ແກ້ໄຂເປັນຢ່າງດີ ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຂອງຫວຽດນາມໃນສະພາບການໃໝ່
ພາບປະກອບ
ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ສືບຕໍ່ຢືນຢັນ, ການຊາບຊືມ ແລະ ແກ້ໄຂເປັນຢ່າງດີ ບັນດາສາຍພົວພັນໃຫຍ່, ໃນນັ້ນມີສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງ ຂອງຫວຽດນາມໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ.
ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຂອງຫວຽດນາມ ຈາກພຶດຕິກຳ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່
ໃນຊຸມປີກາງທົດສະວັດທີ 8 ຂອງສະຕະວັດທີ XX, ຫວຽດນາມຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຮ້າຍແຮງຕ່າງໆ. ກົນໄກເສດຖະກິດແຜນການລວມສູນ, ອາດຍາສິດ, ເກື້ອກູນທີ່ແກ່ຍາວ ໄດ້ຍຸບຍອບກຳລັງຊຸກດັນການພັດທະນາ; ປະເທດຕ້ອງຢູ່ໂດດດ່ຽວ, ຖືກຂວ້ຳບາດ ແລະ ຕ້ອງຂຶ້ນກັບການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພາຍນອກ. ຊີວິດຄວາມເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ຄວາມທຸກຍາກເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວ, ລະບົບເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ອາດຈະພັງທະລາຍລົງໃນເວລາໃດກໍ່ໄດ້, ຄວາມຄິດກັງວົນຫວາດຫວັ່ນແຜ່ກວ້າງໃນປະຊາຊົນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລະບອບການເມືອງຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ.
ຕໍ່ໜ້າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກ (ປີ 1986) ໄດ້ລິເລີ່ມການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ, ໃນນັ້ນ ມີແຜນນະໂຍບາຍ “ເຂົ້າຮ່ວມໃນການແບ່ງງານສາກົນ”, “ເປີດກວ້າງການພົວພັນເສດຖະກິດ ແລະ ວິທະຍາສາດ-ເຕັກນິກ” ກັບພາຍນອກ(1). ຈິດໃຈຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງວິທີເຂົ້າເຖິງໃໝ່ ທີ່ວ່າ, ຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ຈະຢູ່ໂດດດ່ຽວ, “ປິດປະຕູ” ກັບບັນດາປະເທດໃນໂລກ, ຈາກນັ້ນ ປູທາງໃຫ້ແກ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໃນຊຸມປີຕົ້ນແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VII ຂອງພັກ (ປີ 1991) ໄດ້ກ້າວຕື່ມອີກກ້າວໜຶ່ງ ດ້ວຍການວາງແຜນນະໂຍບາຍທີ່ລະອຽດກວ່າອີກ: “ເປີດກວ້າງ, ຫັນການພົວພັນເສດຖະກິດການຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮຸບຫຼາຍແບບ ແລະ ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ” ແລະ ຕາມທັດສະນະຊີ້ນຳ “ດຶງດູດເອົາບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຈາກພາຍນອກ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຂໍ້ດີ ແລະ ຊັບພະຍາກອນພາຍໃນ ຢ່າງແຂງແຮງ”(2). ແຕ່, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ໄດ້ດຳເນີນໄປບໍ່ດົນທໍ່ໃດ ສະຫະພາບໂຊວຽດ ແລະ ບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ເອີຣົບຕາເວັນອອກ ກໍ່ຖືກວິກິດການຢ່າງຮ້າຍແຮງ ແລະ ຖືກແຕກທະລາຍ, ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນລັ່ງເລ, ຄິດລະແວງກ່ຽວກັບເສັ້ນທາງທີ່ຈະກ້າວເດີນຕໍ່ໄປຂອງຫວຽດນາມ. ໃນສະພາບດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ໂຄງການກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມປີ 1991 ກໍ່ໄດ້ກຳເນີດຂຶ້ນ, ຢືນຢັນຫຼັກໝັ້ນກ້າແກ່ນ, ສະຕິປັນຍາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃນພາລະກິດແຫ່ງການນຳພາປວງປະຊາຊົນ ໃນການຢຶດໝັ້ນເສັ້ນທາງປ່ຽນແປງໃໝ່, ກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມໃຫ້ສຳເລັດຜົນ. ນັ້ນເປັນການພິສູດທີ່ມີຊີວິດວີວາ ແລະ ມີຄວາມໝາຍທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການຮັກສາເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນການເລືອກເຟັ້ນເອົາເສັ້ນທາງພັດທະນາຂອງຫວຽດນາມ ຕໍ່ໜ້າການການຜັນຜວນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຂອງຍຸກສະໄໝ.
ຈາກພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ອັດແຈບ, ເພິ່ງຕົນເອງ ກຸ້ມຕົນເອງ ຕາມກົນໄກເສດຖະກິດຫັນເປັນແຜນການລວມສູນ ເກື້ອກູນ, ຫວຽດນາມໄດ້ດຳເນີນການປະຕິຮູບ, ເປີດປະຕູປະເທດ, ຫັນໄປສູ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ຊຸກຍູ້ການສົ່ງນອກ, ຮັບເອົາການຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອພັດທະນາ ແລະ ດຶງດູດເອົາການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດ. ຈາກບ່ອນຖືກໂດດດ່ຽວ, ຖືກປິດລ້ອມ ຂວ້ຳບາດ, ຫວຽດນາມໄດ້ເປັນເຈົ້າການມ້າງການປິດລ້ອມ; ດຳເນີນການພົວພັນເປັນປົກກະຕິ ກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່; ປະຕິບັດແຜນນະໂຍບາຍ ຢາກເປັນເພື່ອນມິດກັບທຸກປະເທດໃນວົງຄະນາຍາດສາກົນ; ປັບປຸງເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຂອງປະເທດຊາດ. ຈາກບ່ອນຖືກວິກິດການຢ່າງຮ້າຍແຮງ, ຮອດກາງທົດສະວັດທີ 9, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸລະດັບການເຕີບໂຕສູງ ແລະ ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບພາກພື້ນ. ຄວາມເປັນຈິງນີ້ ໄດ້ຢືນຢັນລັກສະນະຖືກຕ້ອງຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VIII ຂອງພັກ (ປີ 1996) ໄດ້ສ້າງຄວາມເຊື່ອຖືຢ່າງໜັກແໜ້ນຕໍ່ແນວທາງການຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ເປີດກວ້າງ, ຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ແລະ ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ(3), ແລະ ເພີ່ມທະວີ ເປີດກວ້າງການພົວພັນເສດຖະກິດສາກົນ ແນໃສ່ຍາດແຍ່ງເອົາບັນດາແຫຼ່ງພະລັງເພື່ອການພັດທະນາ. ແຕ່, ຂະບວນການປະຕິບັດບັນດາຂໍ້ສັນຍາເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດພາກພື້ນ ແລະ ການປະຕິຮູບໃນປະເທດ ໃນໄລຍະນີ້ຍັງຊັກຊ້າທີ່ສຸດ ຍ້ອນຄວາມຄິດຢ້ານກົວການແຂ່ງຂັນ ແລະ ຄວາມລັ່ງເລ ລະແວງຕໍ່ການກະທົບທີ່ຫຍໍ້ທໍ້ຈາກພາຍນອກ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນເມື່ອການວິກິດດ້ານການເງິນ-ເງິນຕາອາຊີລະເບີດຂຶ້ນ.
ຕ້ອງຮອດປີ 2001, ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX ຂອງພັກ ໄດ້ປະກົດມີປະໂຫຍກ “ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ” ຊຶ່ງໄດ້ຂີດໝາຍການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ ໃນຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການພັດທະນາ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຂອງຫວຽດນາມ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX ກໍ່ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນແຈ້ງທັດສະນະຊີ້ນຳ: ຕ້ອງຮັບປະກັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ກ່ອນອື່ນແມ່ນ ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ທາງດ້ານແນວທາງ, ນະໂຍບາຍ... ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໄປຄຽງຄູ່ກັບ ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ; ສົມທົບກຳລັງພາຍໃນແລະກຳລັງພາຍນອກ ໃຫ້ເປັນກຳລັງແຮງສັງລວມ ເພື່ອພັດທະນາປະເທດ. ເປີດກວ້າງການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດໃນໂລກ ແຕ່ບໍ່ປະໃຫ້ເສດຖະກິດຫວຽດນາມຕ້ອງຂຶ້ນກັບຕ່າງປະເທດ, ຖືກຕ່າງປະເທດແຊກຄຸມ(4). ປີ 2006, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ໄດ້ເພີ່ມເຕີມຄຳສັບ “ຕັ້ງໜ້າ” ແລະ ວາງນະໂຍບາຍ: “ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືສາກົນໃນບັນດາຂົງເຂດອື່ນ...”(5). ເຖິງວ່າການເພີ່ມເຕີມນັ້ນບໍ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸກໍ່ຕາມ, ແຕ່ກໍ່ໄດ້ຢືນຢັນຄວາມເຊື່ອຖືຕໍ່ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມຈຳເປັນ ຂອງຂະບວນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ໄດ້ກຳນົດທັດສະນະຊີ້ນຳທີ່ວ່າ ການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ “ຕ້ອງເປັນເຈົ້າການ, ມີແຜນງານທີ່ເໝາະສົມ ດ້ວຍບາດກ້າວທີ່ຕັ້ງໜ້າ, ໜັກແໜ້ນ, ບໍ່ລັ່ງເລ ຢຸດໆຢ່ອນໆ, ແຕ່ກໍ່ບໍ່ຮ້ອນຮົນ ຟ້າວຟັ່ງ, ງ່າຍດາຍ”(6).
ດ້ວຍການເປັນສະມາຊິກຖາວອນ ຂອງອົງການການຄ້າໂລກ (WTO - ດັບເບີ້ນທີໂອ) ໃນປີ 2007, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ໄດ້ເຊື່ອມໂຍງຢ່າງຄົຍຖ້ວນເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ. ບັນດາຄຳໝັ້ນສັນຍາກັບອົງການ ດັບເບີ້ນທີໂອ ເປັນຂອບທົ່ວໄປ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາຍູ້ແຮງການປະຕິຮູບຢູ່ພາຍໃນປະເທດ, ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ບົນພື້ນຖານດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ (ປີ 2011) ໄດ້ຍົກລະດັບແຜນນະໂຍບາຍຂຶ້ນເປັນ “ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ”(7), ຊຶ່ງໄດ້ຫັນເປັນລະອຽດດ້ວຍ ມະຕິສະບັບເລກທີ 22-NQ/TW ຂອງກົມການເມືອງສູນການພັກສະໄໝທີ XI (ເດືອນເມສາ 2013), ເພື່ອຢືນຢັນວ່າ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນບໍ່ຖືກຮັດແຄບໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດອີກ ແຕ່ໄດ້ເປີດກວ້າງອອກສູ່ທຸກຂົງເຂດ, ນັບທັງການເມືອງ, ການປ້ອງກັນຊາດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ແລະ ວັດທະນະທຳ - ສັງຄົມ... ນັບແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ເປັນຕົ້ນໄປ, ບັນດາເອກະສານຂອງພັກໄດ້ເປັນເອກະພາບໃຊ້ວະລີ “ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ” (ຕື່ມເຄື່ອງໝາຍ “,”) ແທນໃຫ້ແກ່ວະລີ “ເອກະລາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ” ເພື່ອສະແດງຢ່າງຖືກຕ້ອງເຖິງສອງດ້ານ “ເອກະລາດ” ແລະ “ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ” ຂອງອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ ໃນການພັດທະນາປະເທດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ.
ການຊາບຊືມ, ແກ້ໄຂຢ່າງສຳເລັດຜົນ ຄວາມພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນ ເຮັດໃຫ້ປະເທດເຮົາບັນລຸບັນດາຜົນງານການພັດທະນາທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ ໃນ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ຫວຽດນາມໄດ້ກ້າວເຂົ້າສູ່ລວງເລິກໃໝ່ ໃນວົງໂຄຈອນແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ປະຕິບັດບັນດາການດັດປັບພື້ນຖານ, ຍົກສູງຖານະຕຳແໜ່ງ, ຂະໜາດ ແລະ ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ; ເອກະລາດແຫ່ງຊາດໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງແຫ່ງຊາດ ໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ. ຈາກບ່ອນທີ່ມີການພົວພັນທາງການທູດກັບກວ່າ 30 ປະເທດໃນປີ 1986, ມາເຖິງດຽວນີ້ ຫວຽດນາມໄດ້ມີການພົວພັນທາງການທູດກັບ 187 ປະເທດ; ມີການພົວພັນທາງດ້າງເສດຖະກິດກັບ 223 ປະເທດແລະອານາເຂດ(8). ຄວາມພົວພັນຂອງຫວຽດນາມກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ພັດທະນາຢ່າງດີງາມ; ພິເສດ, ຄວາມພົວພັນກັບປະເທດຈຳນວນໜຶ່ງເລີ່ມເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ມີເນື້ອແທ້ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ ໂດຍຜ່ານການກຳນົດບັນດາຂອບຄູ່ຮ່ວມມືຮອບດ້ານ ແລະ ຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດ(9). ຈາກການຢືນຢູ່ຂ້າງນອກ, ຫວຽດນາມໄດ້ກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງ 70 ກວ່າອົງການຈັດຕັ້ງລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ລະດັບໂລກ. ຈາກບ່ອນທີ່ມີແຕ່ບັນດາສັນຍາເສດຖະກິດສອງຝ່າຍ ອີງບົນຫຼັກການຫຼົມແຫຼວ, ພວກເຮົາໄດ້ກ້າວໄປເຖິງບ່ອນມີບັນດາສັນຍາເສດຖະກິດສອງຝ່າຍ, ຫຼາຍຝ່າຍ ທີ່ມີລັກສະນະລະບຽບກົດໝາຍທີ່ສູງກວ່າ ທັງໃນລະດັບພາກພື້ນ ແລະ ລະດັບໂລກ, ໃນນັ້ນມີບັນດາສັນຍາການຄ້າເສລີຮຸ່ນໃໝ່ ເຊັ່ນ ສັນຍາຄູ່ຮ່ວມມືຂ້າມປາຊີຟິກ (TPP - ທີພີພີ), ສັນຍາການຄ້າຫວຽດນາມ - ສະຫະພາບເອຣົບ (VEFTA - ວີອີແອັບທີເອ),... ຊຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າຍູ້ແຮງຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນຢ່າງເລິດເຊິ່ງ, ກວ້າງຂວາງ(10).
ຈາກການຊາບຊືມ, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ພວກເຮົາອາດຈະຖອດຖອນບົດຮຽນຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້:
ທີ່ໜຶ່ງ, ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນການຕີລາຄາການປ່ຽນແປງຕ່າງໆ ຂອງສະພາບການສາກົນ, ພາກພື້ນ; ຈານັ້ນຈະມີການຕອບສະໜອງນະໂຍບາຍທີ່ແທດເໝາະກັບເງື່ອນໄຂຂອງປະເທດ, ເໝາະສົມກັບຫຼັກການທົ່ວໄປ ແລະ ວິທີເຂົ້າເຖິງລວມ ຂອງໂລກ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຍັງບໍ່ທັນໄປທັນກັບການຜັນປ່ຽນຂອງໂລກ, ຕີລາຄາຍັງບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນ ກ່ຽວກັບຄວາມທ້າທາຍ ແລະ ໂອກາດ ທີ່ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນນຳມາໃຫ້, ດັ່ງນັ້ນ ບາງເທື່ອຈຶ່ງຮ້ອນຮົນ, ອັດຕະວິໄສ, ບາງເທື່ອພັດລະມັດລະວັງ, ບໍ່ເອົາຈິງເອົາຈັງ. ຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ການກະກຽມເອົາເອງຂອງວິສາຫະກິດ ກໍ່ຄືການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງລັດໃຫ້ວິສາຫະກິດ ເພື່ອກະກຽມໃຫ້ແກ່ການເຂົ້າຮ່ວມການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຍັງຖືກຈຳກັດ. ບັນດາວິສາຫະກິດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ, ຍັງມີແນວຄິດລໍຖ້າ, ເອື່ອຍອີງການຊ່ວຍເຫຼືອເກື້ອກູນ ແລະ ປົກປ້ອງຂອງລັດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງຊັກຊ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ແຜນນະໂຍບາຍ, ກົນໄກ, ລະບຽບກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍຈຳນວນໜຶ່ງ ໃຫ້ມັນສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຍັງບໍ່ທັນສວຍໃຊ້ໄດ້ໂອກາດຕ່າງໆ ເພື່ອປະຕິຮູບ ແລະ ພັດທະນາ.
ທີສອງ, ຈຳເປັນຕ້ອງ ແລະ ຍາມໃດກໍ່ຕ້ອງຮັກສາເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນການກຳນົດແນວທາງ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ທິດທາງການພັດທະນາ. ໃນນັ້ນ, ຕ້ອງຮັກສາເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນເມື່ອຄັດເລືອກເອົາບາດກ້າວເດີນໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງ: ເຂົ້າຮ່ວມໃນອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນໃດ, ເຊັນສັນຍາໃດ, ດ້ວຍເງື່ອນໄຂ ລຳດັບດຳເນີນງານຄືແນວໃດ. ຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຕ້ອງສະແດງອອກໃນຂະບວນການເຈລະຈາ, ຕໍ່ສູ້ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມ; ເປັນເຈົ້າການ, ປະດິດສ້າງ ໃນການປະຕິບັດຄຳໝັ້ນສັນຍາສາກົນ ເພື່ອສວຍໃຊ້ໂອກາດດີທີ່ປາກົດຂຶ້ນ ແລະ ຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍທີ່ເກີດຂຶ້ນ.
ເພື່ອຫຼີກລ່ຽງແຮງໜີບທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຈາກພາຍນອກ, ພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ຕັ້ງໝັ້ນເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຕ້ອງສະຫຼາດຄ່ອງແຄ້ວໃນການແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າແຮງໜີບເຫຼົ່ານັ້ນ; ແລະ ວຽກງານນີ້ຍັງຕ້ອງຄິດໄລ່ເຖິງບັນດາທ່າອຽງ, ບັນດາທິດທາງການພັດທະນາໃນໂລກ ເພື່ອມີການຕັດສິນໃຈນະໂຍບາຍທີ່ເໝາະສັມ. ແຕ່, ພວກເຮົາກໍ່ຍັງບໍ່ທັນບັນລຸເຖິງຄວາມເປັນເອກະພາບສູງ ໃນການຮັບຮູ້ ແລະ ການກະທຳ ເມື່ອຖືວ່າການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ແລະ ຮັບປະກັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນພາລະກິດຂອງທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ.
ທີສາມ, ເພື່ອກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນຂະບວນວິວັດຍູ້ແຮງການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນນັ້ນ, ຄວາມສາມາດພາຍໃນມີບົດບາດຕັນສິນ ໃນການແກ້ໄຂໄພອັນຕະລາຍຈາກພາຍນອກ, ສວຍໃຊ້ໂອກາດທີ່ການເຊື່ອມໂຍງນຳມາໃຫ້.
ສະພາບການສາກົນໃໝ່ ແລະ ບັນຫາທີ່ວາງອອກມາໃຫ້ແກ່ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຂອງຫວຽດນາມ
ສະພາບການສາກົນ ແລະ ພາກພື້ນພວມປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ສັບສົນ, ເປັນຜົນສະທ້ອນຢ່າງເລິກເຊິ່ງເຖິງການແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຂອງຫວຽດນາມ.
ຄວາມບໍ່ແນ່ນອນ, ຄາດກະບໍ່ໄດ້ ຂອງບັນດາທ່າອຽງແຫ່ງການພັດທະນາທົ່ວໂລກ ພວມນຳມາຊຶ່ງຄວາມສ່ຽງບໍ່ໜ້ອຍ ໃຫ້ແກ່ຂະບວນວີວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຂອງຫວຽດນາມ. ເສດຖະກິດໂລກພວມຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ຍັງບໍ່ມີສະຖຽນລະພາບ, ການເຕີບໂຕບໍ່ສະໝ່ຳສະເໝີ, ຫຼາຍປະເທດທີ່ຫາກໍ່ຈະເລີນ ພັດຖືກຕົກຢູ່ໃນພາວະເສດຖະກິດຖົດຖອຍ ຫຼືຫຼ້າຊ້າ; ລາຄາຂອງສິນຄ້າພື້ນຖານ, ພະລັງງານ, ວັດຖຸດິບ ຫຼຸດລົງຢ່າງແຮງ; ອັດຕາແລກປ່ຽນຂອງສະກຸນເງິນທີ່ສຳຄັນ ໄດ້ຜັນປ່ຽນເລື້ອຍ; ບັນດາກະແສເງິນລົງທຶນເຄື່ອນຍ້າຍບໍ່ແນ່ນອນ. ຜົນກະທົບ “ແຜ່ລາມ” ຢ່າງໄວວາ ຂອງບັນດາການຊ໊ອກຈາກພາຍນອກ ຈະພາໃຫ້ມີຄວາມທ້າທາຍທີ່ສັບສົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ໃນເມື່ອຄວາມສາມາດຮັບມືຂອງປະເທດເຮົາ ຍັງບໍ່ພຽງພໍ, ບັນດາປັດໄຈພາຍໃນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ.
ການແຊກຊ້ອນກັນລະຫວ່າງບັນດາຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງຫຼາຍຝ່າຍ ແລະ ສອງຝ່າຍ ພວມພາໂລກໄປເຖິງ “ໂຄງປະກອບການມາຕຣິກ” ຂອງບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ໃນຫຼາຍສາຍແລະຫຼາຍລະດັບ, ໃນນັ້ນ ຕ້ອງເວົ້າເຖິງບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ຮຸ່ນໃໝ່ ແລະ “ອະພິແອັບທີເອ” ເຊັ່ນ ທີພີພີ. ປະເທດໃດກາຍເປັນຈຸດສຸມ, ຫົວເງື່ອນ ຂອງບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ນີ້ ຈະມີໂອກາດີເພື່ອພັດທະນາ, ມີບົດບາດສຳຄັນກວ່າ ໃນລະບົບເສດຖະກິດທົ່ວໂລກ. ແຕ່, ການປ່ຽນແປງນະໂຍບາຍ ໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ ທີ່ນັບມື້ນັບຮອບດ້ານແລະເລິກເຊິ່ງ ໄດ້ກະທົບຢ່າງແຂງແຮງເຖິງຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງຫວຽດນາມ. ການຕັດສິນໃຈເຂົ້າຮ່ວມບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ຮຸ່ນໃໝ່ ທັງເປັນບາດຫັນປ່ຽນ, ທັງເປັນສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່ ສຳລັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ. ແຮງໜີບພາໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງນະໂຍບາຍທີ່ມາຈາກຫຼາຍຊ່ອງທາງ, ຫຼາຍດ້ານ ຈະສ້າງເປັນການກະທົບຫຼາຍດ້າຍທີ່ຮັບມືຍາກ ແລະ ກວດກາຍາກ. ຫຼາຍກຸ່ມຜົນປະໂຫຍດເສດຖະກິດທີ່ຕ່າງກັນ, ຊ້ຳພັດຍັງກົງຂ້າມກັນ, ກໍ່ຈະເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ເປັນສາເຫດໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດຊ້ອນແຝງ ທີ່ກໍ່ຄວາມຂັດແຍ່ງໃນສັງຄົມ, ເຮັດໃຫ້ຫວຽດນາມພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ໃນເມື່ອຕ້ອງຕົກລົງແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນ ໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນອີກ, ບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ບໍ່ພໍເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍພັດທະນາປະເທດໃຫ້ປະກົດເປັນຈິງ. ເຖິງວ່າມັນອາດຈະຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມເຂົ້າເຖິງໄດ້ດີກວ່າ ໃນຕະຫຼາດຂອງບັນດາຄູ່ຮ່ວມມື, ເພີ່ມປະລິມານການຄ້າ ແລະ ການລົງທຶນໄລຍະສັ້ນ, ແຕ່ບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ກໍ່ບໍຮັບປະກັນ ໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ອາດຈະຜ່ານຂ້າມຕ່ອງໂສ້ຕ່ຳ ຂອງພວງພະນັງມູນຄ່າທົ່ວໂລກ ຫຼືນຳມາຊຶ່ງຫຼາຍວຽກເຮັດງານທຳທີ່ມີສະມັດຕະພາບສູງກວ່າ, ຍ້ອນວ່າ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຂຶ້ນກັບລະດັບການປະຕິຮູບພາຍໃນປະເທດເປັນຕົ້ນຕໍ່. ໃນທ່າອຽງແຂ່ງຂັນທີ່ນັບມື້ນັບເຄັ່ງຮ້ອນ, ຄວາມທ້າທາຍຕໍ່ກັບພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ໄດ້ເປັນສິ່ງທີ່ພວມດຳລົງຄົງຕົວຢູ່ ໃນເມື່ອໂອກາດທີ່ການເຊື່ອມໂຍງນຳມາໃຫ້ ເປັນພຽງຮູບການບົ່ມຊ້ອນເທົ່ານັ້ນ.
ການປະຕິວັດເຕັກໂນໂລຊີຄັ້ງທີສີ່ ເກີດຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ, ພິເສດແມ່ນມີການບຸກທະລຸເຕັກໂນໂລຊີໃນບັນດາຂົງເຂດ, ເຊັ່ນ ສະຕິປັນຍາສະເໝືອນ, ໂຣບົດ, ອິນເຕີເນັດເຊື່ອມຕໍ່ທຸກສິ່ງ, ເຕັກໂນໂລຊີພິມສາມມິຕິ, ເຕັກໂນໂລຊີນາໂນ, ເຕັກໂນໂລຊີຊີວະພາບ, ການເກັບຮັກສາພະລັງງານ... ພາໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງແບບກ້າວກະໂດດ ໃນຄຸນນະພາບຂອງຊີວິດ, ວຽກເຮັດງານທຳ, ການຜະລິດ ແລະ ບັນດາການພົວພັນການເມືອງ - ສັງຄົມ. ທ່າອຽງປ່ຽນແປງໃໝ່ເຕັກໂນໂລຊີທີ່ເກີດຂຶ້ນດ້ວຍລະດັບຄວາມໄວທີ່ສຸດ ໄດ້ຕັ້ງຫຼາຍບັນຫາອອກມາ ກ່ຽວກັບຕົວແບບພັດທະນາ ແລະ ເສັ້ນທາງ “ໄປທາງລັດ, ຮັບຂ້າງໜ້າ” ຂອງຫຼາຍປະເທດ. ບາດກ້າວຫັນປ່ຽນໄວໄປສູ່ເສດຖະກິດພູມປັນຍາ ແລະ ຄວາມສຳຄັນຂອງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ ໄດ້ນຳມາຊຶ່ງສາມວິທີເຂົ້າເຖິງການພັດທະນາໃໝ່ຄື: 1- ທ່າດີປຽບທຽບ ແລະ ທ່າດີແຂ່ງຂັນ ເປັນຂອງບັນດາຂະແໜງການທີ່ອີງໃສ່ສະຕິປັນຍາ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີສູງ; 2- ແຫຼ່ງພະລັງແຫ່ງການພັດທະນາທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ແມ່ນຄວາມຮູ້ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງມະນຸດ; 3- ການເຂົ້າຮ່ວມໃນເຄືອຂ່າຍການຜະລິດ ແລະ ພວງພະນັງມູນຄ່າທົ່ວໂລກ ຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາປະເທດ ແລະ ຜູ້ຜະລິດ ມີໂອກາດເພື່ອພັດທະນາຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດ. ນີ້ແມ່ນຄວາມທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ຕໍ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມ ຊຶ່ງໃນເວລາທີ່ຂະບວນວິວັດການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ຂອງປະເທດເຮົາຍັງໄປຕາມລວງກວ້າງ, ອີງໃສ່ແຮງງານທັກສະລະດັບຕ່ຳ ແລະ ຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ຕົວແບບນີ້ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໄດ້ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ແລະ ສ້າງລາຍໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນພາກສ່ວນໃຫຍ່, ແຕ່ຖ້າຫາກສືບຕໍ່ເຮັດແບບນີ້ ການເຊື່ອມໂຍງຍິ່ງເລິກເຊິ່ງ, ພວກເຮົາຍິ່ງຕົກໃສ່ “ແຮ້ວ” ແຫ່ງການຜະລິດແບບມອບເໝົາ, ປະກອບເຂົ້າເຄື່ອງ ແລະ ຕິດໃນຕ່ອງໂສ້ຕ່ຳຂອງພວງພະນັງມູນຄ່າທົ່ວໂລກ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຄວາມຫວັງວ່າຈະໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກອັດຕາພາສີເທົ່າກັບ 0 ທີ່ບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ນຳມາໃຫ້ຫວຽດນາມ ເພື່ອຍູ້ແຮງການສົ່ງອອກນັ້ນ ອາດຈະຖືກປີ້ນຕ່າວໂດຍງ່າຍ. ດ້ວຍການປະຢຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ຄື ໂຣບົດ, ຂະບວນການຜະລິດທີ່ນຳໃຊ້ແຮງງານຈະຖືກຍົກຍ້າຍກັບຄືນປະເທດຈະເລີນພັດທະນາ; ໂດຍອາໃສຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼຸດລົງຢ່າງໄວ, ປະເທດເຫຼົ່ານີ້ຈະມີທ່າດີໃນການສົ່ງນອກສິນຄ້າມາຍັງປະເທດຫວຽດນາມ. ບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ຮຸ່ນໃໝ່ເຊັ່ນ ທີພີພີ ຫຼື ວີອີແອັບທີເອ ອາດຈະກາຍເປັນ “ມ້າໂທຣຈັນ - Trojan Horse” ແລະເປັນ “ກະທິບແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງ” ໃຫ້ແກ່ຂະບວນວິວັດການພັດທະນາຂອງປະເທດເຮົາ ໃນໄລຍະເວລາຕໍ່ໄປ.
ພ້ອມກັບຄວາມເລື່ອນລອຍຂອງສິ່ງແວດລ້ອມເສດຖະກິດທົ່ວໂລກ, ສິ່ງແວດລ້ອມການເມືອງ ແລະ ຄວາມສະຫງົບຂອງໂລກ ກໍ່ຜັນປ່ຽນຫຼາຍ, ເຊື່ອງຊ້ອນຄວາມສ່ຽງຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ແກ່ຂະບວນວິວັດການພັດທະນາ. ບັນດາປະເທດໃຫຍ່ແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນກັນຢ່າງຮຸນແຮງ ເພື່ອຂະຫຍາຍອິດທິພົນ. ການຊັ່ງຊາກຳລັງແຮງ ແລະ ການເຕົ້າໂຮມກຳລັງ ຂອງບັນດາປະເທດມະຫາອຳນາດ ໄດ້ປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ເຮັດໃຫ້ບັນດາປະເທດນ້ອຍຕ້ອງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການເລືອກເອົານະໂຍບາຍ. ຄວາມສັບສົນໃນຄວາມພົວພັນລະຫວ່ງບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຫວຽດນາມຕ້ອງມີນະໂຍບາຍທີ່ລະມັດລະວັງ, ຍືດຫຍຸ່ນອ່ອນໂຍນ ແລະ ສະຫຼາດຄ່ອງແຄ້ວ ເພື່ອຮັກສາຄວາມພົວພັນທີ່ດຸ່ນດ່ຽງ, ສ້າງຄວາມແຊກຊ້ອນທາງດ້ານຜົນປະໂຫຍດ, ຮັກສາເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໃຫ້ຕົກໃສ່ການປະເຊີນໜ້າກັນ ຫຼືຖືກຂຶ້ນຕໍ່ປະເທດອື່ນ, ບໍ່ໃຫ້ປະເທດອື່ນບັງຄົບ ຫຼືແກ່ດຶງ, ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມພາຍນອກທີ່ສະດວກດີ ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ. ເມື່ອຢູ່ໃນທີ່ຕັ້ງພູມິສາດ - ຍຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນ, ການຄັດເລືອກຍຸດທະສາດຄູ່ຮ່ວມມືຈະຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ຮັກສາທັດສະນະ “ເປັນກາງ” ກໍ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຕ້ອງມີທ່າທີຈະແຈ້ງ. ການກຳນົດ “ຄວາມເຊື່ອຖືຍຸດທະສາດ” ແລະ ເຄົາລົບນັບຖືຄວາມເປັນເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ ຂອງກັນແລະກັນ ຍາມໃດກໍ່ເປັນສິ່ງທ້າທາຍສຳລັບປະເທດນ້ອຍ ໃນການພົວພັນກັບປະເທດໃຫຍ່.
ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ບັນດາບັນຫາເຊັ່ນ ການກໍ່ການຮ້າຍ, ການອົບພະຍົບ, ການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດທົ່ວໂລກ, ນ້ຳທະເລຍຶ່ງຂຶ້ນ, ບັນດາປະກົດການອາກາດທີ່ຮຸນແຮງ, ໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ ແລະ ພະຍາດຕິດຕໍ່, ມົນພິດສິ່ງແວດລ້ອມ... ພວມກາຍເປັນສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຊຶ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະເທດເຮົາຕ້ອງເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດ, ກະກຽມແຫຼ່ງພະລັງ ເພື່ອກຽມຄວາມພ້ອມທີ່ຈະຮັບມືກັບສະຖານະການສຸກເສີນ. ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງຄວາມຂາດດຸນທົ່ວໂລກ ພ້ອມກັບແຮງໜີບຂອງຄວາມຂາດແຄນທາງດ້ານຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ພະລັງງານ, ທີ່ດິນ, ແຫຼ່ງນ້ຳ... ອາດຈະເຮັດໃຫ້ພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກກວ່າແຕ່ກ່ອນ ໃນການແຂ່ງຂັນ, ແກ່ງແຍ້ງໃນຕະຫຼາດໂລກ. ການເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມື, ຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອຄວບຄຸມ ແລະ ແກ້ໄຂຂໍ້ພິພາດກັບປະເທດເພື່ອນບ້ານ, ພ້ອມກັນກໍ່ສ້າງປະຊາຄົມພາກພື້ນທີ່ສັນຕິພາບ ແລະ ວັດທະນາຖາວອນ ເປັນບັນຫາທີ່ຫວຽດນາມຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດ ໃນໄລຍະເວລາຕໍ່ໄປ.
ສະຖານະການໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ແລະ ອາຊີຕາເວັນອອກ ກໍ່ພວມຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາ ດ້ວຍການກໍ່ຕັ້ງປະຊາຄົນອາຊຽນ ຊຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມມານະພະຍາຍາມຢ່າງແຂງແຮງຂອງກຸ່ມນີ້ ເພື່ອຈະກາຍເປັນຈຸດໃຈກາງຂອງຂະບວນການເຊື່ອມໂຍງໃນອາຊີ. ດ້ວຍຖານະຂອງປະເທດໃຫຍ່ ແລະ ເປັນພື້ນຖານເສດຖະກິດໃຫຍ່ທີສອງໃນໂລກ, ປະເທດຈີນພວມຍູ້ແຮງການແຂ່ງຂັນເພື່ອຄອບຄອງເທສະແຫ່ງການພັດທະນາ(11). ຍຸດທະສາດທະເລ - ມະຫາສະໝຸດຂອງຈີນ ໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍຫັນປ່ຽນເສດຖະກິດຂອງປະເທດນີ້ຂ້າມຜ່ານຢ່າງໄວ ຈາກການບຸລິມະສິດໃຫ້ “ແຜ່ນດິນໃຫຍ່” ໄປສູ່ການບຸກທະລຸ “ທະເລ”, ຫັນປ່ຽນບັນດາເຂດຊາຍຝັ່ງທະເລດເປັນ “ຂົວຕໍ່” ແລະເປັນ “ປະຕູ” ອອກສູ່ພາຍນອກ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເພີ່ມທະວີການຄອບຄອງ, ກວດກາບັນດາເຂດທະເລທີ່ພວມມີຂໍ້ພິພາດ, ກໍ່ຄວາມເຄັ່ງຕຶງໃນການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານ. ດ້ວຍການຜັນຂະຫຍາຍບັນດາຂໍ້ລິເລີ່ມເຊື່ອມຕໍ່ເສດຖະກິດ, ຈີນສະແດງໃຫ້ເຫັນແຈ້ງເຖິງຫຼັກນຳ ແຊກຄຸມຂະບວນວິວັດການພັດທະນາຢູ່ອະນຸພາກພື້ນແມ່ນ້ຳຂອງ ແລະ ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ຖືວ່າອັນນັ້ນເປັນແປ້ນຢັນເພື່ອບືນຕົວອອກສູ່ໂລກ. ການເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂອງບັນດາກົນໄກໃໝ່ ໂດຍແມ່ນຈີນເປັນຜູ້ສະເໜີ, ນັບແຕ່ບັນດາເຂດເສດຖະກິດດ່ານຊາຍແດນ, ແລວເສດຖະກິດເໜືອ-ໃຕ້ໃນອະນຸພາກພື້ນແມ່ນ້ຳຂອງ, ສາຍທາງລົດໄຟອາຊີ,... ຈົນເຖິງບັນດາສະຖາບັນທີ່ມີຜົນສະທ້ອນທົ່ວໂລກ, ເຊັ່ນ “ວົງຂອບໜຶ່ງ, ເສັ້ນທາງໜຶ່ງ”(12), ທະນາຄານລົງທຶນໂຄງສ້າງພື້ນຖານອາຊີ (AIIB), ຫັນເງິນຢ໋ວມເປັນສະກຸນເງິນສາກົນ... ທັງເປັນໂອກາດ, ທັງເປັນສິ່ງທ້າທາຍບໍ່ນ້ອຍ, ສ້າງແຮງໜີບໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃຫ້ແກ່ບັນດາປະເທດໃກ້ຄຽງ ໃນການເລືອກເອົານະໂຍບາຍເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມ.
ດ້ວຍບັນດານະໂຍບາຍປີ້ນກັບ, ຫັນປ່ຽນຈາກການພຽງແຕ່ຮັບເອົາການລົງທຶນຈາກພາຍນອກ ມາສູ່ການລົງທຶນຢ່າງຕັ້ງໜ້າໄປຍັງບັນດາປະເທດໃນໂລກ, ປະເທດຈີນພວມ “ຍົກຍ້າຍ” ຢ່າງໄວ ບັນດາຂະແໜງການທີ່ໃຊ້ພະລັງງານ, ວັດຖຸດິບ, ແຮງງານ ຫຼາຍ ແລະ ກໍ່ໃຫ້ເກີດມົນພິຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ ໄປຍັງປະເທດທີ່ດ້ອຍພັດທະນາກວ່າຕົນ. ນອກນັ້ນ, ປະເທດຈີນຍັງມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍທີ່ສຸດກ່ຽວກັບ ວັດຖຸດິບ, ພະລັງງານ, ຕະຫຼາດຈຳໜ່າຍສິນຄ້າເຫຼືອເຟືອ. ດ້ວຍຫຼັກນຳ: ອະນຸຮັກຊັບພະຍາກອນແຫ່ງຊາດ, ເພີ່ມທະວີການຂຸດຄົ້ນ ແລະ ນຳໃຊ້ ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງພາຍນອກ, ເອົາແຫຼ່ງພະລັງຢູ່ໃກກ່ອນ, ຢູ່ໃກ້ຕາມຫຼັງ... ການຂະຫຍາຍຕົວບໍ່ສົມດຸນ ແລະ ຂາດແຄນຫຼາຍຢ່າງຂອງປະເທດຈີນ ຈະສ້າງແຮງກົດດັນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ໃຫ້ແກ່ບັນດາປະເທດໃກ້ຄຽງໃນພາກພື້ນ(13).
ຊາບຊືມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ບັນດາທັດສະນະ, ແນວທາງຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ກ່ຽວກັບຄວາມພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ
ຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ ແລະ ປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ແມ່ນບັນຫາສອດຮ້ອຍຕະຫຼອດບັນດາເນື້ອໃນຂອງເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII, ພ້ອມນັ້ນກໍ່ໄດ້ຮັບການສະຫຼຸບຢູ່ໃນໜ້າທີ່ທີ່ສີ່ ໃນຫົກໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຂອງສະໄໝນີ້. ຈິດໃຈຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ໄດ້ເນັ້ນທັດສະນະ, ແນວທາງຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້ ຊຶ່ງໃນການຊາບຊືມ ແລະ ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ:
ທີໜຶ່ງ, ກຳນົດຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດເປັນເປົ້າໝາຍສູງສຸດ ໃນການຊາບຊືມ, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ.
ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນຄວາມປາຖະໜາອັນສູງສົ່ງ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງສຸດທ້າຍຂອງແຕ່ລະປະເທດ. ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ ເຄີຍເວົ້າວ່າ: “ຖ້າຫາກປະເທດເປັນເອກະລາດ ແຕ່ປະຊາຊົນບໍ່ມີຄວາມສຸກ ບໍ່ມີເສລີພາບ, ເອກະລາດນັ້ນກໍ່ບໍ່ມີຄວາມໝາຍຫຍັງອີກ”(14). ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຂອງແຕ່ລະປະເທດຕິດກັບຜົນປະໂຫຍດອັນພື້ນຖານຂອງຊາດ, ຂອງປະເທດ; ເປັນພາຫະນະເພື່ອບັນລຸເຖິງບັນດາຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ, ຂອງປະເທດ.
ໃນແຕ່ລະໄລຍະ ແລະ ສະຖານະການທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ບັນດາຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດ, ລະອຽດຕົວຈິງ ຂອງປະເທດ ກໍ່ມີການປ່ຽນແປງ ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງກໍ່ຕ້ອງປ່ຽນແປງ. ເພື່ອໃຫ້ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ມີປະສິດທິຜົນ, ບໍ່ອາດຈະຖືເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ເປັນອັນເດັດຖານ ແລະ ບໍ່ອາດຈະສຳນຶກວ່າ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໄດ້ຮັບການກໍ່ຕັ້ງຂຶ້ນແລ້ວແມ່ນບໍ່ມີການປ່ຽນແປງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ບໍ່ອາດບູຊາການເຊື່ອມໂຍງສາກົນເກີນຄວນ, ຖືການເຊື່ອມໂຍງສາກົນເປັນ “ຢາອະເນກປະສົງ” ສຳລັບການພັດທະນາ ແລະ ໃນຍຸກໂລກາພິວັດ, ບໍ່ຕ້ອງການແລະບໍ່ອາດຈະຮັກສາ ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ. ໝູນໃຊ້ຫຼັກນຳຮັກສາເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ສອດຄ່ອງກັບໂລກຕາມກາລະເທສະ ຈະສ້າງໃຫ້ມີໂອກາດອັນດີທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ປະເທດພັດທະນາຢ່າງໄວ, ສະສົມກຳລັງຄວາມສາມາດໄດ້ຫຼາຍ; ແຕ່ ຖ້າຫາກໝູນໃຊ້ຜິດກໍ່ອາດຈະເສຍໂອກາດ, ກົດໜ່ວງການພັດທະນາ, ທຳລາຍກຳລັງແຮງຂອງປະເທດເທື່ອລະເລັກລະນ້ອຍ. ແຜນຍຸດທະສາດເຊື່ອມໂຍງສາກົນໂດຍລວມຂອງຫວຽດນາມຮອດປີ 2020, ວິໄສທັດຮອດປີ 2030 ທີ່ໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ໃນເດືອນມັງກອນ 2016 ໄດ້ຢືນຢັນ: “ເປົ້າໝາຍໂດຍລວມຂອງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຮອດປີ 2030 ແມ່ນແນໃສ່ປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງຊາດ”(15). ທັດສະນະຄະຕິກ່ຽວກັບເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງຂອງຫວຽດນາມ ຕ້ອງໄດ້ໝູນໃຊ້ຢ່າງລະມັດລະວັງ, ແຕ່ບໍ່ຊັກຊ້າ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຕ້ອງໄຫວພິບ, ສະຫຼາດຄ່ອງແຄ້ວ, ອະນຸຍາດໃຫ້ມີການດັດປັບທີ່ເໝາະສົມ, ແນໃສ່ຮັບປະກັນເປົ້າໝາຍຄວາມໝັ້ນຄັງ, ການພັດທະນາ ແລະ ຍົກສູງຖານະບົດບາດຂອງປະເທດຫວຽດນາມ.
ທີສອງ, ຕັ້ງໝັ້ນໃນຫຼັກການເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ; ຮັກສາຫຼັກນຳ ເປີດຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ໃນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ; ເດັດດ່ຽວ ໜຽວແໜ້ນ ໃນການຕໍ່ສູ້ປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດ, ອະທິປະໄຕຂອງຊາດ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງປະເທດ.
ຍູ້ແຮງການເຊື່ອມໂຍງ, ຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ຈະຊ່ວຍເພີ່ມທະວີເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງປະເທດ ໂດຍຜ່ານການເພີ່ມທະວີຄວາມຂຶ້ນຕໍ່ຊຶ່ງກັນແລະກັນ ລະຫວ່າງປະເທດເຮົາກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມື. ດັ່ງນັ້ນ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ສືບຕໍ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ຫຼັກນຳການຕ່າງປະເທດ: ຫວຽດນາມ “ເປັນເພື່ອນ, ເປັນຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈ ແລະ ສະມາຊິກທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຂອງປະຊາຄົມໂລກ”; “ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງ, ສ້າງຕັ້ງບັນດາສະຖາບັນພະຫຸພາຄີ”; “ຍູ້ແຮງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄວາມພົວພັນກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືເລິກເຊິ່ງຕື່ມອີກ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດ ແລະ ບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນຕໍ່ການພັດທະນາ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງປະເທດ”(16).
ໃນດ້ານເສດຖະກິດ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ເນັ້ນເຖິງຄາມຈຳເປັນຕ້ອງ “ຫັນການພົວພັນເສດຖະກິດກັບຕ່າງປະເທດ ເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ, ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໃຫ້ຖືກຂຶ້ນກັບຕະຫຼາດໃດໜຶ່ງ, ຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ລະອຽດໃດໜຶ່ງ”(17), ຫຼີກລ່າງ “ການຂຶ້ນຕໍ່ຊຶ່ງກັນແລະກັນທີ່ບໍ່ສົມມາດ”. ນີ້ແມ່ນຈຸດເນັ້ນ ທີ່ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນສະພາບການປະຈຸບັນຂອງຫວຽດນາມ. ການເລືອກເອົາຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ຈຳກັດ ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດທີ່ພາໃຫ້ເສຍເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຍ້ອນວ່າມັນເຮັດໃຫ້ປະເທດຕ້ອງຂຶ້ນກັບການເລືອກເຟັ້ນນັ້ນ. ເພີ່ມທະວີການຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດ ເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ກັບຫຼາຍຄູ່ຮ່ວມມື, ປະຕິບັດຫຼາຍວິທີການເຊື່ອມໂຍງ ຫຼາຍແຜນດຳເນີນງານທີ່ໄຫວພິບ ຕາມຫຼາຍທິດ, ຫຼາຍສາຍ, ຫຼາຍຊັ້ນ ຂັ້ນ ແມ່ນວິທີເພື່ອສ້າງໃຫ້ມີແຖບເລືອກເຟັ້ນໜຶ່ງທີ່ກວ້າງຂວາງ, ພາໃຫ້ປະເທດເຮົາບໍ່ຖືກຂຶ້ນກັບພາຍນອກ. ການເຂົ້າຮ່ວມໃນຫຼາຍສັນຍາ ແອັບທີເອ ຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມເປີດຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບແຜນງານການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ, ເພີ່ມທະວີຄວາມເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ແຕ່, ຕ້ອງຫັນໄປສູ່ບັນດາສັນຍາ ແອັບທີເອ ຮຸ່ນໃໝ່, ຕາມບັນດາຂັ້ນຊັ້ນ, ມາດຕະຖານສູງ ແລະ ມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ຈະເລີນພັດທະນາ ເພື່ອຈາກນັ້ນ ຈະມີການປະຕິຮູບຢູ່ພາຍໃນປະເທດທີ່ສອດຄ່ອງກັບມາດຕະຖານສາກົນ.
ທີສາມ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດ, ກຳລັງແຮງສັງລວມແຫ່ງຊາດ, ສ້າງຮາກຖານເພື່ອຮັບປະກັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ຍູ້ແຮງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ.
ເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງປະເທດຊາດ ຊຶ່ງຈຸດໜັກແມ່ນຄວາມສາມາດດ້ານເສດຖະກິດ, ເປັນທິດທາງພື້ນຖານທີ່ສຸດ ເພື່ອແກ້ໄຂໄພອັນຕະລາຍແຫ່ງການເສຍເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ສວຍໃຊ້ເປັນຢ່າງດີໂອກາດການພັດທະນາ ທີ່ການເຊື່ອມໂຍງນຳມາໃຫ້. ເພື່ອເຮັດວຽກນີ້ໄດ້, ກ່ອນອື່ນໝົດ ຕ້ອງເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າແກ້ໄຂບັນດາຈຸດອ່ອນ, ຂໍ້ບົກພ່ອງໃນການພັດທະນາພາຍໃນ ທີ່ອາດຈະເປັນອັນຕະລາຍແກ່ເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ຄວາມກົດດັນເພີ່ມຂຶ້ນຈາກຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນແຈ້ງຈຸດອ່ອນຕ່າງໆ, ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ຍັງເຮັດໃຫ້ຂໍ້ບົກພ່ອງທີ່ມີຢູ່ໜັກໜ່ວງຕື່ມອີກ. ແຕ່, ການເຊື່ອມໂຍງກໍ່ສະເໜີແນະວິທີແກ້ ແລະ ສ້າງໃຫ້ມີແຫຼ່ງພະລັງໃໝ່ ທີ່ຊ່ວຍແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນ, ຂໍ້ບົກພ່ອງນີ້. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງຮັບປະກັນການສົມທົບຢ່າງຄົບຊຸດ, ເຂົ້າແກັບເຂົ້າເກຍ ລະຫວ່າງຂະບວນວິວັດການປະຕິຮູບຢູ່ໃນປະເທດ ແລະ ຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງກວ້າງຂວາງ, ເລິກເຊິ່ງ ແລະ ໄວວາ. ໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ກະໂຕການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນເປັນແຮງດັນທີ່ສຳຄັນເພື່ອຊຸກຍູ້ການປະຕິຮູບເສດຖະກິດ, ແຕ່ໃນປະຈຸບັນ, ກະໂຕຂະບວນວິວັດການປະຕິຮູບຢູ່ພາຍໃນ ຈຶ່ງມີບົດບາດຕັດສິນປະສິດທິຜົນຂອງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ.
ຈາກເນື້ອໃນຂອງເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII, ການຊາບຊືມ, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໃນບັນດາຂົງເຂດການພັດທະນາ ຕ້ອງຮັບຮູ້ໄດ້ບັນດາບັນຫາພື້ນຖານລຸ່ມນີ້:
ໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດ, ຈຸດໜັກແມ່ນປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕ ຕິດກັບການຈັດວາງຄືນໃໝ່ເສດຖະກິດ, ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ; ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ຕ້ອງໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການເພີ່ມຄວາມສາມາດຮັບເອົາເຕັກໂນໂລຊີ, ພູມປັນຍາ ແລະ ຫຼໍ່ລ້ຽງການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ບັນດານະໂຍບາຍຕ້ອງຫັນໄປສູ່ການຊ່ວຍເຫຼືອນັກທຸລະກິດຜ່ານຜ່າອຸປະສັກ, ຄວາມສ່ຽງທາງດ້ານທຶນ ແລະ ແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ... ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຄິດເລິ່ມຕົ້ນທຸລະກິດທີ່ກ່ຽວພັນກັບເຕັກໂນໂລຊີ ແລະປ່ຽນແປງໃໝ່ ປະກົດເປັນຈິງ. ຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ ຕ້ອງຫັນໄປສູ່ການດັດປັບພື້ນຖານເສດຖະກິດປະເທດເຮົາ ໃຫ້ກາຍເປັນຕ່ອງໂສ້ໜຶ່ງ ໃນເຄືອຂ່າຍການຜະລິດ ແລະ ພວງພະນັງມູນຄ່າທົ່ວໂລກ ຂອງບໍລິສັດຂ້າມຊາດ. ດັ່ງນັ້ນ, ເພື່ອໃຫ້ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນມີປະສິດທິຜົນ, ຕ້ອງເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງບັນດາວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດ ກັບຂົງເຂດຕ່າງປະເທດທີ່ນຳໃຊເຕັກໂນໂລຊີຫຼາຍ. ຈະບໍ່ດຶງດູດການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດດ້ວຍທຸກຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ; ຊຶ່ງແທນທີ່ດ້ວຍການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລົງທຶນຢ່າງແຂງແຮງ ເຂົ້າໃນບັນດາຂະແໜງບໍລິການ, ບັນດາຂະແໜງການທີ່ອີງໃສ່ເຕັກໂນໂລຊີທັນສະໄໝ... ເພື່ອດ້ານໜຶ່ງ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາບັນດາຂົງເຂດນີ້, ຫັນລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານເປັນທັນສະໄໝເພື່ອຮັບປະກັນການເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ກຽມຄວາມພ້ອມດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ; ດ້ານອື່ນ, ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່ານຈຸດອ່ອນ ຂໍ້ຈຳກັດທາງດ້ານຊັບພະຍາກອນ, ຄວາມຮູ້, ທັກສະການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຂາດບົດຮຽນ ຂອງວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ(18).
ຕ້ອງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທັນສະໄໝ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ(19). ນີ້ແມ່ນຂໍ້ພິນິດວິທະຍາທຳອິດທີ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ແຕ່ມີຄວາມຈຳເປັນແລະເໝາະສົມທີ່ສຸດ ກັບພຶດຕິກຳແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ພັດທະນາ ຂອງປະເທດຊາດໃນປະຈຸບັນ ຊຶ່ງໄດ້ພາໃຫ້ເສດຖະກິດຫວຽດນາມກາຍເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງ ຂອງລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດໂລກ. ການເນັ້ນໜັກເຖິງລັກສະນະຄົບຖ້ວນ, ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ແມ່ນໄດ້ຢືນຢັນການປະຕິບັດຕາມມາດຕະຖານທົ່ວໄປຂອງໂລກ ເພື່ອພັດທະນາ, ແລະ ສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າຄື ຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຄຳໝັ້ນສັນຍາສາກົນທີ່ໄດ້ເຊັນ, ພະຍາຍາມປະຕິຮູບພາຍໃນ, ຕອບສະໜອງຕາມເກນກຳນົດຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ໃນຄວາມພະຍາຍາມປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດນັ້ນ, ລັດຕ້ອງຫັນປ່ຽນຈາກບົດບາດແຊກແຊງໂດຍກົງ ມາໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານການພັດທະນາ, ໃນນັ້ນ ສຸມໃສ່ຮັກສາສະຖຽນລະພາບຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນພາຍໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດເຊັ່ນ ໜີ້ສິນເສຍ, ໜີ້ສິນສາທາລະນະ, ຄວາມສ່ຽງຈາກອັດຕາແລກປ່ຽນ ແລະ ອັດຕາເງິນເຟີ້, ປະຕິຮູບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ, ສຸຂະພາບຂອງລະບົບທະນາຄານການຄ້າ...; ສ້າງຂອບກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍ ແລະ ກົງຈັກປະຕິບັດການຮັບປະກັນໃຫ້ຕະຫຼາດປະເພດຕ່າງໆ ໄດ້ຮັບການບູລະນະ, ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງໂປ່ງໄສ, ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ມີການແຂ່ງຂັນທີ່ຍຸຕິທຳ. ນອກນັ້ນ, ດ້ວຍຈິນຕະນາການໃໝ່, ໄຫວພິບກວ່າ ໃນການຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ໄດ້ວາງນະໂຍບາຍ: “ກໍ່ສ້າງເຂດເສດຖະກິດພິເສດຈຳນວນໜຶ່ງ ເພື່ອສ້າງໃຫ້ມີຂົ້ວການເຕີບໂຕ ແລະ ທົດສອບລະບຽບກົດໝາຍການພັດທະນາພາກພື້ນ ທີ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ” (20).
ໃນຂົງເຂດການເມືອງ, ຈຸດໜັກໃຈກາງແມ່ນກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ຮັບປະກັນປະຕິບັດສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ. ເພື່ອໃຫ້ຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ ສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດຕ້ອງໄດ້ດຳເນີນຢ່າງຄົບຊຸດ, ກົມກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ດ້ານການເມືອງ, ກັບການປະຕິຮູບດ້ານການບໍລິຫານ, ປະຕິຮູບດ້ານນິຕິບັນຍັດ, ຕຸລາການ (21). ຂອດທີ່ເປັນກຸນແຈຢູ່ນີ້ແມ່ນ ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາຂອງພັກ, ຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຂອງລັດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງ, ກໍ່ສ້າງລັດຖະບານທີ່ຊື່ກົງບໍລິສຸດ, ຮັບໃຊ້ ແລະ ຊ່ວຍໜູນກາພັດທະນາ. ພາຍໃຕ້ແຮງກົດກັນຂອງການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ອາໃສຄວາມກ້າວໜ້າຂອງວິທະຍາສາດເຕັກໂນໂລຊີ, ພິເສດແມ່ນໃນຂົງເຂດຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ການສື່ສານ, ແນ່ນອນວ່າ ການປະຕິບັດບັນດາອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ບໍລິຫານ ແລະ ຕຸລາການຂອງລັດ ຈະຖືກການຕິດຕາມກວດກາ, ວິຈານຕິຊົມເພີ່ມຂຶ້ນ ຈາກຊຸມຊົນສັງຄົມ, ວິສາຫະກິດ ແລະ ປະຊາຊົນ. ບໍ່ຄວນຖືວ່າ ນີ້ເປັນຄວາມຊຸດໂຊມລົງຂອງການເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແຕ່ຈາກພາກຕົວຈິງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຕ້ອງຖືວ່າການເພີ່ມທະວີປະຊາທິປະໄຕ, ຄວາມໂປ່ງໃສ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບອະທິບາຍໃຫ້ປະຊາຊົນ ແມ່ນປັດໄຈສຳຄັນທີ່ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະ ສະໜັບສະໜູນ ຂອງສັງຄົມຕໍ່ນະໂຍບາຍຂອງລັດ; ພິເສດ ຕ້ອງຊຸກຍູ້ປະຊາທິປະໄຕ, ຮັບປະກັນບັນດາໂອກາດແຂ່ງຂັນທີ່ສະເໝີພາບໃນເສດຖະກິດ.
ໃນຂົງເຂດຄວາມສະຫງົບ - ການປ້ອງກັນຊາດ, ຈຸດໜັກແມ່ນປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດຫວຽດນາມສັງຄົມນິຍົມໃນສະພາບການໃໝ່ ໄວ້ຢ່າງໜັກແໜ້ນ. ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຕ້ອງຊ່ວຍຍາດແຍ່ງໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດ ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ສະໜັບສະໜູນຂອງປະຊາຄົມໂລກ, ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ປົກປັກຮັກສາພັກ, ລັດ, ປະຊາຊົນ ແລະ ລະບອບສັງຄົມນິຍົມ, ປົກປັກຮັກສາພາລະກິກການປ່ຽນແປງໃໝ່, ແກ້ໄຂເປັນຢ່າງດີ ບັນດາສິ່ງທ້າທາຍຂ້າມຊາດ ແລະ ບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ, ສະຖຽນລະພາບດ້ານການເມືອງ, ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ລະບຽບຄວາມສະຫງົບສັງຄົມ(22). ພິເສດ, ຕ້ອງເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດປ້ອງກັນຊາດທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ການຮັກສາຄວາມປອດໄພຂອງປະຊາຊົນ; ກໍ່ສ້າງກຳລັງທະຫານ, ກຳລັງຕຳຫຼວດປະຕິວັດ ໃຫ້ເປັນລະບຽບຫຼວງ, ຍອດຍ້ຽມ, ທັນສະໄໝເທື່ອລະກ້າວ, ມີກຳລັງແຮງພຽງພໍທີ່ຈະຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່ ທີ່ຫາກໍ່ເກີດຂຶ້ນໃນສະພາບການສາກົນທີ່ຜັນປ່ຽນຢ່າງສັບສົນ, ໃນສະຖານະການຂອງຍຸກເຕັກໂນໂລຊີຄື ເສຍຄວາມປອດໄພດ້ານເຄືອຂ່າຍ, ຄວາມປອດໄພຂໍ້ມູນຂ່າວສານ; ບັນດາການກະທົບຈາກພາຍນອກທີ່ເປັນອັນຕະລາຍກວ່າແຕ່ກ່ອນຄື ການກໍ່ການຮ້າຍ, ການຈະລາຈົນ, ກົນອຸບາຍປຸກລະດົມຕໍ່ຕ້ານລະບອບການປົກຄອງ...; ບັນດາໄພອັນຕະລາຍທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນເປັນປະຈຳກວ່າເຊັ່ນ ໂລກລະບາດ, ໄພທຳມະຊາດ ແລະ ໄພພິບັດອຸດສາຫະກຳ... ທົ່ວປະເທດ ແລະ ແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ ຕ້ອງຍົກສູງຄວາມສາມາດຮັບມື ທັງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າຮ່ວມຄວາມພະຍາຍາມລວມ ຂອງປະຊາຄົມໂລກ ເພື່ອຮັບມືກັບບັນດາສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແລະ ພ້ອມກັນພັດທະນາ.
ໃນຂົງເຂດສັງຄົມ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ພັດທະນາມະນຸດ, ຈຸດໜັກແມ່ນປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ, ກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມທີ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຮອບດ້ານ. ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າໃນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຮັບປະກັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນແນໃສ່ຫັນໄປສູ່ບັນດາຄຸນລັກສະນະມະນຸດອະລິຍະທຳ ຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມ ຢູ່ປະເທດເຮົາ, ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນສ່ວນຫຼາຍ, ຫັນເຂົ້າສູ່ມະນຸດ, ເພື່ອມະນຸດ, ຖືມະນຸດເປັນໃຈກາງຂອງການພັດທະນາ, ທຸກຄົນມີສ່ວນຮ່ວມ ແລະ ທຸກຄົນໄດ້ຮັບປະໂຫຍດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງຮູ້ເຫັນຢ່າງຖືກຕ້ອງ ທາດແທ້ຂອງຄວາມຂັດແຍ້ງ ແລະ ສາເຫດທີ່ພາໃຫ້ເກີດຄວາມຂັດແຍ້ງ ແລະ ບັນດາການປະທະກັນໃນສັງຄົມ, ພິເສດແມ່ນຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ມີບໍ່ເກີດມາຈາກເສດຖະກິດ, ຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ, ສິ່ງແວດລ້ອມ..., ຈາກນັ້ນ ຄັດເລືອກແລະປະຕິບັດບັນດາມາຕະການແກ້ໄຂທີ່ອ່ອນໂຍນ, ຕັ້ງໝັ້ນສົນທະນາ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງຂາດຕົວ. ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງບັນດາບັນຫາກະສິກຳ, ຊາວນາ, ຊົນນະບົດ ເພື່ອຮັດແຄບຄວາມແຕກໂຕນກັນ ລະຫວ່າງຮັ່ງມີ-ທຸກຍາກ. ພ້ອມກັນກັບການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ກໍ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການກໍ່ສ້າງບັນດາສະຖາບັນສັງຄົມທີ່ສົມຄູ່ ເພື່ອຄາດຄະເນ ແລະ ປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງ, ການປະທະກັນທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຂະບວນວິວັດການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ, ຫັນເປັນຕົວເມືອງ.
*
* *
ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກຢ່າງສຳເລັດມີໄຊ ແລະ ນຳເອົາມະຕິເຂົ້າສູ່ຊີວິດຕົວຈິງ ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກເຮົາຕ້ອງສືບຕໍ່ມີຈິນຕະນາການປ່ຽນແປງໃໝ່, ມີວິທີແກ້ທີ່ຄົບຊຸດ, ປະດິດສ້າງ; ພິເສດແມ່ນຕ້ອງມີຄວາມຕັດສິນໃຈການເມືອງສູງ ແລະ ການກະທຳຢ່າງດຸເດືອດ, ລະອຽດຕົວຈິງ, ຕິດຕາມໃກ້ຊິດກັບພຶດຕິກຳທີ່ມີຊີວິດຊີວາທີ່ສຸດຂອງປະເທດ. ບັນດາທັດສະນະໃໝ່, ໄຫວພິບກ່ຽວກັບເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ກ່ຽວກັບການເພີ່ມທະວີກຳລັງຄວາມສາມາດພາຍໃນຂອງປະເທດ, ຮັບປະກັນການສົມທົບຢ່າງຄົບຊຸດ ລະຫວ່າງການປະຕິຮູບໃນປະເທດ ກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ລະຫວ່າງການປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດ ກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບົບການເມືອງ,... ຕ້ອງໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ, ອະທິບາຍຢ່າງຖືກຕ້ອງ ໃນການຊາບຊືມ, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ. /.
ສຈ, ປອ. ຫງວຽນຊວນຖັ໊ງ
ກຳມະການສູນກາງພັກ,
ຜູ້ອຳນວຍການສະຖາບັນການເມືອງແຫ່ງຊາດໂຮ່ຈີມິນ
--------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບເລກທີ 891 (ເດືອນມັງກອນ 2017)
(1) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ VI, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ ຊື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1987, ໜ້າ 81.
(2) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ VII, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ ຊື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1991, ໜ້າ 119.
(3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ VIII, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ ຊື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1996, ໜ້າ 120.
(4) ເອກະສານຄົ້ນຄວ້າເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX ຂອງພັກ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2001, ໜ້າ 216 - 217.
(5), (6) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ X, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2006, ໜ້າ 112, 180 - 181.
(7) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ XI, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ - ຊື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 236.
(8) ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ: ຮ່າງໂຄງການ “ປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຮັກສາຄວາມສະຫງົບດ້ານການເມືອງ - ສັງຄົມ ໃນສະພາບການທີ່ປະເທດເຮົາເຂົ້າຮ່ວມໃນບັນດາ ແອັບທີເອ ຮຸ່ນໃໝ່, ໃນນັ້ນມີສັນຍາ ທີພີພີ ແລະ ປະຂາຄົມເສດຖະກິດ ອາຊຽນ”, ວັນທີ 16 ກໍລະກົດ 2016, ຮ່າໂນ້ຍ.
(9) ຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງຕັ້ງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມມືຍຸດທະສາດກັບ 15 ປະເທດ, ການພົວພັນຄູ່ຮ່ມມືຮອບດ້ານກັບ 10 ປະເທດ.
(10) ມາຮອດດຽວນີ້, ຫວຽດນາມໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການລົງນາມ ແລະ ພວມເຈລະຈາສັນຍາ ແອັບທີເອ 16 ສະບັບ.
(11) ຟ້າມຊາວມາຍ: “ປະເທດຈີນ ແລະ ຍຸດທະສາດການຕ່າງປະເທດຮອດປີ 2020”; ເບິ່ງ: ສະຖານະການໂລກຮອດປີ 2020, ຟ້າມບິ່ງມິງ (ຫົວໜ້າບັນນາທິການ). ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2010, ໜ້າ 454.
(12) ປະກອບດ້ວຍ: “ວົງຂອບເສດຖະກິດເສັ້ນທາງສາຍໄໝ” ແລະ “ເສັ້ນທາງສາຍໄໝໃນທະເລສະຕະວັດທີ XXI”
(13) ຫງວຽນຮົ່ງເຊີນ, ຫງວຽນແມ້ງຮຸ່ງ: “ປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ ໃນສະພາບການສາກົນໃໝ່”, ວາລະສານ ບັນດາບັນຫາເສດຖະກິດ ແລະ ການເມືອງຂອງໂລກ, ສະບັບເລກທີ 7 (219), 2014.
(14) ໂຮ່ຈີມິນ: “ຈົດໝາຍສົ່ງເຖິງຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນບັນດາພາກ, ແຂວງ, ເມືອງ ແລະ ບ້ານ”, ນິພົນຄົບຊຸດ, ເຫຼັ້ມ 4 (1945 - 1946), ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1995, ໜ້າ 56.
(15) ແຜນຍຸດທະສາດເຊື່ອມໂຍງສາກົນໂດຍລວມຮອດປີ 2020, ວິໄສທັດຮອດປີ 2030, ປະກາດໃຊ້ແບບນຳມະຕິຕົກລົງສະບັບເລກທີ 40/QĐ-TTg, ວັນທີ 7 ມັງກອນ 2016, ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, ໜ້າ 8.
(16), (17) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ XII, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, ໜ້າ 153 - 155, 111.
(18) ຫງວຽນຊວນຖັ໊ງ (ຫົວໜ້າບັນນາທິການ): ເສດຖະກິດໂລກ ແລະ ຫວຽດນາມ 2015 - 2016: ຊຸກຍູ້ຄວາມເຕີບໂຕ ແລະ ການພັດທະນາໃນສະພາບການທີ່ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍ. ສະບັບຮ່າງ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍວິທະຍາສາດສັງຄົມ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016.
(19), (20) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ XII, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 102, 96.
(21) ຫງວຽນວຽດຖາວ: “ຮັບປະກັນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ເຊື່ອມໂຍສາກົນ.” ວາລະສານທິດສະດີການເມືອງ, ສະບັບອອກເດືອນພຶດສະພາ 2011.
(22) ເບິ່ງ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ ຄັ້ງທີ XII, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 147 – 148.
