ວກ. - ພ້ອມກັນກັບບັນດາພາລະບົດບາດສ້າງລັດຖະທຳມະນູນ, ສ້າງກົດໝາຍ ແລະ ຕັດສິນຕົກລົງ ບັນດາບັນຫາທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດນັ້ນ ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ມີທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນ​ກົນ​ໄກການ​ຈັດ​ຕັ້ງ, ການດຳເນີນງານ, ການ​ບັງ​ຄັບ​ໃຊ້ ແລະ ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳ​ນາດ​ລັດ. ໂດຍສືບທອດແລະເສີມຂະຫຍາຍມູນເຊື້ອ ອັນສະຫງ່າງາມ ໃນ 76 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ຊາບຊຶມໂຄງການການເມືອງ ທັດສະນະ ແລະ ແນວທາງຂອງພັກ ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຕໍ່ໜ້າຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ຂອງໜ້າທີ່ພັດທະນາປະເທດ ໃນໄລຍະໃໝ່, ສະພາແຫ່ງຊາດ ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ຈິນຕະນາການ ແລະ ວິທີການຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອຍົກສູງກວ່າອີກ ຄຸນນະພາບແລະປະສິດທິຜົນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ.

ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ມີພາລະບົດບາດສ້າງລັດຖະທຳມະນູນ, ສ້າງກົດໝາຍ ແລະ ຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດ, ນອກຈາກນັ້ນ, ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ແມ່ນ​ອົງການຂອງ​ລັດພຽງແຫ່ງ​ດຽວ ​ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍຈາກ​ປະຊາຊົນ​ ໃຫ້​ປະຕິບັດ​ໜ້າ​ທີ່ຕິດຕາມກວດກສູງ​ສຸດ ຕໍ່​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ລັດ ເພື່ອປະກອບສ່ວນຄວບຄຸມອຳນາດ, ຮັບປະກັນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະ ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ໃນປະຈຸບັນ, ການຄວບຄຸມອຳນາດລັດຢູ່ຫວຽດນາມ ດຳ​ເນີນ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຫຼາຍວິທີທີຕ່າງກັນ, ນັ້ນ​ແມ່ນ: ຄວບຄຸມດ້ວຍຫຼັກການອຳນາດລັດແມ່ນເປັນເອກະພາບ, ມີການແບ່ງງານ, ການປະສານງານ, ການກວດກາລະຫວ່າງບັນດາອົງການລັດ ໃນການປະຕິບັດບັນດາອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ ແລະ ອຳນາດຕຸລາການ; ການຄວບຄຸມຢູ່ພາຍໃນແຕ່ລະອົງການລັດ; ການຄວບຄຸມດ້ວຍວຽກງານກວດກາ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາຂອງພັກ ຕໍ່ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພັກ ແລະ ສະມາຊິກພັກ ທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນກົງຈັກແຫ່ງລັດ; ການຄວບຄຸມດ້ວຍກົນໄກ ກວດລັດຖະການ, ການກວດກາ, ການກວດສອບການເຄື່ອນໄຫວຂອງໜ່ວຍງານຂອງລັດ ທີ່ໃຊ້ສິດທາງຕຸລາການ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການປະຕິບັດສິດທາງຕຸລາການ; ການຄວບຄຸມຕົນເອງ ດ້ວຍການປະຕິບັດຄວາມຮັບຜິດຊອບເປັນແບບຢ່າງ, “ກວດສອບຕົນເອງ”, “ແກ້ໄຂຕົນເອງ”, ຕິຊົມຕົນເອງແລະຕິຊົມ, ຕິດພັນກັບການສ້າງສິນທຳທາງການປົກຄອງ, ຕໍາແໜ່ງຍິ່ງສູງ ຍິ່ງຕ້ອງເປັນແບບຢ່າງ; ການຄວບ​ຄຸມ​ດ້ວຍ​ການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ທີ່​ດີ​ ໂດຍ​ອີງ​ໃສ່​ຫຼັກການ​ເປີດ​ເຜີຍ ​ໂປ່​ງ​ໃສ, ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບໃນການອະທິບາຍລາຍງານ, ການປົກ​ປ້ອງ​ສິດທິ​ມະນຸດ ​ແລະ ສິດ​ທິ​ພົນລະ​ເມືອງ; ການຄວບຄຸມຜ່ານການຕິດຕາມກວດກາ ແລະວິຈານສັງຄົມ ຂອງແນວໂຮມປະເທດຊາດ, ຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນ; ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ຜ່ານ​ການ​ຕິດ​ຕາມ​ຄວາມ​ຄິດ​ເຫັນ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ ​ແລະ ​ການ​ວິ​ຈານຂອງສື່ມວນຊົນ; ແລະອື່ນໆ. ໃນນັ້ນ, ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແມ່ນ​ວິ​ທີ​ການ​ຄວບ​ຄຸມອຳນາດ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ ແລະ ເປັນ​ພື້ນ​ຖານ ​ໃນ​ກົນ​ໄກ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳ​ນາດ​ ຂອງ​ຫວຽດ​ນາມ ໃນ​ປະ​ຈຸ​ບັນ.

1- ການປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍ ແລະ ໜ້າທີ່ການພັດທະນາປະເທດ ໃນໄລຍະໃໝ່, ພ້ອມກັບຄວາມຕ້ອງການ ໃນການສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ລະບອບປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ບັນຫາຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ໃນການຈັດຕັ້ງອຳນາດລັດ, ການເສີມຂະຫຍາຍກົນໄກປະຊາທິປະໄຕແບບຕົວແທນ, ການຍົກສູງປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຍາມ​ໃດ​ກໍ່ໄດ້ຮັບ​ຄວາມ​ເອົາໃຈໃສ່​ຂອງ​ພັກ ​ແລະ ລັດຫວຽດນາມ, ພິເສດແມ່ນ ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວສະແດງອອກໃນແນວທາງ ແລະ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ:

ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 10 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ເດືອນເມສາ 2006) ຢືນຢັນແຜນນະໂຍບາຍ “ສ້າງ​ກົນ​ໄກດຳເນີນງານຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດ​ໝາຍ​ສັງ​ຄົມ​ນິ​ຍົມ, ຮັບປະກັນ​ຫຼັກການ​ ອຳນາດ​ລັດ​ທັງ​ໝົດ​ເປັນ​ຂອງ​ປະຊາຊົນ”⁽¹⁾, ໃນນັ້ນ, ຕ້ອງການ “ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະ ກົນໄກການກວດກາ, ຕິດຕາມກວດກາຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ໃນການເຄື່ອນໄຫວແລະການຕັດສິນຕົກລົງ ຂອງອົງການຂອງລັດ”⁽²⁾; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກຳນົດ “...ສືບຕໍ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ... ປະຕິບັດ​ໜ້າ​ທີ່​ຕັດສິນ​ວຽກ​ງານ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ຊາດ ​ແລະ ພາລະໜ້າທີ່ຕິດຕາມກວດກາ​ສູງສຸດ​ ໃຫ້​ດີ​ຂຶ້ນ”⁽³⁾. ປະກາດຂໍ້ສະຫຼຸບສະບັບເລກທີ 144-TB/TW, ລົງວັນທີ 28 ມີນາ 2008, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກ, “ວ່າດ້ວຍບາງບັນຫາກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງແລະການຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄະນະກຳມະການພັກສະພາແຫ່ງຊາດ”, ໄດ້ຢືນຢັນຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ ກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ຕັ້ງໜ້າປັບປຸງບູລະນະພື້ນຖານທາງກົດໝາຍ, ປ່ຽນ​ໃໝ່​ວິທີການຕິດຕາມ​ກວດກາ ​ແລະ ​ເພີ່ມ​ທະວີ​ການ​ນຳພາ​ຢ່າງ​ໃກ້ຊິດ ​ຂອງ​ຄະນະ​ປະຈຳ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ແມ່ນ​ບັນດາ​ປັດ​ໄຈ​ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ ປະກອບສ່ວນ​ຍົກ​ສູງ​ຄຸນ​ນະພາ​ບ ​ແລະ ປະສິດທິ​ຜົນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ​ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ.       

ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 11 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ເດືອນມັງກອນ 2011) ໄດ້ຂະຫຍາຍຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ໃຫ້ເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ. ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດ ໃນສະໄໝຂ້ານຜ່ານໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ຂອງພັກ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາປີ 2011) ໄດ້ກຳນົດ​ໜຶ່ງ​ໃນ 8 ຄຸນລັກສະນະ​ ຂອງ​ສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມ ​ທີ່​ພັກ ​ແລະ ປະຊາຊົນ​ຫວຽດນາມ ພະຍາຍາມ​ກໍ່ສ້າງ​ຄື: ມີລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ ໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນຳພາ. ພິເສດ, ເປັນ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດທີ່​ໃນ​ເອກະສານ​ຂອງ​ກອງ​ປະຊຸມ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ພັກ, ຫຼັກການ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳນາດ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮັບ​ຮູ້. ຕາມນັ້ນ, “ຄົ້ນຄວ້າສ້າງແລະເພີ່ມເຕີມລະບຽບລະບອບ ແລະ ກົນໄກການດຳເນີນງານສະເພາະ ເພື່ອຮັບປະກັນຫຼັກການ ອຳນາດລັດທັງໝົດເປັນຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຫຼັກການ ອຳນາດລັດແມ່ນເປັນເອກະພາບ ໂດຍມີການແບ່ງງານ ປະສານງານ ແລະ ການກວດກາລະຫວ່າງບັນດາອົງການ ໃນການປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ ແລະ ອຳນາດຕຸລາການ”⁽⁴⁾. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 11 ຂອງພັກ ໄດ້ເນັ້ນໜັກເຖິງການສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ການຈັດຕັ້ງແລະການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຮັບປະກັນໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດເປັນອົງການຕົວແທນສູງສຸດ ຂອງປະຊາຊົນ ຢ່າງແທ້ຈິງ, ເປັນ​ອົງ​ການ​ອຳ​ນາດ​​ລັດ​ສູງ​ສຸດທີ່ “ປະຕິບັດ​ໜ້າ​ທີ່​ຕັດສິນ ​ແລະ ຕິດຕາມ​ກວດກາ​ບັນດາ​ບັນຫາ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ປະ​ເທດໄດ້​ດີ​ຂຶ້ນ, ພິ​ເສດ​ແມ່ນ ​ບັນດາ​ໂຄງການ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ຊາດ, ການ​ຈັດ​ສັນ ​ແລະ ການໃຊ້​ງົບປະມານ; ການຕິດຕາມກວດກາ ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ອົງການ​ຕຸລາການ, ການປ້ອງ​ກັນ​ແລະຕ້ານ​ອາດຍາສິດ, ຕ້ານການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ ແລະ ການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ”⁽⁵⁾.

ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 12 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ເດືອນເມສາ 2016) ໄດ້ຕັ້ງໝັ້ນໃນທັດສະນະ ຊຸກຍູ້ການສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ ໃນໄລຍະການພັດທະນາໃໝ່. ຈາກນັ້ນ ລະບຸແຈ້ງທິດທາງ “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ການຈັດຕັ້ງແລະການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຮັບປະກັນໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດເປັນອົງການຕົວແທນສູງສຸດ ຂອງປະຊາຊົນຢ່າງແທ້ຈິງ, ເປັນ​ອົງ​ການ​ອຳ​ນາດ​​ລັດ​ສູງ​ສຸດ. ສະພາແຫ່ງຊາດປະຕິບັດພາລະບົດບາດນິຕິບັນຍັດ, ຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການຄຸ້ມຄອງແລະນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຂອງປະເທດ... ປັບປຸງກົນໄກໃຫ້ສົມບູນແບບ ເພື່ອຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງບັນດາອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການເຄື່ອນໄຫວນິຕິບັນຍັດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ, ກົນໄກຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ​ປະ​ເມີນ​ຜົນ​ ສຳ​ລັບ​ຜູ້​ດຳ​ລົງ​ຕຳ​ແໜ່ງ​ທີ່ໄດ້ຮັບເລືອກ​ຫຼື​ຮັບ​ຮອງ​ຈາກສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ຫຼື​ ສະ​ພາ​ປະ​ຊາ​ຊົນ. ເພີ່ມ​ທະວີ​ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງລະຫວ່າງການຕິດຕາມກວດກາຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ກັບການ​ກວດກາ, ຕິດຕາມກກວດກາ​ຂອງ​ພັກ, ​ແນວ​ໂຮມ​ປະ​ເທດ​ຊາດ, ບັນດາ​ອົງການ​ການ​ເມືອງ-ສັງຄົມ ​ແລະ ການ​ຕິດຕາມກວດກາ​ຂອງປະຊາຊົນ”⁽⁶⁾.

ສືບທອດແລະພັດທະນາ ທັດສະນະ​ທີ່​ໄດ້​ກຳນົດ​ໄວ້​ ໃນ​ເອກະສານ​ກອງ​ປະຊຸມ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ພັກ ​ໃນ​ໄລຍະ​ຜ່ານ​ມາ ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ກໍ່ສ້າງ​ແລະປັບປຸງບູລະນະ ​ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ ມີ​ໜ້າທີ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ການຈັດຕັ້ງ ​ແລະ ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ ຂອງ​ສະພາແຫ່ງຊາດ, ​ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ​ກອມ​ມູນິດ​ຫວຽດນາມ ໄດ້ເນັ້ນໜັກວ່າ ຕ້ອງການ “ປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ລະບຽບກົດໝາຍ, ເພີ່ມຄວາມເປັນມືອາຊີບໃນການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ໃນການປະຕິບັດພາລະບົດບາດນິຕິບັນຍັດ, ການຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ ແລະ ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ...; ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກປົກປ້ອງລັດຖະທຳມະນູນ, ກົນໄກຕິດຕາມກວດກາ, ເອົາຄະແນນສຽງ, ລົງຄະແນນສຽງໄວ້ວາງໃຈໃນຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງທີ່ໄດ້ຮັບເລືອກຫຼື​ຮັບ​ຮອງ​ ຈາກ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ຫຼື​ ສະ​ພາ​ປະ​ຊາ​ຊົນ”⁽⁷⁾. ໃນພິທີ​ໄຂ​ກອງ​ປະຊຸມ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ, ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຊຸດ​ທີ 15, ສະຫາຍ​ເລຂາທິການ​ໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງ ໄດ້ຊີ້ນຳວ່າ: “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ຍົກສູງປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຕາມຫົວຂໍ້ສະເພາະ ແລະ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມ”, “ສຸມໃສ່ຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດບົດສະຫຼຸບ ແລະ ຂໍ້ສະເໜີແນະພາຍຫຼັງການຕິດຕາມກວດກາ”.  

ໂດຍປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ ແລະ ຊາບຊຶມຄຳຊີ້ນຳຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ການຍູ້ແຮງວຽກງານຕິດຕາມກວດກາ ຖືກກຳນົດວ່າເປັນຂັ້ນຕອນກຸນແຈແລະສຳຄັນ ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ. ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ​ເວົ້າສະເພາະ ​ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາລວມຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ເວົ້າລວມ ຈຳເປັນຕ້ອງຕິດຕາມຢ່າງໃກ້ຊິດ ກັບ​ບັນດາ​ໜ້າ​ທີ່​ສຳຄັນ​ທີ່ກຳນົດໄວ້​ໃນ​ ເອກະສານ​ຂອງ​ກອງ​ປະຊຸມ​ໃຫຍ່​ຄັ້ງ​ທີ 13, ບັນດາມະຕິແລະຄຳສັ່ງຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ, ກົມການເມືອງສູນກາງ, ຄະນະເລຂາທິການສູນກາງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ບັນດາບັນຫາໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຫຼາຍເຊັ່ນ: ຮູບແບບການເຕີບໂຕ, ສະຖຽນ​ລະ​ພາບ​ຂອງ​ເສດຖະກິດ​ມະຫາ​ພາກ, ການປັບໂຄງ​ສ້າງເສດຖະກິດ​, ການປະຕິບັດບັນດາ​ໂຄງການ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ຊາດ, ການປະຕິ​ຮູບ​ດ້ານ​ບໍລິຫານ, ການຈັດ​ຕັ້ງແລະປັບປຸງ​ກົງຈັກ​ລັດ, ບັນດາ​ຫົວໜ່ວຍບໍລິການສາທາລະນະ, ບັນຫາ​ວັດທະນະທຳ, ການປະກັນ​ສັງຄົມ, ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ ​ແລະ ການ​ຮ່ວມ​ມື​ເສດຖະກິດ​ສາກົນ, ຮັບປະກັນ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ປະ​ເທດ, ຄວາມ​ໝັ້ນຄົງ, ຄວາມ​ເປັນ​ລະບຽບ​ຮຽບຮ້ອຍ​ທາງ​ສັງຄົມ. ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຕ້ອງຕິດພັນແລະຕອບສະໜອງຢ່າງທັນການ ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມ, ຄວາມຄິດຈິດໃຈ ຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຂອງຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງຕິດພັນກັບວຽກການການສ້າງກົດໝາຍ, ສະໜອງຂໍ້ມູນພາກປະຕິບັດ ເພື່ອປັບປຸງນະໂຍບາຍແລະກົດໝາຍໃຫ້ສົມບູນ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການຈັດຕັ້ງແລະບຸກຄົນ ໃນການປະຕິບັດກົດໝາຍ, ເພີ່ມທະວີປະສິດທິຜົນການດໍາເນີນງານ ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບຸກຄົນພາຍໃຕ້ການຕິດຕາມກວດກາ⁽⁸⁾. 

ດັ່ງ​ນັ້ນ ​ສາມາດ​ຢືນຢັນ​ໄດ້​ວ່າ: ການຍົກສູງ​ປະສິດທິ​ຜົນ​​ການ​ເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ແລະ ການຕິດຕາມກວດກາຂອງ​ບັນດາ​ອົງການ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ແມ່ນເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນ ໃນຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ ຕາມທັດສະນະແລະແນວທາງຂອງພັກ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນ.

2- ໜຶ່ງໃນບັນດາຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ຂອງການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍແມ່ນ ຕ້ອງມີລະບົບກົດໝາຍທີຄົບຊຸດ, ໃນນັ້ນ ​ອຳນາດ​ສູງ​ສຸດ​ຂອງ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຮັບປະກັນ ແລະ ມີກົນໄກ​ຄວບ​ຄຸມ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ ​ຂອງ​ບັນດາ​ອົງການ​ຂອງ​ລັດ ​ຢ່າງ​ມີ​ປະສິດທິ​ຜົນ ເຊິ່ງກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດ ພາລະໜ້າທີ່ຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ເຊິ່ງເປັນອົງການອຳນາດລັດສູງສຸດຂອງປະເທດ.  

ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳອິດປີ 1946 ກຳນົດ “ລັດຖະສະພາແມ່ນອົງການທີ່ມີອຳນາດສູງສຸດ ຂອງປະເທດສາທາລະນະລັດ ປະຊາທີປະໄຕ ຫວຽດນາມ”, ແຕ່ອຳນາດຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຍັງບໍ່ທັນສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງເທື່ອ ເຊິ່ງພຽງແຕ່ກໍານົດສິດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດໃນການ “ຄວບຄຸມແລະວິພາກວິຈານລັດຖະບານ” (ມາດຕາ 36). ຄຽງ​ຄູ່​ກັບ​ນັ້ນ, ມີ​ບັນດາ​ລະບຽບ​ການ​ກ່ຽວ​ກັບ​ສະຖານະທາງກົດໝາຍ, ການ​ພົວພັນ​ລະຫວ່າງ​ອົງການ​ນິຕິບັນຍັດ, ອົງການບໍລິຫານ ​ແລະ ອົງການຕຸລາການ​ ໃນ​ກົນ​ໄກດຳເນີນງານຂອງອຳນາດ​ລັດ​ ຕາມ​ຈິນຕະນາການ “ປະຕິບັດ​ລັດຖະບານ​ທີ່​ເຂັ້ມ​ແຂງແລະສະຫຼາດສ່ອງໃສຂອງ​ປະຊາຊົນ” (ຄຳນຳຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946) ມີບົດບາດທີ່ແນ່ນອນ ໃນການປະກອບສ່ວນຄວບຄຸມອຳນາດລັດ.  

ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1959 ມີ​ບາດກ້າວ​ພັດທະນາ ​ໃນອຳນາດຕິດຕາມກວດກາ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຫວຽດນາມ ດ້ວຍ​​ຂໍ້​ກຳນົດ: “ສະພາແຫ່ງຊາດແມ່ນອົງການອຳນາດລັດສູງສຸດ ຂອງປະເທດສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ຫວຽດນາມ” (ມາດຕາ 43) ແລະ“ສະພາແຫ່ງຊາດແມ່ນອົງການໜຶ່ງດຽວ ທີ່ມີອຳນາດນິຕິບັນຍັດ ຂອງປະເທດສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ຫວຽດນາມ” (ມາດຕາ 44). ເຖິງວ່າອຳນາດຕິດຕາມກວດກາຍັງ​ບໍ່​ໄດ້​ຖື​ວ່າ​ ເປັນ​ພາລະບົດບາດ​ທີ່​ສຳຄັນ​​ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ ຄື​ໃນ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ​ສະບັບ​ຫຼັງກໍ່ຕາມ, ​ແຕ່​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ​ປີ 1959 ​ກໍ່ໄດ້​ກຳນົດ​ລັກສະນະ ​ແລະ ຕຳ​ແໜ່​ງ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ໃນ​ການຈັດ​ຕັ້ງ​ອົງການ​ລັດ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ເຮົາ ​​ໃນ​ເວລາ​ນັ້ນ ເຊິ່ງໄດ້ລະບຸຂອບເຂດທີ່ຈະແຈ້ງ ແລະເປົ້າໝາຍທີ່ກວ້າງກວ່າ, ເຊັ່ນ ກຳນົດກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕໍ່ວຽກງານຂອງຄະນະ​ລັດຖະບານ, ສານປະຊາຊົນສູງສຸດ, ອົງການໄອຍະການປະຊາຊົນສູງສຸດ (ມາດຕາ 53). ​ເຖິງ​ວ່າ​ລັກສະສູງສຸດ​ ຂອງອຳນາດຕິດຕາມກວດກາ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ບໍ່​ໄດ້ລະບຸໂດຍ​ກົງ ​ໃນ​ພາສາ​ຂອງ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ​ກໍ່ຕາມ, ແຕ່​ບັນດາ​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຂອງ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ ວ່າດ້ວຍອຳນາດຕິດຕາມກວດການີ້ ໄດ້ຖືວ່າ​ມີ​ຄວາມ​ໝາຍ​ສູງ​ສຸດ ​ແລະ ຂອບ​ເຂດ​ຂອງການຕິດຕາມກວດກາ ​ໄດ້​ເລີ່​ມ​ກວມລວມບັນດາ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ລັດ.

ຮອດລັດຖະທຳມະນູນປີ 1980 ແລະ ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1992, ການທີ່ “ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ປະຕິບັດ​ອຳນາດຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ​ ຕໍ່​​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວທັງໝົດຂອງ​ລັດ” ⁽⁹⁾ ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຢືນຢັນ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ເນື້ອໃນຂອງອຳນາດຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ກໍໍຄືບັນດາຮູບການ ເພື່ອໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດໃຊ້ສິດນີ້ ໄດ້ຖືກຫັນເປັນຮູບປະທຳ ຜ່ານ​ບັນດາ​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຂອງ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ, ກົດໝາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການຈັດ​ຕັ້ງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ກົດໝາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວຕິດຕາມ​ກວດກາ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ແລະ ສະພາ​ປະຊາຊົນ ​ແລະ ​ເອກະສານ​ອື່ນອີກຈຳນວນ​ໜຶ່ງ. ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ, ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1980 ແລະ ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1992 ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ສະ​ແດງ​ເຖິງ​ການ​ພັດທະນາ​ທີ່​ສຳຄັນ ກ່ຽວກັລອຳນາດຕິດຕາມກວດກາ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ແຕ່​ຍັງຍົກລະດັບຂຶ້ນ​ສູ່​ລະດັບ​ໃໝ່. ຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 1980 ແລະ ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1992, ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວທັງໝົດຂອງລັດ ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນອຳນາດສູງສຸດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນພາລະບົດບາດພິເສດຕາມລັດຖະທຳ​ມະນູນ ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຫວຽດນາມ ອີກດ້ວຍ.

 ໂດຍສືບທອດແລະພັດທະນາບັນດາຄຸນຄ່າຫຼັກ ຈາກ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນສະບັບກ່ອນ, ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງເໝາະສົມ ເຖິງພາລະບັດບາດຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕາມຈິດໃຈ: “ປະຕິບັດອຳນາດຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຕໍ່ການປະຕິບັດຕາມລັດຖະທຳມະນູນ, ກົດໝາຍ ແລະ ມະຕິຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ” (ມາດຕາ 70). ສຳລັບຂັ້ນແຂວງແລະຕ່ຳກວ່ານັ້ນ, ຕາມກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງ ສະພາແຫ່ງຊາດປີ 2014, ຄະນະປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ແມ່ນອົງການທີ່ມີອໍານາດຕິດຕາມກວດກາຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາປະຊາຊົນ; ສະພາ​ຊົນ​ເຜົ່າ ​ແລະ ຄະນະກຳມະການ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ມີ​ອຳນາດຕິດຕາມກວດກາ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ທ້ອງ​ຖິ່ນ​ໃນ​ວຽກງານ​ຈຳນວນໜຶ່ງ ແລະ ຂົງ​ເຂດ​ສະ​ເພາະ⁽¹⁰⁾. ຕາມກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະພາປະຊາຊົນປີ 2015, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ຕິດຕາມກວດກາກາການເລືອກຕັ້ງຜູ້ແທນສະພາປະຊາຊົນ, ຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຫົວຂໍ້ສະເພາະ ກ່ຽວກັບການປະຕິບັດກົດໝາຍຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ ແລະອື່ໆ.  

ເປັນຄັ້ງທຳອິດໃນປະຫວັດສາດການສ້າງລັດຖະທຳມະນູນ, ລັດຖະທຳມະນູນປີ2013 ກຳນົດບັນຫາຄວບຄຸມອຳນາດຕາມຫຼັກການ: “ອຳນາດລັດແມ່ນເປັນເອກະພາບ ໂດຍມີການແບ່ງງານ, ການປະສານງານ, ການກວດກາລະຫວ່າງບັນດາອົງການລັດ ໃນການປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ, ອຳນາດຕຸລາການ” (ຂໍ້ 3, ມາດຕາ 2); ຮັບປະກັນການສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ປະກອບສ່ວນປ້ອງກັນ ແລະ ກິດກັ້ນການ​ສວຍ​ໃຊ້​ອຳນາດ, ການລ່ວງອຳນາດ, ການ​ໃຊ້​ອຳນາດ​ເກີນ​ກວ່າ​ການມອບໝາຍ​ຂອງ​ປະຊາຊົນ.

ບົນພື້ນຖານຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະທຳມະນູນ, ລະບົບກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຕິດຕາມກວດກາໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນ ແລະ ປັບປຸງໃຫ້ສົມບູນເທື່ອລະກ້າວ, ພິເສດແມ່ນ ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະພາປະຊາຊົນ, “ກົດລະບຽບວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຈຳນວນໜຶ່ງ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະພາຊົນເຜົ່າ, ບັນດາຄະນະກຳມະການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະມາຊິດສະພາແຫ່ງຊາດ”⁽¹¹⁾ ແມ່ນຮາກຖານກົດໝາຍທີ່ເປັນພື້ນຖານ ແລະ ຈຳເປັນທີ່ສຸດ ເພື່ອປະຕິບັດການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ການຕິດຕາມກວດກາຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ບັນດາອົງການດັງກ່າວຂ້າງເທິງ ຢ່າງເປັນເອກະພາບແລະມີປະສິດທິຜົນ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ຮ່າງກົນໄກຄວບຄຸມອຳນາດຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ອອກເປັນກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງກົງຈັກຂອງລັດ ແລະ ກົດໝາຍສະເພາະອື່ນໆ ເຊັ່ນ: ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງສະພາແຫ່ງຊາດ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງລັດຖະບານ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງສານປະຊາຊົນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງອົງການໄອຍະການປະຊາຊົນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການກວດສອບແຫ່ງລັດ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການ​ເລືອກ​ຕັ້ງ​ຜູ້​ແທນ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ແລະ ຜູ້​ແທນ​ສະພາ​ປະຊາຊົນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະອື່ນໆ. ຜ່ານນັ້ນ, ສະພາແຫ່ງຊາດກຳນົດຢ່າງລະອຽດໜ້າທີ່, ສິດຂອບເຂດ ແລະ ການຈັດຕັ້ງກົງຈັກຂອງອົງການເຫຼົ່ານີ້ ເພື່ອ​ປະກອບສ່ວນ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການກໍ່ຕັ້ງເທື່ອລະກ້າວ ​ກົນ​ໄກ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳນາດ​ສະ​ເພາະທີ່​ເໝາະ​ສົມ​ກັບ​ທີ່​ຕັ້ງ ​ແລະ ລັກສະນະ​ຂອງ​ສະຖາບັນອຳນາດແຕ່ລະແຫ່ງ.

3- ຊາບຊຶມບັນດາທັດສະນະ, ແນວທາງຂອງພັກ, ຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະທຳມະນູນ ກົດໝາຍ, ພິເສດແມ່ນ ປະຕິບັດຄຳຄິດທິດທາງ ຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູຈ້ອງ ໃນພິທີໄຂ​ກອງ​ປະຊຸມ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ, ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຊຸດ​ທີ 15: “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ຍົກສູງປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການຕິດຕາມກວດກາຕາມຫົວຂໍ້ສະເພາະ, ການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ, ເພີ່ມການສົນທະນາ ໂຕ້ວາທີ ການວິເຄາະເລິກ, ຊີ້​ແຈງ​​ຜົນ​ສຳ​ເລັດ, ຂໍ້​ດີ, ຂໍ້​ຄົງ​ຄ້າງ, ຂໍ້​ຂາດ​ຕົກ​ບົກ​ຜ່ອງ, ຊອກ​ຫາ​ສາຍ​ເຫດ, ຖອດ​ຖອນ​ບົດ​ຮຽນ ແລະ ສະ​ເໜີ​ວິ​ທີ​ແກ້​ໄຂ​ທີ່​ເໝາະ​ສົມ ແລະ ເປັນ​ໄປ​ໄດ້. ເອົາໃຈໃສ່ຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດບົດສະຫຼຸບ ແລະ ຂໍ້ສະເໜີແນະພາຍຫຼັງການຕິດຕາມກວດກາ”, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດເວົ້າລວມ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດເວົ້າສະເພາະ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນແຈ້ງເຖິງຈິດໃຈປ່ຽນແປງໃໝ່, ປະດິດສ້າງ, ການກະທຳເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ, ຂອງປະເທດຊາດ.

ບົນ​ຈິດ​ໃຈ​ນັ້ນ, ອຳນາດຕິດຕາກວດກາສູງສຸດ ໃນກອງ​ປະ​ຊຸມ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ເພີ່ມ​ທະ​ວີ ຜ່ານ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ພິຈາລະນາ​ບົດ​ລາຍ​ງານ, ​ຕິດຕາມກວດກາ​ຫົວ​ຂໍ້ສະເພາະ, ການຊັກ​ຖາມ ແລະ ການຕອບ​ຄຳ​ຊັກ​ຖາມ, ການລົງ​ຄະ​ແນນ​ສຽງ​ໄວ້ວາງ​ໃຈແລະອື່ນໆ. ພ້ອມກັນກັບຜົນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະພາຊົນເຜົ່າ, ບັນດາຄະນະກຳມະການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ໂດຍມີຂອບເຂດການຕິດຕາມກວດກາສຸມ​ໃສ່​ບັນ​ຫາ​ໃຫຍ່, ສຳ​ຄັນ ​ຫຼືຮີບດ່ວນ​ຂອງ​ຊີ​ວິດ, ກວມ​ເອົາ​ເກືອບໝົດທຸກຂົງເຂດ. ຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ໄດ້ຢືນຢັນຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍ, ກໍ່ຄືກວດພົບຂໍ້​ຈໍາ​ກັດ ​ແລະ​ຄວາມ​ບໍ່​ພຽງ​ພໍ ໃນທັນທີ ເພື່ອສະເໜີແນະເພີ່ມເຕີມ ແລະ ປັບປຸງນະໂຍບາຍແລະກົດໝາຍ, ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການຕັດສິນຕົກລົງ ບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ສະເໜີຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງດ້ານການເມືອງ ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບຸກຄົນ, ຮັບປະກັນລະບຽບວິໄນ, ຈາກນັ້ນ, ບັນດາອົງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຈະມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ ເຖິງຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນ ໃຫ້ໄດ້ດີກວ່າອີກ. ປະສິດທິຜົນການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາອຫ່ງຊາດ ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງ ໃນແຕ່ລະການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ໂດຍສະເພາະ:   

ທີໜຶ່ງ, ການພິຈາລະນາບົດລາຍງານຂອງອົງການຕ່າງໆ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງມີເນື້ອໃນແທ້ຈິງ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ມີປະສິດທິຜົນ, ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນ ໃນການປະກອບສ່ວນຄວບຄຸມອຳນາດ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງປະທານປະເທດ, ລັດຖະບານ, ສານປະຊາຊົນສູງສຸດ, ອົງການໄອຍະການປະຊາຊົນສູງສຸດ. ລາຍງານກ່ຽວກັບສະພາບການເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ວຽກງານປ້ອງກັນແລະຕ້ານອາຊະຍາກຳ ແລະ ການລະເມີດກົດໝາຍ, ວຽກ​ງານ​ບັງ​ຄັບ​ຄະດີ, ວຽກງານປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ວຽກງານການ​ແກ້​ໄຂ​ຄໍາ​ຮ້ອງ​ຮຽນ​ແລະ​ການ​ປະ​ນາມ ​ແລະ ​ການ​ສັງ​ລວມ​ຄວາມ​ຄິດ​ເຫັນ​ແລະ​ຂໍ້ສະເໜີ​ແນະ ​ຂອງ​ຜູ້​ມີສິດເລືອກຕັ້ງ... ໄດ້​ປຶກສາ​ຫາລື​ຢ່າງ​ລະອຽດ. ບັນດາຂົງເຂດທີ່ຖືວ່າມີຄວາມອ່ອນໄຫວ, ມັກ​ມີ​ຄວາມ​ສ່ຽງ​ສູງ​ທີ່​ຈະ​ນຳ​ໄປ​ສູ່​ການລ່ວງ​ອຳນາດ, ການສວຍ​ໃຊ້​ອຳນາດ, “ກຸ່ມຜົນ​ປະ​ໂຫຍ​ດ”, ລະເມີດ​ສິດທິ​ພື້ນຖານ​ຂອງ​ພົນລະ​ເມືອງ ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ໂດຍ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ ​ແລະ ໄດ້ຖ່າຍທອດສົດທາງວິທະຍຸແລະໂທລະທັດ, ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຄວາມ​ເປີດ​ເຜີຍ​ ແລະ​ຄວາມ​ໂປ່​ງ​ໃສ ​ໃນ​ການ​ດໍາ​ເນີນ​ງານ ​ຂອງ​ອົງການ​ລັດ​. ໃນເວລາສະພາແຫ່ງຊາດພິຈາລະນາບົດລາຍງານນັ້ນ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງ ດ້ວຍການໃຊ້​ຮູບ​ແບບ​ການ​ອະ​ທິ​ບາຍ​, ການ​ໂຕ້​ວາ​ທີ​ ແລະ ການປະກອບຄຳເຫັນແບບວິພາກວິຈານ ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງບັນຍາກາດ​ສົນທະນາຢ່າງຟົດຟື້ນ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ການພິຈາລະນາ​ແລະປະເມີນ​ເນື້ອ​ໃນ​ຂອງ​ບົດ​ລາຍ​ງານ ​ມີ​ລັກສະນະ​ແທດ​ຈິງ ​ແລະ ມີ​ປະສິດທິ​ຜົນ. ຜ່ານນັ້ນ ຊ່ວຍໃຫ້ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍເຂົ້າສູ່ຊີວິດ, ສອດຄ່ອງກັບພຶດຕິກຳຕົວຈິງ, ບັງຄັບໃຫ້ບັນດາອົງການຂອງລັດຕ້ອງໃຊ້​ອຳນາດ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ມອບ​ໝາຍ​ໃຫ້​ຖືກຕ້ອງ, ​ເຂັ້ມ​ງວດ ​ແລະ ​ເປັນ​ທຳ; ແກ້ໄຂແລະຜ່ານພົ້ນຢ່າງທັນການ ຂໍ້ຂາດຕົກບົກພ່ອງໃນຂະບວນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ເປັນຫຼັກຖານເພື່ອໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດປະເມີນປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງອົງການ ແລະ ຕຳ​ແໜ່​ງທີ່​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ເລືອກ​ຕັ້ງ ຫຼື ຮັບຮອງ.

ທີສອງ, ການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ແລະປັບປຸງບູລະນະຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ກາຍເປັນຮູບການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດໜຶ່ງທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ດຶງ​ດູດ​ຄວາມ​ສົນ​ໃຈ​ແລະ​ການ​ຕິດ​ຕາມ ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ທຸກ​ຊັ້ນ​ຄົນສະເໝີ. ດ້ວຍຈິດໃຈສ້າງສັນ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ເພີ່ມທະວີການ​ໂຕ້​ວາ​ທີ ປຶກ​ສາ​ຫາ​ລື​, ຮັບປະກັນປະຊາທິປະໄຕແລະເປີດເຜີຍ, ການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງແຮງ ​ຕໍ່​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ອົງການ​ລັດ ແລະ ຫົວ​ໜ້າ​ອົງ​ການ​ລັດ, ຊຸກຍູ້ການປະຕິບັດແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ ໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນ. ຜ່ານ​ການ​ຊັກ​ຖາມ, ​ຂໍ້​ບົກ​ຜ່ອງ​ແລະຂໍ້​ຈຳກັດ​ໃນ​ການ​ບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງ​ລັດ ຕະຫຼອດຈົນ​ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ​ຂອງ​ອົງການ​ແລະບຸກຄົນ​ທີ່​ກ່ຽວຂ້ອງ​ ໄດ້​ຮັບ​ການ​ວິ​ເຄາະ ​ແລະ ຊີ້​ແຈງ.

ເມື່ອເຂົ້າ​ສູ່​ສະ​ໄໝ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຊຸດ​ທີ 15, ດ້ວຍ​ຈິດ​ໃຈ​ກະ​ກຽມ “ແຕ່ຕົ້ນ, ຈາກ​ໄກ”, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ການນຳຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ​ຍາມ​ໃດ​ກໍ່​ປະກອບ​ຄຳ​ເຫັນ​ຢ່າງ​ຕັ້ງໜ້າ​ໃນ​ເບື້ອງ​ຕົ້ນ​ ກ່ຽວ​ກັບ​ວິທີການຈັດ​ຕັ້ງ​ການຊັກ​ຖາມ, ລຳດັບ ແລະ ຂັ້ນຕອນໃນການເລືອກກຸ່ມ​ຄຳ​ຖາມ ​ແລະ ການ​ອອກ​ມະຕິ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ຊັກ​ຖາມ. ​ມະຕິ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການເຄື່ອນໄຫວ​ຊັກ​ຖາມ ໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນ​ດ້ວຍ​ຄວາມຕ້ອງການແລະວິທີແກ້ໄຂ​ບັນຫາຫຼາຍຢ່າງ ​ແລະ ມີກໍານົດເວລາສະເພາະສໍາລັບການສໍາເລັດ​ ແມ່ນ​ຈຸດ​ປະດິດ​ສ້າງ​ທີ່​ສຳຄັນ, ຊ່ວຍໃຫ້ການຕິດຕາມກວດກາປະຕິບັດຄຳໝັ້ນສັນຍາ ແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດພາຍຫຼັງການຊັກຖານ ໄດ້ຢ່າງທັນການ ເປັນໄປໄດ້ ແລະ ມີຫຼັກຖານ. ການເລືອກບັນຫາຈະຊັກຖາມ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທີການຊັກຖາມ ໃນກອງປະຊຸມສະພາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມ, ຮັບປະກັນບັນດາເນື້ອໃນການຊັກຖາມ ມຸ່ງ​ໄປ​ເຖິງ​ຈຸດ​ສຸມ​ທີ່​ຖືກຕ້ອງ, ຄ່ອຍໆ​ກາຍ​ເປັນ​ວັດທະນະທຳ​ລັດຖະສະພາ, ຜ່ານນັ້ນ, ຊ່ວຍໃຫ້ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດປະ​ເມີນ​ຄວາມ​ສາມາດ​ຂອງ​ຜູ້​ຕອບ​ຄຳ​ຖາມ ​ໃນ​ການ​ປະຕິບັດ​ສິດ​ອຳນາດ​ຕາມອຳນາດທີ່​ໄດ້ຮັບມອບ​ໝາຍ​. ຜົນ​ການຊັກ​ຖາມ​​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນເຖິງ​ຈິດ​ໃຈ​ໃກ້​ຊິດ​ກັບຄວາມເປັນ​ຈິງ, ການປະຕິບັດຈິງ, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນ, ຄວາມກົງ​ໄປ​ກົງ​ມາ, ​ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ​ສູງ ຂອງ​ຜູ້​ຊັກ​ຖາມ​ແລະຜູ້ຕອບ ເຊິ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການຍອມຮັບແລະ​ຕີ​ລາຄາ​ສູງ ຈາກສະມາຊິກ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ຜູ້​ມີ​ສິດ​ເລືອກ​ຕັ້ງ ​ແລະ ປະຊາຊົນໃນ​ປະ​ເທດຈຳນວນຫຼາຍ.

ທີສາມ, ການພິຈາລະນາບົດລາຍງານການຕິດຕາມກວດກາຫົວຂໍ້ສະເພາະນັ້ນ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ບົນພື້ນຖານຜົນການຕິດຕາມກວດຕາ ຂອງ​ຄະນະກວດກາ​ທີ່​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຈັດ​ຕັ້ງຂຶ້ນ. ໃນກອງປະຊຸມ, ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ຈັດສັນເວລາຢ່າງພຽງພໍ ເພື່ອພິຈາລະນາແລະປຶກສາຫາລື ກ່ຽວກັບບົດລາຍງານຜົນການຕິດຕາມກວດກາ ຂອງຄະນະກວດກາ ແລະ ສ່ວນໃຫຍ່ມີການຖ່າຍທອດສົດທາງວິທະຍຸແລໂທລະທັດ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ ແລະປະຊາຊົນ ຕິດຕາມ ແລະ ກວດກາ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຫົວຂໍ້ສະເພາະ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ມີສ່ວນຊ່ວຍຊີ້ແຈງຫຼາຍບັນຫາ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ບັນດາຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນ, ການລະເມີດໃນການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ ກ່ຽວກັບບັນດາຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມ. ຫຼາຍຫົວຂໍ້ສະເພາະທີ່ມີຂອບເຂດກວ້າງ, ປົກຄຸມການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ ແລະ ຊີວິສັງຄົມ ໄດ້ຖືກສະພາແຫ່ງຊາດຄັດເລືອກ ແລະ ດຳເນີນການຕິດຕາມກວດກາ, ເຊັ່ນ: ການ​ປະຕິ​ຮູບ​ການຈັດ​ຕັ້ງອົງ​ການ​ບໍລິຫານຂອງ​ລັດ; ການຄຸ້ມຄອງ ແລະການໃຊ້ເງິນທຶນແລະຊັບສິນຂອງລັດ ໃນວິສາຫະກິດ ແລະ ການຫັນວິສາຫະກິດຂອງລັດເປັນຫຸ້ນສ່ວນ; ການວາງແຜນ, ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນຳໃຊ້​ທີ່​ດິນ​ໃນ​ຕົວ​ເມືອງ; ວຽກງານວາງແຜນແມ່ບົດ; ວຽກງານປະຕິບັດການປະຢັດ, ຕ້ານການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍແລະອື່ນໆ.   

ໃນກອງປະຊຸມຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ການນໍາສະເໜີພາບລວມ ກັບການນໍາສະເໜີບົດລາຍງານ ຂອງຄະນະຕິດຕາມ ແມ່ນວິທີການໃໝ່, ສະໜອງຂໍ້ມູນຫຼາຍຂຶ້ນ, ມີຫຼັກຖານທີ່ຊັດເຈນ, ສ້າງຜົນກະທົບທາງບວກ; ສ້າງ​ເງື່ອນ​ໄຂ​ອຳນວຍຄວາມສະດວກ ​ໃຫ້​​ສະມາຊິກ​ສະພາແຫ່ງ​ຊາດ ​ພິຈາລະນາ, ປຶກສາ​ຫາລື ​ແລະ ປະເມີນເນື້ອ​ໃນການ​ຕິດຕາມ​ກວດກາ​ ຢ່າງ​ເລິກ​ເຊິ່ງ ​ແລະ ຮອບດ້ານ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ສະພາແຫ່ງຊາດອອກມະຕິກ່ຽວກັບຜົນການຕິດຕາມກວດກາ ເປັນ​ພື້ນຖານ​ອັນ​ສຳຄັນ ​ເພື່ອ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ລັດຖະບານ, ບັນດາ​ກະຊວງ, ຂະແໜງການ, ອົງການ​ຕຸລາການ ແລະ ອົງການ​ທີ່​ກ່ຽວຂ້ອງ​ ສາມາດດັດ​ແກ້​ຢ່າງ​ເໝາະ​ສົມ​ໃນວຽກງານການຊີ້ນຳ, ການບໍລິຫານ ​ແລະ ຜ່ານ​ຜ່າ​ຂໍ້​ຈຳກັດ ຄວາມ​ບໍ່​ພຽງພໍ, ເພີ່ມທະວີປະສິດທິ​ພາບແລະປະສິດທິຜົນການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ລັດ, ຊີ້​ແຈງ​ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ ​ຂອງ​ອົງການ​ແລະບຸກຄົນ​ ຕໍ່​ການ​ລະ​ເມີດ ​ເພື່ອ​ມີ​ມາດ​ຕະການຈັດການ​ແກ້​ໄຂ​ຢ່າງ​ເໝາະ​ສົມ ​​ແນ​ໃສ່​ເພີ່ມ​ທະວີ​ລະບຽບວິ​ໄນ​ຂອງ​ລັດຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ; ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ, ຊ່ວຍ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດໃນການປະເມີນ ທົດ​ສອບ ​ເພີ່ມເຕີມ ແລະ ເຮັດໃຫ້ນະ​ໂຍບາຍແລະກົດໝາຍ​ທີ່​ກ່ຽວຂ້ອງ ​ສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນ​ປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີ ​ພາລະບົດບາດນິຕິບັນຍັດ ​ແລະ ການຕັດສິນຕົດລົງ​ບັນດາ​ບັນຫາ​ສຳຄັນ​ຂອງ​ປະ​ເທດ.

ທີສີ່, ບັນດາເອກະສານທາງກົດໝາຍໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາກວດຄືນ ເພື່ອແກ້ໄຂ, ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມ ແລະ ປະກາດໃຊ້ຢ່າງທັນການ, ສອດຄ່ອງກັບລັດຖະທຳມະນູນ ກົດໝາຍແລະມະຕິຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ດຳລັດແລະມະຕິຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ. ມາເຖິງປະຈຸບັນ, ​ເຖິງ​ວ່າ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ໄດ້​ດຳ​ເນີນ​ຂະ​ບວນການ​ຕ່າງຫາກ ໃນການໃຊ້ອຳນາດຕິດຕາມກວດກາສູງ​ສຸດ ເພື່ອ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ​ເອກະສານ​ນິຕິ​ກຳ​ທີ່​ມີ​ສັນຍານ​ຂັດ​ກັບ​ລັດຖະທຳ​ມະນູນ, ກົດໝາຍ, ມະຕິ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ໃນ​ກອງ​ປະຊຸມ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ຕາມທີ່​ໄດ້​ກຳນົດ​ໄວ້ໃນ​ມາດຕາ 14 ຂອງກົດໝາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ແລະ ສະພາປະຊາຊົນກໍຕາມ, ​ແຕ່​ ຜ່ານ​ການ​ປະຕິບັດ​ບັນດາ​ຫົວ​ຂໍ້​ຕິດຕາມກວດກາ, ຄະນະກວດກາຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ໄດ້​ຊີ້​ໃຫ້ເຫັນເຖິງ​ຂໍ້​ຈຳກັດ​ ຂອງລະບົບ​ກົດໝາຍ​ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ​ກັບ​ຫົວຂໍ້ທີ່ໄດ້ຕິດຕາມກວດກາ, ບົນ​ພື້ນຖານ​ນັ້ນ, ​ສະ​ເໜີ​ໃຫ້​ອົງການທີ່ມີອຳນາດ ດຳເນີນການປັບປຸງບູລະນະນະ​ໂຍບາຍ ກົດໝາຍ​ທີ່​ກ່ຽວຂ້ອງ, ປະກອບສ່ວນ​ຮັບປະກັນ​ຄວາມຄົບຊຸດ ຄວາມສົມບູນ ​ແລະ ທັນ​ການ, ຍົກ​ສູງ​ຄຸນ​ນະພາ​ບຂອງ​ເອກະສານທາງກົດໝາຍ. ບົນ​ພື້ນຖານ​ບົດ​ລາຍ​ງານການຕິດຕາມກວດກາຂອງຄະນະກວດກາ, ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ອອກມະຕິ ​ເພື່ອ​ແກ້​ໄຂຜ່ານຜ່າ​ບັນດາ​ຂໍ້​ຈຳກັດ, ຂໍ້ຄ້າງຄາ ​ແລະ ຄວາມຕິດຂັດ​ທີ່​ກ່າວ​ມາ​ໃນທັນທີ, ໃນນັ້ນ ມີ​ບັນດາໜ້າ​ທີ່​ແລະວິທີ​ແກ້​ໄຂຕົ້ນຕໍ​ ໃນ​ການເລັ່ງ​ທົບທວນ​ລະບົບ​ເອກະສານທາງ​ກົດໝາຍ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ເພື່ອໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກເອກະສານທາງກົດໝາຍດຳ​ເນີນ​ໄປ​ຢ່າງ​ເປັນ​ປົກກະຕິ ຕໍ່​ເນື່ອງ ​ແລະ ຮັບປະກັນ​ຄວາມ​ເປັນ​ເອກະ​ພາບ​ ແລະ​ ເປັນ​ລະບົບນັ້ນ ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ອອກມະຕິສະບັບເລກທີ 560/NQ-UBTVQH15 ຊີ້​ນຳ​ການຈັດ​ຕັ້ງ​ປະຕິບັດ ​ວຽກ​ງານ​ຕິດຕາມ​ກວດກາ​ເອກະສານທາງກົດໝາຍ ຂອງສະພາຊົນເຜົ່າ​ ແລະ ບັນດາຄະນະກຳມະການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ; ຕາມນັ້ນ, ສະພາຊົນເຜົ່າ​ ແລະ ຄະນະກຳມະການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຈະ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ການຂຽນບົດ​ລາຍ​ງານ​ປະຈຳ​ປີ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຜົນ​ການ​ຕິດຕາມ​ກວດກາ​ເອກະສານ​ທາງກົດໝາຍ (ແຕ່ວັນທີ 1 ມັງກອນ ຮອດສິ້ນສຸດ​ວັນ​ທີ 31 ທັນວາ) ເພື່ອລາຍງານຕໍ່ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ​ໃນ​ກອງ​ປະຊຸມ​ເດືອນ​ເມສາ ​ກ່ອນທີ່​ຈະ​ຍື່ນ​ສະ​ເໜີ​ຕໍ່​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ ໃນ​ກອງ​ປະຊຸມ​ປະຈຳ​ເດືອນ​ພຶດສະພາ.  

ທີຫ້າ, ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຕິດຕາມກວດກາ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ເປັນ​ພິ​ເສດ, ສະ​ແດງ​ອອກໃນ​ການ​ຕິດຕາມ​ແລະກວດກາ​ຈົນ​ສຸດ​ການ​ປະຕິບັດ​ມະຕິ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ຍົກ​ສູງ​ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ​ຂອງ​ຜູ້​ຖືກ​ຊັກ​ຖາມ, ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ຫົວ​ໜ້າ, ​​ຫຼາຍ​ບັນຫາທີ່ຮ້ອນເຄືອງ​ຂອງ​ຊີວິດ​ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ສືບຕໍ່ໄດ້​ຮັບ​ການ​ວິ​ເຄາະ ​ແລະ​ພິ​ຈາ​ລະ​ນາ ​ຢ່າງຖີ່ຖ້ວນຈາກ​ຫຼາຍ​ແງ່ມຸມ. ຜ່ານັ້ນ, ຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ ແລະ ປະຊາຊົນໃນທົ່ວປະເທດ ສາມາດ​ເຫັນ​ໄດ້​ຄວາມ​ມານະ​ພະຍາຍາມ ​ແລະ ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ​ຂອງ​ລັດຖະບານ, ບັນດາ​ກະຊວງ, ຂະ​ແໜງ​ການ ​ໃນ​ການ​ຊີ້​ນຳ, ບໍລິຫານ ​ແລະ ຄວາມ​ຮັບຜິດຊອບ​ ຂອງ​ບັນດາ​ຜູ້​ແທນ​ໃນ​ການຕິດຕາມ​ກວດກາ​ ການ​ປະຕິບັດ​ບັນດາ​ຂໍ້​ກຳນົດ​ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ. ໃນ​ໄລຍະ​ກາງ​ແລະ​ທ້າຍ​ຂອງ​ສະ​ໄໝ​​ສະ​ພາ, ສະພາແຫ່ງຊາດຈັດຕັ້ງການຕິດຕາມກວດກາບັນດາສະມາຊິກລັດຖະບານ ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ປະຕິບັດ​ມະຕິ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການຕິດຕາມກວດກາ​ຕາມ​ຫົວ​ຂໍ້ສະເພາະ, ມະຕິ​ກ່ຽວກັບການຊັກຖາມ ຕັ້ງ​ແຕ່​ຕົ້ນ​ວາລະ ຈົນເຖິງ​ເວລາທີ່ດຳເນີນການ​ຕິດຕາມກວດກາ ເພື່ອປະເມີນ​ການ​ປະຕິບັດ​​ຄຳ​ໝັ້ນ​ສັນຍາ ​ຂອງ​ບັນດາ​ອົງການທີ່​ຢູ່​ພາຍ​ໃຕ້​ການຕິດຕາມກວດກາ. 

ທີຫົກ, ການ​ລົງ​ຄະ​ແນນ​ສຽງ​ໄວ້ວາງ​ໃຈ​ຕໍ່ຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງທີ່ໄດ້ຮັບ​ການ​ເລືອກ​ຫຼືຮັບຮອງ​ໂດຍ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດນັ້ນ ​ຍັງ​ຄົງ​ເປັນເນື້ອໃນຕິດຕາມກວດກາທີ່​ສຳ​ຄັນພິເສດ, ສະ​ແດງ​​ລະ​ດັບ​ຄວາມ​ໄວ້​ວາງ​ໃຈ ​ແລະ ​ການ​ຍອມຮັບ​, ການ​ປະ​ເມີນ​ຢ່າງຍຸດ​ຕິ​ທໍາ ແລະ ພາວະວິໄສ ຕໍ່​ຄວາມ​ພະ​ຍາ​ຍາມ​ ແລະ​ຜົນງານທີ່ບັນລຸ​ໂດຍ​ຜູ້​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ລົງ​ຄະ​ແນນ​ສຽງ​ໄວ້ວາງ​ໃຈ​.  ຜ່ານນັ້ນ, ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄະແນນສຽງໄວ້ວາງໃຈ ເຫັນໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບ​ຂອງ​ຕົນ​ໄດ້​ຈະ​ແຈ້ງ​ກວ່າ, ມີ​ທິດ​ທາງ​ແກ້​ໄຂ​ຂໍ້​ຂາດ​ຕົກ​ບົກ​ຜ່ອງ, ສູ້​ຊົນ​ຝຶກ​ຝົນຍົກ​ສູງ​ຄວາມ​ສາ​ມາດ, ປະ​ສິດ​ທິ​ຜົນ​ໃນ​ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ໜ້າ​ທີ່​ທີ່​ຕົນ​ໄດ້​ຮັບ​ມອບ​ໝາຍ​ໃຫ້​ດີ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນວິທີການຄວບຄຸມອຳນາດໂດຍກົງ ຕໍ່ພະນັກງານນຳພາ, ໃນນັ້ນມີຜູ້ນຳສຳຄັນ ແລະ ພະນັກງານຊັ້ນສູງ. ຜົນການລົງຄະແນນສຽງໄວ້ວາງໄຈແມ່ນ “ຕົວຊີ້ວັດ” ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງທີ່ໄດ້ຮັບເລືອກ ຫຼືຮັບຮອງ ໂດຍສະພາແຫ່ງຊາດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່​ແມ່ນ​ແຫຼ່ງລະດົມ​ກຳລັງ​ໃຈ​ໃຫ້​ບັນດາ​ຜູ້ທີ່​ໄດ້ຮັບ​ຄວາມ​ໄວ້ວາງ​ໃຈ​ສູງ ​ສືບ​ຕໍ່ເສີມຂະຫຍາຍແລະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນວຽກງານ, ຜູ້​ທີ່​ບໍ່​​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ໄວ້ວາງ​ໃຈ​ສູງ ​ຈະ​ມານະ​ພະຍາຍາມ​ແກ້​ໄຂ​ຂໍ້​ຂາດ​ຕົກ​ບົກ​ຜ່ອງ​ ແລະ ປັບປຸງ​ປະສິດທິ​ພາບວຽກງານຂອງຕົນ.

ຄຽງຄູ່ກັບບັນດາຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນ ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງ ທີ່ຕ້ອງລະບຸ ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້ ເພື່ອ​ຕອບ​ສະໜອງ​ຄວາມ​ຄາດຫວັງຂອງ​ຜູ້​ມີ​ສິດ​ເລືອກ​ຕັ້ງ ​ແລະ ປະຊາຊົນ​ໃນ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ​ ໃຫ້​ດີ​ຂຶ້ນ. ສາມາດຢືນຢັນວ່າ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແມ່ນບັນຫາສຳຄັນແລະຮີບ​ດ່ວນ​ທີ່​ສຸດ ​ໃນ​ສະພາບ​ການ​ທີ່​ພັກ ​ແລະ ລັດຫວຽດນາມ ​ກຳລັງເນັ້ນ​ໜັກ​ບັນຫາຄວບຄຸມ​ອຳນາດ​ ເພື່ອກໍ່ສ້າງ​ແລະປັບປຸງ ລັດແຫ່ງອຳນາດ​ກົດໝາຍ​ສັງຄົມ​ນິຍົມ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ, ​ໂດຍ​ປະຊາຊົນ, ​ເພື່ອ​ປະຊາຊົນ.

4- ເພື່ອສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ຍົກສູງກວ່າອີກ ຄຸນນະພາບການຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕາມທິດສຸມໃສ່ການຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວຂອງ​ອົງການ​ບໍລິຫານ, ອົງການຕຸລາການ ​ແລະ ອົງການ​ອື່ນໆ ທີ່​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຈັດ​ຕັ້ງຂຶ້ນ, ຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ເລືອກຫຼືຮັບຮອງ ໂດຍສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ, ປະກອບສ່ວນຄວບຄຸມອຳນາດ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນນັ້ນ, ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດຈະຕ້ອງ​ເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດ​ບັນດາ​ເນື້ອ​ໃນ​ຕໍ່ໄປ​ນີ້ໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ:  

ທີໜຶ່ງ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ເວົ້າລວມ ແລະ ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ເວົ້າສະເພາະ.

ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງ, ບົດບາດ ແລະ ຄວາມສຳຄັນຂອງການຕິດຕາມກວດກາ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕາມທິດ: ກຳນົດການປ່ຽນແປງໃໝ່ແລະການຍູ້ແຮງວຽກງານຕິດຕາມກວດກາ ແມ່ນຂັ້ນຕອນຫຼັກແລະສຳຄັນ ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ. ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕ້ອງຕິດແໜ້ນກັບໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງ ທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ, ບັນດາມະຕິແລະຄຳສັ່ງຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ, ກົມການເມືອງສູນກາງ, ຄະນະເລຂາທິການສູນກາງ ແລະ ຄຳເຫັນຊີ້ນຳຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່; ຕິດແໜ້ນກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງປະເທດ ແລະ ບັນຫາພາກປະຕິບັດທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມຢ່າງທັນການ, ສະທ້ອນຄວາມ​ຄິດ ຄວາມ​ມຸ່ງ​ມາດ​ປາດ​ຖະ​ໜາ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ ແລະ ຜູ້​ມີ​ສິດ​ເລືອກ​ຕັ້ງ ​ໃນ​ທົ່ວ​ປະ​ເທດ. ການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຕ້ອງສະໜອງຂໍ້ມູນທີ່ເປັນປະໂຫຍດ ເພື່ອປັບປຸງນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການແລະບຸກຄົນ ໃນການປະຕິບັດຂໍ້ກຳນົດຂອງກົດໝາຍ, ເພີ່ມທະວີປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການແລະບຸກຄົນທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຕິດຕາມກວດກາ.

​ຮັບ​ຮູ້​ແຈ້ງເຖິງ​ທີ່​ຕັ້ງ ແລະ ບົດບາດ​ຂອງ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວຕິດຕາມກວດກາ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ - ໜຶ່ງໃນບັນດາວິທີການຄວບຄຸມອຳນາດ, ແລະເຂົ້າໃຈແຈ້ງເຖິງສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ກັບການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ຂອງບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ; ໃນນັ້ນ, ການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດຂອງສະພາແຫ່ງຊາດມີທີ່ຕັ້ງສູນກາງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບສາຍພົວພັນສັດຈະວິພາກ ລະຫວ່າງພາລະບົດບາດຕິດຕາມກວດກາ ກັບພາລະບົດບາດນິຕິບັນຍັດ, ຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ; ສາຍພົວພັນສັດຈະວິພາກລະຫວ່າງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ກັບການສ້າງກົດໝາຍແລະບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ມີບັນຫາແລະຄວາມຂາດຕົກບົກພ່ອງ; ເຊື່ອມຕໍ່ຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ, ຮັບປະກັນການເຊື່ອມໂຍງແລະສືບທອດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ລະຫວ່າງຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາເອກະສານທາງກົດໝາຍ ທີ່ດຳເນີນການໂດຍສະພາແຫ່ງຊາດ ກັບຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວກວດກາ ກວດສອບຄຸນນະພາບຂອງເອກະສານທາງກົດໝາຍ ທີ່ດຳເນີນການໂດຍລັດຖະບານ. ສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງວຽກງານການອົບຮົມສຶກສາ ຝຶກອົບຮົມ ບຳລຸງສ້າງ ແລະ ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ຜູ້ຖືກຕິດຕາມກວດກາ ມີຄວາມຮັບຮູ້ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງ ບົດບາດ ແລະ ຄວາມສຳຄັນ ຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ. 

ທີສອງ, ຄົ້ນຄວ້າກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າອີກ ກ່ຽວກັບຂອບເຂດ ເປົ້າໝາຍ ວິທີການ ແລະ ຮູບການຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ; ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຂໍ້ກຳນົດຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຕິດຕາມກວດກາ ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ເພີ່ມທະວີລະບຽບວິໄນໃນການຜັນຂະຫຍາຍການຕິດຕາມກວດກາ ​ໂດຍ​ສຸມ​ໃສ່​ເນື້ອ​ໃນ​ສະ​ເພາະຈຳນວນໜຶ່ງ​ຄື: ຍົກສູງຄຸນນະພາບການສ້າງໂຄງການຕິດຕາມກວດກາ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ; ເສີມຂະຫຍາຍບົດ​ບາດ​ຊີ້​ນຳ ຄຸ້ມ​ຄອງ ​ແລະ ປະສານສົມທົບ​ວຽກ​ງານຕິດຕາມ​ກວດກາ ຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ຕາມທິດເປັນເຈົ້າການ ເປັນເອກະພາບ, ຫຼີກລ່ຽງການຊໍ້າຊ້ອນ, ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂແລະສະພາບແວດລ້ອມຕົວຈິງ, ເສີມຂະຫຍາຍປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາໄດ້; ເພີ່ມທະວີການສົນທະນາ ໂຕ້ວາທີ, ລົງເລິກການຊີ້ແຈງບັນຫາ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການສົນທະນາ, ພິຈາລະນາບົດລາຍງານ; ສືບຕໍ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຫົວຂໍ້ສະເພາະ, ໃນນັ້ນ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການນຳໃຊ້ຂໍ້ມູນຈາກອົງການກວດກາ, ກວດສອບ, ກວດບັນຊີ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານ, ນັກຄົ້ນຄວ້າ ໃນ​ການ​ສ້າງ​ບົດ​ລາຍ​ງານ ​​ແລະ ​ມະ​ຕິການ​ຕິດ​ຕາມ​ກວດ​ກາ​, ຍູ້ແຮງການ​ນໍາ​ໃຊ້​ເຕັກ​ໂນ​ໂລ​ຊີ​ຂໍ້​ມູນ​ຂ່າວ​ສານ ​ໃນ​ກິດ​ຈະ​ກໍາ​ການ​ຕິດ​ຕາມ​ກວດ​ກາຫົວຂໍ້ສະເພາະ; ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີແລະວິທີການຈັດຕັ້ງການຊັກຖາມ ແລະ ການຕອບຄຳຊັກຖາມ; ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມ ໃນກອງປະຊຸມຂອງຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ໃນນັ້ນ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການພິຈາລະນາ ແລະ ອອກມະຕິ ກ່ຽວກັບການຊັກຖາມ ເພື່ອຊີ້ແຈງແລະຈັດການແກ້​ໄຂ ຂໍ້​ຊັກ​ຖາມ​ຢ່າງ​ທັນ​ການ ແລະ ເປັນ​ພື້ນ​ຖານ ​ໃນ​ການ​ຕິດ​ຕາມການ​ປະ​ຕິ​ບັດ; ເພີ່ມທະວີການ​ກວດກາ​ຂໍ້​ສະ​ເໜີ​ແນະ​ທີ່​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປະຕິບັດ, ຖື​ວ່າ​ ນີ້​ແມ່ນ​ໜ້າທີ່​ປະຈຳ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ແລະ ບັນດາ​ອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ; ຕິດຕາມກວດກາເອກະສານທາງກົດໝາຍຢ່າງເປັນປະຈຳ, ລາຍງານປະຈຳປີຕໍ່ສະພາແຫ່ງຊາດ, ເປີດກວ້າງແລະຕິດແໜ້ນການຕິດຕາມກວດກາເອກະສານທາງກົດໝາຍ ກັບການຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ, ຜ່ານນັ້ນ, ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຄວາມ​ຮັບ​ຜິດ​ຊອບ​ຂອງ​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດສູງກວ່າອີກ, ຮັບ​ປະ​ກັນໃຫ້​ກົດ​ໝາຍ​ທີ່​ໄດ້ປະກາດໃຊ້ນັ້ນ ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນ​ຊີ​ວິດສັງຄົມ​.

ເພີ່ມທະວີການຕິດຕາມກວດກາການ​ປະຕິບັດ​ບັນດາ​ເນື້ອ​ໃນ​ທີ່​ກ່ຽວຂ້ອງ​ເຖິງ​ວຽກ​ງານ​ການ​ຕ່າງປະ​ເທດ, ຄວາມ​ໝັ້ນຄົງ, ການປ້ອງ​ກັນຊາ​ດ, ການປົກ​ປັກ​ຮັກສາ​ເອກະລາດ​ອະທິປະ​ໄຕ​ຂອງ​ປະ​ເທດ; ປະຕິບັດແນວທາງການຕ່າງປະເທດ, ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືສາກົນ, ດຶງດູດການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຖານະຕຳແໜ່ງ, ບົດບາດ ແລະ ສ່ວນປະກອບຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ ໃນເວທີປາໄສສາກົນ ແລະພາກພື້ນ.  

ທີສາມ, ເພີ່ມທະວີການຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດໃນການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ ຕາມທິດ: ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ (ການຊັກຖາມ, ການຕິດຕາມກວດກາຫົວຂໍ້ສະເພາະ, ການອະທິບາຍລາຍງານ, ການຕິດຕາມກວດກາເອກະສານທາງກົດໝາຍ, ຕິດຕາມກວດກາການ​ແກ້​ໄຂ​ຄໍາ​ຮ້ອງ​ທຸກ​ ແລະ ​ການ​ປະ​ນາມ​ ຂອງ​ພົນ​ລະ​ເມືອງ​, ຄຳສະເໜີແນະຂອງຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ ແລະອື່ນໆ), ສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ຕ້ອງໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບເນື້ອໃນປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ, ຖືວ່ານີ້ແມ່ນໜ້າທີ່ສຳຄັນ ເປັນປະຈຳ ແລະ ໄດ້ດຳເນີນຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ເປີດເຜີຍ, ມີຈຸດໜັກໃຈກາງ; ສຸມ​ໃສ່​ບັນດາຂົງ​ເຂດ​ທີ່​​ມັກເກີດຄວາມສ່ຽງໃນທາງລົບ,​ ຄວາມ​ວິຕົກ​ກັງວົນ​ຂອງ​ປະຊາຊົນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ, ​ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ຄວາມ​ເສື່ອມ​ໂຊມ​ດ້ານ​ແນວ​ຄິດ​ການ​ເມືອງ, ຄຸນສົມບັດ​ສິນ​ທຳ, ວິຖີ​ຊີວິດ. ເສີມຂະຫຍາຍກົນໄກເຂົ້າຮ່ວມຂອງຄະນະຊີ້ນຳສູງກາງກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ຕ້ານຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ບັນດາຄະນະຊີ້ນຳຂັ້ນແຂວງ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມທຸກຂັ້ນ, ປະຊາຊົນ ແລະ ອົງການຖະແຫຼງຂ່າວ ສື່ມວນຊົນ ໃນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ໃນນັ້ນມີການຕິດຕາມກວດກາ ການປະຕິບັດກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການປ້ອງກັນ ແລະ ຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະ ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້.

ອີງໃສ່ສະພາບການຕົວຈິງ, ຄົ້ນຄວ້າການລວມເນື້ອໃນກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນແລະຕ້ານຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ ໃນບົດລາຍງານກ່ຽວກັບວຽກງານປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. ຕາມນັ້ນ, ທຸກໆປີ, ລັດຖະບານ, ສານປະຊາຊົນສູງສຸດ ແລະ ອົງການໄອຍະການປະຊາຊົນສູງສຸດ ຕ້ອງລາຍງານຕໍ່ສະພາແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບເນື້ອໃນນີ້, ຄະນະກຳມະການຕຸລາການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຈະ​ຮັບຜິດຊອບ​ຕົ້ນຕໍ, ປະສານ​ສົມທົບ​ກັບ​ສະພາ​ຊົນ​ເຜົ່າ ​ແລະ ຄະນະ​ກຳມະການ​ອື່ນໆ​ ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ໃນ​ການ​ກວດສອບ. ໃນ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ທ້າຍ​ປີ, ໃນກໍລະນີຈຳເປັນ, ອາດ​ຈະ​ຈັດ​ໃຫ້​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ທົບທວນ​ບົດ​ລາຍ​ງານ​ກ່ຽວ​ກັບ​ວຽກ​ງານປ້ອງກັນແລະ​ຕ້ານ​ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ ​ແລະ ຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ​ພ້ອມ​ກັບ​ການທົບທວນ​ບົດ​ລາຍ​ງານ​ກ່ຽວ​ກັບການປະຕິບັດການປະຢັດ, ຕ້ານການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ.

ທີສີ່, ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກສົມທົບລະຫວ່າງສະພາແຫ່ງຊາດ ກັບບັນດາອົງການພັກ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ ໃນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຕິດຕາມກວດກາຂອງແຕ່ລະອົງການ ພ້ອມກັນສ້າງແຮງສະທ້ອນຊຸກຍູ້ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບແລະປະສິດທິຜົນ ຂອງການຄວບຄຸມອຳນາດ. ເພີ່ມທະວີການພົວພັນປະສານງານ ແລະ ສະໜອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ລະຫວ່າງສະພາແຫ່ງຊາດ ກັບຄະນະກຳມະການກວດກາທຸກຂັ້ນຂອງພັກ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ, ອົງການກວດສອບແຫ່ງລັດ ໃນການເຄື່ອນໄຫວຄວບຄຸມອຳນາດ. ​ເພີ່ມ​ທະວີ​ການ​ເຊື່ອມຕໍ່ ​ແລະ ຄັດແຍກ​ຈະ​ແຈ້ງ ​​ເນື້ອ​ໃນ​ຕິດຕາມ​ກວດກາ​ລະຫວ່າງ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວຕິດຕາມ​ກວດກາ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ກັບການຕິດຕາມກວດກາຂອງ​ສະພາ​ປະຊາຊົນ, ການຕິດຕາມກວດກາສັງຄົມ​ຂອງ​ແນວ​ໂຮມ​ປະ​ເທດ​ຊາດ ​ແລະ ບັນດາ​ອົງການ​ການ​ເມືອງ-ສັງຄົມ, ການຕິດຕາມກວດກາໂດຍ​ກົງ​ຂອງ​ປະຊາຊົນ.

ທີຫ້າ, ກວດຄືນ, ສະຫຼຸບສັງລວມ, ປະເມີນ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າສະເໜີການແກ້ໄຂ ແລະເພີ່ມເຕີມ ຂໍ້ກຳນົດທາງກົດໝາຍຈຳນວນໜຶ່ງ ກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ພິເສດແມ່ນ ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະສະພາປະຊາຊົນ ເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຄວບຄຸມອຳນາດ ໃນສະຖານະການໃໝ່. ຮັບປະກັນລັກສະນະສູງສຸດໃນການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງກົງຈັກແຫ່ງລັດ; ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ການລົງຄະແນນສຽງໄວ້ວາງໃຈ, ການລົງ​ຄະ​ແນນ​ສຽງ​ໄວ້ວາງ​ໃຈຕໍ່ຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງ​ທີ່​ສະ​ພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ເລືອກ​ຕັ້ງຫຼືຮັບ​ຮອງ; ປະຕິບັດການຈັດຕັ້ງຄະນະກຳມະການຊົ່ວຄາວ ​ເມື່ອ​ມີ​ຄວາມ​ຈຳ​ເປັນ​ຕາມ​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຂອງ​ກົດໝາຍ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການຈັດ​ຕັ້ງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ.

ເລີ່ມຈາກການ​ພິຈາລະນາ​ຢ່າງຮອບດ້ານ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຫຼັກການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ອຳນາດ​ລັດ ແລະ ບົດບາດ​ຕິດຕາມກວດກາ​ສູງ​ສຸດ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ ​ໃນ​ກົນ​ໄກ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳນາດ​ລັດ, ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ແລະການຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແມ່ນ​ບັນຫາ​ທີ່​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ໄດ້​ແລະກຳລັງຜັນ​ຂະຫຍາຍ​ປະຕິບັດ ​ແລະ ສະ​ແດງ​ອອກ​ຜ່ານ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ໃນຈິນຕະນາການແລະວິທີ​ດຳເນີນການ ​ເພື່ອ​ປະກອບສ່ວນ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການ​ຄວບ​ຄຸມ​ອຳນາດ​​ລັດ, ການຈັດ​ຕັ້ງ​ປະຕິບັດ​​ແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍ​ຂອງ​ພັກ, ນະ​ໂຍບາຍ ກົດໝາຍ​ຂອງ​ລັດ​ຢ່າງ​ມີ​ປະສິດທິ​ຜົນ. ການຕິດຕາມກວດກາຕ້ອງອີງໃສ່ຈິດໃຈທີ່ສ້າງສັນຫຼາຍ; ລະຫວ່າງ “ການສ້າງ” ແລະ “ການຕ້ານ” ນັ້ນ ຕ້ອງຖືເອົາການສ້າງເປັນພື້ນຖານ ຍາວນານ; ການຕ້ານຕ້ອງເດັດດ່ຽວ, ເຖິງຖອງ, ຮີບດ່ວນ; ຕ້ອງສົ່ງເສີມບັນດາຮູບແບບໃໝ່, ບັນດາວິທີເຮັດທີ່ດີ, ແບບຢ່າງຂອງວຽກດີ ຄົນເດັ່ນ; ການ​ປະ​ເມີນທີ່​ສົມ​ດຸນ​ແລະພາວະວິໄສ ​ເພື່ອ​ສືບ​ຕໍ່​ປັບປຸງ​ສະ​ຖາ​ບັນ ​ແລະ ລະບົບ​ກົດໝາຍ, ສືບ​ຕໍ່​ຍົກ​ສູງ​ປະສິດທິ​ຜົນ​ຂອງ​ຂັ້ນ​ຕອນ​ການ​ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ​ໃຫ້ທຸກວຽກງານ​ດີ​ຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນ​ພັດທະນາ​ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ​ແລະ ກໍ່ສ້າງ​ປະ​ເທດ. ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ຕ້ອງ​ປ່ຽນ​ໃໝ່​ຕົວ​ເອງ​ສະ​ເໝີ, ແຕ່ລະອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຕ້ອງປະຕິບັດການຕິດຕາມກວດກາຕົນເອງເປັນຢ່າງດີ, ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດແຕ່ລະຄົນ ຕ້ອງຄວບຄຸມການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົນໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່, ສິດຂອບເຂດ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ໜ້າຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ ເພື່ອ “ເປີດ​​ໄລຍະ​ໃໝ່​ທີ່​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ແງ່​ຫວັງ​ທີ່​ດີ​ ໃນ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຂອງ​ສະພາ​ແຫ່ງ​ຊາດ”./.

-------------------

(1), (2), (3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 10, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2006, ໜ້າ 126.

(4), (5) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 247, 248–249.

(6) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 12, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ໜ້າ 177–178.

(7) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 175–176.

(8) ຂໍ້ຕັດສິນຕົກລົງເລກທີ 2362-QĐ/ĐĐQH14, ລົງວັນທີ 24 ມິຖຸນາ 2021, ຂອງຄະນະກຳມະການພັກສະພາແຫ່ງຊາດ, ວ້າດ້ວຍ “ການປະກາດໃຊ້ແຜນປະຕິບັດການຂອງຄະນະກຳມະການພັກສະພາແຫ່ງຊາດ ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ”.

(9) ມາດຕາ 82 ຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 1980 ແລະ ມາດຕາ 83 ຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 1992.

(10) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ສະພາຊົນເຜົ່າຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດນະໂຍບາຍຊົນເຜົ່າ, ໂຄງການ, ແຜນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມໃນເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ ແລະ ເຂດພູດອຍ; ຄະ​ນະ​ກໍາ​ມະ​ການ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທໍາ​, ການ​ສຶກ​ສາ​, ຊາວໜຸ່ມ​, ເຍົາວະຊົນ​ແລະ​ເດັກ ຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດນະໂຍບາຍສຳລັບຊາວ​ໜຸ່ມ​, ເຍົາວະຊົນ​ແລະ​ເດັກ; ຄະນະກຳມະການການຕ່າງປະເທດຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ເສດຖະກິດການຕ່າງປະເທດຂອງບັນດາຂະແໜງການແລະທ້ອງຖິ່ນ, ຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວເຊັນສັນຍາສາກົນ, ການເຂົ້າຮ່ວມແລະປະຕິບັດຂໍ້ຕົກລົງສາກົນ ແລະອື່ນໆ.

(11) ມະຕິສະບັບເລກທີ 334/2017/UBTVQH14, ລົງວັນທີ 11 ມັງກອນ 2017, ຂອງຄະນະກຳທະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, “ປະກາດໃຊ້ລະບຽບການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກິດຈະກຳຕິດຕາມກວດກາຈຳນວນໜຶ່ງ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະພາຊົນເຜົ່າ, ຄະນະກຳມະການຂອງສະພາປຫ່ງຊາດ, ຄະນະຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ”.

-  ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 997 (ເດືອນກັນຍາ 2022)