ວ.ກ - ການພັດທະນາຂອງກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດຂອງພັກ ແລະ ລັດ ຫວຽດນາມ ແລະ ຖືວ່າອັນນັ້ນເປັນເງື່ອນໄຂພື້ນຖານ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳທັນສະໄໝ, ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມແບບຍືນຍົງ.
ສະຫາຍເວືອງດິ່ງເຮວ້ ລັດຖະມົນຕີວ່າການກະຊວງການເງິນ - ຮູບຂອງ: vietstock.vn
ຜົນສຳເລັດແຫ່ງການລົງທຶນສ່ວນລວມ ໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ຊົນນະບົດ
ໃນໄລຍະ 2006 – 2011, ແຫຼ່ງທຶນທີ່ລົງໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ຊົນນະບົດ ນັບມື້ນັບເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນ, ລວມຍອດເງິນລົງທຶນສ່ວນລວມຈາກງົບປະມານແຫ່ງລັດ ແລະ ພັນທະບັດ ລັດຖະບານກວມ 432.787 ຕື້ດົ່ງ, ເທົ່າກັບ 49,67% ລວມຍອດເງິນລົງທຶນພັດທະນາຂອງແຫຼ່ງງົບປະມານ ແລະ ພັນທະບັດ ລັດຖະບານ. ໃນນັ້ນ, ເງິນລົງທຶນພັດທະນາການຜະລິດບັນດາຂະແໜງກະສິກຳ, ປ່າໄມ້, ການລ້ຽງປາກວມ 153.548 ຕຶ້ດົ່ງ, ເທົ່າກັບ 35,48% ລວມຍອດເງິນລົງທຶນໃຫ້ແກ່ກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ; ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຂະຫຍາຍພື້ນຖານໂຄງລ່າງ ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ ຢູ່ຊົນນະບົດກວມ 279.240 ຕື້ດົ່ງ, ເທົ່າກັບ 64,52% ລວມຍອດເງິນລົງທຶນໃຫ້ແກ່ກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ.
ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ໃນແຕ່ລະປີ ລັດໄດ້ຊັບຊ້ອນແຫຼ່ງທຶນແຮໄວ້ໃນງົບປະມານສູນກາງເພື່ອຊ່ວຍໜູນໃຫ້ແກ່ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຊາວນາ, ແຕ່ລະປີໄດ້ແຮໄວ້ແຕ່ 7.000 ຕື້ ເຖິງ 8.000 ຕື້ດົ່ງ, ຕົ້ນຕໍ່ແມ່ນຊ່ວຍເຫຼືອບັນດາທ້ອງຖິ່ນຜ່ານຜ່າແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍຍ້ອນໄພທຳມະຊາດ, ພະຍຸລົມແດງ, ນ້ຳຖ້ວມ, ພະຍາດລະບາດ…; ແຕ່ລະປີໄດ້ຈ່າຍເງິນປະມານ 8.000 ຕື້ດົ່ງຈາກແຫຼ່ງລາຍຮັບຈາກຫວຍພັດທະນາ ເພື່ອກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ ການພັດທະນາກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ. ລັດຍັງໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ຊາວນາ ໂດຍຜ່ານນະໂຍບາຍຫຫລຸດຜ່ອນແລະຍົກເວັ້ນ ພາສີນຳໃຊ້ທີ່ດິນກະສິກຳ (ປະມານ 2.000 ຕື້ດົ່ງ), ຍົກເວັ້ນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຊົນລະປະທານ (ປະມານ 4.000 ຕື້ດົ່ງ).
ພ້ອມກັນກັບແຫຼ່ງເງິນລົງທຶນສ່ວນລວມໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ຊົນນະບົດແລ້ວ, ແຫຼ່ງທຶນ ODA ໃຫ້ແກ່ຂົງເຂດນີ້ກໍ່ນັບມື້ນັບໄດ້ເປີດກ້ວາງ ແລະ ເພີ່ມທະວີ. ໃນໄລຍະ 2006 – 2011, ຍອດປະລິ ມານທຶນ ODA ທີ່ລົງລາຍເຊັນໄດ້ກວ່າ 26.897 ລ້ານ USA, ໃນນັ້ນເງິນກູ້ຢືມແບບເອື້ອເຟື້ອພິເສດກວມກວ່າ 94%, ເງິນທຶນ ODA ທີ່ລົງໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ການຊົນລະປະທານ, ການປ່າໄມ້ ແລະ ການລ້ຽງປາສົມທົບກັບການພັດທະນາກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ ກວມ 3.833 ລ້ານ USA. ສ່ວນເຫຼືອໜີ້ສິນຂອງການໃຫ້ກູ້ຢືມຕາມກົນໄກການຄ້າ ໃນຂົງເຂດກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນທຸກໆປີ ດ້ວຍຄວາມໄວສະເຫຼັ່ຍເກືອບ 24%. ເງິນທຶນ ODA ທີ່ລົງໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດໃນໄລຍະ 2006-2011 ໄດ້ລວມສູນໃສ່ການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ ແລະ ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງຊົນນະບົດ.
ຜົນສຳເລັດແຫ່ງການລົງທຶນສ່ວນລວມໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ຊົນນະບົດ ສະແດງອອກໃນດ້ານຕ່າງໆດັ່ງນີ້:
- ການກະສິກຳສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍລະດັບຄວາມໄວພໍສົມຄວນ ຕາມທິດເພີ່ມສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນ, ຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພດ້ານສະບຽງອາຫານແຫ່ງຊາດຢ່າງໝັ້ນຄົງ; ການຂາອອກຜະລິດຕະພັນກະສິກຳ ຜະລິດຕະພັນການປ່າໄມ້ ແລະ ສິນໃນນ້ຳໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວ; ລະດັບວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ.
- ພື້ນຖານໂຄງລ່າງເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຊົນນະບົດໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຊົນລະປະທານ, ການຄົມມະນາຄົມ, ປະກອບສ່ວນຊຸກຍຸ້ການຜະລິດ, ເຮັດໃຫ້ໃບໜ້າຊົນນະບົດປ່ຽນແປງດີຂຶ້ນເປັນແຕ່ລະກ້າວ.
- ບັນດາຮູບການຈັດຕັ້ງການຜະລິດຢູ່ຊົນນະບົດສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່; ເສດຖະກິດຊົນນະບົດຂະຫຍາຍຕົວ ຕາມທິດພັດທະນາອຸດສາຫະກຳ, ການບໍລິການ, ຂະແໜງອາຊີບ, ປະກອບສ່ວນສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ເພີ່ມລາຍຮັບລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຊົນນະບົດ.
- ຊີວິດການເປັນຢູ່ດ້ານວັດຖຸ ແລະ ຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຕ່າງໆນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການປົວແປງ; ວຽກງານ ການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງ. ວຽກງານເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງດູແລສຸຂະພາບ, ການກວດແລະປິ່ນປົວພະຍາດ, ຂະຫຍາຍການສຶກສາ, ວັດທະນະທຳ, ການສື່ຂ່າວ, ການກິລາໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ຊຸກຍູ້ຢ່າງແຂງແຮງກວ່າອີກ.
- ລະບົບການເມືອງຢູ່ຊົນນະບົດໄດ້ເພີ່ມທະວີ; ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕຮາກຖານ; ຖານະບົດບາດຂອງຊົນຊັ້ນຊາວນາໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ; ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງການເມືອງ, ລະບຽບຄວາມສະຫງົບສັງຄົມໄດ້ຮັກສາໄວ້ຢ່າງໜັກແໜ້ນ.
ຄຽງຂ້າງກັບບັນດາຜົນສຳເລັດອັນຕັ້ງໜ້າທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວລົງທຶນສ່ວນລວມໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ ແລະ ຊົນນະບົດໃນເວລາຜ່ານມາກໍ່ຍັງມີ ຂໍ້ຈຳກັບ ຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງລຸ່ມນີ້:
- ແຫຼ່ງກຳລັງແຮງລົງທຶນຍັງບໍ່ພໍທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການ. ເຖິງວ່າລັດໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ລົງທຶນກໍ່ຕາມ ແຕ່ກໍ່ພຽງແຕ່ຕອບສະໜອງໄດ້ 55% - 60% ຄວາມຕ້ອງການ, ເພາະສະນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ໝົດຄວາມສາ ມາດບົ່ມຊ້ອນໃນກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ.
- ເງິນທຶນ ODA ສ່ວນຫຼາຍໄດ້ຮັບການໃຊ້ຈ່າຍຊ້າທຽບກັບແຜນການ, ເຮັດໃຫ້ການປະຕິບັດໂຄງການຫຼາຍແຫ່ງຖືກແກ່ຍາວ; ທຶນປະສົມຂອງຝ່າຍຫວຽດນາມບໍ່ໄດ້ຈັດວາງຢ່າງທັນການ; ກົນໄກຄຸ້ມຄອງການລົງທຶນກໍ່ສ້າງໄດ້ຮັບການດັດປ່ຽນຊ້າຈຶ່ງບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບການປ່ຽນແປງຂອງຕະຫຼາດ.
- ຍັງມີສະພາບການລົງທຶນກະແຈກກະຈ່າຍ, ປະສິດທິຜົນການນຳໃຊ້ທຶນຍັງບໍ່ທັນສູງ, ໂຄງການບາງແຫ່ງຍັງມີຄວາມຜິດພາດໃນການຄຸ້ມຄອງການລົງທຶນ. ຄຸນນະພາບຂອງວຽກງານກວດຄົ້ນ, ອອກແບບກໍ່ສ້າງຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ, ເປັນຜົນສະທ້ອນບໍ່ດີເຖິງຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງໂຄງການ…
- ພື້ນຖານໂຄງລ່າງເຖິງວ່າໄດ້ຮັບການລົງທຶນເພີ່ມທະວີກໍ່ຕາມ ແຕ່ຢູ່ຫຼາຍຂົງເຂດຍັງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ. ປັດຈຸບັນ, ຢູ່ 149 ຕາແສງໃນຈຳນວນ 9.200 ຕາແສງທັງໝົດ ຍັງບໍ່ທັນມີເສັ້ນທາງລົດໂອໂຕໄປເຖິງໃຈກາງຕາແສງ. ລະບົບຊົນລະປະທານຢູ່ບາງທ້ອງຖິ່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ລົງທຶນຢ່າງຄົບຊຸດ. ເຖິງປີ 2011, ໃນ 16 ຕາແສງຢູ່ເຂດເກາະ, ຊາຍແດນ, ເຂດພູຜາ ຍັງບໍ່ທັນມີໄຟຟ້າ. ລະບົບນ້ຳປະປາ, ຫ້ອງນ້ຳຖືກຫຼັກອານາໄມຍັງຂາດເຂີນຫຼາຍ,…
ສາເຫດ ຂອງຂໍ້ຈຳກັດຕ່າງໆເທິງນີ້: ທາງດ້ານພາວະວິໄສ, ຍ້ອນແຫຼ່ງກຳລັງຊັບລົງທຶນຂອງລັດ ແລະ ຂອງທົ່ວສັງຄົມຍັງຖືກຈຳກັບ. ດ້ານອື່ນອີກ, ການຜະລິດກະສິກຳເຄີຍຖືກໂຊກຮ້າຍຍ້ອນການກະທົບໂດຍກົງຂອງພູມອາກາດ, ການປ່ຽນແປງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ, ການທຳລາຍຂອງສັດຕູພືດ… ການກັນ, ຕ້ານ, ແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍກໍ່ ຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນທີ່ສຸດ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການດຶງດູດການລົງທຶນຂອງບັນດາວິສາຫະກິດໃນປະເທດ ແລະ ຕ່າງປະເທດ. ທາງດ້ານອັດຕະວິໄສ, ມີສາເຫດຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້: ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພະນັກງານພາກສ່ວນໜຶ່ງ ແລະ ຂອງອຳນາດການປົກຄອງຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນ ກ່ຽວກັບບົດບາດ ທີ່ຕັ້ງ, ຄວາມສຳຄັນຂອງການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ ຍັງບໍ່ທັນສູງ; ຍັງມີແນວຄິດລໍຖ້າ ເອື່ອຍອີງໃສ່ການລົງທຶນຂອງລັດ; ໃນວິວັດການປະຕິບັດການລົງທຶນ ເຄີຍເກີດມີສະພາບການຕົກເຮ່ຍເສຍຫາຍ, ຟຸມເຟືອຍ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳຢູ່ໂຄງການຈຳນວນໜຶ່ງ,…
ວິທີການແກ້ໄຂເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການລົງທຶນສ່ວນລວມ ໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ
ເພື່ອສືບຕໍ່ພັດທະນາການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດໃນສະພາບການໃໝ່, ຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດວິທີການແກ້ໄຂຕົ້ນຕໍ່ຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະລະບົບນະໂຄບາຍ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ.
ກະຊວງການເງິນສືບຕໍ່ສົມທົບກັບບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນປັບປຸງບູລະນະຮ່າງກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍງົບປະມານແຫ່ງລັດ (ສະບັບດັດແປງ) ເພື່ອລາຍງານໃຫ້ລັດຖະບານຍື່ນຕໍ່ສະພາແຫ່ງຊາດຖືກຕ້ອງຕາມກຳນົດເວລາ ຕາມທິດເພີ່ມລາຍຈ່າຍລົງທຶນໃຫ້ແກ່ຂົງເຂດກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ; ປະຕິບັດການຈັດແບ່ງງົບປະມານແຫ່ງລັດຮັບປະກັນຄວາມກົມກຽວດ້ານຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງບັນດາທ້ອງຖິ່ນມີເງື່ອນໄຂພັດທະນາອຸດສາຫະກຳ ກັບບັນດາທ້ອງຖິ່ນທີ່ຜະລິດກະສິກຳເປັນຕົ້ນຕໍ່; ເພີ່ມທະວີການແບ່ງຂັ້ນແຫຼ່ງລາຍຮັບ, ໜ້າທີ່ໃຊ້ຈ່າຍໃຫ້ບັນດາທ້ອນງຖິ່ນ, ນັບທັງຂັ້ນເມືອງ, ຕາແສງ.
ທີສອງ, ເພີ່ມທະວີງົບປະມານແຫ່ງລັດລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ.
ໃຫ້ບຸລິມະສິດຈັດວາງງົບປະມານແຫ່ງລັດຜ່ານບັນດາໂຄງການ, ແຜນການແນໃສ່ຊຸກຍູ້ໃຫ້ບັນດາເຂດທຸກຈົນ, ເຂດມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສາມາດຂະຫຍາຍຕົວໄດ້ດີ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ສ້າງກົນໄກດຶງດູດແຫຼ່ງກຳລັງແຮງການເງິນເພື່ອພັດທະນາດ້ວຍຕົນເອງ ໃຫ້ແກ່ບັນດາເຂດທີ່ມີເງື່ອນໄຂພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ.
ມີນະໂຍບາຍເພື່ອໃຫ້ບັນດາທ້ອງຖິ່ນເປັນເຈົ້າການໃນການຈັດວາງການດຸນງົບປະມານທ້ອງຖິ່ນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ, ໃນນັ້ນໃຫ້ບຸລິມະສິດຈັດວາງທຶນໃຫ້ແກ່ການລົງທຶນກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງ,ຄົມມະ ນາຄົມຊົນນະບົດ, ຊົນລະປະທານ, ເພີ່ມທະວີໃຫ້ແກ່ວຽກງານສົ່ງເສີມການກະເສດ, ສົ່ງເສີມການປ່າໄມ້, ສົ່ງເສີມການລ້ຽງປາ,…
ເພີ່ມທະວີການເປີດເຜີຍຂະບວນວິວັດການຈັດແບ່ງງົບປະມານແຫ່ງລັດ ໂດຍຜ່ານຂໍ້ກຳນົດຕ່າງໆ ກ່ຽວກັບຫຼັກການ, ມາດຕະຖານ, ກຳນົດປະລິມານຈັດແບ່ງເງິນລົງທຶນ; ເອົາໃຈໃສ່ເປີດກວ້າງການແບ່ງຂັ້ນ, ແບ່ງສິດຄຸ້ມຄອງ ການລົງທຶນສ່ວນລວມ, ກຳນົດແຈ້ງໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການຄຸ້ມຄອງລັດ, ຂອງແຕ່ລະຂັ້ນ, ຂອງຂະແໜງການ ສູນກາງຈົນເຖິງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ຂອງເຈົ້າຂອງທີ່ລົງທຶນ.
ທີສາມ, ເຕົ້າໂຮມລວມສູນແຫຼ່ງທຶນຈາກພັນທະບັດລັດຖະບານ ໃຫ້ແກ່ບັນດາໂຄງການພັດທະນາການຄົມມະ ນາຄົມຢູ່ຊົນນະບົດ, ຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ກໍ່ສ້າງສຳເລັດລະບົບຊົນລະປະທານໂດຍພື້ນຖານ.
ທີສີ່, ສືບຕໍ່ໃຊ້ແຫຼ່ງທຶນສິນເຊື່ອພິເສດເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ ໂດຍຜ່ານໂຄງການກໍ່ສ້າງກິດຈະກຳຖາວອນເຊັ່ນ ລຳຄອງຮ່ອງເໝືອງຊົນລະປະທານ, ເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມຊົນນະບົດ, ພື້ນຖານໂຄງລ່າງລ້ຽງປາແລະພືດໃນນ້ຳ ແລະ ພື້ນຖານໂຄງລ່າງຂອງບ້ານອາຊີບຫັດຖະກຳຢູ່ຊົນນະບົດ; ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາຕາໜ່າງສິນເຊື່ອຊົນນະບົດ, ເພີ່ມເຕີມບັນດາຈຸດພົວພັນບໍລິການຂອງທະນາຄານການຄ້າຢູ່ບໍລິເວນຊົນນະບົດ.
ທີຫ້າ, ສືບຕໍ່ປະຕິບັດນະໂຍບາຍພິເສດກ່ຽວກັບການເກັບຄ່າທຳນຽມນຳໃຊ້ທີ່ດິນ, ກ່ຽວກັບພາສີມູນຄ່າເພີ່ນ, ພາສີລາຍໄດ້ວິສາຫະກິດ ແນໃສ່ສົ່ງເສີມການລົງທຶນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດາໂຄງການລົງທຶນທີ່ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ເຕັກໂນໂລຊີປຸງແຕ່ງຜະລິດຕະພັນກະສິກຳພາຍຫຼັງການເກັບກ່ຽວ, ໂຄງການທີ່ລົງທຶນຢູ່ເຂດທີ່ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາດພິເສດ.
ທີຫົກ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງແຂງແຮງກ່ຽວກັບກົນໄກ ແລະ ນະໂຍບາຍ ເພື່ອລະດົມໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດບັນດາແຫຼ່ງ ກຳລັງສັງຄົມ, ນັບທັງດຶງດູດ ODA ແລະ FDI ເພື່ອລົງທຶນພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ.
ສືບຕໍ່ມີນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມ, ສ້າງກົນໄກ, ສ້າງກຳລັງໜູນດຶງດູດບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການກະສິກຳ, ຊາວກະສິກອນ, ຊົນນະບົດ. ເພີ່ມທະວີ, ເຜີຍແຜ່ຢ່າງກວ້າງຂວາງບັນດາຕົວແບບຫັນເປັນສັງຄົມການລົງທຶນ, ຕົວແບບຄຸ້ມຄອງກິດຈະການໂຄງລ່າງມີປະສິດທິຜົນ ຍືນຍົງ ໃຫ້ແກ່ເຂດຊົນນະບົດຕ່າງໆ.
ມີກົນໄກຊຸກຍູ້ການຫັນເປັນແບບສັງຄົມ, ລະດົມແຫຼ່ງກຳລັງສັງຄົມເພື່ອລົງທຶນພັດທະນາພື້ນຖານໂຄງລ່າງກະສິກຳ, ຊົນນະບົດ. ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ບັນດາທ້ອງຖິ່ນເປັນເຈົ້າການຮຽກຮ້ອງການຜັນຂະຫຍາຍບັນດາຮູບການລົງທຶນ BT (Build-Transfer - ກໍ່ສ້າງ-ມອບໂອນ), BOT (Build-Operate-Transfer - ກໍ່ສ້າງ-ໃຊ້ງານ-ມອບໂອນ), PPP (Public-Private Partner - ຄູ່ຮ່ວມມືພາກລັດ-ເອກະຊົນ).
ທີເຈດ, ສືບຕໍ່ຊ່ວຍເຫຼືອການເງິນຈາກງົບປະມານສູນກາງ, ງົບປະມານທ້ອງຖິ່ນ ເພື່ອດຳເນີນການທົດລອງປະກັນໄພກະສິກຳ ທັງນີ້ກໍ່ເພື່ອແນໃສ່ຊ່ວຍໜູນໃຫ້ແກ່ຜູ້ຜະລິດກະສິກຳເປັນເຈົ້າການແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າ ແລະ ຊົດເຊີຍຄວາມເສຍຫາຍດ້ານການເງິນຍ້ອນຜົນຮ້າຍຂອງໄພທຳມະຊາດ, ພະຍາດລະບາດ, ປະກອບສ່ວນຮັບປະກັນຄວາມເປັນປົກກະຕິດ້ານສະຫວັດດິການສັງຄົມ, ຊຸກຍູ້ການຜະລິດກະສິກຳຂະຫຍາຍຕົວ./.
