ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບພາຍໃນພັກ ຕາມແນວຄິດຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈິມິນ
ວ.ກ.ອອນໄລ - ໃນປະມວນມໍລະດົກແນວຄິດທັງໝົດຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ແນວຄິດກໍ່ສ້າງພັກໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດ. ບັນດາທັດສະນະ ທິດສະດີຂອງເພິ່ນ ກ່ຽວກັບຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບພາຍໃນພັກ ເພື່ອກໍ່ສ້າງໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບປອດໃສຂາວສະອາດ ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ສົມກັບເປັນພັກດຽວທີ່ກຳອຳນາດຢູ່ຫວຽດນາມ ຊຶ່ງໄດ້ເປັນການປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນ ເຂົ້າໃນລະບົບທິດສະດີກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກກອມມູນິດກຳອຳນາດ.
ສະແດງສິລະປະຮ້ອງເພງ ຟ້ອນລຳເພື່ອຄຳນັບຮັບຕ້ອນ ວັນຄ້າຍວັນສ້າງຕັ້ງພັກ ແລະ ຕ້ອນຮັບປີໃໝ່ (ພາບ: TTXVN)
ແນວຄິດຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ ກ່ຽວກັບຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ
ໃນມໍລະດົກທິດສະດີຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ມີບົດຂຽນ ບົດປາໄສກ່ຽວກັບຄວາມສາມັກຄີ ເປັນຫຼາຍຮ້ອຍບົດ. ແນວຄິດສາມັກຄີອັນພົ້ນເດັ່ນຂອງເພິ່ນແມ່ນ “ສາມັກຄີເປັນແຫຼ່ງກຳເນີດກຳລັງແຮງ”; “ສາມັກຄີເປັນກຳລັງແຮງຂອງພວກເຮົາ”(1); “ສາມັກຄີແມ່ນໄຊຊະນະ”; “ສາມັກຄີເປັນກຸນແຈຂອງຄວາມສຳເລັດ”(2); “ສາມັກຄີ, ສາມັກຄີ, ມະຫາສາມັກຄີ. ສຳເລັດຜົນ, ສຳເລັດຜົນ, ສຳເລັດຜົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ”(3).
ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາຫຼັກການອັນພື້ນຖານກວ່າໝູ່ໝົດໃນການກໍ່ສ້າງພັກ, ເປັນການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດເກນຂອງພັກ. ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ ເປັນພື້ນຖານເພື່ອກໍ່ສ້າງກຸ່ມກ້ອນສາມັກຄີທົ່ວປວງຊົນ. ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຖືວ່າ ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຮັກສາ ຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບພາຍໃນພັກ ເປັນໜ້າທີ່ສຳຄັນອັນດັບໜຶ່ງ, ເປັນພື້ນຖານຂອງຄວາມສຳເລັດໃນທຸກວຽກງານ. ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນບັນຫາເປັນຕາຍສຳລັບອົງການຈັດຕັ້ງພັກໃນແຕ່ລະຂັ້ນເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນຊີວິດອີນຊີຂອງທົ່ວພັກ ເປັນບັນຫາຍືນຍົງຄົງຕົວຂອງການປະຕິວັດ.
ໃນພິໄນກຳ ເຊິ່ງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ສຸມຄວາມຄິດຈິດໃຈເພື່ອຂຽນໃຫ້ສຳເລັດນັ້ນ, ນັບແຕ່ປີ 1965, ເພິ່ນໄດ້ຂຽນ: “ກ່ອນອື່ນເວົ້າກ່ຽວກັບພັກ” ແລະເພິ່ນກໍ່ໄດ້ຢືນຢັນກຳລັງແຮງອັນໃຫຍ່ຫຼວງຂອງສາມັກຄີ ໂດຍຜ່ານພາກພຶດຕິກຳແຫ່ງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ: “ຍ້ອນໄດ້ສາມັກຄີຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ, ຮັບໃຊ້ຊົນຊັ້ນ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈ ດັ່ງນັ້ນ ນັບແຕ່ວັນສ້າງຕັ້ງມາຮອດປັດຈຸປັນ, ພັກເຮົາໄດ້ເຕົ້າໂຮມສາມັກຄີ ຈັດຕັ້ງ ແລະ ນຳພາປະຊາຊົນເຮົາ ຕໍ່ສູ້ຢ່າງຫ້າວຫັນ ໄດ້ຍາດເອົາໄຊຊະນະຢ່າງລຽນຕິດ ແຕ່ໄຊຊະນະນີ້ຮອດໄຊຊະນະອື່ນ. ສາມັກຄີເປັນມູນເຊື້ອອັນລ້ຳຄ່າທີ່ສຸດຂອງພັກ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນເຮົາ”. ຈາກນັ້ນ ອາດຈະເຫັນໄດ້ວ່າ, ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ເພິ່ນເອົາໃຈໃສ່ກວ່າໝູ່ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນສິ່ງທີ່ເພິ່ນເປັນຫ່ວງເປັນໃຍເມື່ອຄິດເຖິງອະນາຄົດ.
ໃນຫຼາຍກາລະ ແລະ ຢູ່ຫຼາຍບ່ອນ ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ສະແດງຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ຕັກເຕືອນທົ່ວພັກ ທົ່ວປວງຊົນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງກຸ່ມກ້ອນສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ. ໃນຄຳຮຽກຮ້ອງຢູ່ທີ່ພິທີສະເຫຼີມສະຫຼອງວັນຊາດ ທີ 2 ກັນຍາ 1955, ເພິ່ນໄດ້ເນັ້ນວ່າ: “ສາມັກຄີແມ່ນກຳລັງອັນໜຶ່ງທີ່ຊະນະເລີດ. ກຳລັງສາມະຄີຊ່ວຍໃຫ້ການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ. ກຳລັງສາມັກຄີຊ່ວຍໃຫ້ການຕໍ່ຕ້ານໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ. ກຳລັງສາມັກຄີຈະປຸກລະດົມປະຊາຊົນເຮົາ ແຕ່ເໜືອຕະຫຼອດໃຕ້ ຕໍ່ສູ້ປະຕິບັດສັນຕິພາບ, ເອກະພາບ, ເອກະລາດ, ປະຊາທິປະໄຕໃນທົ່ວປະເທດ”(4). ໃນເມື່ອກ່າວປາໄສທີ່ກອງປະຊຸມພະນັກງານປະຕິບັດການປະຕິຮູບເຂດທະເລ, ເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ເຮືອລຳໜຶ່ງຕ້ອງມີຄົນພາຍ, ຕ້ອງມີຜູ້ຂັບທ້າຍ... ຄົນພາຍ ແລະ ຜູ້ຂັບທ້າຍຕ້ອງສາມັກຄີກັນ”(5).
ຍ້ອນຫຍັງ ຍາມໃດທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນກໍ່ເນັ້ນເຖິງພາລະບົດບາດ ແລະ ຄວາມໝາຍສຳຄັນ ຂອງສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ. ເພິ່ນບໍ່ພຽງແຕ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີໃນພັກເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຊີ້ແຈ້ງວ່າ ຕ້ອງສາມັກຄີເປັນເອກະສັນ, ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ, ນັ້ນບໍ່ແມ່ນສາມັກຄີແບບປອມແປງ ແບບຮູບການ, ມັນຕ້ອງສະແດງອອກໃນແນວຄິດ ແລະ ໃນການກະທຳ. ແນວຄິດ ແລະ ການກະທຳຕ້ອງເປັນເອກະພາບກັນ. ບໍ່ອາດຈະສາມັກຄີແບບຜີວເຜີນພາຍນອກ, ແຕ່ເມື່ອຕ້ອງການຕັດສິນຕົກລົງ ປະກາດໃຊ້ນະໂຍບາຍ ແຜນການໃດໜຶ່ງ ຊ້ຳພັດບໍ່ເປັນເອກະພາບກັນ, ຫຼືເວລາຕ້ອງການສຳພັນກັນກໍ່ຮ່ວມສຳພັນໃນນາມສາມັກຄີ ແຕ່ເມື່ອບໍ່ຕ້ອງການ ຊ້ຳພັດຊອກຫາວິທີເພື່ອກີດຂວາງວຽກງານຂອງກັນແລະກັນ. ໃນແນວຄິຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ສາມັກຄີຕ້ອງສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ, ໝາຍຄວາມວ່າຕ້ອງອີງໃສ່ພື້ນຖານແນວທາງ ທັດສະນະຂອງພັກ ແລະ ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດລວມໝູ່. ເພິ່ນເຄີຍເນັ້ນວ່າ: ພັກເຮົາເຖິງວ່າມີສະມາຊິກຫຼາຍຄົນ ແຕ່ເມື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ປະຕິວັດກໍເໝືອນດັ່ງຄົນດຽວ, ໃນພັກບໍ່ໃຫ້ມີສະພາບການ “ຜູ້ຕີກອງໃຫ້ບຸກ, ຜູ້ເປົ່າແກໃຫ້ຖອຍ”.
ພັກເປັນອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງສູງສຸດຂອງປະຊາຊົນ ຂອງປະເທດຊາດ, ສະມາຊິກພັກທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ເຂົ້າຮ່ວມດ້ວຍຄວາມຕື່ນຕົວ ແລະ ສະໝັກໃຈ, ການຮັກສາ ແລະ ປະຕິບັດຫຼັກການຂອງພັກ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ ຫາກຍັງເປັນຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຂອງສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນ. ເພິ່ນຖືວ່າຫຼັກການລວມສູມປະຊາທິປະໄຕເປັນຫຼັກການອັນພື້ນຖານ ແລະ ສຳຄັນ, ໃນແຕ່ລະອົງການຈັດຕັ້ງຂອງພັກຕ້ອງປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕ, ເປີດກ້ວາງປະຊາທິປະໄຕ,“ຕ້ອງປີດກວ້າງປະຊາທິປະໄຕ ຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອໃຫ້ສະມາຊິກພັກທຸກຄົນໄດ້ສະແດງຄວາມເຫັນຂອງຕົນ”(6), ທຸກຄວາມຄິດ ຄວາມເຫັນຂອງສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ສະແດງອອກມາ ແລະ ໄດ້ຮັບຟັງ; ການຕັດສິນຕົກລົງທີ່ສຳຄັນທຸກປະການ ຕ້ອງໄດ້ສົນທະນາຫາລື ປຶກສາພິຈາລະນາຢ່າງປະຊາທິປະໄຕ. ໃນພັກຕ້ອງປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕຢ່າງກວ້າງຂວາງ ເປັນປະຈຳ ແລະ ປະຕິບັດການຕິຊົມແລະຕິຊົມຕົນເອງ ຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ນັ້ນແມ່ນວິທີດີກວ່າໝູ່ ເພື່ອປັບປຸງແລະຂະຫຍາຍຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຂອງພັກ. ສາທັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກຕ້ອງຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມຢ່າງຈິງໃຈ, ນີ້ແມ່ນຮູບການຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມສະມາຊິກພັກ ເພື່ອກໍ່ສ້າງ ປັບປຸງພັກໃຫ້ນັບມື້ນັບປອດໃສຂາວສະອາດ ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ. ຍ້ອນເພິ່ນຖືວ່າ: “ມີແຕ່ພັກປະຕິວັດທີ່ແທ້ຈິງ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງທີ່ມີປະຊາທິປະໄຕແທ້ຈິງເທົ່ານັ້ນ ຈຶ່ງ ກ້າຕິຊົມຕົນເອງ, ຊົນເຊີຍການຕິຊົມ ແລະ ແກ້ໄຂຂໍ້ຂາດຕົກຍົກພ່ອງຢ່າງເດັດຂາດ. ໂດຍອາໄສການຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມ... ພວກເຮົາຈຶ່ງສາມັກຄີກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ”(7). ນີ້ກໍ່ແມ່ນກົດເກນແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງພັກ, ຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມເພື່ອຊ່ວຍກັນແກ້ໄຂຂໍ້ຂາດຕົກບົກພ່ອງ, ຊ່ວຍກັນກ້າວໜ້າ, ເພື່ອເຮັດວຽກໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນ, ເພື່ອສາມັກຄີ ແລະ ເປັນເອກະພາບພາຍໃນ. ເພື່ອປະຕິບັດສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຕິບັດບັນດາຫຼັກການຈັດຕັ້ງ ແລະ ດຳເນີນຊີວິດພັກ, ພິເສດແມ່ນຫຼັກການປະຊາທິປະໄຕ, ຫຼັກການຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມ. ເພິ່ນໄດ້ຕັກເຕືອນວ່າ: “ໃນພັກຕ້ອງປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕຢ່າງກວ້າງຂວາງ ເປັນປະຈຳ ແລະ ຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມຢ່າງເຂັ້ມງວດ”(8). ຕາມເພິ່ນ, ນັ້ນແມ່ນວິທີທີ່ດີກວ່າໝູ່ເພື່ອປັບປຸງ ແລະ ຂະຫຍາຍຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ເອກະພາບຂອງພັກ.
ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມສາມັກຄີຢ່າງແທ້ຈິງ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງປະຕິບັດຫຼັກການ, ຕ້ອງມີຫຼັກໝັ້ນກ້າແກ່ນ ມີຈິດປັນຍາເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຕ້ອງມີນ້ຳໃຈຮັກແພງ ເຫັນອົກເຫັນໃຈກັນ ແລະ ຊ່ວຍເຫຼືອແບ່ງປັນຊຶ່ງກັນແລະກັນ. ປີ 1966, ເພິ່ນໄດ້ປັບປຸງເພີ່ມເຕີນພິໄນກຳ ຂອງຕົນດ້ວຍວັກໜຶ່ງດັ່ງນີ້ “ຕ້ອງມີນ້ຳໃຈສະຫາຍຮັກແພງຊຶ່ງກັນແລະກັນ”. ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຢ່າງແທ້ຈິງ ຄຽງຄູ່ກັບຈິດໃຈ ແລະ ຕັກກະປັນຍາ, ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນຕ້ອງມີນ້ຳໃຈສະຫາຍຮັກແພງກັນ, ມີຄວາມເມດຕາ ມີນ້ຳໃຈກະລຸນາທິຄຸນ. ໃນການປະຕິບັດວຽກງານ ບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງວາງຈຸດປະສົງລະດັບຄາດໝາຍເພື່ອສຳເລັດໜ້າທີ່ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຕ້ອງມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈກັນ, ຕ້ອງແບ່ງປັນ ຊ່ວຍເຫຼືອຊຶ່ງກັນແລະກັນ ພ້ອມກັນສຳເລັດວຽກງານ. ເພາະສະນັ້ນ, ເພື່ອຮັກສາ ແລະ ເພີ່ມພູນຄຸນສ້າງຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບນັ້ນ ແຕ່ລະອົງການຈັດຕັ້ງພັກຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ອົບຮົມສຶກສາສະຕິຮັບຜິດຊອບ ແລະ ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍຕ້ອງບຳລຸງນ້ຳໃຈສະຫາຍອ້າຍນ້ອງ ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ຄວາມຮັກແພງແບ່ງປັນກັນຢ່າງເປັນປະຈຳ.
ໃນເງື່ອນໄຂພັກກຳອຳນາດ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນເປັນພິເສດເຖິງປັດໃຈຄຸນສົມບັດສິນທຳໃນພັກ, ການຕ້ານພະຍາດ “ອາດຍາສິດ” “ຫ່າງເຫີນປະຊາຊົນ” “ສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຟຸມເຟືອຍ”... ຕາມເພິ່ນ, ພັກກຳອຳນາດມີໜ້າທີ່ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ນັ້ນຄືນຳພາປະຊາຊົນກໍ່ສ້າງສັງຄົມໃໝ່, ດຳເນີນ “ການຕໍ່ສູ້ອັນໃຫຍ່ຫຼວງ”, ລົບລ້າງສິ່ງເກົ່າແກ່ລ້າຫຼັງ ເປ່ເພ, ກໍ່ສ້າງອັນໃໝ່ໆ ຈົບງາມ. ໃນພິໄນກຳ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ໃຫ້ຄວາມຕັກເຕືອນດ້ວຍຄຳຄົມ 4 ຄຳທີ່ໃຊ້ສັບແທ້ຈິງ: “ພັກເຮົາເປັນພັກກຳອຳນາດ. ສະມາຊິກພັກ ແລະ ພະນັກງານແຕ່ລະຄົນຕ້ອງເຊື່ອມຊືມຄຸນສົມບັດປະຕິວັດ ຢ່າງແທ້ຈິງ. ຕ້ອງດຸໝັ່ນປະຢັດ ເຫັນແກ່ສ່ວນລວມບໍ່ເຫັນແກ່ສ່ວນຕົວ ຊື່ສັດທ່ຽງທຳຢ່າງແທ້ຈິງ. ຕ້ອງຮັກສາໃຫ້ພັກເຮົາປອດໃສຂາວສະອາດຢ່າງແທ້ຈິງ, ສົມກັບເປັນຜູ້ນຳພາ ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຈົ່ງຮັກພັກດີທີ່ແທ້ຈິງຂອງປະຊາຊົນ”(9).
ຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບກ່ອນອື່ນໝົດຕ້ອງໄດ້ກໍ່ສ້າງຢູ່ໃນພັກ, ໄດ້ສະແດງອອກຢູ່ໃນພັກ. ສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສະມາຊິກພັກທີ່ຮັກສາຖານະບົດບາດເປັນການນຳ ຕ້ອງເດັດດ່ຽວຕ້ານລັດທິອັດຕະບຸກຄົນ, ລັດທິສວຍໂອກາດໃນຕົວຕົນເອງທີ່ຖືກຜົນກະທົບຈາກພາຍນອກ. ຊຶ່ງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ທອດຖອນອອກມາວ່າ: ລັດທິອັດຕະບຸກຄົນ ລັດທິສວຍໂອກາດ ເປັນມູນເຫດທີ່ທຳລາຍຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ.
ຫັນເບິ່ງຄືນໄລຍະເວລາທີ່ຜ່ານມາ ໃນນັ້ນມີຫຼາຍໄລຍະພັກເຮົາຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍບໍ່ໜ້ອຍ ແຕ່ຄະນະບໍລິການງານສູນກາງພັກ ໂດຍປະທານໂຮ່ຈີມິນເປັນແກ່ນກາງ ໄດ້ຕັ້ງໝັ້ນກ້າແກ່ນຢູ່ສະເໝີ ແລະ ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ.
ເຊື່ອມຊືມແນວຄິດ ແລະ ປະຕິບັດຕາມພິໄນກຳ ຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກເຮົາໄດ້ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ ຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຢູ່ສະເໝີ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ພັກເຮົາຈຶ່ງສາມາດເຕົ້າໂຮມ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ ກຳລັງແຮງທົ່ວປວງຊົນ, ສ້າງເປັນກຳລັງແຮງສັງລວມ ເພື່ອສຳເລັດໜ້າທີ່ນຳພາປະເທດ ທີ່ປະຊາຊົນໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈມອບໝາຍໃຫ້. ໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຫຼາຍສະໄໝ, ບັນຫາສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ວາງອອກຢ່າງເປັນທາງການ, ໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາ ຕີລາຄາຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ເລິກເຊິ່ງ. ມະຕິກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 6 ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ I (ພະຈິກ 1939) ໃນພາກກ່ຽວກັບພັກໄດ້ລະບຸຈະແຈ້ງວ່າ: “ຕ້ອງເປັນເອກະພາບທັງທາງດ້ານເຈດຈຳນົງ ແລະ ການກະທຳ” ແລະ “ຄວາມເປັນເອກະພາບທາງດ້ານເຈດຈຳນົງ ແລະ ການກະທຳຂອງພັກນັ້ນ ຈຳເປັນຕ້ອງມີເຈດຈຳນົງຕື່ນຕົວຂອງສະມາຊິກພັກໝົດທຸກຄົນ, ບໍ່ແມ່ນປິດຕາປະຕິບັດຕາມ”(10). ຮອດກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI (ປີ 1986), ພັກເຮົາໄດ້ທອດຖອນບົດຮຽນທີ່ປະເສີດ 4 ປະການ, ໃນນັ້ນມີບົດຮຽນກ່ຽວກັບເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະສັນ, ຄວາມເປັນເອກະພາບທາງດ້ານເຈດຈຳນົງ ແລະ ການກະທຳໃນພັກ. ໃນກົດລະບຽບຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ຊຶ່ງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ IV ໄດ້ຮັບຮອງເອົາ ແລະ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງເພີ່ມເຕີມ ໂດຍກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ V, VI ນັ້ນ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ພັກຖືເອົາການຮັກສາ ຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະສັນ ພາຍໃນພັກ ບົນພື້ນຖານແນວທາງການເມືອງ ແລະ ຫຼັກການລວມສູມປະຊາທິປະໄຕ ແມ່ນຊີວິດອີນຊີຂອງພັກ, ແລະ ເດັດດ່ຽວຕໍ່ສູ້ຕ້ານລັດທິອັດຕະບຸກຄົນ, ປະກົດການແບ່ງພັກແຍກພວກໃນພັກ”(11). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VIII ໄດ້ເນັ້ນວ່າ: “ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນສາມັກຄີໃນອົງການນຳພາ, ມີຄວາມໝາຍຕັດສິນເຖິງຄວາມສຳເລັດຂອງການປະຕິວັດ. ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກຕ້ອງຮັກສາຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ ບົນພື້ນຖານແນວທາງການເມືອງ ຫຼັກການຈັດຕັ້ງ ແລະ ນ້ຳໃຈຮັກແພງສະຫາຍ”(12). ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ IX ໄດ້ຮຽກຮ້ອງວ່າ: “ແຕ່ລະອົງຄະນະພັກ ຕ້ອງຮັກສາຄວາມສາມັກຄີ ເປັນເອກະພາບໃນໝູ່ຄະນະການນຳ. ສຳລັບບັນດາຄະນະພັກ, ອົງການຈັດຕັ້ງພັກທີ່ລະເມີດຫຼັກການ ລວມສູມປະຊາທິປະໄຕ, ພະນັກງານການນຳທີ່ບົງການຊີ້ຂາດ ສວມອຳນາດ ດຶງພັກດຶງພວກ ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກພາຍໃນ, ຄະນະພັກຂັ້ນເທິງຕ້ອງຊີ້ນຳ ດຳເນີນການສຳຫຼວດກວດກາ ເພື່ອໃຫ້ເຫັນແຈ້ງຄວາມຖືກຕ້ອງຂໍ້ຜິດພາດ ແລະ ປະຕິບັດວິໄນຢ່າງເຂັ້ມງວດຕໍ່ຜູ້ທີ່ມີຂໍ້ຂາດຕົກປົກພ່ອງ”(13).
ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ ໃນສະພາບການປັດຈຸປັນ
ກ້າວເຂົ້າສູ່ສະໄໝແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຕໍ່ໜ້າການກະທົບຂອງເສຖະກິດຕະຫຼາດ, ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກພາກສ່ວນໜຶ່ງ ນັບທັງພະນັກງານຂັ້ນສູງ ກໍ່ມີທ່າອຽງແລ່ນຕາມລັດທິອັດຕະບຸກຄົນ; ອົງການຈັດຕັ້ງພັກຈຳນວນໜຶ່ງມີປະກົດການແຕກແຍກພາຍໃນ, ບໍ່ນັບຖືຫຼັກການລວມສູມປະຊາທິປະໄຕ, ປະຕິບັດຫຼັກການນີ້ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ການຕິຊົມຕົນເອງ ແລະ ຕິຊົມຢູ່ບາງບ່ອນໄດ້ກາຍເປັນຮູບການ, ຢູ່ບາງບ່ອນ ພັດມີປະກົດການສວຍໃຊ້ການຕິຊົມເພື່ອຄັດຄ້ານຕ້ານຢັນກັນ ໂຄ່ນລົ້ມກັນ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ບັນດາປະກົດການ ລັດທິສວຍໂອກາດ, “ກຸ່ມຜົນປະໂຫຍດ”, ລັກສະນະພາກສ່ວນທ້ອງຖິ່ນ ກໍ່ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນໃນຫຼາຍບ່ອນ ຊຶ່ງໄດ້ທຳລາຍຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກ.
ໃນຊຸມປີຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ເຊີດຊູພາລະບົດບາດ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ເປັນຫົວໜ້າ ໃນການຮັກສາຄາມສາມັກຄີເປັນເອກະສັນພາຍໃນອົງການຈັດຕັ້ງພັກ ແລະ ໃນບັນດາອົງການ ກົມກອງໃຫ້ໝັ້ນຄົງ. ແຕ່ໃນພາກຕົວຈິງ ຢູ່ຫຼາຍບ່ອນ, ຜູ້ເປັນຫົວໜ້າທີ່ມີໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຄະນະພັກຂັ້ນເທິງ ແລະ ຂັ້ນຂອງຕົນ ກ່ຽວກັບຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະສັນພາຍໃນ ຊ້ຳພັດຍັງບໍ່ເປັນແບບຢ່າງແທ້ເທື່ອ, ຍັງບໍ່ເຊື່ອມຊືມສະຕິກໍ່ສ້າງກຸ່ມກ້ອນສາມັກຄີເປັນເອກະພາບພາຍໃນ. ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ການເລືອກຕັ້ງເອົາຜູ້ນຳພາທີ່ມີຄຸນສົມບັດ ຄວາມສາມາດຢ່າງພຽງພໍ, ມີບົດບາດນຳໜ້າ ເປັນແບບຢ່າງຢ່າງແທ້ຈິງນັ້ນ ເປັນບັນຫາສໍາຄັນທີ່ສຸດ. ຜູ້ນຳໜ້າຄະນະພັກ ອຳນາດການປົກຄອງ ຕ້ອງມີຄວາມຍຸດຕິທຳ ມີຈິດໃຈເຫັນແກ່ປະໂຫຍດສ່ວນລວມ ໃນການແກ້ໄຂວຽກງານ, ຕ້ອງເປັນໃຈກາງແຫ່ງການເຕົ້າໂຮມ ສາມັກຄີຂອງຄະນະພັກ, ຂອງສຳນັກງານອົງການ ກົມກອງ.
ພາກຕົວຈິງໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະສັນໃນພະນັກງານການນຳຢູ່ຂັ້ນຍິ່ງສູງ ກໍ່ຈະມີການກະທົບ ສົ່ງຜົນສະທ້ອນຕໍ່ພັກຍິ່ງແຮງ, ແຮງກະທົບແຜ່ລາມໃນສັງຄົມຍິ່ງກວ້າງ. ກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າວ່າບັນດາຜູ້ຮັບພາລະນຳພາທີ່ສຳຄັນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ຂັ້ນສູງ, ບໍ່ມີສະຕິສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ ຈະບໍ່ພຽງແຕ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ວຽກງານເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງຈະສ້າງໄພອັນຕະລາຍອັນຮ້າຍແຮງໃຫ້ທົ່ວພັກ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດຄາດຄະເນລ່ວງໜ້າໄດ້.
ໃນປັດຈຸບັນ ປະເທດເຮົາກໍາລັງຢືນຕໍ່ໜ້າໂອກາດເອື້ອອຳນວຍ ຄວາມສະດວກດີໃຫມ່ ແຕ່ກໍ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍບໍ່ໜ້ອຍ, ບັນດາຜົນງານທີ່ທົ່ວພັກ ທົ່ວປວງຊົນເຮົາຍາດມາໄດ້ໃນເກືອບ 30 ປີ ແຫ່ງການປະຕິບັດພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດຢ່າງຮ້ອບດ້ານນັ້ນ ແມ່ນຜົນສຳເລັດແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຂອງທົ່ວພັກ ທົ່ວປວງຊົນ ທົ່ວກອງທັບ, ເປັນສິ່ງພິສູດຢັ້ງຢືນຄວາມເຕີບໃຫຍ່ ເຂັ້ມແຂງຂອງພັກເຮົາ. ແຕ່ຫາກວ່າ, ໃນສະພາບໂລກມີການຜັນແປຢ່າງສັບສົນ, ບໍ່ສາມາດຄາດຄະເນລ່ວງໜ້າໄດ້, ຄຽງຄູ່ກັບບັນດາຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້ ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສັບສົນຫຼາຍປະການ. ບັນດາອິດທິກຳລັງສັດຕູພວມຊອກຫາທຸກວິທີທີ່ເລິກແລບແນບນຽນ ດ້ວຍກົນອຸບາຍທີ່ໂຫດຫ້ຽມ ເພື່ອປຸກກະຕູ້ນການຄັດຄ້ານຕ້ານຢັນແບ່ງແຍກພາຍໃນ, ເຮັດໃຫ້ເສຍຄວາມສາມັກຄີໃນພັກ. ເພາະສະນັ້ນ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມັກຄີ ແລະ ເປັນເອກະພາບໃນພັກ ແຕ່ສູນກາງຈົນຮອດຮາກຖານ ເປັນສິ່ງຈຳເປັນ ຮີບດ່ວນໃນປັດຈຸປັນ.
ບັດນີ້, ສາມັກຄີເປັນເອກະພາບໃນພັກຍິ່ງຕ້ອງໄດ້ຖືເປັນຍຸດທະສາດອັນຍາວນານສຳລັບພາລະກິດການປະຕິວັດ. ເປັນພັກດຽວທີ່ກຳອຳນາດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຍິ່ງຕ້ອງກໍ່ສ້າງປັບປຸງຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ, ເຮັດໄດ້ແນວນັ້ນ ລະບົບການເມືອງ, ປະຊາຊົນທຸກຊົນຊັ້ນ ທຸກຊົນເຜົ່າ ຈຶ່ງສາມັກຄີອ້ອມຂ້າງພັກ. ຄວາມສາມັກຄີຂອງພັກ ເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ແກ່ທົ່ວລະບົບການເມືອງ ແລະ ເປັນປັດໃຈທີ່ຕັດສິນຮັບປະກັນ ຄວາມສາມັກຄີທົ່ວທັງຊາດ.
ພິເສດ, ກ່ອນທີ່ຈະເຂົ້າສູ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ພວກເຮົາກຳລັງຢືນຕໍ່ໜ້າຈຸດເວລາທີ່ຕ້ອງຄັດເລືອກເອົາຜູ້ຄົນທີ່ເໝາະສົມ, ທັງມີປັນຍາຄວາມສາມາດ ທັງມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ ເພື່ອຮັບພາລະໜ້າທີ່ນຳພາປະເທດ, ຍິ່ງກວ່າເວລາໃດໝົດ, ພວກເຮົາຍິ່ງຕ້ອງເສີມຂະຫຍາຍມູນເຊື້ອສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ. ນີ້ແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ເຊິ່ງກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຂອງໝູ່ຄະນະ ແລະ ບຸກຄົນການນຳ ແຕ່ສູນກາງຈົນຮອດຮາກຖານ. ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນພະນັກງານການນຳຫຼັກແຫຼ່ງ ແຕ່ຂັ້ນສູງຮອດຮາກຖານ ຕ້ອງປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດ ຄຳຕັກເຕືອນຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນທີ່ເພິ່ນໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນພິໄນກຳ: “ບັນດາສະຫາຍແຕ່ສູນກາງຮອດບັນດາໜ່ວຍພັກ ຕ້ອງຮັກສາຄວາມສາມັກຄີເປັນເອກະພາບຂອງພັກຄືກັບປົກປັກຮັກສາແກ້ວຕາຂອງຕົນ”.
ໂດຍ: ຮສ, ດຣ. ຫວູວັນຝຸກ,
ບັນນາທິການໃຫຍ່ວາລະສານກອມມູນິດ,
ກຳມະການສະພາທິດສະດີສູນກາງ.
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ - ສະບັບທີ 871 (ເດືອນພຶດສະພາ 2015)
(1), ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມທີ 9, ໜ້າທີ 145.
(2) ໂຮ່ຈີມິນ: ເອກະສານທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມທີ 9, ໜ້າທີ 145
(3), (6) ໂຮ່ຈີມິນ: ເອກະສານທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມທີ 10, ໜ້າທີ 349, 118
(4), (5), (7) ໂຮ່ຈີມິນ: ເອກະສານທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມທີ 8 , ໜ້າທີ 49, 150, 223
(8), (9) ໂຮ່ຈີມິນ: ເອກະສານທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມທີ 15, ໜ້າທີ 622
(10) ເອກະສານພັກຄົບຊຸດ, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2000, ເຫຼັ້ມທີ 6, ໜ້າທີ 555 - 556
(11) ເອກະສານພັກຄົບຊຸດ, ເຫຼັ້ມທີ 47, ໜ້າທີ 585
(12) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ VIII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ , ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1996, ໜ້າທີ 143 – 144
(13) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ IX ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ , ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ , 2001, ໜ້າທີ 144
