ບົດຮຽນກ່ຽວກັບການຊີ້ນຳຍຸດທະສາດຂອງພັກ ໃນການຕໍ່ສູ້ປົດປ່ອຍພາກໃຕ້ ໂຮມປະເທດຊາດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ
ວ.ກ.ອອນໄລ - ປີ 1975, ບັ້ນຮົບໂຮ່ຈີມິນອັນເປັນປະຫວັດສາດ ໄດ້ສຳເລັດສິ້ນສຸດຢ່າງມີໄຊການຕໍ່ສູ້ຕ້ານອາເມລິກາ ເພື່ອກູ້ຊາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງປະຊາຊົນເຮົາ, ປົດປ່ອຍພາກໃຕ້ ໂຮມປະເທດຊາດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ. ໄຊຊະນະດັ່ງກ່າວນັ້ນ ໄດ້ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າປະຫວັດສາດອັນຮຸ່ງເຮືອງເຫຼືອງເຫຼື້ອມທີ່ສຸດ ຂອງຊາດເຮົາ. ສັງເກດຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບໄລຍະການຕໍ່ສູ້ປະຕິວັດນີ້ ມີສາເຫດໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດ ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເປັນບົດຮຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດໄດ້ຖອດຖອນອອກມາ ນັ້ນຄືການຊີ້ນຳຍຸດທະສາດອັນສ່ອງໃສຂອງພັກເຮົາ.
ສະຫາຍເລຫືວດຶກ, ພົນໂທ ດຣ. ກຳມະການສູນກາງພັກ, ລັດຖະມົນຕີຊ່ວຍວ່າການກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດ
ຮັບຮູ້ເຫັນແຈ້ງສັດຕູໂດຍໄວ ແລະ ຕີລາຄາສັດຕູຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ວາງແຜນນະໂຍບາຍ ແນວທາງອອກມາສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະຈຸດເວລາປະຫວັດສາດ, ນຳພາການຕີເອົາຊະນະສັດຕູເປັນແຕ່ລະກ້າວ, ກ້າວຂຶ້ນຍາດເອົາໄຊຊະນະສົມບູນ
ກ່ອນເມື່ອສັນຍາເຊີແນວກ່ຽວກັບການຢຸດຕິສົງຄາມ ແລະ ສ້າງສັນຕິພາບຄືນໃໝ່ຢູ່ອິນດູຈີນໄດ້ຮັບການລົງນາມ (ເດືອນກໍລະກົດ 1954), ຢູ່ທີ່ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 6 (ແຕ່ວັນທີ 15 ຮອດວັນທີ 18 ກໍລະກົດ 1954) ພັກເຮົາ ແລະ ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ: ຈັກກະພັດອາເມລິກາເປັນອຸປະສັກຕົ້ນຕໍທີ່ກີດຂວາງການສ້າງສັນຕິພາບຄືນໃໝ່ຢູ່ອິນດູຈີນ ແລະ ພວມກາຍເປັນສັດຕູໂດຍກົງຂອງປະຊາຊົນອິນດູຈີນ ແລກ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ. ພາກພຶດຕິກຳໄດ້ສະແດງອອກຖືກຕ້ອງຄືແນວນັ້ນ. ດ້ວຍໃຈດຳອຳມະຫິດ ຢາກຢຶດເອົາອິນດູຈີນເປັນແປ້ນຢັນ ເພື່ອເປີດກວ້າງສົງຄາມຮຸກຮານ, ອາເມລິກາໄດ້ປັດເຂ່ຍຝຣັ່ງອອກຈາກພາກໃຕ້ຫວຽດນາມ ສ້າງຕັ້ງອຳນາດການປົກຄອງ ໂງດິ່ງຢ້ຽມ ທີ່ເປັນລູກແຫຼ້ງຕີນມືຂຶ້ນ. ໂດຍປະຕິບັດນະໂຍບາຍ “ປະນາມໂທດກອມມູນິດ, ດັບສູນກອມມູນິດ”, ອາເມລິກາ-ຢ້ຽມ ໄດ້ປາບປາມຢ່າງປ່າເຖື່ອນຕໍ່ຂະບວນການປະຕິວັດຢູ່ພາກໃຕ້; ແຕ່ເດືອນກໍລະກົດ 1955 ຮອດເດືອນກຸມພາ 1956, ພວກມັນໄດ້ສັງຫານ ຄຸມຂັງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກຂອງເຮົາ 93.362 ຄົນ. ກາງປີ 1956, ພວກມັນອອກຖະແຫຼງການປະຕິເສດການເຈລະຈາເລືອກຕັ້ງທົ່ວປະເທດ ຕາມກຳນົດຂອງສັນຍາເຊີແນວ ແລະ ຮ້ອງໂຮໂຄສະການຢ່າງເປີດແປນໃຫ້ “ຖົມແມ່ນ້ຳເບ໊ນຫາຍ” ເພື່ອ “ບຸກຂຶ້ນທາງເໜືອ”. ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຂອງອາເມລິກາໄດ້ເຜີຍໃຫ້ເຫັນແຈ້ງ ໃຈດຳອຳມະຫິດຂອງພວກມັນ ທີ່ຢາກເຮັດໃຫ້ພາກໃຕ້ຫວຽດນາມກາຍເປັນເມືອງຂຶ້ນ ແລະ ຖານທັບທະຫານ ເພື່ອເປີດກວ້າງສົງຄາມຮຸກຮານພາກເໜືອ, ທັບມ້າງຂະບວນການປົດປ່ອຍຊາດເປັນແຕ່ລະກ້າວ ແລະ ກີດກັ້ນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ພາກພື້ນອາຊີອາຄະເນ.
ໂດຍຮັບຮູ້ເຫັນແຈ້ງສັດຕູ, ໃນກອງປະຊຸມສູນກາງຄັ້ງທີ 15 (ປີ 1959), ພັກເຮົາຊີ້ແຈ້ງວ່າ: ອາເມລິກາ-ຢ້ຽມ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນສັດຕູ ຂອງປະຊາຊົນພາກໃຕ້ທີ່ກຳລັງຖືກພວກມັນປົກຄອງເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນສັດຕູຂອງທົ່ວທັງຊາດຫວຽດນາມ, ຂອງປະຊາຊົນພາກເໜືອທີ່ໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍແລ້ວ. ໃນສູນທອນພົດໄຂກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ III ຂອງພັກ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນເວົ້າວ່າ: ມື້ໃດທີ່ຍັງບໍ່ທັນຂັບໄລ່ຈັກກະພັດອາເມລິກາອອກຈາກພາກໃຕ້ປະເທດເຮົາ, ຍັງບໍ່ທັນປົດປ່ອຍພາກໃຕ້ອອກຈາກແອກປົກຄອງອັນປ່າເຖື່ອນຂອງອາເມລິກາ-ຢ້ຽມ ແມ່ນມື້ນັ້ນປະຊາຊົນເຮົາບໍ່ອາດຈະຢູ່ເຢັນເປັນສຸກໄດ້. ຈາກການຮັບຮູ້ເຫັນແຈ້ງສັດຕູ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ກົນອຸບາຍຫຼ່ຽມລາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍອັນພື້ນຖານຂອງພວກມັນ, ພັກເຮົາ ແລະ ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ມີຄວາມສະຫຼາດສ່ອງໃສ ຕີລາຄາຢ່າງຖືກຕ້ອງ ກ່ຽວກັບການທຽບຄຽງກຳລັງ ສັດຕູ - ເຮົາ, ຈາກນັ້ນຈຶ່ງມີແຜນນະໂຍບາຍ ມີການຕັດສິນຕົກລົງທີ່ສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະຈຸດເວລາປະຫວັດສາດ, ຕີເອົາຊະນະສັດຕູເປັນແຕ່ລະກ້າວ, ກ້າວຂຶ້ນຍາດເອົາໄຊຊະນະສົມບູນ.
ປີ 1965, ອາເມລິກາໄດ້ນຳເອົາທະຫານໄຫຼຫຼັ່ງທັ່ງເທເຂົ້າພາກໃຕ້ ແລະ ປະຕິບັດຍຸດທະສາດ ສົງຄາມພາກສ່ວນ, ເວລານັ້ນໃນຄົນຈຳນວນໜຶ່ງປະກົດມີແນວຄິດ “ຢ້ານອາເມລິກາ”, ຂາດຄວາມເຊື່ອໝັ້ນໃນໄຊຊະນະຂອງພາລະກິດການປະຕິວັດ. ຕໍ່ໜ້າສະພາບການດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ພັກເຮົາໄດ້ສັງເກດຢ່າງສະຫຼາດສ່ອງໃສວ່າ: ກອງທະຫານອາເມລິກາເປັນກອງທະຫານທີ່ແຂງແຮງ, ແຕ່ເຂົ້າພາກໃຕ້ບໍ່ແມ່ນໃນທ່າແຮງ, ຫາກໃນທ່າອ່ອນ, ທ່າຮັບ. ຈຸດອ່ອນພື້ນຖານຂອງມັນແມ່ນທາງດ້ານການເມືອງ. ສ່ວນພວກເຮົາ, ເວລານີ້ພວກເຮົາບໍ່ພຽງແຕ່ແຮງທາງດ້ານການເມືອງ ຫາກຍັງແຮງທາງດ້ານການທະຫານອີກ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາຕົກລົງຕັດສິນໃຈຕີອາເມລິກາ ແລະ ເອົາຊະນະອາເມລິກາ. ດັ່ງນັ້ນ, ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 12 (ເດືອນທັນວາ 1965) ໄດ້ວາງໜ້າທີ່ “ລະດົມກຳລັງທົ່ວປະເທດ ເດັດດ່ຽວຕີເອົາຊະນະສົງຄາມຮຸກຮານຂອງອາເມລະກາ ໃນບໍ່ວ່າສະຖານະການໃດໆ”. ຢູ່ພາກໃຕ້, ພັກເຮົາຊີ້ນຳ ເດັດດ່ຽວຮັກສາທ່າຍຸດທະສາດບຸກ ຕີອາເມລິກາ ດັບສູນພວກຫຸ່ນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ທັບມ້າງສອງການຕ່າວໂຈມຕີຍຸດທະສາດລະດູແລ້ງປີ 1965-1966 ແລະ 1966-1967 ຂອງສັດຕູ. ຢູ່ພາກເໜືອ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ກອງທັບແລະປະຊາຊົນເຮົາ ໄດ້ຕີເອົາຊະນະສອງການສົງຄາມທຳລາຍດ້ວຍກອງທັບອາກາດ ຂອງຈັກກະພັດອາເມລິກາ, ພິເສດແມ່ນບັ້ນຮົບ “ດຽນບຽນຝູເທິງອາກາດ” ຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ ຫາຍຟອງ. ເປັນອັນວ່າ, ພາກຕົວຈິງໄດ້ພິສູດຢັ້ງຢືນວ່າ ທັດສະນະຕີລາຄາການທຽບຄຽງກຳລັງຂອງພັກເຮົາແມ່ນຖືກຕ້ອງຊັດເຈນໂດຍສົມບູນ.
ພາຍຫຼັງສັນຍາປາຣີ (ເດືອນມັງກອນ 1973), ອາເມລິກາຖອນທະຫານອອກຈາກພາກໃຕ້ຫວຽດນາມ, ສະຖານະການສະໜາມຮົບ ການທຽບຄຽງກຳລັງລະຫວ່າງເຮົາກັບສັດຕູມີການປ່ຽນແປງໃຫຍ່. ແຕ່ຫາກວ່າ, ຍ້ອນໄດ້ຮັບການຊ່ວຍແຮງຂອງອາເມລິກາ, ພວກທະຫານຫຸ່ນໄດ້ດຳເນີນຢ່າງລຽນຕິດບັນດາບັ້ນຮົບ “ປົກຄຸມຖ້ວມລົ້ນອານາເຂດ”, ບຽດຢຶດຄືນໃໝ່ເຂດປົດປ່ອຍຫຼາຍແຫ່ງຂອງພວກເຮົາ. ຕໍ່ໜ້າສະພາບການດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ພັກໄດ້ອອກມະຕິໝາຍເລກ 21 (ເດືອນກໍລະກົດ 1973) ຊີ້ນຳການປະຕິວັດພາກໃຕ້ໃຫ້ເດັດດ່ຽວຕ່າວໂຈມຕີ, ຮັກສາເຂດປົດປ່ອຍໄວ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ, ສ້າງທ່າ ສ້າງກຳລັງ ສ້າງໂອກາດ ແລະ ກຳໂອກາດ ເພື່ອກ້າວຂຶ້ນຍາດເອົາໄຊຊະນະອັນຕັດສິນ ດ້ວຍການບຸກໂຈມຕີແລະລຸກຮືຂຶ້ນຂະໜາດໃຫຍ່ໃນລະດູບານໃໝ່ປີ 1975 ເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນແມ່ນບັ້ນຮົບທີ່ເປັນກຸນແຈຢູ່ ບວນມາທວດ ແລະ ສິ້ນສຸດດ້ວຍບັ້ນຮົບໂຮ່ຈີມິນ ອັນເປັນປະຫວັດສາດ, ຍາດເອົາໄຊຊະນະສົມບູນ ໃນເວລາບໍ່ເຖິງສອງເດືອນ.
ພັກເຮົາໄດ້ແກ້ໄຂເປັນຢ່າງດີສາຍພົວພັນລະຫວ່າງສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດ ຄືກໍ່ສ້າງພາກເໜືອ ແລະ ຕໍ່ສູ້ປົດປ່ອຍພາກໃຕ້
ໂດຍທັນທີແຕ່ເດືອນກໍລະກົດ 1954, ພັກເຮົາໄດ້ກຳນົດວ່າ ຕ້ອງກໍ່ສ້າງພາກເໜືອເປັນຖານທີ່ໝັ້ນປະຕິວັດ ຂອງທົ່ວທັງປະເທດ. ຢູ່ທີ່ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 7 (ເດືອນມີນາ 1955), ໜ້າທີ່ການປະຕິວັດຂອງສອງພາກໄດ້ຮັບການກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າ, ໃນນັ້ນ ພາກເໜືອມີບົດບາດຕັດສິນທີ່ສຸດຕໍ່ທັງໝົດພາລະກິດປົດປ່ອຍພາກໃຕ້ ໂຮມປະເທດຊາດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ; ພາກໃຕ້ມີບົດບາດຕັດສິນໂດຍກົງ ໃນການໂຄ່ນລົ້ມແອກປົກຄອງຂອງຈັກກະພັດອາເມລິກາ ແລະ ພວກລູກແຫຼ້ງຕີນມື ເພື່ອປົດປ່ອຍພາກໃຕ້, ໂຮມປະເທດຊາດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ, ສຳເລັດການປະຕິວັດຊາດ ປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນ. ເຖິງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ III ຂອງພັກ (ເດືອນກັນຍາ 1960) ກໍ່ໄດ້ສືບຕໍ່ຢັ້ງຢືນ: “ດຳເນີນການປະຕິວັດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ພາກເໜືອ ເປັນໜ້າທີ່ຕັດສິນທີ່ສຸດ ຕໍ່ກັບພາລະກິດການຂະຫຍາຍຕົວຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມທັງໝົດ, ຕໍ່ກັບພາລະກິດການໂຮມປະເທດຊາດເຂົ້າເປັນເອກະພາບ”; “ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດເຮົາຢູ່ພາກໃຕ້ມີໜ້າທີ່ໂຄ່ນລົ້ມໂດຍກົງແອກປົກຄອງຂອງຈັກກະພັດອາເມລິກາ ແລະ ພວກລູກແຫຼ້ງຕີນມືຂອງມັນ ເພື່ອປົດປ່ອຍພາກໃຕ້”(1), ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ປະກອບສ່ວນປົກປັກຮັກສາພາກເໜືອ ແລະ ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ພາກເໜືອກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ. ຄວາມເປັນຈິງໄດ້ພິສູດຢັ້ງຢືນວ່າ ຄວາມສະໜິດຕິດພັນຂອງການປະຕິວັດຢູ່ສອງພາກ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກຳລັງແຮງຂອງທົ່ວທັງປະເທດ. ໃນຂະນະທີ່ພາກເໜືອເຕົ້າໂຮມລວມສູນກຳລັງແຮງທັງໝົດຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມເຂົ້າການສົງຄາມປົກປັກຮັກສາປະເທດແລະກູ້ຊາດ ແລະ ໄດ້ສຳເລັດຢ່າງດີເດັ່ນພາລະໜ້າທີ່ເປັນຖານທີ່ໝັ້ນປະຕິວັດຂອງທົ່ວປະເທດນັ້ນ, ປະຊາຊົນພາກໃຕ້ພາຍໃຕ້ການນຳພາໂດຍກົງຂອງສູນກາງກົມ ໄດ້ສະແດງບົດບາດຕັດສິນໂດຍກົງໃນການໂຄ່ນລົ້ມຈັກກະພັດອາເມລິກາ ແລະ ພວກລູກແຫຼ້ງຕີນມື, ປະຕິບັດຢ່າງປະດິດສ້າງແນວທາງການປະຕິວັດຂອງພັກ, ເດັດດ່ຽວຜ່ານຜ່າການທົດສອບອັນດຸເດືອດຕ່າງໆທຸກຢ່າງ, ປະດິດສ້າງຫຼາຍວິທີການສູ້ຮົບທີ່ມີຜົນສັດສິດເຊັ່ນ ລຸກຮືຂຶ້ນພ້ອມບາດດຽວ, ແນວລ້ອມດັບສູນອາເມລິກາ, ຕີສັດຕູດ້ວຍ “ສອງຂາ, ສາມທິດ, ສາມເຂດ”,... ສົມກຽດເປັນກຳແພງເພັດຂອງປະເທດຊາດ.
ພັກເຮົາຍາມໃດກໍ່ຕັ້ງໝັ້ນໃນທັດສະນະເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ປະຕິບັດແນວທາງການຕ່າງປະເທດອ່ອນໂຍນ, ຍາດແຍ່ງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ສະໜັບສະໜູນຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ
ການຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດ ຕ້ານອາເມລິກາຂອງປະຊາຊົນເຮົາ ສະແດງອອກໃນສະພາບການສາກົນສັບສົນ, ມີທັງຄວາມສະດວກ ແລະ ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກບໍ່ໜ້ອຍ. ສັດຕູຂອງປະຊາຊົນເຮົາພັດເປັນຈັກກະພັດທີ່ມີກຳລັງແຮງດ້ານເສດຖະກິດ ເຕັກນິກ ການທະຫານອັນດັບໜຶ່ງໃນໂລກ, ກົນອຸບາຍຂອງພວກມັນແມ່ນຢຶດຄອງພາກໃຕ້, ກ້າວໄປເຖິງບຸກຢຶດຄອງປະເທດເຮົາທັງໝົດ; ປະຕິບັດການແບ່ງແຍກ ພາກເໜືອ - ພາກໃຕ້ ແລະ ແບ່ງແຍກບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມ. ດັ່ງນັ້ນ, ການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງປະຊາຊົນຫວຽດນາມປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ ກັບຈັກກະພັດອາເມລິກາຜູ້ຮຸກຮານ ໄດ້ກາຍເປັນ “ການປະເຊີນໜ້າປະຫວັດສາດ” ທີ່ທໍລະຫົດດຸເດືອດທີ່ສຸດ ລະຫວ່າງສອງກຳລັງ: ປະຕິວັດ ແລະ ຝືນປະຕິວັດ. ໃນການຕໍ່ສູ້ນີ້, ພັກເຮົາຍາມໃດກໍ່ເຊີດຊູຈິດໃຈເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃນການວາງກຳນົດແນວທາງການຕໍ່ຕ້ານ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເນັ້ນໜັກເຖິງ ຄວາມຕ້ອງການເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີ, ຍາດແຍ່ງເອົາການສະໜັບສະໜູນຂອງເພື່ອນມິດສາກົນໃນໂລກ.
ເພື່ອປະຕິບັດແນວທາງນີ້, ດ້ານໜຶ່ງ, ພວກເຮົາສຸມໃສ່ຂະຫຍາຍກຳລັງບົ່ມຊ້ອນຂອງຕົນ; ດ້ານອື່ນ, ປະຕິບັນແນວທາງການຕ່າງປະເທດຢ່າງຖືກຕ້ອງ ອ່ອນໂຍນ, ຍາດແຍ່ງເອົາຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ສະໜັບສະໜູນຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ, ເປັນພິເສດແມ່ນ ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມສະໜັບສະໜູນ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີປະສານສົມທົບສູ້ຮົບຂອງສອງປະເທດ ລາວ ກຳປູເຈຍ, ການຊ່ວຍເຫຼືອອັນປະເສີດຂອງບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ, ກູບາ,... ກ່ຽວກັບບັນຫານີ້ ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນເປັນຜູ້ມີວິໄສທັດຍຸດທະສາດທີ່ຫຼັກແຫຼມ ປະດິດສ້າງທີ່ສຸດ. ປີ 1956, ໃນໜັງສືພິມປຣາວະດາ (ສະຫະພາບໂຊວຽດ), ເພິ່ນຂຽນວ່າ: ໃນສະພາບການສາກົນປັດຈຸບັນ, ບັນດາຈຸດພິເສດຊົນຊາດ ແລະ ບັນດາເງື່ອນໄຂສະເພາະຕ່າງຫາກຢູ່ແຕ່ລະປະເທດ ນັບມື້ນັບກາຍເປັນປັດໃຈສຳຄັນໃນການວາງກຳນົດນະໂຍບາຍຂອງແຕ່ລະພັກກອມມູນິດ... ແລະ ບັນດາບັນຫາທີ່ໄດ້ວາງອອກມາໃຫ້ແກ່ພັກນີ້ ຫຼືພັກອື່ນ ເດັດຂາດບໍ່ແມ່ນເລື່ອງສະເພາະຂອງແຕ່ລະພັກ ຫາກມັນມີການພົວພັນແທດຈິງກັບທົ່ວທັງຊົນຊັ້ນກຳມາຊີບສາກົນ. ດ້ວຍວິໄສທັດຍຸດທະສາດນັ້ນ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ ອະທິບາຍໃຫ້ເພື່ອນມິດສາກົນຮູ້ວ່າ ການທີ່ຊົນຊາດຫວຽດນາມຕ້ອງວາງບັນດາວິທີການ ແລະ ມາດຕະການສະເພາະຂອງຕົນອອກມາ ເພື່ອຕ້ານກັບກົນອຸບາຍຂອງຈັກກະພັດອາເມລິກາ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງຕີມມືທີ່ຫວັງແບ່ງແຍກປະເທດຫວຽດນາມຕະຫຼອດການ, ກໍ່ຄືເພື່ອຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ລັດທະສັງຄົມນິຍົມນັ້ນ ເປັນເລື່ອງຈະແຈ້ງແທ້ໆ, ແຕ່ໃນເວລານີ້, ຄວາມສາມັກຄີອັນແທ້ຈິງຂອງຝ່າຍສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຂອງບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຮັກຫອມສັນຕິພາບໃນໂລກ ຕໍ່ກັບຫວຽດນາມ ກໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງການບໍ່ຫລຸດລື່ນຫຍັງກັບໃນສະໄໝຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝຣັ່ງກ່ອນໜ້ານີ້.
ດັ່ນນັ້ນ, ໃນວິວັດການນຳພາການປະຕິວັດ, ພັກເຮົາໄດ້ຖືເປັນສຳຄັນພິເສດ ຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນການກຳນົດແຜນນະໂຍບາຍ ແນວທາງຂອງຕົນ, ແຕ່ຍາມໃດກໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີສາກົນ. ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງຄັ້ງທີ 21 ຂອງພັກ (ເດືອນກໍລະກົດ 1973) ຢັ້ງຢືນວ່າ: “ຍ້ອນປະຕິບັດຄວາມສາມັກຄີສາກົນໃນລະດັບສູງສຸດ ແລະ ຮັກສາຕັ້ງໝັ້ນຄວາມເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃນແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍ ນະໂຍບາຍຂອງຕົນ, ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອສະພາບການໂລກສະດວກດີ ກໍ່ຄືເມື່ອຫຍຸ້ງຍາກ ສັບສົນ, ພວກເຮົາກໍ່ໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອຂອງບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມອ້າຍນ້ອງ ຂອງຂະບວນການກອມມູນິດແລະກຳມະກອນສາກົນ ຂະບວນການເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນທົ່ວໂລກ, ໃນນັ້ນການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມອ້າຍນ້ອງແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ”(2).
ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ, ພັກຕັ້ງໝັ້ນທັດສະນະເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ປະດິດສ້າງ ໃນການວາງແນວທາງປະຕິວັດອອກມາ ແລະ ຊີ້ນຳການປະຕິບັດແນວນັ້ນ ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາບໍ່ເກີດກຳລັງແຮງ ທີ່ນຳເອົາການປະຕິວັດຫວຽດນາມໄປເຖິງໄຊຊະນະສຸດທ້າຍ. ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ດ້ວຍບັ້ນຮົບໂຮ່ຈີມິນປະຫວັດສາດ, ພວກເຮົາໄດ້ສຳເລັດສິ້ນສຸດການຕໍ່ສູ້ອັນທຸກຍາກລຳບາກ “ຕີໃຫ້ອາເມລິກາຕ້ອງປົບໜີ, ຕີໃຫ້ພວກຫຸ່ນຕ້ອງລົ້ມລະລາຍ”./.
ໂດຍ: ພົນໂທ ດຣ. ເລຫືວດຶກ
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ລັດຖະມົນຕີຊ່ວຍວ່າການກະຊວງປ້ອງກັນປະເທດ
(1) ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2002, ເຫຼັ້ມ 21, ໜ້າ 917 (ພາສາຫວຽດນາມ).
(2) ເອກະສານຄົບຊຸດຂອງພັກ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 34, ໜ້າ 222, 223.
