ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ, ປະຕິບັດໜ້າທີ່ປີ 2014 ຢ່າງສຳເລັດມີໄຊ, ສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ ຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ
ວ.ກ.ອອນໄລ - ໃນປີທີ່ຜ່ານມາ, ທົ່ວພັກ ທົ່ວກອງທັບ ທົ່ວປວງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ໄດ້ຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ, ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດອັນສຳຄັນ. ເສດຖະກິດມະຫາພາກມີຄວາມໝັ້ນຄົງກວ່າແຕ່ກ່ອນ, ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດສູງກວ່າ ແລະເງິນເຟີ້ຕ່ຳກວ່າປີ 2012. ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ ການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມມີຄວາມກ້າວໜ້າ. ການປ້ອງກັນປະເທດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບໄດ້ຮັບປະກັນ. ການເຄື່ອນໄຫວຕ່າງປະເທດໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດຫຼາຍຢ່າງ. ການເມືອງ - ສັງຄົມມີຄວາມສະຖຽນລະພາບ. ຖານະທີ່ຕັ້ງຂອງຫວຽດນາມໃນເວທີສາກົນໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ.
ທ່ານ ຫງວຽນເຕິນຢຸງ ກຳມະການກົມການເມືອງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ
ປະຕິບັດບົດສະຫລຸບຂອງສູນກາງພັກ, ສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະລັດຖະບານໄດ້ມີມະຕິກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມປີ 2014. ໃນນັ້ນ ໄດ້ກຳນນົດແຈ້ງວ່າ ຈະເພີ່ມທະວີຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ຄວບຄຸມເງິນເຟີ້, ແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສ້າງຄວາມສະດວດດີໃຫ້ແກ່ການຜະລິດທຸລະກິດ, ຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ສູ້ຊົນເພື່ອບັນລຸລະດັບເຕີບໂຕເສດຖະກິດສູງກວ່າປີ 2013. ຮັບປະກັບຄວາມປອດໄພສັງຄົມ ສະຫວັດດີການສັງຄົມ ແລະປົວແປງບີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ. ເພີ່ມທະວີການປ້ອງກັນປະເທດ, ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ຍົກສູງປະສິດທິຜົນວຽກງານການຕ່າງປະເທດ ແລະເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ (1).
ເຖິງວ່າເສດຖະກິດໂລກໄດ້ມີສັນຍານການຟື້ນຟູ, ເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຫວຽດນາມມີການຫັນປ່ຽນຢ່າງຕັ້ງໜ້າກໍ່ຕາມ ແຕ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍກໍ່ຍັງໃຫຍ່ຫຼາຍ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທົ່ວລະບົບການເມືອງ ຕ້ອງກະທຳເປັນເອກະພາບ ດ້ວຍຄວາມຕັດສິນໃຈສູງ ເພື່ອສຳເລັດໜ້າທີ່ພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມປີ 2014 ຢ່າງມີໄຊ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາໜ້າທີ່ໄລຍະປານກາງ ແລະໄລຍະຍາວນານ ຢ່າງດຸເດືອດ ຄົບຊຸດ ເພື່ອແນໃສ່ສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາຢ່າງໄວວາ ແລະຍືນຍົງ. ສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ, ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະຈັດວາງໂຄງປະກອບກະສິກຳຄືນໃໝ່ ຕິດແໜ້ນກັບກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່.
I
ພວກເຮົາພວມມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝແຫ່ງການໂລກາພິວັດ ແລະເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ. ການເຂົ້າຮ່ວມໃນບັນດາສັນຍາການຄ້າເສລີ ດ້ວຍຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການສູງກວ່າ ຮອບດ້ານກວ່າ ໄດ້ສ້າງໂອກາດດີຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ແກ່ການຮ່ວມມືພ້ອມກັນພັດທະນາ ແຕ່ການຂຶ້ນຕໍ່ຊຶ່ງກັນແລະກັນກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະການແກ່ງແຍ້ງກັນກໍ່ນັບມື້ນັບຂຸ້ນຂ້ຽວ. ລາຍງານປະຈຳປີຂອງຫຼາຍອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ລ້ວນແຕ່ໄດ້ຈັດອັນດັບຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ນີ້ແມ່ນຂໍ້ມູນອ້າງອີງທີ່ສຳຄັນກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງຂອງແຕ່ລະປະເທດໃນການແຂ່ງຂັນທົ່ວໂລກ. ປະເທດໃດມີຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງສູງ ຈະມີໂອກາດດີເພື່ອກ້າວຂຶ້ນ ຂະຫຍາຍຕົວໄວ ແລະພັດທະນາແບບຍືນຍົງ.
ຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຖືກຕັດສິນໂດຍຫຼາຍປັດໃຈ, ໃນນັ້ນ ຄຸນນະພາບຂອງລະບຽບກົດໝາຍ ແລະສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດ ມີຄວາມສຳຄັນອັນດັບໜຶ່ງ. ຄຸນນະພາບຂອງລະບຽບກົດໝາຍບໍ່ພຽງແຕ່ສົ່ງຜົນກະທົບຄືດັ່ງປັດໃຈໂດຍມັນເອງ ຫາກຍັງມີລັກສະນະຕັດສິນເຖິງສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດ ເຖິງກຳລັງຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຂອງແຕ່ລະວິສາຫະກິດ ແລະເປັນເງື່ອນໄຂເບື້ອງຕົ້ນ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍທ່າດີແຫ່ງຊາດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ບໍ່ອາດມີກຳລັງຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງສູງ ຖ້າຫາກບໍ່ມີລະບຽບກົດໝາຍທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ ແລະການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານປະເທດທີ່ທັນສະໄໝ.
ເບິ່ງຄືນເກືອບ 30 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ບັນດາບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວກະໂດດຂັ້ນຂອງຫວຽດນາມ ລ້ວນແຕ່ຕິດແໜ້ນກັບບັນດາການປ່ຽນແປງໃໝ່ ທີ່ມີລັກສະນະຕັດສິນກ່ຽວກັບລະບຽບກົດໝາຍ, ທາດແທ້ແມ່ນເປີດກວ້າງປະຊາທິປະໄຕ, ປະຕິບັດກົນໄກຕະຫຼາດໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ ຊຶ່ງບາດກ້າວບຸກທະລຸໃຫຍ່ ແລະຮອບດ້ານແມ່ນນັບແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກ.
ການບຸກທະລຸໃນການຄຸ້ມຄອງກະສິກຳເລີ່ມຕົ້ນແຕ່ “ການມອບເໝົາຕາມມະຕິ 10” ໄດ້ນຳເອົາຫວຽດນາມຈາກບ່ອນຂາດແຄນສະພຽງອາຫານ ກາຍເປັນປະເທດຂາຍສົ່ງນອກເຂົ້າສານ ແລະຜະລິດຕະພັນກະສິກຳຫຼາຍປະເພດ ທີ່ຢູ່ໃນແຖວຂອງໂລກ. ເປີດກວ້າງສິດເສລີພາບໃນການທຸລະກິດຢ່າງແຂງແຮງ ດ້ວຍການປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍບໍລິສັດ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍວິສາຫະກິດເອກະຊົນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ... ໄດ້ພາໃຫ້ເສດຖະກິດຫວຽດນາມພົ້ນອອກຈາກສະພາບການຢຸດສະຫງັກຊັກຊ້າ, ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນດ້ວຍຄວາມໄວສູງ. ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີເທສະແຫ່ງການພັດທະນາໃໝ່ ທີ່ກວ້າງຂວາງກວ່າເກົ່າ.
ບັນດານະໂຍບາຍປ່ຽນແປງໃໝ່ທີ່ຖືກຕ້ອງເໝາະສົມຂອງພັກ ແລະລັດ ໄດ້ນຳເອົາປະເທດຫວຽດນາມຈາກສະພາບດ້ອຍພັດທະນາ ກາຍເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍຮັບປານກາງ ແລະພາລະກິດລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ, ໄດ້ຮັບການຕີລາຄາສູງຈາກວົງຄະນາຍາດສາກົນ.
ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການປົວແປງຊ້າ. ການເພີ່ມທະວີ ແລະການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດກໍ່ຖືກຊ້າລົງ. ສັງຄົມມີບັນຫາຮ້ອນເຄື່ອງບໍ່ໜ້ອຍ. ສາເຫດໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດຄື ກຳລັງໝູນທີ່ການປະຕິຮູບກ່ອນໜ້ານີ້ສ້າງຂຶ້ນມານັ້ນ ບໍ່ມີກຳລັງແຮງພຽງພໍເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາອີກ. ນີ້ແມ່ນເວລາທີ່ຫວຽດນາມຕ້ອງມີກຳລັງໝູນຕື່ມອີກ ເພື່ອສ້າງທ່ວງທ່າເຕີບໂຕຄືນໃໝ່ ແລະພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ແຫຼ່ງກຳລັງໝູນນັ້ນຕ້ອງມາຈາກການປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບຽບກົດໝາຍ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ.
ປະຊາທິປະໄຕແມ່ນແນວຄິດໃຫຍ່ຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ. ເພິ່ນໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນແຈ້ງວ່າ ປະເທດຫວຽດນາມແມ່ນປະເທດປະຊາທິປະໄຕ, ອຳນາດທັງໝົດລ້ວນແຕ່ຂຶ້ນກັບປະຊາຊົນ. ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຢັ້ງຢືນ ປະຊາທິປະໄຕເປັນທັງຈຸດໝາຍ ແລະກຳລັງໝູນ ໃນການສ້າງສາແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ. ປະຊາທິປະໄຕກໍ່ເປັນທ່າອຽງພາວະວິໄສ ໃນວິວັດທະນາການແຫ່ງການພັດທະນາຂອງສັງຄົມມະນຸດ. ຈາກລະບອບຂ້າທາດຂຶ້ນສູ່ລະບອບສັກດິນາ ແລະ ຈາກລາບອບສັກດິນາຂຶ້ນສູ່ລະບອບທຶນນິຍົມ ແມ່ນບັນດາບາດກ້າວອັນຍາວໄກທາງດ້ານປະຊາທິປະໄຕ. ລະບອບສັງຄົມນິຍົມທີ່ຫວຽດນາມກຳລັງກໍ່ສ້າງນີ້ ຕ້ອງດີລື່ນທາງດ້ານປະຊາທິປະໄຕ ແລະພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຕ້ອງກຳແໜ້ນຄັນທຸງປະຊາທິປະໄຕ. ເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງພັກ ການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ກໍ່ແມ່ນເພື່ອແນໃສ່ເສີມຂະຫຍາຍກວ່າອີກ ສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ. ປະຊາທິປະໄຕຈະເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດປະດິດສ້າງຂອງທຸກຄົນ, ປະກອນສ່ວນລົບລ້າງຄວາມຄິດຫຍໍ້ທໍ້ນ້ອຍໃຈ, ເພີ່ມທະວີຄວາມຜູກພັນສັງຄົມ ແລະກຸ່ມກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ.
ໃນເງື່ອນໄຂທີ່ວິທະຍາສາດ ແລະເຕັກໂນໂລຊີຂະຫຍາຍຕົວໄວທີ່ສຸດ, ພິເສດແມ່ນເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານ, ຊາວໜຸ່ມຫວຽດນາມໄດ້ປະກອບຄວາມຮູ້ນັບມື້ນັບສູງ ແລະສ່ວນຫຼາຍໄດ້ເຂົ້າອິນເຕີເນັດຢ່າງເປັນປະຈຳ ເພື່ອແລກປ່ຽນ ຮ່ຳຮຽນ ຄົ້ນເຜີຍ ແລະພິຈາລະນາກ່ຽວກັບພຶດຕິກຳ. ຮຸ້ນຊາວໜຸ່ມນີ້ພວມ ແລະຈະຖືບົດບາດຕັດສິນຕໍ່ກັບການພັດທະນາ ກໍ່ຄືຊາຕາກຳຂອງປະເທດຊາດ. ນີ້ແມ່ນແຮງກົດດັນ ທັງເປັນເງື່ອນໄຂອັນສະດວກດີ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມເພີ່ມທະວີປະຊາທິປະໄຕ ແລະປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ.
ປະຊາທິປະໄຕ ແລະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍແມ່ນລູກ “ຝາແຝດ” ໃນລະບຽບກົດໝາຍການເມືອງໜຶ່ງ ທີ່ທັນສະໄໝ. ພ້ອມກັນກັບການຮັບປະກັນສິດປະຊາທິປະໄຕ, ທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ. ນີ້ແມ່ນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງປະຊາທິປະໄຕ ແລະລະບຽບວິໄນ. ເພິ່ນໄດ້ຂຽນໄວ້ວ່າ “ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງມີຈິດໃຈອຳນາດກົດໝາຍ”. ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍຕ້ອງເຄົາລົບຖືກົດໝາຍເປັນຫຼັກ. ກົດໝາຍຕ້ອງຮັບປະກັນຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະຄວາມຖືກຕ້ອງ. ທຸກການຈຳກັດສິດເສລີພາບຂອງພົນລະເມືອງ ຕ້ອງໄດ້ພິຈາລະນາຢ່າງຮອບຄອບຖີ່ຖ້ວນ ແລະຕົ້ນຕໍ່ແມ່ນເພື່ອແນໃສ່ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ປົກປັກຮັກສາຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ ແລະບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ປະຫວັດສາດ ຄຸນສົມບັດອັນດີງາມຂອງຊາດ. ປະຊາຊົນມີສິດເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ກົດໝາຍບໍ່ຫ້າມ ແລະມີສິດນຳໃຊ້ກົດໝາຍເພື່ອປົກປັກຮັກສາສິດ ແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຖືກກົດໝາຍຂອງຕົນ. ອົງການລັດ ແລະພະນັກງານ ຂ້າລັດຖະການ ພຽງແຕ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ກົດໝາຍອະນຸຍາດໃຫ້. ການຕັດສິນຕົກລົງທາງດ້ານການບໍລິຫານທຸກຢ່າງຂອງລັດ ລ້ວນແຕ່ຕ້ອງຈະແຈ້ງ ໂປ່ງໄສ.
ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບປັບປຸງປີ 2013 ທີ່ຫາກໍ່ໄດ້ສະພາແຫ່ງຊາດຮັບຮອງຜ່ານ ໄດ້ໄຂເທສະໂດຍລັດຖະທຳມະນູນກຳນົດໃໝ່ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມປະຕິບັດແນວຄິດໃຫຍ່ ຂອງທ່ານປະທານໂຮ່ຈີມິນ. ບໍ່ມີປະເທດໃດສາມາດປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕໂດຍກົງ ຢູ່ທຸກໆຂັ້ນ ກໍ່ຄືໃນທຸກໆຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມໄດ້, ແຕ່ປະຊາທິປະໄຕໂດຍກົງຍິ່ງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ແລະເນື້ອແທ້ເທົ່າໃດ ແມ່ປະຊາທິປະໄຕໂດຍຜູ້ຕາງໜ້າຍິ່ງມິີປະສິດທິຜົນເທົ່ານັ້ນ. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງຕັ້ງສາຍພົວພັນລະຫວ່າງປະຊາທິປະໄຕໂດຍກົງ ແລະປະຊາທິປະໄຕໂດຍຜູ້ຕາງໜ້າ ໃນມວນລວມບັນດາວິທີແກ້ທີ່ຮັບປະກັນສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ. ຕ້ອງເປີດກວ້າງປະຊາທິປະໄຕໂດຍກົງ ແລະບູລະນະກົນໄກເລືອກຕັ້ງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະສະພາປະຊາຊົນຂັ້ນຕ່າງໆ. ປະຕິບັດໃນໄວໆການທົດລອງໃຫ້ປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ ປະທານຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນຕາແສງ ໂດຍກົງ ຕາມມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ X. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຕ້ອງບູລະນະກົນໄກຕຳໜິສັງຄົມ, ເພີ່ມທະວີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງປະຊາຊົນເຂົ້າໃນວິວັດການກໍ່ສ້າງນະໂຍບາຍ ແລະຄັດເລືອກພະນັກງານ. ຍົກສູງຄຸນະພາບການເຄື່ອນໄຫວຊັກຖາມຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ສະພາປະຊາຊົນຂັ້ນຕ່າງໆ ແລະໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຕ້ອງອະທິບາຍລາຍງານ ຂອງຜູ້ນຳໜ້າອົງການວາງກຳນົດນະໂຍບາຍ.
ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ດີທີ່ສຸດສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ, ລັດຕ້ອງເຮັດພາລະບົດບາດສ້າງການພັດທະນາໃຫ້ດີ. ລັດບໍ່ເຮັດແທນປະຊາຊົນ ແຕ່ຕ້ອງສຸມໃສ່ສ້າງກອບລະບຽບກົດໝາຍອັນສອດຄ່ອງ ແລະສ້າງເງື່ອນໄຂອັນຈຳເປັນເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງຄວາມສາມາດ ແລະຄວາມປະດິດສ້າງເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນເອງ ແລະປະກອບສ່ວນໃຫ້ສັງຄົມ. ມີແຕ່ເມື່ອໃດປະຊາຊົນຮັ່ງມີ ປະເທດຊາດຈຶ່ງເຂັ້ມແຂງໄດ້. ການຫັນເປັນສັງຄົມບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອລະດົນບັນດາແຫຼ່ງພະລັງເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ສັງຄົມປະຕິບັດບັນດາພາລະບົດບາດ, ຕໍ່ວຽກງານຕ່າງໆທີ່ສັງຄົມອາດເຮັດໄດ້ດີກວ່າ. ແລະມີແຕ່ຄືແນວນັ້ນ ຈຶ່ງສາມາດສ້າງໄດ້ກົງຈັກການບໍລິຫານລັດທີ່ກະທັດລັດ ມີຄວາມສັກສິດ ມີປະສິດທິຜົນ.
ລັດຕ້ອງຮັບປະກັນ ແລະເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າຢ່າງແທ້ຈິງຂອງປະຊາຊົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສິດເຂົ້າຮ່ວມການສ້າງນະໂຍບາຍ, ສິດເລືອກຕັ້ງຜູ້ຕາງໜ້າໃຫ້ແກ່ຕົນ ແລະສິດກຳມະສິດຊັບສິນ. ສິດເປັນເຈົ້າຕ້ອງໄປຄຽງຄູ່ກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບສັງຄົມ ແລະພັນທະພົນລະເມືອງ ຊຶ່ງກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍ.
ລັດຕ້ອງສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມແກ່ງແຍ້ງສະເໝີພາບຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ; ກວດກາຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ແລະລົບລ້າງສິດຜູກຂາດຂອງວິສາຫະກິດ ກໍ່ຄືບັນດາກົນໄກນະໂຍບາຍບໍ່ເໝາະສົມທີ່ພາໄປເຖິງຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບໃນການແກ່ງແຍ້ງ. ກົດໝາຍ ແລະກົນໄກນະໂຍບາຍຕ້ອງສ້າງຄວາມສະດວກດີທີ່ສຸດ ໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນ ແລະວິສາຫະກິດພັດທະນາການຜະລິດ ທຸລະກິດ. ຊັບພະຍາກອນ, ແຫຼ່ງພະລັງຂອງຊາດຕ້ອງໄດ້ຈັດແບ່ງໃຫ້ບັນດາອັດຕະພາກທີ່ມີຄວາມສາມາດນຳໃຊ້ ເພື່ອນຳເອົາປະສິດທິຜົນສູງສຸດມາໃຫ້ປະເທດຊາດ.
ລັດຕ້ອງມີນະໂຍບາຍກໍ່ສ້າງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ແລະລະດົມແຫຼ່ງພະລັງຕ່າງໆ ເພື່ອລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດ. ຕ້ອງເປັນເຈົ້າການ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະເງື່ອໄຂອັນສະດວກດີເພື່ອສ້າງສາ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ.
ລັດຕ້ອງສ້າງໃຫ້ຈົນໄດ້ ກົງຈັກທີ່ກະທັດລັດ ມີຄວາມສັດສິດ ມີປະສິດທິຜົນ ດ້ວຍຖັນແຖວພະນັກງານ ຂ້າລັດຖະການທີ່ມີຄຸນສົມບັດ ມີຄວາມສາມາດ ແລະຄວາມຊຳນານໃນວິຊາຊີບສູງ. ທຸກສຳນັກງານອົງການ ຂ້າລັດຖະການລ້ວນແຕ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ຈະແຈ້ງ. ການຕີລາຄາຕໍ່ອົງການຈັດຕັ້ງ ພະນັກງານ ຂ້າລັດຖະການ ຕ້ອງອີງໃສ່ຜົນສຳເລັດໜ້າທີ່ການງານ. ຕ້ອງບູລະນະມາດຕະຖານບັນທັດຖານຕີລາຄາ ແລະກົນໄກກວດກາການປະຕິບັດໜ້າທີ່ການງານ. ຜູ້ນຳໜ້າອົງການບໍລິຫານຕ້ອງຮັບຜິດຊອບກ່ຽວກັບຜົນສຳເລັດການປະຕິບັດພາລະບົດບາດ ໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍ ແລະຕ້ອງໄດ້ຮັບມອບສິດຕັດສິນກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງພະນັກງານທີ່ທຽບເທົ່າ.
ຕ້ອງເພີ່ມທະວີການພົວພັນກະທົບຊຶ່ງກັນແລະກັນລະຫວ່າງບັນດາອົງການໃນກົງຈັກລັດ ແລະລະຫວ່າງກົງຈັກລັດກັບບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ - ສັງຄົມ. ເປີດກວ້າງການສົນທະນາກັບປະຊາຊົນ ແລະວິສາຫະກິດດ້ວຍຫຼາຍຮູບການ ເພື່ອໃຫ້ລັດ ພະນັກງານ ຂ້າລັດຖະການໃກ້ຊິດປະຊາຊົນກວ່າອີກ ແລະ ແຜນນະໂຍບາຍ ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຕິແທດກັບພຶດຕິກຳກວ່າອີກ. ການສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາອົງການນິຕິບັນຍັດ ບໍລິຫານ ຕຸລາການ ຕ້ອງບົນພື້ນຖານຮັບປະກັນລັກສະນະເປັນເອກະລາດ ຕາມພາລະບົດບາດທີ່ໄດ້ແບ່ງງານ ແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການກວດກາຊຶ່ງກັນແລະກັນ ເພີ່ມເຕີມຊ່ວຍໜູນໃຫ້ແກ່ກັນ ຕາມການກຳນົດຂອງກົດໝາຍ. ຍູ້ແຮງການແບ່ງຂັ້ນ, ເສີມຂະຫຍາຍລັກສະນະເປັນເຈົ້າການ ປະດິດສ້າງຂອງຂັ້ນລຸ່ມ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍຕ້ອງຮັບປະກັນການຄຸ້ມຄອງເປັນເອກະພາບຂອງທັງລະບົບ. ເພີ່ມທະວີສະຖຽນລະພາບດ້ານດານເມືອງ - ສັງຄົມຢ່າງເປັນປະຈຳ.
ບົນຈິດໃຈດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ປີ 2014 ຕ້ອງສຸມກຳລັງຫຼາຍທີ່ສຸດໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງ ປັບປຸງກົດໝາຍຕ່າງໆເພື່ອປະຕິບັດລັດຖະທຳມະນູນ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍກວດຄືນ ເພີ່ມເຕີມລະບຽບກົດໝາຍ - ກົນໄກນະໂຍບາຍ, ປັບປຸງບູລະນະການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ ແນໃສ່ສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ, ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ ແລະບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ. ເພີ່ມທະວີຄວາມສັກສິດ ປະສິດທິຜົນຂອງການປະຕິບັດກົດໝາຍ ລະບຽບວິໄນ, ກໍ່ສ້າງກົງຈັດລັດທີ່ສະອາດປອດໃສ ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ. ຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄະນະລັດຖະບານ ແລະຂອງສະມາຊິກລັດຖະບານແຕ່ລະຄົນ ໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະປະກາດໃຊ້ເອກະສານກົດໝາຍ, ຮັບປະກັນລຳດັບດຳເນີນງານ ແລະຄຸນນະພາບ.
II
ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ຫວຽດນາມໄດ້ມີບາດກ້າວຄືບໜ້າທີ່ຍາວໄກ ໃນການປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ ຊຶ່ງຈຸດໜັກແມ່ນການສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມແກ່ງແຍ້ງສະເໝີພາບ ແລະປະຕິຮູບການບໍລິຫານ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໜຶ່ງ ທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ. ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ກ່ອນອື່ໝົດແມ່ນຕ້ອງເຄົາລົບນັບຖືບັນດາກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງມີບັນດາເຄື່ອງມືດັດສົມ ແລະນະໂຍບາຍແຈກຢາຍ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມສະເໝີພາບ ແລະຄວາມກ້າວໜ້າສັງຄົມ. ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ ຕ້ອງສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງຄົບຊຸດບັນດາວິທີແກ້ ເພື່ອປະຕິບັດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້ໃຫ້ໄດ້ດີ, ໃນນັ້ນສຸມໃສ່ແກ້ໄຂສອງບັນຫາສຳຄັນທີ່ພົວພັນແໜ້ນແຟ້ນນຳກັນ ນັ້ນຄື ປະຕິບັດລາຄາຕະຫຼາດຕໍ່ກັບສິນຄ້າ ການບໍລິການທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງການຍິ່ງ ແລະຮັບປະກັນການແກ່ງແຍ້ງສະເໝີພາບ.
ຕ້ອງປະຕິບັດກົນໄກລາຄາຕະຫຼາດຕໍ່ກັບສິນຄ້າ ການບໍລິການທັງໝົດ. ຕໍ່ກັນບັນດາສິນຄ້າ ການບໍລິກາທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງການ ທີ່ລັດພວມກຳນົດລາຄານັ້ນ ແມ່ນຕ້ອງຄິດໄລ່ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຢ່າງຖືກຕ້ອງ ຄົບຖ້ວນ, ບັນດາປັດໄຈທີ່ປະກອບເປັນລາຄາແມ່ນຕ້ອງໄດ້ເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ ແລະ ຕັ້ງໝັ້ນການປະຕິບັດລາຄາຕະຫຼາດຕາມລຳດັບດຳເນີນທີ່ສອດຄ່ອງເໝາະສົມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ທຸກຈົນ ບັນດາເປົ້າໝາຍນະໂຍບາຍ ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ ຢູ່ເຂດຫ່າງໄດສອກຫຼີກ.
ທຸກວິສາຫະກິດຂຶ້ນກັບບັນດາພາກສ່ວນດສກຖະກິດ ຕ້ອງເຄື່ອນໄຫວຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ. ລົບລ້າງສະພາບການຜູກຂາດຂອງວິສາຫະກິດ ແລະບັນດາກົນໄກນະໂຍບາຍ ທີ່ພາໃຫ້ເກີດຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບ ໃນການວິສາຫະກິດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນການເຂົ້າເຖິງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງ.
ຕ້ອງເດັດດ່ຽວປະຕິບັດການຈັດວາງໂຄງປະກອບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດຄືນໃໝ່, ຈຸດໜັກແມ່ນການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ນັບທັງບັນດາກຸ່ມບໍລິສັດເສດຖະກິດ; ຖອນທຶນທີ່ລົງທຶນນອກຂະແໜງການ ແລະຂາຍພາກສ່ວນທຶນທີ່ລັດບໍ່ຕ້ອງການກຳ ຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດ, ກວມທັງວິສາຫະກິດທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໄຫວມີປະສິດທິຜົນ. ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ ພຽງແຕ່ເຕົ້າໂຮມລວມສູນຢູ່ໃນຂົງເຂດຫຼັກແຫຼ່ງແກ່ນສານ ສຳຄັນຍິ່ງ, ໃນພື້ນທີ່ສຳຄັນ ແລະການປ້ອງກັນຊາດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ຈຳແນກແຍກໜ້າທີ່ຜະລິດທຸລະກິດ ກັບໜ້າທີ່ການເມືອງ ສາທາລະນະປະໂຫຍດ. ບູລະນະກົນໄກປະຕິບັດສິດເຈົ້າກຳມະສິດລັດ ແລະຜູ້ຕາງໜ້າເຈົ້າກຳມະສິດລັດ ຢູ່ໃນວິສາຫະກິດ. ເພີ່ມທະວີການຄຸ້ມຄອງ ຕິດຕາມກວດກາ ກວດສອບ ຂອງເຈົ້າກຳມະສິດລັດ. ປັບປຸງຖັນແຖວພະນັກງານຄູ້ມຄອງ ແລະຍົກສູງກຳລັງຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດ. ປະຕິບັດການເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສຕໍ່ຜົນສຳເລັດການເຄື່ອນໄຫວຂອງວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ ຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ. ປະຕິບັດວິໄນແກ້ໄຂຢ່າງເຂັ້ມງວດ ຕໍ່ການກະທຳລະເມີດກົດໝາຍ ແລະການປ່ອຍປະຫຼະຫຼວມໃນການປະຕິບັດ ແຜນການຈັດວາງໂຄງປະກອບຄືນໃໝ່ທີ່ໄດ້ຜ່ານອະນຸມັດ.
ມີແຕ່ເຮັດຄືແນວນັ້ນເທົ່ານັ້ນ ຫວຽດນາມຈຶ່ງສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມແກ່ງແຍ້ງສະເໝີພາບໄດ້ ແລະຍົກສູງປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດຂຶ້ນໄດ້, ເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ, ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດມະຫາພາກໝັ້ນທ່ຽງ ແລະຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່.
III
ປະຕິບັດແນວທາງປ່ຽນແປງໃໝ່, ພື້ນຖານກະສິກຳຫວຽດນາມໄດ້ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວແບບກ້າວກະໂດດ, ປະກອບສ່ວນອັນໃຫຍ່ຫຼວງເຂົ້າໃນຜົນສຳເລັດລວມຂອງປະເທດຊາດ. ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຄວາມໄວຂອງການເຕີບໂຕກະສິກຳພວມຫລຸດລົງ ແລະເຜີຍໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນຕ່າງໆ ຂອງການກຳສິກຳທີ່ອີງບົນເສດຖະກິດຄອບຄົວມະຍິກມະຍ່ອຍ ຂາດການເຊື່ອມໂຍງກັນ, ສະມັດຕະພາບ ແລະຄຸນນະພາບຕ່ຳ ໃນສະພາບການແກ່ງແຍ້ງນັບມື້ນັບຂຸ້ນຂ້ຽວ. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງປະຕິບັດສາມບຸກທະລຸຍຸດທະສາດເປັນຢ່າງດີ: ປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ພິເສດແມ່ນຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບກະສິກຳຄືນໃໝ່ ຕາມທິດຍົງສູງຄຸນຄ່າເພີ່ມເຕີມ ພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ຕິດແໜ້ນກັບກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່. ນີ້ແມ່ນເນື້ອໃນອັນສຳຄັນໃນການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່ ແລະກໍ່ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຮ້ອນເຄືອງ ທີ່ຕ້ອງໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງດ້ວຍຫຼາຍວິທີແກ້ອັນຄົບຊຸດ, ໃນນັ້ນຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດພ້ອມບາດດຽວກັນການຊຸກຍູ້ປະຢຸກໃຊ້ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະຈັດຕັ້ງການຜະລິດກະສິກຳຄືນໃໝ່.
ຕ້ອງຕັ້ງຊາວກະສິກອນເຂົ້າໃນທີ່ຕັ້ງໃຈກາງ ແລະບົດບາດອັດຕະພາກ ເພື່ອປະຕິບັດການຈັດວາງໂຄງປະກອບກະສິກຳຄືນໃໝ່ ແລະກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່. ລັດມີກົນໄກ ນະໂຍບາຍຊຸກຍູ້ການນຳໃຊ້ວິທະຍາສາດເຕັກໂນໂລຊີຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນເຕັກໂນໂລຊີຊີວະວິທະຍາ ເຕັກໂນໂລຊີສື່ຂ່າວ ເຂົ້າໃນການຜະລິດ ຄຸ້ມຄອງກະສິກຳ ແລະຍູ້ແຮງການຫັນກະສິກຳເປັນອຸສາຫະກຳ, ຫັນຊົນນະບົດເປັນທັນສະໄໝ. ສົ່ງເສີມການພັດທະນາບັນດາຮູບການຮ່ວມມື ຮ່ວມສຳພັນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນລະຫວ່າງຊາວກະສິກອນ ກັບວິສາຫະກິດ ໃນການຜະລິດ ບໍລິການດ້ວຍຂະໜາດເໝາະສົມ. ກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບເປັນພວງພະນັງຄຸນຄ່າ, ຮັບປະກັນຜົນປະໂຫຍດອັນກົມກຽວ ຂອງບັນດາອັດຕະພາກທີ່ເຂົ້າຮ່ວມ ນັບແຕ່ການຜະລິດ ປຸງແຕ່ງ ຈົນເຖິງການຈຳໜ່າຍ. ສຸມໃສ່ພັດທະນາຜະລິດຕະພັນທີ່ມີທ່າດີປຽບທຽບ, ມີຄວາມສາມາດແກ່ງແຍ້ງ ແລະມີຕະຫຼາດຈຳໜ່າຍ. ກໍ່ສ້າງເປັນແຕ່ລະກ້າວນິຄົມກະສິກຳ - ອຸດສາຫະກຳ - ບໍລິການທີ່ມີເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ເຊື່ອມຕິດຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນກັບຊາວກະສິກອນ ແລະຫັນໄປສູ່ກໍ່ສ້າງຕົວແບບຜະລິດກະສິກະຫຼາຍພາລະບົດບາດ ພັດທະນາແບບຍືນຍົງ.
ດຶງດູດຢ່າງແຮງໃຫ້ວິສາຫະດິລົງທຶນເຂົ້າໃນເຂດຊົນນະບົດ, ຂະຫຍາຍການຜະລິດທຸລະກິດກະສິກຳ ອຸດສາຫະກຳ ແລະບໍລິການ; ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການປຸງແຕ່ງຜະລິດຕະພັນກະສິກຳ ແລະອຸດສາຫະກຳທີ່ໃຊ້ແຮງງານຫຼາຍ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຕົ້າໂຮມດິນນາ ຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບແຮງງານ ແລະເສດຖະກິດຊົນນະບົດ. ປ່ຽນແປງໃໝ່ແບບວິທີ ແລະຍົກສູງປະສິດທິຜົນການກໍ່ສ້າງວິຊາອາຊີບ. ລະດົມບັນດາແຫຼ່ງພະລັງເພື່ອລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ. ປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງໝັ້ນທ່ຽງ. ເອົາໃຈໃສ່ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ; ຮັກສາ ແລະເສີມຂະຫຍາຍສີສັນວັດທະນະທຳ ແລະມູນເຊື້ອ ຮີດຄອງປະເພນີອັນດີງານຂອງບ້ານເມືອງຊົນນະບົດຫວຽດນາມ.
ຮີບສະຫລຸບເບື້ອງຕົ້ນການປະຕິບັດມະຕິສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 7 ສະໄໝທີ X ກ່ຽວກັບກະສິກຳ ຊາວກະສິກອນ ຊົນນະບົດ ເພື່ອຍູ້ແຮງວີວັດການຈັດວາງໂຄງປະກອບກະສິກຳຄືນໃໝ່ ແລະກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່.
IV
ສາມປີທີ່ຜ່ານມາ, ນັບແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ, ທົ່ວພັກ ທົ່ວກອງທັບ ທົ່ວປວງປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ. ຫວຽດນາມໄດ້ໃຊ້ຫຼາຍແຫຼ່ງພະລັງ ແລະເຫື່ອແຮງກຳລັງວັງຊາ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາສະເພາະໜ້າ ແລະບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນສຳຄັນຕ່າງໆ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ປະຕິບັດໜ້າທີ່ໄລຍະປານກາງ ແລະໄລຍະຍາວນານ ແຕ່ຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ. ພາກຕົວຈິງໃຫ້ເຫັນວ່າ ຖ້າຫາກແກ້ໄຂບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ດີ ກໍ່ຈະບໍ່ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນທ່ຽງຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກໄດ້, ບໍ່ຂຸດຄົ້ນໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນຂອງປະເທດ ແລະໂອກາດເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ແລະກໍ່ບໍ່ສ້າງຕັ້ງໄດ້ພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາຢ່າງໄວວາ ແລະຍືນຍົງ.
ໜ້າທີ່ທີ່ວາງອອກມາແມ່ນໜັກໜ່ວງທີ່ສຸດ. ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍຍັງໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ແຕ່ວ່າ ນີ້ແມ່ນໂອກາດເພື່ອຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ ຢ່າງແຂງແຮງກວ່າອີກ. ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕ້ອງມີຄວາມຕັດສິນໃຈ ແລະຄວາມເດັດດ່ຽວສະຫຼຽວສະຫຼາດການເມືອງສູງທີ່ສຸດ. ຄວາມເດັດດ່ຽວສະຫຼຽວສະຫຼາດຂອງພັກ ແລະປະຊາຊົນຫວຽດນາມໄດ້ແຜ່ລັດສະໝີ ໃນການຕໍ່ສູ້ຍາດເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ. ຄວາມເດັດດ່ຽວສະຫຼຽວສະຫຼາດດັ່ງກ່າວກໍ່ແຜ່ລັດສະໝີ ໃນເມື່ອປະເທດເຮົາປະເຊີນໜ້າກັບວິກິດການດ້ານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ໃນຊຸມປີທົດສະວັດທີ 8 ຂອງສະຕະວັດກ່ອນ ເພື່ອກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບເປັນແນວທາງປ່ຽນແປງໃໝ່.
ປັດຈຸບັນ, ທ່າ ແລະພະລັງຂອງຫວຽດນາມໄດ້ແຂງແຮງກວ່າແຕ່ກ່ອນຫຼາຍ. ແນ່ນອນວ່າ ຄວາມເດັດດ່ຽວສະຫຼຽວສະຫຼາດດັ່ງກ່າວ ຈະແຜ່ລັດສະໝີອີກຕໍ່ໄປ ເພື່ອຍູ້ແຮງຢ່າງຮອບດ້ານການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕາມຈິດໃຈມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກ, ນຳເອົາພາລະກິດການສ້າງສາ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດຂຶ້ນສູ່ລະດັບໃໝ່ ເພື່ອປະເທດຫວຽດນາມສັງຄົມນິຍົມ - ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸຕິທຳ ສີວິໄລ./.
ຂຽນໂດຍ: ຫງວຽນເຕິນຢຸງ
ກຳມະການກົມການເມືອງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີ
(1) ດ້ວຍບັນດາລະດັບຄາດໝາຍຕົ້ນຕໍ່ດັ່ງນີ້: ສູ້ຊົນເພື່ອບັນລຸລະດັບເພີ່ມລວມຍອດຜະລິດຕະພັນພາຍໃນປະເທດ (ຈີດີພີ - GDP) ປະໃນ 5,8%; ຈີດີພີ ສະເລັ່ຍຕໍ່ຄົນໄດ້ປະມານ 2.100 ໂດລາສະຫະລັດ; ລວມຍອດສິນຄ້າຂາອອກເພີ່ມຂຶ້ນປະມານ 10%; ອັດຕາສ່ວນການຄ້າຂາເຂົ້າລື່ນກາຍຂາອອກປະມານ 6% ຂອງມູນຄ່າຂາອອກ; ລະດັບຄວາມໄວໃນການເພີ່ມລາຄາຄ່າຄອງຊີບ (ຊີພີໄອ - CPI) ປະມານ 7%; ລວມຍອດທຶນທີ່ລົງທຶນພັດທະນາໃນທົ່ວສັງຄົມ ເທົ່າກັບປະມານ 30% ຈີດີພີ; ອັດຕາສ່ວນລາຍຈ່າຍລື່ນກາຍລາຍຮັບງົບປະມານແຫ່ງລັດແມ່ນ 5,3% ຈີດີພີ. ອັດຕາສ່ວນຄອບຄົວທຸກຍາກຫລຸດລົງ 1,7%-2%, ສະເພາະບັນດາເມືອງທຸກຍາກຫລຸດລົງ 4%; ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ຜູ້ອອກແຮງງານປະມານ 1,6 ລ້ານຄົນ; ອັດຕາສ່ວນຜູ້ວ່າງງານຢູ່ບໍລິເວນຕົວເມືອງຕ່ຳກວ່າ 4%; ອັດຕາສ່ວນຜູ້ອອກແຮງງານໄດ້ຜ່ານການກໍ່ສ້າງແລ້ວ 52%; ລາຍຮັບສະເລັ່ຍຕໍ່ຄົນເພີ່ມຂຶ້ນປະມານ 20%; ອັດຕາສ່ວນເດັກນ້ອຍອາຍຸບໍ່ເຖິງ 5 ປີຖືກຂາດທາດຫຼໍ່ລ້ຽງ ລົດລົງຕ່ຳກວ່າ 15,5%; ຈຳນວນຕຽງພະຍາບານຄິດໃສ່ປະຊາຊົນ 1 ໝື່ນຄົນ (ບໍ່ໄລ່ຈຳນວນຕຽງພະຍາບານຢຸ່ສຸກສາລາຕາແສງ) ບັນລຸ 22,5 ໜ່ວຍ. ອັດຕາສ່ວນຮາກຖານທີ່ກໍ່ມົນພິດສິ່ງແວດລ້ອມຢ່າງໜັກໜ່ວງ ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂແລ້ວກວມເຖິງ 85%; ອັດຕາສ່ວນເຂດອຸດສາຫະກຳ ເຂດປຸງແຕ່ງສິນຄ້າຂາອອກກຳລັງເຄື່ອນໄຫວ ມີລະບົບກັ່ນຕອງນ້ຳເສຍບັນລຸມາດຕະຖານສິ່ງແວດລ້ອມ ກວມເຖິງ 80%; ອັດຕາສ່ວນປ່າໄມ້ປົກຫຸ້ມເນື້ອທີ່ໄດ້ 41,5%.
