ຈາກໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃຫ້ຄິດເຖິງ
ການຍຶດໝັ້ນ, ການຄິດປະດິດສ້າງ ແລະ ການພັດທະນາ
ການຍຶດໝັ້ນ, ການຄິດປະດິດສ້າງ ແລະ ການພັດທະນາ
1- ໃນການຄົ້ນຄ້ວາໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທໍາຫວຽດນາມ (ເຊິ່ງໄດ້ຂຽນໃນປີ 1943, ເອີ້ນວ່າໂຄງຮ່າງ) ນັກວິທະຍາສາດຫຼາຍຄົນໄດ້ເຫັນດີເປັນເອກະພາບວ່າ, ໂຄງຮ່າງ ແມ່ນຮາກຖານທີ່ໝັ້ນຄົງ, ເປັນການບຸກເບີກ ແລະ ປູທາງໃຫ້ຂະບວນການສ້າງທິດສະດີວັດທະນະທຳຢູ່ປະເທດເຮົາ. ນັບແຕ່ປີ 1943 ມາຮອດປະຈຸບັນ, ໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ມີຄຸນຄ່າອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນຖານະເວທີທຳອິດ ແລະ ແມ່ນຍຸດທະສາດທຳອິດ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຂອງປະເທດໃນຍຸກປະຈຸບັນ, ເພາະບັນດາຂໍ້ຄິດວິທະຍາທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນໂຄງຮ່າງ ດັງກ່າວກາຍເປັນຫຼັກການ ແລະ ທິດທາງການເມືອງແລະວັດທະນະທຳ ສຳລັບພາລະກິດການສ້າງວັດທະນະທຳໃໝ່. ພຶດຕິກຳຕົວຈິງແຫ່ງການພັດທະນາທິດສະດີວັດທະນະທຳຢູ່ຫວຽດນາມໃນ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຜົນສໍາເລັດທາງທິດສະດີທີ່ໄດ້ຮັບການພິສູດແລ້ວວ່າຖືກຕ້ອງໃນທາງປະຕິບັດນັ້ນ ແມ່ນຜົນມາຈາກຂະບວນການວິພາກວິທີ ລະຫວ່າງການຍຶດໝັ້ນ ໃນຫຼັກການພື້ນຖານ ແລະ ທິດທາງຕົ້ນຕໍທີ່ມີຢູ່ໃນໂຄງຮ່າງ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຄິດສ້າງສັນ ຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອສືບຕໍ່ພັດທະນາ, ເຮັດໃຫ້ທິດສະດີວັດທະນະທຳອຸດົມສົມບູນ ຮອບດ້ານ ແລະ ສົມບູນແບບຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ໃນບາງໄລຍະທີ່ແນ່ນອນ, ການແຍກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທັງສອງຂ້າງເທິງ ຈະນຳໄປສູ່ສະພາວະອະນຸຮັກນິຍົມ, ກົນຈັກຕາຍຕົວ ຫຼືຫຼົງທິດ ຜິດເຂວໃນຂະບວນການພັດທະນາ. ນີ້ແມ່ນບົດຮຽນໜຶ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳທີ່ເລິກເຊິ່ງໃນ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ ແລະ ຍັງມີຄວາມໝາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງສຳລັບຍຸກສະໄໝໃໝ່ ເຊິ່ງແມ່ນຍຸກທີ່ມີການຜັນຜວນ ປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ ສັບສົນໃນທຸກຂົງເຂດຂອງຊີວິດ ໃນປະເທດແລະສາກົນ, ໃນນັ້ນມີຂົງເຂດວັດທະນະທຳທີ່ເປັນ “ເຄື່ອງວັດຄວາມຮ້ອນ” ຂອງການປ່ຽນແປງທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ສັບສົນນັ້ນ.
2- ອ່ານໂຄງຮ່າງ, ສາມາດເຫັນແຈ້ງວ່າ ບໍ່ແມ່ນທຸກໆບັນຫາທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ສັບສົນຂອງຊີວິດວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃນຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວແລະຜັນປ່ຽນຂອງມັນ (ເຖິງປີ 1943) ລ້ວນແຕ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ໃນໂຄງຮ່າງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເປົ້າໝາຍຕົ້ນຕໍຂອງໂຄງຮ່າງ ແມ່ນການຢືນຢັນບັນດາທັດສະນະເດີມກ່ຽວກັບການເມືອງແລະວັດທະນະທຳ, ວາງຮາກຖານອຸດົມການຂັ້ນພື້ນຖານ ເພື່ອກະກຽມໃຫ້ແກ່ການດຳເນີນພາລະກິດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ ແລະ ຍາວນານຄື: ການດັດສ້າງວັດທະນະທຳເກົ່າ ແລະ ການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳໃໝ່. ດັ່ງນັ້ນ, ແນວທາງແລະທັດສະນະວັດທະນະທຳ, ສິລະຫະກຳຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຫຼັງຈາກການຜັນຂະຫຍາຍໂຄງຮ່າງ ໄດ້ມີການພັດທະນາໃນລະດັບໃໝ່ກໍຕາມ ແຕ່ຍັງຄົງຮັກສາບັນດາຂໍ້ຄິດທິດສະດີຫຼັກ ຢູ່ໃນໂຄງຮ່າງ ໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ.
ສະຫາຍ ເຈື່ອງຈິງ ເຂົ້າຮ່ວມການພົບປະສະເພື່ອເຫຼີມສະຫຼອງຄົບຮອບ 20 ປີແຫ່ງວັນສ້າງຕັ້ງຂະແໜງການຮູບເງົາຫວຽດນາມ, ປີ 1973 _ພາບ: TTXVN
ທີໜຶ່ງ, ໂຄງຮ່າງ ຢືນຢັນວ່າ ວັດທະນະທຳແມ່ນໜຶ່ງໃນສາມແນວຮົບ (ເສດຖະກິດ, ການເມືອງ, ວັດທະນະທຳ) ໃນພາລະກິດປະຕິວັດຂອງຊາດຫວຽດນາມ. ແນວຄິດດັ່ງກ່າວໄດ້ຮັບການຍຶດຖືຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ໝັ້ນຄົງໃນລະບົບທັດສະນະຫຼັກ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ຕັ້ງແຕ່ປີ 1943 ເຖິງປະຈຸບັນ. ພິເສດ, ຄວາມຈຳເປັນ ແລະ ຄວາມຊັກຊວນໃຈຂອງແນວຄິດນັ້ນ ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງໃນຄຳຢືນຢັນຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ. ເພິ່ນເນັ້ນວ່າ ວັດທະນະທຳແລະສິລະປະກໍ່ແມ່ນແນວຮົບໜຶ່ງ, ນັກປະພັນແລະສິລະປິນກໍ່ແມ່ນທະຫານໃນແນວໜ້າທີ່ມີໜ້າທີ່ສະເພາະ, ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ມຸ່ງໄປເຖິງເປົ້າໝາຍຮັບໃຊ້ການຕໍ່ຕ້ານ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ ແລະ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ. ແນວຄິດທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ບໍ່ພຽງແຕ່ພິສູດວ່າ ວັດທະນະທຳກາຍເປັນອາວຸດທາງຈິດວິນຍານຢ່າງແທ້ຈິງ, ແມ່ນກຳລັງແຮງພິເສດ ໃນໄລຍະຕໍ່ສູ້ຕ້ານການຮຸກຮານ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາ ແລະ ທ້ອນໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ແຕ່ຍັງກາຍເປັນຂໍ້ກຳນົດ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຮີບດ່ວນໃນປະຈຸບັນ ເມື່ອການພັດທະນາວັດທະນະທຳບໍ່ “ສົມສ່ວນ” ກັບການເມືອງແລະເສດຖະກິດ; ເມື່ອສັນຍານຄວາມເສື່ອມໂຊມໃນບາງຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ທີ່ໜ້າກັງວົນແລະໜ້າຕົກໃຈ ປະກົດຂຶ້ນແລະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການພັດທະນແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດ.
ທີສອງ, ໂຄງຮ່າງ ລະບຸວ່າ ແນວຮົບວັດທະນະທຳແມ່ນສະຖານທີ່ “ທີ່ຊາວພັກກອມມູນິດຕ້ອງດຳເນີນການ”(1). “ພັກນຳພານະບວນການວັດທະນະທຳໄດ້ ພັກຈຶ່ງສາມາດມີອິດທິພົນຕໍ່ຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນໄດ້ ແລະ ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຂອງພັກກໍຈະມີປະສິດທິຜົນ”(2). ນີ້ແມ່ນບົກຮຽນກ່ຽວກັບການນຳພາຂອງພັກຕໍ່ວັດທະນະທຳ. ການຍຶດໝັ້ນບົດຮຽນນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມກ້າຫານ ແລະ ວິໄສທັດຂອງພັກ, ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ເມື່ອການພັດທະນາວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສົມບູນ ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ສັບສົນຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ເຮັດໃຫ້ພັກຕ້ອງຍົກລະດັບຕົວເອງຂຶ້ນສູ່ລະດັບໃໝ່ ເພື່ອສືບຕໍ່ຮັກສາບົດບາດນຳພາຕໍ່ວັດທະນະທຳ. ຈຸດປະສົງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງໂຄງຮ່າງ ແມ່ນເສິມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງແລະຄວາມດີເດັ່ນຂອງວັດທະນະທຳ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ການໂຄສະນາປະຕິວັດຂອງພັກມີປະສິດທິຜົນ, ຜ່ານນັ້ນ ເຕົ້າໂຮມບຸກຄົນດີເດັ່ນທີ່ເຮັດວຽກງານຢ່າງສ້າງສັນໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ເຂົ້າໃນຖັນແຖວປະຕິວັດທີ່ນຳພາໂດຍພັກ. ການຍຶດໝັ້ນການນຳພາຂອງພັກແມ່ນຄວາມຕ້ອງການພາວະວິໄສຂອງພາລະກິດປະຕິວັດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເປັນຄວາມທ້າທາຍຕໍ່ພັກ. ຕະຫຼອດໄລຍະເວລາ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ປະຕິບັດພາລະກິດດັ່ງກ່າວຢ່າງສຳເລັດຜົນ.
ທີສາມ, ໂຄງຮ່າງ ເນັ້ນໜັກສາມຫຼັກການຂອງການຂົນຂວາຍວັດທະນະທຳໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນ “ການຫັນເປັນຊາດ, ການຫັນເປັນມະຫາຊົນ ແລະການຫັນເປັນວິທະຍາສາດ”(3). ຫຼັກການເຄື່ອນໄຫວສາມປະການນີ້, ໃນພຶດຕິກຳການພັດທະນາຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ນັບແຕ່ການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາໃນປີ 1945 ໄດ້ຄ່ອຍໆກາຍເປັນຄຸນລັກສະນະສາມປະການ, ຄຸນຄ່າສາມປະການຂອງວັດທະນະທໍາ, ສ້າງການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງຂອງພື້ນຖານວັດທະນະທໍາໃໝ່. ການສະແດງອອກອາດຈະມີການປ່ຽນແປງເຊັ່ນ ໃນໄລຍະສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ, ມັນໄດ້ປ່ຽນເປັນ “ຊາດ, ຄວາມເປັນຈິງ ແລະ ປະຊາຊົນ”, ແຕ່ແນວຄິດຫຼັກຂອງໂຄງຮ່າງ ກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະພື້ນຖານສາມປະການ ຂອງວັດທະນະທຳການປະຕິວັດຫວຽດນາມ ຍັງຄົງເປັນການກຳນົດທິດທາງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະເປັນວິທະຍາສາດ ເພື່ອການພັດທະນາວັດທະນະທຳ. ຄຽງຄູ່ກັບຂະບວນການແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ, ການຮັບວັດທະນະທຳ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນທາງດ້ານວັດທະນະທຳນັ້ນ ຄຸນລັກສະນະຊາດຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມສະໄໝໃໝ່ນັບມື້ໄດ້ຮັບການເນັ້ນໜັກແລະຄວາມເຄົາລົບ, ສ້າງຄວາມເປັນເອກະລັກ ແລະເອກະລັດຂອງວັດທະນະທຳປະຈຳຊາດ.
ທີສີ່, ໂຄງຮ່າງ ນຳສະເໜີຂໍ້ຄິດທິດສະດີທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ເຊິ່ງເປັນການຢືນຢັນກົດເກນທົ່ວໄປ ຂອງພາລະກິດການປະຕິວັດທັງໝົດ, ນັ້ນແມ່ນ: “ຕ້ອງເຮັດການປະຕິວັດວັດທະນະທຳໃຫ້ສຳເລັດ ຈຶ່ງດຳເນີນການດັດສ້າງສັງຄົມໃຫ້ສຳເລັດໄດ້”(4). ການຢືນຢັນທີ່ໜັກແໜ້ນ ແລະ ເດັດຂາດຂ້າງເທິງ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງບົດຮຽນ ແລະ ຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ເລິກເຊິ່ງ: ເຮົາບໍ່ຄວນເພີ້ຝັນວ່າ ເມື່ອເຮັດການປະຕິວັດທາງການເມືອງສຳເລັດຜົນ, ຍຶດອຳນາດແລະຮັກສາອຳນາດການປົກຄອງ ແລະ ເອກະລາດແຫ່ງຊາດໄດ້ແລ້ວ ຫຼືພຽງແຕ່ສຸມໃສ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ ກໍ່ເປັນການຮັບປະກັນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດໄດ້ແລ້ວ. ການດັດສ້າງສັງຄົມພາຍຫຼັງການປະຕິວັດທາງການເມືອງປະສົບຜົນສຳເລັດ ແລະ ຂະບວນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດ ຈຳເປັນຕ້ອງມີຈິນຕະນາການການຄິດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.ການດັດສ້າງສັງຄົມ ແລະການກໍ່ສ້າງສັງຄົມ ຈະສຳເລັດສົມບູນໄດ້ ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອການປະຕິວັດທາງການເມືອງ, ການປະຕິວັດເສດຖະກິດ ແລະ ການປະຕິວັດວັດທະນະທຳສຳເລັດເສັດສິ້ນໄປພ້ອມໆກັນ ເຊິ່ງໂຄງຮ່າງນີ້ ເອີ້ນວ່າ “ສາມແນວຮົບ”. ເນື້ອໃນພື້ນຖານຂອງໂຄງຮ່າງ ແມ່ນມາຈາກຂໍ້ຄິດທິດສະດີຫຼັກທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ເຊິ່ງປັດຊະຍາຂອງມັນແມ່ນວິທີສັດຈະວິພາກໃນການຈັດການ ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງສາມແນວຮົບທີ່ກ່າວມານັ້ນ. ການເນັ້ນໜັກສະເພາະແນວຮົບນີ້ ແລະບໍ່ຄຳນຶງເຖິງອີກແນວຮົບໜຶ່ງ ຈະນໍາໄປສູ່ສະຖານະການທີ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ການພັດທະນາ ແລະ ອາດຈະນຳໄປສູ່ການຜິດອອກຈາກທິດໝາຍ, ຄວາມຂັດແຍ້ງ ແລະ ວິກິດການທາງສັງຄົມ. ການຍຶດໝັ້ນໃນທັດສະນະນີ້ ໄດ້ຖືກວາງອອກມາໂດຍກົງແລະຮຸນແຮງຕໍ່ປະເທດ ທັງໃນປະຈຸບັນ ແລະ ຫຼາຍປີຕໍ່ໆໄປ.
3- ການຍຶດໝັ້ນບໍ່ແມ່ນຄົງທີ່ ແລະກໍ່ບໍ່ແມ່ນການເຮັດຕາມເບົ້າ, ແບບກົນຈັກ, ຄຳພີຕາຍຕົວ. ຄວາມເປັນຈິງໃໝ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການສະຫຼຸບທິດສະດີໃໝ່, ເສີມສ້າງ ແລະ ພັດທະນາທິດສະດີ “ປູທາງ”. ບົນພື້ນຖານບັນດາຂໍ້ຄິດທິດສະດີພື້ນຖານແລະຫຼັກແຫຼ່ງທີ່ໂຄງຮ່າງ ໄດ້ກຳນົດ, ໃນພຶດຕິກຳຕົວຈິງການນຳພາແລະການສ້າງວັດທະນະທຳໃນ 80 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີຄວາມພະຍາຍາມໃນການຄົ້ນຄວ້າຊອກຫາ, ປະດິດສ້າງໃໝ່ ແລະ ສະແດງອອກຢ່າງຊັດເຈນໃນການຈັດການຢ່າງສັດຈະວິພາກລະຫວ່າງການຍຶດໝັ້ນ ແລະ ການປະດິດສ້າງ.
ທີໜຶ່ງ, ກ່ຽວກັບຂອບເຂດແລະເນື້ອໃນຂອງວັດທະນະທຳ.
ໃນໂຄງຮ່າງ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ກຳນົດວ່າ ວັດທະນະທຳປະກອບດ້ວຍສາມຂົງເຂດ “ແນວຄິດ, ວິຊາການ ແລະ ສິລະປະ”(5). ຄວາມເຂົ້າໃຈນີ້ເນັ້ນສະເພາະບັນດາຂົງເຂດທີ່ສໍາຄັນຂອງວັດທະນະທໍາ. ໃນມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII (1998) “ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ”, ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ຄວາມເຂົ້າໃຈວັດທະນະທຳລວມມີ 8 ຂົງເຂດ: ແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ ແລະ ຊີວິດວັດທະນະທຳ; ວັນນະຄະດີ, ສິລະປະ; ສະພາບແວດລ້ອມທາງວັດທະນະທຳ; ການສຶກສາ-ຝຶກອົບຮົມ ແລະ ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ; ລະບົບສື່ສານມວນຊົນ; ອະນຸລັກແລະເສີມຂະຫຍາຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະວັດທະນະທຳຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ; ການເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືລະຫວ່າງປະເທດທາງດ້ານວັດທະນະທຳ; ການປັບປຸງລະບຽບລະບອບວັດທະນະທຳໃຫ້ສົມບູນແບບ. ເມື່ອສົມທຽບກັບໂຄງຮ່າງ, ສາມາດເຫັນແຈ້ງເຖິງການສືບທອດ ແລະການພັດທະນາໃນຈິນຕະນາການທິດສະດີກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ສາມຂົງເຂດໃນໂຄງຮ່າງ ຍັງຄົງໄດ້ຮັບການຢືນຢັນ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ການສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳໄດ້ຂະຫຍາຍເນື້ອໃນຂອງວັດທະນະທຳ ຕາມທິດກວມລວມແລະຮອບດ້ານກວ່າເກົ່າ. ຄວມຮັບຮູ້ໃໝ່ນັ້ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ຕໍ່ຂະບວນການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ ຈຳເປັນຕ້ອງບືນຕົວຂຶ້ນສູ່ລະດັບທີ່ສູງກວ່າ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດໃນການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງບັນດາຂົງເຂດ, ບັນດາປະເພດວັດທະນະທຳ ກໍຄືຜົນກະທົບແລະການແຜ່ກະຈາຍຂອງວັດທະນະທຳໃນດ້ານອື່ນໆຂອງຊີວິດສັງຄົມ.
ທີສອງ, ກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ.
ເລິ່ມຈາກຄວາມຕ້ອງການຂອງການຂົນຂວາຍປະຕິວັດ ແລະການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປົດປ່ອຍຊາດ, ໂຄງຮ່າງ ຢືນຢັນວ່າ ວັດທະນະທຳແມ່ນແນວຮົບໜຶ່ງ. ໃນ 30 ປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ ແລະຈັກກະພັດອາເມລິກາ, ແນວຄິດດັ່ງກ່າວສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນ. ວັດທະນະທຳແລະສິກະປະກາຍເປັນອາວຸດທາງຈິດໃຈທີ່ແຫຼມຄົມຢ່າງແທ້ຈິງ ເຊິ່ງເຂົ້າຮ່ວມການຕໍ່ສູ້ໂດຍກົງ ແລະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນໄຊຊະນະລວມຂອງທົ່ວປວງຊົນທັງຊາດ. ນາມມະຍົດສິລະປິນ - ທະຫານ ກາຍເປັນຄວາມພາກພູມໃຈຂອງວົງການວັດທະນະທໍາແລະສິລະປະ. ຫຼັກການແລະທັດສະນະຂອງໂຄງຮ່າງ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນໃນສະໄໝແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ນັ້ນແມ່ນຄວາມຕັ້ງໝັ້ນແລະຄວາມສ່ອງໃສຕໍ່ຜົນກະທົບຫຼາຍດ້ານແລະສັບສົນຂອງ “ທິດສະດີໃໝ່” ແລະຂໍ້ໂຕ້ແຍ້ງໃໝ່. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຜ່ານຂະບວນການຄົ້ນຄວ້າແລະສຳຫຼວດ ບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ ໃນຂະບວນການປະຫວັດສາດ, ຄຽງຄູ່ກັບການຢືນຢັນທັດສະນະຫຼັກທີ່ກ່າວມານັ້ນ, ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳໃນປະຈຸບັນນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງກວ່າ, ກວມລວມກວ່າ. ວັດທະນະທຳແມ່ນຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນ, ສະແດງເຖິງລະດັບທົ່ວໄປ ຂອງການພັດທະນາປະເທດ, ຍຸກສະໄໝ, ແມ່ນຂະແໜງການຜະລິດທາງຈິດວິນຍານທີ່ສ້າງຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງມະນຸດອຸດົມສົມບູນ ແລະສວຍງາມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ວັດທະນະທໍາຢູ່ໃນຂະບວນການປະຫວັດສາດທັງໝົດຂອງມະນຸດ. ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII ຢືນຢັນວ່າ ວັດທະນະທຳແມ່ນຮາກຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ເປັນທັງເປົ້າໝາຍ ແລະ ແຮງຂັບເຄື່ອນທີ່ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ. ຕາມຈິດໃຈດັ່ງກ່າວ ການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາເສດຖະກິດແມ່ນເພື່ອເປົ້າໝາຍວັດທະນະທຳ, ເພື່ອສັງຄົມທີ່ຍຸຕິທຳ ແລະສີວິໄລ, ໃຫ້ຜູ້ຄົນມີການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕັ້ງແຕ່ເມື່ອດຳເນີນການປ່ຽນແປງໃໝ່ມາຮອດປະຈຸບັນ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ເນັ້ນເປັນພິເສດເຖິງການພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳ ແລະການພັດທະນາ, ວາງວັດທະນະທໍາໄວ້ໃນຕໍາແໜ່ງສູນກາງ, ເປັນຊັບພະຍາກອນພາຍໃນທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດໃນການພັດທະນາ.
ທີສາມ, ບາດກ້າວການພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບລັກສະນະ ແລະ ຄຸນລັກສະນະພື້ນຖານ ຂອງວັດທະນະທໍາໃໝ່.
ປີ 1943, ໂຄງຮ່າງ ກຳນົດວ່າ “ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມແມ່ນວັດທະນະທຳທີ່ມີຮູບແບບຊາດ ແລະ ມີເນື້ອໃນເປັນປະຊາທິປະໄຕໃໝ່”(6). ດັ່ງນັ້ນ, ເນື້ອໃນນີ້ສະແດງອອກຕາມການສະແດງອອກຂອງຄູ່ມາດຕະເກນ ເນື້ອໃນ ແລະ ຮູບແບບ. ທາງດ້ານເນື້ອໃນ, ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃໝ່ແມ່ນ “ປະຊາທິປະໄຕໃໝ່”, ໝາຍຄວາມວ່າ ຈະຕ້ອງເອົາຊະນະວັດທະນະທຳສັກດິນາ ແລະວັດທະນະທໍາທາດ ໃຫ້ກາຍເປັນວັດທະນະທໍາປະຊາທິປະໄຕໃໝ່ ເຊິ່ງເປັນກະແສວັດທະນະທໍາໂລກທີ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງແຂງແຮງ ໃນໄລຍະປະຫວັດສາດນັ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ໂຄງຮ່າງ ຖືວ່າ ລັກສະນະຊາດຂອງວັດທະນະທຳຢູ່ໃນມາດຕະເກນຮູບແບບ. ຄວາມເຂົ້າໃຈນັ້ນ ຫຼາຍຫຼືໜ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມເລິກເຊິ່ງຂອງລັກສະນະຊາດຂອງວັດທະນະທໍາ, ເພາະລັກສະນະຊາດບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນການສະແດງອອກຢ່າງເປັນທາງການເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງແຊກຊຶມເລິກເຂົ້າໄປໃນເນື້ອໃນທັງໝົດຂອງວັດທະນະທໍາ.
ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ III ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ (ປີ 1960), ຂໍ້ຄິດທິດສະດີທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງໄດ້ຮັບການດັດແປງ ແລະ ພັດທະນາໃຫ້ເປັນພື້ນຖານສິລະປະໃໝ່ ທີ່ມີເນື້ອໃນສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ລັກສະນະສະເພາະຂອງຊາດ ເພື່ອຊີ້ແຈງລັກສະນະທົ່ວໄປຂອງພື້ນຖານວັດທະນະທຳ ເມື່ອພວກເຮົາກຳນົດເສັ້ນທາງການພັດທະນາຂອງປະເທດຕາມເປົ້າໝາຍ ແລະອຸດົມຄະຕິສັງຄົມນິຍົມ. ແນວຄວາມຄິດ “ເນື້ອໃນສັງຄົມນິຍົມ” ທີ່ມາແທນທີ່ “ເນື້ອໃນປະຊາທິປະໄຕໃໝ່”ເປັນການຢືນຢັນເຖິງເປົ້າໝາຍ ແລະ ອຸດົມຄະຕິໃໝ່ ເຊິ່ງສູງກວ່າວັດທະນະທຳໃນໄລຍະກ່ອນ ເມື່ອເລິ່ມມີການສະຖາປະນາລະບອບການປົກຄອງໃໝ່. ຄຳວ່າ “ສັນຊາດໃນຮູບແບບ” ຖືກແທນທີ່ດ້ວຍ “ລັກສະນະຊາດ” ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າລັກສະນະຊາດຂອງວັດທະນະທຳມີທັງເນື້ອໃນແລະຮູບແບບ. ນັ້ນເປັນການປັບປ່ຽນທີ່ສຳຄັນແລະຈຳເປັນ ໃນທັດສະນະກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ.
ມະຕິສະບັບເລກທີ 05-NQ/TW, ລົງວັນທີ 28 ພະຈິກ 1987 ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກສະໄໝທີ VI “ກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຍົກສູງລະດັບການນຳພາ, ຄຸ້ມຄອງວັນນະຄະດີ ສິລະປະ ແລະ ວັດທະນະທຳ, ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມປະດິດສ້າງ, ນຳການພັດທະນາວັນນະຄະດີ ສິລະປະ ແລະວັດທະນະທຳ ຂຶ້ນສູ່ບາດກ້າວໃໝ່” ໄດ້ມີການປັບປ່ຽນພື້ນຖານຄື: ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳສັງຄົມນິຍົມ ທີ່ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ. ດັ່ງນັ້ນ, ແນວຄວາມຄິດເລື່ອງ “ເນື້ອໃນສັງຄົມນິຍົມ” ທີ່ໃຊ້ໃນຫຼາຍປີກ່ອນໄດ້ຖືກແທນທີ່ດ້ວຍແນວຄວາມຄິດເລື່ອງ “ພື້ນຖານວັດທະນະທໍາສັງຄົມນິຍົມ” ມີລັກສະນະທົ່ວໄປທີ່ກວ້າງກວ່າ ເຊິ່ງບົ່ງບອກເຖິງເປົ້າໝາຍ ແລະ ລັກສະນະທົ່ວໄປຂອງພື້ນຖານວັດທະນະທໍາທັງໝົດ. ຄຳວ່າ “ລັກສະນະຊາດ” ຖືກປ່ຽນເປັນ “ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ” ເພື່ອເນັ້ນໜັກແລະເຮັດໃຫ້ຂໍ້ກຳນົດດ້ານລັກສະນະປະຈຳຊາດຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຮ່ວມສະໄໝເລິກເຊິ່ງຍິ່ງຂຶ້ນ ໂດຍອີງໃສ່ຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະ, ຄຸນສົມບັດປະຈຳຊາດຂອງພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.
ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມ (ປີ 1991), ຄຳວ່າ “ວັດທະນະທຳສັງຄົມນິຍົມ” ໃນມະຕິສະບັບເລກທີ 05-NQ/TW ໄດ້ຖືກປ່ຽນແທນດ້ວຍ “ວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ” ແລະຄຳວ່າ “ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ” ຍັງຄົງຢູ່ຕໍ່ໄປ. ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ, ເພື່ອສ້າງຄວາມອຸດົມສົມບູນ ແລະຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງວັດທະນະທຳນັ້ນ, ຄຽງຄູ່ກັບເນື້ອໃນຫຼັກຂອງອຸດົມຄະຕິເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ຍັງມີຄຸນຄ່າຂອງປະຊາທິປະໄຕ, ມະນຸດອະລິຍະທຳ, ຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ວິທະຍາສາດຂອງວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ ແລະ ວັດທະນະທຳໂລກ. ຕາມນັ້ນ, ຄວາມກ້າວໜ້າ ຂອງວັດທະນະທຳແມ່ນການເພີ່ມເຕີມ, ເຮັດໃຫ້ພື້ນຖານວັດທະນະທຳສັງຄົມນິຍົມອຸດົມສົມບູນຂຶ້ນຕື່ມ. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນດາວະລີ “ປະຊາທິປະໄຕໃໝ່”, “ເນື້ອໃນສັງຄົມນິຍົມ”, “ວັດທະນະທຳສັງຄົມນິຍົມ”, “ຮູບແບບປະຈຳຊາດ”, “ລັກສະນະປະຈຳຊາດ”, ພາຍຫຼັງເກືອບ 50 ປີ, ໄດ້ຖືກປ່ຽນແທນດ້ວຍຂໍ້ຄິດທິດສະດີໃໝ່ “ຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ”. ເຖິງມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII ແລະ ບັນດາມະຕິຕໍ່ມາ ຈົນເຖິງປະຈຸບັນ, ຂໍ້ຄິດທິດສະດີນີ້ໄດ້ມີການຊີ້ແຈງເນື້ອໃນຂອງມັນຢ່າງຈະແຈ້ງ. ສາມາດຢືນຢັນວ່າ, ຂະບວນການຄົ້ນຄວ້າຂ້າງເທິງແມ່ນຕິດພັນກັບການພັດທະນາແນວຄິດທິດສະດີຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ແລະ ເປັນໝາກຜົນຂອງການສະຫຼຸບພຶດຕິກຳຢ່າງວິທະຍາສາດ ແລະ ປະດິດຄິດສ້າງ. ນັ້ນແມ່ນການສືບທອດວິທະຍາສາດ ຈາກໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະະທຳຫວຽດນາມ ປີ 1943 ເຖິງບັນດາເອກະສານຕໍ່ໄປຂອງພັກ.
ທີສີ່, ກ່ຽວກັບວິທີການປະພັນ, ເພື່ອ “ຕໍ່ສູ້ກັບນິກາຍສິລະປະ” ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມໃນຊຸມປີ 30 ແລະ 40 ໃນສະໄໝນັ້ນ, ໂຄງຮ່າງ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນໜ້າທີ່ໜຶ່ງຄື: “ເຮັດໃຫ້ກະແສສັດຈະນິຍົມສັງຄົມນິຍົມໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ”(7). ຈາກທັດສະນະທີ່ລະບຸໄວ້ໃນໂຄງຮ່າງ ເຖິງຫຼາຍປີຕໍ່ມາ, ໂດຍສະເພາະ ໃນຊຸມປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຮັ່ງ ແລະຈັກກະພັດອາເມລິກາ, ວິທິການປະພັນແບບສັດຈະນິຍົມສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ຖືກນຳໄປໃຊ້, ໝູນໃຊ້ ແລະ ຄອບງຳວັດທະນະທຳຂອງປະເທດເຮົາ. ຜົນງານໃນການປະພັນສ້າງສັນສິລະປະ ວັນນະຄະດີ ໃນໄລຍະນີ້ ໄດ້ຢັ້ງຢືນຄວາມຖືກຕ້ອງຂອງທັດສະນະດັ່ງກ່າວ, ໂດຍສະເພາະ ພະລັງສົ່ງເສີມກຳລັງໃຈອັນໃຫຍ່ຫຼວງ, ຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຄົນລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ເພື່ອອຸດົມຄະຕິອັນສູງສົ່ງ. ແຕ່, ເມື່ອຕ້ອງປະເຊີນກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງຊີວິດແລະໂຊກຊະຕາຂອງມະນຸດທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ສັບສົນ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ,… ໄດ້ສະເໜີລະບົບຈິນຕະນາການໃໝ່ດ້ວຍ 2 ເນື້ອໃນສຳຄັນຄື: ທີໜຶ່ງ, ສົ່ງເສີມການສຳຫຼວດແລະທົດລອງວິທີການໃໝ່ໃນການສະແດງອອກ ແລະຮູບແບບທາງສິລະປະ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງຈິດໃຈທີ່ສົດໃສ ແລະຫຼາກຫຼາຍ ຂອງສາທາລະນະຊົນ; ທີສອງ, ເສລີພາບໃນການປະພັນແມ່ນເງື່ອນໄຂໃນການສ້າງຄຸນຄ່າທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ ເພື່ອພັດທະນາຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ. ການເພີ່ມເຕີມ ແລະການພັດທະນາຕາມທີ່ກ່າວໄວ້ຂ້າງເທິງ ແມ່ນພຽງການພິສູດສະເພາະ ແລະ ເປັນແບບຢ່າງຂອງການຈັດການຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງການຍຶດໝັ້ນ ກັບການປະດິດສ້າງ ແລະ ການພັດທະນາ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທໍາ ຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະສັດຈະວິພາກ.
ເມື່ອເບິ່ງຄືນຫຼັງ 80 ປີທີ່ແລ້ວ, ສາມາດຢັ້ງຢືນໄດ້ວ່າ ໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ປີ 1943 ແມ່ນການຄົ້ນພົບແລະປູທາງ ເຊິ່ງມີຄວາມໝາຍໃນຖານະໂຄງການວັດທະນະທຳຫຍໍ້ທຳອິດ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ຈາກຄວາມເປັນຈິງຂອງປະເທດໃນທຸກວັນນີ້, ເຮົາສາມາດເຫັນຄຸນຄ່າທາງປະຫວັດສາດຂອງໂຄງຮ່າງ ແລະ ຄວາມສຳຄັນສະເພາະຂອງມັນ, ໂດຍສະເພາະ ເມື່ອພວກເຮົາປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການໃຫ້ມີ ການຍຶດໝັ້ນ, ການສືບທອດ ແລະ ການປະດິດຄິດສ້າງ ເພື່ອພັດທະນາ ໃນທຸກຂົງເຂດຂອງພາລະກິດການປະຕິວັດໃນໄລຍະໃໝ່, ລວມທັງວັດທະນະທໍາ. ການຮັບຮູ້ບັນຫານີ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະ ການແກ້ໄຂບັນຫານີ້ຢ່າງດີ ຈະປະກອບສ່ວນປະຕິບັດເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ./.
------------------------
(1), (2), (3) ເອກະສານຂອງພັກຄົບຊຸດ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2000, ເຫຼັ້ມ 7, ໜ້າ 316, 316, 319
(4), (5) ເອກະສານຂອງພັກຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 7, ໜ້າ 318, 316
(6) ເອກະສານຂອງພັກຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 7, ໜ້າ 320
(7) ເອກະສານຂອງພັກຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 7, ໜ້າ 320
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1012 (ເດືອນເມສາ 2023)
