ວ.ກ - ຜ່ານ​ໄລຍະ​ເວລາ 5 ປີກວ່າ ​ແຫ່ງ​ການ​ເຂົ້າຮ່ວມ​ໃນ ​ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ (WTO), ພື້ນຖານ​ເສດຖະກິດ​ຫວຽດນາມ ​ໄດ້​ຮັບຜົນສຳ​ເລັດທີ່​ແນ່ນອນຈຳນວນ​ໜຶ່ງ, ​ແຕ່​ກໍ່​ຕ້ອງ​ປະ​ເຊີນ​ໜ້າ​ກັບ ​ສິ່ງ​ທ້າ​ທາຍ​ຕ່າງໆ ​ຫລາຍຢ່າງ ທີ່​ຕ້ອງ​ແກ້​ໄຂ​ຜ່ານ​ຜ່າ.

     ບັນດາ​ຜົນສຳ​ເລັດ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ

     ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຢ່າງ​ຕັ້ງໜ້າ​ ໃນບັນດາ​ອົງການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ເສດຖະກິດ​ໂລກ ​ແລະ ພາກ​ພື້ນ, ​ໄດ້​ລົງນາມ​ໃນ​ຫຼາຍ​ສັນຍາ, ​ເຊັ່ນ​ສັນຍາ​ຄູ່​ຮ່ວມ​ເສດຖະກິດຫວຽດນາມ - ຍີ່ປຸ່ນ (JVEPA - ປີ 2008), ສັນຍາ​ວ່າ​ດ້ວຍ​ການ​ຄ້າ​ເສລີລະຫວ່າງ​ຫວຽດນາມ - ​ເກົາຫຼີ (​ປີ 2009), ​ໃນ​ກອບ​ການ​ຮ່ວມ​ມື ອາ​ຊຽນ + 1, ສັນຍາ​ຄູ່​ຮ່ວ​ມ​ເສດຖະກິດ​ຂ້າມ​ມະຫາ​ສະໝຸດ​ປາຊີ​ຟິກ (Trans-Pacific Partnership Agreement - TPP ປີ 2011),... ​ແລະ ສືບ​ຕໍ່​ເປັນ​ປະທານ ອາ​ຊຽນ. ມາ​ເຖິງ​ປັດຈຸບັນ, ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ສ້າງສາ​ຍພົວພັນ​ການ​ທູດ​ກັບ​ກວ່າ 170 ປະ​ເທດ​ໃນ​ໄລ​ກ, ​ເປີດ​ກວ້າງ​ການ​ພົວພັນ​ທາງ​ການ​ຄ້າ, ສົ່ງ​ອອກ​ສິນຄ້າ​ໄປ​ຍັງ 230 ຕະຫຼາດຂອງ​ບັນດາ​ປະ​ເທດ ​ແລະ ອານາ​ເຂດ; ​ເຊັນ​ສັນຍາ​ການ​ຄ້າ​ທະວິ​ພາຄີ 90 ສະບັບ​ກັບ​ບັນດາ​ປະ​ເທດ​ໃນ​ໂລກ,...

     ​ເງິນ​ລົງທຶນ​ໂດຍ​ກົງຈາກ​ຕ່າງປະ​ເທດ (Foreign Direct Investment - FDI) ​ເຂົ້າ​ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງ​ໄວ. ​ເປັນ​ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ປີ 2008, FDI ​ໄດ້​ບັນລຸ​ລະດັບ​ສູງ​ສຸດ: 71.726 ລ້ານຫຼຽນ​ສະຫະລັດ, ທົບ 3 ​ເທົ່າ​ຕົວ ທຽບ​ກັບ​ປີ 2007, ທົບ​ເກືອບ 6 ​ເທົ່າຕົວ ​ທຽບກັບປີ 2006. ລວມຍອດເງິນ​ລົງທຶນ​ໂດຍ​ກົງຈາກ​ຕ່າງປະ​ເທດ ​ໄລຍະ 2006 - 2011 ບັນລຸ 162.645 ລ້ານຫຼຽນ​ສະຫະລັດ. ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ຫວຽດນາມ​ຍັງ​ໄດ້​ລົງທຶນຢູ່​ຕ່າງປະ​ເທດ, ​ເປັນ​ຕົ້ນ​ແມ່ນ​ບັນດາປະ​ເທດ​ເພື່ອນ​ບ້ານ ​ເຊັ່ນ ລາວ, ກຳປູ​ເຈຍ,… ບັນດາ​ບໍລິສັດມີ​ແຫຼ່ງທຶນ​ຫຼາຍ ທີ່​ໄດ້​ລົງທຶນ​ຢູ່​ຕ່າງປະ​ເທດ​ເຊັ່ນ ຫວຽດ​ແທນ (Viettel), ຫວຽດນາມ​ເປ​ໂຕຣ (Petro VietNam), ຮວ່າງ​​ແອ​ງ - ຢາ​ລາຍ,…

     ລວມຍອດ​ເງິນ​ລົງທຶນ​ຈາກ​ການ​ຊ່ວຍ​ພັດທະນາ​ຢ່າງ​ເປັນ​ທາງ​ການ (Official Development Aid – ODA) ​ໄລຍະ 2006 - 2011 ບັນລຸ​ 36.265 ລ້ານຫຼຽນ​ສະຫະລັດ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ ໄດ້​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ເງິນ​ແລ້ວ 16.364 ລ້ານຫຼຽນ​ສະຫະລັດ. ສິ່ງ​ດັ່ງກ່າວ​ໄດ້​ຢັ້ງຢືນ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ ບັນດາ​ຜູ້​ອຸປະຖຳ (Donors) ​ໄດ້​ສະໜັບສະໜູນ​ນະ​ໂຍບາຍ​ພັດທະນາ ​ແລະ ​ແນວທາງ​ເປີດ​ປະຕູ​ປະ​ເທດ ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສາກົນ​ຂອງ​ຫວຽດນາມ.

     ​ໃນ​ຕະຫຼອດ 5 ປີ​ທີ່​ຜ່ານ​ມາ, ການ​ຂາ​ອອກ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ສະ​ເຫຼ່ຍ 20% ຕໍ່​ປີ. ປີ 2006, ມູນ​ຄ່າ​ຂາ​ອອກ​ໄດ້​ພຽງ 39,8 ຕື້ຫຼຽນ​ສະຫະລັດ, ​ແຕ່​ເຖິງ​ປີ 2011 ​ໄດ້ບັນລຸ​ເກືອບ 97 ຕື້ຫຼຽນ​ສະຫະລັດ, ໝາຍວ່າ​ເພີ່ນ​ຂຶ້ນ​ທົບ​ເກືອບ 3 ​ເທົ່າ​ຕົວ​ທຽບ​ກັບ​ປີ 2006.

     ລະບົບ​ກົດໝາຍ​ຂອງ​ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປັບປຸງ​ບູລະນະ​ຢ່າງ​ລຽນຕິດ, ​ໄດ້​ດັດ​ແປງ​ເປັນ​ແຕ່​ລະ​ກ້າວ ​ແລະ ສ້າງຕັ້ງ​ໃໝ່​ກົດ​ໝາຍ 86 ສະບັບ ​ໃຫ້​ສອດຄ່ອງ​ກັບ​ຫຼັກການ​ຂອງ ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ.

     ສະຕິ​ຊົມ​ໃຊ້​ສິນຄ້າ​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ​ຂອງ​ປະຊາຊົນ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຍົກ​ສູງ​ຂຶ້ນ. ​ໃນ​ເວລາ​ທີ່​ຜ່ານ​ມາ, ຜ່ານ​ການກວດ​ສອບ “ສິນຄ້າ​ຫວຽດນາມ​ຄຸນ​ນະພາ​ບສູງ" ​ແລະ ການ​ປຸກລະດົມ​ຂົນຂວາຍ "ຄົນຫວຽດນາມ​ໃຫ້​ບຸລິມະສິດ​ການ​ຊົມ​ໃຊ້​ສິນຄ້າ​ຫວຽດນາມ" ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະຊາຊົນ​ຊົມ​ໃຊ້​ສິນຄ້າ “made in Vietnam” ຫຼາຍ​ກວ່າ. ນັ້ນ​ມັນ​ແມ່ນ​ກຳລັງ​ໝູນ​ອັນແຂງ​ແຮງ ຊຸກ​ຍູ້ໃຫ້​ບັນດາ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຜະລິດສິນຄ້າ​ທີ່​ມີ​ຄຸນ​ນະພາ​ບສູງ.

     ຊີວິດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່​ຂອງ​ປະຊາຊົນ​ນັບ​ມື້​ນັບ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປົວ​ແປງ​ຍົກ​ສູງ​ຂຶ້ນ, ລາຍ​ໄດ້ GDP ຄິດ​ສະ​ເຫຼ່ຍ​ໃຫ້​ແຕ່ລະຄົນ ​ໄດ້​ເພີ່ນ​ຂຶ້ນ​ທຸກ​ປີ,​ ປີ 2011 ບັນລຸ 1.365 ຫຼຽນ​ສະຫະລັດ ຕໍ່​ຄົນ. ຫວຽດນາມ ​ໄດ້​ຖືກ​ສະຫະ​ປະຊາ​ຊາດ ​ເອົາ​ອອກ​ຈາກ​ບັນຊີ​ລາຍ​ຊື່​ບັນດາປະ​ເທດ​ທຸກ​ຈົນ​ໃນ​ໂລກ. ​ໃນ​ແຕ່ລະ​ປີ ​ໄດ້​ສ້າງ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳ​ຕື່ມ​ອີກ 1,5 ລ້ານ​ວຽກ​ເຮັດ​ໃໝ່, ດັ່ງ​ນັ້ນ ອັດຕາ​ສ່ວນ​ຜູ້​ວ່າງ​ງານ​ຢູ່​ຫວຽດນາມ ຈຶ່ງມີ​ທ່າອ່ຽງຫລຸດ​ໜ້ອຍ​ຖອຍ​ລົງ, ​ເປັນ​ຕົ້ນ​ແມ່ນ​ປີ 2011 ອັດຕາ​ສ່ວນ​ຜູ້​ວ່າງ​ງານ ​ເຫຼືອ​ພຽງ 3,6%.

     ອັດຕາ​ສ່ວນ​ຄອບຄົວ​ທຸກ​ຈົນ​ກໍ່​ໄດ້​ປ່ຽນ​ແປງ​ຕາມ​ທິດ​ຕັ້ງໜ້າ, ຫລຸດ​ລົງທຸກ​ປີ: ປີ 2006 ​ແມ່ນ 15,5% ​ແຕ່​ເຖິງ​ປີ 2011 ​ເຫຼືອ​ພຽງ 8,5% (ຕາມ​ບັນທັດຖານ​ເກົ່າ). ຍ້ອນ​ເຫດນັ້ນ ຫວຽດນາມ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຍ້ອງຍໍ​ຈາກ​ວົງ​ຄະນາ​ຍາດ​ສາກົນ​ວ່າ ​ເປັນ​ປະ​ເທດ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ອັດຕາ​ສ່ວນຄວາມ​ທຸກຈົນຫລຸດ​ລົງ​ໄວ​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ໂລກ ດ້ວຍ​ຄວາມ​ໄວ 2% ຕໍ່​ປີ.

     ບັນດາສິ່ງບໍ່​ສອດຄ່ອງ​​ແທດ​ເໝາະ ​ແລະ ຄວາມ​ຫຍູ້​ງຍາກ​ຕ່າງໆ ທີ່​ຕ້ອງ​ສືບ​ຕໍ່​ແກ້​ໄຂ​ຜ່ານ​ຜ່າ

     ທີ​ໜຶ່ງ, ຄຸນ​ນະພາ​ບການ​ເຕີບ​ໂຕ​ຍັງ​ຕ່ຳ: ການ​ເຕີບ​ໂຕ​ເສດຖະກິດ​ຕາມ​ລວງ​ກວ້າງ, ອີງ​ໃສ່​ຊັບພະຍາກອນ​ທຳ​ມະ​ຊາດ, ​ແຮງ​ງານ ​ແລະ ທຶນ ​ເປັນ​ຕົ້ນຕໍ; ປະສິດທິ​ຜົນ​​ເສດຖະກິດ​ຕ່ຳ ຢູ່​ທົ່ວ​ທຸກ​ບ່ອນ ທຸກ​ຂັ້ນ; ​ໂຄງ​ປະກອບ​ເສດຖະກິດ​ ຫັນປ່ຽນຊ້າ ບໍ່​ຄົບ​ຊຸດ; ບັນດາ​ບັນຫາ​ສັງຄົມ​ຍັງ​ມີ​ຫຼາຍ​ອັນ​ທີ່​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ສອດຄ່ອງ​ເໝາະ​ສົມ. ລາຍ​ໄດ້​ສະ​ເຫຼ່ຍຕໍ່​ຫົວ​ຄົນ ​ເຖິງ​ວ່າ​​ໄດ້ເພີ່ນ​ຂຶ້ນ​ກໍ່ຕາມ ​ແຕ່​ກໍ່​ມີ​ຄວາມ​ຜິດ​ໂຕນ​ກັນທາງ​ດ້ານ​ລາຍ​ໄດ້ ​ລະຫວ່າງຄົນ​ໃນ​ຕົວ​ເມືອງ ​ແລະ ຄົນ​ຢູ່​ຊົນນະ​ບົດ, ລະຫວ່າງ​ຫຍ່ອມ​ມີ​ລາຍ​ໄດ້​ສູງ​ສຸດ ​ແລະ ຫຍ່ອມ​ມີ​ລາຍ​ໄດ້​ຕ່ຳ​ສຸດ ຊຶ່ງ​ຄວາມ​ຜິດ​ໂຕນ​ກັນ​ນີ້​ຍັງໃຫຍ່​ພໍ​ຄວນ ​ແລະ ມີ​ທ່າ​ອ່ຽງ​ເປີດ​ກວ້າງ​ອອກ (​ປີ 2006 ​ແມ່ນ 8,4 ​ເທົ່າ​ຕົວ, ປີ 2011 ຄາດ​ຄິດ​ວ່າ​ກວ່າ 10 ​ເທົ່າ​ຕົວ); ມົນ​ພິດ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ນັບ​ມື້​ນັບ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ກວ່າ​ເກົ່າ.

     ທີ​ສອງ, ກຳລັງຄວາ​ມສາມາດ​ແກ່ງ​ແຍ້​ງ ຍັງອ່ອນ​ແອ ​ໃນ​ທັງ 3 ​ລະດັບ: ລະດັບ​ຊາດ ຍັງ​ຕ່ຳ​ຫຼາຍ​ທຽບ​ກັບ​ຫຼາຍ​ປະ​ເທດ​ໃນ​ພາກ​ພື້ນ (ປີ 2006, ຫວຽດນາມ​ຢູ່​ໃນ​ອັນ​ດັບທີ່ 68 ​ໃນ​ຈຳນວນ 131 ປະ​ເທດ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການກວບສອບ, ​ເຖິງ​ປີ 2012, ຢູ່​ໃນ​ອັນ​ດັບ 75 ​ໃນ​ຈຳນວນ 144 ປະ​ເທດ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການກວດ​ສອບ); ​​ລະດັບ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ ຍັງ​ຕ່ຳ​ທີ່​ສຸດ ຍ້ອນ​ສ່ວນ​ຫຼາຍ​ແມ່ນ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຂະໜາດ​ນ້ອຍ ມີ​ທຶນໜ້ອຍ, ລະດັບ​ເຕັກ​ໂນ​ໂລ​ຊີ​ຕ່ຳ, ຄວາມ​ສາມາດ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ອ່ອນ;...  ລະດັບ​ຜະລິດ​ຕະພັນ ກໍ່​ບໍ່​ໄດ້​ຕາມ​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ, ນັບ​ທັງ​ຜະລິດ​ຕະພັນ​ຊົມ​ໃຊ້​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ ​ແລະ ຜະລິດ​ຕະພັນຂາຍ​ສົ່ງ​ນອກ. ຕາມ​ການ​ປະ​ເມີນ​ຄ່າ​ຂອງ ຄະນະ​ກຳມະການ​ແຫ່ງ​ຊາດ​ກ່ຽວກັບ​ການ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ເສດຖະກິດ​ເຂົ້າ​ກັບ​ສາກົນ, ລາຄາ​ສິນຄ້າ​ອຸດສາຫະກຳ​ຜະລິດ​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ ສູງ​ກວ່າ​ປະມານ 30% - 40% ທຽບ​ກັບ​ລາຄາ​ສິນຄ້າ​ອຸດສາຫະກຳ ຂອງ​ບັນດາ​ປະ​ເທດ​ໃນ​ພາກ​ພື້ນ.

     ທີ​ສາມ, ຍັງ​ບໍ່​ທັນນຳ​ໃຊ້​ຈົນ​ສຸດ​ຂີດ ​ໂອກາດ​ດີ​ຕ່າງໆ ທີ່​ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ​ນຳ​ມາ​ໃຫ້. ຄວາມມຸ່ງ​ຫວັງ​ໃຫຍ່​ສຸດ​ແມ່ນ ​ເມື່ອ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ເປັນ​ສະມາ​ຊິກ​ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ​ແລ້ວ ການ​ຄ້າ​ຂາ​ອອກ​ຂອງ​ຫວຽດນາມ​ຈະ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຫຼາຍ​ພໍ​ຄວນ ຍ້ອນ​ຮົ້ວ​ກັ້ນ​ບັງ​ການ​ຄ້າ​ຈະ​ຖືກ​ມ້າງ​ຖິ້ມ. ​ໃນພາກ​ຕົວ​ຈິງ, ການ​ຄ້າ​ຂາ​ອອກ​ເຖິງ​ວ່າ​ໄດ້​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ ​ແຕ່​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ບໍ່​ສະ​ໝ່ຳສະ​ເໝີ, ຕົ້ນຕໍ​ແມ່ນ​ໃນ​ປີ 2011, ສ່ວນ​ບັນດາ​ປີ​ກ່ອນໆ ​ເພີ່ມ​ຂຶ້ນ​ຕ່ຳ​ກວ່າ, ຊ້ຳ​ບໍ່​ໜຳ ປີ 2009 ຍັງຫລຸດລົງ. ສິນຄ້າ​ຂາ​ອອກ​ຕົ້ນຕໍ​ແມ່ນ​ ຜະລິດ​ຕະພັນ​ກະສິກຳຍັງ​ບໍ່​ຜ່ານ​ການ​ປຸງ​ແຕ່ງ ​ແລະ ບັນດາ​ວັດຖຸ​ດິບ, ​ໂຄງ​ປະກອບ​ສິນຄ້າ​ສົ່ງ​ນອກ ​ປ່ຽນ​ແປງ​ຊ້າ, ປະ​ເພດ​ສິນຄ້າມີ​ຄຸນຄ່າ​ເພີ່ມ​ສູງ ສົ່ງ​ນອກ​ໄດ້​ໜ້ອຍ, ລະບຽບ​ບໍລິຫານການ​ຂາ​ອອກ​ຍັງ​ສັບສົນ, ອັນ​ໄດ້​ສ້າງເງື່ອນ​ໄຂ​ໃຫ້ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ​ຂະຫຍາຍຕົວ, ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄ່າ​ໃຊ້​ຈ່າຍ​ເພີ່ມ​ສູງ​ຂຶ້ນ,…

     ຕາມ​ຕົວ​ເລກ​ຄົ້ນ​ຄວ້າສະຖິຕິຂອງ​ອົງການ​ພາລະ​ບົດບາດ, ປັດຈຸບັນ ມີ​ປະມານ 30% ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຫວຽດນາມ​ຮູ້​ສວຍ​ໃຊ້​ໂອກາດ ຂຸດ​ຄົ້ນ​ໄດ້ຜົນ​ປະ​ໂຫຍ​ດຕ່າງໆ ຈາກ​ບັນດາ​ສັນຍາ​ທີ່​ຫວຽດນາມ​ໄດ້​ລົງ​ນາມ.

     ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ຍັງ​ອະນຸຍາດ​ໃຫ້​ໃຊ້ ຮົ້ວ​ກັ້ນ​ບັງ​ທາງ​ເຕັກນິກ ​ເພື່ອ​ຮັບປະກັນ​ສິດຜົນປະ​ໂຫຍ​ດຂອງ​ຜູ້​ຊົມ​ໃຊ້ ​ແຕ່​ຫວຽດນາມ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ຮູ້​ຂຸດ​ຄົ້ນ​ຢ່າງ​ເຖິງ​ຖອງ. ກົງ​ກັນຂ້າມ, ມີ​ຫຼາຍ​ບັນຫາ​ຫວຽດນາມ​ພັດເຂັ້ມ​ງວດ​ເກີນ​ຄວນ, ຊ້ຳ​ບໍ່​ໜຳ ​ໄດ້​ປະຕິບັດ​ກ່ອນ​ກຳນົດ​ເວລາ ຂອງ​ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ກ່ຽວ​ກັບ​ການຫລຸດຜ່ອນ​ພາສີ​ສຸນ​ລະກາ​ກອນ ​ແລະ ​ເປີດ​ຕະຫຼາດ​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ, ສິ່ງ​ດັ່ງກ່າວ​ກໍ່​ໄດ້ສ້າງ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງຍາກ​ໃຫ້​ຜູ້​ຜະລິດ.

     ມີ​ຫຼາຍ​ນະ​ໂຍບາຍ ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ບໍ່​ຫ້າມ, ​ແຕ່​ຫວຽດນາມ​ບໍ່​ຮູ້​ສວຍ​ໃຊ້, ​ເຊັ່ນ​ຢູ່​ໃນ​ການ​ກະສິກຳ ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ອະນຸຍາດ​ໃຫ້ມີ​ການ​ອຸດ​ໜູນ ​ເພື່ອດັດສົມ​ໂຄງ​ປະ​ກອບ​ເສດຖະກິດ ຫຼືເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຊາວກະສິກອນ ຫລຸດຜ່ອນ​ໄພພິບັດ​ຕ່າງໆ, ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ອະນຸຍາດ​ໃຫ້​ຫວຽດນາມ​ນຳ​ໃຊ້​ບັນດາ​ນະ​ໂຍບາຍຈ່າຍ​ເງິນ​ໂດຍ​ກົງ​ໃຫ້​ຜູ້​ຜະລິດ ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ການ​ອຸດ​ໜູນ​ສະ​ເພາະ​ໃຫ້​ລາຍ​ໄດ້,…

     ທີສີ່, ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ຕອບ​ສະໜອງ​ໄດ້​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ​ຕ້ອງການ​ຕ່າງໆ ທີ່ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ວາງ​ອອກ​ມາ. ລະອຽດ​ຄື, ຕາມ​ຂໍ້​ຕົກລົງ​ກັບ ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ, ບັນດາ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ແຫ່ງ​ລັດ​ຈະ​ຕ້ອງ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ຕາມ​ບັນທັດຖານ​ການ​ຄ້າ. ​ແຕ່​ວ່າ, ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ຮູບ​ການ​ກຸ່ມ​ເສດຖະກິດ​ແຫ່ງລັດ, ລັດຖະບານ​ໄດ້​ແຊກ​ແຊງ​ເລິກ​ເກີນ​ຄວນ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ ກໍ່​ຄື​ໃຫ້​ຄວາມ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ເກື້ອກູນ​ເກີນ​ຄວນ​ແກ່​ບັນດາ​ກຸ່ມ​ບໍລິສັດ​​ເຫຼົ່າ​ນີ້.

      ຍ້ອນ​ບໍ່​ໄດ້​ຄົ້ນ​ຄວ້າຊອກ​ຮູ້ຢ່າງ​ລະອຽດ ​ກ່ຽວ​ກັບ​ສະພາບ​ການ​ຜະລິດ​ຜະລິດ​ຕະພັນຢູ່​ປະ​ເທດ​ຂາ​ເຂົ້າສິນຄ້າ​, ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ​ແມ່ນ​ຍ້ອນແນວ​ຄິດ​ຮ້ອນ​ຮົ​ນຟ້າວ​ຟັ່ງ​ແຊກ​ຊຶມ​ເຂົ້າ​ຕະຫຼາດ​ໂລກ, ດັ່ງ​ນັ້ນ ຫຼາຍ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຫວຽດນາມ​ຈຶ່ງ​ພ້ອມ​ແລ້ວ​ທີ່​ຈະ​ຂາຍ​ແບບ​ທຳລາຍ​ລາຄາ ຢູ່​ຕ່າງປະ​ເທດ, ລະ​ເມີດ​ຢ່າງ​ຮ້າຍ​ແຮງ​ຕໍ່​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຂອງອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ.

     ຕ້ອງ​ມີ​ວິທີ​ແກ້​ໄຂ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງຍາກ, ສວຍ​ໃຊ້​ໂອກາດ​ສະດວກ​ດີ​ຢ່າງ​ສຸດ​ຂີດ

     ຄຽງ​ຂ້າງຜົນສຳ​ເລັດ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ຍາດ​ມາ​ໄດ້, ຂະ​ບວນວິວັດ​ການ​ເຂົ້າ​ຮ່ວ​ມໃນ​ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ຂອງ​ຫວຽດນາມ​ໃນ 5 ປີກ​ວ່າ​ທີ່​ຜ່ານ​ມາ ​ກໍ່​ມີ​ຫຼາຍບັນຫາ​ທີ່​ບໍ່​ສອດຄ່ອງ​ແທດ​ເໝາະ ຕ້ອງ​ໄດ້​ແກ້​ໄຂ​ເປັນ​ແຕ່​ລະ​ກ້າວ ​ໂດຍ​ຜ່ານ​ວິທີ​ແກ້​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ​ດັ່ງ​ລຸ່ມ​ນີ້:

     ໜຶ່ງ, ຫັນປ່ຽນຕົວ​ແບບ​ເຕີບ​ໂຕ​ເສດຖະກິດ​ຕາມ​ທິດ​ຍົກ​ສູງ​ຄຸນ​ນະພາ​ບການ​​ເຕີບໂຕ. ຕົວ​ແບບ​ເຕີບ​ໂຕ​ເສດຖະກິດ​ໃໝ່ ຕ້ອງ​ອີງ​ໃສ່ສະມັດ​ຕະພາບບັນດາ​ປັດ​ໃຈ​ສັງ​ລວມ (Total Factor Productivity - TFP) ​ເປັນ​ຕົ້ນຕໍ ​ໂດຍ​ບໍ່​ພຽງ​ແຕ່​ອີງ​ໃສ່​ຊັບພະຍາກອນ​ທຳ​ມະ​ຊາດ, ​ແຮງ​ງານ ​ແລະ ​ເງິນ​ທຶນ​ ເປັນຕົ້ນຕໍ​ ຄື​ປັດຈຸບັນ. ຢາກ​ໄດ້​ຄື​ແນວ​ນັ້ນ, ກ່ອນ​ອື່ນ​ໝົດແມ່ນ ​ຕ້ອງ​ເພີ່ມ​ປະສິດທິ​ຜົນ​ການ​ນຳ​ໃຊ້​ບັນດາ​ປັດ​ໃຈ​ໃນ​ສົ້ນ​ເຂົ້າ​ ເຊັ່ນ ທຶນ ​ແລະ ​ແຮງ​ງານ, ພ້ອມ​ກັນ​ນັ້ນ​ກໍ່​ຊຸກຍູ້​ການ​ປະ​ຢຸກ​ໃຊ້​ວິທະຍາສາດ - ​ເຕັກ​ໂນ​ໂລ​ຊີ ​ເຂົ້າ​​ໃສ່ຂະ​ບວນວິວັດ​ການ​ຜະລິດ; ສອງ​ແມ່ນ, ຫັນປ່ຽນ​ໂຄງ​ປະກອບຢ່າງ​ໄວ ຮອບດ້ານ ​ແລະ ສົມ​ເຫດ​ສົມ​ຜົນ ​ໂດຍ​ຕິດ​ແໜ້ນ​ກັບ​ການ​ສ້າງ​ໂຄງ​ປະກອບ​ເສດຖະກິດ​ຄືນ​ໃໝ່; ສາມ​ແມ່ນ, ​ແກ້​ໄຂ​ບັນດາ​ບັນຫາ​ສັງຄົມ ​ແລະ ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ໃຫ້ດີ.    

     ສອງ, ຍົກ​ສູງກຳລັງຄວາ​ມສາມາດ​ແກ່ງ​ແຍ້​ງຂຶ້ນ ​ທັງ 3 ​ລະດັບ: ລະດັບ​ຊາດ, ​​ລະດັບ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ ​ແລະ ລະດັບ​ຜະລິດ​ຕະພັນ. ຕ້ອງ​ແກ້​ໄຂ​ປັດ​ໃຈ​ຕ່າງໆ​ ທີ່​ກີດຂວາງຫຼາຍ​ທີ່​ສຸດ​ ຕໍ່ກຳລັງຄວາ​ມສາມາດ​ແກ່ງ​ແຍ້​ງຂອງ​ຫວຽດນາມເຊັ່ນ ກົງຈັກ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ມີ​ປະສິດທິ​ຜົນ​ຕ່ຳ, ການ​ສໍ້​ລາດ​ບັງ​ຫຼວງ, ພື້ນຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ​ເຕັກນິກ​ຍັງຂາດ​ເຂີນ, ຂາດ​ແຮງ​ງານ​ທີ່​ມີ​ຄວາມ​ສາມາດ​ເຕັກນິກ ​ແລະ ຄວາມ​ສາມາດ​ເຂົ້າ​ປະຊິດເຖິງ​ການ​ເງິນຍັງ​ອ່ອນ. ​ເພື່ອ​ຍົກ​ສູງກຳລັງຄວາ​ມສາມາດ​ແກ່ງ​ແຍ້​ງ, ບັນດາ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຕ້ອງ​ຄົ້ນ​ຄ້ວາ​ລົງທຶນ​ປ່ຽນ​ແປງ​​ໃໝ່​ເຕັກ​ໂນ​ໂລ​ຊີ, ​ເອົາ​ໃຈ​ໃສ່​ເປັນ​ສຳຄັນ​ເຖິງວຽກງານການ​ຕະຫຼາດ (Marketing), ປັບປຸງ​ບູລະນະ​ກົງຈັກ​ຄຸ້ມ​ຄອງ ​ແລະ ຍົກ​ສຸງ​ແຫຼ່ງ​ແຮງ​ງານ. ລັດ​ກໍ່​ຕ້ອງ​ສ້າງ​ເງື່ອນ​ໄຂ​ອຳນວຍ​ຄວາມ​ສະດວກ​ໃຫ້​ບັນດາ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຂະໜາດ​ນ້ອຍ​ ອາດ​ຈະ​ໂຮມກັນ​ເຂົ້າ ຫຼື​ຮ່ວມ​ສຳພັນ​ກັນ​ ​ແນ​ໃສ່​ເພີ່ມ​ທະວີ​ກຳລັງ​ແຮງ. ​ເພື່ອໃຫ້ສິນຄ້າ​ສົ່ງ​ນອກ ອາດ​ສາມາດ​ແກ່ງ​ແຍ້​ງ​ໄດ້​​ໃນ​ຕະຫຼາດ​ໂລກ ​ແມ່ນ​ຕ້ອງ​ລົງທຶນ​ເຂົ້າ​ໃນ​ຂອດ​ຕ່າງໆ ​ເຊັ່ນການ​ປະດິດ​ສ້າງ​ຕົວ​ແບບ ອອກ​ແບບ​ສິນຄ້າ, ຫັນປ່ຽນ​ຈາກ​ການ​ຜະລິດ​ແບບ​ຮັບຈ້າງຜະລິດ ມາ​ເປັນ​ການ​ຜະລິດ​​ເອົາ​ເອງ​ຢ່າງຄົບ​ຊຸດ, ພັດທະນາ​ບັນດາ​ຂະ​ແໜງ​ການອຸດສາຫະກຳ​ສະໜັບສະໜູນ (supporting industries), ນຳ​ໃຊ້​ຢ່າງ​ສຸດ​ຂີດ ບັນດາ​ວັດຖຸ​ດິບ​ທີ່​ມີ​ພ້ອມ​ຢູ່​​ໃນ​ປະ​ເທດ ​ເພື່ອ ຫລຸດ​ລາຄາສຳ​ເລັດ​ຮູບລົງ.

     ສາມ, ນຳ​ໃຊ້​ຢ່າງ​ມີ​ປະສິດທິ​ຜົນ​ໂອກາດ​ດີຕ່າງໆ ທີ່ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ນຳ​ມາ​ໃຫ້. ດ້ວຍ​ລະດັບ​ພາສີ​ສຸນ​ລະກາ​ກອນ​ນັບ​ມື້​ນັບ​ຫລຸດລົງ, ຮົ້ວ​ກັ້ນ​ບັງ​ທີ່​ບໍ່​ແມ່ນ​ພາສີ​ ຖືກເລີກລ້າງ​ໂດຍ​ພື້ນຖານ​ຕາມ​ການ​ກຳນົດ​ຂອງອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ, ບັນດາ​ວິ​ສາ​ຫະກິດ​ຕ້ອງສວຍ​ໃຊ້​ຢ່າງ​ສຸດ​ຂີດ​ເງື່ອນ​ໄຂ​ອັນ​ສະດວກ​ດີ​ເຫຼົ່າ​ນີ້ ​ເພື່ອ​ແຊກ​ຊຶມ​ຢ່າງ​ແຮງກວ່າ​ອີກ​ເຂົ້າ​ຕະຫຼາດ​ໂລກ, ​ເປັນ​ຕົ້ນ​ແມ່ນ​ບັນດາ​ຕະຫຼາດ​ຕົ້ນຕໍ​ເຊັ່ນ ອາ​ເມ​ລິ​ກາ, ​ເອອູ, ຍີ່ປຸ່ນ, ຈີນ,…

     ສືບ​ຕໍ່​ປັບປຸງ​ບູລະນະ​ສິ່ງ​ແວດລ້ອມການ​ລົງທຶນ ຕາມ​ທິດ​ລຸ​ລົ່ງປອດ​ໂປ່​ງກວ່າ​ເກົ່າ ​ເພື່ອ​ດຶງ​ດູດ​ເອົາ​ການ​ລົງທຶນ​ໂດຍ​ກົງ​ຈາກ​ພາຍ​ນອກ​​ໃຫ້ໄດ້​ຫຼາຍ​ກວ່າອີກ.

     ຕ້ອງ​ຄົ້ນຄວ້າ​ຢ່າງ​ລະອຽດ​ຂໍ້​ກຳນົດ​ຕ່າງໆ​ ຂອງອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ກ່ຽວ​ກັບ​ການ​ນຳ​ໃຊ້​ຮົ້ວ​ກັ້ນ​ບັງ​ທາງ​ເຕັກນິກ ​ເພື່ອ​ປະກອບສ່ວນ​ປົກ​ປ້ອງ​ການ​ຜະລິດ​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ, ປົກ​ປັກ​ຮັກສາ​ສິດຜົນປະ​ໂຫຍ​ດຂອງ​ຜູ້​ຊົ​ມ​ໃຊ້, ປະກອບສ່ວນ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການຈຳກັດ​ການ​ຂາ​ເຂົ້າ​ລື່ນ​ກາຍ​ຫຼາຍ​ກວ່າ​ຂາ​ອອກ.

     ນຳ​ໃຊ້ຢ່າງ​ເຖິງ​ຖອງ​ຄວາມ​ເອື້ອ​ອຳ​ນວຍ​ຕ່າງໆ ທີ່ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ ໃຫ້​ສຳລັບບັນດາ​ປະ​ເທດ​ກຳລັງ​ພັດທະນາ, ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ໃນ​ຂົງ​ເຂດ​ກະສິກຳ ​ເພື່ອ​ປົກ​ປັກ​ຮັກສາ​ສິດຜົນປະ​ໂຫຍ​ດຂອງ​ຊາວ​ກະສິກອນ ກໍ່​ຄື​ຊຸກຍູ້ການ​ຫັນປ່ຽນ​ໂຄງ​ປະກອບ​ເສດຖະກິດ​ໃຫ້​ໄວ​ກວ່າ​ອີກ.

     ສິ່, ສືບ​ຕໍ່ປະຕິ​ຮູບ​ລະບຽບ​ກົດ​ໝາຍ​ເພື່ອຕອບ​ສະໜອງ​ຄວາມ​ຮຽກຮ້ອງ​ຕ້ອງການ​ຂອງ ອົງການ​ການ​ຄ້າ​ໂລກ. ນີ້​ແມ່ນ​ມາດ​ຕະການ​ສຳຄັນ​ທີ່​ສຸດ, ກ່ຽວ​ພັນ​ເຖິງລັດຖະບານ. ລັດຖະບານ​ຫວຽດນາມ​ຕ້ອງ​ສຸມ​ໃສ່​ສືບ​ຕໍ່​ປັບປຸງ​ບູລະນະ​ລະບົບ​ກົດໝາຍ ​ແລະ ກົນ​ໄກ​ຄຸ້ມ​ຄອງ. ພິ​ເສດ​ແມ່ນ ຮຽບຮຽງ​ປະກາດ​ໃຊ້ໂດຍ​ໄວ ບັນດາ​ເອກະສານ​ແນະນຳ​ເພື່ອ​ປະຕິບັດ​ບັນດາ​ກົດໝາຍ​ທີ່​ຫາ​ກໍ່​ໄດ້​ປະກາດ​ໃຊ້, ຫຼີກ​ລ່ຽງສະພາບ​ການທີ່​ວ່າ ​ກົດໝາຍ “ລໍຖ້າ” ​ເອກະສານ​ແນະນຳ ຈຶ່ງ​ອາດ​ຈະ​ນຳ​ໄປ​ປະຕິບັດ​ໄດ້;...