ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ກັບ ບັນຫາຊາດແລະເຜົ່າ ຢູ່ປະເທດລາວ.
ລະນຶກວັນເກີດ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ຄົບຮອບ 95 ປີ (13/12/1920-13/12/2015) (ພາບ: pasaxon.org.la.)
ບັນຫາປະເທດຊາດເອກະພາບ, ສາມັກຄີປອງດອງ ແລະ ສະເໝີພາບເຜົ່າຕ່າງໆ ແມ່ນບັນຫາຕົ້ນຕໍອັນໜຶ່ງໃນແນວຄິດຂອງ ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ. ຕະຫຼອດຊີວິດ ແລະ ພາລະກິດປະຕິວັດຂອງເພິ່ນ, ປະທານ ໄກສອນ ພົມວິຫານ ເປັນສັນຍາລັກອັນພົ້ນເດັ່ນ ແລະ ເປັນແກ່ນສານອັນໜັກແໜ້ນຂອງຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບພາຍໃນພັກ, ພາຍໃນຊາດ, ເດັດດ່ຽວເຕົ້າໂຮມ ແລະ ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີປອງດອງລະຫວ່າງເຜົ່າ. ເພິ່ນໄດ້ເນັ້ນວ່າ ບັນຫາຊາດແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງການປະຕິວັດກຳມາຊີບ, ມັນຂະຫຍາຍຕົວຕາມບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວທົ່ວໄປຂອງການປະຕິວັດ, ໃນແຕ່ລະໄລຍະຂອງການປະຕິວັດ, ບັນຫາຊາດ ໄດ້ວາງບັນດາໜ້າທີ່ອອກຕ່າງກັນ ເຊິ່ງເໝາະສົມກັບລັກສະນະຂອງການປະຕິວັດໃນແຕ່ລະໄລຍະປະຫວັດສາດທີ່ແນ່ນອນ, ນະໂຍບາຍຂອງພັກກ່ຽວກັບບັນຫາຊາດກໍມີການປ່ຽນແປງໄປຕາມປັດໃຈດັ່ງກ່າວນັ້ນ. ຜືນແຜ່ນດິນຂອງປະເທດລາວເຮົາແມ່ນບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາໄດ້ພັດທະນາສ້າງສາມາຕັ້ງແຕ່ສະໄໝດຶກດຳບັນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງລຽນຕິດຈົນຮອດຊູ່ມື້ນີ້; ຜ່ານຫຼາຍສິບສະຕະວັດ, ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຄ່ອຍໆທ້ອນໂຮມເຫຼົ່າຕ່າງໆໃນແຕ່ລະເຂດເຂົ້າເປັນເຜົ່າຕ່າງໆ ແລະ ສ້າງບ້ານເມືອງຖິ່ນເດີມຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ. ບາດກ້າວກະໂດດຂັ້ນໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການທ້ອນໂຮມຂອງບັນພະບຸລຸດພວກເຮົາແມ່ນການກຳເນີດຂອງປະເທດລ້ານຊ້າງທີ່ເຈົ້າຟ້າງຸ່ມສະຖາປະນາຂຶ້ນເມື່ອ ຄສ 1353. ການກຳເນີດຂອງປະເທດລ້ານຊ້າງໄດ້ເປີດສາກໃຫ້ແກ່ການທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດໃຫ້ເປັນເອກະພາບ,ໃຫ້ແກ່ການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດຊາດ, ເຮັດໃຫ້ປະເທດຊາດນັບມື້ນັບເຕີບໃຫຍ່ເຂັ້ມແຂງ, ເຮັດໃຫ້ເຜົ່າຕ່າງໆພົວພັນກັນນັບມື້ນັບແໜ້ນແຟ້ນ.
ນັບແຕ່ມື້ພັກປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວໄດ້ກຳເນີດເກີດຂຶ້ນ ແລະ ນຳພາການປະຕິວັດມານີ້, ປະເທດຊາດຈຶ່ງນັບມື້ນັບເປັນເອກະພາບຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ວົງຄະນາຍາດແຫ່ງຊາດລາວ ກໍນັບມື້ນັບໜັກແໜ້ນ; ກົນອຸບາຍເລ່ລ່ຽມຕ່າງໆຂອງພວກຈັກກະພັດ, ປະຕິການທີ່ຫວັງຢາກສະກັດກັ້ນບາດກ້າວຂອງການໂຮມປະເທດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ, ປະຕິບັດຄວາມປອງດອງຊາດນັ້ນ ລ້ວນແຕ່ຖືກປະລາໄຊ. ຕະຫຼອດໄລຍະທາງແຫ່ງການປະກົດຕົວຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຂອງປະເທດຊາດ, ຈາກປະຫວັດສາດແຫ່ງການປັກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາປະເທດເຮົາ, ພວກເຮົາສະຫລຸບບາງຈຸດເດັ່ນກ່ຽວກັບວົງຄະນາຍາດແຫ່ງຊາດລາວໄດ້ດັ່ງນີ້: ເດັດຂາດບໍ່ຍອມຕໍ່ສັດຕູ, ປາຖະໜາຢ່າງແຮງກ້າໃນສັນຕິພາບ, ຮັກແພງຊື່ສັດຕໍ່ເພື່ອນມິດ, ປອງດອງກັນພາຍໃນຊາດ ແລະ ຍາມໃດກໍເບີກບານມ່ວນຊື່ນຮັກຊີວິດ, ຮັກສິລະປະ, ຂະຫຍັນພາກພຽນໃນການງານ, ດຳລົງຊີວິດຢ່າງກະທັດຮັດງ່າຍດາຍ.
ປະເທດເຮົາແມ່ນປະເທດໜຶ່ງທີ່ມີຫຼາຍເຜົ່າ; ເຜົ່າຕ່າງໆໃນປະເທດເຮົາໄດ້ໂຮມແຮງກັນປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາປະເທດ ແລະ ສາມັກຄີປອງດອງກັນ ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງແມ່ນນັບແຕ່ມີພັກນຳພາ, ການພົວພັນລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆນັບມື້ນັບໜັກແໜ້ນ, ການປອງດອງຊາດໄດ້ເປັນໄປຢ່າງໄວວາ; ເຜົ່າຕ່າງໆໃນປະເທດເຮົາດຳລົງຊີວິດຢູ່ສະຫຼັບສັບຫວ່າງກັນ, ບໍ່ມີເຜົ່າໃດໜຶ່ງດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕ່າງຫາກເປັນບໍລິເວນໜຶ່ງທີ່ກວ້າງໃຫຍ່; ເຜົ່າຕ່າງໆຢູ່ປະເທດເຮົາມີພື້ນຖານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຮ່ວມກັນ, ແຕ່ລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆມີການຂະຫຍາຍຕົວບໍ່ສະໝ່ຳສະເໝີກັນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນລະດັບການຜະລິດ ແລະ ລະດັບວັດທະນະທຳ; ວັດທະນະທຳຂອງລາວແມ່ນວັດທະນະທຳຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ, ແມ່ນການປະສານສົມທົບຢ່າງປະສົມກົມກຽວຍອດຍິ່ງວັດທະນະທຳຂອງເຜົ່າອ້າຍນ້ອງຕ່າງໆ.
ຢູ່ພາຍໃນຊາດລາວຂອງພວກເຮົາຕັ້ງແຕ່ໃດມາບໍ່ເຄີຍມີເຜົ່າໜຶ່ງໄປກົດຂີ່, ຄອບຄອງອີກເຜົ່າໜຶ່ງ, ທຸກໆເຜົ່າລ້ວນແຕ່ຮ່ວມສຸກຮ່ວມທຸກນຳກັນ ແລະ ໃນເມື່ອຖືກສັກດີນາຕ່າງດ້າວ ແລະ ຈັກກະພັດມາຮຸກຮານ ກໍລ້ວນແຕ່ຕົກເປັນຂ້ອຍຂ້າຄືກັນ. ມາໃນຊູ່ມື້ນີ້, ຊາດລາວພວກເຮົາໄດ້ເປັນເອກະລາດ, ທຸກໆເຜົ່າກໍໄດ້ມີອິດສະຫຼະພາບ ແລະ ໄດ້ມີຄວາມຢູ່ດີກິນດີ. ແຕ່ລະບອບການຄອບຄອງຂອງຈັກກະພັດ ແລະ ສັກດີນາ, ພິເສດແມ່ນເລ່ລ່ຽມ “ແບ່ງແຍກເພື່ອປົກຄອງ” ທີ່ເລິກແລບທີ່ສຸດຂອງຈັກກະພັດລ່າເມືອງຂຶ້ນໄດ້ປະຜົນຮ້າຍໄວ້ໃຫ້ພວກເຮົາຄື: ບາງເຜົ່າລະແວງສົງໄສກັນ ແລະ ເຜົ່າຕ່າງໆຂະຫຍາຍຕົວບໍ່ສະໝ່ຳສະເໝີກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ເນື້ອແທ້ຂອງບັນຫາຊາດຢູ່ປະເທດເຮົາໃນປັດຈຸບັນແມ່ນລົບລ້າງຮ່ອງຮອຍຂອງຄວາມລະແວງສົງໄສກັນລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆທີ່ປະຫວັດສາດປະໄວ້, ສ້າງຄວາມສາມັກຄີ, ຄວາມສະເໝີພາບລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆ ແລະ ສ້າງສະຕິປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ, ຕ້ານກົນອຸບາຍແບ່ງແຍກຂອງສັດຕູ, ລົບລ້າງການແຕກໂຕນກັນລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆ, ພ້ອມກັນກ້າວຂຶ້ນສັງຄົມນິຍົມ.
ສາມັກຄີຊາດ, ສາມັກຄີເຜົ່າຕ່າງໆແມ່ນບັນຫາຍາວນານ, ມັນສອດຫ້ອຍການປະຕິວັດຂອງປະເທດເຮົາແຕ່ຕົ້ນຕະຫຼອດປາຍ. ປະຊາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆຢູ່ໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາມີຄວາມຮັກຊາດຢ່າງແຮງກ້າ; ປະຊາຊົນລາວມີມູນເຊື້ອສາມັກຄີຕ້ານການຮຸກຮານຈາກພາຍນອກ, ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ; ພັກເຮົາມີແນວທາງ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ວິທີການຖືກຕ້ອງ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຜົ່າຕ່າງໆຢູ່ປະເທດຂອງພວກເຮົາຜູກພັນກັນ, ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດຍາດເອົາເອກະລາດມາໃຫ້ຊາດທັງໝົດ, ທັງຕີສັດຕູ ທັງປັບປຸງກ້ອນກຳລັງສາມັກຄີແຫ່ງຊາດ ທັງຕ້ານກົນອຸບາຍເລ່ລ່ຽມແບ່ງແຍກຂອງສັດຕູ, ອັນນີ້ແມ່ນຍາກແທ້ໆ, ແຕ່ພັກເຮົາສາມາດເຮັດວຽກງານອັນຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນນີ້ໄດ້, ປະຊາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆໄດ້ສາມັກຄີກັນ, ການປະຕິວັດຂອງພວກເຮົາກໍໄດ້ຮັບໄຊຊະນະຄືຊູ່ມື້ນີ້.
ກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະໃໝ່ຂອງການປະຕິວັດມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຜົ່າຕ່າງໆຕ້ອງສາມັກຄີກັນໃຫ້ແໜ້ນແຟ້ນຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ, ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບກັນບົນພື້ນຖານແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ສາມັກຄີກັນເສີມຂະຫຍາຍຈິດໃຈປະຕິວັດ ແລະ ຄວາມສາມາດປະດິດສ້າງເພື່ອດັດສ້າງ ແລະ ກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ. ໃນໄລຍະໃໝ່ຂອງການປະຕິວັດ, ພັກ ແລະ ລັດເຮົາມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບນຳພາທຸກດ້ານຂອງສັງຄົມ, ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບເບິ່ງແຍງດູແລຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງທຸກເຜົ່າ ນັບທັງເຂດທົ່ງພຽງ ແລະ ພູດອຍ, ນັບທັງຕົວເມືອງ ແລະ ບໍລິເວນຫ່າງໄກສອກຫຼີກ. ສັດຕູຂອງພວກເຮົາຍາມໃດ ກໍຊອກຫາທຸກວິທີມ້າງເພທຳລາຍການປະຕິວັດຂອງປະເທດເຮົາ, ພວກເຂົາທຳລາຍພວກເຮົາຢ່າງຮອບດ້ານ, ຍາວນານ, ໃຊ້ທຸກຮູບການ ແລະ ດ້ວຍທຸກວິທີ, ແຕ່ພວກເຂົາມັກເອົາໃຈໃສ່ 2 ບັນຫາທີ່ຂຶ້ນກັບຂົງເຂດປະຫວັດສາດ-ສັງຄົມຄື: ບັນຫາຊາດ ແລະ ບັນຫາສາສະໜາ ເຊິ່ງເປັນບັນຫາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ກັນດານທີ່ສຸດສຳລັບອຳນາດການປົກຄອງຢູ່ໃນຫຼາຍປະເທດ. ພວກເຂົາເອົາໃຈໃສ່ຊອກຫາຂໍ້ຂາດຕົກບົກຜ່ອງ, ບ່ອນເຜີຂອງພວກເຮົາເພື່ອຍຸແຍ່ແບ່ງແຍກ ແລະ ແກ່ດຶງເຜົ່າຕ່າງໆ, ມີບາງອັນພວກເຮົາບົກຜ່ອງຄ່າສອກ ແຕ່ພວກເຂົາກໍເວົ້າອອກຄ່າວາ, ຄວາມຜິດພາດອັນນ້ອຍພວກເຂົາກໍປັ້ນແຕ່ງໃຫ້ເປັນອັນໃຫຍ່, ບາງອັນບໍ່ມີຄວາມຈິງຈັກດີ້ ແຕ່ພວກເຂົາກໍເສກສັນປັ້ນແຕ່ງຂຶ້ນເປັນເລື່ອງ ແລ້ວຫວ່ານຂ່າວເພື່ອຍຸແຍ່. ດັ່ງນັ້ນ ພະນັກງານ, ນັກຮົບຂອງພວກເຮົາເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປັນຄົນເຜົ່າໃດກໍຕາມ ກໍຕ້ອງທຸ່ນທ່ຽງຕໍ່ທຸກເຫດການ, ເພື່ອຊອກຮູ້ກ່ຽວກັບກົກປາຍສາເຫດ ແລະ ມີວິທີການແກ້ໄຂ, ຢ່າເຮັດຫູເບົາໃຈງ່າຍ, ຢ່າຟັງງ່າຍເຊື່ອງ່າຍ ທັງນີ້ເພື່ອເວັ້ນຈາກການລະແວງສົງໄສ ເຊິ່ງຈະພາໃຫ້ເກີດຄວາມຄອນແຄນລັງເລໃຈ.
ທັດສະນະຂອງພັກກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂບັນຫາເຜົ່າຕ່າງໆຢູ່ໃນປະເທດລາວເຮົາ:
1. ປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ອັນນີ້ແມ່ນບັນຫາກົດເກນ, ແມ່ນບັນຫາຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາ ແລະ ກໍແມ່ນບັນຫາຫຼັກໝັ້ນທີ່ເປັນຫຼັກການຂອງພວກເຮົາ.
2. ບັນດາເຜົ່າດຳລົງຄົງຕົວ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວເລື້ອຍໆ, ບໍ່ມີເຜົ່າໃດສູນຫາຍໄປ.
3. ສະເໝີພາບເຜົ່າຕ່າງໆຕ້ອງຢູ່ບົນພື້ນຖານແນວທາງຂອງພັກ, ຫຼັກໝັ້ນຂອງຊົນຊັ້ນກຳມະກອນ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດອັນເປັນຕາຍຂອງແຕ່ລະເຜົ່າ, ບໍ່ຄວນເຂົ້າໃຈວ່າສະເໝີພາບແມ່ນສະເລ່ຍເທົ່າກັນ.
4. ສາມັກຄີຮັກຫອມຕອມຕູ້ມ, ຊ່ວຍເຫຼືອກັນລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆ.
5. ເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າລວມໝູ່ຕິດພັນກັບຄວາມສະເໝີພາບ ແລະ ສາມັກຄີລະຫວ່າງເຜົ່າຕ່າງໆ.
ໃນເວລາພິຈາລະນາແກ້ໄຂບໍ່ວ່າບັນຫາໃດໆຂອງເຜົ່າໜຶ່ງໆ ກໍຕ້ອງໃຫ້ການຮັບປະກັນແກ່ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງວົງຄະນາຍາດແຫ່ງຊາດລາວ… ອັນນີ້ແມ່ນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງອັນລວມກັບອັນສະເພາະ. ຍົກບາງຕົວຢ່າງດັ່ງນີ້:
- ເຜົ່າໃດໆ ກໍເສີມຂະຫຍາຍອັນດີ, ອັນງາມກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ແລະ ສິລະປະວັນນະຄະດີຂອງຕົນ, ແຕ່ກໍຕ້ອງຮັບເອົາອັນດີ, ອັນງາມກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ສິລະປະວັນນະຄະດີຂອງເຜົ່າອ້າຍນ້ອງອື່ນໆ, ໝາຍຄວາມວ່າຕ້ອງແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ, ສິລະປະວັນນະຄະດີເຜົ່າຕ່າງໆດ້ວຍກັນ ແລະ ຮັບເອົາວັດທະນະທຳ, ສິລະປະວັນນະຄະດີຂອງວົງຄະນາຍາດແຫ່ງຊາດລາວນັ້ນເອງ.
- ເຄົາລົບພາສາປາກເວົ້າຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ, ບໍ່ລົບລ້າງພາສາປາກເວົ້າຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ, ແຕ່ໝົດທຸກເຜົ່າລ້ວນແຕ່ຕ້ອງຮ່ຳຮຽນພາສາກາງ ແລະ ຕົວໜັງສືຂອງຊາດ, ພາສາປາກເວົ້າ ແລະ ຕົວໜັງສືລາວໄດ້ກາຍເປັນພາສາປາກເວົ້າ ແລະ ຕົວໜັງສືລວມໝົດທຸກເຜົ່າອ້າຍນ້ອງ ນັບຕັ້ງແຕ່ເວລາທີ່ເຜົ່າຕ່າງໆໄດ້ສະໝັກໃຈຜູກພັນນຳກັນໃນປະເທດລ້ານຊ້າງທີ່ເປັນເອກະພາບພຸ້ນມາ.
ບັນດາທັດສະນະທີ່ກ່າວມາເທິ່ງນັ້ນ ມັນມີການພົວພັນກັນຢ່າງແໜ້ນໜາໃນຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ການກະທຳ. ບັນຫາພະນັກງານກໍເຊັ່ນດຽວກັນ, ພັກຂອງພວກເຮົາຢຶດໝັ້ນໃນທັດສະນະຊົນຊັ້ນເພື່ອກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ,ເນື່ອງຈາກຈຸດພິເສດຂອງປະເທດເຮົາມີຫຼາຍເຜົ່າ, ດັ່ງນັ້ນ ໃນເວລາກໍ່ສ້າງ, ບຳລຸງ, ນຳໃຊ້, ເລື່ອນຊັ້ນພະນັກງານ, ພັກເຮົາກໍໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຕໍ່ເຜົ່າຕ່າງໆ.
ນະໂຍບາຍສາມັກຄີ ແລະ ສະເໝີພາບຕໍ່ເຜົ່າຕ່າງໆເປັນໜຶ່ງໃນບັນດານະໂຍບາຍໃຫຍ່ຂອງພັກ ແລະ ລັດເຮົາ ເຊິ່ງຜົນໄດ້ຮັບໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແມ່ນ: ນັບແຕ່ມີພັກນຳພາການປະຕິວັດຂອງປະເທດເຮົາເປັນຕົ້ນມາ, ຈິດໃຈຮັກຊາດ ແລະ ຈິດໃຈປະຕິວັດຂອງປະຊາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆໄດ້ຮັບການເຊີດຊູຂຶ້ນ, ມູນເຊື້ອສາມັກຄີຊາດໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ; ໃນໄລຍະໃໝ່ ພັກ ແລະ ລັດເຮົາໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍ ແລະ ຮັບປະກັນສິດເປັນເຈົ້າລວມໝູ່ຂອງປະຊາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆໃນທຸກຂົງເຂດ; ພັກ ແລະ ລັດເຮົາໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຂະຫຍາຍເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳຢູ່ໃນທຸກໆບໍລິເວນຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ, ຍ້ອນແນວນັ້ນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຊີວິດການເປັນຢູ່ທາງດ້ານຈິດໃຈ ແລະ ວັດຖຸຂອງເຜົ່າຕ່າງໆໄດ້ດີຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ; ເຜົ່າຕ່າງໆ ໄດ້ເປັນເຈົ້າການສຶກສາອົບຮົມນ້ຳໃຈຮັກຊາດແພງເຊື້ອ, ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປຸກລະດົມຂະບວນການແຂ່ງຂັນຮັກຊາດ ແລະ ພັດທະນາ, ແກ້ໄຂຄວາມທຸກຍາກຂອງປະຊາຊົນ, ເຂົ້າຮ່ວມກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງອົງການປົກຄອງແຕ່ລະຂັ້ນ; ເກັບກຳ, ສ່ອງແສງສະພາບແນວຄິດຈິດໃຈ, ຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາ, ຄວາມຂັດຂ້ອງໝອງໃຈຂອງປະຊາຊົນເຜົ່າຕ່າງໆ ເພື່ອໃຫ້ການພິຈາລະນາແກ້ໄຂຢ່າງສອດຄ່ອງ ແລະ ທັນການ; ປຸກລະດົມການປະກອບສ່ວນໃນວຽກງານປ້ອງກັນຊາດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ທົ່ວປວງຊົນຮອບດ້ານ; ອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍເອກະລັກວັດທະນະທຳ, ຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງາມຂອງຊາດ ແລະ ຂອງເຜົ່າຕ່າງໆ./.
ໂດຍ: ແກ່ນເມືອງ
