ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຄົບຊຸດ ທັງກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ແບບວິທີການລົງທຶນ ແລະ ກົນໄກການເງິນ ສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ
ສະຫາຍ ຈູ ງອກ ແອັງ, ກຳມະການສູນກາງພັກ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງ ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. (ພາບ: khampha.vn)
1- ພາຍຫຼັງ 30 ກວ່າປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປະເທດຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດດ້ານເສດຖະກິດ - ສັງຄົມທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ. ຄວາມເຕີບໂຕເສດຖະກິດບັນລຸລະດັບສູງໃນຫຼາຍປີລຽນຕິດ, ຊີວິດຄວາມເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນຢ່າງຈະແຈ້ງ, ປະເທດຊາດໄດ້ພົ້ນອອກຈາກລະດັບທຸກຍາກ ແລະ ໄດ້ເຂົ້າໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ. ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ມີສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນ ເຂົ້າໃນວິວັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະການພັດທະນາຂອງປະເທດ.
ແຕ່ວ່າ, ທຽບກັບເປົ້າໝາຍແລະໜ້າທີ່ທີ່ວາງໄວ້, ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຫວຽດນາມຍັງບໍ່ທັນຂະຫຍາຍຕົວທຽບເທົ່າກັບຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ທີ່ຕັ້ງຂອງນະໂຍບາຍແຫ່ງຊາດອັນດັບໜຶ່ງ. ຖັນແຖວພະນັກງານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເຖິງວ່າໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນທາງດ້ານຈຳນວນກໍ່ຕາມ ແຕ່ຄຸນນະພາບຍັງຕ່ຳ, ຍັງຂາດຜູ້ຊ່ຽວຊານເກັ່ງທີ່ນຳໜ້າຂະແໜງການໃນຫຼາຍຂົງເຂດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. ຈຳນວນກິດຈະກຳຄົ້ນຄວ້າທີ່ໄດ້ປະກາດຕໍ່ໂລກ ແລະ ຂໍ້ຄິດປະດິດໃໝ່ທີ່ໄດ້ຮັບປະກາສະນິຍະບັບປ້ອງກັນຂອງຫວຽດນາມ ຍັງບໍ່ທັນຫຼາຍ, ກິດຈະກຳຄົ້ນຄວ້າລະດັບໂລກ ທີ່ມີສ່ວນປະກອບບຸກທະລຸຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ກໍ່ຍັງໜ້ອຍ. ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ. ການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງຕ່ຳ, ການນຳໃຊ້ກໍ່ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ; ການລະດົມແຫຼ່ງພະລັງສັງຄົມໃຫ້ແກ່ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງເໝາະສົມ. ເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງບັນດາສູນວິທະຍາສາດຂະໜາດໃຫຍ່ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນບັນລຸຜົນສຳເລັດເທື່ອ; ປະສິດທິຜົນໃນການນຳໃຊ້ຫ້ອງທົດລອງຈຸດສຸມແຫ່ງຊາດ ແລະ ຜົນແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາເຂດເຕັກໂນໂລຊີສູງ ກໍ່ຍັງຕ່ຳ. ກົນໄກຄຸ້ມຄອງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຊັກຊ້າ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນກົນໄກການເງິນ, ການເປັນເຈົ້າດ້ວຍຕົນເອງ ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ, ການນຳໃຊ້ ເກື້ອກູນເປັນພິເສດຕໍ່ຜູ້ເກັ່ງກ້າສາມາດ. ການຮ່ວມມືສາກົນທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງຂາດການກຳນົດທິດຍຸດທະສາດ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳ. ຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຊັກຊ້າ. ວຽກງານວາງແຜນກຳນົດ, ແຜນພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ບໍ່ມີການເຊື່ອມຕໍ່ຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນກັບ ຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ຮັບປະກັນຄວາມສະຫງົບ, ການປ້ອງກັນຊາດ. ລະດັບການລົງທຶນປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັດທະນາ ແລະ ເປັນເຈົ້າເຕັກໂນໂລຊີທັນສະໄໝໃນວິສາຫະກິດ ຍັງຊັກຊ້າ ດັ່ງນັ້ນ ຄຸນນະພາບການເຕີບໂຕ, ສະມັດຕະພາບ, ປະສິດທິຜົນ, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຈຶ່ງຕ່ຳຕ້ອຍ. ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງບໍ່ທັນກາຍເປັນກຳລັງໜູນທີ່ແທ້ຈິງ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ຄວາມຖອຍຫຼັງທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຂອງຫວຽດນາມທຽບກັບບັນດາປະເທດທີ່ຈະເລີນພັດທະນາຢູ່ໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກນັ້ນ ແມ່ນຍ້ອນຫຼາຍສາເຫດ ທັງພາວະວິໄສແລະອັດຕະວິໄສ, ເຊັ່ນ ລະດັບການພັດທະນາແລະຂະໜາດຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ລະດັບການພັດທະນາຂອງບັນດາການພົວພັນທາງສັງຄົມ ວັດທະນະທຳ ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຊົນ ຢູ່ໃນປະເທດໜຶ່ງທີ່ຫາກໍ່ພົ້ນອອກຈາກລະດັບທຸກຍາກ ແລະ ພວມຢູ່ຊັ້ນຕ່ຳໃນກຸ່ມປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ (ປີ 2015, ຈີດີພີ ຂອງຫວຽດນາມບັນລຸ 193,4 ຕື້ໂດລາສະຫະລັດ, ລາຍໄດ້ສະເຫຼ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນແມ່ນ 2.109 ໂດລາສະຫະລັດ); ສະພາບແວດລ້ອມແຫ່ງການລົງທຶນແລະການແຂ່ງຂັນ ຍັງບໍ່ທັນອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ; ວຽກງານຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງສັບສົນມະລຸກຄຸກຄັກ, ບໍ່ທັນກັບການຫັນປ່ຽນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ແລະ ບັນດາທ່າອຽງສາກົນ; ບັນດານະໂຍບາຍຄຸ້ມຄອງ ນຳໃຊ້ພະນັກງານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເຖິງວ່າໄດ້ປະກາດໃຊ້ແລ້ວແຕ່ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າສູ່ຊີວິດສັງຄົມ; ແບບວິທີການລົງທຶນ ແລະ ກົນໄກການເງິນໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນແກ້ໄຂໄດ້ສິ່ງຄົງຄ້າງໃນພຶດຕິກຳແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຢູ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ.
ສະພາບຄວາມເປັນຈິງດັ່ງກ່າວໄດ້ວາງສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດອອກມາໃຫ້ແກ່ກຳລັງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໃນເວລາທີ່ປະເທດກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະແຫ່ງການພັດທະນາໃໝ່, ເຊື່ອມໂຍງສາກົນນັບມື້ນັບກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ຖືກການກະທົບລະດັບໂລກຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່. ໜຶ່ງໃນສາມການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ, ຄຽງຂ້າງການບູລະນະກົນໄກເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ການກໍ່ສ້າງລະບົບໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ຄົບຊຸດນັ້ນ ການພັດທະນາແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຢ່າງໄວ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ ຕິດກັບວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຈະຕັດສິນຊີ້ຂາດຜົນສຳເລັດຂອງການຈັດວາງຄືນໃໝ່ໂຄງປະກອບເສດຖະກິດ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດທີ່ສົມທົບລະຫວ່າງລວງກວ້າງແລະລວງເລິກຢ່າງມີປະດທິຜົນ, ໂດຍເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການຂະຫຍາຍຕົວຕາມລວງເລິກ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບແຫ່ງການເຕີບໂຕ, ສະມັດຕະພາບຂອງງານ ແລະ ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ.
2- ເພື່ອໃຫ້ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງແລະມີປະສິດທິຜົນເຖິງຄຸນນະພາບຂອງການເຕີບໂຕ ແລະ ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຂາດ, ຕ້ອງສູ້ຊົນເຮັດໃຫ້ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຫວຽດນາມ ຮອດປີ 2020 ບັນລຸລະດັບພັດທະນາຂອງກຸ່ມປະເທດນຳໜ້າອາຊຽນ, ຮອດປີ 2030, ມີບາງຂົງເຂດບັນລຸລະດັດທັນສະໄໝຂອງໂລກ, ດັ່ງນັ້ນ ໃນເວລາຕໍ່ໜ້າຕ້ອງຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢ່າງສຳເລັດຜົນ ບັນດາກຸ່ມວິທີພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມຈິດໃຈມະຕິສະບັບເລກທີ 20-NQ/TW, ວັນທີ 31 ຕຸລາ 2012, ຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 6 ສະໄໝທີ XI, ວ່າດ້ວຍ “ພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ພາລະກິດ ຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ”, ໃນນັ້ນ, ຕ້ອງສືບຕໍ່ເອົາໃຈໃສ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງພື້ນຖານ, ຮອບດ້ານ ແລະ ຄົບຊຸດ ທັງກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ແບບວິທີການລົງທຶນ ແລະ ກົນໄກການເງິນ ສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. ຈຸດປະສົງຂອງການແກ້ໄຂຂໍ້ຄົງຄ້າງທາງດ້ານກົນໄກນັ້ນແມ່ນ ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງນະໂຍບາຍທີ່ສະດວກດີ ສົດໃສ, ລົບລ້າງສິ່ງກີດຂວາງ ແລະ ປົດປ່ອຍຄວາມສາມາດປະດິດສ້າງຂອງກຳລັງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຜົນສຳເລັດ, ພິເສດແມ່ນ ປະສິດທິຜົນແລະຜົນກະທົບທີ່ຕັ້ງໜ້າຂອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕໍ່ກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດຊາດ.
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຕ້ອງກວດຄືນລະບົບນະໂຍບາຍ ແລະ ກົດໝາຍກ່ຽວກັບວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ຄວາມທັບຊ້ອນກັນຢ່າງທັນການ, ຮັບປະກັນຄວາມຄົບຊຸດກັບລະບົດກົດໝາຍກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ ການຄ້າ ການລົງທອນ; ລົບລ້າງສິ່ງກີດຂວາງແບບອະຄະຕິແລະບໍລິຫານທຸລະການຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄຸນນະພາບຂອງເອກະສານຫຼາຍກວ່າ ທຽບກັບຈຳນວນແລະຄວາມໄວໃນການປະກາດໃຊ້ເອກະສານ. ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ນັບຖືບັນດາຈຸດພິເສດສະເພາະຂອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໃນການອອກແບບໃໝ່ຫຼືປັບປຸງເພີ່ມເຕີມນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍປະຈຸບັນກ່ຽວກັບວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ. ອັບເດດບັນດາຫຼັກການທົ່ວໄປ ແລະ ທ່າອຽງສາກົນທີ່ກ້າວໜ້າໃນການຄຸ້ມຄອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອບໍ່ຖືກຕົກທ້າຍພາກພື້ນ ແລະ ໂລກ.
ທາດແທ້ຂອງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວປະດິດສ້າງຢ່າງບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາຂອງສະຕິປັນຍາມະນຸດ ທີ່ພົ້ນກາຍຂີດຂັ້ນຂອງຈິນຕະນາການ ແລະ ຂອບເຂດທຳມະດາ, ດັ່ງນັ້ນ, ການສ້າງລະບົບກົດໝາຍກວມດ້ວຍບັນດາເອກະສານຕ່າງໆນາໆທີ່ທັບຊ້ອນກັນ ຈະເປັນການຮັບແຄບການເຄື່ອນໄຫວປະດິດສ້າງໃນຂອບເຂດກົດໝາຍແລະລະບຽບການບໍລິຫານທີ່ແໜ້ນແຟ້ນ. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງ “ແກ້ເຊືອກ” ແລະ ປົດປ່ອຍຄວາມສາມາດປະດິດສ້າງໃຫ້ກຳລັງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ດ້ວຍສະພາບແວດລ້ອມດ້ານກົດລະບຽບທີ່ເປີດໂປ່ງ, ຫລຸດຜ່ອນລະບຽບຂັ້ນຕອນແລະເອກະສານ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ນັກວິທະຍາສາດ, ອົງການຈັດຕັ້ງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໄດ້ປະດິດສ້າງໂດຍເສລີໃນຂອບເຂດຂອງກົດໝາຍ.
ທີສອງ, ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມທິດເອົາໃຈໃສ່ເຖິງປະສິດທິຜົນ ແລະ ຜົນກະທົບ ຂອງໜ້າທີ່ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕໍ່ພຶດຕິກຳແຫ່ງຊີວິດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄຸນນະພາບ ແລະ ດັດຊະນີຜົນກະທົບຂອງບັນດາບົດຄົ້ນຄວ້າ, ກິດຈະກຳວິທະຍາສາດທີ່ໄດ້ປະກາດໃນສື່ສິ່ງພິມສາກົນ ຖືມັນເປັນສິ່ງສຳຄັນກວ່າຈຳນວນແລະຄວາມໄວໃນການປະກາດຕໍ່ສາກົນ; ຖືຄວາມສາມາດປະຍຸກຂໍ້ຄິດປະດິດ ແລະການຫັນຂໍ້ຄິດປະດິດເປັນສິນຄ້າ ດີກວ່າຈຳນວນຂໍ້ຄິດປະດິດທີ່ໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງ. ມີກົນໄກຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມທິດປະຍຸກເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່, ເຕັກໂນໂລຊີທັນສະໄໝ.
ຕິດຕາມໃກ້ຊິດກັບຄວາມຕ້ອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົວແບບເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ການຈັດວາງຄືນໃໝ່ໂຄງປະກອບຂະແໜງການ, ຂົງເຂດເສດຖະກິດ ແລະ ທ່າອຽງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຂອງໂລກ ໃນການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ (ສະຕິປັນຍາທຽມ, ຍຸກດິຈິຕອນ, ອິນເຕີເນັດເຊື່ອມຕໍ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ, ບັນດາເຕັກໂນໂລຊີແບບສະຫະວິທະຍາການ, ສອດຮ້ອຍວິທະຍາການລະຫວ່າງຟີຊິກ ເຕັກນິກດິຈິຕອນ ແລະ ຊີວະວິທະຍາ,...) ເພື່ອກຳນົດໜ້າທີ່ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະຖືກລະດັບ, ລົງທຶນໃຫ້ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີຢ່າງຖືກທິດທາງ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ບັນດາຄວາມຕ້ອງການອັນຈຳເປັນໃນການພັດທະນາປະເທດ, ຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ຮັບປະກັນບັນດາຫຼັກການ ເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສ, ການວິຈານເປັນເອກະລາດ (ນັບທັງການວິຈານສາກົນ) ໃນການຄັດເລືອກ ແລະ ພິຈາລະນາຮັບເອົາ ໜ້າທີ່ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ. ມອບສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງສູງສຸດໃຫ້ອົງການຈັດຕັ້ງ, ບຸກຄົນ ທີ່ເປັນປະທານໜ້າວຽກວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ໃຫ້ອົງການຈັດຕັ້ງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີພາກລັດ ໄປຄຽງຄູ່ກັບການບັງຄັບໃຫ້ຕ້ອງຢູ່ພາຍໃຕ້ກົນໄກປະເມີນທີ່ເປັນອິດສະລະ ແລະ ການກວດສອບຂອງສັງຄົມ, ເປີດເຜີຍເຜີຍແຜ່ຜົນໄດ້ຮັບຂອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.
ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາຖັນແຖວພະນັກງານວິທະຍາສາດທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ສົມທົບກັບມາດຕະການປຸກລະດົມ ສົ່ງເສີນ ແລະ ວາງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃຫ້ແກ່ນັກວິທະຍາສາດ; ອົບຮົມກໍ່ສ້າງ, ນຳໃຊ້ ແລະ ປະຕິບັດນະໂຍບາຍເກື້ອກູນຕໍ່ຜູ້ເກັ່ງກ້າສາມາດ ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເຂົາຕ້ອງມີຄວາມຊື່ສັດທ່ຽງທຳ ແລະ ຈະລິຍະທຳໃນການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ.
ປະຕິຮູບກົງຈັກຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານລັດ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຄຸ້ມຄອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມທິດເຊີດຊູບັນດາຫຼັກການເຫັນແກ່ສ່ວນລວມ, ຊື່ສັດສຸຈະລິດ, ພາວະວິໄສ ແລະ ຍຸຕິທຳ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການທິດສະດີ ເພື່ອຮັບມືຢ່າງທັນການກັບການປ່ຽນແປງທີ່ໄວວາແລະບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ຂອງຊີວິດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ; ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີ, ເຕັກນິກສູງ ເຂົ້າໃນການຄຸ້ມຄອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ເພື່ອຫລຸດຜ່ອນລະບຽບຂັ້ນຕອນການບໍລິຫານ ສຳລັບນັກວິທະຍາສາດ, ການຈັດຕັ້ງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.
ທີສາມ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຄົບຊຸດ ທັງແບບວິທີການລົງທຶນ ແລະ ກົນໄກການເງິນ ສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມທິດມີຈຸດໜັກ ໃຈກາງ, ຖືເອົາຄຸນນະພາບສົ້ນອອກຂອງຜະລິດຕະພັນວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ປະສິດທິຜົນ ແລະ ມູນຄ່າເພີ່ມທີ່ໜ້າທີ່ວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ນຳມາໃຫ້ຊີວິດເສດຖະກິດສັງຄົມ ເປັນເສັ້ນໄໝສີແດງທີ່ສອດຫ້ອຍຕະຫຼອດໃນນະໂຍບາຍລົງທຶນ ແລະການເງິນສຳລັບວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.
ເຕົ້າໂຮມການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າປະຍຸກ ເພື່ອຍົກສູງຄວາມສາມາດທາງເຕັກໂນໂລຊີຢູ່ໃນປະເທດ, ລະດັບການອອກແບບ ການຜະລິດ ການນຳໃຊ້ເຕັກນິກ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ໃນບັນດາຂະແໜງການ ຂົງເຂດທີ່ບຸລິມະສິດພັດທະນາ; ເອົາໃຈໃສ່ລົງທຶນຢ່າງເໝາະສົມໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າພື້ນຖານ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າພື້ນຖານການປະຍຸກ ເພື່ອຍົກສູງຄວາມສາມາດແລະລະດັບການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ, ເປັນປະຖົມປັດໄຈທີ່ຮອງຮັບລັດໜ້າການປະຍຸກວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີທີ່ນຳໜ້າໃນລະດັບສູງ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຄິດໄລ່ເອົາຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສ່ວນໜຶ່ງເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຮັບເອົາ ແລະເປັນເຈົ້າ ບັນດາເຕັກໂນໂລຊີນຳເຂົ້າທີ່ທັນສະໄໝຂອງໂລກ. ລະດົມແຫຼ່ງທຶນສັງຄົມ ແລະບັນດາແຫຼ່ງທຶນຕ່າງປະເທດ ເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.
ລົງທຶນຫຼາຍກວ່າອີກໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າ, ພິເສດແມ່ນການຄົ້ນຄວ້າພື້ນຖານ ຢູ່ໃນບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ; ສົ່ງເສີມການສ້າງຕັ້ງສະຖາບັນ ສູນຄົ້ນຄວ້າແລະຖ່າຍໂອນເຕັກໂນໂລຊີ, ວິສາຫະກິດວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ ຢູ່ໃນໂຮງຮຽນມະຫະວິທະຍາໄລ. ເພີ່ມທະວີການຮ່ວມສຳພັນລະຫວ່າງອົງການວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ກັບວິສາຫະກິດ; ເປີດກວ້າງການຮ່ວມສຳພັນລະຫວ່າງລັດ, ນັກວິທະຍາສາດ, ນັກທຸລະກິດ, ຊາວກະສິກອນ. ສົ່ງເສີມ ແລະອຳນວຍຄວາມສະດວກ ໃຫ້ວິສາຫະກິດໃນທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ໄດ້ດຳເນີນການຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ປະຍຸກວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ; ມີກົນໄກສົ່ງເສີມໃຫ້ວິສາຫະກິດລົງທຶນເຂົ້າໃນການຄົ້ນຄວ້ານຳໃຊ້ ແລະ ປ່ຽນແປງໃໝ່ເຕັກໂນໂລຊີ (ໂດຍຜ່ານການຮ່ວມມືລະຫວ່າງພາກລັດແລະເອກະຊົນ) ເພື່ອແນໃສ່ຍົກສູງຄວາມສາມາດຮັບເອົາເຕັກໂນໂລຊີຂອງວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ, ກ້າວໄປເຖິງການຍົກຍ້າຍຈຸດໜັກແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວຄົ້ນຄວ້າປະຍຸກ ໄປຍັງຂົງເຂດວິສາຫະກິດ ຄືທີ່ບັນດາປະເທດໃນໂລກເຄີຍເຮັດ.
ຄັດເລືອກແລະກຳນົດບັນດາໜ້າທີ່ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີລະດັບຊາດ, ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາໄລຍະຍາວແຫ່ງຊາດ ເພື່ອລວມສູນການລົງທຶນ ແລະ ລົງທຶນເຖິງລະດັບ. ພິຈາລະນາຄວາມສາມາດແບ່ງສິດອຳນາດ ແລະ ລົງທຶນພັດທະນາຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທາງດ້ານວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ ຕາມເຂດແດນ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍທ່າແຮງສັງລວມ ແລະ ທ່າໄດ້ປຽບຂອງເຂດ.
ກວດຄືນສະພາບການປະຈຸບັນ ເພື່ອລົງທຶນໂດຍມີການເລືອກເຟັ້ນ ໃຫ້ສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າທີ່ສຳຄັນ ແລະ ໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ຈຳເປັນ ທີ່ຮັບໃຊ້ການຄົ້ນຄວ້າ; ຢຸດຕິການລົງທຶນ ແລະ ຍຸບເລີກບັນດາພື້ນຖານທີ່ເຄື່ອນໄຫວບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ປະຕິບັດກົນໄກມອບກຳມະສິດໝາກຜົນຂອງການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີທີ່ໃຊ້ງົບປະມານແຫ່ງລັດ ໃຫ້ແກ່ອົງການເຈົ້າພາບການຄົ້ນຄວ້າຫຼືນັກວິທະຍາສາດ (ໂດຍບໍ່ຜ່ານກົນໄກອອກໃບອະນຸຍາດ) ເພື່ອເປີດເສລີໃນການເຄື່ອນໄຫວປະຍຸກ ແລະ ຊື້ຂາຍໝາກຜົນຂອງວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ. ສືບຕໍ່ແກ້ໄຂລະບຽບການຊຳລະສະສາງ, ສະຫລຸບບັນຊີການເງິນ ໃນການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ຕາມຫຼັກການທົ່ວໄປຂອງສາກົນ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາອົງການ, ບຸກຄົນທີ່ເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ ຜົ້ນອອກຈາກແບກຫາບການບໍລິຫານທີ່ໜັກໜ່ວງ. ພັດທະນາ ແລະ ຍົກສູງຄວາມສາມາດຂອງລະບົບບັນດາອົງການບໍລິການວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ; ຂະຫຍາຍຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ບູລະນະກົດໝາຍກ່ຽວກັບຊັບສິນທາງປັນຍາ, ການຖ່ານໂອນເຕັກໂນໂລຊີ,... ຕາມທິດຊ່ວຍໜູນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ໃຫ້ແກ່ການດຳເນີນງານການຕະຫຼາດວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ.
ສະຫລຸບລວມ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງຄົບຊຸດ ທັງກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ແບບວິທີການລົງທຶນ ແລະ ກົນໄກການເງິນ ສຳລັບການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງຈຸດໝາຍສຸດທ້າຍຄື ຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ, ເພື່ອໃຫ້ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ ນັບມື້ນັບສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງແລະແຂງແຮງ ເຖິງຄຸນນະພາບການເຕີບໂຕ, ສະມັດຕະພາບຂອງງານ, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງຊາດ ແລະ ຂອງວິສາຫະກິດ. ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍເຮັດໃຫ້ຫວຽດນາມກາຍເປັນປະເທດອຸດສະຫະກຳຕາມທິດທັນສະໄໝໂດຍພື້ນຖານໂດຍໄວ ອີງບົນກຳລັງໜູນອັນແທ້ຈິງ ແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງຂອງວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີນັ້ນ ມັນຮຽກຮ້ອງຕ້ອງມີທານະຈິດຕັດສິນໃຈ ຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ ກໍ່ຄືຄວາມສະໜັບສະໜູນ, ເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງທົ່ວສັງຄົມ./.
ໂດຍ ຈູ ງອກ ແອັງ
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ລັດຖະມົນຕີກະຊວງ ວິທະຍາສາດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີ
