ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້
ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸຢູ່ຫວຽດນາມ
ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸຢູ່ຫວຽດນາມ
1. ການປະກັນສັງຄົມ, ເງິນບໍານານ, ເງິນຝາກປະຢັດ, ວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ສຸຂະພາບ ແມ່ນເສົາຄ້ຳຫຼັກ ແລະ ສຳຄັນທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຄົນສະສົມ ແລະ ສ້າງລາຍໄດ້ເພື່ອຄ້ຳປະກັນໃນຍາມເຖົ້າແກ່. ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ ມີຄວາມສໍາຄັນສໍາລັບທັງສັງຄົມແລະເສດຖະກິດ.
ການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸໂດຍອີງໃສ່ການປະຕິບັດສິດທິມະນຸດກ່ຽວກັບການປະກັນສັງຄົມ. ເສົາຄ້ຳສຳຄັນຂອງການຮັບປະກັນລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸແມ່ນກຳນົດກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍ, ການຊ່ວຍເຫຼືອທາງສັງຄົມດ້ວຍເງິນບໍານານ/ເງິນບຳເນັດ ແລະ ວຽກງານສາທາລະນະສຸກ/ເບິ່ງແຍງສຸຂະພາບ. ການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸແມ່ນ ສະພາວະການຮັກສາຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ຄວາມປອດໄພຂອງລາຍໄດ້ໃຫ້ພຽງພໍ ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຊີວິດຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະ ຄ່າປິ່ນປົວ. (ແຫຼ່ງລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸລວມມີເງິນບໍານານ, ສະຫວັດດີການສັງຄົມ ລາຍໄດ້ຈາກການເຮັດວຽກ, ເງິນຝາກທະນາຄານ, ການສະໜັບສະໜູນຈາກຄອບຄົວແລະຊຸມຊົນ...).
ການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸໄດ້ເປັນເຈົ້າການໃນການຍົກສູງຄຸນນະພາບຊີວິດ ແລະເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງຕົນໃນການພັດທະນາຄອບຄົວ ແລະຊຸມຊົນ _ແຫຼ່ງ: nhiepanhdoisong.vn
ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ, ລັດນຳໃຊ້ເຄື່ອງມືທາງດ້ານກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍ ເພື່ອຮັບປະກັນຊີວິດຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະ ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕົກຢູ່ໃນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ຖືກປະຕິບັດຢ່າງບໍ່ຍຸຕິທຳ. ກຸ່ມນະໂຍບາຍ 4 ກຸ່ມຕົ້ນຕໍເພື່ອຮັບປະກັນລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸແມ່ນ ນະໂຍບາຍຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ (ປະກັນໄພສັງຄົມ, ການຊ່ວຍເຫຼືອສັງຄົມ), ນະໂຍບາຍຕະຫຼາດແຮງງານ (ນະໂຍບາຍການຈ້າງງານ, ສິນເຊື່ອສ້າງວຽກເຮັດງານທໍາ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕະຫຼາດແຮງງານ), ນະໂຍບາຍການເງິນ (ພາສີອາກອນ/ດອກເບ້ຍເງິນຝາກປະຢັດ/ກຳໄລຈາກຫຸ້ນ), ນະໂຍບາຍການດູແລສຸຂະພາບ (ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການກວດພະຍາດ, ປິ່ນປົວ/ການພະຍາບານ).
ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ: ອົງປະກອບລາຍໄດ້ພື້ນຖານທີ່ສຸດຂອງການປ້ອງກັນຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມແມ່ນເງິນບໍານານ - ລາຍໄດ້ທີ່ຈ່າຍໂດຍການປະກັນໄພສັງຄົມ ຫຼືກອງທຶນບໍານານ ໃຫ້ແກ່ພະນັກງານເມື່ອພວກເຂົາຕອບສະໜອງເງື່ອນໄຂບໍານານ, ຫຼືຜົນປະໂຫຍດພິການ. ບັນດານະໂຍບາຍການຊ່ວຍເຫຼືອທາງສັງຄົມອື່ນໆ (ຍັງເອີ້ນວ່າເງິນບໍານານສັງຄົມ) ມັກຈະຢູ່ໃນລະດັບໜ້ອຍ, ຕໍ່າຫຼາຍ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຍັງມີການອຸດໜູນທາງສັງຄົມອື່ນໆ ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄ່າຄອງຊີບເຊັ່ນ: ເງິນອຸດໜູນຄ່າໄຟຟ້າ, ນໍ້າປະປາ, ທີ່ຢູ່ອາໄສ... ອັດຕາສ່ວນຂອງຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ໄດ້ຮັບເງິນບໍານານໃນປະຊາກອນເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍເທົ່າໃດ ລະດັບຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸໃນດ້ານລາຍໄດ້ກໍສູງຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ. ນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມແມ່ນເສົາຄ້ຳ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸເມື່ອພວກເຂົາເຖົ້າແກ່; ນອກຈາກນັ້ນ, ຍັງມີນະໂຍບາຍການຊ່ວຍເຫຼືອທາງສັງຄົມ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນແລະຕື່ມໃສ່ຊ່ອງຫວ່າງສໍາລັບຜູ້ທີ່ຕົກໃນເຫດຜົນຕ່າງໆ, ບໍ່ມີລາຍໄດ້ຈາກເງິນບໍານານປະກັນໄພສັງຄົມ ຫຼືເງິນບໍາເນັດອື່ນໆ, ຫຼືບໍ່ມີແຫຼ່ງລາຍຮັບຄໍ້າປະກັນອື່ນໆ.
ກ່ຽວກັບວຽກເຮັດງານທຳ: ໃນແງ່ຂອງການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ, ສາມາດແບ່ງວຽກເຮັດງານທຳອອກເປັນ 2 ກຸ່ມສຳລັບຜູ້ສູງອາຍຸ: 1- ຜູ້ສູງອາຍຸເຮັດວຽກຍ້ອນຄວາມມັກ ແລະຄວາມຊື່ນຊົມ, ຍ້ອນຢາກອຸທິດຕົນ, ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍໃຫ້ສັງຄົມ, ຊ່ວຍເຫຼືອແລະລ້ຽງດູລູກຫຼານ (ລາຍຮັບຈາກການເຮັດວຽກແມ່ນສຳຮອງ, ເສີມ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນລາຍໄດ້ຈາກເງິນບໍານານ ຫຼື ແຫຼ່ງເງິນຝາກປະຢັດ ແລະ ການລົງທຶນອື່ນໆ); 2- ຜູ້ສູງອາຍຸບໍ່ມີເງິນບໍານານ, ບໍ່ຂຶ້ນກັບການຊ່ວຍເຫຼືອທາງສັງຄົມ, ບໍ່ມີເງິນສະສົມ ຫຼືແຫຼ່ງລາຍໄດ້ສະໜັບສະໜູນຈາກຄອບຄົວນັ້ນ, ລາຍໄດ້ຈາກການເຮັດວຽກເປັນແຫຼ່ງລ້ຽງຊີບໜຶ່ງດຽວທີ່ສຳຄັນເປັນພິເສດ. ດັ່ງນັ້ນ, ນະໂຍບາຍແຊກແຊງແມ່ນຈຳເປັນທີ່ສຸດ ເພື່ອໜູນຊ່ວຍກຸ່ມຄົນງານທີ່ສູງອາຍຸເຫຼົ່ານີ້ ໃຫ້ມີວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ໄດ້ວຽກເຮັດ.
ກ່ຽວກັບເງິນຝາກປະຢັດ ແລະ ການລົງທຶນ: ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດທີ່ສຳຄັນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ລວມມີ ນະໂຍບາຍອັດຕາກຳໄລ, ອັດຕາດອກເບ້ຍເງິນຝາກ, ນະໂຍບາຍຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງກຳລັງຊື້ (ການຄວບຄຸມອັດຕາເງິນເຟີ້), ບັນດານະໂຍບາຍພັດທະນາຕະຫຼາດທຶນ (ຫຼັກຊັບ, ຫຸ້ນ, ກຳໄລຈາກເງິນສົມທົບທຶນ...), ໂດຍສະເພາະບາງນະໂຍບາຍດ້ານພາສີທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ແຮງຈູງໃຈ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການສະສົມຂອງປະຊາຊົນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ບັນຫາວິຖີຊີວິດ, ການຊົມໃຊ້ ແລະ ວັດທະນະທໍາຂອງຊຸມຊົນທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ສັງຄົມ ຍັງສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ການສະສົມການບໍລິໂພກ ແລະ ການລົງທຶນຂອງໄວໜຸ່ມ, ຄົນໄວກາງ - ຜູ້ສູງອາຍຸໃນອະນາຄົດ.
ກ່ຽວກັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຄອບຄົວ ແລະ ຊຸມຊົນ: ນີ້ແມ່ນລາຍໄດ້ໂດຍກົງ ແລະ ມີບົດບາດສຳຄັນຕໍ່ຜູ້ສູງອາຍຸ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ການດູແລ ແລະ ໜູນຊ່ວຍຜູ້ເຖົ້າ ແມ່ນໄດ້ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງໃນມາດຕາ 10, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຜູ້ສູງອາຍຸປີ 2009, ລູກແລະຫຼານຂອງຜູ້ເຖົ້າມີສິດ ແລະ ພັນທະໃນການເບິ່ງແຍງດູແລ ແລະ ໜູນຊ່ວຍພໍ່ແມ່ທີ່ສູງອາຍຸ.
ກ່ຽວກັບສຸຂະພາບ: ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໂອກາດ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນເນື່ອງຈາກການບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທາງການແພດ ຖືວ່າເປັນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ, ເປັນຜົນປະໂຫຍດຍ້ອນການຄວບຄຸມຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນ.
2- ປີ 2023, ຫວຽດນາມມີຜູ້ສູງອາຍຸປະມານ 16,1 ລ້ານຄົນ (ປະມານ 17% ຂອງຈຳນວນປະຊາກອນ). ຮອດປີ 2030, ຫວຽດນາມຈະມີຜູ້ສູງອາຍຸກວ່າ 20 ລ້ານຄົນແລະ ຍັງເຫຼືອອີກປະມານ 12 ປີຈະເຂົ້າສູ່ໄລຍະປະຊາກອນຜູ້ສູງອາຍຸ (2024–2036) ເຊິ່ງເປັນໄລຍະເວລາສັ້ນຫຼາຍ ເມື່ອທຽບກັບບັນດາປະເທດພັດທະນາແລ້ວ(2). ດັ່ງນັ້ນ, ການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸແມ່ຄວາມທ້າທາຍໃຫຍ່ສຳລັບຫວຽດນາມ.
ສະຖານະພາບລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸຢູ່ຫວຽດນາມ ສະແດງອອກໃນບາງດ້ານພື້ນຖານດັ່ງນີ້:
ລາຍໄດ້ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸຫວຽດນາມ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ແຕ່ອັດຕາສ່ວນຂອງຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ມີເງິນບໍານານຍັງຕ່ຳ. ຕາມສະຖິຕິຂອງອົງການປະກັນສັງຄົມຫວຽດນາມ, ຮອດປີ 2023, ຫວຽດນາມມີຜູ້ສູງອາຍຸ 2,7 ລ້ານຄົນໄດ້ຮັບເງິນບໍານານຈາກກອງທຶນປະກັນໄພສັງຄົມ, ກວມປະມານ 16,77% ຂອງຈຳນວນຜູ້ສູງອາຍຸທັງໝົດໃນທົ່ວປະເທດ (3).
ລະດັບປົກຫຸ້ມຂອງການສະໜັບສະໜູນ ແລະການອຸດໜູນທາງສັງຄົມ (ລວມມີການສະໜັບສະໜູນ ແລະເງິນບໍາເນັດທາງສັງຄົມ/ເງິນບໍານານທາງສັງຄົມ, ເງິນອຸດໜູນຜູ້ມີຄຸນງານຄວາມດີຕໍ່ຊາດ) ຍັງຕໍ່າ. ໃນປີ 2023, ຫວຽດນາມມີ 9,32% ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ (1,5 ລ້ານຄົນ) ໄດ້ຮັບເງິນບໍານານສັງຄົມ (ເງິນອຸດໜູນປະຈໍາເດືອນ) ແລະ 7,45% ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ (1,2 ລ້ານຄົນ) ໄດ້ຮັບເງິນຊ່ວຍເຫຼືອບຸລິມະສິດຜູ້ທີ່ມີຄຸນງານຄວາມດີ (4).
ກ່ຽວກັບວຽກເຮັດງານທຳຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ: ວຽກເຮັດງານທຳຂອງຜູ້ສູງອາຍຸໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ. ຮອດປີ 2023, ຫວຽດນາມມີຜູ້ສູງອາຍຸປະມານ 4,74 ລ້ານຄົນເຂົ້າຮ່ວມບັນດາການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ, ກວມເອົາ 29,4% ຂອງຈຳນວນຜູ້ສູງອາຍຸທັງໝົດ, ກວມເອົາ 9,24% ຂອງຈຳນວນວຽກເຮັດງານທຳທັງໝົດຂອງປະເທດ(5)
ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄຸນນະພາບການຈ້າງງານຂອງຜູ້ເຖົ້າຍັງບໍ່ສູງ, ຜູ້ສູງອາຍຸສ່ວນຫຼາຍເຮັດວຽກໃນຕຳແໜ່ງທີ່ມີຄວາມເປາະບາງ.
ກ່ຽວກັບການຝາກເງິນ ແລະ ການລົງທຶນຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ: ອັດຕາສ່ວນຂອງຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ມີລາຍໄດ້ຈາກເງິນຝາກ ແລະ ການລົງທຶນຍັງນ້ອຍ, ກວມເອົາປະມານ 18,8% ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ ປະກອບດ້ວຍດອກເບ້ຍເງິນຝາກໄລຍະຍາວ ແລະລາຍໄດ້ຈາກຫຸ້ນ (2,6%), ຊັບສິນ ແລະການໃຫ້ເຊົ່າອະສັງຫາລິມະຊັບ (3.1%), ລາຍໄດ້ຈາກທຸລະກິດຄອບຄົວເຊັ່ນຮ້ານຄ້າ (10,8%), ລາຍໄດ້ຈາກຟາມກະສິກໍາ (2.3%).
ການສະໜັບສະໜູນຈາກລູກເຕົ້າ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງ ກວມເອົາອັດຕາສ່ວນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງແຫຼ່ງລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸໃນປັດຈຸບັນ. ຕາມສະຖິຕິ, ອັດຕາສ່ວນຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກລູກເຕົ້າ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງແມ່ນ 38,5%, ໃນຂະນະທີ່ອັດຕາສ່ວນຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ໄດ້ຮັບເງິນບຳນານ ແລະ ເງິນອຸດໜູນລາຍເດືອແມ່ນ 33,54%. ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທາງການແພດນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະອາດຈະຂົ່ມຂູ່ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ. ຕາມຕົວເລກສະຖິຕິຂອງກົມໃຫຍ່ປະຊາກອນ, ເກືອບ 70% ຂອງຈຳນວນຜູ້ສູງອາຍຸຢູ່ຫວຽດນາມ ພວມປະເຊີນໜ້າກັບພາລະ “ຄວາມເຈັບປ່ວຍສອງປະການ” ແລະ ພະຍາດຊຳເຮື້ອນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ (ມະເຮັງ, ໂລກຫົວໃຈ, ພະຍາດຫຼອດເລືອດສະໝອງ, ເບົາຫວານ, ໂລກຂໍ້ເຂົ່າເສື່ອມ...), ດັ່ງນັ້ນ ການປິ່ນປົວແລະການດູແລຈຶງໃຊ້ເວລາດົນ, ເຮັດໃຫ້ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍທາງການແພດສູງຂຶ້ນ.
ຜູ້ສູງອາຍຸເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ, ມີວຽກເຮັດງານທຳ, ສ້າງລາຍໄດ້ຈະປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຕົນ, ຄອບຄົວ ແລະ ສັງຄົມ. _Nguồn: nhiepanhdoisong.vn
ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ຫວຽດນາມຈະຊຸກຍູ້ການປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການເພື່ອແນໃສ່ເພີ່ມທະວີການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ.
ທີໜຶ່ງ, ພັດທະນາລະບົບປະກັນຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມໃນທິດທາງການປັບຕົວໃຫ້ເຂົ້າກັບການສູງໄວຂອງປະຊາກອນ. ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງການພັດທະນາລະບົບປະກັນໄພສັງຄົມທີ່ຄ່ອງຕົວ, ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຫຼາຍຊັ້ນ, ທັນສະໄໝ, ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ປົກຫຸ້ມເອົາໃຫ້ໄດ້ທົ່ວກຳລັງແຮງງານ. ສືບຕໍ່ປະຕິຮູບ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍລະບົບປະກັນໄພສັງຄົມ, ສ້າງກາລະໂອກາດເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ຮັບປະກັນສິດຕາມກົດໝາຍຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ. ມີໂຄງການປະຕິຮູບເງິນບໍານານຢ່າງຮອບດ້ານ, ດຶງດູດການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ອອກແຮງງານໃນທຸກຂະແໜງເສດຖະກິດ, ການປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມຂອງຜູ້ຈ້າງງານ ແລະ ວິສາຫະກິດ. ສືບຕໍ່ພິຈາລະນາແລະຊັ່ງຊາກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດສໍາລັບຜູ້ບໍານານໄວ; ມີນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນທາງດ້ານການເງິນທີ່ເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອດຶງດູດການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ອອກແຮງງານໃນຂະແໜງການບໍ່ເປັນທາງການ; ປັບປຸງລະບົບໃຫ້ທັນສະໄໝ, ສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ແກ່ການຂຶ້ນທະບຽນ, ການເກັບເງິນປະກອບສ່ວນ ແລະ ການໂອນເງິນບໍານານ.
ທີສອງ, ສ້າງລະບົບຕະຫຼາດແຮງງານທີ່ເໝາະສົມກັບສັງຄົມທີ່ມີອັດຕາຜູ້ສູງອາຍຸສູງ. ປັບປຸງລະບົບກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ການພັດທະນາວຽກເຮັດງານທຳ ສຳລັບຜູ້ສູງອາຍຸ ໃຫ້ສົມບູນແບບ ຕາມທິດກວດກາ ແລະ ປັບປຸງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍແຮງງານ ປີ 2013, ເພີ່ມກຸ່ມຜູ້ສູງອາຍຸເປັນໜຶ່ງໃນກຸ່ມແຮງງານທີ່ມີສິດໄດ້ຮັບບຸລິມະສິດໃນລະບຽບການຈ້າງງານ. ກວດກາ ແລະ ປັບປຸງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຜູ້ສູງອາຍຸປີ 2009 ໃຫ້ສອດຄ່ອງ, ເພີ່ມເຕີມບັນດາລະບຽບການກ່ຽວກັບຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ; ລະບຽບການເພື່ອໜູນຊ່ວຍຜູ້ສູງອາຍຸເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດເຊັ່ນ: ການສະໜັບສະໜູນການຝຶກອົບຮົມ, ອົບຮົມວິຊາຊີບ, ບຳລຸງສ້າງຄວາມຮູ້ ແລະ ທັກສະ... ສ້າງແຜນງານສະເພາະເພື່ອປະຕິບັດແຜນງານ ແລະ ໂຄງການກ່ຽວກັບວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸ. ລົດຄວາມຊັບຊ້ອນຂອງຂັ້ນຕອນ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸເຂົ້າເຖິງທີ່ດິນ, ທຶນຮອນ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ຕະຫຼາດຢ່າງສະດວກ. ເພີ່ມໜ້າທີ່ໃຫ້ຄຳປຶກສາ ແລະ ແນະນຳວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸແກ່ສູນບໍລິການການຈ້າງງານ ເພື່ອເພີ່ມທະວີການເຂົ້າເຖິງວຽກເຮັດງານທຳຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ. ພັດທະນາໂຄງການຈ້າງງານໃຫ້ຜູ້ສູງອາຍຸຫວຽດນາມ; ຄົ້ນຄວ້າວິທີການສະໜັບສະໜູນວິສາຫະກິດທີ່ຈ້າງຜູ້ສູງອາຍຸ ແລະຜູ້ສູງອາຍຸເອງ ໃຫ້ສືບຕໍ່ຮັກສາວຽກເຮັດງານທຳເມື່ອເຖິງອາຍຸບໍານານ; ສົ່ງເສີມການຈ້າງງານຂອງຜູ້ສູງອາຍຸເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານທີ່ມີຄຸນວຸດທິສູງ, ສ້າງໂອກາດແລະຂຸດຄົ້ນທ່າແຮງແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບຂອງກຸ່ມຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ມີຄຸນວຸດທິສູງ.
ທີສາມ, ສຸມໃສ່ສ້າງນະໂຍບາຍການເງິນ ເພື່ອສົ່ງເສີມການສະສົມຂອງປະຊາຊົນ. ນະໂຍບາຍການເງິນ ແລະ ເງິນຕາແຫ່ງຊາດ ບໍ່ພຽງແຕ່ຮັບປະກັນຄວາມດຸ່ນດ່ຽງຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ມຸ່ງໄປເຖິງເປົ້າໝາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງມີຍຸດທະສາດໄລຍະຍາວເພື່ອຄວບຄຸມອັດຕາເງິນເຟີ້ ແລະ ຮັບປະກັນກຳລັງການຊື້ຂອງເງິນຕາ ເຊິ່ງເປັນພື້ນຖານຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງຜູ້ບໍລິໂພກ ແລະ ສະສົມໃນສັງຄົມ. ການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນຕາ, ພັດທະນາຕະຫຼາດທຶນທີ່ສົດໃສ (ຫຼັກຊັບ, ຫຸ້ນ, ກຳໄລຈາກເງິນສົມທົບທຶນ), ໂດຍສະເພາະ ບາງນະໂຍບາຍພາສີລາຍໄດ້ສ່ວນບຸກຄົນ ເພື່ອສ້າງແຮງຈູງໃຈແລະຄວາມສາມາດໃນການສະສົມປະຊາຊົນ. ໂຄສະນາ ແລະສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນ ໂດຍສະເພາະຊາວໜູ່ມແລະໄວກາງ ມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນກ່ຽວກັບຄວາມຮູ້ດ້ານການເງິນສ່ວນບຸກຄົນ. ພັດທະນາ ແລະ ປະກາດໃຊ້ຍຸດທະສາດການອົບຮົມສຶກສາການເງິນແຫ່ງຊາດ, ລວມທັງເນື້ອໃນກ່ຽວກັບການອົບຮົມສຶກສາການເງິນສ່ວນບຸກຄົນ ແລະ ຄົວເຮືອນ, ຊ່ວຍໃຫ້ແຕ່ລະຄົນມີວິທີການໃຊ້ຈ່າຍ, ການປະຢັດ ແລະ ການລົງທຶນທີ່ເໝາະສົມ ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນຂະບວນການດຳເນີນຊີວິດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເບິ່ງແຍງຜູ້ສູງອາຍຸໃນອະນາຄົດ.
ທີສີ່, ສືບຕໍ່ຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງາມຂອງຄອບຄົວຊາວຫວຽດນາມ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ “ດື່ມນ້ຳ, ຈື່ຈຳແຫຼ່ງ” ໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸ, ລູກເຕົ້າຕ້ອງມີຄວາມຮັກແພງ ແລະ ເບິ່ງແຍງດູແລພໍ່ແມ່.
ທີຫ້າ, ສືບຕໍ່ພັດທະນາລະບົບການບໍລິການຮັກສາສຸຂະພາບ ແລະການບໍລິການໃນໄລຍະຍາວ ໂດຍສະໜອງສິ່ງຈູງໃຈດ້ານພາສີ, ທີ່ດິນ, ລະບຽບການບໍລິຫານ... ພັດທະນາເຄືອຂ່າຍສະຖານທີ່ດູແລໃນຮູບແບບການຮ່ວມມືພາກລັດ-ເອກະຊົນ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ຫຼາກຫຼາຍຂອງຜູ້ສູງອາຍຸ; ປັບປຸງລະບົບການບໍລິການໃຫ້ທັນສະໄໝ ໂດຍຜ່ານການນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຢີທີ່ທັນສະໄຫມ. ຄົ້ນຄວ້າສ້າງ ແລະ ພັດທະນາຮູບແບບການປະກັນການເບິ່ງແຍງຜູ້ສູງອາຍຸຕາມແຜນທີ່ເສັ້ນທາງ. ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ ແລະ ຄວາມເປັນທຳໃນການເຂົ້າເຖິງ ແລະການຊົມໄຊ້ບໍລິການຂອງຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ຕັ້ງແຕ່ໄລຍະປ້ອງກັນ ຈົນເຖິງຂັ້ນຕອນການປິ່ນປົວ; ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການປິ່ນປົວທາງການແພດໂດຍຜ່ານການຂະຫຍາຍການປະກັນໄພສຸຂະພາບໃຫ້ແກ່ຜູ້ສູງອາຍຸທັງຫມົດ; ຮັບປະກັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການກວດ ການປິ່ນປົວພະຍາດ, ການປິ່ນປົວພະຍາດຊໍາເຮື້ອ ແລະ ຄ່າເບິ່ງແຍງສຸຂະພາບ (ສະຖານທີ່ພະຍາບານແລະການດູແລຜູ້ສູງອາຍຸ) ເໝາະສົມກັບຜູ້ສູງອາຍຸສ່ວນໃຫຍ່, ໂດຍສະເພາະ ຜູ້ສູງອາຍຸທີ່ໂດດດ່ຽວ, ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ./.
------------------------
(1) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XIII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 151
(2) ບັນດາປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວຕ້ອງຜ່ານຫຼາຍທົດສະວັດເພື່ອກ້າວຈາກໄລຍະການສູງໄວຂອງປະຊາກອນ ໄປສູ່ປະຊາກອນຜູ້ອາຍຸສູງເຊັ່ນ: ປະເທດຝຣັ່ງ 115 ປີ; ປະເທດຊູແອດ 85 ປີ; ສະຫະລັດອາເມລິກາ 70 ປີ;...
(3) ເບິ່ງ: ຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບຜູ້ສູງອາຍຸ: ລາຍງານໝາກຜົນການດຳເນີນງານຜູ້ອາຍຸສູງປີ 2023 ແລະ ທິດທາງ ແລະ ໜ້າທີ່ປີ 2024
(4) ເບິ່ງ: ຄະນະກຳມະການແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບຜູ້ສູງອາຍຸ: ລາຍງານໝາກຜົນການດຳເນີນງານຜູ້ອາຍຸສູງປີ 2023 ແລະ ທິດທາງ ແລະ ໜ້າທີ່ປີ 2024
(5) ກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິ: ການສໍາຫຼວດແຮງງານ ແລະ ການຈ້າງງານປີ 2023
