ການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ:
ຈຳເປັນຕ້ອງມີແນວທາງໃໝ່
ຈຳເປັນຕ້ອງມີແນວທາງໃໝ່
ວກ. - ໃນເກືອບສາມທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ຫວຽດນາມແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາປະເທດທີ່ມີການເປີດກວ້າງທາງເສດຖະກິດໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ, ມູນຄ່າການສົ່ງອອກສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຜະລິດຕະພັນສຳເລັດຮູບ ທີ່ຂຶ້ນຢູ່ກັບວັດຖຸດິບ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ແລະ ວັດສະດຸນຳເຂົ້າເປັດຫຼັກ. ໃນໄລຍະເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ, ຈຳເປັນຕ້ອງມີວິທີເຂົ້າເຖິງໃໝ່ສຳລັບຂົງເຂດນີ້ ເພື່ອມຸ່ງສູ່ເປົ້າໝາຍການພັດທະນາໄລຍະຍາມແລະຍືນຍົງ.
ສະຖານະການອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຂອງຫວຽດນາມ ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ
ໃນໂຄງປະກອບການນໍາເຂົ້າປັດຈຸບັນຂອງຫວຽດນາມ, ວັດຖຸດິບແລະຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ກວມອັດຕາສ່ວນສູງ ແລະ ປ່ຽນແປງພຽງໜ້ອຍໜຶ່ງ ໃນໄລຍະຜ່ານມາ. ການເອື່ອຍອີງສ່ວນປະກອບແລະເຄື່ອງອາໄຫຼ່ນຳເຂົ້າສູງ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມູນຄ່າເພີ່ມທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃນປະເທດຂອງອຸດສາຫະກຳປຸງແຕ່ງ ແລະ ການຜະລິດ ຕ່ຳກວ່າປະເທດອື່ນໆໃນພາກພື້ນ.
ອຸດສາຫະກຳປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດຂອງຫວຽດນາມມີສ່ວນຮ່ວມພຽງປະມານ 16% ຂອງ ຈີດີພີ ທຽບກັບລະດັບ 26% ຂອງໄທ, 36% ຂອງຈີນ. ດັ່ງນັ້ນ, ການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ຈຶ່ງມີຄວາມໝາຍສຳຄັນໃນຂະບວນການເຂົ້າຮ່ວມເລິກກ່ວາອີກ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ, ການຫັນປ່ຽນໂຄງສ້າງ, ເພີ່ມສ່ວນແບ່ງຂອງອຸດສາຫະກໍາປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດໃນ ຈີດີພີ, ຍົກສູງມູນຄ່າເພີ່ມໃນປະເທດ ແລະ ແຮງແຂ່ງຂັນຂອງຂະແໜງການອຸດສາຫະກໍາ.
ສະຫາຍ ຟ້າມ ມິງຈີ໊ງ ກຳມະການກົມການເມືອງສູນກາງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ຢ້ຽມຊົມສາຍການຜະລິດ ຢູ່ໂຮງງານປະກອບລົດຍົນແລະລົດຈັກ ຂອງກຸ່ມບໍລິສັດ ທາໂກ ໃນເຂດເສດຖະກິດເປີດ ຈູລາຍ, ແຂວງ ກວ໋າງນາມ _ພາບ: ສາລະຄະດີ
ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນບໍ່ແມ່ນຂະແໜງການສະເພາະ ທີ່ຈັດຢູ່ໃນລະບົບຂະແໜງການເສດຖະກິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນໄດ້ຮັບການກຳນົດແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ອີງຕາມແນວຄວາມຄິດ ແລະ ຈຸດປະສົງການນໍາໃຊ້ ຂອງຜູ້ກຳນົດນະໂຍບາຍ. ການກຳນົດຂອບເຂດຍິ່ງສະເພາະເຈາະຈົງເທົ່າໃດ, ການວາງນະໂຍບາຍຈະງ່າຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ ແລະ ນະໂຍບາຍຈະມີຄວາມໂປ່ງໃສ ແລະ ເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.
ແນວຄວາມຄິດແລະຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈແຕກຕ່າງກັນ ໃນແຕ່ລະປະເທດ. ໃນຂະນະທີ່ຍີ່ປຸ່ນແລະໄທກຳນົດຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກກຳສະໜັບສະໜູນວ່າ ເປັນພຽງວິສາຫະກິດທີ່ຜະລິດເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ແລະສ່ວນປະກອບສໍາລັບອຸດສາຫະກໍາລົດຍົນ ລົດຈັກ ແລະ ເຄື່ອງເອເລັກໂຕຣນິກ(1) ແຕ່ຢູ່ຫວຽດນາມ, ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນໄດ້ຮັບການກຳນົດຢ່າງລະອຽດເປັນຄັ້ງທຳອິດ ໃນຂໍ້ຕັດສິນຕົກລົງຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ສະບັບເລກທີ 12/2011/QD-TTg, ລົງວັນທີ 24 ກຸມພາ 2011, “ວ່າດ້ວຍນະໂຍບາຍພັດທະນາບາງຂະແໜງການອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນ”, ແມ່ນ “ບັນດາຂະແໜງການອຸດສາຫະກໍາຜະລິດວັດສະດຸ, ເຄື່ອງອາໄຫຼ່, ສ່ວນປະກອບ, ອຸປະກອນເສີມ, ຜະລິດຕະພັນເຄິ່ງສໍາເລັດຮູບ ເພື່ອສະໜອງໃຫ້ອຸດສາຫະກໍາການຜະລິດ ແລະ ການປະກອບຜະລິດຕະພັນສໍາເລັດຮູບ ທີ່ເປັນພາຫະນະການຜະລິດ ຫຼືສິນຄ້າອຸປະໂພກບໍລິໂພກ”. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ດຳລັດຂອງລັດຖະບານ ສະບັບເລກທີ 111/2015/NĐ-CP, ລົງວັນທີ 3 ພະຈິກ 2015, “ວ່າດ້ວຍການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ”, ໄດ້ກຳນົດໃຫ້ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ເປັນ “ອຸດສາຫະກຳຜະລິດວັດຖຸດິບ, ວັດສະດຸ, ສ່ວນປະກອບ ແລະ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ເພື່ອສະໜອງໃຫ້ການຜະລິດຜະລິດຕະພັນສຳເລັດຮູບ”. ດ້ວຍຄໍານິຍາມນີ້, ພິຈາລະນາອຸດສາຫະກໍາທັງໝົດຈາກຕົ້ນນ້ຳເຖິງລຸ່ມນ້ຳ, ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນແມ່ນອຸດສາຫະກໍາຕົ້ນນ້ຳແລະກາງນ້ຳ, ທີ່ສະໜອງປັດໄຈການຜະລິດ ເພື່ອຜະລິດຜະລິດຕະພັນສຸດທ້າຍໃນເຂດລຸ່ມນ້ຳ. ຈາກນັ້ນ, ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງທີ່ສໍາຄັນ ຂອງລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ. ປະເທດໃດມີອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນພາຍໃນປະເທດທີ່ພັດທະນາ ຈຶ່ງສາມາດເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າຂອງໂລກ ແລະ ຫັນປ່ຽນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕາມທິດອຸດສາຫະກໍາ, ເພີ່ມອັດຕາສ່ວນປະກອບ ຂອງອຸດສາຫະກໍາປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດໃນ ຈີດີພີ.
ແຕ່ວ່າ, ຖ້າຫາກພິຈາລະນາພຽງແຕ່ຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນທີ່ບຸລິມະສິດການພັດທະນາ ຕາມດໍາລັດສະບັບເລກທີ 111/2015/NĐ-CP, ອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນປະກອບດ້ວຍວັດຖຸດິບ ວັດສະດຸ ສ່ວນປະກອບ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ - ເປັນການປ້ອນເຂົ້າ ສຳລັບຜະລິດຕະພັນລຸ່ມນ້ຳ ໃນຂະແໜງການແຜ່ນແພ, ເກີບໜັງ, ເອເລັກໂຕຣນິກ, ລົດຍົນ, ກົນຈັກ ແລະ ອຸດສາຫະກໍາເຕັກໂນໂລຊີສູງ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານສໍາລັບການກໍານົດລະຫັດຂະແໜງເສດຖະກິດ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ໃນຂະແໜງການເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ທີ່ໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ໂດຍນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ໃນຂໍ້ຕັດສິນຕົກລົງ ສະບັບເລກທີ 27/2018/QĐ-TTg, ລົງວັນທີ 6 ກໍລະກົດ 2018.
ດ້ວນການກຳນົດຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຄືແນວນັ້ນ, ຂໍ້ມູນການສຳຫຼວດຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິ (ປີ 2018) ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ທົ່ວປະເທດມີວິສາຫະກິດເກືອບ 5.000 ແຫ່ງທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນຂົງເຂດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ສະໜອງວັດຖຸດິບ ວັດສະດຸ ສ່ວນປະກອບ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ຜະລິດຜະລິດຕະພັນສຸດທ້າຍ ໃນບັນດາຂະແໜງການລົດຍົນ, ເອເລັກໂຕຣນິກ, ກົນຈັກ, ແຜ່ນແພ ແລະ ເກີບ. ກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງພູມສາດ, ວິສາຫະກິດສ່ວນໃຫຍ່ເຕົ້າໂຮມໃນເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນໍ້າແດງ ແລະເຂດຕາເວັນອອກພາກໃຕ້. ກ່ຽວກັບຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວ, ຂະແໜງການກົນຈັກ, ແຜ່ນແພ, ເຄື່ອງໜັງແລະເກີບ ມີຈໍານວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນຫຼາຍກວ່າຂະແໜງການອື່ນໆ. ພິຈາລະນາທາງດ້ານຂະໜາດ, 88% ຂອງຈໍານວນວິສາຫະກິດ ອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ແມ່ນວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍແລະຂະໜາດກາງ (ມີແຮງງານ 300 ຄົນຫຼືໜ້ອຍກວ່າ). ຈໍານວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ຈັດຕາມຂະແໜງການ, ເຂດ, ພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ແລະ ຂະໜາດຂອງແຮງງານ.
ແລະ ຕາມການສຳຫຼວດຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິ, ວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບ ສະໜູນສ່ວນໃຫຍ່ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ນໍາໃຊ້ມາດຕະຖານສາກົນ ຫຼືເຄື່ອງມືການຄຸ້ມຄອງການຜະລິດທົ່ວໄປ. ມີພຽງ 20% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ຮັບໃບຮັບຮອງ ISO 9000 (ການຄຸ້ມຄອງຄຸນນະພາບ), 9% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ຮັບໃບຮັບຮອງ ISO 14000 (ການຄຸ້ມຄອງສິ່ງແວດລ້ອມ), ມີປະມານ 20% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດໃຫ້ຮູ້ວ່າໄດ້ປະຕິບັດ 5S ໃນວິສາຫະກິດ. ໃນຂະນະທີ່ບັນດາເຄື່ອງມືອື່ນ, ເຊັ່ນ Lean, 6 sigma, ຫຼື TQM, TPM, ຈໍານວນວິສາຫະກິດທີ່ນຳໃຊ້ແມ່ນພຽງແຕ່ປະມານ 1% - 2%. ທາງດ້ານລະດັບເຕັກໂນໂລຊີ, ມີຫຼາຍກວ່າ 30% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດໃຫ້ຮູ້ວ່າ ຍັງໃຊ້ອຸປະກອນຄວບຄຸມດ້ວຍມືຢູ່, ຫຼາຍກວ່າ 50% ໃຊ້ອຸປະກອນເຄິ່ງອັດຕະໂນມັດ, ປະມານ 10% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ໄດ້ໃຊ້ອຸປະກອນອັດຕະໂນມັດ ແລະ ເກືອບ 10% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ໄດ້ໃຊ້ຫຸ່ນຍົນໃນສາຍການຜະລິດ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຄວາມສາມາດຂອງວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຂອງຫວຽດນາມ ຍັງຕ່ຳຫຼາຍ ທັງດ້ານຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງການຜະລິດ ແລະ ລະດັບເຕັກໂນໂລຊີ.
ຜົນການສຳຫຼວດຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິກໍໃຫ້ເຫັນວ່າ, ວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳ ສະໜັບສະໜູນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍແລະຂະໜາດກາງ (88%), ຂາດຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບຕະຫຼາດ ແລະ ໂອກາດເຂົ້າເຖິງລູກຄ້າ. ພິຈາລະນາຕາມລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ, ອັດຕາສ່ວນວິສາຫະກິດທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນພາກສ່ວນທີ່ມີມູນຄ່າເພີ່ມສູງໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່ານັ້ນ ຍັງຕ່ຳ, ມີພຽງ 19% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດແຜ່ນແພ, ເຄື່ອງໜັງ ເກີບ ແລະ 33% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດເອເລັກໂຕຣນິກ ທີ່ມີການອອກແບບໃນຂະບວນການຜະລິດ. ອັດຕາສ່ວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ທີ່ເຂົ້າເຖິງກັບການບຸລິມະສິດ ແລະການຊ່ວຍໜູນຈາກໂຄງການຕ່າງໆຂອງລັດ ກໍຍັງຕ່ຳ (17%), ສະແດງວ່າ ຄວາມຄອບຄຸມຂອງນະໂຍບາຍແລະແຜນການພັດທະນາອຸດສາຫະກໍາສະໜັບ ສະໜູນໃນປະເທດ ຍັງມີຈຳກັດ. ມີສາເຫດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍຢ່າງ, ໃນນັ້ນ ອາດຈະແມ່ນຍ້ອນໂຄງການແລະແຜນການບຸລິມະສິດ, ຊ່ວຍໜູນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳ ສະໜັບສະໜູນ ຫາກໍ່ໄດ້ເປີດຕົວສອງສາມປີທີ່ຜ່ານມາ, ການເຄື່ອນໄຫວໂຄສະນາກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍແລະໂຄງການເຫຼົ່ານີ້ ຍັງຖືກຈຳກັດ ເຮັດໃຫ້ວິສາຫະກິດຈຳຫຼາຍບໍ່ຮູ້ໂຄງການ ແລະ ນະໂຍບາຍເຫຼົ່ານີ້.
ສິ່ງທີ່ຄວາມເອົາໃຈໃສ່ໃນການສຳຫຼວດດັ່ງກ່າວແມ່ນ ເຖິງວ່າບັນດາວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ລ້ວນແຕ່ຍອມຮັບວ່າບໍ່ມີທ່າແຮງ ໃນການຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ, ຂາດຄວາມສາມາດຄົ້ນຄວ້າພັດທະນາຜະລິດຕະພັນ, ວິໄສທັດຍຸດທະສາດການຜະລິດ ແລະ ລະບົບການຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດ...; ວິສາຫະກິດຍັງຮູ້ເຫັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການພັດທະນານັ້ນແມ່ນ ການເຂົ້າຫາລູກຄ້າ, ຂໍ້ມູນການຕະຫຼາດແລະຊັບພະຍາກອນມະນຸດ,... ແຕ່ເມື່ອຖາມເຖິງສິ່ງທີ່ວິສາຫະກິດຕ້ອງການກ່ຽວກັບມາດຕະການຊ່ວຍໜູນຂອງລັດ, ວິສາຫະກິດສ່ວນໃຫຍ່ຕ້ອງການການຊ່ວຍໜູນດ້ານພາສີ ລະບຽບການບໍລິຫານ ແລະ ເງິນທຶນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນບັນດາວິທີແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຈຸດອ່ອນທີ່ວິສາຫະກິດໄດ້ລະບຸໄວ້ກ່ອນໜ້ານີ້. ນີ້ແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍທີ່ບໍ່ນ້ອຍ ໃນຂະບວນການອອກແບບ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍບັນດານະໂຍບາຍພັດທະນາອຸດສາຫະກຳ ຍ້ອນຄວາມແຕກຕ່າງນີ້.
ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ, ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ
ແລະ ໂຄງສ້າງອຸດສາຫະກຳ ຂອງຫວຽດນາມ
ແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ, ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ
ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ມັກຈະໃຊ້ແທນກັນໄດ້,ແຕ່ໃນຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ ແນວຄວາມຄິດສອງຢ່າງນີ້ບໍ່ເທົ່າກັນ. ໃນຂະນະທີ່ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ປະກອບພຽງການເຊື່ອມໂຍງສົ້ນເຂົ້າ - ສົ້ນອອກຂອງກິດຈະກໍາການຜະລິດທີ່ສ້າງລະບົບຕ່ອງໂສ້ຜະລິດຕະພັນ, ແຕ່ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າມີຂອບເຂດທີ່ໃຫຍ່ກວ່າ ເຊິ່ງລວມເຖິງກິດຈະກໍາທີ່ເພີ່ມມູນຄ່າໃນລະບົບການສະໜອງ ແລະ ການບໍລິການເສີມ, ລວມທັງການຄົ້ນຄວ້າແລະການພັດທະນາ, ການອອກແບບ, ການຕະຫຼາດ, ໂລຈິສະຕິກ, ການສະໜັບສະໜູນລູກຄ້າ...
ຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ອີງໃສ່ຄວາມເປັນຈິງທີ່ວ່າ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງສຸມໃສ່ການຫັນປ່ຽນພີຊິກ ແລະ ຂົນສົ່ງວັດຖຸດິບໄປສູ່ຜະລິດຕະພັນຂັ້ນສຸດທ້າຍ, ໃນຂະນະທີ່ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າສຸມໃສ່ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວເພີ່ມມູນຄ່າເສດຖະກິດໃຫ້ຜະລິດຕະພັນ ໃນແຕ່ລະຂັ້ນຕອນ ແຕ່ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງກ່ຽວຂ້ອງກັບການຜະລິດ ຫຼືໂລຈິສະຕິກ.
ປຽບທຽບຄໍານິຍາມ ແລະ ຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ກັບແນວຄວາມຄິດລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ, ຄໍານິຍາມ ແລະ ຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຂອງຫວຽດນາມ ກຳລັງຖືກຈຳກັດໃນແນວຄວາມຄິດຂອງລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ, ດັ່ງນັ້ນ, ມາດຕະການບຸລິມະສິດແລະຊ່ວຍໜູນ ກໍຈະຈຳກັດໃນການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ເພື່ອເພີ່ມມູນຄ່າເພີ່ມພາຍໃນປະເທດ, ນອກຈາກການເຄື່ອນໄຫວໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງແລ້ວ, ຍັງອາດຈະຂະຫຍາຍໄປສູ່ຫຼາຍກິດຈະກໍາອື່ນໆ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ, ເຊັ່ນ ກິດຈະກຳອອກແບບ, ການຄົ້ນຄວ້າພັດທະນາ... ແຕ່ໃນປະຈຸບັນ, ບັນດາກິດຈະກຳເຫຼົ່ານີ້ ຢູ່ນອກຂອບເຂດການສະໜັບສະໜູນຂອງໂຄງການ, ນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດ ຊ່ວຍໜູນອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນ.
ການເຂົ້າຮ່ວມລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ
ຜະລິດຕະພັນຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນແມ່ນ ສ່ວນປະກອບ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ວັດຖຸດິບ ວັດສະດຸ, ແມ່ນສິນຄ້າຂັ້ນກາງ ວັດສະດຸປ້ອນສໍາລັບການຜະລິດຜະລິດຕະພັນຂັ້ນສຸດທ້າຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນໃດໆກໍ່ໄດ້ປະກອບເປັນຜະລິດຕະພັນຂັ້ນສຸດທ້າຍ, ວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນໃດໆກໍ່ຈະຕ້ອງເຂົ້າຮ່ວມໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ, ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ຂອງວິສາຫະກິດໜຶ່ງ ຫຼືບາງວິສາຫະກິດຜະລິດແລະປະກອບຜະລິດຕະພັນຂັ້ນສຸດທ້າຍ ຜ່ານບັນດາຮູບການທີ່ຕ່າງກັນ, ສາມາດກາຍເປັນຜູ້ສະໜອງໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດຜະລິດແລະປະກອບໃນປະເທດ, ຫຼືສົ່ງອອກໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດຜະລິດແລະປະກອບຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ການກາຍເປັນຜູ້ສະໜອງໃຫ້ວິສາຫະກິດໃດໜຶ່ງ (ວິສາຫະກິດໃນປະເທດ, ວິສາຫະກິດທີ່ມີກາລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ, ຫຼືສົ່ງອອກ) ມັນຂຶ້ນກັບຄວາມສາມາດຂອງວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ. ການສຳຫຼວດຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິໃຫ້ເຫັນວ່າ, 75% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ໄດ້ສະໜອງຜະລິດຕະພັນທັງໝົດໃຫ້ ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ (ໃນນັ້ນ 5% ສະໜອງໃຫ້ວິສາຫະກິດທີ່ມີກາລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ) ແລະປະມານ 8% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດຕ່າງປະເທດ, 17% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ ແລະຕະຫຼາດຕ່າງປະເທດ. ດັ່ງນັ້ນ, ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ປະມານ 30% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກ.
ໃນຂະແໜງການແຜ່ນແພ, ເຄື່ອງໜັງແລະເກີບ, ມີ 64% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ (ໃນນັ້ນ 3% ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ວິສາຫະກິດທີ່ມີກາລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ), 9% ສົ່ງອອກ ແລະ 27% ສະໜອງໃຫ້ທັງສອງຕະຫຼາດ; ໃນຂະແໜງການຢາງພາລາ ພາດສະຕິກ ເຄມີພັນ, ຈຳນວນວິສາຫະກິດທີ່ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດກວມປະມານ 52% ແລະ ສົ່ງອອກທັງໝົດແມ່ນ 4%, ຍັງອີກ 44% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ທັງສອງຕະຫຼາດ; ຂະແໜງການເອເລັກໂຕຣນິກມີ 44% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ (ໃນນັ້ນ 22% ສະໜອງຜະລິດຕະພັນທັງໝົດໃຫ້ວິສາຫະກິດທີ່ມີກາລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ), 16% ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດຕ່າງປະເທດ ແລະ 40% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ຂອງຂະແໜງເອເລັກໂຕຣນິກ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ ແລະ ສົ່ງອອກ. ຂະແໜງການກົນຈັກແລະລົດຍົນ, 83% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ສະໜອງຜະລິດຕະພັນທັງໝົດໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ, ມີພຽງ 3% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດມີລາຍໄດ້ຈາກການສົ່ງອອກ ແລະ 14% ຂອງຈຳນວນວິສາຫະກິດ ມີລາຍໄດ້ຈາກຕະຫຼາດພາຍໃນແລະຕະຫຼາດຕ່າງປະເທດ.
ຕະຫຼາດທີ່ດຶງດູດຫຼາຍວິສາຫະກິດເພື່ອສົ່ງອອກຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນນັ້ນ ປະກອບມີ: ສ.ເກົາຫຼີ (25%), ຍີ່ປຸ່ນ (18,5%), ຈີນ (14,5%) ແລະ ໄຕ້ຫວັນ (ຈີນ) (8,9%). ພິຈາລະນາຕາມແຕ່ລະຂະແໜງການ, ສຳລັບຂະແໜງການແຜ່ນແພ ເຄື່ອງໜັງແລະເກີບ, ຕະຫຼາດສົ່ງອອກທີ່ມີວິສາຫະກິດເຂົ້າຮ່ວມຈຳນວນຫຼາຍຄື ສ.ເກົາຫຼີ, ຈີນ, ໄຕ້ຫວັນ (ຈີນ), ຍີ່ປຸ່ນ; ສຳລັບຂະແໜງການຢາງພາລາ ພາດສະຕິກ ເຄມີພັນ, ຈຳນວນວິສາຫະກິດເຂົ້າຮ່ວມການສົ່ງອອກແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຕ່ຳ (ບໍ່ເຖິງ 50%), ຕະຫຼາດສົ່ງອອກຕົ້ນຕໍແມ່ນ ສ.ເກົາຫຼີ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ; ສຳລັບຂະແໜງການເອເລັກໂຕຣນິກ, ສ.ເກົາຫຼີ ແລະ ຍີ່ປຸ່ນ ແມ່ນສອງຕະຫຼາດຕົ້ນຕໍ, ມີ 141 ວິສາຫະກິດສົ່ງອອກໄປ ກ.ເກົາຫຼີ ແລະ 53 ວິສາຫະກິດສົ່ງອອກໄປ ຍີ່ປຸ່ນ; ຕະຫຼາດສົ່ງອອກຕົ້ນຕໍຂອງບັນດາວິສາຫະກິດໃນຂະແໜງການກົນຈັກ ແລະ ລົດຍົນ ກໍ່ແມ່ນຕະຫຼາດດັ້ງເດີມທີ່ກ່າວມານີ້, ຕາມລຳດັບຄື ຍີ່ປຸ່ນ, ສ.ເກົາຫຼີ, ໄຕ້ຫວັນ (ຈີນ) ແລະ ຈີນ.
ເພື່ອຄິດໄລ່ມູນຄ່າຂອງປະເທດທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ, ອົງການຮ່ວມມືແລະພັດທະນາເສດຖະກິດ (OECD) ແລະ ອົງການການຄ້າໂລກ (WTO) ໄດ້ພັດທະນາວິທີການວັດມູນຄ່າເພີ່ມທາງການຄ້າ ເພື່ອກຳນົດລະດັບການເຂົ້າຮ່ວມເຊື່ອມໂຍງຍ້ອນກັບ (ການວັດດ້ວຍມູນຄ່າເພີ່ມຈາກຕ່າງປະເທດໃນການສົ່ງອອກ) ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງໄປຂ້າງໜ້າ (ການວັດດ້ວຍມູນຄ່າເພີ່ມໃນປະເທດໃນການສົ່ງອອກ) ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ທົ່ວໂລກຂອງຂະແໜງການໜຶ່ງ/ປະເທດໜຶ່ງ. ຂໍ້ມູນທີ່ອັບເດດປີ 2016 ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ມູນຄ່າເພີ່ມໃນປະເທດ (ການເຊື່ອມໂຍງໄປຂ້າງໜ້າ) ເຖິງວ່າ ຄ່າສົມບູນຈະເພີ່ມຂຶ້ນ, ແຕ່ອັດຕາສ່ວນນັບມື້ນັບຫຼຸດລົງ; ໃນຂະນະທີ່ ມູນຄ່າເພີ່ມຈາກຕ່າງປະເທດ (ການເຊື່ອມໂຍງຍ້ອນກັບ), ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ. ສິ່ງນີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ສິນຄ້າສົ່ງອອກຂອງຫວຽດນາມ ມີປະລິມານການນຳເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດເພີ່ມຂຶ້ນທຸກປີ, ໝາຍຄວາມວ່າ ການສົ່ງອອກຂອງຫວຽດນາມນັບມື້ນັບຂຶ້ນກັບການນຳເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດ, ຫຼືເວົ້າຢ່າງອື່ນ, ອັດຕາສ່ວນມູນຄ່າເພີ່ມທີ່ຫວຽດນາມປະກອບສ່ວນ ເຂົ້າໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ມີທ່າອ່ຽງຫຼຸດລົງໃນໄລຍະຜ່ານມາ(2).
ພຽງແຕ່ເມື່ອອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນພາຍໃນພັດທະນາຂຶ້ນ, ວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດຈຶ່ງສາມາດເພີ່ມອັດຕາສ່ວນການຊື້ສ່ວນປະກອບ ເຄື່ອງອາໄຫຼ່ ແລະ ວັດຖຸດິບໃນປະເທດ, ເວລານັ້ນ ຫວຽດນາມຈຶ່ງສາມາດປັບປຸງມູນຄ່າການປະກອບສ່ວນຂອງຕົນ ແລະ ຍົກສູງຖານະຂອງຕົນໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ.
ການຫັນປ່ຽນໂຄງສ້າງອຸດສາຫະກໍາຂອງຫວຽດນາມ
ຂໍ້ມູນສະຖິຕິທີ່ຜ່ານມາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ອຸດສາຫະກໍາປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດນັບມື້ນັບມີບົດບາດສຳຄັນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ດ້ວຍລະດັບການປະກອບສ່ວນໃນ ຈີດີພີ ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 12,9% ໃນປີ 2010 ເປັນ 16,7% ໃນປີ 2020. ພາຍໃນຂະແໜງອຸດສາກໍາປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດ ກໍ່ກຳລັງມີການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບຕາມທິດເພີ່ມອັດຕາສ່ວນຂອງບັນດາຂະແໜງການເຕັກໂນໂລຊີສູງ ທັງດ້ານມູນຄ່າເພີ່ມ ແລະ ມູນຄ່າການສົ່ງອອກ. ຖ້າຫາກປີ 2010, ມູນຄ່າເພີ່ມຂອງຂະແໜງການປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດ ສ່ວນໃຫຍ່ປະກອບດ້ວຍບັນດາຂະແໜງການທີ່ຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນ ແລະໃຊ້ແຮງງານຫຼາຍ, ເຊັ່ນ ການປຸງແຕ່ງອາຫານ, ນ້ຳມັນແລະແກັສ, ແຜ່ນແພ, ເກີບ, ແຕ່ເຖິງປີ 2017, ຂະແໜງການເອເລັກໂຕຣນິກ ໄດ້ຂຶ້ນສູ່ລະດັບສູງສຸດ, ດ້ວຍອັດຕາສ່ວນປະກອບສ່ວນໃນມູນຄ່າເພີ່ມຂອງອຸດສາຫະກຳປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດ 25%.
ໂຄງສ້າງການສົ່ງອອກຂອງຫວຽດນາມກໍ່ມີການຫັນປ່ຽນໃນທາງບວກ, ດ້ວຍການປະກອບສ່ວນຂອງສິນຄ້າປຸງແຕ່ງແລະຜະລິດ ໃນມູນຄ່າການສົ່ງອອກທັງໝົດ ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກໜ້ອຍກວ່າ 80% ໃນປີ 2010 ເປັນ 87% ໃນປີ 2020, ໃນນັ້ນ, ພາຍໃນຂະແໜງການປຸງແຕ່ງແລະການຜະລິດ ກໍ່ມີການຫັນປ່ຽນຢ່າງແຂງແຮງ ຂອງຂະແໜງການເອເລັກໂຕຣນິກ, ດ້ວຍອັດຕາສ່ວນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 12% ໃນປີ 2010 ເປັນ 43% ໃນປີ 2020. ຜົນສຳເລັດນີ້ຕິດແໜ້ນກັບການລະເບີດຂອງການລົງທຶນໃນເອເລັກໂຕຣນິກ ຫຼັງຈາກຫວຽດນາມເຂົ້າຮ່ວມອົງການການຄ້າໂລກ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຈລະຈາ ແລະລົງນາມໃນສັນຍາການຄ້າເສລີ.
ໃນແງ່ຂອງອິດທິພົນຂອງບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກໍາຫວຽດນາມໃນຕະຫຼາດໂລກ ກໍ່ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຕໍາແໜ່ງຂອງຫວຽດນາມໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ແລະ ໂຄງສ້າງຂອງຂະແໜງການໃນແງ່ຂອງຕະຫຼາດໂລກໂດຍລວມ. ຂໍ້ມູນສະຖິຕິການສົ່ງອອກແລະນຳເຂົ້າ ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫວຽດນາມີຖານະທີ່ໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກຂອງຂະແໜງການເຄື່ອງໜັງແລະເກີບໜັງ, ໂດຍມີສ່ວນແບ່ງຕະຫຼາດເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຫຼາຍຈາກ 4,1% ໃນປີ 2010 ເປັນ 10,4% ໃນປີ 2020. ຍ້ອນມີຕໍາແໜ່ງທີ່ສໍາຄັນດັ່ງກ່າວ, ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອພະຍາດໂຄວິດ-19 ເກີດຂຶ້ນ, ທຸລະກິດໜັງແລະເກີບໃນປະເທດຫວຽດນາມຕ້ອງປິດຊົ່ວຄາວ, ສິ່ງນີ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງໜັກຕໍ່ລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຫວຽດນາມໄດ້ຕັ້ງຕໍາແໜ່ງຂອງຕົນໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກຂອງເຄື່ອງເຟີນີເຈີ, ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ເຄື່ອງເອເລັກໂຕຣນິກ ທີ່ມີສ່ວນແບ່ງຕະຫຼາດທົ່ວໂລກຂອງຫວຽດນາມໃນຂະແໜງການເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ແນໃສ່ຊຸກຍູ້ການເຂົ້າຮ່ວມ
ລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງແລະລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ ແລະ ການປັບໂຄງສ້າງອຸດສາຫະກໍາ
ການໄຈ້ແຍກຂ້າງເທິງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງການພັດທະນາອຸດສາຫະກໍາ ສະໜັບສະໜູນ ເພື່ອສາມາດເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກ ແລະ ຊຸກຍູ້ຂະບວນການປັບໂຄງສ່າງຂະແໜງການອຸດສາຫະກໍາ ຕາມທິດຫັນເປັນອຸດສາຫະກໍາ ແລະທັນສະໄໝ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຍັງແນະນຳວິທີແກ້ໄຂບັນຫາບາງຢ່າງ ທີ່ຈະນຳໄປໃຊ້ ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ບົກພ່ອງບາງຢ່າງໃນປະຈຸບັນ.
ທີໜຶ່ງ, ຕ້ອງມີວິທີການເຂົ້າເຖິງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຕາມລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າ, ຂະຫຍາຍຂອບເຂດຂອງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ລວມເຖິງກິດຈະກຳທີ່ສ້າງມູນຄ່າເພີ່ມສູງ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ຄຸນຄ່າໂລກ, ແທນທີ່ຈະໃຊ້ວິທີເຂົ້າເຖິງຕາມລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງໃນປະຈຸບັນ ເຊິ່ງພາໃຫ້ໂຄງການບຸລິມະສິດແລະຊ່ວຍໜູນຂອງລັດບໍ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງກິດຈະກຳທີ່ສ້າງມູນຄ່າເພີ່ມສູງໃຫ້ກັບວິສາຫະກິດ.
ທີສອງ, ຕ້ອງຍູ້ແຮງວຽກງານການສື່ສານ ເພື່ອໃຫ້ວິສາຫະກິດມີຂໍ້ມູນ ແລະ ເຂົ້າເຖິງໂຄງການບຸລິມະສິດແລະຊ່ວຍໜູນຂອງລັດຖະບານ ໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ, ຈາກນັ້ນ, ຄ່ອຍໆ ປ່ຽນແປງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ໄປພ້ອມກັບເປົ້າໝາຍລວມຂອງປະເທດ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານງ່າຍດາຍ, ຍູ້ແຮງການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການບໍລິການສາທາລະນະ, ນີ້ກໍແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາວິທີແກ້ໄຂທີ່ຈໍາເປັນ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການ ຂອງບັນດາວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກໍາ ສະໜັບສະໜູນ.
ທີສາມ, ເພື່ອຍົກສູງຄວາມສາມາດຂອງວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ໃນການຫັນເປັນອຸດສາຫະກໍາ, ຫັນເປັນທັນສະໄໝ ແລະ ພັດທະນາແບບຍືນຍົງນັ້ນ, ຈຳເປັນຕ້ອງປັບປຸງບູລະນະລະບົບກົດໝາຍ ແລະ ຫັນເປັນນິຕິກຳຕໍ່ ບັນດາມາດຕະການຊ່ວຍໜູນການພັດທະນາຂອງວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກໍາ, ໂດຍສະເພາະ ວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ບັນດາວິທີແກ້ໄຂຫຼັກ ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມຕໍ່ທຸລະກິດ, ຂໍ້ມູນຕະຫລາດ, ສະໜັບສະໜູນການນໍາໃຊ້ລະບົບການຄຸ້ມຄອງ, ການພັດທະນາຕະຫຼາດ, ການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດ...
ບັນດາວິທີແກ້ໄຂເຫຼົ່ານີ້ ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງຄົບຊຸດ ກັບການສື່ສານ, ການປ່ຽນແປງ ແລະ ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງບັນດາຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ແລະຊຸມຊົນທຸລະກິກອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນ ເພື່ອມຸ່ງສູ່ບັນດາເປົ້າໝາຍການພັດທະນາໄລຍະຍາວ ແລະຍືນຍົງ, ຜ່ານນັ້ນ, ຊ່ວຍໃຫ້ວິສາຫະກິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ຂະຫຍາຍຕົວແລະຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ ເພື່ອສາມາດພັດທະນາ ແລະ ເຂົ້າເຖິງໂລກໄດ້./.
------------------------
(1) Kenichi Ohno (ຫັວໜ້າບັນນາທິການ):ການກໍ່ສ້າງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນຫວຽດນາມ, ເວທີປາໄສການພັດທະນາຫວຽດນາມ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2007.
(2) ລະອຽດຄື, ອັດຕາສ່ວນມູນຄ່າເພີ່ມໃນປະເທດຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຫຼຸດລົງ ຈາກ 58,2% ໃນປີ 2005 ເປັນ 52,5% ໃນປີ 2016, ໃນຂະນະທີ່ ປະເທດໄທ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ ຈາກ 55,7% ເປັນ 61,3% ໃນໄລຍະດຽວກັນ
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 989 (ເດືອນພຶດສະພາ 2022)
