ວກ.ອອນໄລ - ບົນພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ມີມາແຕ່ບູຮານນະການ, ໂດຍໄດ້ສືບທອດມໍລະດົກປະຫວັດສາດແຫ່ງຊາດ ພ້ອມກັບຄວາມສາມາດສ້າງສາ “ກຳລັງແຮງນຸ່ມນວນ” ໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃຫມ່ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ບົດບາດອັນສຳຄັນຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ໃນເປົ້າໝາຍຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແລະ ໄດ້ມີການເຄື່ອນໄຫວຕົວຈິງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ຮູບການພົວພັນຕ່າງປະເທດອັນຕັ້ງໜ້າ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນນີ້.
ງານວາງສະແດງ ການເຊື່ອມຕໍ່ວັດທະນະທຳ ແລະ ປະຫວັດສາດ ລະຫວ່າງຫວຽດນາມ - ຝຣັ່ງ ທີ່ສູນວັດທະນະທຳຝຣັ່ງ. (ພາບ TTXVN)
ການຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຂອງປະເທດຫວຽດນາມ ໄດ້ກຳນົດເປັນໜຶ່ງໃນສາມນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດອັນຕົ້ນຕໍ່ ເຊິ່ງພ້ອມກັບການຕ່າງປະເທດດ້ານການເມືອງ ແລະ ການຕ່າງປະເທດດ້ານເສດຖະກິດ. ໃນພາກຕົວຈິງ, ຫວຽດນາມໄດ້ນຳໃຊ້ການຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ໂດຍຜ່ານບັນດາເຄື່ອງມືວັດທະນະທຳ ເພື່ອສ້າງຕັ້ງ ຮັກສາ ແລະ ຂະຫຍາຍການພົວພັນຕ່າງປະເທດ ແນໃສ່ບັນລຸໃຫ້ໄດ້ບັນດາເປົ້າໝາຍຜົນປະໂຫຍດອັນພື້ນຖານຂອງປະເທດ ນັ້ນຄືການພັດທະນາ ຄວາມສະຫງົບປອດໄພ ແລະ ເປີດກວ້າງອິດທິພົນສາກົນ.
ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ
ໃນປະຫວັດສາດແຫ່ງການພົວພັນຕ່າງປະເທດຂອງໂລກ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ມີມາແຕ່ດົນນານແລ້ວ ດ້ວຍບັນດາຮູບການສະແດງອອກທີ່ຕ່າງກັນ ຢູ່ແຕ່ລະປະເທດ. ເຖິງວ່າໃນປັດຈຸບັນ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ມີບົດບາດ ແລະ ພາລະກຳສະເພາະກໍ່ຕາມ ແຕ່ບໍ່ສາມາດປະຕິເສດຄວາມຈິງຢ່າງໜຶ່ງຄື ລະຫວ່າງວັດທະນະທຳ ແລະ ການທູດໄດ້ມີການພົວພັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນທີ່ສຸດ. ນັກຮຽນຮູ້ຫຼາຍຄົນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດານັກວິເຄາະທິດສະດີຕາເວັນຕົກໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ ນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດຕ້ອງການຫັນວັດທະນະທຳ ເປັນການເມືອງ(1), ສ່ວນການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ໄດ້ຖືເປັນການເຄື່ອນໄຫວດ້ານການເມືອງທີ່ຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ພາຍໃຕ້ການປົກປ້ອງຂອງວັດທະນະທຳ(2), ພ້ອມກັນນັ້ນ ວັດທະນະທຳກໍ່ຖືກຖືວ່າເປັນໜຶ່ງ ໃນສາມເສົາຄ້ຳ (ພ້ອມກັບຄວາມສະຫງົບປອດໄພ ແລະ ເສດຖະກິດ) ຂອງນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດຂອງປະເທດໜຶ່ງ(3). ບັນດານັກວາງກຳນົດນະໂຍບາຍຂອງ ສ.ອາເມຣີກາ ໃນສະໄໝສົງຄາມເຢັນ, ຍ້ອນເຫັນໄດ້ຄວາມພົວພັນລະຫວ່າງການຕິດພັນແຕ່ພາຍນອກ ກັບການຜາບແພ້ສັດຕູທາງດ້ານລັດທິ, ຈຶ່ງໄດ້ເຊີດຊູບົດບາດອັນສຳຄັນ ຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຕໍ່ຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ(4). ອາດຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ມູນເຊື້ອປະຫວັດສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງຊາດໜຶ່ງ ແມ່ນບ່ອນອີງ ແລະ ທ່າແຮງແຫ່ງການພົວພັນຕ່າງປະເທດຂອງປະເທດນັ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດໃນແງ່ມຸນໃດໜຶ່ງ ແມ່ນການຂັດຖູ ແລະ ແລກປ່ຽນບັນດາຄຸນຄ່າຂອງວັດທະນະທຳ ແລະ ຄວາມຄິດ ດັ່ງນັ້ນການທູດກໍ່ໄດ້ຖືເປັນເວທີປາໄສແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ເພື່ອຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ.
ແຕ່ຫາກວ່າ, ໃນສະພາບໂລກາພິວັດປັດຈຸບັນ ວັດທະນະທຳຍິ່ງມີຄວາມສຳຄັນ ໃນສາຍພົວພັນກັບຄວາມໝາຍວ່າ “ກຳລັງແຮງນຸ່ມນວນ” ໃນກຳລັງແຮງສັງລວມແຫ່ງຊາດ. ວັດທທະນະທຳມີຄວາມສາມາດແຊກຊຶມຢ່າງແຂງແຮງ, ອາດຈະບັນລຸໄດ້ເປົ້າໝາຍ ເຊິ່ງບັນດາມາດຕະການການເມືອງ ການທະຫານບັນລຸໄດ້ຍາກ. ເພາະສະນັ້ນ, ປະເທດຕ່າງໆນັບມື້ນັບເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນດາຫົວຂໍ້ວັດທະນະທຳ ຄືຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງວັດທະນະທຳ, ການປຶກສາຫາລືລະຫວ່າງບັນດາພື້ນຖານວັດທະນະທຳ - ຄວາມສີວິໄລ, ວັດທະນະທຳສັນຕິພາບ. ວັດທະນະທຳເປັນຊ່ອງສາຍທີ່ໄດ້ນຳໃຊ້ຄືພາຫະນະທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ຊ່ວຍໜູນໃຫ້ການຊຸກຍູ້ການພົວພັນດ້ານການເມືອງ, ຄວາມສະຫງົບ, ເສດຖະກິດ... ໃນຂອບເຂດທົ່ວໂລກ, ອົງການສຶກສາ ວິທະຍາສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳແຫ່ງສະຫະປະຊາຊາດ (UNESCO - ຢູເນດໂກ) ເປັນກໍລະນີທີ່ເປັນແບບຢ່າງ ຂອງການໂຄສະນາການຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ເຊິ່ງມີບົດບາດເປັນສູນກາງປະສານງານ ການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳລວມໝູ່, ໃນນັ້ນລວມມີ 193 ປະເທດສະມາຊິກ ມີສຳນັກງານໃຫຍ່ຕັ້ງຢູ່ນະຄອນຫຼວງ ປາຣີ ປະເທດຝຣັ່ງ, ມີສຳນັກງານເປັນຈຳນວນ 50 ກວ່າແຫ່ງ ແລະ ສະຖາບັນ ສູນກາງຈຳນວນໜຶ່ງ ທີ່ຕັ້ງຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງໃນໂລກ. ຢູ່ຂອບເຂດພາກພື້ນ ສະມາຄົມປະຊາຊາດແຫ່ງອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ (ASEAN) ເຊິ່ງມີເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງປະຊາຄົມວັດທະນະທຳ - ສັງຄົມ ຄຽງຄູ່ກັບປະຊາຄົມຄວາມສະຫງົບ - ການເມືອງ ແລະ ປະຊາຄົມເສດຖະກິດ ກໍ່ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາອົງການດັ່ງກ່າວ. ດັ່ງນັ້ນ ວັດທະນະທຳບໍ່ພຽງແຕ່ຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດດ້ານການເມືອງ ຄືບັນດານັກຮຽນຮູ້ດັ້ງເດີມເຄີຍຮັບຮູ້ມາ ຫາກຍັງຕິດພັນກັບຜົນປະໂຫຍດສົມບຸນແຫ່ງຊາດ. ໃນພາກຕົວຈິງແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນໃນຂະໜາດທົ່ວໂລກຄືປັດຈຸບັນ ໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳເປັນຫຼັກຖານທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ກ່ຽວກັບສິດອຳນາດນຸ່ມນວນ, ຄວາມສາມາດຊວນເຊື່ອຜ່ານວັດທະນະທຳ ຄ່ານິຍົມ ແລະ ຄວາມຄິດ, ກົງຂ້າມກັບສິດອຳນາດແຂງ ໂດຍຜ່ານການພິຊິດຢຶດຄອງ ຫຼື ບັງຄັບດ້ວຍກຳລັງແຮງການທະຫານ(5).
ໃນຖານະເປັນຂົງເຂດພິເສດອັນໜຶ່ງຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ກ່ຽວພັນເຖິງການນຳໃຊ້ວັດທະນະທຳ ຄືກັບເປົ້າໝາຍ ແລະ ເຄື່ອງມື ເພື່ອແນໃສ່ບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍອັນພື້ນຖານ ຂອງຂະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດແຫ່ງຊາດ, ສ້າງຮູບພາບທີ່ດີຂອງປະເທດ, ເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳ ແລະ ພາສາແຫ່ງຊາດໃນທົ່ວໂລກ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ກໍ່ຍັງເປັນຂົງເຂດທີ່ພົວພັນເຖິງການສ້າງຕັ້ງ ພັດທະນະ ແລະ ຮັກສາ ສາຍພົວພັນກັບບັນດາປະເທດອື່ນ ດ້ວຍສິລະປະ ວັດທະນະທຳ ແລະ ການສຶກສາ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວການພົວພັນຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເຈົ້າການ ແນໃສ່ເຜີຍແຜ່ບັນດາຂະນົບທຳນຽມ ລັກສະນະ ລະບົບຄ່ານິຍົມ ແລະ ສີສັນວັດທະນະທຳເອກະລັກ ຂອງປະເທດ ໄປສູ່ໂລກໃນລະດັບສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍ, ຜ່ານນັ້ນຍົກສູງ “ກຳລັງແຮງນຸ່ມນວນ”, ສ້າງຖານະບົດບາດໃຫ້ແກ່ປະເທດນັ້ນ.
ດັ່ງນັ້ນ, ດ້ວຍຖານະເປັນພື້ນຖານຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ເຖິງວ່າຈະເປັນການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານເສດຖະກິດ ຫຼືດ້ານວັດທະນະທຳກໍ່ຕາມ ປັດໃຈການເມືອງກໍ່ເປັນຕົ້ນຕໍ່. ບໍ່ວ່າປະເທດໃດ ເມື່ອຢາກຍູ້ແຮງການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານເສດຖະກິດ, ເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳ ຫຼືການພົວພັນສາກົນອື່ນ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດລ້ວນແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນແຕ່ນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດ, ຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ ແລະ ອີງໃສ່ສະພາບການຂອງໂລກ ພາກພື້ນ. ກະໂຕຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດນັ້ນ ກໍ່ຕ້ອງອີງໃສ່ບັນດາເງື່ອນໄຂດັ່ງກ່າວ. ດັ່ງນັ້ນ, ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ເປັນຮູບການພົວພັນຕ່າງປະເທດທີ່ຜ່ານເຄື່ອງມືດ້ານວັດທະນະທຳ ເພື່ອສ້າງຕັ້ງ ຮັກສາ ແລະ ຂະຫຍາຍການພົວພັນຕ່າງປະເທດ ແນໃສ່ບັນລຸເປົ້າໝາຍຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ.
ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ປະຕິບັດໂດຍຜ່ານການສຳພັນຫຼາຍດ້ານ ລະຫວ່າງຫຼາຍອັດຕະພາບທີ່ຕ່າງກັນ ລວມມີບັນດາອົງການລັດຖະບານ ອົງການລະຫວ່າງລັດຖະບານ ແລະ ອົງການນອກພາກລັດ. ຕາມປົກກະຕິແລ້ວ ລັດຖະບານຈະວາງຂອບເຂດອັນກວ້າງຂວາງ ກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍວັດທະນະທຳ, ປຶກສາເຈລະຈາຂໍ້ຕົກລົງດ້ານວັດທະນະທຳ ກັບບັນດາປະເທດອື່ນ, ສ້າງອົງການຈັດຕັ້ງຂອບ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມບັນດາເຫດການ ກໍ່ຄືໂຄງການສາກົນ ທີ່ພົວພັນເຖິງວັດທະນະທຳ.
ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ
ໂດຍປະຕິບັດແນວທາງການຕ່າງປະເທດທີ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກວາງອອກມາ ເຊິ່ງມີຫຼັກນຳ: “ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ສັນຕິພາບ ຮ່ວມມື ແລະ ພັດທະນາ; ຫັນການພົວພັນເປັນຫຼາຍທິດ ຫຼາຍຮູບແບບ, ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ; ເປັນເພື່ອນ ເປັນຄູ່ຮ່ວມມືທີ່ໜ້າເຊື່ອຖື ແລະ ເປັນສະມາຊິດຜູ້ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຂອງປະຊາຄົມໂລກ; ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດຊາດ, ເພື່ອປະເທດຫວຽດນາມສັງຄົມນິຍົມທີ່ຮັ່ງມີເຂັ້ມແຂງ”(6), ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ມູ່ງໄປສູ່ສອງເປົ້າໝາຍ ນັ້ນຄືສ້າງເງື່ອນໄຂອັນສະດວກ ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳຂອງຊາດ. ໃນນັ້ນ, ເປົ້າໝາຍສ້າງຄວາມສະດວກ ໃຫ້ແກ່ການພົວພັນຕ່າງປະເທດ ແນໃສ່ປະກອບສ່ວນຮັບປະກັນຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ, ຮັບໃຊ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ຍົກສູງຖານະບົດບາດຂອງປະເທດໃນເວທີສາກົນ.
ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັບໃຊ້, ປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍ ແລະ ແຜນຍຸດທະສາດການເມືອງການຕ່າງປະເທດເວົ້າລວມຂອງພັກ ແລະ ລັດ. ແຕ່ວ່າ, ດ້ວຍຈຸດພິເສດສະເພາະ ແລະ ທ່າແຮງຂອງຕົນ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ສ້າງບັນດາ “ຊ່ອງສາຍການເຄື່ອນໄຫວ” ສະເພາະ ເພື່ອບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍດັ່ງກ່າວ. ກ່ຽວກັບດ້ານຄວາມສະຫງົບ, ບົນພື້ນຖານເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ເຂົ້າໃຈຢ່າງ ”ຕັ້ງໜ້າ” ເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເປັນມິດ ແລະ ສະດວກດີ ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ສາຍພົວພັນອັນດີງາມ. ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ໄດ້ກາຍເປັນວິທີໜຶ່ງເພື່ອເຜີຍແຜ່ຮູບພາບຂອງປະເທດ, ໂສມໜ້າຂອງລະບົບເສດຖະກິດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ໂຄສະນາສິນຄ້າໃຫ້ແກ່ຜະລິດຕະພັນຕ່າງໆຂອງລະບົບເສດຖະກິດ, ການບໍລິການເສດຖະກິດ ແລະ ວັດທະນະທຳ.
ສຳລັບເປົ້າໝາຍອັນລະອຽດ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະ ເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບປະເທດ, ຜູ້ຄົນ ແລະ ພື້ນຖານວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳກໍ່ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັບເອົາຄວາມຍອດຍິ່ງແຫ່ງວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ, ເຮັດໃຫ້ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳອັນເປັນມູນເຊື້ອຂອງປະເທດ ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນ ແລະ ເລິກເຊິ່ງຍິ່ງຂຶ້ນ. ໂດຍຜ່ານການແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ, ບັນດາຊ່ອງສາຍສື່ຂ່າວວັດທະນະທຳການຕ່າງປະເທດ ຄື: ໜັງສືພິມ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ໂທລະພາບ ກອງປະຊຸມ ສຳມະນາວິທະຍາສາດ... ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຈະປະກອບສ່ວນສ້າງຄວາມເຊື່ອຖືໃຫ້ແກ່ສາຍພົວພັນຮ່ວມມື ແລະ ມິດຕະພາບອັນຍາວນານ ລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ກັບບັນດາປະເທດໃນປະຊາຄົມໂລກ.
ອາດຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ສະແດງອອກໃນບັນດາເນື້ອໃນຕົ້ນຕໍ່ດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຖືບົດບາດເປັນປັດໄຈຊຸກຍູ້ການພົວພັນຮ່ວມມືສາກົນ. ດຳເນີນການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຈະອຳນວຍຄວາມສະດວກດີໃຫ້ແກ່ການສ້າງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ ຄວາມເຊື່ອຖື, ຍົກສູງຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ຮັບຮູ້ເຊິ່ງກັນແລະກັນ ແນໃສ່ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມສັນຕິພາບ ສະຖຽມລະພາບ ແລະ ການຮ່ວມມືພ້ອກກັນພັດທະນາ. ເມື່ອການພົວພັນດ້ານການເມືອງ ແລະ ເສດຖະກິດ ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງກີດຂວາງ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຈະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂສິ່ງກີດຂວາງນັ້ນ, ມັນກາຍເປັນຂົວຕໍ່ ເປັນສິ່ງຊຸກຍູ້ການພົວພັນດ້ານການເມືອງ ແລະ ເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມ ກັບເພື່ອນມິດໃນໂລກ.
ທີສອງ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການແນະນຳແນວທາງ, ນະໂຍບາຍອັນຖືກຕ້ອງຂອງພັກ ແລະ ລັດເຮົາ, ເຜີຍແຜ່ຮູບພາບຂອງປະເທດ ແລະ ຄົມຫວຽດນາມຕໍ່ໂລກ. ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຈະມຸ່ງໄປເຖິງການຍົກສູງຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ດຶງດູດຄວາມຮູ້ສຶກຊົມຊອບ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນຂອງເພື່ອນມິດສາກົນ, ຕ້ານຄືນກົນອຸບາຍທຳລາຍຂອງບັນດາອິດທິກຳລັງສັດຕູ ເພື່ອປົກປັກຮັກສາຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ແນໃສ່ປຸກລະດົມ ຂະຫຍາຍນ້ຳໃຈຮັກຊາດ ຮັກບ້ານເກີດເມືອງນອນ ແລະ ຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈຕໍ່ປະເທດຊາດ ຂອງປະຊາຊົນຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ; ຈາກນັ້ນ, ສົ່ງເສີມການຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ແລະ ມູນເຊື້ອຂອງຊາດ.
ທີສາມ, ເປັນເຄື່ອງມືໃນການຂົນຂວາຍ. ເມື່ອວຽກງານໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຮູບພາບຂອງປະເທດພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຈະໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ກ້າວເດີນນຳກັນ ເພື່ອຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເຫຼົ່ານັ້ນ. ໂດຍຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວທີ່ນຳໃຊ້ວັດທະນະທຳດ້ວຍເປົ້າໝາຍແນະນຳ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຈະຊ່ວຍໃຫ້ການຍອມຮັບຮູບພາບ ວັດທະນະທຳຂອງປະເທດຢ່າງຖືກຕ້ອງ ຕັ້ງໜ້າກວ່າເກົ່າອີກ.
ທີສີ່, ຮັບເອົາໂດຍມີການຄັດເລຶອກ. ມີລັກສະນະຄ້າຍໆຄືວັດທະນະທຳການຕ່າງປະເທດ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຍັງມີຄຸນປະໂຫຍດຮັບເອົາໂດຍມີການຄັດເລືອກ ຄວາມຍອດຍິ່ງຂອງວັດທະນະທຳ, ແນວຄິດມະນຸດສະທຳ, ຄຸນຄ່າດ້ານຈັນຍາບັນ, ປັນຍາຄວາມຮູ້ ວິທະຍາສາດທັນສະໄໝໃນໂລກ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພື້ນຖານວັດທະນະທຳຂອງປະເທດຊາດມີຄວາມອຸດົມສົມບຸນ ທັນສະໄໝ ແລະ ຮັ່ງມີສວຍງາຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ກໍ່ປະກອບສ່ວນຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍສີສັນວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ, ກ້າວເຖິງກຳນົດທິດໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາຂອງລະບົບວັດທະນະທຳ.
ເປັນອັນວ່າ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ແມ່ນຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດຂົງເຂດໜຶ່ງທີ່ມີຖານະບົດບາດ “ເປັນພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ”(7), ໄດ້ປະຕິບັດດ້ວຍການນຳໃຊ້ບັນດາຮູບການວັດທະນະທຳສິລະປະ ປະຫວັດສາດ ແນວຄິດ ມູນເຊື້ອວັດທະນະທຳ ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ,... ແນໃສ່ບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍອັນພື້ນຖານຂອງນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດແຫ່ງຊາດ, ສ້າງຮູບພາບອັນດີງາມຂອງປະເທດ, ເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳ ແລະ ພາສາແຫ່ງຊາດ ເພື່ອສ້າງອິດທິພົນ ຖານະບົດບາດ ແລະ ຜົນສະທ້ອນ ຂອງຫວຽດນາມຕໍ່ກັບໂລກໃນສະພາບໂລກາພິວັດໃນປັດຈຸບັນນີ້.
ການຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ພວມກາຍເປັນໜຶ່ງໃນສາມນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດອັນຕົ້ນຕໍ່, ພ້ອມກັບການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານການເມືອງ ແລະ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານເສດຖະກິດ, ຄືກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ ໄດ້ຊີ້ແຈ້ງວ່າ: “ປະສານສົມທົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນການຕ່າງປະເທດຂອງພັກ ກັບການຕ່າງປະເທດຂອງລັດ ແລະ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດປະຊາຊົນ, ລະຫວ່າງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານການເມືອງ ກັບການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ”(8).
ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ
ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໄດ້ຂີດໝາຍບາດກ້າວໜຶ່ງແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວໃໝ່ ເຊິ່ງໄດ້ສະແດງອອກດ້ວຍບັນດາຜົນງານພິເສດ ທີ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຜົນສຳເລັດລວມ ຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດຫວຽດນາມ.
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ໃນເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ຕິດພັນກັບການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານການເມືອງ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳ ແລະ ເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າໃຈລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ເພື່ອນມິດຢູ່ໃນໂລກ, ສ້າງຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງສາຍພົວພັນມິຕະພາບອັນຍາວນານ. ບັນດາເຫດການວັດທະນະທຳເຄີຍຕິດພັນກັບການຢ້ຽມຢາມຂອງການນຳຂັ້ນສູງ. ພິເສດ, ບັນດາຜົນງານຂອງພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່, ສະພາບແວດລ້ອມການເມືອງທີ່ມີສະຖຽມລະພາບ ສັນຕິພາບ, ປະຊາຊົນມີມິດຕະຈິດ, ມີທັດສະນີຍະພາບ ພູມພາບສວຍງາມທີ່ໜ້າຊົມ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດຫຼາກຫຼາຍ, ບຸນປະເພນີທີ່ເປັນເອກະລັກ,... ແມ່ນບັນດາຮູບພາບທີ່ໄດ້ຮັບການໂຄສະນາສົ່ງຂ່າວ ເຜີຍແຜ່ຢ່າງເປັນປະຈຳ ດຶງດູດຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງປະເທດຕ່າງໆຢູ່ໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ. ອາດຈະນັບເຖິງຖານະບົດບາດເປັນປະທານ ອາຊຽນ 2010 ຂອງ ຫວຽດນາມ ທີ່ໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍໃນການຈັດຕັ້ງຫຼາຍກິດຈະກຳເຜີຍແຜ່ ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນ ລະຫວ່າງບັນດາປະເທດສະມາຊິກ ອາຊຽນ ຫາກຍັງໄດ້ແນະນຳພາບພົດຂອງປະເທດຫວຽດນາມຕໍ່ກັບໂລກ. ໃນຖານະສະມາຊິກ ຄະນະປະຕິບັດງານ ຢູເນດໂກ (2009 – 2013), ຫວຽດນາມໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນ ເຂົ້າໃນການເຊັນສັນຍາຮ່ວມມືຂອບ ລະຫວ່າງ ອາຊຽນ ແລະ ຢູເນດໂກ. ປີ 2013, ຫວຽດນາມເປັນໜຶ່ງໃນ 22 ປະເທດທີ່ໄດ້ອອກສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງ ແລະ ໄດ້ຖືກເລືອກຕັ້ງເຂົ້າໃນຄະນະກຳມະການລະຫວ່າງລັດຖະບານ ສົມທິສັນຍາ 1972 (ສະໄໝ 2013 – 2017). ນອກນັ້ນ, ການຈັດງານອາທິດວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ, ວັນວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ,... ໄດ້ກາຍເປັນການເຄື່ອນໄຫວການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ສຳຄັນຂອງຫວຽດນາມ ຢູ່ຫຼາຍປະເທດ.
ທີສອງ, ການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການຂົນຂວາຍ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບນາມມະຍົດດ້ານວັດທະນະທຳໂລກທີ່ເປັນກຽດອັນສະຫງ່າຫຼາຍຄັ້ງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ, ໃນຂອບການເຄື່ອນໄຫວສິລະປະ ວັດທະນະທຳ ສະເຫຼີມສະຫຼອງວັນສ້າງຕັ້ງ ທັງລອງ - ຮ່າໂນ້ຍ ຄົບຮອບ 1000 ປີ, ຜູ້ອຳນວຍການໃຫຍ່ ອົງການ ຢູເນດໂກ ໄດ້ມອບໃບຢັ້ງຢືນ ລາຊະວັງທັງລອງ ເປັນມໍລະດົກວັດທະນະທຳໂລກ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການແນະນຳຮູບພາບນະຄອນຫຼວງທີ່ມີມູນເຊື້ອວັດທະນະທຳຕໍ່ໂລກ. ຮ່າໂນ້ຍກໍ່ກາຍເປັນນະຄອນທຳອິດໃນໂລກທີ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ມໍລະດົກສາມແຫ່ງ ຈາກອົງການ ຢູເນດໂກ ໃນປີດຽວກັນນັ້ນ. ໃນປີ 2010 ນັ້ນ, ພູພຽງຫິນ ດົ່ງວັນ ຢູ່ແຂວງ ຮ່າຢາງ ກໍ່ໄດ້ອົງການ ຢູເນດໂກ ຮັບຮູ້ວ່າເປັນສະມາຊິກເຄີອຂ່າຍສວນແຫ່ງຊາດລະດັບໂລກ GNN. ມາເຖິງປັດຈຸບັນ ຢູ່ຫວຽດນາມມີມໍລະດົກໂລກ 19 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ ມໍລະດົກທຳມະຊາດ 2 ແຫ່ງ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ 5 ແຫ່ງ, 8 ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົນຕົວ, 3 ມໍລະດົກເອກະສານສຳເນົາ, ມໍລະດົກທໍລະນີສາດລະດັບໂລກໜຶ່ງແຫ່ງ. ນີ້ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນໂອກາດດີເພື່ອໃຫ້ປະຊາຄົມໂລກແບ່ງປັນ ແລະ ຢ້ຽມຊົມບັນດາຄຸນຄ່າດ້ານວັດທະນະທຳ - ຈິດໃຈ ຂອງປະເທດຫວຽດນາມ.
ທີສາມ, ໂດຍຜ່ານການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ, ຄ່ານິຍົມ ຄວາມຍອດຍິ່ງວັດທະນະທຳ ແລະ ຄວາມຮູ້ຂອງປະເທດຕ່າງໆຢູ່ໃນໂລກກໍ່ໄດ້ຮັບເອົາໂດຍມີການຄັດເລືອກ ແນໃສ່ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ອຸດົມສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບຊີວິດຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ໝູນໃຊ້ຄວາມຄິດ ແລະ ໂຄງການໃຫຍ່ຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ຢູເນດໂກ ເຂົ້າໃນບັນດາແຜນງານແຫ່ງຊາດຄື: ກໍ່ສ້າງສັງຄົມຮ່ຳຮຽນ, ສັງຄົມສື່ສານ, ສຶກສາໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນທຸກຄົນ,...
ແຕ່ວ່າ, ສົມທຽບກັບບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ກໍ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດທີ່ແນ່ນອນ ຄືການລົງທຶນຍັງບໍ່ເໝາະສົມກັບຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ທ່າແຮງ ຂອງປະເທດທີ່ມີປະຫວັດສາດດ້ານວັດທະນະທຳອັນຍາວນານເປັນຫຼາຍພັນປີ. ເຖິງວ່າ ສົງຄາມໄດ້ຢຸດຕິດົນແລ້ວ ສັນຕິພາບໄດ້ກັບຕ່າວຄືນມາຫາປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ໃນຫຼາຍທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາແລ້ວ, ແຕ່ຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງໃນໂລກ ກໍ່ພຽງແຕ່ຮູ້ເຖິງຫວຽດນາມ ເປັນປະເທດທີ່ “ອົງອາດກ້າຫານໃນການຕໍ່ສູ້” ທີ່ຍັງຢູ່ໃນຄວາມທຸກຍາດ ຫຼ້າຫຼັງ, ເຂົາຍັງບໍ່ທັນຮູ້ເຖິງຖານະບົດບາດຂອງປະເທດຫວຽດນາມທີ່ກຳລັງ “ປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນແຕ່ລະມື້”, ທີ່ມີສະຕິກ້າວຂຶ້ນຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ເປັນຈຸດໝາຍປາຍທາງທີ່ປອດໄພ ໃກ້ຊິກເປັນມິດ ພ້ອມດ້ວຍນະໂຍບາຍທີ່ເປີດເຜີຍ ສະດວກສະຍາຍ ສຳລັບນັກລົງທຶນ. ໃນເວລານັ້ນ, ຂອບກົດໝາຍກ່ຽວກັບການອະນຸລັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍສີສັນວັດທະນະທຳຂອງຊາດ, ຂໍ້ກຳນົດຕ່າງໆກ່ຽວກັບການຮ່ວມມືສາກົນໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ກໍ່ຍັງບໍ່ໄດ້ປັບປຸງບູລະນະໃຫ້ສົມບູນແບບ ເຊິ່ງສະແດງອອກລະອຽດຄື ກິດຈະກຳວັດທະນະທຳຈຳນວນໜຶ່ງຖືກຊຸດໂຊມເປເພ ຫຼື ການແຊກຊືມແຜ່ລາມຂອງວັດທະນະທຳຕ່າງປະເທດ.
ວຽກງານໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຮູບພາບຂອງປະເທດຍັງບໍ່ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແຂງແຮງ ເລິກເຊິ່ງ, ການ “ສົ່ງນອກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ” ໄປຍັງຕ່າງປະເທດ ກໍ່ຍັງຈຳກັດ. ດັ່ງນັ້ນ, ລະດັບຜົນສະທ້ອນຂອງຖານະບົດບາດ ແລະ ກຳລັງແຮງແຫ່ງຊາດຂອງຫວຽດນາມ ຕໍ່ກັບປະເທດຕ່າງໆ ກໍ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຄາດຫວັງ.
ບົນພື້ນຖານຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບົດບາດອັນສຳຄັນຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ, ຫວຽດນາມໄດ້ມີການເຄື່ອນໄຫວທີ່ລະອຽດຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ຮູບການພົວພັນຕ່າງປະເທດອັນຕັ້ງໜ້າ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນນີ້. ໃນປັດຈຸບັນ, ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳພວມໄດ້ນຳເຂົ້າໃນຫຼັກສູດຂອງມະຫາວິທະຍາໄລຫຼາຍແຫ່ງ. ບັນດາໂຄງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳແນໃສ່ເພີ່ມທະວີກາລະໂອກາດການຮ່ວມມືວັດທະນະທຳທົ່ວໂລກ ແລະ ເປັນຂົວຕໍ່ລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ກັບໂລກ ແລະ ກົງຂ້າມ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍ່ຕາມ, ວຽກງານພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ, ເຜີຍແຜ່ຮູບພາບປະເທດຫວຽດນາມ ຈະບັນລຸຜົນສຳເລັດໄດ້ ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອລະດົມໄດ້ກຳລັງແຮງສັງລວມເທົ່ານັ້ນ. ໃນອະນາຄົດ, ລັກສະນະຂອງບັນດາໂຄງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຈະມີການປ່ຽນແປງຕາມການກະທົບຂອງໂທລະຄົມມະນາຄົມ ແລະ ເປັນຕົ້ນແມ່ນເຄືອຂ່າຍ ອິນເຕີເນັດ, ການຍູ້ແຮງການພົວພັນຕ່າງປະເທດລະຫວ່າງປະຊາຊົນ, ພ້ອມກັບທ່າອຽງໃໝ່ຂອງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ກວມດ້ວຍການເພີ່ມຈຳນວນພາກພື້ນ ປະເທດ ແລະ ນະຄອນ ທີ່ມີໂຄງການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ ແລະ ການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳຫຼາຍຝ່າຍ ຈະໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ.
ບົນພື້ນຖານເປົ້າໝາຍ ຄວາມຕ້ອງການແຫ່ງການພັດທະນາຂອງປະເທດ ແລະ ບັນດາຄຳໝັ້ນສັນຍາສາກົນ, ຕ້ອງປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳໃຫ້ຄົບຊຸດ ໃນລະບົບການພົວພັນຕ່າງປະເທດສັງລວມຮອບດ້ານຂອງຫວຽດນາມ. ແຜນຍຸດທະສາດການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳລະດັບຊາດຂອງຫວຽດນາມ ຈະສ້າງເງື່ອນໄຂເພື່ອຊຸກຍູ້ການພົວພັນຕ່າງປະເທດໃນທົດສະວັດຕໍ່ໜ້ານີ້ ເພື່ອຍົກລະດັບຄວາມຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຄົມໂລກ ກ່ຽວກັບຫວຽດນາມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ປັບປຸງການພົວພັນກັບບັນດາປະເທດອື່ນ, ຜ່ານສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ ປະກອບສ່ວນພ້ອມກັບການພົວພັນຕ່າງປະເທດລວມ ເພື່ອສ້າງຄວາມເຊື່ອຖືຍຸດທະສາດລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ບັນດາປະເທດໃນໂລກ.
ດຣ. ຟ້າມງອກແອງ
ສະຖາບັນປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບປະຊາຊົນ
-----------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 875 (ເດືອນກັນຍາ 2015).
(1) Mitchell, J.M. (1986): International Cultural Relations, London: Allen & Unwin.
(2) Taylor P.M. (2007): Global Communications, International Affairs and the Media since 1945, London and New York: Routledge, ໜ້າ 79.
(3) Morgenthau, H.J. (1978): Politics among Nations: The Struggle for Power and Peace (5th ed.), New York: Knopf, ໜ້າ 64 - 67, 77 – 91.
(4) Helena K. Finn: “The Case for Cultural Diplomacy: Engaging Foreign Audiences,” Foreign Affairs, Vol. 82, No. 6 (Nov - Dec, 2003), ໜ້າ 15 – 20.
(5) Nye J., (2002): The Paradox of American Power, Oxford: Oxford University Press, ໜ້າ 8.
(6) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XI, ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 235 – 236.
(7) ແຜນຍຸດທະສາດການພົວພັນຕ່າງປະເທດດ້ານວັດທະນະທຳ ຮອດປີ 2020.
(8) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 139.
