ຄຸນຄ່າຂອງແນວຄິດຂອງໂຮ່ຈີມິນກ່ຽວກັບການສ້າງລັດ
ແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ໃນປັດຈຸບັນ
ແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ໃນປັດຈຸບັນ
ກຳມະການກົມການເມືອງສູນກາງ, ປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ ເວືອງດິ່ງເວ້ ກັບສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ນະຄອນຫາຍຟ່ອງ ພົບປະກັບຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງຢູ່ເມືອງ ຕຽນລ້າງ, ກ່ອນກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 2 ສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ 15 _ພາບ: TTXVN
ການຄົ້ນຄວ້າແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນກ່ຽວກັບລັດໃຫ້ເຫັນວ່າ, ເພິ່ນຍັງບໍ່ທັນໃຊ້ ຄຳສັບ “ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ” ເທື່ອ. ແຕ່, ໃນການເດີນທາງເພື່ອຊອກຫາວິທີກອບກູ້ປະເທດຕະຫຼອດໃນໄລຍະດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນປະມຸກລັດ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເປັນປະຈຳເຖິງການກໍ່ສ້າງລັດຫວຽດນາມບົນພື້ນຖານການກໍ່ສ້າງແລະປະຕິບັດກົດໝາຍ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນເຖິງການຄຸ້ມຄອງ, ບໍລິການສັງຄົມດ້ວຍກົດໝາຍ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ. ບັນດາຄຸນຄ່າຂອງແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນໃນການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມໃນປະຈຸບັນ ໄດ້ສະແດງອອກໃນບັນດາຈຸດພື້ນຖານຕໍ່ໄປນີ້:
ທີ່ໜຶ່ງ, ຮັບປະກັນຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ “ການເຄົາລົບກົດໝາຍ” ຂອງລັດ.
ແຕ່ປີ 1919, ໃນສະພາບທີ່ປະເທດຍັງຢູ່ພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງຜູ້ຮຸກຮານ ແລະ ສະພາບການໂລກ, ລັດທິຈັກກະພັດແລະລ່າເມືອງຂຶ້ນກຳລັງພັດທະນາຢ່າແຂງແຮງ, ຕາງໜ້າສະມາຄົມຊາວຫວຽດນາມຮັກຊາດ, ຜູ້ນຳ ຫງວຽນອ໋າຍກວັກ ໄດ້ສົ່ງ“¢Ó-À설긤-¢º¤-¯½§¾§öº¾-¾´” ເຖິງກອງປະຊຸມ ແວຣ໌ຊາຍ ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ ຮັບປະກັນສິດທິຂັ້ນຕ່ຳຂອງຊາວພື້ນເມືອງ, ເຊັ່ນ: “ປະຕິຮູບລະບອບນິຕິກຳຢູ່ອິນດູຈີນດ້ວຍວິທີໃຫ້ຄົນພື້ນເມືອງມີສິດໄດ້ຮັບປະກັນທາງດ້ານກົດໝາຍ ຄືກັນກັບຄົນເອີຣົບ; ລົບລ້າງຢ່າງສິ້ນເຊີງ ບັນດາສານພິເສດທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງມືເພື່ອປາບປາມ ແລະ ກົດຂີ່ພາກສ່ວນທີ່ຕັ້ງໜ້າທີ່ສຸດໃນໝູ່ປະຊາຊົນອານນາມ” (1); “ປ່ຽນແທນລະບອບອອກດຳລັດດ້ວຍລະບອບອອກກົດໝາຍ” (2) ແລະ ສິດທິອື່ນໆອີກຈໍານວນຫຼາຍ.
ໃນຫຼາຍປີເຄື່ອນໄຫວຢູ່ປະເທດຕາເວັນຕົກ, ຜູ້ນຳ ຫງວຽນອ໋າຍກວັກ ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າເຂົ້າໃກ້ແນວຄວາມຄິດ ແລະ ບັນດາຮູບແບບລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ ແລະ ເພິ່ນເຫັນວ່າ, ຮູບແບບລັດນີ້ມີບັນດາຈຸດດີທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ເມື່ອທຽບກັບຮູບແບບລັດຜະເດັດການທີ່ໄດ້ປົກຄອງຫຼາຍພັນປີໃນຫຼາຍປະເທດ, ໃນນັ້ນມີຫວຽດນາມໃນສະໄໝສັກດິນາ ແລະ ສະໄໝອານາທິຄົມເຄິ່ງສັກດິນາ. ຈາກນັ້ນ, ແນວຄິດຂອງຫງວຽນອ໋າຍກວັກ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍຄ່ອຍໆເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ. ໃນບົດກະວີ “ຫວຽດນາມນອບນ້ອມຮ້ອງຂໍ”, ເພິ່ນຂຽນ:
“ເຈັດ: ຂໍໃຫ້ປະກາດໃຊ້ລັດຖະທຳມະນູນ,
ຮ້ອຍເລື່ອງ ພັນບັນຫາຕ້ອງມີເທບແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ”(3).
ກ່ຽວກັບອຳນາດລັດ, ແຕ່ປີ 1930, ຜູ້ນຳ ຫງວຽນອ໋າຍກວັກ ໄດ້ກຳນົດ “ສິດອຳນາດມອບໃຫ້ປະຊາຊົນສ່ວນຫຼາຍ, ບໍ່ໃຫ້ຢູ່ໃນມືຂອງຄົນຈຳໜ້ອຍ. ຄືແນວນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ເກີດຂຶ້ນຫຼາຍເທື່ອ, ຄືແນວນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງມີຄວາມສຸກ”(4).
ການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາປີ 1945 ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ, ໃຫ້ກຳເນີດປະເທດສາທາລະນະລັດ ປະຊາທິປະໄຕ ຫວຽດນາມ, ເລີ່ມຈາກຄວາມຕ້ອງການຕ້ອງປົກປັກຮັກສາອຳນາດການປົກຄອງໜຸ່ມນ້ອຍທີ່ຫາກໍໄດ້ກໍ່ຕັ້ງຂຶ້ນ ແລະ ເພື່ອຈັດຕັ້ງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມໃໝ່ໂດຍໄວ ໃນສະພາບປະເທດມີຄວາມສ່ຽງຂອງ “ຮ້ອຍຫາບທີ່ຫ້ອຍລົງມາຈາກເສັ້ນຜົມ”, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຕໍ່ໜ້າການແຊກແຊງຂອງກອງກຳລັງພາຍນອກ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ເພື່ອຍາດແຍ່ງເອົາການສະໜັບສະໜູນຈາກເພື່ອນມິດສາກົນ ແລະ ສ້າງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງປະຊາຊົນໃນປະເທດ, ທີ່ກອງປະຊຸມຄັ້ງທຳອິດຂອງລັດຖະບານຊົ່ວຄາວ (ວັນທີ 3 ກັນຍາ 1945), ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ສະເໜີ: “ພວກເຮົາຕ້ອງມີລັດຖະທຳມະນູນປະຊາທິປະໄຕ” ແລະ “ລັດຖະບານຈັດຕັ້ງການເລືອກຕັ້ງທົ່ວປະເທດ ດ້ວຍລະບອບການລົງຄະແນນສຽງທົ່ວໄປໂດຍໄວທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້”(5) ເພື່ອສ້າງຕັ້ງສະພາແຫ່ງຊາດ, ແລະຈາກນັ້ນ ສ້າງຕັ້ງລັດຖະບານ ແລະ ບັນດາອົງການ ໜ່ວຍງານຂອງລັດ, ສະແດງເຖິງອຳນາດສູງສຸດຂອງປະຊາຊົນ, ຮັບປະກັນ ຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ, ຄວາມຊອບທຳ ຂອງລັດ, ເຊິ່ງໄດ້ຈັດຕັ້ງແລະດຳເນີນການຕາມລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍ, ສອດຄ່ອງກັບຫຼັກປະຕິບັດສາກົນ. ຕາມນັ້ນ, ທຸກກິດຈະກຳໃນສັງຄົມ, ບັນດາອັດຕະພາບທີ່ດຳເນີນການໃນຂອບເຂດຂອງສະຖາບັນທາງການເມືອງ, ຕ້ອງຖືກຕ້ອງຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ຖືກກົດໝາຍ, ຈິດໃຈ “ເຄົາລົບກົດໝາຍ” ຕ້ອງໄດ້ຝັງເລິກໃນຊີວິດສັງຄົມ, ມີຄຸນຄ່າໃນການດັດປັບທຸກສາຍພົວພັນ, ທຸກການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດແລະສັງຄົມ. ແນວຄິດຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ ກ່ຽວກັບຄວາມຖືກຕ້ອງຕາມລັດຖະທຳມະນູນ, ຖືກກົດໝາຍ ແລະ ຈິດໃຈ “ເຄົາລົບກົດໝາຍ” ຂອງລັດຫວຽດນາມມາເຖິງປະຈຸບັນ ໄດ້ກາຍເປັນແນວຄິດຊີ້ນຳຕະຫຼອດ ແລະ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໃນຊີວິດສັງຄົມ, ສອດຄ່ອງກັບສະພາບແວດລ້ອມຂອງສາກົນແລະຂອງປະເທດ.
ບົນຈິດໃຈ “ເຄົາລົບກົດໝາຍ” ແລະ ຮັບປະກັນລະບຽບວິໄນຂອງປະເທດ ເພື່ອສືບຕໍ່ສ້າງແຮງຜັກດັນການພັດທະນາປະເທດຢ່າງວ່ອງໄວແລະຍືນຍົງ, ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກໄດ້ເນັ້ນວ່າ: “ປັບປຸງລະບົບກົດໝາຍ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍໃຫ້ຄົບຊຸດສົມບູນ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ ຢ່າງແຂງແຮງ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ເພີ່ມທະວີລະບຽບກົດໝາຍ, ຮັບປະກັນວິໄນສັງຄົມ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນ ການປະຕິບັດຕາມຈິດໃຈ “ເຄົາລົບກົດໝາຍ”, ເປັນແບບຢ່າງໃນການປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍ ລະບຽບວິໄນ ແລະ ການປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມຂອງຄະນະພັກ, ອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ອຳນາດການປົກຄອງ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມທຸກຂັ້ນ, ຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ”(6). ທາດແທ້ອຳນາດຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມແມ່ນ ອຳນາດຂອງປະຊາຊົນ. ດັ່ງນັ້ນ, ອຳນາດນີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັບຮອງໂດຍລະບົບກົດໝາຍທີ່ສົມບູບແລະເປັນວິທະຍາສາດ; ກົດໝາຍແມ່ນພາຫະນະເພື່ອປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕ, ແມ່ນເຄື່ອງມືເພື່ອປົກປ້ອງລະບອບປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ.
ທີສອງ, ການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ - ລັດຮັບໃຊ້ ແລະ ສ້າງການພັດທະນາ.
ແນວຄິດກ່ຽວກັບລັດຮັບໃຊ້ແລະສ້າງການພັດທະນາ ໄດ້ຮັບການຊີ້ແຈງຈາກ ຟ.ອັງແກນ ວ່າ, ເມື່ອເຖິງລັດທິກອມມູນິດ, ໜ້າທີ່ການປົກຄອງແລະການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ຈະປ່ຽນໄປເຮັດໜ້າທີ່ຊີ້ນຳຂະບວນການຜະລິດ ແລະ ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມແລະເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍຕໍ່ການພັດທະນາສັງຄົມ: “ເມື່ອລັດ, ສຸດທ້າຍ, ໄດ້ກາຍເປັນຕົວແທນຂອງສັງຄົມສ່ວນລວມຢ່າງແທ້ຈິງແລ້ວ ຕົວມັນເອງຈະກາຍເປັນສິ່ງເສດເຫຼືອ... ການແຊກແຊງຂອງອຳນາດການປົກຄອງລັດ ເຂົ້າໃນການພົວພັນທາງສັງຄົມ ຈະກາຍເປັນຄວາມເຫຼືອເຟືອໃນຂົງເຂດນີ້ແລະຕໍ່ໄປໃນຂົງເຂດອື່ນ ແລະ ຄ່ອຍຫາຍໄປເອງ. ການຄຸ້ມຄອງຄົນຈະຖືກແທນທີ່ດ້ວຍການຄຸ້ມຄອງສິ່ງຂອງ ແລະ ການຊີ້ນໍາຂະບວນການຜະລິດ”(7). ບົດບາດຮັບໃຊ້ແລະສ້າງການພັດທະນາຂອງລັດສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງໃນການສ້າງກອບລະບອບລະບຽບການ ດ້ວຍລະບົບນະໂຍບາຍ ແລະ ກົດໝາຍທີ່ເໝາະສົມ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມ ແລະ ເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍທີ່ສຸດ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາເສດຖະກິດ ການເມືອງ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ ການປ້ອງກັນປະເທດ ຄວາມໝັ້ນຄົງ ການຕ່າງປະເທດໄດ້ດີ, ແນໃສ່ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນທີ່ສຸດ.
ໂດຍໝູນໃຊ້ທັດສະນະຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນຢ່າງປະດິດສ້າງ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ເນັ້ນໜັກແນວຄິດກ່ຽວກັບລັດຮັບໃຊ້ ແລະ ຖືເປັນຄຸນລັກສະນະເດັ່ນທີ່ຫວຽດນາມຕ້ອງສ້າງຂຶ້ນ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຂໍ້ສະເໜີແນະກ່ຽວກັບລັດສ້າງສັນ ກໍ່ຖືກປະທານໂຮ່ຈີມິນກ່າວເຖິງ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດໃນພາກຕົວຈິງ ໃນຂະນະທີ່ທ່ານດຳລົງຕຳແໜ່ງປະມຸກແຫ່ງລັດຂອງພວກເຮົາ, ເຖິງແມ່ນວ່າທ່ານບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຄໍາສັບນີ້ໂດຍກົງ.
ປະທານໂຮ່ຈີມິນໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ປະຊາທິປະໄຕທັງເປັນເປົ້າໝາຍ ທັງແມ່ນຄຸນລັກສະນະຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມທີ່ຫວຽດນາມສ້າງຂຶ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, “ໃນປະເທດສາທາລະນະລັດ ສັງຄົມນິຍົມ ຫວຽດນາມ ຂອງພວກເຮົາ, ອຳນາດທັງໝົດເປັນຂອງປະຊາຊົນ”(8); “ຜົນປະໂຫຍດທັງໝົດເພື່ອປະຊາຊົນ. ສິດຂອບເຂດທັງໝົດເປັນຂອງປະຊາຊົນ... ອຳນາດແລະກຳລັງລ້ວນແຕ່ຢູ່ໃນປະຊາຊົນ”(9). ຕາມນັ້ນ, ບັນດາອົງການລັດ ແລະ ຖັນແຖວພະນັກງານລັດຕ້ອງຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈ, ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ, “ແບກຫາບວຽກງານລວມໃຫ້ປະຊາຊົນ”(10). ເມື່ອປະເທດຫາກໍຍາດໄດ້ອຳນາດການປົກຄອງ, ຕໍ່ໜ້າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຫຼວງຫຼາຍກ່າຍກອງ, ໃນຖານະປະມຸກແຫ່ງລັດ, ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນໍາຂອງພັກ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ພ້ອມກັບບັນດາສະມາຊິກລັດຖະບານ ໄດ້ສຸມໃສ່ຊີ້ນຳປັບປຸງສັງຄົມເກົ່າ, ກໍ່ສ້າງສັງຄົມໃໝ່ໃນທຸກຂົງເຂດ ຜ່ານບັນດານະໂຍບາຍທີ່ຖືກຕ້ອງ, ທັນການ. ລັດຖະບານໃໝ່ໄດ້ປະຕິບັດບົດບາດສ້າງສັນເປັນຢ່າງດີ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົນໄດ້ສ້າງແຮງຜັກດັນສັງຄົມຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມເຫັດດີເຫັນພ້ອມສູງຈາກປະຊາຊົນໃນການກໍ່ສ້າງປະເທດ.
ໃນພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດ, ໝູນໃຊ້ລັດທິມາກ-ເລນິນ, ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນຢ່າງປະດິດສ້າງ ແລະ ດູດຊຶມທິດສະດີທັນສະໄໝກ່ຽວກັບລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ, ລັດຮັບໃຊ້, ລັດສ້າງການພັດທະນາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິບົມຂອງປະຊາຊົນ ໂດຍປະຊາຊົນ ແລະ ເພື່ອປະຊາຊົນ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດ”(11) ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາຄຸນລັກສະນະຂອງສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມທີ່ປະຊາຊົນຫວຽດນາມສ້າງຂຶ້ນ. ເພື່ອສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມທີ່ຮັບໃຊ້ແລະສ້າງການພັດທະນານັ້ນ, ຈຳເປັນຕ້ອງມີລັດຖະບານປະຕິບັດການ ແລະ ຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນທີ່ມີຄຸນນະທຳ, ມີຄວາມສາມາດ, ມີຄວາມກ້າຫານທາງການເມືອງ, ອຸທິດຕົນ ແລະ ພ້ອມທີ່ຈະເສຍສະຫຼະເພື່ອປະຊາຊົນ ແລະ ເພື່ອປະເທດຊາດ.
ກໍ່ສ້າງລັດທີ່ສັດຊື່ທ່ຽງທຳ, ຮັບໃຊ້, ສ້າງການພັດທະນາ, ມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ, ສ້ຽມແຫຼມໃນການຄິດແລະການກະທຳ, ຕັ້ງໜ້າໃນການບໍລິຫານປະເທດໃນທຸກດ້ານຂອງຊີວິດສັງຄົມ ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນຮີບດ່ວນ ແລະ ຍາວນານ ໃນການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ. ສິ່ງນີ້ມີຄວາມໝາຍຫຼາຍກວ່າອີກ ໃນສະພາບແວດລ້ອມຂອງໂລກາພິວັດ, ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ ແລະ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການລະບາດໃຫຍ່ຂອງໂຄວິດ-19... ພວມກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມທ້າທາຍໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ໃນສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່ນີ້, ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍເອກະລາດແຫ່ງຊາດແລະສັງຄົມນິຍົມ, ຈຳເປັນຕ້ອງສ້າງພັກຜູ້ກຳອຳນາດໃຫ້ມີຄວາມສະອາດປອດໃສ, ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ຍຶດໝັ້ນໃນຫຼັກໝັ້ນແນວຄິດ, ສະຫຼາດສ່ອງໃສໃນແນວທາງການນຳພາ ແລະ ລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມທີ່ຮັບໃຊ້ ສ້າງການພັດທະນາ ທີ່ມີຄວາມສາມາດໃນການຕັດສິນໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະທັນເວລາໃນທຸກສະຖານະການ, ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນທຸກຂົງເຂດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ, ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ ບົນພື້ນຖານລັດຖະທຳມະນູນ ແລະກົດໝາຍ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງແຫ່ງມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດຢ່າງເຕັມສ່ວນ.
ທີ່ສາມ, ກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນທີ່ທັງມີຄຸນນະທຳ ແລະ ຄວາມສາມາດ, ເປັນ “ຜູ້ຮັບໃຊ້” ຂອງປະຊາຊົນ.
ລະບົບຈັກຂອງລັດຈະສະອາດປອດໃສ ເຂັ້ມແຂງ ແລະ ມີປະສິດທິພາບຫຼືບໍ່ນັ້ນ, ກ່ອນອື່ນໝົດແມ່ນຂຶ້ນກັບຄົນໃນລະບົບຈັກດັ່ງກ່າວນັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕາມປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ການກໍ່ສ້າງລັດຈຶ່ງຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນຈາກວຽກງານການຝຶກອົບຮົມ, ບຳລຸງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານທີ່ທັງມີຄຸນນະທຳແລະຄວາມສາມາດ, ທັງແດງແລະເປັນມືອາຊີບ, “ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຈົງຮັກພັກດີຂອງປະຊາຊົນ”(12). ເພິ່ນຢືນຢັນວ່າ: “ພະນັກງານແມ່ນຜູ້ທີ່ນຳເອົານະໂຍບາຍຂອງພັກ, ລັດຖະບານ ໄປອະທິບາຍ ເຜີຍແຜ່ໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າໃຈ ແລະ ປະຕິບັດ. ພ້ອມກັນນັ້ນກໍເອົາສະພາບການຂອງປະຊາຊົນໄປລາຍງານໃຫ້ພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ເພື່ອກຳນົດນະໂຍບາຍໃຫ້ຖືກຕ້ອງ”(13) ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງປະຊາຊົນ. ພະນັກງານແມ່ນກົກຮາກຂອງທຸກວຽກງານ, “ດ້ວຍພະນັກງານທີ່ດີ, ວຽກງານໃດໆກໍສຳເລັດ. ວຽກງານຈະສຳເລັດຫຼືລົ້ມເຫຼວນັ້ນ, ທັງໝົດແມ່ນຍ້ອນພະນັກງານດີຫຼືບໍ່ດີ”(14). ດັ່ງນັ້ນ, “ການຝຶກອົບຮົມພະນັກງານແມ່ນວຽກງານຫຼັກຂອງພັກ”(15). ຈາກນີ້, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຕຳນິຕິຊົມຢ່າງເຄັ່ງຄັດຕໍ່ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກທີ່ເສື່ອມໂຊມ ປ່ຽນທາດ, ຕິດພະຍາດຂອງລັດທິອັດຕະບຸກຄົນຈຶ່ງໄດ້ “ມີທ່າທີ່ຫ່າງເຫີນປະຊາຊົນ”(16), ບໍ່ຢານຮຽນຮູ້ຈາກມະຫາຊົນ ແຕ່ຢາກເປັນຄູສອນມະຫາຊົນ, “ລືມວ່າປະຊາຊົນເລືອກທ່ານຂຶ້ນມາແມ່ນເພື່ອເຮັດວຽກໃຫ້ປະຊາຊົນ”, “ຕິດພະຍາດອາດຍາສິດ, ຄຳສັ່ງ, ພັກພວກ, ອັດຕະວິໄສ, ສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍ...”. ດັ່ງນັ້ນ, ເພິ່ນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນ ຕ້ອງຮ່ຳຮຽນ, ຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ ແລະ ແກ້ໄຂຕົນເອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ເພື່ອໃຫ້ກ້າວໜ້າຕະຫຼອດໄປ. ວຽກງານພະນັກງານຕ້ອງອີງໃສ່ປະຊາຊັນ, ຄົ້ນພົບແລະຄັດເລືອກພະນັກງາມຈາກຂະບວນການປະຕິວັດຂອງປະຊາຊົນ; ນຳພະນັກງານເຂົ້າສູ່ການເຄື່ອນໄຫວປະຕິບັດຕົວຈິງ ແລະ ຜ່ານການຊ່ວຍເຫຼືອ ຄວບຄຸມຂອງປະຊາຊົນ ເພື່ອຝຶກອົບຮົມແລະບຳລຸງສ້າງພະນັກງານ.
ໃນປະຈຸບັນ, ດ້ານລົບຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດພວມກະທົບຢ່າງແຂງແຮງ ເຮັດໃຫ້ພະນັກງານ ລັດຖະກອນ ສະມາຊິກພັກພາກສ່ວນໜຶ່ງ ເສື່ອມໂຊມ ປ່ຽນທາດ, “ປ່ຽນແປງຕົນເອງ”, “ຜັນປ່ຽນຕົນເອງ”; ບາງອົງການຈັດຕັ້ງພັກຮາກຖານມີຄວາມສາມາດນຳພາ ແລະ ກຳລັງແຮງສູ້ຮົບຍັງຕໍ່າ, ລະເມີດຫຼັກການລວມສູນປະຊາທິປະໄຕ. ລະບົບຈັກຂອງລັດຫຼັງຈາກການປະຕິຮູບແລະປັບຕົວຫຼາຍຄັ້ງ ໄດ້ມີຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນແລະເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນກວ່າເກົ່າ, ແຕ່ແຮງເຊື່ອຍຂອງກົນໄກເກົ່າ, ຄວາມບໍ່ຄົບຊຸດຂອງລະບົບກົດໝາຍ ແລະ ຄວາມຂາດຕົກບົກພ່ອງໃນການຈັດຕັ້ງ, ການຄຸ້ມຄອງ, ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ການກໍ່ກວນໃນອົງການປົກຄອງລັດ... ຍັງເປັນອຸປະສັກຕໍ່ການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຂອງປະຊາຊົນ ໂດຍປະຊາຊົນ ແລະເພື່ອປະຊາຊົນ ພາຍໃຕ້ການຳພາຂອງພັກ. ເພື່ອສືບຕໍ່ປັບປຸງການຈັດຕັ້ງແລະລະບົບຈັກຂອງລັດ, ຫັນປ່ຽນຢ່າງແຂງແຮງຮູບແບບ ແລະ ກົນໄກການຄຸ້ມຄອງຕາມທິດທາງຮັບໃຊ້ແລະສ້າງການພັດທະນາ, ແມ່ນຕ້ອງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ ລັດຖະກອນໃຫ້ມີທັງຄຸນນະທຳແລະຄວາມສາມາດ, ທຽບເທົ່າລະດັບໜ້າທີ່, ພິເສດແມ່ນເອົາໃຈໃສ່ບຳລຸງສ້າງ, ຍົກສູງຄຸນສົມບັດ ຄຸນນະທຳ, ອຸດົມການປະຕິວັດ, ລະດັບວິຊາສະເພາະ ວິຊາອາຊີບ ໃຫ້ພະນັກງານລະດັບຍຸກທະສາດ, ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກາຍເປັນຜູ້ນໍາທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດ, ຮັກຊາດ, ຊື່ສັດທ່ຽງທຳ, ເຫັນແກ່ສ່ວນລວມ. ຈາກນັ້ນ, ສ້າງການເຄື່ອນໄຫວທີ່ກ້າວກະໂດດໃນຂະບວນການພັດທະນາປະເທດຊາດ ແລະ ກໍ່ສ້າງລັດຕາມແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກກ່ຽວກັບ “ກາກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແລະປະສິດທິຜົນການຄຸ້ມຄອງ ບໍລະຫານ ແລະ ຄວາມສາມາດສ້າງການພັດທະນາ”(17)...
ທີສີ່, ເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນເຖິງບັນດາມາດຕະການຄວບຄຸມອຳນາດລັດ.
ຕາມປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ເພື່ອກໍ່ສ້າງພັກທີ່ສະອາດປອດໃສ, ເຄື່ອນໄຫວມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນນັ້ນ ການຄວບຄຸມອຳນາດລັດແມ່ນວຽກງານສຳຄັນ. ເພິ່ນໄດ້ຍົກອອກບັນດາມາດຕະການພື້ນຖານເພື່ອປະຕິບັດການຄວບຄຸມອຳນາດລັດດັ່ງນີ້:
ການສ້າງລະບົບກົດໝາຍທີ່ສົມບູນເປັນເຄື່ອງມືໃນການຄວບຄຸມອຳນາດລັດ: ປະທານໂຮ່ຈີມິນໃຫ້ທັດສະນະວ່າ, ລັດເພື່ອປະຊາຊົນທີ່ປະຕິບັດງານຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ຕ້ອງເປັນລັດທີ່ “ລັດຖະທຳມະນູນປະກາດໃຊ້” ແລະ “ຕ້ອງມີຈິດໃຈແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ”. ນີ້ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນສຳລັບລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ. ໃນລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ກົດໝາຍຕ້ອງເປັນເຄື່ອງມືເພື່ອປະຕິບັດອຳນາດຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ກໍເປັນເຄື່ອງມືເພື່ອໃຫ້ລັດປະຕິບັດບັນດາພາລະໜ້າທີ່ຂອງຕົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນເພື່ອຄວບຄຸມອຳນາດລັດ.
ປຸກລະດົມປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຄວບຄຸມອຳນາດລັດ: ການຄວບຄຸມອຳນາດລັດແມ່ນບັນຫາສຳຄັນ, ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນຍາມໃດກໍ່ສົ່ງເສີມໃຫ້ປະຊາຊົນວິຈານແລະຕິດຕາມກວດກາວຽກງານຂອງລັດ, ຂອງລັດຖະບານ, “ຫວັງໃຫ້ພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດຊ່ວຍເຫຼືອ, ຊຸກຍູ້, ກວດກາ ແລະ ວິຈານ ເພື່ອເຮັດຫຼ້ອນໜ້າທີ່ຂອງຕົນ ຄືເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຈົງຮັກພັກດີແລະສຸດອົດສຸດໃຈຂອງປະຊາຊົນ”(18). ຕາມນັ້ນ, ເພື່ອຄວບຄຸມອຳນາດລັດໄດ້ດີ, ຈຳເປັນຕ້ອງປະຕິບັດປະຊາທິປະໄຕຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ດຶງດູດປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍເຂົ້າຮ່ວມການຄຸ້ມຄອງລັດ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບຈັກແຫ່ງລັດ ແລະ ຂອງພະນັກງານຂອງລັດ.
ເມື່ອຢູ່ໃນຕໍາແໜ່ງການນໍາປະເທດ, ໃນບາງຄັ້ງ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ຕ້ອງຕັດສິນໃຈຢ່າງເຄັ່ງຄັດໃນການຈັດການກັບຜູ້ກະທຳຜິດສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມເຂັ້ມງວດຂອງກົດໝາຍ ແລະ ລະບຽບວິໄນຂອງປະເທດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ປົກປັກຮັກສາກຽດສັກສີຂອງພັກ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ. ເພິ່ນຊີ້ແຈ້ງວ່າ, ໃນລັດ, “ປະຊາຊົນມີສິດປົດຕຳແໜ່ງຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ຜູ້ແທນສະພາປະຊາຊົນ ຖ້າຫາກເຫັນວ່າບໍ່ສົມຄວນກັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງປະຊາຊົນ.”(19), ຊ້ຳບໍ່ໜຳ, “ຖ້າຫາກວ່າລັດຖະບານທໍາຮ້າຍປະຊາຊົນ, ປະຊາຊົນມີສິດທີ່ຈະຂັບໄລ່ລັດຖະບານ(20).
ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດກາ, ກວດສອບ: ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຊີ້ແຈ້ງວ່າ: “ເກົ້າໃນສິບຂອງຂໍ້ບົກພ່ອງໃນການເຮັດວຽກຂອງພວກເຮົາແມ່ນຍ້ອນຂາດການກວດກາ. ຖ້າຫາກຈັດຕັ້ງການກວດກາຢ່າງດີ, ວຽກງານຂອງພວກເຮົາຈະດີຂຶ້ນເປັນສິບ ເປັນຮ້ອຍເທົ່າ ຢ່າງແນ່ນອນ”(21), ແລະ “ຢາກຮູ້ວ່າຜູ້ໃດອອກແຮງເຮັດ, ຜູ້ໃດເຮັດແບບພໍແລ້ວມື, ມີວິທີດຽວເທົ່ານັ້ນຄື ການກວດກາທີ່ດີ. ກວດກາດີ, ຂໍ້ບົກພ່ອງໃດໆກໍຖືກເປີດເຜີຍ, ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ຫຼັງຈາກການກວດກາຢ່າງຖີ່ຖ້ວນແລ້ວ, ຂໍ້ບົກພ່ອງຈະຫຼຸດລົງຢ່າງແນ່ນອນ”(22).
ດ້ວຍການສືບທອດແລະໝູນໃຊ້ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນຳພາລະບົບການເມືອງແລະສັງຄົມທັງໝົດ ໃນການປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍຢ່າງເດັດດ່ຽວ, ຕໍ່ເນື່ອງ, ເຖິງຖອງ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ. ຜ່ານນັ້ນ, ຈັດການແກ້ໄຂການກະທຳສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ການໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍຢ່າງເຂັ້ມງວດແລະທັນການ ຕາມຈິດໃຈ “ບໍ່ມີເຂດຫວງຫ້າ, ບໍ່ມີການຍົກເວັ້ນ”, “ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດກາ, ກວດການ, ກວດສອບ, ສືບສວນ, ການດຳເນີນຄະດີ, ການພິຈາລະນາຄະດີ, ການບັງຄັບໃຊ້ບົດລົງໂທດ, ການຄົ້ນພົບແລະຈັດການແກ້ໄຂກໍລະນີ ຄະດີສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ໃຊ້ຈ່າຍຟຸມເຟືອຍຢ່າງໄວແລະເຂັ້ມງວດ;... ຈັດການຢ່າງເຂັ້ມງວດກັບພະນັກງານທີ່ກໍ່ກວນ ຂໍເງິນ ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນແລະວິສາຫະກິດ”(23). ຄ່ອຍໆສ້າງລະບົບກົດໝາຍທີ່ສົມບູນ ທັນສະໄໝ ແລະ ມີມະນຸດສະທຳ ໂດຍຖືເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນແລະປະເທດຊາດເປັນເປົ້າໝາຍສູງສຸດ./.
----------------------
(1) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 469.
(2), (3) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 469, 473.
(4) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 2, ໜ້າ 292.
(5) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 7.
(6) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2021, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 202.
(7) ກ.ມາກ ແລະ ຟ.ອັງແກນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 1994, ເຫຼັ້ມ 20, ໜ້າ 389 – 390.
(8) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 8, ໜ້າ 262.
(9) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 6, ໜ້າ 232.
(10) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 64 – 65.
(11) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 11, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ໜ້າ 70.
(12) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 15, ໜ້າ 612.
(13), (14), (15), (16) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 5, ໜ້າ 309, 280, 309, 286.
(17) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 284 – 285.
(18) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 9, ໜ້າ 81.
(19) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 12, ໜ້າ 375.
(20), (21), (22) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 5, ໜ້າ 75, 637, 327.
(23) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ 13, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 195.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 975 (ເດືອນຕຸລາ 2021)
