ສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການ ເພື່ອຊຸກຍູ້
ໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດໄດ້ຕັ້ງໜ້າເຂົ້າຮ່ວມການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ
ຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່
ໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດໄດ້ຕັ້ງໜ້າເຂົ້າຮ່ວມການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ
ຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່
ວກ - ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນເງື່ອນໄຂທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກການປະຕິວັດອຸດສາຫະກໍາຄັ້ງທີສີ່ ແລະ ຄວາມຕັ້ງໜ້າ ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງສາກົນໃນປັດຈຸບັນ ຈໍາເປັນຕ້ອງມີໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ, ສ່ອງແສງເຖິງລະດັບການຂະຫຍາຍຕົວສູງ, ການມີຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບຂອງກໍາລັງການຜະລິດ ຮ່ວມກັບການພົວພັນການຜະລິດທີ່ກ້າວໜ້າ ສອດຄ່ອງ. ດ້ວຍໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ, ແນ່ນອນວ່າຈໍາເປັນຕ້ອງມີບົດບາດພາວະວິໄສຂອງຫຼາຍປະເພດວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ, ໃນນັ້ນມີທັງລັດວິສາຫະກິດ. ເພື່ອໃຫ້ສາມາດເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ ໃນການເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການທີ່ທັນສະໄໝ,ເໝາະສົມກັບສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່, ກໍເປັນການສ້າງປະຖົມປັດໄຈໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ ສາມາດເຄື່ອນໄຫວໃນຕໍ່ໜ້າຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະ ຍືນຍົງ.
ໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ
ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່ ແລະ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ
ອັນພາວະວິໄສທີ່ຕ້ອງມີບົດບາດອັນຕັ້ງໜ້າຂອງລັດວິສາຫະກິດ
ພາຍໃຕ້ຜົນກະທົບຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກໍາຄັ້ງທີສີ່ ແລະ ການແບ່ງງານສາກົນໃນປັດຈຸບັນ,ແຕ່ລະພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ ພວມເຫັນເຖິງການຫັນປ່ຽນຕົນເອງຢ່າງໄວວາທາງດ້ານຈັ່ງຫວະ ແລະ ຄວາມເລິກເຊິ່ງທາງດ້ານລະດັບກໍາລັງການຜະລິດໃໝ່. ຂະບວນວິວັດດັ່ງກ່າວ ພວມກໍ່ຮ່າງສ້າງເປັນໂຄງສ້າງຕົວແບບຂອງບັນດາພື້ນຖານການຜະລິດທີ່ອີງໃສ່ເຕັກໂນໂລຊີ ກໍຄືການແບ່ງງານຮູບແບບໃໝ່; ຈາກນັ້ນ, ກໍຖືກກໍານົດເປັນມາດຕະຖານແລະ ແບບແຜນດໍາເນີນງານໃໝ່ຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ.
ສາຍພານການຜະລິດຜະລິດຕະພັນອຸປະກອນປາຍທາງຂອງ VNPT Technology - ໜ່ວຍງານທີ່ເປັນກໍາລັງຫຼັກແຫຼ່ງຂອງກຸ່ມບໍລິສັດໄປສະນີ - ໂທລະຄົມຫວຽດນາມ (VNPT) ໃນຂົງເຂດເຕັກໂນໂລຊີ, ອຸດສາຫະກໍາເອເລັກໂຕຣນິກໂທລະຄົມ, ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ _ພາບ: ສາລະຄະດີ
ດ້ວຍວິທີສຶກກາຄົ້ນຄວ້າພື້ນຖານເສດຖະກິດຕາມໂຄງສ້າງ, ພ້ອມກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງທາງດ້ານແນວທາງ, ຄວາມອາດສາມາດໃນການປັບຕົວກັບການກະທົບກະເທືອນຈາກພາຍໃນ ກໍຄືສະພາບແວດລ້ອມສາກົນ, ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນປັດຈຸບັນ ແນ່ນອນວ່າຈໍາເປັນຕ້ອງເປັນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ທາງດ້ານລະດັບການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການແບ່ງງານທາງສັງຄົມ ແລະ ມີຄວາມສາມາດປັບຕົວສູງກັບການປ່ຽນແປງຂອງເຕັກໂນໂລຊີ.
ທີໜຶ່ງ, ຊັ້ນທີ່ເປັນອັດຕະພາບນໍາພາ ແລະ ສ້າງຜົນກະທົບແຜ່ປົກຄຸມຕໍ່ພື້ນຖານການຜະລິດ ແລະ ບໍລິການທັງໝົດ. ນີ້ແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ມີຄວາມສໍາຄັນພິເສດ, ເປັນກະດູກສັນຫຼັງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ. ພາກສ່ວນນີ້ຮຽກຮ້ອງເຖິງລະດັບເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງທີ່ກ້າວໜ້າ, ທັນສະໄໝ; ມີກໍາລັງຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນພາຍໃນທີ່ເຂັ້ມແຂງ; ມີຄວາມສາມາດສ້າງເປັນພາຫະນະ ແລະ ແຫຼ່ງກໍາລັງ ເພື່ອການຜະລິດສໍາເປີດກວ້າງໃຫ້ແກ່ໂຕມັນເອງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍສະໜອງພາຫະນະການຜະລິດ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຜະລິດສໍາເປີດກວ້າງໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ໃນເງື່ອນໄຂການເຊື່ອມໂຍງທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ກັບການພົ້ນເດັ່ນຂຶ້ນຂອງບັນດາຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າແຫ່ງໂລກ, ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຈະເປັນກໍາລັງປະຈັນບານໃນການເຂົ້າຮ່ວມໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າແຫ່ງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ. ປະຫວັດການຂະຫຍາຍຕົວຂອງບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດໂລກໃນມໍ່ໆມານີ້ໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດປະຕິບັດໄດ້ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ແນ່ນອນວ່າ ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມນັ້ນ ຕ້ອງມີຄວາມເຂັ້ມແຂງ. ຈາກນັ້ນ, ກໍສ້າງເປັນກໍາລັງຜັກດັນ, ແຫຼ່ງກໍາລັງແຮງເພື່ອປັບປຸງກໍາລັງຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນພາຍໃນ ເມື່ອຕ້ອງການຮັບເອົາກໍາລັງແຮງພາຍນອກ ຈາກສະພາບແວດລ້ອມຂອງລະບອບລະບຽບການພາຍນອກ.
ການສະແດງອອກຕົວຈິງຂອງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມທີ່ຍົກມາຂ້າງເທິງ ກໍແມ່ນກະໂຕບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ມີກໍາລັງຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນພາຍໃນທີ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ ກໍຄືດ້ານການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງທີ່ທັນສະໄໝ, ມີຄວາມສາມາດປະຕິບັດການເຂົ້າຮ່ວມໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ແລະ ປະຕິບັດຜົນປະໂຫຍດ ຢູ່ໃນການແບ່ງສັດສ່ວນທີ່ສູງໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າການຜະລິດ ຫຼື ການບໍລິການ. ພຶດຕິກໍາຕົວຈິງແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວໃນໂລກໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ເພື່ອໃຫ້ກໍາລັງຜັກດັນສາມາດແຜ່ປົກຄຸມພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດນັ້ນ, ພາກສ່ວນທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ຕ້ອງມີຄວາມອາດສາມາດສ້າງເປັນກໍາລັງຜັກດັນຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃຫ້ແກ່ໂຕມັນເອງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ຈາກນັ້ນ, ກໍດຶງເອົາ ຫຼື ສ້າງເປັນຄວາມຈັບໃຈເພື່ອດຶງດູດເອົາບັນດາອັດຕະພາບການຜະລິດ, ທຸລະກິດອື່ນໆ ເຂົ້າຮ່ວມໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າທີ່ຊັ້ນນໍາພາໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ. ຖ້າຫາກບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນຕ່ອງໂສ້ຂອງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ, ບັນດາໂຄງສ້າງອັດຕະພາບອື່ນໆ ກໍຈະເຄື່ອນໄຫວດ້ວຍປະສິດທິຜົນຕໍ່າກວ່າ. ຈາກນັ້ນ, ການສະໜິດຕິດພັນທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດ ແມ່ນພະລັງງານທີ່ຕິດຈອດຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນທີ່ສຸດ ໃຫ້ແກ່ການແຜ່ປົກຄຸມດ້ານຜົນກະທົບຂອງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ, ແຜ່ປົກຄຸມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ເມື່ອສາມາດປະຕິບັດການນໍາພາທີ່ເປັນທໍາມະຊາດຕາມຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ການພົວພັນການຕະຫຼາດຄືແນວນັ້ນ, ຄວາມອາດສາມາດໃນການສ້າງປະຖົມປັດໄຈທີ່ມີລັກສະນະເປັນກໍາລັງແຮງພາຍໃນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ທີ່ມີລັກສະນະເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ກໍມີຄວາມເປັນຈິງສູງ.
ເມື່ອພິຈາລະນາທາງດ້ານຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວແລ້ວ, ຊັ້ນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມ ຕ້ອງກວມລວມເອົາທັງຂົງເຂດການຜະລິດວັດຖຸ ກໍຄືຂົງເຂດການບໍລິການ. ໝາຍຄວາມວ່າ ໂຄງສ້າງທີ່ມີພາລະບົດບາດນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ບໍ່ຄວນຖືວ່າພຽງແຕ່ອາໄສໃນພາບສ່ວນການຜະລິດ ຫຼື ການບໍລິການເທົ່ານັ້ນ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ, ດ້ວຍພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ເພື່ອໃຫ້ມີໂຄງກະດູກສັນຫຼັງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ກັບຄວາມອາດສາມາດພາຍໃນທີ່ສູງ, ແມ່ນຈໍາເປັນຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ຂາດແລະບໍ່ໃຫ້ຖືເບົາ ບົດບາດຂອງພື້ນຖານການຜະລິດຕົວຈິງຂອງຂົງເຂດການຜະລິດພາຫະນະການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ. ຢາກຜະລິດສໍາເປີດກວ້າງໃຫ້ແກ່ຕົນເອງດ້ວຍລະດັບການແບ່ງງານ ແລະ ລະດັບເຕັກໂນໂລຊີທີ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢູ່ເລື້ອຍໆນັ້ນ, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມ ຕ້ອງຂຶ້ນກັບຂົງເຂດການຜະລິດພາຫະນະການຜະລິດໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່.
ຂົງເຂດການຜະລິດພາຫະນະການຜະລິດໃນຍຸກສະໄໝກົນຈັກ ແມ່ນພາກສ່ວນອຸດສາຫະກໍາທີ່ເປັນພື້ນຖານ. ປັດຈຸບັນນີ້, ໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດດິຈີຕ້ອນ, ຂົງເຂດນີ້ ພາຫະນະຕ້ອງໄດ້ກວມເອົາທັງພາກສ່ວນທີ່ສ້າງເປັນຊັບພະຍາກອນດິຈິີຕ້ອນ ແລະ ຊັບພະຍາກອນກໍາລັງຄວາມຄິດ. ຄືແນວນັ້ນ, ການນໍາພາ, ແຜ່ປົກຄຸມຕໍ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ກໍາລັງການຜະລິດໃໝ່ໃນປັດຈຸບັນ ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນຂົງເຂດອຸດສາຫະກໍາວັດຖຸເທົ່ານັ້ນ ຫາກກວມເອົາທັງອຸດສາຫະກໍາດິຈີຕ້ອນນໍາອີກ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວກໍກວມເອົາທັງຄວາມໝາຍວ່າ ຈະບໍ່ມີພື້ນຖານບ່ອນອີງທີ່ຊັດເຈນ ຖ້າຢາກສ້າງໄດ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນເງື່ອນໄຂປັດຈຸບັນ ເຊິ່ງມີພຽງພາກສ່ວນກໍາລັງການຜະລິດດິຈີຕ້ອນເທົ່ານັ້ນ. ທາງດ້ານຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ, ຕ້ອງມີທັງກໍາລັງການຜະລິດແຂງ ພ້ອມກັບກໍາລັງການຜະລິດດິຈີຕ້ອນ (ອ່ອນ). ພັນລະນາຕາມວິທີອື່ນ, ນັ້ນແມ່ນໂຄງສ້າງທີ່ກວມລວມເອົາທັງຂົງເຂດການຜະລິດພາຫະນະການຜະລິດວັດຖຸ ພ້ອມກັບຂົງເຂດການຜະລິດພາຫະນະການຜະລິດດິຈີຕ້ອນ. ຈາກນັ້ນ, ກໍສ້າງເປັນກໍາລັງຄວາມສາມາດຜະລິດສໍາເປີດກວ້າງ ໃຫ້ແກ່ກະໂຕໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍສ້າງການແຜ່ປົກຄຸມຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ເມື່ອນັ້ນ, ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມຈຶ່ງສາມາດປະກອບສ່ວນຄ່ອຍໆ ກໍານົດກໍາລັງຄວາມສາມາດໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ.
ກ່ຽວກັບອັດຕະພາບທີ່ເຂົ້າຮ່ວມ, ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່ທີ່ຍອດຢ້ຽມທີ່ສຸດ ຈະແມ່ນການເຂົ້າຮ່ວມຂອງວິສາຫະກິດທຸກຮູບແບບ ໂດຍອີງໃສ່ກົກເຄົ້າກໍາມະສິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ແຕ່ວ່າ ໃນພຶດຕິກໍາຕົວຈິງໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດໄດ້ນັ້ນ, ມັນຮຽກຮ້ອງເຖິງກໍາລັງແຮງພາຍໃນທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດ ເນື່ອງຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງດ້ານລະດັບເຕັກໂນໂລຊີທີ່ສູງ; ກໍາລັງການສະໜອງທີ່ໃຫຍ່ໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດ ກໍຄືຄວາມສາມາດຕອບສະໜອງໃຫ້ຕະຫຼາດທີ່ໃຫຍ່ແລະເປັນມືອາຊີບ. ຕາມນັ້ນ, ສຳລັບພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີລະດັບເລີ່ມຕົ້ນຕໍ່າຄືຫວຽດນາມ, ພາກສ່ວນວິສາຫະກິດໃດທີ່ມີກໍາລັງຄວາມສາມາດພາຍໃນດ້ານເຕັກໂນໂລຊີທີ່ຍັງບໍ່ທັນໝັ້ນແກ່ນ, ຄວາມສາມາດແຜ່ປົກຄຸມແລະສ້າງກໍາລັງຜັກດັນໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດຍັງຕໍ່າ ກໍຍາກທີ່ຈະສາມາດແບກຫາບບົດບາດຫຼັກແຫຼ່ງໃນໂຄງສ້າງຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ. ສະພາບຄວາມເປັນຈິງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປາກົດຕົວຂຶ້ນຂອງຫຼາຍຮູບແບບວິສາຫະກິດຂອງຫວຽດນາມທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ໃນນັ້ນ ມີທັງລັດວິສາຫະກິດ ຢູ່ໃນໂຄງສ້າງຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ແນ່ນອນວ່າ ດ້ວຍລະດັບການຂະຫຍາຍຕົວຄືໃນປັດຈຸບັນຂອງຫວຽດນາມ, ວິສາຫະກິດເອກະຊົນຈໍານວນໜຶ່ງທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງ ກໍອາດຈະກາຍເປັນພາກສ່ວນປະກອບຂອງໂຄງສ້າງແຜ່ປົກຄຸມຄືດັ່ງກ່າວນັ້ນ.
ດ້ານປະລິມານໃນໂຄງສ້າງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ, ຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ທັນສະໄໝ, ເຖິງວ່າພາກສ່ວນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມຈະມີຄວາມສໍາຄັນຫຼາຍກໍຕາມ, ແຕ່ທາງດ້ານທ່າອ່ຽງ ມັນກວມເອົາອັດຕາສ່ວນທີ່ນ້ອຍທີ່ສຸດ, ຍອດຢ້ຽມທີ່ສຸດໃນຈໍານວນອັດຕະພາບການຜະລິດ, ທຸລະກິດທັງໝົດຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ດັ່ງນັ້ນ, ເມື່ອສັງເກດເບິ່ງໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໂດຍພິຈາລະນາສະເພາະທາງດ້ານວິທີເຂົ້າເຖິງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ແລະແຜ່ປົກຄຸມ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດໃນລະດັບຂອງຫວຽດນາມແລ້ວ, ເຫັນວ່າ ໄດ້ປາກົດມີບົດບາດອັນຈໍາເປັນ ແລະ ພາວະວິໄສຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ບັນຫາສໍາຄັນທີ່ສຸດແມ່ນຢູ່ບ່ອນວ່າ ລັດວິສາຫະກິດຈະມີບົດບາດໃນໂຄງສ້າງຊັ້ນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມໄປສູ່ລະດັບປະສົບຜົນສໍາເລັດຕົວຈິງ ຄືແນວໃດ. ແງ່ມຸມນີ້ແມ່ນຂຶ້ນກັບຂົງເຂດການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ. ຢັ້ງຢືນສິ່ງດັ່ງກ່າວນີ້ເພື່ອເຫັນໄດ້ວ່າ ໃນອະນາຄົດຂອງລັດວິສາຫະກິດ ຈະຈໍາເປັນແລະຕ້ອງເຮັດຫຍັງ, ຫາກບໍ່ແມ່ນການປັບປຸງດັດແກ້, ຕາບຈູນສິ່ງທີ່ເປັນໄປໃນປັດຈຸບັນ.
ດ້ານຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ, ລັດວິສາຫະກິດມີປະຖົມປັດໄຈເພື່ອສ້າງກໍາລັງພາຍໃນທີ່ດີ. ລັດວິສາຫະກິດມີໜ້າຢູ່ໃນເກືອບທຸກພື້ນຖານເສດຖະກິດໃນໂລກ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ບໍ່ສາມາດຊອກເຫັນພື້ນຖານເສດຖະກິດໃດໃນໂລກປັດຈຸບັນທີ່ບໍ່ມີຮູບຮ່າງຂອງລັດວິສາຫະກິດໂດຍສິ້ນເຊີງ. ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດແມ່ນພຽງແຕ່ໃນລະດັບ, ປະລິມານ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາລັດວິສາຫະກິດເທົ່ານັ້ນ. ດ້ວຍຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທີ່ເປັນທ່າແຮງຂອງຕົນ, ບັນດາລັດວິສາຫະກິດຂອງຫຼາຍປະເທດໃນໂລກ ໄດ້ປະຕິບັດບົດບາດນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມເປັນຢ່າງດີ, ສ້າງກໍາລັງຄວາມອາດສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດໃນປັດຈຸບັນຢູ່ຫຼາຍປະເທດ. ພິຈາລະນາແບບຕັກກະສາດຄືແນວນັ້ນ, ຄວາມຈໍາເປັນຕ້ອງມີລັດວິສາຫະກິດຢູ່ໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຢູ່ຫວຽດນາມ ເຊິ່ງກໍບໍ່ມີຂໍ້ຍົກເວັ້ນ. ມັນເປັນທໍາມະດາວ່າ ດັ່ງທີ່ໄດ້ນໍາສະເໜີມາແລ້ວນັ້ນ, ບໍ່ແມ່ນວ່າ ຈຳນວນລັດວິສາຫະກິດຍິ່ງຫຼາຍເທົ່າໃດ ຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າການຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດກໍຈະສູງຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ບັນຫາຕົ້ນຕໍຖືກຕັດສິນໂດຍຄຸນນະພາບການນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມ ເຊິ່ງສະແດງອອກຢູ່ໃນປະສິດທິພາບການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຄວາມອາດສາມາດກວມເອົາບັນດາປາຍແຫຼມທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ.
ທີສອງ, ຊັ້ນອັດຕະພາບເຊື່ອມໂຍງແລະຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບກະເທືອນເຖິງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຍ້ອນຂະບວນວິວັດການແບ່ງງານສາກົນພວມເລິກເຊິ່ງເປັນພິເສດ, ການຄອບງໍາຂອງບັນດາກຸ່ມບໍລິສັດນາໆຊາດ, ກຸ່ມບໍລິສັດຂ້າມຊາດທີ່ນັບມື້ຍິ່ງມີຄວາມແນບນຽນແລະສັບສົນ, ບວກກັບການພົ້ນເດັ່ນຂຶ້ນຂອງບັນດາຮູບການຈັດຕັ້ງການຜະລິດ ທຸລະກິດໃໝ່ທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ພວມເຮັດໃຫ້ການຫັນປ່ຽນວິທີການຈັດຕັ້ງການຜະລິດວັດຖຸ ແລະ ບໍລິການດໍາເນີນໄປຢ່າງໄວວາ, ທັງມີຄວາມດຸເດືອດຍິ່ງຂຶ້ນ. ຈາກສະພາບການດັ່ງກ່າວ ບວກກັບບັນດາຜົນກະທົບຂອງບັນດາການກະທົບກະເທືອນທີ່ຜິດປົກກະຕິ, ຄາດເດົາໄດ້ຍາກ (ການກັກຕຸນ, ການຜູກຂາດ, ພະຍາດບາດເຍົາ, …) ເຮັດໃຫ້ປາກົດມີໂຄງສ້າງຂອງບັນດາອັດຕະພາບທີ່ປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງແລະຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບກະເທືອນຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ຄວາມອາດສາມາດຕ້ານທານກັບຜົນກະທົບທາງດ້ານຂະໜາດ ແລະ ຄວາມເຂັ້ມໃນປັດຈຸບັນ ກໍຖືເປັນມາດຕະຖານວັດແທກກໍາລັງຄວາມສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ຢາກເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຕ້ອງມີກໍາລັງຄວາມສາມາດຮັບເອົາ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນການກະທົບກະເທືອນ, ສ້າງການສໍາພັນລະຫວ່າງບັນດາໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ກັບພາກສ່ວນຍັງເຫຼືອອື່ນໆ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ການສະແດງອອກຂອງຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງແລະຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບກະເທືອນຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດນັ້ນ ແມ່ນລະບົບວິສາຫະກິດການຜະລິດ ແລະ ບໍລິການທີ່ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ຂອງທຸກອັດຕະພາບ, ທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດ. ສໍາລັບພື້ນຖານເສດຖະກິດມີບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ, ຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ເຊື່ອມໂຍງແລະຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບກະເທືອນຕໍ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຍັງກວມເອົາບັນດາວິສາຫະກິດຕ່າງໆທັງໝົດ. ບັນດາວິສາຫະກິດດັ່ງກ່າວນີ້ ປະຕິບັດພາລະບົດບາດການສ້າງຄວາມສະໜິດຕິດພັນດ້ານຕ່ອງໂສ້ການຜະລິດ ແລະ ການສະໜອງຢູ່ພາຍໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ກໍຄືກັບບັນດາສັດສ່ວນທີ່ຂຶ້ນກັບຕ່ອງໂສ້ການຜະລິດໃນທົ່ວໂລກ ໂດຍຜ່ານການເຂົ້າຮ່ວມໃນຕະຫຼາດໂລກ ທັງດ້ານປັດໄຈສົ້ນເຂົ້າ ກໍຄືການບໍລິໂພກຜະລິດຕະພັນສົ້ນອອກ. ໃນຕົວຈິງ, ຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງການຜະລິດແລະບໍລິການນີ້ ຮັບຜິດຊອບສອງພາລະບົດບາດຄື: ໜຶ່ງ, ປະຕິບັດການເຊື່ອມຕໍ່ການຜະລິດ ແລະ ສ້າງເປັນຕາໜ່າງການຜະລິດໃນກະໂຕລະບົບໂຄງສ້າງຂອງມັນ; ສອງ, ປະຕິບັດການເຊື່ອມຈອດການຜະລິດ, ການບໍລິການ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດ ກັບຊັ້ນໂຄງສ້າງທີ່ເປັນອັດຕະພາບນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມ ກໍຄືກັບບັນດາໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ທີ່ຍັງເຫຼືອຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ບົດບາດຂອງໂຄງສ້າງຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ເຊື່ອມໂຍງ ແມ່ນກຸ່ມອັດຕະພາບທີ່ເອົາການເອົາງານໃນການປະຕິບັດການແຜ່ປົກຄຸມດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ, ນໍາພາການຜະລິດ ການບໍລິການຂອງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາອອກສູ່ທົ່ວພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຖ້າຫາກຊັ້ນອັດຕະພາບນໍາພາ ແຜ່ປົກຄຸມ ເປັນກະດູກສັນຫຼັງ, ຕັດສິນບັນດາເສົາຄໍ້າທີ່ທັນສະໄໝຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຊັ້ນໂຄງສ້າງອັດຕະພາບທີ່ເຊື່ອມໂຍງ, ຕ້ານການກະທົບກະເທືອນຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດ ກໍເປັນລະບົບຮ່າງກາຍທີ່ສົມບູນແລະມີຊີວິດຊີວາຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາຕັດສິນທ່າອ່ຽງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຊັ້ນທີ່ເຮັດການເຊື່ອມໂຍງ ພັດຕັດສິນເຖິງສະມັດຕະພາບແຮງງານສັງຄົມ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ນີ້ຈຶ່ງແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ມີຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ມີຊີວິດຊີວາ, ໄຫວພິບ, ບໍ່ມີຂີດຈໍາກັດທາງດ້ານຂະໜາດ, ລະດັບການແບ່ງງານ ແລະ ສະແດງອອກເຖິງກົກເຄົ້າກໍາມະສິດ. ພາກສ່ວນນີ້ມີທ່າອ່ຽງກວມເອົາພາກສ່ວນໃຫຍ່ຂອງບັນດາອັດຕະພາບທີ່ມີຊີວິດຊີວາ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງທັງໝົດ.
ໂດຍຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວທໍາການຜະລິດ ບໍລິການຂອງຊັ້ນໂຄງສ້າງອັດຕະພາບທີ່ເຊື່ອມໂຍງ, ຕ້ານການກະທົບກະເທືອນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ກໍາລັງຄວາມສາມາດຕ້ານທານກັບບັນດາບັ້ນກະທົບກະເທືອນພາຍໃນແລະພາຍນອກຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ. ນີ້ກໍແມ່ນຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທໍາ, ສ້າງລາຍຮັບອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດໃຫ້ແກ່ທົ່ວສັງຄົມ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ໃນເວລາຮັບຜິດຊອບພາລະບົດບາດເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ຕ້ານການກະທົບກະເທືອນຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຊັ້ນໂຄງສ້າງອັດຕະພາບນີ້ ກໍປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີກໍາລັງຄວາມສາມາດໃນການໜ່ວງໜ່ຽວການຜະລິດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ກັບຂອດຕ່າງໆຂອງຮອບໝູນວຽນການຜະລິດໃນປະເທດ ກໍຄືກັບຕະຫຼາດສາກົນ. ຊັ້ນອັດຕະພາບເຊື່ອມໂຍງນີ້, ຖ້າຫາກສ່ວນຫຼາຍຖືກປະຕິບັດໂດຍບັນດາອັດຕະພາບທີ່ຜະລິດພາຍໃນປະເທດແລ້ວ ຄວາມເປັນເອກະລາດແລະເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດສະໄໝໃໝ່ ກໍຈະຍິ່ງສູງ ແລະ ກົງກັນຂ້າມ.
ທີສາມ, ຊັ້ນພື້ນຖານທີ່ຕິດພັນກັບລະບົບການແບ່ງງານເສລີ. ຄຽງຄູ່ກັບສອງໂຄງສ້າງການແບ່ງຊັ້ນອັດຕະພາບເທິງນີ້, ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດໃດໆ ກໍມັກມີພາກສ່ວນໂຄງສ້າງດຳດັບຊັ້ນພື້ນຖານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການແບ່ງງານໂດຍເສລີຢູ່ສະເໝີ. ການສະແດງອອກຂອງໂຄງສ້າງການແບ່ງຊັ້ນນີ້ ແມ່ນບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍທີ່ສຸດ, ບັນດາຄອບຄົວນ້ອຍກະແຈກກະຈາຍ, ບັນດາຄອບຄົວກະສິກໍາເອກະເທດດັ້ງເດີມ, ບັນດາສະຖານທີ່ບໍລິການຂະໜາດນ້ອຍ ຕິດກັບເຂດທີ່ຢູ່ອາໄສ ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ຕົນເອງ. ເບິ່ງລວມແລ້ວ, ທາງດ້ານທ່າອ່ຽງ, ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດສະໄໝໃໝ່, ພາກສ່ວນອັດຕະພາບທີ່ຂຶ້ນກັບໂຄງສ້າງການແບ່ງຊັ້ນພື້ນຖານນີ້ ຈະຄ່ອຍໆຫັນປ່ຽນທາງດ້ານຂະໜາດ, ລະດັບການຈັດຕັ້ງການຜະລິດທີ່ກ້າວໄປເຖິງໂຄງສ້າງຊັ້ນເຊື່ອມໂຍງ ທີ່ມີລະດັບການຈັດຕັ້ງການຜະລິດ ການບໍລິການທີ່ດີກວ່າ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ໃນໄລຍະສັ້ນ, ເມື່ອຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຍັງຢູ່ໃນລະດັບຕໍ່າ, ໂຄງສ້າງຊັ້ນພື້ນຖານທີ່ເກີດຂຶ້ນເອງແບບນີ້ຍັງກວມເອົາຈໍານວນສ່ວນໃຫຍ່. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ໂຄງສ້າງນີ້ຈະຄ່ອຍໆຫັນປ່ຽນແລະແຄບລົງ. ຖ້າຫາກການຫັນປ່ຽນຊ້າ, ກໍໝາຍຄວາມວ່າຜະລິດຕະພັນແຮງງານສັງຄົມຍັງຕ່ຳ, ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມສາມາດເປັນເອກະລາດແລະເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຍັງບໍ່ສູງ.
ພິຈາລະນາໃນຄວາມພົວພັນກັບໂຄງສ້າງຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ເຊື່ອມໂຍງແລະນໍາພາ, ຊັ້ນອັດຕະພາບທີ່ເປັນພື້ນຖານ ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນການຮັບເອົາຜົນກະທົບແຜ່ປົກຄຸມ, ເຊື່ອມໂຍງ, ຊົມໃຊ້ຜົນກະທົບຈາກການນໍາພາ ແລະ ຕິດພັນກັບບັນດາອັດຕະພາບອື່ນໆຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ດ້ວຍລັກສະນະຄືແນວນັ້ນ, ຊັ້ນພື້ນຖານມັກຈະປະຕິບັດການແບ່ງງານຢ່າງເສລີ, ຂຶ້ນກັບແຕ່ລະລັກສະນະ ແລະ ປະເພດການຜະລິດ, ການບໍລິການ. ຢູ່ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ເຖິງວ່າໂຄງສ້າງຊັ້ນພື້ນຖານຈະມີລະດັບກໍາລັງການຜະລິດຕໍ່າກໍຕາມ, ແຕ່ມັນມີຄວາມໝາຍສໍາຄັນພິເສດໃນດ້ານສັງຄົມ. ໂຄງສ້າງຊັ້ນພື້ນຖານໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທໍາ, ພາຫະນະຄອງຊີບໂດຍກົງ ຕໍ່ກັບບັນດາຄອບຄົວແລະກະໂຕຜູ້ອອກແຮງງານຢູ່ຊົນນະບົດ, ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ຊັ້ນພື້ນຖານມີບົດບາດໃນການປະກອບສ່ວນສ້າງຄວາມໝັ້ນຄົງໃນສັງຄົມຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແລະ ໂດຍກົງ. ດ້ວຍຄວາມໝາຍນັ້ນ, ສຳລັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ຊັ້ນໂຄງສ້າງອັດຕະພາບພື້ນຖານນີ້ ພວມປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່.
ດັ່ງນັ້ນ, ການຄົ້ນຄວ້າເຂົ້າເຖິງໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ເຮັດໃຫ້ສາມາດວາດພາບໄດ້ຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ ເຖິງບົດບາດຂອງແຕ່ລະປະເພດລະດັບວິສາຫະກິດ ຕໍ່ກັບການຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມ ແກ່ການຂະຍາຍຕົວຂອງກໍາລັງການຜະລິດ ແລະ ສະມັດຕະພາບແຮງງານສັງຄົມ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ເມື່ອສັງເກດພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຕາມໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ກໍສາມາດເຫັນໄດ້ເຖິງບົດບາດສໍາຄັນພິເສດຂອງແຕ່ລະປະເພດວິສາຫະກິດ, ໃນນັ້ນມີບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ຕ້ອງໄດ້ເນັ້ນໜັກຕື່ມວ່າ ວິທີສັງເກດພື້ນຖານເສດຖະກິດຕາມໂຄງສ້າງທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າຈະຫຼຸດພົ້ນຈາກດ້ານການພົວພັນການຜະລິດ ແລະ ເຫັນພຽງດ້ານກໍາລັງການຜະລິດເທົ່ານັ້ນ. ກົງກັນຂ້າມ, ວິທີຄົ້ນຄວ້າເຂົ້າເຖິງແບບຫຼາຍຊັ້ນຫຼາຍຂັ້ນ ໄດ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນເອກະພາບແລະ ລັກສະນະສອດຄ່ອງ ຂອງການພົວພັນການຜະລິດ ກັບລະດັບກໍາລັງການຜະລິດ ເຊິ່ງສະແດງອອກໃນແຕ່ລະປະເພດວິສາຫະກິດ ແລະ ລະດັບຄວາມເໝາະສົມຂອງແຕ່ລະປະເພດວິສາຫະກິດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ເພື່ອໃຫ້ມີພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມທີ່ມີຊີວິດຊີວານັ້ນ, ຕ້ອງມີການຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງເຂັ້ມແຂງຂອງວິສາຫະກິດຫຼາຍປະເພດ ຫຼາຍລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຕໍ່ກັບລັດວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນນັ້ນ, ໃນດ້ານທ່າອ່ຽງ ແລະ ການກຳນົດບົດບາດໃໝ່ໃຫ້ຖືກຕ້ອງ, ລັດວິສາຫະກິດຈໍາເປັນແລະຕ້ອງການທີ່ສຸດທີ່ມີໜ້າຢູ່ໃນໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມ ສົ່ງຜົນກະທົບ ເພື່ອຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດຂະຫຍາຍຕົວໄປພ້ອມໆກັນ. ພາລະບົດບາດພື້ນຖານຂອງລັດວິສາຫະກິດຄືແນວນັ້ນ ແມ່ນຂຶ້ນກັບສັດສ່ວນການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປະດິດສ້າງ, ນໍາພາ, ສ້າງຜົນກະທົບແຜ່ປົກຄຸມ ຫາກບໍ່ຄວນອາໄສ ຫຼື ເຂົ້າຮ່ວມແຊກບຽດເຂົ້າໃນໂຄງສ້າງການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ຕ້ານການກະທົບກະເທືອນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ພັນລະນາຄືແນວນັ້ນ ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າ ໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາພຽງແຕ່ອາໄສສະເພາະ ແລະ ຈໍາກັດໃນພຽງລັດວິສາຫະກິດເທົ່ານັ້ນ. ດ້ວຍວິທີສັງເກດຄືແນວນັ້ນ, ໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່ໃນປັດຈຸບັນ, ບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດຕ້ອງຮັບປະກັນບັນດາແງ່ມຸມຕ່າງໆ ດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ລັດວິສາຫະກິດກຳນົດທີ່ຕັ້ງສໍາຄັນທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ, ບັນດາຂົງເຂດສໍາຄັນທີ່ມີຜົນກະທົບຊີ້ຂາດຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງໂດຍລວມ ແລະ ລະດັບສະມັດຕະພາບແຮງງານສັງຄົມ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ໃນເວລາປະຕິບັດບັນດາຂອດຂໍກະແຈທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ບັນດາຂົງເຂດທີ່ມີຄວາມສະຫຼັກສໍາຄັນນັ້ນ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງມີລັດວິສາຫະກິດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ຕົ້ນຕໍແມ່ນຕ້ອງການວິສາຫະກິດທີ່ມີຄວາມສາມາດຕົວຈິງ, ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມນໍາພາດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ, ກໍານົດທ່າອ່ຽງ ແລະ ນຳພາທ່າອ່ຽງຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ. ຂະຫຍອນວ່າ ຕ້ອງກໍານົດບົດບາດຄືແນວນັ້ນ ກໍຍ້ອນວ່າ ທັງທິດສະດີຄຼາສສິກ ແລະ ພຶດຕິກໍາຕົວຈິງ ໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ເຕັກໂນໂລຊີແມ່ນປັດໄຈສໍາຄັນທີ່ກໍານົດສະມັດຕະພາບແຮງງານສັງຄົມ. ໃນເມື່ອຢາກມີເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ ແມ່ນຕ້ອງມີພື້ນຖານການຜະລິດ ເຊິ່ງເມື່ອຮອດຜຽນມັນ, ພື້ນຖານການຜະລິດ ກໍຈະສືບຕໍ່ທວງໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ. ວິທີແຜ່ປົກຄຸມແລະນໍາພາດີທີ່ສຸດຂອງລັດວິສາຫະກິດຕໍ່ພື້ນຖານການຜະລິດທັງໝົດ ແມ່ນຜ່ານກໍາລັງຄວາມສາມາດສ້າງເປັນເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອສະໜອງໃຫ້ບັນດາໂຄງສ້າງການແບ່ງຊັ້ນອື່ນໆຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ໃນຄວາມໝາຍດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ບັນດາລັດວິສາຫະກິດຈະບໍ່ສາມາດເສີມຂະຫຍາຍພາລະບົດບາດອັນແທ້ຈິງຂອງຕົນໄດ້ ເມື່ອພາລະບົດບາດຕົ້ນຕໍແມ່ນການນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມບໍ່ສາມາດກາຍເປັນຈິງໄດ້. ການສະແຫວງຫາຈຸດໝາຍຜົນປະໂຫຍດພາກສ່ວນ ສະເພາະໜ້າ ຍິ່ງຫ່າງເຫີນຈາກບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ ໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່. ການນໍາພາທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ, ນໍາໜ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ ປະດິດສ້າງ ແລະ ການແຜ່ປົກຄຸມ ໂດຍຜ່ານການສະໜອງພາຫະນະການຜະລິດອອກສູ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ ຂອງລັດວິສາຫະກິດ ປະກອບສ່ວນຍົກສູງສະມັດຕະພາບແຮງງານສັງຄົມ ແທນທີ່ພຽງແຕ່ຖືສໍາຄັນແຕ່ສະມັດຕະພາບແຮງງານສະເພາະພິເສດຂອງຫົວໜ່ວຍວິສາຫະກິດ.
ພ້ອມກັບບົດບາດນໍາພາທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ, ຕ້ອງການລັດວິສາຫະກິດຊັ້ນຍອດຈໍານວນນ້ອຍທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງພຽງພໍ ໃນການຮັບຜິດຊອບຂອດວຽກງານບາງ ຂອດທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບເຖິງຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ບັນດາຂອດເຊັ່ນ: ການຮັບປະກັນພະລັງງານໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ; ໜ້າທີ່ປ້ອງກັນປະເທດ - ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ຍາມໃດກໍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ເຖິງແນວນັ້ນກໍຕາມ, ຍົກເວັ້ນຂົງເຂດພິເສດບາງຂົງເຂດ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຮັກສາຕໍາແໜ່ງຜູກຂາດໃນທຸລະກິດຂອງອັດຕະພາບຈໍານວນໜ້ອຍໜຶ່ງເປັນເວລາດົນນານ. ຕ້ອງມີແຜນງານລະອຽດຕົວຈິງເພື່ອຫັນປ່ຽນບົດບາດຮັບຜິດຊອບໃນແຕ່ລະຂອດ, ແຕ່ລະຂົງເຂດສະຫຼັກສໍາຄັນໃຫ້ທັນກັບທ່າອ່ຽງຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ກພໂຕບັນດາຂອດທີ່ສໍາຄັນ ກໍອາດຈະຫັນປ່ຽນ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຈຳເປັນຕ້ອງມີຫານຫັນປ່ຽນອັດຕະພາບ ແລະ ບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ຖ້າຫາກປະຕິບັດໄດ້ຄືແນວນັ້ນ, ກໍເປັນການປະກອບສ່ວນໃຫ້ແກ່ການກຳນົດພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ເທື່ອລະກ້າວ.
ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ຄວນສັງເກດວ່າ ການກຳນົດທີ່ຕັ້ງບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດຢູ່ໃນໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາແລະແຜ່ປົກຄຸມ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າ ມີແຕ່ລັດວິສາຫະກິດເທົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ປະຕິບັດ. ກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າຫາກສາມາດລະດົມໄດ້ ບັນດາອັດຕະພາບວິສາຫະກິດຫວຽດນາມທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ເຂົ້າຮ່ວມໃນໂຄງສ້າງຊັ້ນນໍາພາ ແລະ ແຜ່ປົກຄຸມ ກໍຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ກາຍເປັນຈິງໂດຍໄວແລະຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ. ພຽງແຕ່ວ່າ ຍ້ອນລັກສະນະຈໍາເພາະດ້ານຈຸດໝາຍສະເພາະໜ້າ, ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການກ່ຽວກັບຂົງເຂດພິເສດທີ່ບັນດາອັດຕະພາບວິສາຫະກິດນອກພາກລັດ ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າຮ່ວມ ຫຼື ຍັງບໍ່ທັນຢາກຮັບຜິດຊອບຢ່າງເປັນປົກກະຕິ, ຕໍ່ເນື່ອງ, ຍາວນານ ແລະ ໝັ້ນຄົງ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ມັນຍິ່ງມີຄວາມຈໍາເປັນ, ຫຼືເວົ້າໃຫ້ຊັດເຈນກວ່າເກົ່າ ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງການເມືອງ - ສັງຄົມ ທີ່ໄດ້ຕັ້ງເທິງບ່າຂອງບັນດາລັດວິສາຫະກິດ ແລະ ລັດວິສາຫະກິດກໍກາຍເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາອັດຕະພາບວິສາຫະກິດທີ່ຕ້ອງໄດ້ແບກຫາບມັນ. ຕາບໃດທີ່ຍັງບໍ່ທັນສາມາດແບກຫາບຄວາມຮັບຜິດຊອບນັ້ນໄດ້, ລັດວິສາຫະກິດກໍບໍ່ສາມາດປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນໄດ້ດີຕໍ່ເຈົ້າຂອງກຳມະສິດເຊິ່ງເປັນປະຊາຊົນ.
ທີສອງ, ລັດວິສາຫະກິດປະກອບສ່ວນຢ່າງເອົາການເອົາງານໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການກໍ່ສ້າງ ພື້ນຖານອຸດສາຫະກໍາຫວຽດນາມໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ.
ຄືກັນກັບທຸກພື້ນຖານເສດຖະກິດໃນໂລກ, ເມື່ອຢາກສ້າງຄວາມສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນຕ້ອງອີງໃສ່ພື້ນຖານອຸດສາຫະກໍາ ແລະການບໍລິການພາຍໃນທີ່ເຂັ້ມແຂງແລະໝັ້ນຄົງ. ຈາກປະສົບການຕົວຈິງໃນປະຫວັດສາດແຫ່ງການພັດທະນາ ທັງທີ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດແລະປະລາໄຊ ຂອງຫຼາຍພື້ນຖານເສດຖະກິດໃນໂລກ ໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ພື້ນຖານອຸດສາຫະກໍາພາຍໃນທີ່ເຂັ້ມແຂງຢູ່ໃນໄລຍະຕົ້ນ, ບັນດາບາດລ້ຽວທາງດ້ານລະດັບກໍາລັງການຜະລິດ ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວ ຕ້ອງມີແລະຮັກສາບົດບາດທີ່ຕັ້ງໜ້າ ເອົາການເອົາງານຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ໂດຍຜ່ານບັນດາກໍາລັງວັດຖຸທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ລວມສູນ, ມີຄວາມອາດສາມາດນໍາພາ ແຜ່ປົກຄຸມ ຈຶ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດຈະເລີນພັດທະນາໄດ້. ແຕ່ວ່າ, ຄວາມຂ້ຽວຂາດຢູ່ບ່ອນ, ເຖິງວ່ານັ້ນຈະເປັນຕັກກະສາດຂອງທ່າອ່ຽງກໍຕາມ,ແຕ່ບໍ່ແມ່ນວ່າ ເວລາໃດບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດກໍຈະປະສົບຜົນສໍາເລັດໄດ້ ເຖິງວ່າຈະກໍາໄດ້ທ່າອ່ຽງກໍຕາມ. ບັນຫາອັນພື້ນຖານທີ່ພາໄປສູ່ຄວາມສໍາເລັດຫຼືປະລາໄຊ ໃນການສ້າງພື້ນຖານອຸດສາຫະກໍາແຫ່ງຊາດທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ເນື້ອແທ້ແລ້ວແມ່ນນອນຢູ່ໃນຂອດການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຂອງກອບລະບອບລະບຽບການທີ່ໄດ້ຮັບການບູລະນະຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຫຼື ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າເທົ່ານັ້ນ. ສະນັ້ນ, ລະຫວ່າງຈຸດໝາຍ ແລະ ວິທີຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບາງຄັ້ງກໍບໍ່ສາມາດນຳທັນກັນໄດ້. ຈາກນັ້ນ, ກໍພາໃຫ້ເກີດຄວາມລະແວງສົງໄສບໍ່ໜ້ອຍ ກ່ຽວກກັບບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ ໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານອຸດສາຫະກຳແຫ່ງຊາດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ມັນບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ພຽງແຕ່ຍ້ອນຂາດຄວາມສໍາເລັດໃນການດໍາເນີນງານຂອງລັດວິສາຫະກິດ ແລ້ວປະຕິເສດບົດບາດສໍາຄັນຂອງລັດວິສາຫະກິດໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານອຸດສາຫະກໍາແຫ່ງຊາດ.
ທີສາມ, ລັດວິສາຫະກິດແມ່ນກຸ່ມອັດຕະພາບນໍາໜ້າພາທາງໃນການຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ກ້າວໄປສູ່ການຄອບຄອງໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ມີມູນຄ່າເພີ່ມສູງ ທີ່ຂຶ້ນກັບບັນດາຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າການຜະລິດແລະບໍລິການ.
ເຖິງລັດວິສາຫະກິດມີຈໍານວນບໍ່ຫຼາຍ, ແຕ່ດ້ວຍຂະໜາດແລະທ່າໄດ້ປຽບທີ່ມີຢູ່, ມັນມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ຈະຕ້ອງກາຍເປັນພາກສ່ວນອັດຕະພາບນໍາໜ້າພາທາງໃນທ່າອ່ຽງຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນໃນການຜະລິດ, ການບໍລິການ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ. ດ້ວຍກໍາລັງຄວາມສາມາດ ແລະ ແຫຼ່ງກໍາລັງແຮງທີ່ມີຢູ່, ບັນດາລັດວິສາຫະກິດມີທ່າໄດ້ປຽບແທ້ຈິງຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອປະຕິບັດການຫັນປ່ຽນລະດັບກໍາລັງການຜະລິດ ຕິດພັນກັບການຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນ. ສຳລັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມໃນປັດຈຸບັນ, ເພື່ອກ້າວໄປຂ້າງໜ້າເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ສ້າງໄດ້ຄວາມອາດສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນຈໍາເປັນຕ້ອງດໍາເນີນການປະຕິວັດດ້ານກໍາລັງການຜະລິດ ແລະ ການແບ່ງງານໃໝ່. ນັ້ນແມ່ນການຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນຢ່າງຮອບດ້ານ ເລິກເຊິ່ງ ແລະ ຮີບດ່ວນ. ພ້ອມກັບບັນດາວິສາຫະກິດອື່ນໆໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ, ການຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນໃນລັດວິສາຫະກິດ ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ບໍ່ອາດໜ່ວງໜ່ຽວແກ່ຍາວໄດ້ ຖ້າຫາກຢາກກາຍເປັນກຸ່ມອັດຕະພາບທີ່ຂຶ້ນກັບໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ, ແຜ່ປົກຄຸມໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ, ຕາມຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດໂລກປັດຈຸບັນ, ລັດວິສາຫະກິດບໍ່ຄວນໄດ້ຮັບການກຳນົດທີ່ຕັ້ງເຂົ້າໃນຂອດຮັບເໝົາປຸງແຕ່ງ, ກາປະກອບ ແລະ ການຜະລິດດິບ ໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າການຜະລິດແລະບໍລິການ. ສໍາຄັນກວ່ານັ້ນ, ລັດວິສາຫະກິດຕ້ອງໄດ້ຮັບການກຳນົດບົດບາດມຸ່ງໄປສູ່ການເຂົ້າຮ່ວມໃນຂອດການອອກແບບ, ການຍຶດຄອງເຄື່ອງໝາຍການຄ້າ, ການຈຳໜ່າຍຜະລິດຕະພັນປຸງແຕ່ງລະອຽດໃນຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ຍ້ອນວ່າມັນເປັນຂອດທີ່ມີມູນຄ່າເພີ່ມສູງກວ່າໝູ່ໝົດ ເມື່ອທຽບໃສ່ການປະກອບ ຫຼື ການປຸງແຕ່ງເບື້ອງຕົ້ນ. ນີ້ແມ່ນວຽກທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ບັນດາວິສາຫະກິດນ້ອຍແລະກາງ ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ຊໍ້າບໍ່ໜໍາແມ່ນບໍ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້. ຖ້າຫາກລັດວິສາຫະກິດບໍ່ຕັ້ງໜ້າແລະເປັນເຈົ້າການ, ບັນດາຂອດການຜະລິດທຸລະກິດທີ່ມີມູນຄ່າເພີ່ມສູງ ກໍຈະຂຶ້ນກັບບັນດາບໍລິສັດຕ່າງປະເທດ. ເມື່ອນັ້ນ, ກໍາລັງຄວາມສາມາດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ກໍຍາກທີ່ຈະກາຍເປັນຈິງໄດ້.
ດັ່ງນັ້ນ, ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່, ບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດຕໍ່ກັບການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ມີລັກສະນະໃໝ່ທາງດ້ານຄຸນນະພາບ ເມື່ອທຽບກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດກົນຈັກໃນເມື່ອກ່ອນ. ເພື່ອສາມາດເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດ ແລະ ກໍເປັນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ໃນການພັດທະນາໃໝ່ຄືແນວນັ້ນ ຂອງລັດວິສາຫະກິດ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕ້ອງສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການທີ່ທັນສະໄໝ ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດສາມາດເຄື່ອນໄຫວໄດ້ຢ່າງຍືນຍົງ.
ສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການທີ່ທັນສະໄໝ
ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດ ໃນການກໍ່ສ້າງ
ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ
ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຄືທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນັ້ນ ແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່: ຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນການກໍານົດແຜນນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດປະເທດຊາດ ໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ. ພັດທະນາວິສາຫະກິດຫວຽດນາມໃຫ້ເຕີບໃຫຍ່ເຂັ້ມແຂງ ກາຍເປັນຫຼັກແຫຼ່ງຂອງເສດຖະກິດປະເທດຊາດ; ຮັກສາຄວາມສົມດຸນທີ່ສໍາຄັນ, ສຸມໃສ່ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານເສດຖະກິດ; ເພີ່ມທະວີກໍາລັງບົ່ມຊ້ອນຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ຫັນການພົວພັນເສດຖະກິດສາກົນເປັນຫຼາຍທິດ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼີກລ່ຽງການຂຶ້ນກັບຕະຫຼາດໃດໜຶ່ງ, ຄູ່ຮ່ວມມືໃດໜຶ່ງ. ຍົກສູງຄວາມສາມາດຕ້ານທານຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຕໍ່ກັບບັນດາຜົນກະທົບທີ່ຫຍໍ້ທໍ້ຈາກບັນດາການຜັນແປຂອງພາຍນອກ; ເປັນເຈົ້າການບູລະນະລະບົບປ້ອງກັນຕົວ ເພື່ອປົກປ້ອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ວິສາຫະກິດ, ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ ສອດຄ່ອງກັບຄໍາໝັ້ນສັນຍາສາກົນ. ປະຕິບັດຮູບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຫຼາຍຢ່າງ ດ້ວຍບັນດາແຜນງານທີ່ຍືດຫຍຸ່ນ, ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂ, ຈຸດໝາຍຂອງປະເທດຊາດໃນແຕ່ລະໄລຍະ(1).
ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດສາມາດແບກຫາບໄດ້ບົດບາດໃໝ່ຂອງຕົນ ໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານ ເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ທີ່ທັນສະໄໝແລະເຊື່ອມໂຍງ ຢູ່ຫວຽດນາມ ຄືດັ່ງທີ່ໄດ້ກໍານົດໃນແນວທາງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກນັ້ນ, ບັນດາແງ່ມຸມຂອງລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການໃໝ່ ທີ່ຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ບູລະນະເພີ່ມເຕີມ ຄື:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບບົດບາດ ແລະ ແບບວິທີສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ລັດວິສາຫະກິດ.
ເພື່ອແນໃສ່ການຕອບສະໜອງໄດ້ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວໃໝ່, ຕັ້ງຂໍ້ສັງເກດຈາກອະນາຄົດ ເພື່ອກໍານົດຮູບຮ່າງບັນດາລັດວິສາຫະກິດທີ່ທັນສະໄໝຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ, ຕ້ອງສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການກໍານົດບົດບາດ ແລະ ແບບວິທີການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາລັດວິສາຫະກິດ. ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຈະຕ້ອງຫັນປ່ຽນຈາກຈິນຕະນາການລັດວິສາຫະກິດທີ່ເຂົ້າຮ່ວມຕາມວົງກວ້າງ, ຫຼາຍຂົງເຂດ (ເຖິງວ່າມີຄວາມສໍາຄັນກໍຕາມ) ໄປສູ່ຈິນຕະນາການລັດວິສາຫະກິດທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນຂອດ ແລະ ຈຸດທີ່ມີຄວາມສະຫຼັກສໍາຄັນໃນຕ່ອງໂສ້ການຜະລິດ; ຕ້ອງກາຍເປັນຄວາມຍອດຍິ່ງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ນໍາພາການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ເປັນກໍາລັງຫຼັກແຫຼ່ງທີ່ຊຸກຍູ້ໃຫ້ກໍາລັງການຜະລິດຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ເປັນການສະແດງອອກທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງການພົວພັນການຜະລິດໃໝ່. ກ່ຽວກັບວິທີການຈັດຕັ້ງ ປ່ຽນແປງໃໝ່ລັດວິສາຫະກິດ, ຕ້ອງໄດ້ຫັນປ່ຽນຈາກຈິນຕະນາການປັບປຸງລັດວິສາຫະກິດ ໄປສູ່ຈິນຕະນາການຫັນປ່ຽນດ້ານຄຸນນະພາບ ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດກາຍເປັນພາກສ່ວນຂອງໂຄງສ້າງທີ່ເປັນຊັ້ນນໍາພາ, ແຜ່ປົກຄຸມບັນດາໂຄງສ້າງອື່ນໆ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຄຽງຄູ່ກັບຂະບວນວິວັດແຫ່ງການຫັນປ່ຽນດ້ານຈິນຕະນາການນັ້ນ ກໍຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງຄວາມຄິດສຸດຂົ້ວທີ່ປະຕິເສດບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ຄືດັ່ງທີ່ໄດ້ເນັ້ນໜັກ, ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນການມີປະສິດທິຜົນຕໍ່າໃນໄລຍະເວລາຜ່ານມາ ແລ້ວປະຕິເສດບົດບາດຂອງລັດວິສາຫະກິດໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ປັບຕົວເຂົ້າກັບເງື່ອນໄຂໃໝ່. ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການຕ້ອງໄດ້ສະແດງອອກໃນບັນດາອົງການທີ່ວາງກໍານົດນະໂຍບາຍ ກໍຄືກະໂຕລັດວິສາຫະກິດເອງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນຖັນແຖວຜູ້ບໍລິຫານຂັ້ນສູງຂອງບັນດາລັດວິສາຫະກິດ.
ທີສອງ, ກວດຄືນຢ່າງລະອຽດ, ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມບັນດາລະບອບລະບຽບການຈັດແຍກຂົງເຂດລັດວິສາຫະກິດທີ່ຕ້ອງການມີໜ້າດ້ວຍລະດັບກໍາລັງການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ.
ເປັນອັນຈະແຈ້ງແລ້ວວ່າ ໃນເງື່ອນໄຂຂອງຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ, ຖ້າຫາກລັດວິສາຫະກິດບໍ່ສຸມມານະບຸກບືນເພື່ອໃຫ້ມີໜ້າໃນໂຄງສ້າງນໍາພາ, ແຜ່ປົກຄຸມ ຫາກມີແຕ່ບຽດຊີງການເຄື່ອນໄຫວໄປສູ່ບັນດາໂຄງສ້າງອື່ນໆ ກໍຈະເປັນການກະຈັດກະຈາຍແຫຼ່ງກໍາລັງແຮງຕື່ມອີກເທົ່ານັ້ນ ແລະ ສາມາດທີ່ສຸດ ທີ່ຈະເກີດການຟຸມເຟືອຍອີກຕໍ່ໄປ. ສະນັ້ນ, ໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ, ການກຳນົດທີ່ຕັ້ງ ແລະ ຫັນບັນດາລັດວິສາຫະກິດທີ່ເຂັ້ມແຂງ (ປະລິມານບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຫຼາຍ) ໄປສູ່ຂົງເຂດການສະໜອງພາຫະນະການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ, ສະໜອງກໍາລັງຄວາມສາມາດຫັນປ່ຽນດິຈີຕ້ອນໃຫ້ແກ່ພາຍໃນຂອງໂຄງສ້າງຊັ້ນນໍາພາ ແລະໃຫ້ແກ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ ແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ສຸດ. ຈະບໍ່ມີປະສິດທິຜົນແຕ່ຢ່າງໃດ ຖ້າຫາກລັດວິສາຫະກິດສືບຕໍ່ແລ່ນນໍາແຕ່ຂະໜາດ ແລະ ການຜະລິດຕາມວິທີທີ່ຫຼ້າຫຼັງ, ອີງໃສ່ແຕ່ບັນດາຂໍ້ເອື້ອອໍານວຍພິເສດ ແທນທີ່ຈະອີງໃສ່ກໍາລັງຄວາມສາມາດພາຍໃນທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ. ເມື່ອຢາກປົວແປງລະດັບກໍາລັງການຜະລິດຂອງພາກສ່ວນລັດວິສາຫະກິດໃຫ້ດີຂຶ້ນ, ກໍຈໍາເປັນຕ້ອງມີລະບອບລະບຽບການທີ່ມີການກໍານົດທິດທາງຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງຈັດແຍກໃຫ້ຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ ກ່ຽວກັບໜ້າທີ່ການເມືອງໃໝ່ ແລະ ບັນດາແງ່ມຸມໜ້າທີ່ສັງຄົມຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ດ້ວຍກໍາລັງແຮງລວມສູນ, ກໍາລັງຄວາມສາມາດທີ່ໄດ້ກໍ່ຮ່າງສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍບັນດາຂໍ້ເອື້ອອໍານວຍພິເສດທີ່ແນ່ນອນ, ໜ້າທີ່ການເມືອງໃໝ່ຂອງລັດວິສາຫະກິດ ແມ່ນຕ້ອງກາຍເປັນ ແລະ ຕ້ອງເປັນໂຄງສ້າງນໍາພາໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຫາກບໍ່ແມ່ນຢຸດຢູ່ແຕ່ໃນລະດັບທີ່ເປັນເຄື່ອງມືເສດຖະກິດພຽງຢ່າງດຽວ ດ້ວຍລະດັບກໍາລັງການຜະລິດທີ່ຕໍ່າ. ເພື່ອໃຫ້ເກີດການປ່ຽນແປງໃໝ່ດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຈໍາເປັນຕ້ອງສືບຕໍ່ມີບັນດາລະບອບລະບຽບການທີ່ທັນສະໄໝ ກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂການພົວພັນຜົນປະໂຫຍດໃນການຂັບເຄື່ອນ ແລະ ຕິດຕາມການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ບັນດາລະບຽບການທີ່ກໍານົດຂອບເຂດສິດ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດທີ່ສົມຄູ່ກັບຂອບເຂດສິດ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບຢ່າງຈະແຈ້ງ, ຕ້ອງໄດ້ຫັນເປັນອັນລະອຽດໂດຍໄວ. ລະບອບລະບຽບການປົກປ້ອງການບຸກທະລຸເພື່ອພາລະກິດລວມ, ບໍ່ສະແຫວງຫາຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ, ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນນໍາມາເຊິ່ງປະສິດທິພາບໃນສະເພາະໜ້າ ຍ້ອນບັນດາຄວາມສ່ຽງຂອງຕະຫຼາດ, ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ໂດຍໄວ ເພື່ອໃຫ້ຖັນແຖວຜູ້ບໍລິຫານລັດວິສາຫະກິດ ມີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຢ່າງແນ່ວແນ່ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຄິດປະດິດສ້າງຂອງຕົນ. ເປັນທໍາມະດາວ່າ ຕ້ອງໄດ້ກໍານົດຈະແຈ້ງໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ມີການຕິດຕາມກວດກາ, ຫຼີກລ່ຽງການອຸ້ມວຽກເຮັດຕາງ ແລະ ການສວຍໃຊ້ຄວາມເອື້ອອໍານວຍຂອງລະບອບລະບຽບການ ເພື່ອຈົງໃຈເຮັດຜິດ.
ທີສາມ, ສືບຕໍ່ແກ້ໄຂບັນດາ “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ປະຫວັດສາດປະໄວ້ໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງພາກສ່ວນລັດວິສາຫະກິດ, ພາໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດກາຍເປັນອັດຕະພາບທີ່ຕັ້ງໜ້າທີ່ສຸດໃນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ.
ເນື່ອງຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວໃນແຕ່ລະໄລຍະກ່ອນນີ້, ຫຼາຍລັດວິສາຫະກິດໄດ້ປະຕິບັດບັນດາໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍໃນຫຼາຍແງ່ມຸມ, ແຕ່ຊໍ້າພັດຂາດພື້ນຖານອັນໝັ້ນຄົງເພື່ອຊັ່ງຊາຖີ່ຖ້ວນກ່ຽວກັບປະສິດທິພາບ ບວກກັບລະບຽບການຕິດຕາມກວດກາຍັງບໍ່ທັນເປັນບັນທັດຖານ. ຈາກນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ປາກົດມີຫຼາຍໂຄງການຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ແກ່ຍາວ, ຄ້າງຄາ, ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ ຫຼືການເສີມຂະຫຍາຍປະສິດທິພາບຕໍ່າ. ນີ້ແມ່ນຜົນຕາມມາທີ່ປະຫວັດສາດໄດ້ປະໄວ້; ຕ້ອງຮັບຮູ້ຢ່າງກົງໄປກົງມາກ່ຽວກັບແງ່ມຸມເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ວຽກງານປ້ອງກັນຊາດ - ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ກັບບັນດາໂຄງການເຫຼົ່ານັ້ນ. ຖ້າສືບຕໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຊະງັກຊັກຊ້າຄືໃນປັດຈຸບັນນີ້, ມັນຈະສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ແກ່ລັດວິສາຫະກິດຕື່ມອີກ ແລະໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດເວົ້າລວມ. ເຖິງຈະເປັນບົດໂຈດທີ່ຍາກ ແລະ ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ແຕ່ໃນທາງປະສິດທິພາບໂດຍລວມແລ້ວ ແມ່ນຍັງຈໍາເປັນຕ້ອງມີຄໍາຕອບໂຈດ. ດ້ວຍຄວາມໝາຍດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ອີກເທື່ອໜຶ່ງ, ລັດຖະບານ, ບັນດາອົງການຕິດຕາມກວດກາ (ກວດສອບ, ກວດກາ, ບັນດາອົງການປົກປ້ອງກົດໝາຍ,…) ຕ້ອງມີການຊີ້ນໍາ ແລະ ປະສານງານຢ່າງສະໜິດແໜ້ນກວ່າເກົ່າ ເພື່ອການຕີລາຄາທີ່ເລິກເຊິ່ງ ແລະ ຊັດເຈນກວ່າເກົ່າ ເຖິງຄວາມອາດສາມາດທີ່ຈະຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກສິ່ງກີດຂວາງຂອງບັນດາຈຸດອຸດຕັນ ໃນພາກສ່ວນລັດວິສາຫະກິດປັດຈຸບັນ. ຈໍາເປັນຕ້ອງມີການຈັດປະເພດໂດຍອີງໃສ່ມາດຖານ ແລະ ຈິນຕະນາການໃໝ່ ຄືດັ່ງກ່າວມາຂ້າງເທິງ. ໃນກໍລະນີບໍ່ມີຄວາມສາມາດໃນປະຕິບັດໜ້າທີ່ການເມືອງດ້ວຍຈິນຕະນາການ, ມາດຕະຖານ ແລະ ແບບແຜນດໍາເນີນງານໃໝ່, ກໍຈໍາເປັນຕ້ອງດຳເນີນການແກ້ໄຂຢ່າງຂາດຂັ້ນ ດ້ວຍມາດຕະການຜັນປ່ຽນຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດ, ຍອມຮັບຕໍ່ຄວາມເສຍຫາຍໃນລະດັບບໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃນອະນາຄົດ.ແນ່ນອນວ່າ ນີ້ແມ່ນໜ້າທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດເນື່ອງຈາກມັນກ່ຽວພັນເຖິງຄົນ, ກົງຈັກການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບັນດາການພົວພັນຜົນປະໂຫຍດຕ່າງໆ,ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນແນວນັ້ນ ຈະບໍ່ອາດສາມາດປະຕິບັດໄດ້. ພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງຫວຽດນາມ ສາມາດກາຍເປັນຈິງໄດ້ໂດຍໄວ ເມື່ອສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ບັນດາ “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ໄດ້ກ່າວມາ.
ສັງລວມແລ້ວ, ຢາກກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນ ສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່ໃນປັດຈຸບັນ, ແມ່ນບໍ່ອາດຂາດການມີໜ້າຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ແຕ່ວ່າ ບັນດາລັດວິສາຫະກິດຈໍາເປັນແລະຕ້ອງມີໜ້າດ້ວຍລະດັບໃໝ່, ກໍາລັງຄວາມອາດສາມາດໃໝ່, ມີຄວາມເປັນຕົວຂອງຕົວເອງ ແທນທີ່ຈະມີພຽງລັກສະນະເປັນເຄື່ອງມືເທົ່ານັ້ນ. ເພື່ອສາມາດເຮັດວຽກງານດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ນອກຈາກການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບລັດວິສາຫະກິດແລ້ວ, ຍັງຕ້ອງສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບນິເວດລະບອບລະບຽບການໃຫ້ສົມບູນແບບຕື່ມອີກ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາລັດວິສາຫະກິດເຄື່ອນໄຫວ, ໃນນັ້ນ ສິ່ງເປັນຕົ້ນຕໍກໍຍັງແມ່ນບົດໂຈດໃຫຍ່ກ່ຽວກັບການພົວພັນຜົນປະໂຫຍດ ລະຫວ່າງລັດວິສາຫະກິດ ກັບບັນດາອັດຕະພາບຄຸ້ມຄອງລັດເວົ້າລວມ./.
--------------------------
(1) ເບິ່ງໃນ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ 13, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ I.
- ບົດນີ້ໄດ້ລັງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບ 973 (ເດືອນກັນຍາ 2021)
