ກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ພາຍໃຕ້ແສງສະຫວ່າງຂອງ ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາປີ 2011)
ວກ. - ແນວທາງການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ ໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢືນຢ່າງຈະແຈ້ງຈາກພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃນໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດ ໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາປີ 2011). ພາຍຫຼັງການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳພາຍໃຕ້ແສງສະຫວ່າງຂອງໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ເປັນເວລາສິບປີ, ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດຮອບດ້ານ ທັງດ້ານຄວາມຮັບຮູ້ທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ. ບົດນີ້ຈະແລກປ່ຽນຄວາມເຫັນບາງຢ່າງກ່ຽວກັບຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງນັ້ນ.
ສະຫາຍຫງວຽນຝູຈ້ອງ ເລຂາທິການໃຫຍ່, ປະທານປະເທດ ຮັບດອກໄມ້ຈາກນ້ອງນັກຮຽນບ້ານ ຖາບເທື້ອງ, ເມືອງດານເຟື້ອງ, ນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ _ແຫຼ່ງ: baochinhphu.vn
ຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນ
ຖ້າກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຂະບວນການປ່ຽນແປງໃໝ່, ດ້ວຍການຮັບຮອງເອົາ ໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ຕໍ່ໄປນີ້ເອີ້ນວ່າ ໂຄງການການເມືອງປີ 1991), ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VII ໄດ້ວາງແນວທາງຂອງພັກ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດ ໃນໄລຍະໃໝ່, ລວມທັງແນວທາງວັດທະນະທຳ. ບົນພື້ນຖານກຳນົດວ່າ “ວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ” ແມ່ນໜຶ່ງໃນຫົກຄຸນລັກສະນະພິເສດ ຂອງຮູບແບບລັດທິສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ໂຄງການການເມືອງປີ 1991 ລະບຸເນື້ອໃນແລະທິດທາງພື້ນຖານຂອງການກໍ່ສ້າງ, ພັດທະນາວັດທະນະທຳຂອງປະເທດເພື່ອ “ສ້າງຊີວິດດ້ານຈິດໃຈ ທີ່ສູງສົ່ງ, ອຸດົມສົມບູນ ແລະຫຼາກຫຼາຍ, ມີເນື້ອໃນມະນຸດສະທຳ, ປະຊາທິປະໄຕ, ກ້າວໜ້າ”.
ພາຍຫຼັງ 20 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດ ໂຄງການການເມືອງປີ 1991, ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກໄດ້ສະຫຼຸບສັງລວມ, ປະເມີນຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້ ກໍ່ຄືຂໍ້ຈຳກັດ, ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະບັນດາບັນຫາທີ່ຈະຕ້ອງສືບຕໍ່ແກ້ໄຂ. ຈາກບັນດາບົດຮຽນປະສົບການທີ່ຖອດຖອນມາຈາກສະພາບຄວາມເປັນຈິງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບທິດສະດີ ເພື່ອເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການເພີ່ມເຕີນແລະພັດທະນາໂຄງການການເມືອງຂອງພັກ - ໂຄງການການເມືອງປີ 2011. ສຳລັບຂົງເຂດວັດທະນະທຳ, ຈາກທັດສະນະທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງກ່ຽວກັບ “ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ, ເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ເຊື່ອມຊຶມຈິດໃຈມະນຸດສະທຳ, ປະຊາທິປະໄຕ, ກ້າວໜ້າ ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ”, ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ແລະມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW, ລົງວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2014, ກອງປະຊຸມຄັ້ງທີເກົ້າຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ XI, ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ຕອບສະໜອງການພັດທະນາປະເທດແບບຍືນຍົງ (ມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW), ໄດ້ສືບຕໍ່ເຮັດໃຫ້ເນື້ອໃນ, ລັກສະນະ, ບົດບາດ, ຄວາມສຳຄັນຂອງວັດທະນະທຳ ກໍ່ຄືສາຍພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳກັບຜູ້ຄົນ ແລະບັນດາຂົງເຂດອື່ນຂອງຊີວິດສັງຄົມ ມີຄວາມເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ.
ໃນແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກຳນົດສາມເສົາຄ້ຳທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ, ໃນນັ້ນການກໍ່ສ້າງພັກແມ່ນຫຼັກແຫຼ່ງ, ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແມ່ນໃຈກາງ ແລະ ການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳກາຍເປັນພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ເນັ້ນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງວັດທະນະທຳ ດ້ວຍບົດບາດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນ “ພື້ນຖານຈິດໃຈທີ່ໜັກແໜ້ນ” ຂອງສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງແມ່ນ "ກຳລັງແຮງພາຍໃນທີ່ສຳຄັນຂອງການພັດທະນາ”. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວ, ສືບທອດແລະພັດທະນາບັນດາມູນເຊື້ອທີ່ດີງາມຂອງຊາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຮັບເອົາສິ່ງດີງາມໃນວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ; ເຊື່ອມຊຶມບັນດາຄຸນຄ່າມະນຸດສະທຳ, ປະຊາທີປະໄຕ, ເຄົາລົບສົ່ງເສີມຄວາມງາມແລະກຽດສັກສີຄວາມເປັນມະນຸດ; ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມກ້າຫານທີ່ໝັ້ນຄົງ, ການຕໍ່ສູ້ກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ຄວາມເລວຊາມ ແລະປະກົດການຂອງການຝືນວັດທະນະທຳ. ການຖືວັດທະນະທຳເປັນ “ກຳລັງແຮງພາຍໃນ”, ເປັນເງື່ອນໄຂຂອງການຢູ່ລອດ ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ການສ້າງສາແລະພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ, ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດຢ່າງໝັ້ນຄົງ, ປົກປ້ອງຜົນງານຂອງການປະຕິວັດ, ປະຕິບັດສຳເລັດ ເປົ້າໝາຍປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸຕິທຳແລະສີວິໄລ ແມ່ນຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງວັດທະນະທຳ. ຄວາມຮັບຮູ້ນັ້ນເລີ່ມຈາກພຶດຕິກຳທີ່ມີຊີວິດຊີວາຂອງການປະຕິວັດ ເພື່ອຮັບຮູ້ໄດ້ເນື້ອແທ້ຂອງວັດທະນະທຳ, ເຫັນແຈ້ງຄວາມສາມາດຕົວຈິງຂອງວັດທະນະທຳໃນຖານະພະລັງງານອ່ອນ, ສາມາດປ່ຽນກຳລັງແຮງຈິດໃຈ ເປັນກຳລັງແຮງວັດຖຸ, ເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງວັດຖຸ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາສັງຄົມ. ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ວັດທະນະທຳແມ່ນກຳລັງນຳພາສຳລັບແຕ່ລະຄົນ, ສຳລັບປະຊາຊາດທັງໝົດ, ວັດທະນະທຳຕ້ອງເປັນແສງສະຫວ່າງໃຫ້ແກ່ປະເທດຊາດ. ວັດທະນະທຳນຳພາປະຊາຊົນ ເພື່ອປະຕິບັດເອກະລາດ, ການເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ການສ້າງຕົນໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ.
ໃນການກຳນົດແນວທາງ, ມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ “ວັດທະນະທຳຕ້ອງຢູ່ໃນລະດັບດຽວກັນກັບເສດຖະກິດ, ການເມືອງແລະສັງຄົມ”. ນີ້ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ເລີ່ມຈາກຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບທາດແທ້ ແລະຄວາມສຳຄັນຂອງວັດທະນະທຳ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ນັ້ນກໍ່ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຈາກຄວາມເປັນຈິງແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ໃນຂະນະທີ່ຜົນສຳເລັດທາງດ້ານການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ການປ້ອງກັນຊາດ, ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ, ການຕ່າງປະເທດຂອງຫວຽດນາມໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ສຸດນັ້ນ, ຜົນສຳເລັດໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳແມ່ນ “ຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍ”, ບໍ່ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ໄດ້ວາງອອກມາໃນລັກສະນະ “ພື້ນຖານຈິດໃຈ” ສຳລັບການພັດທະນາປະເທດ. ຂໍ້ຈຳກັດດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ສະແດງອອກໃນຫຼາຍດ້ານ, ຕັ້ງແຕ່ຄຸນສົມບັດ, ວິຖີຊີວິດ, ສະພາບແວດລ້ອມວັດທະນະທຳ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳ, ຈົນເຖິງຊີວິດວັດທະນະທຳ, ການຄຸ້ມຄອງ, ການສຶກສາວັດທະນະທຳ, ວັດທະນະທຳສື່ມວນຊົນ, ຄຸນນະພາບຂອງກິດຈະກຳວັດທະນະທຳ, ສິລະປະກຳ... ສາເຫດຂອງຂໍ້ຈຳກັດເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນເລີ່ມຈາກຄວາມຮັບຮູ້ບໍ່ຈະແຈ້ງ, ບໍ່ພຽງພໍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ນໍາໄປສູ່ການລວມສູນຄວາມສົນໃຈໃນການເມືອງ, ເສດຖະກິດ ແລະບັນດາຂົງເຂດອື່ນ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຖືກຕ້ອງເຖິງວັດທະນະທຳ, ບໍ່ທັນມີວິທີແກ້ໄຂທີ່ເໝາະສົມ, ວີທີເຮັດທີ່ມີປະສິດທິຜົນ, ຍັງບໍ່ມີການລົງທຶນຢ່າງເໝາະສົມເພື່ອກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳຂອງປະເທດ.
ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ກໍ່ໄດ້ມີບາດກ້າວທີ່ສຳຄັນໃນຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນ. ນັ້ນແມ່ນການສືບທອດຢ່າງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍແລະປະດິດສ້າງ ຕາມຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ, ມະນຸດສະທຳຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບມະນຸດ, ສະແດງອອກໃນຈຸດປະສົງຂອງການປະຕິວັດ ທີ່ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມປຸກລະດົມແລະນຳພາການປະຕິບັດ ນັ້ນແມ່ນເພື່ອປົດປ່ອຍມະນຸດ, ເພື່ອຄວາມສຸກຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ. ແຕ່ຢາກບັນລຸເຖິງຈຸດໝາຍທົ່ວໄປນັ້ນ ຕ້ອງກຳແໜ້ນຄຸນລັກສະນະແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງບັນຫາມະນຸດ, ການພົວພັນກະທົບເຊິ່ງກັນແລະກັນລະຫວ່າງຜູ້ຄົນກັບວັດທະນະທຳ ແລະ ບັນດາຂົງເຂດອື່ນ ພາຍໃຕ້ບັນດາເງື່ອນໄຂສະເພາະ. ໃນເງື່ອນໄຂປະເທດຖືກພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນ, ຈັກກະພັດປົກຄອງ, ຢຽບຢ່ຳຍ່ຳຍີ່, ປະທານໂຮ່ຈີມິນປາດຖະໜາ ແລະ ຍັງໄດ້ກຳນົດເປົ້າໝາຍສະເພາະຂອງການປະຕິວັດທີ່ວ່າ “ປະເທດຫວຽດນາມເປັນເອກະລາດຢ່າງສົມບູນ, ປະຊາຊົນຫວຽດນາມມີເສລີພາບຢ່າງສົມບູນ, ທຸກຄົນມີອາຫານແລະເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາ”(1). ເມື່ອກິດຈະກຳປ່ຽນແປງໃໝ່ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດທີ່ມີລັກສະນະປະຫວັດສາດ, ຊີວິດດ້ານວັດຖຸຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນ, ປະເທດເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນຫາຂອງປະຊາຊົນຢ່າງຮອບດ້ານແລະເລິກເຊິ່ງກວ່າເກົ່າ. ດັ່ງນັ້ນ, ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ຢັ້ງຢືນ: “ຜູ້ຄົນແມ່ນສູງກາງຂອງຍຸດທະສາດການພັດທະນາ, ພ້ອມທັງເປັນເຈົ້າຂອງຂອງການພັດທະນາ”. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ສືບຕໍ່ຢັ້ງຢືນ “ການກໍ່ສ້າງຄົນຫວຽດນາມໃຫ້ພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານຕ້ອງກາຍເປັນເປົ້າໝາຍຂອງຍຸດທະສາດການພັດທະນາ”. ຈາກຄວາມຮັບຮູ້ວ່າ ມະນຸດແມ່ນປັດໄຈຕັດສິນ, ແມ່ນເປົ້າໝາຍຂອງການພັດທະນາ, ພ້ອມທັງເປັນ "ຜູ້ຂຽນ", ແມ່ນຊັບພະຍາກອນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງການພັດທະນາ, ມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍທັດສະນະຊີ້ນຳ: “ການພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວລະຫວ່າງເສດຖະກິດແລະວັດທະນະທຳ; ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງເຕັມສ່ວນ ຕໍ່ປັດໄຈວັດທະນະທຳ ແລະມະນຸດໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ”. ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ກໍ່ຍັງໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍກວ່າ, ຮອບດ້ານກວ່າເຖິງມະນຸດ ກ່ຽວກັບຊີວິດດ້ານວັດຖຸ, ຊີວິດດ້ານຈິດໃຈ, ກ່ຽວກັບເງື່ອນໄຂ, ຄວາມສາມາດໃນການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ກ່ຽວກັບການຮັບປະກັນສິດແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳ ໃນການພົວພັນຢ່າງກົມກຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບທາງສັງຄົມ ແລະພັນທະຂອງພົນລະເມືອງ. ແລະການພັດທະນາສັງຄົມທັງໝົດແມ່ນແນໃສ່ຈຸດປະສົງ “ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດທີ່ແທ້ຈິງ ແລະກຽດສັກສີຂອງມະນຸດ, ດ້ວຍລະດັບຄວາມຮູ້, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ກຳລັງກາຍ ແລະຄວາມງາມສູງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ”, ສິດທິມະນຸດໄດ້ຮັບຄວາມເຄົາລົບແລະປົກປ້ອງ ໃນສາຍພົວພັນໃກ້ຊິດກັບ “ສິດແລະຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ, ຂອງປະເທດ ແລະສິດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງປະຊາຊົນ”. ຄວາມຮັບຮູ້ນັ້ນກໍ່ແມ່ນການສືບທອດ, ສືບຕໍ່ທັດສະນະຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນທີ່ວ່າ “ນຳເອົາຄວາມສາມາດຂອງປະຊາຊົນ, ກຳລັງແຮງຂອງປະຊາຊົນ, ຊັບສິນຂອງປະຊາຊົນ ເພື່ອນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດມາໃຫ້ປະຊາຊົນ”(2), ອີງໃສ່ “ຄວາມຕື່ນຕົວຄົບຖ້ວນ ແລະການອອກແຮງງານປະດິດສ້າງ ຂອງປະຊາຊົນເປັນລ້ານຄົນ”(3) ເພື່ອກໍ່ສ້າງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ.
ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ຮັບຮູ້ບັນຫາກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳໃນຄວາມເປັນເອກະພາບອິນຊີກັບຜູ້ຄົນ. ຜູ້ຄົນແມ່ນການສະແດງອອກລວມສູນທີ່ສຸດຂອງວັດທະນະທຳ. ດ້ານອື່ນ, ການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳແມ່ນເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ຄົນ, ພັດທະນາຜູ້ຄົນ. ຄືທີ່ມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW ໄດ້ຢັ້ງຢືນ: “ການພັດທະນາວັດທະນະທຳເພື່ອບູລະນະບຸກຄະລິກກະພາບຂອງຄົນ ແລະ ການກໍ່ສ້າງຄົນເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ”. ການພັດທະນາຂອງຄົນ, ໃນທາງກັບກໍ່ຖືກຜົນກະທົບຄືນໃໝ່ຈາກວັດທະນະທຳ. ນັ້ນແມ່ນວັດທະນະທຳຄອບຄົວ, ວັດທະນະທຳຊຸມຊົນ, ວັດທະນະທຳໃນການເມືອງ, ວັດທະນະທຳໃນເສດຖະກິດ, ບັນດາປັດໄຈ, ເງື່ອນໄຂທີ່ປະກອບເປັນສະພາບແວດລ້ອມການດຳລົງຊີວິດ ທີ່ກະທົບໃນທຸກວັນ, ທຸກນາທີ ເຖິງຂະບວນການເປັນຮູບເປັນຮ່າງວິຖີຊີວິດ, ບຸກຄະລິກກະພາບ ແລະ ກຽດສັກສີຂອງມະນຸດ. ຈາກຄວາມຮັບຮູ້ນັ້ນ, ໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ກຳນົດທິດທາງ “ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ” ທີ່ຕິດແໜ້ນແບບອິນຊີ, ແໜ້ນແຟ້ນກັບ “ການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນ, ຍົກສູງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າແລະຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ”. ເພື່ອຫັນໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ເປັນອັນສະເພາະ, ມະຕິເລກທີ 33-NQ/TW ໄດ້ເນັ້ນເຖິງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ “ກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມທີ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຮອບດ້ານ, ຈຸດສຸມແມ່ນບຳລຸງສ້າງຈິດໃຈຮັກຊາດ, ຄວາມເອກອ້າງພາກພູມໃຈຂອງຊາດ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ແບບດຳລົງຊີວິດ ແລະບຸກຄະລິກກະພາບ”, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ “ຕອບສະໜອງການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ ໃນການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນທີ່ມີໂລກກະທັດວິທະຍາສາດ, ມຸ່ງໄປສູ່ຄວາມຈິງ - ຄວາມດີ - ຄວາມງາມ”. ໃນນັ້ນ, ການສຶກສາມີບົດບາດສຳຄັນເປັນພິເສດ, ປະກອບສ່ວນໂດຍກົງໃສ່ການພັດທະນາຜູ້ຄົນ ແລະ ຕ້ອງໄປກ່ອນກ້າວໜຶ່ງ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນສາເຫດໜຶ່ງເພື່ອໃຫ້ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ວາງແຜນນະໂຍບາຍປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມຢ່າງເປັນພື້ນຖານແລະຮອບດ້ານ, ພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ.
ເມື່ອເບິ່ງຄືນໂຄງການການເມືອງປີ 2011, ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ, ຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳສະແດງອອກຕົ້ນຕໍ່ແມ່ນຢູ່ທີ່ ການປະເມີນຢ່າງຄົບຖ້ວນກວ່າ ກ່ຽວກັບບົດບາດແລະຖານະຂອງວັດທະນະທຳ ໃນຊີວິດສັງຄົມ ແລະໃນສາຍພົວພັນກັບບັນດາຂົງເຂດອື່ນ; ຮັບຮູ້ແຈ້ງກວ່າ, ຄົບຖ້ວນກວ່າເກົ່າກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາພັດທະນາມະນຸດ ໃນຄວາມສຳພັນໃກ້ຊິດກັບວັດທະນະທຳ. ຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ເຫຼົ່ານັ້ນ ແມ່ນການສືບທອດແລະພັດທະນາຢ່າງປະດິດສ້າງ ບັນດາທັດສະນະແລະແນວທາງພື້ນຖານຂອງພັກ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳໃນເງື່ອນໄຂປະຈຸບັນ, ເມື່ອປະເທດໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປັບປຸງທີສຳຄັນ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ພັກແລະລັດວາງກຳນົດ ແລະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍສະເພາະຫຼາຍຢ່າງ, ສ້າງຜົນງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳແລະການພັດທະນາມະນຸດ.
ຜົນສຳເລັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳ ໃນໄລຍະ 10 ປີທີ່ຜ່ານມາ
ການປະຕິບັດໂຄງການການເມືອງປີ 2011 ໃນສິບປີທີ່ຜ່ານມາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫວຽດນາມມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ ໃນຊີວິດວັດທາງທະນະທຳ ແລະການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນ. ຄົນຫວຽດນາມຫຼາຍລຸ້ນ, ຕັ້ງແຕ່ລຸ້ນຄົນທີ່ເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ໃນການຕໍ່ສູ້ປະຕິວັດ ຈົນເຖິງລຸ້ນຄົນທີ່ເກີດແລະເຕີບໃຫຍ່ໃນສັນຕິພາບ ໄດ້ສືບຕໍ່ມູນເຊື້ອອັນດີງານ, ເສີມຂະຫຍາຍສະຕິປັນຍາ, ຄວາມສາມາດ, ຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ຄວາມປະດິດສ້າງ, ການເປັນເຈົ້າຂອງຄວາມກ້າວໜ້າທາງວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ການປັບຕົວເຂົ້າກັບກົນໄກເສດຖະກິດໃໝ່ຢ່າງວ່ອງໄວ, ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍ, ຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນກໍ່ສ້າງປະເທດ. ພາລະກິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່, ພາບພົດຂອງປະເທດ, ສະຖານະສາກົນ, ສາຍພົວພັນອັນກວ້າງຂວາງກັບປະເທດຕ່າງໆໃນໂລກປະຈຸບັນ, ແມ່ນຫຼັກຖານທີ່ຈະແຈ້ງ, ການສະແດງອອກຢ່າງມີຊີວິດຊີວາ ລວມສູນທີ່ສຸດ ເຖິງຈິດໃຈ, ກຳລັງແຮງ ແລະຄວາມປາດຖະໜາໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນຜົນຕາມມາທີ່ບໍ່ສາມາດຫຼີກລ່ຽງໄດ້ ຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນການຮັບຮູ້, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍຂອງລັດ, ສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່ນັບມື້ນັບດີກວ່າແລະສະດວກກວ່າສຳລັບການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານຂອງວັດທະນະທຳຂອງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ.
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ລະບຽບການຮັບປະກັນສິດທິ, ຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳ, ການພັດທະນາຂອງຜູ້ຄົນທີ່ນັບມື້ນັບສົມບູນແບບ ຕາມຫຼັກການ "ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າແລະຄວາມຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ ໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ ແລະແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ”. ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ໄດ້ຫັນເປັນນິຕິກຳບັນດາສິດທິ, ບັນດາເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງພົນລະເມືອງ. ປະມວນກົດໝາຍ ແລະກົດໝາຍຫຼາຍສະບັບໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນ ຫຼືໄດ້ຮັບການປັບປຸງເພີ່ມເຕີມ, ເຊິ່ງກ່ຽວຂ້ອງກັບສິດເສລີໃນການສ້າງສັນ ແລະເຜີຍແຜ່ຄຸນຄ່າສິລະປະວັດທະນະທຳ; ສິກເສລີພາບແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເຄື່ອນໄຂຂອງສື່ມວນຊົນ ການສື່ສານ; ສິດເສລີພາບໃນການເຊື່ອຖືສາດສະໜາ ແລະບໍ່ເຊື່ອຖືສາດສະໜາ; ສິດທິໃນການເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂ່າວສານແລະການປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕ... ບັນດາໂຄງການພັດທະນາເສດຖະກິດ ບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນກ່ຽວກັບການກະທົບຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງຕອບສະໜອງຢ່າງພຽງພໍ ໃຫ້ແກ່ຄວາມຕ້ອງການຮັບປະກັນປັບປຸງຊີວິດຂອງຜູ້ຄົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.
ບັນດາຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດ, ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ໄດ້ຊ່ວຍປັບປຸງຊີວິດທາງດ້ານວັດຖຸ ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ເຊິ່ງແມ່ນເງື່ອນໄຂພື້ນຖານອັນດັບໜຶ່ງ ເພື່ອຮັບປະກັນການພັດທະນາຂອງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນໃນທົ່ວປະເທດໃນປີ 2020 ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຫຼາຍກວ່າ 2 ເທົ່າເມື່ອທຽບກັບປີ 2010(4). ການລົງທຶນຂອງລັດໃຫ້ເຂດພູຜາ, ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານດ້ານການສຶກສາ, ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ກວ່າເກົ່າ. ອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກໃນທົ່ວປະເທດຈາກ 14,2% ຫຼຸດລົງຕ່ຳກວ່າ 3% ໃນປີ 2020 (ຕາມຕົວຊີ້ວັດຄວາມທຸກຍາກຫຼາຍດ້ານ). ໂຄງການກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ສຳຄັນ, ປະກອບສ່ວນທີ່ແທ້ຈິງເຂົ້າໃນການປັບປຸງຊີວິດຂອງຊາວຊົນນະບົດຢ່າງຮອບດ້ານ. ການບໍລິການດ້ານການແພດໄດ້ຮັບການຍົກສູງໃນດ້ານຄຸນນະພາບ ແລະມີຄວາມສະດວກດີໃນການເຂົ້າເຖິງການແພດ. ອັດຕາສ່ວນການປົກຫຸ້ມຂອງການປະກັນສຸຂະພາບໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວ, ຈາກ 60,9% ປີ 2010 ຂຶ້ນເປັນ 90,7% ປີ 2020. ດັດຊະນີການພັດທະນາມະນຸດຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການປັບປຸງທຸກປີ, ໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີດັດຊະນີການພັດທະນາມະນຸດສະເລ່ຍສູງຂອງໂລກ. ວຽກງານປົກປ້ອງສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການດຳລົງຊີວິດ, ການຮັບມືກັບຄວາມສ່ຽງຈາກຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມເຊັ່ນ: ນ້ຳທະເລຍຶ່ງຂຶ້ນ, ໄພທຳມະຊາດ, ໂລກລະບາດ, ມົນລະພິດສິ່ງແວດລ້ອມ... ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່, ເລີ່ມຕົ້ນຈາກການປັບປຸງລະບຽບກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍຈົນເຖິງການພະຍາກອນ, ຄົ້ນເຜີຍ ແລະຈັດການແກ້ໄຂຢ່າງທັນການ.
ຊີວິດດ້ານຈິດໃສ ຂອງຊາວຫວຽດນາມນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ດີຂຶ້ນ, ອຸດົມສົມບູນ ແລະຮອບດ້ານກວ່າແຕ່ກ່ອນ. ຕານ່າງການສຶກສາແຫ່ງຊາດໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານການສຶກສາໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ຖັນແຖວຄູອາຈານໄດ້ຮັບການພັດທະນາ, ມີຫຼາຍນະໂຍບາຍຮັບປະກັນໃຫ້ທຸກຄົນມີສິດ ແລະ ມີຄວາມສາມາດໃນການຊົມໃຊ້ການສຶກສາຕະຫຼອດຊີວິດ. ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລະບົບການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມ ບໍ່ພຽງແຕ່ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃຫ້ສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງແມ່ນປັດໄຈທີ່ສຳຄັນໃນການສ້າງບຸກຄະລິກກະພາບ ແລະວິຖີຊີວິດໃຫ້ຊາວໜຸ່ມ, ເຈົ້າຂອງປະເທດໃນອະນາຄົນ.
ປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ຮັບການປະຕິວັດຢ່າງກວ້າງຂວາງ ດ້ວຍບັນດາຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍທີ່ຮັບປະກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ. ການປະຕິບັດກົດລະບຽບປະຊາທີປະໄຕຢູ່ຮາກຖານ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການປະຕິບັດສິດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງປະຊາຊົນ, ປົກປ້ອງສິດແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງພວກເຂົາ ໃນການຕັດສິນຕົກລົງທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆ. ການ “ຮ່ຳຮຽນແລະເຮັດຕາມແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດ, ແບບແຜນໂຮ່ຈີມິນ” ຕິດກັບການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 4 ສະໄໝທີ XI “ບາງບັນຫາອັນຮີບດ່ວນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກ”, ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 4 ສະໄໝທີ XII “ກ່ຽວກັບການເພີ່ມທະວີການກໍ່ສ້າງ, ປັບປຸງພັກ; ກີດກັ້ນ, ຍູ້ຖອຍຄວາມເສື່ອມໂຊມທາງດ້ານແນວຄິດການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດ, ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ, ບັນດາປະກົດການ “ການປ່ຽນແປງຕົນເອງ”, “ການຫັນປ່ຽນຕົນເອງ” ຢູ່ພາຍໃນ” ໄດ້ຊຸກຍູ້ການສ້າງວັດທະນະທຳພັກ, ວັດທະນະທຳການເມືອງ, ດ້ວຍເນື້ອໃນພື້ນຖານຄື ເຊີດຊູໃຫ້ກຽດແລະປົກປ້ອງຄວາມສະອາດຜ່ອງໃສ, ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ຄຸນສົມບັດດຸໝັ່ນ, ປະຢັດ, ຊື່ສັດທ່ຽງທຳ, ເຫັນແກ່ສ່ວນລວມບໍ່ເຫັນແກ່ສ່ວນຕົວ, ເປັນແບບຢ່າງນຳໜ້າປະຊາຊົນ ຂອງພະນັກງານສະມາຊິກພັກ ແລະລະບົບການເມືອງທັງໝົດ. ຫຼາຍຂະບວນການເຊັ່ນ “ປວງຊົນສາມັກຄີກັນສ້າງຊີວິດວັດທະນະທຳ”, “ໂຄງການເປົ້າໝາຍແຫ່ງຊາດກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່ໄລຍະປີ 2016-2020”, “ປວງຊົນສາມັກຄີກັນສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່, ສ້າງຕົວເມືອງສີວິໄລ”, ກໍ່ສ້າງຄອບຄົວວັດທະນະທຳໃໝ່, ວັດທະນະທຳໃນສຳນັກງານ, ວັດທະນະທຳໃນວິສາຫະກິດ, ວັດທະນະທຳນັກທຸລະກິດ... ໄດ້ປະກອບສ່ວນສ້າງໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງໃນການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນ, ປ້ອງກັນກີດກັ້ນປະກົດການຊົ່ວຮ້າຍ, ເສື່ອມໂຊມທາງດ້ານຄຸນສົມບັດສັງຄົມ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມສັງຄົນທີ່ແຂງແຮງ ສົດໃສ.
ການຕໍ່ສູ້ປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ ໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງ ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ເຜີຍແບໃບໜ້າຂອງພວກສວຍໃຊ້ຖານະຕຳແໜ່ງໃນອົງການຂອງລະບົບການເມືອງ ເພື່ອຫາຜົນປະໂຫຍດທີ່ຜິດກົດໝາຍພາຍໃຕ້ທຸກຮູບແບບ, ບໍ່ພຽງແຕ່ເກັບຄືນຊັບສິນຂອງລັດ ແລະຂອງປະຊາຊົນທີ່ຖືກເສຍຫາຍເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຖອນຄືນແລະປັບປຸງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ພັກແລະລັດ, ແມ່ນການເອົາ “ແບບຢ່າງຊົ່ວຮ້າຍ” ເພື່ອກ່າວເຕື່ອນ, ອົບຮົມສຶກສາກ່ຽວກັບຈັນຍະບັນສາທາລະນະ ສຳລັບພະນັກງານແລະສະມາຊິກພັກ.
ທັດສະນະການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ ກ່ຽວກັບເສລີພາບໃນການນັບຖືສາດສະໜາ ຄວາມເຊື່ອ ແລະ ເສລິພາບທີ່ປາສະຈາກສາດສະໜາ ຄວາມເຊື່ອ, ກ່ຽວກັບຊາດ, ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພ ແລະສະວັດດີການສັງຄົມ, ໄດ້ຫັນເປັນນິຕິກຳຢູ່ໃນລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ແລະ ໃນລະບົບກົດໝາຍຂອງຫວຽດນາມ. ຫຼາຍແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ. ຄວາມເຊື່ອດັ້ງເດີມໄດ້ຮັບການເຄົາລົບແລະສົ່ງເສີມຄວາມໝາຍທາງສັງຄົມທີ່ດີ. ບັນດາສາດສະໜາໄດ້ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງສະດວກສະບາຍຕາມນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍຂອງລັດ. ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍໄດ້ຮັບການອຳນວຍເງື່ອນໄຂສະດວກດີ ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດ, ອະນຸລັກແລະເສີມຂະຫບາຍຄຸນຄ່າທາງວັດທະນະທຳແລະເອກະລັກ. ຄວາມສະຫງົບ, ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ, ຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມໄດ້ຮັບປະກັນ. ຊີວິດວັດຖຸ, ຈິດໃຈ ແລະຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມຂອງພີ່ນ້ອງຮ່ວມສາດສະໜາ ແລະຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງດີຂຶ້ນ.
ກິດຈະກຳທາງວັດທະນະທຳ, ເຊັ່ນ: ວັນນະຄະດີ, ສິລະປະ, ຫໍສະໝຸດ, ການອະນຸຮັກແລະສົ່ງເສີມມໍລະດົກທາງວັດທະນະທຳ, ລ້ວນແຕ່ມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ໃນການພັດທະນາ, ມີກິດຈະກຳ, ວັນນະກຳທີ່ມີຄຸນຄ່າ, ມີຄວາມໝາຍທາງການເມືອງ, ສັງຄົມທີ່ເລິກເຊິ່ງ. ສະເພາະປີ 2019, ສຳນັກພິມ 59 ແຫ່ງໃນປະເທດໄດ້ຈັດພິມປຶ້ມຫລາຍກວ່າ 33.000 ເຫຼັ້ມໂດຍມີຍອດພິມຈຳໜ່າຍ 400 ລ້ານຫົວ, ປຶ້ມອີເລັກໂທຣນິກຫຼາຍພັນຫົວໄດ້ຮັບການເຜີຍແຜ່. ລະບົບໜັງສືພິມ, ສື່ມວນຊົນພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວແລະທັນສະໄໝຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ສະຖານີວິທະຍຸແລະໂທລະພາບມີຫຼາຍຊ່ອງກຳລັງດຳເນີນງານ, ໃນນັ້ນຫຼາຍຊ່ອງມີການເຊື່ອມຕໍ່ແລະຮ່ວມມືກັບສາກົນ. ຕາມສະຖິຕິປີ 2019, ຢູ່ຫວຽດນາມມີ 64 ລ້ານຄົນນຳໃຊ້ອິນເຕີເນັດ, ກວມເອົາ 66% ຂອງປະຊາກອນ, ມີໝາຍເລກໂທລະສັບ 143,3 ລ້ານໝາຍເລກ, ເທົ່າກັບ 148% ຂອງປະຊາກອນທັງໝົດ, ໃນນັ້ນຄົນສ່ວນໃຫຍ່ໃຊ້ສະມາດໂພນ ເຊິ່ງແມ່ນປະເພດພາຫະນະທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດຢູ່ທຸກບ່ອນ, ທຸກເວລາໃນອານາເຂດຂອງຫວຽດນາມ. ການພັດທະນາຂອງບັນດາພາຫະນະສື່ມວນຊົນທີ່ທັນສະໄໝ ສ້າງເງື່ອນໄຂເປີດແລະສະດວກດີ ໃຫ້ປະຊາຊົນຫວຽດນາມມີໂອກາດດີຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອຂະຫຍາຍຄວາມຮູ້, ການແລກປ່ຽນແລະການເຊື່ອມຕໍ່ດ້ານວັດທະນະທຳ ກັບບັນດາປະເທດ, ບັນດາພື້ນຖານວັດທະນະທຳໃນໂລກ. ກິດຈະກຳກາຍະກຳ, ກິລາມວນຊົນ, ກິລາປະສິດທິພາບສູງ ລ້ວນແຕ່ມີການເປີດກວ້າງ, ບັນລຸຜົນງານທີ່ຕັ້ງໜ້າຫຼາຍຢ່າງ.
ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ, ບັນດາຜົນງານແຫ່ງການກໍ່ສ້າງ ແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນ 10 ປີທີ່ຜ່ານມາ ແມ່ນໃຫຍ່ຫຼວງແລະຮອບດ້ານທີ່ສຸດ. ຜົນງານເຫຼົ່ານັ້ນກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ຜົນຕາມມາໂດຍກົງຈາກແນວທາງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງພັກ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ທີ່ສະແດງອອກໃນໂຄງການການເມືອງປີ 2011. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຜົນງານເຫຼົ່ານັ້ນກໍ່ເລີ່ມຈາກຮາກເຫງົ້າທາງວັດທະນະທຳທີ່ດີງາມຂອງຊາດ ແລະການອອກແຮງງານປະດິດສ້າງ ດ້ວຍຄວາມມຸ້ງຫວັງພັດທະນາຂອງແຕ່ລະຄົນ.
ທິດທາງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ
ພ້ອມກັນກັບບັນດາຜົນງານອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນ 10 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດໂຄງການການເມືອງປີ 2011, ຂົງເຂດວັດທະນະທຳກໍ່ບັນລຸຜົນສຳເລັດຫຼາຍຢ່າງ, ເຖິງວ່າຂົງເຂດນີ້ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງ.
ຄວາມຮັບຮູ້ ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ແລະສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາຜູ້ຄົນ, ກ່ຽວກັບບົດບາດ, ຖານະຕຳແໜ່ງຂອງວັດທະນະທຳ ໃນການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດ, ບາງບ່ອນ, ບາງທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຕັມສ່ວນ, ຍັງບໍ່ທັນເລິກເຊິ່ງ. ການຜັນຂະຫຍາຍແນວທາງກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳຂອງພັກ ໃນໂຄງການການເມືອງ ແລະ ບັນດາມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກ ບໍ່ໄດ້ຄົບຊຸດແລະຮອບດ້ານ. ຄະນະພັກ, ອຳນາດການປົກຄອງບາງແຫ່ງຍັງງຸ່ມງ່າມໃນການຫັນເປັນນິຕິກຳຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຖືວັດທະນະທຳເທົ່າທຽມກັນກັບການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ການປ້ອງກັນຊາດ, ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ. ການສ້າງແລະກຳນົດລະບົບຄຸນຄ່າມາດຕະຖານວັດທະນະທຳ, ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມນັ້ນຍັງຊ້າ, ພ້ອມທັງມີຄວາມງຸ່ມງ່າມ ບໍ່ເປັນເອກະພາບໃນການສ້າງຂໍ້ກຳນົດ, ມາດຕະຖານວັດທະນະທຳໃນການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ໃນສຳນັກງານອົງການ, ການຈັດຕັ້ງຂອງລະບົບການເມືອງ.
ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ສະພາບການແນວຄິດການເມືອງ, ຄຸນສົມບັດ, ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດໃນພັກແລະໃນສັງຄົມ ເຖິງວ່າໄດ້ມີການປັບປຸງກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຍັງມີການຜັນປ່ຽນຢ່າງສັບສົນ. ການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ ລະຫວ່າງເຂດຕົວເມືອງແລະຊົນນະບົດ, ລະຫວ່າງເຂດທົ່ງພຽງ, ເຂດເນີນສູງ ແລະເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ມີຄວາມແຕກໂຕນກັນຫຼາຍ. ໄພສັງຄົມ, ອາດຊະຍາກຳຍັງສັບສົນ, ມີຫຼາຍປະກົດການທີ່ຜິດກັບຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງາມ, ເຮັດໃຫ້ສິ່ງແວດລ້ອມວັດທະນະທຳຍັງບໍ່ທັນສົດໃສ. ຜົນງານຕ່າງໆໃນການເຄື່ອນໄຫວທາງດ້ານວັດທະນະທຳ, ສິລະປະກຳ, ໃນການອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ບໍ່ທັນກັບຄວາມຕ້ອງການ, ຄວາມຮຽກຮ້ອງຂອງພາກປະຕິບັດ. ລະບົບສື່ມວນຊົນພັດທະນາໄວ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນສົມເຫດສົມຜົນ; ຍັງມີປະກົດການຂອງການຫັນເປັນການຄ້າ, ຫ່າງເຫີນຈາກຄະຕິທຳແລະຈຸດປະສົງ ຢູ່ໃນບາງສຳນັກງານ, ໜ່ວຍງານ; ວຽກງານຄຸ້ມຄອງພາຫະນະສື່ມວນຊົນໃໝ່ ບໍ່ໄດ້ແໜ້ນແຟ້ນ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສາມທາງລົບແລະບໍ່ຖືກຕ້ອງຫຼາຍຢ່າງ ໃນຊ່ອງທາງອີນເຕີເນັດ ແລະສື່ສັງຄົມ ໄດ້ລົບກວນຄວາມຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຊົນແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຮ້ອນເຄືອງໃນຊຸມຊົນ. ການຕໍ່ສູ້ປະຕິເສດບັນດາແນວຄິດທີ່ຜິດພາດ ເພື່ອປົກປ້ອງພື້ນຖານແນວຄິດຂອງພັກ ແລະບັນດາມູນເຊື້ອວັດທະນະທຳທີ່ດີງາມຂອງຊາດ ຍັງຖືກຈຳກັດຫຼາຍ. ຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳຍັງຖືກຈະກັດ, ບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ. ການຮ່ວມມືສາກົນທາງດ້ານວັດທະນະທຳບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ, ບໍ່ທັນກັບຄວາມຕ້ອງການໃນການພັດທະນາ.
ສາເຫດຂອງຄວາມຈຳກັດແລະຈຸດອ່ອນທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າ ບາງຄະນະພັກ ແລະອຳນາດການປົກຄອງບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງພຽງພໍເຖິງຂົງເຂດນີ້, ພາໄປເຖິງການນຳພາຊີ້ນຳບໍ່ໄດ້ເດັດດ່ຽວແທ້. ການຫັນມະຕິຂອງພັກເປັນຮູບປະທຳ, ເປັນນິຕິກຳຍັງຊ້າ, ຂາດຄວາມຄົບຊຸດ ແລະໃນບາງກໍລະນີບໍ່ເປັນໄປໄດ້. ວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດທາງດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ, ບາງຄັ້ງ ບາງແຫ່ງຍັງຖືກເບິ່ງເບົາ, ປ່ອຍປະລະເຫຼີງ, ລະບຽບວິໄນບໍ່ເຄັ່ງຄັດ. ການລົງທຶນໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳຍັງຕ່ຳແລະກະແຈກກະຈາຍ. ບັນຫາວັດທະນະທຳໃໝ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຕິດຕາມທັນເວລາ ເພື່ອລົງທຶນໃນທິດທາງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະມີປະສິດທິຜົນ. ບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງພຽງພໍຕໍ່ການຝຶກອົບຮົມແລະບຳລຸງສ້າງ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ປະຕິບັດງານໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຖັນແຖວພະນັກງານນຳພາ, ຄຸ້ມຄອງທຸກຂັ້ນ.
ຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດໃນຍຸກໃໝ່, ບົນພື້ນຖານການຄົ້ນຄວ້າ, ພິຈາລະນາສະພາບການ ແລະ ຜົນຂອງການປະຕິບັດໂຄງການການເມືອງປີ 2011, ອາດຈະແນະນຳບາງທິດທາງໃນການສ້າງວັດທະນະທຳ ຂອງປະເທດໃນໄລຍະທີ່ຈະມາເຖິງ.
ທີ່ໜຶ່ງ, ຕ້ອງການສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ່າ, ໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ ແລະເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກວ່າກ່ຽວກັບ ແນວທາງ “ສ້າງວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ”, ກາຍເປັນ “ພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ແມ່ນເປົ້າໝາຍແລະກຳລັງຂັບເຄື່ອນເພື່ອພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ”; ກ່ຽວກັບສາຍພົວພັນແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳກັບການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນ, ການພັດທະນາ ”ວັດທະນະທຳເພື່ອປັບປຸງບຸກຄະລິກກະພາບມະນຸດໃຫ້ສົມບູນ ແລະການກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ”. ບົນພື້ນຖານແນວທາງຂອງພັກ, ສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ, ໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງເນື້ອໃນຂອງການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ກົນໄກທີ່ດຳເນີນການພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳກັບຜູ້ຄົນ ແລະຂົງເຂດອື່ນໃນສັງຄົມ, ວິທີການນຳໃຊ້, ແກ້ໄຂບັນຫາໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ການພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະມະນຸດ.
ທີສອງ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຫຼາຍກວ່າ ແທດຈິງກວ່າຕໍ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງຂອງພັກ ກ່ຽວກັບການສ້າງວັດທະນະທຳ ແລະພັດທະນາມະນຸດຢູ່ຫວຽດນາມ. ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ຕ້ອງດຳເນີນຂອດຕ່າງໆຢ່າງຄົບຊຸກ, ຕັ້ງແຕ່ການຫັນແນວທາງເປັນນິຕິກຳ, ການສ້າງນະໂຍບາຍ, ການສ້າງແລະປັບປຸງລະບຽບກົດໝາຍ, ການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີການນຳພາຂອງຄະນະພັກ ແລະແບບວິທີການຄຸ້ມຄອງຂອງອົງການລັດ, ຈົນເຖິງການຮັບປະກັນຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ລົງທຶນການເມືອງ, ລະບອບຄ່າຕອບແທນ, ຍ້ອງຍໍໃຫ້ລາງວັນ ແລະ ບັນດາເງື່ອນໄຂທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ຕົວຢ່າງ, ເພື່ອປະຕິບັດການ “ຕັ້ງວັດທະນະທຳທຽບເທົ່າກັບການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ການປ້ອງກັນປະເທດ, ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ, ການຕ່າງປະເທດ”, ບັນຫາບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນການເຂົ້າໃຈແຈ້ງທັດສະນະ, ລົງທຶນການເມືອງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຕ້ອງມີລະບຽບກົດໝາຍທີ່ຈະແຈ້ງ, ຄົບຖ້ວນ, ມີ ຄວາມຕັດສິນໃຈທາງການເມືອງ, ມີ ບັນດາມາດຕະການສະເພາະ... ຢາກກໍ່ສ້າງເຂດອຸດສາຫະກຳໜຶ່ງ, ປະຕິບັດໂຄງການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ຕ້ອງກຳນົດຂໍ້ຜູກມັດກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂບັນຫາວັດທະນະທຳ, ມະນຸດ, ເຊັ່ນທີ່ຢູ່ອາໄສ, ໂຮງຮຽນ, ເຮືອນຝາກເດັກ, ບໍລິການສາທາລະນະສຸກ, ໂຮງມະຫໍລະສົບ, ສະຖານທີ່ບັນເທີງ... ຢາກຄຸ້ມຄອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານໃຫ້ດີໃນພາຫະນະສື່ມວນຊົນໃໝ່, ບໍ່ອາດຈະບໍ່ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບເງື່ອນໄຂການເຜີຍແຜ່ຂໍ້ມູນ, ສິດທິແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ແຜ່ພາບກະຈາຍສຽງ...
ທີສາມ, ກໍ່ສ້າງແລະປະຕິບັດຍຸດທະສາດການພັດທະນາວັດທະນະທຳໃນໄລຍະໃໝ່ຢ່າງຮອບດ້ານ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຂອງປະເທດ, ສອດຄ່ອງກັບບັນດາເງື່ອນໄຂສະເພາະຂອງສະໄໝໃໝ່, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການພັດທະນາຢ່າງໄວວາຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ ແລະເຄືອຂ່າຍສື່ສັງຄົມ. ຄົ້ນຄວ້າແລະກຳນົດລະບົບຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ເພື່ອເປັນພື້ນຖານ, ບ່ອນອີງໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງບັນດາມາດຕະຖານວັດທະນະທຳໃນການເມືອງ, ໃນເສດຖະກິດ, ໃນບັນດາເຂດຊຸມຊົນ... ມີນະໂຍບາຍພັດທະນາບັນດາເສົາຄ້ຳວັດທະນະທຳຢ່າງຮອບດ້ານເຊັ່ນ: ກໍ່ສ້າງຊີວິດວັດທະນະທຳໃໝ່; ຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວປະດິດສ້າງ, ສິລະປະ, ວັດທະນະທຳ; ກໍ່ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມວັດທະນະທຳທີ່ຕັ້ງໜ້າ; ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ; ອະນຸຮັກແລະພັດທະນາບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ; ພັດທະນາກາຍະກຳ, ກິລາມະຫາຊົນ ແລະກິລາປະສິດທິພາບສູງ.
ທີສີ່, ກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມທີ່ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຮອບດ້ານ, ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ຈິດໃຈຊາດ, ມີບຸກຄະລິກກະພາບດີ ວີຖີຊີວິດດີງາມ, ມີທັກສະອອກແຮງງານສ້າງສັນ ແລະຄວາມປາດຖະໜາບືນຕົວຂຶ້ນຢ່າງແຂງແຮງ. ເພີ່ມທະວີການປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕ, ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຊອບທຳຂອງປະຊາຊົນ, ພ້ອມທັງຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ສັງຄົມ, ພັນທະຕໍ່ປະເທດ, ຮັກສາລະບຽບວິໄນແລະຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ພັດທະນາຢ່າງຄົບຊຸດບັນດາປັດໄຈແລະເງື່ອນໄຂ ທີ່ຮັບປະກັນໃຫ້ປະຊາຊົນມີເງື່ອນໄຂພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ໄດ້ຊົມໃຊ້ສະວັດດີການແລະບໍລິການທີ່ດີເຊັ່ນ: ລະບົບການສຶກສາ, ລະບົບສາທາລະນະສຸກ, ບັນດາກິດຈະການສະວັດດີການທາງດ້ານວັດທະນະທຳ, ກິລາກາຍະກຳ, ສະຖານທີ່ບັນເທີງລື່ນເລີງ...
ທີຫ້າ, ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳທີ່ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະຄຸນລັກສະນະວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ, ພ້ອມກັບການກໍ່ສ້າງຕະຫຼາດວັດທະນະທຳທີ່ສົດໃສ. ຊຸກຍຸ້ການເຄື່ອນໄຫວສັງສັນລະຫວ່າງປະຊາຊົນ, ການຮ່ວມມືວັດທະນະທຳສາກົນ ດ້ວຍຈິດໃຈເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ແລະຮັບເອົາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດຢ່າງມີການເລືອກເຟັ້ນ, ເຜີຍແຜ່ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳອັນດີງາມຂອງຫວຽດນາມຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນໂລກ.
ພາລະກິດການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາປະເທດກຳລັງກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່, ການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງໄວວາທີ່ສຸດຂອງວິວັດທະນາການທາງເສດຖະກິດ, ການເມືອງ, ການປ້ອງກັນປະເທດ, ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ, ການຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາໃນສາຍພົວພັນ, ການເຊື່ອມຕໍ່ພາກພື້ນແລະທົ່ວໂລກ... ສະພາບການດັ່ງກ່າວຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການມີຄວາມກ້າຫານທາງການເມືອງ, ຄວາມປາດຖະໜາໃນການພັດທະນາແລະການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ. ໃນເງື່ອນໄຂດັ່ງກ່າວ, ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກຂອງຊາດ ແລະການພັດທະນາຜູ້ຄົນຢ່າງຮອບດ້ານ, ຍິ່ງມີຄວາມໝາຍທີ່ສຳຄັນໃຫຍ່ຫຼວງ. ເພາະວ່າ, ນັ້ນແມ່ນການເພີ່ມທະວີຮາກຖານຈິດໃຈ, ກຳລັງແຮງພາຍໃນ, ຖານທີ່ໝັ້ນຄົງທີ່ສຸດສຳລັບການພັດທະນາຂອງປະເທດ./.
---------------------------
(1) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 187.
(2) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 5, ໜ້າ 81.
(3) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 11, ໜ້າ 93.
(4) ຂໍ້ມູນທັງໝົດກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຫວຽດນາມຢູ່ໃນບົດນີ້ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ເອົາມາຈາກ “ຮ່າງລາຍງານສະຫຼຸບສັງລວມການປະຕິບັດຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ 10 ປີ 2011 - 2020, ການສ້າງຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ 10 ປີ 2021 - 2030”
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດສະບັບທີ 942 (ເດືອນພຶດສະພາ 2020)
