ໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍ ຕໍ່ພາລະກິດການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຮອດປີ 2030
ວກ. - ວັດທະນະທຳມີບົດບາດສຳຄັນໃນການພັດທະນາປະເທດ. ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ເນັ້ນວ່າ ວັດທະນະທຳແມ່ນພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ທັງແມ່ນເປົ້າໝາຍ, ທັງແມ່ນກຳລັງໜູນຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ໃນປະຈຸບັນ, ລັດຖະບານກຳລັງດຳເນີນການສະຫຼຸບສັງລວມ ຍຸດທະສາດການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຮອດປີ 2020. ດັ່ງນັ້ນ, ການປະເມີນການພັດທະນາວັດທະນະທຳໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະພາວະວິໄສ ແມ່ນພື້ນຖານທາງວິທະຍາສາດໃນການກຳນົດນະໂຍບາຍສຳລັບຂົງເຂດພິເສດສະເພາະນີ້.
ການແຂ່ງຂັນຊ່ວງເຮືອງໍ - ງານບຸນປະເພນີທີ່ຕິດພັນກັບວັດທະນະທຳທີ່ເປັນມູນເຊື້ອ ຂອງຊາວຂະແມ ໃນເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນ້ຳຂອງ, ຈັດຂຶ້ນທຸກສອງປີ ທີ່ແຂວງຊອັກຕຣັງ. _ພາບ: phuhunglife.com
ສະພາບການພັດທະນາວັດທະນະທຳໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມມີມູນເຊື້ອມາແຕ່ດົນນານຫຼາຍພັນປີໃນປະຫວັດສາດ, ຜ່ານສົງຄາມຫຼາຍຄັ້ງ ແລະເຫດການຜັນຜວນຂຶ້ນລົງສັບສົນ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມສະສົມຄຸນຄ່າທີ່ດີຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ: ມູນເຊື້ອຮັກຊາດແລະຄວາມກ້າຫານ, ຄວາມສາມາດປັບຕົວເຂົ້າກັບສະຖານະການທີ່ປ່ຽນແປງ, ຄວາມອະນຸໂລມຜ່ອນຜັນ, ຈິດໃຈຊຸມຊົນ, ຄວາມເມດຕາ, ການເບິ່ງໂລກໃນແງ່ດີແລະໃຈດີ, ນັບຖືຄວາມເປັນທຳ, ຂະຫຍັນໝັ່ນພຽນ. ໃນປະຈຸບັນ, ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກເພື່ອນມິດສາກົນວ່າເປັນປະເທດທີ່ມີສັນຕິພາບ, ທັນສະໄໝ, ໜຸ່ມແໜ້ນ ແລະຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ເປັນສະມາຊິກທີ່ຫ້າວຫັນໃນການເຄື່ອນໄຫວຮ່ວມມືສາກົນ ເພື່ອສັນຕິພາບ ແລະຄວາມຈະເລີນພັດທະນາລວມໃນທົ່ວໂລກ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ສະພາບການຫັນປ່ຽນແບບບາດລ້ຽວຢູ່ຫວຽດນາມ, ການ “ປະທະກັນ” ລະຫວ່າງອັນໃໝ່ແລະອັນເກົ່າ ໄດ້ສ້າງແຮງດຶງດູດພິເສດຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ. ພື້ນຖານວັດທະນະທຳປະຈຸບັນພວມຫັນໄປສູ່ການສືບທອດບັນດາວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ, ພ້ອມທັງຮັບເອົາບັນດາຄຸນຄ່າໃໝ່ທີ່ມຸ່ງໄປສູ່ອະນາຄົດເຊັ່ນ: ປະຊາທິປະໄຕ, ທັນສະໄໝ, ມະນຸດອະລິຍະທຳ, ປົດປ່ອຍ, ອະນຸໂລມ, ເປີດກວ້າງ... ຮັບຮູ້ຄຸນລັກສະນະແລະຄຸນນະພາບພື້ນຖານນີ້ຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນປະເພນີແລະທັນສະໄໝ ຈະມີຄວາມໝາຍທີ່ດີ ເພື່ອຫັນເປັນ “ພະລັງນຸ່ມນວນ” ຂອງປະເທດ, ສ້າງແຮງຊວນເຊື່ອຈັບໃຈຕໍ່ເພື່ອນມິດສາກົນ.
ທີສອງ, ຫວຽດນາມມີພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກ, ເຊິ່ງໄດ້ເກີດຂຶ້ນໃນປະຫວັດສາດຫຼາຍພັນປີ. ຊັບພະຍາກອນວັດທະນະທຳຫວຽດນາມແມ່ນອຸດົມສົມບູນ, ຫຼາກຫຼາຍທາງດ້ານປະເພດ ແລະມີຄຸນຄ່າສູງໃນຫຼາຍດ້ານ, ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກພາກພື້ນແລະສາກົນ ແມ່ນເງື່ອນໄຂທີ່ສະດວກດີເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ ແລະສັງຄົມ. ລະບົບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ພູມີທັດທີ່ສວຍງາມແລະອອນຊອນ ແມ່ນຊັບສິນອັນລ້ຳຄ່າ, ມີຄວາມສາມາດຫັນເປັນຜະລິດຕະພັນ ແລະບໍລິການທີ່ໂດດເດັ່ນ, ປະກອບສ່ວນໃຫ້ແກ່ການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ການຄ້າ ກໍ່ຄືສ້າງເຄື່ອງໝາຍການຄ້າ, ຖານະຕຳແໜ່ງຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.
ທີສາມ, ບັນດາເອກະສານກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມບູລະນະເທື່ອລະກ້າວ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ເອກະສານກົດໝາຍຫຼາຍສະບັບໄດ້ຮັບການສ້າງໃໝ່ ຫຼືດັດແປງ ເພີ່ມເຕີມ, ສ້າງແລວທາງກົດໝາຍສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ທີ່ເໝາະສົມກັບສະພາບການໃໝ່. ກົດໝາຍສຳຄັນຫຼາຍສະບັບທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວັດທະນະທຳ ແລະບັນດາເອກະສານກົດໝາຍອື່ນ ໄດ້ປະກອບສ່ວນສ້າງສະຖາບັນທາງວັດທະນະທຳໃຫ້ສົມບູນ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງຍຸກໃໝ່. ແຜນຍຸດທະສາດຂະແໜງການຫຼາຍສະບັບໄດ້ຮັບການອະນຸມັດ, ເປັນພື້ນຖານເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳໃນທາງປະຕິບັດ.
ທີສີ່, ແຜນນະໂຍບາຍຫັນການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ “ເປັນສັງຄົມ” ໄດ້ຮັບໝາກຜົນຕົວຈິງ, ໃນເບື້ອງຕົ້ນ ໄດ້ລະດົມແຫຼ່ງກຳລັງຫຼາຍຢ່າງໃນສັງຄົມ. ການຫັນເປັນສັງຄົມຖືກຖືວ່າເປັນວິທີແກ້ທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອດຶງດູດບັນດາແຫຼ່ງກຳລັງສັງຄົມ, ບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຄື່ອນໄຫວສ້າງສັນ, ສະໜອງແລະເຜີຍແຜ່ຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳ, ສ້າງຊຸມຊົນທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງທົ່ວສັງຄົມ ເຂົ້າໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳມີການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ, ກວ້າງຂວາງທົ່ວເຖິງ, ຄ່ອຍໆຍົກສູງລະດັບການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳຂອງປະຊາຊົນ. ຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງອັດຕະພາບວັດທະນະທຳ, ການຫັນປ່ຽນຈາກແຫຼ່ງກຳລັງສາຍດຽວຂອງລັດໃຫ້ວັດທະນະທຳ ໄປເຖິງການເຂົ້າຮ່ວມ, ການຮ່ວມແຮງແລະປະສານສົມທົບຫຼາຍດ້ານ, ຫຼາຍພາກສ່ວນຈາກຫຼາຍອັດຕະພາບທີ່ຕ່າງກັນໃນສັງຄົມໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ; ຊຸກຍູ້ຄວາມຫຼາກຫຼາຍໃນປະເພດ, ຄວາມຄິດ, ທ່າອ່ຽງ ແລະຮູບແບບຂອງການສະແດງອອກທາງວັດທະນະທຳ, ນຳເອົາອາຫານທາງຈິດໃຈທີ່ອຸດົມສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ ມາໃຫ້ປະຊາຊົນ.
ທີຫ້າ, ຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳ, ສິລະປະວັນນະຄະດີນັບມື້ນັບອຸດົມສົມບູນ, ຫຼາກຫຼາຍ; ມີປະສົບການໃນວິທີແລະຮູບແບບການສະແດງອອກໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງ ເພື່ອເພີ່ມປະເພດແລະຮູບແບບການປະກອບພາບ ແລະຜະລິດຕະພັນສິລະປະ ດ້ວຍຫົວຂໍ້, ຫົວເລື່ອງທີ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ ຄຽງຂ້າງກັບຄວາມພະຍາຍາມໃນການອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຮູບແບບສິລະປະດັ້ງເດີມ. ບາງຜະລິດຕະພັນສິລະປະ, ດົນຕີ, ພາບພະຍົນ ໄດ້ຮັບລາງວັນສູງໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ; ການປະຢຸກໃຊ້ເຕັກນິກແລະເຕັກໂນໂລຊີທີ່ທັນສະໄໝ ເຂົ້າໃນການຜະລິດຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດເທື່ອລະກ້າວ, ຫຼາຍໂຄງການສິລະປະແລະວັດທະນະທຳໄດ້ສົ່ງເສີມການສ້າງສັນໃໝ່ຂອງນັກສິລະປິນແຕ່ລະຄົນ, ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງຊາວໜຸ່ມ ແລະສະເໜີທັດສະນະໃໝ່ກ່ຽວກັບບັນຫາຕ່າງໆຂອງຊີວິດຮ່ວມສະໄໝ.
ທີຫົກ, ເສດຖະກິດມີການພັດທະນາ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແມ່ນປະຖົມປັດໄຈທີ່ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການສ້າງຕະຫຼາດຜູ້ບໍລິໂພກທາງວັດທະນະທຳ ດ້ວຍຄວາມຕ້ອງການນັບມືນັບຫຼາຍ. ວັດທະນະທຳ, ຈາກຂົງເຂດທີ່ຖືກຖືວ່າແມ່ນການໂຄສະນາຊວນເຊື່ອເປັນຕົ້ນຕໍ ຄ່ອຍໆກາຍເປັນຂົງເຂດທີ່ມີມູນຄ່າເສດຖະກິດ, ສ້າງຜົນກຳໄລໃຫ້ສັງຄົມ. ພິເສດ, ການທ່ອງທ່ຽວໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ໃຫ້ຂະຫຍາຍຕົວ, ໃນນັ້ນ ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງວັດທະນະທຳ ໄດ້ຮັບການຂຸດຄົ້ນ ແລະ ສ້າງຄວາມຈັບໃຈດຶງດູດຂອງການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ແລະ ຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນທ້ອງຖິ່ນ.
ທີເຈັດ, ການຮ່ວມມືສາກົນທາງດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເພີ່ມທະວີການໂຄສະນາພາບພົດຂອງປະເທດຊາດ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມອອກສູ່ໂລກ, ສ້າງ “ພະລັງນຸ່ມນວນ” ໃຫ້ປະເທດ. ການແລກປ່ຽນທາງວັດທະນະທຳກັບຕ່າງປະເທດນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ ພ້ອມກັນກັບຂະບວນການຫັນການພົວພັນສາກົນຂອງລັດ ເປັນຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເພີ່ມທະວີມິດຕະພາບ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຊຶ່ງກັນແລະກັນ, ໂຄສະນາພາບພົດຂອງປະເທດ, ປະຊາຊົນ, ສິລະປະ-ວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ ໃຫ້ເພື່ອນມິດໃນໂລກ.
ທີແປດ, ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນສື່ມວນຊົນ ມີບາດກ້າວພັດທະນາທີ່ເຂັ້ມແຂງ. ໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຄືອຂ່າຍໂທລະຄົມມະນາຄົມ, ອິນເຕີເນັດ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການລົງທຶນໃຫ້ພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ. ການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການໜັງສືພິມຖະແຫຼງຂ່າວ ກໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງ, ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຮຽນຮູ້ຈາກປະສົບການສື່ມວນຊົນຂອງໂລກ, ມີບາດກ້າວການພັດທະນາທີ່ດີ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານມີຫຼາຍຮູບແບບ, ເນື້ອໃນອຸດົມສົມບູນ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງລະດັບຄວາມຮູ້ຂອງປະຊາຊົນ, ຂະຫຍາຍປັນຍາຄວາມຮູ້, ຊ່ວຍປະຊາຊົນເຂົ້າເຖິງຄວາມຮູ້ໃໝ່ຂອງມະນຸດຊາດຢ່າງໄວ, ຍົກສູງປະສິດທິພາບຂອງແຮງງານ ແລະຄຸນນະພາບຊີວິດ.
ທີເກົ້າ, ຫຼາຍຂະບວນການ, ການຂົນຂວາວທາງດ້ານວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ ແລະມີຜົນສຳເລັດທີ່ແນ່ນອນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການສ້າງສະພາບແວດລ້ອມວັດທະນະທຳ, ຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າມະນຸດອະລິຍະທຳດັ້ງເດີມຂອງຊາດ. ຄຸນຄ່າທາງວັດທະນະທຳແລະຈະລິຍະທຳດັ້ງເດີມຈຳນວນຫຼາຍໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍ, ຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ ຄວາມຄິດປະດິດສ້າງ, ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະຄວາມຕັ້ງໜ້າສັງຄົມຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ ແລະເປີດກວ້າງ.
ແຕ່ວ່າ, ຄຽງຄູ່ກັບບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນ ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້.
ທີໜຶ່ງ, ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳຍັງບໍ່ເທົ່າທັນກັບການພັດທະນາຂອງສັງຄົມ. ຮ່ອງຮອຍຂອງຈິນຕະນາການເກື້ອກູນ, “ຂໍ-ໃຫ້”, ຈິນຕະນາການບໍລິຫານ-ຄຳສັ່ງ ຍັງໜັກຢູ່. ໃນປະຈຸບັນ, ບັນດາອົງການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຍັງອຸ້ມວຽກງານ “ເຮັດວັດທະນະທຳ” ຫຼາຍ ຫຼືຕົກເຂົ້າໃນບັນດາກິດຈະກຳວັດທະນະທຳສະເພາະ, ໃນບັນດາຂະບວນການ, ທຸລະກິດມະຍິກມະຍ່ອຍ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ບົດບາດຂອງສັງຄົມ, ຂອງຊຸມຊົນ, ວິສາຫະກິດແລະສະມາຄົມວິຊາຊີບຢ່າງເຕັມທີ່. ກົນໄກຄຸ້ມຄອງຍັງມີລັກສານະລວມສູນເປັນຫຼັກ; ການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ, ການກະຈາຍອຳນາດບໍ່ສູງ. ບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ແຜນການພັດທະນາວັດທະນະທຳສ່ວນຫຼາຍໄດ້ຮັບການກຳນົດແລະສ້າງຂຶ້ນຈາກຂັ້ນມະຫາພາກ ແລ້ວແຜ່ອອກສູ່ລະດັບຈຸນລະພາກ, ບໍ່ໄດ້ສະເໜີແລະສ້າງຂຶ້ນມາຈາກຂັ້ນລຸ່ມ, ຈາກພາກປະຕິບັດຂັ້ນພື້ນຖານ. ກົດໝາຍຍັງບໍ່ທັນກາຍເປັນເຄື່ອງມືສັກສິດສູງສຸດເພື່ອກວດກາ, ດັດສົມ, ດັດປັບຊີວິດວັດທະນະທຳ. ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຂອງບັນດາຂະແໜງການແລະຂັ້ນຕ່າງໆ ບາງທີຍັງແຂງກະດ້າງ, ບີບບັງຄັບ, ຄຳພີ. ໃນພາກຕົວຈິງ, ຖານະຕຳແໜ່ງຂອງວັດທະນະທຳຍັງຕ່ຳ, ບໍ່ເທົ່າທຽມກັບຂົງເຂດອື່ນໆ.
ທີສອງ, ຫວຽດນາມກຳລັງຢູ່ໃນຂະບວນການຫັນປ່ຽນຕໍ່ເນື່ອງ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຍັງຢູ່ໃນຂະບວນການປັບປຸງບູລະນະ, ເງື່ອນໄຂວິດທະຍາສາດ, ເຕັກນິກຂອງປະເທດ, ຊັບພະຍາກອນມະນຸດ... ມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດບໍ່ຍືນຍົງ, ມີຜົນກະທົບເຖິງການພັດທະນາດ້ານອື່ນໆຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ໃນນັ້ນມີຂົງເຂດວັດທະນະທຳ. ສະຖາບັນວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ ແລະຍັງຂາດຄວາມຄົບຊຸດ. ການປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍຍັງມີຈຸດອ່ອນ. ເອກະສານກຳນົດການຄຸ້ມຄອງບາງສະບັບຫາກໍ່ໄດ້ປະກາດໃຊ້ແຕ່ກໍ່ໄດ້ມີຂໍ້ບົດພ່ອງ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີມ. ການປະຕິບັດບັນດາເອກະສານກົດໝາຍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຍັງອ່ອນແອ ດັ່ງນັ້ນເອກະສານກົດໝາຍຫຼາຍສະບັບຈຶ່ງບໍ່ເຂົ້າສູ່ຊີວິດຕົວຈິງ. ການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວັດທະນະທຳຫຼາຍສະບັບຍັງສັບສົນງຸ່ມງ່າມ.
ທີສາມ, ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳຍັງອ່ອນແອ ແລະຂາດທັກສະດ້ານວິຊາຊີບແລະການຄຸ້ມຄອງ, ພິເສດແມ່ນຄວາມສາມາດປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ທັກສະການບໍລິຫານທຸລະກິດ. ຄຸນນະພາບຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳຢູ່ຂັ້ນຕ່າງໆບໍ່ທັນກັບການພັດທະນາທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ຫຼາກຫຼາຍ ແລະສັບສົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ພາໃຫ້ເກີດຄວາມສັບສົນໃນການກຳນົດນະໂຍບາຍ, ໃນການແນະນຳການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ໃນການຈັດການແກ້ໄຂກໍລະນີ ຄະດີລະເມີດກົດໝາຍ ແລະນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ.
ທີສີ່, ການລົງທຶນໃຫ້ວັດທະນະທຳບໍ່ສົມຄູ່ກັບບົດບາດ, ຖານະຕຳແໜ່ງຂອງວັດທະນະທຳໃນການພັດທະນາ. ໂດຍລວມ, ລະດັບການລົງທຶນໃຫ້ວັດທະນະທຳໃນລາຍຈ່າຍງົບປະມານທັງໝົດແມ່ນຍັງຕ່ຳຫຼາຍ ເມື່ອທຽບກັບຂົງເຂດອື່ນ, ບໍ່ສົມຄູ່ກັບພາກປະຕິບັດ ແລະ ບໍ່ສະໝ່ຳສະເໜີ. ລະບົບບັນດາສະຖາບັນແລະພື້ນຖານວັດຖຸ ສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແມ່ນຍັງດ້ອຍພັດທະນາ ແລະ ຢູ່ໃນສະພາບເປ່ເພ, ຕາບຈູນ, ຂາຄວາມຄົບຊຸດ, ປະສິດທິພາບຕ່ຳ. ວຽກງານວາງແຜນການ, ລົງທຶນກໍ່ສ້າງພັດທະນາສະຖາບັນວັດທະນະທຳທີ່ສຳຄັນຍັງຊ້າ. ລະບົບສະຖາບັນວັດທະນະທຳໃນເຂດຊົນນະບົດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ຍັງຂາດເຂີນແລະບໍ່ຄົບຊຸດ, ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບລັກສະນະສະເພາະຂອງເຂດພາກ, ກັບຄວາມຕ້ອງການ ແລະຄວາມປາດຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ; ເນື້ອໃນການເຄື່ອນໄຫວຍັງບໍ່ດີ ແລະບໍ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້
ທີຫ້າ, ຄຸນນະພາບຂອງການບໍລິການແລະຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳຍັງບໍ່ທັນສູງ; ຍັງຂາດຍີ່ຫໍ້ວັດທະນະທຳໃນລະດັບປະເທດ, ພາກພື້ນແລະສາກົນ, ຍັງຂາດຜະລິດຕະພັນທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ປະກອບສ່ວນບຳລຸງຈິດວິນຍານ, ສ້າງບຸກຄະລິກກະພາບ, ອົບຮົມສຶກສາຄຸນສົມບັດ. ສະພາບການນຳເຂົ້າແລະນຳເຂົ້າເກີນດຸນຂອງຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳຕ່າງປະເທດເຂົ້າຫວຽດນາມ ຫຼາຍກວ່າທຽບກັບການສົ່ງອອກວັດທະນະທຳ, ການຮັບເອົາຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳຂອງຕ່າງປະເທດແມ່ນຍັງຂາດການເລືອກເຟັ້ນ. ຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳຫວຽດນາມບໍ່ມີການປະດິດສ້າງແທ້ ແລະ ບໍ່ອຸດົມສົມບູນ, ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງສາທາລະນະຊົນ, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໃນຕະຫຼາດພາຍໃນແລະຕະຫຼາດສາກົນແມ່ນຍັງຕ່ຳ.
ທີຫົກ, ເອກະລັກວັດທະນະທຳຂອງຊາດມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະເລືອນຫາຍໄປ. ຫຼາຍຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍກຳລັງສູນເສຍຄຸນລັກສະນະທາງວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກ ໃນຂະບວນວິວັດການພັດທະນາແລະເຊື່ອມໂຍງສາກັນ, ຊີວິດດ້ານວັດທະນະທຳແລະສິນລະປະບໍ່ດີ. ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນຫຼາຍປະເພດຂອງຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ກວດໄລ່ແລະບັນທຶກເພື່ອການປ້ອງກັນ. ສິລະປະວັດທະນະທຳຫຼາຍປະເທດບໍ່ໄດ້ຮັບການພັດທະນາ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍຂະແໜງສິລະປະຊັ້ນນຳ ແລະສິລະປະແບບດັ້ງເດີມ, ສິລະຫະສາທາລະນະ, ສິລະປະໃໝ່.
ທີເຈັດ, ສະພາບແວດລ້ອມທາງວັດທະນະທຳຍັງມີສະພາບການບໍ່ດີ, ມາຈາກຕ່າງປະເທດ, ຂັດກັບຂະໜົບທຳນຽມທີ່ດີ; ໄພສັງຄົມ, ຄວາມເຊື່ອລາງຖືຜີ, ອາຊະຍາກຳມີທ່າອ່ຽງເພີ່ມຂຶ້ນ. ວັດທະນະທຳການປະພຶດໃນທີ່ສາທາລະນະ, ຢູ່ໃນສຳນັກງານ, ໃນຄອບຄົວ, ຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ ມີຂໍ້ບົດພ່ອງຫຼາຍຢ່າງ. ຄວາມເສື່ອມໂຊມທາງດ້ານແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດສິນທຳ ແລະແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ ຂອງພະນັກງານສະມາຊິກພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໜ້ອຍ ໄດ້ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມຂັດເຄືອງໃນສັງຄົມ, ສົ່ງຜົນສະທ້ອນເຖິງຄວາມເຊື່ອຖືຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ພັກ, ລັດ ແລະລະບອບ. ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ການໃຫ້ສິນບົນ, ການທຸລະກິດຜິດກົດໝາຍ, ມີຊີວິດແບບປະປ່ອຍ ຮີບດ່ວນ, ນິໄສສວຍໂອກາດໃນການເມືອງ, ການສໍ້ໂກງໃນການສຶກສາ ໃນການປະກາດສະນິຍະບັດ,... ທີ່ສະແດງອອກນັບມື້ນັບຫຼາຍ. ຈັນຍາບັນດ້ານວິຊາຊີດຫຼຸດລົງ, ນັບທັງໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍທາງສັງຄົມເຊັ່ນ: ສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ, ການປົກປ້ອງກົດໝາຍ, ໜັງສືພິມ... ວັດທະນະທຳຄອບຄົວບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ປັບປຸງ. ວັດທະນະທຳໃນໂຮງຮຽນມີອາການທີ່ໜ້າຕົກໃຈ. ການກະທຳຮຸນແຮງ, ປະຕິກິລະຍາ, ການປະພຶດຂາດວັດທະນະທຳ, ການຕົກຕ່ຳທາງດ້ານຄຸນສົມບັດ, ການເສື່ອມໂຊມຂອງແບບແຜນດຳລົງຊີວິດ ແລະຂອງຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ມີທ່າອ່ຽວເພີ່ມຂຶ້ນ. ຄວາມແຕກໂຕນໃນການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ ລະຫວ່າງເຂດພູດອຍ, ຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ກັບເຂດຕົວເມືອງ ແລະ ລະຫວ່າງຊັ້ນຄົນປະຊາຊົນ ໄດ້ຖືກຫຍໍ້ສັ້ນຢ່າງຊັກຊ້າ.
ທີແປດ, ການເຄື່ອນໄຫວທາງດ້ານທິດສະດີ, ການວິຈານສິລະປະວັນນະຄະດີຍັງຖືກຈຳກັດ, ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຫຼາຍບັນຫາຂອງຊີວິດ, ຍັງຫ່າງເຫີນຈາກຄວາມເປັນຈິງແຫ່ງການປະພັນ. ໄລຍະຫ່າງຈາກບັນຫາທິດສະດີຈຳນວນໜຶ່ງກັບຊີວິດຈິງ ບໍ່ພຽງແຕ່ບໍ່ຖືກຮັດແຄບເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງມີທ່າອ່ຽງເປີດກວ້າງອອກ. ກິດຈະກຳຄົ້ນຄວ້າສະເພາະກ່ຽວກັບທິດສະດີສິລະປະວັນນະຄະດີ ແມ່ນມີໜ້ອຍແລະມີຄຸນນະພາບຕ່ຳ; ຫຼາຍບັນຫາທີ່ພາກປະຕິບັດວາງອອກມາຍັງບໍ່ຄຳຕອບ. ໃນປະຈຸບັນ, ມີຂໍ້ເທັດຈິງທີ່ຂັດແຍ້ງກັນສອງປະການຄື: ທີໜຶ່ງ, ທິດສະດີວັດທະນະທຳຖືກຫຼ້າຫຼັງ, ໄປຕາມຊີວິດ, ມີຄຳຖາມພື້ນຖານແລະຮີບດ່ວນຫຼາຍຄຳ ທີ່ພຶດຕິກຳວາງອອກມາ ແຕ່ວຽກງານທິດສະດີບໍ່ໃຫ້ຄຳຕອບ, ຫຼືຄຳຕອບບໍ່ໜ້າເຊື່ອຖື; ດ້ານອື່ນ, ຍ້ອນຂາດການນຳພາ, ການຊີ້ທິດພາທາງ, ການກຳນົດທິດຂອງທິດສະດີທີ່ຖືກຕ້ອງ, ດັ່ງນັ້ນຫຼາຍປະກົດການວັດທະນະທຳໄດ້ເກີດຂຶ້ນຢ່າງເກີດເອງ, ເຮັດໃຫ້ອົງການຊີ້ນຳພຶດຕິກຳຕ້ອງກະວົນກະວາຍ, ຈັດການໃນທ່າຮັບ ໂດຍບໍ່ມີການຕອບສະໜອງທີ່ຊັດເຈນ, ທັນເວລາ ແລະມີປະສິດທິຜົນ. ການເຄື່ອນໄຫວວິຈານສິລະປະກຳຍັງບໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນກຳນົດທິດທາງຢ່າງທັນການ, ປະຕິບັດພາລະໜ້າທີ່ແນະນຳ, ດັດປັບ ແລະ ໄປພ້ອມກັນກັບການປະພັນ, ບາງທີຍັງເຮັດແບບງ່າຍດາຍ, ຫຼົບຫຼີກ, ວິພາກວິຈານແບບຜິວເຜີນ, ຍັງປະກົດປະເພດຂອງການວິພາກວິຈານທີ່ບັງຄັບ, ລົບລ້າງລັກສະນະວິທະຍາສາດຂອງການວິພາກວິຈານສິລະປະວັນນະຄະດີ; ຍັງບໍ່ທັນໄຈ້ແຍກແລະວິພາກວິຈານຢ່າງເຕັມທີ່ ຕໍ່ບັນດາທ່າອ່ຽງທີ່ຜິດພາດ, ຜິດເຂວ.
ກາລະໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍ ທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ
ຂະບວນການໂລກາພິວັດແລະເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຊ່ວຍໃຫ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມມີໂອກາດໂຄສະນາຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນໂລກ. ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຂະຫຍາຍຕົວໃນສະພາບການເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ມີການພັດທະນາໄວປານລົມພາຍຸ, ການໂລກາພິວັດແລະການເຊື່ອມໂຍງສາກົນກໍ່ໄດ້ເປີດຄວາມສາມາດໃນການແລກປ່ຽນ, ຮ່ວມມື ແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳຢ່າງຮອບດ້ານ, ປັບປຸງໂອກາດໃນການສົ່ງເສີມວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໄປທົ່ວໂລກ. ການພັດທະນາຂອງວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ການສື່ສານມວນຊົນ ຊ່ວຍໃຫ້ປະຊາຊົນມີຄວາມສາມາດໃນການສ້າງສັນ ແລະຊົມໃຊ້ຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳໃໝ່ຢ່າງໄວ, ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ມີຄວາມປະຕິສຳພັນສູງ.
ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ ແລະເສດຖະກິດດິຈິຕອນ ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາວັດທະນະທຳຢູ່ຫວຽດນາມ, ຊ່ວຍພວກເຮົາຂຸດຄົ້ນທ່າແຮງທາງດ້ານເສດຖະກິດຂອງວັດທະນະທຳ ໃນສະພາບແວດລ້ອມດິຈິຕອນ. ການພັດທະນາເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນແລະອິນເຕີເນັດ ເຮັດໃຫ້ເນື້ອໃນວັດທະນະທຳສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ງ່າຍ ແລະບໍ່ຖືກຈຳກັດດ້ວຍຊາຍແດນຂອງປະເທດ, ເລື່ອງນີ້ກໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມແປກຕ່າງ, ຄວາມເປັນເອກະລັກໃນເນື້ອໃນ ແລະຄວາມຄິດຂອງຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳ ເຊິ່ງເປັນເໝືອນຂໍ້ໄດ້ປຽບທາງການແຂ່ງຂັນທີ່ສຳຄັນ. ບັນດາປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວໃນໂລກພວມຫັນປ່ຽນຢ່າງໄວໄປສູ່ເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ເສດຖະກິດສ້າງສັນ, ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ແລະ ການຫັນເນື້ອໃນວັດທະນະທຳເປັນດິຈິຕອນ(1). ການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ນຳມາເຊິ່ງກາລະໂອກາດໃຫຍ່ກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການຜະລິດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການສ້າງຊ່ອງທາງການແຈກຢາຍແລະສົ່ງເສີມຜະລິດຕະພັນໃໝ່, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການກະທຳທີ່ລະອຽດອ່ອນ ແລະການປັບຕົວຕໍ່ການປ່ຽນແປງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ການປ່ຽນເຕັກນິກດິຈິຕອນແລະຈິດໃຈທຸລະກິດ ຈະນຳເອົາໂອກາດ, ຄວາມເປັນໄປໄດ້ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່ ມາໃຫ້ຂະແໜງວັດທະນະທຳໃນແງ່ຂອງແບບວິທີການເຄື່ອນໄຫວ.
ພື້ຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ພວມສ້າງຄວາມຕັ້ງໜ້າທາງສັງຄົມ ແລະຄວາມຕັ້ງໜ້າທາງວັດທະນະທຳ ໃຫ້ປະຊາຊົນ, ແມ່ນໂອກາດເພື່ອຊຸກຍູ້ຈິດໃຈຄຸ້ມຄອງຕົນເອງ ແລະຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຂອງ ຂອງປະຊາຊົນໃນການຈັດຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວ ແລະການປະດິດສ້າງວັດທະນະທຳ. ປະຊາຊົນນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວສັງຄົມ ແລະການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ ໃນຖານະຂອງປັດໄຈທີ່ເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງແຕ່ການວາງແຜນການ ເຖິງການປະເມີນບັນຫາສັງຄົມແລະວັດທະນະທຳ, ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ແມ່ນຜູ້ຮ່ວມສ້າງສັງຄົມແລະວັດທະນະທຳພ້ອມກັນກັບກົງຈັກແຫ່ງລັດ. ປັດໄຈພາຍໃນຂອງການພັດທະນາສັງຄົມແລະວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ, ສ່ວນໜຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງບົດບາດທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາຊົນເມື່ອທຽບກັບລັດໃນຫຼາຍບັນຫາສັງຄົມແລະວັດທະນະທຳ.
ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກແລະລັດກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າແລະຮອບດ້ານ ໄດ້ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມເຊື່ອມໂຍງແລະພັດທະນາ. ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ, ດ້ວຍແນວທາງຫັນການພົວພັນສາກົນເປັນຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ, ຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ, ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມມີໂອກາດທີ່ສະດວກ ເພື່ອຮັບເອົາຄວາມຮູ້, ແຫຼ່ງກຳລັງ ແລະບົດຮຽນການຄຸ້ມຄອງຂັ້ນສູງ, ຮັບເອົາສິ່ງຍອດແຍຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດ ແລະປະດິດສ້າງຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳໃໝ່. ພິເສດ, ອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳກຳລັງຖືກກຳນົດໃຫ້ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາເສົາຄ້ຳຂອງເສດຖະກິດ. ເສດຖະກິດກຳລັງພັດທະນາ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນ ໄດ້ສ້າງຕະຫຼາດຜູ້ບໍລິໂພກ/ຜູ້ຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ ດ້ວຍຄວາມຕ້ອງການເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ,ແມ່ນພື້ນຖານສຳຄັນເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ.
ຄຽງຄູ່ກັນກັບບັນດາໂອກາດເທິງນີ້, ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍບໍ່ໜ້ອຍ, ນັ້ນແມ່ນ:
ຄວາມທ້າທາຍໃນການສ້າງສະຖາບັນວັດທະນະທຳໃຫ້ສົມບູນແບບ. ເພື່ອສະໜັບສະໜູນຄວາມຫຼາກຫຼາຍແລະຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນຂອງວັດທະນະທຳ (ໂດຍບໍ່ແຊກແຊງເກີນໄປ ແລະຈຳກັດກຳລັງແຮງສ້າງສັນ), ພວກເຮົາຕ້ອງປັບປຸງບູລະນະບັນດານະໂຍບາຍພາສີ ແລະ ຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍກ່ຽວກັບການທຸລະກິດສິລະປະແລະຕະຫຼາດເຊັ່ນ: ສິດທິໃນຊັບສິນທາງປັນຍາ, ປັບປຸງແລວທາງກົດໝາຍເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຂົ້າຮ່ວມໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ຂອງບັນດາຄູ່ຮ່ວມມື ແລະແຫຼ່ງກຳລັງທີ່ຕ່າງກັນ. ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາຂອງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ຫຼືອຸດສາຫະກຳປະດິດສ້າງ ທີ່ເປັນວິທີແກ້ໜຶ່ງເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ. ສ້າງກົນໄກຕ່າງໆເພື່ອຊຸກຍູ້ການເສີມຂະຫຍາຍແຫຼ່ງກຳລັງຕ່າງໆ, ແນໃສ່ສ້າງການຮ່ວມແຮງ, ຮ່ວມມືຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນໃນວັດທະນະທຳ, ຊຸກຍູ້ການປະສານງານ, ສົມທົບລະຫວ່າງລັດ, ບັນດາຜູ້ອຸປະຖຳ ແລະ ພາກສ່ວນເອກະຊົນ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ການເຕີບໂຕ, ການແຂ່ງຂັນ ແລະ ການປະຕິຮູບໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ.
ຄວາມທ້າທາຍໃນການປ່ຽນຮູບແບບ ຈາກການຄຸ້ມຄອງລວມສູນ ມາເປັນຮູບແບບແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບ ສະພາບການເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ; ໃນນັ້ນ, ພາລະບົດບາດຂອງລັດຖະບານໄດ້ປ່ຽນຈາກການເຮັດວັດທະນະທຳ ໄປເປັນການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳ, ຈາກການຄຸ້ມຄອງຈຸນລະພາກໄປເປັນການຄຸ້ມຄອງມະຫາພາກ, ຈາກການຄຸ້ມຄອງໂດຍກົງມາເປັນການຄຸ້ມຄອງໂດຍທາງອ້ອມ... ຄວາມທ້າທາຍໃນການສືບຕໍ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການນຳພາວັດທະນະທຳ ຂອງພັກຕາມທິດເປີດໂປ່ງ, ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ຄວາມເປັນເຈົ້າການຂອງບັນດາອັດຕະພາບວັດທະນະທຳ. ການສ້າງແຜນນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ມະຕິຕິດແທດກັບພຶດຕິກຳຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການໃນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ; ມີການແບ່ງອຳນາດຢ່າງຈະແຈ້ງລະຫວ່າງພັກ ແລະອຳນາດການປົກຄອງໃນການຜັນຂະຫຍາຍການປະຕິບັດ. ດພີ່ມການກວດກາ, ການຕິດຕາມກວດກາ, ການສະຫຼຸບສັງລວມ, ການປະເມີນຄ່າໃນຂະບວນການປະຕິບັດ. ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳ ອີງໃສ່ແນວຄິດກ່ຽວກັບສິດທິວັດທະນະທຳ ແລະຈິດໃຈກໍ່ສ້າງລະບົບບໍລິຫານສາທາລະນະທີ່ທັນສະໄໝ; ກໍ່ສ້າງກົນໄກແບ່ນຂັ້ນ, ແບ່ງອຳນາດໃໝ່ເທື່ອລະກ້າວ ຕາມຫຼັກການທີ່ວ່າ ບັນດາອົງການລັດສຸມໃສ່ການພັດທະນາລະບົບສະຖາບັນ, ລົງທຶນເພື່ອພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນ, ພັດທະນາແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ, ຈັດຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວແລະເຫດການສິລະປະວັດທະນະທຳຈຳນວນໜຶ່ງ, ສ່ວນທີ່ເຫຼືອແມ່ນມອບໃຫ້ຊຸມຊົນ, ວິສາຫະກິດ, ອົງການຈັດຕັ້ງ, ເອກະຊົນປະຕິບັດ.
ຄວາມທ້າທາຍກ່ຽວກັບການຍົກສູງຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວຂອງຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ໃນສະພາບການຂອງຊັບພະຍາກອນທີ່ສະໜອງໃຫ້ວັດທະນະທຳ, ກົນໄກນະໂຍບາຍທີ່ສົ່ງເສີມການລົງທຶນໃຫ້ວັດທະນະທຳນັ້ນ ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ, ບໍ່ສົມຄູ່ກັບບົດບາດແລະຖານະຕຳແໜ່ງຂອງວັດທະນະທຳ ເມື່ອຕັ້ງຢູ່ໃນທັດສະນະການພັດທະນາປະເທດແບບຍືນຍົງ. ຄວາມທ້າທາຍກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ໃນການປະຕິຮູບຂົງເຂດວັດທະນະທຳ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳມີການພັດທະນາແບບຍືນຍົງກວ່າອີກ; ໃນນັ້ນມີຄວາມທ້າທາຍໃໝ່ກ່ຽວກັບການຍົກສູງຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳໃນກົນໄກຕະຫຼາດ, ກ່ຽວກັບທັກສະທາງທຸລະກິດ. ໜຶ່ງໃນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃໝ່ຂອງຂົງເຂດວັດທະນະທຳແມ່ນຕ້ອງການສ້າງສາຍພົວພັນທີ່ແໜ້ນແຟ້ນກັບສາທາລະນະຊົນ/ຜູ້ບໍລິໂພກ, ວິສາຫະກິດ ແລະຊຸມຊົນ, ຈາກນັ້ນຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ຕ່າງກັນຂອງວັດທະນະທຳ.
ຄວາມທ້າທາຍຂອງສະຖານະການເສດຖະກິດດິຈິຕອນ, ຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່. ໃນການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງຂອງເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານມັນຕິມີເດຍ ແລະເຕັກນິກດິຈິຕອນ, ຕະຫຼາດເສລີ, ຂົງເຂດວັດທະນະທຳຕ້ອງສ້າງຄວາມແປກຕ່າງ ແລະປະຢຸກໃຊ້ຄວາມກ້າວໜ້າທາງວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ເຂົ້າໃນການສ້າງຜະລິດຕະພັນສິນຄ້າແລະບໍລິການທີ່ໂດດເດັ່ນ, ຫຼາກຫຼາຍ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງສາທາລະນະຊົນ. ການລະເບີດຂຶ້ນຂອງຂໍ້ມູນຂ່າວສານແລະການສື່ສານພ້ອມກັນຄື້ນໄຂວ່ກັນ ແລະການນຳເຂົ້າວັດທະນະທຳ ດ້ວຍຫຼາຍປັດໄຈວັດທະນະທຳໃໝ່, ມີດ້ານດີຕັ້ງໜ້າ ແຕ່ກໍ່ມີຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ບໍ່ໜ້ອຍ, ໃນຂະນະທີ່ລະດັບຂອງພະນັກງານແລະພາຫະນະເຕັກນິກເພື່ອຄຸ້ມຄອງບັນດາບັນຫາໃໝ່ນີ້ ຍັງຖືກຈຳກັດ, ພາໃຫ້ເກີດຄວາມກະວົນກະວາຍງຸ່ມງ່າມ, ຖືກຢູ່ໃນທ່າຮັບໃນເມື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ.
ຄວາມທ້າທາຍຈາກການໂລກາພິວັດດ້ານວັດທະນະທຳ ເປັນເໝືອນຂະບວນການຈໍລະຈອນ ເຊິ່ງຜ່ານນັ້ນ ບັນດາພື້ນຖານວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ ນັບມືນັບເຊື່ອມໂຍງແລະເພິ່ງພາເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ໂລກາພິວັດທາງວັດທະນະທຳອາດຈະເຮັດໃຫ້ສູນເສຍເອກະລັກວັດທະນະທຳຂອງຊາດ ຖ້າຫາກພວກເຮົາບໍ່ຍົກສູງກຳລັງແຮງພາຍໃນໃນວັດທະນະທຳ, ດຳເນີນການເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳທັນສະໄໝ ແຕ່ບໍ່ຫ່າງເຫີນຈາກບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງຊາດ. ສະພາບການໂລກາພິວັດກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມທ້າທາຍໃນການຈັດການແກ້ໄຂຢ່າງຖືກຕ້ອງ ຄວາມພົວພັນລະຫວ່າງການປົກປ້ອງເອກະລັກວັດທະນະທຳຂອງຊາດ ກັບການເລືອກເອົາສິ່ງຍອດແຍຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນານາມອຸດົມສົມບູນຍິ່ງຂຶ້ນ, ປັບປຸງກຳລັງແຮງພາຍໃນ, ສ້າງແຮງຕ້ານທານຕໍ່ບັນດາການ “ຮຸກຮານທາງວັດທະນະທຳ” ຈາກພາຍນອກ, ຈັດການແກ້ໄຂເປັນຢ່າງດີ ບັນດາສາຍພົວພັນລະຫວ່າງມູນເຊື້ອແລະທັນສະໄໝ, ປະເທດຊາດແລະສາກົນ; ຈັດການແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງທາງດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຂະບວນການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ, ຫັນເປັນຕົວເມືອງ ແລະ ໂລກາພິວັດ.
ຄວາມທ້າທາຍໃນການຈັດການແກ້ໄຂສາຍພົວພັນທາງວັດທະນະທຳທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃຫ້ໄດ້ຢ່າງກົມກຽວ, ເຊັ່ນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳແລະການເມືອງ, ວັດທະນະທຳແລະເສດຖະກິດ, ລະຫວ່າງມູນເຊື້ອແລະທັນສະໄໝ...
ບາງຄຳແນະນຳສຳລັບວິທີແກ້ໄຂ ເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ
ທີໜຶ່ງ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ສ້າງການປ່ຽນແປງໄປສູ່ການປະຕິບັດ ຂອງທັງສັງຄົມໃນການສ້າງ ແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ. ບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ແນວທາງຂອງພັກແລະລັດ ຕ້ອງກາຍເປັນໂຄງການປະຕິບັດງານຂອງທຸກກະຊວງ, ຂະແໜງການ, ທ້ອງຖິ່ນຢ່າງແທ້ຈິງແລະມີປະສິດທິຜົນ. ວຽກງານການໂຄສະນາໃນບັນດາພາຫະນະສື່ມວນຊົນ ຕ້ອງເປັນເຈົ້າການ, ປະດິດສ້າງ ແລະ ຈັບໃຈກ່າວເກົ່າ, ໃກ້ຊິດຕິດແທດກັບສະພາບການສັງຄົມໃໝ່, ໃນນັ້ນມີການຊັ່ງຊາຜົນກະທົບຂອງພາຫະນະສື່ສານໃໝ່. ເພີ່ມທະວີຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບົດບາດ ແລະທີ່ຕັ້ງຂອງວັດທະນະທຳໃນການພັດທະນາລວມຂອງປະເທດ. ວັດທະນະທຳຄວນເປັນໜຶ່ງໃນຂໍ້ບຸກທະລຸໃນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ.
ທີສອງ, ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງຄົນຫວຽດນາມ ດ້ວຍຄຸນນະພາບທີ່ເໝາະສົມກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຍຸກໃໝ່. ນັ້ນແມ່ນຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນຂອງຄົນຫວຽດນາມເຊັ່ນ: ຄວາມຮັກຊາດ, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມກະຕັນຍູ, ຄວາມຊື່ສັດ, ຄວາມສາມັກຄີ, ຄວາມດຸໝັ່ນ, ຄວາມຄິດປະດິດສ້າງ. ສ້າງແລະສົ່ງເສີມວິຖີຊີວັດ “ແຕ່ລະຄົນເພື່ອທຸກຄົນ, ທຸກຄົນເພື່ອແຕ່ລະຄົນ”; ສ້າງແບບແຜນດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມນັບຖືຕົນເອງ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ດຳລົງຊີວິດແລະເຮັດວຽກຕາມລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍ, ປົກປ້ອງສິ່ງແວດລ້ອມ; ປະສານສົມທົບຄວາມຕັ້ງໜ້າຂອງບຸກຄົນ ແລະ ຄວາມຕັ້ງໜ້າຂອງສັງຄົມຢ່າງກົມກຽວ; ເຊີດຊູຄວາມຮັບຜິດຊອບສ່ວນຕົວຕໍ່ຕົນເອງ, ຄອບຄົວ ແລະສັງຄົມ. ຢືນຢັນ, ໃຫ້ກຽດຕໍ່ສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ສິ່ງທີ່ດີງານ, ຄວາມຕັ້ງໜ້າຫ້າວຫັນ, ສິ່ງທີ່ສູງສົ່ງ; ທະວີຄູນບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ສູງສົ່ງສວຍງາມ, ມະນຸດສະທຳ.
ທີສາມ, ປັບປຸງໃຫ້ສະຖາບັນວັດທະນະທຳສົມບູນແບບ ເພື່ອສົ່ງເສີມເສລີພາບໃນການປະດິດສ້າງ. ລົງທຶນຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນໃຫ້ວັດທະນະທຳ, ພິເສດແມ່ນກຳລັງຄົນ. ບໍ່ໃຫ້ພະນັກງານທີ່ບໍ່ມີວິຊາຊີບ ຫຼືຄຸນສົມບັດຕ່ຳໃນຄະນະພັກ ມາຮັບຜິດຊອບວຽກງານວັດທະນະທຳ. ນີ້ແມ່ນສາເຫດໜຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຄົາລົບນັບຖື.
ທີສີ່, ກໍ່ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມວັດທະນະທຳທີ່ດີ ສ້າງເງື່ອນໄຂພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະຄົນຫວຽດນາມ. ສະພາບແວດລ້ອມວັດທະນະທຳທີ່ດີໃນຄອບຄົວ, ໂຮງຮຽນແລະສັງຄົມ ຈະເປັນບ່ອນສ້າງ, ຫຼໍ່ລ້ຽງບຸກຄະລິກະພາບວັດທະນະທຳ ແລະອົບຮົມສຶກສາວິຖີຊີວິດໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມ, ເພື່ອໃຫ້ອັນດີໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງແລະເພີ່ມຂຶ້ນ, ອັນຊົ່ວ ອັນບໍ່ດີຖືກກ່າວປະນາມແລະລົບລ້າງໄປ. ປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາໃນທຸກລະດັບ, ໃນນັ້ນເນັ້ນໜັກບັນດາວິຊາຈັນຍາບັນ, ສິລະປະ ແລະ ວິທີສ້າງສັນ. ຈາກຄວາມຮູ້ແລະທັກສະທີ່ຮຽນໃນໂຮງຮຽນ, ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຈະແຜ່ກະຈາຍໃນທົ່ວສັງຄົມ.
ທີຫ້າ, ພັດທະນາບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ເພື່ອສ້າງຜະລິດຕະພັນ ແລະບໍລິການວັດທະນະທຳ ຂອງຄົນຫວຽດນາມ, ເພື່ອຄົນຫວຽດນາມ, ໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມ, ທັງຊ່ວຍເຜີຍແຜ່ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ - ພະລັງນຸ່ມນວນຂອງປະເທດ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
ທີຫົກ, ເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມໂຍງວັດທະນະທຳສາກົນ, ໂຄສະນາວັດທະນະທຳ, ນຳເອົາຮູບພາບຂອງປະເທດແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມໄປທົ່ວໂລກ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເລືອກຮັບເອົາສິ່ງທີ່ຍອດແຍຂອງວັດທະນະທຳໂລກ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມອຸດົມຮັ່ງມີຂຶ້ນຕື່ມ. ນີ້ແມ່ນທ່າອຽງທີ່ຫຼີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້ ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດໃນປະຈຸບັນ.
ການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ ມີຄວາມສຳຄັນທີ່ສຸດ ສຳລັບການພັດທະນາລວມຂອງປະເທດ. ສວຍໃຊ້ໂອກາດແລະເສີມຂະຫຍາຍຈຸດດີ, ຈຳກັດຈຸດອ່ອນ ແລະ ຜ່ານຜ່າຄວາມທ້າທາຍໄດ້ ແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳກາຍເປັນກຳລັງໜູນທີ່ແທ້ຈິງ ແລະເປັນເປົ້າໝາຍຂອງການພັດທະນາປະເທດ, ເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທຳ “ສ່ອງທາງໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຊາດ” ຢ່າງແທ້ຈິງຕາມທີ່ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຕັກເຕືອນ./.
(1) ການຫັນເປັນດິຈິຕອນກຳລັງປ່ຽນຫ່ວງໂສ້ຄຸນຄ່າຂອງການປະດິດສ້າງ, ການຜະລິດ ແລະການແຈກຢາຍ. ຜົນທີ່ໄດ້ຮັບຄື ບັນດາຮູບແບບທຸລະກິດໃໝ່ທີ່ພັດທະນາ, ບັນດາແຜນຍຸດທະສາດການຂາຍຍ່ອຍ ແລະ ການຕະຫຼາດໃໝ່, ຍົກຕົວຢ່າງ: ສະພາບແວດລ້ອມການຊື້ແລະຂາຍຍ່ອຍແບບດິຈິຕອນແບບໃໝ່ ສຳລັບເນື້ອໃນວັດທະນະທຳ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍອົງກອນເຊັ່ນ amazon.com, iTunes, ການເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳໃນເວທີສື່ສັງຄົມອອນໄລຕ່າງໆ (ເຊັ່ນ Facebook, Twitter...) ພ້ອມກັບການຂະຫຍາຍຕົວຂອງອຸປະກອນເຕັກໂນຊີເຄື່ອນທີ່ (ໂທລະສັບ, ຄອມພິວເຕີແທັບເລັດ (tablet), ເຄື່ອງອ່ານ), ການເຊື່ອມໂຍງຂອງຜູ້ຜະລິດແລະຜູ້ບໍລິໂພກຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳ ໃນສະພາບແວດລ້ອມດິຈິຕອນ ມີລັກສະນະປະຕິສຳພັນ, ໃນນັ້ນຜູ້ຊົມໃຊ້ຜະລິດຕະພັນວັດທະນະທຳກໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການອອກແບບຜະລິດຕະພັນ ຫຼືອອກແບບຄືນໃໝ່.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສາກອມມູນິດ ສະບັບທີ 936 (ເດືອນກຸມພາ 2020)
