ບົດບາດ ແລະ ອິດທິພົນຂອງປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນແລະສິລະປິນ
ໃນການປຸກລະດົມແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ,
ປະຕິບັດຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຢາກພັດທະນາປະເທດຊາດ
ໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມສຸກ
ໃນການປຸກລະດົມແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ,
ປະຕິບັດຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຢາກພັດທະນາປະເທດຊາດ
ໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມສຸກ
ບົດບາດແລະອິດທິພົນຂອງປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະສິລະປິນ
ໃນພາລະກິດການປະຕິວັດຂອງຊາດຫວຽດນາມ
ຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນແລະສິລະປິນຫວຽດນາມກ່ອນໜ້ານີ້ແມ່ນຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິ ແລະນັກວິຊາການຂົງຈື້ ທີ່ມີແນວຄິດຮັກຊາດແລະກ້າວໜ້າ ອ່ອນໄຫວຕໍ່ກັບເວລາ ແລະມີຄວາມປາດຖະໜາທີ່ຈະປ່ຽນແປງໃໝ່ແລະຟື້ນຟູປະເທດ. ສິລາຈາລຶກການເສັງປະລິນຍາປີຈໍ, ຊື່ປີ ດ້າຍບ໋າວ ທີ 3 (ປີ 1442) ທີ່ວິຫານວັດທະນະທຳ-ກ໊ວກຕື້ຢ໋າມ ໃນເມືອງຫຼວງ ທັງລອງ (ຮ່າໂນ້ຍໃນປະຈຸບັນ) ຮຽບຮຽງໂດຍ ເທິນເຍິນຈຸງ ຂຽນວ່າ: ຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດແມ່ນພະລັງຂອງປະເທດ, ຖ້າພະລັງເຂັ້ມແຂງ ປະເທດກໍຈະເຂັ້ມແຂງແລະຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ຖ້າພະລັງອ່ອນແອ ປະເທດກໍຈະອ່ອນແອແລະຕ່ຳຕ້ອຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນດາເຈົ້າຈັກກະພັດທີ່ມີສະຕິປັນຍາສະຫຼາດສ່ອງໃສ ຍາມໃດກໍຖືວ່າ ການສຶກສາອົບຮົມຜູ້ມີຄວາມສາມາດ, ເລືອກເອົາປັນຍາຊົນ ນັກວິຊາການ ແລະເພີ່ມພູນຄູນສ້າງພະລັງຂອງຊາດ ເປັນວຽກງານທີ່ຈຳເປັນ.
ແຕ່ກາງສະຕະວັດທີ XIX ເປັນຕົ້ນມາ, ເມື່ອປະເທດຖືກພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງຮຸກຮາມ, ໃນຂະນະທີ່ກະສັດແລະພວກຂຸນນາງຍອມຈໍານົນຢ່າງຂີ້ຂາດ, ຜູ້ຊົງຄຸນວຸກທິ ປັນຍາຊົນຮັກຊາດແລະກ້າວໜ້າສ່ວນໜຶ່ງ ຍັງສືບຕໍ່ຕໍ່ຕ້ານກັບພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ ແລະໃນເບື້ອງຕົ້ນ ໄດ້ເຂົ້າຫາອາລະຍະທໍາອຸດສາຫະກໍາຕາເວັນຕົກ ແລະບາງປະເທດທີ່ມີການປະຕິຮູບໃນອາຊີ. ຜ່ານນັ້ນ, ຜູ້ມີຄວາມສາມາດ ຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິ ນັກວິຊາການ ຈຶງຄ່ອຍໆປ່ຽນຕົວເອງເປັນຊັ້ນຄົນປັນຍາຊົນ. ເຮົາສາມາດເວົ້າເຖິງກຸ່ນຄົນລຸ້ນທຳອິດຄືທ່ານຫງວຽນເຈື່ອງໂຕ້, ຫງວຽນໂລ້ແຈັກ, ຫງວຽນຕືຢ໋ານ, ຟານຝູຖື, ຕາມມາແມ່ນບັນດາຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິໃນຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວ ເກິ່ນເວືອງ ເຊັ່ນທ່ານຟານດິ່ງຟຸ່ງ, ຫງວຽນຊວັນໂອນ, ຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວ ດົງຢູ, ຢຸຍເຕິນ ຂອງທ່ານ ຟານໂບ້ຍເຈົາ, ຟານຈູຈິງ, ຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວ ດົງກີງເງ້ຍທຸກ ຂອງທ່ານ ເລືອງວັນການ, ຕາມມາດ້ວຍທ່ານ ຮວິ່ງຖຸກຂາງ, ເຈິ່ນກຸ໋ຍກ້າບ, ດ່າວງວຽນໂຝ ແລະຄົນອື່ນໆອີກຫຼາຍ. ພວກເຂົາຄືຜູ້ທີ່ຈູດໄຟແຫ່ງຄວາມຮັກຊາດ, ຄວາມປາດຖະໜາທີ່ຈະປະຕິຮູບ ແລະປະຕິຮູບເພື່ອປົດປ່ອຍປະເທດຕາມເສັ້ນທາງເມຈິໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ; ຂອງ ເຫຼືອງໄຂ່ສ້ຽວ, ຄັງຢູວີ, ໂຕນວານ ໃນປະເທດຈີນ; ລວມທັງເສັ້ນທາງຂອງຝຣັ່ງແລະຕາເວັນຕົກ. ໃນທີ່ສຸດ, ຄວາມປາດຖະໜາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພວກເຂົາກໍ່ຖືກຊະງັກ ຍ້ອນພວກເຂົາບໍ່ພົບວິທີການທີ່ຖືກຕ້ອງ ເປັນວິທະຍາສາດ ແລະປະຕິວັດ ເພື່ອກອບກູ້ປະເທດ.
ໃນເວລາທີ່ຫວຽດນາມພວມຊອກຫາເສັ້ນທາງ ແຫຼ່ງແສງສະຫວ່າງ ເພື່ອຫຼຸດພົ້ນຈາກຄວາມມືດມົວຂອງການເປັນຂ້າທາດນັ້ນ, ວັນທີ 5 ມິຖຸນາ 1911, ຊາວໜຸ່ມຮັກຊາດ ຫງວຽນເຕິດແທ່ງ ດ້ວຍຊື່ໃໝ່ ວັນບາ ໄດ້ນຂຶ້ນກຳປັ່ນຊື່ ພົນເຮືອເອກ ລາຕູຊ ເທຣສວິນລ໌ ເດີນທາງໄປຍັງທິດຕາເວັນຕົກ, ຈຸດໝາຍປາຍທາງທໍາອິດແມ່ນປະເທດຝຣັ່ງ. ໃນປະເທດຝຣັ່ງ, ວັນບາ-ຫງວຽນອ້າຍກ໊ວກ ຮ່ວມກັບທ່ານ ຟານຈູຈິງ, ຟານວັນເຈື່ອງ ສົ່ງ “ຄຳປະທ້ວງຂອງຊາວອານນາມ” ໄປໃຫ້ກອງປະຊຸມ ແວຣ໌ຊາຍສ໌ (ປີ 1919); ເພິ່ນຂຽນບົດຄວາມ “ຄຳພິພາກສາລະບອບລ່າເມືອອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ” (ປີ 1925); ເພິ່ນລົງຄະແນນສຽງຮັບຮອງສາກົນທີ່ສາມ (ກອມມູນິດສາກົນ), ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງພັກກອມມູນິດຝຣັ່ງ ແລະ ເປັນຊາວກອມມູນິດຄົນທຳອິດຂອງຫວຽດນາມ. ປີ 1922, ເພິ່ນກໍ່ຕັ້ງໜັງສືພິມ Le Paria (ຜູ້ທຸກຍາກ). ໃນບົດຄວາມສຳລັບສະບັບທຳອິດ, ທ່ານໄດ້ຢືນຢັນວ່າ ພາລະກິດຂອງໜັງສືພິມແມ່ນ “ປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ”. ຈາກລັດທິຮັກຊາດ, ທ່ານຫງວຽນອ້າຍກ໊ວກໄດ້ດູດຊຶມເອົາ “ຮ່າງວິທະຍານິພົນທຳອິດກ່ຽວກັບບັນຫາຊາດ ແລະບັນຫາເມືອງຂຶ້ນ” ຂອງ ວ.ອີ.ເລນິນ, ມາເຖິງລັດທິມາກ-ເລນິນ, ພົບເຫັນເສັ້ນທາງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ ຄືການດຳເນີນການປະຕິວັດປະຊາທິປະໄຕປະຊາຊົນ ແລະການປະຕິວັດສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອປົດປ່ອຍປະເທດຊາດ, ປົດປ່ອຍຊົນຊັ້ນ ແລະປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ...
ພາຍຫຼັງເກືອບ 15 ປີແຫ່ງການຊອກຫາເສັ້ນທາງກອບກູ້ປະເທດ, ໃນຕົ້ນປີ 1930, ຢູ່ຮົ່ງກົງປະເທດຈີນ, ຜູ້ນຳຫງວຽນອ້າຍກ໊ວກ ໄດ້ເປັນປະທານກອງປະຊຸມເພື່ອລວມອົງການກອມມູນິດ 3 ອົງການໃນປະເທດໃຫ້ເປັນພັກດຽວ ຄື ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ໃນໂຄງການການເມືອງໂດຍຫຍໍ້, ຍຸດໂທບາຍໂດຍຫຍໍ້ ແລະ ຄຳຮຽກຮ້ອງການສ້າງຕັ້ງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ວັນທີ 3 ກຸມພາ 1930) ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນຢ່າງຊັກເຈນເຖິງບົດບາດຂອງປັນຍາຊົນໃນການປະຕິບັດ, ເພິ່ນກ່າວວ່າ: ພັກຕ້ອງພະຍາຍາມທຸກວິຖີທາງໃນການຕິດຕໍ່ກັບນາຍທຶນນ້ອຍ, ປັນຍາຊົນ, ຊາວນາກາງ, ຊາວໜຸ່ມ, ຫວຽດເຕິນ ແລະອື່ນໆ(2). ຫຼັງການກຳເນີດ, ພັກໄດ້ເຕົ້າໂຮມ ສາມັກຄີ ແລະນຳພາປະຊາຊົນເຮົາ ຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ ແລະພວກລູກແຫຼ້ງຕີນມືຂອງພວກມັນ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາໃນປີ 1945 ແລະ ສະຖາປະນາປະເທດ ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ຫວຽດນາມ ເຊິ່ງປະຈຸບັນແມ່ນປະເທດ ສາທາລະນະ ລັດສັງຄົມນິຍົມ ຫວຽດນາມ. ໄຊຊະນະອັນສຳຄັນຂອງຊາດພວກເຮົານີ້ ໄດ້ສ້າງການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ມີພະລັງໃນທຸກຂົງເຂດການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ, ສັງຄົມ ແລະ ການທູດ; ສ້າງລະບອບສັງຄົມໃໝ່ທີ່ດີ ແລະສວຍງາມຢູ່ຫວຽດນາມ; ນໍາເອົາປະຊາຊົນອອກຈາກການເປັນຂ້າທາດ ໄປສູ່ສະຖານະເປັນເຈົ້າຂອງປະເທດທີ່ແທ້ຈິງ.
ເພື່ອສ້າງລະບອບການປົກຄອງໃໝ່, ກຽມພ້ອມສຳລັບສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານ ແລະການກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດທີ່ມີຄວາມເສຍສະຫຼະ ແລະຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງໃນຕໍ່ໜ້າ, ພັກ ແລະປະທານໂຮ່ຈິີມິນໄດ້ໃຊ້ມາດຕະການຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອຄົ້ນຫາ ເຕົ້າໂຮມ ນຳໃຊ້ ແລະເຄົາລົບໃຊ້ ຜູ້ມີຄວາມສາມາດ; ຊ່ວຍໃຫ້ປັນຍາຊົນລຸ້ນໃໝ່ກ້າວໜ້າ, ຝຶກຝົນໃຫ້ເປັນປັນຍາຊົນທີ່ “ມີຈິດໃຈຊອບທຳແລະໃກ້ຊິດປະຊາຊົນ”. ໃນບົດຄວາມ “ຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດແລະການສ້າງສາປະເທດຊາດ” ລົງພິມໃນໜັງສືພິມກູ້ຊາດ, ວັນທີ 14 ພະຈິກ 1945 ປະທານໂຮ່ຈີມິນຢືນຢັນວ່າ ການກໍ່ສ້າງຕ້ອງໃຊ້ຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ. ເຖິງວ່າປະເທດເຮົາມີຄົນເກັ່ງບໍ່ຫຼາຍ, ແຕ່ຖ້າເຮົາເລືອກຢ່າງສະຫຼາດ, ແຈກຢາຍຢ່າງສະຫຼາດ ແລະໃຊ້ຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ, ຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດກໍຈະເພີ່ມຫຼາຍຂຶ້ນທຸກວັນ(3). ເພິ່ນເນັ້ນໜັກວ່າ ປະເທດຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການສ້າງສາ. ການກໍ່ສ້າງຕ້ອງໃຊ້ຄົນເກັ່ງ... ເພາະວ່າ ລັດຖະບານບໍ່ສາມາດໄດ້ຍິນ ແລະບໍ່ເຫັນໄດ້້ທຸກທີ່, ຈົນວ່າຄົນເກັ່ງບໍ່ສາມາດປະກົດຕົວໄດ້(4). ເພິ່ນຖືວ່າ ພະລັງສຳຄັນຂອງການປະຕິວັດແມ່ນກຳມະກອນ ແລະຊາວນາ... ແຕ່ການປະຕິວັດຍັງຕ້ອງການພະລັງຂອງປັນຍາຊົນ (5).
ຕອບສະໜອງຄຳຮຽກຮ້ອງຂອງປະທານ ໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ລັດຖະບານໃໝ່, ປັນຍາຊົນ, ນັກປະພັນແລະສິລະປິນຊາວຫວຽດນາມຫຼາຍຄົນທີ່ດຳລົງຊີວິດ ແລະເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ໄດ້ສະໝັກໃຈກັບຄືນເມືອປະເທດ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໃນການຕໍ່ຕ້ານແລະການກໍ່ສ້າງປະເທດ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເສຍສະຫຼະ ແລະຄວາມລຳບາກຄື ຮວ່າງມິນຢ໋າມ, ຫວຸດິ່ງຕຸ້ງ, ຕ້າກວາງບຶ໋ວ, ຟານແອັງ, ຟ້າມກວາງເລ້ (ເອີ້ນວ່າ ເຈິ່ນດ້າຍເຫງຍ), ເຈິ່ນຫຶວເຕື້ອກ, ເລືອງດິ້ງກົ໋ວ, ຫງວຽນວັນຮວຽນ, ງຽມຊວັນອຽມ, ຫງວຽນສຽນ, ຫງວຽນຫຶວທໍ້, ຮວິ່ງເຕິ໊ນຟ້າດ, ຟ້າງງ້ອກແທັກ, ດັ້ງວັນງຶ້, ຈິ້ງດິ່ງຖາວ, ເຈິ່ນດຶກຖາວ, ງິ້ວຍືກອນຕຸມ, ເລວັນທຽມ (6)...
ໃນປະເທດ, ຖັນແຖວປັນຍາຊົນ, ນັກວິທະຍາສາດທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມກ່ອນການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ, ຢູ່ເຂດຕໍ່ຕ້ານຫວຽດບັກ, ຢູ່ສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ ແລະຢູ່ບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມ ແລະນັບທັງຢູ່ປະເທດຕາເວັນຕົກ ກໍ່ມີການຝຶກອົບຮົມຈຳນວນຫຼາຍ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນນັກວິທະຍາສາດທີ່ໂດດເດັ່ນ ເຊັ່ນ ໂຮ່ດັກຢີ, ຫງວຽນວັນໂຕ໊, ໂຕນເຖິ້ດຕຸ່ງ, ໂດ໊ດຶກຢູ້ກ, ດັ້ງທາຍມາຍ, ໂຕນກວາງຟຽດ, ຫງວຽນແທ່ງເລ, ຫງວຽນເຕິ໊ນກີຈ້ອງ, ຮວ່າງຊວັນຮ້ານ, ຫງວຽນດິ່ງຕື໊, ຟານດິ່ງຢ້ຽວ, ຫງວຽນກາວລ້ວຽນ, ຫງວຽນວັນຮ້ຽວ, ຮວ່າງຕູ້ຍ, ຫງວຽນຕ່າຍເກີ໋ນ, ຮວ່າງເຕວ້, ດັ້ງຫວຸມິງ,... ປະທານໂຮ່ຈີມິນເວົ້າເຖິງພວກເຂົາວ່າ: ປັນຍາຊົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິວັດ ແລະການຕໍ່ຕ້ານນັ້ນ ມີຄຸນຄ່າຕໍ່ພັກຢ່າງຫຼາຍ. ຖ້າບໍ່ມີຄົນເຫຼົ່ານັ້ນ, ວຽກງານປະຕິວັດຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ (7).
ເຊັ່ນດຽວກັບບັນດາປັນຍາຊົນ, ຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິ ແລະນັກວິທະຍາສາດ, ຖັນແຖວຜູ້ອອກແຮງງານວິດທະນະທຳ-ສິລະປະແຫ່ງຍຸກປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ ກໍ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ແລະຄວາມສຸກກັບການປ່ຽນແປງຊະຕາກຳ ແລະຊີວິດຂອງປະເທດຊາດ, ຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຕົວເຂົາເອງ. ພວກເຂົາຮ່ວມທຸກຮ່ວມສຸກນຳກັນ, ຜູກພັນໃກ້ຊິດກັບຊີວິດຂອງກຳມະກອນ ຊາວນາ ທະຫານ; ຄົ້ນພົບ, ຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ແລະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເພີ່ມພູນສັດທາ, ຄວາມເຂັ້ມແຂງ ແລະ ຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ແລະເອົາຊະນະຂອງຄົນທັງຊາດ. ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນບັນດານັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນທີ່ໂດເດັ່ນຄື ໂຕ້ຫຶວ, ຮຸຍເກີ້ນ, ຊວນຢ້ຽວ, ຫງວຽນຮຸຍເຕື໋ອງ, ຫງວຽນດິ່ງທີ, ງວຽນຮົ່ງ, ໂລເຕິ້ດໂຕ໋, ນາມກາວ, ເຈ໋ລານວຽນ, ຫງວຽນວັນບົ໋ງ, ນົງກ໊ວກເຈິ໋ນ, ເຖລື້, ວັນກາວ, ໂດ໋ຍ້ວນ, ລຶວຫຶວເຟື້ອກ, ໂຕງ້ອກເວີນ, ບຸ່ຍຊວນຝ້າຍ, ເຢືອງບິ້ກລຽນ, ເຈິ່ນວັນເກີ໋ນ, ຫງວຽນບ໋າຂວານ, ຫວໍອານນິງ, ຫງວຽນເຖດ່ວານ... ຫຼາຍຄົນເສຍສະຫຼະຊີວິດຢ່າງກ້າຫານ ເຊັ່ນ ນາມກາວ, ເຈິ່ນດັງ, ເຈິ່ນມາຍນິງ, ໂທຍຫຶວ, ໂຕງ້ອກເວິນ...
ພາຍຫຼັງ 9 ປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຈັກກະພັດລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ, ດ້ວຍໄຊຊະນະປະຫວັດສາດຢູ່ ດ້ຽນບຽນຝູ ທີ່ “ໂດ່ງດັງທົ່ວ 5 ທະວີບ, ສັ່ນສະເທືອນແຜ່ນດິນໂລກ”, ຊາວຫວຽດນາມໄດ້ດຳເນີນການຕໍ່ຕ້ານທີ່ຍາວນານເກືອບ 20 ປີ, “ຕັດໄປຕາມສາຍພູຫຼວງເພື່ອກອບກູ້ປະເທດ/ດ້ວຍນ້ຳໃຈທີ່ຕື່ນເຕັ້ນເພື່ອອະນາຄົດ”. ໃນໄລຍະຕໍ່ສູ້ຕ້ານຈັກກະພັດອາເມລິກາ, ຖັນແຖວປັນຍາຊົນ, ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນ ໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ໃນທຸກດ້ານ ດ້ວຍບັນດາຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງ. ສິລະປະແລະວັນນະຄະດີຂອງປະເທດໄດ້ພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງທາງດ້ານບຸກຄະລາກອນ, ພື້ນທີ່, ແຮງບັນດານໃຈ, ເງື່ອນໄຂສ້າງສັນ, ຊີວິດຈິງ ແລະສາທາລະນະຊົນຂອງວົງການສິລະປະນັ້ນ. ໃນດ້ານວັນນະຄະດີ, ນອກຈາກບັນດານັກປະພັນ ນັກກະວີທີ່ໂດດເດັ່ນລຸ້ນກ່ອນແລ້ວ, ຍັງມີລຸ້ນໜຸ່ມຄື: ຟານຕື໋, ຫງວຽນຄວາດ່ຽນ, ແອັງດຶກ, ຫງວຽນກວາງສາງ, ຟ້າມຕ໊ຽນຢ້ວດ, ດວ່ານຢ໋ອຍ, ຫງວຽນມິງເຈົາ, ຫຶວມາຍ, ຫຶວຖິງ, ແທງຖາວ...; ບັນດາຜູ້ທີ່ເສຍສະຫຼະຢ່າງກ້າຫານເຊັ່ນ ເລແອັງຊວນ, ເຖືອງທິຊວນກຸ໋ຍ, ຫງວຽນຈ້ອງດິ້ງ, ຈູເຕີ໋ນຟອງ... ໃນດ້ານດົນຕີ, ເຮົາສາມາດເວົ້າເຖິງນັກດົນຕີ ຮ່ວາງເວິນ, ຮຸຍຢູ, ເຈືອງກວາງລູ້ກ, ຮວ່າງຮຽບ, ຮວ່າງວຽດ, ຈູມິງ, ຮຸຍຖູ້ກ, ຟານຮວິ່ງດ໋ຽວ, ຫງວຽນວັນຕີ໋, ຫວູຈ້ອງໂຫຍ... ໃນດ້ານວິຈິດສິນ, ມີບັນດາຈິດຕະກອນເຊັ່ນ ຫງວຽນດຶກນຸ່ງ, ຫງວຽນສາງ, ຫວຸຢ໊າງເຮືອງ, ຫງວຽນໂດ໊ກູງ, ເຈິ່ນລຶວເຫົ້າ, ຕ້າກວາງບ້າວ, ແທັ່ງເຈືອງ... ໃນດ້ານພາບພະຍົນ, ພ້ອມກັບບັນດາສາລະຄະດີກ່ຽວກັບການຕໍ່ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ, ຮູບເງົາປະຕິວັດຂອງປະເທດເຮົາໃນຍຸກຕໍ່ຕ້ານອາເມລິກາເພື່ອກູ້ຊາດ, ໄດ້ມີຮູບເງົາພລາສຕິກເລື່ອງທຳອິດເຊັ່ນ “ຮ່ວມແມ່ນ້ຳສາຍດຽວກັນ”, “ນົກແວ່ນຕາຂາວ”, “ກາງເວັນແລະກາງຄືນຕາມເສັ້ນຂະໜານທີ 17”, “ເດັດນ້ອຍຮ່າໂນ້ຍ”, “ເອື້ອຍ ຕຶເຫົ້າ”, “ໄຟໃນສາຍກາງ”, “ລົມແຮງ”, “ຫງວຽນວັນໂຈ໊ຍ”, “ປ່າໄມ້ນາງຖຳ”, “ແນວໜ້າຮຽກຮ້ອງ”, “ເອື້ອຍຍຸງ”, “ທາງກັບຄືນສູ່ບ້ານເກີດຂອງຂ້ອຍ”, “ບົດເພງແຫ່ງການຕໍ່ສູ້”; ບັນດາຮູບເງົາສາລະຄະດີໄດ້ຮັບລາງວັນທີ່ມີຊື່ສຽງ ໃນງານວາງສະແດງຮູບເງົາສາກົນ, ເຊັ່ນ: “ນາງນຳກ້າ”, “ກັບຄືນບ້ານງືຖູຍ”, “ສຽງວີໂອລິນຢູ່ບ້ານໝີ້ລາຍ”...
ເຂົ້າສູ່ສະໄໝແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ນັກປະພັນ ນັກສິລະປິນຕ່າງກໍ່ຊອກຫາສິ່ງໃໝ່ໆຢ່າງໃຈຈົດຈໍ່ ທັງໃນດ້ານຫົວຂໍ້, ເນື້ອໃນ ແລະວິທີຂີດຂຽນ. ໃນດ້ານວັນນະຄະດີ, ນັກປະພັນແລະນັກກະວີທີ່ມີຊື່ສຽງໃນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານອາເມລິກາເພື່ອກູ້ຊາດ ໄດ້ສ້າງສັນຜົນງານທີ່ກ້າວລ້ຳ ທັງໃນດ້ານເນື້ອຫາທາງອຸດົມການແລະວິທີຂີດຂຽນ ເຊັ່ນ ຫງວຽນມິງເຈົາ, ມາວັນຂາງ, ເລລຶ້ວ, ບ໋າວນິງ, ຈູລາຍ, ລຶວກວາງຫວຸ... ນັກປະພັນລຸ້ນຕໍ່ໄປຄື ຫງວຽນແມ້ງຕ໊ວນ, ຫງວຽນຂັກເຈື່ອງ, ເຢືອງເຫືອງ, ຫງວຽນຮຸຍທ້ຽບ, ຫງວຽນກວາງທ່ຽວ, ເຈິ່ນດັງຄວາ, ຮວ່າງຍ້ວນເກິ່ມ... ແລະເຮົາບໍ່ອາດຈະບໍ່ເວົ້າເຖິງນັກຂຽນຊາວຫວຽດນາມບາງຄົນທີ່ອາໄສໃນຕ່າງປະເທດ ເຊັ່ນ ຫງວຽນທິຮວ່າງ, ງວຽນຊາ, ຫງວຽນວັນທໍ້, ຫງວຽນຮຸຍຮວ່າງ, ຫງວຽນທຸ້ຍຫວູ້, ຫງວຽນບ໊າຈູງ, ຮວ່າເຂີຍຟອງ...ໃນດ້ານລະຄອນ, ລະຄອນຮ່ວມສະໄໝມີການພັດທະນາຢ່າງແຮງໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງຍຸກປ່ຽນແປງໃໝ່ໂດຍມີ ລຶວກວາງຫວູ້, ຊວນຈິ່ງ, ຫງວຽນຂັກຟູ້ກ, ຮອກຟີ, ຢວ້ານຮວ່າງຢາງ, ຕ່າວມ້າດ... ໃນດ້ານທິດສະດີວິພາກວິຈານວັນນະຄະດີ, ເດີນຕາມບາດກ້າວຂອງຄົນລຸ້ນກ່ອນເຊັ່ນ: ດັ້ງທາຍມາຍ, ຮວ່າຍແທັງ, ຮ່າມິງດຶກ, ຟານກື້ເດ້, ຟອງເລ, ມາຍກ໊ວກລຽນ, ເຈິ່ນດິ່ງສື... ແມ່ນລຸ້ນຄົນຕໍ່ໄປຄື ໂດ໊ລາຍຖູຍ, ຟານຈ້ອງເຖືອງ, ບູ່ຍຫວຽດຖັງ, ເຈືອງດັງຢູງ, ເຈິ່ນດັງສວ່ຽນ, ຫງວຽນດັງດ້ຽບ...
ຄວາມປະກາຍຂອງຈິດຕະກຳເຄືອບສີທຳມະຊາດ (ຜູ້ຖ່າຍຮູບ: ໂດ໊ທິເທືອກ) _ແຫຼ່ງ: nhiepanhdoisong.vn
ປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະສິລະປິນ ໃນການປຸກຕື່ນ ແລະເສີມຂະຫຍາຍ
ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ, ປະຕິບັດຄວາມປາດຖະໜາ
ຈະພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມສຸກ
ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດແລະກຳລັງແຮງຂອງວົງການປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນຢ່າງແຂງຂັນ ໃນການສ້າງສາແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ອອກມະຕິແລະຄຳສັ່ງທີ່ສຳຄັນກ່ຽວກັບວຽກງານນີ້. ນັ້ນແມ່ນມະຕິຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 8 ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ VIII “ກ່ຽວກັບການສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ”; ເພີ່ມເຕີມແລະປັບປຸງບູລະນະ ແນວທາງການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງປະເທດ ໃນໄລຍະໃໝ່, ຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງວັດທະນະທຳ, ຂອງຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນຫວຽດນາມ ໃນພາລະກິດການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ໃນສະໄໝກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 10, ພັກໄດ້ອອກມະຕິສະເພາະ 2 ສະບັບ ເພື່ອແນໃສ່ເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງພັກຕໍ່ຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະ ນັກສິລະປິນ. ນັ້ນແມ່ນ ມະຕິເລກທີ 27-NQ/TW ລົງວັນທີ 6 ສິງຫາ 2008 ຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 7 ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ X “ກ່ຽວກັບການສ້າງຖັນແຖວປັນຍາຊົນໃນສະໄໝແຫ່ງການຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະທັນສະໄໝ”. ມະຕິຢືນຢັນວ່າ “ປັນຍາຊົນຫວຽດນາມແມ່ນກຳລັງແຮງງານປະດິດສ້າງທີ່ສຳຄັນພິເສດ ໃນຂະບວນການຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ແລະເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ການສ້າງເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ.
ການສ້າງຖັນແຖວປັນຍາຊົນທີ່ເຂັ້ມແຂງແມ່ນການຍົກລະດັບສະຕິປັນຍາຂອງຊາດ ແລະຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງປະເທດໂດຍກົງ, ປັບປຸງຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາຂອງພັກ ແລະຄຸນນະພາບການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບການເມືອງ. ການລົງທຶນສ້າງຖັນແຖວປັນຍາຊົນແມ່ນການລົງທຶນເພື່ອການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ. ການສ້າງຖັນແຖວປັນຍາຊົນແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບຮ່ວມກັນຂອງສັງຄົມທັງໝົດ ແລະລະບົບການເມືອງທັງໝົດ ເຊິ່ງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພັກແລະລັດມີບົດບາດຕັດສິນຊີ້ຂາດ”, “ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມແລະເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວວີຊາຊີບຂອງປັນຍາຊົນ. ເຄົາລົບໃຊ້ປັນຍາຊົນບົນພື້ນຖານການປະເມີນຄຸນນະພາບ ຄວາມສາມາດ ແລະການມີສ່ວນຮ່ວມຢ່າງເໝາະສົມ; ມີນະໂຍບາຍພິເສດສຳລັບຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງປະເທດ”(8), ແລະ ມະຕິເລກທີ 23-NQ/TW ລົງວັນທີ 16 ມິຖຸນາ 2008 ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງ “ກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາສິລະປະວັນນະຄະດີໃນໄລຍະໃໝ່”. ມະຕິເນັ້ນໜັກທັດສະນະທີ່ວ່າ ສິລະປະວັນນະຄະດີແມ່ນຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນ ແລະລະອຽດອ່ອນເປັນພິເສດຂອງວັດທະນະທຳ; ແມ່ນຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນ ໂດຍສະແດງອອກເຖິງຄວາມປາດຖະໜາຂອງມະນຸດຕໍ່ຄວາມຈິງ ຄວາມດີ ແລະຄວາມສວຍງາມ; ແມ່ນໜຶ່ງໃນພະລັງຂັບເຄື່ອນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ທີ່ມີສ່ວນໂດຍກົງຕໍ່ການສ້າງຮາກຖານທາງຈິດໃນຂອງສັງຄົມ ແລະການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານຂອງຄົນຫວຽດນາມ. ສິລະປະວັນນະຄະດີຫວຽດນາມໃນສະໄໝແຫ່ງການຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ແລະເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຈະຕ້ອງພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະແຂງແຮງ ໂດຍເຊື່ອມຊຶມເລິກເຊິ່ງຈິດໃຈຂອງມະນຸດສະຍະຊາດແລະປະຊາທິປະໄຕ. ພະຍາຍາມສ້າງສັນຜົນງານວັນນະກຳແລະສິລະປະຈຳນວນຫຼາຍ ທີ່ມີຄຸນຄ່າທາງແນວຄິດແລະສິລະປະສູງ, ໂດຍມີຜົນກະທົບອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ການສ້າງຄົນຫວຽດນາມ; ມີທັງຜົນຊີ້ນຳແລະຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງວັດທະນະທຳແລະຈິດໃຈທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາຊົນ.
ສິລະປະມວນຊົນໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາສິລະປະແລະວັດທະນະທຳລະດັບມືອາຊີບ. ບົນພື້ນຖານຮັກສາ ພັດທະນາ ແລະເສີມຂະຫຍາຍ ບັນດາຄຸນຄ່າຂອງສິນລະປະແລະວັດທະນະທຳຂອງຊາດ, ສືບຕໍ່ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືສາກົນ ແລະເລືອກຮັບເອົາບັນດາຄຸນຄ່າມະນຸດອາລະຍະທຳ ວິທະຍາສາດ ແລະຄວາມກ້າວໜ້າຂອງຕ່າງປະເທດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເດັດດ່ຽວກີດກັ້ນ ແລະ ເອົາຊະນະແຜນການແລະກົນອຸບາຍບັງຄັບໃຊ້ ແລະບຸກລຸກວັດທະນະທຳຈາກຕ່າງປະເທດ. ຄວາມສາມາດດ້ານວັດທະນະທຳແລະສິລະປະຖືເປັນຊັບສິນອັນລ້ຳຄ່າຂອງປະເທດ. ການດູແລຄົ້ນຫາ, ຝຶກອົບຮົມ, ນັບຖືຖະໜຸຖະໜອມ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດທາງວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງສັງຄົມທັງໝົດ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນພັກ, ລັດ ແລະ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງໃນລະບົບການເມືອງທຸກຂັ້ນ. ເຄົາລົບແລະຮັບປະກັນເສລີພາບໃນການປະດິດສ້າງ, ສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃນການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມເປັນເອກະລາດ ແລະປຸກຕື່ນຊັບພະຍາກອນສ້າງສັນທັງໝົດ ຂອງນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນ. ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນເປັນຜູ້ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ຈຳເປັນຕ້ອງລະດົມນ້ຳໃຈຮັກຊາດອັນແຮງກ້ານ, ຄວາມຜູກພັນສະໜິດສະໜົມກັບປະຊາຊົນ, ເຊີດຊູຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພົນລະເມືອງ ແລະ ສ້າງສັນຜົນງານທີ່ມີຄຸນຄ່າຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດແລະປະຊາຊົນ(9).
ພັກແລະລັດຢືນຢັນທັດສະນະຖືວັດທະນະທຳເປັນຮາກຖານທາງຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ແມ່ນກຳລັງແຮງພາຍໃນ, ແມ່ນແຮງຜັກດັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ໃນການພັດທະນາປະເທດແລະປົກປ້ອງປະເທດຊາດ; ລັດທິມາກ-ເລນິນ ແລະ ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ ມີບົດບາດສຳຄັນໃນຊີວິດທາງຈິດໃຈສັງຄົມ; ປະຊາຊົນແມ່ນໃຈກາງຂອງບັນດາຍຸດທະສາດການພັດທະນາປະເທດຊາດ; ເຊິ່ງການບຸກທະລຸທຳອິດແລະສຳຄັນທີ່ສຸດ ແມ່ນການຝຶກອົບຮົມ ບຳລຸງສ້າງ ແລະ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ພິເສດແມ່ນ ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ໃນນັ້ນຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກວິທະຍາສາດ ນັກປະພັນ ນັກສິລະປິນ ແມ່ນຖັນແຖວຜູ້ທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງປະເທດຊາດ, ຈາກນັ້ນປະກອບສ່ວນຍົກສູງລະດັບສະຕິປັນຍາ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງຊາດ.
ຄວາມຄິດປະດິດສ້າງກາຍເປັນແຫຼ່ງພະລັງສຳລັບການພັດທະນາທີ່ກ້າວໜ້າຂອງຫຼາຍປະເທດ. ການຂຸດຄົ້ນເສດຖະກິດສ້າງສັນ ແລະອຸດສາຫະກໍາວັດທະນະທໍາ - ຄວາມຄິດປະດິດສ້າງເພື່ອສ້າງສັງຄົມດິຈິຕອນ, ເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ແລະເສດຖະກິດສີຂຽວ ກຳລັງເປັນແນວໂນ້ມທີ່ປະເທດຕ່າງໆໃຊ້. ການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງແຮງຕໍ່ຂະບວນການປະດິດສ້າງ, ຮັບເອົາແລະຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ. ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ໃນນັ້ນ ການພັດທະນາຖັນແຖວປັນຍາຊົນ, ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນ ກໍ່ຕ້ອງໄດ້ວາງອອກໃນສະພາບການປ່ຽນແປງທົ່ວໄປ ທີ່ມີລັກສະນະລະບົບ, ຮັບປະກັນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງແຕ່ລະປະເທດ.
ການພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ສັງຄົມດິຈິຕອນ, ວັດທະນະທຳດິຈິຕອນ, ປະເທດເລີ່ມທຸລະກິດ, ລັດຖະບານເອເລັກໂຕຣນິກ ແລະການສືບຕໍ່ເຊື່ອມໂຍງຢ່າງກວ້າງຂວາງກັບໂລກ ສ້າງຮາກຖານສຳລັບບັນດາຂະແໜງການວັດທະນະທຳ ວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະ ສິນລະປະ ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍສຸດຂີດຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ວິທີການສະແດງອອກໃໝ່ແລະທັນສະໄໝ, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການນຳພາ ການຄຸ້ມຄອງ ແລະຍຸດທະສາດການພັດທະນາທີ່ຖືກຕ້ອງແລະເໝາະສົມ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ຂອງພັກລະບຸວ່າ: “ພະລັງຂັບເຄື່ອນແລະຊັບພະຍາກອນການພັດທະນາທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດ ແມ່ນການປຸກຕື່ນຢ່າງແຂງແຮງນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ເຈດຈຳນົງສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງຊາດ, ກຳລັງແຮງແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຢາກພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລິນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມສຸກ”(10), “ການພັດທະນາມະນຸດຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ກາຍເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນຢ່າງແທ້ຈິງ, ເປັນພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາປະເທດ ແລະການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ. ເພີ່ມການລົງທຶນໃນການພັດທະນາພາລະກິດວັດທະນະທຳ. ສ້າງ ພັດທະນາ ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມ ແລະເງື່ອນໄຂສັງຄົມທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດ ເພື່ອປຸກຕື່ນມູນເຊື່ອຮັກຊາດ, ຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈຂອງຊາດ, ຄວາມເຊື່ອຖື, ຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ແລະ ມີຄວາມຜາສຸກ; ຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ, ສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງຊາວຫວຽດນາມ ແມ່ນຈຸດໃຈກາງ ເປົ້າໝາຍ ແລະແຮງຜັກດັນໃນການພັດທະນາປະເທດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ”(11).
ສືບຕໍ່ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ, ຂອງຖັນແຖວປັນຍາຊົນ
ນັກປະພັນ ແລະສິລະປິນ ໃນການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ
ສືບຕໍ່ປະຕິບັດແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ, ສ້າງວັດທະນະທຳ ແລະປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ລວມທັງຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະນັກສິລະປິນ ໃຫ້ພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ມຸ່ງສູ່ຄວາມຈິງ-ຄວາມດີ-ຄວາມງາມ, ຊາບຊຶມຈິດໃຈຊາດ ປະຊາທິປະໄຕ ວິທະຍາສາດ ແລະ ມະນຸດສາດ. ເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳກາຍເປັນຮາກຖານທາງຈິດໃຈທີ່ໝັ້ນຄົງຂອງສັງຄົມຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນທີ່ສຳຄັນ ໃນການຮັບປະກັນການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງຂອງປະເທດ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດຢ່າງໝັ້ນຄົງ ເພື່ອເປົ້າໝາຍປະຊາຊົນຮັ່ງມີ ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸຕິທຳ ແລະອາລະຍະທຳ. ການສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳແມ່ນພາລະກິດຂອງປວງປະຊາຊົນທີ່ນຳໂດຍພັກ, ບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງໂດຍລັດ, ປະຊາຊົນເປັນອັດຕະພາບທີ່ສ້າງສັນ ແລະຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນ ມີບົດບາດສຳຄັນ. ພັດທະນາສະຖາບັນວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີໃຫ້ສົມບູນແບບ ເພື່ອປະຕິບັດບົດບາດສ້າງສັນຂອງລັດ ໃນການຮັບປະກັນການສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີ ໃນສະພາວະການເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ແລະ ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່. ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ຄວາມຮັບປິດຊອບ ແລະຄວາມສາມາດຂອງຄະນະພັກ ແລະອຳນາດການປົກຄອງທຸກຂັ້ນ ກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ກ່ຽວກັບຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະນັກສິລະປິນ ໃນການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ, ລະບຸວ່າ ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນໜ້າທີ່ສຳຄັນຂອງບັນດາຄະນະພັກ, ອຳນາດການປົກຄອງ ແລະລະບົບການເມືອງທັງໝົດ.
ໂຄສະນາ ຂົນຂວາຍ ແລະອົບຮົມສຶກສາໃຫ້ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ແລະປະຊາຊົນມີຄວາມຮັບຮູ້ ແລະປະຍຸກໃຊ້ຢ່າງຖຶກຕ້ອງຕາມຕຳແໜ່ງ ແລະບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ຂອງຖັນແຖວປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະນັກສິລະປິນ ໃນການສ້າງສາແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ. ຊີ້ນຳການເຄື່ອນໄຫວທາງວັດທະນະທຳ, ການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ, ວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະ ມຸ່ງໄປສູ່ການສ້າງຜູ້ຄົນທີ່ມີໂລກກະທັດວິທະຍາສາດ ແລະຊີວະທັດທີ່ກ້າວໜ້າ ມີມະນຸດສະທຳ ແລະ ສູ່ຄວາມຈິງ-ຄວາມດີ-ຄວາມງາມ. ປັບປຸງຍົກສູງຄວາມສາມາດທາງປັນຍາ ແລະສົ່ງເສີມຄວາມຮູ້ໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຂອງເສດຖະກິດພູມປັນຍາ ແລະສັງຄົມຮຽນຮູ້. ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການສຶກສາສິລະປະ ແລະປັບປຸງຄວາມສາມາດດ້ານສຸນທະລີຍະສາດຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຊາວໜຸ່ມແລະຍຸວະຊົນ. ລົງທຶນໃນການຝຶກອົບຮົມ, ສົ່ງເສີມພອນສະຫວັນ ແລະຄວາມສາມາດພິເສດ ໃນດ້ານວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ, ວັນນະຄະດີ, ສິລະປະ; ຮັບປະກັນສິດເສລີໃນການປະດິດສ້າງພາຍໃນຂອບຂອງກົດໝາຍ.
ພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃນດ້ານວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ, ໂດຍສະເພາະ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດຄຸນນະພາບສູງ; ບຸລິມະສິດການພັດທະນາບຸກຄະລາກອນໃຫ້ແກ່ວຽກງານການນຳພາ ການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ ແລະ ບັນດາຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນແລະພິເສດສະເພາະ. ພັດທະນານະໂຍບາຍການຝຶກອົບຮົມ ແລະການນຳໃຊ້ພະນັກງານວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ທີ່ມີຄຸນນະພາບ ຄຸນສົມບັດ ແລະຄວາມສາມາດໃນທຸກລະດັບຂອງການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ. ສືບຕໍ່ເພີ່ມເຕີມແລະປັບປຸງລະບອບແລະນະໂຍບາຍການຈ່າຍຄ່າຕອບແທນສະເພາະສຳລັບປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ນັກສິລະປິນ ແລະຊ່າງຝີມືດີ ເຊັ່ນ ເງິນເດືອນ ຄ່າປາກກາ, ການຝຶດອົບຮົມແຮງງານວິຊາຊີບ ແລະ ລະບອບຄ່າຕອບແທນອື່ນໆ. ການລົງທຶນໃນການພັດທະນາໂຮງຮຽນ ເພື່ອຝຶກອົບຮົມຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ໃນດ້ານວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ ຕາມທິດທາງໃໝ່, ເປັນວິທະຍສາດແລະທັນສະໄໝ, ສອດຄ່ອງກັບລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ. ສະໜັບສະໜຸນການຝຶກອົບຮົມດ້ານສິລະປະທີ່ຍາກ ຫາຍາກ ສຸດຍອດ ແລະສິລະປະດັ້ງເດີມ. ພັດທະນາຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານການຮັບເອົາ ແລະຄວາມເພີດເພີນການຊົມໃຊ້ ຂອງຜູ້ບໍລິໂພກໃນແລະຕ່າງປະເທດ. ປົວແປງເງື່ອນໄຂການທຸລະກິດຜະລິດຕະພັນ ແລະບໍລິການທາງວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ, ປັບປຸງຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການບັງຄັບໃຊ້ສິດທິໃນຊັບສິນທາງປັນຍາ ແລະສິດທິທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ສົ່ງເສີມການແຂ່ງຂັນທີ່ດີໃນຕະຫຼາດ.
ປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນ ແລະວິທີການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ໂດຍຕິດກັບການປະຍຸກໃຊ້ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີສະໄໝໃໝ່; ປັບປຸງຍົກສູງເນື້ອໃນວິທະຍາສາດແລະເຕັກນິກ ໃນລະບົບຕ່ອງໂສ້ການຜະລິດຜະລິດຕະພັນ ແລະການບໍລິການຂອງອຸດສາຫະກໍາວັດທະນະທໍາ; ພັດທະນາເຄືອຂ່າຍວິສາຫະກິດ, ໃນນັ້ນ ຈັດຕັ້ງບໍລິສັດອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳຂະໜາດໃຫຍ່ຈຳນວນໜຶ່ງ ໃນດ້ານການສື່ສານ, ພາບພະຍົນ, ວິທະຍຸແລະໂທລະພາບ, ຊອບແວຣ໌ ແລະເກມອອນໄລ. ສ້າງເງື່ອນໄຂທຸກປະການໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ການປະດິດສ້າງຂອງຖັນແຖວນັກປະພັນ ແລະນັກສິລະປິນ ເພື່ອຜະລິດບັນດາຜົນງານທີ່ມີຄຸນຄ່າດ້ານອຸດົມການ ແລະສິລະປະ, ຊາບຊຶມຈິດໃຈມະນຸດຊາດ, ຈິດໃຈຊາດ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຄວາມກ້າວໜ້າ, ການສະທ້ອນທີ່ແທ້ຈິງ ມີຊີວິດຊີວາ ເລິກເຊິ່ງເຖິງຊີວິດແລະປະຫວັດສາດຂອງຊາດ ແລະ ກິດຈະການປ່ຽນໃໝ່ປະເທດຊາດ. ມີກົນໄກສົ່ງເສີມໃຫ້ປັນຍາຊົນ ນັກວິທະຍາສາດ ແລະນັກສິລະປິນ ເສີມຂະຫຍາຍພອນສະຫວັນ ແລະຄວາມສາມາດຂອງຕົນໃນການສ້າງສັນຜົນງານ ແລະເຜີຍແຜ່ຜະລິດຕະພັນ, ກິດຈະກຳວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ, ຜົນງານວັນນະກຳແລະສິລະປະ. ເຄົາລົບໃຊ້ແລະໃຫ້ກຽດປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ນັກສິນລະປິນ ແລະ ຊ່າງຝີມືດີ ບົນພື້ນຖານການອຸທິດຕົນເພື່ອປະເທດ. ເພີ່ມການລົງທຶນຂອງລັດໃນດ້ນວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະທີ່ເຊື່ອມໂຍງກັບການການໃຊ້ແຫຼ່ງການລົງທຶນຂອງລັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເປີດເຜີຍ ແລະໂປ່ງໃສ; ສົ່ງເສີມການຫັນເປັນສັງຄົມຢ່າງຖືກຕ້ອງ ເພື່ອລະດົມການລົງທຶນ ການອຸປະຖຳ ແລະການບໍລິຈາກ ເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ ສິລະປະ ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີ. ສົ່ງເສີມການຈັດຕັ້ງກອງທຶນຝຶກອົບຮົມ ສົ່ງເສີມການສຶກສາ ການພັດທະນາຜູ້ມີຄວາມສາມາດ, ການສົ່ງເສີມວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ, ການພັດທະນາວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ.
ເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າໃນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນໃນດ້ານວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີ ວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ. ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ ຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງປັນຍາຊົນ ນັກປະພັນ ແລະນັກສິລະປິນຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ ໃນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດ, ກາຍເປັນຂົວຕໍ່ໃນການສົ່ງເສີມພາບພົດຂອງປະເທດ ວັດທະນະທຳ ແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ./.
---------------------------
(1) ຫງວຽນຝູຈ້ອງ: “ຖັນແຖວນັກປະພັນແລະນັກສິລະປິນຂອງປະເທດຕ້ອງສືບຕໍ່ເສີມຂະຫຍາຍມູນເຊື້ອອັນສະຫງ່າງາມ, ຍູ້ແຮງການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ແລະຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງການຟື້ນຟູວັດທະນະທຳ ແລະສ້າງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມໃນໄລຍະໃໝ່ໃຫ້ດີກວ່າອີກ”, ວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1.019 (ເດືອນສິງຫາ 2023), ໜ້າ 8.
(2) ເບິ່ງ: ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມ 3, ໜ້າ 3
(3), (4) ເບິ່ງ: ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 114
(5) ເບິ່ງ: ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 10, ໜ້າ 376
(6) ເບິ່ງ: ຫງວຽນເຖກີ໋: “ແສງປະກາຍຈາກຈິດໃຈແຫ່ງການໃຊ້ຄົນທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງປະທານໂຮ່ຈິມິນ ໃນການສ້າງລັດປະຕິວັດຕາມຫຼັກການປະຊາທິປະໄຕແລະອຳນາດກົດໝາຍ”, ວາລະສານກອມມູນິດເອເລັກໂຕຣນິກ, ອອກວັນທີ 7 ທັນວາ 2021, https://www.tapchicongsan.org.vn/web/guest/chi-tiet-tim-kiem/-/2018/824442/ngoi-sang-tinh-than-trong-dung-nhan-tai-cua-chu-tich-ho-chi-minh--trong-xay-dung-nha-nuoc-cach-mang-dua-tren-nguyen-tac-dan-chu-va-phap-quyen.aspx#
(7) ເບິ່ງ: ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 5, ໜ້າ 275
(8) ເບິ່ງ: ມະຕິເລກທີ 27-NQ/TW ລົງວັນທີ 6 ສິງຫາ 2008 ຂອງກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 7 ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ X “ກ່ຽວກັບການສ້າງຖັນແຖວປັນຍາຊົນໃນສະໄໝແຫ່ງການຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ແລະທັນສະໄໝ”
(9) ເບິ່ງ: ມະຕິເລກທີ 23-NQ/TW ລົງວັນທີ 16 ມິຖຸນາ 2008 ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງ “ກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາສິລະປະວັນນະຄະດີໃນໄລຍະໃໝ່”
(10), (11) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XIII, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 34, 115-116
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1022 (ເດືອນກັນຍາ 2023)
