ການພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ
ກ່ຽວກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ
ໃນໄລຍະເກືອບ 40 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່
ກ່ຽວກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ
ໃນໄລຍະເກືອບ 40 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່
ທ່ານເລຂາທິການໃຫຍ່ ໂຕເລິມ ມາເຮັດວຽກກັບຄະນະນະໂຍບາຍແລະຍຸດທະສາດສູນກາງ _ພາບ: TTXVN
ບໍລິບົດທາງປະຫວັດສາດ ແລະ ຂະບວນການເສີມສ້າງແລະພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້
ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ
ຜ່ານການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນເກືອບ 40 ປີ.
ນັບແຕ່ຕົ້ນທົດສະວັດ 1980 ຮູບແບບເສດຖະກິດແບບວາງແຜນການລວມສູນຈາກສູນກາງ ໃນບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມ ເລີ່ມບໍ່ເໝາະສົມ ແລະກາຍເປັນສາເຫດພື້ນຖານ ຂອງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດທີ່ຖົດຖອຍ, ຜັກດັນໃຫ້ປະເທດສັງຄົມນິຍົມສ່ວນໃຫຍ່ເຂົ້າສູ່ພາວະຢຸດຊະງັກ ແລະ ວິກິດເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ຢ່າງຮ້າຍແຮງ. ນັບແຕ່ທ້າຍທົດສະວັດ 1980 ເຖິງຕົ້ນທົດສະວັດ 1990, ການລົ້ມສະຫຼາຍຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມແບບໂຊວຽດ ໃນສະຫະພາບໂຊວຽດ ແລະ ເອີຣົບຕາເວັນອອກ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຈຳເປັນອັນຮີບດ່ວນໃນການເລືອກຮູບແບບເສດຖະກິດໃໝ່ທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອແທນທີ່ຮູບແບບເສດຖະກິດແບບວາງແຜນການລວມສູນຈາກສູນກາງ.
ຢູ່ຫວຽດນາມ, ພາຍຫຼັງການທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ດ້ານລົບຂອງກົນໄກການວາງແຜນລວມສູນນັບມື້ນັບເຫັນໄດ້ຊັດ, ກາຍເປັນສາເຫດຕົ້ນຕໍເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງປະເທດປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຜົນສະທ້ອນຢ່າງໜັກໜ່ວງ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ແລະການຄຸ້ມຄອງຂອງອົງການລັດ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພັກເບິ່ງຄວາມຈິງຢ່າງກົງໄປກົງມາ, ໝູນໃຊ້ລັດທິມາກ-ເລນິນແລະແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ ຢ່າງປະດິດສ້າງ ເພື່ອປະເມີນສະພາບການຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ເລືອກເສັ້ນທາງແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ກ່ອນອື່ນໝົດໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງເສດຖະກິດ ແລະ ພັດທະນາປະເທດ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກ (ປີ 1986) ໄດ້ເລືອກເອົາເສັ້ນທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ບົນພື້ນຖານທິດສະດີຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນ ແລະ ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ຊາບຊຶມຢ່າງເລິກເຊິ່ງເຖິງຈິດໃຈ “ເບິ່ງຄວາມຈິງຢ່າງກົງໄປກົງມາ, ປະເມີນຄວາມຈິງຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະ ເວົ້າຄວາມຈິງຢ່າງຊັດເຈນ”(2), ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຍອມຮັບຢ່າງກົງໄປກົງມາເຖິງຂໍ້ບົກຜ່ອງ ແລະ ຄວາມຜິດພາດໃນການຮັບຮູ້ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງກ້າວສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະ ຄວາມຜິດພາດໃນການຮັບຮູ້ທິດສະດີເສດຖະສາດ ແລະ ໃນການວາງແຜນແລະການປະຕິບັດນະໂຍບາຍເສດຖະກິດ, ຈາກນັ້ນ ດຳເນີນການປ່ຽນແປງໃໝ່ແນວຄິດພັດທະນາເສດຖະກິດຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອຮັກສາສະຖຽນລະພາບໃນທຸກດ້ານຂອງສະຖານະການທາງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ, ສືບຕໍ່ສ້າງພື້ນຖານທີ່ຈຳເປັນ ສຳລັບການຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳສັງຄົມນິຍົມໃນຂັ້ນຕໍ່ໄປ.
ໂດຍມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບ “ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫຼາຍພາກສ່ວນ ແມ່ນລັກສະນະສະເພາະຂອງສະໄໝຂ້າມຜ່ານ”(3), ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຢືນຢັນການລົບລ້າງການລວມສູນອາດຍາສິດ ແລະ ເກື້ອກູນອຸດໜູນ, ກໍ່ສ້າງກົນໄກໃໝ່ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົດເກນພາວະວິໄສ ແລະ ລະດັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ. ສ້າງຄວາມຮັບຮູ້ເບື້ອງຕົ້ນກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງກົນໄກເສດຖະກິດໃໝ່, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງນຳໃຊ້ການພົວພັນສິນຄ້າ-ເງິນຕາ ໃນການວາງແຜນເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ ຢ່າງຄົບຖ້ວນແລະຖືກຕ້ອງ ໂດຍທີ່ລັດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປແຊກແຊງຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນກິດຈະກຳການຜະລິດແລະທຸລະກິດ ຂອງວິສາຫະກິດ, ແຕ່ຈະປະຕິບັດໜ້າທີ່ຄວບຄຸມ ແລະ ຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດ ແລະ ຫົວໜ່ວຍຜະລິດທຸລະກິດຂອງພາກສ່ວນເສດຖະກິດທັງໝົດ ຜ່ານກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ການນຳໃຊ້ວິທີແກ້ໄຂທາງເຕັກນິກຂັ້ນສູງ. ການນຳໃຊ້ການພົວພັນສິນຄ້າ-ເງິນຕ້ອງແນໃສ່ແກ້ໄຂການພົວພັນດ້ານຜົນປະໂຫຍດຢ່າງເໝາະສົມ; ໃນນັ້ນ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງຜູ້ຜະລິດ ແລະນັກທຸລະກິດ ແມ່ນກຳລັງຂັບເຄື່ອນໂດຍກົງ ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ ແລະ ສ້າງພື້ນຖານເພື່ອຕອບສະໜອງຜົນປະໂຫຍດອື່ນໆ, ພ້ອມທັງກໍ່ສ້າງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ໂຄງປະກອບຂະແໜງການເສດຖະກິດ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດເກນກ່ຽວກັບການພັດທະນາຂະແໜງການຜະລິດວັດຖຸ, ສອດຄ່ອງກັບຄວາມສາມາດຂອງປະເທດ ແລະ ສອດຄ່ອງກັບການແບ່ງງານ ແລະ ການຮ່ວມມືສາກົນ... ແນວຄິດໃໝ່ຂ້າງເທິງກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນພາວະວິໄສຂອງການນຳໃຊ້ການພົວພັນສິນຄ້າ-ເງິນຕາ ໃນກົນໄກເສດຖະກິດ ໄດ້ວາງຮາກຖານໃຫ້ແກ່ການບຸກທະລຸທາງທິດສະດີພື້ນຖານ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບຮູບແບບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໃນຍຸກແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່.
ຈາກພຶດຕິກຳຕົວຈິງຂອງການຟື້ນຟູເສດຖະກິດຫຼາຍພາກສ່ວນ ແລະ ການນຳໃຊ້ການພົວພັນສິນຄ້າ-ເງິນຕາ ໃນກົນໄກເສດຖະກິດໃນໄລຍະປີ 1986-1990 ດ້ວຍໝາກຜົນທີ່ດີ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VII ຂອງພັກ (ປີ 1991) ໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ: “ການພັດທະນາເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນແມ່ນແຜນນະໂຍບາຍຍຸດທະສາດໄລຍະຍາວ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ”(4), “ເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ ແລະ ເສດຖະກິດລວມໝູ່ນັບມື້ນັບກາຍເປັນພື້ນຖານຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ”, “ປະຕິບັດຫຼາຍຮູບແບບການແຈກຢາຍ, ເອົາການແຈກຢາຍຕາມຜົນການອອກແຮງງານ ແລະ ປະສິດທິພາບທາງເສດຖະກິດເປັນຫຼັກ”(5). ກົນໄກການເຄື່ອນໄຫວຂອງເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນຕາມທິດທາງສັງຄົມນິຍົມແມ່ນກົນໄກຕະຫຼາດທີ່ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດໂດຍຜ່ານກົດໝາຍ, ແຜນການ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ເຄື່ອງມືອື່ນໆ. ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄວາມຈຳເປັນໃນການຄ່ອຍໆສ້າງ ແລະຂະຫຍາຍຕະຫຼາດສິນຄ້າອຸປະໂພກບໍລິໂພກທຸກປະເພດ, ຕະຫຼາດວັດຖຸດິບການຜະລິດ ຕະຫຼາດບໍລິການ, ຕະຫຼາດທຶນ ແລະ ສະກຸນເງິນ, ຕະຫຼາດແລກປ່ຽນເງິນຕາຕ່າງປະເທດ, ຕະຫຼາດແຮງງານແລະອື່ນໆ ຢ່າງຄົບຊຸດ, ພັດທະນາຮູບແບບການດຶງດູດເງິນທຶນ ແລະ ສ້າງການໝູນວຽນເງິນທຶນຢ່າງວ່ອງໄວ. ຈັດຕັ້ງການທົດລອງຕະຫຼາດຫຼັກຊັບເມື່ອມີເງື່ອນໄຂເອື້ອອຳນວຍ, ຮັກສາເອກະລາດ ແລະຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໄປຄຽງຄູ່ກັບການຂະຫຍາຍການຮ່ວມມືສາກົນ, ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດເປີດກ້ວາງທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ຜັນຂະຫຍາຍການພົວພັນພະຫຸພາຄີແລະຫຼາກຫຼາຍ ກັບຕ່າງປະເທດ; ປະສານສົມທົບເສດຖະກິດ ກັບການປ້ອງກັນປະເທດ - ຄວາມໝັ້ນຄົງ, ເຊື່ອມໂຍງການເຕີບໂຕດ້ານເສດຖະກິດ ກັບຄວາມກ້າວໜ້າແລະຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ, ພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ.
ບົນພື້ນຖານການສະຫຼຸບສັງລວມ 10 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ ດ້ວຍການນຳໃຊ້ກົນໄກຕະຫຼາດ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VIII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ປີ 1996) ໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ: “ການຜະລິດສິນຄ້າບໍ່ໄດ້ກົງກັນຂ້າມກັບລັດທິສັງຄົມ, ແຕ່ເປັນຄວາມສຳເລັດຂອງການພັດທະນາອາລະຍະທຳມະນຸດທີ່ມີຢູ່ຈິງ, ຈຳເປັນຕໍ່ການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເຖິງແມ່ນເມື່ອສັງຄົມນິຍົມຖືກສ້າງຂຶ້ນແລ້ວກໍ່ຕາມ”(6); ຈາກນັ້ນ, ຕ້ອງສືບຕໍ່ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ກົນໄກຕະຫຼາດທີ່ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ມີການເຄື່ອນໄຫວ, ຜ່ານການສ້າງປັດໄຈຕະຫຼາດ ແລະ ປະເພດຕະຫຼາດຢ່າງຄົບຊຸດ. ຄຽງຄູ່ກັບການປະເມີນວ່າ ໝາກຜົນ 10 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ໄດ້ກະກຽມເງື່ອນໄຂທີ່ຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການສືບຕໍ່ນຳໃຊ້ກົນໄກຕະຫຼາດກັບການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝຂອງປະເທດ, ເພື່ອເປົ້າໝາຍສ້າງຫວຽດນາມໃຫ້ກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳທີ່ທັນສະໄໝ, ມີພື້ນຖານວັດຖຸ-ເຕັກນິກທີ່ທັນສະໄໝ, ໂຄງປະກອບເສດຖະກິດທີ່ເໝາະສົມ, ການພົວພັນການຜະລິດທີ່ກ້າວໜ້າ, ເໝາະສົມກັບລະດັບການພັດທະນາຂອງກຳລັງຜະລິດ, ຊີວິດທາງດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈທີ່ສູງ, ການປ້ອງກັນປະເທດ ປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປີດກວ້າງ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບພາກພື້ນແລະໂລກ, ມຸ່ງໄປສູ່ການສົ່ງອອກຢ່າງແຂງແຮງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ປ່ຽນແທນການນຳເຂົ້າ ດ້ວຍຜະລິດຕະພັນພາຍໃນປະເທດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.
ໝາກຜົນແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນ 15 ປີໄດ້ສ້າງພື້ນຖານພາກປະຕິບັດທີ່ຈະແຈ້ງສຳລັບການຮັບຮູ້ຄວາມກ້າວໜ້າຄັ້ງໃໝ່ ຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ IX ຂອງພັກ (ປີ 2001) ກ່ຽວກັບທາດແທ້ຂອງການພັດທະນາຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍບໍ່ຜ່ານລະບອບທຶນນິຍົມ(7), ພ້ອມກັນນັ້ນ ກຳນົດຮູບແບບເສດຖະກິດທົ່ວໄປຂອງຫວຽດນາມຢ່າງເປັນທາງການ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ເປັນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍລະບຸວັດຖຸປະສົງ, ລະບອບເສດຖະກິດ, ກົນໄກດຳເນີການ ແລະ ລະບອບແຈກຢາຍ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຢືນຢັນເຖິງການສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະບັນດາສະຖາບັນທາງດ້ານການກຳມະສິດ, ພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ລະບົບຕະຫຼາດ, ເສດຖະກິດການຕ່າງປະເທດ ແລະ ການປະຕິບັດບົດບາດຂອງລັດ.
ບາດກ້າວໃໝ່ໃນຄວາມຄິດຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ທີ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X (ປີ 2006) ໄດ້ເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຮັບຮູ້ວ່າ: “ເສດຖະກິດຕະຫຼາດແມ່ນຜະລິດຕະພັນຂອງອາລະຍະທຳມະນຸດຊາດ”, ຢືນຢັນການນຳໃຊ້ເສດຖະກິດການຕະຫຼາດເປັນວິທີກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ(8), ສືບຕໍ່ເພີ່ມເຕີມ ແລະ ກຳນົດເນື້ອໃນການປັບປຸງສະຖາບັນເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ສືບຕໍ່ເນັ້ນໜັກວ່າ ເພື່ອກ້າວໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ເຮົາຕ້ອງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ; ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງຍຶດໝັ້ນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ ໃນການປັບປຸງສະຖາບັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຈາກນັ້ນ ຕ້ອງປັບປຸງຍົກສູງບົດບາດ ແລະ ປະສິດທິພາບໃນການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ; ພັດທະນາປະເພດຕະຫຼາດຕ່າງໆຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ຄຸ້ມຄອງການດຳເນີນງານຂອງຕະຫຼາດພື້ນຖານຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ຕາມກົນໄກການແຂ່ງຂັນທີ່ໂປ່ງໃສ; ພັດທະນາບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ບັນດາຮູບແບບຈັດຕັ້ງການຜະລິດ ແລະທຸລະກິດ ຢ່າງແຂງແຮງ.
ການພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI (ປີ 2011) ໄດ້ສະແດງອອກຜ່ານການປະເມີນໃນໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາປີ 2011): “ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໃນປະເທດເຮົາ ແມ່ນເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນ ດຳເນີນງານຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ ໂດຍມີລັດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດ. ນີ້ແມ່ນຮູບແບບໜຶ່ງຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ທີ່ທັງປະຕິບັດຕາມກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະອີງບົນພື້ນຖານແລະການຊີ້ນໍາແລະຄວບຄຸມ ໂດຍຫຼັກການແລະທາດແທ້ຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ”(9). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກໄດ້ຮັບຮອງເອົາຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມໄລຍະປີ 2011-2020, ໃນນັ້ນ ສະຖາບັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໄດ້ຮັບການລະບຸໃຫ້ເປັນໜຶ່ງໃນສາມການບຸກທະລຸທາງຍຸດທະສາດທີ່ຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ປີ 2016) ສືບຕໍ່ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້ ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ວ່າ “ແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດທີ່ດຳເນີນການຢ່າງເຕັມຮູບແບບ ແລະ ສອດປະສານກັນຕາມກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ພ້ອມທັງຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ນັ້ນແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ; ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນຳພາ, ເພື່ອແນໃສ່ເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ”(10). ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ກຳນົດໜ້າທີ່ສືບຕໍ່ປັບປຸງສະຖາບັນການກຳມະສິດໃຫ້ສົມບູນແບບ, ພັດທະນາບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ແລະ ບັນດາຮູບແບບວິສາຫະກິດ; ພັດທະນາປັດໄຈຕະຫຼາດ ແລະປະເພດຕະຫຼາດ ຢ່າງຄົບຊຸດ; ຊຸກຍູ້ແລະປັບປຸງຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ; ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາຂອງພັກ, ປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນ ການຄຸ້ມຄອງເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງລັດ, ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງປະຊາຊົນ ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ພັດທະນາແລະຫັນເປັນຮູບປະທຳ ຕໍ່ຈິດໃຈກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກ ແລະ ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ XII ວ່າດ້ວຍການປັບປຸງສະຖາບັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນີຍົມ, ສືບຕໍ່ຢືນຢັນວ່າ ການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງສະຖາບັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໃຫ້ສົມບູນແບບ ແມ່ນໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດ, ແມ່ນການບຸກທະລຸທີ່ສຳຄັນ ສ້າງແຮງຜັກດັນເພື່ອການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວແລະຍືນຍົງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ນັ້ນແມ່ນຂະບວນການພັດທະນາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ; ຄັດເລືອກສືບທອດຜົນງານດ້ານການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຂອງມວນມະນຸດຊາດ ແລະປະສົບການທີ່ສະຫຼຸບຈາກການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນປະເທດເຮົາ. ໃນໄລຍະກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກ, ໄດ້ເກີດຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ ກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນໃນການແກ້ໄຂການພົວພັນລະຫວ່າງ ການປະຕິບັດຕາມກົດເກນຕະຫຼາດ ແລະ ການຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ ໃນແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາ; ແລະ ການພົວພັນລະຫວ່າງລັດ, ຕະຫຼາດ ແລະ ສັງຄົມ. ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການພົວພັນລະຫວ່າງລັດ, ຕະຫຼາດ ແລະ ສັງຄົມ, ການພົວພັນລະຫວ່າງລັດ, ວິສາຫະກິດ ແລະ ປະຊາຊົນ ມີຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ສຳຄັນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: ຕ້ອງສືບຕໍ່ປະຕິບັດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ 3 ປະການ, ໂດຍສະເພາະ ການບຸກທະລຸໃນສະຖາບັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ເພື່ອແນໃສ່ປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດ, ລະດົມ, ແຈກຢາຍ ແລະ ນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ຂອງພັກ (ປີ 2021) ສືບຕໍ່ຢືນຢັນວ່າ ຮູບແບບເສດຖະກິດທົ່ວໄປຂອງຫວຽດນາມ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ໃນຖານະເປັນ “ພຶ້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ດຳເນີນການຢ່າງເຕັມທີແລະຄົບຊຸດ ຕາມກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ພາຍໃຕ້ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ນຳໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ; ຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸດຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ” ທີ່ສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາຂອງປະເທດ”(11). ສືບຕໍ່ຢືນຢັນວ່າ ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີຫຼາຍຮູບການກຳມະສິດ ແລະ ຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ໃນນັ້ນ ເສດຖະກິດຂອງລັດມີບົດບາດນຳພາ; ເສດຖະກິດລວມໝູ່ ແລະ ເສດຖະກິດສະຫະກອນໄດ້ຮັບການການປັບປຸງແລະພັດທະນາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ; ເສດຖະກິດເອກະຊົນແມ່ນກຳລັງຂັບເຄື່ອນທີ່ສຳຄັນ; ເສດຖະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນໃຫ້ພັດທະນາຕາມຍຸດທະສາດ, ການວາງແຜນ ແລະ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ໜຶ່ງໃນໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍແລະມາດຕະການແກ້ໄຂທີ່ກຳນົດໂດຍກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ແມ່ນຕ້ອງສຸມໃສ່ປັບປຸງສະຖາບັນຕ່າງໆຢ່າງຮອບດ້ານແລະຄົບຊຸດ ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍຕໍ່ການລະດົມ, ຈັດສັນ ແລະ ນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ຊຸກຍູ້ການລົງທຶນ, ການຜະລິດ ແລະ ທຸລະກິດ. ຮັບປະກັນສະຖຽນລະພາບເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ຮູບແບບການເຕີບໂຕຢ່າງແຂງແຮງ, ການປັບໂຄງສ້າງເສດຖະກິດ, ຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝຂອງປະເທດ; ສຸມໃສ່ການກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ພັດທະນາຕົວເມືອງ; ພັດທະນາເສດຖະກິດຊົນນະບົດ ຕິດພັນກັບການກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່; ບຸລິມະສິດແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນເພື່ອພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານຊົນນະບົດຢູ່ເຂດພູດອຍ ແລະ ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ; ຍູ້ແຮງການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນແຫ່ງຊາດ; ພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ບົນພື້ນຖານວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ເຊື່ອມໂຍງຕະຫຼາດໃນປະເທດ ແລະ ຕ່າງປະເທດຢ່າງກົມກຽວ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ; ປັບປຸງສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິພາບ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນຂອງເສດຖະກິດ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງ, ປັບປຸງບູລະນະ ແລະ ພັດທະນາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງຜ່ານ 40 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່. ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນຮູບແບບເສດຖະກິດທົ່ວໄປຂອງຫວຽດນາມ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ດຳເນີນການຢ່າງເຕັມທີ່ແລະສອດຄ່ອງກັບກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ພາຍໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ນຳໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ; ຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມເພື່ອມຸ່ງໄປເຖິງຈຸດໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ” ທີ່ສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາຂອງປະເທດ.
ບາງລັກສະນະຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ.
ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ “ແມ່ນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຮູບແບບໃໝ່ໃນປະຫວັດສາດແຫ່ງການພັດທະນາຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ເປັນລະບົບເສດຖະກິດຮູບແບບໜຶ່ງທີ່ທັງປະຕິບັດຕາມກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ທັງອີງໃສ່ພື້ນຖານ ແລະ ການຊີ້ນຳແລະຄວບຄຸມໂດຍຫຼັກການ ແລະ ທາດແທ້ຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ເຊິ່ງສະແດງອອກໃນ 3 ດ້ານຄື: ການກຳມະສິດ, ການຈັດຕັ້ງຄຸ້ມຄອງ ແລະ ການແຈກຢາຍ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນເປັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດສັງຄົມນິຍົມທີ່ສົມບູນແບບ”12), ສະນັ້ນ ມັນມີທັງລັກສະນະທົ່ວໄປ, ສອດຄ່ອງກັບຄຸນຄ່າທົ່ວໄປຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ລັກສະນະສະເພາະ:
ທີໜຶ່ງ, ເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ ແມ່ນຮູບແບບໃນຕົວມັນເອງທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນພາວະວິໄສ, ທັງເປັນເປົ້າໝາຍ ແລະ ແຮງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາ. ຂະບວນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດການຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ມີຈຸດໝາຍ ແລະ ທິດທາງພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ທີສອງ, ມັນແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດເພື່ອປະຊາຊົນ, ຖືປະຊາຊົນເປັນຈຸດໃຈກາງແຫ່ງການພັດທະນາ, ປະຕິບັດເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ”. ທິດທາງສັງຄົມນິຍົມໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນຈຸດຕ່າງໆ ດັງຕໍ່ໄປນີ້: 1- ໃນເປົ້າໝາຍການພັດທະນາ: ປະຕິບັດເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ”, ບັນລຸເສດຖະກິດທີ່ພັດທະນາສູງ ບົນພື້ນຖານກຳລັງການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ການພົວພັນການຜະລິດທີ່ກ້າວໜ້າ, ເໝາະສົມ; ປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ, ປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ; 2- ໃນແບບວິທີການພັດທະນາ: ພັດທະນາພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີຫຼາຍຮູບແບບກຳມະສິດ, ຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ເຊິ່ງເສດຖະກິດຂອງລັດມີບົດບາດນຳພາ, ເສດຖະກິດຂອງລັດ ແລະ ເສດຖະກິດລວມໝູ່ນັບມື້ນັບເປັນພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ; ເສດຖະກິດເອກະຊົນກາຍເປັນໜຶ່ງໃນກຳລັງຊຸກຍູ້ການພັດທະນາທີ່ສຳຄັນ; 3- ໃນການແຈກຢາຍລາຍໄດ້: ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າແລະຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ ໃນທຸກບາດກ້າວແລະແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ; ການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດໄປຄຽງຄູ່ກັບການພັດທະນາວັດທະນະທໍາ, ສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ..., ແກ້ໄຂບັນຫາສັງຄົມເປັນຢ່າງດີ ເພື່ອເປົ້າໝາຍການພັດທະນາຜູ້ຄົນ, ປັບປຸງລະບອບການແຈກຢາຍໃຫ້ສົມບູນແບບ ເຊິ່ງຕົ້ນຕໍແມ່ນອີງໃສ່ຜົນການອອກແຮງງານ ແລະປະສິດທິພາບທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຕາມລະດັບການປະກອບສ່ວນທຶນຮອນແລະຊັບພະຍາກອນອື່ນໆ ແລະ ຜ່ານສະຫວັດດີການສັງຄົມ; 4- ໃນການຄຸ້ມຄອງ: ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງປະຊາຊົນ; ຮັບປະກັນບົດບາດຄຸ້ມຄອງ ແລະດັດປັບເສດຖະກິດຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ.
ທີສາມ, ແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ສອດຄ່ອງກັບຄຸນຄ່າທົ່ວໄປຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ຂະບວນການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນຕາມລວງກວ້າງແລະລວງເລິກ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ກາຍເປັນສ່ວນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ອາດຈະແຍກອອກຈາກເສດຖະກິດຕະຫຼາດໂລກໄດ້, ກາຍເປັນອັດຕະພາບໜຶ່ງໃນສະໜາມຫຼິ້ນລະດັບໂລກ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຫຼັກເກນລະດັບໂລກ.
ທີສີ່, ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ, ລະຫວ່າງລັດ ຕະຫຼາດ ແລະ ສັງຄົມ ມີການພົວພັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ແລະ ເພີ່ມເຕີມເຊິ່ງກັນແລະກັນໃນການດຳເນີນການທາງເສດຖະກິດ. ການແກ້ໄຂສາຍພົວພັນນີ້ຢ່າງເໝາະສົມແມ່ນເງື່ອນໄຂສຳຄັນເພື່ອຮັບປະກັນປະສິດທິຜົນດ້ານເສດຖະກິດ, ຄວາມກ້າວໜ້າ, ຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ ແລະ ຄວາມຍືນຍົງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ. ລັດຖືບົດບາດເປັນໜ່ວຍງານຄຸ້ມຄອງມະຫາພາກ, ຮັບໃຊ້ ແລະ ຄຸ້ມຄອງການພັດທະນາ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາ ແລະແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າ “ຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງຕະຫຼາດ”, ໂດຍສະເພາະ ຄວາມລົ້ມແຫຼວໃນການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ຮັບປະກັນຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ.
ບົດບາດຂອງລັດ ສຸມໃສ່ “ການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງສະຖາບັນໃຫ້ສົມບູນແບບ, ປົກປັກຮັກສາສິດຊັບສິນ, ສິດດຳເນີນທຸລະກິດ, ຮັກສາສະຖຽນລະພາບຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກ ແລະ ຄວາມສົມດຸນທີ່ສຳຄັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ; ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍ, ເປີດເຜີຍ ແລະ ໂປ່ງໃສ ໃຫ້ວິສາຫະກິດ, ອົງການສັງຄົມ ແລະ ຕະຫຼາດດຳເນີນກິດຈະກຳ; ຄຸ້ມຄອງດັດປັບ, ກຳນົດທິດທາງ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ເຊື່ອມໂຍງການພັດທະນາເສດຖະກິດ ກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມ, ຮັບປະກັນຄວາມຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ, ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ. ລັດຄຸ້ມຄອງເສດຖະກິດດ້ວຍກົດໝາຍ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ, ຍຸດທະສາດ, ການວາງແຜນ, ແຜນການ, ມາດຕະຖານ, ລະດັບຄາດໝາຍແລະ ກຳລັງເສດຖະກິດຂອງລັດ ຕາມຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ”(13). ບົດບາດທີ່ເດັດຂາດຂອງຕະຫຼາດ ໄດ້ຮັບການສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນການກໍານົດລາຄາສິນຄ້າແລະບໍລິການ; ສ້າງແຮງຈູງໃຈໃນການລະດົມ ແລະ ຈັດສັນຊັບພະຍາກອນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ; ການຄວບຄຸມການຜະລິດແລະການໝູນວຽນສິນຄ້າ; ການຄວບຄຸມການເຄື່ອນໄຫວຂອງວິສາຫະກິດ, ກວາດລ້າງວິສາຫະກິດທີ່ອ່ອນແອ. ບົດບາດຂອງອົງການຈັດຕັ້ງທາງສັງຄົມ ສຸມໃສ່ການສ້າງແລະພັດທະນາການເຊື່ອມຕໍ່, ປະສົມປະສານການເຄື່ອນໄຫວ, ແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນລະຫວ່າງສະມາຊິກ; ເປັນຕົວແທນ ແລະ ປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດຂອງສະມາຊິກ ໃນການພົວພັນກັບເຈົ້າຂອງ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມມືອື່ນໆ; ໃຫ້ບໍລິການສະໜັບສະໜູນສະມາຊິກ; ສະທ້ອນຄວາມປາດຖະໜາ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນທຸກຊັ້ນຄົນຕໍ່ລັດ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການວິຈານກົດໝາຍ, ກົນໄກ ແລະ ນະໂຍບາຍຂອງລັດ, ຕິດຕາມອົງການ ແລະ ພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ ໃນການປະຕິບັດກົດໝາຍ.
ໃນເກືອບ 40 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່, ການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ນຳມາເຊິ່ງບັນດາໝາກຜົນທີ່ໜ້າຊື່ນຊົມ. ຈາກປະເທດທີ່ຫຼ້າຫຼັງແລະປະສົບບັນຫາຄວາມອຶດຫິວເລື້ອຍໆ, ຫວຽດນາມໄດ້ກ້າວຈາກປະເທດທຸກຍາກແລະດ້ອຍພັດທະນາ ໄປສູ່ການເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ. ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ, ທັງດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈ, ໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນຢ່າງເຫັນໄດ້ຊັດ. ປະເທດບໍ່ເຄີຍມີຮາກຖານ ທ່າແຮງ ສະຖານະ ແລະ ກຽດສັກສີສາກົນຄືໃນທຸກວັນນີ້. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດອີກຫຼາຍປະການທີ່ຕ້ອງໄດ້ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າທັງໃນດ້ານການຫັນເປັນສະຖາບັນ ແລະ ການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ເນື່ອງມາຈາກເຫດຜົນພາວະວິໄສ ແລະ ອັດຕະວິໄສຫຼາຍຢ່າງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຍ້ອນຄວາມສາມາດໃນການຄົ້ນຄວ້າ, ກຳນົດທິດທາງ ແລະ ວິໄສທັດຍຸດທະສາດທີ່ຈຳກັດ; ວຽກງານສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຄວາມເປັນຈິງທີ່ປ່ຽນແປງຢ່າງວ່ອງໄວແລະຊັບຊ້ອນ; ຄວາມຮັບຮູ້ບາງບັນຫາກ່ຽວກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຍັງຊັກຊ້າ, ບໍ່ເລິກເຊິ່ງ ແລະ ບໍ່ເປັນເອກະພາບ; ຄວາມຄິດໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາສະຖາບັນທີ່ເໝາະສົມກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳທີ 4 ໄດ້ຮັບການປ່ຽນໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ ແລະ ຍັງມີແຮງເຊື່ອຍຢູ່.
ທິດທາງ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂເພື່ອພັດທະນາພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ
ໃນສະພາບການໃໝ່
ຄາດການວ່າສະພາບການສາກົນໃນໄລຍະຈະມາເຖິງຈະສືບຕໍ່ຜັນແປໄປຢ່າງສັບສົນ, ສ້າງທັງໂອກາດ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຄວາມທ້າທາຍ. ການກໍ່ຕົວຂອງໂລກທີ່ມີຫຼາຍຂົ້ວອຳນາດ ແລະຫຼາຍສູນກາງ ພ້ອມກັບການເຕີບໂຕຢ່າງແຂງແຮງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຈໍານວນໜຶ່ງ; ການແຂ່ງຂັນຍຸດທະສາດລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃຫຍ່, ທ່າອ່ຽງຂອງການແບ່ງແຍກທາງພູສາດ-ການເມືອງ ແລະ ພູມສາດ-ເສດຖະກິດ, ການປ່ຽນແປງການຄ້າແລະການລົງທຶນລະດັບໂລກ... ກຳລັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະເທດຕ່າງໆ ຕ້ອງເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດທາງດ້ານຍຸດທະສາດ, ປະຕິບັດແນວທາງການຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃຫ້ໄດ້ດີແລະມີປະສິດທິພາບ, ສົ່ງເສີມການທູດທາງເສດຖະກິດເພື່ອຈຳກັດຄວາມສ່ຽງ, ພ້ອມທັງຄວ້າເອົາໂອກາດຈາກການປ່ຽນແປງຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງລະດັບໂລກ. ການປ່ຽນແປງຂອງໂລກາພິວັດ ແລະການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ; ການພັດທະນາທາງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ; ບັນດາບັນຫາລະດັບໂລກ, ຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແລະອື່ນໆ ຈະນຳມາເຊິ່ງປັດໄຈທັງດີແລະບໍ່ດີ ຕໍ່ການພັດທະນາປະເທດຂອງເຮົາຢ່າງວ່ອງໄວ ແລະ ຍືນຍົງໃນອະນາຄົດ.
ໃນປະເທດ, ພາຍຫຼັງ 40 ປີແຫ່ງການດຳເນີນກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່, ທ່າແລະກຳລັງແຮງຂອງປະເທດນັບມື້ນັບເຂັ້ມແຂງ; ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນ ທຸລະກິດ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນຂອງຊາດ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ; ກໍາລັງການຜະລິດມີການຂະຫຍາຍຕົວ; ການເມືອງແລະສັງຄົມມີສະຖຽນລະພາບ, ບົດບາດທີ່ຕັ້ງຂອງຊາດໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ, ເສດຖະກິດມີອັດຕາການເຕີບໂຕທີ່ດີພໍສົມຄວນ ແລະ ຊື່ສຽງສາກົນຂອງຫວຽດນາມນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການຍົກລະດັບ, ສ້າງພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນສຳລັບການພັດທະນາປະເທດໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງເຮົາຍັງຄົງປະເຊີນກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດແຮງກົດດັນມະຫາສານໃນຂະບວນການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະຈຸດອ່ອນພາຍໃນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ເຊັ່ນ: ຄຸນນະພາບຂອງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ, ຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ພິເສດແມ່ນ ຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ລະດັບວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີຍັງຕ່ຳ... ເພື່ອສືບຕໍ່ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ຈຳເປັນຕ້ອງປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການແກ້ໄຂຢ່າງຄົບຊຸດຄື:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ຍົກສູງຄວາມເປັນເອກະພາບດ້ານຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມ ໃນທຸກຂັ້ນແລະທຸກຂະແໜງການ, ຕັ້ງແຕ່ສູນກາງເຖິງທ້ອງຖິ່ນ, ວິສາຫະກິດ, ປະຊາຊົນ, ໂດຍສະເພາະ ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຄິດປະດິດສ້າງ ແລະ ຄວາມບຸກເບີກທິດສະດີຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ. ຕ້ອງເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ກ່ຽວກັບລັກສະນະທົ່ວໄປຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດໂດຍລວມ ແລະ ລັກສະນະສະເພາະຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງຫວຽດນາມໂດຍສະເພາະ ເພື່ອສະເໜີແນວທາງແລະນະໂຍບາຍ ພ້ອມທັງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດທີ່ເໝາະສົມ.
ທີສອງ, ຍູ້ແຮງການປັບປຸງສະຖາບັນແລະນະໂຍບາຍໃຫ້ສົມບູນແບບ, ສຸມໃສ່ແກ້ໄຂຂໍ້ຕິດຂັດ ແລະບັນຫາສຳຄັນທີ່ກີດຂວາງການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ສືບຕໍ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການຄຸ້ມຄອງແຫ່ງຊາດ, ພັດທະນາ ແລະ ປະຕິບັດກົດໝາຍ, ຍຸດທະສາດ, ການວາງການ ແລະ ແຜນການ. ປັບປຸງສະຖາບັນໃຫ້ສົມບູນແບບ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາຢ່າງຄົບຊຸດ ມີປະສິດທິຜົນ, ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງພາກເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ, ເສດຖະກິດເອກະຊົນ, ເສດຖະກິດລວມໝູ່, ເສດຖະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ... ສືບຕໍ່ປັບປຸງສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນ ແລະທຸລະກິດ ໃນທິດທາງເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສ ແລະ ໝັ້ນຄົງ; ຊຸກຍູ້ການຫຼຸດຜ່ອນເງື່ອນໄຂ ແລະ ຂັ້ນຕອນການລົງທຶນ, ການຜະລິດ ແລະ ການປະກອບທຸລະກິດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການເຂົ້າເຖິງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຊັບພະຍາກອນ, ໂອກາດທາງທຸລະກິດ ແລະ ຕະຫຼາດ. ສ້າງສະຖາບັນຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມື, ເຊື່ອມໂຍງການຜະລິດ ທຸລະກິດ ລະຫວ່າງຂົງເຂດເສດຖະກິດ, ສ້າງລະບົບການຜະລິດ ທຸລະກິດ ແລະ ຕ່ອງໂສ້ມູນຄ່າທີ່ຍືນຍົງ; ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງລະດັບໂລກ.
ທີສາມ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງສະຖາບັນໃຫ້ສົມບູນແບບ, ພັດທະນາປັດໄຈຕະຫຼາດ ແລະປະເພດຕະຫຼາດຢ່າງເຕັມຮູບແບບແລະຄົບຊຸດ ເພື່ອປົດປ່ອຍແລະຂະຫຍາຍຊັບພະຍາກອນການພັດທະນາ; ໃຊ້ລາຄາຕະຫຼາດຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີ, ຈໍາແນກຢ່າງຊັດເຈນລະຫວ່າງສະຫວັດດີການ, ການບຸລິມທະສິດ ແລະ ປະສິດທິຜົນການຜະລິດ ທຸລະກິດ; ຍູ້ແຮງການພັດທະນາຕະຫຼາດບັນດາປັດໄຈການຜະລິດ ເພື່ອໃຫ້ຕະຫຼາດມີບົດບາດຕັດສິນຊີ້ຂາດໃນການລະດົມ, ການຈັດແບ່ງ ແລະ ການນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ; ພັດທະນາຕະຫຼາດສິນຄ້າແລະບໍລິການໃນຮູບແບບ ອີຄອມເມິຣ໌ຊ ທີ່ມີອາລະຍະທຳ ແລະ ທັນສະໄໝ; ພັດທະນາຕະຫຼາດວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ພັດທະນາຕະຫຼາດການເງິນ, ຕະຫຼາດເງິນຕາ, ຕະຫຼາດຫຼັກຊັບ, ຕະຫຼາດປະກັນໄພຄວບຄູ່ກັນໄປ ບົນແພລດຟອຣ໌ມເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ພ້ອມໂຄງສ້າງພື້ນຖານທາງເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ວິທີການທຸລະກໍາທີ່ທັນສະໄໝ. ພັດທະນາ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຕະຫຼາດອະສັງຫາລິມະຊັບ ຕະຫຼາດນໍາໃຊ້ທີ່ດິນ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ພັດທະນາຕະຫຼາດແຮງງານ, ປະຕິຮູບນະໂຍບາຍຄ່າແຮງງານ ແລະ ປະກັນສັງຄົມ. ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ, ອົງການວິຊາຊີບສັງຄົມ ໃນການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ຄວບຄຸມການພົວພັນດ້ານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ແກ້ໄຂຂໍ້ບົກຜ່ອງຂອງກົນໄກຕະຫຼາດຢ່າງເໝາະສົມ, ຮັບປະກັນສະຫວັດດີການແລະຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ, ປ້ອງກັນປະເທດ, ປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມນິເວດວິທະຍາ.
ທີສີ່, ກໍ່ສ້າງສະຖາບັນລະບຽບລະບອບເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ແລະ ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງລະບົບເສດຖະກິດ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ. ເປັນເຈົ້າການໃນການສ້າງສະຖາບັນ ແລະ ນະໂຍບາຍ ເພື່ອສົ່ງເສີມການຫັນປ່ຽນຕະຫຼາດການນຳເຂົ້າ ແລະ ສົ່ງອອກຢ່າງຫຼາກຫຼາຍ; ເປັນເຈົ້າການໃນການຄັດເລືອກ, ປັບປຸງຍົກສູງຄຸນນະພາບການດຶງດູດ ແລະ ຄຸ້ມຄອງເງິນທຶນການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການການພັດທະນາຂອງປະເທດໄດ້ດີທີ່ສຸດ; ຄຸ້ມຄອງແລະໃຊ້ເງິນກູ້ຈາກຕ່າງປະເທດແລະອົງການສາກົນ ຢ່າງເຂັ້ມງວດແລະມີປະສິດທິຜົນ; ການໃຊ້ສິ່ງກີດຂວາງທາງເຕັກນິກທີ່ເໝາະສົມຢ່າງມີເຫດຜົນ ເພື່ອປົກປ້ອງຕະຫຼາດໃນປະເທດ; ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ໃນການສ້າງສະຖາບັນເສດຖະກິດ, ການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນລະດັບພາກພື້ນ ແລະລະດັບໂລກ; ກະກຽມແຜນການປ້ອງກັນ ແລະ ຫຼຸດຜົນກະທົບທາງລົບຈາກພາຍນອກຕໍ່ເສດຖະກິດຂອງຊາດໃຫ້ນ້ອຍທີ່ສຸດ.
---------------------------------
(1) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດິ ແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະເສັ້ນທາງໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2022, ໜ້າ 25.
(2), (3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VI, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1987, ໜ້າ 11, 56.
(4) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1991, ໜ້າ 21.
(5) ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2018, ເຫຼັ້ມ 51, ໜ້າ 135.
(6) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VIII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1996, ໜ້າ 97.
(7) ປະຂ້າມການສ້າງຕັ້ງຕຳແໜ່ງປົກຄອງຂອງການພົວພັນການຜະລິດ ແລະ ໂຄງບົນທຶນນິຍົມ, ແຕ່ມີການດູດຊຶມ ແລະ ສືບທອດບັນດາຜົນງານທີ່ມະນຸດຊາດບັນລຸໄດ້ພາຍໃຕ້ລະບອບທຶນນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດຢ່າງໄວ ແລະ ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ທັນສະໄໝ.
(8) ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, ເຫຼັ້ມ 67, ໜ້າ 118.
(9) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XI, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 34.
(10) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ໜ້າ 102.
(11), ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 128.
(12) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດິ ແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະເສັ້ນທາງໄປສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2022, ໜ້າ 26.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1057 (ເດືອນມີນາ 2025)
