ກຳນົດທິດແຜນນະໂຍບາຍ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂ ເພື່ອສືບຕໍ່ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຢູ່ຫວຽດນາມ*
ວ.ກ - ໃນເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປະຕິບັດການພັດທະນາລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ຜ່ານແຕ່ລະກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກ, ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຕົວແບບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ ຍົກສູງເທື່ອລະກ້າວ; ບັນດາຮາກຖານອັນພື້ນຖານຂອງ ລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວເທື່ອລະກ້າວ. ສືບຕໍ່ສັງເກດຮັບຮູ້ບັນດາຜົນສຳເລັດ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດຢ່າງພາວະວິໄສ, ຈາກນັ້ນມີວິທີແກ້ໄຂທີ່ສອດຄ່ອງ ແມ່ນເປັນປັດໄຈທີ່ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ຄວາມສຳເລັດຜົນ ຂອງເສັ້ນທາງກ້າວຂຶ້ນສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ກົມການເມືອງສູນການພັກປະຊຸມ ປະກອບຄວາມຄິດເຫັນ ກ່ຽວກັບການສະຫລຸບເບື້ອງຕົ້ນ 5 ປີ ແຫ່ງການປະຕິບັດ ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກ ຄັ້ງທີ 6 ສະໄໝທີ X ວ່າດ້ວຍການສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະ ລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. (ພາບ: TTXVN)
ບັນດາຜົນສຳເລັດ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດອັນພື້ນຖານ ຫຼັງຈາກການປະກາດໃຊ້ມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW ຂອງສູນກາງພັກ
ນັບແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI, ພັກ ແລະ ລັດຫວຽດນາມໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການຄົ້ນຄວ້າປ່ຽນແປງໃໝ່ ຄວາມຮັບຮູ້ ທິດສະດີ, ມີຫຼາຍແຜນນະໂຍບາຍ ນະໂຍບາຍ ມາດຕະການເພື່ອກໍ່ສ້າງ ແລະ ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ຍາມໃດກໍ່ຖືວ່າ ນີ້ແມ່ນໜ້າທີ່ສຳຄັນແຖວໜ້າ ໃນພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່ ພັດທະນາປະເທດຊາດ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ຂອງພັກໄດ້ກຳນົດວ່າ ການສືບຕໍ່ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນໜ້າທີ່ສຳຄັນ ແລະ ຮີບດ່ວນເພື່ອ: “ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງຊາດ, ຍູ້ແຮງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຮອບດ້ານ, ພາຫວຽດນາມອອກຈາກສະພາບການດ້ອຍພັດທະນາໂດຍໄວ”. ເພື່ອຫັນແຜນນະໂຍບາຍນີ້ເປັນລະອຽດ, ກອງປະຊຸມຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກຄັ້ງທີຫົກ ສະໄໝທີ X ໄດ້ປະກາດໃຊ້ມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW, ວັນທີ 30 ມັງກອນ 2008, ວ່າດ້ວຍການສືບຕໍ່ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ມະຕິນີ້ມີຄວາມສຳຄັນຍຸດທະສາດ ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ, ມັນໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດຢ່າງຄົບຊຸດ ເຂັ້ມງວດ ກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງພໍສົມຄວນ ຊຶ່ງທົ່ວທັງລະບົບການເມືອງໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິບັດມະຕິສະບັດນີ້ຢ່າງຕັ້ງໜ້າ.
ພາຍຫຼັງ 5 ກວ່າປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິ, ຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນຈະແຈ້ງຫຼາຍຢ່າງ. ໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ຈະແຈ້ງກວ່າ ກ່ຽວກັບຈຸດໝາຍ ລັກສະນະພິເສດສະເພາະ ແລະ ກົນໄກເຄື່ອນໄຫວ ຂອງລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ລະບົບກົດໝາຍ ກົນໄກນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ຮັບການບູລະນະໃຫ້ສົມບູນເທື່ອລະກ້າວ, ສ້າງຂອບກົດໝາຍອັນສຳຄັນໃນຂັ້ນຕົ້ນ ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບເສດຖະກິດ. ປະມວນກົດໝາຍທີ່ສຳຄັນຫຼາຍສະບັບໄດ້ ແລະ ພວມໄດ້ຮັບການປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີມ ຫຼືປະກາດໃຊ້ໃໝ່, ເຊັ່ນລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013, ກົດໝາຍທີ່ດິນ (ສະບັບປັບປຸງ), ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການລົງທຶນພາກລັດ, ກົດໝາຍວິສາຫະກິດ (ສະບັບປັບປຸງ), ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການລົງທຶນ (ສະບັບປັບປຸງ)... ເພື່ອບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນຕົວແບບການເຕີບໂຕ ແລະ ຈັດວາງໂຄງປະກອບລະບົບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່.
ການປະຕິບັດລະບົບກົດໝາຍ ກົນໄກ ນະໂຍບາຍ ໄດ້ຮັບໝາກຜົນອັນສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງ. ບົດບາດ, ປະສິດທິຜົນ, ຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງບັນດາເຈົ້າພາບ, ບັນດາປະເພດວິສາຫະກິດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ໄດ້ຮັບການຍົກສູງ. ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນ ທຸລະກິດມີຄວາມສະເໝີພາບ ແລະ ເປີດໂປ່ງກວ່າເກົ່າ ສຳລັບບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ບັນດາປະເພດວິສາຫະກິດ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງກຳລັງການຜະລິດຂອງສັງຄົມ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃໝ່ໄດ້ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງຊາດ. ກົດໝາຍກ່ຽວກັບລາຄາສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງບູລະນະໃຫ້ສົມບູນ, ລາຄາພື້ນຖານເກືອບໝົດທຸກປະເພດໄດ້ເຄື່ອນໄຫວຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດ. ປະຕິບັດກົນໄກລາຄາຕະຫຼາດໂດຍມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ຕໍ່ກັບສິນຄ້າ ການບໍລິການອັນຈຳເປັນບາງປະເພດເຊັ່ນ ໄຟຟ້າ ນ້ຳມັນເຊື້ອໄຟ ຖ່ານຫີນ, ການບໍລິການສາທາລະນະສຸກ ສຶກສາ... ຕິດກັບການຊ່ວຍໜູນໃຫ້ບັນດາເປົ້າໝາຍນະໂຍບາຍ ຄອບຄົວທຸກຍາກ, ຮັບປະກັນສະຫວັດດີການສັງຄົມ.
ບັນດາປັດໄຈຕະຫຼາດ ແລະ ບັນດາປະເພດຕະຫຼາດຄ່ອຍໆເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນຢ່າງຄົບຖ້ວນ ຄົບຊຸດ ຊຶ່ງໄດ້ເຄື່ອນໄຫວລຸລ່ວງໂດຍພື້ນຖານ, ເຊື່ອມຈອດກັບຕະຫຼາດພາກພື້ນ ແລະ ຕະຫຼາດໂລກ. ຕະຫຼາດສິນຄ້າ, ການບໍລິການ ໄດ້ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ບໍລິບູນທາງດ້ານຂະໜາດ, ໂຄງປະກອບສິນຄ້າ-ຕະຫຼາດໃນປະເທດ ແລະ ຕ່າງປະເທດ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານການຄ້າ ການບໍລິການ, ກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ລະດັບການແກ່ງແຍ້ງ. ຕະຫຼາດການເງິນ-ເງິນຕາ ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວ ແລະ ຟົດຟື້ນພໍສົມຄວນ. ຕະຫຼາດແຮງງານ ໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ຊຶ່ງມີແຫຼ່ງສະໜອງແຮງງານຫຼວງຫຼາຍພໍຄວນ, ຂະໜາດຂອງຕະຫຼາດກໍ່ຂະຫຍາຍຕົວໄວພໍຄວນ. ຂະໜາດຂອງ ຕະຫຼາດອະສັງຫາລິມະຊັບ ທັງທາງດ້ານການສະໜອງ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການ ກໍ່ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງແຮງ ເຮັດໃຫ້ໂສມໜ້າຂອງຕົວເມືອງມີການປ່ຽນແປງ, ເງື່ອນໄຂດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນນັບມື້ນັບຫຼາຍໃຫ້ງົບປະມານແຫ່ງລັດ. ຕະຫຼາດວິດທະຍາສາດ-ເຕັດໂນໂລຢີ ກຳລັງເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ, ຈຳນວນ ແລະ ຄຸນຄ່າການແລກປ່ຽນເຕັກໂນໂລຢີມີບາດກ້າວຄືບໜ້າດີພໍຄວາມໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມານີ້. ຕະຫຼາດການບໍລິການສາທາລະນະອັນພື້ນຖານບາງປະເພດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບສາທາລະນະສຸກ ການສຶກສາ ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວໃໝ່, ລະດົມໄດ້ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງນອກງົບປະມານແຫ່ງລັດໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການບໍລິການ. ຕະຫຼາດໃໝ່ບາງປະເພດໄດ້ປະກົດຕົວຂຶ້ນແລະກຳລັງຂະຫຍາຍຕົວ.
ລະບົບສະຫວັດດີການສັງຄົມ ແລະ ສັງຄົມສົງເຄາະໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຄົບຊຸດພໍສົມຄວນ, ບັນລຸໄດ້ໝາກຜົນອັນສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງ, ສົມທົບຢ່າງກົມກຽວກວ່າເກົ່າລະຫວ່າງຄວາມເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ກັບຄວາມກ້າວໜ້າ ຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາຊັບພະຍາກອນ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ.
ບົດບາດຂອງລັດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດໄດ້ຮັບການດັດປັບໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົນໄກຕະຫຼາດ, ລັດດັດສົມຕະຫຼາດດ້ວຍບັນດາເຄື່ອງມືກົດໝາຍ ແລະ ເສດຖະກິດເປັນຕົ້ນຕໍ່, ປະຊາທິປະໄຕໃນຊີວິດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ, ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ ຖືກລະດົມເປັນຢ່າງດີໃຫ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ມີຄວາມກ້າວໜ້າໃນການລະດົມ ແລະ ຈັດແບ່ງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງ ຕິດແໜ້ນກັບແຜນຍຸດທະສາດ ແຜນກຳນົດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະກົນໄກຕະຫຼາດ. ວຽກງານປະຕິຮູບການບໍລິຫານໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງຂ້ຽວຂາດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນຂົງເຂດພາສີ, ສຸລະກາກອນ, ການກໍ່ສ້າງ, ການຄຸ້ມຄອງທີ່ດິນ, ຊັບພະຍາກອນສິ່ງແວດລ້ອມ, ແລະບັນລຸໄດ້ໝາກຜົນອັນຕັ້ງໜ້າ. ລະບອບຂ້າລັດຖະການ ແລະ ວຽກງານລັດຖະການ ໄດ້ຮັບການປົວແປງ. ການຂຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຢີຂໍ້ມູນຂ່າວສານເຂົ້າໃນວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີເທື່ອລະກ້າວ.
ເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບກວ່າເກົ່າ ຕາມຫຼັກການ ບັນທັດຖານຂອງຕະຫຼາດໂລກ, ໃນຫຼາຍລະດັບ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນການກໍ່ສ້າງບັນດາຄູ່ຮ່ວມຍຸດທະສາດກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ ເພື່ອແນໃສ່ກໍ່ສ້າງລະບົບເສດຖະກິດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ. ຕັ້ງໜ້າກໍ່ສ້າງປະຊາຄົມອາຊຽນ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະຕະຫຼາດອັນຄົບຖ້ວນ ຕາມອົງການການຄ້າໂລກ (WTO). ມາຮອດປັດຈຸບັນ, 50 ປະເທດໄດ້ຮັບຮູ້ລະບົບເສດຖະກິດຫວຽດນາມ ແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ໃນນັ້ນມີບັນດາປະເທດຄູ່ຮ່ວມການຄ້າໃຫຍ່. ຕະຫຼາດສົ່ງນອກຂອງຫວຽດນາມໄດ້ເປີດກວ້າງອອກໄປເຖິງ 230 ປະເທດແລະອານາເຂດ, ມູນຄ່າສິນຄ້າສົ່ງນອກໄລຍະ 2011 - 2013 ເພີ່ມຂຶ້ນສະເລ່ຍ 22,58% ຕໍ່ປີ. ຫວຽດນາມໄດ້ລົງນາມແລະປະຕິບັດສັນຍາການຄ້າ 8 ສະບັບ ແລະ ກຳລັງເຈລະຈາສັນຍາການຄ້າສອງຝ່າຍແລະຫຼາຍຝ່າຍຮຸ້ນໃໝ່ 7 ສະບັບ.
ແຕ່ວ່າ, ພາຍຫຼັງ 5 ກວ່າປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW, ກໍ່ໄດ້ປະກົດມີຈຸດອ່ອນ ຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້:
ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຍັງມີບາງບັນຫາບໍ່ທັນຈະແຈ້ງແທ້ເທື່ອ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ, ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ, ເສດຖະກິດລວມໝູ່, ກົນໄກຈັດແບ່ງແຫຼ່ງພະລັງ. ຍັງມີສະພາບການເກື້ອກູນໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດບາງກົນໄກ ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດ.
ເບິ່ງລວມແລ້ວ ຄຸນນະພາບຂອງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງການຫັນປ່ຽນຢ່າງແຂງແຮງໄປສູ່ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ລະບົບກົດໝາຍ ກົນໄກ ນະໂຍບາຍບໍ່ທັນບໍລິບູນ ຄົບຊຸດ, ການປະກາດໃຊ້ກໍ່ຊັກຊ້າ; ບໍ່ທັນມີການບຸກທະລຸໃຫຍ່ໃນການລະດົມ ຈັດແບ່ງ ແລະ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງພັດທະນາໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນ; ບໍ່ທັນກາຍເປັນກຳລັງໝູນເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ຍົກສູງກຳລັງແກ່ງແຍ້ງຂອງຊາດ ຂອງຜະລິດຕະພັນ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ຜົນແຫ່ງການຜັນຂະຫຍາຍ ປະຕິບັດລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດຍັງມີດ້ານຄົງຄ້າງ ຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ:
- ສິດເສລີພາບໃນການທຸລະກິດບໍ່ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບຢ່າງພຽງພໍເທື່ອ, ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດບໍ່ທັນຮັບປະກັນການແກ່ງແຍ້ງຢ່າງສະເໝີພາບຍຸດຕິທຳ ລະຫວ່າງບັນດາວິສາຫະກິດ, ບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ. ການເຂົ້າຮ່ວມ ເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຖອນຕົວອອກຈາກຕະຫຼາດຍັງຖືກສິ່ງກີດຂວາງຫຼາຍຢ່າງ, ການເຂົ້າຮ່ວມຕະຫຼາດຍັງຕ້ອງເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ, ລະບຽບການໃຫ້ວິສາຫະກິດລົ້ມລະລາຍຍັງຫຍຸ້ງຍາກ ຄ້າງຄາຫຼາຍ.
- ລາຄາສິນຄ້າ ຄ່າບໍລິການບາງປະເພດຍັງບໍ່ທັນປະຕິບັດຕາມ ແລະ ເຄື່ອນໄຫວຕາມຫຼັກການແລະກົດເກນເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ການຄິດໄລ່ບັນດາມູນພາກທີ່ປະກອບເປັນລາຄາກໍ່ບໍ່ໄດ້ຄິດໄລ່ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ພຽງພໍເທື່ອ, ຍັງເກື້ອກູນ ຊົດເຊີຍຜ່ານລາຄາ, ການຄຸ້ມຄອງລາຄາຍັງສັບສົນ ບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ.
- ການຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ປະສິດທິຜົນແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາເຈົ້າພາບໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ໃນພາກຕົວຈິງ, ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດຍັງບໍ່ທັນສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງພຽງພໍເຖິງບົດບາດຂອງຕົນ. ວິສາຫະກິດເອກະຊົນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມີຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ນ້ອຍທີ່ສຸດ, ຄວາມສາມາດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕກໍ່ບໍ່ເປັນປົກກະຕິ. ເສດຖະກິດລວມໝູ່ຍັງອ່ອນເພຍໃນເວລາຍາວນານ. ການດຶງດູດເຕັກໂນໂລຢີສູງ ເຕັກໂນໂລຢີກົກເຄົ້າ ແລະ ການຖ່າຍຖອດເຕັກໂນໂລຢີ ຍັງບໍ່ໄດ້ຕາມເປົ້າໝາຍທີ່ວາງອອກມາ, ການຄຸ້ມຄອງແລະດຶງດູດວິສາຫະກິດທີ່ມີທຶນໂດຍກົງຈາດຕ່າງປະເທດ (FDI) ບໍ່ທັນສອດຄ່ອງກັບແຜນແມ່ບົດ ແລະ ກໍ່ບໍ່ມີການເຊື່ອມຕໍ່ກັນ; ການໂອນລາຄາ, ໜີພາສີ, ການຄ້າແບບລັກໂລກສໍ້ໄກງ ກໍ່ຍັງເກີດຂຶ້ນຢ່າງສັບສົນ. ການປະຕິຮູບຂົງເຂດພາລະກິດສາທາລະນະ, ການຫັນເປັນສັງຄົມຕໍ່ການບໍລິການສາທາລະນະ ຍັງຊັກຊ້າທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ.
- ການຂະຫຍາຍຕົວທາງດ້ານຂະໜາດ ໂຄງປະກອບ ແລະ ລະດັບຂອງຕະຫຼາດປະເພດຕ່າງໆ ຍັງບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ຕະຫຼາດສິນຄ້າ ແລະການບໍລິການ, ເຖິງວ່າໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວແຂງແຮງກວ່າທຽບກັບຕະຫຼາດອື່ນໆກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຄຸນນະພາບສິນຄ້າ ແລະ ຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຍັງຕ່ຳ. ຕະຫຼາດແຮງງານ ຂະຫຍາຍຕົວບໍ່ສະໜ່ຳສະເໜີ, ຂະໜາດຕະຫຼາດຍັງນ້ອຍ, ຄຸນນະພາບແຮງງານຍັງຈຳກັດ, ໂຄງປະກອບຍັງບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຂາດແຮງງານລະດັບສູງ, ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບ ການສະໜອງ-ຄວາມຕ້ອງການ ຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ, ການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບແຮງງານບໍ່ທັນສົມຄູ່ກັບການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ, ຄວາມຂັດແຍ່ງກັນດ້ານແຮງງານ ການຢຸດງານ ງົດງານ ຍັງເກີດຂຶ້ນຢ່າງສັບສົນ. ຕະຫຼາດອະສັງຫາລິມະຊັບ ບໍ່ໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງຢ່າງມີປະສິດທິຜົນຂອງລັດ, ຂາດຄວາມໂປ່ງໃສ, ພາກສ່ວນໜຶ່ງໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວແບບເກີດເອງ, ສະພາບການສວຍໂອກາດຫາກຳໄລໄດ້ເຮັດໃຫ້ການພົວພັນຕະຫຼາດຖືກບິດບ້ຽວໄປ. ຕະຫຼາດການເງິນ ບໍ່ສົມສ່ວນລະຫວ່າງຕະຫຼາດທຶນຫຼັກຊັບ ແລະ ຕະຫຼາດເງິນຕາ ກໍ່ຄືໃນແຕ່ລະປະເພດຕະຫຼາດດັ່ງກ່າວນີ້; ຂະໜາດແລະລະດັບຂະຫຍາຍຕົວຂອງຕະຫຼາດທຶນ, ຕະຫຼາດຫຼັກຊັບຍັງຕ່ຳ. ຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຢີ ຍັງປະຖົມປະຖານ, ຂະໜາດນ້ອຍ, ການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງການສະໜອງ-ຄວາມຕ້ອງການຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດບາງຢ່າງ.
- ບັນດານະໂຍບາຍສະຫວັດດີການສັງຄົມຍັງບໍ່ມີລັກສະນະເປັນລະບົບ, ບໍ່ທັນຄົບຊຸດ, ຍັງຊ້ຳຊ້ອນກັນທາງດ້ານເນື້ອໃນ ເປົ້າໝາຍ ແລະ ການແບ່ງງານຈັດຕັ້ງການປະຕິບັດ, ແຫຼ່ງພະລັງຍັງກະແຈກກະຈ່າຍ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳ.
- ຄວາມສັກສິດ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດບໍ່ທັນສູງ; ລະບຽບ ວິໄນບໍ່ເຂັ້ມງວດ. ລັດຍັງແຊກແຊງໂດຍກົງຫຼາຍເກີນຄວນເຂົ້າໃນເສດຖະກິດ ດ້ວຍຖານະນາມເປັນເຈົ້າຂອງລົງທຶນຫຼວງ ແລະ ເຈົ້າກຳມະສິດຂອງວິສາຫະກິດ. ການແບ່ງງານ, ແບ່ງຂັ້ນ, ປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາກະຊວງ ພະແນກການ ທ້ອງຖິ່ນ ບໍ່ທັນແທດເໝາະ ແລະ ບໍ່ແໜ້ນແຟ້ນ. ຍັງບໍ່ມີລະບຽບກົດໝາຍໃຫ້ເສດຖະກິດພູມພາກ ແລະ ໃຫ້ການເຊື່ອມຕໍ່ພູມພາກ. ສະຕິນັບຖືກົດໝາຍ ແລະ ປະຕິບັດກົດໝາຍປັດຈຸບັນຍັງຕ່ຳຫຼາຍ. ການປະຕິຮູບທາງດ້ານການບໍລິຫານບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ. ລັກສະນະເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບບັນຍາຍອະທິບາຍຍັງຕ່ຳ, ການຄົ້ນຄວ້າສ້າງຕັ້ງກົນໄກຕີລາຄາປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງບັນດາອົງການບໍລິຫານແຫ່ງລັດ ຕາມຜົນງານໃນສົ້ນອອກ ກໍ່ຍັງບໍ່ສຳເລັດເທື່ອ.
- ການເຂົ້າຮ່ວມການຕິດຕາມກວດກາຂອງບັນດາອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ, ຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ, ສັງຄົມ-ອາຊີບ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ແລະ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງລັດ ກໍ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ.
ສາເຫດຕົ້ນຕໍ່ຂອງບັນດາຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນເທິງນີ້ແມ່ນ:
- ການປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນບັນຫາຫຍຸ້ງຍາກ ສັບສົນທາງດ້ານທິດສະດີ ແລະ ພຶດຕິກຳ. ຍ້ອນຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບາງບັນຫາບໍ່ທັນຈະແຈ້ງແທ້ເທື່ອ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຍັງບໍ່ເປັນເອກະພາບໃນການປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ ກົນໄກນະໂຍບາຍ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ການສ້າງກຳລັງບຸກທະລຸຊຸກຍູ້ການພັດທະນາກໍ່ບໍ່ທັນສຳເລັດເທື່ອ.
- ເວລາ 5 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW ກໍ່ແມ່ນເວລາທີ່ປະເທດຫວຽດນາມຖືກຜົນກະທົດທາງລົບ ຈາກການວິກິດດ້ານການເງິນ ແລະ ການຊຸດໂຊມລົງຂອງເສດຖະກິດໂລກ, ໃນເວລານັ້ນ ລະດັບ ຄວາມສາມາດພາຍໃນຂອງລະບົບເສດຖະກິດ ແລະ ຄວາມສາມາດກໍ່ສ້າງ ປະຕິບັດລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດກໍ່ຖືກຈຳກັດ ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ. ການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ວຽກງານກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍກໍ່ບໍ່ມີການບຸກທະລຸທີ່ຈຳປັນ.
- ຄວາມສັກສິດ ປະສິດທິຜົນຂອງການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານແຫ່ງລັດ ແລະ ການຈັດຕັ້ງຫັນເປັນນິຕິກຳ ປະຕິບັດມະຕິ ຍັງຖືກຈຳກັດຫຼາຍ. ກົນໄກປະຕິບັດ ແລະ ປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ທ້ອງຖິ່ນໃນການຈັດຕັ້ງເຊື່ອມຊືມ, ປະຕິບັດແຜນນະໂຍບາຍ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂຂອງມະຕິມີຄວາມສັກສິດໜ້ອຍ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳ.
- ກົນໄກກວດກາ ຕິດຕາມກວດກາ ແກ້ໄຂຄວາມລະເມີດລະບຽບກົດໝາຍ, ຖອດຖອນບົດຮຽນຍັງຖືກຈຳກັດ; ຄວາມສາມາດໄຈ້ແຍກ ຄາດຄະເນ ແລະ ດັດປັບນະໂຍນາຍກໍ່ຍັງຕ່ຳ.
ຜ່ານການສະຫລຸບເບື້ອງຕົ້ນ 5 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິໃຫ້ເຫັນວ່າ, ໂດຍພື້ນຖານ, ບັນດາຈຸດໝາຍ ທັດສະນະ ແຜນນະໂຍບາຍ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂ ເພື່ອສືບຕໍ່ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຂອງມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW ນັ້ນ ຍັງສອດຄ່ອງ ແລະ ຍັງມີຄຸນຄ່າເໝືອນເດີມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຄວນກຳນົດບັນດາຈຸດໝາຍ ອັນລະອຽດກ່ຽວກັບເວລາ (ມະຕິສະບັບເລກທີ 21-NQ/TW ພຽງແຕ່ກຳນົດຈຸດໝາຍອັນລະອຽດຮອດປີ 2010), ລະດັບຄາດໝາຍ ການບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ ແລະ ເພີ່ມເຕີມ, ຫັນເປັນລະອຽດຕື່ມອີກ ກ່ຽວກັບແຜນນະໂຍບາຍ ວິທີແກ້ໄຂເພື່ອສືບຕໍ່ເສີມຂະຫຍາຍຈຸດດີ, ຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ ຂໍ້ຂາດຕົກບົກພ່ອງ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ.
- ກ່ຽວກັບຈຸດໝາຍ: ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ຄວາມສັກສິດ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ຮອດປີ 2020 ກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບລະບົບລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຂຶ້ນຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ປະຕິບັດການຢ່າງທະລຸລົ່ງ ມີປະສິດທິຜົນ, ສອດຄ່ອງກັບລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ທາດແທ້ຂອງຕົວແບບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນະຍົມ ກໍ່ຄືກັບເງື່ອນໄຂການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງຫວຽດນາມ. ລະບົບລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ເປັນກຳລັງໝູນອັນໃຫຍ່ຫຼວງ, ປະກອບສ່ວນສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການປະຕິບັດ 3 ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ, ຮັບປະກັນພື້ນຖານອັນໜັກແໜ້ນໃຫ້ແກ່ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ຕິດແໜ້ນກັບການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ກັບການພັດທະນາຢ່າງໄວວາ ແລະ ຍືນຍົງຂອງປະເທດຊາດ.
- ກ່ຽວກັບລະດັບຄາດໝາຍ: 1- ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບບັນດາມາດຕະຖານແຜ່ຫຼາຍທົ່ວໄປຂອງລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມເປັນປະຊາທິປະໄຕ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ ຂອງບັນດາເຈົ້າພາບເສດຖະກິດ ແລະ ບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ; ຮັບປະກັນລັກສະນະກຳນົດທິດສັງຄົມນະຍົມ, ຮັບປະກັນການນຳພາຂອງພັກ ການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ແລະ ບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ; 2- ຮັບປະກັນລັກສະນະຄົບຊຸດລະຫວ່າງບັນດາພາກສ່ວນທີ່ປະກອບເປັນລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກຫິດ, ລະຫວ່າງບັນດາປັດໄຈຕະຫຼາດ ແລະ ບັນດາປະເພດຕະຫຼາດ, ລະຫວ່າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ ແລະ ລະບຽບກົດໝາຍການເມືອງ, ລະຫວ່າງລັດ ແລະ ຕະຫຼາດ. ຕິດແໜ້ນລະຫວ່າງການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ພັດທະນາວັດທະນະທຳ ພັດທະນາແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ຍຸຕິທຳສັງຄົມ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ພັດທະນາສັງຄົມຢ່າງຍືນຍົງ; 3- ສືບທອດບັນດາຜົນສຳເລັດແຫ່ງການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຂອງມະນຸດຊາດຢ່າງມີການເລືອກເຟັ້ນ ແລະ ບົດຮຽນຈາກການສະຫລຸບສັງລວມພຶດຕິກຳແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢູ່ປະເທດເຮົາ; ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ໃນນັ້ນເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດສາກົນແມ່ນຈຸດໜັກໃຈກາງ ຕິດແໜ້ນກັບການກໍ່ສ້າງລະບົບເສດຖະກິດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ; 4- ຮັບປະກັນລັກສະນະເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ, ລັກສະນະຄາດຄະເນໄດ້ໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະປະຕິບັດລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ສ້າງເງື່ອນໄຂອັນໝັ້ນຄົງໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ບັນດາວິທີແກ້ໄຂອັນພື້ນຖານ ແນໃສ່ເສີມຂະຫຍາຍຜົນງານ ຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ
ເພື່ອປະຕິບັດຈຸດໝາຍ ລະດັບຄາດໝາຍທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້, ຕ້ອງປະຕິບັດບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ວິທີແກ້ໄຂອັນພື້ນຖານລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ ແລະ ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບລະບຽບກົດໝາຍ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະພັດທະນາລະບົບ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດ ສັງຄົມນິຍົມ.
ຕ້ອງສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າເພື່ອທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງເນື້ອໃນຂອງຕົວແບບເສດຖະກິດສັງລວມ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ສືບທອດໂຄງການການເມືອງ ແລະ ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ, ບົນພື້ນຖານສະຫລຸບສັງລວມການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນ 30 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ໄດ້ເຈາະຈິ້ມກ່ຽວກັບເນື້ອໃນອັນພື້ນຖານຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ ນັ້ນຄື:
- ລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດທີ່ປະຕິບັດຕາມບັນດາກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ເພື່ອຈຸດໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸດຕິທຳ ສີວິໄລ”. ນັ້ນແມ່ນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດທັນສະໄໝ, ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ມີລະບົບບັນດາປະເພດຕະຫຼາດຢ່າງຄົບຖ້ວນ ຄົບຊຸດ; ບັນດາເຈົ້າພາບໃນຕະຫຼາດໄດ້ແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນກັນຢ່າງເສລີຕາມກົດໝາຍ; ລາຄາໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນບົນພື້ນຖານ ການສະໜອງ - ຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ກົດເກນຄຸນຄ່າ; ຕະຫຼາດນັບມື້ນັບຖືບົດບາດຕົ້ນຕໍໃນການລະດົມ ແລະ ຈັດແບ່ງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງແຫ່ງການພັດທະນາ ແລະ ເປັນພາກສ່ວນປະກອບຂອງຕະຫຼາດໂລກ. ລັດຖືບົດບາດຮັບໃຊ້, ສ້າງຂອບກົດໝາຍນິຕິກຳ, ຊ່ວຍໜູນ ແລະ ຄຸ້ມຄອງການພັດທະນະເສດຖະກິດ, ເຄົາລົບນັບຖືບັນດາຫຼັກການ ແລະ ບັນດາກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຂອງລັດໄດ້ຈັດແບ່ງຕາມແຜນຍຸດທະສາດ ແຜນການ ແຜນກຳນົດ ແລະ ກົນໄກຕະຫຼາດ.
ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຖືມະນຸດເປັນໃຈກາງ ເພື່ອມະນຸດ ແລະ ໂດຍມະນຸດ, ມະນຸດທັງເປັນຈຸດໝາຍ ເປັນກຳລັງຂັບເຄື່ອນຂອງການພັດທະນາ; ມີການພົວພັນການຜະລິດທີ່ກ້າວໜ້າ ສອດຄ່ອງກັບລະດັບຂະຫຍາຍຕົວຂອງກຳລັງການຜະລິດ; ສົມທົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ພັດທະນາແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ພັດທະນາສັງຄົມຢ່າງຍືນຍົງ.
ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ດ້ວຍຫຼາຍຮູບການກຳມະສິດ ຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ. ບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດລ້ວນແຕ່ເປັນພາກສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນ ຂອງລະບົບເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ. ບັນດາເຈົ້າພາບໃນພາກສ່ວນເສດຖະກິດຕ່າງໆລ້ວນແຕ່ສະເໝີພາບກັນ, ຮ່ວມມື ແລະ ແກ່ງແຍ້ງແຂ່ງຂັນກັນຕາມກົດໝາຍ. ເສດຖະກິດລັດຖືບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງ, ກຳນົດທິດ, ພ້ອມກັບບັນດາເຄື່ອງມື ແລະ ນະໂຍບາຍອື່ນ ເພື່ອໃຫ້ລັດດັດສົມເສດຖະກິດ ຮັບປະກັນໃຫ້ເສດຖະກິດຂະຫຍາຍຕົວແບບຍືນຍົງ. ເສດຖະກິດເອກະຊົນເປັນກຳລັງຊຸກດັນການພັດທະນາໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນ.
- ໃນການອອກແບບກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ຕ້ອງສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະທັງ 3 ພາກສ່ວນປະກອບຂອງລະບຽບກົດໝາຍທີ່ມີການພົວພັນກາຍະອິນຊີນຳກັນ ໃຫ້ໄດ້ຢ່າງຄົບຊຸດ, ນັ້ນແມ່ນ: 1- ລະບົບກົດໝາຍ ກະຕິກາ ມາດຕະຖານຂໍ້ກຳນົດສັງຄົມ ທີ່ດັບປັບການກະທຳ ແລະ ການຕິດຕໍ່ແລກປ່ຽນເສດຖະກິດ; 2- ບັນດາລະບອບລະບຽບກ່ຽວກັບເຈົ້າພາບ ແລະ ບັນດາມູນພາກ, ບັນດາປະເພດຕະຫຼາດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ; 3- ກົນໄກປະຕິບັດ ກວດກາ ຕິດຕາມກວດກາ ດັດສົມ ແລະ ແກ້ໄຂການລະເມີດລະບຽບກົດໝາຍໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
ທີສອງ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍກ່ຽວກັບກຳມະສິດ, ຂະຫຍາຍບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ບັນດາປະເພດວິສາຫະກິດ.
- ລະບຽບກົດໝາຍກ່ຽວກັບກຳມະສິດ: ຫັນເປັນນິຕິກຳຕໍ່ສິດຊັບສົມຊັດ (ກວມດ້ວຍ ສິດກຳມະສິດ, ສິດນຳໃຊ້, ສິດຕັດສີນ ແລະ ສິດຊົມໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຈາກຊັບສົມບັດ) ຂອງລັດ ຂອງອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະ ຂອງບຸກຄົນ ທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013. ຮັບປະກັນຄວາມໂປ່ງໃສທາງດ້ານພັນທະ ແລະ ໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບ ໃນລະບຽບການບໍລິຫານແຫ່ງລັດ ແລະ ໃນການບໍລິການສາທາລະນະ ເພື່ອໃຫ້ຊັບສົມບັດໄດ້ຮັບການຕິດຕໍ່ແລກປ່ຽນຢ່າງສະດວກລຸໂລ່ງ. ຮັບປະກັນສິດຄຸ້ມຄອງ ເກັບເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງລັດຕໍ່ກັບຊັບສົມບັດຫຼວງ ແລະ ສິດສະເໝີພາບໃນການເຂົ້າເຖິງຊັບສົມບັດຫຼວງ ຂອງທຸກໆເຈົ້າພາບໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກແກ້ໄຂຄວາມຂັດແຍ່ງຊ່ວງຊີງກັນ ແລະ ຄວາມສາມາດຂອງບັນດາກົນໄກແກ້ໄຂຄວາມຂັດແຍ່ງພິພາດດ້ານພົນລະເຮືອນ, ຄວາມຂັດແຍ່ງຊ່ວງຊີງເສດຖະກິດ ໃນການປົກປັກຮັກສາສິດກຳມະສິດ.
- ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບອບການແຈກຢາຍຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດ ໂດຍມີການດັດສົມຂອງລັດ: ປະຕິບັດການຈັດແບ່ງ ແລະ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງຊັບພະຍາກອນ ການເງິນຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ, ຮັບປະກັນຫຼັກການສະເໝີພາບ ໂປ່ງໃສໃນການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງພະລັງ ລະຫວ່າງບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ. ລັດຈັດແບ່ງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຕາມແຜນການ ແຜນກຳນົດ ແລະ ຕາມກົດໄດຕະຫຼາດ. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍກ່ຽວກັບງົບປະມານແຫ່ງລັດ, ກ່ຽວກັບການລົງທຶນພາກລັດ; ວາງງົບປະມານແຫ່ງລັດຕາມແຜນການການເງິນ - ງົບປະມານແຫ່ງລັດກຳນົດເວລາປານກາງ, ແຜນການລົງທຶນກຳນົດເວລາປານກາງ ແລະ ປະຕິບັດການຄຸ້ມຄອງງົບປະມານຕາມຜົນງານສົ້ນອອກ. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງກອງທຶນການເງິນລວມສູນຂອງລັດ. ກວດຄືນ, ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກ ນະໂຍບາຍເກັບລາຍຮັບງົບປະມານ ແບບຮັບປະກັນສົ່ງເສີມການລົງທຶນ ການຜະລິດ ແລະ ທຸລະກິດ; ປົກປັກຮັກສາຊັບພະຍາກອນ; ລະດົມແຫຼ່ງລາຍຮັບຢ່າງເໝາະສົມ ແລະ ສອດຄ່ອງກັບຄຳໝັ້ນສັນຍາເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ ເພື່ອຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບການລົງທຶນຄືນໃໝ່ ຊຶ່ງຈຸດໜັກແມ່ນການລົງທຶນພາກລັດ ຕາມທິດຮັບປະກັນບັນດາຄວາມດຸນດ່ຽງໃຫຍ່ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຮັບປະກັນການກຳນົດທິດບຸລິມະສິດຂອງການລົງທຶນພາກລັດ ແລະ ການລົງທຶນສັງຄົມ.
- ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາເຈົ້າພາບໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ: ກ່ຽວກັບສິດເສລີພາບໃນການທຸລະກິດ ແລະ ສິດສະເໝີພາບລະຫວ່າງບັນດາຜູ້ທຳການທຸລະກິດ, ບັນດາວິສາຫະກິດຂອງທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ຊຶ່ງຕ້ອງເຄື່ອນໄຫວຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍ ກົນໄກ ນະໂຍບາຍ ທີ່ຮັບປະກັນສິດເສລີພາບໃນການທຸລະກິດຂອງເຈົ້າພາບຜູ້ທຸລະກິດທຸກຄົນ, ພິເສດແມ່ນບັນດາລະບຽບການເຂົ້າຮ່ວມຕະຫຼາດ, ຖອນຕົວອອກຈາກຕະຫຼາດ ແລະ ບັນດາຂໍ້ກຳນົດການເຄື່ອນໄຫວໃນຕະຫຼາດ. ລຶບລ້າງບັນດາກົນໄກ ນະໂຍບາຍທີ່ສ້າງຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບທາງດ້ານໂອກາດທຸລະກິດ, ການເຂົ້າເຖິງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ໃນການປະຕິບັດຂັ້ນຕອນ ລະບຽບການບໍລິຫານ. ກໍ່ສ້າງບັນດາກົນໄກກວດກາຕາມຫຼັງຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ, ຮັບປະກັນບັນດາສິດທຸລະກິດໂດຍເສລີ ທີ່ບໍ່ລະເມີດຜົນປະໂຫຍດສາທາລະນະ, ຜົນປະໂຫຍດຊອບດ້ວຍກົດໝາຍຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງ, ຂອງຜູ້ອື່ນ. ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍກ່ຽວກັບການແກ່ງແຍ້ງ, ເພີ່ມທະວີລັກສະນະໂປ່ງໃສຕໍ່ກັບການຜູກຂາດຂອງລັດ ແລະ ຜູກຂາດຂອງວິສາຫະກິດ, ກວດກາການຜູດຂາດທຸລະກິດ.
ກ່ຽວກັບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ, ສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງການຈັດວາງຄືນໃໝ່ເພື່ອໃຫ້ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດຖືບົດບາດເປັນແກນກາງໃນເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ. ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ ພຽງແຕ່ລວມສູນໃນຂົງເຂດຫຼັກແຫຼ່ງ ຈຳເປັນ, ເຂົ້າໃນບໍລິເວນສຳຄັນ ການປ້ອງກັນຊາດ ແລະ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ຂາຍທຶນທີ່ລັດບໍ່ຕ້ອງການກຳອີກ ຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດ, ກວມທັງທຶນຢູ່ບັນດາວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດທີ່ພວມທຸລະກິດມີປະສິດທິຜົນ; ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍກຳນົດລາຄາທີ່ດິນ ຊັບສິນມີຮູບ ແລະ ຊັບສິນອະຮູບ. ຈຳແນກແຍກໜ້າທີ່ຜະລິດ ທຸລະກິດ ແລະ ໜ້າທີ່ການເມືອງ ສາທາລະນະປະໂຫຍດ. ຈຳແນກແຍກພາລະບົດບາດເຈົ້າຂອງກຳມະສິດຊັບສິນ ທຶນຂອງລັດ ແລະ ພາລະບົດບາດຄຸ້ມຄອງທຸລະກິດຂອງວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ; ຈຳກັດຮັດແຄບ ແລະ ກ້າວເຖິງລົບລ້າງພາລະບົດບາດຜູ້ຕາງໜ່າເຈົ້າຂອງກຳມະສິດແຫ່ງລັດ ຂອງກະຊວງ, ຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນ ຕໍ່ກັບຊັບສິນ ທຶນຂອງລັດຢູ່ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ມີຊັບສິນ ທຶນຂອງລັດ. ຄົ້ນຄວ້າສ້າງຕັ້ງອົງການຂັ້ນກະຊວງອົງການໜຶ່ງຂຶ້ນໂດຍໄວ ເພື່ອເປັນຜູ້ຕາງໜ້າເຈົ້າຂອງກຳມະສິດຂອງວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ. ປັບປຸງຖັນແຖວພະນັກງານນຳພາ ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຍົກສູງຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ. ເພີ່ມທະວີການຄຸ້ມຄອງ ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ກວດກາຂອງເຈົ້າຂອງກຳມະສິດ. ປະຕິບັດລະບອບກວດກາ ຕິດຕາມກວດກາຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ ຕໍ່ການລົງທຶນ ການເງິນ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ.
ສຳລັບອົງການພາລະກິດສາທາລະນະ, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເພື່ອລະດົມບັນດາແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນ ແລະ ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາອົງການພາລະກິດສາທາລະນະຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງແຂງແຮງ ມີປະສິດທິຜົນ. ເປີດກວ້າງການປະຕິບັດລະບອບເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ ຂອງບັນດາອົງການພາລະກິດສາທາລະນະ ກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ ການບັນຈຸກຳລັງຄົນ ພະນັກງານ ແລະ ການເງິນ. ນຳໃຊ້ກົນໄກການເງິນຕາມແບບວິສາຫະກິດ ໃຫ້ແກ່ບັນດາອົງການພາລະກິດສາທາລະນະ ທີ່ມີຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ມີເງື່ອນໄຂ.
ສຳລັດອົງການຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດລວມໝູ່, ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດຮ່ວມມືແລະຂົງເຂດສະຫະກອນ ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນ ແລະ ແບບວິທີການເຄື່ອນໄຫວ, ຍູ້ແຮງການເຊື່ອມສຳພັນ ຊ່ວຍໜູນ ແລະ ຮ່ວມມື ໂດຍອີງໃສ່ການພົວພັນຜົນປະໂຫຍດ, ນຳໃຊ້ແບບວິທີການຄຸ້ມຄອງທັນສະໄໝ. ລັດມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນໃຫ້ຂົງເຂດນີ້ໃນການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນ, ກໍ່ສ້າງພະນັກງານ, ຖ່າຍທອດເຕັກນິກ ເຕັກໂນໂລຢີ, ຊ່ວຍໜູນໃນການພັດທະນາຕະຫຼາດ. ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍສະຫະກອນໃຫ້ດີ.
ສຳລັບວິສາຫະກິດເອກະຊົນ, ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກ ນະໂຍບາຍ ເພື່ອຂະຫຍາຍເສດຖະກິດເອກະຊົນຢ່າງແຂງແຮງ ໃຫ້ເປັນກຳລັງຂັບເຄື່ອນໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຂະຫຍາຍບັນດາປະເພດເສດຖະກິດເອກະຊົນຢູ່ໃນທຸກຂະແໜງການ ທຸກຂົງເຂດເສດຖະກິດ ຢ່າງແຂງແຮງ. ປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນການພັດທະນາ ໃຫ້ແກ່ວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍແລະຂະໜາດກາງ, ວິສາຫະກິດທີ່ຫາກໍ່ສ້າງໃໝ່. ສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍໃຫ້ການສ້າງຕັ້ງບາງກຸ່ມເສດຖະກິດເອກະຊົນ ແລະ ໃຫ້ເອກະຊົນປະກອບທຶນເຂົ້າໃນກຸ່ມເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ.
ສຳລັບວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI), ເພີ່ມທະວີນະໂຍບາຍດຶງດູດບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຈາກພາຍນອກ, ເປັນເຈົ້າການຄັດເລືອກໂຄງການລົງທຶນ ແລະ ໃຫ້ຄວາມບຸລິມະສິດຕໍ່ກັບບັນດາໂຄງການ FDI ທີ່ມີລະດັບການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ເຕັກໂນໂລຢີທັນສະໄໝ, ມີທີ່ຕັ້ງທີ່ມີປະສິດທິຜົນໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ, ເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມສຳພັນບັນດາວິສາຫະກິດ FDI ນຳກັນ ແລະ ເຊື່ອມສຳພັນວິສາຫະກິດ FDI ກັບວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດ ໃນການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ເປັນເຈົ້າການແຊກຊືມເທື່ອລະກ້າວ ເຂົ້າໃນບັນດາພວງພະນັງຄຸນຄ່າພາກພື້ນ ແລະ ທົ່ວໂລກ, ສວຍໃຊ້ທ່າດີທາງດ້ານເຕັກໂນໂລຢີ ແລະ ປົວແປງສະມັດຕະພາບ. ກໍ່ສ້າງກົນໄກ ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດການ ກວດກາ, ຈຳກັດສະພາບ “ໂອນລາຄາ” ຂອງວິສາຫະກິດ FDI.
ທີສາມ, ພັດທະນາລະບົບຕະຫຼາດຢ່າງຄົບຊຸດ, ທັນສະໄໝ.
- ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍກ່ຽວກັບລາຄາ ຄ່າທຳນຽມ, ກ່ຽວກັບການແກ່ງແຍ້ງ ແລະ ກວດກາການຜູກຂາດໃນການທຸລະກິດ: ປະຕິບັດກົນໄກລາຄາຕະຫຼາດຢ່າງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ; ຮັບປະກັນຄິດໄລ່ບັນດາມູນພາກປະກອບເປັນລາຄາສິນຄ້າ, ຄ່າບໍລິການສາທາລະນະທີ່ຈຳເປັນ ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ພຽງພໍ ແລະ ເປີດເຜີຍໂປ່ງໃສ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນທີ່ເໝາະສົມໃຫ້ຜູ້ທຸກຍາກ ແລະ ເປົ້າໝາຍນະໂຍບາຍ. ບໍ່ສັບຊ້ອນບັນດານະໂຍບາຍສັງຄົມເຂົ້າໃນລາຄາ. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຄ່າທຳນຽມ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ, ກວດຄືນ ຫັນປ່ຽນນະໂຍບາຍຄ່າທຳນຽມ ຄ່າບໍລິການສາທາລະນະບາງປະເພດ ມານຳໃຊ້ລະບອບລາຄາຄ່າບໍລິການ. ເປີດກວ້າງກົນໄກປະມູນການກໍ່ສ້າງ, ປະມູນລາຄາ, ປະເມີນລາຄາ. ຍູ້ແຮງການບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍປົກປັກຮັກສາສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງຜູ້ບໍລິໂພກ, ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະຄົບຖ້ວນບົດບາດເຈົ້າພາບຂອງຜູ້ບໍລິໂພກ ແລະ ຂອງບັນດາສະມາຄົມປົກປ້ອງຜູ້ບໍລິໂພກໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
- ພັດທະນາບັນດາປະເພດຕະຫຼາດຢ່າງຄົບຊຸດ: ຂະຫຍາຍໃຫ້ຕະຫຼາດສິນຄ້າ ການບໍລິການ ມີຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບຕາມທິດທັນສະໄໝ, ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການສ້າງໃຫ້ມີຂອບກົດໝາຍນິຕິທຳ, ພັດທະນາບັນດາຕະຫຼາດໃໝ່. ພັດທະນາບັນດາແບບວິທີຕິດຕໍ່ແລກປ່ຽນການຕະຫຼາດທັນສະໄໝ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຕໍ່ກັບຜະລິດຕະພັນກະສິກຳ ແລະ ວັດຖຸອຸປະກອນການກະເສດ. ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາມາດຕະຖານຄຸນນະພາບສິນຄ້າ, ອະນາໄມຄວາມປອດໄພດ້ານສະບຽງອາຫານ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ. ຄົ້ນຄວ້າກໍ່ສ້າງ ໝູນໃຊ້ບັນດາມາດຕະການເຕັກນິດເພື່ອຍູ້ແຮງການສົ່ງນອກ. ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການຄຸ້ມຄອງສິນຄ້ານຳເຂົ້າສອດຄ່ອງກັບຂໍ້ກຳນົດຂອງສັນຍາສາກົນ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ. ມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນການສ້າງຕັ້ງລະບົບການຄ້າຂາຍຍົກ ຂາຍຍ່ອຍແຫ່ງຊາດ ເພື່ອກວດກາຕະຫຼາດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ເປັນສົ້ນອອກທີ່ໝັ້ນທ່ຽງໃຫ້ແກ່ສິນຄ້າໃນປະເທດ. ປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍຕ້ານສິນຄ້າເຖື່ອນ ສິນຄ້າປອມ, ນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນສິນຄ້າຫວຽດນາມ.
ຈັດວາງໂຄງປະກອບຕະຫຼາດການເງິນ ຄືນໃໝ່ຕາມທິດຮັບປະກັນຄວາມສົມດູນກວ່າອີກລະຫວ່າງຕະຫຼາດທຶນຫຼັກຊັບ ແລະ ຕະຫຼາດເງິນຕາ ກໍ່ຄືຄວາມສົມດູນໃນແຕ່ລະຕະຫຼາດນີ້. ຂະຫຍາຍຕະຫຼາດຊື້ຂາຍໜີ້, ຕະຫຼາດບັນດາເຄື່ອງມືການເງິນເກີດຕາມຫຼັງ, ການໃຫ້ເຊົ່າການເງິນ. ຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບທະນາຄານການຄ້າຄືນໃໝ່ ແລະ ແກ້ໄຂໜີ້ສິນເຮິຮ້າຍ ຕາມທິດຮວມກັນເຂົ້າເປັນໜຶ່ງ, ການເຂົ້າຮ່ວມກັນ, ລົດຜ່ອນຈຳນວນ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນ ແລະ ຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງບັນດາທະນາຄານການຄ້າ. ຕ້ານປະກົດການໃຊ້ໂດລາສະຫະລັດ ແລະ ໃຊ້ຄຳເປັນເຄື່ອງມືຊຳລະສະສາງໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ປັບປຸງບູລະນະ, ຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບຕະຫຼາດຫຼັກຊັບຄືນໃໝ່, ຮັບປະກັນໃຫ້ມັນຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງສົດໃສ ມີປະສິດທິຜົນ, ກາຍເປັນຊ່ອງສາຍສຳຄັນໃນການລະດົມທຶນກຳນົດເວລາປານກາງ ແລະ ຍາວນານ. ຂະຫຍາຍບັນດາອົງການທີ່ປຶກສາ, ບໍລິການສະໝຸບັນຊີ, ກວດບັນຊີ, ປະເມີນລາຄາ, ຕີລາຄາລະດັບຄວາມເຊື່ອຖືແຫ່ງຊາດ ແລະ ວິສາຫະກິດ ເພື່ອຊຸກຍູ້ຕະຫຼາດການເງິນ. ຂະຫຍາຍຮູບແບບ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບຜະລິດຕະພັນການປະກັນໄພ, ຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບວິສາຫະກິດປະກັນໄພ ແລະ ຕະຫຼາດປະກັນໄພຄືນໃໝ່.
ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການພັດທະນາຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຢີ, ປະຕິບັດກົນໄກຕະຫຼາດ ແລະ ມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນ ເພື່ອສົ່ງເສີມໃຫ້ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງ ບຸກຄົນ ແລະ ວິສາຫະກິດ ລົງທຶນຄົ້ນຄວ້າພັດທະນາເຕັກໂນໂລຢີ, ຖ່າຍທອດເຕັກໂນໂລຢີ, ນຳໃຊ້ນະວັດຕະກຳແຫ່ງວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຢີ ເຂົ້າໃນການຜະລິດ ທຸລະກິດ. ຊ່ວຍໜູນໃຫ້ວິສາຫະກິດວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຢີ ກໍ່ຮ່າງສ້າງຕົວຂຶ້ນແລະເຄື່ອນໄຫວ, ເຂົ້າຮ່ວມຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຢີ. ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງການເງິນ, ການຈັດຕັ້ງແລະເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຢີ ຢ່າງແຂງແຮງ ຄົບຊຸດ, ເພີ່ມທະວີການປົກປ້ອງສິດກຳມະສິດພູມປັນຍາ, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍກຳນົດລາຄາຊັບສິນພູມປັນຍາ, ແກ້ໄຂການລະເມີດກົດໝາຍວ່າດ້ວຍກຳມະສິດພູມປັນຍາຢ່າງເຂັ້ມງວດ.
ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະລະບົບກົດໝາຍ, ກົນໄກນະໂຍບາຍເພື່ອໃຫ້ຕະຫຼາດອະສັງຫາລິມະຊັບ ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງທະລຸລົ່ງ, ສອດຄ່ອງລະຫວ່າງການສະໜອງ - ຄວາມຕ້ອງການ. ກໍ່ສ້າງບັນດາລະບຽບກົດໝາຍດ້ວຍບັນດາຕົວແບບທີ່ສອດຄ່ອງ ເພື່ອເຊື່ອມຈອດຂະບວນວິວັດການຫັນເປັນອຸສາຫະກຳ ກັບການຫັນເປັນຕົວເມືອງ ແລະ ກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່. ກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການກໍ່ຮ່າງສ້າງຕົວຕະຫຼາດປະຖົມມະພູມ ຕະຫຼາດທຸຕິຍະພູມ ກ່ຽວກັບສິດນຳໃຊ້ທີ່ດິນ ນັບທັງດິນກະສິກຳ, ຮັບປະກັນໃຫ້ຕະຫຼາດທີ່ດິນເຄື່ອນໄຫວຢ່າງເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ ແລະ ເປັນລະບຽບ; ສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການສະສົມດິນນາກະສິກຳ ປ່າໄມ້ຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ. ມີນະໂຍບາບຂຸດຄົ້ນແຫຼ່ງພະລັງການເງິນຈາກທີ່ດິນ ແລະ ຊັບສົມບັດໂຄງສ້າງພື້ນຖານຢູ່ເທິງທີ່ດິນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.
ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກ ນະໂຍບາຍເພື່ອຂະຫຍາຍຕະຫຼາດແຮງງານ ຢ່າງຄົບຊຸດ ຕໍ່ເນື່ອງລຸໂລ່ງ ທັງທາງດ້ານຂະໜາດ ຄຸນນະພາບແຮງງານ ແລະ ໂຄງປະກອບຂະແໜງອາຊີບ; ຍູ້ແຮງການຍົກຍ້າຍແຮງງານ, ຍົກສູງອັດຕາສ່ວນແຮງງານທີ່ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງ; ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ ເງິນຄ່າແຮງ; ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວສົ່ງນອກແຮງງານ. ກໍ່ສ້າງການພົວພັນແຮງງານແບບກົມກຽວ ໝັ້ນທ່ຽງ ແລະ ກ້າວໜ້າ. ສື່ຂ່າວຕະຫຼາດແຮງງານຢ່າງຈະແຈ້ງໂປ່ງໃສ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານສະຖິຕິແຮງງານ ແລະ ວຽກເຮັດງານທຳ.
ທີສີ່, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເຊື່ອມຈອດການເຕີບໂຕເສດຖະກິດກັບຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມໃນແຕ່ລະໂຄງການ ແຜນງານ; ໃນແຕ່ລະກ້າວເດີນ, ແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ.
ເອົາໃຈໃສ່ການຄົ້ນຄວ້າ, ປະກາດໃຊ້ບັນດານະໂຍບາຍອຸປະຖຳເປົ້າໝາຍສັງຄົມສົງເຄາະ. ຂະຫຍາຍລະບົບສະຫວັດດີການສັງຄົມຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ຫຼາຍຂັ້ນຊັ້ນ ແລະ ເປັນເອກະພາບ, ເພີ່ມລັກສະນະແບ່ງປັນລະຫວ່າງລັດ ສັງຄົມ ແລະ ປະຊາຊົນ. ຄົ້ນຄວ້າປະກາດໃຊ້ຂອບນະໂຍບາຍສະຫວັດດີການສັງຄົມຕໍ່ກັບແຕ່ລະພູມພາກ ໃນແຕ່ລະໄລຍະ.
ຮັບປະກັນລະດັບຄວາມໝັ້ນຄົງ ແລະ ລັກສະນະປະຕິບັດໄດ້ຂອງລະບົບການເງິນ ກັບນະໂຍບາຍສະຫວັດດີການສັງຄົມ ຕາມທິດກຳນົດແຈ້ງລຳດັບຂັ້ນຕອນບຸລິມະສິດ, ຜ່ານຜ່າການກະແຈກກະຈ່າຍ, ສັບໄຂວ່ ຊ້ຳຊ້ອນກັນໃນການຈັດແບ່ງແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ. ຂະຫຍາຍຫຼາຍຮູບການການກຸສົນ, ຍູ້ແຮງຂະບວນການທົ່ວປວງຊົນເຂົ້າຮ່ວມການຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທຸກຍາກ ຜູ້ເສຍປຽບດ້ອຍຄວາມສາມາດໃນສັງຄົມ. ປະຕິບັດສິດຂອງເດັດນ້ອຍຢ່າງຮອບດ້ານ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທີເຂົ້າເຖິງບັນຫາຄວາມກ້າວໜ້າຂອງຜູ້ຍິງ ແລະ ຍົກສູງໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງອຳນາດການປົກຄອງ ຕໍ່ກັບຄວາມກ້າວໜ້າຂອງຜູ້ຍິງ ແລະ ຄວາມສະເໝີພາບທາງດ້ານເພດ.
ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ກົດໝາຍກ່ຽວກັບການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວລ້ອມ, ມີນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດການລົງທຶນ ໃນຂົງເຂດສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ. ພັດທະນາເສດຖະກິດສີຂຽວ, ຄົ້ນຄວ້າປະຕິບັດຕົວແບບເຕີບໂຕທີ່ມີທາດຄາຣ໌ບອນໜ້ອຍ. ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສິ່ງແວດລ້ອມ. ປົກປັກຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາຊັບພະຍາກອນ, ສິ່ງແວດລ້ອມ ນິເວດວິທະຍາ. ປົກປັກຮັກສາຄວາມຫຼາກຫຼາຍດ້ານຊີວະວິທະຍາ, ຫລຸດຜ່ອນຜົນກະທົບຂອງການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ແລະ ປັບໃຫ້ຄ່ອງຕົວກັບການປ່ຽນແປງນັ້ນ.
ທີຫ້າ, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເຂດເສດຖະກິດຈຸດໜັກ, ເຊື່ອມຕໍ່ພູມພາກ, ວາງແຜນກຳນົດ ແລະ ແບ່ງງານ ແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງລະຫວ່າງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ.
ກໍ່ສ້າງແຜນກຳນົດການພັດທະນາເສດຖະກິດພູມພາກ ບົນພື້ນຖານທ່າດີປຽບທຽບຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ, ຜ່ານຜ່າສະພາບການເທສະເສດຖະກິດຖືກຕັດແບ່ງຍ້ອນເຂດແດນການບໍລິຫານ. ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດບຸລິມະສິດໃຫ້ແກ່ບັນດາເຂດເສດຖະກິດຈຸດໜັກ ກາຍເປັນ “ຫົວຈັກຂັບເຄື່ອນ” ກຳລັງໝູນອັນແທ້ຈິງທີ່ແຜ່ກວ້າງອອກສູ່ວົງນອກ ແລະ ທົ່ວປະເທດ. ກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດທັນສະໄໝ ທີ່ມີຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກ ໃຫ້ບັນດາພູມພາກເສດຖະກິດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ເພື່ອສ້າງໃຫ້ມີຂົ້ວການເຕີບໂຕ ແລະ ພິສູດລະບຽບກົດໝາຍໃໝ່.
ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍແບ່ງງານ ແບ່ງຂັ້ນລະຫວ່າງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ, ທັງຮັບປະກັນລັກສະນະລວມສູນ ເປັນເອກະພາບຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ທັງເສີມຂະຫຍາຍລັກສະນະເປັນເຈົ້າການ ປະດິດສ້າງຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບົບລະດັບຄາດໝາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງຊາດ ແລະ ຂອງທ້ອງຖິ່ນ.
ທີຫົກ, ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມໃນເງື່ອນໄຂເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ.
ສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ, ເຈລະຈາ, ລົງນາມ, ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາສົນທິສັນຍາສາກົນ ໃນບັນດາຂົງເຂດເສດຖະກິດ ການຄ້າ ການລົງທຶນ...; ສະເໜີແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ຕາງໜ້າໄປເຮັດວຽກຢູ່ບັນດາອົງການການຄ້າ, ການລົງທຶນ, ແກ້ໄຂຂໍ້ພິພາດສາກົນ. ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ເຂົ້າຮ່ວມແລະຂຸດຄົ້ນຜົນປະໂຫຍດເສດຖະກິດ ໃນບັນດາສັນຍາເສດຖະກິດເສລີສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍ ຕິດແໜ້ນກັບການກໍ່ສ້າງເສດຖະກິດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຫຼີກຫຼ່ຽງບໍ່ໃຫ້ຖືກຂຶ້ນຕໍ່ເກີນຄວນກັບຕະຫຼາດໜຶ່ງ, ຄູ່ຮ່ວມໜຶ່ງທີ່ລະອຽດ. ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ (ກົດເໝາຍ, ກົງຈັກ, ກຳລັງຄົນ) ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມພິພາດສາກົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຄວາມພິພາດດ້ານການຄ້າ ການລົງທຶນສາກົນ. ກະກຽມເງື່ອນໄຂຢ່າງພຽງພໍເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ ໃນປີ 2015. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫຼືອຊຶ່ງກັນທາງດ້າຕຸລາການໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສາກົນ.
ທີເຈັດ, ສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງການປະຕິຮູບດ້ານການບໍລິຫານ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນລະບຽບການບໍລິຫານ; ຍົກສູງບົດບາດ ຄວາມສັກສິດ ແລະ ປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ.
ເພີ່ມທະວີລັກສະນະໂປ່ງໃສ ເປີດເຜີຍໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການລັດ. ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງກົງຈັກແຫ່ງລັດ ຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013. ລັດຕ້ອງກາຍເປັນລັດຮັບໃຊ້, ເຮັດພາລະບົດບາດສ້າງສັນພັດທະນາ ແລະ ຄຸ້ມຄອງການພັດທະນາເສດຖະກິດໃຫ້ດີ; ສຸມໃສ່ການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍ ກົດໝາຍ ຍຸດທະສາດ ແຜນການ ແຜນກຳນົດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ສັງຄົມ, ພັດທະນາແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ; ຮັບປະກັນການປ້ອງກັນຊາດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ, ຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ. ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດອອກແບບສັງລວມ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາຂະບວນວິວັດການປະຕິຮູບລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ. ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃຫ້ພະແນກກົດໝາຍຂອງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ. ປັບປຸງບູລະນະປະມວນກົດໝາຍອາຍາ ເພື່ອຮັບປະກັນເປັນເຄື່ອງມືໜຶ່ງໃນບັນດາເຄື່ອງມືຊຸກຍູ້ໃຫ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຂະຫຍາຍຕົວ ຕາມທິດລົບລ້າງການກະທຳປັບໃໝລົງໂທດທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງເໝາະສົມ, ຊອກຮູ້ແລະເພີ່ມເຕີມບັນດາການກະທຳກີດຂວາງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ເພີ່ມທະວີການກວດກາ ກວດການ ຕິດຕາມກວດກາ, ຍົກສູງຄວາມສັກສິດ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍ.
ທີແປດ, ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ການນຳພາຂອງພັກໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການເສດຖະກິດ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາເສດຖະກິດຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດ ແລະ ປະສິດທິຜົນວຽກງານເສນາທິການທາງດ້ານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງສູນກາງ ແລະ ຂອງບັນດາຄະນະພັກແຂວງ ກຳແພງນະຄອນ. ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ວຽກງານສະຫລຸບເບື້ອງຕົ້ນ, ສະຫລຸບສັງລວມການປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກ, ຮັບປະກັນຮັກສາລະບຽບວິໄນຢ່າງເຂັ້ມງວດໃນການປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກ. ຮັບປະກັນສິດເສລີພາບ ປະຊາທິປະໄຕໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດຂອງປະຊາຊົນ ຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງລັດຖະທຳມະນູນ, ກົດໝາຍ. ຮັບປະກັນການເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງມີປະສິດທິຜົນຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ, ສັງຄົມ, ສັງຄົມ-ອາຊີບ ໃນການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ./.
ຂຽນໂດຍ: ສຈ. ດຣ. ເວືອງດິ່ງເຫ້ວ,
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຫົວໜ້າຄະນະເສດຖະກິດສູນກາງ
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ - ສະບັບທີ 866 (ເດືອນທັນວາ 2014)
