ບາງມາດຕະການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມ ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຢູ່ຫວຽດນາມປະຈຸບັນ
ວກ. ອອນໄລ - ໄພຄຸຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ສະແດງອອກຢ່າງຫຼາກຫຼາຍ ໃນຫຼາຍຂົງເຂດຂອງຊີວິດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ; ຕົ້ນກຳເນີດຂອງໄພຄຸກຄາມນີ້ສັບສົນທີ່ສຸດ, ມີປັດໄຈທີ່ເກີດມາຈາກທຳມະຊາດ ແລະມີທັງປັດໄຈທີ່ເກີດມາຍ້ອນມະນຸດ; ມັນສາມາດແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງໄວ, ໃນຂອດເຂດກວ້າງ, ສົ່ງຜົນກະທົບຂ້າມຊາດ. ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຈຳນວນໜຶ່ງ ສາມາດຜັນປ່ຽນເປັນຄວາມປອດໄພແບບດັ້ງເດີມ, ຖ້າຫາກບໍ່ມີຄວາມສາມາດໃນການກວດກາ ຄຸ້ມຄອງ, ຂາດກົນໄກປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ.
ໄພນ້ຳຖ້ວມຄຸກຄາມຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ. (ພາບ: TTXVN)
ຍ້ອນບັນດາຈຸດພິເສດດັ່ງກ່າວເທິງນີ້, ສຳລັບແຕ່ລະໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມອັນລະອຽດ ແມ່ນຕ້ອງມີວິທີແກ້ທີ່ສົມຄູ່ທາງດ້ານຮູບການຈັດຕັ້ງກຳລັງ, ເຈົ້າພາບດຳເນີນການ, ແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ວິທີການປະຕິບັດງານ... ຍາກທີ່ຈະໝູນໃຊ້ວິທີການອັນລະອຽດໃນການປ້ອງກັນ, ຮັບມື, ຄວບຄຸມໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມນີ້ ໃຫ້ແກ່ການປ້ອງກັນ, ຮັບມື, ຄວບຄຸມບັນດາໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມອື່ນ. ຢູ່ນີ້ຂໍຍົກພຽງບັນດາວິທີແກ້ໄຂລວມ ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ, ຄວບຄຸມ ແລະ ຮັບມືກັບບັນດາໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໃນເງື່ອນໄຂອັນລະອຽດຂອງປະເທດຫວຽດນາມ.
ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບບັນດາໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຄື ຄວາມປອດໄພຂອງຄົນ, ຄວາມປອດໄພສາທາລະນະ, ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງມະນຸດຊາດ
ໃນບັນດາເອກະສານຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຊຶ່ງມີບາງຈຸດທີ່ຄວນເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດ ດັ່ງນີ້: 1- ພັກເຮົາຍາມໃດກໍ່ຕັ້ງໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຢູ່ຄຽງຂ້າງກັບຄວາມປອດໄພແບບດັ້ງເດີມ, ໃນນັ້ນໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພແບບດັ້ງເດີມເຖິງວ່າຍັງຊ້ອນແຝງຢູ່ ແລະ ສະແດງອອກໃນບັນດາຮູບການ, ລະດັບທີ່ຕ່າງກັນກໍ່ຕາມ, ແຕ່ທ່າອຽງສັນຕິພາບຍັງເປັນຫຼັກ, ສ່ວນບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ພັດພວມພົ້ນເດັ່ນຂຶ້ນຢ່າງເຄັ່ງຮ້ອນ; 2- ບັນດາສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມພວມຜັນແປຢ່າງສັບສົນ ຍ້ອນດ້ານລົບຂອງການໂລກາພິວັດ, ຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຂອງການນຳໃຊ້ນະວັດຕະກຳວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂບຊີ; 3- ກຳນົດຮູບແບບໄພຄຸຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ປະກອບດ້ວຍ: ຄວາມປອດໄພຂອງຄົນ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ການປ່ຽນແປງສະພາບດິນຟ້າອາກາດ, ໄພທຳມະຊາດ, ໂລຄາພະຍາດ... ຂອບເຂດຂອງໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຍັງຈະເປີດກວ້າງ ແລະ ຜັນປ່ຽນສັບສົນທີ່ສຸດ, ຊຶ່ງຕ້ອງສືບຕໍ່ຕິດຕາມ, ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ເພີ່ມເຕີມຢ່າງທັນການ; 4- ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ບໍ່ພຽງແຕ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ຫວຽດນາມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ມັນມີລັກສະນະທົ່ວໂລກ; 5- ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຈຳນວນໜຶ່ງສາມາດຜັນປ່ຽນເປັນຄວາມປອດໄພແບບດັ້ງເດີມເຊັ່ນ ການປະທະກັນລະຫວ່າງຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ, ການກໍ່ການຮ້າຍ, ການຈະລາຈົນການເມືອງ.
ບົນພື້ນຖານບັນດາທັດສະນະຂອງພັກ ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ລະບົບການເມືອງທັງໝົດ, ບັນດາອົງການຮັບຜິດຊອບການບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ວົງການນັກທຸລະກິດ ແລະ ປວງຊົນ ມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງພຽງພໍກ່ຽວກັບບັນດາສິ່ງທ້າທາຍ, ການກະທົບ, ຜົນສະທ້ອນຂອງຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ມີຕໍ່ຊີວິດຂອງຄົນ, ສາທາລະນະ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ. ໃນແງ່ມູມຄວາມປອດໄພຂອງມະນຸດ, ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ກະທົບເຖິງສຸຂະພາບກາຍແລະສຸຂະພາບຈິດ ຂອງມະນຸດເຊັ່ນ ໂລກລະບາດຢ່າງໄວ, ການຄ້າແລະການນຳໃຊ້ຢາເສບຕິດ, ການຄ້າມະນຸດ (ເດັກນ້ອຍ, ຜູ້ຍິງ, ອົບພະຍົບຜິດກົດໝາຍ). ໃນແງ່ມູມຄວາມປອດໄພສາທາລະນະ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມປະກົດຂຶ້ນເມື່ອເກີດສະພາບຄວາມຂາດແຄນສະບຽງອາຫານ, ຂາດແຄນແລະແກ່ງແຍ້ງຊັບພະຍາກອນນ້ຳ, ພະລັງງານ, ອາຊະຍາກຳເຕັກໂນໂລຊີສູງ ແລະ ຄວາມປອດໄພເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ການກັກຕູນການເງິນແລະຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ. ໃນແງ່ມູມອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ຫຼາຍບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມໄດ້ເປັນໄພຄຸກຄາມໂດຍກົງ, ອາດຈະຜັນປ່ຽນເປັນຄວາມປອດໄພແບບດັ້ງເດີມ. ໃນແງ່ມູມຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງໂລກ, ບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລແລະເດີນອາກາດ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ, ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນ, ໂລຄາພະຍາດທີ່ແຜ່ລາມຢ່າງໄວໃນຄົນ ແລະ ສັດ-ພືດ... ລ້ວນແຕ່ສົ່ງຜົນກະທົບຂ້າມຊາດ ຊຶ່ງບໍ່ມີປະເທດໃດທີ່ສາມາດແກ້ໄຂດ້ວຍຕົນເອງແຕ່ປະເທດດຽວໄດ້.
ຈາກຄວາມຮັບຮູ້ດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ແຕ່ລະອັດຕະພາບຈາກໜ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບຂອງຕົນ ຈຶ່ງອາດຈະຕັ້ງສະຕິ, ເປັນເຈົ້າການ ໃນການປ້ອງກັນແລະຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ຫຼາຍບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມເກີດຂຶ້ນມາຈາກປັດໄຈໂດຍມະນຸດ, ໝາຍຄວາມວ່າ ຍ້ອນມະນຸດສ້າງຂຶ້ນໂດຍບັງເອີນ ຫຼືຕັ້ງໃຈ, ແລ້ວເຖິງທີຂອງມັນ ມັນເປັນໄພຄຸກຄາມຕໍ່ຄວາມປອດໄພຂອງຄົນ, ຄວາມປອດໄພສາທາລະນະ, ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ ແລະ ກວ້າງກວ່າແມ່ນ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງມະນຸດຊາດ. ເພາະສະນັ້ນ, ການປ້ອງກັບ ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແມ່ນໜ້າທີ່ທີ່ພື້ນຖານທີ່ສຸດ, ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດດ້ວຍການຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງແຕ່ລະຄົນ ແລະ ຊຸມຊົນສັງຄົມ, ໂດຍຜ່ານພຶດຕິກຳຕົວຈິງໃນຊີວິດປະຈຳວັນເຊັ່ນ ມີສະຕິຕັ້ງໜ້າ ໃນການປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ລະບົບນິເວດ, ມີສະຕິສ່ອງໃສທຸ່ນທ່ຽງ ຕໍ່ດ້ານລົບຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະການໂລກາພິວັດ, ສະຫຼາດສ່ອງໃສ ໃນການນຳໃຊ້ນະວັດຕະກຳຂອງວິທະຍາສາດເຕັກໂນໂລຊີ, ເຄົາລົບ ບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ແປກຕ່າງ ແລະ ແບ່ງປັນຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງບັນດາກຸ່ມຊຸມຊົນທີ່ມີລະດັບຊີວິດຕ່າງກັນໃນສັງຄົມ... ບົນພື້ນຖານຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ໄດ້ຍົກສູງນັ້ນ ຈຶ່ງສາມາດຮັບມືຢ່າງມີປະສິດທິຜົນກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ດ້ວຍການກໍ່ສ້າງຢ່າງຄົບຊຸດລະບຽບກົດໝາຍ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ, ກົງຈັກ ແລະ ບຸກຄະລາກອນ.
ບັນຫາໜຶ່ງອີກທີ່ມີຄວາມສຳຄັນໃນການຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ກ່ຽວກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ນັ້ນແມ່ນເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທົບທວນຄືນແລະຕື່ນຕົວ ກ່ຽວກັບໄພຄຸກຄາມຕໍ່ຄວາມປອດໄພຂອງຄົນ, ຄວາມປອດໄພສາທາລະນະ, ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງມະນຸດຊາດ. ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພຂອງຄົນ, ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ນາບຂູ່ຄວາມສາມາດເຕີບໃຫຍ່ແຂງແຮງ, ໄດ້ຮັບຄວາມປອດໄພແລະສະວັດດີການ, ໝາຍຄວາມວ່າ ມັນນາບຂູ່ ສິດທິແຫ່ງການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວ ຂອງຄົນໃນໂລກປັດຈຸບັນທັນສະໄໝ. ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພສາທາລະນະ, ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ນາບຂູ່ຄວາມສາມາດມີສະຖຽນລະພາບ ແລະການພັດທະນາຂອງຊຸມຊົນ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳມັນເຮັດໃຫ້ທັງຊຸມຊົນ ຊຸດໂຊມ ຫຼືແຕກທະລາຍ ຍ້ອນການປະທະກັນ, ພັດພາກຈາກກັນ, ໂລຄາພະຍາດ, ບາດເຈັບ ລົ້ມຫາຍຕາຍຈາກ, ບໍ່ມີເງື່ອນໄຂຕວາມປອດໄພໜ້ອຍສຸດໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ເມື່ອຖືກການກະທົບຂອງອຸບັດເຫດສິ່ງແວດລ້ອມ, ການກໍ່ການຮ້າຍ, ການປະທະກັນລະຫວ່າງຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ. ກ່ຽວກັບຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໃນລະດັບຕ່ຳຫຼືສູງ, ໂດຍກົງຫຼືໂດຍທາງອ້ອມ ລ້ວນແຕ່ນາບຂູ່ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ, ນັບແຕ່ຄວາມປອດໄພດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານວັດທະນະທຳ,... ຈົນເຖິງບັນດາບັນຫາຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ, ການກໍ່ການຮ້າຍ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ, ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນ...
ການຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ໃຫ້ບັນດາພາກສ່ວນໃນສັງຄົມ ກ່ຽວກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ອາດຈະເຮັດດ້ວຍຫຼາຍເສັ້ນທາງ, ວິທີການທີ່ຕ່າງກັນ. ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຜ່ານ ຮູບແບບການສື່ສານ ເພື່ອກະທົບໃສ່ຄວາມຮັບຮູ້ຂອງຊຸມຊົນສັງຄົມ, ປະກອບດ້ວຍວິທະຍຸກະຈ່າຍສຽງ, ໂທລະພາບ, ໜັງສືພິມ ແລະ ເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ. ຮູບແບບທີສອງ ຄື ສະຫຼັບຊັບຊ້ອນບັນດາມາດຕະການສຶກສາອົບຮົມ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ໃຫ້ປະຊາຊົນ, ນັກທຸລະກິດ ກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໃນບັນດາໂຄງການ, ແຜນການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ, ສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ລະບົບນິເວດ.
ເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າປ້ອງກັນ, ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ
ທີໜຶ່ງ, ເປັນເຈົ້າການ ແລະຕັ້ງໜ້າລົງທຶນພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ຍົກສູງຊີວິດຄວາມເປັນຢູ່ດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈ ຂອງປະຊາຊົນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ເອົາໃຈໃສ່ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ ລະບົບນິເວດ. ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຈຳນວນໜຶ່ງໄດ້ເກີດມາຈາກສະພາບຕ້ານການພັດທະນາ ຫຼືພັດທະນາຂາດຄວາມຍືນຍົງ. ຢູ່ນີ້, ບັນດາມາດຕະການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຕ້ອງໄດ້ສະສົມໃນແຕ່ລະແຜນຍຸດທະສາດ, ໂຄງການ, ແຜນການ ແລະ ແຜນງານການພັດທະນາ. ເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກແມ່ນຮັບປະກັນການເຊື່ອມຕິດລະຫວ່າງ ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດກັບການປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຍຸດຕິທຳສັງຄົມ ໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ ແລະ ແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ; ຄວບຄຸມການແບ່ງຊັ້ນສັງຄົມ; ຕັ້ງໜ້າລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ເບິ່ງແຍງດູແລຊີວິດປະຊາຊົນໂດຍຜ່ານລະບົບສະຫວັດດີການສັງຄົມທີ່ມີຫຼາຍຊັ້ນ ແລະຊ່ວຍເຫຼືອຊຶ່ງກັນແລະກັນຢ່າງໄຫວພິບ ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ມະນຸດມີສິ່ງແວດລ້ອມແລະເງື່ອນໄຂພັດທະນາຢ່າງສົດໃສ.
ທີສອງ, ແບ່ງຂົງເຂດຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ມີຈຸດພິເສດຕ່າງກັນ ເພື່ອກຳນົດກົນໄກ, ແບບວິທີການບໍລິຫານ ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ສອດຄ່ອງ. ສຳລັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເກີດມາຈາກ ຄວາມສ່ຽງໃນຕະຫຼາດ (ເຊັ່ນ ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ), ການຮັບມືຢ່າງເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ປັບປຸງພາລະບົດບາດຂອງລັດ, ແນໃສ່ຫລຸດຜ່ອນໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍສຸດການກະທົບທາງລົບຂອງຕະຫຼາດເມື່ອຕົກໃສ່ວິກິດການ. ສຳລັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເກີດມາຈາກດ້ານລົບຂອງການໂລກາພິວັດ, ຄວາມເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າສະແດງອອກຢູ່ທີ່ການຊຸກຍູ້ຄວາມຮ່ວມມືສາກົນ ເພື່ອປ້ອງກັນແລະຮັບມືຢູ່ໃນກະໂຕປະເທດທີ່ອາດຈະເກີດມີ ແລະ ແຜ່ລາມໄພຄຸກຄາມຄວາມສະຫງົບບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ (ເຊັ່ນ ຄວາມປອດໄພຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນ, ການກໍ່ການຮ້າຍ, ການຄ້າຢາເສບຕິດ, ການຄ້າຜູ້ຍິງແລະເດັກ). ສຳລັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເກີດມາຈາກດ້ານລົບຂອງການນຳໃຊ້ນະວັດຕະກຳວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂບຊີ (ເຊັ່ນ ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ໂລຄາພະຍາດບາງຊະນິດ), ຄວາມເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າສະແດງອອກທີ່ການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວຜູ້ຊ່ຽວຊານທີ່ມີລະດັບເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ມີຄວາມສາມາດພຽງພໍໃນການປ້ອງກັນແລະຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ສຳລັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເກີດມາຈາກ ການຂັດແຍ່ງແກ່ງແຍ້ງຊັບພະຍາກອນ, ພະລັງງານ, ແຫຼ່ງນ້ຳ,... ຄວາມເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າສະແດງອອກທີ່ ການວາງກຳນົດແຜນຍຸດທະສາດພະລັງງານປ່ຽນແທນ, ຈຳກັດການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ເຈລະຈາກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມື ໃນການແບ່ງປັນການຂຸດຄົ້ນແລະນຳໃຊ້ ບັນດາແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນ. ສຳລັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຍ້ອນອຸບັດຕິເຫດສິ່ງແວດລ້ອມ, ການປ່ຽນແປງສະພາບດິນຟ້າອາກາດ,... ຍ້ອນລັກສະນະບັງເອີນບໍ່ເປັນປົກກະຕິຂອງມັນ, ຄວາມເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າສະແດງອອກທີ່ການກໍ່ສ້າງລະບົບເຕືອນໄພ, ການພະຍາກອນ, ການປ້ອງກັນ, ການຈັດວາງກຳລັງກັບບ່ອນ ແລະ ກຳລັງສະເພາະກິດ ໃຫ້ມີກຳລັງພຽງພໍເພື່ອຮັບມື, ກູ້ໄພກູ້ຊີບ, ແກ້ໄຂວິກິດການສິ່ງແວດລ້ອມ ແລະ ໄພພິບັດທາງທຳມະຊາດ.
ທີສາມ, ເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າບູລະນະລະບົບລະບຽບກົດໝາຍບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ຍົກສູງລັກສະນະແທດເໝາະຂອງກົດໝາຍຫວຽດນາມກັບກົດໝາຍສາກົນ ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ ແລະຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ຄົ້ນຄວ້າປັບປຸງ, ເພີ່ມເຕີມລະບົບລະບຽບກົດໝາຍບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ໂດຍສະເພາະບັນດາບັນຫາໃໝ່ທີ່ອາດຈະຄຸກຄາມຢ່າງໜັກໜ່ວງຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ ເຊັ່ນຄວາມປອດໄພຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້າງແຫຼ່ງນ້ຳ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລແລະເດີນອາກາດ, ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນ ແລະ ບັນດາບັນຫາຊົນເຜົ່າ, ສາສະໜາ... ສຳລັບບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຊຶ່ງບັນດາປະເທດສາມາດຊອກຫາຈຸດທີ່ຄ້າຍຄືກັນໄດ້ງ່າຍ ຍ້ອນມີຜົນປະໂຫຍດລວມກັນ, ຕ້ອງທົບທວນຄືນບັນດາຈຸດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ລະຫວ່າງກົດໝາຍຫວຽດນາມແລະກົດໝາຍສາກົນ ໃນແຕ່ລະຂົງເຂດ ເພື່ອດັດແປງ ປັບປຸງເພີ່ມເຕີມໃຫ້ມັນສອດຄ່ອງເໝາະສົມ, ພິເສດແມ່ນກົດໝາຍກ່ຽວກັບ: ການເຄື່ອນໄຫວປ້ອງກັນແລະຕ້ານການຄ້າຢາເສບຕິດ, ການຄ້າມະນຸດ, ການຟອກເງິນ; ການເຄື່ອນໄຫວກັກກັນພະຍາດສັດ/ພືດ, ຮັບມືກັບໂລຄາພະຍາດ; ການເຄື່ອນໄຫວທີ່ເປັນການຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລ, ຄວາມປອດໄພໃນການບິນ, ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານການປະມົງ, ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານແຫຼ່ງນ້ຳ, ການຕ້ານໂຈນສະລັດ... ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານກົດໝາຍທີ່ອຳນວຍຄວາມສະດວກ ໃຫ້ບັນດາປະເທດປະສານສົມທົບນຳກັນ ໃນການປ້ອງກັນແລະຕໍ່ສູ້ຕ້ານໄພຄຸກຄາມ, ປະຕິບັດການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານກົດໝາຍເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ເມື່ອປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ສຳລັບບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ກະທົບໄວ, ສັບສົນ, ຊຶ່ງແຕ່ລະປະເທດຍ້ອນຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນ ເຄີຍມີວິທີເຂົ້າເຖິງແລະການຕີຄວາມຂອງຕົນເອງ, ຍາກທີ່ຈະດັດແປງກົດໝາຍພາຍໃນປະເທດໃຫ້ເໝາະສົມໄດ້ (ເຊັ່ນ ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານແຫຼ່ງນ້ຳ, ຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານການປະມົງ, ຄວາມປອດໄພຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ, ການຕ້ານການກໍ່ການຮ້າຍ...), ຕ້ອງເສີມຂະຫຍາຍຄວາມເປັນເຈົ້າການທາງດ້ານການຮ່ວມມື ແລະ ການຕໍ່ສູ້ ຢູ່ໃນການພົວພັນສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍ ບົນພື້ນຖານປົກປັກຮັກສາຜົນປະໂຫຍດແຫ່ງຊາດ - ຂອງປະເທດ ແລະ ແບ່ງປັນຄວາມສົນໃຈຮ່ວມກັນກັບບັນດາປະເທດອື່ນ.
ທີສີ່, ເປັນເຈົ້າການໃນລົງທຶນກໍ່ສ້າງກຳລັງ ໃຫ້ແກ່ການບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໃນແຕ່ລະຂົງເຂດ, ແຕ່ລະພື້ນທີ່, ແຕ່ລະເນື້ອໃນລະອຽດ; ດຳເນີນການຝຶກຊ້ອມເປັນປົກກະຕິ ເພື່ອບໍ່ຖືກຕົກໃສ່ທ່າຮັບ ເມື່ອສະຖານະການຜິດປົກກະຕິເກີດຂຶ້ນ. ກໍ່ສ້າງບັນດາກຳລັງວິຊາສະເພາະການບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ມີຈຳນວນພຽງພໍ, ມີໂຄງປະກອບຄົບຊຸດ, ມີລະດັບ, ສາມາດປ້ອງກັນ, ກ່າວເຕືອນ, ກະທົບຕອບ ແລະ ຮັບມືກັບແຕ່ລະໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ວາງແຜນກຳນົດ, ຈັດວາງຄືນໃໝ່ກຳລັງບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຢູ່ໃນແຕ່ລະຂະແໜງການ, ແຕ່ລະຂົງເຂດ, ຕັ້ງຢູ່ໃນແຜນຍຸດທະສາດຄວາມປອດໄພແຫ່ງຊາດໂດຍລວມໃນສະໄໝໃໝ່. ບັນດາກຳລັງສະເພາະກິດຕ້ອງໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມຊຳນາມໃນອາຊີບ, ຮູ້ພາສາຕ່າງປະເທດເປັນຢ່າງດີ, ມີຫຼັກໝັ້ນການເມືອງໜັກແໜ້ນ, ມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ກໍ່ສ້າງບັນດາແຜນການຝຶກຊ້ອມ ແລະ ດຳເນີນຢ່າງເປັນປົກກະຕິການຝຶກຊ້ອມຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ເຊັ່ນ ການຕ້ານການຄ້າຢາເສບຕິດ, ການຈະລາຈົນດ້ານການເມືອງ, ແກ້ໄຂ “ຈຸດຮ້ອນ” ທີ່ອາດຈະກາຍເປັນການປະທະກັນ, ຮັບມືກັບລົມພາຍຸ, ໄພນ້ຳຖ້ວມ, ໂລກລະບາດທີ່ແຜ່ລາມຢ່າງໄວວາຢູ່ໃນມະນຸດ ແລະ ໃນສັດ/ພືດ. ແຜນການຝຶກຊ້ອມເຫຼົ່ານີ້ ຕ້ອງໄດ້ກະກຽມເປັນຫຼາຍແຜນການຍ່ອຍທີ່ຕ່າງກັນ, ດຳເນີນການຝຶກຊ້ອມເປັນລາຍຄາບ ເພື່ອສ້າງທັກສະໃນການຈັດຕັ້ງກຳລັງ, ແຈກຢາຍແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ວິທີດຳເນີນການ, ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໃຫ້ຕົກໃສ່ທ່າຮັບເມື່ອສະຖານະການຜິດປົກກະຕິເກີດຂຶ້ນ.
ທີຫ້າ, ຮັກສາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເມືອງ, ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາຊົນເຜົ່າແລະສາສະໜາຢ່າງຄ່ອງແຄ່ວ, ບັນເທົາຄວາມຂັດແຍ່ງໃນສັງຄົມ, ປ້ອງກັນແລະກີດກັ້ນຄວາມສາມາດຜັນປ່ຽນຂອງການປະທະ. ປະຈຸບັນ, ບັນດາອິດທິກຳລັງສັດຕູໄດ້ຫັນປ່ຽນຈາກມາດຕະການຕອບໂຕ້ດ້ວຍການຕິດອາວຸດເປັນຕົ້ນຕໍ ມາເປັນມາດຕະການຕອບໂຕ້ໂດຍບໍ່ໃຊ້ອາວຸດເປັນຕົ້ນຕໍ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ແຊກແຊງດ້ວຍກຳລັງອາວຸດເມື່ອມີຄວາມຈຳເປັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຈຳນວນໜຶ່ງ, ພິເສດແມ່ນບັນຫາຊົນເຜົ່າແລະສາສະໜາ, ເຄີຍຖືກສັດຕູສວຍໃຊ້ເພື່ອກໍ່ການຈະບາຈົນການເມືອງ, ຖ້າຫາກແກ້ໄຂບໍ່ຄ່ອງແຄ່ວກໍ່ຈະຈູດຊະນວນໃຫ້ແກ່ການປະທະກັນດ້ວຍອາວຸດ, ການແຊກແຊງທາງທະຫານຈາກພາຍນອກ ແລະ ພາໃຫ້ເກີດລັດທິແຍກຕົວອອກເປັນຕ່າງຫາກ. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງຊາບຊືມແລະປະຕິບັດຢ່າງຄົບຖ້ວນແນວຄິດສາມັກຄີ, ເຄົາລົບນັບຖື, ຊ່ວຍເຫຼືອຊຶ່ງກັນແລກັນລະຫວ່າງບັນດາຊົນເຜົ່າ ເພື່ອພ້ອມກັນພັດທະນາ ໄປຄຽງຄູ່ກັບການຕໍ່ສູ້ຕ້ານບັນດາປະກົດການຂອງລັດທິຊາດຄັບແຄບ, ປ້ອງກັນແລະຕໍ່ສູ້ຢ່າງເດັດດ່ຽວກັບທຸກປະກົດການຂອງລັດທິແຍກຕົວອອກ ນັບແຕ່ເມື່ອມັນຫາກໍ່ເປັນໜໍ່ຈໍ່ຂຶ້ນ. ເຄົາລົບສິດເສລີພາບໃນການເຊື່ອຖື ສາສະໜາ ແລະ ເສລີພາບໃນການບໍ່ເຊື່ອຖືສາສະໜາ ຂອງປະຊາຊົນ ໄປຄຽງຄູ່ກັບການຕໍ່ສູ້ຕ້ານບັນດາປະກົດການສວຍໃຊ້ສາສາໜາເພື່ອຈຸດປະສົງໄຮ້ສາສະໜາ.
ທີຫົກ, ເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືສາກົນ ໃນການປ້ອງກັນແລະຮັບມືກັບບັນດາໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ຄັດເລືອກແຕ່ລະຂອບການຮ່ວມມືຫຼາຍຝ່າຍ, ພາກພື້ນ ຫຼືສອງຝ່າຍ ກ່ຽວກັບແຕ່ລະເນື້ອໃນອັນລະອຽດ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມເຂົ້າຮ່ວມ. ບຸລິມະສິດການຮ່ວມມືສາກົນກ່ຽວກັບການບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ສຳລັບບັນດາຂົງເຂດທີ່ພວມຄຸກຄາມ, ນາບຂູ່ໂດຍກົງຕໍ່ຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດຂອງຫວຽດນາມ.
ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ ຂອງລະບົບການເມືອງ ແລະ ທົ່ວສັງຄົມ ໃນການບໍລິຫານ ແລະ ຄວບຄຸມ ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ
ທີໜຶ່ງ, ເພີ່ມທະວີບົດບາດນຳພາຂອງອົງການຈັດຕັ້ງພັກຂັ້ນຕ່າງໆ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ບັນດາມະຕິສະເພາະຂອງພັກກ່ຽວກັບແຕ່ລະບັນຫາເຊັ່ນ ພະລັງງານ, ການເງິນ-ທະນາຄານ, ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ, ຮັບມືກັບການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ, ພັດທະນາກະສິກຳ, ອຸດສາຫະກຳ, ແຮງງານ, ຮັກສາຄວາມສະຫງົບແຫ່ງຊາດ... ລ້ວມແຕ່ຕ້ອງເຕື້ອງເຖິງ ແລະ ຄິດໄລ່ຢ່າງເຖິງຖອງເຖິງບັນດາສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ.
ທີສອງ, ສືບຕໍ່ປັບປຸງບູລະນະການຄຸ້ມຄອງລັດ ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ນັບແຕ່ການກໍ່ສ້າງລະບົບລະບຽບກົດໝາຍ ຈົນເຖິງການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ, ຖັນແຖວພະນັກງານ, ຂ້າລັດຖະການ ແລະ ລະບອບການງານມືອາຊີບ. ກໍ່ສ້າງກຳລັງສະເພາຂະແໜງບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໃນແຕ່ລະຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ກຳຈັດແກ້ໄຂສະພາບຊ້ຳຊ້ອນກັນໃນການຄຸ້ມຄອງ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາອົງການລັດມີເງື່ອນໄຂຄົ້ນຄວ້າສະເພາະເລິກເຊິ່ງ, ເປັນທີ່ປຶກສາມືອາຊີບ ແລະ ຍົກສູງຄວາມສາມາດປະຕິບັດງານຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ຫັນພາລະບົດບາດບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ເປັນກຳນົດກົດໝາຍໂດຍໄວ ເພື່ອມີພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງກົງຈັກ, ຖັນແຖວພະນັກງານ, ລົງທຶນກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸ ແລະ ການພັດທະນາຢ່າງເປັນອາຊີບ. ກຳລັງສະເພາະກິດຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມຢ່າງພື້ນຖານ ໂດຍຜ່ານການພັດທະນາບັນດາຂະແໜງວິຊາສະເພາະການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ເໜືອວິທະຍາໄລ; ໄດ້ຮັບການຝຶກຊ້ອມຢ່າງເປັນປະຈຳ; ໄດ້ຮັບການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ເພື່ອຮ່ຳຮຽນນຳບົດຮຽນປະສົບການຂອງບັນດາປະເທດ. ບູລະນະລະບອບ, ນະໂຍບາຍຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ເພື່ອໃຫ້ຖັນແຖວພະນັກງານ, ຂ້າລັດຖະການທີ່ເຮັດວຽກງານບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີນ ອຸ່ນອຽນໃຈເຮັດວຽກ, ຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດ ສັດທ່ຽງ ແລະ ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຄຸນສົມບັດ ຈັນຍາບັນ.
ທີສາມ, ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ, ບັນດາອົງຄະນະການເມືອງ - ສັງຄົມ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ ໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ ດ້ວຍບົດບາດ, ພາລະໜ້າທີ່ຂອງຕົນໃນສະໄໝໃໝ່ ມີໜ້າທີ່ເຕົ້າໂຮມ, ສາມັກຄີບັນດາກຳລັງສັງຄົມ ເພື່ອປ້ອງກັນແລະຮັບມືກັບບັນດາສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ມີບາງບັນຫາທີ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ດັ່ງນີ້: ດຳເນີນການວິຈານບັນດາແຜນຍຸດທະສາດ, ໂຄງການ, ແຜນຮ່າງທີ່ອາດຈະພາໃຫ້ເກີດການຄຸກຄາມຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ຮັບປະກັນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ; ຈັດຕັ້ງຊຸມຊົນປົກຄອງຕົນເອງ ເພື່ອຮັບມືກັບອຸບັດຕິເຫດເມື່ອເກີດໄພນ້ຳຖ້ວມ, ໂລກລະບາດ, ການຄ້າຢາເສດບຕິດ, ການຄ້າຜູ້ຍິງແລະເດັກຂ້າມແດນ, ແຫຼ່ງນ້ຳຖືກຄຸກຄາມ.
ທີສີ່, ວົງການນັກທຸລະກິດ ວິສາຫະກິດ ມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຫຼາຍຢ່າງເຄີຍເກີດມາຈາກດ້ານລົບຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ຊຶ່ງອັດຕະພາບຂອງມັນແມ່ນບັນດາວິສາຫະກິດ; ດັ່ງນັ້ນ, ການປ້ອງກັນຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນແຕ່ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງວິສາຫະກິດ. ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຫຼາຍຢ່າງລ້ວນແຕ່ເກີດມາຈາກຈິດສຳນຶກ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງວິສາຫະກິດ, ເຊັ່ນ ມີແຕ່ແລ່ນຫາຜົນກຳໄລໃນການທຸລະກິດການເງິນ ໂດຍບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເງິນແຫ່ງຊາດ; ເກັບຜົນກຳໄລຫຼາຍສຸດໃນການຂຸດຄົ້ນຜົນປະໂຫຍດຂອງທີ່ດິນເພື່ອພັດທະນາບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳ ແລະການບໍລິການ ແຕ່ເບິ່ງເບົາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ; ຫລຸດຜ່ອນການລົງທຶນ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການແກ້ໄຂສິ່ງເສດເຫຼືອອຸດສາຫະກຳ ພາໃຫ້ເກີດມົນພິດສິ່ງແວດລ້ອມໜ້ານ້ຳ, ອາກາດ... ດັ່ງນັ້ນ, ການກໍ່ສ້າງບັນດາຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍບັງຄັບໃຫ້ວິສາຫະກິດຕ້ອງປ້ອງກັນໄພ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແມ່ນວິທີແກ້ໜຶ່ງທີ່ບໍ່ອາດຈະຂາດໄດ້ ໃນວິທີແກ້ໄຂໂດຍລວມ.
ທີຫ້າ, ລະດົມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງປະຊາຊົນໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ພິຈາລະນາໃນດ້ານໃດໜຶ່ງ, ຖ້າຫາກປະຊາຊົນຂາດຈິດສຳນຶກຢ່າງພຽງພໍກ່ຽວກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີນ ແມ່ນກະໂຕເຂົາເອງທີ່ອາດຈະເປັນອັດຕະພາບພາໃຫ້ເກີດ ຫຼືແຜ່ຂະຫຍາຍໄພຄຸກຄາມຕ່າງໆຄື: ໂລກລະບາດ, ແຜ່ໄວຣັສ ໄດຍຜ່ານຄອມພິວເຕີສ່ວນບຸກຄົນ, ເຂົ້າຮ່ວມການຖອນເງິນເປັນລວາດຂະໜາດໃຫຍ່ຈາກທະນາຄານ ຕາມຜົນກະທົບ “ຝູງຊົນ” ເມື່ອຂາດຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງລະບົບທະນາຄານ... ດັ່ງນັ້ນ, ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່, ຕ້ອງອົບຮົມສຶກສາໃຫ້ປະຊາຊົນມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ໜ້າສິ່ງທ້າທາຍຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ມີສະຕິສ່ອງໃສຕໍ່ບັນດາເຫດການທີ່ຕົນເອງອາດຈະເຂົ້າຮ່ວມໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວໃນການແຜ່ຂະຫຍາຍ, ເພີ່ມທະວີລະດັບຄຸກຄາມຂອງຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ສ້າງກົນໄກເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມການຮັບມືກັບໄພອັນຕະລາຍ, ສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຢ່າງຕື່ນຕົວສະໝັກໃຈ, ເປັນເຈົ້າການ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ.
ເປີດກວ້າງແລະເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືສາກົນກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ, ຄວບຄຸມ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຊາບຊືມທັດສະນະຂອງພັກເຮົາທີ່ວ່າ: ເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າຮ່ວມມືກັບບັນດາປະເທດ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ ໃນການຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ; ຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນຕ່າງປະເທດ, ສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍບັນດາການພົວພັນສາກົນໃຫ້ເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ ບົນພື້ນຖານຮັກສາເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕແຫ່ງຊາດ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງພາຍໃນຢ່າງສຸດຂີດ, ຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ; ເປັນເຈົ້າການກີດກັ້ນ ແລະຫລຸດຜ່ອນຜົນກະທົບທາງລົບຂອງວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ... ເຂົ້າຮ່ວມໃນບັນດາກົນໄກຮ່ວມມືດ້ານຄວາມໝັ້ນຄົງສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍ ບົນພື້ນຖານປົກປັກຮັກສາຢ່າງດີສຸດ ຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ - ຂອງປະເທດ, ພ້ອມນັ້ນກໍ່ເຄົາລົບບັນດາຫຼັກການອັນພື້ນຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ.
ທີສອງ. ເປັນເອກະພາບທາງດ້ານຄວາມຮັບຮູ້, ກໍ່ສ້າງກົນໄກຄວາມເຊື່ອຖື ແລະ ບູລະນະຂອບລະບຽບກົດໝາຍລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ ກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ - ພື້ນຖານທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ການຮ່ວມມືສາກົນມີປະສິດທິຜົນ. ເຖິງວ່າລະຫວ່າງນັກຄົ້ນຄວ້າ, ວົງການການເມືອງບັນດາປະເທດ ໄດ້ມີການຖົກຖຽງກັນຫຼາຍຄັ້ງຫຼາຍຫົນກໍ່ຕາມ ແຕ່ມາເຖິງດຽວນີ້ ຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ກໍຍັງແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ, ມີບັນຫາທີ່ປະເທດນີ້ເອົາເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແຕ່ປະເທດອື່ນພັດບໍ່ຍອມຮັບ. ດັ່ງນັ້ນ, ບັນດາປະເທດ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພາກພື້ນ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ຄວນໃຫ້ຄຳນິຍາມເປັນເອກະພາບໂດຍໄວ ແລະ ນຳສະເໜີບັນຊີລາຍຊື່ການບຸລິມະສິດຕາມລຳດັບໃນການຮ່ວມມືຫຼາຍຝ່າຍ ກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ພາຍຫຼັງທີ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ລວມແລ້ວ, ບັນດາປະເທດແລະອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ ຄວນຮ່ວມມືນຳກັນເພື່ອກຳນົດຂອບລະບຽບກົດໝາຍ ນິຕິກຳ ແນໃສ່ຜູກມັດຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງບັນດາປະເທດໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າສະພາບການອອກຖະແຫຼງການຫຼາຍ ແຕ່ມີຜົນໃນທາງປະຕິບັດໜ້ອຍ.
ທີສາມ, ເປັນເຈົ້າການແລະຕັ້ງໜ້າເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ໃນນັ້ນມີການຮ່ວມມືກ່ຽວກັບການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໂດຍຜ່ານກົນໄກ ແລະ ແບບວິທີຫຼາຍຊັ້ນ, ຫຼາຍຮູບແບບ, ໄຫວພິບ. ນັ້ນແມ່ນ ກົນໄກຮ່ວມມືໃນຂອບສະຫະປະຊາຊາດ ທີ່ຫວຽດນາມເປັນສະມາຊິກທີ່ຕັ້ງໜ້າ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ໄດ້ລົງນາມໃນຂໍ້ຕົກລົງສາກົນຫຼາຍສະບັບໃນຫຼາຍຂົງເຂດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຄຳໝັ້ນສັນຍາປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍພັດທະນາສະຫັດສະວັດ (MDG); ກົນໄກຮ່ວມມືພາກພື້ນໃນຂອບ ອາຊຽນ ຫຼື ອາຊຽນ ແລະບັນດາຄູ່ຮ່ວມມື (ເອີ້ນວ່າ ອາຊຽນ+) ກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ໃນພາກພື້ນ ຊຶ່ງຫວຽດນາມໄດ້ລົງນາມ ຫຼືເຫັນດີເປັນເອກະພາບໃນບັນດາຖະແຫຼງການຮ່ວມຂອງອົງການດັ່ງກ່າວ; ການຮ່ວມມືສອງຝ່າຍ ລະຫວ່າງຫວຽດນາກັບບັນດາປະເທດຈະເລີນພັດທະນາ ເພື່ອຍາດແຍ່ງເອົາແຫຼ່ງພະລັງ ການເງິນ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ອົບຮົມສຶກສາແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນມະນຸດ, ແບ່ງປັນບົດຮຽນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງລະບຽບກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍ ໃຫ້ແກ່ການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ; ປະສານສົມທົບກັບບັນດາປະເທດເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງ ເພື່ອແກ້ໄຂສະພາບການການຄ້າຢາເສບຕິດ, ການອົບພະຍົບຜິດກົດໝາຍ, ຄວາມປອດໄພຂອງການເດີນອາກາດ ແລະ ເດີນທະເລ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານແຫຼ່ງນ້ຳ, ການກັກກັນພະຍາດຂອງສັດ/ພືດ, ການຕໍ່ສູ້ຕ້ານການຟອກເງິນ ແລະ ອາຊະຍາກຳຂ້າມຊາດ, ການຄ້າຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກ;...
ທີສີ່, ເພີ່ມທະວີການແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານລະຫວ່າງຫວຽດນາມກັບບັນດາປະເທດ ກ່ຽວກັບແຕ່ລະເນື້ອໃນຂອງໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໂດຍຜ່ານການສ້າງກົນໄກຮ່ວມມືອັນລະອຽດ ແລະ ມີຜົນສັກສິດ. ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມມີລັກສະນະຂ້າມຊາດ, ດັ່ງນັ້ນ, ຄວນກຳນົດກົນໄກແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂັ້ນຊາດ, ລະຫວ່າງບັນດາອົງການສະເພາະຂະແໜງຂອງບັນດາປະເທດ ໃນຫຼາຍຂົງເຂດ, ເຊັ່ນ ຂໍ້ມູນ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານທົ່ວໂລກກ່ຽວກັບສະພາບການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ; ຂໍ້ມູນຄາດຄະເນ ແລະ ກ່າວເຕື່ອນກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດເກີດອຸບັດຕິເຫດສິ່ງແວດລ້ອມຢູ່ພາກພື້ນຕ່າງໆ; ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບແຫຼ່ງນ້ຳ ພະລັງງານໃນໂລກ; ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບອາຊະຍາກຳຂ້າມຊາດ ທີ່ອາດຈະແຊກຊືນເຂົ້າໃນບໍ່ວ່າປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງໃນພາກພື້ນ ໃນໂລກຄື ອາຊະຍາກຳຟອກເງິນ, ຜະລິດແລະຄ້າຂາຍຢາເສບຕິດ, ການຄ້າຜູ້ຍິງແລະເດັກ, ອາຊະຍາກຳເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ການກໍ່ການຮ້າຍ... ຂໍ້ມູນເຫຼົ່ານີ້ຈະເປັນປະໂຫຍດດີທີ່ສຸດ, ຖ້າຫາກມີກົນໄກສົມທົບເປັນຢ່າງດີ, ທັງໃນການພົວພັນສອງຝ່າຍ ຫຼືຜ່ານບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ (ເຊັ່ນ ອິນເຕີໂປນ, ອາຊຽນໂປນ), ມັນຈະຊ່ວຍຄົ້ນເຜີຍໄພຄຸກຄາມຢ່າງໄວ ແລະ ອິງໃສ່ນັ້ນການປ້ອງກັນແລະຮັບມືຈະມີປະສິດທິຜົນດີກວ່າ. ພາກຕົວຈິງໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ປະເທດນີ້ຍາກທີ່ຈະແບ່ງປັນຂໍ້ມູນໃຫ້ປະເທດອື່ນ ຖ້າຫາກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກການແບ່ງປັນນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ການກຳນົດກົນໄກແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຕ້ອງບົນພື້ນຖານທີ່ບັນດາປະເທດລ້ວນແຕ່ຮັບຮູ້ໄດ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນກ່ຽວກັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຕົນ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດລວມ ເມື່ອຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມຕົວຈິງໜຶ່ງ.
ທີຫ້າ, ຮ່ວມມືສາກົນກ່ຽວກັບການແບ່ງປັນນະວັດຕະກຳວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ, ອົບຮົມກໍ່ສ້າງບຸກຄະລາກອນ ແລະ ລະດົມແຫຼ່ງພະລັງການເງິນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ນີ້ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາເນື້ອໃນຮ່ວມມືສາກົນທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປ້ອງກັນ, ຄວບຄຸມ ແລະ ຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນການຮ່ວມມືແລກປ່ຽນບັນດານະວັດຕະກຳວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ອຸປະກອນທັນສະໄໝ ທີ່ມີຄວາມສາມາດຮັບມືຢ່າງມີປະສິດທິຜົນກັບສິ່ງທ້າທາຍຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຊຶ່ງຂົງເຂດໃດໆກໍ່ຕ້ອງການ ເຊັ່ນ ການວັດແທກ, ການຄາດຄະເນ, ການກ່າວເຕື່ອນ ແລະ ຮັບມືກັບອຸບັດຕິເຫດສິ່ງແວດລ້ອມ; ການປ້ອງກັນແລະຕ້ານອາຊະຍາກຳເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ອາຊະຍາກຳການເງິນ, ການຄ້າຢາເສບຕິດ; ການປ້ອງກັນແລະຕ້ານໂລກລະບາດຢູ່ຄົນແລະສັດ; ການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການກໍ່ການຮ້າຍ. ຄວນລະດົມຍາດແຍ່ງເອົາຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານວິທະຍາສາດເຕັກໂນໂລຊີຈາກບັນດາປະເທດຈະເລີນພັດທະນາ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດດ້ານວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີຂອງຊາດ ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ຮູບການຮ່ວມມືອາດຈະແມ່ນການມອບໂອນໂດຍຜ່ານການຝຶກອົບຮົມພະນັກງານ ຫຼືຖ່າຍທອດເຕັກໂນໂລຊີໂດຍຜ່ານການຊື້ຂາຍອຸປະກອນພາຫະນະໂດຍກົງ.
ລະດົມແຫຼ່ງພະລັງການເງິນດ້ວຍຫຼາຍສາຍທາງຕ່າງກັນ ເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວປ້ອງກັນ, ຄວບຄຸມ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ
ທີໜຶ່ງ, ແຫຼ່ງການເງິນງົບປະມານ. ແຫຼ່ງການເງິນງົບປະມານປະຈຳປີມາຈາກການເກັບພາສີ, ຖືກສະພາແຫ່ງຊາດຈັດແບ່ງໂດຍຜ່ານແຜນການການເງິນປະຈຳປີ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການໃຊ້ຈ່າຍເປັນປະຈຳ ແລະ ລົງທຶນພັດທະນາ, ໃນນັ້ນມີການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການເຄື່ອນໄຫວປ້ອງກັນ, ກີດກັ້ນ ແລະ ຮັບມືກັບສິ່ງທ້າທາຍຕໍ່ຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ນີ້ເປັນແຫຼ່ງການເງິນພື້ນຖານ, ທີ່ໄດ້ລົງທຶນເຂົ້າໃນບັນດາ “ຕ່ອງໂຊ້” ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງວຽກງານປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບອຸບັດຕິເຫດຂອງທຳມະຊາດເຊັ່ນ ລົມພາຍຸ ນ້ຳຖ້ວມ, ໂລກລະບາດໃນຄົນແລະສັດ; ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸ ແລະ ກຳລັງສະເພາະກິດທີ່ເຮັດວຽກງານບໍລິຫານຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ພິເສດແມ່ນ ບັນດາອົງການກ່າວເຕື່ອນ, ກີດກັ້ນ, ແກ້ໄຂ, ຜ່ານຜ່າຢ່າງໄວ ບັນດາຜົນກະທົບ ໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ໃນເງື່ອນໄຂທີ່ໄພຄຸກຄາມເກີດຂຶ້ນນັບມື້ນັບຫຼາຍຄັ້ງໃນປີ, ຂົງເຂດນັບມື້ນັບໄດ້ເປີດກວ້າງ, ມີຄວາມສາມາດແຜ່ຂະຫຍາຍຢ່າງໄວ, ລັກສະນະຜິດປົກກະຕິທີ່ຄາດຄະເນຍາກ... ງົບປະມານທີ່ແຮໄວ້ເພື່ອຮັບມືກັບບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ ຕ້ອງໄດ້ຍົກສູງຂຶ້ນຈຶ່ງພໍເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການ. ຕ້ອງສ້າງກອງທຶນແຫ່ງຊາດເພື່ອປ້ອງກັນ, ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ຕາມແຕ່ລະຂົງເຂດໂດຍໄວ, ໃນນັ້ນ ແຫຼ່ງການເງິນງົບປະມານເປັນແຫຼ່ງຕົ້ນຕໍ, ສົມທົບກັບບັນດາແຫຼ່ງອື່ນ.
ທີສອງ, ແຫຼ່ງການເງິນຂອງວິສາຫະກິດ. ນີ້ເປັນແຫຼ່ງການເງິນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ມີຫຼາຍປັດໄຈພາໃຫ້ເກີດໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ໄດ້ມາຈາກວິສາຫະກິດ, ດັ່ງນັ້ນ ການເຂົ້າຮ່ວມຂອງວິສາຫະກິດໃນການເຄື່ອນໄຫວປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມ ແມ່ນມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ. ສຳລັບບັນຫາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສິ່ງແວດລ້ອມ, ໂຄງປະກອບການລົງທຶນເຂົ້າເຕັກໂນໂລຊີຮັບປະກັນສິ່ງແວດລ້ອມ ຕ້ອງໄດ້ຄິດເປັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສົ້ນເຂົ້າ, ຕ້ອງກວດກາຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນຕໍ່ການລົງທຶນຂອງວິສາຫະກິດ ນັບແຕ່ເມື່ອຫາກໍ່ເປີດໂຄງການໃໝ່. ຕ້ອງຖືວ່າ ນີ້ເປັນບຸລິມະສິດໃນການຄັດເລືອກບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືລົງທຶນຕ່າງປະເທດ ແລະ ນັກລົງທຶນໃນປະເທດ ເພື່ອອອກໃບອະນຸຍາດ. ສຳລັບບັນຫາຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ, ມີນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ລົງທຶນເຂົ້າໃນຂົງເຂດເຕັກໂນໂລຊີສະອາດ, ເຕັກໂນໂລຊີໃຊ້ເຊື້ອໄຟໜ້ອຍ, ຄວບຄຸມຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ແລະ ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂອງວິສາຫະກິດ ເພື່ອຄ່ອຍໆຍຸດຕິສະພາບການນຳເຂົ້າເຕັກໂນໂລຊີຫຼ້າຫຼັງ, ໃຊ້ເຊື້ອໄຟຫຼາຍ, ມົນພິດສິ່ງແວດລ້ອມ. ສຳລັບບັນຫາຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມອື່ນ, ລະດົມວິສາຫະກິດປະກອບການເງິນເພື່ອກໍ່ສ້າງກອງທຶນປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ; ເຂົ້າຮ່ວມພາຍໃຕ້ຮູບການຄວາມຮັບຜິດຊອບສັງຄົມໃນການກຳຈັດຜົນຮ້າຍອັນໜັກໜ່ວງ, ບັນດາອຸບັດຕິເຫດສິ່ງແວດລ້ອມທີ່ນາບຂູ່ການທຳມາຫາກິນ, ຊີວິດ ແລະ ຊັບສິນຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທາງສັງຄົມ.
ທີສາມ, ກໍ່ສ້າງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມລັດ - ເອກະຊົນ ໃນການເຄື່ອນໄຫວປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ນີ້ແມ່ນແບບວິທີທີ່ກຳລັງໄດ້ນຳໃຊ້ຢ່າງແຜ່ຫຼາຍໃນໂລກປະຈຸບັນ, ແນໃສ່ເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງຂົງເຂດລັດ ແລະ ຂົງເຂດເອກະຊົນ ເພື່ອເປົ້າໝາຍລວມອັນໜຶ່ງຄື ຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພ ແລະພັດທະນາແບບຍືນຍົງ. ການສ້າງຕັ້ງການພົວພັນຄູ່ຮ່ວມລັດ - ເອກະຊົນ ອາດຈະມີຫຼາຍຮູບການທີ່ຕ່າງກັນ. ນັ້ນແມ່ນ, “ນຳພາໂດຍລັດ, ບໍລິຫານໂດຍເອກະຊົນ” ດ້ວຍຄວາມໝາຍຮັບປະກັນບັນດາເປົ້າໝາຍ ສາທາລະນະປະໂຫຍດ, ສາທາລະນະກຸສົນ ໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນມາໃນວິວັດການພັດທະນາ ຕິດກັບການໝູນໃຊ້ບັນດາຮູບການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງທີ່ມີປະສິດທິຜົນ; “ລົງທຶນໂດຍເອກະຊົນ, ນຳໃຊ້ໂດຍລັດ” ໄດ້ຮັບການໝູນໃຊ້ໂດຍຜ່ານການດຶງດູດເອກະຊົນລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ເພື່ອປ້ອງກັນໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ແຕ່ ລັດຈະຊື້ ຫຼື ເຊົ່າ ເພື່ອນຳໃຊ້, ອາໄສການເຮັດແບບນີ້ຈະປະຢັດໄດ້ຫຼາຍກວ່າ ທຽບກັບການລົງທຶນໂດຍກົງທີ່ສິ້ນເປືອງຫຼາຍ, ຫຼືຖືກເສຍຫາຍ, ຟຸມເຟືອຍໃນຂອດລະຫວ່າງກາງ; “ລົງທຶນໂດຍລັດ, ບໍລິຫານໂດຍເອກະຊົນ” ໄດ້ຮັບການໝູນໃຊ້ສຳລັບບັນດາກິດຈະການກໍ່ສ້າງດ້ວຍງົບປະມານຂອງລັດ ແຕ່ເມື່ອສຳເລັດ, ເປີດນຳໃຊ້ກໍ່ມອບໃຫ້ເອກະຊົນບໍລິຫານ, ຂັບນຳດຳເນີນງານ, ແນໃສ່ກຳຈັດ ຫລຸດຜ່ອນອົງການຂົງເຂດສາທາລະນະທີ່ໃຫຍ່ໂຕ ໜັກໜາ ສິ້ນເປືອງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ; “ເອກະຊົນຈັດຕັ້ງການສະໜອງ, ລັດເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຄຸນນະພາບ” ໄດ້ຮັບການໝູນໃຊ້ໃນຫຼາຍຂົງເຂດ ຊຶ່ງຢູ່ນັ້ນລັດບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຈັດຕັ້ງອົງການສະໜອງ, ພຽງແຕ່ປະຕິບັດໜ້າທີ່ເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຄຸນນະພາບ, ພິເສດແມ່ນການຝຶກອົບຮົມບຸກຄະລາກອນ.
ທີສີ່, ແຫຼ່ງການເງິນຫັນເປັນສັງຄົມ ດ້ວຍການປະກອບສ່ວນຢ່າງກວ້າງຂວາງຂອງປະຊາຊົນ, ຜູ້ບໍລິຈາກ. ສຳລັບເຂດຊຸມຊົນຄຸ້ມຄອງຕົນເອງ, ຕໍ່ໜ້າໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມທີ່ຄາດຄະເນຍາກນັ້ນ, ຈຳເປັນຕ້ອງສ້າງຕັ້ງບັນດາກອງທຶນປ້ອງກັນ, ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມກັບບ່ອນ ດ້ວຍການປະກອບສ່ວນຂອງປະຊາຊົນ ຕາມຮູບການ ຄຸ້ມຄອງຕົນເອງ, ເຊັ່ນ ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຄວາມສ່ຽງຍ້ອນລົມພາຍຸ ນ້ຳຖ້ວມ, ໂລກລະບາດ, ປ້ອງກັນຢາເສບຕິດ, ຜົນຮ້າຍຂອງການອົບພະຍົບຜິດກົດໝາຍ... ສຳລັບບັນດາອົງການພາລະບົດບາດ, ຍ້ອນແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນຂອງລັດຖືກຈຳກັດ, ດັ່ງນັ້ນການຊ່ວຍເຫຼືອ, ສະໜັບສະໜູນທາງດ້ານການເງິນຂອງວິສາຫະກິດ ແລະຜູ້ບໍລິຈາກ ຈຶ່ງມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດ. ຄົ້ນຄວ້າປະກາດໃຊ້ໂດຍໄວ ລະບົບລະບຽບກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍ ຊຸກຍູ້ໃຫ້ ຂົງເຂດບໍ່ສະແຫວງຫາຜົນກຳໄລ ຂະຫຍາຍຕົວ ເພື່ອລະດົມແຫຼ່ງການເງິນຈາກສັງຄົມໃຫ້ແກ່ການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ. ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ສະແຫວງຫາຜົນກຳໄລ ເຄີຍເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດ ຢູ່ໃນຂົງເຂດປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບສະພາບການການຄ້າຜູ້ຍິງ ແລະ ເດັກ, ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນຜິດກົດໝາຍ, ການອົບພະຍົບຍ້ອນອຸບັດຕິເຫດສິ່ງແວດລ້ອມ, ອຶດຫີວທຸກຍາກ ແລະ ຂາດແຄນສະບຽງອາຫານ, ໂລກເອດ ແລະ ໂລກລະບາດອື່ນ, ຮັບປະກັນການທຳມາຫາກິນແບບຍືນຍົງໃຫ້ກຸ່ມຊົນທີ່ດ້ອຍໂອກາດການພັດທະນາ, ເພີ່ມທະວີການໂຄສະນາກ່ຽວກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ.
ທີຫ້າ, ແຫຼ່ງການເງິນສາກົນ. ເລີ່ມຈາກຈຸດພິເສດຂອງໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ ທີ່ມີລັກສະນະທົ່ວໂລກ, ຂ້າມຊາດ, ມີບັນຫາຊຶ່ງປະເທດໜຶ່ງບໍ່ສາມາດແກ້ໄຂດ້ວຍຕົນເອງໄດ້ ເຊັ່ນການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ, ນ້ຳທະເລຍຶ່ງຂຶ້ນ; ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານພະລັງງານ; ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລ ແລະ ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນອາກາດ; ຄວາມປອດໄພຂອງເຄືອຂ່າຍອິນເຕີເນັດ; ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານສະບຽງອາຫານ; ການອົບພະຍົບຂ້າມແດນ... ດັ່ງນັ້ໜ, ຕ້ອງມີການປະສານສົມທົບກ່ຽວກັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ກຳລັງ ແລະ ແບ່ງປັນແຫຼ່ງພະລັງການເງິນ ລະຫວ່າງບັນດາປະເທດ ຈຶ່ງສາມາດປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແບ່ງປັນແຫຼ່ງພະລັງການເງິນລະຫວ່າງປະເທດຮັ່ງມີ ແລະ ປະເທດທຸກຍາກໃນເງື່ອນໄຂທີ່ໂລກພັດທະນາຢ່າງຂາດດຸນ. ແຫຼ່ງການເງິນສາກົນອາດຈະຜ່ານການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍບໍ່ຄິດຄ່າຕອບແທນ, ໃຫ້ກູ້ຢືນດ້ວຍອັດຕາດອກເບ້ຍຕ່ຳ ຂອງບັນດາສະຖາບັນການເງິນສາກົນເຊັ່ນ ທະນາຄານໂລກ, ກອງທຶນການເງິນສາກົນ, ທະນາຄານພັດທະນາອາຊີ; ອາດຈະລະດົມຈາກຕະຫຼາດການເງິນCarbon… ອາດຈະແມ່ນການຊ່ວຍເຫຼືອພັດທະນາສອງຝ່າຍລະຫວ່ງປະເທດຈະເລີນພັດທະນາ ກັບປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ແຕ່ລະເປົ້າໝາຍ; ອາດຈະແມ່ນບັນດາບ້ວງການຊ່ວຍເຫຼືອໃນຂໍ້ຕົກລົງຫຼາຍຝ່າຍ ຫຼືພາກພື້ນ ທີ່ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ບັນດາໜ້າທີ່ປ້ອງກັນ, ຕ້ານການປ່ຽນແປງສະພາບອາກາດ, ນ້ຳທະເລຍຶ່ງຂຶ້ນ, ກໍ່ສ້າງຊຸມຊົນ ແລະ ລະບົບການທຳມາຫາກິນທີ່ຄ່ອງຕົວກັບການປ່ຽນແປງພູມິອາກາດ; ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງແຫຼ່ງນ້ຳ; ປ້ອງກັນ ຕ້ານໂລກລະບາດ, ປ້ອງກັນ ຕ້ານໂຈນສະລັດ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນທະເລ ແລະ ເດີນອາກາດ... ແນ່ນອນວ່າ, ໃນວິວັດການຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ແກ່ການປ້ອງກັນ ແລະ ຮັບມືກັບໄພຄຸກຄາມຄວາມປອດໄພທີ່ບໍ່ເປັນແບບດັ້ງເດີມ, ບັນດາປະເທດທີ່ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອຍັງມີຈຸດປະສົງສະເພາະ ເພື່ອສ້າງຜົນກະທົບເຖີງປະເທດທີ່ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ຊຸກຍູ້ການປ່ຽນແປງເຕັກໂນໂລຊີທີ່ມີຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ວົງການນາຍທຶນ ດັ່ງນັ້ນ ບັນດາປະເທດທີ່ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອຕ້ອງຮູ້ເຫັນໄດ້ລັກສະນະສອງດ້ານຂອງມັນ ເພື່ອຂຸດຄົ້ນເອົາດ້ານຕັ້ງໜ້າ ແລະ ຈຳກັດດ້ານຫຍໍ້ທໍ້./.
* ຮສ, ປອ ດວ່ານມິງຫວນ
ກຳມະການສຳຮອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ,
ຮອງຫົວໜ້າບັນນາທິການວ່າການ ວາລະສານກອມມູນິດ
** ຮສ, ປອ ຫງວຽນລິງຂຽວ
ກຳມະການຄະນະບັນນາທິການ ວາລະສານກອມມູນິດ
