ສະຫາຍຟ້າມບິ່ງມິງ ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດ (ພາບ: TTXVN)
ຂະບວນວິວັດການຂະຫຍາຍຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບແນວທາງ ແລະນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດ
ກ່ອນແລະໃນສະໄໝແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ດ້ວຍວິໄສທັດໃໝ່ກ່ຽວກັບໂລກ ແລະຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ ກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດໃນແຕ່ລະໄລຍະ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ກໍ່ສ້າງບັນດາຈຸດໝາຍ ທັດສະນະຊີ້ນຳ ແລະ ກຳນົດບັນດາທິດທາງໃຫຍ່ກ່ຽວກັບການຕ່າງປະເທດ.
ກ່ຽວກັບຈຸດໝາຍ, ຜ່ານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສະໄໝຕ່າງໆ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ຈຸດໝາຍການຕ່າງປະເທດເຖິງວ່າຈະໄດ້ເຕື້ອງເຖິງພາຍໃຕ້ຮູບການຕ່າງໆ ທີ່ຕ່າງກັນກໍ່ຕາມ ແຕ່ຍາມໃດກໍ່ໄດ້ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດບ້ານເມືອງ. ຮັບປະກັນຄວາມສະຫງົບ, ຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ຍົກສູງບົດບາດຖານະຂອງປະເທດ ແມ່ນເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດຂອງຫວຽດນາມໃນການຕ່າງປະເທດ. ມາຮອດກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ, ການປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດໄດ້ກຳນົດແຈ້ງວ່າເປັນຈຸດໝາຍ ແລະຫຼັກການສູງສຸດ ໃນການຕ່າງປະເທດ. ເນື້ອໃນຂອງຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດໃນການຕ່າງປະເທດ ກໍ່ໄດ້ຖືກອະທິບາຍຢ່າງຈະແຈ້ງ ແລະໄດ້ຫັນເປັນລະອຽດ ເປັນໜ້າທີ່: “ຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ເອກະພາບ ແລະຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ; ເຊີດຊູບົດບາດຖານະຂອງປະເທດ; ປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອສັນຕິພາບ ເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ປະຊາທິປະໄຕ ແລະຄວາມກ້າວໜ້າສັງຄົມໃນໂລກ”(1). ການກຳນົດແຈ້ງວ່າຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດ ແມ່ນຈຸດໝາຍສູງສຸດຂອງການຕ່າງປະເທດນັ້ນ ມັນກໍ່ມີຄວາມໝາຍຄ້າຍຄືກັນກັບການຢືນຢັນຈຸດໝາຍ, ອຸດົມຄະຕິຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມທີ່ວ່າ ເພື່ອປະເທດຊາດ ເພື່ອປະຊາຊົນ. ການຢຶດໝັ້ນຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມສາມາດໃໝ່ຕ່າງໆ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີແຫ່ງຊາດ, ຄວາມສາມາກຄີສາກົນ, ເຕົ້າໂຮມກຳລັງ, ຮ່ວມມືແລະຕໍ່ສູ້ ໃນວິວັດການຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວການຕ່າງປະເທດ.
ກ່ຽວພັນກັບຫຼັກການ ແລະ ທິດນຳການຕ່າງປະເທດ, ເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບການຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາຂອງສະພາບການ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງແຜນນະໂຍບາຍຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ຕາມຈິດໃຈເພີ່ມເພື່ອນມິດ ລົດຜ່ອນສັກຕູ, ບົນຫຼັກການຮັບປະກັນເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ. ຕາມນັ້ນ, ຫວຽດນາມໄດ້ເລິ່ມຈາກການສະແດງຈິດໃຈ “ຢາກເປັນເພື່ອນມິດ” (ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VII) ເຖິງກາມ “ກຽມຄວາມພ້ອມເປັນເພື່ອນມິດ” (ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX), ຈາກການຢືນຢັນຫວຽດນາມ “ເປັນເພື່ອນ, ເປັນຄູ່ຮ່ວມທີ່ໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈໄດ້” (ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X) ເຖິງການໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາວ່າ ຫວຽດນາມເປັນ “ສະມາຊິກທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ” ຂອງປະຊາຄົມໂລກ ແລະ ພາກພື້ນ (ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI).
ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຄວາມຮັບຮູ້ກໍ່ໄດ້ສະແດງອອກໃນວິວັດການປະສານສົມທົບສອງດ້ານ ຮ່ວມມື ແລະ ຕໍ່ສູ້ໃນການຕ່າງປະເທດ. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 3 ສະໄໝທີ VII (ປີ 1992) ໄດ້ກຳນົດແຈ້ງທິດນຳໃນການແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາການຕ່າງປະເທດ ແມ່ນຕ້ອງກຳແໜ້ນສອງດ້ານ ຮ່ວມມືແລະຕໍ່ສູ້ ໃນການພົວພັນສາກົນ. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 8 ສະໄໝທີ IX (ປີ 2003) ໄດ້ຂະຫຍາຍທັດສະນະນີ້ ແລະຫັນມັນເປັນລະອຽດດ້ວຍຄວາມສຳນຶກ “ຄູ່ຮ່ວມ” ແລະ “ເປົ້າໝາຍ”. ມະຕິໄດ້ລະບຸວ່າ: ຜູ້ໃດເຄົາລົບນັບຖືເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ, ສ້າງແລະເປີດກວ້າງສາຍພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະ ການຮ່ວມມືສະເໝີພາບ ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດກັບຫວຽດນາມ ລ້ວນແຕ່ເປັນຄູ່ຮ່ວມຂອງພວກເຮົາ. ບໍ່ວ່າອິດທິກຳລັງໃດທີ່ມີກົນອຸບາຍ ແລະການກະທຳຕ້ານຢັນທຳລາຍຈຸດໝາຍຂອງປະເທດເຮົາ ໃນພາລະກິດສ້າງສາ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ ລ້ວນແຕ່ເປັນເປົ້າໝາຍຕໍ່ສູ້. ດ້ານອື່ນ, ໃນສະພາບການທີ່ຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາ ແລະສັບສົນປັດຈຸບັນ, ຕ້ອງມີວິທີສັງເກດຢ່າງສັດຈະວິພາກ, ໃນແຕ່ລະເປົ້າໝາຍກໍ່ອາດມີດ້ານໃດດ້ານໜຶ່ງທີ່ຄວນຍາດແຍ່ງ ຮ່ວມມື, ແລະໃນບາງຄູ່ຮ່ວມຮ່ວມມື ກໍ່ອາດມີດ້ານທີ່ແຕກຕ່າງ ຂັດແຍ່ງກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງເຮົາ. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 8 ສະໄໝທີ XI (ປີ 2013) ສືບຕໍ່ຢືນຢັນວິທີເຂົ້າເຖິງບັນຫາແບບນີ້. ທັດສະນະ “ຄູ່ຮ່ວມ”, “ເປົ້າໝາຍ” ໄດ້ຂີດໝາຍບາດກ້າວບຸກທະລຸທາງດ້ານຈິນຕະນາການການຕ່າງປະເທດ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃນການປະຕິບັດຫຼັກການສົມທົບສອງດ້ານ ຮ່ວມມື ແລະ ຕໍ່ສູ້. ທັດສະນະສັດຈະວິພາກນີ້ທັງເຍື່ອງສ່ອງທິດທາງ ທັງວາງໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບໃຫ້ຫວຽດນາມ ຕ້ອງຈຳແນກຢ່າງຈະແຈ້ງ ກ່ຽວກັບບັນດາດ້ານທີ່ຕ້ອງຕໍ່ສູ້, ບັນດາດ້ານທີ່ຄວນຍາດແຍ່ງການຮ່ວມມື ເມື່ອພົວພັນກັບແຕ່ລະຄູ່ຮ່ວມ, ໃນແຕ່ລະບັນຫາ ແລະຢູ່ໃນແຕ່ລະຈຸດເວລາ. ບັນທັດຖານເພື່ອຈຳແນກ “ຄູ່ຮ່ວມ”, “ເປົ້າໝາຍ” ແມ່ນຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດ.
ກ່ຽວກັບການກຳນົດທິດການຕ່າງປະເທດ, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ແຕ່ລະສະໄໝຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຂີດໝາຍການເພີ່ມເຕີນ ແລະຂະຫຍາຍຕົວໃໝ່ບາດກ້າວໜຶ່ງ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນການກຳນົດທິດກ່ຽວກັບການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່, ບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງ ແລະການກຳນົດທິດກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ. ຫວຽດນາມຍາມໃດກໍ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ແລະການແກ້ໄຂການພົວພັນກັບປະເທດໃຫຍ່ຢ່າງກົມກຽວ. ໃນຊຸມປີມໍ່ໆຜ່ານມານີ້, ເມື່ອຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງສາຍພົວພັນກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ແລະອົງການສາກົນໃຫຍ່ໃນໂລກ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກໍ່ໄດ້ກຳນົດທິດອອກມາຄືດັ່ງນີ້: “ນຳເອົາການພົວພັນສາກົນທີ່ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນແລ້ວນັ້ນເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ໝັ້ນຄົງ, ໜັກແໜ້ນ”(2), ການຊຸກຍູ້ ແລະກໍ່ສ້າງຂອບການພົວພັນທີ່ໝັ້ນຄົງກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ຍາມໃດກໍ່ໄດ້ຖືວ່າເປັນທິດບຸລິມະສິດໃນການປະຕິບັດທິດທາງນີ້. ຕໍ່ກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງ, ພ້ອມກັນກັບວິວັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທີເຂົ້າເຖິງບັນຫາຄວາມສະຫງົບຕາມທິດ ເນັ້ນເຖິງລັກສະນະຂຶ້ນຕໍ່ກັນລະຫວ່າງ ຄວາມສະຫງົບຂອງຫວຽດນາມ ແລະຄວາມສະຫງົບຂອງບັນດາປະເທດອື່ນ ໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ແລະ ອາຊີ - ປາຊີຟິກ, ຫວຽດນາມໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າ ກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງສາຍພົວພັນມິດຕະພາບ ແລະການຮ່ວມມື ກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງໃນພາກພື້ນ. ຕາມນັ້ນ, ຫວຽດນາມກໍ່ນັບມື້ນັບໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ ທີ່ຕັ້ງແລະບົດບາດຂອງອາຊຽນ ໃນການຕ່າງປະເທດ.
ພິເສດແມ່ນ, ໃນຕະຫຼອດໄລຍະເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດແນວທາງປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ນັບມື້ນັບຄົບຖ້ວນ ແລະເລິກເຊິ່ງ ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VIII ຂອງພັກ (ປີ 1996) ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພັກໄດ້ເຕື້ອງເຖິງແຜນນະໂຍບາຍເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນ: “ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດເປີດປະຕູ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບພາກພື້ນ ແລະໂລກ”. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX (ປີ 2001) ຢືນຢັນ: “ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນ ແລະພາກພື້ນ ຕາມຈິດໃຈເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງພາຍໃນຢ່າງສຸດຂີດ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການຮ່ວມມືສາກົນ”. ທັດສະນະກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນ ຕໍ່ຈາກນັ້ນໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງລະອຽດໃນ ມະຕິສະບັບທີ 07-NQ/TW ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກສະໄໝທີ IX (ປີ 2001). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X (ປີ 2006) ໄດ້ຂະຫຍາຍຕື່ມອີກ: “ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືສາກົນໃນຂົງເຂດອື່ນອີກ”. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI (ປີ 2011) ຂີດໝາຍບາດກ້າວຫັນປ່ຽນອັນພື້ນຖານໃນຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ດ້ວຍການກຳນົດ: “... ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ”.
ຄູ່ຄຽງກັນກັບວິວັດການຂະຫຍາຍຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ຫວຽດນາມກໍ່ເຫັນແຈ້ງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ຕ້ອງແກ້ໄຂສາຍພົວພັນຕ່າງໆ ເຊັ່ນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ກັບການຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ສົມທົບກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດ ກັບກຳລັງແຮງຍຸກສະໄໝ ໃຫ້ໄດ້ຢ່າງເໝາະສົນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VII (ປີ 1991) ຢືນຢັນ: “ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່ຍິ່ງຕ້ອງໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການໝູນໃຊ້ບົດຮຽນກ່ຽວກັບການສົມທົບກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດ ກັບກຳລັງແຮງຍຸກສະໄໝ, ກຳລັງແຮງໃນປະເທດກັບກຳລັງແຮງສາກົນ, ປັດໃຈມູນເຊື້ອກັບປັດໃຈທັນສະໄໝ ເພື່ອຮັບໃຊ້ພາລະກິດການສ້າງສາ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ”(3) ແລະ “ເປີດກວ້າງແລະຫັນການພົວພັນເສດຖະກິດກັບຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ບົນຫຼັກການຮັບປະກັນຮັກສາເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ສະເໝີພາບ ແລະຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ, ດຶງດູດບັນດາແຫຼ່ງກຳລັງພາຍນອກ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍທ່າດີ ແລະບັນດາແຫຼ່ງກຳລັງພາຍໃນປະເທດຢ່າງແຂງແຮງ...”. ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 3 ສະໄໝທີ VII (ປີ 1992) ກໍ່ກຳນົດບັນດາທິດນຳໃນການແກ້ໄຂບັນຫາສາກົນ ເຊິ່ງໃນນັ້ນມີທິດນຳໜຶ່ງຄື ຮັບປະກັນຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ສ້າງຕົນໃຫ້ເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງ, ຍູ້ແຮງການຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VIII (ປີ 1996) ຊີ້ແຈ້ງວ່າ: “ເປີດກວ້າການພົວພັນສາກົນຕ້ອງບົນພື້ນຖານຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ສະເໝີພາບ ແລະຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ, ຮັກສາ ເສີມຂະຫຍາຍສີສັນວັດທະນະທຳ ແລະບັນດາມູນເຊື້ອອັນດີງາມຂອງຊາດ”(4). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX ໄດ້ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງຕື່ມອີກກ່ຽວກັບສາຍພົວພັນລະຫວ່າງຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນ: “ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບໂລກ ແລະພາກພື້ນ ຕາມຈິດໃຈເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງພາຍໃນຢ່າງສຸດຂີດ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການຮ່ວມມືສາກົນ, ຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ, ຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ, ຮັກສາສີສັນວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ”(5).
ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກໍ່ໄດ້ຖອດຖອນບົດຮຽນກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງພາຍໃນ ເພື່ອຮັບປະກັນເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນຢ່າງສຳເລັດຜົນ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ໄດ້ຍອມຮັບວ່າ ພັກມີບາງຂໍ້ຂາດຕົກບົກພ່ອງ ຈຸດອ່ອນໃນຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຖອດຖອນບົດຮຽນ: “ກຳລັງພາຍໃນໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີຈຶ່ງຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້ນຕົນເອງທາງດ້ານເສດຖະກິດໄດ້ ແລະ ປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດເຂົ້າກັບສາກົນສຳເລັດຜົນໄດ້”(6).
ຮອດກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຢືນຢັນວ່າ ການພົວພັນລະຫວ່າງຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາສາຍພົວພັນໂຫຍ່ ທີ່ຄວນເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເພື່ອຈັດການ ແລະແກ້ໄຂໃຫ້ໄດ້ດີ. ມະຕິສະບັບທີ 22-NQ/TW, ອອກວັນທີ 10 ເມສາ 2013, ຂອງກົນການເມືອງສູນກາງພັກ ວ່າດ້ວຍການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ກໍ່ໄດ້ເນັ້ນເຖິງທັດສະນະຊີ້ນຳ: “ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ບົນພື້ນຖານຢຶດໝັ້ນແນວທາງການຕ່າງປະເທດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດ, ເພື່ອສັນຕິພາບ ການຮ່ວມມື ແລະການພັດທະນາ, ນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດເປີດກວ້າງ, ຫັນການພົວພັນສາກົນເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ; ...”.
ເພື່ອເຊື່ອມໂຍງສາກົນໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ, ຫວຽດນາມໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕ່າງໆ ທີ່ສຳຄັນໃນການຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການທູດຮອບດ້ານ. ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 3 ສະໄໝທີ VII ກຳນົດເນື້ອໃນຕົ້ນຕໍຂອງການທູດຮອບດ້ານ ນັ້ນຄື ດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວການຕ່າງປະເທດໃນບັນດາຂົງເຂດ ການເມືອງ ເສດຖະກິດ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ. ຮອດກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI, ການທູດຮອບດ້ານແມ່ນການທູດທີ່ເປັນເອກະພາບພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດ ແນໃສ່ລະດົມໄດ້ທຸກກຳລັງ ທຸກເຫຼົ່າທັບ ທຸກຊ່ອງສາຍການຕ່າງປະເທດ; ໝູນໃຊ້ທຸກຮູບການ ທຸກເຄື່ອງມືການຕ່າງປະເທດ; ຜັນຂະຫຍາຍໃນຫຼາຍຂົງເຂດ ຫຼານພື້ນທີ່ ແລະຫຼາຍທິດເຖິງເປົ້າໝາຍຕ່າງໆ, ແນໃສ່ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ, ປະຕິບັດຈຸດໝາຍການຕ່າງປະເທດຂອງພັກ ແລະລັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ການທູດນີ້ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງບົນພື້ນຖານສາຍການຕ່າງປະເທດຕົ້ນຕໍສາມສາຍຄື ການຕ່າງປະເທດຂອງພັກ ການຕ່າງປະເທດຂອງລັດ ແລະ ການຕ່າງປະເທດປະຊາຊົນ, ຜັນຂະຫຍາຍເສົາຄ້ຳການທູດທັງສາມຢ່າງຄົບຊຸດຄື ການທູດການເມືອງ ການທູດເສດຖະກິດ ແລະການທູດວັດທະນະທຳ, ພ້ອມກັບວຽກງານຕໍ່ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແລະ ປົກປ້ອງພົນລະເມືອງ.
ບາງຜົນສຳເລັດ, ຂໍ້ຈຳກັດ ແລະ ບົດຮຽນໃນການຜັນຂະຫຍາຍແນວທາງກາງຕ່າງປະເທດ
ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕ່າງໆໃນຈິນຕະນາການການຕ່າງປະເທດທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້ ເປັນພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນເພື່ອໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກໍ່ສ້າງ ແລະຈັດຕັ້ງຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ໃນເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຫວຽດນາມຈຶ່ງໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕ່າງໆໃນການຕ່າງປະເທດ.
ທີໜຶ່ງ, ຫວຽດນາມໄດ້ມ້າງການເກືອດຫ້າມ ປິດລ້ອມເສດຖະກິດຂອງສັດຕູ, ໄດ້ສ້າງຕັ້ງແລະຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດ; ເປີດປະຕູປະເທດ ແລະເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບພາກພື້ນແລະໂລກ ຢ່າງສຳເລັດຜົນ; ມີການພົວພັນເປັນປົກກະຕິກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່ທັງໝົດ ແລະກັບເກືອບໝົດທຸກປະເທດໃນໂລກ; ກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງອາຊຽນ ແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນເກືອບໝົດທຸກອົງການສາກົນທີ່ສຳຄັນ; ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ໄດ້ດຳລົງພາລະບົດບາດກຳມະການບໍ່ປະຈຳການ ຂອງຄະນະມົນຕີປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ ແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດສະໄໝ ປີ 2008 – 2009 ຢ່າງສຳເລັດຜົນ; ປັບປຸງທີ່ຕັ້ງຂອງຕົນໃນນະໂຍບາຍພາກພື້ນຂອງບັນດາຄູ່ຮ່ວມຂອງຫວຽດນາມ.
ທີສອງ, ຫວຽດນາມໄດ້ປັບປຸງ ແລະເພີ່ມທະວີການພົວພັນກັບບັນດາເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງ; ຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕ ເອກະພາບ ແລະ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນໄວ້ໄດ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ. ການພົວພັນສາມັກຄີມິດຕະພາບພິເສດ ລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະລາວ ສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວ, ນັບມື້ນັບເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ພິເສດແມ່ນການພົວພັນຮ່ວມມືເສດຖະກິດ ການຄ້າ ແລະການລົງທຶນ. ການພົວພັນຫວຽດນາມ - ກຳປູເຈຍ ກໍ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະຂະຫຍາຍຕົວໃນທຸກດ້ານ. ການພົວພັນກັບຈີນມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວຫຼາຍຢ່າງ ນັບແຕ່ເມື່ອການພົວພັນສອງປະເທດເປັນປົກກະຕິຄືນໃໝ່; ຈີນກາຍເປັນຄູ່ຮ່ວມການຄ້າທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງຫວຽດນາມ; ສອງປະເທດໄດ້ແບ່ງເຂດຊາຍແດນ ປັກຫຼັກໝາຍຊາຍແດນສຳເລັດ ໃນພື້ນທີ່ຊາຍແດນທັງໝົດ; ໄດ້ໃຫ້ສັດຕະຍະບັນສັນຍາວ່າດ້ວຍການແບ່ງເຂດ ແລະ ສັນຍາວ່າດ້ວຍການຮ່ວມມືດ້ານການປະມົງຢູ່ອ່າວບັກໂບ້ (Gulf of Tonkin); ໄດ້ສ້າງຕັ້ງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມຍຸດທະສາດຮອບດ້ານ. ໃນສະພາບການທີ່ຈີນຝ່າຍດຽວໄດ້ກໍ່ຄວາມເຄັ່ງຕຶງ ສັບສົນຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ, ຫວຽດນາມໄດ້ຕັ້ງໝັ້ນປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕ ສິດອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ສິດອຳນາດຕັດສິນຄະດີຂອງຕົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເຊີດຊູຄັນທຸງສັນຕິພາບ ແລະຍຸດຕິທຳ, ວາງແຜນນະໂຍບາຍແກ້ໄຂການພິພາດດ້ວຍສັນຕິວິທີ ບົນພື້ນຖານກົດໝາຍສາກົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ອະນຸສັນຍາສະຫະປະຊາຊາດວ່າດ້ວຍກົດໝາຍທະເລ ປີ 1982; ຕັ້ງໝັ້ນເຄົາລົບນັບຖືຂໍ້ຕົກລົງລະຫວ່າງອາຊຽນ ແລະ ຈີນ ກ່ຽວກັບວິທີການປະພຶດ ຂອງບັນດາຝ່າຍຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ (DOC), ຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມພ້ອມກັນກັບບັນດາປະເທດທີ່ກ່ຽວ ໃນການສ້າງປະມວນຂໍ້ກຳນົດການປະພຶດຂອງບັນດາຝ່າຍຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ (COC) ໃຫ້ມີຄວາມສັກສິດຢ່າງແທ້ຈິງ ໃນການຄຸ້ມຄອງການພິພາດ ແລະ ກີດກັ້ນບໍ່ໃຫ້ເກີດການປະທະກັນ ຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກ; ຕັ້ງໝັ້ນການກໍ່ສ້າງບັນດາຂໍ້ຕົກລົງສອງຝ່າຍ ລະຫວ່າງຫວຽດນາມແລະຈີນ ເພື່ອຄູ້ມຄອງແລະແກ້ໄຂການພິພາດໃນທະເລ. ພິເສດ, ໃນເມື່ອຈີນຕິດຕັ້ງຮ້ານຂຸດເຈາະນ້ຳມັນໄຮ່ຢາງ 981 ຢ່າງຜິດກົດໝາຍໃນເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ແລະເຂດໄຫຼ່ທະວີບຂອງຫວຽດນາມ, ຫວຽດນາມໄດ້ຕໍ່ສູ້ປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕໃນເຂດທະເລ ໝູ່ເກາະຂອງຕົນຢ່າງເດັດດ່ຽວ, ຄຽງຄູ່ກັບຄວາມມານະພະຍາຍາມສູງສຸດ ແລະຕັ້ງໝັ້ນນຳໃຊ້ມາດຕະການການທູດ ແລະການໂຄສະນາຕ່າງປະເທດ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບຈີນ ແນໃສ່ຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕໃນເຂດທະເລ ໝູ່ເພາະຂອງຕົນໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ ສະຖຽນລະພາບ ທີ່ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ.
ທີສາມ, ຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງການພົວພັນຄືນໃໝ່ ທີ່ເປັນປົກກະຕິ ຍາວນານກັບບັນດາປະເທດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດາປະເທດໃຫຍ່ ແລະ ນັບມື້ນັບນຳເອົາການພົວພັນເຫຼົ່ານັ້ນເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ. ມາຮອດດຽວນີ້, ຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມຍຸດທະສາດກັບ 15 ປະເທດ, ການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມຮອບດ້ານກັບ 11 ປະເທດ. ການພົວພັນຂອງຫວຽດນາມກັບບັນດາປະເທດໃຫຍ່, ຄືສະຫະລັດອາເມຣິກາ ຍີ່ປູ່ນ ອິນເດຍ ອັງກິດ ເຍລະມັນ ຝຣັ່ງ... ລ້ວນແຕ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວວາ. ໃນການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້, ຄຽງຄູ່ກັບການພົວພັນເສດຖະກິດ, ການພົວພັນໃນບັນດາຂົງເຂດອື່ນ ຄືວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ການສຶກສາ ສາທາລະນະສຸກ ວັດທະນາທຳ ຄວາມສະຫງົບ ການທະຫານ… ກໍ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງເປັນແຕ່ລະກ້າວ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຕາມຈິດໃຈການຮ່ວມມືໄປຄຽງຄູ່ກັບຕໍ່ສູ້, ຫວຽດນາມເດັດດ່ຽວຕໍ່ສູ້ຕ້ານກົນອຸບາຍ ແລະການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງບັນດາອິດທິກຳລັງທີ່ຊ່ອນຕົວພາຍໃຕ້ປ້າຍ “ປະຊາທິປະໄຕ, ສິດທິມະນຸດ, ເສລີພາບໃນການເຊື່ອຖືສາດສະໜາ” ເພື່ອແຊກແຊງເຂົ້າວຽກງານພາຍໃນຂອງຫວຽດນາມ.
ທີສີ່, ການທີ່ຫວຽດນາມເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ ແລະພາກພື້ນນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ, ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນນັ້ນ ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີການຫັນປ່ຽນໃຫຍ່ຫຼາຍຢ່າງໃນຈິນຕະນາການຂອງອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນຕ່າງໆ ຂອງວິສາຫະກິດ ແລະສັງຄົມ; ເປີດກວ້າງຕະຫຼາດໄດ້ກວ້າງພໍຄວນ, ຍາດແຍ່ງດຶງດູດເງິນລົງທຶນ ພູມປັນຍາໃໝ່ ເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ ແລະບັນດາແຫຼ່ງພະລັງທີ່ສຳຄັນອື່ນ ໄດ້ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ, ປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ແລະ ການຍົກຍ້າຍໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ ຕາມທິດທັນສະໄໝ; ຂະຫຍາຍຫຼາຍຂະແໜງການ ຫຼາຍວິສາຫະກິດ ແລະຜະລິດຕະພັນຫຼາຍປະເພດ ທີ່ມີຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງ, ຮັບໃຊ້ເປັນຢ່າງດີໃຫ້ແກ່ຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ສ້າງແລະປັບປຸງທີ່ຕັ້ງຂອງຕົນໃນການແບ່ງງານສາກົນ. ຫວຽດນາມໄດ້ກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງອົງການການຄ້າໂລກ (WTO) ແລະພວມເຂົ້າຮ່ວມການເຈລະຈາເພື່ອກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງສັນຍາຄູ່ຮ່ວມເສດຖະກິດຍຸດທະສາດຂ້າມປາຊີຟິກ (TPP).
ຫວຽດນາມໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນເກືອບທັງໝົດທຸກອົງການຈັດຕັ້ງຢູ່ພາກພື້ນ ແລະອົງການສາກົນທີ່ສຳຄັນ, ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືດ້ານການເມືອງ ການປ້ອງກັນປະເທດ ການປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ແລະຂົງເຂດອື່ນ ຢູ່ໃນບັນດາກົນໄກເຫຼົ່ານັ້ນ. ການທີ່ຫວຽດນາມເພີ່ມທະວີການເຂົ້າຮ່ວມໃນບັນດາເວທີປາໄສພະຫຸພາຄີນັ້ນ ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເປັນແຕ່ລະກ້າວ ຮູບພາບຂອງປະເທດຫວຽດນາມທີ່ຕັ້ງໜ້າ ແລະມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນວົງຄະນາຍາດພາກພື້ນ ແລະສາກົນ, ເປັນການເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງວົງຄະນາຍາດສາກົນ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ປະຊາຊົນແລະດິນແດນຫວຽດນາມ.
ຄຽງຂ້າງບັນດາຜົນສຳເລັດເທິງນີ້, ຂະບວນວິວັດການຜັນຂະຫຍາຍແນວທາງການຕ່າງປະເທດ ກໍ່ບໍ່ອາດຫຼີກລ່ຽງຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງ ຊຶ່ງໃນຕໍ່ໜ້າຕ້ອງແກ້ໄຂໃຫ້ຈົນໄດ້ ນັ້ນຄື:
ໜຶ່ງ, ສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດ ຍັງບໍ່ທັນໝັ້ນຄົງໜັກແໜ້ນແທ້ເທື່ອ. ການພົວພັນກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດາຄູ່ຮ່ວມທີ່ສຳຄັນ, ຍັງບໍ່ທັນເປັນປົກກະຕິ ຍາວນານຢ່າງແທ້ຈິງ. ຍັງມີສິ່ງກີດຂວາງຫຼາຍຢ່າງ ໃນການພັດທະນາການພົວພັນລະຫວ່າງຫວຽດນາມກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມທີ່ສຳຄັນ.
ສອງ, ປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວການຕ່າງປະເທດໃນບາງຄັ້ງບາງຄາວ ບາງບ່ອນບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມປະສົງ; ການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດຜົນຂອງການເຈລະຈາ ຂໍ້ຕົກລົງ ຍັງບໍ່ທັນການ; ການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາຂັ້ນ ບັນດາຂະແໜງການ ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າແກັບເຂົ້າເກຍກັນ ບໍ່ຄົບຊຸດ.
ສາມ, ແນວທາງ, ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກກ່ຽວກັບການຕ່າງປະເທດ ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການເຊື່ອມຊືມຢ່າງຄົບຖ້ວນເຖິງຖອງໃນຂັ້ນຕ່າງໆ ຂະແໜງການຕ່າງໆ, ການຫັນແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍນັ້ນເປັນລະອຽດ ເປັນນິຕິກຳກໍ່ດຳເນີນຢ່າງຊັກຊ້າ. ຫວຽດນາມຍັງບໍ່ທັນຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບໂອກາດໃໝ່ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນເປັນເຈົ້າການສວຍໃຊ້ບັນດາໂອກາດໃໝ່ທີ່ສະດວກດີ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນແຈ້ງສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່ທີ່ຫາກໍ່ປະກົດຂຶ້ນ ເພື່ອເປັນເຈົ້າການຮັບມືກັບມັນ.
ສີ່, ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ ຍັງບໍ່ທັນເຊື່ອມຕິດແໜ້ນແຟ້ນກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຍົກສູງປະສິດທິຜົນ, ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ການປົກປັກຮັກສາຄວາມສະຫງົບດ້ານການເມືອງ ແລະຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ ຄວາມປອດໄພສັງຄົມ, ການຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍສີສັນວັດທະນະທຳຂອງຊາດ. ຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ດຳເນີນຢ່າງຄົບຊຸດ ກັບວິວັດການເພີ່ມທະວີການຮ່ວມສຳພັນກັນລະຫວ່າງບັນດາເຂດ ພາກໃນທົ່ວປະເທດ; ກົນໄກຊີ້ນຳ ຈັດການຄວບຄຸມ ຕິດຕາມກວດກາ ແລະປະສານສົມທົບຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ຈາກສູນກາງຮອດທ້ອງຖິ່ນ, ລະຫວ່າງບັນດາຄະນະ ບັນດາຂະແໜງການ, ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດສິ່ງຄົງຄ້າງຫຼາຍຢ່າງ. ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນທາງດ້ານການປ້ອງກັນປະເທດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ ແລະບາງຂົງເຂດອື່ນ ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ຍັງບໍ່ທັນຕິດແໜ້ນກັບການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດໂລກ ແລະ ສ້າງກຳລັງຊຸກດັນອັນຕັ້ງໜ້າໃຫ້ແກ່ຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ. ໃນຫຼາຍກໍລະນີ, ຫວຽດນາມຍັງຖືກຕົກເຂົ້າໃນທ່າຮັບ.
ຂໍ້ຈຳກັດຕ່າງໆເທິງນີ້ໄດ້ຊີ້ແນະໃຫ້ເຫັນແຈ້ງກວ່າອີກກ່ຽວກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຄວາມຮັບຮູ້ ແລະການກະທຳໃນຂົງເຂດການຕ່າງປະເທດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນບັນຫາຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຕ້ອງມີຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມມີ່ໃຫຍ່ຫຼວງກວ່າອີກ ໃນຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ ຂອງປະເທດຊາດ. ໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ, ສາມພາກສ່ວນປະກອບອັນສຳຄັນຂອງຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແຫ່ງປະເທດຊາດ - ຄືການພັດທະນາ, ຄວາມສະຫງົບ ແລະ ບົດບາດທີ່ຕັ້ງສາກົນ - ສືບຕໍ່ມີການຜັນປ່ຽນທີ່ສຳຄັນ ທາງດ້ານເນື້ອໃນ, ຮູບການສະແດງອອກ ກໍ່ຄືສາຍພົວພັນລະຫວ່າງພວກມັນນຳກັນ. ໃນເມື່ອການປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແຫ່ງປະເທດຊາດ ແມ່ນໜ້າທີ່ຂອງທົ່ວລະບົບການເມືອງ, ແມ່ນພາລະກິດຂອງປວງຊົນທັງຊາດ, ນັບທັງຊາວຫວຽດນາມທີ່ກຳລັງດຳລົງຊີວິດ ອອກແຮງງານ ຮ່ຳຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ດັ່ງນັ້ນຕ້ອງຖືວ່າ ຄວາມເປັນເອກະພາບກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແຫ່ງປະເທດຊາດ ໃນການຕ່າງປະເທດ ແລະ ການຮັບປະກັນການນຳພາເປັນເອກະພາບຂອງພັກ, ການຄຸ້ມຄອງລວມສູນຂອງລັດຕໍ່ວິວັດການປະຕິບັດຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແຫ່ງປະເທດຊາດ ແມ່ນຄວາມຈຳເປັນຮີບດ່ວນທີ່ສຸດ.
ທີສອງ, ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດ, ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ ແລະຊອກຫາແບບວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດ ເພື່ອປະສານສົມທົບກຳລັງແຮງທັງສອງນັ້ນໃນສະພາບການໃໝ່. ປະສາສົມທົບກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ກັບກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ ແມ່ນບົດຮຽນທີ່ສອດຮ້ອຍຕະຫຼອດຂະບວນວິວັດການຕໍ່ສູ້ປະຕິວັດຂອງຊາດຫວຽດນາມ. ເພື່ອໝູນໃຊ້ບົດຮຽນນີ້ໃນສະໄໝເຊື່ອມໂຍງສາກົນໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ, ຄວມສືບຕໍ່ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງເນື້ອໃນຂອງກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດ ແລະຮັບຮູ້ເປັນເອກະພາບກ່ຽວກັບກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດໃນດ້ານຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການເມືອງ ເສດຖະກິດ ວັດທະນະທຳ ຄວາງສະຫງົບ ການປ້ອງກັນຊາດ... ແລະບັນດາວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງດັ່ງກ່າວໃນສະພາບການໃໝ່. ຕໍ່ກັບກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ກໍ່ຄວນທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ ແລະຮັບຮູ້ເປັນເອກະພາບກ່ຽວກັບບັນດາແນວໂນ້ມ ທ່າອຽງໃຫຍ່ຂອງໂລກ ແລະພາກພື້ນ; ໂອກາດ ແລະສິ່ງທ້າທາຍຊຶ່ງບັນດາແນວໂນ້ມ ທ່າງອຽງນັ້ນວາງອອກມາຕໍ່ກັບຊາດຫວຽດນາມ. ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ກໍ່ຕ້ອງຊອກຫາໃຫ້ໄດ້ວິທີປະສານສົມທົບກຳລັງແຮງສອງປະເພດນີ້ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບການຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາຂອງສະພາບການໃນປະເທດ ແລະໃນໂລກ.
ທີສາມ, ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງກ່ຽວກັບການປະຕິບັດບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ “ຫັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ” ແລະ “ນຳເອົາການພົວພັນຕ່າງໆເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ”. ກຳນົດແຈ້ງວ່າ ການ “ຫັນການພົວພັນເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ” ນັ້ນມັນເປັນແນວໃດ ໃນສະພາບທີ່ຫວຽດນາມໄດ້ມີການພົວພັນກັບເກືອບໝົດທຸກປະເທດ ແລະອານາເຂດ, ການພົວພັນຂອງຫວຽດນາມໄດ້ເປີດກວ້າງອອກໃນທຸກຂົງເຂດ ຜ່ານຊ່ອງສາຍການຕ່າງປະເທດທຸກຊ່ອງ. ດ້ານອື່ນ, ຄວນຮັບຮູ້ຄືແນວໃດກ່ຽວກັບການ “ນຳເອົາການພົວພັນຕ່າງໆເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ” ໃນວິວັດການຊຸກຍູ້ການພົວພັນຂອງຫວຽດນາມກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມ. “ຫັນການພົວພັນເປັນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ” ແຕ່ຕ້ອງຫຼີກລ່ຽງການເຮັບແບບກະແຈກກະຈ່າຍ ແລະ “ນຳເອົາການພົວພັນຕ່າງໆເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ” ຕ້ອງຖືກຕາມຈຸດໜັກ ໃຈກາງໃນການຕ່າງປະເທດທັງໝົດ.
ທີສີ່, ແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ກັບຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ ສືບຕໍ່ເປັນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຈຳເປັນໜຶ່ງ ໃນສະພາບການສາກົນ ແລະພາກພື້ນມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງ. ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຊ່ວຍໃຫ້ປະເທດຊາດມີສິດເຂົ້າຮ່ວມການຕັດສິນບັນຫາຕ່າງໆທີ່ພົ້ນອອກຈາກຊາຍແດນແຫ່ງຊາດ ແລະມີຄວາມສາມາດນຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງພາຍນອກໄດ້ນັບມື້ນັບຫຼາຍ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາຂອງຊາດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ປະເທດຊາດກໍ່ຕ້ອງຍອມຮັບຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍ ມາດຕະຖານລວມໃນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ພາກພຶດຕິກຳໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ໃນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແມ່ນເງື່ອນໄຂຕັດສິນເບື້ອງຕົ້ນເພື່ອຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ປະກອບສ່ວນຮັບປະກັນໃຫ້ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນໄດ້ດຳເນີນໄປຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ຂາດຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງວົງຄະນາຍາດສາກົນ ຫຼືອາດຈະກາຍເປັນ “ເຄື່ອງມື” ຂອງບັນດາອິດທິກຳລັງເສດຖະກິດ ການເມືອງສາກົນໃນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຫວຽດນາມຕ້ອງຍົກສູງກຳລັງແຮງສັງລວມແຫ່ງຊາດ, ໃນທຸກດ້ານ ເສດຖະກິດ ການເມືອງ ຄວາມສະຫງົບ ການປ້ອງກັນປະເທດ ແລະ ວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມ. ນີ້ແມ່ນປັດໃຈຕັດສິນໃນການຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດຢ່າງໝັ້ນຄົງ ໃນສະພາບເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ. ດັ່ງນັ້ນ, “ຕຳລາຄຳ” ໃຫ້ແກ່ການແກ້ໄຂຄວາມຕ້ອງການຄູ່, ຄືເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ແລະ ຮັກສາຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຕ້ອງໄດ້ຄົ້ນຄວ້າຊອກຫາຕໍ່ໄປ.
ທີຫ້າ, ການກໍ່ສ້າງກົນໄກຄຸ້ມຄອງເປັນເອກະພາບຕໍ່ການຕ່າງປະເທດ ແລະຍົກສູງຄວາມສາມາດຂອງພະນັກງານການຕ່າງປະເທດ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາການຕ່າງປະເທດທີ່ນັບມື້ນັບສັບສົນ ຫຼາຍຂະແໜງ ຫຼາຍຊັ້ນຂັ້ນນັ້ນ ເປັນໜ້າທີ່ທີ່ຈຳເປັນທີ່ສຸດ. ການທູດຮອບດ້ານ ຍິ່ງຕ້ອງການກົນໄກຄຸ້ມຄອງທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ແລະຖັນແຖວພະນັກງານທີ່ມີຄວາມສາມາດ.
ໃນສະພາບການໂລກ ແລະພາກພື້ນສືບຕໍ່ຜັນປ່ຽນຢ່າງສັບສົນທີ່ສຸດ, ແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຈຳເປັນຕ້ອງສຳເລັດຈຸດໝາຍ ເຮັດໃຫ້ຫວຽດນາມກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳຕາມທິດທັນສະໄໝໂດຍໄວ ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຕ້ອງປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕ ເອກະພາບ ແລະຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງປະເທດຊາດ, ການຕ່າງປະເທດຫວຽດນາມຢືນຕໍ່ໜ້າບັນດາໜ້າທີ່ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າແຕ່ກ່ອນ. ໜ້າທີ່ອັນສຳຄັນນັ້ນ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານເຮັດວຽກງານການຕ່າງປະເທດທີ່ຢູ່ໃນທຸກຂັ້ນ ທຸກຂະແໜງ ຕ້ອງຮີບປະກອບສ້າງໃຫ້ຕົນມີຈິນຕະນາການໃໝ່ ຄວາມສາມາດໃໝ່, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຕ້ອງມານະພະຍາຍາມກວ່າອີກ ໃນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າວິວັດການສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບໂລກ ກ່ຽວກັບແນວທາງນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າວິວັດການຜັນຂະຫຍາຍແນວທາງ ນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດ, ນຳເອົາພາລະກິດການຕ່າງປະເທດຂອງພັກ ແລະຂອງຊາດຫວຽດນາມຂຶ້ນສູ່ຍອດສູງໃໝ່./.
ຂຽນໂດຍ: ຟ້າມບິ່ງມິງ
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ,
ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການຕ່າງປະເທດ
* ບົດທີ່ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ - ສະບັບທີ 862 (ເດືອນສິງຫາ 2014)
(1) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XI, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 236.
(2) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ X, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2006, ໜ້າ 112.
(3) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VII, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍຊື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1991, ໜ້າ 88.
(4) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VIII, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1996, ໜ້າ 74.
(5) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ IX, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2001, ໜ້າ 120.
(6) ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ: ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ X …, ໜ້າ 179.
