ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະ
ການຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ
ຢູ່ເຂດໄຕງວຽນ ໃນສະຖານະການໃໝ່
ການຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ
ຢູ່ເຂດໄຕງວຽນ ໃນສະຖານະການໃໝ່
ທ່ານ ຟ້າມມິງຈີ້ງ ກຳມະການກົມການເມືອງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ (ຜູ້ທີ 2 ຈາກຊ້າຍ) ຢ້ຽມຊົມການວາງສະແດງຜະລິດຕະພັນກະສິກຳຂອງເຂດໄຕງວຽນ ທີ່ກອງປະຊຸມຜັນຂະຫຍາຍໂຄງການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດຖະບານ ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 23-NQ/TW ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກ ວ່າດ້ວຍທິດທາງພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ, ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ຢູ່ເຂດໄຕງວຽນ ຮອດປີ 2030, ວິໄສທັດເຖິງປີ 2045 _ພາບ: TTXVN
ທ່າແຮງ, ຂໍ້ໄດ້ປຽບ ແລະ ສະຖານະການປະຈຸບັນ
ຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ໃນເຂດໄຕງວຽນ
ເຂດໄຕງວຽນມີເນື້ອທີ່ປະມານ 54.500 ກມ2 (ກວມເອົາ 1/6 ຂອງເນື້ອທີ່ທົ່ວປະເທດ; ໃຫຍ່ທີ 3 ໃນ 6 ເຂດເສດຖະກີດ-ສັງຄົມ ຂອງຫວຽດນາມ); ເຂດໄຕງວຽນຕັ້ງຢູ່ທີ່ສາມແຍກຊາຍແດນ ກຳປູເຈຍ-ລາວ-ຫວຽດນາມ, ຕິດກັບເຂດແຄມຝັ່ງທະເລພາກກາງ ແລະ ເຂດຕາເວັນອອກຂອງພາກໃຕ້; ຖືເປັນ “ຮົ້ວຕາເວັນຕົກຂອງປະເທດຊາດ”, ເປັນ “ຫຼັງຄາແຫ່ງອິນດູຈີນ”. ໄຕງວຽນເປັນເຂດທີ່ມີທ່າແຮງ ແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບຫຼາຍຢ່າງທາງ ດ້ານເງື່ອນໄຂທຳມະຊາດ, ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ເພື່ອການພັດທະນາ, ຖືບົດບາດເປັນຈຸດສູນກາງການເຊື່ອມຕໍ່ຕາເວັນອອກ-ຕາເວັນຕົກ; ມີທີ່ຕັ້ງຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນ ທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ການເມືອງ, ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ຂອງທົ່ວປະເທດ; ເປັນເຂດສະຫງວນຍຸດທະສາດເພື່ອພັດທະນາປະເທດຊາດແບບຍືນຍົງ,... ເບິ່ງລວມແລ້ວ, ທ່າແຮງ ແລະ ສະຖານະປະຈຸບັນ ຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢູ່ເຂດໄຕງວຽນ ສະແດງອອກໃນເນື້ອໃນດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ໄຕງວຽນແມ່ນເຂດທີ່ມີເງື່ອນໄຂເອື້ອອຳນວຍຫຼາຍຢ່າງ ສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ພູມສັນຖານຂອງເຂດນີ້ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນພູດອຍ ແລະ ພູພຽງ ທີ່ມີລະດັບຄວາມສູງແຕ່ 500-1.500 ແມັດ ຈາກລະດັບນ້ຳທະເລ; ເນື້ອທີ່ຂະໜາດໃຫຍ່ດິນແດງ ບາຊອນຕ໌ ອຸດົມສົມບູນ (ປະມານ 1 ລ້ານເຮັກຕາ), ດິນສີເຫຼືອງແດງທີ່ມີຄວາມຫຼວມສູງ (ປະມານ 1,8 ລ້ານເຮັກຕາ), ດິນສີເທົ່າກະຈາຍຕາມເນີນພູທາງທິດຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້ ແລະຕາມຮ່ອມພູ, ດິນຄູນຢູ່ຕາມແຄມແມ່ນ້ຳ,...
ໄຕງວຽນມີເງື່ອນໄຂທຳມະຊາດທີ່ເອື້ອອຳນວຍທີ່ສຸດ ສຳລັບການພັດທະນາຕົ້ນໄມ້ອຸດສາຫະກຳ ແລະ ກະສິກຳ (ໂດຍສະເພາະແມ່ນພືດເຂດຮ້ອນ ເຊັ່ນ: ກາເຟ, ຢາງພາລາ, ໝາກພິກໄທ, ໝາກອາໂວກາໂດ, ທຸລຽນ, ມັກກາດາເມຍ ແລະອື່ນໆ).
ປ່າໄມ້ແມ່ນອົງປະກອບທີ່ໂດດເດັ່ນ ຂອງຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ ໃນເຂດໄຕງວຽນ ທີ່ມີເນື້ອທີ່ຂະໜາດໃຫຍ່, ເກືອບ 2,6 ລ້ານເຮັກຕາ, ໃຫຍ່ທີ່ສາມໃນປະເທດ (ກວມປະມານ 17,5% ຂອງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ທັງໝົດ). ຊັບພະຍາກອນປ່າໄມ້ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍທາງຊີວະພາບສູງ ລວມທັງສັດແລະພືດຫາຍາກຫຼາຍຊະນິດ; ເຄີຍເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສ ແລະ ແຫຼ່ງທຳມາຫາກິນຂອງຊາວທ້ອງຖິ່ນ.
ເນື່ອງຈາກພູມສັນຖານຂອງໄຕງວຽນຂ້ອນຂ້າງຮາບພຽງ, ມີແມ່ນ້ຳລຳເຊຫຼາຍສາຍຕິດພັນກັບປ່າໄມ້, ສະນັ້ນ ເຂດໄຕງວຽນຈຶ່ງມີເງື່ອນໄຂພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວທຸກປະເພດຢ່າງແຂງແຮງ ເຊັ່ນ: ການທ່ອງທ່ຽວແບບນິເວດ, ວັດທະນະທຳ, ການພັກຜ່ອນ, ກິລາ, ຜະຈົນໄພ, ການກະເສດ ແລະອື່ນໆ. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອສ້າງ “ເສັ້ນທາງສີຂຽວໄຕງວຽນ”. ນອກຈາກນີ້, ຊັບພະຍາກອນແຮ່ທາດໃນເຂດຍັງມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍພໍຄວນ, ແຮ່ທາດບາງປະເພດມີປະລິມານສຳຮອງຈຳນວນຫຼາຍເຊັ່ນ: ປູນ, ຖ່ານຫີນສີນ້ຳຕານ, ດິນໜຽວ ດິນຂາວ,... ເຊິ່ງເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳພະລັງງານ, ການຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ (ໂດຍສະເພາະແຮ່ບອກໄຊຕ໌ ມີປະລິມານສຳຮອງຂະໜາດໃຫຍ່, ປະມານ 10 ຕື້ໂຕນ, ກວມເອົາ 90% ຂອງປະລິມານສຳຮອງແຮ່ອະລູມິນຽນຂອງປະເທດ(2)).
ທີສອງ, ໄຕງວຽນແມ່ນດິນແດນທີ່ມີເອກະລັກທາງວັດທະນະທໍາດັ້ງເດີມອັນອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍ; ແມ່ນພື້ນທີ່ຢູ່ອາໄສຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍຈຳນວນຫຼາຍ ດ້ວຍ 12 ຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍໃນທ້ອງຖິ່ນ, ໃນນັ້ນມີ ຢາຣາຍ, ບານາ, ເອເດ, ເມິນົງ, ເບິເຣົາ, ຈຸຣູ, ຣັກໄກຼ, ເກິຮໍ, ເຈຕຣຽງ, ມ້າ, ເຣິມຳ ແລະ ເຊິດັງ. ຜ່ານໄລຍະປະຫວັດສາດ, ຈຳນວນຄົນອົບພະຍົບຈາກບ່ອນອື່ນມາໃນເຂດໄຕງວຽນກຳລັງເພີ່ມຂຶ້ນ, ປະຈຸບັນ, ປະຊາກອນໃນພາກພື້ນມີປະມານ 6 ລ້ານຄົນ (ກວມເອົາ 6,1% ຂອງປະຊາກອນທັງໝົດຂອງປະເທດ); ມີ 53 ຊົນເຜົ່າທີ່ດຳລົງຊີວິດຮ່ວມກັນ, ໃນນັ້ນມີ 52 ຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ມີປະຊາກອນປະມານ 2,2 ລ້ານຄົນ (ກວມເອົາ 37,65% ຂອງປະຊາກອນທັງໝົດໃນພາກພື້ນ)(3). ນີ້ກໍ່ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ມີຊົນເຜົ່າຫຼາຍກວ່າໝູ່ໃນປະເທດພວກເຮົາ ແລະ ເປັນແຫ່ງດຽວທີ່ມີກຸ່ມພາສາແລະຊົນເຜົ່າທັງໝົດຂອງຫວຽດນາມ.
ບັນດາຊົນເຜົ່າສ່ວຍໜ້ອຍຢູ່ເຂດໄຕງວຽນໄດ້ກໍ່ຕັ້ງ ແລະ ອະນຸລັກຮັກສາວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ຈັບຕ້ອງໄດ້ແລະຈັບຕ້ອງບໍ່ໄດ້ ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ພ້ອມຄຸນຄ່າທາງປະຫວັດສາດ ແລະ ຄວາມງາມທີ່ເປັນເອກະລັກ. ແຕ່ລະແຂວງໃນພາກພື້ນ ລ້ວນແຕ່ມີສີສັນວັດທະນະທຳທີ່ໂດດເດັ່ນຢ່າງໜ້ອຍໜຶ່ງສີ ທີ່ສະແດງເຖິງເອກະລັກທາງວັດທະນະທຳປະຈຳຊາດຂອງທ້ອງຖິ່ນ.
ທີສາມ, ປະຈຸບັນ, ເຂດໄຕງວຽນໄດ້ກາຍເປັນເຂດການຜະລິດທີ່ສຳຄັນ ສຳລັບສິນຄ້າກະເສດຈຳນວນໜຶ່ງໃນວົງກວ້າງ ແລະ ກວມອັດຕາສ່ວນສູງ (ໂດຍສະເພາະແມ່ນພືດອຸດສາຫະກຳ ແລະ ໝາກໄມ້); ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວກໍ່ມີການພັດທະນາທີ່ດີ, ສ້າງຕ່ອງໂສ້ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວລະຫວ່າງພາກພື້ນ ແລະ ເຂດທ່ອງທ່ຽວນິເວດ-ວັດທະນະທໍາທີ່ດຶງດູດໃຈ; ຄຸນຄ່າວັດທະນະທໍາໄດ້ຮັບການອະນຸລັກ, ສືບທອດ ແລະ ສົ່ງເສີມ. ດ້ານອື່ນ, ຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນການພັດທະນາການຜະລິດ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ; ສະພາບຄວາມໝັ້ນຄົງທາງການເມືອງ, ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ ໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນ; ຄວາມສາມາດນຳພາ ແລະ ກຳລັງແຮງສູ້ຮົບຂອງຄະນະພັກ, ອົງການຈັດຕັ້ງພັກ ແລະ ສະມາຊິກພັກ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງຍົກສູງ.
ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຂໍ້ບົກຜ່ອງໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ:
ທີໜຶ່ງ, ການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດຂາດຄວາມຍືນຍົງ, ລາຍຮັບສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນຍັງຢູ່ໃນລະດັບຕໍ່າສຸດ (ເຖິງວ່າໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ ແຕ່ກໍ່ຢູ່ໃນອັນດັບທີ 5 ຈາກ 6 ເຂດເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ), ພ້ອມກັນນັ້ນ ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງທ້ອງຖິ່ນ (ສູງສຸດແມ່ນແຂວງເລິມດົ່ງ, ຕ່ຳສຸດແມ່ນແຂວງຢາລາຍ); ຈຳນວນຄອບຄົວທຸກຍາກ, ຄວາມຄົວໃກ້ຈະທຸກຍາກ ແລະ ຄອບຄົວມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຕົກຢູ່ໃນຄວາມທຸກຍາກອີກຄັ້ງນັ້ນ ຍັງສູງຢູ່; ຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງຄົນຮັ່ງມີແລະຄົນທຸກຍາກ ລະຫວ່າງບັນດາຊົນເຜົ່າ ກຳລັງແຄບລົງຢ່າງຊ້າໆ(4).
ທີສອງ, ຄຸນຄ່າທາງມໍລະດົກ ແລະ ເອກະລັກວັດທະນະທຳຂອງຊາດຫຼາຍປະການຂອງພາກພື້ນ ມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະສູນເສຍແລະລະລາຍໄປ; ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ການຂຸດຄົ້ນ ການພັດທະນາ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງດີ; ການປະຍຸກໃຊ້ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງໃນການກະສິກຳ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນ. ອັດຕາພື້ນທີ່ປ່າປົກຫຸ້ມຫຼຸດລົງຢ່າງໄວ, ແຫຼ່ງນ້ຳມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະຫຼຸດລົງ ແລະ ສະພາວະໄພແຫ້ງແລ້ງບໍ່ປົກກະຕິ ແລະອື່ນໆ.
ທີສາມ, ດ້ານໜຶ່ງ, ການເຄື່ອນໄຫວເຊື່ອມຕໍ່ພາຍໃນພາກພື້ນ ແລະລະຫວ່າງພາກພື້ນ ບໍ່ແໜ້ນແຟ້ນ, ປະສິດທິພາບຕ່ຳ, ຍັງມີລັກສະນະຮູບນອກ; ດ້ານອື່ນ, ເຄືອຂ່າຍໂຄງສ້າງພື້ນຖານໃນພາກພື້ນ ແລະ ລະຫວ່າງພາກພື້ນ ຍັງຂາດເຂີນ ແລະ ເສື່ອມໂຊມ, ໂດຍສະເພາະ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຍຸດທະສາດ (ການຄົມມະນາຄົມ, ສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ, ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ແລະອື່ນໆ), ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງການພັດທະນາ.
ທັດສະນ, ເປົ້າໝາຍ, ໜ້າທີ່ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂການພັດທະນາເຂດໄຕງວຽນ
ຮອດປີ 2030, ວິໄສທັດເຖິງປີ 2045
ຕໍ່ໜ້າຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຕົວຈິງ, ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາບັນດາຂົງເຂດເສດຖະກິດ-ສັງຄົມເວົ້າລວມ ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການການພັດທະນາຂອງເຂດໄຕງວຽນເວົ້າສະເພາະ, ກົມການເມືອງສູນກາງພັກໄດ້ອອກມະຕິສະບັບເລກທີ 23-NQ/TW ທີ່ມີເນື້ອໃນແລະທິດທາງ ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດແລະຄວາມສະຫງົບ ໃນເຂດໄຕງວຽນຮອດປີ 2030, ວິໄສທັດເຖິງປີ 2045, ເພື່ອກຳນົດທິດທາງ ແລະ ລະບຸໂອກາດແລະຄວາມທ້າທາຍ ໃນການຊຸກຍູ້ການກໍ່ສ້າງເຂດໄຕງວຽນ ໃຫ້ພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງກວ່າອີກ ໃນໄລຍະປະຈຸບັນແລະໃນປີຕໍ່ໆໄປ. ຫຼາຍທັດສະນະ, ເປົ້າໝາຍ, ໜ້າທີ່ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂຈຸດໜັກ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງທ່າແຮງແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບຂອງພາກພື້ນນີ້, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມທີ່ຮອບດ້ານ ຕິດພັນກັບການຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດແລະຄວາມໝັ້ນຄົງ ທີ່ສະແດງອອກສະເພາະໃນບັນດາເນື້ອໃນຕໍ່ໄປນີ້:
ກ່ຽວກັບທັດສະນະຊີ້ນຳ: ມະຕິສະບັບເລກທີ 23-NQ/TW ສືບທອດທັດສະນະການຊີ້ນໍາທັງໝົດທີ່ຜ່ານມາ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ໄດ້ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາທັດສະນະ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບສະພາບການໃໝ່ ໂດຍລະບຸລະບົບ 5 ທັດສະນະກ່ຽວກັບການພັດທະນາເຂດໄຕງວຽນ. ໃນນັ້ນ, ມະຕິສືບຕໍ່ກຳນົດວ່າ ເຂດໄຕງວຽນມີບົດບາດ, ຖານະຕຳແໜ່ງຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນພິເສດໃນຫຼາຍດ້ານເຊັ່ນ ເສດຖະກິດ ການເມືອງ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ ສິ່ງແວດລ້ອມ, ການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ແລະ ການຕ່າງປະເທດ ຂອງທົ່ວປະເທດ; ກຳນົດຄວາມຕ້ອງການໃນການພັດທະນເຂດໄຕງວຽນຢ່າງໄວວາ ແລະຍືນຍົງ ແມ່ນໜ້າທີ່ຫຼັກທີ່ສອດຫ້ອຍຕະຫຼອດ, ໃຈກາງ ທີ່ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນ ບໍ່ພຽງແຕ່ສຳລັບບັນດາທ້ອງຖິ່ນໃນພາກພື້ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງລວມເຖິງທັງປະເທດອີກນຳ.
ມະຕິສະບັບເລກທີ 23-NQ/TW ເນັ້ນໜັກການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາເຂດໄຕງວຽນຜ່ານການປະສົມປະສານຢ່າງກົມກຽວ ລະຫວ່າງການພັດທະນາເສດຖະກິດ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ, ການຮັກສາຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ແລະສິ່ງແວດລ້ອມ ໂດຍຕິດພັນກັບການຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ແລະ ການຕ່າງປະເທດ.
ກ່ຽວກັບເປົ້າໝາຍ: ມະຕິສະບັບເລກທີ 23-NQ/TW ກຳນົດເປົ້າໝາຍໂດຍລວມ, ເປົ້າໝາຍສະເພາະ ແລະ ກຳນົດເວລາຍຸດທະສາດ ທີ່ຈະຕ້ອງບັນລຸໄດ້ ຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະວິໄສທັດທີ່ຍາວກວ່າ. ຕາມນັ້ນ, ສູ້້ຊົນຮອດປີ 2030, ໄຕງວຽນຈະກາຍເປັນພາກພື້ນທີ່ພັດທະນາຢ່າງໄວວາແລະຍືນຍົງ ອີງບົນເສດຖະກິດສີຂຽວແລະໝູນວຽນ; ອຸດົມດ້ວຍເອກະລັກທາງວັດທະນະທຳປະຈຳຊາດ, ຈຸດໝາຍປາຍທາງອັນເປັນເອກະລັກ, ດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວທັງໃນປະເທດແລະສາກົນ. ພັດທະນາເສດຖະກິດກະສິກຳຢ່າງມີປະສິດທິຜົນສູງອີງບົນພື້ນຖານວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ການປ່ຽນດິຈິຕອນ; ສ້າງຜະລິດຕະພັນກະສິກຳຂະໜາດໃຫຍ່ຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມີຍີ່ຫໍ້ສາກົນຕິດພັນກັບສູນປຸງແຕ່ງ. ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຄົມມະນາຄົມທີ່ສຳຄັນ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານດິຈິຕອນ ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງໂດຍພື້ນຖານ. ຮອດປີ 2045, ໄຕງວຽນຄາດວ່າຈະກາຍເປັນພາກພື້ນທີ່ມີການພັດທະນາຢ່າງຍືນຍົງ, ມີເສດຖະກິດສີຂຽວແລະໝູນວຽນ; ບາງແຂວງໃນພາກພື້ນນີ້ໄດ້ຈັດໃນກຸ່ມທີ່ມີການພັດທະນາພໍສົມຄວນຂອງປະເທດ,...
ບາງໜ້າທີ່ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂທີ່ສຳຄັນ:
ທີໜຶ່ງ, ສ້າງແລະພັດທະນາແຜນກຳນົດແລະແຜນການການພັດທະນຢ່າງວ່ອງໄວແລະ ຄົບຊຸດ; ຮັບປະກັນການເຄື່ອນໄຫວເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງທ້ອງຖິ່ນພາຍໃນພາກພື້ນ ແລະ ລະຫວ່າງພາກພື້ນ. ບັນດາແຜນກຳນົດແລະແຜນການຕ້ອງກຳນົດວິໄສທັດຍຸດທະສາດ, ພິເສດແມ່ນບັນຫາຄວາມແຕກໂຕນກັນ ລະຫວ່າງບັນດາທ້ອງຖິ່ນໃນພາກພື້ນໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ຜ່ານນັ້ນ ສ້າງການພັດທະນາທີ່ເທົ່າທຽມກັນລະຫວ່າງບັນດາທ້ອງຖິ່ນ. ມີກົນໄກ, ນະໂຍບາຍສະເພາະທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍທ່າແຮງແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບຂອງພາກພື້ນ; ບັນດາອົງການຢູ່ສູນກາງຈຳເປັນຕ້ອງເພີ່ມທະວີການປະສານງານກັບສະພາພາກພື້ນ ແລະ ບັນດາທ້ອງຖິ່ນໃນພາກພື້ນ, ເລັ່ງກໍ່ສ້າງ, ປັບປຸງບູລະນະ, ປະກາດໃຊ້ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດແລະ ນະໂຍບາຍສະເພາະ ເພື່ອພັດທະນາພາກພື້ນ ແລະ ຄຳນຶງເຖິງປັດໄຈສະເພາະໃນການພັດທະນານະໂຍບາຍ(5), ເພື່ອສ້າງຮາກຖານສະຖາບັນ ແລະກົນໄກສະເພາະ, ປະກອບສ່ວນເສີມຂະຫຍາຍຂໍ້ໄດ້ປຽບ ແລະທ່າແຮງຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ມີການພັດທະນາທີ່ທຽບຄຽງໄດ້ກັບພາກພື້ນ ແລະເຂດອື່ນໆໃນປະເທດ.
ທີສອງ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ແກ້ໄຂສະພາບຂາດແຄນຊັບພະຍາກອນມະນຸດດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດຄຸນນະພາບສູງທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ທີ່ເຮັດວຽກງານຄົ້ນຄວ້າ, ໃຫ້ຄຳປຶກສາ, ການວິຈານນະໂຍບາຍຂອງທ້ອງຖິ່ນໃນພາກພື້ນຍັງມີຈຳນວນໜ້ອຍ(6); ອັດຕາຄົນງານທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມຍັງສູງພໍສົມຄວນ (ກວມ 50,2%), ໃນນັ້ນ, ອັດຕາຄົນງານທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມທີ່ມີວຸດທິການສຶກສາ ແລະປະກາດສະນິຍະບັດ ບັນລຸ 16,9%. ດັ່ງນັ້ນ, ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆຕ້ອງມີນະໂຍບາຍການສຶກສາ-ຝຶກອົບຮົມ, ດຶງດູດຜູ້ທີ່ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຕ້ອງເຮັດເປັນຢ່າງດີ ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທຸທາງໂຮງຮຽນ ແລະ ຮ່ວມມືທາງດ້ານການຝຶກອົບຮົມ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຝຶກອົບຮົມຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນຂອງພາກພື້ນ.
ທີສາມ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການໃຊ້ປະໂຫຍດ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍທ່າແຮງຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນທາງດ້ານກະສິກຳ, ການທ່ອງທ່ຽວ, ພະລັງງານໝູນວຽນ ແລະອື່ນໆ; ດ້ານອື່ນ, ຊອກຫາທິດທາງຢ່າງໄວວາ ໃນການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບການປູກພືດ, ຂະຫຍາຍພື້ນທີ່ປູກຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກ, ເພີ່ມປະສິດທິພາບ ແລະ ມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ມີວິທີແກ້ໄຂທີ່ແຂງແຮງໃນການຮັກສາສະພາບແວດລ້ອມ ແລະລະບົບນິເວດປ່າໄມ້ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຂອງການປ່ຽນແປງສະພາບດິນຟ້າອາກາດ, ສ້າງຄວາມສົມດຸນຂອງສະພາບແວດລ້ອມທາງນິເວດ, ຮັບປະກັນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ເອົາໃຈໃສ່ພັດທະນາບັນດາຂະແໜງການກະສິກຳເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ກະສິກຳສີຂຽວທີ່ຍືນຍົງ; ຈຳກັດການນຳໃຊ້ສານເຄມີ ແລະ ມາດຕະການແຊກແຊງທີ່ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ທີ່ດິນ ແລະ ລະບົບນິເວດທຳມະຊາດ.
ທີສີ່, ປັບປຸງແລະກໍ່ສ້າງລະບົບການເມືອງທີ່ໝັ້ນຄັງເຂັ້ມແຂງ; ກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ, ພາລະກອນ (ໂດຍສະເພາະ ພະນັກງານນຳພາ ຄຸ້ມຄອງທຸກລະດັບ, ພິເສດແມ່ນລະດັບຮາກຖານ) ທີ່ມີຄວາມກ້າຫານ, ມີລະດັບວິຊາຊີບສູງ, ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ ແລະ ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ; ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ, ປະລິມານ ແລະໂຄງປະກອບທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ມີການຖ່າຍທອດແລະການສືບທອດຢ່າງເຂັ້ມງວດລະຫວ່າງລຸ້ນ. ເອົາໃຈໃສ່ການຝຶກອົບຮົມ, ບຳລຸງສ້າງ ແລະ ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມພະນັກງານໃກ້ຄຽງ, ພະນັກງານຍິງ, ພະນັກງານທີ່ເປັນຄົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ; ເພີ່ມທະວີການກໍ່ສ້າງກຸ່ມກ້ອນມະຫາສາມັກຄີບັນດາຊົນເຜົ່າ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງລະບົບການເມືອງ; ເສີມຂະຫຍາຍສຸດຂີດມູນເຊື້ອວັດທະນະທຳ, ຄວາມຂະຫຍັນໝັ່ນພຽນ, ເຈດຈຳນົງເປັນເຈົ້າຕົນແລະສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງ ຂອງປະຊາຊົນ. ແຕ່ກ່ອນມາເຖິງປະຈຸບັນ, ບ້ານແລະ ໝູ່ບ້ານແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ແລະ ແມ່ນພື້ນທີ່ຕົ້ນຕໍຢູ່ຂັ້ນຮາກຖານໃນເຂດໄຕງວຽນ, ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ໃນການເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່ຂອງບ້ານ, ນາຍບ້ານ ແລະ ຜູ້ມີຊື່ສຽງໃນຊຸມຊົນ; ເສີມຂະຫຍາຍປະສິດທິຜົນຂອງບັນດາຮູບແບບການຄຸ້ມຄອງຕົນເອງຂອງຊຸມຊົນຢູ່ຮາກຖານ, ໃນເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ.
ທີ່ຫ້າ, ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງຈາກການຜັນຂະຫຍາຍບັນດາໂຄງການ ແລະນະໂຍບາຍທີ່ມີຢູ່ໃນພື້ນທີ່; ປະຕິບັດການລົງທຶນຢ່າງມີຈຸດໜັກໃຈກາງ, ຫຼີກລ່ຽງການເຮັດແບບກະແຈກກະຈາຍ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ສຸມໃສ່ການແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ດິນທີ່ເກີດຈາກປັດໄຈປະຫວັດສາດ ແລະ ການພົວພັນລະຫວ່າງທີ່ດິນ, ຊົນເຜົ່າ ແລະ ສາສະໜາ ຢ່າງລະອຽດຖີ່ຖ້ວນ. ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆຕ້ອງເພີ່ມທະວີຄຸນນະພາບຂອງວຽກງານໂຄສະນາອົບຮົມ, ຂົນຂວາຍປະຊາຊົນ; ຍົກສູງລະດັບຄວາມຮູ້ຂອງປະຊາຊົນ, ເຜີຍແຜ່ຄວາມຮູ້ດ້ານການເມືອງ ແລະ ກົດໝາຍ, ຮັບປະກັນຮາກຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ປະກອບສ່ວນກໍ່ສ້າງສັງຄົມທີ່ສີວິໄລກ້າວໜ້າ, ວັດທະນະທຳທີ່ສົດໃສ ດີງາມ./.
---------------------------
(1) ມະຕິຕົກລົງສະບັບເລກທີ 2860/QĐ-BNN-TCLN, ລົງວັນທີ 27 ກໍລະກົດ 2022, ຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະພັດທະນາຊົນນະບົດ, “ກ່ຽວກັບການປະກາດສະຖານະການປ່າໄມ້ໃນປະຈຸບັນທົ່ວປະເທດ”
(2), (3) ເບິ່ງ: ລາຍງານສະບັບເລກທີ 1045-BC/BCSDCP, ລົງວັນທີ 18 ສິງຫາ 2022, ຂອງຄະນະກຳມະການພັກລັດຖະບານ, “ກ່ຽວກັນການສະຫຼຸບການປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 10-NQ/TW, ລົງວັນທີ 18 ມັງກອນ 2002, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກສະໄໝທີ IX, “ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະ ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ, ຄວາມສະຫງົບໃນເຂດໄຕງວຽນໄລຍະປີ 2001-2010” ແລະ ບົດສະຫຼຸບສະບັບເລກທີ 12-KL/TW, ລົງວັນທີ 24 ຕຸລາ 2011, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກສະໄໝທີ XI, “ກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 10-NQ/TW, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກ (ສະໄໝທີ IX), “ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເຂດໄຕງວຽນໄລຍະປີ 2011-2020””.
(4) ຈາກຂໍ້ມູນໃນປີ 2020, ລາຍຮັບສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນຂອງແຂວງເລິມດົ່ງແມ່ນ 44,9 ລ້ານດົ່ງ/ຄົນ/ປີ; ຂອງແຂວງຢາລາຍແມ່ນ 27,8 ລ້ານດົ່ງ/ຄົນ/ປີ. ໃນໄລຍະ 2010-2020, ລາຍຮັບຂອງ 20% ຂອງຜູ້ທີ່ມີລາຍໄດ້ໜ້ອຍສຸດ ແລະລາຍຮັບຂອງ 20% ຂອງຜູ້ທີ່ມີລາຍໄດ້ສູງສຸດໃນພາກພື້ນ ມີຄວາມແຕກຕ່າງຄົງທີ່ 8,3 ເທົ່າ, ສູງກວ່າລະດັບສະເລ່ຍຂອງທົ່ວປະເທດ.
(5) ເບິ່ງ: “ຄຳປາໄສເຕັມຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໃນທີ່ກອງປະຊຸມເພື່ອພັດທະນາເຂດໄຕງວຽນ”, ໜັງສືພິມອອນໄລນ໌ VTV, ວັນທີ 14 ຕຸລາ 2022, https://vtv.vn/chinh-tri/toan-van-phat-bieu-cua-tong-bi-thu-nguyen-phu-trong-tai-hoi-nghi-phat-trien-vung-tay-nguyen-20221014183444097.htm
(6) ສະມັດຕະພາບແຮງງານໃນເຂດໄຕງວຽນໃນປະຈຸບັນແມ່ນຂ້ອນຂ້າງຕໍ່າ(ປະມານ 65% ຂອງຄ່າສະເລ່ຍແຫ່ງຊາດ), ຄຸນນະພາບຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນຍັງອ່ອນແອ. ຕາມລາຄາແຮງງານໃນປີ 2020, ລາຄາແຮງງານໃນພາກພື້ນບັນລຸພຽງ 84,3 ລ້ານດົ່ງ/ຄົນງານ; ຂະໜາດແຮງງານຂອງພາກພື້ນມີຂະໜາດໃຫຍ່, 3,5 ລ້ານຄົນໃນປີ 2020; ອັດຕາການເຕີບໂຕຂອງແຮງງານສະເລ່ຍຢູ່ໃນລະດັບສູງ ເມື່ອທຽບກັບທັ່ວປະເທດ, ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໂຄງປະກອບແຮງງານຂອງພາກພື້ນຕົ້ນຕໍແມ່ນຂະແໜງກະສິກຳ (67,9%), ຂ້ອນຂ້າງແຕກຕ່າງຈາກທ່າອ່ຽງທົ່ວໄປທີ່ 33%.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1014 (ເດືອນພຶດສະພາ 2023)
