ບັນດາຜົນສຳເລັດອັນພົ້ນເດັ່ນຂອງຫວຽດນາມ ໃນສະໄໝແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແຕ່ປີ 1986 ມາເຖິງປັດຈຸບັນ
ພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນປັດຈຸບັນ (ພາບ: TTXVN)
ບັນດາຜົນສຳເລັດອັນສຳຄັນ ໃນການຫັນປະເທດຊາດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ພາຍຫຼັງເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່
ຜ່ານເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI (ປີ 1986) ມາເຖິງປັດຈຸບັນ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ຫວຽດນາມໄດ້ຫັນປ່ຽນຢ່າງສຳເລັດຜົນ ຈາກລະບົບເສດຖະກິດແບບແຜນການລວມສູນ ອາດຍາສິດເກື້ອກູນ ມາເປັນລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ມີຄວາມໝາຍປະວັດສາດ, ນຳເອົາປະເທດຫວຽດນາມອອກຈາກສະພາບການດ້ອຍພັດທະນາ, ກ້າວເຂົ້າໃນກຸ່ມປະເທດກຳລັງພັດທະນາ ທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍກໍ່ສ້າງລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານອັນຈຳເປັນຂຶ້ນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ຊີວິດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ໃຫ້ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ. ລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ພິເສດແມ່ນລະບົບກົດໝາຍ ແລະ ກົງຈັກຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ ນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງ ປັບປຸງບູລະນະ ຕາມທິດກ້າວໜ້າ ສອດຄ່ອງເໝາະສົມ. ວຽກງານການຕ່າງປະເທດ, ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ. ປະຊາທິປະໄຕໃນສັງຄົມສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ. ການເມືອງ - ສັງຄົມມີສະຖຽນລະພາບ, ການປ້ອງກັນຊາດ ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບໄດ້ຮັກສາຢ່າງໝັ້ນຄົງ.
ໂດຍເລີ່ມຈາກພື້ນຖານເສດຖະກິດກະສິກຳຫຼ້າຫຼັງ ທີ່ຈຳນວນຊາວນາກວມເຖິງ 90% ຂອງປະຊາກອນທັງໝົດ, ພວກເຮົາໄດ້ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸ - ເຕັກນິກ ພ້ອມດ້ວຍໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂຶ້ນມາ ເພື່ອຕອບສະໜອງເທື່ອລະກ້າວໃຫ້ແກ່ການຫັນເປັນອຸສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມດຶງດູດແຫຼ່ງພະລັງສັງຄົມໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ເຊິ່ງໃນຫຼາຍປີທີ່ຜ່ານມາ ຈຳນວນທຶນສັງຄົມທີ່ໄດ້ລົງນັ້ນ ປີໃດກໍບັນລຸລະດັບກວ່າ 30% ຈີດີພີ. ທຽບກັບສະໄໝກ່ອນການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຮູບໂສມຂອງປະເທດຊາດໃນປັດຈຸບັນໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍຢ່າງ, ເສດຖະກິດມີລະດັບການເຕີບໂຕໄວພໍຄວນ, ກຳລັງບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ຂະໜາດການຜະລິດເສດຖະກິດໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ (ບັນລຸລາຍໄດ້ປານກາງລະດັບຕ່ຳ), ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍໄດ້ສ້າງຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ກຳລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາ ໃຫ້ທຸກຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ຖັນແຖວນັກທຸລະກິດ ນັກວິສາຫະກິດໄດ້ກາຍເປັນກຳລັງທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອປະຕິບັດແນວທາງຫັນປະເທດຊາດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ.
ກ່ຽງກັບຄວາມເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ໃນຕະຫຼອດເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ທີ່ຜ່ານມາ, ເສດຖະກິດຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕສູງກວ່າຢ່າງຂາດຂັ້ນ ທຽບກັບສະໄໝກ່ອນການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຖືກຈັດເຂົ້າໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີການເຕີບໂຕເສດຖະກິດສູງໃນໂລກ. ຂະໜາດການຜະລິດເສດຖະກິດເພີ່ມຂຶ້ນໄວ ແລະ ສູງ, ລວມຍອດຜະລິດຕະພັນພາຍໃນຮອດປີ 2014 ໄດ້ບັນລຸປະມານ 184 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດ. ແຕ່ປີ 2008, ດ້ວຍມູນຄ່າ ຈີດີພີ ສະເຫຼ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນໄດ້ 1.047 ໂດລາສະຫະລັດ (ລາຄາຕົວຈິງ), ຫວຽດນາມໄດ້ພົ້ນອອກຈາກກຸ່ມປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ຕ່ຳ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໃນກຸ່ມປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງລະດັບຕ່ຳ. ສະເພາະໃນໄລຍະແຕ່ປີ 2011 ຫາປີ 2013, ຕົວແບບການເຕີບໂຕໄດ້ມີການຫັນປ່ຽນເບື້ອງຕົ້ນ ຈາກການເຕີບໂຕຕາມລວງກວ້າງ ມາເປັນການເຕີບໂຕຕາມລວງເລິກ ເຊິ່ງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄຸນນະພາບຂອງການເຕີບໂຕ. ປະສິດທິຜົນການນຳໃຊ້ທຶນໄດ້ຮັບການປົວແປງດີກວ່າເກົ່າ, ອັດຕາສ່ວນທຶນສົ້ນອອກ (Incremental Capital - Output Ratio: ICOR) ໄດ້ລົດລົງຈາກ 6,96 (ໄລຍະປີ 2006 - 2010) ລົງເປັນປະມານ 6,5 (ໄລຍະປີ 2011 - 2015). ກຳລັງການຜະລິດມີຄວາມກ້າວໜ້າຫຼາຍຢ່າງ ນັບທັງດ້ານປະລິມານ ແລະ ຄຸນນະພາບ. ຄຸນນະພາບການເຕິບໂຕເສດຖະກິດໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນໃນບາງດ້ານ, ລະດັບເຕັກນິກການຜະລິດໄດ້ຮັບກາຍົກສູງຂຶ້ນ, ການປະກອບສ່ວນຂອງປັດໄຈສະມັດຕະພາບສັງລວມ (Total Factor Productivity - TFP) ເຂົ້າໃນຄວາມເຕີບໂຕໄລຍະປີ 2011 - 2015 ແມ່ນປະມານ 24% - 25%. ອັດຕາສ່ວນຂອງອຸດສາຫະກຳປຸງແຕ່ງໃນມູນຄ່າການຜະລິດອຸດສາຫະກຳ ມີທ່າອຽງເພີ່ມຂຶ້ນ, ອັດຕາສ່ວນຂອງອຸດສາຫະກຳຂຸດຄົ້ນຫລຸດຜ່ອນລົງເທື່ອລະກ້າວ. ການສິ້ນເປືອງພະລັງງານໄຟຟ້າຫລຸດໜ້ອຍລົງ. ການປະຕິບັດສາມການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໄດ້ບັນລຸຜົນງານເບື້ອງຕົ້ນ. ເສດຖະກິດມະຫາພາກມີສະຖຽນລະພາບໂດຍພື້ນຖານ. ອັດຕາຄວາມເຕີບໂຕສະເຫຼ່ຍໃນ 4 ປີ (2011 - 2014) ບັນລຸ 5,82%, ສູງກວ່າລະດັບຄວາມເຕີບໂຕສະເຫຼ່ຍຂອງບັນດາປະເທດ ອາຊຽນ ໃນເວລາດຽວກັນ (1). ຈີດີພີ ສະເຫຼ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນ ປີ 2011 ແມ່ນ 1.517 ໂດລາສະຫະລັດ, ປີ 2012: 1.749 ໂດລາສະຫະລັດ, ປີ 2013: 1.908 ໂດລາສະຫະລັດ, ປີ 2014: 2.028 ໂດລາສະຫະລັດ. ໄພເງິນເຟີ້ຖືກຄວບຄຸມຈຳກັດ, ອັດຕາເງິນເຟີ້ໄດ້ຫລຸດລົງຢ່າງໄວ ຈາກລະດັບ 18,13% ໃນປີ 2011 ຫລຸດລົງເປັນ 6,81% ໃນປີ 2012, ລົງ 6,04% ໃນປີ 2013 ແລະ ຍັງເຫຼືອປະມານ 3% ໃນປີ 2014.
ຄວາມມານະພະຍາຍານປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນຕະຫຼອດເວລາທີ່ຜ່ານມາໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ຍ້ອນແນວນັ້ນຈຶ່ງໄດ້ດຶງດູດເອົາເງິນລົງທຶນນັບມື້ນັບຫຼາຍໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ. ລວມຍອດການລົງທຶນສັງຄົມ ກໍ່ຄືອັດຕາສ່ວນເງິນລົງທຶນສັງຄົມທຽບກັບ ຈີດີພີ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະ ເພີ່ມຂຶ້ນດ້ວຍລະດັບສູງ, ພິເສດ ໃນໄລຍະປີ 2004 - 2009 ໄດ້ຂຶ້ນເຖິງກວ່າ 40%, ຢູ່ໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີລະດັບລົງທຶນສູງທີ່ສຸດໃນໂລກ. ປີ 2014 ທຶນທີ່ລົງເພື່ອພັດທະນາທົ່ວສັງຄົມຕາມລາຄາຂອງປີດຽວກັນນັ້ນ ບັນລຸໄດ້ 1.220 ພັນຕື້ໂດ່ງ, ເພີ່ມ 11,5% ທຽບກັບປີ 2013 ແລະ ເທົ່າກັບ 31% ຈີດີພີ, ໃນນັ້ນ ທຶນຂອງພາກລັດບັນລຸ 486,8 ພັນຕື້ໂດ່ງ, ກວມເອົາ 39,9% ລວມຍອດທຶນທີ່ລົງ ແລະ ເພີ່ມ 10,1% ທຽບກັບປີກ່ອນ; ທຶນຂອງພາກເອກະຊົນໃນປະເທດບັນລຸ 468,5 ພັນຕື້ໂດ່ງ, ກວມເອົາ 38,4% ແລະ ເພີ່ມ 13,6%; ທຶນຂອງຕ່າງປະເທດມາລົງທຶນໂດຍກົງບັນລຸ 265,4 ພັນຕື້ໂດ່ງ, ກວມເອົາ 21,7% ແລະເພີ່ມ 10,5%.
ໂຄງປະກອບເສດຖະກິດມີການຫັນປ່ຽນເບື້ອງຕົ້ນ ຕາມທິດທັນສະໄໝ. ໂຄງປະກອບຂະແໜງການເສດຖະກິດຫັນປ່ຽນຕາມທິດ ຂົງເຂດກະສິກຳຫລຸດຜ່ອນລົງ, ຂົງເຂດບໍລິການ ແລະ ອຸດສາຫະກຳເພີ່ມຂຶ້ນ. ໂຄງປະກອບພາກສ່ວນເສດຖະກິດສືບຕໍ່ຫັນປ່ຽນຕາມທິດ ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງບົ່ມຊ້ອນຂອງບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ແລະ ປະສານສົມທົບຫຼາຍຮູບການກຳມະສິດ. ໂຄງປະກອບແຮງງານມີການຫັນປ່ຽນຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ໂດຍຕິດແໜ້ນກັບວິວັດການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ. ໂຄງປະກອບສິນຄ້າສົ່ງນອກມີການປົວແປງດີພໍຄວນ. ລວມຍອດມູນຄ່າສິນຄ້າສົ່ງນອກເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງແຂງແຮງ. ຜະລິດຕະພັນສົ່ງນອກບາງປະເພດຂອງຫວຽດນາມມີປະລິມານຫຼາຍ ເຊິ່ງໄດ້ຈັດໃນອັນດັບໜຶ່ງຂອງໂລກ, ເຊັ່ນ ເຂົ້າສານ ກາເຟ ຢາງພາລາ ໝາກຜິກໄທ ສິ່ງທໍ. ການສົ່ງນອກໄດ້ຫັນປ່ຽນຕາມທິດ ເພີ່ມອັດຕາສ່ວນຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກຳຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ຄ່ອຍໆຫລຸດຜ່ອນອັດຕາສ່ວນຜະລິດຕະພັນກະສິກຳລົງ, ລົດຜະລິດຕະພັນວັດຖຸດິບລົງເທື່ອລະກ້າວ... ບັນດາຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຄ່ອຍໆພົ້ນອອກຈາກສະພາບການກະວົນກະວາຍ ຊັກຊ້າໃນການກຳນົດທິດທາງພັດທະນາ ບົນພື້ນຖານຂຸດຄົ້ນທ່າແຮງປຽບທຽບຂອງຂະແໜງການຕົນ, ທ້ອງຖິ່ນຕົນ. ບັນດາເຂດເສດຖະກິດຈຸດໜັກໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ເພື່ອເປັນກຳລັງໝູນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດຕາມເຂດ ພາກ ແລະ ທົ່ວປະເທດ. ຂະຫຍາຍບັນດາເຂດເສດຖະກິດ ເຂດອຸດສາຫະກຳລວມສູນ ເພື່ອແນໃສ່ດຶງດູດເງິນລົງທຶນພັດທະນາ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບບັນດາເຂດປູກຝັງສະເພາະຕົ້ນປູກ ແລະ ເຂດລ້ຽງສັດສະເພາະພັນສັດ ທີ່ຕິດແໜ້ນກັບການປຸງແຕ່ງອຸດສາຫະກຳ.
ເບິ່ງລວມແລ້ວ, ບັນດາຂະແໜງການ ບັນດາຂົງເຂດ ຂອງລະບົບເສດຖະກິດລ້ວນແຕ່ຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍບາດກ້າວທີ່ດີພໍຄວນ. ຂະແໜງການອຸດສາຫະກຳ ແລະ ກໍ່ສ້າງ ສືບຕໍ່ຮັກສາຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕໄດ້ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ຄວາມໄວໃນການຜັນຂະຫຍາຍການນຳໃຊ້ຜົນສຳເລັດແຫ່ງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ກໍ່ໄດ້ມີການປົວແປງ. ຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກຳນັບມື້ນັບຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍຫຼາຍຮູບແບບ ແລະ ຄຸນນະພາບດີ, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໄດ້ຍົກສູງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ, ຮັບປະກັນຄວາມສະໜອງ-ຄວາມຕ້ອງການຂອງລະບົບເສດຖະກິດ, ຮັກສາຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ ແລະ ເປີດກວ້າງຕະຫຼາດສົ່ງນອກ; ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການລົງທຶນພັດທະນາບາງຂະແໜງການອຸດສາຫະກຳໃໝ່ ເຕັກໂນໂລຊີສູງ; ຂົງເຂດການບໍລິການມີຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕເປັນປົກກະຕິ. ກິດຈະກຳອຸດສາຫະກຳຂະໜາດໃຫຍ່ຂອງບັນດາຂະແໜງການໄຟຟ້າ ນ້ຳມັນອາຍແກສ ໂທລະຄົມມະນາຄົມ ທີ່ໄດ້ລົງທຶນກໍ່ສ້າງຂຶ້ນຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງນັ້ນ ເປັນສິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງການພັດທະນາອຸດສາຫະກຳໃນເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ອຸດສາຫະກຳປ້ອງກັນປະເທດຫວຽດນາມ ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວຕາມທິດທັນສະໄໝ, ຜະລິດຕະພັນທະວິປະສົງຫຼາຍປະເພດ (ໃຊ້ເພື່ອປ້ອງກັນປະເທດ - ໃຊ້ເພື່ອພົນລະເຮືອນ) ໄດ້ຮັບການຜະລິດອອກມາດ້ວຍຄຸນນະພາບດີ, ປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດ. ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝຕໍ່ ກະສິກຳ ຊົນນະບົດ ກໍ່ມີການຫັນປ່ຽນອັນສຳຄັນ, ໄດ້ຫັນປ່ຽນຈາກການປູກສະເພາະຕົ້ນເຂົ້າ ທີ່ມີສະມັດຕະພາບຕ່ຳ ແລະ ປະລິມານໜ້ອຍ ມາເຮັດການກະເສດສຸມ ທີ່ມີສະມັດຕະພາບສູງ ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພາຍໃນໄດ້ຢ່າງພຽງພໍເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງໄດ້ຂາຍສົ່ງນອກເຂົ້າສານດ້ວຍປະລິມານຫຼາຍ, ເປັນອັນດັບທີສອງໃນໂລກ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັກສາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານສາກົນ; ການສົ່ງນອກກາເຟ ຢາງພາລາ ໝາກຜິກໄທ ສິນໃນນ້ຳກໍ່ມີປະລິມານຫຼາຍ ເປັນອັນດັບສູງໃນໂລກ. ບັນດາຂະແໜງການບໍລິການ ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບກວ່າເກົ່າ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງການຜະລິດແລະຊີວິດການເປັນຢູ່ໄດ້ນັບມື້ນັບດີຍິ່ງຂຶ້ນ: ຂະແໜງການທ້ອງທ່ຽວ ໄປຊະນີໂທລະຄົມມະນາຄົມໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍຄວາມໄວສູງ; ບັນດາຂະແໜງການບໍລິການ ການເງິນ ທະນາຄານ ການໃຫ້ຄຳປຶກສານິຕິກຳ... ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວຕາມທິດກ້າວໜ້າ ມີປະສິດທິຜົນ. ດ້ວຍແນວທາງພັດທະນາເສດຖະກິດທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງນັບມື້ນັບເລິກເຂົ້າກັບເສດຖະກິດພາກພື້ນ ແລະ ເສດຖະກິດໂລກ, ພິເສດແມ່ນ ນັບແຕ່ເມື່ອຫວຽດນາມເຂົ້າເປັນສະມາຊິກອົງການການຄ້າໂລກ (WTO), ມູນຄ່າການຄ້າພານິດຂອງຫວຽດນາມເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວ, ຮອດປີ 2014 ລວມຍອດມູນຄ່າການຄ້າຂາອອກ-ຂາເຂົ້າ ຂອງຫວຽດນາມໄດ້ລື່ນຕົວເລກ 398 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດ. ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ ແລະ ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວທາງດ້ານຂະໜາດ ແລະ ເທສະຕະຫຼາດ, ສິນຄ້າຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ ອຸດົມສົມບູນ.
ການຂຸດຄົ້ນ, ນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນແຫ່ງຊາດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ຕິດແໜ້ນກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ໄດ້ນຳມາຊຶ່ງຜົນສຳເລັດເບື້ອງຕົ້ນ. ໂຄສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ພິເສດແມ່ນໂຄງສ້າງພື້ນຖານຄົມມະນາຄົມ ໄຟຟ້າ ສື່ຂ່າວ ໂທລະຄົມມະນາຄົມ ຊົນລະປະທານ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຕົວເມືອງ ການສຶກສາ ສາທາລະນະສຸກ ໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນ. ຂະບວນວິວັດການຫັນເປັນຕົວເມືອງໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງໄວ. ຮູບໂສມຂອງປະເທດຊາດໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໂດຍພື້ນຖານ ທຽບກັບສະໄໝກ່ອນການປ່ຽນແປງໃໝ່. ການພັດທະນາ ແລະ ປະຍຸກໃຊ້ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ, ພິເສດແມ່ນເຕັກໂນໂລຊີສູງ ມີຄວາມກ້າວໜ້າເປັນຢ່າງດີ, ໄດ້ສ້າງປະຖົມປັດໄຈຕ່າງໆ ເພື່ອເລິ່ມຕົ້ນຫັນໄປສູ່ການກໍ່ສ້າງເສດຖະກິດພູມປັນຍາ.
ຜ່ານເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປະເທດຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດທາງດ້ານບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ແນວຄິດ ແນວທາງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ຖືກຫັນເປັນນິຕິກຳ ເປັນກົດໝາຍ, ສ້າງລະບຽງກົດໝາຍໃຫ້ເສດຖະກິດເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ຊຶ່ງໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ປະເທດເຮົາຫັນປ່ຽນເທື່ອລະກ້າວ ຈາກລະບົບເສດຖະກິດແຜນການລວມສູນ ອາດຍາສິດ ເກື້ອກູນ ໄປເປັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ເຄື່ອນໄຫວຕາມບັນດາກົດເກນຂອງຕະຫຼາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍມີການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ດັດສົມຂອງລັດສັງຄົມນິຍົມ. ໃນເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ລັດເຮົາໄດ້ມີການປັບປຸງແລະປະກາດໃຊ້ລັດຖະທຳມະນູນ 3 ສະບັບ, ປັບປຸງແລະປະກາດໃຊ້ ປະມວນກົດໝາຍແລະກົດໝາຍ ຫຼາຍກວ່າ 150 ສະບັບ, ກົດດຳລັດຫຼາຍກວ່າ 70 ສະບັບ. ໃນມໍ່ໆຜ່ານມານີ້, ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ຮັບຮອງຜ່ານລັດຖະທຳມະນູນສະບັບປີ 2013, ກົດໝາຍທີ່ດິນ (ສະບັບປັບປຸງ), ກົດໝາຍການລົງທຶນພາກລັດ ພ້ອມດ້ວຍກົດໝາຍທີ່ສຳຄັນອື່ນອີກຫຼາຍສະບັບ ເພື່ອບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່ ຊຶ່ງໄດ້ ແລະ ພວມປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີມ ຫຼື ປະກາດໃຊ້ໃໝ່. ບັນດາເອກະສານກົດໝາຍເຫຼົ່ານີ້ ໂດຍພື້ນຖານໄດ້ເປັນຮາກຖານນິຕິກຳໃຫ້ແກ່ການກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບ ແລະ ຊຸກຍູ້ການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ນັ້ນແມ່ນການຢືນຢັນຫຼັກການກ່ຽວກັບລະບົບເສດຖະກິດທີ່ມີລະບອບກຳມະສິດພະຫຸພາຄີ, ຫຼາຍພາກສ່ວນ, ຫຼາຍຮູບການແຈກຢາຍ; ຢືນຢັນຫຼັກການພັດທະນາບັນດາປັດໄຈຕະຫຼາດຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ຈັດການຄຸ້ມຄອງຕະຫຼາດປະເພດຕ່າງໆຢ່າງຄ່ອງຕົວ; ຢືນຢັນຫຼັກການລັດຄຸ້ມຄອງເສດຖະກິດຕາມບັນດາຫຼັກການຂອງກົນໄກຕະຫຼາດ; ຢືນຢັນຫຼັກການຮັບປະກັນປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ, ແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສີ່ງແວດລ້ອມ; ຢືນຢັນຫຼັກການເປີດປະຕູ, ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບເສດຖະກິດພາກພື້ນ ແລະ ເສດຖະກິດໂລກ.
ພາກພຶດຕິກຳໃນເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດກໍ່ໄດ້ຢັ້ງຢືນ ບົດບາດຕັ້ງໜ້າຂອງບັນດາເຈົ້າພາບເສດຖະກິດ ໃນລະບົບເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ, ຄວາມເສລີພາບໃນການທຸລະກິດ ແລະ ໃນການແຂ່ງຂັນຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງກົດໝາຍ: 1- ເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ ຄ່ອຍໆເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງໄດ້ດີກວ່າແຕ່ກ່ອນ; ລະບົບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດພວມໄດ້ຈັດວາງໂຄງປະກອບຄືນໃໝ່ ແລະ ຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນເທື່ອລະກ້າວ ຕາມກົດໝາຍວ່າດ້ວຍວິສາຫະກິດ, ຈຳນວນວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດກໍ່ກຳລັງຫລຸດໜ້ອຍຖອຍລົງ(2). ເສດຖະກິດລວມໝູ່ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນຂັ້ນຕົ້ນ, ບັນດາຮູບການຮ່ວມມືແບບໃໝ່ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົນໄກຕະຫຼາດ. ເສດຖະກິດເອກະຊົນ ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວທາງດ້ານປະລິມານ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການທຸລະກິດເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທຳ, ປະກອບສ່ວນນັບມື້ນັບຫຼາຍເຂົ້າໃນ ຈີດີພີ. ເສດຖະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ ໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມໃຫ້ຂະຫຍາຍຕົວ, ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI) ໄດ້ມີສ່ວນປະກອບອັນສຳຄັນ ເຂົ້າໃນການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ສິນຄ້າສົ່ງນອກ; 2- ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ - ວິຊາຊີບ ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະ ນັບມື້ນັບເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດອັນສຳຄັນຂອງຕົມໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງຕັ້ງໜ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວສະໜອງການບໍລິການສາທາລະນະ ແລະ ປ່ຽນແທນໃຫ້ອົງການລັດໃນການຮັບປະກັນການບໍລິການສາທາລະນະບາງປະເພດ; 3- ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ພວມໄດ້ກໍ່ສ້າງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ນັບມື້ນັບສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງ ບົດບາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໃຫ້ແກ່ລະບົບສດຖະກິດຕະຫຼາດຢູ່ຫວຽດນາມ. ກົງຈັກຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດໄດ້ ແລະ ພວມຖືກດັດສົມຕາມທິດກະທັດລັດຮັດກຸມ, ພາລະບົດບາດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດທາງດ້ານເສດຖະກິດກໍ່ໄດ້ຮັບຮູ້ຄືນໃໝ່ໃຫ້ຖືກຕ້ອງກວ່າເກົ່າ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ທັງໃນການຮັບຮູ້ ແລະ ການປະຕິບັດໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົນໄກຕະຫຼາດ. ຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນທີ່ເຮັດວຽກງານຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດທາງດ້ານເສດຖະກິດ ກໍ່ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງເທື່ອລະກ້າວ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ລະດັບຄວາມຮູ້ ກຳລັງຄວາມສາມາດ ແລະ ຄຸນສົມບັດສິນທຳ.
ຜ່ານເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຫວຽດນາມໄດ້ສ້າງ ບັນດາປັດໄຈຕະຫຼາດ ບັນດາປະເພດຕະຫຼາດ ຂຶ້ນຢ່າງຄົບຖ້ວນ ຄົບຊຸດ ແລະ ມັນໄດ້ເຄື່ອນໄຫວທະລຸລົ່ງໂດຍພື້ນຖານ, ເຊື່ອມຕິດກັບຕະຫຼາດພາກພື້ນ ແລະ ຕະຫຼາດໂລກ. ຕະຫຼາດສິນຄ້າ, ການບໍລິການ ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວ ແລະ ບູລະນະພາບທາງດ້ານຂະໜາດ, ໂຄງປະກອບສິນຄ້າ - ຕະຫຼາດພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານການພານິດ ການບໍລິການ, ກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ລະດັບການແຂ່ງຂັນ. ຂະໜາດຕະຫຼາດພາຍໃນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ຄິດໄລ່ລວມໃນເວລາກວ່າ 15 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕສະເຫຼ່ຍຂອງການຄ້າຂາຍຍ່ອຍ ຍາມໃດກໍສູງກວ່າທົບ 2 - 3 ເທົ່າ ທຽບກັບຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕສະເຫຼ່ຍຂອງ ຈີດີພີໃນປີດຽວກັນ. ຕະຫຼາດການເງິນ, ເງິນຕາ ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງແຮງແລະຟົດເດືອດພໍຄວນ. ຄຽງຂ້າງກັບຊ່ອງລະດົມທຶນຈາກທະນາຄານ, ຕະຫຼາດຫຼັກຊັບໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ປະກອບສ່ວນຂະຫຍາຍແຫຼ່ງທຶນຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕະຫຼາດປະກັນໄພກໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນການເຮັດໃຫ້ການຜະລິດ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນເປັນປົກກະຕິ, ລະດົມທຶນໃຫ້ແກ່ພາລະກິດຫັນປະເທດຊາດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ. ອັດຕາເງິນໂດ່ງ, ລາຄາເງິນຕາຕ່າງປະເທດ, ລາຄາທອງຄຳ ໄດ້ຮັກສາເປັນປົກກະຕິໂດຍພື້ນຖານ. ຕະຫຼາດອະສັງຫາລິມະຊັບ ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວໃນລະດັບທີ່ແນ່ນອນ, ຫຼາຍໂຄງການອາຄານເຮືອນຢູ່ ເຂດຕົວເມືອງໃໝ່ທີ່ມີລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກນິກ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານສັງຄົມຄົບຊຸດພໍຄວນ ໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຫັນເປັນຕົວເມືອງ ແລະ ຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຕາມທິດອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດຊາດ. ຕະຫຼາດແຮງງານ ໄດ້ກໍ່ຮ່າງສ້າງຕົວຂຶ້ນໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ. ແຫຼ່ງສະໜອງແຮງງານມີຫຼວງຫຼາຍພໍຄວນ ແລະ ເພີ່ມຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມໄວສູງ. ຂະໜາດຂອງກຳລັງແຮງງານອາຍຸແຕ່ 15 ປີຂຶ້ນໄປໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍ, ທ້າຍປີ 2010 ມີ 50,51 ລ້ານຄົນ, ເຖິງທ້າຍປີ 2013 ຂຶ້ນເປັນ 53,65 ລ້ານຄົນ ແລະ ປີ 2014 ມີ 53,8 ລ້ານຄົນ. ຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ພວມເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ, ໃນຊຸມປີມໍ່ໆຜ່ານມານີ້ ຈຳນວນແລະມູນຄ່າການແລກປ່ຽນເຕັກໂນໂລຊີ ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນພໍປະມານ. ຕະຫຼາດການບໍລິການສາທາລະນະອັນພື້ນຖານບາງປະເພດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ ມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວໃໝ່, ລະດົມໄດ້ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງນອກງົບປະມານແຫ່ງລັດ ໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການບໍລິການ. ຕະຫຼາດໃໝ່ຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ປະກົດຕົວ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ.
ໃນເວລາເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຄວາມເຕີບໂຕເສດຖະກິດໄດ້ເຊື່ອມຕິດຢ່າງກົມກຽວກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນໃໝ່, ກັບຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາຊັບພະຍາກອນ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ. ສະຫວັດດິການ ຄວາມປອດໄພສັງຄົມໄດ້ຮັບປະກັນໂດຍພື້ນຖານ, ລະບົບສະຫວັດດິການສັງຄົມຂະຫຍາຍຕົວຄົບຊຸດພໍຄວນ, ພິເສດແມ່ນໃນບັນຫາຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທຳ, ພັດທະນາລະບົບປະກັນໄພສັງຄົມ, ນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອເກື້ອກູນຜູ້ທີ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຕໍ່ຊາດ, ຊ່ວຍໜູນສັງຄົມ, ນະໂຍບາຍປະກັນໄພສາທາລະນະສຸກທົ່ວປວງຊົນ ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຊົມໃຊ້ໝາກຜົນຂອງວັດທະນະທຳ ສາທາລະນະສຸກ ແລະ ການສຶກສານັບມື້ນັບຫຼາຍ. ໃນສະພາບທີ່ງົບປະມານແຫ່ງລັດຖືກຮັດແຄບຍ້ອນເສດຖະກິດຖົດຖອຍ, ແຕ່ລາຍຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດໃຫ້ແກ່ສະຫວັດດິການສັງຄົມກໍ່ຍັງຄົງເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍ. ໃນໄລຍະປີ 2006 - 2010, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດທີ່ຈ່າຍໃຫ້ແກ່ວຽກງານສະຫວັດດິການສັງຄົມແມ່ນປະມານ 471.000 ຕື້ໂດ່ງ, ກວມເອົາ 20,1% ລວມຍອດລາຍຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດ. ຮອດໄລຍະປີ 2011 - 2013, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດທີ່ຈ່າຍໃຫ້ແກ່ວຽກງານສະຫວັດດິການສັງຄົມແມ່ນປະມານ 913.400 ຕື້ໂດ່ງ, ກວມເອົາປະມານ 34,1% ລວມຍອດລາຍຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດ, ເພີ່ມ 1,7 ເທົ່າຕົວທຽບກັບໄລຍະປີ 2006 - 2010. ດັດຊະນີການພັດທະນາມະນຸດ (HDI) ຂອງຫວຽດນາມກໍ່ຄ່ອຍໆເພີ່ມຂຶ້ນ, ຮອດປີ 2012 ຖືກຈັດໃນອັນດັບ 127/187 ປະເທດແລະອານາເຂດ, ບັນລຸລະດັບປານກາງໃນໂລກ.
ບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນແມ່ນຍ້ອນການຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການທິດສະດີຂອງພັກ ກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ການຕັດສິນຕົກລົງຫັນປ່ຽນຈາກເສດຖະກິດແຜນການລວມສູນ ມາເປັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ; ກຳນົດແຈ້ງການພັດທະນາເສດຖະກິດເປັນໜ້າທີ່ໃຈກາງ, ຕັ້ງໝັ້ນຊີ້ນຳນຳພາການປະຕິບັດບັນດາມະຕິຕົກລົງກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ, ໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ສະໜັບສະໜູນຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິບັດຢ່າງຕັ້ງໜ້າ. ການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານ ຂັບເຄື່ອນຂອງລັດຕໍ່ກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກໍ່ແທດເໝາະຕົວຈິງ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນກວ່າແຕ່ກ່ອນ. ລັດຄຸ້ມຄອງ ດັດສົມລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໂດຍຜ່ານກົດໝາຍ, ແຜນຍຸດທະສາດ, ແຜນກຳນົດ, ແຜນການ, ນະໂຍບາຍ, ບັນດາເຄື່ອງມືເສດຖະກິດ ແລະ ກຳລັງວັດຖຸທີ່ຈຳເປັນ ແລະ ສອດຄ່ອງກັບຫຼັກການຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ; ກໍ່ສ້າງ ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມເສດຖະກິດມະຫາພາກ, ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດ, ແກ້ໄຂ ແລະ ຈຳກັດຜົນກະທົບຫຍໍ້ທໍ້ຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ເປີດກວ້າງ ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດ, ປະຕິບັດບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນທາງດ້ານເສດຖະກິດໃຫ້ດີຍິ່ງຂຶ້ນ. ບົດບາດນຳພາກໍ່ຄືເນື້ອໃນ ແລະ ແບບວິທີນຳພາຂອງພັກ ຕໍ່ກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ນັບມື້ນັບຈະແຈ້ງ, ຕາມນັ້ນ ໄດ້ຕົກລົງສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການເສດຖະກິດ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດນຳພາເສດຖະກິດຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ເພີ່ມທະວີການນຳພາ ແລະ ກວດກາກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ.
ບັນດາວິທີແກ້ເພື່ອແນໃສ່ພັດທະນາເສດຖະກິດຕາມລວງກວ້າງ ກໍຄືຕາມລວງເລິກ ແລະ ພັດທະນາແບບຍືນຍົງ
ຄຽງຂ້າງບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ສະເໜີໂດຍສັງເຂບເທິງນີ້, ເສດຖະກິດປະເທດເຮົາພາຍຫຼັງເກືອບ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ກໍ່ຍັງມີຈຸດອ່ອນ ຂໍ້ຈຳກັດບໍ່ໜ້ອຍ ຊຶ່ງຈະຕ້ອງແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າ. ລະບົບກົດໝາຍ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ ຍັງບໍ່ທັນບໍລິບູນ ບໍ່ທັນຄົບຊຸດ, ຄຸນນະພາບຍັງບໍ່ທັນສູງ, ການປະກາດໃຊ້ຍັງຊັກຊ້າ; ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ກົດໝາຍ, ການປະຕິບັດກົດໝາຍ ແລະ ຮັບປະກັນກົດລະບຽບ ຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍ ກໍ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ. ໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຫັນປ່ຽນຢ່າງຊັກຊ້າ. ສິດເສລີພາບໃນການທຸລະກິດຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຄົາລົບນັບຖືແທ້ເທື່ອ, ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນການແຂ່ງຂັນຢ່າງສະເໝີພາບ ໂປ່ງໃສແທ້ຈິງ ລະຫວ່າງບັນດາວິສາຫະກິດສັງກັດທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດ. ການທີ່ວິສາຫະກິດເຂົ້າຮ່ວມ, ເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຖອນຕົວອອກຈາກຕະຫຼາດ ກໍ່ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນຫຼາຍຢ່າງ. ລາຄາສິນຄ້າ ຄ່າບໍລິການຈຳເປັນບາງປະເພດ ຍັງບໍ່ທັນປະຕິບັດຕາມຫຼັກການ ແລະ ກົດເກນເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ລະດັບຄວາມສາມາດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານວິສາຫະກິດຍັງຕ່ຳຫຼາຍ, ບໍ່ທ່ວງທັນກັບມາດຕະຖານສາກົນ ແລະ ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ, ໃນນັ້ນ ຫຼາຍກຸ່ມເສດຖະກິດ ແລະ ສະຫະບໍລິສັດແຫ່ງລັດ ຍັງບໍ່ທັນສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງພຽງພໍເຖິງບົດບາດເປັນກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງລັດ; ການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດ ທຸລະກິດມີປະສິດທິຜົນຕ່ຳ, ປະໃຫ້ເກີດຄວາມຟຸມເຟືອຍ ຕົກເຮ່ຍເສຍຫາຍຊັບສິນຂອງລັດ. ເສດຖະກິດລວມໝູ່ຍັງມີຈຸດອ່ອນທີ່ແກ່ຍາວຫຼາຍຢ່າງ. ວິສາຫະກິດເອກະຊົນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂະໜາດນ້ອຍ. ວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຈຸດໝາຍ ຄວາມຕ້ອງການມອບໂອນຖ່າຍທອດເຕັກໂນໂລຊີ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນເຕັກໂນໂລຊີສູງ ເຕັກໂນໂລຊີແຫຼ່ງກຳເນີດ ແລະ ລະດັບການຄຸ້ມຄອງກ້າວໜ້າ; ສ່ວນຫຼາຍຍັງເຄື່ອນໄຫວໃນບັນດາຂະແໜງການທີ່ນຳໃຊ້ແຮງງານຫຼາຍ ແລະ ໃນຂະແໜງການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນ; ມີຫຼາຍວິສາຫະກິດພຽງແຕ່ຫັນໃສ່ຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ. ປະສິດທິຜົນຂອງການນຳໃຊ້ທຶນກູ້ຢືມ ODA ກໍ່ຄືຂອງການລົງທຶນພາກລັດ ຍັງຕ່ຳ. ບາງປັດໄຈຕະຫຼາດບໍ່ໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຄົບຊຸດ; ຂະໜາດ ໂຄງປະກອບ ແລະ ລະດັບຂອງຕະຫຼາດປະເພດຕ່າງໆ ຍັງຖືກຈຳກັດ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ; ສະຖຽນລະພາບຂອງເສດຖະກິດມະຫາພາກຍັງບໍ່ທັນໝັ້ນຄົງແທ້ເທື່ອ; ລັກສະນະເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດບໍ່ທັນສູງ, ຍັງຕ້ອງຂຶ້ນກັບບາງຕະຫຼາດພາຍນອກ.
ເປັນອັນວ່າ, ໃນໄລຍະຕໍ່ໜ້າ, ມີສອງບັນຫາໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ວາງອອກມາຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ: ທີໜຶ່ງ, ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ເປັນເຈົ້າການ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ; ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ໂດຍຕິດແໜ້ນກັບພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ປົກປັກຮັກສາຊັບພະຍາກອນ ສິ່ງແວດລ້ອມ, ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ ເພື່ອສ້າງສາພັດທະນາປະເທດຊາດຢ່າງໄວ ແລະ ຍືນຍົງ. ທີສອງ, ສຸມໃສ່ປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່ ເຊິ່ງຈຸດໜັກໃຈກາງແມ່ນປະຕິບັດ 3 ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃຫ້ສຳເລັດຜົນ, ແກ້ໄຂຢ່າງໄວ “ຈຸດປຶກຕັນ” ຕ່າງໆກ່ຽວກັບລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ແຫຼ່ງກຳລັງຄົນ ແລະ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ.
ນີ້ແມ່ນບັນດາບັນຫາທີ່ຈະຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກ່ອນອື່ນໝົດ ແລະ ອາດຈະເຊື່ອຖືໄວ້ວາງໃຈໄດ້ຢ່າງໜັກແໜ້ນຕໍ່ຄວາມຕັດສິນຕົດລົງລວມຂອງພັກ ແລະ ລັດໃນຊຸມປີສະເພາະໜ້າ ກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດຊາດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ; ປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ, ພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ. ເພື່ອປະຕິບັດບັນດາທິດທາງເທິງນີ້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະເໜີບາງວິທີແກ້ໄຂລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ກ່ຽວກັບຕົວແບບການເຕີບໂຕ, ການຫັນໄປສູ່ຕົວແບບເຕີບໂຕທີ່ອິງໃສ່ການຍົກສູງສະມັດຕະພາບແຮງງານ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ກຳລັງແຮງແຂ່ງຂັນນັ້ນ ມີບັນດາເນື້ອໃນຕົ້ນຕໍດັ່ງນີ້: 1- ແບບວິທີການປະຕິບັດ: ສົມທົບລະຫວ່າງລວງກວ້າງແລະລວງເລິກຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ, ຖືເອົາການເຕີບໂຕຕາມລວງເລິກເປັນທິດຊີ້ນຳຕົ້ນຕໍ; 2- ຍຸດທະສາດການເຕີບໂຕ: ຫັນຈາກການເຕີບໂຕທີ່ອິງໃສ່ການສົ່ງນອກແລະການລົງທຶນເປັນຕົ້ນຕໍ ມາເປັນການພັດທະນາທັງການລົງທຶນ ການສົ່ງນອກ ແລະ ການບໍລິໂພກໃນປະເທດໄປພ້ອມໆກັນ; 3- ກຳລັງໝູນຂອງການເຕີບໂຕ: ຕ້ອງອິງໃສ່ສະມັດຕະພາບແຮງງານ, ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ. ຍູ້ແຮງການຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍ (R&D) ແນໃສ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນ, ຍົກສູງຄຸນຄ່າເພີ່ມ, ເພີ່ມຄຸນຄ່າພາຍໃນຂຶ້ນຢ່າງໄວ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມຢ່າງມີປະສິດທິຜົນໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ; 4- ແຫຼ່ງພະລັງຂອງການເຕີບໂຕ: ອິງໃສ່ພື້ນຖານການຂຸດຄົ້ນ, ເສີມຂະຫຍາຍແຫຼ່ງພະລັງພາຍໃນ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ດຶງດູດ ນຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງພາຍນອກຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ; 5- ຈຸດໝາຍການເຕີບໂຕ: ຄວນຫັນສູ່ບັນດາຈຸດໝາຍຍາວນານ, ຄວາມເຕີບໂຕແບບຍືນຍົງ ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ເພື່ອມະນຸດ, ແກ້ໄຂຢ່າງກົມກຽວລະຫວ່າງຈຸດໝາຍສະເພາະໜ້າ ແລະ ຈຸດໝາຍຍາວນານ, ລະຫວ່າງຄວາມເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ກັບຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ, ເປັນມິດກັບສິ່ງແວດລ້ອມ, ຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ທຸກດ້ານຂອງປະຊາຊົນ, ເພື່ອມະນຸດ.
ທີສອງ, ກ່ຽວກັບການຈັດວາງໂຄງປະກອບຂະແໜງການເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ການຍູ້ແຮງການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດສັງລວມຄືນໃໝ່ ຕ້ອງຕິດກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕຕາມທິດຍົກສູງຄຸນນະພາບ ປະສິດທິຜົນ ແລະ ກຳລັງແຮງແຂ່ງຂັນ, ຮັບປະກັນການພັດທະນາຢ່າງໄວ ແລະ ຍືນຍົງ, ຍົກສູງລະດັບການພັດທະນາ ແລະ ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງແຕ່ລະຂະແໜງການ, ແຕ່ລະວິສາຫະກິດ, ແຕ່ລະຜະລິດຕະພັນ ແລະ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ. ບຸກທະລຸໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການພັດທະນາ, ປະຕິບັດຢ່າງຄົບຊຸດ ແລະ ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍດ້ວຍຄວາມຕັດສິນໃຈການເມືອງສູງ, ຖືເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດ - ຊາດ, ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ ເປັນຈຸດໝາຍສູງສຸດ. ປະຕິບັດການຈັດວາງໂຄງປະກອບຄືນໃໝ່ຢ່າງຄົບຊຸດ ຮອບດ້ານ ຕໍ່ບັນດາຂະແໜງການ ຂົງເຂດ ເຂດເສດຖະກິດໃນທົ່ວປະເທດ ແລະ ໃນແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ ວິສາຫະກິດ ພື້ນຖານ ຜະລິດຕະພັນຕົ້ນຕໍ, ດ້ວຍວິໄສທັດກວ້າງໄກ ແລະ ມີລຳດັບດຳເນີນງານຢ່າງລະອຽດ; ເຊື່ອມຕໍ່ຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງ “ມວນລວມ” ແລະບັນດາ “ຈຸດໜັກ” ໃນການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່. ສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍການຈັດວາງຄືນໃໝ່ບັນດາຂົງເຂດຈຸດໜັກກ່ຽວກັບການລົງທຶນ, ລະບົບການເງິນ - ທະນາຄານ ແລະ ບັນດາວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ. ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມ, ບູລະນະໂຄງການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ໃນນັ້ນຄວນຄິດໄລ່ລະອຽດເນື້ອໃນ ແລະ ບັນດາພາກສ່ວນປະກອບຂອງຕົວແບບເຕີບໂຕ, ກຳນົດແຈ້ງຈຸດໝາຍ, ລຳດັບດຳເນີນງານ, ແບບວິທີຈັດແບ່ງຄືນໃໝ່ແຫຼ່ງພະລັງ, ລະດົມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງສັງຄົມ, ຕິດແໜ້ນວິວັດການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່ ກັບວິວັດການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດໂລກ, ຕິດແໜ້ນການຈັດວາງໂຄງປະກອບຂະແໜງການອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການບໍລິການຄືນໃໝ່ ກັບການຈັດວາງໂຄງປະກອບຂະແໜງການກະສິກຳຄືນໃໝ່.
ທີສາມ, ກ່ຽວກັບການຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດເຂດຄືນໃໝ່, ເປັນເອກະພາບໃນການຄຸ້ມຄອງສັງລວມຕໍ່ແຜນຍຸດທະສາດ ແຜນກຳນົດການພັດທະນາເສດຖະກິດໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ, ພາກ ເຂດ ແລະ ສະຫະເຂດ. ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດເຂດຄືນໃໝ່ອິງບົນພື້ນຖານທ່າແຮງປຽບທຽບ ແລະ ການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດເຂດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງ, ມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໃນພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ, ສ້າງຂົ້ວຫົວການເຕີບໂຕ ແລະ ພິສູດລະບຽບກົດໝາຍໃໝ່, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ເສດຖະກິດເຂດຂະຫຍາຍຕົວ. ສ້າງກົນໄກປະສານງານເຂດເສດຖະກິດທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ການເຊື່ອມສຳພັນເຂດເສດຖະກິດ. ກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດທີ່ທັນສະໄໝ ມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໃນພາກພື້ນແລະສາກົນ ໃຫ້ແກ່ບັນດາພາກ ເຂດເສດຖະກິດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນເຂດເສດຖະກິດພິເສດ ເພື່ອສ້າງຂົ້ວຫົວການເຕີບໂຕ ແລະ ພິສູດລະບຽບກົດໝາຍໃໝ່, ກາຍເປັນຫົວຈັກ ເປັນກຳລັງໝູນອັນແທ້ຈິງທີ່ມີແຮງແຜ່ລາມອອກສູ່ເຂດອ້ອມຂ້າງ ແລະ ທົ່ວປະເທດ; ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ສ້າງເງື່ອນໄຂຊ່ວຍເຫຼືອບັນດາເຂດທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ຂະຫຍາຍຕົວໄວກວ່າອີກ, ພິເສດແມ່ນເຂດຊາຍແດນ, ເກາະທະເລ, ເຂດຕາເວັນຕົກສຽງໃຕ້, ໄຕງວຽນ, ເຂດຕາເວັນຕົກສຽງເໜືອ ແລະ ເຂດຕາເວັນຕົກຂອງບັນດາແຂວງພາກກາງ. ບູລະນະຂໍ້ກຳນົດກົດລະບຽບການແບ່ງງານ, ແບ່ງຂັ້ນລະຫວ່າງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ, ທັງຮັບປະກັນການລວມສູນເປັນເອກະພາບຂອງລະບົບເສດຖະກິດ, ທັງເສີມຂະຫຍາຍລັກສະນະເປັນເຈົ້າການ ປະດິດສ້າງຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບົບເລກຄາດໝາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ຂອງຊາດ ແລະ ຂອງທ້ອງຖິ່ນ.
ທີສີ່, ພັດທະນາເສດຖະກິດທະເລຢ່າງແຂງແຮງ ແນໃສ່ເພີ່ມທະວີກຳລັງບົ່ມຊ້ອນຂອງເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາອຳນາດອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ. ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການພັດທະນາບັນດາຂະແໜງການ ນ້ຳມັນອາຍແກສ, ການປະມົງໄກຝັ່ງ ແລະ ບໍລິການຮັບໃຊ້ການປະທົງ, ເສດຖະກິດການເດີນເຮືອ (ບໍລິການທ່າເຮືອທະເລ, ຕໍ່ກຳປັ່ນ ແລະ ສ້ອມແປງກຳປັ່ນ, ຂົນສົ່ງທາງທະເລ), ທ່ອງທ່ຽວທະເລ ເກາະທະເລ. ມີກົນໄກສ້າງບາດກ້າວບຸກທະລຸທາງດ້ານຄວາມເຕີບໂຕ ແລະ ຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດທະເລ, ດຶງດູດຢ່າງແຂງແຮງເອົາທຸກແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນ ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນທະເລ ໝູ່ເກາະແບບຍືນຍົງ. ສຸມໃສ່ລົງທຶນ ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາເຂດເສດຖະກິດຊາຍຝັ່ງທະເລ.
ທີຫ້າ, ເປັນເຈົ້າການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ໂດຍຕິດກັບການກໍ່ສ້າງລະບົບເສດຖະກິດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ. ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາສັນຍາການຄ້າເສລີ ແລະ ຂຸດຄົ້ນເອົາຜົນປະໂຫຍດເສດຖະກິດຈາກການເຂົ້າຮ່ວມໃນບັນດາສັນຍາເສດຖະກິດເສລີສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍນັ້ນ; ເຊື່ອມຕິດກັບການກໍ່ສ້າງລະບົບເສດຖະກິດເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຫຼີກລ່ຽງການຂຶ້ນຕໍ່ກັບຕະຫຼາດໃດໜຶ່ງ ຫຼືຄູ່ຮ່ວມມືລະອຽດໃດໜຶ່ງ. ກວດຄືນ ປັບປຸງບູລະນະລະບົບກົດໝາຍ ແນໃສ່ປະຕິບັດບັນດາສັນຍາການຄ້າເສລີພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ລົງນາມແລ້ວ, ເປັນພິເສດແມ່ນ ສັນຍາຄູ່ຮ່ວມຍຸດທະສາດເສດຖະກິດຂ້າມປາຊີຟິກ (Trans-Pacific Strategic Economic Partnership Agreement - TPP), ສັນຍາການຄ້າຫວຽດນາມ - ອີຢູ. ບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍ (ກົດໝາຍ, ກົງຈັກ, ບຸກຄະລາກອນ) ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນການແກ່ງແຍ້ງສາກົນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນການແກ່ງແຍ້ງການຄ້າ ການລົງທຶນສາກົນ. ກຽມຄວາມພ້ອມຢ່າງພຽງພໍເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມປະຊາຄົມອາຊຽນ 2015. ປັບປຸງບູລະນະກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານຍຸຕິທຳ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສາກົນ./.
ໂດຍ: ສຈ. ດຣ ເວືອງດິ່ງເຮວ້
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຫົວໜ້າຄະນະເສດຖະກິດສູນກາງ
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 872 (ເດືອນມິຖຸນາ 2015)
(1) ຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດປີ 2011 ບັນລຸ 6,24%; ປີ 2012: 5,25%; ປີ 2013: 5,42%; ປີ 2014: 5,98%; ປີ 2015 ຄາດກະຈະບັນລຸ 6,2%.
(2) ໂຄງການຈັດວາງໂຄງປະກອບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດຄືນໃໝ່ໄລຍະປີ 2011 - 2015 ໄດ້ຮັບການອະນຸມັດ ແລະ ປະຕິບັດຢ່າງຕັ້ງໜ້າ. ການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ ແລະ ຖອນທຶນທີ່ລົງຢູ່ນອກຂະແໜງການຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ ໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງ, ໃນນັ້ນ ສຸມໃສ່ບັນດາກຸ່ມເສດຖະກິດ, ສະຫະບໍລິສັດແຫ່ງລັດ. ຄິດໄລ່ຮອດວັນທີ 30 ກັນຍາ 2014 ໄດ້ປະຕິບັດການຈັດວາງຄືນໃໝ່ 6.883 ວິສາຫະກິດ, ໃນນັ້ນ ຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ 4.136 ວິສາຫະກິດ.
