ຍູ້ແຮງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ເພື່ອປະກອບສ່ວນຍົກສູງຄຸນນະພາບ ການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ຢູ່ຫວຽດນາມ
ວກ. - ມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW “ກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມ ຢ່າງພື້ນຖານ, ຮອບດ້ານ” ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກກອງປະຊຸມສູນກາງພັກ ຄັ້ງທີ 8 ສະໄໝທີ XI, ວັນທີ 4 ພະຈິກ 2013, ໄດ້ກຳນົດວ່າ ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາໜ້າທີ່, ວິທີແກ້ທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອຍົກສູງຄຸນນະພາບການສຶກສາ. ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໂດຍຜ່ານການຕີລາຄາພື້ນຖານການສຶກສາ ຫຼືຫຼັກສູດການສຶກສາ ອີງຕາມບັນດາມາດຕະຖານ, ເກນກຳນົດຕ່າງໆ ແນໃສ່ກຳນົດລະດັບຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານຄຸນນະພາບ.
ທ່ານ ຝຸ່ງຊວັນຍ້າ ລັດຖະມົນຕີກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ ຫວຽດນາມ
ມາຮອດປະຈຸບັນ, ຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ມີຂອບກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍ ກ່ຽວກັບວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ທີ່ສົມບູນໂດຍພື້ນຖານ. ການປະເມີນເອກະລາດຂອງບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບໃນປະເທດ ແລະ ສາກົນ ກໍ່ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍແລ້ວ. ຄິດໄລ່ຮອດເດືອນມີນາ 2017, ໄດ້ມີປະມານ 15% ຈຳນວນໂຮງຮຽນມະຫາວພທະຍາໄລ (ບໍ່ນັບບັນດາໂຮງຮຽນການທະຫານ, ຕຳຫຼວດ) ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນພາຍນອກ (1). ຜົນຂອງການປະເມີນເອກະລາດໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນຈຸດອ່ອນພື້ນຖານຫຼາຍຢ່າງ ຂອງບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ກ່ຽວກັບຖັນແຖວຄູອາຈານ, ພື້ນຖານວັດຖຸ,... ເພື່ອຈາກນັ້ນ ບັນດາໂຮງຮຽນມີທິດທາງຈະແຈ້ງໃນການປົວແປງຄຸນນະພາບ. ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ພວມເປັນກຳລັງໜູນທີ່ສຳຄັນໃນການຊຸກຍູ້ໃຫ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງວັດທະນະທຳຄຸນນະພາບ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບການສຶກສາຝຶກອົບຮົມ, ຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ ແລະ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ, ສັງຄົມ.
ການພັດທະນາລະບົບການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ຂອງຫວຽດນາມ
ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ແມ່ນຂະບວນວິວັດການຕີລາຄາຄຸນນະພາບຢູ່ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລໜຶ່ງ ຫຼືຫຼັກສູດການສຶກສາໜຶ່ງ ແນໃສ່ຮັບຮອງຢ່າງເປັນທາງການວ່າ ໂຮງຮຽນຫຼືຫຼັກສູດນັ້ນ ແຕ່ກ່ອນມາເຖິງດຽວນີ້ ສາມາດຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານຄຸນນະພາບຫຼືບໍ່. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ຍ້ອນໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເຄື່ອນໄຫວແຕ່ຊຸມປີຕົ້ນ 2000 ມາເຖິງປີນີ້, ດັ່ງນັ້ນ ລະບົບກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ມີບາດກ້າວພັດທະນາທີ່ແນ່ນອນ ທາງດ້ານຂອບກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ຖັນແຖວພະນັກງານທີ່ຮັບປະກັນຄຸນະພາບການສຶກສາເວົ້າລວມ, ພະນັກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາເວົ້າສະເພາະ ແລະ ໄດ້ກໍ່ຮ່າງສ້າງຮູບລະບົບບັນດາສູນກວດສອບຄຸນນະພາບທີ່ເປັນເອກະລາດ.
ມາຮອດປະຈຸບັນ, ລະບົບບັນດາເອກະສານການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ມີຄົບໂດຍພື້ນຖານ ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ. ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດ, ສ້າງແລວທາງກົດໝາຍໃຫ້ແກ່ວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແລະ ໝັ້ນຄົງ, ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ລະບົບບັນດາເອກະສານກົດໝາຍ, ເອກະສານຊີ້ນຳແລະແນະນຳ ກ່ຽວກັບການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງບູລະນະເທື່ອລະກ້າວ. ພັກ, ສະພາແຫ່ງຊາດ, ລັດຖະບານ ນັບມື້ນັບເອົາໃຈໃສ່ເຖິງວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໂດຍຜ່ານການປະກາດໃຊ້ ບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍ, ເຊັ່ນ ກົດໝາຍສຶກສາ (ປີ 2005), ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີມບາງມາດຕາຂອງກົດໝານສຶກສາ (ປີ 2009), ກົດໝາຍສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ; ມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW ຂອງພັກ, ບັນດາດຳລັດຂອງລັດຖະບານ, ມະຕິຕົກລົງຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ... ກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ ກໍ່ໄດ້ປະກາດໃຊ້ໂຄງການ “ພັດທະນາລະບົບກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສຳລັບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ວິຊາຊີບຊັ້ນກາງ ໄລຍະປີ 2011 - 2020”, ເອກະສານນິຕິກຳ 38 ສະບັບ, ເອກະສານຊີ້ນຳ ແນະນຳວິຊາສະເພາະ 42 ສະບັບ ກ່ຽວກັບການຮັບປະກັນ ແລະ ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາອົງການ, ໜ່ວຍງານທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ໃນນັ້ນມີບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ ແລະ ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ເປັນເອກະພາບກັນໃນການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ.
ຕົວແບບການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ແລະ ເຂົ້າສູ່ການເຄື່ອນໄຫວ ໄດ້ຮັບປະສິດທິຜົນເບື້ອງຕົ້ນ. ການສ້າງຕັ້ງບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາທຳອິດຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ມີການຄົ້ນຄວ້າທາບທາມບົດຮຽນ ຂອງບັນດາປະເທດຈະເລີນພັດທະນາກ່ຽວກັບການສຶກສາ. ເບິ່ງລວມ, ບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານັ້ນ ລ້ວນແຕ່ຖືການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ເປັນປະເພດສະເພາະພິເສດຂອງການບໍລິການ, ຍ້ອນວ່າ ຄຳສະຫຼຸບຂອງບັນດາອົງການນີ້ມີຜົນສະທ້ອນຢ່າງຫຼາຍເຖິງຊື່ສຽງຂອງພື້ນຖານການສຶກສາ ແລະ ເຖິງຜົນປະໂຫຍດຂອງບັນດາຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ເພາະສະນັ້ນ, ການສ້າງຕັ້ງ ແລະ ຮັບຮອງບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ໃນລະດັບໂຮງຮຽນ, ໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນພໍຄວນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈຳນວນອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ລະດັບໂຮງຮຽນ ຈຶ່ງບໍ່ຫຼາຍ (ສະຫະລັດອາເມຣິກາມີ 6 ອົງການ, ອິນໂດເນເຊຍມີ 2, ໄທມີ 1, ອົດສະຕຣາລີມີ 1, ຟີລິບປິນມີ 2,...). ແຕ່ວ່າ, ຈຳນວນອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບຫຼັກສູດການສຶກສາ ຢູ່ບັນດາປະເທດເຫຼົ່ານີ້ ພັດມີຫຼາຍ. ໃນຂະນະທີ່ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບລະດັບໂຮງຮຽນບໍ່ດຳເນີນການເຄື່ອນໄຫວນີ້ຢູ່ນອກດິນແດນແຫ່ງຊາດ ແຕ່ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບຫຼັກສູດການສຶກສາ ພັດໄດ້ຫັນການເຄື່ອນໄຫວໄປຫາລູກຄ້າພາຍໃນປະເທດ ແລະ ສາກົນ.
ຄວາມເປັນຈິງຢູ່ຫຼາຍປະເທດໃນໂລກໄດ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ອົງການທີ່ມີສິດອຳນາດໃນການຕົກລົງສ້າງຕັ້ງບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຢູ່ບັນດາປະເທດກໍ່ແຕກຕ່າງກັນທີ່ສຸດ. ຕົວຢ່າງ, ຢູ່ສະຫະລັດອາເມຣິກາ, ກະຊວງສຶກສາທິການບໍ່ສ້າງຕັ້ງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບ, ພຽງແຕ່ຮັບຮູ້ລັກສະນະຖືກກົດໝາຍຂອງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບເຫຼົ່ານີ້. ຢູ່ຫຼາຍປະເທດເອີຣົບ ແລະ ບັນດາປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບ ໂດຍກະຊວງສຶກສາທິການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ກົດໝາຍສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລກຳນົດວ່າ ມີສອງຮູບການຈັດຕັ້ງການກວດສອບຄຸນນະພາບ: ກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມເປັນຜູ້ສ້າງຕັ້ງແລະຮັບຮູ້ໂດຍກົງ. ມາຮອດປະຈຸບັນ, ໃນທົ່ວປະເທດມີ 4 ອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ໄດ້ຮັບໃບອະນຸຍາດ ແລະ ເຂົ້າສູ່ການເຄື່ອນໄຫວ. ໃນນັ້ນ, ມີ 3 ອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາຂອງລັດ ໂດຍແມ່ນກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມເປັນຜູ້ຕົກລົງສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ (ສູນກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສັງກັດມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດຮ່າໂນ້ຍ, ສູນກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສັງກັດມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ, ສູນກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສັງກັດມະຫາວິທະຍາໄລດ່ານັ໊ງ). ເພື່ອຮັບປະກັນລັກສະນະເອກະລາດ, ພາວະວິໄສ, ສູນກວດສອບຂອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລໃດ ຈະບໍ່ໄດ້ໃຫ້ໃບອະນຸຍາດກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຕໍ່ກັບພື້ນຖານການສຶກສາແລະຫຼັກສູດການສຶກສາທັງໝົດ ທີ່ຂຶ້ນກັບການຄຸ້ມຄອງຂອງມະຫາວິທະຍາໄລນັ້ນ. ນອກຈາກ 3 ສູນກວດສອບຄຸນນະພາບຂອງລັດທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້, ກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ ກໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ສະມາຄົມມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ວິທະຍາໄລຫວຽດນາມ ສ້າງຕັ້ງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ທີ່ມີພາລະບົດບາດກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຂອງທຸກພື້ນຖານການສຶກສາ, ທຸກຫຼັກສູດການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ.
ຖັນແຖວຜູ້ກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງ, ຝຶກອົບຮົມຢ່າງເປັນແບບສະບັບ. ຄຸນນະພາບຂອງການເຄື່ອນໄຫວກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຂຶ້ນຢູ່ກັບຄວາມສາມາດ ຄຸນວຸດທິຂອງຖັນແຖວພະນັກງານປະເມີນຜົນ (ຜູ້ກວດສອບ). ໃນການເຄື່ອນໄຫວກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນດາຜູ້ກວດສອບ ຕ້ອງກຳແໜ້ນບັນດາມາດຕະຖານ, ເກນກຳນົດຄຸນນະພາບ, ພ້ອມກັນນັ້ນຍັງຕ້ອງມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບສະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ກ່ຽວກັບການອອກແບບຫຼັກສູດ, ການຈັກຕັ້ງອົບຮົມສຶກສາ, ບັນດາເງື່ອນໄຂທີ່ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ,... ແລະພິເສດແມ່ນຕ້ອງຍຸດຕິທຳຢ່າງຈິງຈັງ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຈັນຍາບັນວິຊາຊີບຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ເພື່ອມີພື້ນຖານພັດທະນາການສຶກສາ ຝຶກອົບຮົມ ໃຫ້ຖັນແຖວພະນັກງານນີ້, ກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ ໄດ້ອອກໜັງສືວຽນເລກທີ 18/2013/TT-BGDĐT, ວັນທີ 14 ພຶດສະພາ 2013, ວ່າດ້ວຍໂຄງການຝຶກອົບຮົມຜູ້ກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ອາຊີວະສຶກສາຊັ້ນກາງ. ການສຶກສາ ຝຶກອົບຮົມຜູ້ກວດສອບນີ້ ໄດ້ມອບໃຫ້ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາໃຫຍ່ຢູ່ສາມພາກຂອງປະເທດຄື ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດຮ່າໂນ້ຍ, ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ມະຫາວິທະຍາໄລດານັ້ງ. ແຕ່ປີ 2014 ມາຮອດປີນີ້, ບັນດາພື້ນຖານດັ່ງກ່າວ ໄດ້ຈັດຕັ້ງຝຶກອົບຮົມ 23 ຊຸດ, ມອບປະກາດສະນິຍະບັດສຳເລັດໂຄງການຝຶກອົບຮົມໃຫ້ 704 ຄົນ. ຕາມກຳນົດຂອງກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ, ກົມກວດການສອບເສັງ ແລະ ກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໄດ້ຈັດຕັ້ງການຄັດເລືອກ ແລະ ມອບບັດກວດສອບໃຫ້ຜູ້ກວດສອບ 236 ຄົນ.
ບາງບັນຫາກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບທີ່ຖອດຖອມມາໄດ້ ຈາກຜົນຂອງການກວດສອບຄຸນນະພາບ
ຄິດໄລ່ຮອດທ້າຍເດືອນມີນາ 2017, ມີ 34 ພື້ນຖານການສຶກສາໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນພາຍນອກ, ກວມເອົາປະມານ 15% ຈຳນວນພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ (ຍັງບໍ່ທັນນັບບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາຂອງກະຊວງປ້ອງກັນຊາດ ແລະ ກະຊວງຕຳຫຼວດ). ໃນຈຳນວນບັນດາໂຮງຮຽນທີ່ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ, ມີ 2 ພື້ນຖານທີ່ບໍ່ມີເງື່ອນໄຂພຽງພໍ ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າບັນລຸມາດຕະຖານຄຸນນະພາບ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ກ່ຽວກັບຫຼັກສູດການສຶກສາ ກໍ່ມີ 7 ຫຼັກສູດໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນພາຍນອກ ຕາມຊຸດມາດຕະຖານທີ່ໄດ້ລະບຸໄວ້ໃນຈົດໝາຍວຽນເລກທີ 04/2016/TT-BGDĐT, ວັນທີ 14 ທີນາ 2016, ຂອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ. ນີ້ແມ່ນຊຸດມາດຕະຖານທີ່ໄດ້ກໍ່ສ້າງຂຶ້ນຕາມທິດເຂົ້າເຖິງກັບມາຕະຖານຕີລາຄາຫຼັກສູດການສຶກສາ ຂອງເຄືອຂ່າຍຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງ ອາຊຽນ (AUN-QA).
ຄຽງຂ້າງກັບການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຕາມມາດຕະຖານຂອງຫວຽດນາມ, ກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ ຍັງໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ ລົງທະບຽນການກວດສອບ ປະເມີນຜົນ ກັບບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສາກົນທີ່ມີຊື່ສຽງ. ມາເຖິງປີນີ້ ມີມະຫາວິທະຍາໄລ 5 ແຫ່ງ ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນພາຍນອກ ຕາມມາຕະຖານການປະເມີນຜົນພື້ນຖານການສຶກສາຂອງ ສະພາລະດັບສູງກ່ຽວກັບການປະເມີນການຄົ້ນຄວ້າແລະສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລຝຣັ່ງ (HCERES) ແລະ ຂອງ AUN-QA; 84 ຫຼັກສູດການສຶກສາໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນພາຍນອກ ແລະ ໄດ້ຖືກຮັບຮອງ, ໃນນັ້ນ 59 ຫຼັກສູດໄດ້ຮັບການປະເມີນຈາກ AUN-QA, 16 ຫຼັກສູດໄດ້ຮັບການປະເມີນຕາມເກນກຳນົດຂອງ ຄະນະກຳມະການປະລິນຍາຕີວິສາວະກອນຝຣັ່ງ (CTI); 2 ຫຼັກສູດໄດ້ຮັບການປະເມີນຕາມມາດຕະຖານຂອງ ຄະນະກຳມະການພິສູດເຕັກນິກ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີອາເມຣິກາ (ABET) ຊຶ່ງເປັນອົງການກວດສອບທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຂອງອາເມຣິກາ, 7 ຫຼັກສູດໄດ້ຮັບການປະເມີນຕາມຊຸດມາດຕະຖານອື່ນເຊັ່ນ ສະມາຄົມພັດທະນາການສຶກສາທຸລະກິດການຄ້າຊັ້ນມະຫາວິທະຍາໄລ (AACSB), FIBAA (Foundation for International Business Administration Accreditation) ຊຶ່ງເປັນອົງການຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງລັດຖະບານສະວິດ, ປະຈຸບັນ FIBAA ມີສອງອົງການຕົວແທນ ຕັ້ງຢູ່ນະຄອນ ບອນ (ເຢຍລະມັນ) ແລະນະຄອນ ຊູຣິກ (ສະວິດ). ໜ້າທີ່ຂອງ FIBAA ແມ່ນກວດສອບ, ປະເມີນຜົນ ແລະ ພັດທະນາບັນດາອົງການສຶກສາ, ຫຼັກສູດການສຶກສາໃນໂລກ.
ຈຸດປະສົງຂອງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ບໍ່ພຽງແຕ່ຢຸດຢູ່ທີ່ການປະເມີນຜົນ ແລະ ການຮັບຮູ້ຄຸນນະພາບ. ສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່ານັ້ນ, ມັນແມ່ນກົນໄກເພື່ອໃຫ້ສັງຄົມຕິດຕາມກວດກາຄຸນະພາບ. ຜົນຂອງການປະເມີນກໍ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນຈຸດດີ, ຈຸດອ່ອນ ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າ. ໄຈ້ແຍກຄຸນນະພາບຂອງ 34 ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ 7 ຫຼັກສູດການສຶກສາ ທີ່ໄດ້ຕີລາຄາເອກະລາດ ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ເບິ່ງລວມຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍທີ່ສຸດ ໃນບັນດາຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວຂອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ.
ທີໜຶ່ງ, ວຽກງານຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ການຈັດຕັ້ງຄຸ້ມຄອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ຂອງຫຼາຍໂຮງຮຽນ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ. ຕົວຢ່າງ, ມີ 8 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 24%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນມີໂຄງປະກອບການຈັດຕັ້ງຕາມຂໍ້ກຳນົດຂອງກົດລະບຽບໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ ບັນດາຂໍ້ກຳນົດອື່ນ ຂອງກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ (ເຊັ່ນ ຍັງບໍ່ທັນສ້າງຕັ້ງສະພາໂຮງຮຽນ, ບາງໂຮງຮຽນຍັງບໍ່ທັນອັບເດດ ແລະ ກໍ່ສ້າງກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງແລະເຄື່ອນໄຫວຂອງໂຮງຮຽນໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້...). 9 ໂຮງຮຽນໃນຈຳນວນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 26%) ບໍ່ມີແຜນຍຸດທະສາດ ຫຼືແຜນການພັດທະນາ, ຫຼືວ່າມີແຜນຍຸດທະສາດ ແຕ່ຂາກລັກສະນະພຶດຕິກຳ, ຫຼືຂາດມາດຕະການຕິດຕາມກວດກາ, ຕີລາຄາການປະຕິບັດແຜນການ, ແຜນຍຸດທະສາດ.
ທີສອງ, ກ່ຽວກັບຫຼັກສູດ ແລະ ການຈັດຕັ້ງສິດສອນບຳລຸມສ້າງ: ມີ 13 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ (ກວມ 38%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນອອກແບບຕາມຂໍ້ກຳນົດກ່ຽວກັບບັນດາຫຼັກສູດການສຶກສາໃນຮູບແບບເປັນປົກກະຕິ, ຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນຄຸນນະພາບການສຶກສາສຳລັບບັນດາຫຼັກສູດການສຶກສານີ້. ມີ 14 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 41%) ຍັງບໍ່ທັນປະຕິບັດການຕີລາຄາຕາມລາຍຄາບກ່ຽວກັບຫຼັກສູດການສຶກສາ ແລະ ປະຕິບັດການປັບປຸງຄຸນນະພາບອີງບົນໝາກຜົນຂອງການຕີລາຄາ. ດ້ານອື່ນ, ເມື່ອຜັນຂະຫຍາຍການເຄື່ອນໄຫວຝຶກອົບຮົມ, ວິທີ ແລະ ຂັ້ນຕອນການກວດກາ, ປະເມີນຜົນການຮ່ຳຮຽນຂອງຜູ້ຮຽນນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຈິງຈັງຂອງບັນດານໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ, ມີ 13 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 38%) ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງມາດຕະຖານນີ້. ການເກັບກຳຄວາມເຫັນຂອງຜູ້ຮຽນ, ຂອງຜູ້ໃຊ້ແຮງງານ ແລະ ບັນດາຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເພື່ອເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການປັບປຸງຫຼັກສູດການສຶກສາ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຈິງຈັງຂອງບັນດານໂຮງຮຽນ, ມີ 10 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 29%) ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງມາດຕະຖານນີ້. ການກໍ່ສ້າງບັນດາມາດຕະຖານສົ້ນອອກ ຍັງມີລັກສະນະຮູບການ, ກະແຈກກະຈາຍ ແລະ ບໍ່ຕິດແທດກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດແຮງງານ. ບັນດາວິຊາບໍ່ມີສາຍພົວພັນຢ່າງຈະແຈ້ງກັບມາດຕະຖານສົ້ນອອກ.
ທີສາມ, ກ່ຽວກັບຖັນແຖວຄູອາຈານ: ມີ 23 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 68%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນມີຄູອາຈານຢ່າງພຽງພໍເພື່ອປະຕິບັດຫຼັກສູດການສຶກສາ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ; ອັດຕາສ່ວນສະເລ່ຍ ນັກຮຽນ/ຄູອາຈານ ຂອງບາງຂະແໜງການຝຶກອົບຮົມ ສູງເກີນຄວນ (ຢູ່ໂຮງຮຽນແຫ່ງໜຶ່ງ ນັກຮຽນ 45 ຄົນ/ຄູອາຈານ 1 ຄົນ). ມີ 13 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 38%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ມີຖັນແຖວຄູອາຈານ ພະນັກງານຄົ້ນຄວ້າທີ່ຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນຄວາມສົມດຸນທາງດ້ານບົດຮຽນໃນວຽກງານວິຊາສະເພາະແລະໄວໜຸ່ມ ຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້. ພິເສດ, ມີ 16 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 47%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ມີຖັນແຖວຄູອາຈານທີ່ຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນລະດັບມາດຕະຖານການຮຽນຮູ້ ຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້, ຄູອາຈານບາງຄົນຍັງບໍ່ທັນສິດສອນຕາມວິຊາສະເພາະທີ່ຕົນໄດ້ຮຽນມາ; ຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນໂຄງປະກອບວິຊາສະເພາະ ແລະ ຄຸນວຸດທິຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້; ຄວາມສາມາດໃຊ້ພາສາຕ່າງປະເທດ, ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການທາງດ້ານໜ້າທີ່ສິດສອນ, ຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ.
ທີສີ່, ກ່ຽວກັບການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ: ຈຸດຄົງຄ້າງໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນ ບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລມີຫຼາຍຫົວຂໍ້, ໂຄງການທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ ແລະ ກວດຮັບ ຕາມແຜນການ (ມີ 16 ໃນ 34, ກວມ 47% ຈຳນວນໂຮງຮຽນທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງມາດຕະຖານນີ້). ນອກຈາກນັ້ນ, ລັກສະນະປະຢຸກໃຊ້ ແລະ ມອບໂອນຂອງບັນດາຫົວຂໍ້ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ຍັງອ່ອນຫຼາຍ ຊຶ່ງສະແດງອອກຢູ່ທີ່ ແຫຼ່ງລາຍຮັບຈາກການຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ ແລະ ມອບໂອນເຕັກໂນໂລຊີຍັງຕ່ຳ, ບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນປະຕິບັດການລົງທຶນຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດຖືກຕ້ອງຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້ (ມີ 23 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ, ກວມ 68%, ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມມາດຕະຖານຄວາມຕ້ອງການກ່ຽວກັບການມອບໂອນວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ).
ທີ່ຫ້າ, ກ່ຽວກັບພື້ນຖານວັດຖຸອຸປະກອນ ເຄື່ອງປະກອບ: ມີ 22 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 65%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນຕອງສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການກ່ຽວກັບມາດຕະຖານຫ້ອງສະໝຸດຂອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ (ຍັງບໍ່ທັນມີປຶ້ມໜັງສື, ປຶ້ມຫຼັກສູດ, ເອກະສານຄົ້ນຄວ້າທາບທາມເປັນພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ພາສາຕ່າງປະເທດຢ່າງພຽງພໍ; ຍັງບໍ່ທັນມີຫ້ອງສະໝຸດເອເລັກໂຕຣນິກມີເຄືອຂ່າຍ/ຫ້ອງສະໝຸດເອເລັກໂຕຣນິກຍັງບໍ່ທັນຮັບໃຊ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ໃຫ້ແກ່ການສິດສອນ ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ). ມີ 16 ໃນ 34 ໂຮງຮຽນ (ກວມ 47%) ທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນມີເນື້ອທີ່ນຳໃຊ້ທີ່ດິນຢ່າງພຽງພໍ ຕາມມີ່ກຳນົດໄວ້; ພື້ນທີ່ໜ້າດິນໂດຍລວມບໍ່ໄດ້ຕາມຂັ້ນຕ່ຳທີ່ກຳນົດໄວ້.
ທີຫົກ, ການເຊື່ອມຕໍ່ຂອງໂຮງຮຽນກັບຜູ້ນຳໃຊ້ແຮງງານຍັງອ່ອນຫຼາຍ. ເກືອບທຸກໂຮງຮຽນທີ່ໄດ້ຮັບການປະເມີຜົນນັ້ນ ຍັງບໍ່ທັນມີກົນໄກສົມທົບ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ນຳໃຊ້ແຮງງານມີຄວາມເຫັນປະກອບເຂົ້າໃນການສຶກສາອົບຮົມ, ປ່ຽນແປງຫຼັກສູດ ຫຼືຄົ້ນຄວ້າວິທະຍາສາດ ຕາມທິດປະຢຸກ ແລະ ມອບໂອນ. ເພາະສະນັ້ນ, ອັດຕາສ່ວນຜູ້ຮຽນຈົບມີວຽກເຮັດງານທຳ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບຂະແໜງການຝຶກອົບຮົມ ບັນລຸພຽງ 60% - 70% ໃນຈຳນວນຜູ້ໄປຊອກຫາວຽກ.
ປັບປຸງຄຸນະພາບພາຍຫຼັງການກວດສອບຄຸນນະພາບ
ໝາກຜົນຂອງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ຄ່ອຍໆໄດ້ຮັບການນຳໃຊ້ເປັນພື້ນຖານເພື່ອກຳນົດຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ, ກຳນົດຖານະຕຳແໜ່ງ ແລະ ຊື່ສຽງຂອງພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ; ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາມາດຕະຖານ ເພື່ອປະຕິບັດສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ ຂອງພື້ນຖານການສຶກສາ, ກະກຽມໃຫ້ແກ່ການແບ່ງຊັ້ນ, ຈັດອັນດັບຕໍ່ພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ; ເປັນພື້ນຖານເພື່ອບັນດາອົງການຄຸ້ມຄອງໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອລົງທຶນ, ມອບໜ້າທີ່ ແລະ ເປັນພື້ນຖານເພື່ອລັດ ແລະ ສັງຄົມຕິດຕາມກວດກາ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ.
ນັບແຕ່ເມື່ອການເຄື່ອນໄຫວກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ (ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ນັບແຕ່ພາຍຫຼັງທີ່ອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາທຳອິດໄດ້ຮັບໃບອະນຸຍາດໃຫ້ເຄື່ອນໄຫວ ທ້າຍປີ 2014), ແຮງດັນຕໍ່ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ. ດ້ານໜຶ່ງ, ອົງການຄຸ້ມຄອງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ບັນດາໂຮງຮຽນ ຕ້ອງລົງທະບຽນກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ. ດ້ານອື່ນ, ຫາງສຽງສັງຄົມຍາມໃດກໍ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເປີດເຜີຍຜົນແຫ່ງການກວດສອບ. ແຮງດັນກໍ່ມາຈາກພາຍໃນຂອງໂຮງຮຽນເອງ (ພະນັກງານ ຄູອາຈານ ແລະ ຜູ້ຮຽນ) ເມື່ອເຫັນໂຮງຮຽນອື່ນເຂົ້າຮ່ວມການກວດສອບຄຸນນະພາບໂດຍອົງການກວດສອບໃນປະເທດ ຫຼືຕ່າງປະເທດປະຕິບັດ. ແມ່ນຍ້ອນແຮງດັນເຫຼົ່ານີ້ເອງ ທີ່ໄດ້ສ້າງໃຫ້ມີການຫັນປ່ຽນໃນຄວາມຮັບຮູ້ຂອງການນຳຂອງບັນດາໂຮງຮຽນ. ບັນດາການຫັນປ່ຽນຈະແຈ້ງທີ່ສຸດທີ່ອາດຈະເຫັນໄດ້ຄື:
ທີໜຶ່ງ, ວຽກງານປະເມີນຄຸນນະພາບດ້ວຍຕົນເອງ ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ກວ່າ, ໃກ້ຊິດກວ່າ. ລາຍງານການປະເມີນດ້ວຍຕົນເອງ ສ່ອງແສງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງໂຮງຮຽນ, ຫລຸດຜ່ອນບັນດາເນື້ອໃນທີ່ມີລັກສະນະລາຍງານຜົນງານ. ຜ່ານຂະບວນວິວັດນີ້, ການນຳຂອງໂຮງຮຽນ, ພະນັກງານຄູອາຈານ ແລະ ຜູ້ຮຽນ ມີຄວາມຮັບຮູ້ຈະແຈ້ງກວ່າອີກ ກ່ຽວກັບບັນດາຈຸດອ່ອນຂອງໂຮງຮຽນ. ບໍ່ໜຳ ຫຼາຍໂຮງຮຽນຍັງໄດ້ຈັດຕັ້ງການປະເມີນພາຍໃນ, ປະເມີນພາຍນອກການທົດສອບ ເພື່ອ “ກວດສອບດ້ວຍຕົນເອງ” ຢ່າງພາວະວິໄສທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບສະພາບຄວາມເປັນຈິງຂອງໂຮງຮຽນ ໂດຍສົມທຽບກັບບັນດາມາດຕະຖານ, ຈາກນັ້ນ ດຳເນີນການແກ້ໄນຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດຂອງຕົນ.
ທີສອງ, ວຽກງານຄຸ້ມຄອງສຳເນົາບັນທຶກພິສູດ ໄດ້ຮັບການຫັນເປັນມາດຕະຖານ, ບັນດາຫຼັກຖານໄດ້ຮັບການເກັບກຳລວບລວມ, ສັບຊ້ອນຄືນໃໝ່ ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຄວາມໝາຍຮັບໃຊ້ວຽກງານປະເມີນຜົນເທົ່ານັ້ນ, ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ມັນຈະໄດ້ຮັບການຂຸດຄົ້ນ, ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນວຽກງານຄຸ້ມຄອງໃນເວລາຕໍ່ຈາກນັ້ນ.
ທີສາມ, ການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຢ່າງຂອງໂຮງຮຽນໄດ້ຮັບການຜັນຂະຫຍາຍ, ຂໍ້ກຳນົດຫຼາຍຂໍ້ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດ ເພື່ອຕອບສະໜອງບັນດາຄວານຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບ ພາຍຫຼັງທີ່ຄະນະກວດສອບປະເມີນຜົນພາຍນອກໄດ້ໃຫ້ຄຳສະເໜີແນະ. ບັນດາຄະນະກວດສອບປະເມີນຜົນພາຍນອກ ເຄີຍສະເໜີຫຼາຍໆຂໍ້ໃຫ້ປັບປຸງຄຸນນະພາບ ອີງຕາມບົດບັນທຶກພິສູດທີ່ໄດ້ເກັບກຳ. ເພື່ອປະຕິບັດບັນດາຂໍ້ສະເໜີແນະເຫຼົ່ານີ້, ຫຼາຍໂຮງຮຽນຫຼັງຈາກໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນແລ້ວ ກໍ່ໄດ້ຮຽກໂຮມກອງປະຊຸມຄູອາຈານໃນທັນທີ ເພື່ອປຶກສາສົນທະນາກ່ຽວກັບແຜນການແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຈຸດອ່ອນ ຂໍ້ຄົງຄ້າງຂອງໂຮງຮຽນ. ໂຮງຮຽນອື່ນບາງແຫ່ງໄດ້ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປະກາດເປີດເຜີຍຈຸດໝາຍການສຶກສາໃນໄລຍະການພັດທະນາຕໍ່ໄປ ຕາມຄຳແນະນຳຂອງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບ; ຫຼືຜັນຂະຫຍາຍການສ້າງຕັ້ງສະພາໂຮງຮຽນໃນທັນທີ, ກວດຄືນຫຼັກສູດການສຶກສາ, ຂະໜາດຂອງໂຮງຮຽນ; ດັດປັບຄືນໃໝ່ໂຄງປະກອບຖັນແຖວພະນັກງານຄູອາຈານ ແລະ ເພີ່ມທະວີຄຸນວຸດທິຂອງຖັນແຖວພະນັກງານວິທະຍາສາດ ໂດຍຜ່ານການສົ່ງໄປຮ່ຳຮຽນຝຶກອົບຮົມ ຍົກສູງລະດັບຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດ.
ການເອົາໃຈໃສ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບກ່ອນແລະຫຼັງການກວດສອບ ກໍ່ມີຜົນກະທົບທາງອ້ອມເຖິງຜົນແຫ່ງການຈັດອັນດັບສາກົນຂອງບັນດາໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລຂອງຫວຽດນາມ. ປະຈຸບັນ, ສອງໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ເປັນບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາທຳອິດ ຊຶ່ງບັນດາໂຮງຮຽນສະທາຊິກໄດ້ຮັບການກວດສອບຄຸນນະພາບ ໂດຍອົງການກວດສອບພາຍໃນຫຼືຕ່າງປະເທດ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາທີ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາກ່ອນໝູ່, ໄດ້ກໍ່ສ້າງລະບົບຮັບປະກັນຄຸນນະພາບພາຍໃນທີ່ເປັນແບບສະບັບພໍຄວນ ແລະ ຕັ້ງໜ້າເຂົ້າຮ່ວມບັນດາການເຄື່ອນໄຫວປະເມີນຜົນ ຕາມກຳນົດລວມ ຂອງກະຊວງສຶກສາທີການແລະຝຶກອົບຮົມ. ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ລຳດັບຊັ້ນຂອງມະຫາວິທະຍາໄລຫວຽດນາມບາງແຫ່ງ ໃນບັນຊີລາຍຊື່ມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ມີຄຸນນະພາບດີຂອງອາຊີ ຈຶ່ງມີທ່າອຽງເພີ່ມຂຶ້ນ (ຕາມ QS University Rankings Asia, ປີ 2016, ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດຮ່າໂນ້ຍຢູ່ໃນອັນດັບທີ 139, ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດນະຄອນໂຮ່ຈີມິນຢູ່ໃນອັນດັບທີ 147).
ວິທີຊຸກຍູ້ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ຢ່າງຮອບດ້ານ, ພື້ນຖານ
ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນທີ່ພວມເກີດຂຶ້ນຢ່າງໄວວາທີ່ສຸດ, ຕົວຢ່າງຄື ປະຊາຄົມເສດຖະກິດອາຊຽນ (AEC) ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ການລະເບີດຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ ຊຶ່ງໄດ້ພາໃຫ້ການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມຂອງຫວຽດນາມ, ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບບັນດາສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ເພື່ອອົບຮົມສຶກສາກຳລັງແຮງງານທີ່ມີຄວາມຮູ້ແລະຄວາມສາມາດທັກສະ ຢ່າງພຽງພໍ, ພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະແຂ່ງຂັນແລະເຊື່ອມໂຍງຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເຂົ້າກັບຕະຫຼາດແຮງງານທີ່ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກນັ້ນ ມັນຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຢ່າງຮີບດ່ວນໃຫ້ເພີ່ມທະວີວຽກງານຄຸ້ມຄອງ, ຮັບປະກັນ ແລະ ຍົກສູງຄຸນນະພາບການສຶກສາຝຶກອົບຮົມ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງຍູ້ແຮງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຕາມມາດຕະຖານແຫ່ງຊາດ ຫຼືມາດຕະຖານຂອງພາກພື້ນ, ສາກົນ. ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຖືກຖືວ່າເປັນວິທີແກ້ທີ່ສຳຄັນໜຶ່ງ ເພື່ອປະຕິບັດ 2 ໃນ 9 ກຸ່ມໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍຂອງສົກຮຽນ 2016 - 2017 ແລະ ບັນດາສົກຮຽນຕໍ່ໄປ. ລະອຽດ, ການວາງແຜນກຳນົດຄືນໃໝ່ ເຄືອຂ່າຍບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ ຕ້ອງອີງໃສ່ການປະເມີນຜົນ, ການກວດສອບຄຸນນະພາບ, ຈາກນັ້ນຈະສ້າງກົນໄກຂຶ້ນມາ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ອາດຈະລວມກັນເຂົ້າ, ຍຸບເລີກ ຫຼືດັດປັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົນ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ລະດັບເປັນເຈົ້າຕົນເອງກໍ່ຈະໄດ້ຮັບມອບໝາຍອີງໃສ່ຄວາມສາມາດປະຕິບັດຂອງໂຮງຮຽນ. ຖ້າໂຮງຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລໜຶ່ງ ຫາກຜ່ານການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາຫຼາຍຄັ້ງແຕ່ບໍ່ໄດ້ຕາມມາຕະຖານ ກໍ່ຈະຖືກຄວບຄຸມ, ຖືກປະຕິບັດວິໄນ, ບໍ່ໜຳຖືກສັ່ງໃຫ້ຢຸດການເຄື່ອນໄຫວ.
ເພື່ອສືບຕໍ່ຜັນຂະຫຍາຍໂຄງການປະຕິບັດງານຂອງລັດຖະບານ ໃນການປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW ຂອງສູນກາງພັກ ກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມຢ່າງຮອບດ້ານ, ພື້ນຖານ, ແລະ ບັນດາມະຕິຂອງພັກ, ສະພາແຫ່ງຊາດ, ລັດຖະບານ ແລະ ການຊີ້ນຳຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ, ໃນເວລາສະເພາະໜ້າ ຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດບັນດາວິທີແກ້ໄຂດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ບູລະນະລະບົບເອກະສານ ເພື່ອໃຫ້ມີແລວທາງກົດໝາຍອັນຄົບຖ້ວນ ໃຫ້ແກ່ການຜັນຂະຫຍາຍວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຕາມທິດເຂົ້າເຖິງກັບພາກພື້ນ ແລະ ສາກົນ; ໄປລັດຮັບກ່ອນທ່າອຽງຂອງການປ່ຽນແປງກົດໝາຍສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຕ້ອງປະກາດໃຊ້ຂໍ້ກຳນົດກ່ຽວກັບການກວດສອບຄຸນນະພາບຂອງພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ສະບັບໃໝ່ ບົນພື້ນຖານເຂົ້າເຖິງກັບຊຸດມາຕະຖານປະເມີນພື້ນຖານການສຶກສາ ຂອງເຄືອຂ່າຍຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງ ອາຊຽນ (AUN-QA). ຄົ້ນຄວ້າສະເໜີແນະບັນດານະໂຍບາຍສົ່ງເສີນ ຫຼືມີບົດລົງໂທດທີ່ສອດຄ່ອງ ແນໃສ່ສ້າງສິ່ງຊຸກດັນ ໃຫ້ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ຮັບປະກັນບັນດາຫຼັກການຂອງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ທີ່ໄດ້ກຳນົດໃນກົດໝາຍການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ.
ທີສອງ, ປັບປຸງບູລະນະລະບົບການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດປະຕິບັດງານໃຫ້ອົງການຄຸ້ມຄອງລັດ ໃນການຮັບປະກັນ ແລະ ການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ບັນດາໜ່ວຍງານສະເພາະທີ່ເຮັດວຽກງານຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງພື້ນຖານການສຶກສາ, ຖັນແຖວຜູ້ກວດສອບຄຸນນະພາບ, ຜູ້ປະເມີນຜົນ; ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃຫ້ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ສົມທົບກັບການກວດກາ, ປະເມີນຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ແນໃສ່ຮັບປະກັນໃຫ້ບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໃນການເຄື່ອນໄຫວປະເມີນຜົນແລະຮັບຮອງ ຖືກຕ້ອງຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້; ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃຫ້ພະນັກງານ ແລະ ບັນດາໜ່ວຍງານສະເພາະທີ່ເຮັດວຽກງານຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຢູ່ພື້ນຖານການສຶກສາ ໂດຍຜ່ານການປະຊຸມສຳມະນາ, ຝຶກອົບຮົມ, ເຜີຍແຜ່ ແລກປ່ຽນ ແບ່ງປັນບົດຮຽນປະສົບການ. ຍູ້ແຮງການກໍ່ສ້າງແລະຄັດເລືອກຜູ້ກວດສອບທີ່ມີຄຸນສົມບັດ ຄວາມສາມາດ, ຖືກເໝາະກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງການສຶກສາ ການອົບຮົມກໍ່ສ້າງ. ສູ້ຊົນເຖິງທ້າຍປີ 2018 ມີຜູ້ກວດສອບ 500 ຄົນ, ທ້າຍປີ 2020 ມີຜູ້ກວດສອບ 800 ຄົນ.
ທີສາມ, ຍູ້ແຮງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ກວມທັງການກວດສອບພື້ນຖານການສຶກສາ ແລະ ຫຼັກສູດການສຶກສາ, ສົ່ງເສີມການປະເມີນຜົນຕາມມາດຕະຖານສາກົນ. ຮອດທ້າຍປີ 2017, ມີ 35% ຈຳນວນພື້ນຖານການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລ ແລະ 10% ຈຳນວນວີທະຍາໄລຄູ ໄດ້ຮັບການກວດສອບ. ຮອດທ້າຍປີ 2020 ການປະເມີນຜົນພາຍນອກ ຈະສຳເລັດຮອບທີ 1 ສຳລັບບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ, ປະມານ 10% ຈຳນວນຫຼັກສູດການສຶກສາ ໄດ້ຮັບການປະເມີນຜົນຈາກອົງການກວດສອບພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດ, ປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີແລະເປັນລະບຽບ ການຮັບຮອງ/ບໍ່ຮັບຮອງກ່ຽວກັບການບັນລຸມາດຕະຖານຫຼືບໍ່ ແລະ ປະກາດເປີດເຜີຍ ກ່ຽວກັບຜົນຂອງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ບັນດາເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາ ໃຫ້ສັງຄົມຮູ້ແລະຕິດຕາມກວດກາ.
ທີສີ່, ເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືສາກົນໃນຂົງເຂດຮັບປະກັນການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ. ສົ່ງເສີນບັນດາອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ແລະ ບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາພາຍໃນປະເທດ ເຂົ້າຮ່ວໃນເຄືອຂ່າຍຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງສາກົນ ແລະ ຂອງພາກພື້ນອາຊີ-ປາຊີຟິກ; ສົ່ງເສີມບັນດາພື້ນຖານການສຶກສາລົງທະບຽນປະເມີນຜົນ, ກວດສອບຫຼັກສູດການສຶກສາ ກັບບັນດາອົງການປະເມີນຜົນ ແລະ ກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາສາກົນ ແລະ ພາກພື້ນທີ່ມີຊື່ສຽງ.
ຍູ້ແຮງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ແມ່ນໜ້າທີ່ຮີບດ່ວນຂອງຂະແໜງການສຶກສາທັງໝົດ ເພື່ອປະຕິບັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ການສຶກສາແລະຝຶກອົບຮົມ ຢ່າງຮອບດ້ານ ພື້ນຖານ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມແລະເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ຕາມມະຕິສະບັບເລກທີ 29-NQ/TW ຂອງພັກ. ຂະແໜງການສຶກສາໄດ້ບັນລຸບາດກ້າວທີ່ສຳຄັນໃນວຽກງານກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ, ອາໃສສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຄຸນນະພາບການສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລຂອງຫວຽດນາມພວມມີການຫັນປ່ຽນທີ່ຕັ້ງໜ້າ./.
ໂດຍ ຝຸ່ງຊວັນຍ້າ
ກຳມະການສູນກາງພັກ,
ລັດຖະມົນຕີກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ
---------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 895 (ເດືອນພຶດສະພາ 2017)
(1) ປະເມີນຜົນພາຍນອກ ແມ່ນຂະບວນການສຳຫຼວດ, ຕີລາຄາຂອງອົງການກວດສອບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ອີງບົນບັນດາມາດຕະຖານປະເມີນຄຸນນະພາບການສຶກສາ ໂດນແມ່ນກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມປະກາດໃຊ້ ເພື່ອກຳນົດລະດັບບັນລຸມາດຕະຖານຄຸນນະພາບການສຶກສາ ຂອງພື້ນຖານການສຶກສາ (ຄັດໜັງສືວຽນເລກທີ 62/2012/TT-BGDĐT ຂອງກະຊວງສຶກສາທິການແລະຝຶກອົບຮົມ)
