ຄວາມເຂົ້າໃຈພື້ນຖານບາງຢ່າງກ່ຽວກັບຍຸກໃໝ່,
ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງຊາດ
ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງຊາດ
ເລຂາທິການໃຫຍ່ ໂຕ ເລິມ ໂອ້ລົມກັບຊຸດອົບຮົມພະນັກງານທີ່ໄດ້ວາງແຜນເຂົ້າເປັນກຳມະການສູນກາງພັກສະໄໝທີ XIV ກ່ຽວກັບຍຸກສະໄໝໃໝ່, ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງປະເທດຊາດ– ພາບ:TTXVN
ຍຸກສະໄໝແມ່ນໄລຍະເວລາໃນປະຫວັດສາດທີ່ໂດດເດັ່ນດ້ວຍຄຸນລັກສະນະ ຫຼືເຫດການສຳຄັນ ທີ່ມີອິດທິພົນສຳຄັນ ຕໍ່ການພັດທະນາສັງຄົມ-ວັດທະນະທຳ-ການເມືອງ-ທຳມະຊາດ... ຍຸກສະໄໝມັກໃຊ້ໃນການແບ່ງເວລາໃນປະຫວັດສາດຕາມເຫດການສຳຄັນ ຫຼືການປ່ຽນແປງພື້ນຖານໃນຊີວິດທາງການເມືອງ ຫຼືວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ຫຼືສິ່ງແວດລ້ອມ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຍຸກອຸດສາຫະກໍາ, ຍຸກຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ຍຸກດິຈິຕອນ, ຍຸກອະວະກາດ. ກ່ອນໜ້ານັ້ນແມ່ນຍຸກຫິນ, ຍຸກບູຮານ, ຍຸກກາງ...
ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງຊາດໝາຍເຖິງການຫັນປ່ຽນຢ່າງແຂງແຮງ, ເດັດຂາດ, ດຸເດືອດ, ຄວາມຄິດທີ່ຕັ້ງໜ້າ, ຄວາມພະຍາຍາມ, ຄວາມເຂັ້ມແຂງພາຍໃນ, ຄວາມໝັ້ນໃຈທີ່ຈະເອົາຊະນະສິ່ງທ້າທາຍ ແລະ ເອົາຊະນະຕົວເອງ, ບັນລຸຄວາມປາຖະໜາ, ບັນລຸເປົ້າໝາຍ ແລະ ບັນລຸຜົນສໍາເລັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່.
ຍຸກໃໝ່, ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງຊາດຫວຽດນາມ ແມ່ນຍຸກແຫ່ງການພັດທະນາ, ຍຸກແຫ່ງຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງພາຍໃຕ້ການນຳພາ ແລະ ການກຳອຳນາດຂອງພັກກອມມູນິດ, ການກໍ່ສ້າງປະເທດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ທີ່ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ສົງຄົມເປັນປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ ຢ່າງສຳເລັດຜົນ, ຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ກັບບັນດາມະຫາອຳນາດໃນຫ້າທະວີບ. ປະຊາຊົນທຸກຄົນມີຊີວິດທີ່ອີ່ມໜຳສຳລານ, ມີຄວາມຜາສຸກ, ມີໂອກາດພັດທະນາ ແລະສ້າງຄວາມຮັ່ງມີ; ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັດສາສັນຕິພາບ, ສະຖຽນລະພາບ ແລະ ການພັດທະນາຂອງໂລກ, ຄວາມຜາສຸກຂອງມະນຸດ ແລະ ຄວາມອາລະຍະທຳໃນໂລກ. ຈຸດໝາຍປາຍທາງຂອງຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນແມ່ນປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມ, ຢືນຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ກັບບັນດາມະຫາອຳນາດໃນຫ້າທະວີບ. ບຸລິມະສິດສູງສຸດໃນຍຸກໃໝ່ແມ່ນປະຕິບັດສຳເລັດບັນດາເປົ້າໝາຍຍຸດທະສາດຮອດປີ 2030, ຫວຽດນາມກາຍເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີອຸສາຫະກຳທັນສະໄໝ ແລະ ມີລາຍໄດ້ປານກາງສູງ; ຮອດປີ 2045, ຫວຽດນາມຈະກາຍເປັນປະເທດສັງຄົມນິຍົມທີ່ພັດທະນາແລ້ວ ແລະ ມີລາຍໄດ້ສູງ; ປຸກຕື່ນຈິດໃຈຊາດ, ຈິດໃຈເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນຕົນເອງ, ຄວາມອີງໃສ່ຕົນເອງ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງ, ຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈໃນຊາດ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາໃນການພັດທະນາປະເທດ; ສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນກຳລັງຂອງຊາດ ກັບກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ. ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງຍຸກໃໝ່ແມ່ນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XIV ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ນັບແຕ່ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ, ປະຊາຊົນຫວຽດນາມທຸກຄົນ, ຄົນນັບຮ້ອຍລ້ານຄົນເປັນໜຶ່ງ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ເປັນເອກະພາບກັນ ຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນ ສົມທົບກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ, ໃຊ້ໂອກາດແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດສູງສຸດ, ຍູ້ຖອຍຄວາມສ່ຽງແລະຄວາມທ້າທາຍ, ນຳປະເທດໄປສູ່ການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ ເຂັ້ມແຂງ ກ້າວໜ້າ ແລະ ກ້າວກະໂດດ.
ພື້ນຖານໃນການວາງເປົ້າໝາຍເພື່ອນຳປະເທດກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່,
ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງປະເທດຊາດ.
ບັນດາຜົນງານອັນຍິ່ງໃຫຍ່ພາຍຫຼັງ 40 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມສະສົມທ່າແຮງແລະກຳລັງເພື່ອການພັດທະນາໃນໄລຍະຕໍ່ໆໄປ: ຫວຽດນາມຈາກສະພາບທຸກຍາກ, ຫຼ້າຫຼັງ, ດ້ອຍໂອກາດ, ຖືກປິດລ້ອມ ແລະ ຖືກຂວ້ຳບາດ, ກາຍເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ, ເຊື່ອມໂຍງຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ເຂົ້າກັບການເມືອງໂລກ, ເສດຖະກິດໂລກ ແລະ ອາລະຍະທຳມະນຸດ, ປະຕິບັດໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບສາກົນຫຼາຍຢ່າງ, ມີບົດບາດສຳຄັນໃນອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະເວທີປາໄສພະຫຸພາຄີທີ່ສຳຄັນຫຼາຍແຫ່ງ. ເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ, ເອກະພາບ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງປະເທດຍັງໄດ້ຮັບການຮັກສາ; ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດໄດ້ຮັບການປະກັນ. ຂະໜາດເສດຖະກິດໃນປີ 2023 ເພີ່ມຂຶ້ນ 96 ເທົ່າເມື່ອທຽບໃສ່ປີ 1986. ຫວຽດນາມຢູ່ໃນກຸ່ມ 40 ປະເທດທີ່ມີພື້ນຖານເສດຖະກິດໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນໂລກ ແລະ 20 ພື້ນຖານເສດຖະກິດອັນດັບໜຶ່ງໃນດ້ານການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ; ມີການພົວພັນທາງການທູດກັບ 193 ປະເທດທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງສະຫະປະຊາຊາດ; ກໍ່ສ້າງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດ ແລະ ຄຸ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດຮອບດ້ານກັບບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດໃນໂລກ ແລະ ພາກພື້ນ. ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນຢ່າງຈະແຈ້ງ, ອັດຕາຄວາມທຸກຍາກໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ; ບັນລຸເປົ້າໝາຍສະຫັດສະວັດກ່ອນກຳນົດເວລາ. ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ, ສັງຄົມ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ທ່າແຮງດ້ານການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ; ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການຮັກສາສັນຕິພາບ ແລະສະຖຽນລະພາບໃນພາກພື້ນ ແລະໃນໂລກ.
ໂລກກຳລັງຢູ່ໃນໄລຍະການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່, ຕັ້ງແຕ່ນີ້ຈົນເຖິງປີ 2030 ເປັນໄລຍະທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນການສ້າງລະບຽບໂລກໃໝ່. ນີ້ກໍແມ່ນໂອກາດຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນ, ແມ່ນໄລຍະສຸດທ້າຍຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍຍຸດທະສາດ 100 ປີພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ສ້າງພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍ 100 ປີແຫ່ງການສ້າງຕັ້ງສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕຫວຽດນາມ ເຊິ່ງປະຈຸບັນແມ່ນສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ. ການປ່ຽນແປງທີ່ມີລັກສານະຍຸກສະໄໝໄດ້ນໍາມາເຊິ່ງໂອກາດແລະຂໍ້ໄດ້ປຽບໃໝ່ໆ, ແຕ່ກໍ່ມີຄວາມທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ ໃນນັ້ນມີຄວາມທ້າທາຍທີ່ໂດດເດັ່ນ ແລະ ໂອກາດໃໝ່ໆກໍ່ສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ທ່າມກາງການປ່ຽນແປງກະທັນຫັນຂອງສະຖານະການໂລກ. ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4, ໂດຍສະເພາະແມ່ນປັນຍາປະດິດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ຈະນຳມາເຊິ່ງກາລະໂອກາດທີ່ປະເທດກຳລັງພັດທະນາ ແລະ ດ້ອຍພັດທະນາ ສາມາດມາດກຳໄດ້ເພື່ອກ້າວໄປຂ້າງໜ້າ ແລະ ພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວ.
ປະຫວັດສາດການປະຕິວັດຫວຽດນາມສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາອັນສະຫຼາດສ່ອງໃສ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ປຸກລະດົມເຈດຈຳນົງອີງໃສ່ຕົນເອງ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງ, ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນຕົນເອງ, ຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈຂອງຊາດ, ການລະດົມກຳລັງແຮງຂອງປວງຊົນທັງຊາດ ສົມທົບກັບກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ເຮືອປະຕິວັດຫວຽດນາມຈະບັນລຸໄດ້ຜົນສຳເລັດອັນມະຫັດສະຈັນ (ຄວາມມະຫັດສະຈັນຂອງປະເທດເມືອງຂຶ້ນເຄິ່ງສັກດິນາ ທີ່ສາມາດເອົາຊະນະຈັກກະພັດລ່າເມືອງຂຶ້ນທີ່ມີອໍານາດທັງສອງໄດ້; ຄວາມມະຫັດສະຈັນຂອງປະເທດທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດດ້ວຍຜົນງານອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກການຖືກປິດລ້ອມແລະຂວ້ຳບາດ). ປະຈຸບັນແມ່ນຈຸດເວລາທີ່ເຈຕະນາຂອງພັກຈະຕ້ອງປະສານກັບນ້ຳໃຈປະຊາຊົນໃນການມຸ່ງຫວັງສ້າງປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ມີຄວາມສຸກ, ການກໍ່ສ້າງລັດທິສັງຄົມນິຍົມທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດໂດຍໄວ, ຢືນຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ກັບບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດໃນໂລກ. ຈາກບັນດາບັນຫາທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ ຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ເຖິງເວລາທີ່ຈະຕ້ອງ “ປະສານ” ຂໍ້ດີຈຸດແຂງຕ່າງໆເຂົ້າດ້ວຍກັນເພື່ອນຳພາປະເທດຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ ຍຸກແຫ່ງການຈະເລີນເຕີບໂຕຂອງຊາດ ຕໍ່ຈາກຍຸກແຫ່ງເອກະລາດ, ເສລີພາບ, ການກໍ່ສ້າງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຍຸກແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່.
7 ທິດທາງຍຸດທະສາດເພື່ອນຳປະເທດກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່,
ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງຊາດ.
1- ກ່ຽວກັບການດັດແປງແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ
ໃນໄລຍະເວລາ 94 ປີແຫ່ງການນຳພາການປະຕິວັດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ, ພັດທະນາ, ເພີ່ມເຕີມ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະແບບວິທີການນຳພາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາ ແລະ ກຳອຳນາດຂອງພັກ. ນີ້ແມ່ນປັດໄຈຫຼັກທີ່ຮັບປະກັນໃຫ້ພັກມີຄວາມສະອາດແລະໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງຢູ່ສະເໝີ ແລະ ບັງຄັບເຮືອປະຕິວັດຜ່ານຜ່າແກ້ງຕາດຕ່າງໆ ແລະ ບັນລຸໄຊຊະນະນີ້ສູ່ໄຊຊນະນະໃໝ່.
ນອກຈາກຜົນໄດ້ຮັບ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກຍັງມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງຄື:
i- ສະພາບການການອອກເອກະສານເປັນຈຳນວນຫຼາຍ, ບາງສະບັບມີລັກສະນະທົ່ວໄປ, ກະແຈກກະຈາຍ, ທັບຊ້ອນກັນ ແລະ ຫຼ້າຊ້າໃນການເພີ່ມເຕີມ, ແກ້ໄຂ ຫຼືແທນທີ່.
ii- ບາງແຜນະໂຍບາຍ ແລະ ທິດທາງສຳຄັນຂອງພັກຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງທັນການ ແລະ ຄົບຊຸດ ຫຼື ໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍແຕ່ບໍ່ມີຄວາມເປັນໄປໄດ້.
iii- ຮູບແບບລວມຂອງລະບົບການເມືອງຍັງບໍ່ຄົບຖ້ວນ; ພາລະບົດບາດ, ໜ້າທີ່, ສິດຂອບເຂດ, ການພົວພັນເຮັດວຽກຂອງອົງການຈັດຕັ້ງ, ບຸກຄົນ, ຜູ້ນຳມີເນື້ອໃນບໍ່ຈະແຈ້ງ; ການແບ່ງຂັ້ນ ແບ່ງອຳນາດຍັງບໍ່ທັນແຂງແຮງ.
iv- ຮູບແບບການຈັດຕັ້ງຂອງພັກ ແລະ ລະບົບການເມືອງຍັງມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ, ເຮັດໃຫ້ເສັ້ມແບ່ງລະຫວ່າງການນຳພາ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງຍາກທີ່ຈະຈຳແນກໄດ້, ນຳໄປສູ່ການຮວມສິດ ເຮັດຕາງ ຫຼື ການປ່ອຍປະລະເຫຼີງບົດບາດນຳພາຂອງພັກໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ.
v- ການປະຕິຮູບດ້ານບໍລິຫານ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບແຜນ, ວິທີເຮັດວຽກພາຍໃນພັກຍັງຊັກຊ້າ; ການປະຊຸມຍັງມີຈໍານວນຫຼາຍ.
ຄວາມຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຢ່າງແຂງແຮງ, ປັບປຸງຄວາມສາມາດນຳພາ, ຄວາມສາມາດກຳອຳນາດ, ຮັບປະກັນໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມເປັນຜູ້ນຳທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ນຳພາຊາດຫວຽດນາມກ້າວໄປຂ້າງໜ້າຢ່າງເຂັ້ມແຂງ ຖືເປັນເລື່ອງຮີບດ່ວນ ດ້ວຍວິທີແກ້ໄຂຍຸດທະສາດບາງປະການດັງຕໍ່ໄປນີ້:
i- ປະຕິບັດແບບວິທີການນຳພາ ການກຳອຳນາດຂອງພັກຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ມີການຮວມສິດ ເຮັດຕາງ ຫຼື ການປ່ອຍປະລະເຫຼີງການນຳພາຂອງພັກ ຢ່າງເດັດຂາດ.
ii- ສຸມໃສ່ການປັບປຸງກົງຈັກ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງຂອງພັກໃຫ້ກາຍເປັນສູນກາງທາງປັນຍາ, ກອງ “ເສນາທິການ”, ກອງປະຈັນບານນຳພາອົງການຂອງລັດ. ໃນນັ້ນ, ຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ຊຸກຍູ້ການລວມກຸ່ມໜ່ວຍງານທີ່ປຶກສາ, ຊ່ວຍວຽກຂອງພັກຈຳນວນໜຶ່ງ; ຕີລາຄາຢ່າງຮອບດ້ານກ່ຽວກັບການດຳລົງຕຳແໜ່ງຄວບໜ້າທີ່ຂອງພັກແລະຂອງລະບົບການເມືອງ ເພື່ອຕັດສິນໃຈທີ່ເໝາະສົມ. ຮັບປະກັນໃຫ້ໜ້າທີ່ການນຳພາຂອງພັກບໍ່ທັບຊ້ອນກັບໜ້າທີ່ການຄຸ້ມຄອງ; ຈຳແນກແລະກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງ ຂອບເຂດໜ້າທີ່ສະເພາະຂອງການນຳທຸກຂັ້ນໃນອົງການພັກປະເພດຕ່າງໆ, ຫຼີກລ່ຽງສະຖານະການຮວມສິດ ເຮັດຕາງ ຊ້ຳຊ້ອນ ຫຼື ແບບຮູບນອກ.
iii- ປ່ຽນແປງໃໝ່ການປະກາດໃຊ້, ເຜີຍແຜ່ ແລະ ປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກຢ່າງແຂງແຮງ; ກໍ່ສ້າງອົງການຈັດຕັ້ງຮາກຖານພັກ, ສະມາຊິກພັກໃຫ້ເປັນ “ຈຸລັງ” ຂອງພັກຢ່າງແທ້ຈິງ. ມະຕິຂອງຄະນະພັກ, ອົງການຈັດຕັ້ງທຸກຂັ້ນ ຕ້ອງຫຍໍ້, ຮັດແໜ້ນ, ເຂົ້າໃຈງ່າຍ, ຈື່ຈຳງ່າຍ, ດູດດື່ມ, ປະຕິບັດງ່າຍ; ລະບຸຄວາມຕ້ອງການ, ໜ້າທີ່, ເສັ້ນທາງ, ວິທີການພັດທະນາຂອງປະເທດ, ຂອງຊາດ, ຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ, ແຕ່ລະກະຊວງ, ແຕ່ລະຂະແໜງການ ຢ່າງຖືກຕ້ອງ; ຕ້ອງມີວິໄສທັດ, ມີລັກສະນະວິທະຍາສາດ, ມີລັກສະນະພຶດຕິກຳ, ແທດຈິງ ແລະ ຄວາມເປັນໄປໄດ້; ສ້າງຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ, ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ, ຄວາມຄາດຫວັງ ແລະ ແຮງຜັກດັນຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວຂອງພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ, ພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ວິສາຫະກິດ ແລະ ປະຊາຊົນໃນການປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກ. ກໍ່ສ້າງໜ່ວຍພັກຮາກຖານໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ ມີກຳລັງແຮງຕໍ່ສູ້ສູງ ແລະ ມີຄວາມສາມາດປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ປັບປຸງຍົກສູງຄຸນນະພາບການເຄື່ອນໄຫວຂອງໜ່ວຍພັກຮາກຖານ, ຮັບປະກັນການເຄື່ອນໄຫວຂອງໜ່ວຍພັກຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ແທດຈິງ.
iv- ປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາ; ຍູ້ແຮງການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ການຫັນເປັນດິຈິຕອນ ເຂົ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງພັກ. ອອກກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການແບ່ງຂັ້ນອຳນາດການກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາ ໂດຍຕິດພັນກັບການກວດຈັບ ແລະການຈັດການຢ່າງເຂັ້ມງວດ ຕໍ່ທຸກການກະທຳທີ່ສະແຫວງຫາຜົນປະໂຫຍດຈາກການກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້.
2 - ກ່ຽວກັບການເພີ່ມທະວີລັກສະນະພັກໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ເປັນຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ.
ພາຍຫຼັງ 2 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິໝາຍເລກ 27-NQ/TW ກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະໃໝ່ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າພໍໃຈ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ຍັງມີຂໍ້ບົກຜ່ອງ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງຄື:
i- ບາງແຜນນະໂຍບາຍ, ທິດທາງໃຫຍ່ຂອງພັກ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການຫັນເປັນນິຕິກຳຢ່າງທັນການ ແລະ ຄົບຖ້ວນ, ຫຼືໄດ້ຮັບການຫັນເປັນນິຕິກຳແລ້ວ ແຕ່ຄວາມເປັນໄປໄດ້ບໍ່ສູງ.
ii- ລະບົບກົດໝາຍຍັງມີຂໍ້ກຳນົດທີ່ຂັດແຍ່ງແລະທັບຊ້ອນກັນ, ບໍ່ເໝາະສົມກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ສັງຄົມ ແລະ ຍັງຊັກຊ້າໃນການເພີ່ມເຕີມ, ແກ້ໄຂ ແລະ ປ່ຽນໃໝ່.
iii- ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ກົດໝາຍຍັງບໍ່ທັນສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອໍານວຍຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ດຶງດູດແຫຼ່ງທຶນຈາກນັກລົງທຶນພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ກໍ່ຄືຈາກປະຊາຊົນ. ໃນສາມຈຸດອຸດຕັນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຈຸບັນຄື ສະຖາບັນ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນນັ້ນ, ສະຖາບັນແມ່ນ “ຈຸດອຸດຕັນ” ຂອງ “ຈຸດອຸດຕັນ” ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຈຳເປັນຢ່າງຮີບດ່ວນ ໃນການເສີມຂະຫຍາຍລັກສະນະພັກ ໃນການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ. ທາງດ້ານທັດສະນະ: ກົດໝາຍໃນລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບປຸງບູລະນະຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ເພື່ອແນໃສ່ຫັນແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ ເປັນນິຕິກຳ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ, ເພື່ອປະຊາຊົນ, ຮັບຮູ້, ເຄົາລົບ, ຮັບປະກັນ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິດທິມະນຸດ ແລະ ສິດພົນລະເມືອງ.
ກ່ຽວກັບວິທີແກ້ໄຂ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານສ້າງ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍຢ່າງແຂງແຮງ, ໃນນັ້ນມີ:
i- ການຫັນປ່ຽນແນວຄິດສ້າງກົດໝາຍຕາມທິດຮັບປະກັນຄວາມຕ້ອງການຂອງການຄຸ້ມຄອງລັດ ແລະ ສົ່ງເສີມການປະດິດສ້າງ, ປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດທັງໝົດ ແລະ ປົດປ່ອຍທຸກແຫຼ່ງກຳລັງເພື່ອການພັດທະນາ. ຄວາມຄິດການຄຸ້ມຄອງທີ່ບໍ່ແຂງກະດ້າງ, ປະຖິ້ມຄວາມຄິດແບບ "ຖ້າຄຸ້ມຄອງບໍ່ໄດ້ ກໍ່ຫ້າມມັນເລີຍ".
ii- ຂໍ້ກໍານົດຂອງກົດໝາຍຕ້ອງມີສະຖຽນລະພາບ ແລະ ມີຄຸນຄ່າໃນໄລຍະຍາວ; ກົດໝາຍຄວບຄຸມພຽງແຕ່ບັນຫາກອບ ແລະບັນຫາຫຼັກການເທົ່ານັ້ນ; ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຍາວເກີນໄປ. ບັນດາບັນຫາພຶດຕິກຳທີ່ມີການຜັນແປເລື້ອຍໆ ກໍ່ມອບໃຫ້ລັດຖະບານ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຄ່ອງຕົວໃນການຄຸ້ມຄອງ. ບໍ່ໃຫ້ກິດຈະກຳຂອງສະພາແຫ່ງຊາດເປັນແບບການບໍລິຫານໂດຍເດັດຂາດ; ເຮັດໃຫ້ຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະດຳລັດແລະໜັງສືວຽນຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ.
iii- ປ່ຽນແປງໃໝ່ຂະບວນການສ້າງ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍ. ຍຶດໝັ້ນກັບສະພາບຕົວຈິງ, ຢືນຢູ່ບົນພື້ນຖານສະພາບຕົວຈິງຂອງຫວຽດນາມ ເພື່ອສ້າງບັນດາລະບຽບກົດໝາຍທີ່ເໝາະສົມ; ທັງເຮັດທັງຖອດຖອນບົດຮຽນ; ບໍ່ຟ້າວຟັ່ງ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ຕ້ອງສົມບູນແບບຈົນເສຍໂອກາດໄປ; ຖືເອົາປະຊາຊົນແລະວິສາຫະກິດເປັນໃຈກາງ ແລະອັດຕະພາບ; ປະເມີນປະສິດທິຜົນແລະຄຸນນະພາບ ຂອງນະໂຍບາຍຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີ ພາຍຫຼັງການປະກາດໃຊ້ ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ບົກພ່ອງ ແລະຄວາມຂັດແຍ້ງຢ່າງທັນທ່ວງທີ, ຫຼຸດການສູນເສຍແລະການສິ້ນເປືອງຊັບພະຍາກອນໃຫ້ເຫຼືອໜ້ອຍທີ່ສຸດ; ເປັນເຈົ້າການໃນການຄົ້ນເຜີຍ ແລະ ກຳຈັດ “ອຸປະສັດ” ທີ່ເກີດຈາກລະບຽບກົດໝາຍຢ່າງວ່ອງໄວ.
iv- ຊຸກຍູ້ການແບ່ງຂັ້ນ ແລະແບ່ງອຳນາດການຄຸ້ມຄອງ ດ້ວຍຄຳຂວັນທີ່ວ່າ “ທ້ອງຖິ່ນຕັດສິນ, ທ້ອງຖິ່ນປະຕິບັດ, ທ້ອງຖິ່ນຮັບຜິດຊອບ”; ປະຕິຮູບຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານຢ່າງທົ່ວເຖິງ, ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການປະຕິບັດຕາມກົດລະບຽບ ແລະ ສ້າງຄວາມສະດວກສະບາຍສູງສຸດໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
v- ສຸມໃສ່ການຄວບຄຸມອຳນາດໃນການສ້າງກົດໝາຍ, ຮັດແໜ້ນລະບຽບວິໄນ, ເຊີດຊູຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ພິເສດແມ່ນ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ນຳ, ເດັດດ່ຽວຕໍ່ສູ້ຕ້ານປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ ແລະ “ຜົນປະໂຫຍດຂອງກຸ່ມ”.
vi- ເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າ ແລະ ເລັ່ງລັດກໍ່ສ້າງແລວທາງດ້ານກົດໝາຍໃຫ້ແກ່ບັນຫາໃໝ່ ແລະ ທ່າອ່ຽງໃໝ່ (ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນຫາຕິດພັນກັບການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ່ 4, ປັນຍາປະດິດ, ການຫັນເປັນດິຈິຕອນ, ການຫັນເປັນສີຂຽວ ແລະ ອື່ນໆ) ສ້າງກອບກົດໝາຍເພື່ອປະຕິບັດການປະຕິວັດຫັນເປັນດິຈິຕອນໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ, ສ້າງບາດກ້າວບຸກທະລຸໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດຊາດໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ.
3- ກ່ຽວກັບການປັບປຸງອົງການຈັດຕັ້ງໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນ ໃນການດຳເນີນງານ
ໜ້າທີ່ນີ້ຮີບດ່ວນຫຼາຍ:
i- ປະຈຸບັນ ງົບປະມານ 70% ຖືກນຳໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວລະບົບອົງການຈັດຕັ້ງ, ໃນຂະນະນັ້ນ ວຽກງານຈັດວາງ ແລະ ປັບປຸງການຈັດຕັ້ງກົງຈັກບໍລິຫານລັດໃຫ້ມີຄວາມຄ່ອງຕົວ ແລະ ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ, ການຫຼຸດຜ່ອນຫົວເງື່ອນ ແລະລະດັບກາງ ກໍ່ຍັງບໍ່ພຽງພໍ, ບາງພາກສ່ວນຍັງຄົງຫຍຸ້ງຍາດ ທັບຊ້ອນກັນລະຫວ່າງຝ່າຍນິຕິບັນຍັດ ແລະຝ່າຍບໍລິຫານ, ບໍ່ຕອບສະໜອງຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງການປັບປຸງປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການຄຸ້ມຄອງໄດ້ຢ່າງແທ້ຈິງ. ບາງກະຊວງ, ຂະແໜງການຍັງອຸ້ມວຽກ ເຮັດຕາງໜ້າທີ່ຂອງທ້ອງຖິ່ນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດມີກົນໄກການຂໍ-ໃຫ້ ເຊິ່ງພາໃຫ້ເກີດປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ ແລະ ສໍ້ລາດບັງຫຼວງຢ່າງງ່າຍດາຍ. ວຽກງານຫຼຸດຜ່ອນການບັນຈຸພະນັກງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຕຳແໜ່ງງານ ການປັບປຸງຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ການປັບໂຄງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ ແລະ ພາລະກອນ ຍັງບໍ່ທົ່ວເຖິງ.
ii- ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາສາຍເຫດທີ່ພາໃຫ້ກີດອຸປະສັດຕໍ່ການພັດທະນາ, ເພີ່ມຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານ, ເສຍເວລາ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຂອງວິສາຫະກິດ ແລະປະຊາຊົນ, ພາດໂອກາດພັດທະນາປະເທດ.
ແຜນນະໂຍບາຍຍຸດທະສາດ:
i- ສືບຕໍ່ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງກົງຈັກການຈັດຕັ້ງຂອງພັກ, ສະພາແຫ່ງຊາດ, ລັດຖະບານ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດ ແລະ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ ໃຫ້ກະທັດລັດ ແລະ ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນ; ປັບປຸງຮັດແໜ້ນກົງຈັກແລະການຈັດຕັ້ງຂອງພັກ ໃຫ້ເປັນແກນຫຼັກທາງປັນຍາ, ເປັນ “ກອງເສນາທິການ”, ກອງປະຈັນບານໃນການນຳພາ ຢ່າງແທ້ຈິງ.
ii- ຫຼຸດຜ່ອນຈຳນວນຕົວກາງທີ່ບໍ່ຈຳເປັນ, ຈັດວາງການຈັດຕັ້ງໃນທິດທາງຫຼາຍຂະແໜງການ ແລະ ຫຼາຍຂົງເຂດ. ຍູ້ແຮງການແບ່ງຂັ້ນ ແລະແບ່ງອຳນາດການຄຸ້ມຄອງ ຕາມທິດທາງ “ທ້ອງຖິ່ນຕັດສີນ, ທ້ອງຖິ່ນປະຕິບັດ, ທ້ອງຖິ່ນຮັບຜິດຊອບ” ໂດຍຕິດກັບການເພີ່ມທະວີການກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາ, ກຳນົດຄວາມຮັບຜິດຊອບຢ່າງຈະແຈ້ງ ລະຫວ່າງສູນກາງແລະທ້ອງຖິ່ນ, ລະຫວ່າງບັນດາຂັ້ນອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ລະຫວ່າງຜູ້ຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ ແລະ ຜູ້ອອກແຮງງານ. ປັບປຸງກົນໄກກວດກາ ແລະຕິດຕາມກວດກາ ໃຫ້ສົມບູນແບບ, ຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະພາບໃນການຄຸ້ມຄອງລັດ ແລະ ການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມເປັນເຈົ້າການ, ຄວາມຄິດປະດິດສ້າງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງຂອງທ້ອງຖິ່ນ.
iii- ສະຫຼຸບເບື້ອງຕົ້ນ ຕີລາຄາການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມະຕິໝາຍເລກ 18-NQ/TW ຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 6 ສະໄໝ XII ວ່າດ້ວຍ “ບາງບັນຫາກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ຈັດວາງການຈັດຕັ້ງກົງຈັດຂອງລະບົບການເມືອງໃຫ້ມີຄວາມຄ່ອງຕົວ ແລະ ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນ” ໃນທົ່ວລະບົບການເມືອງ ເພື່ອສະເໜີຕໍ່ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 11 ສະໄໝທີ XIII; ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການຕັດສິນໃຈໃໝ່ ເພື່ອປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານການຈັດຕັ້ງແລະພະນັດງານຢ່າງແຂງແຮງ ຕາມທິດທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນໃນກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 10.
4- ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ.
ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນເຂົ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ-ສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງລວມເຖິງຂະບວນການສ້າງວິທີການຜະລິດຂັ້ນສູງແລະທັນສະໄໝ ທີ່ເອີ້ນວ່າ “ວິທີການຜະລິດແບບດິຈິຕອນ” ເຊິ່ງລັກສະນະສະເພາະຂອງກຳລັງການຜະລິດແມ່ນການປະສົມປະສານຢ່າງກົມກຽວລະຫວ່າງມະນຸດ ແລະປັນຍາປະດິດ; ຂໍ້ມູນກາຍເປັນຊັບພະຍາກອນໜຶ່ງ, ກາຍເປັນອຸປະກອນການຜະລິດທີ່ສໍາຄັນ; ໃນຂະນະດຽວກັນ, ການພົວພັນດ້ານການຜະລິດກໍ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຮູບແບບກຳມະສິດ ແລະການແຈກຢາຍອຸປະກອນການຜະລິດດິຈິຕອນ.
ການພົວພັນການຜະລິດທີ່ບໍ່ເໝາະສົມກຳລັງຂັດຂວາງການພັດທະນາຂອງກຳລັງການຜະລິດໃນສະພາບການໃໝ່:
i- ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍບໍ່ສອດຄ່ອງຢ່າງແທ້ຈິງ, ຍັງທັບຊ້ອນກັນ, ຍັງບໍ່ທັນສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອຳນວຍຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອດຶງດູດແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນຈາກປະຊາຊົນ.
ii- ວຽກງານການປະຕິຮູບດ້ານບໍລິຫານ, ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ, ການສ້າງອຳນາດການປົກຄອງເອເລັກໂຕຣນິກ ອຳນາດການປົກຄອງດິຈິຕອນ ຍັງຈຳກັດ. ຍັງມີຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຫຼ້າສະໄໝ, ຜ່ານຫຼາຍຂັ້ນຕອນ ຫຼາຍປະຕູ, ໃຊ້ເວລາ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍຈາກປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດການສໍ້ລາດບັງຫຼວງນ້ອຍໆໄດ້ງ່າຍ ແລະ ເປັນອຸປະສັກຕໍ່ການພັດທະນາ. ການເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນລະຫວ່າງລະບົບຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງກະຊວງ, ຂະແໜງການ, ທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດບໍ່ສະດວກ; ການບໍລິການສາທາລະນະອອນໄລນ໌ຈໍານວນຫຼາຍ ມີຄຸນນະພາບຕ່ຳ ແລະອັດຕາຜູ້ໃຊ້ບໍ່ສູງ; ການຈັດຕັ້ງແລະການດຳເນີນງານຂອງພະແນກ "ຈຸດບໍລິການປະຕູດຽວ" ໃນທຸກຂັ້ນໃນຫຼາຍສະຖານທີ່ ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ດຳເນີນການປະຕິວັດການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ ດ້ວຍການປະຕິຮູບທີ່ເຂັ້ມແຂງ ແລະຮອບດ້ານ ເພື່ອດັດສົມການພົວພັນການຜະລິດ, ສ້າງແຮງຜັກດັນໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກໂອກາດ ແລະ ທ່າໄດ້ປຽບທີ່ເກີດຈາກການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4 ຢ່າງເຕັມທີ່, ພາປະເທດກ້າວກະໂດດສູ່ການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວ. ກົມການເມືອງສູນກາງຈະຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ອອກມະຕິກ່ຽວກັບການຫັນປ່ຽນດິຈິຕອນແຫ່ງຊາດ ເພື່ອນຳພາ ແລະ ປະຕິບັດຢ່າງເດັດດ່ຽວໜຽວແໜ້ນໃນທົ່ວພັກ ແລະ ທົ່ວລະບົບການເມືອງ.
ບາງວິທີແກ້ໄຂຕົ້ນຕໍ:
i- ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງແລວທາງດ້ານກົດໝາຍເພື່ອການພັດທະນາດິຈິຕອນ, ສ້າງຮາກຖານໃຫ້ຫວຽດນາມຍາດແຍ່ງໂອກາດຈາກການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4. ກວດກາຄືນແລະແກ້ໄຂກົດລະບຽບທີ່ບໍ່ເໝາະສົມຢ່າງທັນທ່ວງທີ່, ເພື່ອສ້າງຊ່ອງທາງໃຫ້ເກີດຮູບແບບເສດຖະກິດໃໝ່ໆ ເຊັ່ນ ເສດຖະກິດແບ່ງປັນ, ຮັບປະກັນວ່າ ກອບກົດໝາຍຈະບໍ່ກາຍເປັນອຸປະສັກຕໍ່ການພັດທະນາ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດ, ປົກປັກຮັກສາສິດ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ii- ມີກົນໄກບຸກທະລຸໃນການດຶງດູດຜູ້ທີ່ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ; ສ້າງຍຸດທະສາດພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ມີຄວາມຮູ້, ທັກສະ ແລະ ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ແລະ ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ 4.
iii- ຍູ້ແຮງການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ສ້າງເວທີດິຈິຕອນເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນລະຫວ່າງໜ່ວຍງານແລະອົງການຈັດຕັ້ງ. ຮອດປີ 2030 ຫວຽດນາມຕັ້ງເປົ້າທີ່ຈະຢູ່ໃນ 50 ປະເທດຊັ້ນນຳຂອງໂລກ ແລະ ອັນດັບທີ 3 ຂອງອາຊຽນ ໃນດ້ານລັດຖະບານເອເລັກໂຕຣນິກ ແລະ ເສດຖະກິດດິຈິຕອນ.
iv- ຍູ້ແຮງການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນຕິດພັນກັບການຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພແລະຄວາມມໝັ້ນຄົງ. ສຸມໃສ່ສ້າງສັງຄົມດິຈິຕອນ, ຫັນປ່ຽນກິດຈະກຳບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງພາກລັດໃຫ້ເປັນດິຈິຕອນຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ການສະໜອງບໍລິການສາທາລະນະອອນໄລນ໌ລະດັບສູງ. ເຊື່ອມຕໍ່ຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບປະຊາກອນ, ທີ່ດິນ ແລະ ວິສາຫະກິດຢ່າງຄົບຊຸດ, ສ້າງຮາກຖານໃຫ້ແກ່ການປັບປຸງກົງຈັກໃຫ້ກະທັດລັດ ແລະ ປະຕິຮູບລະບຽບການບໍລິຫານຢ່າງແທ້ຈິງ. ພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ, ສ້າງພົນລະເມືອງດິຈິຕອນ.
5- ປ້ອງກັນການສິ້ນເປືອງ.
ຄວາມຈິງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ “ເຖິງວ່າການສິ້ນເປືອງບໍ່ໄດ້ເອົາເງິນຂອງລັດໄປໃຊ້ເພື່ອປະໂຫຍດສ່ວນຕົວກໍ່ຕາມ ແຕ່ຜົນສະທ້ອນຍັງເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ປະຊາຊົນ ແລະ ລັດຖະບານ, ບາງເທື່ອເປັນອັນຕະລາຍຫຼາຍກວ່າການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ”(1), ໃນປະຈຸບັນ ການສິ້ນເປືອງມີຢູ່ໃນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ແລະ ໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນກະທົບຮ້າຍແຮງຕໍ່ການພັດທະນາ (ຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນ ແລະການເງິນ ເສື່ອມໂຊມລົງ, ປະສິດທິພາບການຜະລິດຫຼຸດລົງ, ຕົ້ນທຶນເພີ່ມຂຶ້ນ, ຊັບພະຍາກອນສູນເສຍໄປ, ເພີ່ມຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງຄົນຮັ່ງມີແລະຄົນທຸກຍາກ; ເຮັດໃຫ້ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງປະຊາຊົນທີ່ມີຕໍ່ພັກແລະລັດ ຫລຸດລົງ, ສ້າງອຸປະສັກທີ່ບໍ່ມີຮູບຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ພະລາດໂອກາດໃນການພັດທະນາປະເທດ).
ບາງຮູບແບບຂອງການສິ້ນເປືອງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນ:
i- ຄຸນນະພາບຂອງການສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການໃນທາງປະຕິບັດ ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຂັດຂວາງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດການສູນເສຍ ແລະສິ້ນເປືອງຊັບພະຍາກອນ.
ii- ເສຍເວລາແລະຄວາມພະຍາຍາມຂອງວິສາຫະກິດ ແລະ ບຸກຄົນ ເມື່ອຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ບໍລິການສາທາລະນະອອນໄລນ໌ບໍ່ສະດວກ ແລະລຸລ່ວງ.
iii- ສູນເສຍໂອກາດໃນການພັດທະນາຂອງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຂອງປະເທດ ເນື່ອງຈາກການດຳເນີນງານຂອງອົງຂອງລັດໃນບາງບ່ອນ ບາງເວລາ ບໍ່ມີປະສິດທິພາບ; ພະນັກງານຈຳນວນໜຶ່ງຂາດຄວາມສາມາດ, ຫຼີກລ່ຽງ, ຍູ້ວຽກ ແລະ ຢ້ານຄວາມຮັບຜິດຊອບ; ເນື່ອງຈາກຄຸນນະພາບແລະສະມັດຕະພາບການອອກແຮງງານຕ່ຳ.
iv- ການສິ້ນເປືອງຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດ; ສິ້ນເປືອງຊັບສິນຂອງລັດ ເນື່ອງຈາກການຄຸ້ມຄອງແລະການນຳໃຊ້ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ, ໃນນັ້ນ ມີການເບີກຈ່າຍເງິນທຶນຂອງລັດ, ການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ ແລະ ການຖອນຖຶນຂອງລັດອອກຈາກລັດວິສາຫະກິດ; ການປັບປຸງຈັດສັນແລະຈັດການບ້ານເຮືອນ ແລະ ທີ່ດິນຂອງລັດ; ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໂຄງການ ເປົ້າໝາຍລະດັບຊາດ ແລະ ຊຸດສິນເຊື່ອ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນການພັດທະນາດ້ານປະກັນສັງຄົມ ສ່ວນຫຼາຍດຳເນີນໄປຢ່າງຊັກຊ້າຫຼາຍ.
v- ການສິ້ນເປືອງໃນການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດ, ທຸລະກິດ ແລະ ການບໍລິໂພກຂອງປະຊາຊົນ ເກີດຂຶ້ນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ.
vi- ການສິ້ນເປືອງຍ້ອນລະບົບມາດຕະຖານ, ບັນທັດຖານ ແລະ ລະບອບຕ່າງໆ ເຊິ່ງບາງຢ່າງບໍ່ເໝາະສົມກັບຄວາມເປັນຈິງ, ແຕ່ຊ້າໃນການປັບປຸງແກ້ໄຂແລະເພີ່ມເຕີມ. ໃນຂະນະດວຽກັນນັ້ນ ການຈັດການກັບການສິ້ນເປືອງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ເຊິ່ງມັກຈະຕິດພັນກັບການຈັດການແກ້ໄຂການສໍ້ລາດບັງຫຼວງເປັນຕົ້ນ; ຍັງບໍ່ທັນມີຂະບວນການແຂ່ງຂັນກັນປະຢັດມັດທະຍັດ ແລະ ຕ້ານການສິ້ນເປືອງຢ່າງແພ່ຫຼາຍ, ແລະຍັງບໍ່ທັນມີກະແສສັງຄົມທີ່ເຂັ້ມແຂງ ເພື່ອຈະວິພາກວິຈານແລະປະນາມພຶດຕິກຳທີ່ສິ້ນເປືອງ; ການສ້າງວັດທະນະທຳແຫ່ງຄວາມປະຢັດແລະບໍ່ຟຸມເຟືອຍໃນສັງຄົມ ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຢ່າງເໝາະສົມ.
ວິທີແກ້ໄຂຍຸດທະສາດໃນຊຸມປີຂ້າງໜ້າແມ່ນ:
i- ຍູ້ແຮງການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສິ້ນເປືອງ ເທົ່າກັບການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້. ຕັ້ງແຕ່ການປະກາດໃຊ້ຂໍ້ກຳນົດກົດລະບຽບຂອງພັກ ເຖິງການລະບຸຍຸດທະສາດລະດັບຊາດ, ກົດລະບຽບທາງກົດໝາຍ ແລະ ການປະຕິບັດໃນທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ທົ່ວກອງທັບ; ຈັດການຢ່າງເຂັ້ມງວດກັບບຸກຄົນແລະກຸ່ມຄົນທີ່ມີການກະທໍາທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດການສູນເສຍ ແລະສິ້ນເປືອງຊັບສິນຂອງລັດ ດ້ວຍຈິດໃຈ “ຈັດການກໍລະນີດຽວ, ເຕືອນທັງພູມພາກແລະທັງຂົງເຂດ”.
ii- ກວດກາຄືນ ແລະ ເພີ່ມເຕີມກົດລະບຽບກ່ຽວກັບກົນໄກການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ບັນທັດຖານເສດຖະກິດ ແລະເຕັກນິກ ທີ່ບໍ່ເໝາະສົມກັບພຶດຕິກຳການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ມີການກຳນົດລະບຽບການຈັດການກັບການກະທຳສິ້ນເປືອງໃຫ້ຄົບຖ້ວນ; ປັບປຸງກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້ຊັບສິນຂອງລັດ; ລະບຽບລະບອບໃນການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ, ສ້າງຄວາມສອດຄ່ອງໃນການປ່ຽນແປງເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນການສິ້ນເປືອງ.
iii- ເອົາໃຈໃສ່ແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານກັບໂຄງການລະດັບຊາດທີ່ສໍາຄັນ, ໂຄງການຈຸດສຸມ ແລະໂຄງການທີ່ມີປະສິດທິພາບຕໍ່າ ເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດການສູນເສຍແລະສິ້ນເປືອງຈຳນວນຫຼາຍ; ບັນດາທະນາຄານການຄ້າທີ່ອ່ອນແອ. ດຳເນີນການຫັນລັດວິສາຫະກິດເປັນຫຸ້ນສ່ວນໃຫ້ສຳເລັດໂດຍໄວ ແລະ ເພີ່ມປະສິດທິພາບນຂອງລັດວິສາຫະກິດ.
iv- ສ້າງວັດທະນະທຳການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສິ້ນເປືອງ; ເຮັດໃຫ້ການປະຢັດ ແລະການບໍ່ສິ້ນເປືອງ ກາຍເປັນ "ຄວາມຕື່ນຕົວ", "ຄວາມສະໝັກໃຈ", "ອາຫານ ນ້ຳ ແລະ ເສື້ອຜ້າໃນຊີວິດປະຈຳວັນ".
6- ພະນັກງານ
ພະນັກງານ ແລະ ວຽກງານພະນັກງານ ແມ່ນບັນຫາ “ສຳຄັນທີ່ສຸດ”, “ຕັດສິນທຸກຢ່າງ”, “ພະນັກງານແມ່ນຮາກເຫງົ້າຂອງວຽກງານທັງໝົດ” ແລະ ເປັນປັດໄຈຕັດສິນຄວາມສຳເລັດ ຫຼື ຄວາມລົ້ມເຫຼວຂອງການປະຕິວັດ. ການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານທີ່ມີຄຸນສົມບັດຄວາມສາມາດພຽງພໍ ເພື່ອນຳປະເທດກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່ ຍຸກແຫ່ງການບືນຕົວຂຶ້ນຂອງປະເທດຊາດ ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການອັນຮີບດ່ວນ.
ກ່ຽວກັບຄຸນທາດ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການຂອງພະນັກງານໃນໄລຍະປະຕິວັດໃໝ່:
i- ມີເຈດຈຳນົງທາງການເມືອງທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳບໍລິສຸດ, ກ້າຄິດ, ກ້າເຮັດ, ກ້າຮັບຜິດຊອບ, ກ້າປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ກ້າບຸກທະລຸເພື່ອຜົນປະໂຫຍດສ່ວນລວມ; ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດແລະປະຊາຊົນຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈ, ຍຶດຖືຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນເໜືອສິ່ງອື່ນໃດ ແລະ ກ່ອນອື່ນໝົດ.
ii- ມີຄວາມກ້າຫານ, ມີຄວາມຕັດສີນໃຈສູງ, ພ້ອມທີ່ຈະອຸທິດຕົນ ແລະ ເສຍສະຫຼະຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ. ກ້ານຳໜ້າ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ລົບລ້າງຄວາມເກົ່າແກ່ທີ່ຫຼ້າສະໄໝ; ແກ້ໄຂຈຸດອຸດຕັນ ຂໍ້ຄົງຄ້າງ, ແກ້ໄຂບັນຫາແລະຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນທາງປະຕິບັດ, ສົ່ງຜົນໃຫ້ການປະຕິບັດໜ້າທີ່ແລະງານຕ່າງໆ ມີປະສິດທິຜົນສູງຂຶ້ນ; ແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ຜິດພາດ, ຄ້າງຄາທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານ ຫຼື ພັດທະນາຄວາມກ້າວໜ້າໃນບັນຫາໃໝ່ ທີ່ບໍ່ມີການກຳນົດ ຫຼືຂໍ້ກຳນົດທີ່ທັບຊ້ອນກັນ, ຂາດຄວາມສອດຄ່ອງ, ຫຼືຍາກຕໍ່ການປະຕິບັດ.
iii- ມີຄວາມສາມາດສະເພາະໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ນຳແຜນນະໂຍບາຍຍຸດທະສາດຂອງພັກໄປປະຕິບັດຕົວຈິງໃນແຕ່ລະຄະນະ, ກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ (ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອ, ການຫັນເປັນສີຂຽວ, ການພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງຍຸດທະສາດ, ການປະຕິຮູບລະບຽບການບໍລິຫານຢ່າງເຖິງຖອງ...).
ວິທີແກ້ໄຂໃນການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານໃນໄລຍະໃໝ່:
i- ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງແຂງແຮງວຽກງານການຈັດຫາພະນັກງານ, ການຝຶກອົບຮົມ, ການແຕ່ງຕັ້ງ, ການເລື່ອນຕຳແໜ່ງ, ການໝູນວຽນ, ການຍົກຍ້າຍ, ການປະເມີນຜົນພະນັກງານຕາມທິດທາງປະຕິບັດ, ຊອກຫາຄົນເພື່ອວຽກງານ ໂດຍອີງໃສ່ຜະລິດຕະພັນສະເພາະທີ່ວັດແທກໄດ້.
ii- ເພີ່ມທະວີການຝຶກອົບຮົມແລະການບຳລຸງຄູນສ້າງດ້ວຍຕົນເອງ, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບຄວາມຕ້ອງການຂອງການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ.
iii- ສ້າງກົນໄກສົ່ງເສີມ ແລະ ປົກປ້ອງພະນັກງານທີ່ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ, ກ້າຄິດ, ກ້າເຮັດ, ກ້າບຸກທະລຸ, ກ້າຮັບຜິດຊອບເພື່ອຜົນປະໂຫຍດສ່ວນລວມ ບົນພື້ນຖານຂອງການຈຳແນກຢ່າງຈະແຈ້ງ ລະຫວ່າງຜູ້ກ້າຄິດ, ກ້າເຮັດ, ກ້າປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ເພື່ອປະໂຫຍດສ່ວນລວມ ຈາກຜູ້ມັກຜະຈົນໄພ, ໂສສຸດ, ເພີ້ຝັນ ແລະ ບໍ່ສົມຈິງ; ປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງແລະຂໍ້ຜິດພາດທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນໆ, ແຕ່ເມື່ອມີແຜນການ, ບໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມທໍ້ຖອຍໃຈ.
iv- ຄັດເລືອກ, ເອົາຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄຸນສົມບັດ ຄວາມສາມາດແລະກຽດສັກສີ ອອກຈາກງານ.
v- ເອົາໃຈໃສ່ຝຶກອົບຮົມ, ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ ແລະ ທົດສອບບັນດາສະຫາຍທີ່ວາງແຜນຈະເຂົ້າຮ່ວມຄະນະບໍລິຫານງານພັກ, ຄະນະປະຈຳພັກທຸກຂັ້ນ ເພື່ອຮັບປະກັນການຄັດເລືອກຄະນະກຳະການພັກໄດ້ດີ, ໂດຍສະເພາະຜູ້ນຳທີ່ມີຄວາມສາມາດນຳພາ, ມີກຳລັງແຮງສູ້ຮົບສູງ, ກ້າຄິດ, ກ້າເຮັດ, ກ້າຮັບຜິດຊອບ, ກ້າປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ເພື່ອພາລະກິດລວມ, ມີຄວາມສາມາດຜັນຂະຫຍາຍແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ, ນຳມະຕິຂອງພັກໄປປະຕິບັດຈິງໃນທຸກຂົງເຂດ, ທຸກພື້ນທີ່.
7- ທາງດ້ານເສດຖະກິດ
ໂດຍລວມແລ້ວ ເສດຖະກິດຫວຽດນາມໄດ້ເຕີບໂຕຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງນັບຕັ້ງແຕ່ການປະຕິບັດໂຄງການການເມືອງ ປີ 1991, ຫວຽດນາມເປັນໜຶ່ງໃນປະເທດທີ່ມີອັດຕາການເຕີບໂຕສູງໃນພາກພື້ນ ແລະໃນໂລກ, ໂດຍປ່ຽນຫວຽດນາມຈາກປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ຕໍ່າ ມາເປັນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ.
ເຖິງວ່າອັດຕາການເຕີບໂຕສູງ, ແຕ່ຄວາມສ່ຽງຂອງການຖົດຖອຍທາງເສດຖະກິດຍັງຄົງມີຢູ່, ຄວາມສ່ຽງທີ່ເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມຈະຕົກຢູ່ໃນກັບດັກລາຍໄດ້ປານກາງ ແລະ ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການເຂົ້າໃກ້ປະເທດກຳລັງພັດທະນາ, ສະແດງອອກໃນ 5 ຈຸດດັ່ງນີ້:
i- ອັດຕາການເພິ່ມສະມັດຕະພາບແຮງງານຂອງຫວຽດນາມຫຼຸດລົງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ຕ່ຳກວ່າຫຼາຍປະເທດໃນພາກພື້ນ (ປະມານ 4,8% ໃນໄລຍະປີ 2021-2025, ຕ່ຳກວ່າຄ່າສະເລ່ຍ 3 ປີ 2016-2018 (6,1%) ບໍ່ບັນລຸເປົ້າໝາຍທີ່ວາງໄວ້ (6,5%), ຂະນະທີ່ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນດຽວກັນກັບຫວຽດນາມ, ຈີນໃນໄລຍະຕົ້ນທົດສະຫວັດ 1990 ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ເຊິ່ງແຕ່ລະປີບັນລຸ 9%.
ii- ສະມັດຕະພາບການຜະລິດຂອງປັດໄຈລວມ ເຊິ່ງເປັນປັດໄຈສໍາຄັນຕໍ່ຄຸນນະພາບການເຕີບໂຕ ກໍ່ມີທ່າອ່ຽງຫຼຸດລົງ (ໄລຍະປີ 2015-2019 ບັນລຸ 2,77% ສູງສຸດໃນພາກພື້ນອາຊຽນ, ປີ 2022 ຢູ່ທີ່ -1,36%, ປີ 2023 ຢູ່ທີ່ -2%), ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ປະສິດທິພາບຂອງເສດຖະກິດມີແນວໂນ້ມຫຼຸດລົງ.
iii- ການເຕີບໂຕຂອງຫວຽດນາມແຕ່ປີ 2021 ຮອດປະຈຸບັນ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂຶ້ນກັບການສົ່ງອອກ, ໃນນັ້ນພາກການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI) ກວມເອົາກວ່າ 70% (ເທົ່າກັບ 60% ຂອງ GDP); ບໍລິສັດເຫຼົ່ານີ້ນໍາເຂົ້າສ່ວນປະກອບ ແລະອຸປະກອນຫຼາຍກວ່າ 80% ແລະ ໃຊ້ສະເພາະວັດຖຸດິບການຜະລິດທີ່ງ່າຍດາຍຈາກຫວຽດນາມ ເຊັ່ນ: ແຮງງານ, ທີ່ດິນ, ວັດຖຸດິບພື້ນຖານ ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມສ້າງອຸດສາຫະກໍາສະໜັບສະໜູນ ແລະ ວິສາຫະກິດໃນປະເທດທີ່ມີຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນສູງໃນຕ່ອງໂສ້ມູນຄ່າລະດັບໂລກໄດ້ (ວິສາຫະກິດຫວຽດນາມເຂົ້າຮ່ວມຕ່ອງໂສ້ສະໜອງແມ່ນຜະລິດຕະພັນທີ່ລຽບງ່າຍເທົ່ານັ້ນ). ເມື່ອໄລຍະ “ປະຊາກອນທອງຄຳ” ສິ້ນສຸດລົງ (ປະມານປີ 2027–2037), ຄ່າແຮງງານຈະເພີ່ມຂຶ້ນ, ຄວາມໄດ້ປຽບທາງການແຂ່ງຂັນຈະຫາຍໄປ, ການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI) ຈະຍ້າຍໄປປະເທດອື່ນ ຫຼືຫຼຸດລົງ ເຊິ່ງຈະສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມ.
iv- ສະພາບການທີ່ພະນັກງານ-ລັດຖະກອນຫຼາຍຄົນຢ້ານຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ຍູ້ວຽກໃຫ້ຜູ້ອື່ນ, ຫຼີກລ່ຽງໃນການຈັດການງານ, ຢ້ານການປ່ຽນແປງໃໝ່, ບໍ່ກ້າຄິດແລະບໍ່ກ້າກະທຳ, ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄຸນນະພາບການດຳເນີນງານບໍລິການສາທາລະນະ ແລະ ສົ່ງຜົນກະທົບທາງລົບຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
v- ຊັບພະຍາກອນເພື່ອການພັດທະນາເສດຖະກິດຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການນຳໃຊ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ (ຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນຍັງມີຢູ່ຢ່າງຈຳກັດ ໃນຂະນະທີ່ສະມັດຕະພາບແຮງງານ ແລະ ແຮງຈູງໃຈໃນການເຮັດວຽກຂອງພະນັກງານຄຸ້ມຄອງລັດຫຼຸດລົງ; ຊັບພະຍາກອນວັດຖຸຖືກສິ້ນເປືອງ, ຊັບພະຍາກອນທາງການເງິນຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການຂຸດຄົ້ນ): ຄວາມສິ້ນເປືອງໃນການນຳໃຊ້ທີ່ດິນ (ຂະນະທີ່ການສ້າງຖານຂໍ້ມູນທີ່ດິນແຫ່ງຊາດຍັງຊັກຊ້າ), ແຮ່ທາດ (ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນການຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ ແລະ ການປຸງແຕ່ງວັດຖຸດິບ); ບໍ່ມີປະສິດທິພາບໃນການພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານດ້ານການຂົນສົ່ງ (ການວາງແຜນພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານດ້ານສະໜາມບິນແລະທ່າເຮືອທະເລ ມີການກະແຈກກະຈາຍ, ການລົງທຶນກະຈັດກະຈາຍຢູ່ໃນຫຼາຍພື້ນທີ່ ທີ່ມີທີ່ຕັ້ງພູມສາດທີ່ໃກ້ຄຽງກັນ, ບໍ່ມີຂໍ້ໄດ້ປຽບທີ່ຊັດເຈນ); ຄວາມບໍ່ສົມດຸນໃນໂຄງສ້າງພື້ນຖານດ້ານພະລັງງານ; ຕະຫຼາດການເງິນ ແລະຕະຫຼາດເງິນຕາບໍ່ສາມາດຍືນຍົງໄດ້ ເມື່ອເງິນທຶນຈໍານວນຫຼາຍຖືກແຊ່ແຂງໃນອະສັງຫາລິມະຊັບ.
ສາເຫດທີ່ພາໃຫ້ເກີດສະຖານະການຂ້າງເທິງຄື:
i- ຈຸດອຸດຕັນດ້ານສະຖາບັນ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດໃນການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ. ພາວະຢ້ານຜິດພາດ, ຢ້ານຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ບໍ່ກ້າເຮັດ, ຫຼີກລ່ຽງຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ຍູ້ວຽກໃຫ້ໜ່ວຍງານຄຸ້ມຄອງຊັ້ນສູງ ຫຼື ກະຊວງ, ຂະແໜງການອື່ນ.
ii- ຊັກຊ້າໃນການຫັນປ່ຽນຮູບແບບເສດຖະກິດຈາກລວງກວ້າງໄປສູ່ລວງເລິກ. ຄວາມຄືບໜ້າຂອງການລົງທຶນຂອງລັດຍັງຊັກຊ້າ, ປະສິດທິຜົນການນຳໃຊ້ທຶນຍັງຕໍ່າ, ຍັງກະແຈກກະຈາຍ, ສິ້ນເປືອງຫຼາຍ, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດນຳພາ ແລະ ກະຕຸກຊຸກຍູ້ການໃຊ້ຊັບພະຍາກອນນອກພາກລັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ການປັບໂຄງສ້າງສະຖາບັນສິນເຊື່ອຄືນໃໝ່ ແລະ ຈັດການກັບສະຖາບັນສິນເຊື່ອທີ່ອ່ອນແອ; ສະຖານະການ “ກຳມະສິດໄຂວ່ກັນ”, ການປ່ອຍສິນເຊື່ອໃຫ້ແກ່ວິສາຫະກິດ “ພາຍໃນ” ແລະ “ຫຼັງບ້ານ” ຍັງສັບສົນ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງເດັດຂາດ. ການກໍານົດຂະແໜງສິນຄ້າຍຸດທະສາດ, ລະດັບຊາດທີ່ມີຄຸນຄ່າສູງ ບໍ່ໄດ້ຮັບການເອົາໃຈໃສ່.
iii- ລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ການພັດທະນາຕົວເມືອງ ຂາດການເຊື່ອມໂຍງ; ການສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານດິຈິຕອລຍັງຊັກຊ້າ.
iv- ເສດຖະກິດເອກະຊົນຍັງບໍ່ທັນກາຍເປັນກຳລັງຂັບເຄື່ອນທີ່ສຳຄັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ບໍ່ໄດ້ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງເງິນລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດ.
v- ການນຳໃຊ້ ແລະ ພັດທະນາວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບໝາກຜົນທີ່ຈະແຈ້ງ; ຄຸນນະພາບແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດຍັງຈຳກັດ, ຂາດຜູ້ອອກແຮງງານທີ່ມີຄຸນວຸດທິສູງ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຂອງຂະແໜງເສດຖະກິດທີ່ສຳຄັນ, ເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ຮັບໃຊ້ການພັດທະນາດິຈິຕອນ.
vi- ປັດໄຈພາຍນອກມີຜົນກະທົບທາງລົບ, ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ພາວະເສດຖະກິດຖົດຖອຍເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນ.
ວິທີແກ້ໄຂແລະທິດທາງຍຸດທະສາດບາງປະການສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ຫຼຸດຄວາມສ່ຽງຂອງການຫຼ້າຫຼັງ ແລະ ກັບດັກລາຍໄດ້ປານກາງ:
i- ບຸກທະລຸຢ່າງແຂງແຮງກວ່າອີກໃນສະຖາບັນການພັດທະນາ, ລົບລ້າງຈຸດອຸດຕັນແລະອຸປະສັກ, ຖືປະຊາຊົນແລະວິສາຫະກິດເປັນໃຈກາງ, ລະດົມແລະປົດປ່ອຍຊັບພະຍາກອນພາຍໃນແລະພາຍນອກ, ຊັບພະຍາກອນຈາກປະຊາຊົນ, ພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຢ່າງຄົບຊຸດແລະສອດປະສານ ເພື່ອການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ສັງຄົມຂອງປະເທດ, ແລະເພື່ອປັບປຸງຍົກສູງຊີວິດທາງວັດຖຸແລະຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນ; ການປະສານງານ ແລະການບຸກທະລຸໃນການສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ແລະ ສັງຄົມແມ່ນບຸລິມະສິດສູງສຸດ.
ii- ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງຮູບແບບສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ເຊິ່ງຈຸດສຸມແມ່ນການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນສັງຄົມນິຍົມ, ສ້າງພື້ນຖານເພື່ອກໍ່ສ້າງສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມ ຕາມທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນໂຄງການການເມືອງ ຂອງພັກ (ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະອາລະຍະທຳ, ໂດຍປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ, ລັດຄຸ້ມຄອງ, ພັກກອມມູນິດນຳພາ).
iii- ສຸມໃສ່ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດໃນສະພາບການໃໝ່ (ການສົມທົບຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ ກັບອຸປະກອນການຜະລິດໃໝ່, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຍຸດທະສາດດ້ານການຂົນສົ່ງ, ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ, ການຫັນເປັນສີຂຽວ) ຕິດພັນກັບການປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດທີ່ສົມບູນແບບ.
iv- ເລີ່ມຕົ້ນ ແລະ ປະຕິບັດການປະຕິວັດການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ. ຍູ້ແຮງເຕັກໂນໂລຊີຍຸດທະສາດ, ການປ່ຽນແປງທາງດິຈິຕອນ ແລະ ການປ່ຽນແປງສີຂຽວ ໂດຍຖືເອົາວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ເປັນແຮງຂັບເຄື່ອນຕົ້ນຕໍໃນການພັດທະນາ.
