ຍູ້ແຮງການເຊື່ອມຈອດ ວຽກງານອະນຸຮັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາ ການທ່ອງທ່ຽວ ແບບຍືນຍົງ
ວກ. - ດ້ວຍມູນເຊື້ອອາລະຍະທຳອັນໜາແໜ້ນ ທີ່ໄດ້ຫຼໍ່ຫຼອມໃນຫຼາຍພັນປີແຫ່ງປະຫວັດສາດ, ຫວຽດນາມມີໂຂສາງມໍລະດົກວັດທະນະທຳທາງວັດຖຸແລະບໍ່ມີຕົວຕົນ ທີ່ອຸດົມສົມບູນທີ່ສຸດ. ໂຂສາງມໍບະດົກນັ້ນເປັນແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນອະລິຍະທຳທີ່ລ້ຳຄ່າ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາຂຸດຄົ້ນ, ເຜີຍແຜ່ ແລະ ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ.
ພາບປະກອບ (ແຫຼ່ງຂ່າວອິນເຕີເນັດ)
ຄວາມພົວພັນລະຫວ່າງ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ
ການທ່ອງທ່ຽວແມ່ນຂະແໜງອຸດສາຫະກຳບໍລິການທີ່ມີລະດັບການພັດທະນາຢ່າງໄວ, ໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ນັບມື້ນັບມີບົດບາດທີ່ຕັ້ງສຳຄັນໃນລະບົບເສດຖະກິດຂອງຫຼາຍປະເທດ. ໃນແຕ່ລະປີ, ໃນໂລກມີຫຼາຍກວ່າໜຶ່ງຕື້ຄົນໄປທ່ອງທ່ຽວ, ຄາດກະວ່າ ປີ 2020 ຕົວເລກນີ້ຈະບັນລຸ 1,6 ຕື້ຄົນ, ໃນນັ້ນກວ່າ 60% ຈຳນວນຄົນໄປທ່ອງທ່ຽວມີຈຸດປະສົງຊອກຮູ້ ກ່ຽວກັບບັນດາພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ແປກຕ່າງ. ຄືແນວນັ້ນ, ຜະລິດຕະພັນປາຍແຫຼມແລະສຳຄັນທີ່ສຸດ ໃນການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແມ່ນ ທ່ອງທ່ຽວວັດທະນະທຳ(1).
ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກແລະລັດແຫ່ງ ສສ ຫວຽດນາມຍາມໃດກໍໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ. ແຜນຍຸດທະສາດພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມເຖິງປີ 2020, ວິໄສທັດເຖິງປີ 2030 ໄດ້ຮັບການອະນຸມັດໂດຍນາຍົກລັດຖະມົນຕີ (ໃນມະຕິຕົກລົງສະບັບເລກທີ 2473/QĐ-TTg, ລົງວັນທີ່ 30 ທັນວາ 2011). ຕໍ່ຈາກນັ້ນ, ມະຕິສະບັບເລກທີ 92/NQ-CP ຂອງລັດຖະບານວ່າດ້ວຍ “ວິທີແກ້ໄຂຈຳນວນໜຶ່ງເພື່ອຍູ້ແຮງການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມໃນໄລຍະໃໝ່” ກໍໄດ້ປະກາດໃຊ້ໃນວັນທີ 8 ທັນວາ 2014. ໃນປີ 2014, ລັດຖະບານໄດ້ປະກາດໃຊ້ບັນດາມະຕິສະບັບເລກທີ 25/NQ-CP, ສະບັບເລກທີ 39/NQ-CP ແລະເລກທີ 46/NQ-CP, ໃນນັ້ນໄດ້ກຳນົດບັນດາເນື້ອໃນ, ມາດຕະການທີ່ແຂງແຮງເພື່ອແນໃສ່ເປົ້າໝາຍພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນມະຕິສະບັບເລກທີ 92/NQ-CP. ມະຕິກອງປະຊຸມຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ຄັ້ງທີເກົ້າ ສະໃໝທີ XI (ມະຕິສະບັບເລກທີ 33-NQ/TW) ໄດ້ເນັ້ນເຖິງການອະນຸຮັກ, ປະຕິສັງຂອນບັນດາຮ່ອງຮອຍປະຫວັດສາດ - ວັດທະນະທຳ ທີ່ເປັນຕົວແທນເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການອົບຮົມສຶກສາມູນເຊື້ອ ແລະ ພັດທະນາເສດຖະກິດ; ເຊື່ອມຈອດການອະນຸຮັກ, ເສີມຂະຫຍາຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ.
ປະຈຸບັນ, ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດເບື້ອງຕົ້ນທີ່ດີງານ ໃນການຂຸດຄົ້ນຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ທ່າໄດ້ປຽບຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ ເພື່ອພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ. ແຕ່ຫາກ, ຄຽງຂ້າງນັ້ນກໍຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຂໍ້ຈຳກັດບໍ່ໜ້ອຍ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຕໍ່ກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ. ດັ່ງນັ້ນ, ການຍູ້ແຮງການເຊື່ອມຈອດວຽກງານອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ ເປັນບັນຫາໜຶ່ງທີ່ພວມໄດ້ວາງອອກມາຢ່າງຮີບດ່ວນ.
ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ແມ່ນສາຍພົວພັນຊຶ່ງກັນແລະກັນ, ຕິດພັນແໜ້ນແຟ້ນນຳກັນ. ມໍລະດົກວັດທະນະທຳແມ່ນຊັບພະຍາກອນມະນຸດອະລິຍະທຳ, ແມ່ນສາງສົມບັດເພື່ອໃຫ້ການທ່ອງທ່ຽວຂຸດຄົ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວ. ສຳລັບສ່ວນຂອງຕົນ, ການທ່ອງທ່ຽວມີບົດບາດສຳຄັນໃນການໂຄສະນາ, ແນະນຳມໍລະດົກ ໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວຢູ່ໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ; ເປັນແຮງຊຸກດັນເພື່ອໃຫ້ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ເຈົ້າຂອງວັດທະນະທຳ ດຳເນີນການຮັກສາ ປັບປຸງເອກະລັກວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ສ້າງລາຍໄດ້ເພື່ອປະດັບປະດາ, ປົກປັກຮັກສາ, ສົ່ງເສີມມໍລະດົກວັດທະນະທຳ.
ມໍລະດົກວັດທະນະທຳຢູ່ແຕ່ລະເຂດ, ແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນປະກອບເປັນຈິດວິນຍານຫຼັກສຳລັບການເດີນທາງ, ເປັນ “ແຮງຈູງໃຈ” ດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວ ມາຢ້ຽມຊົມ, ທັດສະນາຈອນ, ຄົ້ນຄວ້າຫາຄວາມຮູ້. ກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າຫາກຂາດການທ່ອງທ່ຽວເປັນສະພານເພື່ອໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວໄປພົບກັບມໍລະດົກ, ມໍລະດົກວັດທະນະທຳກໍ່ຈະບໍ່ມີໂອກາດທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສະເໜີ, ໄດ້ຮູ້ຈັກຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ໄດ້ຮັບການຂຸດຄົ້ນ ແລະ ໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນໃນວົງກວ້າງ. ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ, ການທ່ອງທ່ຽນແມ່ນຂະແໜງການເສດຖະກິດສັງລວມ ທີ່ມີເນື້ອໃນວັດທະນະທຳທີ່ເລິກເຊິ່ງ, ໃນນັ້ນ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳມີບົດບາດສຳຄັນ.
ໃນສາຍພົວພັນກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳເຄີຍຖືກນຳໃຊ້ ແລະ ຂຸດຄົ້ນພາຍໃຕ້ບັນດາຮູບການຜະລິດຕະພັນການທ່ອງທ່ຽວ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໂດຍກົງໃຫ້ແກ່ນັກທ່ອງທ່ຽວ, ເຊັ່ນບູຮານສະຖານ, ວັດທະນະທຳ, ທັດສະນີຍະພາບ, ຫໍພິພິດທະພັນ, ວັດຖຸບູຮານ, ວັດຖຸທີ່ລ້ຳຄ່າ, ບັນດາເຫດການວັດທະນະທຳ ທ່ອງທ່ຽວ, ເຄື່ອງດື່ມແລະອາຫານ...; ບັນດາປັດໄຈປະກອບເປັນສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທ່ອງທ່ຽວ ຫຼືສິ່ງແວດລ້ອມວັດທະນະທຳ, ສະພາບແວດລ້ອມສັງຄົມທີ່ໄດ້ຮັບການນຳໃຊ້ໂດຍທາງອ້ອມເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວທ່ອງທ່ຽວເຊັ່ນ ວິຖີດຳເນີນຊີວິດ, ພື້ນທີ່ດຳເນີນຊີວິດ, ຄວາມຊົງຈຳ, ພູມປັນຍາທ້ອງຖິ່ນ, ທັກສະການດຳເນີນຊີວິດຂອງບັນດາຊຸມຊົນ...
ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ, ທ່າແຮງຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ ໃນການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ
ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມແມ່ນພາບວາດທີ່ມີສີສັນແຫ່ງຄວາມ “ເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍ” ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການກັ່ນຕອງແລະເຕົ້າໂຮມມາຈາກບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳອັນເປັນເອກະລັກຂອງ 54 ຊົນເຜົ່າອ້າຍນ້ອງ. ຕາມຕົວເລກຂອງກົມມໍລະດົກວັດທະນະທຳ (ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ), ຄິດຮອດທ້າຍປີ 2015, ກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ມີຮູບ, ໃນທົ່ວປະເທດມີ 8 ມໍລະດົກໂລກທາງວັດທະນະທຳແລະທຳມະຊາດ, 72 ອະນຸສອນສະຖານແຫ່ງຊາດພິເສດ, 3.308 ອະນຸສອນສະຖານແຫ່ງຊາດ, 7.535 ອະນຸສອນສະຖານຂັ້ນແຂວງ. ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳໂລກ ກໍຄືບູຮານສະຖານປະຫວັດສາດ - ວັດທະນະທຳຫຼາຍແຫ່ງ ໄດ້ກາຍເປັນບັນດາສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວທີ່ຈັບໃຈທີ່ສຸດສຳລັບນັກທ່ອງທ່ຽວຢູ່ໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດເຊັ່ນ ໝູ່ໂບຮານສະຖານເມືອງເກົ່າເຮວ້, ອ່າວຮະລັອງ, ສະຖານທີ່ສັກສິດໝີເຊີນ, ແຫຼ່ງພູມິທັດຈ່າງອານ, ອຸດທະຍານແຫ່ງຊາດຟັອງຍາ-ແກ໋ບ່າງ,... ລະບົບຫໍພິພິດທະພັນຫວຽດນາມລວມມີ 148 ແຫ່ງ (ຫໍພິພິດທະພັນຂອງລັດ 123 ແຫ່ງ, ຫໍພິພິດທະພັນນອກພາກລັດ 25 ແຫ່ງ) ເຊິ່ງເປັນບ່ອນເກັບຮັກສາແລະສົ່ງເສີມຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳສ່ວນຫຼາຍ ພາຍໃຕ້ຮູບການວັດຖຸ, ບັນດາສົມບັດຂອງຊາດ ແລະ ວັດຖຸບູຮານທີ່ລ້ຳຄ່າຫາຍາກ.
ກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນ, ຄິດຮອດທ້າຍປີ 2015, ຫວຽດນາມມີ 10 ມໍລະດົກທີ່ຢູເນັດສະໂກຍອມຮັບວ່າເປັນ ມໍລະດົກພູມປັນຍາທາງວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ ແລະ ມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການປົກປັກຮັກສາຢ່າງຮີບດ່ວນ, ມີ 4 ມໍລະດົກເອກະສານພາຍໃຕ້ໂຄງການຄວາມຊົງຈຳແຫ່ງໂລກ, 153 ມໍລະດົກທີ່ໄດ້ຂຽນເຂົ້າໃນລາຍຊື່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ມີຕົວຕົນ, ເກືອບ 8.000 ງານບຸນ, ໃນນັ້ນມີ 3.000 ກວ່າງານບຸນພື້ນບ້ານ ທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງສີສັນວັດທະນະທຳອັນເປັນເອກະລັກຂອງຊາດ. ມີຫຼາຍງານບຸນມະໂຫລານແລະມີສີສັນພິເສດຄື ງານນະມັດສະການເຈົ້າຊີວິດຮຸ່ງ, ງານເທດສະການວັດເຮືອງ, ງານບຸນຢ໊ອງຢູ່ຝູ່ດົ໋ງແລະວັດສ໊ອກ, ງານນະມັດສະການເຈົ້າຍິງແຄວ້ນອານຢາງ, ງານເທດສະການວັດຝູເສີ່ຍ,... ໄດ້ກາຍເປັນຊັບພະຍາກອນການທ່ອງທ່ຽວວັດທະນະທຳ, ການທ່ອງທ່ຽວຈິດວິນຍານ ເພື່ອໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ກ່ຽວກັບປະເທດ ຄົນ ແລະ ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.
ຫວຽດນາມຖືກຂະໜານນາມວ່າ ເປັນປະເທດທີ່ມີຫຼາຍບ້ານອາຊີບແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ຕິດກັບພື້ນຖານອາລະຍະທຳເຂົ້ານ້ຳ. ມີປະມານ 2.000 ບ້ານທີ່ເປັນບ້ານອາຊີບຫັດຖະກຳສິລະປະເຊັ່ນ ຫຼໍ່ທອງ, ຜະລິດເຄື່ອງເງິນຄຳ, ປັ້ນດິນເຜົາ, ຊ່າງໄມ້, ຈັກສານ, ຕ່ຳແຜ່ນ, ຫິນແກະສະຫຼັກ, ການຖັກແສ່ວແບບດັ້ງເດີມ,... ບັນດາຜະລິດຕະພັນທີ່ລະອຽດອ່ອນແລະຊຳນິຊຳນານນັ້ນກໍເປັນສິ່ງດຶງດູດຈັບໃຈນັກທ່ອງທ່ຽວ.
ຫວຽດນາມກໍເປັນປະເທດທີ່ມີການປຸງແຕ່ງອາຫານທີ່ໂດດເດັ່ນ ອຸດົມສົມບູນ, ມີຄວາມປະດິດສ້າງໃນການສົມທົບລົດຊາດອາຊີ - ເອີຣົບ. ທຸກພາກພື້ນ ທຸກຊົນເຜົ່າ ລ້ວນແຕ່ມີອາຫານເອກະລັກທີ່ເປັນຂອງຕົນເອງຕ່າງຫາກ, ອາຫານຫຼາຍຊະນິດໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຊົມຊອບຂອງເພື່ອນມິດໃນໂລກເຊັ່ນ ແນມ, ເຝີ, ບັ໊ນແສ່ວ, ກ້ວຍຕ໋ຽວ, ບູ໊ນບໍ່ເຮວ້... ວັດທະນະທຳອາຫານຫວຽດນາມ ດ້ວຍສິລະປະການປຸງແຕ່ງຢ່າງແນບນຽນລະອຽດອ່ອນ, ອາຫານທີ່ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ຫຼາຍລົດຊາດ ຊຶ່ງໄດ້ກາຍເປັນທ່າແຮງຂອງຫວຽດນາມໃນການດຶງດູດຈັບໃຈນັກທ່ອງທ່ຽວໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ.
ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ຄວາມຫຼາກຫຼາຍແຫ່ງວັດທະນະທຳຂອງ 54 ຊົນເຜົ່າອ້າຍນ້ອງ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍທີ່ຍັງຄົງຮັກສາລັກສະນະຂອງການດຳລົງຊີວິດວັດທະນະທຳແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເປັນເອກະລັກພິເສດ, ນັ້ນຄືບັນດາຊົນເຜົ່າຢູ່ເຂດພູດອຍທາງພາກເໜືອ, ໄຕງວຽນ ແລະ ເຂດຕາເວັນຕົກຂອງພາກໃຕ້ ເຊິ່ງສາມາດນຳໃຊ້ເປັນຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວວັດທະນະທຳ ເພືອ່ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາປະເທດ.
ວຽກງານອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍ ຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ
ຍ້ອນຮັບຮູ້ໄດ້ບົດບາດສຳຄັນຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ທີ່ມີຕໍ່ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ນັບແຕ່ປີ 1993, ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ ແລະສະເໜີໃຫ້ລັດຖະບານພິຈາລະນານະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນການອະນຸຮັກ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ໂດຍຜ່ານກົນໄກໃຊ້ 50% ຂອງລາຍໄດ້ຈາກການຂໍວີຊາ ເພື່ອສະໜັບສະໜູນການເຄື່ອນໄຫວໃນຂົງເຂດນີ້. ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວໄດ້ສະເໜີຢູ່ໃນແຜນແມ່ບົດພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ ໄລບະ 1995 - 2010 ແລະ ໄດ້ຮັບການສືບທອດ, ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມໃນແຜນຍຸດທະສາດພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຮອດປີ 2020, ວິໄສທັດຮອດປີ 2030, ໄດ້ຮັບການຫັນເປັນລະອຽດໃນບັນດາແຜນງານຂອງເຂດ, ພາກ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ. ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວກໍ່ສົ່ງເສີນໃຫ້ບັນດາສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວ ຫັກເອົາສ່ວນໜຶ່ງໃນຄ່າທຳນຽມການທ່ອງທ່ຽວ ເພື່ອໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການອະນຸຮັກມໍລະດົກ ແລະ ໂຄສະນາສົ່ງເສີມການທ່ອງທ່ຽວ. ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນຄື ເທື່ອທຽນ-ເຮວ້, ກວ໋າງນາມ, ກວ໋າງນິງ... ໄດ້ວາງກຳນົດກົດລະບຽບອັນລະອຽດ, ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວອະນຸຮັກ ແລະເສີທຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍບະດົກ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງທ້ອງຖິ່ນ.
ໃນ 5 ປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ການຂຸດຄົ້ນ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວນັ້ນ ນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບຄວາມເອາໃຈໃສ່ ແລະບັນລຸຜົນທີ່ໜ້າພໍໃຈ. ປີ 2015, ເຖິງວ່າພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍທີ່ສຸດຍ້ອນເສດຖະກິດຕົກຕ່ຳ ແລະ ສະພາບການເຄັ່ງຕຶງຢູ່ທະເລຕາເວັນອອກກໍ່ຕາມ, ແຕ່ການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມກໍ່ໄດ້ຕ້ອນຮັບນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດເກືອບ 8 ລ້ານຄົນ (ເພີ່ມ 0,9% ທຽບກັບປີ 2014). ການທ່ອງທ່ຽວພາຍໃນປະເທດກໍ່ນັບມື້ນັບຂະຫຍາຍຕົວ ເຊິ່ງມີນັກທ່ອງທ່ຽວພາຍໃນປະເທດ 57 ລ້ານຄົນ ບັນລຸນາຍໄດ້ 337.830 ຕື້ດົ່ງ (ເພີ່ມ 6,2% ທຽບກັບປີ 2014). ລາຍໄດ້ທ່ອງທ່ຽວຈາກການຂາຍປີ້ແລະຄ່າບໍລິການຢູ່ສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວທີ່ມີມໍລະດົກໂລກ ກໍ່ຄ່ອຍໆເພີ່ມຂຶ້ນໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ໄດ້ປະກອບສ່ວນບໍ່ໜ້ອຍເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳຕື່ມອີກໃຫ້ປະຊາຊົນ. ຢູ່ທີ່ໝູ່ໂບຮານສະຖານເມືອງເກົ່າເຮວ້, ລາຍໄດ້ຈາກການຂາຍປີ້ແລະຄ່າບໍລິການອື່ນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 104,5 ຕື້ດົ່ງປີ 2012 ຂຶ້ນເປັນ 207 ຕື້ດົ່ງປີ 2015. ເຊັ່ນດຽວກັບ, ຕົວເລກລາຍໄດ້ຢູ່ແຫຼ່ງພູມິທັດຈ່າງອານ ແມ່ນ 355 ຕື້ດົ່ງປີ 2012 ແລະ 410 ຕື້ດົ່ງປີ 2015; ລາຍໄດ້ຢູ່ເມືອງເກົ່າໂຮ້ຍອານ ແມ່ນ 49 ຕື້ດົ່ງປີ 2012 ແລະ 120 ຕື້ດົ່ງປີ 2015 (ຂໍ້ມູນຂອງກົມມໍລະດົກວັດທະນະທຳ).
ບັນດາເຂດ ທ້ອງຖິ່ນສ່ວນຫຼາຍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຄົ້ນຄວ້າກຳນົດບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳທີ່ໂດດເດັ່ນ, ບັນດາທ່າແຮງທາງດ້ານມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອກໍ່ສ້າງບັນດາຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວທີ່ສຳຄັນ, ສ້າງເຄື່ອງໝາຍແລະຮູບພາບວັດທະນະທຳ, ສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງບັນດາທ້ອງຖິ່ນ. ພາກກາງຫວຽດນາມຖືກຂະໜານນາມວ່າເປັນ “ດິນແດນແຫ່ງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ” ດ້ວຍການພັດທະນາເຄື່ອງໝາຍ “ເສັ້ນທາງມໍລະດົກ”, ໄດ້ດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວພາຍໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ຕົ້ນປີ 2016, ສາມແຂວງພາກກາງຄື ເທື່ອທຽນ-ເຮວ້, ດ່ານັ້ງ ແລະ ກວ໋າງນາມ ໄດ້ຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມສ້າງເຄື່ອງໝາຍ “ຄວາມຍອດຍ້ຽມຫວຽດນາມ - The Essence of Vietnam” ດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຂອງໂຄງການ “ທ່ອງທ່ຽວມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ” ໂດຍແມ່ນປະຊາຄົມເອີຣົບເປັນຜູ້ອຸປະຖຳ. ກວ໋າງນາມແມ່ນທ້ອງຖິ່ນທີ່ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດພໍຄວນ ໃນການແນະນຳຮູບພາບ “ກວ໋າງນາມ - ຈຸດໝາຍປາຍທາງຂອງມໍລະດົກໂລກ 2 ແຫ່ງ”. ເມືອງໂຮ້ຍອານກຳລັງພະຍາຍາມກໍ່ສ້າງຍີ້ຫໍ້ຈຸດໝາຍປາຍທາງທີ່ຕິດກັບອາຊີບດັ້ງເດີມ, ຕົວຢ່ງຄື “ບຸນໂຄມໄຟ”. ແຂວງເທື່ອທຽນ-ເຮວ້ກໍ່ສ້າງຮູບພາບຕິດກັບຍີ້ຫໍ້ “ແຟັດສະຕີວານ ເຮວ້”; ແຂວງກວ໋າງນິງມີ “ການາວານ ຮ້າລອງ”; ແຂວງຫາຍຟອງມີ “ບຸນດອກຫາງນົກຍູງຝຣັ່ງ”,... ການກຳນົດແລະກໍ່ສ້າງຍີ້ຫໍ້ທີ່ອີງບົນພື້ນຖານຄວາມແຕກຕ່າງທາງດ້ານມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເປັນບັນດາບາດກ້າວທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ ແລະ ພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ.
ບັນດາຜົນງານດັ່ງກ່າວເທິງນີ້ໃຫ້ເຫັນສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ໃນການພັດທະນາຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວເວົ້າໂດຍສະເພາະ, ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງທົ່ວປະເທດເວົ້າລວມ.
ແຕ່ຫາກເບິ່ງລວມແລ້ວ, ການເຄື່ອນໄຫວອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຢູ່ຫວຽດນາມປະຈຸບັນນີ້ ຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງຈຳກັດບໍ່ໜ້ອຍ. ເຖິງວ່າມີຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງການທ່ອງທ່ຽວທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ມີມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ອຸດົມສະມບຸນກໍ່ຕາມ, ແຕ່ການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມຍັງອ່ອນນ້ອຍຫຼາຍທຽບກັບບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ຄື ມາເລເຊຍ, ໄທ, ສິງກະໂປ, ອິນໂດເນເຊຍ. ຄຽງຂ້າງກັບບັນດາຂໍ້ຈຳກັດລວມກ່ຽວກັບໂຄງສ້າງພື້ນຖານການທ່ອງທ່ຽວ, ສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການທຸລະກິດການທ່ອງທ່ຽວ, ສິ່ງແວດລ້ອມທຳມະຊາດ, ຄວາມປອດໄພຂອງສະບຽງອາຫານ, ຄຸນນະພາບຂອງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນການທ່ອງທ່ຽວ,... ປະຈຸບັນນີ້ການຂຸດຄົ້ນຄວາມສາມາບົ່ມຊ້ອນ, ທ່າແຮງຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳເພື່ອພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວກໍຍັງບໍ່ທັນມີປະສິດທິຜົນ, ຍັງບໍ່ທັນສ້າງໃຫ້ມີ “ແຮງດຶງດູດທີ່ແຂງແຮງ” ເພື່ອດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດມາຫວຽດນາມເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ກໍ່ຄືດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດກັບຄືນມາທ່ອງທ່ຽວຢູ່ຫວຽດນາມຫຼາຍຄັ້ງ.
ຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫຼາຍປະເພດ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານລະດັບປະສົບການໃນການທ່ອງທ່ຽວ, ບໍ່ມີສີສັນພິເສດ, ໜ້າເບື່ອງ່າຍ ແລະ ມັກຊ້ຳກັນ, ເຊື່ອມໂຊມໄວ. ເບິ່ງລວມ, ມາເຖິງປະຈຸບັນ ລະບົບຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວຂອງຫວຽດນາມພຽງແຕ່ເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ຂໍ້ດີ ປັດໄຈທີ່ມີຢູ່ເທົ່ານັ້ນ, ບໍ່ມີການລົງທຶນຢ່າງເຂັ້ມຂົ້ນ, ຄວາມຄິດສ້າງສັນພຽງເລັກນ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຄຸນຄ່າຕ່ຳ, ຂາດເຂີນຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວພິເສດທີ່ມີກຳລັງແຂ່ງຂັນ ມີເອກະລັກທາງວັດທະນະທຳຂອງຫວຽດນາມ, ເຄື່ອງໝາຍການທ່ອງທ່ຽວສາກົນທີ່ໂດດເດັ່ນກໍ່ບໍ່ຫຼາຍ.
ກົນໄກຄຸ້ມຄອງບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳຍັງມີຄວາງທັບຊ້ອນກັນ ລະຫວ່າງຂະແໜງການແລະຂະແໜງການ, ລະຫວ່າງຂະແໜງການແລະອຳນາດການປົກຄອງທ້ອງຖິ່ນ, ເພາະສະນັ້ນ ການຂຸດຄົ້ນມໍລະດົດວັດທະນະທຳ ເພື່ອພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ຍັງມີຫຼາຍບັນຫາສັບສົມ, ບໍ່ຕິດກັບແຜນການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ ດັ່ງນັ້ນ ການແກ້ໄຂບັນຫາພົວພັນລະຫວ່າງການອະນຸຮັກແລະການເສີມຂະຫຍາຍ, ລະຫວ່າງການຮັກສາແລະການພັດທະນາສຳລັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນດີ.
ວິທີເຊື່ອມຈອດວຽກງານອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍ ຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ
ເພື່ອຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງວຽກງານອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍ ຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ, ຕ້ອງມີການສົມທົບຫຼາຍວິທີການແກ້ໄຂທີ່ແຮງແຮງ, ຄົບຊຸດ ແລະ ຮອບດ້ານ, ສະເພາໜ້າ ແລະ ຍາວນານ. ຂໍຍົກບັນດາວີທີແກ້ໄຂຕົ້ນຕໍດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ໃນການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ.
ຕ້ອງຍູ້ແຮງການໂຄສະນາ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງທົ່ວສັງຄົມ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນຕ່າງໆ, ບັນດາຜູ້ຈັດການວັດທະນະທຳ, ບັນດາວິສາຫະກິດ, ຊຸມຊົນທ້ອງຖິ່ນກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ທີ່ມີຕໍ່ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ. ສົ່ງເສີມການເຄື່ອນໄຫວການທ່ອງທ່ຽວຢ່າງມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ໂດຍຈາກແງ່ມູມມໍລະດົກວັດທະນະທຳ. ຍົກສູງຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຜູ້ຄຸ້ມຄອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ (ກວມທັງຄົວເຮືອນ) ກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງພຶດຕິກຳວັດທະນະທຳ, ຈັນຍາບັນໃນການທຸລະກິດ, ຄວາມພາກພູມໃຈຊົນຊາດ ໃນການເຄື່ອນໄຫວຂຸດຄົ້ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ທຸລະກິດການທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ການສະໜອງການບໍລິການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ໃນການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ ແນະນຳກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວ, ພິສດແມ່ນນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດ.
ທີສອງ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະລະບົບນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.
ຄົ້ນຄວ້າ, ກວດຄືນ, ເພີ່ມເຕີມບັນດາເອກະສານກົດໝາຍໃຫ້ສອດຄ່ອງ, ທັນກັບສະພາບການຕົວຈິງ, ສ້າງກອບກົດໝາຍທີ່ເອື້ອອຳນວຍ, ລົບລ້າງບັນດາຂໍ້ກຳນົດທີ່ຫຼ້າຫຼັງ ພວມເປັນອຸປະສັກ, ເພື່ອໃຫ້ວຽກງານອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ. ແກ້ໄຂເພີ່ມເຕີມກົດໝາຍທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ບັນດາເອກະສານນິຕິກຳ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາ, ສ້າງທ່າໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນຂອງການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ, ປັບປຸງບູລະນະສະພາບແວດລ້ອມດ້ານກົດໝາຍໃຫ້ແກ່ການທ່ອງທ່ຽວໃນທົ່ວປະເທດ.
ເພື່ອໃຫ້ການຄຸ້ມຄອງ, ຂຸດຄົ້ນຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບປະສິດທິຜົນ, ແມ່ນຕ້ອງການທີ່ສຸດເຖິງການແນະນຳຢ່າງລະອຽດ ຂອງບັນດາຂະແໜງການສະເພາະເຊັ່ນ ຂະແໜງການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທຳ, ຄຸ້ມຄອງການທ່ອງທ່ຽວ, ການເງິນ. ເອົາໃຈໃສ່ບັນຫາທີ່ສຳຄັນຈຳນວນໜຶ່ງຄື ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການຄຸ້ມຄອງ ຮັກສາມໍລະດົກວັດທະນະທຳທີ່ເປັນສົມບັດລວມຂອງຊາດ; ສິດຂຸດຄົ້ມບັນດາຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອພັດທະນາຜະລິດຕະພັນການທ່ອງທ່ຽວ; ກຳມະສິດເອກະຊົນຕໍ່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳ; ສິດແລກປ່ຽນຊື້ຂາຍມໍລະດົກ; ສິດທິໃນການຈັດວາງສະແດງເອກະຊົນກ່ຽວກັບມໍລະດົກວັດທະນະທຳ,...
ທີສາມ, ຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວອະນຸຮັກ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ.
ສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວອະນຸຮັກ, ປະຕິສັງຂອນບູຮານສະຖານ, ຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ບັນດາວັດຖຸບູຮານທີ່ມີຄຸນຄ່າທ່ອງທ່ຽວສູງ, ສ້າງບັນດຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວທີ່ມີຄວາມສາມາແຂ່ງຂັນ, ຈັບໃຈ, ມີເອກະລັກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.
ປະຕິບັດກົນໄກສົມທົບທີ່ສອດຄ່ອງລະຫວ່າງການປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ຕາມນັ້ນ ບັນດາຝ່າຍທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການຄຸ້ມຄອງແລະຂຸດຄົ້ນມໍລະດົກລ້ວນແຕ່ຕ້ອງແບ່ງປັນສິດຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບນຳກັນ ອີງຕາມລະດັບການເຂົ້າຮ່ວມ (ຄວາມຮັບຜິດຊອບຄຸ້ມຄອງ; ຄວາມຮັບຜິດຊອບອະນຸຮັກ; ຄວາມຮັບຜິດຊອບສ້ອມແປງບູລະນະ; ຄວາມຮັບຜິດຊອບກໍ່ສ້າງຜະລິດຕະພັນທ່ອງທ່ຽວ ບົນພື້ນຖານຂອງຄວາມນັບຖືຄຸນຄ່າມໍລະດົກ; ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ ແນະນຳ; ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການນຳໃຊ້ບໍລິການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ,...).
ເພື່ອຫັນໄປສູ່ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ, ຕ້ອງຕິດແໜ້ນວຽກງານຂຸດຄົ້ນ, ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ກັບການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມລະບົບນິເວດ, ສະພາບແວດລ້ອມການທ່ອງທ່ຽວ, ປົກປັກຮັກສາຄວາມສະຫງົບ, ສຸຂະອານາໄມຄວາມປອດໄພຂອງສະບຽງອາຫານ, ຄວາມປອດໄພໃນການຈະລາຈອນ,... ໃຫ້ແກ່ນັກທ່ອງທ່ຽວ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງພາບພົດ ແລະ ຄວາມຈັບໃຈຂອງການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມ.
ທີສີ່, ລະດົມສູງສຸດຊັບພະຍາກອນທາງສັງຄົມ ໃຫ້ແກ່ວຽກງານອະນຸຮັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ຕິດກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ.
ການລະດົມເງິນທຶນສຳລັບການປະຕິບັດງານ ແມ່ນຂອດທີ່ສຳຄັນ ຮັບປະກັນຜົນສຳເລັດຂອງການອະນຸຮັກ ແລະເສີມຂະຫຍາຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອຫັນໄປສູ່ການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ. ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງຊັບພະຍາກອນການລົງທຶນ. ນອກຈາກງົບປະມານຂອງລັດແລ້ວ, ການຫັນເປັນສັງຄົມແມ່ນວິທີແກ້ໜຶ່ງທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງເຮັດ. ລະດົມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງວົງການວິສາຫະກິດ, ຂອງອົງການຄຸ້ມຄອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ຂອງທົ່ວສັງຄົມໃຫ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນການອະນຸຮັກ ແລະເສີມຂະຫຍາຍມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ ຕາມຫຼັກການ ລັດຄຸ້ມຄອງ, ເຄົາລົບນັບຖືສົນທິສັນຍາສາກົນ ແລະ ກົດໝາຍຂອງປະເທດ, ຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ.
ທີຫ້າ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະຜູ້ຈັດການທ່ອງທ່ຽວ.
ຈຳເປັນຕ້ອງຝຶກອົບຮົມ, ບຳລຸງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ ບຸກຄະລາກອນຂະແໜງວັດທະນະທຳ ທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ມີລະດັບວິຊາສະເພາະ ແລະມືອາຊີບໃນການຄຸ້ມຄອງແລະປົກປັກຮັກສາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ເພື່ອຮັບປະກັນການເຄື່ອນໄຫວທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ຕ້ອງກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ ບຸກຄະລາກອນຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວ ທີ່ມີຄວາມສາມາດເຂົ້າຮ່ວມໃນ “ສະໜາເກມ” ຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງຜູ້ນຳທ່ຽວ, ຜູ້ແນະນຳອະທິບາຍທີ່ຊຳນິຊຳນາມຢູ່ສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວມໍລະດົກວັດທະນະທຳ.
ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານການທ່ອງທ່ຽວຂອງຫວຽດນາມອຸດົມສົມບູນທີ່ສຸດ ເຊິ່ງພວມເປັນແຮງດຶງດູດ ຈັບໃຈນັກທ່ອງທ່ຽວໃນປະເທດ ແລະຕ່າງປະເທດ. ແຕ່ວ່າ, ຈາກຄວາມສາມາບົ່ມຊ້ອນ ໄປສູ່ຄວາມເປັນຈິງ ຍັງຕ້ອງໃຊ້ຄວາມພະຍາຍາມ ຄວາມຕັດສິນໃຈຫຼາຍກວ່າອີກ ຂອງຂະແໜງການວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທຽວ ກໍຄືຂອງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນໃນທົ່ວປະເທດ, ເຮັດໃຫ້ມໍລະດົກວັດທະນະທຳກາຍເປັນພື້ນຖານອັນແທ້ຈິງຂອງການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວແບບຍືນຍົງໃນສະພາບການໃໝ່./.
ໂດຍ ປອ. ຫງວຽນງອກທ້ຽນ
ກຳມະການສູນກາງພັກ,
ລັດຖະມົນຕີກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ
--------------------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 886 (ເດືອນສິງຫາ 2016)
(1) ຄະນະເສດຖະກິດສູນກາງ; ກະຊວງວັດທະນະທຳ, ກິລາ ແລະທ່ອງທ່ຽວ; ຫ້ອງການອຸດສາຫະກຳແລະການຄ້າຫວຽດນາມ: ປະມວນບົດປາໄສຂອງກອງປະຊຸມກ່ຽວກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວຫວຽດນາມໃນໄລຍະແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຮ່າໂນ້ຍ, ເດືອນພຶດສະພາ 2015.
