ສະພາບການໂລກໃນເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020 ແລະ ຜົນກະທົບຂອງມັນ
ຕໍ່ສະພາບແວດລ້ອມຄວາມໝັ້ນຄົງ - ການຕ່າງປະເທດຂອງຫວຽດນາມ
ຕໍ່ສະພາບແວດລ້ອມຄວາມໝັ້ນຄົງ - ການຕ່າງປະເທດຂອງຫວຽດນາມ
ວກ. - ປີ 2020 ຖືເປັນປີໜຶ່ງໃນຊຸມປີທີ່ສໍາຄັນຂອງປະຫວັດສາດໂລກ. ນັກຊ່ຽວຊານຫຼາຍທ່ານ ໄດ້ຄາດຄະເນການປ່ຽນແປງພູມສາດການເມືອງ ທີ່ມີລັກສະນະໂຄງສ້າງ ແລະ ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການແຂ່ງຂັນລະຫວ່າງປະເທດໃຫຍ່ ໃນປີ 2020. ແຕ່ວ່າ, ການຜັນແປໃນເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020, ພິເສດແມ່ນຂະໜາດຂອງບັນດາສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໂລກຕ້ອງປະເຊີນໜ້າຍ້ອນການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວີດ-19, ໄດ້ເກີນກວ່າການປະເມີນໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ບັນດາການຜັນແປດັ່ງກ່າວ ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງແຂງແຮງເຖິງສະພາບແວດລ້ອມຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະການຕ່າງປະເທດ ຂອງປະເທດຫວຽດນາມ ໃນປະຈຸບັນ.
ຫວຽດນາມໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອຜ້າອັດປາກ, ອຸປະກອນການແພດແລະດ້ານການເງິນ ໃຫ້ແກ່ 51 ປະເທດ ແລະອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ເພື່ອຮັບມືກັບພະຍາດໂຄວິດ-19. ພາບ: baoquocte.vn
ຄວາມວິຕົກຄັ້ງໃຫຍ່ທີ່ມີຊື່ວ່າ ໂຄວິດ-19
ອາດເວົ້າວ່າ, ການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19ແມ່ນປັດໄຈທີ່ສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງພື້ນຖານ ໃນສະພາບການໂລກໃນປີ 2020. ຄັ້ງທຳອິດ, ໂລກໄດ້ເຫັນເຖິງຄວາມທ້າທາຍທາງດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ເຊິ່ງໄດ້ກືນເອົາຊີວິດມະນຸດເຮົາເປັນຈໍານວນຫຼາຍກວ່າໜຶ່ງລ້ານຄົນ ພຽງໃນເວລາສອງສາມເດືອນເທົ່ານັ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພະຍາດໄດ້ເຜີຍໃຫ້ເຫັນເຖິງ ບັນຫາທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໂລກຕ້ອງໄດ້ປ່ຽນແປງເພື່ອການປັບຕົວ. ການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ປ່ຽນການຮັບຮູ້ຂອງມະນຸດຢ່າງໄວວາໃນທັງສາມລະດັບ: ບຸກຄົນ, ປະຊາຊາດ ແລະໂລກ. ທຸກຄົນ, ທຸກປະເທດ ຕ້ອງປັບປ່ຽນການປະພຶດ, ຕ້ອງປ່ຽນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ໄດ້ກາຍເປັນທຳມະຊາດມາຫຼາຍປີ. ໂລກຖືກບັງຄັບໃຫ້ຄິດທົບທວນບັນດາທ່າອ່ຽງທີ່ສຳຄັນເຊັ່ນ: ໂລກາພິວັດ, ການສໍາພັນ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງ, ການຊອກຫາວິທີການໃໝ່ ເພື່ອຮັກສາການຮ່ວມມືແລະການສົນທະນາ. ພະຍາດໂຄວິດ-19 ຍັງເລັ່ງໃຫ້ບັນດາທ່າອ່ຽງຕ່າງໆໃນໂລກ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ກະແສຂອງປະຊາຊົນທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການຮັບປະກັນດ້ານສະຫວັດດີການສັງຄົມ, ແກ້ໄຂບັນຫາຄວາມແຕກໂຕນກັນທາງດ້ານການພັດທະນາ. ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກໍາຄັ້ງທີສີ່ ໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ຢ່າງແຂງແຮງກວ່າເກົ່າ ໃນເກືອບທຸກຂົງເຂດ ຍ້ອນການຮັບຮູ້ໄດ້ ເຖິງຄວາມໝາຍເປັນຕາຍຂອງວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີໃນຫຼາຍປະເທດ. ພະຍາດໂຄວິດ-19 ຍັງຍູ້ດັນໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດໂລກ ຕົກຢູ່ໃນວິກິດການ ແລະ ຮ້ອງຮຽກໃຫ້ຮູບແບບການພັດທະນາຕ່າງໆ ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບປຸງ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມສາມາດໃນການປັບຕົວ. ທ່ານ Klaus Schwabcho ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເວທີເສດຖະກິດໂລກ (WEF) ໄດ້ກ່າວວ່າ ລັດທິທຶນນິຍົມກໍາລັງຕ້ອງການໃຫ້ມີການ “ກຳນົດ” ຄືນໃໝ່, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງເນັ້ນໜັກເຖິງເປົ້າໝາຍລວມ ກ່ຽວກັບຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ ແລະ ການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ, ນຳໃຊ້ບັນດາຜົນສຳເລັດທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ສະຫວັດດີການລວມຂອງປະຊາຊົນ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ແຜນການ 5 ປີຄັ້ງທີສິບສີ່ຂອງຈີນ ກໍໄດ້ຖືກຮ່າງຂຶ້ນຕາມເນື້ອໃນຈິດໃຈ ເພີ່ມທະວີຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນການພັດທະນາປະເທດ. ດ້ວຍບັນດາຜົນກະທົບທີ່ກວ້າງຂວາງທາງດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງ, ເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ, ພະຍາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ສົ່ງຜົນສະທ້ອນໂດຍກົງ ເຖິງການພົວພັນສາກົນ, ນະໂຍບາຍຂອງບັນດາປະເທດ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ນະໂຍບາຍແລະການພົວພັນຂອງບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດ.
ນະໂຍບາຍ ແລະ ການພົວພັນຂອງບັນດາປະເທດໃຫຍ່
ປີ 2020 ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນຕໍ່ອະນາຄົດທາງການເມືອງຂອງພັກກຳອຳນາດໃນບັນດາປະເທດໃຫຍ່ທັງໝົດ. ແຕ່, ພະຍາດໂຄວິດ-19 ແລະຜົນຕາມມາຂອງມັນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຄາດຫວັງຫຼາຍຢ່າງ ຂອງຜູ້ນໍາບັນດາປະເທດມະຫາອໍານາດ ຕ້ອງຖືກຜິກປີ້ນໄປໝົດ. ເວທີການເມືອງອາເມລິກາ ໃນໄລຍະບັ້ນດຶກສຸດທ້າຍ ກ່ອນການເລືອກຕັ້ງປະທານາທິບໍດີ ທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນເດືອນພະຈິກປີ 2020 ເຊິ່ງມີຄວາມຮ້ອນລະອຸຢູ່ຕະຫຼອດເວດລາ ຍ້ອນການຕໍ່ສູ້ພາຍໃນທີ່ດຸເດືອດ, ປັດຈຸບັນ ກໍມີຄວາມສັບສົນຍິ່ງຂຶ້ນ ຍ້ອນຝ່າຍຄ້ານໄດ້ສວຍໃຊ້ບັນຫາພະຍາດລະບາດ, ການເລືອກປະຕິບັດເພື່ອຊ່ວງຊີງບັດຄະແນນສຽງຂອງຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງ ດ້ວຍຄວາມຄາດຫວັງຕ່າວປີ້ນກາລະໂອກາດ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ໃນປີສຸດທ້າຍຂອງການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍຈຸດໝາຍ 100 ປີຄັ້ງທໍາອິດ, ຈີນກໍປະສົບກັບສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ ທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະຄວາມ ສະຫງົບພາຍໃນປະເທດ. ຢູ່ປະເທດລັດເຊຍ, ໃນໂອກາດລະນຶກວັນຄົບຮອບ 75 ປີຂອງສົງຄາມປ້ອງກັນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ໄດ້ດຳເນີນການແຕ່ງຕັ້ງນາຍົກລັດຖະມົນຕີຄົນ ໃໝ່ ແລະດັດແປງແກ້ໄຂລັດຖະທໍາມະນູນ ເພື່ອປັບປຸງອໍານາດລັດ, ແຕ່ວາລະຕ່າງໆທັງໃນແລະຕ່າງປະເທດ ກໍຖືກຂັດຂວາງຍ້ອນການແຜ່ລະບາດຂອງໂຄວິດ-19. ດ້ານວຽກງານການເມືອງພາຍໃນ, ຜູ້ນໍາບັນດາປະເທດໃຫຍ່ທັງໝົດ ຕ້ອງສຸມກໍາລັງແຮງເຂົ້າໃນການຈັດການແກ້ໄຂກັບພະຍາດລະບາດ, ຟື້ນຟູເສດຖະກິດ ແລະ ເພີ່ມທະວີຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງລັດຖະບານທີ່ມີໃນປະຈຸບັນ. ດ້ານການຕ່າງປະເທດ, ບັນດາຄວາມເສຍຫາຍທີ່ໜັກໜ່ວງຍ້ອນການລະບາດຂອງໂຄວິດ-19 ບັງຄັບໃຫ້ບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດ ຕ້ອງປະຕິບັດນະໂຍບາຍທີ່ເດັດຂາດ ແນໃສ່ຈຳກັດການຫຼຸດໜ້ອຍຖອຍລົງຂອງກຳລັງແຮງລວມ ແລະ ຖານະບົດບາດຂອງປະເທດ.
ໃນສະພາບແວດລ້ອມຄືແນວນັ້ນ, ຄວາມເຄັ່ງເຕຶງລະຫວ່າງອາເມລິກາ ແລະ ຈີນ ໃນປີ 2020 ໄດ້ຂຶ້ນສູ່ລະດັບສູງສຸດພາຍຫຼັງເຫດການປະທ້ວງທີ່ຈະຕຸລັດ ທຽນອານເມິນ ປີ 1989. ເຖິງວ່າການຕົກລົງທາງການຄ້າ ລະຫວ່າງອາເມລິກາ - ຈີນ ໃນຮອບທີ 1 ຈະບັນລຸຜົນໃນຕົ້ນປີ 2020 ກໍຕາມ, ແຕ່ຄວາມຂັດແຍ່ງພື້ນຖານ ລະຫວ່າງປະເທດມະຫາອໍານາດເກົ່າ ແລະ ປະເທດມະຫາອໍານາດເກີດໃໝ່ ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງດຸເດືອດກວ່າເກົ່າ ເມື່ອສອງປະເທດນີ້ລ້ວນແຕ່ກາຍເປັນສູນລວມການລະບາດຂອງພະຍາດໃນໂລກ. ຈາກກອບຂອງການທັງຮ່ວມມືທັງຕໍ່ສູ້, ການພົວພັນລະຫວ່າງອາເມລິກາ - ຈີນ ໃນປະຈຸບັນນີ້ ໄດ້ປ່ຽນສະຖານະພາບໄປສູ່ການແບ່ງແຍກໃນລະດັບທີ່ແນ່ນອນທາງດ້ານເສດຖະກິດ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ແລະການສະກັດກັ້ນເຊິ່ງກັນ ທາງດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງ, ຍຸດທະສາດ. ອາເມລິກາມີຄວາມເປັນເຈົ້າການຫຼາຍກວ່າ ໃນການຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍ ນະໂຍບາຍ ແລະບັນດາມາດຕະການສະກັດກັ້ນ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຈີນກ້າວຂຶ້ນເປັນປະເທດຊັ້ນນຳ. ຄຽງຄູ່ກັບການຕໍ່ລອງທາງການຄ້າ, ລັດຖະບານຂອງປະທານາທິບໍດີອາເມກາ ໂດນັນ ທຣັມ ໄດ້ສະເໜີການສ້າງຕັ້ງເຄືອຄ່າຍເສດຖະກິດທີ່ວັດທະນາຖາວອນ, ຮັບຮອງເອົາກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຄວບຄຸມຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງບໍລິສັດຕ່າງປະເທດ ແລະ ການປະຕິບັດກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການທົບທວນຄວາມສ່ຽງຈາກການລົງທຶນຕ່າງປະເທດ. ການຕໍ່ສູ້ໃນຂົງເຂດວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢ່າງດຸເດືອດ ເມື່ອປະທານາທິບໍດີ ໂດນັນ ທໍຣັມ ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຄະນະກຳມະການຕີລາຄາການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຕ່າງປະເທດໃນບັນດາບໍລິສັດໂທລະຄົມອາເມລິກາ, ຊີ້ນຳວຽກງານປົກປ້ອງຂະແໜງເຕັກໂນໂລຊີ - ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ຕ່ອງໂສ້ສະໜອງບໍລິການຂອງອາເມລິກາ ແລະ ການຮັກສາບົດບາດການນຳພາໂລກໃນຂົງເຂດປັນຍາປະດິດ (AI). ອາເມລິກາບໍ່ພຽງແຕ່ສືບສວນບັດດາກຸ່ມບໍລິສັດເຕັກໂນໂລຊີຂອງຈີນ ກ່ຽວກັບການລັກເອົາຄວາມຫຼັບ, ການສອບແນມທາງເສດຖະກິດ ແລະການໂຈມຕີທາງອິນເຕີເນັດເທົ່ານັ້ນ, ອາເມລິກາ ຍັງເພີ່ມທະວີບັນດາມາດຕະການປ້ອງກັນຄວາມປອດໄພທາງຄອມພິວເຕີ ໂດຍຜ່ານແນວຄິດລິເລີ່ມ “ເສັ້ນທາງ 5G ທີ່ປອດໄພ” ແລະການສ້າງຄວາມກົດດັນບັງຄັບໃຫ້ບັນດາບໍລິສັດເຕັກໂນໂລຊີຂະໜາດໃຫຍ່ ຢຸດຕິການຮ່ວມມືກັບຈີນ. ທ່າອ່ຽງການເຄື່ອນຍ້າຍການຜະລິດ ແລະການລົງທຶນອອກຈາກຕະຫຼາດທີ່ມີປະຊາກອນຫຼາຍກວ່າ 1,4 ຕື້ຄົນ ກໍໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມຈາກອາເມລິກາ ພ້ອມກັບບັນດາປະເທດພັນທະມິດຂອງມັນ.
ດ້ານການເມືອງ - ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ, ອາເມລິກາໄດ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງທ່າແຮງທາງດ້ານການທະຫານ ແລະ ຢືນຢັນການມີໜ້າຢູ່ໃນພາກພື້ນມະຫາສະໝຸດອິນເດຍ - ມະຫາສະໝຸດປາຊີຟີກ. ດ້ານໜຶ່ງ ອາເມລິກາຕຳນິວິຈານຢ່າງເຄັ່ງຄັດ ຕໍ່ປະເທດຈີນ ກ່ຽວກັບບັນຫາຢູ່ຮົງກົງ (ຈີນ) ແລະ ການຮັດແໜ້ນສາຍພົວພັນກັບເຂດແດນໄຕ້ຫວັນ (ຈີນ). ໂດຍບໍ່ສົນໃຈຕໍ່ການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ກອງເຮືອຮົບທີ 7 ຂອງອາເມລິກາ ໄດ້ດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວຂົນສົ່ງທາງທະເລຢ່າງເສລີ (FONOP), ບາງເວລາກໍດໍາເນີນ FONOP ສອງຄັ້ງລຽນຕິດຄື: ໃນວັນ 28 ແລະ 29 ເມສາ 2020. ດ້ານອື່ນອີກ, ອາເມລິກາກໍເປັນຜູ້ນຳໜ້າ ໃນການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການສືບສວນກົກເຄົ້າທີ່ມາຂອງໄວຣັດໂຄວິດ-19 ດ້ວຍຈຸດໝາຍສ້າງຄວາມຈະແຈ້ງຕໍ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຈີນ. ສິ່ງຄວນເອົາໃຈໃສທີ່ສຸດ, ຢູ່ໃນບົດລາຍງານກ່ຽວກັບວິທີເຂົ້າເຖິງແຜນຍຸດທະສາດຕໍ່ກັບຈີນ (ວັນທີ 20 ພຶດສະພາ 2020), ລັດຖະບານຂອງປະທານາທິບໍດີ ໂດນັນ ທໍຣັມ ໄດ້ເປີດເຜີຍໃຫ້ຮູ້ວ່າ ອາເມລິກາບໍ່ເຫຼືອຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນການໃຊ້ຄວາມກ່ຽວພັນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຈີນກາຍເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ເຄົາລົບລະບຽບກົດໝາຍ. ບົດລາຍງານດັ່ງກ່າວຍັງຍອມຮັບອີກວ່າ ການແກ່ງແຍ່ງທີ່ເປັນຍຸດທະສາດຍາວນານ ກໍາລັງຄົງຕົວຢູ່ໃນສອງປະເທດມະຫາອຳນາດ, ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ອາເມລິກາຈິ່ງຕ້ອງຜັນຂະຫຍາຍບັນດາມາດຕະການຕ່າງໆ ທີ່ເປັນລະບົບຄົບຊຸດ ແນໃສ່ການຫຼຸດຜ່ອນສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງຕ່າງໆ ທີ່ຈີນອາດຈະກໍ່ຂຶ້ນ.
ເພື່ອຮັບມືກັບອາເມລິກາ, ຈີນໃຊ້ຍຸດທະວິທີການສົມທົບ, ດ້ານໜຶ່ງ, ແກ່ດຶງອາເມລິກາລົງຈາກຂັ້ນໄດ ໃນຂົງເຂດການຄ້າແລະເຕັກໂນໂລຊີ; ດ້ານອື່ນອີກ, ສະແດງທ່າທີເດັດດ່ຽວໃນທຸກບັນຫາທີ່ຂຶ້ນກັບ “ຜົນປະໂຫຍດແກ່ນສານ. ພາຍຫຼັງບັນລຸຂໍ້ຕົກລົງທາງການຄ້າຄັ້ງທຳອິດ, ຈີນໄດ້ຊອກຫາວິທີການຕ່າງໆ ເພື່ອຮັກສາຊ່ອງທາງການເຈລະຈາກັບອາເມລິກາ, ລວມທັງການເຈລະຈາກັບການນຳຂັ້ນສູງຜ່ານໂທລະເລກ. ການພົບປະ ລະຫວ່າງທ່ານ ຢາງເຈ່ຍສື້ ກຳມະການກົມການເມືອງພັກຄອມມູນິດຈີນ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ສປ ຈີນ ແລະທ່ານ ໄມ ພອມພີໂອ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດສະຫະລັດອາເມລິກາ ຢູ່ທີ່ລັດຮາວາຍ (ສະຫະລັດ) ໃນວັນທີ 17 ມິຖຸນາ 2020 ເຊິ່ງຈີນຕີລາຄາວ່າ ມີລັກສະນາກໍ່ສ້າງ ເມື່ອທັງສອງຝ່າຍໄດ້ເຫັນດີສືບຕໍ່ການເຈລະຈາ ແລະ ຮ່ວມມືນໍາກັນ. ຂະນະທີ່ອາເມລິກາກໍຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນລຸການເຈລະຈາຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການຄ້າ, ຄວາມສະຫງົບ, ການເມືອງ, ຈີນກໍເນັ້ນໜັກເຖິງການຖືເອົາການເຈລະຈາ ລະຫວ່າງປະມຸກລັດທັງສອງປະເທດ ເປັນພື້ນຖານການເຈລະຈາ. ຜ່ານການເຈລະຈາດັ່ງກ່າວ, ຈີນກໍສະແດງທ່າທີເຂົ້າຫາອາເມລິກາດ້ວຍແບບອື່ນອີກ, ແຕ່ກໍຍັງ “ຮັກສາຂົວຕໍ່” ເພື່ອຮັກສາການເຈລະຈາໄວ້,ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການແຍກບັນຫາການຄ້າອອກຈາກຂົງເຂດອື່ນໆ ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງການປະເຊີນໜ້າກັບອາເມລິກາ.
ໃນຄວາມມານະພະຍາຍາມເຈລະຈາທາງການຄ້າ, ຈີນບໍ່ໄດ້ລັງເລໃຈຫຍັງຕໍ່ການປະເຊີນໜ້າໃນບັນຫາການເມືອງ - ຄວາມໝັ້ນຄົງ. ຈຸດພົ້ນເດັ່ນໃນເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020 ແມ່ນຈີນໄດ້ຕັ້ງໜ້າປະຕິບັດນະໂຍບາຍທີ່ເດັດຂາດກວ່າແຕ່ລະປີທີ່ຜ່ານມາ, ເຊິ່ງພ້ອມທີ່ຈະອວດອ້າງກໍາລັງແຮງເທິງພູມສາດຕົວຈິງ ໃນຂົງເຂດທີ່ມີຂໍ້ພິພາດ. ເພື່ອຮັບປະກັນ “ຜົນປະໂຫຍດແກ່ນສານ”, ຈີນໄດ້ຮັບຮອງເອົາລະບຽບກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບໃໝ່ ທີ່ແນໃສ່ຮັດແໜ້ນການຄວບຄຸມຮົງກົງ (ຈີນ), ປະຕິບັດການຝຶກຫັດບິນຜ່ານເຂດລະຫວ່າງກາງຊ່ອງແຄບທະເລໄຕ້ຫວັນ (ຈີນ)... ຕາມທັດສະນະຂອງນັກວິເຄາະ, ບັນດາການກະທໍາດັ່ງກ່າວຂອງຈີນ ລ້ວນແຕ່ແນໃສ່ການເຮັດໃຫ້ອາເມລິກາເຫັນໄດ້ວ່າ ຈີນກຽມພ້ອມທີ່ຈະກໍານົດຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດສູງກວ່າກົດໝາຍສາກົນ, ໂດຍບໍ່ສົນໃຈການຕຳນິວິຈານ ແລະ ການມີໜ້າຂອງອາເມລິກາໃນພາກພື້ນ. ອາດເວົ້າວ່າ, ລັກສະນະຄູ່ຮ່ວມມືໃນການພົວພັນລະຫວ່າງສອງປະເທດມະຫາອຳນາດນັບມື້ຍິ່ງເກີດຄວາມມືດມົວ, ໃນຂະນະທີ່ລັກສະນາຂອງຄູ່ຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງສອງຝ່າຍນັ້ນ ນັບມື້ຍິ່ງຈະແຈ້ງຂຶ້ນ ແລະ ແຜ່ລາມເປັນວົງກວ້າງໃນຫຼາຍຂົງເຂດ. ສິ່ງໜຶ່ງດຽວທີ່ເຮັດໃຫ້ນັກສັງເກດຍັງບໍ່ທັນຢືນຢັນເຖິງຄວາມສາມາດຂອງການເກີດສົງຄາມເຢັນຄັ້ງໃໝ່ແມ່ນ ການທີ່ອາເມລິກາຍັງບໍ່ທັນກຳນົດຈຸດໝາຍກໍາຈັດຈີນ ຄືກັບສະຫະພາບໂຊວຽດ ເມື່ອກ່ອນນີ້.
ສາຍພົວພັນອາເມລິກາ - ລັດເຊຍ ໄດ້ສືບຕໍ່ມີຄວາມຂັດແຍ່ງກັນ ຢູ່ໃນພາກພື້ນຕາເວັນອອກກາງ ແລະ ອາເມລິກາລາຕິນ. ໃນຂະນະທີ່ລັດເຊຍ “ຈັບມື” ກັບຕວັກກີ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ສະຖານະການໃນຊິຣີ ແລະ ລິບີ ມີຄວາມສະຫງົບ ແນໃສ່ຊຸກຍູ້ບັນດາຜົນປະໂຫຍດຕ່າງໆຢູ່ຕາເວັນອອກກາງ, ສ່ວນອາເມລິກາພັດບໍ່ຢາກສູນເສຍອິດທິພົນຢູ້ໃນພາກພື້ນນີ້. ເຖິງວ່າປະທານາທິບໍດີ ໂດນັນ ທຣັມ ໄດ້ປະກາດການທະຍອຍຖອນກຳລັງທະຫານຂອງອາເມລິກາອອກຈາກພາກພື້ນດັ່ງກ່າວ, ນັບແຕ່ເດືອນມັງກອນ 2020, ອາເມລິກາໄດ້ປະກາດແຜນການສັນຕິພາບໃນຕາເວັນອອກກາງ ແລະ ບຸກໂຈມຕີນາຍພົນ Qasem Soleimani ເພື່ອນາບຂູ່ອີຣານ. ກາງເດືອນມິຖຸນາ 2020, ອາເມລິກາ ໄດ້ຈໍາວາງຄໍາສັ່ງຂວໍ້າບບາດໃໝ່ ຕໍ່ກັບຄອບຄົວປະທານາທິບໍດີ ຊີຣີ Bashar al-Assad. ຫາກເນື້ອແທ້ແລ້ວ ອັນນີ້ມັນເປັນວິທີອາເມລິກາໃຊ້ ເພື່ອຮັດແໜ້ນສາຍພົວພັນກັບພັນທະມິດ ແລະ ສ້າງຄວາມກົດດັນຕໍ່ບັນດາກຳລັງຂອງລັດເຊຍ ຢູ່ຕາເວັນອອກກາງ. ຢູ່ອາເມລິການລາຕິນ, ວິກິດການທາງການເມືອງຂອງເວເນຊູເອລາ ແມ່ນຈຸດໃຈກາງແຫ່ງຄວາມຂັດແຍ່ງລະຫວ່າງອາເມລິກາ - ລັດເຊຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ໃນເວລາທີ່ບັນຫານີ້ໄດ້ກາຍເປັນເນື້ອໃນໜຶ່ງ ຂອງໂຄງການເຄື່ອນໄຫວຫາສຽງເລືອກຕັ້ງຂອງປະທານາທິບໍດີ ໂທນັນ ທຣັມ. ອັນເຊິ່ງໜ້າກວ່າໝູ່ໝົດ, ແມ່ນກົງກັບວັນຊາດຂອງລັດເຊຍ ວັນທີ 12 ມິຖຸນາ, ທ່ານ ໄມ ພອມພີໂອ ລັດຖະມົນຕີການຕ່າງປະເທດໄດ້ປະກາດ “ແຫຼມໄຄຣເມຍເປັນຂອງຢູເຄຣນ”, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລັດເຊຍຕ້ອງສົ່ງແຫຼມໄຄຣເມຍຄືນໃຫ້ຢູເຄຣນ ແລະປ່ອຍຕົວບັນດາສະເລີຍເສິກຢູເຄຣນທີ່ພວມຖືກກັກຕົວ.
ອາດເວົ້າວ່າ, ບັນດາຜົນຕາມມາທີ່ໜັກໜ່ວງຂອງການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ- 19 ແລະ ບັນຫາທາງດ້ານການເມືອງພາຍໃນຫຼາຍຢ່າງ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂໍ້ຂັດແຍ່ງລະຫວ່າງອາເມລິກາ ກັບລັດເຊຍ, ຈີນ ທີ່ມີຢູ່ເດີມແລ້ວນັ້ນ ຍິ່ງເລິກເຊິ່ງຕື່ມອີກ. ການແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນຂອງປະເທດໃຫຍ່ໄດ້ເພີ່ມທະວີຂຶ້ນຢ່າງຮອບດ້ານ ອັນເຮັດໃຫ້ໂລກຖືກແບ່ງແຍກຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ ລະຫວ່າງເບື້ອງໜຶ່ງແມ່ນຕາເວັນຕົກໂດຍມີອາເມລິກາເປັນຜູ້ນຳ ກັບອີກເບື້ອງໜຶ່ງແມ່ນຈີນ ແລະ ລັດເຊຍ.
ຜົນຕາມມາຂອງການແກ່ງແຍ້ງລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃຫຍ່
ການທີ່ບັນດາປະເທດມະຫາອໍານາດ ໄດ້ຍູ້ແຮງການເຕົ້າໂຮມກໍາລັງ ເພື່ອແກ່ງແຍ້ງອິດທິພົນ ອັນພາໄປເຖິງຜົນຕາມມາຫຼາຍຢ່າງ ເຊິ່ງບັນດາປະເທດປານກາງ ແລະປະເທດນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ປະເຊີນໜ້າ.
ໜຶ່ງແມ່ນ, ບັນດາປະເທດປານກາງແລະນ້ອຍ ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າຄວາມກົດດັນ “ການເລືອກຝ່າຍ” ທີ່ນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ ຍ້ອນການແກ່ດຶງ ຫຼື ຄວາມກົດດັນຈາກບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດ. ຕົວຢ່າງໜຶ່ງທີ່ພົ້ນເດັ່ນແມ່ນ ການທີ່ບັນດາສະມາຊິກກຸ່ມ “ເພັດສີ່ຫຼ່ຽມ - QUAD” (ອາເມລິກາ, ອົດສະຕາລີ, ຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ອິນເດຍ) ໄດ້ຍູ້ແຮງການຮ່ວມມືແບບທະວິພາຄີແລະພະຫຸພາຄີ, ເພີ່ມທະວີການປະສານສົມທົບແຜນຍຸດທະສາດ ແລະເປີດກວ້າງກົນໄກດັ່ງກ່າວເປັນກຸ່ມ “ເພັດສີ່ຫຼ່ຽມບວກ”. ໃນສະມາຊິກກຸ່ມເພັດສີ່ຫຼ່ຽມ, ອິນເດຍ ຈາກບ່ອນທີ່ເປັນ “ຕາໂສ້” ອ່ອນນ້ອຍທີ່ສຸດໃນສອງສາມປີກ່ອນນີ້, ມາຮອດປະຈຸບັນ ໄດ້ດັດປັບນະໂຍບາຍຕາມທິດທາງເປັນເຈົ້າການກວ່າເກົ່າ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ນັບແຕ່ເວລາທີ່ຊາຍແດນລະຫວ່າງອິນເດຍ - ຈີນ ເກີດຄວາມເຄັ່ງຕຶງຄັ້ງໃໝ່. ພາຍຫຼັງການຕ້ອນຮັບປະທານາທິບໍດີ ໂທນັນ ທຣັມ ໃນທ້າຍເດືອນກຸມພາ 2020, ອິນເດຍ ໄດ້ດຳເນີນກອງປະຊຸມສຸດຍອດຜ່ານທາງອອນໄລ ໃນເດືອນມິຖຸນາ 2020 ເພື່ອຍົກລະດັບສາຍພົວພັນກັບອົດສະຕາລີຂຶ້ນເປັນ “ຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດຮອບດ້ານ”. ອິນເດຍໄດ້ລົງນາມເຊັນກັບອາເມລິກາ, ອົດສະຕາລີ ແລະ ກະກຽມລົງນາມໃນສັນຍາການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານພະລາທິການກັບຍີ່ປຸ່ນ - ເຊິ່ງເປັນການເຈລະຈາໜຶ່ງທີ່ມີຄວາມໝາຍສໍາຄັນຕໍ່ວຽກງານປ້ອງກັນຊາດ - ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ກອງປະຊຸມຜ່ານທາງອອນໄລຂອງກຸ່ມ “ເພັດສີ່ຫຼ່ຽມ” ເປັນຄວາມມານະພະຍາຍາມທໍາອິດ ທີ່ແນໃສ່ການປະສານສົມທົບການເຄື່ອນໄຫວ ລະຫວ່າງບັນດາປະເທດຕ່າງໆ ໃນການຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍລວມ.
ທຽບໃສ່ບັນດາປະເທດປານກາງ, ບັນດາປະເທດນ້ອຍໃນພາກພື້ນອາຊີອາຄະເນ ໄດ້ຊອກຫາວິທີປະພຶດທີ່ນິ້ມນວນກວ່າເກົ່າ ໃນສະພາບແວດລ້ອມຂອງການແກ່ງແຍ້ງລະຫວ່າງຈີນ - ອາເມລິກາ. ຍ້ອນວ່າ ອາເມລິກາຕ້ອງສຸມໃສ່ການຕ້ານໄວຣັດໂຄວິດ-19, ປະເທດຈໍານວນໜຶ່ງບໍ່ມີຂໍ້ພິພາດກັບຈີນ ໄດ້ຊອກຫາວິທີເພື່ອຍາດແຍ່ງບັນດາແນວຄວາມຄິດລິເລີ່ມ ກ່ຽວກັບເສັ້ນທາງວົງແຫວນເສດຖະກິດລຸ່ມແມ່ນ້ຳຂອງ - ລ້ານຊ້າງ ແລະ ວົງຄະນະຍາດສາທາລະນະສຸກເພື່ອມະນຸດຊາດ (ພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງວົງຄະນະຍາດເພື່ອມະນຸດຊາດທີ່ຮ່ວມຊາຕາກໍາ). ນັບທັງກະໂຕປະເທດຟີລິບປິນ ເຊິ່ງແຕ່ກ່ອນມາໄດ້ປະກາດຢຸດຕິສັນຍາວ່າດ້ວຍກອງກຳລັງຢ້ຽມຢາມກັບອາເມລິກາ (VFA) ໃນຕົ້ນປີ 2020, ເພື່ອໝູນໃຊ້ບັນດາໂອກາດຮ່ວມມືກັບຈີນ, ແຕ່ມາຮອດເດືອນມິຖຸນາ 2020 ພັດມີການຕົກລົງຮັກສາຄວາມສັກສິດຂອງ VFA ຄົງໄວ້ຄືເກົ່າ.
ສອງແມ່ນ, ບັນດາ “ຈຸດຮ້ອນ” ໃນໂລກລ້ວນແຕ່ທະວີຄວາມເຄັ່ງຕຶງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຢູ່ໃນພາກພື້ນມະຫາສະໝຸດອີນເດຍ - ມະຫາສະໝຸດປາຊີຟິກ. ຢູ່ໃນແຫຼມເກົາຫຼີ, ຄວາມມານະພະຍາຍາມດ້ານການຕ່າງປະເທດຈາກບັນດາກອງປະຊຸມສຸດຍອດຕ່າງໆ ບໍ່ເກີດຄຸນປະໂຫຍດໃດໆ, ເມື່ອການເຄື່ອນໄຫວທົດລອງອາວຸດ, ການຝຶກແອບດ້ານທະຫານ,… ຍັງສືບຕໍ່ເກີດຂຶ້ນ. ຕັ້ງແຕ່ການຍິງປືນຂະໜາດນ້ອຍ ຈົນເຖິງການມ້າງທໍາລາຍຫ້ອງການຕິດຕໍ່ພົວພັນ ຢູ່ເຂດອຸດສາຫະກຳແກຊອງ (ສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນເກົາຫຼີ), ບັນດາການຕຳນິວິຈານ ການຂົ່ມຂູ່ເຊິ່ງກັນ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຈົນຕາແຈໃນການພົວພັນ ລະຫວ່າງສອງພາກເກົາຫຼີ ອັນມີສ່ວນກ່ຽວພັນສະນິດແໜ້ນ ກັບລະດັບຄວາມເຄັ່ງຕຶງລະຫວ່າງອາເມລິກາ ແລະ ຈີນ. ໃນເວລາທີ່ການພົວພັນອາເມລິກາ - ຈີນ ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ທັງສອງປະເທດມະຫາອຳນາດລ້ວນແຕ່ໄດ້ພົບກັບສິ່ງທ້າທາຍຢູ່ພາຍໃນ, ຊ່ອງທາງການເຈລະຈາລະຫວ່າງສອງພາກແຫຼມເກົາຫຼີ ກໍຖືກປິດລົງຢ່າງໄວວາ, ສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນຄວາມຕ້ອງການໃນການປັບປຸງອໍານາດ ຂອງສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນເກົາຫຼີ. ໃນ 6ເດືອນຕົ້ນປີ 2020, ບັນດາຂໍ້ພິພາດດ້ານດິນແດນໃນພາກພື້ນ ກໍຮ້ອນແຮງຂຶ້ນຢ່າງຊັດເຈນ, ພົ້ນເດັ່ນແມ່ນສະພາບການຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ, ທະເລຈີນຕາເວັນອອກ ແລະ ຊາຍແດນອີນເດຍ - ຈີນ. ຈຸດພິເສດລວມຂອງການຜັນແປໃນບັນດາຂໍ້ພິພາດນັ້ນ ແມ່ນການທີ່ຈີນໄດ້ມີການປະພຶດທີ່ແຂງກ້າ ເພື່ອຂົ່ມຂູ່ບັນດາປະເທດທີ່ນ້ອຍກວ່າ ແລະທົດສອບຂີດຈຳກັດການໂຕ້ຕອບຂອງຝ່າຍພິພາດຕ່າງໆ, ກໍຄືລະດັບຄວາມກ່ຽວພັນຂອງອາເມລິກາ. ຄວາມຮ້ອນໄດ້ລະອຸເພີ່ມຂຶ້ນໃນທົ່ວທຸກ “ຈຸດຮ້ອນ” ໃນຂົງເຂດທີ່ກໍາລັງເປັນສັນຍານເຕືອນໄພອັນຕະລາຍ ຕໍ່ສະຖຽນລະພາບໃນພາກພື້ນ, ໃນຂະນະດຽວກັນ, ມັນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງ ແຜນນະໂຍບາຍທີ່ເປັນເອກະພາບຂອງຈີນ ແມ່ນການກະທຳທີ່ເດັດຂາດໃນການສົ່ງຂໍ້ຄວາມທີ່ເຄັ່ງຄັດກ່ຽວກັບອຳນາດຂອງຈີນໃນພາກພື້ນນີ້ ໄປຍັງສະຫະລັດອາເມລິກາ.
ນອກຈາກສອງຈຸດພິເສດທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂ້າງເທິງ, ການແກ່ງແຍ້ງລະຫວ່າງປະເທດໃຫຍ່ ຍັງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ເກືອບທຸກແງ່ມູມຂອງສະຖານະການໂລກ. ໃນການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ຄວາມເສຍຫາຍຈາກບັນຫາຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ນັບມື້ມັນສົ່ງຜົນກະທົບດ້ານລົບ ເຖິງຄວາມໜັ້ນຄົງຂອງແຕ່ລະປະເທດ ແລະຄຸນນະພາບຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ. ບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດ ສືບຕໍ່ແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນກັນໃນການຍາດຊີງບົດບາດນຳພາ ໃນການແກ້ໄຂສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ອັນພົ້ນເດັ່ນແມ່ນ ພະຍາດລະບາດ, ແຫຼ່ງນໍ້າແມ່ນໍ້າຂອງ, ການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ. ບັນຫາຊົນເຜົ່າ, ການແຍກຕົວອອກ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງເດັດຂາດ, ສະພາບການປ່ອຍຕົວອາດຊະຍາກໍາກໍ່ການຮ້າຍຍ້ອນພະຍາດລະບາດ, ຄວາມເປັນຈິງຢູ່ເຂດລີ້ໄພ,... ໄດ້ສົ່ງສັນຍານເຕືອນເຖິງໄພອັນຕະລາຍບົ່ມຊ້ອນອື່ນໆ ຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງໂລກ. ຕໍ່ໜ້າບັນດາບັນຫາທົ່ວໂລກທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນນັ້ນ, ເຖິງວ່າບັນດາກົນໄກຂອງການພົວພັນຫຼາຍຝ່າຍ ໄດ້ມີຄວາມມານະພະຍາຍາມຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອປັບຕົວກັບສະພາບແວດລ້ອມຂອງການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ແຕ່ກໍບໍ່ທັນສາມາດເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ຄຸນປະໂຫຍດຂອງມັນ, ຕົ້ນຕໍແລ້ວແມ່ນຍ້ອນການແບ່ງແຍກລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃຫຍ່. ສະຫະປະຊາຊາດກໍໄດ້ປັບປຸງລະບຽບການອອກຂໍ້ຕົກລົງດ້ວຍລະບຽບການມິດງຽບພາຍໃນ 72 ຊົ່ວໂມງ, ດຳເນີນການປະຊຸມທາງອອນໄລ, ກະຕຸກຊຸກຍູ້ຄວາມມານະພະຍາຍາມໃນການຮັບມືກັບການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19. ແຕ່ວ່າ ແນວຄວາມຄິດລິເລີ່ມໃນການຢຸດຍິງໃນທົ່ວໂລກ ຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ພັດບໍ່ຖືກຮັບຮອງ ຍ້ອນການຄັດຄ້ານຈາກອາເມລິກາ. ອົງການອະນາໄມໂລກ (WHO) ເປັນສະຖາບັນທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມກົດດັນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ຈາກການແກ່ງແຍ້ງກັນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ກ່ຽວກັບໂລກລະບາດໂຄວິດ-19. ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ປະເຊີນກັບຄໍາຕໍານິວິຈານຕ່າງໆ ຍ້ອນຂາດຄວາມໂປ່ງໃສ່, ການໂຕ້ຕອບທີ່ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນເທົ່ານັ້ນ, WHO ຍັງຕ້ອງປະເຊີນກັບການຫຼຸດລົງຂອງແຫຼ່ງທຶນອຸປະຖໍາ ແລະ ການປ່ຽນແປງດ້ານບຸກຄະລາກອນຜູ້ນໍາພາ. ໃນຂະນະທີ່ອາເມລິກາໄດ້ສືບຕໍ່ຖອນຕົວອອກຈາກບັນດາກົນໄກຫຼາຍຝ່າຍ, ຈີນກໍກໍາລັງຍາດແຍ່ງກາລະໂອກາດໃນການຍາດເອົາຖານະບົດບາດນໍາພາ ໃນການບໍລິຫານທົ່ວໂລກ.
ຜົນກະທົບຕໍ່ຫວຽດນາມ
ບັນດາການປ່ຽນແປງພິເສດຂອງໂລກໃນເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020 ເກີດຂຶ້ນຖືກກັບໄລຍະເວລາຂ້າມຜ່ານຂອງຫວຽດນາມ, ເມື່ອຫວຽດນາມພວມກະກຽມກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ສະຖານະການຂອງໂລກ ແລະ ພາກພື້ນ ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງເຖິງສະພາບແວດລ້ອມຂອງຄວາມໝັ້ນຄົງແລະການຕ່າງປະເທດ, ກໍຄືຜົນປະໂຫຍດຂອງຫວຽດນາມຢູ່ໃນຫຼາຍຂົງເຂດ.
ພິຈາລະນາໃນດ້ານສະດວກ, ຍ້ອນຜົນກະທົບທີ່ໜັກໜ່ວງຈາກການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ທຸກປະເທດລ້ວນແຕ່ປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງທີ່ຈໍາເປັນ ເພື່ອຄວບຄຸມການລະບາດຂອງພະຍາດ ແລະ ຟື້ນຟູພື້ນຖານເສດຖະກິດໂດຍໄວ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ນໍາເອົາກາລະໂອກາດ ຊຸກຍູ້ການພົວພັນຮ່ວມມືກັບບັນດາປະເທດ ມາໃຫ້ຫວຽດນາມ ບົນພື້ນຖານຜົນສໍາເລັດຂອງຫວຽດນາມ ໃນການຄວບຄຸມການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ແລະ ໃນກອບການພົວພັນຕ່າງໆ ທີ່ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືຫຼັກແຫຼ່ງ. ຄຽງຂ້າງກັນນັ້ນ, ຢູ່ໃນລະດັບທີ່ແນ່ນອນ, ການເຄື່ອນຍ້າຍຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງ ແລະ ແຫຼ່ງທຶນຮອນກຳລັງເກີດຂຶ້ນຕາມທິດທາງທີ່ສະດວກໃຫ້ແກ່ຫວຽດນາມ ເຊິ່ງສາມາດປະກອບສ່ວນສ້າງເປັນກຳລັງຊຸກຍູ້ໃຫ້ແກ່ການເຕີບໂຕຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ການທີ່ສັນຍາການຄ້າເສລີຫວຽດນາມ - ສະຫະພາບເອີຣົບ (EVFTA) ແລະ ສັນຍາປົກປ້ອງການລົງທຶນ ລະຫວ່າງສະຫະພາບເອີຣົບ ກັບຫວຽດນາມ (EVIPA) ໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາຮັບຮອງ ເຊິ່ງເປັນຂີດໝາຍແຫ່ງບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວແບບກະໂດດຂັ້ນ ໃນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງສອງຝ່າຍ, ອັນໄດ້ຮັບການຄາດຫວັງວ່າ ຈະເປີດກວ້າງປະເທດໃຫ້ສິນຄ້າ ແລະ ກະແສທຶນຂອງການລົງທຶນ ຈາກບັນດາວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ ກໍຄືຂອງປະເທດສະມາຊິກສະຫະພາບເອີຣົບທັງ 27 ປະເທດ. ການຮັບມືທີ່ມີປະສິດທິຜົນກັບພະຍາດໂຄວິດ-19, ຄຽງຄູ່ກັບຄວາມມານະພະຍາຍາມພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄຸນຄ່າຍຸດທະສາດຂອງຫວຽດນາມເພີ່ມສູງຂຶ້ນ ເທິງແຜນທີ່ການພົວພັນຕ່າງປະເທດຂອງຫຼາຍປະເທດ, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງເວົ້າເຖິງຄວາມສາມາດປະກອບສ່ວນຂອງຫວຽດນາມ ຕໍ່ກັບວົງຄະນະຍາດສາກົນ ແລະ ການພັດທະນາໃນພາກພື້ນ.
ພິຈາລະນາໃນດ້ານບໍ່ສະດວກ, ການຜັນແປຂອງໂລກໃນຫົກເດືອນຕົ້ນປີ 2020 ກໍໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນ ບັນຫາຫຼາຍຢ່າງທີ່ເປັນສິ່ງທ້າທາຍບໍ່ໜ້ອຍ ຕໍ່ກັບຫວຽດນາມ. ດ້ານການເມືອງ - ການປ້ອງການຄວາມໝັ້ນຄົງ, ການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວພົບປະແລກປ່ຽນຄະນະຜູ້ແທນຖືກຢຸດສະຫງັກ, ເປັນສິ່ງກີດຂວາງທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ກັບການຮັກສາການເຈລະຈາ ແລະການຮ່ວມມືລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ. ເຫດການສຳຄັນລະດັບສູງຫຼາຍເຫດການ ຕ້ອງຖືກໂຈະ, ຍົກເລີກ ຫຼື ຫັນໄປສູ່ຮູບການອອນໄລ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ໃນປີ 2020 ກໍມີຫຼາຍວາລະໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງປີຄົບຮອບການສ້າງຕັ້ງສາຍພົວພັນທາງການທູດກັບບັນດາປະເທດຕ່າງໆ, ໃນນັ້ນມີວາລະໂອກາດທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ: ຄົບຮອບ 70 ປີ ການສ້າງຕັ້ງສາຍພົວພັນທາງການທູດລະຫວ່າງຫວຽດນາມ - ຈີນ, ຫວຽດນາມ - ລັດເຊຍ, ຄົບຮອບ 25 ປີການຫັນການພົວພັນທາງການທູດລະຫວ່າງຫວຽດນາມ - ອາເມລິກາເປັນປົກກະຕິ. ສະພາບການລະບາດຂອງໂຄວິດ-19 ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຫວຽດນາມຕ້ອງເປັນເຈົ້າການ ໃນການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີ, ພະຍາຍາມຮັກສາການພົວພັນແລກປ່ຽນດ້ວຍຮູບການໃໝ່. ບັນຫາທີ່ຕັ້ງຂຶ້ນແມ່ນ ເຮັດແນວໃດເພື່ອໃຫ້ສາມາດຊຸກຍູ້ໄດ້ ບັນດາເນື້ອໃນການຮ່ວມມືກັບບັນດາປະເທດ ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນອີກ, ຍັງມີຄຳຄິດເຫັນຈໍານວນໜຶ່ງວ່າ ຫວຽດນາມອ້າງເຫດຜົນການຕ້ານພະຍາດໂຄວິດ-19 ເພື່ອຈຳກັດສິດສະເໜີພາບ ຂອງປະຊາຊົນ, ຈຳກັດການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນຕ່າງປະເທດ. ພຶດຕິກໍາຕົວຈິງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ກໍາໜົດໜ້າທີ່ໃໝ່ ເຊິ່ງບໍ່ສະເພາະແຕ່ໃນວຽກງານຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງປະເທດເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງໃນການສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ ແລະອະທິບາຍໃຫ້ເພື່ອນມິດສາກົນ ເຂົ້າໃຈເຖິງຜົນປະໂຫຍດ ທີ່ໄດ້ຮັບຈາກບັນດາມາດຕະການຂອງຫວຽດນາມ ໃນການປາບການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19.
ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ຫວຼງກວ່ານັ້ນອີກແມ່ນ ການປະພຶດທີ່ເໝາະສົມໃນສະພາບຄວາມຂັດແຍ່ງອັນດຸເດືອດ ລະຫວ່າງອາເມລິກາ ແລະ ຈີນ. ທາງດ້ານຍຸດທະສາດ, ແມ່ນທັງສອງປະເທດມະຫາອຳນາດນີ້ ລ້ວນແຕ່ຕ້ອງການເຖິງການຕອບສະໜອງອັນຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ ຕໍ່ການເຕົ້າໂຮມກໍາລັງທີ່ພວກເຂົານຳພາ, ລະອຽດຕົວຈິງແມ່ນຍຸດທະສາດ “ມະຫາສະໝຸດອິນເດຍ - ມະຫາສະໝຸດປາຊີຟິກ ທີ່ເສລີພາບແລະເປີດກ້ວາງ” (IPS) ຂອງອາເມລິກາ, ຄວາມຄິດລິເລີ່ມ “ແລວທາງແລະເສັ້ນທາງ” (BRI) ແລະ “ວົງຄະນະຍາດມວນມະນຸດທີ່ຮ່ວມຊາຕາກຳ” ຂອງຈີນ. ກໍຄືບັນດາປະເທດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍອື່ນໆ, ຫວຽດນາມຈຳຕ້ອງມີວິທີຈັດການຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມກົດດັນຈາກການແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນ ລະຫວ່າງສອງປະເທດມະຫາອຳນາດດັ່ງກ່າວນີ້.
ດ້ານເສດຖະກິດ, ອາເມລິກາ ແລະ ຈີນ ລ້ວນແຕ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຫວຽດນາມ ເປີດປະຕູການຕະຫຼາດຢ່າງແຂງແຮງໃຫ້ແກ່ສິນຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນຈາກບັນດາວິສາຫະກິດຕ່າງໆຂອງຕົນ. ເມື່ອຄວາມເຄັ່ງຕຶງລະຫວ່າງບັນດາປະເທດມະຫາອໍານາດເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ, ການກຳນົດລະດັບການຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃນການເຕົ້າໂຮມກຳລັງ, ກຳນົດປະລິມານ ແລະ ຮູບແບບທີ່ເໝາະສົມຂອງສອງດ້ານ: ການຮ່ວມມື ແລະ ການຕໍ່ສູ້ໃນການພົວພັນກັບແຕ່ລະປະເທດ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການໄຕ່ຕອງຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ.
ການປະພຶດຢ່າງເໝາະສົມແລະທັນເວລາ ກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ຍັງແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບອັນຮີບດ່ວນ ເມື່ອພິຈາລະນາເຖິງສິ່ງທ້າທາຍດ້ານຄວາມສະຫງົບປອດໄພອັນສັບສົນຕ່າງໆ ທີ່ຫວຽດນາມກໍາລັງປະເຊີນໜ້າ. ການທີ່ຈີນສວຍໂອກາດຈາກສະຖານະການແຜ່ລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ເພື່ອມີການປະພຶດທີ່ເຄັ່ງຄັດໃນການສືບຕໍ່ເຮັດໃຫ້ຄວາມມັກໃຫຍ່ໄຝ່ສູງຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກກາຍເປັນຈິງ ໂດຍການເຮັດໃຫ້ບັນດາຝ່າຍຂັດແຍ້ງທີ່ຍັງເຫຼືອ ຕົກຢູ່ໃນສະພາວະຄວາມເຄັ່ງຕຶງ ແລະຖືກບັງຄັບໃຫ້ຕ້ອງລະມັດລະວັງຕົວ.
ນະໂຍບາຍຂອງຈີນບໍ່ພຽງແຕ່ແນໃສ່ການສ້າງສະພາບເດີມໃໝ່ ແລະ ທ່າໄດ້ປຽບໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ ໃນເວລາການເຈລະຈາ COC ຖືກຢຸດສະຫງັກເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງບັ່ນທອນຄວາມເຊື່ອໝັ້ນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດອາຊຽນ, ເພີ່ມທະວີໄພອັນຕະລາຍໃນການປະທະກັນ ຍ້ອນການຕຶກຕອງທີ່ຜິດພາດທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນ. ໃນບັນດາປະເທດອາຊຽນທີ່ມີຂໍ້ພິພາດຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ, ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຜົນກະທົບອັນໜັກໜ່ວງຫຼາຍກວ່າໝູ່ໝົດ ຍ້ອນບັນຫາປັດໄຈທາງດ້ານພູມສັນຖານ, ປະຫວັດສາດ, ບັນດາໜ້າທີ່ສຳຄັນຕໍ່ສາກົນ ທີ່ຫວຽດນາມກໍາລັງຮັບຜິດຊອບ ແລະຄວາມຕ້ອງການໃນການສ້າງສາຍພົວພັນອັນເລິກເຊິ່ງກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືຫຼັກແຫຼ່ງທັງໝົດ. ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ຄວາມສາມາດໃນການດັດປັບການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ມີຄວາມໝາຍຕັດສິນຕໍ່ກັບການປົກປັກຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ປົກປັກຮັກສາຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຮັກສາສະພາວະແຫ່ງສັນຕິພາບ ແລະ ສະຖຽນລະພາບ ເພື່ອການພັດທະນາ.
ຜົນປະໂຫຍດຕໍ່ການພັດທະນາ ຂອງຫວຽດນາມປະສົມປະສານກັບຜົນປະໂຫຍດທາງດ້ານການເມືອງ-ການປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ, ດ້ວຍເຫດນັ້ນ ຈິ່ງໄດ້ຮັບຜົນສະທ້ອນຈາກທັງສອງປັດໄຈທໍາມະຊາດ ແລະ ປັດໄຈສັງຄົມຫຼາຍພໍສົມຄວນ. ດ້ານທຳມະຊາດ, ນັບແຕ່ຕົ້ນປີ 2020, ຫວຽດນາມໄດ້ປະເຊີນກັບສະພາບການໄພແລ້ງ, ນໍ້າເຄັມຄຸກຄາມຢ່າງຮ້າຍແຮງແບບບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ຢູ່ເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຂອງ. ບັນຫາຄວາມໝັ້ນຄົວຂອງແຫຼ່ງນ້ຳ ແລະ ການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ ເກີດຂຶ້ນຢ່າງຮ້ອນແຮງ, ກາຍເປັນສິ່ງທ້າທາຍເປັນປົກກະຕິແລະຍາວນານ ຕໍ່ກັບເປົ້າໝາຍການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດ. ໂລກລະບາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ສ້າງຜົນກະທົບຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຈິນຕະນາການ ແລະ ວິທີຂັບເຄື່ອນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ທັງໃນລະດັບປະເທດແລະວິສາຫະກິດທີ່ເໝາະສົມ. ບັນດາກຳລັງຂັບເຄື່ອນການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດຫວຽດນາມເຊັ່ນ: ຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ມີຄຸນນະພາບດ້ວຍລາຄາທີ່ເໜາະສົມ, ແຫຼ່ງທຶນຮອນຈາກຕ່າງປະທດໂດຍກົງ, ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງສັນຕິພາບ, ສະຖຽນລະພາບພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ, ທ່າອ່ຽງໂລກາພິວັດ ແລະການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ລ້ວນແຕ່ຖືກຈໍາກັດດ້ານຄຸນປະໂຫຍດຂອງມັນ ຍ້ອນວິກິດການເສດຖະກິດໂລກ. ໃນສະພາບແວດລ້ອມດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ການຊອກຫາກຳລັງຂັບເຄື່ອນການເຕີບໂຕໃໝ່ ແລະສະກັດກັ້ນຄວາມສ່ຽງ ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບທີ່ບໍ່ງ່າຍດາຍເລີຍ. ດ້ວຍພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີລະດັບການເປີດກວ້າງ ແລະອັດຕາສ່ວນສູງຂອງກຸ່ມວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດໃນການສົ່ງອອກ, ການໝູນໃຊ້ຕາໜ່າງວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເວລາໃດກໍຕ້ອງໄປຄຽງຄູ່ກັບການຫຼຸດຜ່ອນການຂຶ້ນກັບຕ່າງປະເທດ, ສະກັດກັ້ນການຂາດຕ່ອງໂສ້ການຕອບສະໜອງ ຫຼື ການຖອນການລົງທຶນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການທີ່ຫວຽດນາມສາມາດທີ່ຈະໝູນໃຊ້ກາລະໂອກາດຈາກການເຄື່ອນຍ້າຍຕ່ອງໂສ້ການຕອບສະໜອງ ແລະ ກະແສການລົງທຶນ ຫຼື ການບໍ່ຂຶ້ນກັບໝາກຜົນການປະຕິຮູບລະບຽບການ, ການສ້າງລະບົບກົດໝາຍ, ຄຸນນະພາຂອງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ, ລະດັບເພີ່ມສະມັດຕະພາບແຮງງານ. ຄວາມອາດສາມາດຫັນສູ່ການປ່ຽນເປັນດິຈິຕອນ, ການນຳໃຊ້ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ກໍແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຕົ້ນຕໍ ເພື່ອນໍາພາວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ ກ້າວຂຶ້ນສູ່ຖານະທີ່ມີຄວາມສະດວກກວ່າເກົ່າ ໃນຕ່ອງໂສ້ການສະໜອງທົ່ວໂລກ. ສະຖານະການໂລກປັດຈຸບັນ ຍິ່ງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມໝາຍຂອງນະວັດຕະກໍາໃໝ່ເວົ້າລວມ, ພິເສດແມ່ນບັນດາຂະແໜງຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ໂທລະຄົມມະນາຄົມ, ສາທາລະນະສຸກ, ພະລັງງານ ຕໍ່ກັບເສດຖະກິດ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງປະເທດ. ບັນດາບັນຫາສັງຄົມ ເຊັ່ນ: ວຽກເຮັດງານທໍາ, ສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ, ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມແຕກໂຕນດ້ານການພັດທະນາ ລ້ວນແຕ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີນະໂຍບາຍທີ່ສອດຄ່ອງ ເພື່ອຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວ. ດ້ວຍລະດັບການເຕີບໂຕຂອງ ຈີດີພີ ບັນລຸ 3,8% ໃນໄຕມາດ I - 2020, ບັນດາໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນ ເພື່ອກະຕຸກຊຸກຍູ້ການພັດທະນາ, ຮັບປະກັນຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ ແມ່ນມີຄວາມໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດ. ການກໍານົດທິດທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ ໃນການເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດ, ຮັກສາຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງບັນດານັກລົງທຶນ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງຕ່າງໆ ແມ່ນປັດໄຈປະກອບທີ່ຈໍາເປັນ ຂອງການຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍຍຸດທະສາດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນໃນປັດຈຸບັນ.
ສະຖານະການໂລກໃນເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020 ຍັງໄດ້ສົ່ງຜົນສະທ້ອນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງວຽກງານການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຝ່າຍ, ຈາກນັ້ນ ກໍໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຫຼາຍດ້ານເຖິງຖານະຂອງຫວຽດນາມ. ຫວຽດນາມມີຂໍ້ຄວາມສະດວກຄື ການເຮັດສໍາເລັດໜ້າທີ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບຖານະບົດບາດເປັນປະທານສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ (ເດືອນມັງກອນປີ 2020) ແລະຈັດຕັ້ງການປະຊຸຸມວົງແຄບ ລັດຖະມົນຕີການຕ່າງປະເທດອາຊຽນ (ເດືອນມັງກອນປີ 2020) ກ່ອນການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ຢູ່ພາກພື້ນອາຊີອາຄະເນ. ໃນສະພາບແວດລ້ອມຂອງການລະບາດພະຍາດ ໄດ້ຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ລັກສະນະສອດຄ່ອງຂອງຫົວຂໍ້ປີອາຊຽນ ທີ່ຫວຽດນາມໄດ້ເລືອກເຟັ້ນນັ້ນ ມີຄວາມພົ້ນ ເດັ່ນຂຶ້ນຕື່ມ. ຫວຽດນາມໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງຖືກຕ້ອງ ເຖິງຈິດໃຈ “ສະນິດຕິດພັນ ແລະ ເປັນເຈົ້າການໃນການປັບຕົວ” ໂດຍຜ່ານບັນດາແນວຄວາມຄິດລິເລີ່ມໃນການຮັບມືກັບການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ແລະການຟື້ນຟູເສດຖະກິດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຫວຽດນາມໄດ້ມີຜົນສໍາເລັດໃນການສົມທົບສອງບົດບາດ ຢູ່ໃນລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ໃນທົ່ວໂລກ ເມື່ອສາມາດຈັດຕັ້ງການສົນທະນາກ່ຽວກັບອາຊຽນ ຢູ່ສະພາຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ. ກອງປະຊຸມລະດັບສູງອາຊຽນ ຄັ້ງທີ 36 ເຊິ່ງຈັດຕັ້ງຂຶ້ນໃນຮູບການອອນໄລ ແຕ່ກໍສາມາດບັນລຸໄດ້ເນື້ອໃນເອກະສານທີ່ມີຄວາມສຳຄັນໃນການເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີພາຍໃນກຸ່ມ ແລະ ບົດບາດໃຈກາງຂອງອາຊຽນ ຢູ່ໃນພາກພື້ນ.
ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ການຊຸກຍູ້ຖານະບົດບາດປະເທດ ໂດຍຜ່ານການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຝ່າຍ ກໍກໍາລັງພົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ. ຍ້ອນເຫດການຫຼາຍຢ່າງທີ່ຖືກໂຈະ, ຍົກເລີກ, ການຊຸກຍູ້ສິ່ງທີ່ເປັນບູລິມະສິດ, ຈຸດໃຈກາງໃນປີດໍາລົງຕໍາແໜ່ງປະທານອາຊຽນ ຈຳຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດໃນເງື່ອນໄຂທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ. ບັນດາປະເທດອາຊຽນ ຕ້ອງສຸມໃສ່ການຕ້ານການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19, ສ້າງຄວາມໜັ້ນຄົງພາຍໃນ ສະນັ້ນ ຈິ່ງຍາກທີ່ຈະແບ່ງປັນຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ແຫຼ່ງກຳລັງແຮງໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາຂອງພາກພື້ນ. ບັນດາຂະບວນການເຈລະຈາທີ່ສຳຄັນຂອງພາກພື້ນ ເຊັ່ນ: COC, ສັນຍາຄູ່ຮ່ວມມືເສດຖະກິດຮອບດ້ານໃນພາກພື້ນ (RCEP) ຕ້ອງໄດ້ຢຸດຕິຊົ່ວ ຄາວ. ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ເມື່ອການແກ່ງແຍ້ງລະຫວ່າງອາເມລິກາ - ຈີນ ທະວີຄວາມຮຸນແຮງຂຶ້ນ, ບັນດາປະເທດອາຊຽນ ເຊິ່ງແຕ່ເດີມມາກໍໄດ້ລະມັດລະວັງຕໍ່ກັບບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດຢູ່ແລ້ວ, ໃນປັດຈຸບັນນີ້ ກໍຍິ່ງຊອກຫາຊ່ອງທາງການຮ່ວມມືສອງຝ່າຍ, ປ່ຽນແທນໃຫ້ການຮ່ວມມືຫຼາຍຝ່າຍ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາການຕ່າງປະເທດໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ. ໃນລະດັບທົ່ວໂລກ, ການຫຼຸດຜ່ອນອ່ອນເພຍລົງຂອງລັດທິຫຼາຍຝ່າຍ ແລະ ບັນດາກົດບັນຍັດສາກົນ ໄດ້ວາງຄວາມຮຽກຮ້ອງໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງ ໃນການດໍາເນີນການຍູ້ແຮງ ແລະ ຍົກລະດັບການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຝ່າຍ. ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນການກໍານົດບູລິມະສິດຂອງການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຝ່າຍຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແນໃສ່ກະຕຸ້ນຊຸກຍູ້ ບັນດາຜົນປະໂຫຍດຕ່າງໆ ຂອງປະເທດຊາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍຢືນຢັນທິດນໍາ “ເປັນສະມາຊິກທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງວົງຄະນະຍາດສາກົນ”. ລະບົບການຈັດຕັ້ງບໍລິຫານທົ່ວໂລກຖືກຄອນແຄນກໍ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງ ຄວາມຈໍາເປັນໃນການເພີ່ມທະວີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຄວາມສາມັກຄີໃນກຸ່ມອາຊຽນ, ກັບບັນດາປະເທດມະຫາອໍານາດ ແລະ ປະເທດປານກາງໃນພາກພື້ນ. ການຫັນເປັນອັນລະອຽດບັນດາເນື້ອໃນ ແລະ ວິທີການປະຕິບັດບົດບາດແກ່ນສານ, ນໍາພາ, ໄກ່ເກ່ຍ ຢູ່ໃນລະດັບພາກພື້ນ, ພາກພື້ນປະສົມ ແລະໃນທົ່ວໂລກ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມສາມາດ “ລົງທຶນ” ຢ່າງມີຈຸດສຸມໃຫ້ແກ່ການຕ່າງປະເທດຫຼາຍຝ່າຍ ແລະ ຍົກສູງຖານະບົດບາດຂອງປະເທດຂຶ້ນຕື່ມອີກ.
ເບິ່ງລວມແລ້ວ, ການແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນຂອງບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ແລະການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ແມ່ນສອງປັດໄຈທີ່ສອດຫ້ອຍ ແລະ ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນໃນການພົວພັນສາກົນໄລຍະເຄິ່ງຕົ້ນປີ 2020. ບັນດາການຜັນແປຕ່າງໆ ຂອງໂລກໃນຫົກເດືອນຕົ້ນປີ 2020 ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບອັນພື້ນຖານແລະຍາວນານ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການປ່ຽນແປງດ້ານຈິນຕະນາການ ແລະ ນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດຂອງຫຼາຍປະເທດ. ປັດໄຈຕ່າງໆກ່າວມາເທິງນີ້ ໄດ້ເລັ່ງທວງເຖິງການເກີດຂຶ້ນຂອງສະຖານະການໃໝ່, ເຮັດໃຫ້ການຄາດເດົາຕ່າງໆທະວີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຄວາມບໍ່ສະຫງົບຂອງໂລກຂຶ້ນຕື່ມອີກ. ໃນສະພາບການດັ່ງກ່າວ, ການຕີລາຄາຢ່າງທັນການຕໍ່ໂອກາດ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍ, ການຈັບຈຸດທີ່ຕັ້ງໃນການພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ເພີ່ມທະວີກຳລັງແທ້ຈິງ ແລະ ຖານະບົດບາດຂອງປະເທດ ແມ່ນມີຄວາມໝາຍທີ່ສຳຄັນຕໍ່ກັບຫວຽດນາມໃນທົດສະວັດປັດຈຸບັນ./.
