ວກ. - ວັດທະນະທຳແລະສິລະຫະແມ່ນ​ຂົງ​ເຂດ​ສະ​ເພາະ​ທີ່​ຮຽກຮ້ອງ​ໃຫ້​ພັກ​ກອມ​ມູນິດ​ຫວຽດນາມ ຕ້ອງກຳນົດ​ວິທີ​ການ​ນຳພາ​ທີ່​ເໝາະ​ສົມ ​ໃນ​ແຕ່ລະ​ໄລຍະ​ຂອງ​ການ​ປະຕິວັດ. ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທີການນຳພາຂອງພັກຕໍ່ວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ມີຄວາມ​ໝາຍ​ເພື່ອ​ຮັບ​ປະ​ກັນ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ເປົ້າ​ໝາຍແລະໜ້າທີ່​​ ຮັກ​ສາແລະເສີມ​ຂະ​ຫຍາຍເອກະລັກວັດທະນະທຳ, ສ້າງ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ຫວຽດ​ນາມທີ່​ກ້າວ​ໜ້າ ແລະ ​ອຸ​ດົມ​ໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ຢ່າງສຳເລັດຜົນ.

ຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແບບວິທີການນໍາພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ
ຕໍ່ຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ

ກ່າວປາໄສໃນກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີໜຶ່ງ (ວັນທີ 24 ພະຈິກ 1946), ປະທານໂຮ່ຈີມິນຢືນຢັນວ່າ: “ພື້ນຖານວັດທະນະທຳໃໝ່ຂອງປະເທດເຮົາຖືເອົາຄວາມສຸກຂອງປະຊາຊົນ ຂອງຊາດເປັນພື້ນຖານ” ແລະ “ວັດທະນະທຳພົວພັນສະໜິດແໜ້ນກັບການເມືອງ. ຈະຕ້ອງເຮັດແນວໃດເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທໍາຊຶມເລິກເຂົ້າໃນຈິດໃຈຂອງຊາດ, ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ ວັດທະນະທຳ​ຕ້ອງ​ແກ້​ໄຂ​ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ, ຄວາມ​ຂີ້ຄ້ານ, ຄວາມຫຼູຫຼາ, ຄວາມຟຸ່ມ​ເຟືອຍ ແລະອື່ນໆ. ວັດທະນະທຳ​ຕ້ອງ​ສ່ອງ​ແສງ​ທາງ​ໃຫ້​ປະ​ເທດ​ຊາດ. ວັດທະນະທຳ​​ນຳພາປະຊາຊົນທັງຊາດ ​ເພື່ອ​ປະຕິບັດ​ເອກະລາດ, ຄວາມ​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຕົນ​ເອງ ​ແລະ ການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍ​ຕົນ​ເອງ”(1).

ໃນຈົດໝາຍສົ່ງ​ເຖິງ​ຜູ້​ແທນ​ທີ່​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ກອງ​ປະຊຸມ​ວັດທະນະທຳ​ທົ່ວປະເທດ​ຄັ້ງ​ທີ 2 (ປີ 1948), ປະທານໂຮ່ຈີມິນເນັ້ນວ່າ: “ໃນພາລະກິດການຕໍ່ຕ້ານ ແລະ ການສ້າງສາປະເທດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຊາດເຮົາ, ວັດທະນະທໍາມີບົດບາດສໍາຄັນຫຼາຍ. ນັບ​ແຕ່​ວັນ​ສ້າງ​ຕັ້ງອຳນາດການປົກຄອງປະ​ຊາ​ທິ​ປະ​ໄຕ ​ຈົນ​ເຖິງ​ປັດ​ຈຸ​ບັນ, ພະນັກງານວັດທະນະທໍາຂອງພວກເຮົາໄດ້ພະຍາຍາມ ແລະ ປະສົບຜົນສໍາເລັດ. ແຕ່​ຈາກ​ນີ້​ໄປ ​ພວກ​ເຮົາ​ຕ້ອງ​ສ້າງ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ຕໍ່ຕ້ານ ແລະ ສ້າງ​ສາ​ປະ​ເທດ​ຊາດ​ຂອງ​ທົ່ວ​ປວງ​ຊົນ”.

ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ເດືອນທັນວາ 1986) ໄດ້​ລິ​ເລີ່ມ​ແນວ​ທາງ​ການປ່ຽນແປງໃໝ່, ກ່ອນ​ອື່ນ​ໝົດ​ແມ່ນ ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ​ເສດ​ຖະ​ກິດ, ພ້ອມ​ກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງດ້ານ​ການ​ເມືອງ, ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ ແລະ ສັງ​ຄົມ. ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝແຫ່ງການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ໄດ້ຮັບອະນຸມັດໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ່ VII ຂອງພັກ (ເດືອນມິຖຸນາ 1991) ລະບຸວ່າ ວັດທະນະທຳທີ່ຫວຽດນາມສ້າງຂຶ້ນນັ້ນແມ່ນ “ພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ”, ແມ່ນໜຶ່ງໃນຫົກຄຸນລັກສະນະພື້ນຖານ ຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ. ຕໍ່ຈາກນັ້ນ, ທັດສະນະກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາຢ່າງຄົຍຖ້ວນແລະເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ ໃນບັນດາເອກະສານຂອງພັກ. ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 4 ສະໄໝທີ VII, ວັນທີ 14 ມັງກອນ 1993, “ກ່ຽວກັບວຽກງານວັດທະນະທຳແລະສິລະປະຈຳນວນໜຶ່ງ ໃນຊຸມປີທີ່ຈະມາເຖິງ”, ​ເປັນ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດທີ່ມີການນຳສະເໜີທັດສະນະວ່າ: “ວັດທະນະທຳ​ແມ່ນ​ພື້ນຖານ​ທາງ​ດ້ານ​ຈິດ​ໃຈ​ຂອງ​ສັງຄົມ, ​ເປັນ​ກຳລັງ​ແຮງ​ຊຸກຍູ້​ການ​ພັດທະນາ​ເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ, ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ ​ກໍ່ເປັນເປົ້າໝາຍຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ”. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII ໄດ້ອອກມະຕິໝາຍເລກ 03-NQ/TW, ລົງວັນທີ 16 ກໍລະກົດ 1998, ກ່ຽວກັບ “ການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາພື້ນຖານສັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້ວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ”, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຈິນຕະນາການທິດສະກິວັດທະນະທຳຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ເລິກເຊິ່ງ ໃນໄລຍະການປະຕິວັດໃໝ່.

ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝແຫ່ງການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບປັບປຸງ ພັດທະນາ ປີ 2011) ຢືນຢັນ: “ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານສັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຊາບຊຶມຢ່ງເລິກເຊິ່ງຈິດໃຈແຫ່ງມະນຸດສະຍະຊາດ ປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ຄວາມກ້າວໜ້າ; ເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳເຊື່ອມໂຍງກັນຢ່າງໃກ້ຊິດ ແລະຊຶມເລິກເຂົ້າໄປໃນຊີວິດສັງຄົມທັງໝົດ, ກາຍເປັນຮາກຖານຈິດໃຈທີ່ໝັ້ນຄົງ ແລະເປັນກຳລັງພາຍໃນທີ່ແຂງແຮງ ຂອງການພັດທະນາ”.

ດັ່ງນັ້ນ, ພາຍຫຼັງ 15 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII, ພາລະກິດການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳຂອງປະເທດ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃນທາງບວກ ແລະບັນລຸໝາກຜົນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຕໍ່ໜ້າການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ສັບສົນຂອງຊີວິດ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ສະພາບ​ການ​ໂລກາພິວັດ, ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສາກົນນັ້ນ ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ວັດທະນະທຳ​ກໍ່​ເຜີຍ​ໃຫ້​ເຫັນເຖິງ​ຂໍ້​ບົກ​ຜ່ອງ, ຂໍ້​ຈຳກັດ ແລະ ຈຸດ​ອ່ອນ​ຫຼາຍຢ່າງ. ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ຕໍ່ວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ. ພວກ​ເຮົາ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ຢ່າງ​ຄົບ​ຖ້ວນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄວາມ​ສັບສົນ ​ແລະ ຜົນ​ກະທົບ​ດ້ານ​ລົບ​ ຂອງ​ເສດຖະກິດ​ຕະຫຼາດ ​ຕໍ່​ຊີວິດ​ວັດທະນະທຳ. ​ເຖິງໄດ້​ກຳນົດວ່າ “ວັດທະນະທຳ​ເປັນ​ທັງ​ເປົ້າ​ໝາຍ ​ແລະ ​ເປັນ​ກຳລັງ​ຊຸກຍູ້​ການ​ພັດທະນາ​ເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ”, ​ແຕ່ໃນຄວາມເປັນ​ຈິງ, ​ໃນ​ດ້ານ​ແນວ​ຄິດ ​ແລະ ການ​ກະທຳ,​ອົງການ​ແລະບຸກຄົນຈຳນວນໜຶ່ງ​ ຍັງ​ມີຄວາມລໍາອຽງເກີນໄປຕໍ່ເສດຖະກິດ ແລະ ບໍ່ສົນໃຈວັດທະນະທໍາ.  

ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ຂອງພັກ (ເດືອນມັງກອນ 2021) ຢືນຢັນວ່າຕອງ “ສຸມໃສ່ການຄົ້ນຄວ້າ ແລະຜັນຂະຫຍາຍການສ້າງລະບົບ​ຄຸນຄ່າ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ລະບົບ​ຄຸນຄ່າ​ວັດທະນະທຳ ​ແລະ ມາດຕະຖານຂອງ​ມະນຸດ​ ໂດຍເຊື່ອມໂຍງ​ກັບ​ການ​ຮັກສາ ​ແລະ ພັດທະນາ​ລະບົບ​ຄຸນຄ່າ​ຄອບຄົວ​ຫວຽດນາມ​ ໃນ​ຍຸກ​ໃໝ່”(2) ແລະ “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນ ແລະແບບວິທີນຳພາຂອງພັກຢ່າງຮອບດ້ານ, ຍົກສູງປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳຂອງລັກ”(3).

ໃນບົດຄວາມທີ່ສຳຄັນ: “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ເນັ້ນວ່າ: “ພວກເຮົາຖືວັດທະນະທຳເປັນຮາກຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນ, ພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາປະເທດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ; ກຳນົດການພັດທະນາວັດທະນະທຳຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະກົມກຽວ ກັບການເຕີບໂຕທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ຄວາມກ້າວໜ້າ ຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ ແມ່ນເປັນທິດທາງພື້ນຖານຂອງຂະບວນການກໍ່ສ້າງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”.

ໃນກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດ ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ຂອງພັກ ເມື່ອວັນທີ 24 ພະຈິກ 2021, ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຈຳກັດ, ຈຸດອ່ອນຈຳນວນໜຶ່ງໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ແລະ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງສາເຫດຂອງຂໍ້ຈຳກັດແລະຈຸດອ່ອນເຫຼົ່ານັ້ນ, ໃນນັ້ນ ມີຄວາມຫຼ້າຊ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ: “ແບບວິທີການນຳພາ ແລະການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ, ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ແທດເໝາະ​ກັບ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ ​ແລະ ການພັດທະນາ​ວັດທະນະທຳ​ ໃນ​ໄລຍະ​ຫັນ​ເປັນ​ອຸດສາຫະກຳ, ທັນ​ສະ​ໄໝ ​ແລະ ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສາກົນ. ການຫັນແນວທາງວັດທະນະທຳຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງນັ້ນ ຍັງຂາດຄວາມຄົບຊຸດ, ເດັດດ່ຽວ ແລະ ປະສິດທິຜົນ. ວຽກງານການຈັດຕັ້ງ ແລະວຽກງານພະນັກງານໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ຍັງມີຂໍ້ບົກພ່ອງ. ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄະນະພັກ, ບັນດາອົງການໃນລະບົບການເມືອງ, ຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ໃນການນຳພາແລະຊີ້ນຳການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ຍັງບໍ່ສູງພໍ...”. 

ສືບ​ຕໍ່​ປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີ​ການ​ນຳພາ​ຂອງ​ພັກ ຕໍ່​ຂົງ​ເຂດ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ​
ເພື່ອ​ຕອບ​ສະໜອງ​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ​ຕ້ອງການ​ໃໝ່

ທີໜຶ່ງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກຕໍ່ຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ດ້ວຍຍຸດທະສາດ, ການກຳນົດແນວນະໂຍບາຍ ແລະ ແຜນນະໂຍບາຍທີ່ສຳຄັນ

ຈິນຕະນາການທິດສະດີ ແລະທັດສະນະຂອງພັກກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳແລະສິລະປະຕ້ອງໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່, ເພີ່ມເຕີມ ແລະ ພັດທະນາຢ່າງ​ບໍ່​ຢຸດ​ຢັ້ງ, ໂດຍສະເພາະ ແມ່ນ​ທັດສະນະ​ທີ່​ນັບ​ມື້​ນັບ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່ ​ແລະ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ, ​ເມື່ອ​ກຳນົດວ່າ​ວັດທະນະທຳ​ຕ້ອງ​ໄດ້​ວາງໃນລະດັບທີ່ເທົ່າທຽມກັນ ​ແລະ ພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວ​ກັບ ​ເສດຖະກິດ, ການ​ເມືອງ ​ແລະ ສັງຄົມ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານການເມືອງເພື່ອໃຫ້ພັກປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາ ຕໍ່ຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ເຊິ່ງກ່ອນອື່ນແມ່ນ ການສ້າງທິດທາງ, ແຜນນະໂຍບາຍໃຫຍ່, ຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນກ່ຽວກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ. ຈຳເປັນຕ້ອງມີແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍທີ່ເປັນຮູບປະທຳວ່າ ວັດທະນະທຳ​ຕ້ອງ​ໄດ້​ວາງໃນລະດັບທີ່ເທົ່າທຽມກັນ ​ແລະ ພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວ​ກັບ ​ເສດຖະກິດ, ການ​ເມືອງ ​ແລະ ສັງຄົມ; ໃຫ້ຄວາມ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ ແລະໃຊ້ຊັບພະຍາກອນການລົງທຶນ​ໃຫ້​ວັດ​ທະ​ນະ​ທໍາ​ແລະ​ສິ​ລະ​ປະ ຢ່າງເໝາະສົມແລະເປັນຮູບປະທຳ.

ທີສອງ, ພັກນຳພາຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ດ້ວຍການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງແຂງແຮງໃນວຽກງານແນວຄິດ, ການໂຄສະນາ, ການຂົນຂວາຍ ແລະ ຊັກຊວນເກ້ຍກ່ອມ

ສຳລັບຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກດ້ວຍວຽກງານແນວຄິດ ໂຄສະນາການ ແລະ ຂົນຂວາຍຊວນເຊື່ອ ແມ່ນມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ. ວັດທະນະທຳເຊີດຊູຄວາມເປັນປະຊາທິປະໄຕ, ມະນຸດອາລະຍະທຳ, ວິທະຍາສາດ, ຄວາມຖືກຕ້ອງ ແລະ ຄວາມຊັກຊວນເກ້ຍກ່ອມ, ຈາກນັ້ນ ສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ, ຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ຄວມຕື່ນຕົວໃນການຮັບຮູ້ ແລະ ການກະທຳຂອງທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ທົ່ວກອງທັບ. ວຽກງານໂຄສະນາ ຕ້ອງໄດ້ໄປກ່ອນກ້າວໜຶ່ງ, ເປັນເຈົ້າການໃນການຕິດ​ຕາມ​ວິ​ວັດ​ການ​ຂອງ​ຄວາມ​ຄິດ ແລະ ອາລົມ​ຈິດ​ ພາຍ​ໃນ​ພັກ ​ແລະ ປະຊາຊົນ​ຢ່າງ​ໃກ້ຊິດ, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ ຖັນແຖວ​ປັນຍາ​ຊົນ ນັກ​ປະພັນ​ ​ສິລະ​ປິນ ​ແລະ ຜູ້ເຮັດວຽກງານ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ​ເວົ້າ​ລວມ, ຈາກນັ້ນ ວາງທິດທາງແນວຄິດທີ່ຖືກຕ້ອງແລະທັນທ່ວງທີ່ ເມື່ອປະເຊີນກັບຜົນກະທົບທັງທາງບວກ ແລະທາງລົບ ຂອງຊີວິດທາງດ້ານແນວຄິດ ແລະວັດທະນະທຳ ໃນໂລກແລະໃນປະເທດ; ຄາດ​ຄະ​ເນ​ບັນ​ຫາແນວຄິດ ທີ່​ມີແລະຈະ​ເກີດ​ຂຶ້ນ ​ເພື່ອຈະມີ​ວິ​ທີ​ການນໍາພາການແກ້ໄຂບັນຫາ​ຢ່າງ​ວ່ອງ​ໄວ​ແລະມີ​ປະ​ສິດ​ທິ​ຜົນ​.

ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນແລະວິທີໂຄສະນາ ຕາມທິດທາງການຈັດກຸ່ມຜູ້ຄົນ ເພື່ອມີເນື້ອໃນ, ຮູບແບບ ແລະ ຊ່ອງທາງການໂຄສະນາທີ່ເໝາະສົມ. ວິທີການໂຄສະນາ ຕ້ອງເໝາະສົມກັບແຕ່ລະຜູ້ຮັບຟັງ, ແຕ່ລະເຂດ ພາກພື້ນ ໃນທົ່ວປະເທດ. ສໍາລັບແຕ່ລະບັນຫາຂອງການໂຄສະນາ ຂົນຂວາຍ, ຕ້ອງ​ມີ​ແຜນງານ ຂະ​ບວນການ ຈຸດປະສົງ ຂັ້ນ​ຕອນ​ສະ​ເພາະ, ​ໃນ​ຮູບ​ແບບ​ທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເພື່ອບັນລຸຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນ, ລວບລັດ, ຊັດ​ເຈນ ແລະ​ໂປ່​ງ​ໃສ, ບໍ່​ເປັນ​ແບບຮູບນອກ, ບໍ່​ບັງຄັບ, ຈາກນັ້ນຈຶງບັນລຸ​ປະສິດທິ​ຜົນໄດ້. ຕ້ອງປະສົມປະສານຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຫຼາຍຮູບແບບ, ຫຼາຍທັກສະ ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ວິທີການທີ່ທັນສະໄໝ, ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະກຸ່ມເປົ້າໝາຍ. ​ເມື່ອ​ສື່ສານ​ຂໍ້​ມູນ​, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ກັບ​ນັກ​ຂຽນແລະ​ສິລະ​ປິນ, ຈຳເປັນຕ້ອງ​ເລືອກ​​ບັນຫາ​ທີ່​ສຳຄັນ​ແລະແທດຈິງ, ຫຼີກ​ລ່ຽງການ​ໂຄສະນາ​ແບບບັງຄັບ ດ້ານ​ດຽວ ທີ່ທັງ​ຂາດການຊັກຊວນເກ້ຍກ່ອມ, ທັງເປັນຄວາມບໍ່ພໍໃຈ ຝືນການໂຄສະນາ ແລະໃຫ້ຜົນກົງກັນຂ້າມ.

ເພີ່ມທະວີ​ການ​ສົນ​ທະ​ນາ,​ ປະຕິສຳພົນ, ການ​ຮັບ​ຟັງ​ເຊິ່ງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ​, ຄວາມ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ເຊິ່ງ​ກັນ​ແລະ​ກັນ​, ຄວາມເຄົາ​ລົບ​ຕໍ່ຄຳ​ວິ​ຈານ​ທີ່​ສ້າງ​ສັນ. ເອົາໃຈໃສ່ກຳສະພາບຄວາມຄິດເຫັນສັງຄົມຢ່າງຊັດເຈນ ເປັນປົກກະຕິ ເພື່ອໃຫ້ມີແນວທາງແກ້ໄຂທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະທັນເວລາ, ເສີມຂະຫຍາຍດ້ານບວກ ແລະຄວາມ​ເຫັນ​ດີ​ເຫັນ​ພ້ອມ, ແລະ ຈຳກັດ​ຜົນ​ກະທົບ​ທາງ​ລົບ ​ແລະຄວາມຂັດແຍ້ງ. ດຳເນີນວຽກງານການໂຄສະນາ ແລະ ວິທີໂຄສະນາ ຜ່ານໜັງສືພິມ, ສິ່ງພິມ, ການ​ໂຄສະນາ​ແບບ​ປາກ​ເປົ່າ, ​ອິນ​ເຕີ​ເນັດ, ​ສື່​ມວນ​ຊົນ​ສັງ​ຄົມ ແລະອື່ນໆ; ສ້າງຊ່ອງທາງຂໍ້ມູນທີ່ມີຊື່ສຽງໃນສະພາບແວດລ້ອມອອນໄລນ໌ ທີ່ຮັບປະກັນຄວາມໜ້າເຊື່ອຖື ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ລັດ ແລະ ອົງຄະນະມະຫາຊົນ, ເປັນມິດແລະໜ້າດຶງດູດໃຈ ສຳລັບທຸກຊັ້ນຄົນໃນສັງຄົມ ໂດຍສະເພາະຊຸມຊົນອອນໄລນ໌.

ຕ້ອງຕັ້ງໜ້າແລະເປັນເຈົ້າການ ໃນການກຳສະພາບຄວາມຄິດ ອາລົມຈິດ ແລະ ທັດສະນະຄະຕິ ຂອງຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນ ນັກປະພັນ ສິລະປິນ ກ່ຽວກັບບັນຫາທີ່ສໍາຄັນ, ສັບສັນ ແລະ ລະອຽດອ່ອນຂອງປະເທດ ຫຼືຂອງຂົງເຂດວັດທະນະທໍາແລະສິລະປະ. ການພັດທະນາທັງໝົດໃນຄວາມຄິດ ອາລົມຈິດ ທັດສະນະຄະຕິ ແລະການກະທໍາຂອງມະນຸດ ລ້ວນມີຕົ້ນກຳເນີດຈາກຄວາມສໍາພັນທາງຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຈິດຕະສາດສັງຄົມ, ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງ “ຄຳຊີພະຈອນ, ຂຶ້ນຕຳລາຢາ, ຊື້ຢາ” ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະສົມເຫດສົມຜົນ ສໍາ​ລັບຄົນ​ແຕ່​ລະ​ກຸ່ມ​, ແຕ່​ລະ “ສະ​ພາບຮ່າງ​ກາຍ”​. ມີການເພີ່ມເຕີມແລະການປັບປ່ຽນເກນກຳນົດເປັນປະຈໍາ ສໍາລັບການປະເມີນຜົນກະທົບຂອງວຽກງານການໂຄສະນາຢ່າງພາວະວິໄສ ຫຼັງຈາກແຕ່ລະຂັ້ນຕອນ ແລະການປຽບທຽບກັບເປົ້າຫມາຍທີ່ຕັ້ງໄວ້. ມີແຜນການ, ເສັ້ນທາງ, ຂັ້ນ​ຕອນ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ ​ແລະ ​ການ​ສໍາ​ຫຼວດ​ຄວາມ​ຄິດ​ເຫັນ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ ​ເພື່ອ​ປະ​ເມີນ​ລະ​ດັບ​ຄວາມ​ສໍາ​ເລັດ ເຊັ່ນດຽວກັນກັບປະຕິກິລິຍາຂອງຄວາມຄິດເຫັນສັງຄົມ ຕໍ່ບັນຫາທີ່ໄດ້ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່.

ເຊື່ອມໂຍງວຽກງານໂຄສະນາຢ່າງໃກ້ຊິດກັບໜ້າທີ່ການພັດທະນາທຸກດ້ານຂອງຊີວິດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ. ວຽກງານໂຄສະນາຕ້ອງການ ແລະ ຕ້ອງມີຢູ່ໃນຂະບວນການ, ເຫດການ, ປະກົດການ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວ ເພື່ອໃຫ້ມີສຽງທີ່ທັນເວລາ, ມີທິດທາງ, ມີຄວາມດຶງດູດເກ້ຍກ່ອມ ແລະ ມີຜົນກະທົບທີ່ແທ້ຈິງ. ຕົວຢ່າງ​ຄື, ​ໃນ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ວັດທະນະທຳ​ທາງ​ຈິດ​ໃຈ ຈຳເປັນຕ້ອງ​ສົ່ງເສີມການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ໝາຍ​ອັນ​ດີງາມ ​ແລະ ມີ​ປະ​ໂຫຍ​ດ​ໃນ​ການ​ກໍ່ສ້າງ ​ແລະ ພັດທະນາ​​ຄຸນຄ່າ​ວັດທະນະທຳ​ທາງ​ຈິດ​ໃຈ​ຂອງ​ຊາວຫວຽດນາມ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຕໍ່ສູ້ຢ່າງເດັດດ່ຽວເພື່ອຂະຈັດດ້ານຫຍໍ້ທໍ້, ດ້ານທີ່ບໍ່ດີ ແລະ ການກະທຳທີ່ສວຍໃຊ້ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳທາງຈິດໃຈ ເພື່ອຈຸດປະສົງຝືນວັດທະນະທຳອື່ນໆ ທີ່ຂັດຕໍ່ຄວາມໝາຍອັນສູງສົ່ງຂອງວັດທະນະທຳທາງຈິດໃຈຂອງຊາວຫວຽດນາມ...

ທີສາມ, ພັກນຳພາຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ຜ່ານອົງການຈັດຕັ້ງພັກ ແລະ ສະມາຊິກພັກ ທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນລະບົບການເມືອງ ແລະ ດ້ວຍວຽກງານການຈັດຕັ້ງແລະພະນັກງານ

ພັກເປັນເອກະພາບໃນການນຳພາວຽກງານການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ, ພະນັກງານ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຖັນແຖວພະນັກງານ, ໄປຄຽງຄູ່ກັບການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການ ແລະ ຫົວໜ້າອົງການໃນລະບົບການເມືອງ ກ່ຽວກັບວຽກງານພະນັກງານ. ພັກ​ແນະນຳ​ພະນັກງານ​ທີ່​ມີ​ຄຸນສົມບັດ ມີ​ຄວາມ​ສາມາດ ​ແລະມີ​ຊື່​ສຽງ ເພື່ອໃຫ້​ສາມາດ​ລົງ​ສະໝັກ​ຮັບເລືອກ​ຕັ້ງ ຫຼື​ແຕ່ງ​ຕັ້ງ​ເຂົ້າໃນ​ອົງການ​ທີ່​ເຮັດ​ວຽກ​ງານ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ​ທຸກ​ຂັ້ນ.

ອົງການພັກແລະສະມາຊິກພັກທີ່ເຮັດວຽກໃນໜ່ວຍງານວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ຕ້ອງປະຕິບັດຕາມມະຕິ ແລະຄຳສັ່ງຂອງພັກ ຢ່າງເຄັ່ງຄັດ; ອົງການ​ພັກ​ນຳພາ​ການ​ສ້າງ​ເອກະສານ​ນິຕິ​ກຳ​ຂອງ​ລັດ ​ແລະ ແຜນນະ​ໂຍບາຍ​ຂອງອົງຄະນະມະຫາຊົນ; ນໍາພາການປະຕິບັດຢ່າງສ້າງສັນ ແລະມີປະສິດທິພາບ.

ໃນສະພາບການໃໝ່, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ປັບປຸງລະບົບການເມືອງໃຫ້ສົມບູນແບບ, ໃນນັ້ນມີອົງການວັດທະນະທຳແລະສິນລະປະ ຕ້ອງຍຶດຖື ແລະ ຫັນທັດສະນະຂອງໂຄງການການເມືອງ, ກົດລະບຽບພັກ, ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII, XIII ຂອງພັກ ເປັນນິຕະກຳ ເປັນຮູບປະທຳ ໂດຍມີຄວາມຄົບຊຸດກັບ ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013; ຮັບປະກັນການເພີ່ມທະວີບົດບາດນຳພາຂອງພັກ, ປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງໃນໄລຍະໃໝ່.

ປ່ຽນແປງໃໝ່, ປັບປຸງໃຫ້ມີຄວາມຄົບຊຸດແລະສົມບູນແບບ ລະຫວ່າງ​ບັນດາ​ອົງການ​ໃນ​ລະບົບ​ການ​ເມືອງ, ປະສານກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ສະຖາບັນວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ໂດຍສອດຄ່ອງກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນ ແລະແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນແລະລະອຽດອ່ອນໂດຍສະເພາະນີ້. ການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະການປັບປຸງການຈັດຕັ້ງອົງການວັດທະນະທໍາແລະສິລະປະ ຈະຕ້ອງເຊື່ອມໂຍງກັບການປັບປຸງພາລະໜ້າທີ່ແລະວຽກງານ, ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງພະນັກງານ ລັດຖະກອນ ທີ່ປະຕິບັດງານໃນຂົງເຂດວັດທະນະທໍາແລະສິລະປະ; ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງໝູ່ຄະນະນຳພາ ແລະ ບຸກຄົນຮັບຜິດຊອບ; ສິດຂອບເຂດ ໄປພ້ອມກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຫົວໜ້າ, ສົ່ງເສີມຄວາມຕື່ນຕົວສະໝັກໃຈ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພົນລະເມືອງ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງປັນຍາຊົນ, ນັກຂຽນແລະສິລະປິນ.

ເປົ້າໝາຍໂດຍລວມແມ່ນ ເພີ່ມທະວີການກໍ່ສ້າງພັກໃນບັນດາອົງການວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ໃຫ້ມີຄວາມປອດໃສ ແລະໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາແລະກຳລັງແຮງສູ້ຮົບຂອງພັກ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ເຊິ່ງເປັນຮາກຖານທາງຈິດໃຈສັງຄົມ, ແມ່ນກຳລັງແຮງພາຍໃນ ແລະ ພະລັງຂັບເຄື່ອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ເພື່ອສ້າງສາແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ. ປັບປຸງແລະປ່ຽນແປງໃໝ່ການເຄື່ນອໄຫວຂອງສະມາຄົມສິລະປະວັນນະຄະດີຂັ້ນສູນກາງແລະທ້ອງຖິ່ນ ເພື່ອຍົກສູງຄວາມສາມາດໃນການເຕົ້າໂຮມ ແລະສົ່ງເສີມທ່າແຮງປະດິດສ້າງ ແລະ ພັດທະນາຖັນແຖວນັກປະພັນ ແລະສິລະປິນ.

ບົດຮຽນທີ່ຖອດຖອນໄດ້ໃນຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາ ເຊິ່ງຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ເພື່ອພັດທະນາ​ວັດທະນະທຳ​ສິລະ​ປະນັ້ນ ​ແມ່ນ​ເບິ່ງແຍງດູແລ​ການ​ກໍ່ສ້າງ​ອົງການ​ພັກ ​ແລະ ວຽກ​ງານ​ພະນັກງານ​ໃນຂົງເຂດ​ນີ້. ອົງ​ການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ພັກ​ຕ້ອງ​ມີ​ຄວາມ​ເຂັ້ມ​ແຂງ​ແທ້ໆ, ມີ​ຄວາມ​ສະ​ອາດ, ມີແຮງຕໍ່ສູ້, ວິ​ທະ​ຍາ​ສາດ ແລະ ​ມະ​ນຸດອາລະຍະທຳ. ຖັນແຖວພະນັກງານນຳພາ ຄຸ້ມຄອງ, ທີ່ປຶກສາ ກ່ຽວກັບວຽກງານວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ, ໂດຍສະເພາະ ພະນັກງານລະດັບຍຸດທະສາດ ແລະຂັ້ນແຂວງ ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການວາງແຜນ, ຝຶກອົບຮົມ, ບຳລຸງສ້າງ ແລະ ມອບໝາຍໜ້າທີ່ ໃຫ້ຖືກງານແລະຖືກຄົນ, ຫຼີກລ່ຽງສະຖານະການທີ່ທັງຂາດຄຸນສົມບັດ ຄວາມສາມາດ ຄວາມຮູ້ ແລະ ຂາດຄວາມເປັນລະບົບ, ໄລຍະຍາວ. ຍົກສູງປະສິດທິພາບການນຳພາຂອງຄະນະພັກໃນສະມາຄົມຕ່າງໆ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງຄະນະພັກ ໃນໜ່ວຍກິດຈະກຳວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ, ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ການອົບຮົມແລະຮັບເອົາ​ ນັກ​ປະພັນ​ແລະ​ສິລະ​ປິນໜຸ່ມ ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຄະນະ​ຊາວ​ໜຸ່ມ, ເຂົ້າເປັນສະມາຊິກພັກ.

ບັນດາ​ອົງການ​ທີ່​ພັກ​ແລະລັດ​ມອບ​ໝາຍ​ໃຫ້​ຊີ້​ນຳ ​ແລະ ຄຸ້ມ​ຄອງ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ (ຄະນະໂຄສະນາອົບຮົມ​ສູນ​ກາງ, ກະຊວງ​ວັດທະນະທຳ, ກິລາ ​ແລະ ທ່ອງ​ທ່ຽວ ​ແລະ ຢູ່ທ້ອງ​ຖິ່ນ​ແມ່ນ ​ຄະນະ​ໂຄສະນາ​ອົບຮົມ​ແຂວງ, ເມືອງ, ເທດສະບານເມືອງ), ກໍ່ຕ້ອງການ​ສ້າງກົງຈັກ ​ແລະ ຖັນແຖວພະນັກງານ​ ໃຫ້​ສອດຄ່ອງ​ກັບລະດັບ​ວຽກ​ງານ, ຫຼີກລ່ຽງສະພາບຂາດຄຸນສົມບັດ, ຂາດຄວາມສາມາດ, ອ່ອນແອໃນຄວາມກ້າຫານ ແລະ ວິທີການ, ເມື່ອປະເຊີນກັບສະຖານະການທີ່ສັບສົນແລະອ່ອນໄຫວກໍ່ກະວົນກະວາຍ, ຖືກຕົກໃນທ່າຮັບ, ລົ້ມໄປທາງຂວາຫຼືຊ້າຍ.

ເພີ່ມທະວີການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງພັກ; ກີດກັ້ນແລະຍູ້ຖອຍຄວາມເສື່ອມໂຊມທາງດ້ານແນວຄິດການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ວິຖີຊີວິດ, ປະກົດການ “ຫັນປ່ຽນຕົນເອງ”, “ປ່ຽນແປງຕົນ” ຢູ່ພາຍໃນ. ສຸມໃສ່ການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ, ໂດຍສະເພາະພະນັກງານລະດັບຍຸດທະສາດ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ໃຫ້ມີຄຸນສົມບັດ ຄວາມສາມາດ ແລະກຽດສັກສີພໍຽງພໍ ແລະ ທຽບເທົ່າກັບລະດັບໜ້າທີ່.

ທີສີ່, ພັກນຳພາຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ດ້ວຍວຽກງານກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ

ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ການກຳສະພາບການ, ຕິດຕາມການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງພັກແລະສະມາຊິກພັກ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ພະນັກງານຫຼັກແຫຼ່ງ, ຜູ້ເປັນຫົວໜ້າຂອງອົງການວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ເພື່ອເປັນເຈົ້າການໃນການກີດກັ້ນ, ກວດພົບ, ກວດກາເມື່ອມີສັນຍານຂອງການລະເມີດຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ, ຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນຂອງການລະເມີດ, ເພື່ອປ້ອງກັນການລະເມີດແຜ່ລາມຈາກບຸກຄົນໜຶ່ງໄປຫາຫຼາຍຄົນ, ຈາກຮ້າຍແຮງໜ້ອຍໄປຫາຮ້າຍແຮງຫຼາຍ.

ເພີ່ມທະວີການເກັບກຳສະພາບການ, ເອົາໃຈໃສ່ການໂຄສະນາ, ຂົນຂວາຍ, ສົນທະນາ, ຊັກຊວນເກ້ຍກ່ອມ, ແຕ່ດ້ານອື່ນ ຕ້ອງຈັດການຢ່າງເຂັ້ມງວດກັບອົງການພັກແລະສະມາຊິກພັກໃນໜ່ວຍງານວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ທີ່ລະເມີດໂຄງການການເມືອງ, ກົດລະບຽບ, ມະຕິ, ຄຳສັ່ງ, ຂໍ້ກຳນົດຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ ແລະ ການກະທຳທີ່ປ່ອຍມືໃຫ້ ຫຼືປົກປິດຂໍ້ບົກພ່ອງ, ການລະເມີດຂອງອົງການພັກແລະສະມາຊິກພັກ. ເຜີຍແຜ່ຜົນຂອງການຈັດການກັບການລະເມີດ ຕາມຊ່ອງທາງຂໍ້ມູນຂ່າວສານທີ່ເໝາະສົມຕາມລະບຽບການ.

ສ້າງ​ແລະປັບປຸງກົດ​ລະບຽບ​​ຂອງ​ພັກ​ໃຫ້​ສົມບູນ ເພື່ອຍົກສູງຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິພາບ ແລະປະສິດທິຜົນ ຂອງວຽກງານກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ, ປະຕິບັດລະບຽບວິໄນຂອງພັກ ໃນອົງການວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ຕາມລະບຽບການຂອງພັກ (4).

​ເມື່ອ​ພິຈາລະນາ​ແລະປະຕິບັດ​ວິ​ໄນ​ຕໍ່​ອົງການ​ພັກ ​ແລະ ສະມາຊິກ​ພັກ​ໃນ​ອົງການ​ວັດທະນະທຳ​ແລະສິລະ​ປະ, ຈະຕ້ອງ​ຫຼີກ​ລ່ຽງ​ທ່າ​ອຽງ 2 ປະການ​ຄື: ປ່ອຍປະລະເຫຼີງ, ຍອມຕາມໃຈ, ອ່ຽງ​ຂວາ, ເຄິ່ງໆ​ກາງໆ, ຫລືວ່າ ກົນຈັກຕາຍຕົວ, ບີບບັງຄັບ, ຫຍາບຄາຍ, ອ່ຽງຊ້າຍ.

ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການຄົ້ນຄວ້າ, ຊີ້ແຈງບັນຫາທິດສະດີ ແລະ ພຶດຕິກຳ ທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນການກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນຂອງພັກ ຢູ່ບັນດາອົງການວັດທະນະທໍາແລະສິລະປະ, ສະເໜີການເພີ່ມເຕີມ ແລະປັບປຸງລະບຽບການກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນຂອງພັກ.

ທີຫ້າ, ພັກນຳພາຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ດ້ວຍການເປັນແບບຢ່າງຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ

ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະວິລະປະ, ບົດບາດຂອງການເປັນແບບຢ່າງຂອງຄະນະ​ພັກ, ອຳນາດ​ການ​ປົກຄອງ, ອົງຄະນະມະຫາຊົນ, ຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກ​ພັກ, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ຜູ້​ນຳ ​ແລະ ​ບຸກຄົນ​ວັດທະນະທຳ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ ​ແລະ ມີ​ອິດ​ທິພົນ​ທີ່​ເປັນ​ສະມາຊິກ​ພັກນັ້ນ ​ມີຄວາມ​ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ.

ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ, ໂດຍສະເພາະ ພະນັກງານການນຳໃນອົງການວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ຕ້ອງມີແນວຄວາມຄິດ ຄວາມກ້າຫານທາງການເມືອງທີ່ໜັກແໜ້ນ, ເກ່ງໃນວິຊາອາຊີບ, ອຸທິດຄວາມສາມາດ, ການປູກຝັງແລະການຝຶກອົບຮົມດ້ານຈັນຍາບັນ ແລະວິຖີຊີວິດ; ​ເຂັ້ມ​ງວດ​ກັບ​ຕົນ​ເອງ, ຮັກສາ​ຫຼັກການ​ປະຊາທິປະ​ໄຕ, ທ່ຽງ​ທຳ, ພາວະວິໄສ ແລະ ​ໂປ່​ງ​ໃສ​ ໃນ​ການ​ເຮັດ​ວຽກ, ​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນ​ ການ​ນຳ​ໃຊ້ ​ແລະປະເມີນຜົນພະນັກງານ. ສືບ​ຕໍ່​ຮ່ຳຮຽນ, ບຳລຸງ​ສ້າງ, ຝຶກ​ຝົນ​ຫຼໍ່ຫຼອມ​ຈັນ​ຍາ​ບັນ​ປະຕິວັດ; ຊື່ສັດ, ງ່າຍດາຍ, ກົງໄປກົງມາ, ຈິງໃຈ, ມີມະນຸດສະທໍາ ແລະ ກ້າວຫນ້າ.

ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບເປັນແບບຢ່າງ ໃຫ້ແກ່ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ, ປັນຍາຊົນ ແລະ ສິລະປິນ. ນັກປະພັນແລະສິລະປິນຫຼາຍຄົນເປັນ “ບຸກຄົນສາທາລະນະ”, ດັ່ງນັ້ນ ການເປັນແບບຢ່າງທີ່ດີທາງດ້ານແນວຄິດການເມືອງ, ຈັນຍາບັນວິຊາຊີບ, ວິຖີຊີວິດ ແລະອື່ນໆ ມີຄວາມໝາຍທີ່ສຳຄັນ, ມີອໍານາດແຜ່ຫຼາຍ ແລະມີຜົນກະທົບທາງບວກຕໍ່ສັງຄົມ ແລະ ໃນທາງກັບກັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ, ນັກປະພັນແລະສິລະປະ ຕ້ອງວາງຕົນຢູ່ໃນລະບຽບວິໄນຂອງອົງການ, ຕ້ານການກະທຳທີ່ລະເມີດແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະ ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດຢ່າງເດັດຂາດ; ບຸກຄະລິກລັກສະນະສ້າງສັນ ແລະ ເສລີພາບທາງສິລະປະ ຈະຕ້ອງບໍ່ຂັດຕໍ່ຜົນປະໂຫຍດລວມ ຫຼືຂັດຕໍ່ກົດລະບຽບຂອງພັກແລະລັດ; ເປັນຜູ້ນຳໜ້າໃນການປົກປັກຮັກສາຮາກຖານແນວຄິດຂອງພັກ, ຕໍ່ສູ້ເພື່ອປະຕິເສດທັດສະນະທີ່ຜິດ ແລະຖ້ອຍທຳນອງບິດເບືອນແລະເປັນສັດຕູ, ເມື່ອເຫັນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແມ່ນຕ້ອງປົກປ້ອງຢ່າງເດັດດ່ຽວ, ເມື່ອເຫັນສິ່ງທີ່ຜິດແມ່ນຕ້ອງຕໍ່ສູ້ຢ່າງດຸເດືອດ, ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ກອງກໍາລັງທີ່ເປັນສັດຕູ ປະຕິການ “ກະທົບໃຫ້ປ່ຽນແປງ”, ແລະພວກສວຍໂອກາດທາງການເມືອງມາລໍ້ລວງທ່ານ.

ວັດທະນະທຳແລະສິລະປະມີລັກສະນະສະເພາະ, ດັ່ງນັ້ນ ນອກຈາກແບບວິທີນຳພາທົ່ວໄປແລ້ວ ແບບວິທີການນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ຂົງເຂດວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ກໍ່ມີວິທີການນຳພາສະເພາະ, ຮັກສາຫຼັກການການຈັດຕັ້ງ ແລະການເຄື່ອນໄຫວຂອງພັກ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຄວາມຈິງໃຈ ຄວາມເຄົາລົບ ຄວາມໄຫວພິບ ເພື່ອ​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ແລະ​ສາມັກຄີ​ກອງກຳລັງທາງ​ວັດທະນະທຳແລະສິລະ​ປະ​ເປັນ​ຈຳນວນ​ຫຼາຍ ​ທີ່​ເຕົ້າ​ໂຮມ​ຢູ່ອ້ອມຂ້າງ​ພັກ, ສ້າງ​ເງື່ອນ​ໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍ ​ແລະ ສະ​ພາບ​ແວດ​ລ້ອມເສລີພາບທີ່ສ້າງສັນ, ປຸກຕື່ນ​ຄວາມ​ສາມາດ​ປະດິດ​ສ້າງ ​ເພື່ອ​ຜະລິດ​ຜົນງານສິລະປະ​ວັດທະນະທຳທີ່​ຍິ່ງ​ໃຫຍ່ຫຼາຍຂຶ້ນເລື່ອຍໆ, ຫຼໍ່ລ້ຽງ ​ແລະ​ເສີມສ້າງວີ​ຊີວິດ​ດ້ານ​ຈິດ​ໃຈ​ສັງຄົມ, ສົມ​ກັບ​ພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ ​ແລະ ພັດທະນາ​ປະ​ເທດ ພາຍໃຕ້ການນຳພາ​ຂອງ​ພັກ./.

-------------------------

(1) ໜັງສືພິມ ກື໋ວກວັກ (ກູ້ຊາດ), ສະບັບທີ 416, ອອກວັນທີ 25 ພະຈິກ 1946

(2), (3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XIII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ I, ໜ້າ 143, 146

(4) ເຊັ່ນ: ກົດລະບຽບສະບັບເລກທີ 22-QD/TW, ລົງວັນທີ 28 ກໍລະກົດ 2021, “ກ່ຽວກັບວຽກງານກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນຂອງພັກ”; ກົດລະບຽບສະບັບເລກທີ 37-QĐ/TW, ລົງວັນທີ 25 ຕຸລາ 2021, “ກ່ຽວກັບການປະຕິບັດກົດລະບຽບສະບັບເລກທີ 22-QĐ/TW, ກ່ຽວກັບວຽກງານກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນຂອງພັກ”...

- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1014 (ເດືອນພຶດສະພາ 2023)