ຫນັງສືພິມ, ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແລະໂທລະພາບ ໃນຍຸກດິຈິຕອນຫຼາຍພື້ນຖານ
ວກ.ອອນໄລ - ໃນຊຸມປີທ້າຍສະຕະວັດທີ XX ຕົ້ນສະຕະວັດທີ XXI, ໂລກໄດ້ເປັນສັກຂີພະຍານການພັດທະນາປານພາຍຸລົມແດງ ຂອງເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ. “ຟອງຍັກ” ແຫ່ງການຫັນເປັນດິຈິຕອນ ໄດ້ໄຫຼແຜ່ເຂົ້າສູ່ທຸກມຸມທຸກແຈຂອງຊີວິດການເປັນຢູ່, ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງແຂງແຮງ, ກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ເຖິງທຸກການພົວພັນຂອງທຸກວົງການ, ທຸກຂະແໜງການ ອາຊີບ, ທຸກຄົນ, ນັບແຕ່ການເມືອງເຖິງເສດຖະກິດ, ວັດທະນະທຳ, ສັງຄົມ, ການຕ່າງປະເທດ; ແຕ່ການຜະລິດເຖິງການບໍລິການ ຢູ່ເກືອບທຸກປະຊາຊາດໃນໂລກ.
ພາບປະກອບ. (ພາບ: fpt.com)
ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງໜັງສືພິມແບບດັ້ງເດີມ
ທ່າອຽງຫັນເປັນດິຈິຕອນແມ່ນບໍ່ອາດຈະຕ່າວປິ້ນໄດ້ ໃນວິວັດການພັດທະນາປະຈຸບັນຂອງໂລກ. ແລະ ໜັງສືພິມ, ການສື່ສານ - ດ້ວຍຖານະເປັນຂະແໜງການອາຊີບໜຶ່ງ ເຊິ່ງຍາມໃດກໍ່ຕິດຕໍ່ກ່ອນໝູ່ແລະກະທົບຕອບໄວທີ່ສຸດ ກັບທຸກການຜັນປ່ຽນສັງຄົມ, ໂດຍທຳມະຊາດ, ບໍ່ອາດຈະອອກນອກເສັ້ນໂຄຈອນຂອງການພັດທະນານີ້; ໃນນັ້ນ ໜັງສືພິມດັ້ງເດີມ, ປະກອບດ້ວຍວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ, ໜັງສືພິມເຈ້ຍ... ເປັນຂົງເຂດທີ່ຖືກການກະທົບເລິກເຊິ່ງທີ່ສຸດ. ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ, ພວກເຮົາກຳລັງຢືນຕໍ່ໜ້າເວລາ “ບານພັບປະຫວັດສາດ” ແຫ່ງການປະກອບອາຊີບໜັງສືພິມ ຊຶ່ງຖ້າຫາກບໍ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ມີມາດຕະການປ່ຽນແປງ, ຮັບມືທີ່ສອດຄ່ອງເໝາະສົມ ກໍ່ຈະຖືກຕົກທ້າຍ.
ໃນລາຍງານສະບັບໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຂຽນແຕ່ທ້າຍປີ 2015, ສະຖາບັນ Brookings - ອົງການຄົ້ນຄວ້າຍຸດທະສາດນຳໜ້າໂລກຢູ່ອາເມລິກາ, ໄດ້ນຳສະເໜີຕົວເລກກ່ຽວກັບຕະຫຼາດໜັງສືພິມທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງໂລກ ຄືປະເທດອາເມລິກາ ດັ່ງນີ້: ຈຳນວນໜັງສືພິມເຈ້ຍຄິດສະເລ່ຍຕໍ່ປະຊາກອນ 100 ລ້ານຄົນຢູ່ອາເມລິກາໄດ້ຫຼຸດລົງ ຈາກ 1.400 ໜັງມືພິມຕໍ່ 100 ລ້ານຄົນປີ 1945 ລົງເປັນ 400 ໜັງສືພິມຕໍ່ 100 ລ້ານຄົນໃນປີ 2014. ເງິນທຶນເຄື່ອນຍ້າຍໃນອຸດສາຫະກຳໜັງສືພິມເຈ້ຍ ໄດ້ຫຼຸດລົງ ຈາກ 35% ລົງເປັນ 15%; ຈຳນວນນັກຂ່າວທີ່ໄດ້ລົງທະບຽນເອົາບັດໃນສະຫະລັດອາເມລິກາກໍ່ໄດ້ຫຼຸດລົງ ຈາກ 43.000 ຄົນໃນປີ 1978 ລົງເປັນ 33.000 ຄົນໃນປີ 2015. ໜັງສືພິມທີ່ເກົ່າແກ່ແລະມີຊື່ສຽງຫຼາຍສະບັບຢູ່ອາເມລິກາຕ້ອງປິດປະຕູ ຫຼືຢຸດຕິການພິມຈຳໜ່າຍໜັງສືພິມເຈ້ຍ ເພື່ອຫັນໄປສູ່ການອອກສິ່ງພິມເອເລັກໂຕຣນິກ. ນອກຈາກອາເມລິກາແລ້ວ, ຕະຫຼາດໜັງສືພິມທີ່ໃຫຍ່ທີສອງຂອງໂລກຄືເອີຣົບ ກໍ່ໄດ້ມີການຫຼຸດຜ່ອນຢ່າງໜັກໜ່ວງຂອງໜັງສືພິມເຈ້ຍ. ແຕ່ປີ 2008 ມາເຖິງປະຈຸບັນ, ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງສຳນັກງານບັນນາທິການໜັງສືພິມຢູ່ອັງກິດ ໄດ້ປະຕິບັດການລົດຈຳນວນພະນັກງານ ຫຼືລົດປະລິມານສິ່ງພິມລົງ.
ຢູ່ຫວຽດນາມ, ທ່າອຽງລົງຄ້ອຍຂອງໜັງສືພິມເຈ້ຍກໍ່ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງ, ໜັງສືພິມເຈ້ຍຈຳນວນໜຶ່ງຕ້ອງຫຼຸດຈຳນວນພິມຈຳໜ່າຍລົງ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງຕ້ອງຢຸດຕິການເຄື່ອນໄຫວຍ້ອນຂາດທຶນ. ໂທລະພາບໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວດ້ວຍຄວາມໄວສູງໃນໄລຍະຍາວ ແຕ່ມາເຖິງດຽວນີ້ກໍ່ປະເຊີນໜ້າກັບສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງທີ່ສຸດ; ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງກໍ່ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ.
ໃນຂະນະນັ້ນ, ອິນເຕີເນັດໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວແບບແຕກອື້ຂຶ້ນ ແລະ ມີຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕທາງດ້ານຈຳນວນຜູ້ໃຊ້ ທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວວາທີ່ສຸດໃນແຕ່ລະປີ. ປີ 2016, ຈຳນວນຜູ້ໃຊ້ອິນເຕີເນັດໃນທົ່ວໂລກເພີ່ມຂຶ້ນ 10% ທຽບກັບປີ 2015, ຈຳນວນຜູ້ເຂົ້າເຖິງບັນດາເຄືອຂ່າຍສັງຄົມໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ 21%. ສະຫຼຸບປີ 2016, ສະຫະພາບໂທລະຄົມມະນາຄົມໂລກ (IUT) ໄດ້ຍົກໃຫ້ເຫັນບັນດາຕົວເລກດັ່ງນີ້: 3.770 ລ້ານຄົນໄດ້ເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດ, ກວມເອົາ 50% ຈຳນວນປະຊາກອນຂອງໂລກ; 2.790 ລ້ານຄົນໄດ້ລົງທະບຽນເຂົ້າຮ່ວມບັນດາເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ, ກວມເອົາ 37% ຈຳນວນປະຊາກອນຂອງໂລກ; 4.900 ລ້ານຄົນໄດ້ນຳໃຊ້ອຸປະກອນໂທລະສັບມືຖື, ກວມເອົາ 66% ຈຳນວນປະຊາກອນຂອງໂລກ; 2.500 ລ້ານຄົນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເຄືອຂ່າຍສັງຄົມດ້ວຍອຸປະກອນໂທລະສັບມືຖື. ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງມະນຸດໃນປະຈຸບັນ ນັບມື້ນັບຕິດແໜ້ນເຂົ້າກັບບັນດາອຸປະກອນແລະການໝູນໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີ. ມະນຸດໃນຍຸກປະຈຸບັນ, ພິເສດແມ່ນຢູ່ບັນດາຕົວເມືອງໃຫຍ່, ເກືອບຄືວ່າບໍ່ສາມາດແຍກການເຄື່ອນໄຫວໃນຊີວິດສ່ວນຕົວແລະວຽກງານ ອອກຈາກບັນດາອຸປະກອນເຕັກໂນໂລຊີແລະພື້ນຖານດິຈິຕອນ. “ການຕິດ” ໂທລະສັບສະຫຼາດ (smartphone) ແລະ ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ ໄດ້ກາຍເປັນປະກົດການແຜ່ຫຼາຍທົ່ວໄປ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນພວກຊາວໜຸ່ມ ແລະ ຜ່ານນັ້ນ, ທຸກຊ່ອງສາຍເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ຊົມໃຊ້ຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງຜູ້ໃຊ້ ກໍ່ນັບມື້ນັບໄດ້ຫັນເປັນດິຈິຕອນ.
ຜົນການສະຖິຕິຂອງສະມາພັນໜັງສືພິມແລະການພິມຈຳໜ່າຍແຫ່ງໂລກ (WAN-IFRA) ໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ບັນດາເວັບໄຊທີ່ມີຜູ້ເຂົ້າເບິ່ງຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໂລກປະຈຸບັນແມ່ນ ບັນດາຊ່ອງສາຍຮັບຕ້ອນ, ຄົ້ນຫາຂໍ້ມູນສັງລວມ (Google, Yahoo, Wikipedia), ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ (Facebook), ການບັນເທິງ ແລະ ປະຕິສຳພັນວິດີໂອ (YouTube), ຊ່ອງການຄ້າເອເລັກໂຕຣນິກ - ອີຄອມເມີຣ໌ຊ (Amazon). ໝາຍວ່າ ພຽງແຕ່ນັ່ງຢູ່ໜ້າຈໍຄອມພິວເຕີ, ຫຼືເປີດແທັບເລັດ (tablet) ຫຼືໂທລະສັບສະຫຼາດ, ຜູ້ໃຊ້ກໍ່ອາດຈະໄດ້ຮັບການຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທຸກຢ່າງຂອງຕົນ, ນັບແຕ່ການຮັບຂໍ້ມູນ, ການສັງສັນສັງຄົມ, ການບັນເທິງ ແລະ ປະຕິບັດຄວາມຕ້ອງການສ່ວນຕົວຕ່າງໆ. ດ້ວຍເງື່ອນໄຂເຫຼົ່ານັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຕ້ອງການແລະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໄປຫາຜູ້ຈັດຈຳໜ່າຍແບບດັ້ງເດີມ ທາງດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານອີກ, ຄືຟັງສຽງວິທະຍຸຜ່ານເຄື່ອງວິທະຍຸ, ເບິ່ງໂທລະພາບໃນເຄື່ອງໂທລະພາບ ຫຼືອ່ານໜັງສືພິມເຈ້ຍ. ດັ່ງນັ້ນ, ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ວາງອອກມາຕໍ່ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ, ໜັງສືພິມໃນຍຸກດິຈິຕອນນີ້ ແມ່ນຕ້ອງປະກອບໃຫ້ຕົນເຄື່ອງມື, ທັກສະ ແລະ ຈິນຕະນາການໃໝ່ ເພື່ອຊອກຫາເພື່ອນຜູ້ອ່ານ ຊຶ່ງດຽວນີ້ເຂົາອາດສາມາດມີຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງໆທຸກຢ່າງໂດຍຜ່ານເຄື່ອງຄອມພິວເຕີ, ໂທລະສັບສະຫຼາດ ຫຼື ແທັບເລັດ.
ທ່າອຽງຂອງການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບໃນຍຸກດິຈີຕອນ
ຕາມກິດຈະກຳຄົ້ນຄວ້າຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Cambridge (ປະເທດອັງກິດ), ການກະຈາຍສຽງ ໂທລະພາບສາທາລະນະ (ຂອງລັດ) ພວມຢືນຢູ່ກາງສີ່ແຍກ - ຫຼືຢ່າງໜ້ອຍກໍ່ແມ່ນສາມແຍກ, ໃນໄລຍະເວລາດົນນາມ. ແຕ່ວ່າ, ບັນຫາບໍ່ແມ່ນເລືອກເອົາເສັ້ນທາງໃດ ຫາກແມ່ນເຮັດຄືແນວໃດເພື່ອກຳນົດຢ່າງຖືກຕ້ອງທີ່ຕັ້ງ, ວິທີຄົງຕົວແລະຂະຫຍາຍຕົວຂອງຕົນ. ຫຼືເວົ້າຢ່າງອື່ນແມ່ນ ຕ້ອງກຳນົດໃຫ້ໄດ້ບົດບາດ, ຄຸນປະໂຫຍດ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ສະຖານີວິທະຍຸໂທລະພາບໃນຍຸກດິຈິຕອນ. ປີ 2010, ຄະນະມົນຕີເອີຣົບໄດ້ກຳນົດ 4 ເຫດການຜັນປ່ຽນທາງດ້ານໂຄງປະກອບ ທີ່ເປັນຜົນກະທົບເຖິງບັນດາອົງການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະ, ປະກອບມີ ການຫັນເປັນດິຈິຕອນ (ຂັ້ນຕອນຫັນເປັນດິຈິຕອນ); ການປ່ຽນແປງຄວາມເຄີຍຊິນຂອງຜູ້ອ່ານ, ຜູ້ຟັງ; ບັນດາແຮງກົດດັນລະຫວ່າງການເມືອງ ແລະ ເສດຖະກິດ; ການແຂ່ງຂັນທາງດ້ານການໂຄສະນາການຄ້າ.
ຕາມສະຖາບັນສັງຄົມເປີດ (Open Society Institute) ມີ 3 ເຫດຜົນຕົ້ນຕໍທີ່ພາໃຫ້ເກີດວິກິດການໃນຂະແໜງການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະ ຢູ່ເອີຣົບ: ທີໜຶ່ງ, ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະຍັງໄດ້ຈັດຕັ້ງ, ດຳເນີນງານ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຕາມຮູບແບບເກົ່າໃນອະດີດ; ທີສອງ, ນັບມື້ນັບມີການແກ່ງແຍ້ງຢ່າງຮ້າຍແຮງຈາກບັນດາບໍລີສັດສື່ສານເອກະຊົນ ແລະ ການຫຼຸດລົງຢ່າງແຮງກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການເບິ່ງ-ຟັງຂອງປະຊາຊົນ ຕໍ່ບັນດາເນື້ອໃນທີ່ຕ້ອງເສຍເງິນ; ທີສາມ, ຄືວ່າລັດຖະບານຫຼາຍປະເທດໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເພີ່ມການກວດກາການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະ ຫຼາຍກ່ວາການອຳນວຍເງື່ອນໄຂ, ສ້າງກົນໄກໃຫ້ບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະ ມີຄວາມສະດວກໃນການປັບຕົວໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບສິ່ງແວດລ້ອມແຫ່ງການສື່ສານໃໝ່.
ເວົ້າຢ່າງລະອຽດຄື, ບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບໃນມື້ນີ້, ຕ່າງກັນກັບບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບໃນສະຕະວັດທີ XX, ແລະແນ່ນອນວ່າ, ຈະແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍທີ່ສຸດໃນອະນາຄົດ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ໃນອະນາຄົດມໍ່ນີ້. ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເຕັກໂນໂລຊີອິນເຕີເນັດ, ດິຈິຕອນໄດ້ປ່ຽນແປງສາທາລະນະຊົນຂອງການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ. ຈາກການທີ່ບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ ຕົກລົງໃຫ້ຜູ້ຟັງຜູ້ຊົມ ຈະໄດ້ເບິ່ງໄດ້ຍິນອີຫຍັງ, ໄດ້ເບິ່ງໄດ້ຍິນເວລາໃດ ແລະ ຄືແນວໃດ, ສາທາລະນະຊົນຂອງຂົງເຂດນີ້ ໄດ້ຫັນມາມີບົດບາດເປັນເຈົ້າການ, ກວດກາ, ຄັດເລືອກເອົາສິ່ງທີ່ຕົນຢາກຟັງ ຢາກເບິ່ງ, ເວລາເບິ່ງ, ຟັງ ແລະ ຊ່ອງວິທະຍຸທີ່ຕົນຄັດເລືອກ... ຮອຍມືຂອງສາທາລະນະຊົນໃນເຄື່ອງຄວບຄຸມຂອງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບແບບດັ້ງເດີມ ພວມມີການປ່ຽນແປງໃນແຕ່ລະວັນ. ບໍ່ພຽງແຕ່ປ່ຽນແປງການຟັງເບິ່ງ ດ້ວຍການຄັດເລືອກຊ່ອງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບເທົ່ານັ້ນ, ສາທາລະນະຊົນຜູ້ຟັງຜູ້ເບິ່ງໃນປະຈຸບັນຍັງພວມມີການປ່ຽນແປງ ທາງດ້ານແບບວິທີສົ່ງແລະຮັບຂໍ້ມູນຂ່າວສາມ, ໃນນັ້ນເຂົາເຈົ້າເປັນຜູ້ຮັບ ທັງເປັນຜູ້ສະໜອງ, ເຂົ້າປະຕິສຳພັນກັບອົງການໜັງສືພິມນຳກັນ. ພື້ນຖານອິນເຕີເນັດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງເລິກເຊິ່ງ ໃນວິທີທີ່ສາທາລະນະຊົນເຂົ້າເຖິງກັບໂລກສຳຜັດຖານທີ່ມີຊີວິດຊີວາພາຍນອກ. ສຳລັບໂທລະພາບ, ນັ້ນແມ່ນການປະກົດຕົວໃນປີ 2005 ຂອງເຄືອຂ່າຍສັງຄົມທີ່ແບ່ງປັນວິດີໂອທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຈຸບັນ - Youtube. ມາເຖິງດຽວນີ້, ຈຳນວນຜູ້ໃຊ້ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມແບ່ງປັນວິດີໂອນີ້ ໄດ້ຂຶ້ນເຖິງກວ່າ 1 ຕື້ຄົນ, ກວມເອົາ 1/7 ຈຳນວນປະຊາກອນຂອງໂລກ, ເຊິ່ງພວມສ້າງທ່າອຽງສື່ຂ່າວ, ການບັນເທິງໃໝ່, ດ້ວຍບັນດາຊ່ອງ Youtube ທີ່ແຜ່ຫຼາຍທີ່ສຸດ, ດຶງດູດຜູ້ເບິ່ງຫຼາຍກວ່າຈຳນວນຜູ້ເບິ່ງຜູ້ຊົມຂອງຫຼາຍຊ່ອງໂທລະພາບທີ່ສຳຄັນ. Youtube ກໍ່ມີຄວາມສາມາດທີ່ສຸດທີ່ຈະສ້າງໃຫ້ມີບັນດາດາລາອອນໄລທີ່ມີຊື່ສຽງ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່ຳຕ້ອຍໜ້ອຍໜ້າກວ່າບັນດາຊ່ອງໂທລະພາບ. ທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ສາມາດສ້າງຊ່ອງ Youtube ໜຶ່ງ ແລະອາດຈະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດເມື່ອເອົາຜະລິດຕະພັນຂອງຕົນໄປສູ່ສາທາລະນະຊົນ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງມີລະບົບເຄື່ອງຈັກທີ່ພະລຸງພະລັງເໝືອນດັ່ງໂທລະພາບແບບດັ້ງເດີມ.
ສະພາບການເທິງນີ້ພາໃຫ້ນັກຄົ້ນຄວ້າຫຼາຍຄົນຄິດວ່າ, ພື້ນຖານອິນເຕີເນັດໄດ້ສ້າງສິ່ງທ້າທາຍໃຫ້ແກ່ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ. ຈຳນວນຜູ້ອ່ານໜັງສືພິມເຈ້ຍ, ຜູ້ຟັງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຫຼຸດລົງ, ຜູ້ເບິ່ງໂທລະພາບບໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ຈະຫຼຸດລົງ; ໃນຂະນະນັ້ນ ຜູ້ຟັງ, ເບິ່ງ, ອ່ານໃນອິນເຕີເນັດໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະ ປະລິມານຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ໄລຍະເວລາເຂົ້າອິນເຕີເນັດກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ. ຜູ້ເບິ່ງໂທລະພາບໃຊ້ເວລາເພື່ອເບິ່ງບັນດາວິດີໂອອອນໄລຫຼາຍກວ່າທົບສອງເທົ່າ ທຽບກັບຜູ້ເບິ່ງໂທລະພາບແບບດັ້ງເດີມ. ຜູ້ຊ່ຽວຊານບາງຄົນໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ການຫັນໄປສູ່ດິຈິຕອນຊ່ວຍກຳນົດຄືນໃໝ່ ບົດບາດຂອງການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ; ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງທ້າທາຍເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງໄດ້ນຳມາຊຶ່ງໄອກາດໃໝ່ແລະໃຫຍ່ຫຼາຍທີ່ສຸດ. ບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ ແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ອາດຈະຕັດແຍກອອກຈາກຂະບວນວິວັດການປ່ຽນແປງໃໝ່, ເຮັດໃຫ້ເນື້ອໃນມີຄວາມຈັບໃຈກວ່າອີກ. ບັນດາເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານໃໝ່ຊ່ວຍເພີ່ມເຕີມ, ໂດຍບໍ່ແມ່ນຈະປ່ຽນແທນອັນເກົ່າ, ແລະ ການສ້າງເນື້ອໃນຈາກແຫຼ່ງທີ່ສາທາລະນະຊົນສະໜອງໃຫ້ນັ້ນ ຈະມີບົດບາດສຳຄັນຢູ່ສະເໝີ ໃນສະພາບການທີ່ເຕັກໂນໂລຊີຂະຫຍາຍຕົວໄວເຖິງຂັ້ນເຫຼືອເຟືອ ແຕ່ຊ້ຳພັດມີຄວາມຂາດແຄນທຽບຖານທາງດ້ານການຜະລິດ, ສະໜອງບັນດາເນື້ອໃນຂໍ້ມູນທີ່ມີລັກສະນະວິຊາອາຊີບ.
ຕາມບັນດານັກວິເຄາະຂອງໜັງສືພິມ ຜູ້ປົກປັກຮັກສາ (The Guardian) ຂອງອັງກິດ, ໃນຍຸກດິຈິຕອນ ບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບແບບດັ້ງເດີມ ຕ້ອງເຂົ້າໃຈແຈ້ງກ່ຽວກັບຄວາມມັກ, ພຶດຕິກຳຂອງຜູ້ຟັງຜູ້ເບິ່ງ, ຄວາມຫຼາກຫຼາຍທາງດ້ານເປົ້າໝາຍຜູ້ນຳໃຊ້ຜະລິດຕະພັນຂອງການສື່ສານ, ກຳລັງໜູນແລະບັນດາແບບວິທີທີ່ຜູ້ຟັງຜູ້ເບິ່ງເຂົ້າເຖິງ, “ຊົມໃຊ້”ຜະລິດຕະພັນຂອງການສື່ສານ. ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງອິນເຕີເນັດ ແລະ ການປ່ຽນແປງວິທີການເຂົ້າເຖິງບັນດາແຫຼ່ງຂໍ້ມູນຂອງສື່ມວນຊົນ ໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ບັນດາບໍລິສັດສື່ສານຕ້ອງດຳເນີການຊອກຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຄົ້ນຄວ້າຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບວິທີການທີ່ສາທາລະນະຊົນນຳໃຊ້ບັນດາເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານໃໝ່, ກ່ຽວກັບວິທີທີ່ເຂົາເຂົ້າເຖິງ ແລະ ປະຕິສຳພັນກັບບັນດາເນື້ອໃນການອອກອາກາດ ຂອງບັນດາສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ.
ສາດສະດາຈານ ໄຣມົນ ກູນ ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລລອນດອນ ໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ບັນດາອົງການສື່ສານສາທາລະນະໃນຍຸກດິຈິຕອນ ລ້ວນແຕ່ຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບບັນດາບັນຫາໃຫຍ່, ພິເສດແມ່ນ ເຮັດຄືແນວໃດເພື່ອທັງປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນໄດ້, ທັງສະແດງບົດບາດຂອງຕົນໄດ້ແລະໄປທັນກັບທ່າອຽງໃໝ່. ໃນນັ້ນ, ມີ 4 ບັນຫາຕົ້ນຕໍ ເຊິ່ງບັນດາອົງການສື່ສານຕ້ອງຊັ່ງຊານັ້ນຄື ລັກສະນະການເມືອງ; ຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງຂໍ້ມູນ; ແຫຼ່ງເງິນທຶນ; ລັກສະນະການຄ້າ ເພື່ອຈາກນັ້ນຮັກສາຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ, ກຳນົດບັນດາແຫຼ່ງຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ບັນດາທັກສະທີ່ຈຳເປັນສຳລັບນັກຂ່າວໃນຍຸກດິຈິຕອນ, ບັນດາເຄື່ອງມືສື່ສານທີ່ຕ້ອງມີ ແລະ ຄວາມຈຳເປັນຂອງການຝຶກອົບຮົມກ່ຽວກັບການສື່ສານມັນຕິມີເດຍ.
ໃນຂົງເຂດກະຈາຍສຽງ, ທ່າອຽງຂອງຜູ້ຟັງໃນໂລກບໍ່ຖືກຜູກມັດເຂົ້າກັບບັນດາຊ່ອງວິທະຍຸທີ່ອອກອາກາດດ້ວຍຄື້ນ FM ຫຼື AM ແບບດັ້ງເດີມ/ກຼາຊິກ ອີກ. ເດືອນມັງກອນ 2017, ນອກແວເປັນປະເທດທຳອິດໃນໂລກ ທີ່ໄດ້ຢຸດຕິການອອກອາກາດວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ FM ເພື່ອປະຕິບັດການຫັນປ່ຽນ 100% ໄປສູ່ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ. ຫຼັງຈາກນອກແວ, ຫຼາຍປະເທດໃນໂລກກໍ່ຈະທົດລອງແລະກ້າວໄປເຖິງຢຸດຕິການອອກອາກາດວິທະຍຸ FM ເພື່ອຫັນປ່ຽນທັງໝົດໄປສູ່ການອອກອາກາດດ້ວຍເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ ທີ່ມີຄຸນນະພາບສຽງທີ່ດີກວ່າ, ສັງລວມແລະປະສານສົມທົບວິທະຍຸກັບບັນດາປະເພດສື່ສານອື່ນໄດ້, ມີຄວາມສາມາດເຜີຍແຜ່ podcast, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການດຳເນີນງານກໍ່ຖືກກວ່າຫຼາຍເທົ່າ (ໃນກໍລະນີຢູ່ ນອກແວ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຖືກກວ່າ 8 ເທົ່າ) ທຽບກັບການອອກອາກາດແບບດັ້ງເດີມ.
ນອກແວ ເປັນກໍບະມີພິເສດເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາພ້ອມກັນຄົ້ນຄວ້າ. ທ່າອຽງນີ້ຕ້ອງການເວລາໜຶ່ງອີກຈຶ່ງອາດຈະລະເບີດຂຶ້ນໃນໂລກ ແລະ ຈະລວມສູນກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຢູ່ບັນດາຕະຫຼາດໜັງສືພິມທີ່ຂະຫຍາຍຕົວ ທີ່ມີໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີທີ່ດີແລ້ວ, ແຕ່ບັນດາທ່າແຮງຂອງເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນໃນການກະຈາຍສຽງດັ່ງກ່າວເທິງນີ້ ແມ່ນບໍ່ອາດຈະປະຕິເສດໄດ້. ການກະຈາຍສຽງແບບດັ້ງເດີມຈຳເປັນຕ້ອງຫັນໄປສູ່ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ, ຕ້ອງນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນເພື່ອເປີດກວ້າງການປົກຫຸ້ມຂອງຄື້ນ, ດຶງດູດຜູ້ຟັງໜຸ່ມຕື່ມອີກ ຊຶ່ງເປັນພາກສ່ວນທີ່ຕິດແໜ້ນກັບອຸປະກອນເຕັກໂນໂລຊີ, ເພີ່ມຄຸນນະພາບການຮັບໃຊ້ສາທາລະນະຊົນ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການເຄື່ອນໄຫວ. ການກະຈາຍສຽງບໍ່ຖືກຈຳກັດໃນການຟັງວິທະຍຸ FM ອີກ ຫາກຍັງຕ້ອງປະຕິສຳພັນໃນເວັບໄຊ ແລະ ໃນເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ. ການພັດທະນາຕາມທ່າອຽງນີ້ ກໍ່ຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃຫ້ປະຕິບັດຕາມທິດຫຼາຍພື້ນຖານ, ໃນນັ້ນພື້ນຖານເຄື່ອນທີ່ງ່າຍ (Mobile platform) ເປັນການບຸລິມະສິດ ຍ້ອນວ່າປີ 2016, ບັນດາອຸປະກອນຂອງພື້ນຖານເຄື່ອນທີງ່າຍ (ໂທລະສັບສະຫຼາດ, ແທັບເລັດ) ໄດ້ລື່ນກາຍເຄື່ອງຄອມພິວເຕີຕັ້ງໂຕະ ແລະກາຍເປັນເຄື່ອງມືເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ຂອງຜູ້ໃຊ້ອິນເຕີເນັດໃນທົ່ວໂລກ (51,3% ຂອງການເຂົ້າເຖິງອິນເຕີເນັດແມ່ນຜ່ານໂທລະສັບສະຫຼາດແລະແທັບເລັດ ແລະ 48,7% ຜ່ານຄອມພິວເຕີຕັ້ງໂຕະ).
ປະສິດທິຜົນອັນຈະແຈ້ງຂອງການຫັນປ່ຽນ
ໃນການຂະຫຍາຍຕົວແບບກ້າວກະໂດດຂອງຍຸກດິຈິຕອນນັ້ນ, ການໃຊ້ບັນດາເຄື່ອງມືແລະທັກສະການປະຕິບັດງານດ້ວຍເຕັກໂນໂລຊີ ບໍ່ແມ່ນເງື່ອນໄຂຕັດສິນເບື້ອງຕົ້ນຕໍ່ຜົນສຳເລັດຂອງໜັງສືພິມ. ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເຕັກໂນໂລຊີໃນປະຈຸບັນ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ອາຊີບໜັງສືພິມ, ປະກອບດ້ວຍການກະຈາຍສຽງ ໂທລະພາບແລະໜັງສືພິມເຈ້ຍ, ຕ້ອງມີການປ່ຽນແປງຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອຄ່ອງຕົວກັບສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆ ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃໝ່ຂອງຜູ້ຟັງຜູ້ອ່ານໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ. ໃນລະດັບໃດໜຶ່ງ, ການກະທົບຂອງເຕັກໂນໂລຊີເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງໃນວິທີເຮັດໜັງສືພິມ, ພິເສດແມ່ນໃນເມື່ອພົນລະເມືອງແຕ່ລະຄົນລ້ວນແຕ່ສາມາດກາຍເປັນຜູ້ສົ່ງຂ່າວທີ່ປະຈັກແຈ້ງ (ແລະອາດຈະດີເດັ່ນ) ທັງດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ຮູບພາບ ແລະ ວິດີໂອ, ໂດຍຜ່ານບັນດາຮູບການທີ່ເອີ້ນວ່າ “ໜັງສືພິມພົນລະເມືອງ” ທີ່ພວມເບັ່ງບານແຜ່ຊ່ານໄປທົ່ວບັນດາເຄືອຂ່າຍສັງຄົມ. ແຕ່ສຳລັບໜັງສືພິມກະແສຫຼັກ, ການດຳເນີນງານແລະແຂ່ງຂັນຕາມທິດນັ້ນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ ຍ້ອນວ່າສຳນັກງານບັນນາທິການໜຶ່ງຈະໃຫຍ່ໂຕເຖິງລະດັບໃດກໍ່ຕາມ ກໍ່ບໍ່ສາມາດແຂ່ງຂັນໄດ້ກັບເຄືອຂ່າຍສັງຄົມໜຶ່ງ ຫຼືເວັບໄຊໜຶ່ງທີ່ມີຜູ້ໃຊ້ແລະຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິສຳພັນເປັນຈຳນວນພັນ, ຈຳນວນລ້ານ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳເປັນຈຳນວນຕື້ຄົນ, ເຊັ່ນ Facebook ຫຼື Twitter.
ເພາະສະນັ້ນ, ລົງທຶນຫຼາຍໃຫ້ແກ່ເຕັກໂນໂລຊີ ແຕ່ສຳລັບໜັງສືພິມກະແສຫຼັກ, ເນື້ອໃນ ຕ້ອງໄດ້ຮັບການບຸລິມະສິດກ່ອນອື່ນໝົດ, ມີລັກສະນະຕັດສິນຄວາມເປັນຢູ່ຂອງໜັງສືພິມ. ບົດຮຽນຂອງໜັງສືພິມຊັ້ນນຳຂອງໂລກຄື New York Times ເປັນແບບຢ່າງຂອງການໝູນໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ (ຫັນທິດຈາກໜັງສືພິມເຈ້ຍໄປເປັນໜັງສືພິມເອເລັກໂຕຣນິກ) ໂດຍບໍ່ແລ່ນຕາມປະລິມານຜູ້ອ່ານ ແຕ່ສຸມໃສ່ການຂຸດຄົ້ນເນື້ອໃນ ແລະ ຂາຍບັນດາບົດຂ່າວເຫຼົ່ານັ້ນ. ຍຸດທະສາດຂອງໜັງສືພິມ New York Times ແມ່ນສະໜອງບັນດາເລື່ອງລາວບົດຂ່າວທີ່ຈັບໃຈຢ່າງແຮງ ເຮັດໃຫ້ຜູ້ອ່ານເປັນຈຳນວນລ້ານພ້ອມແລ້ວທີ່ຈະຈ່າຍເງິນເພື່ອໄດ້ອ່ານບົດຂ່າວນັ້ນ. ອາໄສຍຸດທະສາດດັ່ງກ່າວ, ປີ 2016, New York Times ມີລາຍໄດ້ 500 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ ຈາກສະບັບດຕັກນິກດິຈິຕອນ, ຫຼາຍກວ່າລາຍໄດ້ຂອງບັນດາໜັງສືພິມທີ່ສຳຄັນອື່ນບວກເຂົ້າ. ຮອດເດືອນມັງກອນ 2017, New York Times ມີຫຼາຍກວ່າ 1,5 ລ້ານບັນຊີຈົດທະບຽນທີ່ຈະຕິດຕາມສະບັບດິຈິຕອນ, ເພີ່ມຂຶ້ນຕື່ມອີກ 5 ແສນບັນຊີທຽບກັບກ່ອນໜ້ານີ້ 1 ປີ. ກ່ອນໜ້ານີ້ 6 ປີ, ເມື່ອຕັດສິນປ່ຽນທິດຍຸດທະສາດ ຈາກໜັງສືພິມເຈ້ຍໄປເປັນສະບັບດິຈິຕອນ ແລະ ສຸມໃສ່ເນື້ອໃນທີ່ຕ້ອງຊຳລະ, ຈຳນວນຜູ້ຈົດທະບຽນເປັນ 0. ການຫັນທິດນີ້ແມ່ນການຄັດເລືອກ “ເປັນຫຼືຕາຍ” ຂອງ New York Times ຍ້ອນຮອດເວລານັ້ນ, ລາຍໄດ້ຈາກການໂຄສະນາຂອງໜັງສືພິມເຈ້ຍສະບັບນີ້ ນັບມື້ນັບຫຼຸດລົງ ຍ້ອນການແກ່ງແຍ້ງຂອງອິນເຕີເນັດ. ຄວາມຈິງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ປະຈຸບັນ ບັນດານັກເຕັກໂນໂລຊີຍັກໃຫຍ່, ເຊັ່ນ Google, Facebook... ໄດ້ກວມເອົາ 99% ຂອງລາຍໄດ້ຈາກການໂຄສານາອອນໄລ ຫຼືຄ່າໃຊ້ຈ່າຍການຕະຫຼາດສຳລັບການສື່ສານ. ການປ່ຽນແປງຢ່າງທັນການໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ New York Times ສືບຕໍ່ຄົງຕົວຢູ່ໄດ້ ແລະ ດ້ວຍຍຸດທະສາດ “ເນື້ອໃນແມ່ນທີໜຶ່ງ” ຄືປະຈຸບັນ, New York Times ໄດ້ຄາດໝາຍສູ້ຊົນລາຍໄດ້ຈາກສະບັບດິຈິຕອນຮອດປີ 2020 ບັນລຸ 800 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ.
ຄວາມສຳເລັດຜົນຂອງ New York Times ແລະ ບາງໜັງສືພິມເຈ້ຍທີ່ສຳຄັນອື່ນໃນໂລກ ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ນັບທັງໃນຍຸກດິຈິຕອນ, ໜັງສືພິມເຈ້ຍຍັງສາມາດຄົງຕົວຢູ່ໄດ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ ຖ້າຫາກຮູ້ປ່ຽນແປງໃໝ່ໃຫ້ສອດຄ່ອງເໝາະສົມ: ປະສົມເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ເພື່ອເປັນພື້ນຖານ ແຕ່ສຸມໃສ່ທ່າແຮງທີ່ເປັນມູນເຊື້ອຂອງໜັງສືພິມກະແສຫຼັກຄື ຄຸນນະພາບຂອງຂໍ້ມູນ. ເລື່ອງນີ້ກໍ່ໄດ້ຮັບການພິສູດໃນຂົງເຂດກະຈາຍສຽງ-ໂທລະພາບ, ຕົວຢ່າງທີ່ເດັ່ນຄື ສຳນັກຂ່າວ CNN ຂອງອາເມລິກາ ເຊິ່ງປະຈຸບັນໄດ້ມີຜູ້ອ່ານຜູ້ເບິ່ງ 25 ລ້ານຄົນທີ່ຕິດຕາມໃນ Facebook ແລະ ໄດ້ເປີດນຳໃຊ້ CNNGo ແຕ່ປີ 2014 ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ໃຊ້ໄດ້ຕິດຕາມຂໍ້ມູນຂ່າວສານຢ່າງຕໍ່ເມື່ອງເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງໄດ້ເປີດກວ້າງອອກສູ່ບັນດາຂົງເຂດອື່ນຄື ການຄ້າເອເລັກໂຕຣນິກ ຫຼືການບໍລິການ.
ລວມຄວາມແລ້ວ, ໃນຍຸກດິຈິຕອນທີ່ຂະຫຍາຍຕົວແບບກ້າວກະໂດດຄືປະຈຸບັນ, ໜັງສືພິມ, ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບ ຈຳເປັນຕ້ອງປ່ຽນແປງ ຖ້າຫາກຢາກຄົງຕົວຢູ່ຕໍ່ໄປ. ການປ່ຽນແປງນີ້ກວມທັງການປ່ຽນແປງວິທີຄຸ້ມຄອງ (ໃນລະດັບຊາດກໍ່ຄືລະດັບກະຊວງ, ຂະແໜງການ, ທ້ອງຖິ່ນ); ນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີເຂົ້າໃນການຄຸ້ມຄອງຫ້ອງການບັນນາທິການ; ລົງທຶນໃຫ້ແກ່ບັນດາພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ຢູ່ສຳນັກງານໜັງສືພິມສະຖານີວິທະຍຸ; ຢູ່ທີ່ຂັ້ນສຸດທ້າຍຄືບັນດານັກຂ່າວ. ບັນດານັກຂ່າວກໍ່ຕ້ອງປະກອບຄວາມຮູ້, ທັກສະເຕັກໂນໂລຊີໃຫ້ແກ່ຕົນເອງ ເພື່ອດຳເນີນງານຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດ, ຂ່າວ ບົດຄວາມ ຮູບພາບຕ້ອງຮັບໃຊ້ຢ່າງສຸດຂີດ ໃຫ້ແກ່ທຸກພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີ ຂອງສຳນັງງານບັນນາທິການ, ນັບແຕ່ໜັງສືພິມເຈ້ຍ, ໜັງສືພິມອອນໄລ, ວິດີໂອສຳລັບການໂທລະພາບ ແລະ ເອົາດິໂອສຳລັບການກະຈາຍສຽງ. ແຕ່, ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມແປກຕ່າງ, ເພື່ອສືບຕໍ່ຍືນຍົງຄົງຕົວແລະຂະຫຍາຍຕົວຕໍ່ໜ້າການແຂ່ງຂັນແກ່ງແຍ້ງຈາກການສື່ສານສັງຄົມນັ້ນ, ການສື່ສານພົນລະເມືອງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ໜັງສືພິມ, ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບກະແສຫຼັກ ຍັງຈະຕ້ອງນຳໃຊ້ທ່າແຮງຂອງຕົນຫຼາຍກວ່າອີກ ນັ້ນຄືຄຸນນະພາບຂອງຂໍ້ມູນ.
ການພັດທະນາຂອງເຕັກໂນໂລຊີສື່ສານໄດ້ສ້າງໃຫ້ໜັງສືພິມມີທິດທາງກ້າວເດີນໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນປະສົມບັນດາພາຫະນະການສື່ສານ. ນີ້ແມ່ນທ່າອຽງແຫ່ງການພັດທະນາທີ່ມີລັກສະນະພາວະວິໄສ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງສາທາລະນະຊົນ. ຜົນກະທົບຂອງເຕັກໂນໂລຊີ, ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມຕໍ່ບັນດາອົງການໜັງສືພິມແລະສາທາລະນະຊົນ ນັບມື້ນັບແຮງ, ນີ້ທັງແມ່ນສິ່ງທ້າທາຍ ທັງແມ່ນໂອກາດທີ່ບໍ່ໜ້ອຍສຳລັບໜັງສືພິມ ແລະ ທັງສັງຄົມ. ໄວແຕ່ຕ້ອງຊັດເຈນຖືກຕ້ອງ, ຮັບປະກັນລັກສະນະວິທະຍາສາດ, ລັກສະນະມະນຸອະລິຍະທຳ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບສູງຕໍ່ສັງຄົມ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຫຼັກໝັ້ນການເມືອງ, ຄວາມສາມາດວິຊາສະເພາະ ແລະ ຄຸນສົມບັດຈັນຍາບັນວິຊາຊີບ ນັ້ນແມ່ນບັນດາຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຫຼັກສຳລັບນັກຂ່າວ, ນັກໜັງສືພິມໃນທຸກໆຍຸກສະໄໝ. ໃນຍຸກດິຈິຕອນ, ນັກຂ່າວເວລາໃດກໍ່ຕ້ອງກຽມຄວາມພ້ອມ, ດຳເນີນງານໃນບໍ່ວ່າເວລາໃດ, ຢູ່ບ່ອນໃດ. ຄຽງຂ້າງປັດໄຈຂໍ້ມູນຕ້ອງໃໝ່ອ່ຽມ, “ສົດໆຮ້ອນໆ”, ໄວ, ຖືກຕ້ອງ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກຂ່າວຕ້ອງຮູ້ຊອກຫາອັນໃໝ່, ອັນຈຳເປັນ ມີປະໂຫຍດ, ອັນມີລັກສະນະມະນຸດອະລິຍະທຳ ທີ່ສາທາລະນະຊົນສົນໃຈ. ຜູ້ບັນນາທິການ, ນັກຂ່າວກໍ່ຕ້ອງປ່ຽນແປງຈິນຕະນາການ, ວິທີການເຮັດວຽກ, ປະດິດສ້າງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ເພື່ອມີຫຼາຍບົດຂ່າວ ບົດຄວາມທີ່ດີ ຈັບໃຈຜູ້ອ່ານ, ບໍ່ປ່ຽວດຽວໜ້າເບື່ອ. ໃນຍຸກດິຈິຕອນ, ໜັງສືພິມ, ການກະຈາຍສຽງ, ໂທລະພາບສາທາລະນະ ເປັນບັນດາເຄື່ອງມືສຳຄັນທີ່ໄດ້ໃຊ້ເພື່ອປະຕິບັດພາລະບົດບາດໂຄສະນາ, ອົບຮົມສຶກສາ, ເຊື່ອມຕໍ່, ແບ່ງປັນຂໍ້ມູນ, ແນວຄິດ, ອາລົມຈິດມິດໄມຕີ ໃນອິນເຕີເນັດ ແລະ ໃນບັນດາຮຸບແບບການສື່ສານໃໝ່./.
ໂດຍ ຮສ. ປອ. ຫງວຽນເຖ້ກີ໋
ກຳມະການສູນກາງພັກ,
ຜູ້ອຳນວຍການໃຫຍ່ ສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຫວຽດນາມ
-------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 896 (ເດືອນມິຖຸນາ 2017)
