ ແລະການຂຽນບົດຄວາງທິດສະດີ, ສະຫາຍເຄີຍແບ່ງປັນວ່າ: “ພາລະກິດທິດສະດີແມ່ນຍາກຫຼາຍ, ຍາກທີ່ສຸດ”, “ການຂຽນບົດຄວາມແມ່ນຍາກ, ການຂຽນບົດທິດສະດີຍິ່ງຍາກ”, ພ້ອມດຽວກັນນັ້ນ ສະຫາຍໄດ້ຍົກເຖິງຄໍາແນະນໍາຂອງທ່ານອະດີດນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຟ້າມວັນດົ່ງ: “ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ໃນການຝຶກອົບຮົມ ແລະ ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຢ່າງລະອຽດ. ຕ້ອງໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍທີ່ສຸດ. ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງພາກພຽນຝຶກຝົນຕົນເອງ”(14). ແຕ່ລະຜົນງານວາລະສານທິດສະດີແມ່ນຜະລິດຕະພັນຂອງຂະບວນການອອກແຮງງານທີ່ສ້າງສັນ ມີຄວາມທຸ່ມເທ ແລະພິຖີພິຖັນຫຼາຍ. ຕ້ອງໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍ ເພື່ອໃຫ້ມີ "ລູກທາງຈິດໃຈ" ທີ່ມີຄຸນນະພາບ. ເວລາຕ້ອງວັດແທກເປັນເດືອນແລະປີຂອງການໄຕ່ຕອງ, ນຶກຄິດ, ປວດໃຈ, ຄົ້ນຄວ້າ, ສະສົມຄວາມຮູ້ ແລະ ການຂຽນ “ເຮົາຕ້ອງສະສົມຫຼາຍຈຶ່ງສາມາດຂຽນໄດ້. ໂຕມ້ອນຈະສຸກສໍ່າໃດກ່ອນທີ່ຈະປັ່ນໄໝ...(15), ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງຄວາມຕ້ອງການມີຄວາມຄິດຫຼັກແຫຼມ ແລະທັກສະການຂຽນທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ມີຮູບແບບຂອງຕົນເອງ - ອັນເປັນປັດໄຈພອນສະຫວັນທໍາມະຊາດທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງແຕ່ລະຄົນ ແລະຜ່ານຂະບວນການຝຶກປາກກາການຂຽນຢ່າງເຂັ້ມງວດ - ຈຶ່ງຫວັງວ່າຈະມີບົດຄວາມທິດສະດີການເມືອງທີ່ມີຄຸນນະພາບ.
ບັນດາບົດຄວາມທິດສະດີຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ມີຮູບແບບທີ່ແໜ້ນແຟ້ນ, ດຸ່ນດ່ຽງ, ແຂງແກ່ງ, ມີການອ້າງເຫດຜົນຢ່າງໜັກແໜ້ນ, ມີຕັກກະ, ມີລັກສະນະການເມືອງທີ່ຈະແຈ້ງ, ຜ່ອງໃສ. ຂຽນກ່ຽວກັບບັນຫາທິດສະດີທີ່ສຳຄົນ, ແຕ່ຮູບແບບການຂຽນ ແລະພາສາແມ່ນເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ບໍ່ແມ່ນ "ດາບໃຫຍ່, ໄມ້ຄ້ອນໃຫຍ່" ແລະຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ບໍ່ໃຊ້ "ການຄັດລອກຍືດເຍື້ອ" ແບບຄຳພີຄລາດສິກທີ່ໜັກໜາ, ແຕ່ແມ່ນການຄັດລອກທີ່ “ມີຄ່າ”, ລະອຽດອ່ອນ ແລະ ເລືອກສັນຫຼາຍ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ບັນດາບົດຄວາມຕໍ່ສູ້ດ້ານແນວຄິດຂອງສະຫາຍ ແມ່ນມີລັກສະນະສູ້ຮົບສູງ, ມີການອ້າງເຫດຜົນຢ່າງແຫຼມຄົມ, ໃຊ້ພາສາຢ່າງຮຸນແຮງ, ຫຼັກໝັ້ນສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ, ສະຫາຍໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການປະຕິບັດຕົວຈິງ, ເຮັດວຽກຮ່ວມກັບຮາກຖານ, ສະຫຼຸບການປະຕິບັດໃນລະດັບທິດສະດີ, ເພື່ອໃຫ້ບັນດາບັນຫາທິດສະດີໄດ້ຮັບການພິສູດໃຫ້ເຫັນຊີວິດເປັນຈິງໂດຍພື້ນຖານ, ບໍ່ແມ່ນ “ທິດສະດີນ້ຳເຕົ້າເປົ່າ”. ແບບຢ່າງທີ່ດີ ແລະ ຄຳແນະນຳຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ກ່ຽວກັບວຽກງານວາລະສານ ແມ່ນເຂັມທິດຊີ້ນຳສຳລັບພະນັກງານ ແລະ ບັນນາທິການທຸກຄົນຂອງວາລະສານກອມມູນິດ. ແບບຢ່າງທີ່ສະຫງ່າຜ່າເຜີຍນັ້ນ ຍັງໄດ້ຈົ່ງໄວ້ບົດຮຽນອັນລ້ຳຄ່າກ່ຽວກັບການຮັກສາຄະຕິທຳແລະຈຸດໝາຍຂອງວາລະສານທິດສະດີການເມືອງຂອງພັກ, ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງລະບົບບົດຄວາມການເມືອງທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ ເປັນເສົາຄ້ຳສຳຄັນຂອງວາລະສານ, ດ້ວຍວິທີການປະຕິບັດການອອກແຮງງານຂອງການສ້າງບົດຄວາມທິດສະດີການເມືອງທີ່ເປັນແບບຢ່າງ, ການຄົ້ນພົບ, ຄັດເລືອກ ແລະ ອະທິບາຍບັນຫາທາງທິດສະດີການເມືອງໃຫຍ່ ທີ່ໄດ້ຮັບການຍົກອອກມາຢ່າງຮີບດ່ວນ ໃນພາກປະຕິບັດ ແລະ ວຽກງານທິດສະດີ. ແບບແຜນເຮັດວຽກ ແລະວິຖີຊີວິດແບບອາຊີບທີ່ໄດ້ລິເລີ່ມໃນສະໄໝຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ຍັງສືບທອດ, ຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາຢູ່ໃນ “ເຮືອນ” ຂອງວາລະສານກອມມູນິດ.
ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ, ເລຂາທິການໃຫຍ່ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ອະດີດບັນນາທິການໃຫຍ່ວາລະສານກອມມູນິດ ຂຽນໃນປື້ມບັນທຶກແຂກທີ່ຫ້ອງປະເພນີຂອງວາລະສານກອມມູນິດ, ວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2012 _ພາບ: ເອກະສານຂອງ ວກ
ວາລະສານກອມມູນິດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຄຸນສົມບັດຂອງນັກຮົບກອມມູນິດທີ່ເດັດດ່ຽວ ຕໍ່ສູ້ຢ່າງບໍ່ປະນີປະນອມຕໍ່ນິໄສທີ່ບໍ່ດີ, ຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ປະກອບສ່ວນກໍ່ສ້າງພັກໃຫ້ສະອາດປອດໃສ ແລະ ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ
ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ ເຊັ່ນດຽວກັບໃນແນວຄິດຂອງບົດຄວາມຂອງ ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃນເວລາເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ ລ້ວນສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງພາບພົດຂອງບຸກຄົນຜູ້ມີຄວາມຊື່ສັດ, ບໍລິສຸດ, ລຽບງ່າຍ, ມີຄຸນທຳ, ມີການຈໍາແນກລະຫວ່າງສ່ວນລວມແລະສ່ວນຕົວ, ແລະຮູບລັກຂອງຄຸນສົມບັດປະຕິວັດ. ຄວາມຊື່ສັດມີຄວາມໝາຍດຽວກັນກັບຄວາມເຄັ່ງຄັດ, ບໍ່ປະນີປະນອມຕໍ່ການລະເມີດຫຼັກການ ແລະ ບໍ່ຍອມໃຫ້ອະໄພຕໍ່ນິໄສທີ່ບໍ່ດີແລະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ. ຄວາມເປັນມາດຕະຖານ ແລະ ການຮັກສາຫຼັກການໃນການເຮັດວຽກ ແລະໃນຊີວິດ ແມ່ນລັກສະນະຄົງທີ່ຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ, ຕັ້ງແຕ່ສະໄໝເປັນພະນັກງານຝຶກຫັດ ຈົນເຖິງກາຍເປັນຜູ້ນຳສູງສຸດຂອງວາລະສານກອມມູນິດ. ສະຫາຍມີຄວາມເຂັ້ມງວດ ແລະມີລະບຽບວິໄນໃນຕົນເອງສະເໝີ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຄ່ອຍໆເວົ້າສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ເພື່ອຊ່ວຍປັບປ່ຽນເພື່ອນສະຫາຍ ແລະ ເພື່ອນຮ່ວມງານ. ຊັບສິນສາທາລະນະແມ່ນເລືອດເນື້ອຂອງປະຊາຊົນ, ເນື່ອງຈາກວ່າມັນເປັນຊັບສິນສາທາລະນະ ຈຶງບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ຮັບພຽງໜ້ອຍໜຶ່ງ, ເຖິງວ່າເປັນພຽງ "ໝຶ່ງດົ່ງຫຼືໜຶ່ງສະຕາງ".
ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ແມ່ນຜູ້ມີການປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການເຮັດໃຫ້ຄໍລຳ “ດຳເນີນຊີວິດດ້ານແນວຄິດ” ກາຍເປັນເຄື່ອງໝາຍຂອງວາລະສານກອມມູນິດ. ນີ້ແມ່ນຄໍລຳ, ປະເພດສະເພາະຂອງວາລະສານ, ໃຊ້ຮູບແບບການຂຽນສຽດສີ, ມີໄຫວພິບ, ແຕ່ເລິກເຊິ່ງ ເພື່ອວິພາກວິຈານ, ໂຈມຕີ ແລະ ຕັກເຕືອນພຶດຕິກຳທີ່ບໍ່ດີ ແລະ ນິໄສທີ່ບໍ່ດີພາຍໃນພັກ. ເຖິງແມ່ນວ່າສັ້ນ, ແຕ່ນີ້ເປັນປະເພດບົດຄວາມທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຂ້ອນຂ້າງເລືອກນັກຂຽນ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີ "ສະເໜ່ການຂຽນ" ຂອງຜູ້ຂຽນແຕ່ລະຄົນ. “ດຳເນີນຊີວິດດ້ານແນວຄິດ” ກາຍເປັນສະຖານທີ່ຝາກຝັງຄວາມຄິດ, ທັດສະນະ, ທ່າທີ່ຕໍ່ສູ້ຢ່າງບໍ່ປະນີປະນອມຂອງສະຫາຍ ຫງວຽຝູຈ້ອງ ກັບນິໄສບໍ່ດີ, ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ຢູ່ພາຍໃນ, ດ້ວຍນາມປາກກາຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຜູ້ກໍ່ສ້າງ, The Builder, ຈ້ອງເງ້ຍ, ຮ່າເຟືອງ... ຫຼາຍບົດຄວາມຍັງຄົງຮັກສາຄຸນຄ່າຂອງຕົນ, ກ່າວເຖິງແລະຕຳໜິຕິຕຽນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຄື: ຄວາມອິດສາ, ການສໍ້ໂກງ, ການຄົບຄິດ, ການລັກລອບຊັບສິນສາທາລະນະ, ການສິ້ນເປືອງ, ການໃຫ້ສິນບົນ, ການຂົ່ມເຫັງປະຊາຊົນ, ການປະຈົບປະແຈງ ອໍ້ຊໍ້, ສາມຫາວ, ປະຊາທິປະໄຕແບບຮູບນອກ, ດຶງພັກດຶງພວກ... , ເຊັ່ນ: ໄຜ່ແກ່ຈົງຮັກໜໍ່ອ່ອນ (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນກັນຍາ 1973), ຢ້ານຄວາມຮັບຜິດຊອບ (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນພະຈິກ 1973), ມິດຕະພາບ (ວາລະສານກອມມູນິດຄອມມູນິດ, ເດືອນຕຸລາ 1979), ສັ່ງ (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນກໍລະກົດ 1981), ຕຳແໜ່ງແລະກຽດສັກສີ (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນກຸມພາ 1984), “ກາຍະສິນ” (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນມິຖຸນາ 1985)..., ຮູບແບບການຂຽນໃນຄໍລຳ “ດຳເນີນຊີວິດດ້ານແນວຄິດ” ນອກຈາກການຕຳໜິວິພາກໂດຍກົງແລ້ວ, ຍັງໃຊ້ການວິພາກວິຈານດ້ວຍການສົນທະນາ, ມີພາສາທີ່ເປັນກາງຫຼາຍ, ແຕ່ມີນ້ຳໜັກບໍ່ໜ້ອຍ.
ພ້ອມກັບ “ດຳເນີນຊີວິດດ້ານແນວຄິດ” ສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງບັນດາບົດຂຽນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງພັກ, ດ້ວຍຈຳນວນບົດຄວາມ ແລະ ຄຸນນະພາບສູງສຸດ ເມື່ອທຽບໃສ່ບັນດາຂົງເຂດອື່ນ. ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນວຽກງານວິຊາສະເພາະໃນເວລາເຮັດວຽກໃນຄະນະກໍ່ສ້າງພັກເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ທ່າແຮງ, ອັດຖະຍາໄສທີ່ດີຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ. ສະຫາຍມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງບໍ່ປ່ຽນແປງວ່າ “ການນຳພາຂອງພັກແມ່ນບັນຫາທີ່ມີລັກສະນະຫຼັກການ, ແມ່ນກົດເກນພາວະວິໄສຂອງພາລະກິດການສ້າງສາສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ລັດທິກອມມູນິດ”(16), ສະນັ້ນ, ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງວຽກງານກໍ່ສ້າງ ແລະແກ້ໄຂປັບປຸງພັກ, ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນ “ປັດໄຈສຳຄັນທີ່ສຸດ” ແລະ ແມ່ນວຽກງານສຳຄັນຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ. ຄວາມເປັນຫ່ວງນັ້ນໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສະຫຼາດສຸຂຸມ ແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງການເມືອງ “ຄວາມເປັນຫ່ວງກ່ອນຄວາມກັງບົນຂອງປະຊາຊົນ” ຂອງຜູ້ນຳທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພັກ. ບົດຄວາມສ່ວນຫຼາຍແມ່ນບົດວິເຄາະສະເພາະທີ່ກ່າວໂດຍກົງເຖິງບັນຫາພື້ນຖານທີ່ສຸດຂອງວຽກງານກໍ່ສ້າງພັກ, ມີຄຸນຄ່າທາງດ້ານທິດສະດີ ແລະ ພາກປະຕິບັດສູງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ບັນດາການຄົ້ນພົບໃໝ່, ການສະເໜີທີ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ ເຊັ່ນບົດຄວາມ: ປັບປຸງຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາ ແລະກຳລັງຕໍ່ສູ້ຂອງພັກ (ວາລະສານກອມມູນິດຄອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນສິງຫາ 1986), ຫຼັກການລວມສູນປະຊາທິປະໄຕໃນພັກ. (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນຕຸລາ 1990), ເພື່ອຮັບປະກັນປະຊາທິປະໄຕພາຍໃນພັກ (ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບເດືອນພະຈິກ 1990); ພັກກຳອຳນາດ: ທັດສະນະຄະຕິ ແລະ ແບບວິທີການນຳພາ (ວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບເດືອນສິງຫາ 1992)... ຫຼາຍບົດຄວມມາຮອດປະຈຸບັນເບິ່ງຄືວ່າຍັງຄົງຮັກສາ “ຄວາມຮ້ອນ” ສຳລັບວຽກງານກໍ່ສ້າງແລະແກ້ໄຂປັບປຸງພັກ, ປະກອບສ່ວນກໍ່ສ້າງພັກໃຫ້ສະອາດປອດໃສແລະໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ.
ດ້ວຍຄຸນສົມບັດສິນທຳອັນບໍລິສຸດ, ຊື່ສັດທ່ຽງທຳ ແລະ ຈິດໃຈຂອງຊາວຄອມມູນິດທີ່ແທ້ຈິງ, ໄຟແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ກັບນິໄສບໍ່ດີ, ຕໍ່ຄວາມຊົ່ວ, ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ ຖືກຮັກສາໄວ້ສະເໝີໃນເຈດຈຳນົງ ແລະ ຄວາມຕັດສິນໃຈຂອງສະຫາຍ. ຈົນມາຢືນຢູ່ແຖວໜ້າ ແລະກາຍເປັນຜູ້ນໍາພາ, ແກນກາງ, ຈິດວິນຍານແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ກັບ "ຜູ້ຮຸກຮານຈາກພາຍໃນ" ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມລໍາບາກ ແລະການທ້າທາຍ, ໄຟນັ້ນໄດ້ລຸກໄໝ້ຂຶ້ນດ້ວຍການຕັດສິນໃຈອັນເຂັ້ມແຂງທີ່ບໍເຄີຍມີມາກ່ອນ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ ຄວາມເດັດດ່ຽວ “ບໍ່ມີເຂດຕ້ອງຫ້າມ, ບໍ່ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນ” ແລະ “ກາຍເປັນຂະບວນການ, ທ່າອ່ຽງທີ່ບໍ່ອາດຕ່າວປີ້ນໄດ້”, ເພື່ອກຽດສັກສີ ແລະ ຊື່ສຽງຂອງພັກ, ເພື່ອຄວາມຢູ່ລອດຂອງລະບອບ, ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມກ້າຫານ ແລະສ້າງບັນດາຮອຍປະທັບອັນເລິດເຊິ່ງທີ່ບໍ່ສາມາດຈາງຫາຍໄປໄດ້ຕະຫຼອດການເວລາ.
ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ວາລະສານກອມມູນິດ ແມ່ນສະຖານທີ່ມອບປີກແຫ່ງຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາ, ບຳລຸງສ້າງຄຸນສົມບັດອັນລ້ຳຄ່າຂອງສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃຫ້ສົມບູນແບບຍິ່ງຂຶ້ນ ເພື່ອກະກຽມພື້ນຖານອັນໝັ້ນຄົງໃຫ້ແກ່ເວລາຕໍ່ມາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຈະໄດ້ມີຜູ້ນຳທີ່ດີເດັ່ນເປັນພິເສດ, ມີປະສົບການ ແລະ ສະຕິປັນຍາອັນສຽບແຫຼມ, ແບກຮັບພາລະໜ້າທີ່ຂອງປະເທດ, ສົມຄວນທີ່ຈະສືບຕໍ່ຜົນງານບັນພະບຸລຸດ, ພ້ອມກັບຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ, ກົມການເມືອງສູນການ ແລະຄະນະເລຂາທິການສູນກາງ ຂັບກຳປັ່ນປະຕິວັດຫວຽດນາມສູ່ຊາຍຝັ່ງແຫ່ງຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ. ບັນລຸໄດ້ບັນດາຜົນງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ, ເພື່ອໃຫ້ “ປະເທດເຮົາບໍ່ເຄີຍມີໂອກາດດີ, ທ່າແຮງ, ຖານະຕຳແໜ່ງ ແລະ ກຽດສັກສີສາກົນຄືມີຢູ່ປະຈຸບັນ”.
ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ປະເທດຊາດຫວຽດນາມພາກພູມໃຈທີ່ໄດ້ມີຜູ້ນຳທີ່ດີເດັ່ນເປັນພິເສດ, ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ຜູ້ສືບທອດທີ່ສົມກຽດກັບບັນດາຜົນງານຂອງລຸ້ນກ່ອນ ແລະ ເປັນແບບຢ່າງໃນການຮ່ຳຮຽນ ແລະ ປະຕິບັດຕາມແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະ ແບບແຜນຂອງໂຮ່ຈິມິນ. ໃນສະຫາຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ມີການປະສົມປະສານລະຫວ່າງອຸດົມການ ຈັນຍາບັນ ແລະ ແບບຢ່າງ; ລະຫວ່າງທິດສະດີ ແລະການປະຕິບັດ; ລະຫວ່າງຄວາມຮູ້ແລະການກະທຳ; ລະຫວ່າງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ..., ຕະຫຼອດຊີວິດໄດ້ອຸທິດຊີວິດ, ອຸທິດຕົນ, ອຸທິດຕົນເພື່ອພັກ, ເພື່ອປະເທດຊາດ, ເພື່ອປະຊາຊົນ, ຍາມໃດກໍ່ປາດຖະໜາທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ບ້ານເມືອງຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ແລະ ໝັ້ນຄົງຍືນຍົງ.
ບັນດາພະນັກງານ-ລັດຖະກອນຂອງວາລະສານຄອມມູນິດລຸ້ນຕໍ່ລຸ້ນ ຍັງມີຄວາມພາກພູມໃຈຫຼາຍທີ່ມີເພື່ອນຮ່ວມງານ, ສະຫາຍ, ຄູອາຈານ, ບັນນາທິການໃຫຍ່ທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດ, ເຕີບໃຫຍ່ຈາກວາລະສານກອມມູນິດ ແລ້ວກາຍເປັນຜູ້ນຳທີ່ດີເດັ່ນເປັນພິເສດ ເປັນຫົວໜ້າພັກ ແລະລັດຫວຽດນາມຂອງພວກເຮົາ.
ໜ້າທອງແຫ່ງປະຫວັດສາດຂອງພັກ, ປະເທດຊາດ ແລະ ຫົວໃຈຂອງປະຊາຊົນ ຈະຈາລຶກໄວ້ດ້ວຍຄຸນງາມຄວາມດີ ແລະ ຊື່ຂອງສະຫາຍຕະຫຼອດໄປ!
ໜ້າທອງແຫ່ງປະຫວັດສາດອັນສະຫງ່າລາສີເກືອບ 100 ປີຂອງວາລະສານກອມມູນິດຍັງຈະຮັກສາຊື່ຂອງສະຫາຍຕະຫຼອກໄປ!
ໃນເວລາຍັງມຊີວິດຢູ່, ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໄດ້ຮູ້ສຶກຊື່ນຊົມ ແລະ ຫຼາຍຄັ້ງຮູ້ສຶກຫວັ່ນໄຫວ, ຫວນຄືນເຖິງຄຳເວົ້າຂອງຊາວໜຸ່ມກອມມູນິດ Paven Korsagin, ຕົວລະຄອນໃນນະວະນິຍາຍ “ເຫຼັກກ້າໄດ້ຊຸບກໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ” ຂອງນັກຂຽນລັດເຊຍ Nikolai Ostrovski: “ສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດທີ່ມະນຸດເຮົາມີຄືຊີວິດ. ຊີວິດມະນຸດເກີດຂຶ້ນພຽງຄັ້ງກຽວ. ເຮົາຕ້ອງດຳເນີນຊີວິດລັກສະນະທີ່ເຮົາບໍ່ຮູ້ສຶກເສຍໃຈສຳລັບປີທີ່ເຮົາໃຊ້ຊີວິດຢ່າງໄຮ້ປະໂຫຍດ ແລະສິ້ນເປືອງ”(17).
ໂດຍໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມໃນສະພາບແວດລ້ອມການເຮັດວຽກຈໍານວນຫຼາຍ, ລວມທັງວາລະສານຂອງຄອມມິວນິດ, ແລະເມື່ອ “ເຫຼັກໄດ້ຖືກຊຸບໃນໄຟແດງແລະນ້ຳເຢັນ ເຫຼັກກໍ່ປາສະຈາກຄວາມຢ້ານກົວ"(18), ຊີວິດຂອງສະຫາຍຍັງເປັນພະຍານຫລັກຖານທີ່ເຫລື້ອມໃສວ່າ: “ເຫຼັກກ້າໄດ້ຊຸບກໍ່ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ” ເຊິ່ງໄດ້ອຸທິດຕົນຕໍ່ພາລະກິດປະຕິວັດຂອງພັກ ແລະ ປະເທດຊາດດ້ວຍນ້ຳໃຈເຫຼັກກ້າ ແລະ ເຈດຈຳນົງເຫຼັກກ້າ ຈົນເຖິງລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍ “ເມື່ອລັບຕາ ນອນນິ່ງແລ້ວ ເຮົາສາມາດພູມໃຈໄດ້ວ່າ: ຕະຫຼອດຊີວິດ, ກຳລັງທັງໝົດຂອງເຮົາ, ເຮົາໄດ້ອຸທິດໃຫ້ພາລະກິດອັນສູງສົ່ງດີງາມທີ່ສຸດໃນໂລກ - ພາລະກິດຕໍ່ສູ້ປົດປ່ອຍຊາດ, ປົດປ່ອຍມະນຸດ, ນຳຄວາມສຸກມາສູ່ປະຊາຊົນ”(19)./.
--------------------------------------------
(1) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອູດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2024, ໜ້າ 652
(2), (3) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ເຫດໃດພັກກອມມູນິດສະຫະພາບໂຊວຽດຈຶງແຕກທະລາຍ?”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ເດືອນເມສາ 1992, ໜ່າ 122
(4) ເລ ຫຶວ ເງ້ຍ: “ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງ - ນັກທິດສະດີທີ່ດີເດັ່ນຂອງພັກ, ແບບຢ່າງແຫ່ງຄຸນສົມບັດສິນທຳທີ່ໃສແຈ້ງ”, ວາລະສານກອມມູນິດເອເລັກໂຕຣນິກ, ວັນທີ 22 ກໍລະກົດ2024
(5) ຫງວຽນ ງ້ອກ ຮ່າ: “ສະຫາຍ ດ່າວ ຢຸຍ ຕຸ່ງ ກັບວາລະສານກອມມູນິດ”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບທີ 1038, ເດືອນພຶດສະພາ 2024, ໜ້າ 62
(6), (7), (8): ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ສະມາຊິກພັກຈະໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດເສດຖະກິດເອກະຊົນຫຼືບໍ່?”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບອອກເດືອກັນຍາ 1988, ໜ້າ 17, 18, 18
(9): ເລ ຫຶວ ເງ້ຍ: “ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງ - ນັກທິດສະດີທີ່ດີເດັ່ນຂອງພັກ, ແບບຢ່າງແຫ່ງຄຸນສົມບັດສິນທຳທີ່ໃສແຈ້ງ”, ວາລະສານກອມມູນິດເອເລັກໂຕຣນິກ, ວັນທີ 22 ກໍລະກົດ2024
(10) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະພື້ນຖານການເມືອງປະຊາທິປະໄຕທີ່ໝັ້ນຄົງ”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບອອກເດືອນສິງຫາ 1991, ໜ້າ 19
(11) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ຍ້ອນຫຍັງພັກເຮົາຈຶ່ງຢຶດໝັ້ນໃນລັດທິມາກ-ເລນິນ?”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບທີ 11, ເດືອນກັຍາ 1995, ໜ້າ 33
(12), (13), (14) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ576, 660, 577
(15): ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອູດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 655
(16) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາມູນເຊື້ອອັນດີງາມຂອງພັກໃນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດ”, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບອອກເດືອມັງກອນ 1990, ໜ້າ 4
(17), (18), (19): ຄຳປາໄສຂອງເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃນກອງປະຊຸມພະນັກງານທົ່ວປະເທດເພື່ອສະຫຼຸບວຽກງານການຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄະນະພັກທຸກຂັ້ນ ສະໄໝ 2020–2025
