ປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາ-ກໍ່ສ້າງ ຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ ເພື່ອໃຫ້ພື້ນຖານການສຶກສາ ແລະ ກໍ່ສ້າງຫວຽດນາມ ສົມບູນແບບ ແລະ ມີລັກສະນະມະນຸດອະລິຍະທຳ
ວກ - ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາ ແລະ ກໍ່ສ້າງ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດເບື້ອງຕົ້ນ. ໃນເວລາຕໍ່ໄປ, ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW, ລົງວັນທີ 4 ພະຈິກ 2013, ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ XI, ວ່າດ້ວຍການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາ ແລະ ກໍ່ສ້າງຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ ໃຫ້ບັນລຸຄວາມສຳເລັດມີໄຊນັ້ນ ແມ່ນຕ້ອງມີເວລາ ແລະ ຄວາມມານະພະຍາຍາມ ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ຂອງທົ່ວພັກ ທົ່ວປວງຊົນ, ການປະສານສົມທົບຂອງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ແລະ ອົງຄະນະພັກ ອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ຄວາມຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມອອກແຮງງານປະດິດສ້າງ ຂອງຖັນແຖວຄູອາຈານ ແລະ ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ຂັ້ນຕ່າງໆ, ຄວາມພະຍາຍາມສູ້ຊົນບືນຕົວຂຶ້ນ ໃນການຮ່ຳຮຽນ ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ ຂອງນັກຮຽນ ນັກສຶກສາ.
ຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ແລະ ຄູອາຈານ ແມ່ນປັດໄຈສຳຄັນ ທີ່ຕັດສີນຜົນສຳເລັດຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ. (ພາບ: hoikhuyenhoc.vn)
ປັດຈຸບັນ, ເມື່ອຄວາມຮູ້ໄດ້ກາຍເປັນປັດໄຈອັນດັບໜຶ່ງ ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາແລ້ວນັ້ນ ບັນດາປະເທດໃນໂລກລ້ວນແຕ່ຮັບຮູ້ໄດ້ວ່າ ສຶກສາແມ່ນໄມ້ງັດທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕ ແລະ ພັດທະນາສັງຄົມຢ່າງຍືນຍົງ. ບັນດາປະເທດທີ່ຢາກພັດທະນາຢ່າງໄວ ແມ່ນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງການສຶກສາ ຍ້ອນລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການສຶກສາ ແມ່ນລົງທຶນໃຫ້ແກ່ “ຊັບພະຍາກອນມະນຸດ”. ໂລກໄດ້ເປັນສັກຂີພະຍານການ “ຟື້ນຕົວລຸກຂຶ້ນ” ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດບັນດາປະເທດ ແລະ ອານາເຂດຢູ່ອາຊີຕາເວັນອອກ, ເຊັ່ນຍີ່ປຸ່ນ, ສ.ເກົາຫຼີ, ໄຕ້ຫວັນ, ໂຮ້ງໂກງ, ສິງກະໂປ,... ພາຍຫຼັງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ II. ບົດຮຽນແຫ່ງຄວາມສຳເລັດຜົນ ຂອງບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກ ໃນວິວັດການຈັບກຳ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ ໄດ້ຢັ້ງຢືນບົດບາດທີ່ສຳຄັນ ຂອງການສຶກສາຕໍ່ກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ພັດທະນາປະເທດຊາດ.
ຫວຽດນາມເປັນປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ຊຶ່ງໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນການປ່ຽນແປງໃໝ່ (ແຕ່ປີ 1986) ແລະ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງ, ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ, ໄດ້ພົ້ນອອກຈາກສະພາບດ້ອຍພັດທະນາເທື່ອລະກ້າວ ແລະເຂົ້າຮ່ວມໃນກຸ່ມປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ. ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕຂອງຫວຽດນາມ ຈາກການເຕີບໄຕຕາມລວງກວ້າງ ມາເປັນການເຕີບໂຕຕາມລວງເລິກ ແລະ ຈັດວາງໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່ ຕາມທິດຍົກສູງຄຸນນະພາບ ປະສິດທິຜົນ, ໃຫ້ມີກຳລັງແຂ່ງຂັນຢ່າງພຽງພໍ,... ພວມວາງຄວາມທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ແກ່ການສຶກສາ - ກໍ່ສ້າງ. ໃນຂະບວນວິວັດພັດທະນາ, ຫວຽດນາມເຊື່ອມໂຍງນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງກັບໂລກ, ການເປັນສະມາຊິກຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ, ຄື ອົງການການຄ້າໄລກ (WTO), ປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ (AEC), ສັນຍາຄູ່ຮ່ວມມືຂ້າມປາຊີຟິກ (TPP). ໃນຂະບວນວິວັດການຫັນປ່ຽນມາສູ່ເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບຕະຫຼາດແຮງງານພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນນັ້ນ ໂຄງປະກອບ ແລະ ຈຸດພິເສດຂອງຕະຫຼາດແຮງງານຫວຽດນາມ ກໍມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາ, ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຈຸດອ່ອນຕ່າງໆ ຂອງລະບົບສຶກສາ-ກໍ່ສ້າງ ເມື່ອແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນທີ່ໄດ້ກໍ່ສ້າງອອກມາ ບໍ່ສາມາດຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ ທາງດ້ານຄວາມສາມາດຮ່ວມມື, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ, ເປັນເຈົ້າວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ຄວາມສາມາດປະດິດສ້າງ ແລະ ທັກສະທາງດ້ານອາຊີບ ວັດທະນະທຳ ແລະ ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດສີວິໄລ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ພາໃຫ້ເກີດຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃໝ່ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຮູ້, ທັດສະນະ, ຈຸດປະສົງ, ເນື້ອໃນ, ຫຼັກສູດ ແລະ ວິທີການສຶກສາ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ ພື້ນຖານການສຶກສາຂອງປະເທດຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ ເພື່ອປະກອບສ່ວນສ້າງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ໃນວິວັດການເຂົ້າຮ່ວມ “ສະໜາມແຂ່ງຂັນ” ລວມຂອງໂລກ, ຫວຽດນາມກໍຮັບຮອງເທື່ອລະກ້າວວ່າ ການສຶກສາເປັນຂົງເຂດບໍລິການໜຶ່ງ (ບໍລິການມີເງື່ອນໄຂ) ແລະຕ້ອງປະຕິບັດຕາມບັນດາ “ກະຕິກາ” ລວມຂອງພາກພື້ນ ຫຼືຂອງໂລກ ກ່ຽວກັບຂົງເຂດສຶກສາ. ເພາະສະນັ້ນ, ຖ້າຫາກບໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານແລ້ວ ຄຸນນະພາບຂອງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຈະຖືກຈຳກັດ ແລະ ມັນຈະກາຍເປັນປັດໄຈຂັດຂວາງການພັດທະນາຂອງປະເທດຊາດ.
ໃນປະຫວັດສາດຂອງພື້ນຖານການສຶກສາປະຕິວັດ, ຫວຽດນາມໄດ້ປະຕິບັດການປະຕິຮູບການສຶກສາຂະໜາດໃຫຍ່ສາມຄັ້ງ (ໃນປີ 1950, 1956, 1981) ແລະດຳເນີນການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາຢ່າງລຽນຕິດແຕ່ປີ 1986 ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ໃນນັ້ນ ຕົ້ນຕໍແມ່ນສຸມໃສ່ປະຕິຮູບການສຶກສາຢູ່ຂັ້ນສາມັນສຶກສາ. ພາຍຫຼັງ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພື້ນຖານການສຶກສາຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນສຳຄັນຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ກໍຍັງມີຄວາມຈຳກັດບໍ່ໜ້ອຍ ເຊັ່ນ ຄຸນນະພາບການສຶກສາເວົ້າລວມ, ພິເສດແມ່ນຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ເບິ່ງລວມຍັງຕ່ຳ ທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດຊາດ, ການກໍ່ສ້າງຍັງບໍ່ທັນຕິດກັບຄວາມຕ້ອງການນຳໃຊ້ຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ; ພັດທະນາອີງຕາມປະລິມາຍຫຼາຍກວ່າອີງຕາມຄຸນນະພາບ; ວິທີການສຶກສາໄດ້ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ; ລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດຂາດລັກສະນະຕິດຕໍ່ໜໍ່ເນື່ອງລະຫວ່າງບັນດາລະດັບການກໍ່ສ້າງ;…
ຕໍ່ໜ້າສະພາບການດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ XI ໄດ້ປະກາດໃຊ້ມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW, ລົງວັນທີ 4 ພະຈິກ 2013, ວ່າດ້ວຍການປ່ຽນແປງໃໝ່ ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ. ນີ້ແມ່ນແຜນນະໂຍບາຍທີ່ສຳຄັນເພື່ອສ້າງໃຫ້ມີການຫັນປ່ຽນໂດຍພື້ນຖານກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດຢ່າງຮອບດ້ານ ແລະ ຄຸນນະພາບບຸກຄະລາກອນເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງພາລະກິດຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ ແລະ ປະຕິບັດເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຍຸດຕິທຳ, ສີວິໄລ”.
ຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວປ່ຽນແປງໃໝ່ ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ ຕາມຈິດໃຈມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW
ພາຍຫຼັງທີ່ມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW ໄດ້ຖືກຜ່ານອະນຸມັດ, ລັດຖະບານໄດ້ປະກາດໃຊ້ມະຕິຕົກລົງເລກທີ 44/NQ-CP, ລົງວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2014, ວ່າດ້ວຍໂຄງການດຳເນີນງານຂອງລັດຖະບານ ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW, ດ້ວຍ 9 ກຸ່ມບັນຫາຈຸດໜັກໃຈກາງຄື: 1- ໂຄສະນາ, ອົບຮົນສຶກສາ ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ການກະທຳໃນການຜັນຂະຫຍາຍການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ; 2- ປັບປຸງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດໃຫ້ສົມບູນ; 3- ປ່ຽນແປງໃໝ່ຫຼັກສູດການສຶກສາຂອງບັນດາຊັ້ນຮຽນ ແລະ ລະດັບການກໍ່ສ້າງ; 4- ປ່ຽນແປງໃໝ່ຮູບການ, ວິທີສອບເສັງ, ກວດກາ ແລະ ຕີລາຄາຜົນຂອງການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ; 5- ພັດທະນາຖັນແຖວຄູອາຈານ ແລະ ພະນັກງານ ລັດຖະກອນຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ; 6- ຍູ້ແຮງການຫັນເປັນສັງຄົມຕໍ່ການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ ແລະອາຊີວະສຶກສາ; 7- ປ່ຽນແປງໃໝ່ວຽກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ ແລະອາຊີວະສຶກສາ; 8- ເພີ່ມທະວີພື້ນຖານວັດຖຸ ແລະປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ ແລະອາຊີວະສຶກສາ; 9- ເປັນເຈົ້າການໃນການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ແລະຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການຮ່ວມມືສາກັນໃນການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ ແລະອາຊີວະສຶກສາ.
ບົນພື້ນຖານຂອງມະຕິຕົກລົງເລກທີ 44/NQ-CP, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ໄດ້ປະກາດໃຊ້ຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 2653/QĐ-BGDĐT, ລົງວັນທີ 25 ກໍລະກົດ 2014, ກ່ຽວກັບ “ແຜນການປະຕິບັດງານຂອງຂະແໜງການສຶກສາ ຜັນຂະຫຍາຍໂຄງການດຳເນີນງານຂອງລັດຖະບານ ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW”, ໃນນັ້ນ ສຸມໃສ່ບັນດາໜ້າທີ່ ແລະວິທີແກ້ອັນລະອຽດເພື່ອປະຕິບັດຢ່າງສຳເລັດມີໄຊ 9 ບັນຫາຈຸດໜັກໃຈກາງໃນມະຕິຕົກລົງເລກທີ 44/NQ-CP ດ້ວຍ 27 ແຜນງານອັນລະອຽດ.
ບັນດາມະຕິ, ແຜນການເຫຼົ່ານີ້ສືບຕໍ່ໄດ້ຫັນເປັນລະອຽດໂດຍຜ່ານບັນດາເອກະສານຊີ້ນຳ, ແຜນງານອັນລະອຽດຂອງບັນດາແຂວງ-ນະຄອນໃນທົ່ວປະເທດ. ຫຼາຍແຂວງ-ນະຄອນໄດ້ສ້າງແຜນການປະຕິບັດງານຕາມທິດທາງລວມ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍສົມທົບແກ້ໄຂຂໍ້ຄ້າງຄາຕ່າງໆ ຂອງຂະແໜງການສຶກສາຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ.
ຕາມນັ້ນ, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ກໍໄດ້ສຸມໃສ່ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາການເຄື່ອນໄຫວທີ່ລະອຽດດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາການເຄື່ອນໄຫວສື່ສານ ກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ.
ກິດຈະການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງຂອງຫວຽດນາມຈະສຳເລັດຜົນໄດ້ກໍຕໍ່ເມື່ອໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະ ຮ່ວມມືຮ່ວມແຮງຂອງສັງຄົມ. ວຽກງານສື່ສານ ຖະແຫຼງຂ່າວ ໂຄສະນາການມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນການສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງສັງຄົມ. ເພາະສະນັ້ນ, ນີ້ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ບຸລິມະສິດໃນການຜັນຂະຫຍາຍ. ພາຍຫຼັງທີ່ມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW ໄດ້ຖືກຜ່ານອະນຸມັດ, ບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ສະຖາບັນການສຶກສາ ໄດ້ຈັດຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວຕ່າງໆ ເພື່ອໂຄສະນາເຜີຍແຜ່, ຮ່ຳຮຽນເຊື່ອມຊືມມະຕິ ແນໃສ່ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງພະນັກງານ ລັດຖະກອນ ແລະ ນັກຮຽນນັກສຶກສາ, ສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະຄວາມເປັນເອກະພາບສູງ ໃນການປະຕິບັດແຜນນະໂຍບາຍປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ.
ບັນດາອົງການສື່ມວນຊົນຢູ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນວິວັດການແນະນຳ, ເຜີຍແຜ່ບັນດາເນື້ອໃນອັນສຳຄັນ ຂອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງ. ແຕ່, ຍ້ອນກະໂຕຂະແໜງການສຶກສາຍັງມີຂໍ້ບົກພ່ອງຫຼາຍຢ່າງ, ຄວາມເຊື່ອຖືຂອງສັງຄົມຕໍ່ກັບຂະແໜງການສຶກສາຫລຸດລົງ, ດັ່ງນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວໂຄສະນາອົບຮົມສຶກສາກໍຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍເພື່ອສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມໃນສັງຄົມ. ກົງຂ້າມ, ບັນດາຂ່າວຫຍໍ້ທໍ້ກ່ຽວກັບການສຶກສາທີ່ໄດ້ປະກົດນັບນື້ນັບຫຼາຍ ໃນບັນດາພາຫະນະສື່ມວນຊົນ ກໍເຮັດໃຫ້ຄວາມລະແວງສົງໄສກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງລັດຖະບານແລະຂະແໜງການສຶກສາ ເພີ່ມຂຶ້ນ.
ທີສອງ, ປັບປຸງບູລະນະໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ.
ໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດປັດຈຸບັນນີ້ ຍັງມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ບໍ່ເໝາະສົມຄື ກະແຈກກະຈາຍໃນການຄຸ້ມຄອງ, ຂາດກົນໄກຕິດຕໍ່ໜໍ່ເນືອງ, ການແບ່ງສາຍການສຶກສາບໍ່ດີ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ໄດ້ທົບທວນລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດປັດຈຸບັນ, ຄົ້ນຄວ້າລະບົບການສຶກສາຂອງຫຼາຍປະເທດໃນໂລກ, ຄົ້ນຄວ້າທາບທາມບັນດາມາດຕະຖານແບ່ງປະເພດການສຶກສາສາກົນຄື ຂອງຢູເນັດສະໂກ ປີ 2011 (ISCED ປີ 2011) ເພື່ອແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນສິ່ງຄົງຄ້າງຕ່າງໆ ຂອງໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດປັດຈຸບັນ.
ການປ່ຽນແປງທີ່ສຳຄັນຈຳນວນໜຶ່ງໃນໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາປັດຈຸບັນ ໄດ້ຮັບການສະເໜີອອກມາຄື ໄລຍະເວລາຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຫລຸດລົງ ເພື່ອໃຫ້ມັນສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມ ແລະ ຄວາມສາມາດພັດທະນາຂອງຜູ້ຮຽນ, ການສຶກສາວິຊາຊີບກໍ່ໄດ້ປະກອບໃສ່, ການແບ່ງສາຍການສຶກສາກໍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນນັບແຕ່ຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ແລະ ໄດ້ຍູ້ແຮງຢູ່ໃນຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນປາຍ, ຈຳແນກແຍກທິດທາງກໍ່ສ້າງລະຫວ່າງອົບຮົມກໍ່ສ້າງ “ບັນດິດ” ແລະອົບຮົມກໍ່ສ້າງ “ອາຊີວະສຶກສາ”.
ການປະກາດຮ່າງໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ດຶງດູດເອົາຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານການສຶກສາໃນທົ່ວປະເທດ. ນີ້ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ຮ່າງໂຄງສ້າງໄດ້ຮັບການສະເໜີຢ່າງຊັດເຈນຈະແຈ້ງ, ໄດ້ນຳສະເໜີເພື່ອຂໍເອົາຄຳປຶກສາທີ່ກວ້າງຂວາງຂອງສັງຄົມ. ຜູ້ຊ່ຽວຊານການສຶກສາຫຼາຍທ່ານ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງເຊັ່ນ ສະມາຄົມບັນດາມະຫາວິທະຍາໄລ ວິທະຍາໄລຫວຽດນາມ, ສະມາພັນວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກນິກຫວຽດນາມ (VUSTA) ແລະ ຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິຫຼາຍຄົນ ໄດ້ປະກອບຄວາມຄິດເຫັນໃຫ້ແກ່ຮ່າງໂຄງສ້າງ ໃນທີ່ບັນດາການປະຊຸມສຳມະນາໃຫ້ຄຳປຶກສາ ກໍຄືໃນບັນດາເວທີປາໄສສາທາລະນະ.
ປັດຈຸບັນນີ້, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ພວມເກັບກຳເອົາຄຳຄິດຄຳເຫັນ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະເພື່ອຍື່ນສະເໜີໃຫ້ນາຍົກລັດຖະມົນຕີປະກາດໃຊ້. ໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ປະກາດໃຊ້ເປັນທາງການແລ້ວນັ້ນ ມັນຈະເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການບູລະນະຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດ ກໍຄືເປັນພື້ນຖານເພື່ອສ້າງຫຼັກສູດສາມັນສຶກສາໂດຍລວມ ຕາມຈິດໃຈປ່ຽນແປງໃໝ່.
ທີສາມ, ກໍ່ສ້າງຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດຂອງຫວຽດນາມ.
ຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດ ແມ່ນເອກະສານນິຕິກຳທີ່ກຳນົດມາດຕະຖານສົ້ນອອກຂອງແຕ່ລະຊັ້ນກໍ່ສ້າງ, ປະກາສະນິຍະບັດ ແລະ ໃບຮັບຮອງທຽບເທົ່າກັບເວລາ ຫຼືຈຳນວນໜ່ວຍກິດທີ່ຕ້ອງສະສົມ. ນີ້ເປັນພື້ນຖານເພື່ອຫັນຫຼັກສູດການສຶກສາເປັນມາດຕະຖານ ແລະການຮັບຮູ້ຄຸນວຸດທິລະຫວ່າງປະເທດ, ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການຍົກຍ້າຍແຮງງານໃນຕະຫຼາດແຮງງານພາກພື້ນ ແລະຕະຫຼາດແຮງງານໂລກ. ໂດຍພື້ນຖານ, ຮ່າງຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງສອດຄ່ອງກັບຂໍ້ກຳນົດຂອງກົດໝາຍການສຶກສາ ແລະ ກົດໝາຍການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ກົດໝາຍອາຊີວະສຶກສາ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍມີການທຽບຄຽງກັບຂອບຄຸນວຸດທິຂອງບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນອາຊຽນ, ຂອງເອີຣົບ ແລະ ປະເທດອື່ນອີກຈຳນວນໜຶ່ງ. ເກນກຳນົດກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຢູ່ໃນແຕ່ລະຄຸນວຸດທິນັ້ນ ກໍໄດ້ອອກແບບຢ່າງສອດຄ່ອງກັບເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມໃນໄລຍະໃໝ່, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການກໍ່ສ້າງປະເທດຕາມແຜນຍຸດທະສາດພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ເຊື່ອມຈອດການສຶກສາກັບສາກົນນັ້ນ, ຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດໜຶ່ງທີ່ມີບັນດາຈຸດທີ່ສອດຄ່ອງເໝາະສົມກັບບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາຢູ່ໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກ ຈະເປັນເງື່ອນໄຂເພື່ອໃຫ້ການສຶກສາພັດທະນາ ແລະເຊື່ອມໂຍງໄດ້ດີ. ພາຍຫຼັງທີ່ຖືກປະກາດເປີດເຜີຍ, ຮ່າງຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດກໍໄດ້ຮັບການປະກອບຄວາມຄິດຄວາມເຫັນຂອງຜູ້ຊ່ຽວຊານແລະສັງຄົມ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ພວມຕັ້ງໜ້າດັດແປງ ປັບປຸງບູລະນະຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດ ແລະຈະຍື່ນສະເໜີໃຫ້ນາຍົກລັດຖະມົນຕີປະກາດໃຊ້.
ທີສີ່, ປ່ຽນແປງໃໝ່ຫຼັກສູດ, ປຶ້ມແບບຮຽນສາມັນສຶກສາ.
ບັນດາຜູ້ຊ່ຽວຊານ ແລະ ນັກຄົ້ນຄວ້າການສຶກສາ ລ້ວນແຕ່ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ຫຼັກສູດສາມັນສຶກສາປັດຈຸບັນນີ້ຍັງໜັກໄປທາງດ້ານເຜີຍແຜ່ຄວາມຮູ້, ບໍ່ທັນເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງການພັດທະນາຄວາມສາມາດ ແລະ ຄຸນທາດຂອງຜູ້ຮຽນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕໍ່ໜ້າຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານຂອງນັກຮຽນ ນັກສຶກສາ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຫຼັກສູດສາມັນສຶກສາຈຶ່ງເປັນຄວາມຮີບດ່ວນທີ່ສຸດ. ແຕ່, ຢາກມີຫຼັກສູດການສຶກສາທີ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຕົວຈິງໃນປັດຈຸບັນ, ແມ່ນຕ້ອງຕັ້ງມັນຢູ່ໃນລະບົບວິທີແກ້ໄຂກວມລວມພ້ອມກັນກັບ “ການຈັດວາງຄືນໃໝ່” ລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ແລະ ຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ໄດ້ສຳເລັດຮ່າງຫຼັກສູດສາມັນສຶກສາກວມລວມຕາມທິດລົດຜ່ອນຢ່ອນເບົາ, ສະສົມບັນດາເນື້ອໃນຢ່າງວິທະຍາສາດ, ເພີ່ມລັກສະນະໄຫວພິບ ໂດຍຜ່ານການລົດບັນດາວິຊາບັງຄັບ ແລະ ເພີ່ມບັນດາວິຊາເລືອກເອງ. ບົນພື້ນຖານລັກສະນະ “ເປີດ” ຂອງຫຼັກສູດ, ປຶ້ມແບບຮຽນໃໝ່ທີ່ບໍ່ຖືກຈຳກັບຢູ່ໃນປຶ້ມແບບຮຽນຊຸດໜຶ່ງດຽວເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ອາດຈະມີຫຼາຍຊຸດເພື່ອເລືອກເອົາຢູ່ໃນປະມວນປຶ້ມແບບຮຽນທີ່ໄດ້ກວດຜ່ານແລ້ວ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ສົ່ງເສີມໃຫ້ບັນດາສະຖາບັນການສຶກສານຳໃຊ້ປຶ້ມແບບຮຽນບັນດາວິຊາ, ເຊັ່ນ ຄະນິດສາດ ແລະ ວິທະຍາສາດທຳມະຊາດ ພາສາອັງກິດ, ຂອງບັນດາປະເທດທີ່ຈະເລີນພັດທະນາ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນການສຶກສາສາມັນ.
ທີຫ້າ, ຍູ້ແຮງບັນດາກົນໄກຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການສຶກສາ.
ລາຍງານກ່ຽວກັບສະພາບການວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ການວ່າງງານໃນໄຕມາດ ຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້ ເຄີຍເຕື້ອງເຖິງສະພາບການຄົນທີ່ມີການສຶກສາລະດັບປິນຍາຕີແຕ່ຖືກວ່າງງານ. ສາເຫດຂອງສະພາບການດັ່ງກ່າວແມ່ນມີຫຼາຍ, ແຕ່ໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດທີ່ສຳຄັນຄື ຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ. ເພື່ອແກ້ໄຂສະພາບການນີ້, ຕ້ອງເພີ່ມທະວີບັນດາກົນໄກຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ, ໃນນັ້ນການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາມີບົດບາດສຳຄັນພິເສດ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ໄດ້ປະກາດໃຊ້ຂອບກົດໝາຍການຄຸ້ມຄອງແຫ່ງລັດທີ່ຄົບຖ້ວນ ກ່ຽວກັບການຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການສຶກສາເວົ້າລວມ, ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາເວົ້າໂດຍສະເພາະ (ຕົວຢ່າງ, ບັນດາມາດຕະຖານປະເມີນຄຸນນະພາບຕໍ່ບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາ ແຕ່ຊັ້ນອະນຸບານ ຈົນເຖິງມະຫາວິທະຍາໄລ, ບັນດາມາດຕະຖານປະເມີນຄຸນນະພາບຫຼັກສູດການກໍ່ສ້າງ, ລະບົບເອກະສານແນະນຳການປະຕິບັດບັນດາມາດຕະຖານປະເມີນຄຸນນະພາບ ແລະ ຊີ້ນຳການເຄື່ອນໄຫວກວດສອບປະຈຳປີ...). ຄຽງຄູ່ກັບການເພີ່ມທະວີວຽກງານຕິດຕາມກວດກາ, ກວດກາບັນດາເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ, ຄືຖັນແຖວຄູອາຈານ, ເງື່ອນໄຂພື້ນຖານວັດຖຸ, ການຈັດຕັ້ງບຳລຸງກໍ່ສ້າງ, ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປະເມີນຄ່າ, ເຄື່ອນໄຫວກວດສອບຄຸນນະພາບ ກໍໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່. ຕາມສະຖິຕິຂອງກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ, ຕໍ່ກັບຊັ້ນອະນຸບານ ແລະ ສາມັນສຶກສາ, ມາເຖິງປັດຈຸບັນ, 18,4% ຂອງຈຳນວນໂຮງຮຽນອະນຸບານ, 17,6% ຂອງຈຳນວນໂຮງຮຽນສາມັນສຶກສາຊັ້ນຕ່າງໆ ແລະ 4,7% ຂອງຈຳນວນສະຖາບັນສຶກສາເປັນປະຈຳ ໄດ້ຮັບການປະເມີນຄຸນນະພາບແລ້ວ.
ສຳລັບບັນດາຊັ້ນຮຽນຫຼັງສາມັນສຶກສາ, ລະບົບການຈັດຕັ້ງກວດສອບຄຸນນະພາບທີ່ເປັນເອກະລາດກໍໄດ້ແລະພວມເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ດ້ວຍການທີ່ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງ 3 ສູນກວດສອບຄຸນນະພາບຢູ່ 3 ພາກ (ສັງກັດສອງມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ແລະ ຢູ່ທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ດ່າໜັ໊ງ) ແລະ ອະນຸຍາດໃຫ້ສະມາຄົມບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ, ວິທະຍາໄລຫວຽດນາມ ສ້າງຕັ້ງອີກສູນກວດສອບໜຶ່ງ. ການກໍ່ສ້າງຜູ້ກວດສອບເພື່ອກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ກໍ່ໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍ ເຊິ່ງມີກວ່າ 500 ຄົນໄດ້ຮັບບັດປະຕິບັດງານ ແລະ ໃບຮັບຮອງຄວາມສຳເລັດຊຸດຝຶກອົບຮົມຜູ້ກວດສອບຄຸນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະອາຊີວະສຶກສາຊັ້ນກາງ. ດ້ວຍກຳລັງບຸກຄະລາກອນນີ້, ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ເລີ່ມລົງມືປະຕິບັດວຽກງານນີ້ຢ່າງໜັກແໜ້ນ. ມາເຖິງປັດຈຸບັນ ມີ 13 ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ໄດ້ຮັບການປະເມີນຄ່າຢ່າງເປັນເອກະລາດ ແລະ ມີ 2 ໄຮງຮຽນໄດ້ຮັບໃບຮັບຮອງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາແລ້ວ.
ທີຫົກ, ທົດລອງເພີ່ມທະວີການມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ໃຫ້ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ.
ນີ້ຖືກຖືວ່າເປັນວິທີແກ້ທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອແກ້ໄຂສິ່ງຄ້າງຄາຕ່າງໆ ໃນການຄຸ້ມຄອງລະບົບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບໂດຍຜ່ານການປົດປ່ອຍແຫຼ່ງພະລັງຕ່າງໆ. ກົດໝາຍການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລໄດ້ໄຂຂອບກົດໝາຍທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຂອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ. ປີ 2014, ລັດຖະບານໄດ້ປະກາດໃຊ້ມະຕິຕົກລົງເລກທີ 77/NQ-CP ວ່າດ້ວຍການທົດລອງປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກເຄື່ອນໄຫວສຳລັບບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລພາກລັດ ໄລຍະ 2014 - 2017. ແຕ່, ການເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ພຽງແຕ່ໄດ້ປະຕິບັດໃນຂອບເຂດແຄບ ຊຶ່ງມີ 14 ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລໄດ້ຮັບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ; ເງື່ອນໄຂເປັນເຈົ້າຕົນເອງພຽງແຕ່ໄດ້ເຂົ້າເຖິງທາງດ້ານການເງິນ, ໃນຂະນະນັ້ນ ບັນດາແງ່ມູມອື່ນເຊັ່ນ ຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງທາງດ້ານວິຊາການ, ການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບຸກຄະລາກອນ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງພຽງພໍເທື່ອ. ດັ່ງນັ້ນ, ຜົນທີ່ໄດ້ຮັບກໍຍັງຖືກຈຳກັດຫຼາຍ. ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງນີ້, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າເພື່ອປະຕິບັດເປັນແຕ່ລະກ້າວພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຄຸນນະພາບສູງ.
ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງກີດຂວາງຕໍ່ຂະບວນວິວັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ
ທີໜຶ່ງ, ເອກະສານກົດໝາຍຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ດັດສົມຂົງເຂດການສຶກສາ - ກໍ່ສ້າງ ຍັງບໍ່ເໝາະສົມ, ຍັງຊ້ຳຊ້ອນກັນ, ຂັດແຍ່ງກັນ. ຕົວຢ່າງ, ການກະແຈກກະຈາຍ, ຂາດລັກສະນະຕິດຕໍ່ໜໍ່ເນືອງລະຫວ່າງບັນດາລະດັບການສຶກສາ ໃນລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນຂາດຄວາມເປັນເອກະພາບໃນຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍ ຂອງກົດໝາຍການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ກົດໝາຍອາຊີວະສຶກສາຊັ້ນສູງ. ເນື້ອໃນນີ້ກໍສະແດງອອກໃນການປະຕິບັດດຳລັດເລກທີ 115/2010/NĐ-CP ຂອງລັດຖະບານ ທີ່ກຳນົດໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຄຸ້ມຄອງລັດກ່ຽວກັບການສຶກສາ ຊຶ່ງຍັງບໍ່ທັນສົມເຫດສົມຜົນ ແລະ ບໍ່ແທດກັບຄວາມຈິງ. ກົດໝາຍການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ໄດ້ກຳນົດກວ້າງພໍຄວນ ກ່ຽວກັບການມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃຫ້ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ, ແຕ່ຂໍ້ກຳນົດໃນຫຼາຍມາດຕາພັດ “ຕິດຂັດ” ກັບຂໍ້ມາດຕາໃນກົດໝາຍອື່ນ, ເຊັ່ນກົດໝາຍແຮງງານ, ກົດໝາຍຂ້າລັດຖະການ, ກົດໝາຍງົບປະມານ. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນດາການປ່ຽນແປງໃໝ່ກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານມະຫາວິທະຍາໄລ ໃນການມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ກໍຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍປະການ.
ທີສອງ, ແຮງເຊື່ອຍຂອງລະບົບການສຶກສາເວົ້າລວມ ແມ່ນຍັງແຮງຫຼາຍ ເຊິ່ງເກີດຈາກກະໂຕທາດແທ້ໃນຕົວຂອງລະບົບ ແລະ ຈາກບັນດາພາກສ່ວນຂອງລະບົບນັ້ນ. ດ້ານໜຶ່ງ, ສັງເກດຈາກແງ່ມູນພາລະບົດບາດການສຶກສາ, ພິເສດແມ່ນສາມັນສຶກສາທີ່ມີພາລະບົບບາດ “ຖ່າຍທອດ” ບັນດາຄ່ານິຍົມສັງຄົມ ກໍເຫັນວ່າ ລະບົບການສຶກສາເຄີຍມີທ່າອຽງຊັກຊ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ “ຮັກສາເດີມ” ຫຼາຍກວ່າ ທຽບກັບບັນດາຂົງເຂດອື່ນຂອງສັງຄົມ. ດ້ານອື່ນ, ສັງເກດຈາກແງ່ມູມບັນດາສະມາຊິກຂອງລະບົບ ກໍອາດຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ຄວາມຕັດສິນໃຈ ແນວຄິດປ່ຽນແປງໃໝ່ ໃນກຸ່ມຜູ້ນຳພາ ຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ກໍຍັງບໍ່ທັນສູງ. ມີສະພາບດັ່ງກ່າວນີ້ ສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນສະຖາບັນການສຶກສາພາກລັດຫຼາຍແຫ່ງ ຍັງດຳລົງຄົງຕົວຕົ້ນຕໍແມ່ນອີງໃສ່ແຫຼ່ງເງິນເກື້ອກູນຂອງລັດ, ຄືວ່າບໍ່ມີການແຂ່ງຂັນກັນ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ມີ “ຄວາມຕ້ອງການ” ປ່ຽນແປງໃໝ່. ແນວຄິດຄອຍຖ້າການເກື້ອກູນຂອງລັດຍັງແຜ່ຫຼາຍໃນຖັນແຖວຄູອາຈານ, ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງຢູ່ບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາ. ແມ່ນສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເອງ ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີຈິດຕະສາດຄິດງໍ້, ບໍ່ພ້ອມທີ່ຈະປ່ຽນແປງໃໝ່ຢູ່ໃນຖັນແຖວພະນັກງານນຳພາ ຄຸ້ມຄອງ ແລະໃນກະໂຕຖັນແຖວຄູອາຈານ. ດັ່ງນັ້ນ, ການຜັນຂະຫຍາຍບາງຕົວແບບ, ຄວາມຄິດປະດິດໃໝ່ ເຊັ່ນ “ຕົວແບບໂຮງຮຽນໃໝ່” (VNEN), ຫຼືໜັງສືວຽນເລກທີ 30/2014/TT-BGDĐT ຂອງກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ວ່າດ້ວຍກຳນົດການປະເມີນຄ່ານັກຮຽນປະຖົມສຶກສານັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ທີສາມ, ແຫຼ່ງງົບປະມານໃຫ້ແກ່ການສຶກສາຍັງຕ່ຳໂພດ ທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການລົງທຶນ. ລັດຖະບານຫວຽດນາມຍາມໃດກໍ່ພະຍາຍາມຮັບປະກັນລາຍຈ່າຍໃຫ້ການສຶກສາໄດ້ 20% ຂອງຍອດລາຍຈ່າຍງົບປະມານ. ເຖິງວ່າລາຍຈ່າຍງົບປະມານໃຫ້ແກ່ການສຶກສາຄິດເປັນອັດຕາສ່ວນແມ່ນບໍ່ຕ່ຳ, ແຕ່ຈຳນວນທີ່ຈິງແທ້ແນ່ນອນ ກໍບໍ່ແມ່ນຫຼາຍ, ການລົງທຶນພັດກະແຈກກະຈ່າຍ. ຕົວຢ່າງ, ຕາມຕົວເລກຂອງກະຊວງການເງິນກ່ຽວກັບການວາງງົບປະມານປີ 2016, ຄາດກະຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການສຶກສາທັງໝົດເກືອບ 196 ພັນຕຶ້ດົ່ງ ໃນລວມຍອດລາຍຈ່າຍງົບປະມານທັງໝົດປະມານ 1,273 ລ້ານຕື້ດົ່ງ (ກວມເກືອບ 15,4%). ແຕ່, ຍ້ອນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຕ່ຳ, ຫວຽດນາມຕ້ອງການແຫຼ່ງພະລັງຫຼາຍທີ່ສຸດ, ດັ່ງນັ້ນລະດັບການລົງທຶນນີ້ຍັງບໍ່ພໍທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຂອງການສຶກສາ. ໃນຂະນະນັ້ນ, ບັນດາກົນໄກດຶງດູດການລົງທຶນຂອງເອກະຊົນໃຫ້ແກ່ການສຶກສາ ກໍຍັງບໍ່ທັນຈັບໃຈນັກລົງທຶນເທື່ອ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຫວຽດນາມກໍຍັງບໍ່ທັນມີບັນດາ “ຜູ້ອຸປະຖຳ” ລາຍໃຫຍ່ ທີ່ໃຫ້ການຊ່ວຍໜູນການສຶກສາ. ດັ່ງນັ້ນ, ພື້ນຖານວັດຖຸຍັງຂາດເຂີນ, ຫ້ອງຮຽນໜຶ່ງໆມີນັກຮຽນຫຼາຍເກີນຄວນ, ເຄື່ອງປະກອບການສິດສອນກໍບໍ່ພຽງພໍ ພາໃຫ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ມີລັກສະນະຮູບການ, ວິທີສິດສອນແລະກວດກາ ປະເມີນຄ່າບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຈຳນວນໜຶ່ງໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ
ທີໜຶ່ງ, ກວດຄືນ, ວາງແຜນກຳນົດຄືນໃໝ່ ຕໍ່ບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາໃນລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ.
ພາຍຫຼັງທີ່ໂຄງສ້າງລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ໂດຍນາຍົກລັດຖະມົນຕີແລ້ວນັ້ນ, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະຜັນຂະຫຍາຍການທົບທວນບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາຊັ້ນຕ່າງໆ, ບັນດາຊັ້ນຮຽນ. ການວາງແຜນກຳນົດລະບົບບັນດາໂຮງຮຽນຢູ່ບັນດາຊັ້ນການກໍ່ສ້າງ ໃນລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ແນໃສ່ສັບຊ້ອນບັນດາແຫຼ່ງພະລັງ, ຂະໜາດການພັດທະນາ, ບັນດາເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ ໃຫ້ສົມດຸນກັບຄວາມຕ້ອງການສັງຄົມ ເພື່ອຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການສຶກສາແລະປະຕິບັດເປົ້າໝາຍປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາຢ່າງພື້ນຖານຮອບດ້ານ.
ເປົ້າໝາຍຂອງການວາງແຜນກຳນົດແມ່ນຈັດວາງສັບຊ້ອນ, ເຕົ້າໂຮມລວບລວມ, ບໍ່ໜຳຍັງອາດຈະຍຸບເລີກສະຖາບັນການສຶກສາທີ່ອ່ອນທາງດ້ານຄຸນນະພາບ, ຫລຸດຜ່ອນຫົວເງື່ອນ ແລະ ເພີ່ນປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງ, ປະສິດທິຜົນການລົງທຶນຂອງທົ່ວທັງລະບົບ. ໃນຂະບວນວິວັດນັ້ນ, ກຳນົດແຈ້ງບັນດາຫຼັກການ ແລະ ເກນການວາງແຜນ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແກ່ການປະເມີນຄ່າ, ຄາດຄະເນກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ ເພື່ອໃຫ້ມີແຜນກຳນົດທີ່ແທດເໝາະກັບແຜນກຳນົດພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ການວາງແຜນກຳນົດລະບົບການສຶກສາແຫ່ງຊາດ ຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດໃນທົ່ວລະບົບ, ວາງແຜນກຳນົດລະບົບບັນດາໂຮງຮຽນຢູ່ໃນຊັ້ນຮຽນຕ່ຳ ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການວາງແຜນກຳນົດ ແລະ ພັດທະນາຊັ້ນຮຽນທີ່ສູງກວ່າ. ລະອຽດ, ການວາງແຜນກຳນົດອາດຈະກວມດ້ວຍການວາງແຜນກຳນົດລະບົບບັນດາໂຮງຮຽນອະນຸບານ, ວາງແຜນກຳນົດລະບົບບັນດາໂຮງຮຽນສາມັນສຶກສາ, ວາງແຜນກຳນົດລະບົບບັນດາສະຖາບັນສຶກສາຫຼັງສາມັນ, ກວມດ້ວຍບັນດາໂຮງຮຽນວິທະຍາໄລ, ມະຫາວິທະຍາໄລ.
ທີສອງ, ເພີ່ມທະວີການແບ່ງສາຍໃນການສຶກສາ.
ໜຶ່ງໃນບັນດາຈຸດອ່ອນຂອງການສຶກສາຫວຽດນາມປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນການແບ່ງສາຍຍັງບໍ່ທັນດີ, ນັກຮຽນເກືອບທັງໝົດແຍ່ກັນເຂົ້າຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ, ໃນຂະນະນັ້ນ ໂຮງຮຽນອາຊີວະສຶກສາໄດ້ລັດລົງທຶນແຕ່ມີຜູ້ຮຽນໜ້ອຍທີ່ສຸດ. ການແບ່ງສາຍດີຈະປະກອບສ່ວນແກ້ໄຂສະພາບການຂາດເຂີນບຸກຄະລາກອນມືອາຊີບ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງສັງຄົມ. ຜູ້ຮຽນຄວນໄດ້ຮັບການກຳນົດທິດກ່ຽວກັບອາຊີວະສຶກສາກ່ອນ ແລະ ດີກວ່າ. ການແບ່ງສາຍການສຶກສາຕາມທິດ “ບັນດິດ” ແລະ “ອາຊີວະສຶກສາ” ຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນັກຮຽນທີ່ໄດ້ກະກຽນສຳພາລະບາງຢ່າງໃນເວລາຮຽນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນ ຈະມີການຜັນແຍກແຮງກວ່າອີກໃນເວລາຮຽນມັດທະຍົມຕອນປາຍ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ສຳລັບຂະແໜງພິເສດສະເພາະບາງຂະແໜງທີ່ກົດໝາຍແຮງງານອະນຸຍາດໃຫ້, ການແບ່ງສາຍແຕ່ຊັ້ນມັດທະຍົມຕອນຕົ້ນຈະຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນມີຄວາມສາມາດເຂົ້າຮ່ວມຕະຫຼາດແຮງງານເມື່ອມີເງື່ອນໄຂພຽງພໍ ແລະ ມີຄວາມຕ້ອງການ. ຜ່ານສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ອັດຕາສ່ວນຜູ້ຮຽນທີ່ເລືອກຮຽນອາຊີວະສຶກສາຈະເພີ່ມຂຶ້ນ, ຮັບປະກັນຕອບສະໜອງໂຄງປະກອບແຮງງານຕາມຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ທີສາມ, ກໍ່ສ້າງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ແລະ ຄູອາຈານ.
ຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ແລະ ຄູອາຈານ ເປັນປັດໄຈສຳຄັນທີ່ຕັດສີນຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງພາລະກິດປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາກແລະກໍ່ສ້າງ, ແຕ່ເບິ່ງລວມ ຄວາມສາມາດຂອງພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ແລະຄູອາຈານ ພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໜ້ອຍ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາ; ບັນດາມາດຕະຖານຄູອາຈານ ແລະພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ບໍ່ທ່ວງທັນກັບຄວາມຕ້ອງການປ່ຽນແປງໃໝ່. ເພາະສະນັ້ນ, ເພື່ອມີຫຼັກຖານສ້າງຫຼັກສູດບຳລຸງກໍ່ສ້າງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດໃຫ້ຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ຄູອາຈານ, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງຂອບຄວາມສາມາດ, ມາດຕະຖານຄູ ແລະ ມາດຕະຖານພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ ຕາມທິດຄ່ອຍໆເຂົ້າໃກ້ກັບມາດຕະຖານຂອງອາຊຽນ. ບົນພື້ນຖານຂອບຄວາມສາມາດ ແລະ ມາດຕະຖານນີ້ ຈະປະຕິບັດການຫັນເປັນມາດຕະຖານຕໍ່ກັບຖັນແຖວຄູອາຈານ ແລະ ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ.
ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະສົມທົບກັບບັນດາອົງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເພື່ອສະເໜີການກໍ່ສ້າງກົດໝາຍຄູອາຈານ, ດັດສົມ ແລະ ເພີ່ມເຕີນນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ ຕາມທິດຕິດກັບຄຸນນະພາບຂອງວຽກງານ, ເຊິ່ງເປັນບັນດານະໂຍບາຍສ້າງກຳລັງຊຸກດັນສົ່ງເສີມຖັນແຖວຄູອາຈານໃນວຽກງານ; ປະຕິບັດການສຳຫຼວດຄວາມຕ້ອງການ, ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາຫຼັກສູດການບຳລຸງກໍ່ສ້າງວິຊາສະເພາະໃຫ້ຄູອາຈານ, ລັດຖະກອນ, ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການສຶກສາຂັ້ນຕ່າງໆ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດຮ່ວມມືພັດທະນາວິຊາສະເພາະ ໃຫ້ຖັນແຖວຄູອາຈານ ລະຫວ່າງບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາ, ລະຫວ່າງບັນດາທ້ອງຖິ່ນ, ສົ່ງເສີມການຮ່ວມມືກັບບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ.
ທີສີ່, ຍູ້ແຮງການມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃຫ້ບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ.
ການມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບອະທິບາຍລາຍງານ ແມ່ນເນື້ອໃນຫຼັກແຫຼ່ງຂອງການບໍລິຫານມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ທັນສະໄໝ ຊຶ່ງບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລໃນປະເທດ ຕ້ອງຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ນຳໃຊ້ ເພື່ອປະຕິບັດການເຊື່ອມໂຍງທາງດ້ານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ. ລະດັບເປັນເຈົ້າຕົນເອງທີ່ຈະໄດ້ຮັບການມອບໝາຍນັ້ນ ແມ່ນອີງບົນພື້ນຖານຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ຜົນແຫ່ງການກວດສອບ, ຈັດອັນດັບຄຸນນະພາບຂອງບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາ. ຈາກບັນດາບົດຮຽນປະສົບການແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິຕົກລົງສະບັບເລກທີ 77/NQ-CP, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະຜັນຂະຫຍາຍບັນດາເນື້ອໃນເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຂອງສະຖາບັນມະຫາວິທະຍາໄລຢ່າງຄົບຊຸດກວ່າອີກເຊັ່ນ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງທາງດ້ານກົງຈັກ, ບຸຄະລາກອນ, ວິຊາການ ແລະ ການເງິນ. ເພື່ອປະຕິບັດເນື້ອໃນນີ້, ກ່ອນອື່ນໝົດ ແມ່ນຕ້ອງກວດສອບຄຸນະພາບການສຶກສາຕໍ່ກັບບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລທັງໝົດ, ບົນພື້ນຖານນັ້ນ ບັນດາໂຮງຮຽນຈະຖືກແບ່ງເປັນກຸ່ມຕາມຄວາມສາມາດ (ປະເມີນຄວາມສາມາດຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຄູອາຈານ, ກົງຈັກ ແລະ ແຫຼ່ງພະລັງ) ເພື່ອຈະມີຫຼັກຖານມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບອະທິບາຍລາຍງານ.
ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງຄາດຫວັງວ່າ ກົນໄກເປັນເຈົ້ນຕົນເອງຈະສ້າງໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງແຂງແຮງທາງດ້ານຄຸນນະພາບຂອງການບຳລຸງກໍ່ສ້າງ, ຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ ແລະ ປະກອບສ່ວນໃຫ້ສັງຄົມ ຂອງບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ. ນະໂຍບາຍທີ່ດີກ່ຽວກັບການເປັນເຈົ້າຕົນເອງຂອງສະຖາບັນມະຫາວິທະຍາໄລ ຈະສ້າງກຳລັງຊຸກດັນໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລຂອງປະເທດຊາດ.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກ ໄດ້ມີແຜນນະໂຍບາຍເຮັດທົດລອງການຫັນປ່ຽນຕົວແບບໂຮງຮຽນພາກລັດ ມາເປັນສະຖາບັນການສຶກສາໂດຍຊຸມຊົມ, ວິສາຫະກິດເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ລົງທຶນພັດທະນາ. ນີ້ແມ່ນເນື້ອໃນໃໝ່ຂອງການຫັນການສຶກສາເປັນສັງຄົມ ທີ່ຄວນໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຊີ້ນຳ ແລະ ສະຫລຸບເບື້ອງຕົ້ນ, ສະຫລຸບສັງລວມ.
ທີຫ້າ, ຍູ້ແຮງການສອນການຮຽນພາສາອັງກິດໃຫ້ທົ່ວເຖິງ.
ໃນສະພາບການເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມໂຍງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ, ຄວາມສາມາດດ້ານພາສາຕ່າງປະເທດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນພາສາອັງກິດ ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນເປັນພິເສດ. ແຕ່, ລະດັບພາສາອັງກິດຂອງນັກຮຽນ ນັກສຶກສາ ຜູ້ອອກແຮງງານຫວຽດນາມ ຍັງຕ່ຳຫຼາຍ ຊຶ່ງໄດ້ຈຳກັດຫຼາຍທີ່ສຸດເຖິງຄວາມສາມາດເຂົ້າເຖິງຄວາມຮູ້, ທັກສະໃໝ່. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຕັ້ງແຜນນະໂຍບາຍຍູ້ແຮງການສິດສອນ ແລະ ນຳໃຊ້ພາສາອັງກິດ ໃນບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາ, ຜ່ານສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນເພື່ອຈະປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດດ້ານພາສາອັງກິດຂອງຄົນຫວຽດນາມ. ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍວຽກນີ້, ກ່ອນອື່ນໝົດຄວາມກໍ່ສ້າງ ຫຼືດັດແປງ ເພີ່ມເຕີມບັນດາເອກະສານກົດໝາຍ (ກົດໝາຍສຶກສາ, ກົດໝາຍສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ) ກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການສິດສອນຮ່ຳຮຽນພາສາອັງກິດຢ່າງທົ່ວເຖິງ ໃນລະບົບການສຶກສາ ເພື່ອແນໃສ່ຍົກສູງຄວາມສາມາດດ້ານພາສາອັງກິດໃຫ້ນັກຮຽນນັກສຶກສາ ແລະຄົນຫວຽດນາມ, ຈາກນັ້ນຊຸກຍູ້ຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າການ, ປະດິດສ້າງຂອງຜູ້ຮຽນ ໃນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ຂຸດຄົ້ນເອົາສິ່ງທີ່ຍອດຍິ່ງຂອງມະນຸດຊາດ. ໂຄງການພາສາຕ່າງປະເທດ 2020 ຄວນໄດ້ຮັບການປັບປຸງ. ເພີ່ມທະວີການຮ່ຳຮຽນນຳບັນດາປະເທດອາຊຽນ (ເຊັ່ນ ສິງກະໂປ) ໃນການສິດສອນພາສາອັງກິດ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ສົ່ງເສີມບັນດາສະຖາບັນການສຶກສານຳໃຊ້ປຶ້ມແບບຮຽນ, ຫຼັກສູດບັນດາວິຊາຄະນິດສາດ ແລະວິທະຍາສາດທຳມະຊາດເປັນພາສາອັງກິດ, ສິດສອນດ້ວຍພາສາອັງກິດ ຕາມລຳດັບດຳເນີນງານ ແລະບັນດາວິຊາທີ່ເໝາະສົມ.
ທີຫົກ, ຍູ້ແຮງການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານ ໃນຂົງເຂດການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ.
ກອງປະຊຸມຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກຄັ້ງທີສີ່ ສະໄໝທີ XI ໄດ້ປະກາດໃຊ້ມະຕິສະບັບເລກທີ 13-NQ/TW, ລົງວັນທີ 16 ມັງກອນ 2012, ວ່າດ້ວຍການກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ຄົບຊຸດ ເພື່ອແນໃສ່ເຮັດໃຫ້ຫວຽດນາມກາຍເປັນປະເທດອຸດສາຫະກຳຕາມທິດທັນສະໄໝໂດຍພື້ນຖານ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາໃນຂັ້ນຕົ້ນ ໃນປີ 2020 ຊຶ່ງໄດ້ຊີ້ແຈ້ງ “ຍູ້ແຮງການການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານເຂົ້າໃນການຄຸ້ມຄອງ ຂຸດຄົ້ນ ຂັບນຳລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ແລະ ພື້ນຖານເສດຖະກິດທັງໝົດ”. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ລັດຖະບານຫວຽດນາມໄດ້ຖືວ່າ ເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານເປັນ “ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຂອງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ”. ເພາະສະນັ້ນ, ການຍູ້ແຮງການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານໃນທຸກການເຄື່ອນໄຫວຂອງຂົງເຂດການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນເພື່ອຊຸກຍູ້ຄຸນນະພາບການສຶກສາ. ອາດຈະປະຍຸກໃຊ້ມັນເຂົ້າໃນການຄຸ້ມຄອງການສຶກສາ, ເຄື່ອນໄຫວສິດສອນ - ຮ່ຳຮຽນ, ກວດກາປະເມີນຄ່າ, ເຊື່ອມຕໍ່ໂຮງຮຽນ - ຄອບຄົວ - ສັງຄົມ. ເພື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ນີ້, ຕ້ອງຕີລາຄາກວມລວມກ່ຽວກັບໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານການສຶກສາ, ກໍ່ສ້າງມາດຕະຖານ, ດັດຊະນີນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຮາດແວພື້ນຖານ, ຊອບແວທີ່ນຳໃຊ້ໃນການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ສິດສອນ-ຮ່ຳຮຽນຢູ່ຊັ້ນຕ່າງໆ.
ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະສະເໜີໃຫ້ລັດຖະບານກໍ່ສ້າງໂຄງການເພີ່ມທະວີໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ ທີ່ຮັບປະກັນໃຫ້ແກ່ຄວາມຕ້ອງການຂຸດຄົ້ນ, ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານໃນການຄຸ້ມຄອງ ແລະສິດສອນ, ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນຂ່າວສານການສຶກສາດີຈີຕອນ, ບັນດາຊອບແວປະຍຸກໃຊ້ໃນການຄຸ້ມຄອງກາສຶກສາແລະສິດສອນ. ສຳລັບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາມະຫາວິທະຍາໄບ 2.0 (ຕົວແບບຮ່ຳຮຽນແບບປະຕິສຳພັນອີງໃສ່ເຕັກໂນໂລຊີ web 2.0).
ທີເຈັດ, ຍູ້ແຮງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນທາງດ້ານການສຶກສາ.
ເຊື່ອມໂຍງສາກົນທາງດ້ານເສດຖະກິດບັງຄັບໃຫ້ພື້ນຖານການສຶກສາຂອງບັນດາປະເທດກໍຕ້ອງຫັນປ່ຽນໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງນີ້. ການສຶກສາຫວຽດນາມກໍຕ້ອງຕອບສະໜອງບັນດາມາດຕະຖານລວມ, ເຊັ່ນ ຕອບສະໜອງບັນດາມາດຕະຖານກວດສອບຄຸນນະພາບສາກົນ. ເພື່ອຊຸກຍູ້ຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງຢ່າງເປັນເຈົ້າການ, ຫວຽດນາມຕ້ອງກໍ່ສ້າງ ແລະ ນຳໃຊ້ ເກນເຊື່ອມໂຍງສາກົນແລະຫຼັກການຫັນການສຶກສາເປັນສາກົນ ໃນການປະເມີນຄ່າການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ. ບັນດາສະຖາບັນການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລເປັນເຈົ້າການເປີດກວ້າງການພົວພັນສາກົນ, ພັດທະນາບັນດາໂຄງການຮ່ວມມືແລກປ່ຽນນັກສຶກສາກັບບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຕ່າງປະເທດ, ປະຕິບັດການຮ່ວມມືໃນການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ, ເຊື່ອມຕໍ່ການຝຶກອົບຮົມ, ຮັບຮອງໜ່ວຍກິດ, ພ້ອມກັນມອບປະກາສະນິຍະບັດ ກັບບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດໃນໂລກ, ຫັນເປັນສາກົນຕໍ່ບັນດາຫຼັກສູດກໍ່ສ້າງລະດັບມະຫາວິທະຍາໄລ.
ການດຶງດູດເອົາບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລແຖວໜ້າໃນໂລກມາລົງທຶນຢູ່ຫວຽດນາມ, ດ້ານໜຶ່ງ, ປະກອບສ່ວນໂດຍກົງເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນໃຫ້ຫວຽດນາມ; ດ້ານອື່ນ, ຈະສ້າງເປັນການ “ກະແທກ”, ເປັນກຳລັງຊຸກດັນການແຂ່ງຂັນ ໃຫ້ບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຫວຽດນາມ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າກໍ່ສ້າງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາໂຄງການກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຂອງການສຶກສາສາມັນ, ໂຄງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນແລະກໍ່ສ້າງພະນັກງານເຕັກນິກ, ຄົ້ນຄວ້າທົດລອງສ້າງຕັ້ງເຂດສຶກສາສາກົນ.
ທີແປດ, ອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ.
ຄວາມຕ້ອງການບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ນັບມື້ນັບມີຄວາມຮີບດ່ວນ ໃນເມື່ອພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມເຊື່ອມໂຍງນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ເຂົ້າກັບພາກພື້ນແລະໂລກ. ນີ້ແມ່ນເງື່ອນໄຂທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງການທີ່ສຸດ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕ ແລະ ສະມັດຕະພາບແຮງງານສູງ. ການອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນຕິດພັນແໜ້ນແຟ້ນກັບ ແຜນກຳນົດບຸກຄະລາກອນ ກໍຄືກັບການວາງແຜນກຳນົດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະຄົ້ນຄວ້າກ່ຽວກັບການອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນ, ພິເສດແມ່ນບຸກຄະລາກອນລະດັບສູງ, ຄຸນະພາບສູງ ຕາມທິດແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ. ການລົງທຶນແຫຼ່ງພະລັງທີ່ເໝາະສົມ ແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການສ້າງໃຫ້ມີແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ. ຄວນຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ການອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ຕິດແໜ້ນກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ ໂດຍຜ່ານບັນດາມາດຕະການຄື ດຳເນີນການຕີລາຄາເປັນໄລຍະໆ ກ່ຽວກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ ຕໍ່ກັບຜູ້ສຳເລັດການສຶກສາ ທາງດ້ານມາດຕະຖານຄວາມຮູ້, ທັກສະ. ກຳນົດມາດຕະຖານ “ບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ” ແລະ ກໍ່ສ້າງບັນດາຫຼັກສູດຝຶກອົບຮົມທີ່ສົມຄູ່ ແລະ ນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນກ່ຽວກັບການເລືອກຮັບຜູ້ຮຽນ, ການຝຶກອົບຮົມ, ການເງິນທີ່ຕອບສະໜອງມາດຕະຖານກ່ຽວກັບບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ.
ເພາະສະນັ້ນ, ກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ ຈະດັດສົມ ເພີ່ມເຕີມບັນດາຂໍ້ກຳນົດກ່ຽວກັບການອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນ ຕາມເກນກຳນົດລວມຂອງພາກພື້ນ ແລະ ຂອງໂລກ, ຜັນຂະຫຍາຍການອົບຮົມກໍ່ສ້າງຕາມຕົວແບບການສຶກສາເປີດ, ອີງຕາມຂອບຄຸນວຸດທິແຫ່ງຊາດ, ກໍ່ສ້າງກົນໄກເພື່ອບຸລິມະສິດການລົງທຶນພັດທະນາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຈຳນວນໜຶ່ງ, ຂະແໜງການກໍ່ສ້າງຄຸນນະພາບສູງຈຳນວນໜຶ່ງ./.
ໂດຍ ຝຸ່ງຊວນຍ້າ
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງການສຶກສາແລະກໍ່ສ້າງ
-----------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 885 (ເດືອນກໍລະກົດ 2016)
