ເສດຖະກິດໝູນວຽນສົ່ງເສີມການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງ,
ປະສົມກົມກຽວກັບການຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ
ປະສົມກົມກຽວກັບການຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ
ວກ. - ຢູ່ຫວຽດນາມ, ຮູບແບບການພັດທະນາເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່ບໍ່ເໝາະສົມໃນສະພາບການໃຫມ່ - ເມື່ອແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນນັບມື້ນັບບົກແຫ້ງ ແລະ ຄຸນນະພາບສິ່ງແວດລ້ອມຕົກຕ່ຳ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນສົ່ງເສີມການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງ, ປະສົມກົມກຽວກັບການຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຕ້ອງການທີ່ຮີບດ່ວນ, ເປັນທ່າອ່ຽງການພັດທະນາສັງຄົມທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກໄດ້ກຳນົດທິດທາງການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງ, ປະສົມກົມກຽວການພົວພັນລະຫວ່າງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ. ໃນສະພາບການໃໝ່, ການຫັນເປັນຮູບປະທຳ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍການປະຕິບັດເສດຖະກິດໝູນວຽນຢ່າງສຳເລັດຜົນ ແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ ແລະ ແມ່ນຈຸດສຸມທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການບຸລິມະສິດໃນນະໂຍບາຍການພັດທະນາປະເທດຊາດ.
ເສດຖະກິດໝູນວຽນຢູ່ຫວຽດນາມ
ດ້ວຍຈຳນວນປະຊາກອນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວໃນປະຈຸບັນ - ເມື່ອ 66% ຂອງປະຊາກອນໂລກຈະອາໄສຢູ່ໃນຕົວເມືອງຕ່າງໆ ພາຍໃນປີ 2050(1), ບັນດາຕົວເມືອງນັບມື້ນັບປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດ້ານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນຫຼາຍເກີນໄປ, ຂະບວນການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ຫັນເປັນຕົວເມືອງເພີ່ມຂຶ້ນ, ພ້ອມກັບວິຖີຊີວິດສະໄໝໃໝ່ທີ່ໃຊ້ພະລັງງານຫຼາຍ ເຊິ່ງນຳໄປສູ່ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການປ່ອຍແກັສເຮືອນແກ້ວ, ໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນກະທົບດ້ານລົບຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ປະຊາຊົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ການຫັນປ່ຽນໄປສູ່ລະບົບເສດຖະກິດໝູນວຽນ ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ ໃນການບັນລຸການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ ແລະ ຮອບດ້ານກວ່າເກົ່າ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນຊ່ວຍສົ່ງເສີມການພັດທະນາເສດຖະກິດ ໂດຍຜ່ານການຂະຫຍາຍວົງຈອນຊີວິດຂອງຜະລິດຕະພັນ, ຫຼຸດຜ່ອນສິ່ງເສດເຫຼືອ, ຈຳກັດມົນລະພິດສິ່ງແວດລ້ອມ, ຟື້ນຟູແລະສ້າງຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດຄືນໃໝ່, ພ້ອມທັງຊ່ວຍຫຼຸດຜ່ອນການປ່ອຍແກັສເຮືອນແກ້ວ ແລະ ນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ສິ່ງນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈ ແລະ ຖືກນຳໄປໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນຂົງເຂດຕ່າງໆ ທົ່ວໂລກ(2).
ຕາມກອງທຶນ Ellen MacArthur, ເສດຖະກິດໝູນວຽນແມ່ນລະບົບທີ່ມີລັກສະນະທົດແທນແລະຟື້ນຟູ ໂດຍຜ່ານການວາງແຜນ ແລະ ການອອກແບບຢ່າງເປັນເຈົ້າການ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ເສດຖະກິດໝູນວຽນແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດທີ່ພັດທະນາບົນພື້ນຖານບັນດາຮູບແບບທຸລະກິດຕາມວົງປິດ. ໃນນັ້ນ, ແນວຄວາມຄິດຂອງການສິ້ນສຸດຂອງຊີວິດ (end-of-life) ໄດ້ຖືກແທນທີໂດຍການໃຊ້ງານທີ່ຫຼຸດລົງ (reduce), ການນໍາໃຊ້ຄືນໃໝ່ (reuse), ການໃຊ້ໃໝ່ (recycle) ແລະ ການຟື້ນຕົວຂອງວັດຖຸ (recover materials) ໃນຂະບວນການຜະລິດ, ການຈໍາໜ່າຍ ແລະ ການບໍລິໂພກຜະລິດຕະພັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ລະບົບເສດຖະກິດໝູນວຽນຈະໄດ້ນຳໃຊ້ໃນລະດັບນ້ອຍ (ການຜະລິດ, ບໍລິສັດ, ຜູ້ບໍລິໂພກ); ກາງ (ເຂດອຸດສາຫະກຳນິເວດ); ໃຫຍ່ (ນະຄອນ, ພາກພື້ນ, ປະເທດ ແລະ ຂ້າມຊາດ). ລະບົບເສດຖະກິດໝູນວຽນມຸ່ງສູ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ໃນນັ້ນ ສ້າງຄຸນນະພາບຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ, ເສດຖະກິດຈະເລີນພັດທະນາ, ຄວາມຍຸຕິທໍາທາງສັງຄົມ. ທັງໝົດ ນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດມາໃຫ້ຄົນລຸ້ນປະຈຸບັນແລະອະນາຄົດ (3).
ຢູ່ຫວຽດນາມ, ແຕ່ຊຸມປີ 1980 ໄດ້ມີບາງຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ເຊັ່ນ ຮູບແບບສວນຜັກ - ສະປາ - ຄອກໝູ. ນີ້ແມ່ນຮູບແບບເສດຖະກິດກະສິກຳ-ນິເວດວິທະຍາແບບຍືນຍົງ ເຊິ່ງບັນດາພາກສ່ວນຂອງລະບົບມີການພົວພັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ. ເຖິງວ່າຈະບໍ່ສົມບູນ ແລະ ນຳໃຊ້ເປັນສ່ວນໃຫຍ່ໃນຂະໜາດນ້ອຍຂອງຄົວເຮືອນ ຫຼື ສະຫະກອນ, ແຕ່ຕົວແບບນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງປະສິດທິພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດເບື້ອງຕົ້ນ ໃນດ້ານການນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມອັນເນື່ອງຈາກຜົນກະທົບທີ່ເປັນອັນຕະລາຍຂອງສິ່ງເສດເຫຼືອຈາກການລ້ຽງສັດ.
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ມີຄວາມຄິດລິເລີ່ມຫຼາຍຢ່າງ ກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດແບບຍືນຍົງ ແລະ ສົ່ງເສີມເສດຖະກິດໝູນວຽນ ເພື່ອຕອບສະໜອງຕໍ່ການປ່ຽນແປງສະພາບພູມອາກາດ, ເພີ່ມທະວີຮູບແບບການຮ່ວມມືພາກລັດ-ເອກະຊົນ ໄດ້ຮັບການສະເໜີ ແລະ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດເທື່ອລະກ້າວ. ບາງໂຄງການທີ່ພົ້ນເດັ່ນເຊັ່ນ: ໂຄງການເກັບກຳແລະນຳໃຊ້ຄືນສິ່ງເສດເຫຼືອ ຂອງກຸ່ມວິສາຫະກິດອາຊີບ ແລະ ກຸ່ມວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່; ຂໍ້ລິເລີ່ມບໍ່ປ່ອຍສິ່ງເສດເຫຼືອອອກສູ່ສິ່ງແວດລ້ອມ, ສວນສາທາລະນະນິເວດອຸດສາຫະກໍາໃນບາງຕົວເມືອງໃຫຍ່. ບາງຜົນສຳເລັດສະເພາະຈາກຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນທີ່ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງສໍາເລັດຜົນໃນວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ເຊັ່ນ ໄຮເນເກ້ນ ຫວຽດນາມ, ຢູນີລີເວີຣ໌ ຫວຽດນາມ, ໃນວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍເຊັ່ນ ຕ່ອງໂສ້ອຸປະທານການລ້ຽງ ແລະ ຜະລິດປາສະຫວາຍ, ຫຼື ໂຄງການຂອງ ອົງການການພັດທະນາອຸດສະຫະກຳແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ (UNIDO) ກ່ຽວກັບສວນອຸດສາຫະກຳນິເວດ, ເຊິ່ງໄດ້ແລະກຳລັງຜັນຂະຫຍາຍໃນສວນອຸດສາຫະກຳ 6 ແຫ່ງ ຢູ່ບັນດາແຂວງ ນິງບິ່ງ, ດານັ້ງ ແລະ ເກິ່ນເທີ. ບັນດາຂໍ້ຄິດລິເລີ່ມ ແລະ ຮູບແບບເສດຖະກິດທັງໝົດນີ້ ພວມວາງຮາກຖານທຳອິດ ໃຫ້ແກ່ຂະບວນການຫັນປ່ຽນຈາກເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່ ໄປສູ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນຢູ່ຫວຽດນາມ. ແຕ່, ເພື່ອບັນລຸຜົນສຳເລັດໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດຫວຽດນາມຕາມຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ຈຳເປັນຕ້ອງມີການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ການລົງມືປະຕິບັດຂອງລັດ, ບັນດາວິສາຫະກິດ, ບັນດາສວນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ຊຸມຊົນທັງໝົດ. ເວລານັ້ນ, ການຫັນປ່ຽນໄປສູ່ເສດຖະກິດໝູນວຽນຈຶ່ງນຳມາເຊິ່ງຜົນປະໂຫຍດອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃຫ້ທົ່ວສັງຄົມ, ແກ້ໄຂສິ່ງທ້າທາຍລະດັບໂລກຍ້ອນມົນລະພິດສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະການປ່ຽນແປງສະພາບພູມອາກາດ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງເສດຖະກິດໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ, ທັງຫຼຸດຜ່ອນການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ໃຊ້ຊັບພະຍາກອນໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍສ້າງໂອກາດເພີ່ມວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ການລົງທຶນໃໝ່, ຫຼຸດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການຜະລິດ ແລະເພີ່ມລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ.
ເພື່ອບັນລຸຄາດໝາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດໄລຍະ 2021–2030 ແລະ ວິໄສທັດຮອດປີ 2050 ຕາມມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ ແມ່ນການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງ, ການແກ້ໄຂການພົວພັນລະຫວ່າງການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມຢ່າງກົມກຽວນັ້ນ, ການຫັນເປັນຮູບປະທຳ ແລະ ການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ ແລະ ເປັນຈຸດສຸມທີ່ຄວນບຸລິມະສິດໃນນະໂຍບາຍພັດທະນາປະເທດຊາດ. ປະຈຸບັນ, ມີຫຼາຍປະເທດໄດ້ປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການພັດທະນາຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫຼວງຫຼາຍ, ຫວຽດນາມມີໂອກາດເພື່ອຮຽນຮູ້ບົດຮຽນຈາກບັນດາປະເທດທີ່ເດີນໜ້າກ່ອນ ແລະ ຖອກຖອນບົດຮຽນເພື່ອໝູນໃຊ້ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບສະພາບການໃນປະເທດ. ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ມີຫຼາຍໂອກາດ ແລະສິ່ງທ້າທາຍທີ່ສຸດ ທີ່ຕັ້ງອອກມາສຳລັບຫວຽດນາມ.
ກ່ຽວກັບໂອກາດ, ການລົງມືຂອງທັງລະບົບການເມືອງຫວຽດນາມເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາລະດັບຊາດ ແລະ ຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງຫວຽດນາມຕໍ່ປະຊາຄົມໂລກ ໃນການປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍສະຫັດສະວັດ, ບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງນັ້ນ ແມ່ນໂອກາດເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນຢູ່ຫວຽດນາມ. ຫວຽດນາມໄດ້ແລະກຳລັງເຂົ້າສູ່ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່, ການຄົ້ນຄວ້າຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ເຕັກໂນໂລຊີ, ປ່ຽນຈາກໂລກຈິງໄປສູ່ໂລກດິຈີຕອນ ຈະເປັນໂອກາດໃຫຍ່ເພື່ອປະຕິບັດເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ສ້າງປະສິດທິຜົນການເຕີບໂຕທີ່ສູງກວ່າ ເມື່ອທຽບກັບການເຕີບໂຕຕາມຮູບແບບກ່ອນໜ້ານີ້. ການຫັນປ່ຽນສູ່ເສດຖະກິດໝູນວຽນຈະຊ່ວຍຕອບສະໜອງບັນດາເປົ້າໝາຍຂອງຄຳຕັກສິນເລກທີ 622/QĐ-TTg, ລົງວັນທີ 10 ພຶດສະພາ 2017, ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, “ກ່ຽວກັບການປະກາດໃຊ້ແຜນປະຕິບັດງານແຫ່ງຊາດເພື່ອດຳເນີນການຕາມວາລະ 2030 ເພື່ອການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ” ແລະ ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ. ແຜນປະຕິບັດງານສະແດງອອກເຖິງຄວາມພະຍາຍມ ແລະ ຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງລັດຖະບານຫວຽດນາມ ໃນການປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງຫວຽດນາມ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນສາມາດແກ້ໄຂໄດ້ ສະພາບການຂາດແຄນຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງສະພາບພູມອາກາດ ແລະ ນຳມາເຊິ່ງປະສິດທິຜົນເສດຖະກິດ, ຊ່ວຍໃຫ້ບັນລຸຫຼາຍເປົ້າໝາຍ, ເລກຄາດໝາຍ ແລະ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ໃນເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ນີ້ແມ່ນແຫຼ່ງພະລັງອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາຮູບແບບເສດຖະກິດນີ້. ການຊຸກຍູ້ການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂັ້ນສູງ ໃນການນຳເອົາສິ່ງເສດເຫຼືອມາໃຊ້ຄືນໃໝ່ ແລະ ສ້າງໂອກາດເພີ່ມວຽກເຮັດງານທຳໃນຂົງເຂດໃໝ່.
ກ່ຽວກັບສິ່ງທ້າທາຍ, ໃນປະຈຸບັນ, ຂອບນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນຍັງບໍ່ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນເປັນຮູບປະທຳທີ່ຈະແຈ້ງ. ປະເທດເຮົາມີບາງຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ ແລະ ສວນອຸດສາຫະກຳນິເວດທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໄຫວ ແຕ່ບໍ່ມີແລວທາງດ້ານກົດໝາຍສໍາລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນ. ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ, ຈຳເປັນຕ້ອງມີການລວມຜົນຖອດບົດຮຽນ, ປັບປຸງລະບຽບລະບອບການພັດທະນາຢ່າງຄົບຊຸດໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຮູບແບບເສດຖະກິດນີ້. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດແຕ່ກ່ອນມາຍັງອີງໃສ່ວິທີເຂົ້າເຖິງເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່, ດັ່ງນັ້ນ ການຫັນປ່ຽນມາສູ່ເສດຖະກິດໝູນວຽນແມ່ນຕ້ອງການແຜນງານຊັດເຈນ, ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຕ້ອງເນັ້ນໜັກເຖິງການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງດ້ານຈິນຕະນາການແລະຄວາມຮັບຮູ້, ຕ້ອງສົ່ງເສີມຄວາມຄິດລິເລີ່ມໃນພວງພະນັງການຜະລິດແລະການສະໜອງ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນການຫັນປ່ຽນສູ່ເສດຖະກິດໝູນວຽນຂອງວິສາຫະກິດ. ຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບເສດຖະກິດໝູນວຽນຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດຕັ້ງແຕ່ວັດຖຸດິດປ້ອນເຂົ້າ, ການອອກແບບ, ການບໍລິໂພກ, ການຜັນຂະຫຍາຍ, ການນຳໃຊ້ຄືນໃໝ່, ການປຸງແຕ່ງໃໝ່ ແລະ ຂັ້ນຕອນການຊະຖິ້ມ ສໍາລັບແຕ່ລະຂະແໜງການ, ແຕ່ລະຂົງເຂດ ແລະ ຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນພ້ອມ, ເປັນເອກະພາບຕັ້ງແຕ່ການນຳ, ບັນດາຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ ຈົນເຖິງແຕ່ລະວິສາຫະກິດ ແລະ ປະຊາຊົນ. ຕື່ມໃສ່ນັ້ນອີກ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ, ການວາງແຜນສວນອຸດສາຫະກຳຕາມທິດເສດຖະກິດໝູນວຽນ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການເຊື່ອມໂຍງ ກໍມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍ. ຫຼາຍແຜນການແຍກຕ່າງຫາກຍ້ອນແນວຄິດການພັດທະນາເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່, ຂາດການເຊື່ອມຕໍ່; ແຜນການບໍ່ຕິດກັບຄວາມສາມາດຂອງການຈັດແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ການໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເຕັກໂນໂລຊີການນໍາໃຊ້ໃໝ່, ບັນດາຂະແໜງການສະໜັບສະໜູນ ແລະ ແຫຼ່ງພະລັງ ສຳລັບການປະຕິບັດການຫັນປ່ຽນສູ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນ ກໍຍັງອ່ອນນ້ອຍ. ເສດຖະກິດໝູນວຽນຕ້ອງການຕິດກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທະຍາສາດ, ການເຂົ້າເຖິງເຕັກໂນໂລຊີທີ່ກ້າວໜ້າແລະປອດໄພ ຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງມະນຸດແລະສິ່ງແວດລ້ອມ. ກ່ຽວກັບຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນ, ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນຕ້ອງມີຖັນແຖວຜູ້ຊ່ຽວຊານທີ່ເກັ່ງທາງດ້ານວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ຄວາມຮູ້ພາກປະຕິບັດ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາຕ່າງໆ ຕັ້ງແຕ່ຂັ້ນຕອນຕົ້ນ ເຖິງຂັ້ນຕອນສຸດທ້າຍ ຂອງຂະບວນການຜະລິດຂອງວິສາຫະກິດ ແລະ ຄວາມສາມາດເຊື່ອມໂຍງບັນດາວິສາຫະກິດດ້ວຍກັນ.
ທິດທາງການພັດທະນາເສດຖະກິດຍືນຍົງຕາມຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນຢູ່ຫວຽດນາມ
ດ້ວຍເປົ້າໝາຍການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ ຕິດກັບການຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ຫວຽດນາມຕ້ອງການສືບຕໍ່ລົງທຶນຢ່າງແຂງແຮງ ເຂົ້າໃນການປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ປັບປຸງລະບຽບລະບອບນະໂຍບາຍໃຫ້ສົມບູນ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງສັງຄົມກ່ຽວກັບການນຳໃຊ້ເສດຖະກິດໝູນວຽນໃນຊີວິດ, ເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນ, ເຕັກໂນໂລຊີການບຳບັດສິ່ງເສດເຫຼືອແລະການນໍາໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອຄືນໃຫມ່ ແລະ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານໃນສວນອຸດສາຫະກຳ, ກະສິກຳນິເວດ. ໃນນັ້ນ, ຄວນສຸມໃສ່:
ທີໜຶ່ງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ ແລະ ຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງແຂງແຮງ.
ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ ແລະ ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງເສດຖະກິດໝູນວຽນ ທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນພິເສດ, ເປີດທາງ ແລະ ສ້າງເທສະໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ໃນຍຸກສະໄໝໂລກາພິວັດ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກເນັ້ນເຖິງການສືບຕໍ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຂອງພຶດຕິກຳການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ຕໍ່ໜ້າບັນດາບັນຫາພຶດຕິກຳທີ່ຮີບດ່ວນກ່ຽວກັບຄວາມກົດດັນຂອງປະຊາກອນ, ການບຸກລຸກແລະທຳລາຍສິ່ງແວດລ້ອມນິເວດ, ການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນຫຼາຍເກີນໄປ ແລະ ພິເສດແມ່ນ ບັນຫາສິ່ງເສດເຫຼືອນັ້ນ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ ແລະຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດໝູນວຽນ ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ວາງອອກມາສຳລັບລັດ ຫຼືວິສາຫະກິດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງມີການຮ່ວມມືຂອງທັງຊຸມຊົນສັງຄົມ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ການປ່ຽນແປງແນວຄິດການບໍລິໂພກຂອງປະຊາຊົນ, ມຸ່ງສູ່ການຊົມໃຊ້ “ສີຂຽວ”, ນຳໃຊ້ວິທີການ 3R (ຫຼຸດ-ໃຊ້ຄືນ-ໃຊ້ໃໝ່) ທີ່ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມ ເຊິ່ງຈະຊຸກຍູ້ໃຫ້ຕະຫຼາດ ແລະເສດຖະກິດ “ສີຂຽວ” ມີການພັດທະນາ, ສ້າງປະຖົມປັດໄຈໃຫ້ວິສາຫະກິດຫັນທິດສູ່ການຜະລິດ “ສີຂຽວ” ແລະ ສ້າງອິດທິພົນແຜ່ກະຈາຍໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງໃນທົ່ວປະເທດ. ຍົກສູງຈິດສໍານຶກບໍ່ພຽງແຕ່ຂອງປະຊາຊົນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດ (ແຕ່ຂະໜາດນ້ອຍສຸດເຖິງຂະໜາດໃຫຍ່) ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ສິ່ງເສດເຫຼືອ, ກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າຂອງສິ່ງເສດເຫຼືອ ເມື່ອນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອປ່ຽນສິ່ງເສດເຫຼືອໃຫ້ເປັນແຫຼ່ງພະລັງງານ ຫຼືວັດສະດຸໃໝ່ ໃນຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ. ຍົກຕົວຢ່າງ: ການແຍກສິ່ງເສດເຫຼືອໃນຄົວເຮືອນໃນຊຸມຊົນ (ລວມທັງສິ່ງເສດເຫຼືອອີນຊີ, ສິ່ງເສດເຫຼືອພຼາສະຕິກ ແລະ ຂີ້ເຫຍື້ອອື່ນໆ) ໃນນັ້ນ, ສິ່ງເສດເຫຼືອອີນຊີເປັນແຫຼ່ງວັດຖຸດິບທີ່ສຳຄັນ ໃນການຜະລິດພະລັງງານໄຟຟ້າ ຈາກອາຍແກັສຊີວະພາບ ແລະ ຝຸ່ນອິນຊີ; ສິ່ງເສດເຫຼືອພຼາສະຕິກທີ່ຄັດແຍກມາຢ່າງດີ ສາມາດນໍາມາໃຊ້ໃໝ່ເປັນສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໃຫ້ຖິ້ມລົງໃນສິ່ງແວດລ້ອມ ທີ່ຈະສົ່ງຜົນສະທ້ອນໃນໄລຍະຍາວ... ຫຼືບັນຫາສິ່ງເສດເຫຼືອເອເລັກໂຕຣນິກ, ບັນດາວິສາຫະກິດຕ້ອງມີນະໂຍບາຍຮ່ວມມືກັບຜູ້ບໍລິໂພກ ໃນການລວບລວມ ແລະ ຣີໄຊເຄິນຜະລິດຕະພັນເອເລັກໂຕຣນິກ ຕາມຂະບວນການສ້າງມູນຄ່າທາງການຄ້າທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກແຫຼ່ງຂີ້ເຫຍື້ອນີ້ (ໂລຫະທີ່ມີຄ່າ ຫາຍາກໃນອົງປະກອບເອເລັກໂຕຣນິກ) ແລະ ເພື່ອສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ສີຂຽວ ສະອາດ ແລະ ສວຍງາມ. ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການສ້າງແລວທາງດ້ານກົດໝາຍ ໃນການປະຕິບັດເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ກຳນົດທິດທາງພັດທະນາແບບບັງຄັບ ແຕ່ມາພ້ອມກັບການສະໜັບສະໜຸນສໍາລັບທຸກວິສາຫະກິດທີ່ມີການປ່ຽນແປງຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນ. ຕົວຢ່າງ, ເກັບພາສີສູງໃນເວລາທີ່ນໍາໃຊ້ພະລັງງານຟອສຊິນ, ແຕ່ມີການສະໜັບສະໜູນການຫັນມາໃຊ້ພະລັງງານຊີວະພາບ ແລະພະລັງງານທີ່ມີຄວາມສາມາດທົດແທນ, ເຊັ່ນ ພະລັງງານແສງຕາເວັນ ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການພັດທະນາໃນວົງກວ້າງໃນເວລາອັນສັ້ນ. ການສະໜັບສະໜູນຂອງລັດທາງດ້ານນະໂຍບາຍຈະຊຸກຍູ້ວິສາຫະກິດໃຫ້ພັດທະນາການຜະລິດພະລັງງານຊີວະພາບ, ປະກອບສ່ວນຫຼຸດຜ່ອນການເພິ່ງພາອາໄສການຂຸດຄົ້ນ ແລະ ການນຳໃຊ້ພະລັງງານຈາກນ້ຳມັນເທື່ອລະກ້າວ.
ທີສອງ, ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງອີງບົນພື້ນຖານວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ.
ຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດໝູນວຽນ ສະໜັບສະໜູນການບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງທັງ 3 ມາດຖານ (ເສດຖະກິດ, ສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ສັງຄົມ). ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ຫຼຸດຜ່ອນການນໍາໃຊ້ວັດຖຸດິບ, ຫຼຸດຜ່ອນສິ່ງເສດເຫຼືອ ແລະ ການປ່ອຍອາຍພິດ, ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການຄຸ້ມຄອງສິ່ງເສດເຫຼືອ, ມີຕະຫຼາດໃຫມ່ ແລະ ກາລະໂອກາດການເຮັດວຽກໃຫມ່ ທີ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ. ໂດຍບໍ່ຄືກັນກັບເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່ - ບ່ອນທີ່ການພັດທະນາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການເພີ່ມການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນ ແລະ ການໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ, ພະລັງງານ, ນ້ຳ, ວັດຖຸດິບຫຼາຍ -ເສດຖະກິດໝູນວຽນມຸ່ງສູ່ການສ້າງສິ່ງເສດເຫຼືອໜ້ອຍລົງ, ຜະລິດຕະພັນແລະ ຊັບພະຍາກອນຮັກສາຄຸນຄ່າໃນລະບົບເສດຖະກິດໄດ້ຍິ່ງນານຍິ່ງດີ. ດັ່ງນັ້ນ, ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີມີບົດບາດໃນການສະໜອງເຄືອງມືແລະຄວາມຮູ້ ເພື່ອຕັດສິນຕົກລົງນະໂຍບາຍການພັດທະນາໃນລະດັບຕ່າງໆ ທັງພາກລັດ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ຢູ່ສະຫະພາເອີຣົບ (EU), ມີການຄົ້ນຄວ້າຈໍານວນຫຼາຍເພື່ອພັດທະນາເຕັກໂນໂລຊີ ການແຍກກາກບອນອອກ ເພື່ອແປງ CO2 ແລະ ສິ່ງເສດເຫຼືອອື່ນໆ ເປັນວັດສະດຸກໍ່ສ້າງ. ຢູ່ເອີຣົບ, ຈີນ, ສວນອຸດສາຫະກຳນິເວດຈໍານວນນຶ່ງ ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ສິ່ງເສດເຫຼືອ, ແກັສໄອເສຍ, ອາຍແກັສຂອງໂຮງງານແຫ່ງນີ້ ກາຍເປັນວັດສະດຸປ້ອນເຂົ້າຂອງໂຮງງານອື່ນໆ. ຢູ່ວິສາຫະກິດ, ຍຸດທະສາດການນຳໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ທາງຊີວະພາບ ແລະ ບໍ່ເປັນພິດຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມໃນທຸກຂັ້ນຕອນຂອງຂະບວນການຜະລິດ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນປະລິມານສິ່ງເສດເຫຼືອທີ່ເກີດຂຶ້ນ ແລະ ຮັກສາມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນໃຫ້ສູງຫຼັງຈາກການນຳໃຊ້ ກໍ່ແມ່ນວິທີເຂົ້າເຖິງຕາມຮູບແບບເສດຖະກິດໝູນວຽນ.
ໃນຂົງເຂດກະສິກຳ, ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ໄດ້ສ້າງຜົນກະທົບຢ່າງແຂງແຮງໃນການຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນໂຄງສ້າງການຜະລິດ, ປັບປຸງຄຸນນະພາບການເຕີບໂຕ ແລະ ສະມັດຕະພາບເສດຖະກິດ. ຫຼາຍຮູບແບບກະສິກຳປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສູງເຊັ່ນ ຝຸ່ນອັດສະລິຍະ, ລະບົບຊົນລະປະທານອັດຕະໂນມັດ, ໂດຣມຮ່ວມການເຮັດກະສິກໍາອິນຊີ, ກະສິກໍາສະອາດ, ການນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ໃນການຕິດຕາມຜະລິດຕະພັນແລະການພະຍາກອນອາກາດ ທີ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນປັບປຸງສະມັດຕະພາບ ແລະຄຸນນະພາບຜະລິດຕະພັນ, ປະກອບສ່ວນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງໃຫ້ກັບປະຊາຊົນ. ຜົນສໍາເລັດຂອງການຫັນເປັນດິຈີຕອນຍັງຊ່ວຍເຊື່ອມຕໍ່ປະຊາຊົນ ກັບຕະຫຼາດ ແລະ ວິສາຫະກິດ ຜ່ານການເຊື່ອມໂຍງການຜະລິດ-ການບໍລິໂພກ, ການຜະລິດຕາມລະບົບຕ່ອງໂສ້ມູນຄ່າ, ອີຄອມເມີຊ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງຂໍ້ມູນການຕະຫຼາດ,...
ເສດຖະກິດໝູນວຽນສາມາດປະກອບສ່ວນ ແລະ ນຳມາເຊິ່ງຜົນປະໂຫຍດຫຼາຍຢ່າງໃນທຸກຂັ້ນຕອນຂອງຂະບວນການຜະລິດກະສິກຳ, ເຊັ່ນການເພີ່ມປະສິດທິພາບ ແລະ ການນຳໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອຈາກກິດຈະກຳການຜະລິດເປັນວັດສະດຸປ້ອນເຂົ້າ (ຕົວຢ່າງ, ການໝູນວຽນນ້ຳໃນການລ້ຽງສັດນ້ຳ, ການບົ່ມເຟືອງເຂົ້າແລະເປືອກກຸ້ງເປັນຝຸ່ນຊີວະພາບ,...). ຫຼືວ່າ, ເປີດຄວາມຫຼາກຫຼາຍຫຼືເຊື່ອມໂຍງປະເພດກະສິກໍາ ເພື່ອໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກກະແສຊັບພະຍາກອນຂອງປະເພດກະສິກໍາທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເຊັ່ນ ຮູບແບບການປູກພືດ-ລ້ຽງສັດນ້ຳປະສົມ (ລ້ຽງກຸ້ງ-ປຸກເຂົ້າ, ສວນຜັກ-ສະປາ-ຄອກໝູ, ລ້ຽງກຸ້ງ-ປູກປ່າ,...). ນອກຈາກນັ້ນ, ປັບປຸງເຕັກໂນໂລຊີປຸງແຕ່ງ ແລະ ການເກັບຮັກສາຫຼັງການເກັບກ່ຽວ, ການເຊື່ອມຕໍ່ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການຜະລິດ-ການບໍລິໂພກ ແລະ ການນຳໃຊ້ສິ່ງເສດເຫຼືອຈາກຜະລິດຕະພັນເຊັ່ນເຟືອງເຂົ້າ, ສິ່ງເສດເຫຼືອຂອງການລ້ຽງສັດ,... ຈະປະກອບສ່ວນເພີ່ມປະສິດທິຜົນການຜະລິດ ແລະ ປົວແປງຄຸນນະພາບສິ່ງແວດລ້ອມ.
ການເກັບກ່ຽວກຸ້ງກ້າມຂຽວໃນນາເຂົ້າອິນຊີ _ພາບ: baodansinh.vn
ທີສາມ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ແລະ ການຫັນປ່ຽນດິຈີຕອນ.
ເພື່ອຫັນປ່ຽນຈາກລະບົບເສດຖະກິດເສັ້ນຊື່ໄປສູ່ລະບົບເສດຖະກິດໝູນວຽນ, ບັນດາວິສາຫະກິດຕ້ອງນຳໜ້າໃນການ “ປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ” ຮູບແບບທຸລະກິດ ເພື່ອກໍ່ຕັ້ງລະບົບຕ່ອງໂສ້ມູນຄ່າທີ່ໝູນວຽນຫຼາຍຂຶ້ນ. ການຄົ້ນຄວ້າຂອງ Gligoric ແລະ ຄູ່ຮ່ວມງານ(4) ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດໝູນວຽນໃຫ້ເຫັນວ່າ, ການພັດທະນາຂອງເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນກຳລັງປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນນີ້. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຂະບວນການຫັນປ່ຽນດິຈີຕອນໃນບັນດາວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳ ກຳລັງເກີດຂຶ້ນພ້ອມກັນກັບການປະກົດຕົວຂອງແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບຮູບແບບທຸລະກິດຕາມທິດເສດຖະກິດໝູນວຽນ. ໃນບັນດາວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳ, ເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນຖືກຖືວ່າເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່, ຫຼືຍັງໄດ້ເອີ້ນວ່າ ອຸດສາຫະກຳ 4.0 ເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບຂະບວນການຫັນປ່ຽນອຸດສາຫະກຳ, ໃນນັ້ນ ການລວບລວມແລະການຈັດເກັບຂໍ້ມູນໄດ້ປ່ຽນຜະລິດຕະພັນໃຫ້ເປັນລະບົບທີ່ສ້າງມູນຄ່າສູງ. ເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນຖືກແບ່ງອອກເປັນສາມປະເພດໂດຍອີງໃສ່ບັນດາພາລະບົດບາດ: ເກັບກໍາຂໍ້ມູນ, ການລວມຂໍ້ມູນ ແລະ ການວິເຄາະຂໍ້ມູນ. ເຕັກໂນໂລຊີເກັບກໍາຂໍ້ມູນລວມມີບັນດາເຊັນເຊີ (ຕົວຢ່າງ: ການລະບຸຕົວຕົນຜ່ານຄວາມຖີ່ວິທະຍຸ - RFID) ແລະ ບັນດາອຸປະກອນທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຜະລິດຕະພັນແລະຜູ້ໃຊ້ ກັບອິນເຕີເນັດ (ຕົວຢ່າງ, ອິນເຕີເນັດເຊື່ອມຕໍ່ສັບພະສິ່ງ - IoT). ເຕັກໂນໂລຊີການລວມຂໍ້ມູນຈະຈັດເກັບ ແລະ ຈັດຮູບແບບຂໍ້ມູນທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີການວິເຄາະຂໍ້ມູນເພື່ອຜະລິດແລະພັດທະນາຂໍ້ມູນຂ່າວສານ.
ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງຮູບແບບທຸລະກິດຕາມທິດເສດຖະກິດໝູນວຽນ ເນັ້ນໃສ່ວ່າ ເທັກໂນໂລຍີດິຈີຕອນຈະສາມາດເຮັດໃຫ້ຊ້າ, ຫຼຸດຂະໜາດ, ຫຼືປິດການໄຫຼຂອງຊັບພະຍາກອນເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ຄືແນວໃດ. ລະອຽດຄື, ອິນເຕີເນັດເຊື່ອມຕໍ່ສັບພະສິ່ງຜ່ານການດັດແປງການກວດສອບ, ວິເຄາະ ແລະ ຄວບຄຸມຂໍ້ມູນຜະລິດຕະພັນ ສາມາດຍືດອາຍຸຂອງຜະລິດຕະພັນ ແລະ ອະນຸຍາດໃຫ້ເອີ້ນຄືນໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ລະບົບໄຊເບີຣ໌ຈິງ - ສະເໝືອມ ສະໜັບສະໜູນເພີ່ມປະສິດທິພາບການຜະລິດ ແລະ ການບໍາລຸງຮັກສາ ໂດຍການ ສະໜອງຂໍ້ມູນສໍາລັບການຕັດສິນຕົກລົງໃນເວລາຈິງ.
ຄຽງຄູ່ກັບການສະໜັບສະໜູນບັນດາຍຸດທະສາດກ່ຽວກັບກະແສຊັບພະຍາກອນ, ເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນກໍ່ຊ່ວຍເພີ່ມທະວີການສ້າງມູນຄ່າ. ໂດຍສະເພາະ, ເຕັກໂນໂລຊີດິຈີຕອນຊ່ວຍເພີ່ມຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນ ໂດຍອີງໃສ່ບໍລິການທີ່ເປັນນະວັດກໍາໃໝ່; ການປັບປຸງທາງການເງິນດ້ວຍການສ້າງມູນຄ່າທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ການຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ; ຍົກສູງປະສິດທິພາບອຸປະກອນ ໂດຍຜ່ານການເພີ່ມປະສິດທິພາບຂອງເຄື່ອງຈັກ ແລະຮູບແບບທຸລະກິດໃໝ່ (ຕົວຢ່າງ: ວິທີແກ້ໄຂຜະລິດຕະພັນ - ບໍລິການແບບປະສົມປະສານ ແລະ ຮູບແບບການຈ່າຍເງິນຕໍ່ການນໍາໃຊ້); ແລະ ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ ໂດຍຜ່ານການເພີ່ມປະສິດທິພາບ. ດັ່ງນັ້ນ, ການນໍາໃຊ້ຫຼັກການເສດຖະໝູນວຽນໃນການ “ປ່ຽນແປງໃໝ່” ຮູບແບບທຸລະກິດຂອງບໍລິສັດ ແມ່ນກຳລັງໜຸນຕົ້ນຕໍທີ່ສ້າງຄຸນຄ່າຈາກເຕັກໂນໂລຊີຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່./.
------------------
* ປອ ເລກວາງຢຸ໊ງ, ປອ ຫງວຽນກ່ຽວລານເຟືອງ.
(1) ເບິ່ງ: Department of Economic and Social Affairs Population Division, United Nations: World Urbanization Prospects: the 2014 Revision (ST/ESA/SER.A/366), New York (USA), 2015, ໜ້າ 517.
(2) ເບິ່ງ: Ellen MacArthur Foundation: Towards the circular economy – Economic and business rationale for an accelerated transition, Isle of Wight (UK), 2013, ໜ້າ 99.
(3) ເບິ່ງ: Ellen MacArthur Foundation: Towards the circular economy – Economic and business rationale for an accelerated transition, Tlđd, ເອກະສານທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 99.
(4) ເບິ່ງ: N. Gligoric, S. Krco, L. Hakola, K. Vehmas, S. De, K. Moessner, K. Jansson, I. Polenz, R. Kranenburg: “SmartTags: IoT Product Passport for Circular Economy Based on Printed Sensors and Unique Item-Level Identifiers”, Sensors, Basel, Switzerland, 2019
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 985 (ເດືອນມີນາ 2022)
