ວ.ກ - ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ເບິ່ງແຍງດູແລຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຄົນຈົນ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນແຜນນະໂຍບາຍໃຫຍ່ ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ ເປັນນະໂຍບາຍສັງຄົມອັນພື້ນຖານ ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດຂອງພັກ-ລັດ ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນພາກສ່ວນອັນສຳຄັນ ເປັນຈຸດໜັກໃນແຜນຍຸດທະສາດພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຫວຽດນາມນຳອີກ.
ສະຫາຍ ຫວູວັນນິງ ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຮອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, ຫົວໜ້າຄະນະຊີ້ນຳສູນນກາງ ກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງຍືນຍົງ ໄລຍະປີ 2011 - 2020
1- ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຄວາມອຶດຫີວທຸກຍາກໄດ້ ແລະ ພວມເປັນຈຸດໝາຍໃຈກາງຂອງການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງຫຼາຍປະເທດໃນໂລກ ໃນຍຸກສະໄໝສີວິໄລ. ເພື່ອຫລຸດຜ່ອນ ລົບລ້າງຄວາມທຸກຈົນໄດ້ຢ່າງຍືນຍົງ ບໍ່ອາດຈະໃຊ້ພຽງວິທີສະໜອງ ຊ່ວຍເຫຼືອເຄື່ອງອຸປະໂພກບໍລິໂພກແລະພາຫະນະດຳລົງຊີວິດໃຫ້ຜູ້ທຸກຈົນເທົ່ານັ້ນ ຫາກຕ້ອງມີນະໂຍບາຍ, ມາດຕະການຕ່າງໆ ເພື່ອກີດກັ້ນ ຈຳກັດປັດເປົ່າໄພພິບັດເຄາະຮ້າຍຕ່າງໆ; ສະໜອງແບບວິທີພັດທະນາໃໝ່ທີ່ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂອັນລະອຽດຂອງຄົນຈົນ, ສ້າງສິ່ງອຳນວຍໃຫ້ເຂົາບືນຕົວຂຶ້ນເພື່ອຫລຸດພົ້ນຈາກຄວາງທຸກຍາກ. ອັນນີ້ທັງເປັນຈຸດໝາຍ ທັງເປັນກຳລັງໝູນ ເປັນເງື່ອນໄຂອັນຈຳເປັນໃຫ້ແກ່ຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງຈຸດໝາຍລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ.
ເພື່ອຕີລາຄາລະດັບໝັ້ນຄົງຂອງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກນັ້ນ ບໍ່ອາດຈະພຽງແຕ່ອີງໃສ່ຈຳນວນຄົນຈົນ ຄອບຄົວທຸກຍາກ ຕາແສງທຸກຍາ ເມືອງທຸກຍາກທີ່ໄດ້ຫລຸດລົງແລ້ວເທົ່ານັ້ນ ຫາກຕ້ອງອີງໃສ່ຫຼາຍບັນທັດຖານ, ຕ້ອງເຂົ້າເຖິງບັນຫາຕາມທິດຕ່າງໆ ທີ່ຕ່າງກັນ, ນັ້ນຄື: ລາຍໄດ້ຕົວຈິງຂອງຜູ້ທຸກຍາກ ຄອບຄົວທຸກຍາກໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ, ພົ້ນຈາກລະດັບທຸກຍາກ, ຈຳກັດຢ່າງສຸດຂີດການຕົກເປັນທຸກຍາກຄືນໃໝ່ ທາງດ້ານລາຍໄດ້; ຄວາມສາມາດສ້າງສິ່ງອຳນວຍ ແລະ ເຂົ້າເຖິງຢ່າງຄົບຖ້ວນ ກັບບັນດາແຫຼ່ງກຳລັງການຜະລິດທີ່ສັງຄົມສະໜອງໃຫ້, ບັນດາການບໍລິການຊ່ວຍໜູນຄົນຈົນ; ໄດ້ຮັບການປະກອບໃຫ້ມີເງື່ອນໄຂພື້ນຖານທີ່ສຸດ ເພື່ອອາດສາມາດຫຼີກລ່ຽງສະພາບການຕົກເປັນທຸກຍາກຄືນໃໝ່ ເມື່ອປະສົບເຄາະຮ້າຍບັງເອີນເຊັ່ນ ໄພທຳມະຊາດ ນ້ຳຖ້ວມ ໂລກລະບາດ... ແລະໄດ້ຮັບປະກັນໃຫ້ເຂົ້າເຖິງຢ່າງສະເໝີພາບ ກັບການສຶກສາ ການຮຽນວິຊາຊ່າງ, ການເບິ່ງແຍງດ້ານສາທາລະນະສຸກ,...
ເລິ່ມຈາກທັດສະນະທີ່ຖືວ່າ ມະນຸດມີບົດບາດທີ່ຕັ້ງໃຈກາງ ແມ່ນຈຸດໝາຍສູງສຸດຂອງການພັດທະນາສັງຄົມ ດັ່ງນັ້ນການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງດູແລຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຄົນຈົນ ບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນແຜນນະໂຍບາຍໃຫຍ່ ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ ເປັນນະໂຍບາຍສັງຄົມອັນພື້ນຖານ ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດຂອງພັກ-ລັດ ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງເປັນພາກສ່ວນອັນສຳຄັນ ເປັນຈຸດໜັກໃນແຜນຍຸດທະສາດພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຫວຽດນາມນຳອີກ ທັງນີ້ກໍ່ເພື່ອແນໃສ່ປົວແປງຊີວິດການເປັນຢູ່ດ້ານວັດຖຸ ແລະ ຈິດໃຈຂອງຄົນຈົນໃຫ້ດີຍິ່ງຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນຫຍໍ້ສັ້ນຄວາມແຕກໂຕນກັນ ດ້ານລະດັບການພັດທະນາ ລະຫວ່າງບັນດາເຂດ ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ລະຫວ່າງບັນດາຊົນເຜົ່າ ບັນດາກຸ່ມພົນລະເມືອງ; ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕັດສິນໃຈ ໃນການປະຕິບັດຈຸດໝາຍສະຫັດສະວັດ ຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ທີ່ຫວຽດນາມໄດ້ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາປະຕິບັດ.
2- ໃນເວລາຜ່ານມາ, ລັດຖະບານ, ບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ ສຳຫຼວດກວດຄືນ ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະກາດໃຊ້ກົນໄກ ນະໂຍບາຍຫຼາຍຢ່າງ ກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງຍືນຍົງ; ເອົາໃຈໃສ່ດັດແປງ ເພີ່ມເຕີມ ປັບປຸງບູລະນະ ບັນດາກົນໄກ ນະໂຍບາຍ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບພຶດຕິກຳ; ຂອບເຂດຮັບຜົນຈາກນະໂຍບາຍນັບມື້ນັບໄດ້ເປີດກວ້າງ, ລະດັບຊ່ວຍໜູນໄດ້ຍົກສູງຂຶ້ນ ຕອບສະໜອງຄວາມປາຖະໜາຂອງຄົນຈົນ ຄອບຄົວທຸກຈົນ... ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆ ໄດ້ຊາບຊືມມະຕິຕົກລົງຂອງລັດຖະບານ, ບັນດາກົນໄກ ນະໂຍບາຍຂອງກະຊວງ ຂະແໜງການ, ໄດ້ຫັນເປັນລະອຽດເປັນໂຄງການ ເປັນແຜນການດຳເນີນງານ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂຂອງທ້ອງຖິ່ນຕົນ; ບັນດາກຸ່ມບໍລະສັດ, ບໍລິສັດໃຫຍ່ໄດ້ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຕັ້ງໜ້າເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ມີປະສິດທິຜົນໃນວຽກງານຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ ໂດຍຜ່ານການສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍ ໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມການຜະລິດ ແລະ ຈຳໜ່າຍຜະລິດຕະພັນ ຊຶ່ງໄດ້ສ້າງລາຍໄດ້ເປັນປົກກະຕິໃຫ້ປະຊາຊົນ, ປະກອບສ່ວນລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໃຫ້ປະຊາຊົນຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆ. ເພາະສະນັ້ນ, ເຖິງວ່າສະພາບການເສດຖະກິດມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງກໍ່ຕາມ, ແຕ່ໃນ 2 ປີທີ່ຜ່ານມາ ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກກໍ່ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດ ລື່ນລະດັບຄາດໝາຍທີ່ແຜນການໄດ້ວາງອອກມາ ເຊັ່ນອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກທົ່ວປະເທດ ສະເຫຼ່ຍຫລຸດລົງຫຼາຍກວ່າ 2% ຕໍ່ປີ; ອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກສະເຫຼ່ຍຢູ່ 62 ເມືອງທຸກຍາກຕາມມະຕິຕົກລົງໝາຍເລກ 30a/NQ-CP ໄດ້ຫລຸດລົງຫຼາຍກວ່າ 7% ຕໍ່ປີ; ຄອບຄົວທຸກຍາກຈຳນວນ 1 ລ້ານກວ່າເທື່ອຄອບຄົວ ໄດ້ກູ້ຢືມທຶນສິນເຊື່ອບຸລິມະສິດ ເພື່ອຂະຫຍາຍການຜະລິດ; ເກືອບ 2 ລ້ານຄອບຄົວໄດ້ກູ້ຢືມທຶນສິນເຊື່ອສຳລັບນັກຮຽນນັກສຶກສາ ເພື່ອໃຫ້ລູກເຕົ້າຂອງຕົນ 2,3 ລ້ານຄົນໄປຮຽນ; ນັກຮຽນທຸກຍາກ 4 ລ້ານກວ່າເທື່ອຄົນ ໄດ້ຍົກເວັ້ນຄ່າຮຽນ ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍໜູນເງື່ອນໄຂຮ່ຳຮຽນ ແລະ ໄດ້ຮັບເງິນອຸດໜູນ; ຜູ້ອອກແຮງງານເກືອບ 1,1 ລ້ານຄົນໄດ້ຮັບການຊ່ວຍໜູນກໍ່ສ້າງວິຊາຊ່າງໄລຍະສັ້ນ; ຄອບຄົວທຸກຍາກຈຳນວນກວ່າ 12.000 ຄອບຄົວ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນຕົວແບບຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ລາຍໄດ້ສະເຫຼ່ຍຂອງຄອບຄົວທຸກຍາກເພີ່ມຂຶ້ນປະມານ 15%, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ແກ່ 25% ຈຳນວນແຮງງານຊົນນະບົດ; ຄອບຄົວທຸກຍາກ 5 ແສນກວ່າຄອບຄົວໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານເຮືອນຢູ່; ຄົນຈົນ ຄົນຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ ໄດ້ຮັບບັດປະກັນສາທາລະນະສຸກໂດຍບໍ່ເສຍຄ່າເປັນຈຳນວນ 29 ລ້ານເທື່ອຄົນ; ກວ່າ 10% ຂອງຈຳນວນຄອບຄົວໃກ້ທຸກຍາກໄດ້ຮັບການຊ່ວຍໜູນຈາກງົບປະມານແຫ່ງລັດຈ່າຍໃຫ້ 70% ຂອງຄ່າບັດປະກັນສາທາລະນະສຸກ... ຮອດປີ 2012 ໄດ້ມີເກືອບ 8.500 ຄົນໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ພາຍຫຼັງ 4 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດ... ແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນເຮັດວຽກງານຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີຂຶ້ນທາງດ້ານຄຸນນະພາບ ແລະ ຈຳນວນ: ພະນັກງານ 467 ຄົນ ແລະ ນັກຮຽນຮູ້ໜຸ່ມນ້ອຍປະລິນຍາຕີກວ່າ 1.000 ຄົນ ໄດ້ອາສາສະໝັກໄປເຮັດວຽກຢູ່ບັນດາເມືອງທຸກຍາກ; ໃນຈຳນວນ 600 ຄົນທີ່ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ໄປເປັນຮອງປະທານຕາແສງຢູ່ 62 ເມືອງທຸກຍາກນັ້ນ ມີ 580 ຄົນເປັນນັກຮຽນຮູ້ໜຸ່ມນ້ອຍດີເດັ່ນ...
ຫຼາຍປະເທດ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນໄດ້ຕີລາຄາວ່າ ຫວຽດນາມແມ່ນຈຸດເດັ່ນທີ່ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ປະຕິບັດຈຸດໝາຍສະຫັດສະວັດຂອງສະຫະປະຊາຊາດ. ໃນລາຍງານ “ເລີ່ມຕົ້ນດີແຕ່ຍັງບໍ່ທັນສຳເລັດລຽບລ້ອຍເທື່ອ: ຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າປະທັບໃຈຂອງຫວຽດນາມ ໃນການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່” ຂອງທະນາຄານໂລກ (WB) ທີ່ປະກາດວັນທີ 24 ມັງກອນ 2013, ໄດ້ປະເມີນຄ່າອັດຕາສ່ວນທຸກຍາກຢູ່ຫວຽດນາມ ຫລຸດຜ່ອນຈາກເກືອບ 60% ລົງເປັນ 20,7% ໃນເວລາ 20 ປີທີ່ຜ່ານມາ (1990 - 2010) ດ້ວຍປະມານ 30 ລ້ານຄົນ. ຫວຽດນາມກໍ່ບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ ທາງດ້ານການສຶກສາ ແລະ ສາທາລະນະສຸກ. ອັດຕາສ່ວນລູກຄົນຈົນເຂົ້າຮຽນປະຖົມສຶກສາ 90% ແລະ ເຂົ້າຮຽນມັດຖະຍົມຕອນຕົ້ນແມ່ນ 70% (1).
3- ຄຽງຂ້າງກັບບັນດາໝາກຜົນທີ່ຍາດມາໄດ້ນັ້ນ, ການປະຕິບັດໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງກໍ່ມີຂໍ້ຈຳກັດ ສິ່ງຄົງຄ້າງຕ່າງໆ ທີ່ຕ້ອງສຸມໃສ່ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າ. ຜ່ານການປະຕິບັດຈຸດໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ອາດຈະຖອດຖອນບາງບົດຮຽນດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແມ່ນພາລະກິດຍາວນານທີ່ຕິດແໜ້ນກັບວິວັດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ, ດັ່ນນັ້ນ ຕ້ອງໄດ້ຕັ້ງໝັ້ນໃນການປະຕິບັດຈຸດໝາຍທີ່ໄດ້ວາງອອກມາ ຫຼີກລ່ຽງຄວາມຮ້ອນຮົນຟ້າວຟັ່ງອັດຕະວິໄສ ແລະ ພະຍາດແລ່ນຫາແຕ່ຜົນງານ; ຕ້ອງປຸກລຸກມານະຈິດບືນຕົວຂຶ້ນດ້ວຍຕົນເອງ ຂອງກະໂຕຜູ້ທຸກຍາກ ເພື່ອປະຕິບັດການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາດໄດ້ຢ່າງຍືນຍົງ;
ທີສອງ, ບັນດານະໂຍບາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຕ້ອງໄດ້ຮັບການສຳຫຼວດກວດຄືນຢ່າງເປັນປະຈຳ ແລະ ຈັດຕັ້ງການປະເມີນຄ່າຢ່າງເປັນລະບົບ ເພື່ອໃຫ້ຄົນທຸກຍາກ ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍເຂົ້າເຖິງນະໂຍບາຍຢ່າງສະດວກດີ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນກວ່າ; ບັນດານະໂຍບາຍທີ່ຜ່ານການປະຕິບັດຖ້າເຫັນວ່າບໍ່ເໝາະສົມອີກ ກໍ່ຕ້ອງດັດແປງ ຫຼື ປ່ຽນແທນດ້ວຍນະໂຍບາຍໃໝ່ຢ່າງທັນການ;
ທີສາມ, ແຫຼ່ງກຳລັງຂອງລັດມີບົດບາດຕັດສິນ, ໃນເງື່ອນໄຂງົບປະມານແຫ່ງລັດຍັງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ຕ້ອງສົມທົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງການເຮັດເປັນຈຸດ ແລະ ການເຮັດທາງດ້ານກວ້າງ, ຕ້ອງໃຫ້ບຸລິມະສິດ ແລະ ຈັດວາງຢ່າງທັນການເພື່ອປະຕິບັດບັນດານະໂຍບາຍ ແລະ ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ໃຫ້ບຸລິມະສິດແກ່ບັນດາບໍລິເວນທຸກຍາກ (ເມືອງທຸກຍາກ, ຕາແສງທຸກຍາກ, ບ້ານ ໝູ່ບ້ານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ); ພ້ອມກັນນັ້ນ ແຫຼ່ງກຳລັງຊ່ວຍເຫຼືອຂອງປະຊາຄົມ ວິສາຫະກິດ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ແລະ ຂອງກະໂຕຄອບຄົວທຸກຍາກ ແມ່ນສຳຄັນທີ່ສຸດ ເພື່ອປະຕິບັດຈຸດໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ.
ທີສີ່, ບົນພື້ນຖານບັນດານະໂຍບາຍ ແລະ ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ, ບັນດາທ້ອງຖິ່ນຕ້ອງວາງແຜນການ, ວິທີແກ້ອັນລະອຽດ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ຮີດຄອງປະເພນີຂອງປະຊາຊົນໃນພື້ນທີ່ຕ່າງໆ ເພື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ.
ທີຫ້າ, ວຽກງານກວດກາ, ຕີລາຄາປະເມີນຄ່າການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ ແລະ ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ຕ້ອງໄດ້ຈັດຕັ້ງຢ່າງເປັນປະຈຳຢູ່ບັນດາຂັ້ນ ບັນດາຂະແໜງການຕ່າງໆ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ຮາກຖານ, ນັບແຕ່ການກຳນົດເປົ້າໝາຍໄດ້ຮັບຜົນ ຈົນເຖິງການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນະໂຍບາຍ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຄົ້ນເຜີຍຂໍ້ຈຳກັດ ຄວາມບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນຕ່າງໆ ເພື່ອສະເໜີໃຫ້ມີການດັດແກ້ ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມຢ່າງທັນການ.
4- ຕາມຈຸດໝາຍລະອຽດທີ່ໄດ້ວາງອອກມາ, ຮອດທ້າຍປີ 2013, ອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກໃນທົ່ວປະເທດຫລຸດຜ່ອນ 2% ຕໍ່ປີ (ຈາກ 9,60% ລົງເປັນ 7,60%); ສະເພາະອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກ ຢູ່ບັນດາເມືອງທຸກຍາກ ຫລຸດຜ່ອນສະເລ່ຍ 4% ຕໍ່ປີ (ຈາກ 43,89% ປີ 2012 ລົງເປັນ 38,89% ປີ 2013), ຮອດທ້າຍປີ 2015, ອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກໃນທົ່ວປະເທດ ບໍ່ເຖິງ 5% ຕາມບັນທັດຖານທຸກຍາກເວລານັ້ນ; ອັດຕາສ່ວນເມືອງທຸກຍາກຍັງເຫຼືອບໍ່ເຖິງ 30%. ເພື່ອບັນລຸຈຸດໝາຍດັ່ງກ່າວເທິງນີ້, ວຽກງານຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກປີ 2013 ແລະ ບັນດາປີຕໍ່ໆໄປ ຕ້ອງສຸມໃສ່ບັນດາເນື້ອໃນດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ໜຶ່ງ, ກຳນົດໄດ້ວ່າ ການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງທົນທານໜຽວແໜ້ນ ເປັນປະຈຳ ລຽນຕິດ. ລັດ ສັງຄົນ ແລະ ປະຊາຄົມຕ້ອງຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ຮ່ວມແຮງກັນປະຕິບັດ, ຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງຍືນຍົງ, ພິເສດແມ່ນຄວາມຕື່ນຕົວ ເປັນເຈົ້າການປະຕິບັດ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບກວ່າອີກຂອງປະຊາຊົນເພື່ອບືນຕົວຂຶ້ນຫລຸດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກ.
ສອງ, ສືບຕໍ່ການກວດແກ້ ເພີ່ມເຕີນ ປັບປຸງບູລະນະບັນດາກົນໄກ ນະໂຍບາຍຕ່າງໆກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ ຮັບປະກັນຄວາມເປັນເອກະພາບ ແລະ ມີການສົມທົບແຊກຊ້ອນກັນ; ບັນດານະໂຍບາຍທີ່ພວມເສີມຂະຫຍາຍຄຸນປະໂຫຍດຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງການປະຕິບັດ, ຮີບຄົ້ນຄວ້າ ດັດແປງ ເພີ່ມເຕີມບັນດານະໂຍບາຍທີ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດ ເພື່ອໃຫ້ມັນສອດຄ່ອງກັບພາກຕົວຈິງ.
ສາມ, ສ້າງປະຖົມປັດໃຈ ເງື່ອນໄຂອັນສະດວກເພື່ອລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້ຢ່າງຍືນຍົງ ໂດຍຜ່ານການກໍ່ສ້າງບັນດາຮູບການເຊື່ອມໂຍງບັນດາຂະແໜງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ກັບການຜະລິດແລະການກໍ່ສ້າງ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຂົງເຂດກະສິກຳ ຊົນນະບົດ.
ສີ່, ຕ້ອງຫັນຈຸດໝາຍໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກເປັນລະອຽດເຂົ້າໃນບັນດາຄາດໝາຍ ແລະ ແຜນການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມປະຈຳປີຂອງທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ມີການສຳຫຼວດ ປະເມີນຄ່າສະພາບການປະຕິບັດ; ເປັນເຈົ້າການໃນການຈັດວາງແຊກຊ້ອນລະຫວ່າງ ໂຄງການຈຸດໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ ກັບບັນດາໂຄງການຈຸດໝາຍແຫ່ງຊາດອື່ນໆ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໂຄງການຈຸດໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່; ໃຫ້ບຸລິມະສິດງົບປະມານເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍການປະຕິບັດໂຄງການ.
ຫ້າ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງວຽກງານໂຄສະນາກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ. ຄົ້ນເຜີຍ ເຜີຍແຜ່ ຍົກຍ້ອງຊົມເຊີຍ ແລະ ທະວີຄູນບັນດາຕົວແບບ, ແບບຢ່າງດີເດັ່ນກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກທີ່ມີປະສິດທິຜົນ; ຕຳນິຕິຊົມບັນດາປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ ທີ່ບໍ່ຕັ້ງໜ້າຜ່ານພົ້ນຄວາມທຸກຍາກ; ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມເຫັນດີເປັນເອກະພາບສູງໃນສັງຄົມ ແນໃສ່ປະຕິບັດຈຸດໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້ຢ່າງຍືນຍົງ.
ຫົກ, ຄະນະກຳມະການສູນກາງແນວໂຮມແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ ແລະ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພາກສ່ວນຂອງແນວໂຮມສືບຕໍ່ໂຄສະນາ ຂົນຂວາຍບັນດາວິສາຫະກິດ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ ແລະ ປະຊາຊົນ ໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນ ປະກອບຊັບສິນເງິນທອງແກ່ການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເພີ່ມທະວີບົດບາດຕິດຕາມກວດການ ກວດກາສະພາບການປະຕິບັດນະໂຍບາຍຢູ່ບັນດາຂະແໜງການ ຂັ້ນຕ່າງໆ ເພື່ອຮັບປະກັນລັກສະນະປະສິດທະຜົນຂອງນະໂຍບາຍ./.
---------------------------
(1). ລາຍງານກ່ຽວກັບໝາກຜົນການປະຕິບັດໂຄງການ 135 ໄລຍະປີ 2006 - 2010 ຂອງຄະນະກຳມະການຊົນເຜົ່າ.
