ຄວາມຄິດສ້າງສັນທາງທິດສະດີຂອງພັກ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ
ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່
ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງ ຢ້ຽນຢາມຄອບຄົວທີ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຕໍ່ການປະຕິວັດຢູ່ບ້ານສາງ, ຕາແສງກວາງຈ້ຽວ, ເມືອງ ເມື່ອງລ້າດ, ແຂວງແທງຮ້ວາ _ພາບ: TTXVN
ທິດສະດີກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມມີຕໍາແໜ່ງສໍາຄັນ ມີບົດບາດທີ່ກວມລວມ ໃນລະບົບທິດສະດີການເມືອງ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຮູບແບບໂດຍລວມ, ຄຸນລັກສະນະທາດແທ້ຂອງລະບອບການເມືອງ ທີ່ຕິດກັບເປົ້າໝາຍ, ແບບວິທີ ແລະ ເສັ້ນທາງພັດທະນາປະເທດ. ມີຕໍາແໜ່ງສໍາຄັນເພາະທິດສະດີນີ້ຄວບຄຸມສາຂາຍ່ອຍອື່ນໆຂອງທິດສະດີການເມືອງ; ມີບົດບາດທີ່ກວມລວມ ເພາະມັນອອກແບບຮູບແບບຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ແລະ ວາງເສັ້ນທາງປະຕິບັດ ເຮັດໃຫ້ຮູບແບບນັ້ນກາຍເປັນຈິງເທື່ອລະກ້າວໃນແຕ່ລະໄລຍະ, ແຕ່ລະບາດກ້າວການພັດທະນາ.
ຄຸນລັກສະນະພິເສດຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ
ການກຳນົດຮູບແບບຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມທີ່ມີຄຸນລັກສະນະໂຄງສ້າງທີ່ສະທ້ອນເຖິງຄຸນນະພາບການພັດທະນາຂອງຕົວແບບໃນຮູບແບບທີ່ສົມບູນໃນອະນາຄົດນັ້ນ ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາທິດສະດີພື້ນຖານ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຄວາມສັບສົນ, ເຊິ່ງຍາມໃດພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກໍໄດ້ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາ ຮ່ວມກັບຄວາມກ້າວໜ້າທາງແນວຄິດແລະການຮັບຮູ້.
ກ່ອນໜ້ານີ້, ບັນດາຜູ້ກໍ່ຕັ້ງລັດທິສັງຄົມນິຍົມວິທະຍາສາດ ພຽງແຕ່ໄດ້ໃຫ້ໂຄງຮ່າງການຄາດຄະເນພື້ນຖານບາງປະການ ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍອີງໃສ່ການວິເຄາະຮູບຖານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມທີ່ມະນຸດໄດ້ຜ່ານພົ້ນໄປແລ້ວໃນປະຫວັດສາດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຂໍ້ຈໍາກັດທີ່ຈໍາເປັນຕ້ອງ “ປະຂ້າມ” ລະບອບທຶນນິຍົມ. ການພັດທະນາຕົວຈິງຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ລັດທິສັງຄົມນິຍົມມີເນື້ອແທ້ແລະເປົ້າໝາຍທີ່ເປັນເອກະພາບກັນ, ແຕ່ຮູບແບບການພັດທະນາໃນໄລຍະປ່ຽນຜ່ານມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍແລະອຸດົມສົມບູນ, ເພາະວ່າ ມັນຖືກຄວບຄຸມໂດຍລະດັບການພັດທະນາ, ຈຸດພິເສດສະເພາະທາງປະຫວັດສາດແລະວັດທະນະທຳ ຂອງແຕ່ລະຊາດ-ປະເທດຊາດ.
ບົນພື້ນຖານລັດທິວັດຖຸນິຍົມສັດຈະວິພາກ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ເຂົ້າເຖິງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຈາກຫຼາຍດ້ານທີ່ຕ່າງກັນ: ຈາກລັດທິຮັກຊາດແລະຄວາມປາດຖະໜາໃນການປົດປ່ອຍປະເທດຊາດ, ຈາກທັດສະນະທາງສິນລະທໍາ, ຈາກທັດສະນະທາງວັດທະນະທໍາ, ຈາກລັດທິມະນຸດນິຍົມ. ເພິ່ນໄດ້ສ້າງລັກສະນະລັດທິສັງຄົມນິຍົມຄືລະບອບການປົກຄອງທີ່ສະທ້ອນເຖິງຄຸນນະພາບຂອງການພັດທະນາໃໝ່, ລະດັບການພັດທະນາໃໝ່ທີ່ດີເດັ່ນຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍລັກສະນະມະນຸດນິຍົມທີ່ສູງສົ່ງ. “ມີພຽງລັດທິກອມມູນິດເທົ່ານັ້ນທີ່ກອບກູ້ມະນຸດຊາດໄດ້ ແລະ ນຳເອົາເສລີພາບ, ຄວາມສະເໝີພາບ, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມສາມັກຄີ, ຄວາມກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນ ມາໃຫ້ທຸກຄົນໃນໂລກ ໂດຍບໍ່ຈຳແນກເຊື້ອຊາດແລະຕົ້ນກໍາເນີດ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ທຸກຄົນ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນມີຄວາມສະຫງົບ, ຄວາມສຸກກາຍ ສະບາຍໃຈ”(2). ເພິ່ນຢືນຢັນວ່າ: “ບໍ່ມີລະບອບສັງຄົມໃດທີ່ເຄົາລົບມະນຸດ,ເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງດູແລຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການນັ້ນຢ່າງດີ ເທົ່າກັບລະບອບສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຄອມມູນິດນິຍົມ”(3).
ສຳລັບຫວຽດນາມ, ລັດທິສັງຄົມນິຍົມແມ່ນເສັ້ນທາງການພັດທະນາທີ່ຫຼີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ເຊິ່ງນຳໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ “ແນໃສ່ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ, ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນມີວຽກເຮັດງານທຳ, ມີເຄື່ອງກິນດິນຢູ່ ມີຊີວິດທີ່ອີ່ມໜຳສຳລານ ແລະຜາສຸກ”(4). ບັນດາຜົນງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມໃນເກືອບສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ ຍິ່ງພິສູດໃຫ້ເຫັນເຖິງຄຸນຄ່າ ແລະ ຄວາມມີຊີວິຊີວາຂອງແນວຄິດຂອງປະທານໂຮ່ຈິມິນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ແນວຄິດກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ນັບແຕ່ເມື່ອລິເລີ່ມການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ບໍ່ແມ່ນການປ່ຽນເປົ້າໝາຍສັງຄົມນິຍົມແຕ່ຢ່າງໃດ ແຕ່ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ເປົ້າໝາຍນັ້ນໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທີຜົນ ດ້ວຍບັນດາທັດສະນະທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ບັນດາຮູບການ, ກ້າວເດີນ ແລະ ມາດຕະການທີ່ເໝາະສົມ.
ຄວາມຄິດສ້າງສັນທາງທິດສະດີຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມສະແດງອອກໃນການກຳນົດຮູບແບບລັດທິສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ດ້ວຍ 6 ຄຸນລັກສະນະ, ນັ້ນແມ່ນ: 1- ປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານເປັນເຈົ້າຂອງ; 2- ມີພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີການພັດທະນາສູງໂດຍອີງໃສ່ກຳລັງການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ລະບອບກຳມະສິດສ່ວຍລວມກ່ຽວກັບພາຫະນະການຜະລິດຕົ້ນຕໍ; 3- ມີວັດທະນະທໍາທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ; 4- ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກການກົດຂີ່ ຂູດຮີດ ຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳ, ເຮັດວຽກຕາມຄວາມສາມາດ, ຊົມໃຊ້ຕາມການອອກແຮງງານ, ມີຊີວິດທີ່ພໍພຽງ, ມີເສລີພາບ, ມີຄວາມສຸກ, ແລະ ມີເງື່ອນໄຂໃນການພັດທະນາຕົນເອງຢ່າງຮອບດ້ານ; 5- ທຸກຊົນເຜົ່າໃນປະເທດສະເໝີພາບ, ສາມັກຄີ, ຊ່ວຍເຫຼືອກັນກ້າວໜ້າໄປດ້ວຍກັນ; 6- ມີການພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະ ຮ່ວມມືກັບປະຊາຊົນທຸກປະເທດໃນໂລກ. ນີ້ແມ່ນບັນດາຄຸນລັກສະນະໂຄງສ້າງທີ່ສະທ້ອນເຖິງທາດແທ້ ຫຼື ເປົ້າໝາຍພື້ນຖານ, ຄຸນນະພາບການພັດທະນາຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ເຊິ່ງປະຊາຊົນຫວຽດນາມມານະພະຍາຍາມສ້າງ ແລະ ມຸ່ງໄປເຖິງ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ແມ່ນຄວາມເປັນຈິງຂອງຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ນັ້ນເອງ ທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈແລະຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ. ດັ່ງນັ້ນ, ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາປີ 2011) ໄດ້ເພີ່ມເຕີມ ແລະພັດທະນາເປັນ 8 ຄຸນລັກສະນະພິເສດຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ: “ສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມທີ່ປະຊາຊົນເຮົາກໍ່ສ້າງນັ້ນແມ່ນສັງຄົມທີ່: ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳແລະອາລະຍະທຳ; ໂດຍປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ; ມີພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ພັດທະນາສູງ ທີ່ອີງໃສ່ກຳລັງການຜະລິດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ການພົວພັນການຜະລິດກ້າວໜ້າທີ່ເໝະສົມ; ມີວັດທະນະທໍາທີ່ກ້າວຫນ້າ ແລະເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ; ປະຊາຊົນມີຊີວວິດທີ່ກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນ, ມີເສລີພາບ ແລະຄວາມສຸກ, ມີເງື່ອນໄຂການພັດທະນາຮອບດ້ານ; ບັນດາຊົນເຜົ່າໃນຊຸມຊົນຫວຽດນາມມີຄວາມສະເໝີພາບ, ສາມັກຄີ, ເຄົາລົບ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນແລະກັນ ເພື່ອການພັດທະນາຮ່ວມກັນ; ມີລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ ໂດຍພັກກອມມູນິດນຳພາ; ມີການພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະການຮ່ວມມື ກັບບັນດາປະເທດໃນທົ່ວໂລກ”(5).
ເມື່ອທຽບກັບໂຄງການການເມືອງປີ 1991 ແລ້ວ ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ມີການເພີ່ມເຕີມ 2 ຄຸນລັກສະນະພິເສດໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະອາລະຍະທຳ” ແລະ “ມີລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ ໂດຍພັກກອມມູນິດນຳພາ”. ດ້ວຍ 8 ຄຸນລັກສະນະພິເສດນີ້, ລັດທິສັງຄົມນິຍົມທີ່ປະຊາຊົນຫວຽດນາມສູ້ຊົນເພື່ອສ້າງສານັ້ນແມ່ນ “ສັງຄົມທີ່ການພັດທະນາແມ່ນເພື່ອປະຊາຊົນຢ່າງແທ້ຈິງ, ບໍ່ສະແຫວງຫາກຳໄລທີ່ຂູດຮີດແລະຢຽບຍ່ຳກຽດສັກສີຂອງມະນຸດ” (6). ນີ້ກໍແມ່ນຮູບແບບສັງຄົມນິຍົມ “ທີ່ມຸ່ງສູ່ຄຸນຄ່າທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ມະນຸດອາລະຍະທຳ, ອີງບົນພື້ນຖານຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງທົ່ວສັງຄົມ ສອດຄ່ອງກັບຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງຜູ້ຄົນ, ມັນແຕກຕ່າງທາງດ້ານຄຸນນະພາບ ກັບບັນດາສັງຄົມທີ່ແກ່ງແຍ້ງເພື່ອຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວລະຫວ່າງບຸກຄົນແລະກຸ່ມ”(7). ພ້ອມກັນກັບການພັດທະນາຂອງກິດຈະກຳການປ່ຽນແປງໃໝ່, ນອກຈາກການກຳນົດບັນດາຄຸນລັກສະນະທີ່ເປັນທາດແທ້ແລະແກ່ນສານຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢ່າງຈະແຈ້ງແລ້ວ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນັບມື້ນັບມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຄົບຖ້ວນກວ່າເກົ່າ ກ່ຽວກັບສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແບບວິທີການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ໃນແຕ່ລະຂັ້ນຕອນການພັດທະນາປະເທດຕາມກົດເກນພາວະວິໄສ.
ບັນດາຄຸນລັກສະນະຂອງຮູບແບບລັດທິສັງຄົມນິຍົມສະທ້ອນເຖິງເປົ້າໝາຍທີ່ເປັນທາດແທ້ຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມທີ່ລະບຸໄວ້ໃນໂຄງການການເມືອງ ນັ້ນ ໄດ້ກາຍເປັນຄັນທົງທີ່ເຕົ້າໂຮມກຳລັງແຮງທົ່ວປວງຊົນທັງຊາດ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີສາກົນ ເພື່ອກໍ່ສ້າງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ. ນັ້ນແມ່ນເປົ້າໝາຍທີ່ປະກອບດ້ວຍອຸດົມຄະຕິວິທະຍາສາດ ແລະ ແຮງຈູງໃຈສິນທຳ, ເພື່ອຊາດທີ່ຍືນຍົງ ປະເທດທີ່ພັດທະນາ, ໃຫ້ປະຊາຊົນມີຊີວິດທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ມີເສລີພາບ ແລະ ມີຄວາມສຸກ, ເພື່ອຄວາມກ້າວໜ້າທາງສັງຄົມແລະມະໂນທຳ, ເພື່ອກຽດສັກສີຂອງມະນຸດ, ເພື່ອໂລກທີ່ດີກວ່າ.
ຍ້ອນມີອຸດົມຄະຕິວິທະຍາສາດ ດັ່ງນັ້ນ ເປົ້າໝາຍປາຍທາງໄດ້ຮັບການພິສູດຢັ້ງຢືນໂດຍຫຼັກຖານວິທະຍາສາດ, ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າທັດສະນະອັດຕະວິໄສ ຄຳພີຕາຍຕົວໃນເມື່ອກ່ອນ; ຍ້ອນມີແຮງຈູງໃຈສິນທຳ ດັ່ງນັ້ນລັດທິສັງຄົມນິຍົມຈຶ່ງມຸ່ງເປົ້າໄປທີ່ຄຸນຄ່າທີ່ສູງສົ່ງແລະສວຍງາມ ເຊິ່ງແຕກຕ່າງຈາກແຮງຈູງໃຈໃນຜົນປະໂຫຍດຕົວເອງ, ການກະທຳອຽງໄປຕາມກາລະສະໄໝ ແລະ ການສວຍໂອກາດ. ຄຸນລັກສະນະຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນີ້ ບໍ່ພຽງແຕ່ສະແດງອອກໃນຮູບແບບໂຄງສ້າງອັນສົມບູນ ທີ່ຕ້ອງມຸ່ງເນັ້ນໄປທີ່ອະນາຄົດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໃຫ້ເປັນຮູບປະທຳ ເປັນຮູບຮ່າງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ໃນຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດຊາດ, ເຊິ່ງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບຄຳຢືນຢັນຈາກຄຸນນະພາບຊີວິດທີ່ດີຂຶ້ນໃນແຕ່ລະມື້ ໂດຍຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ກຳລັງແຮງຊ້ອນແຝງ, ກຽດສັກສີ ແລະ ສະຖານະຂອງປະເທດທີ່ໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ.
ຄວາມແຊກຊ້ອນທີ່ສັບສົນ ແລະ ການຕໍ່ສູ້ທີ່ລຳບາກຍາວນານ
ລະຫວ່າງອັນເກົ່າກັບອັນໃໝ່, ຄວາມກ້າວໜ້າກັບຄວາມຫຼ້າຫຼັງຖົດຖອຍ
ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ
ກ່ອນການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນວ່າ ສະໄໝຂ້ານຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມແມ່ນຂະບວນການປະຫວັດສາດທີ່ຂ້ອນຂ້າງຍາວນານ, ຕ້ອງຜ່ານຫຼາຍຂັ້ນຕອນ ດ້ວຍບັນດາບາດກ້າວລະຫວ່າງກາງ; ດັ່ງນັ້ນ, ພັກຈຶ່ງໄດ້ມີແນວຄິດຮ້ອນຮົນຟ້າວຟັ່ງ, ອັດຕະວິໄສ, ເຈດຈຳນົງນິຍົມ, ບັງຄັບຄວາມເປັນຈິງໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບບັນດາຄຸນລັກສະນະຂອງສັງຄົມນິຍົມໃນຮູບແບບຂອງໂຄງສ້າງທີ່ສົມບູນແຫ່ງອະນາຄົດ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 6 ຂອງພັກ (ເດືອນທັນວາ 1986), ໃນເມື່ອລິເລີ່ມແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກໄດ້ເອົາຊະນະແນວຄິດ “ເຜົາຂັ້ນຕອນ” ທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງດ້ວຍ “ການຈັດແບ່ງຂັ້ນຕອນ”, “ການກຳນົດບັນດາໄລຍະທາງ” ສໍາລັບສະໄໝຂ້າມຜ່ານທັງໝົດດ້ວຍການຢືນຢັນ: “ສະໄໝຂ້າມຜ່ານຢູ່ປະເທດເຮົາ, ຍ້ອນການກ້າວໂດຍກົງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຈາກການຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ ໂດຍບໍ່ຜ່ານຂັ້ນຕອນການພັດທະນາທຶນນິຍົມນັ້ນ ແນ່ນອນວ່າຈະຕ້ອງຍາວນານ ແລະ ຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກຫຼາຍ. ນັ້ນແມ່ນສະໄໝແຫ່ງການດັດປ່ຽນປະຕິວັດທີ່ເລິກເຊິ່ງ ຮອບດ້ານ ເຖິງຖອງ ເພື່ອແນໃສ່ສ້າງລະບອບສັງຄົມໃໝ່ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ ທັງດ້ານກຳລັງການຜະລິດ, ການພົວພັນການຜະລິດ ແລະ ໂຄງບົນ”(8). ໃນນັ້ນ, “ໄລຍະທາງທຳອິດ” ແມ່ນບາດກ້າວຂ້າມຜ່ານນ້ອຍໃນບາດກ້າວຂ້າມຜ່ານທີ່ໃຫຍ່ ເຊິ່ງມີເປົ້າໝາຍໃນການນຳປະເທດຂອງເຮົາອອກຈາກວິກິດການທາງເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ສ້າງພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝ. ໂຄງການການເມືອງປີ 1991 ໄດ້ລະບຸ: “ການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາແມ່ນຂະບວນການທີ່ຍາວນາມ, ຜ່ານຫຼາຍໄລຍະທາງ. ເປົ້າໝາຍຂອງໄລຍະທາງທຳອິດນີ້ແມ່ນ: ຜ່ານການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຮອບດ້ານ, ສັງຄົມຈະເຂົ້າສູ່ສະພາວະໝັ້ນຄົງ, ສ້າງທ່ວງທ່າການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວໃນໄລຍະທາງຕໍ່ໄປ”.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 9 ຂອງພັກ (ເດືອນເມສາ 2001), ບົນພື້ນຖານການສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳຕົວຈິງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນ 15 ປີ, ໄດ້ ກຳນົດທາງປະລິມານ ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຕ້ອງ “ປະຂ້າມ”, ກຳນົດທາງຄຸນຄ່າ ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຕ້ອງ “ສືບທອດ” ຈາກລັດທິທຶນນິຍົມ ເພື່ອປະຕິບັດການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ: “ທາງຂຶ້ນຂອງປະເທດເຮົາແມ່ນການພັດທະນາແບບຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍບໍ່ຜ່ານລະບອບທຶນນິຍົມ, ໝາຍຄວາມວ່າ ບໍ່ຜ່ານການຈັດຕັ້ງຕໍາແໜ່ງປົກຄອງ ຂອງການພົວພັນການຜະລິດ ແລະ ໂຄງບົນທຶນນິຍົມ, ແຕ່ດູດຊຶມແລະສືບທອດບັນດາຜົນງານທີ່ມະນຸດຊາດບັນລຸໄດ້ ພາຍໃຕ້ລະບອບທຶນນິຍົມ, ໂດຍສະພາະຢ່າງຍິ່ງ ຄວາມສຳເລັດທາງດ້ານວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ເພື່ອພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດຢ່າງວ່ອງໄວ, ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ທັນສະໄໝ”(9); ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຢືນຢັນວ່າ “ການກໍ່ສ້າງສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມໂດຍບໍ່ຜ່ານລະບອບທຶນນິຍົມ, ສ້າງການປ່ຽນແປງທາງດ້ານຄຸນນະພາບຂອງສັງຄົມໃນທຸກຂົງເຂດ ແມ່ນພາລະກິດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແລະສັບສົນທີ່ສຸດ, ດັ່ງນັ້ນ ຕ້ອງຜ່ານສະໄໝຂ້າມຜ່ານທີ່ຍາວນານ ດ້ວຍຫຼາຍໄລຍະທາງ, ຫຼາຍຮູບການຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ທີ່ມີລັກສະນະຂ້າມຜ່ານ”(10). ຄວາມສະຫຼັບສັບຊ້ອນ, ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຄວາມສັບສົນຂອງສະໄໝຂ້າມຜ່ານ ໄດ້ຮັບການຊີ້ແຈງໂດຍສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງ ວ່າ: “ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານ, ບັນດາປັດໄຈສັງຄົມນິຍົມໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງ, ຈັດຕັ້ງຂຶ້ນ ແລະ ພັດທະນາ ໃນຄວາມແຊກຊ້ອນແລະແກ່ງແຍ້ງກັນ ກັບບັນດາປັດໄຈທີ່ບໍ່ແມ່ນສັງຄົມນິຍົມ, ລວມທັງບັນດາປັດໄຈທຶນນິຍົມໃນບາງຂົງເຂດ. ຄວາມແຊກຊ້ອນ ແລະ ແກ່ງແຍ້ງກັນນີ້ ນັບມື້ນັບສັບສົນແລະດຸເດືອດໃນເງື່ອນໂຂຂອງກົນໄກຕະຫຼາດ ແລະການເປີດປະຕູປະເທດເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ”(11).
ດ້ວຍຜົນສໍາເລັດທາງທິດສະດີໃນປະຈຸບັນ, ການຈັດແບ່ງສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄດ້ຖືກກໍານົດເປັນ: “ໄລຍະທາງທີໜຶ່ງ” ມີໜ້າທີ່ສ້າງສະຖານະທີ່ໜັກແໜ້ນໝັ້ນຄົງ ເພື່ອກະກຽມພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການເລັ່ງລັດການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະທັນສະໄໝ - “ໄລຍະທາງທີ່ສອງ” ຂອງສະໄໝຂ້າມຜ່ານ - ເພື່ອນຳປະເທດເຮົາໃຫ້ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກສະພາບດ້ອຍພັດທະນາ ແລະ ໂດຍພື້ນຖານກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳ. ແຜນການເບື້ອງຕົ້ນຂອງພັກແມ່ນ ຈະສຳເລັດໂດຍພື້ນຖານເປົ້າໝາຍຂອງ “ໄລຍະທາງທີ 2” ໃນປີ 2020, ແຕ່ຍ້ອນເຫດຜົນຫຼາຍປະການ ພວກເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງປັບເສັ້ນທາງ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກໄດ້ກຳນົດເປົ້າໝາຍຮອດປີ 2025 ຫວຽດນາມເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີອຸດສາຫະກຳຕາມທິດທັນສະໄໝ, ມີລາຍໄດ້ຕໍ່ຫົວຄົນຫຼາຍກວ່າລະດັບລາຍໄດ້ປານກາງຕໍ່າ; ຮອດປີ 2030 ເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາ ທີ່ມີອຸດສາຫະກຳພັດທະນາ, ມີລາຍໄດ້ຕໍ່ຫົວຄົນປານກາງສູງ; ຮອດປີ 2045 ກາຍເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ, ມີລາຍໄດ້ສູງ, ເຊິ່ງເປັນການສະແດງອອກເຖິງການປັບແຜນງານແຫ່ງການເລັ່ງລັດການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ທັນສະໄໝ, ແລະກຳນົດເນື້ອໃນສຳລັບເສັ້ນທາງ “ຫຼັງອຸດສາຫະກຳ” ແມ່ນການສູ້ຊົນເພື່ອເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ.
ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ຂອງພັກກຳນົດ: “ການກ້າວຂຶ້ນສັງຄົມນິຍົມແມ່ນຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາຂອງປະຊາຊົນພວກເຮົາ, ເປັນການເລືອກທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ແລະ ປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ສອດຄ່ອງກັບທ່າອ່ຽງການພັດທະນາຂອງປະຫວັດສາດ... ນີ້ແທ່ນຂະບວນການປະຕິວັດທີ່ເລິດເຊິ່ງ ເຖິງຖອງ, ແມ່ນການຕໍ່ສູ້ທີ່ສັບສົນ ລະຫວ່າງສິ່ງເກົ່າກັບສິ່ງໃໝ່ ເພື່ອສ້າງການປ່ຽນແປງທາງດ້ານຄຸນນະພາບ ໃນທຸກຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມ ໂດຍຈຳເປັນຕ້ອງຜ່ານສະໄໝຂ້າມຜ່ານທີ່ຍາວນນານ ດ້ວຍຫຼາຍຂັ້ນຕອນການພັດທະນາ, ຫຼາຍຮູບແບບການຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ທີ່ປະສົມປະສານກັນ”(12).
ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມຮັບຮູ້ດ້ານທິດສະດີກ່ຽວກັບສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມໃນຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ນັບມື້ນັບສົມບູນ. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມສືບຕໍ່ຢືນຢັນວ່າ ການປະຕິບັດການຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມໂດຍບໍ່ຜ່ານລະບອບທຶນນິຍົມນັ້ນ ແມ່ນພາລະກິດປະຕິວັດທີ່ຍາວນານ, ຫຍຸ້ງຍາກແລະສັບສົນ; ສະນັ້ນ, ຕ້ອງມີຄວາມອົດທົນໜຽວແໜ້ນ, ບໍ່ອັດຕະວິໄສໃນຕົວ, ບໍ່ຮີບຮ້ອນ; ຕ້ອງເລີ່ມຈາກພຶດຕິກຳຕົວຈິງຂອງປະເທດ ແລະ ເຄົາລົບກົດເກນພາວະວິໄສ, ຫຼີກເວັ້ນຄຳພີຕາຍຕົວ, ເຮັດຕາມແບບເບົ້າ ກົນຈັກແຂງກະດ້າງ.
ທິດທາງກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມໃນຫວຽດນາມ
ທິດທາງກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມໃນຫວຽດນາມແມ່ນເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນ ເຊິ່ງຍາມໃດພັກກໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າຮັບຮູ້ ແລະເພີ່ມເຕີມໃຫ້ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະໄລຍະ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 6 ຂອງພັກ (ປີ 1986) ໄດ້ລະບຸວ່າ ແນວຄິດຊີ້ນຳແຜນການ ແລະ ບັນດານະໂຍບາຍເສດຖະກິດ ແມ່ນປົດປ່ອຍທຸກກຳລັງການຜະລິດທີ່ມີຢູ່, ຂຸດຄົ້ນບັນດາຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນແລະທ່າແຮງຂອງປະເທດ, ນຳໃຊ້ການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກສາກົນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເພື່ອພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດຢ່າງແຂງແຮງ ພ້ອມກັບການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດສັງຄົມນິຍົມ. ເພື່ອປະຕິບັດເປົ້າໝາຍປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງຕາມເສັ້ນທາງສັງຄົມນິຍົມ, ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນ ຕ້ອງປ່ຽນແປງສະຖານະການເສດຖະກິດ - ສັງຄົມທີ່ດ້ອຍພັດທະນາຢ່າງເປັນພື້ນຖານ, ຜ່ານຜ່າທຸກສິ່ງກີດຂວາງໃນການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ.
ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ຂອງພັກກຳນົດທິດທາງພື້ນຖານແມ່ນ: 1- ກໍ່ສ້າງລັດສັງຄົມນິຍົມ, ລັດຂອງປະຊາຊົນ, ໄດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ; ປະຕິບັດສິດປະຊາທິປະໄຕຂອງປະຊາຊົນຢ່າງຄົບຖ້ວນ; 2- ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ, ຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳຕາມທິດທັນສະໄໝ; ຍົກສູງສະມັດຕະພາບຂອງງານຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະ ປັບປຸງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນໃຫ້ດີຂຶ້ນ; ຄ່ອຍໆສ້າງການພົວພັນການຜະລິດສັງຄົມນິຍົມຈາກຕ່ຳເຖິງສູງ ດ້ວຍບັນດາຮູບແບບກຳມະສິດທີ່ຫຼາກຫຼາຍ; 3- ພັດທະນາເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ; 4- ດຳເນີນການປະຕິວັດສົງຄົມນິຍົມໃນຂົງເຂດແນວຄິດແລະວັດທະນະທຳ; 5- ປະຕິບັດນະໂຍບາຍມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ, ປັບປຸງແລະເປີດກວ້າງແນວໂຮມເອກະພາບແຫ່ງຊາດ, ເຕົ້າໂຮມທຸກກອງກຳລັງທີ່ສູ້ຊົນເພື່ອປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ. ປະຕິບັດນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດເພື່ອສັນຕິພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ມິດຕະພາບກັບທຸກປະເທດ; 6- ການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ ແມ່ນສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ; ຍົກສູງສະຕິລະວັງຕົວ, ເພີ່ມທະວີການປ້ອງກັນປະເທດ, ປົກປັກຮັກສາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເມືອງ, ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ, ປ້ອງກັນປະເທດຊາດ ແລະ ປົກປ້ອງບັນດາຜົນງານຂອງການປະຕິວັດ; 7- ກໍ່ສ້າງພັກໃຫ້ສະອາດປອດໃສ, ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານການເມືອງ, ແນວຄິດແລະການຈັດຕັ້ງ ທຽບເທົ່າກັບລະດັບໜ້າທີ່, ຮັບປະກັນໃຫ້ພັກເຮັດຫຼ້ອນໜ້າທີ່ໃນການນຳພາການປະຕິວັດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ.
ສະຫຼຸບສັງລວມ 20 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດໂຄງການການເມືອງປີ 1991, ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ໄດ້ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາທິດທາງທີ່ສຳຄັນ 8 ທິດທາງຄື: 1- ຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳແລະທັນສະໄໝ ໂດຍຕິດກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ປົກປ້ອງຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ ແລະສິ່ງແວດລ້ອມ; 2- ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ; 3- ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າແລະເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ; ກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນ, ຍົກສູງຊີວິດການເປັຍຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າແລະຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ; 4- ຮັບປະກັນປັບປຸງການປ້ອງກັນຊາດ ແລະ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ, ຄວາປອດໄພ, ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມຢ່າງໝັ້ນຄົນ; 5- ປະຕິບັດແນວທາງການຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ສັນຕິພາບ, ມິດຕະພາບ, ການຮ່ວມມື ແລະ ການພັດທະນາ, ເຂົ້າຮ່ວມການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າ; 6- ສ້າງປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ປະຕິບັດມະຫາສາມັກຄີທົ່ວທັງຊາດ, ເພີ່ມທະວີແລະເປີດກວ້າງແນວໂຮມເອກະພາບແຫ່ງຊາດ; 7- ກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ; 8- ກໍ່ສ້າງພັກໃຫ້ສະອາດປອດໃສ, ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ.
ໃນບັນດາທິດທາງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ຄວາມຄິດສ້າງສັນທາງທິດສະດີທີ່ສຳຄັນຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ສະແດງອອກໃນການກຳນົດ 3 ເສົາຄ້ຳຄື: ປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມແມ່ນທາດແທ້ຂອງລະບອບການປົກຄອງຂອງພວກເຮົາ, ທັງເປັນເປົ້າໝາຍ ແລະ ເປັນກຳລັງຊຸກຍູ້ການພັດທະນາຂອງປະເທດ; ເສຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມແມ່ນເຄື່ອງມື ແລະວິທີການປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດ, ພັດທະນາເສດຖະກິດ, ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸແລະເຕັກນິກ ສຳລັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ; ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມແມ່ນຮູບການດີມີ່ສຸດ ທີ່ຮັບປະກັນໃຫ້ອຳນາດລັດແມ່ນຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ປະຕິບັດ, ປົກປ້ອງສິດປະຊາທິປະໄຕຂອງປະຊາຊົນ.
ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນແຕ່ເມື່ອປະເທດເຂົ້າສູ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມຜ່ານບັນດາກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍເນັ້ນວ່າ “ເປັນເສຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ດຳເນີນການຢ່າງເຕັມທີແລະຄົບຊຸດ ຕາມກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິບົມ, ນຳພາໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ; ຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມເພື່ອເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະທດຊາເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ” ສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະໄລຍະການພັດທະນາຂອງປະເທດ”. ຕາມນັ້ນ, ການປັບປຸງລະບຽບລະບອບເສດຖະກິດຕະຫຼາດໃຫ້ສົມບູນ ເປັນໜຶ່ງໃນສາມການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ, ທີ່ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ກຳນົດແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 11. ຈຸດໃໝ່ໃນຄັ້ງນີ້ແມ່ນ ເນື້ອໃນຖືກກຳນົດໃຫ້ກວ້າງແລະລະອຽດສະເພາະກວ່າ, ນັ້ນແມ່ນ “ປັບປຸງລະບຽບລະບອບການພັດທະນາໃຫ້ສົມບູນຄົບຊຸດ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ລະບຽບລະບອບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ”(13).
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງ ໄດ້ເນັ້ນວ່າ: “ການນຳສະເໜີແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ເປັນ ການບຸກທະລຸທາງດ້ານທິດສະດີທີ່ເປັນພື້ນຖານ ແລະ ປະດິດສ້າງຂອງພັກເຮົາ, ເປັນຜົນສຳເລັດທາງດ້ານທິດສະດີທີ່ສຳຄັນ”(14) ຂອງພັກ. ຈຸດປະສົງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມແມ່ນ ພັດທະນາເສດຖະກິດ, ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸແລະເຕັກນິກ ໃຫ້ແກ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ. ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ນຳພາໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ເພື່ອເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ອາລະຍະທຳ”. ນີ້ແມ່ນຮູບແບບເສດຖະກິດໂດຍລວມຂອງເສດຖະກິດຫວຽດນາມໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມ. ຮູບແບບເສດຖະກິດນີ້ຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະພາບ ລະຫວ່າງນະໂຍບາຍເສດຖະກິດ ແລະນະໂຍບາຍສັງຄົມ, ການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ໄປຄຽງຄູ່ກັບການປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ ໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ, ແຕ່ລະນະໂຍບາຍ ແລະໃນຕະຫຼອດຂະບວນການພັດທະນາ. ພຶດຕິກຳຕົວຈິງແຫ່ງການພັດທະນາຮູບແບບເສດຖະກິດນີ້ໄດ້ “ນຳເອົາການປ່ຽນແປງອັນໃຫຍ່ຫຼວງແລະດີທີ່ສຸດມາໃຫ້ປະເທດຊາດໃນ 35 ປີຜ່ານມາ”(15).
ການສະຫຼຸບສັງລວມການກໍ່ສ້າງລັດປະຕິວັດຫວຽດນາມ, ສາມາດໃຫ້ເຫັນວ່າ, ໃນຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ສືບທອດບັນດາຄຸນຄ່າທົ່ວໄປຂອງລັດແຫ່ງອຳກົດໝາຍໃນປະຫວັດສາດມະນຸດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ສ້າງບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງຫວຽດນາມ. ການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການກຳນົດຈາກພັກວ່າ ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າທີ່ສຳຄັນພິເສດ ເພື່ອໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ໃນຂະບວນການກ້າວຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ຢືນຢັນ: “ລັດຂອງພວກເຮົາແມ່ນ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ. ອຳນາດລັດທັງໝົດແມ່ນຂອງປະຊາຊົນ ເຊິ່ງມີຮາກຖານແມ່ນພັນທະພາບລະຫວ່າງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນ ກັບ ຊົນຊັ້ນຊາວນາ ແລະ ຖັນແຖວປັນຍາຊົນ, ນຳໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ອຳນາດລັດເປັນເອກະພາບ, ມີການແບ່ງງານ, ປະສານງານ ແລະ ການຄວບຄຸມລະຫວ່າງບັນດາອົງການ ໃນການປະຕິບັດອຳນາດນິຕະບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ,ອຳນາດຕຸລາການ”(16)
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າ ກ່ຽວກັບບົດບາດ, ຕຳແໜ່ງ, ພາລະ, ໜ້າທີ່ ແລະ ສິດຂອບເຂດ ຂອງອົງການລັດໃນການປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ, ອຳນາດຕຸລາການ ບົນພື້ນຖານບັນດາຫຼັກການອຳນາດກົດໝາຍ, ຮັບປະກັນໃຫ້ອຳນາດລັດເປັນເອກະພາບ, ມີການແບ່ງງານຢ່າງຈະແຈ້ງ, ການປະສານງານຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ແລະ ເພີ່ມທະວີການຄວບຄຸມອຳນາດລັດ. ການດຳເນີນການຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມຕ້ອງເຄົບລົບປະຕິບັດຕາມ “ຫຼັກການອຳນາດກົດໝາຍ” ຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ “ລັດ, ຕະຫຼາດ ແລະ ສັງຄົມ” ໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ, ຈາກນັ້ນ ລັດກຳນົດ, ນຳພາ ແລະ ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທາງດ້ານການເມືອງ, ກົດໝາຍແລະສັງຄົມ ເພື່ອໃຫ້ບັນດານັກເຄື່ອນໄຫວທາງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ດຳເນີນການໄດ້ຢ່າງສະດວກ, ແຂ່ງຂັນກັນຢ່າງສະເໝີພາບ ແລະ ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດ, ຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ແຫຼ່ງກຳລັງ ແລະຂໍ້ດີຂອງຕົນ.
ເພື່ອປະຕິບັດທິດທາງນີ້, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກຳນົດແຈ້ງເປົ້າໝາຍ “ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍທີ່ສ້າງການພັດທະນາ, ຊື່ສັດທ່ຽງທຳ, ການກະທຳ”, “ຖືເອົາສິດແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຖືກກົດໝາຍ ຊອບທຳຂອງປະຊາຊົນ, ຂອງວິສາຫະກິດເປັນຈຸດໜັກໃຈກາງໃນການຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ຮັບປະກັນຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ”(17). ກໍ່ສ້າງລະບົບກົດໝາຍທີ່ສົມບູນ, ທັນການ, ຄົບຊຸດ, ເປັນເອກະພາບ, ເປັນໄປໄດ້, ເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສ ແລະ ໝັ້ນຄົງ.
ພຶດຕິກຳຕົວຈິງແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມແມ່ນຮູບແບບທີ່ດີທີ່ສຸດ ໃນການປະຕິບັດອຳນາດຂອງປະຊາຊົນ, “ແມ່ນເຄື່ອງມືໃນການສະແດງອອກແລະປະຕິບັດສິດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງປະຊາຊົນ, ຮັບປະກັນແລະປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນສ່ວນໃຫຍ່. ຜ່ານການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ, ລັດຮັບປະກັນເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນເປັນອັດຕະພາບຂອງອຳນາດການເມືອງ, ປະຕິບັດຜະເດັດການຕໍ່ການກະທຳທັງໝົດທີ່ລະເມີດຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນ”(18), ຄືທີ່ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງໄດ້ຢືນຢັນ.
ບັນດາທິດທາງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຜົນຂອງການສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳ ແລະ ການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ໂດຍອ້າງອີງຈາກປະສົບການສາກົນ, ຢືນຢັນວ່າ ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຊີ້ແຈງໃຫ້ກະຈ່າງແຈ້ງຫຼາຍຂຶ້ນ ກ່ຽວກັບການຂ້າມຜ່ານ “ທາງອ້ອມ” ຈາກທຶນນິຍົມໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ສອດຄ່ອງກັບລະດັບແລະເງື່ອນໄຂຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ເໝາະສົມກັບທ່າອ່ຽງໃໝ່ຂອງໂລກ.
ບັນດາການພົວພັນທີ່ສຳຄັນໃນຂະບວນການປະຕິບັດ
ການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມໃນຫວຽດນາມ
ໃນຂະບວນການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ສະຫຼຸບ, ຈັດເປັນລະບົບ ແລະ ກຳນົດບັນດາການພົວພັນທີ່ສຳຄັນ ແລະ ນຳສະເໜີເປັນຄັ້ງທຳອິດໃນ ໂຄງການການເມືອງປີ 2011. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 11 ຂອງພັກໄດ້ລະບຸວ່າ, ໃນເມື່ອປະຕິບັດ 8 ທິດທາງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມນັ້ນ ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງການກຳແໜ້ນແລະແກ້ໄຂ 8 ສາຍພົວພັນທີ່ສຳຄັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ຄື: 1- ການພົວພັນລະຫວ່າງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ສະຖຽນລະພາບ ແລະ ການພັດທະນາ; 2- ລະຫວ່າງການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງເສດຖະກິດ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ທາງການເມືອງ; 3- ລະຫວ່າງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ; 4- ລະຫວ່າງການພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ ແລະ ການສ້າງ, ປັບປຸງການພົວພັນການຜະລິດສັງຄົມນິຍົມເທື່ອລະກ້າວ; 5- ລະຫວ່າງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ແລະ ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ; 6- ລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ; 7- ລະຫວ່າງຄວາມເປັນເອກະລາດ,ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ; 8- ລະຫວ່າງພັກນຳພາ, ລັດຄຸ້ມຄອງ, ປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ.
ສະຫຼຸບສັງລວມ 5 ປີແຫ່ງການແກ້ໄຂການພົວພັນທີ່ສຳຄັນເຫຼົ່ານີ້, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 12 ຂອງພັກໄດ້ປັບປຸງສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ” ເປັນການພົວພັນ “ລະຫວ່າງການປະຕິບັດຕາມບັນດາກົດເກນຂອງຕະຫຼາດ ແລະ ການຮັບປະກັນທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ”, ເພື່ອຊີ້ແຈງການຮັບຮູ້ວ່າເສດຖະກິດຕະຫຼາດຍັງມີຢູ່ໃນສັງຄົມນິຍົມ; ແລະເພີ່ມເຕີມສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງລັດ ແລະ ຕະຫຼາດ”. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ 12 ໄດ້ປັບປຸງສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງລັດ ແລະ ຕະຫຼາດ” ເປັນສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງລັດ, ຕະຫຼາດ ແລະ ສັງຄົມ”.
ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13, ພັກສືບຕໍ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ແລະເພີ່ມເຕີມໃໝ່ ກ່ຽວກັບບັນດາສາຍພົວພັນໃຫຍ່. ນັ້ນແມ່ນການປັບປຸງເພີ່ມເຕີມສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ແລະ ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ”, ເປັນ “ລະຫວ່າງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ແລະ ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ, ປົກປ້ອງສິ່ງແວດລ້ອມ”; ປັບປຸງສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ” ເປັນ “ລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງ ແລະ ການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ”; ປັບປຸງສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງພັກນຳພາ, ລັດຄຸ້ມຄອງ, ປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ” ເປັນ “ລະຫວ່າງພັກນຳພາ, ລັດຄຸ້ມຄອງ ແລະ ປະຊາຊົນເປັນເຈົ້າຂອງ”. ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ, ເລີ່ມຈາກພຶດຕິກຳຕົວຈິງ, ພັກໄດ້ເພີ່ມເຕີມສາຍພົວພັນ “ລະຫວ່າງການປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ການເພີ່ມທະວີລະບຽບກົດໝາບ, ຮັບປະກັນລະບຽບວິໄນສັງຄົມ”(19).
ການວິເຄາະເທິງນີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີການປັບປຸງເພີ່ມເຕີມໃນແຕ່ລະສາຍພົວພັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ຄົບຖ້ວນ, ໃຫ້ເປັນ 10 ສາຍພົວພັນໃຫຍ່ທີ່ຕ້ອງແກ້ໄຂ. ນີ້ແມ່ນບັນດາບັນຫາທີ່ມີລັກສະນະກົດເກນພາວະວິໄສ ທີ່ຄົງຕົວ ແລະ ເຄື່ອນໄຫວໃນເງື່ອນໄຂຂອງສະໄໝຂ້າມຜ່ານ “ທາງອ້ອມ” ເຊິ່ງຕ້ອງໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງເປັນປະຈຳໃນທຸກລະດັບ, ທຸກຂົງເຂດ. ສິບສາຍພົວພັນທີ່ສຳຄັນນີ້ເປັນການສັງລວມຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພັກໃນລະດັບສູງກ່ຽວກັບເສັ້ນທາງຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ.
ຈິດໃຈສ້າງສັນແລະປະສົບການພຶດຕິກຳຕົວຈິງທີ່ອຸດົມສົມບູນ ເປັນພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ຍົກສູງລະດັບສະຕິປັນຍາ, ສືບຕໍ່ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາທິດສະດີກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງກ້າວໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະບັນດາບັນຫາທິດສະດີກ່ຽວກັບບັນດາໄລຍະທາງ “ຫຼັງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ຫຼັງຈາກບັນລຸເປົ້າໝາຍກາຍເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ ແລະ ມີລາຍໄດ້ສູງ ໃນກາງສັດຕະວັດທີ 21./.
----------------------------
(1) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 103.
(2) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 496.
(3) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 11, ໜ້າ 610.
(4) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 12, ໜ້າ 4153
(5) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 70.
(6), (7) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ວາລະສານກອມມູນິດ, ສະບັບທີ 966, ເດືອນພຶດສະພາ 2021, ໜ້າ 5, 9.
(8) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 6, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1987, ໜ້າ 41.
(9) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 9, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2001, ໜ້າ 84.
(10) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 85.
(11) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2022, ໜ້າ 35.
(12) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 70.
(13) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 2, ໜ້າ 337.
(14) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 8.
(15) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 10.
(16) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 85.
(17) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 175.
(18) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: ບາງບັນຫາທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 10.
(19) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 119.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 994 (ເດືອກໍລະກົດ 2022)
