ໝູນໃຊ້ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ປະຕິບັດແນວທາງ ນະໂຍບາຍຂອງພັກ,
ສະພາແຫ່ງຊາດຍົກສູງບົດບາດ ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເບິ່ງແຍງ
ວຽກງານການສ້າງວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ
ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ
ສະພາແຫ່ງຊາດຍົກສູງບົດບາດ ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເບິ່ງແຍງ
ວຽກງານການສ້າງວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ
ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ
ວກ. - ສະພາແຫ່ງຊາດແມ່ນອົງການປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດ ສ້າງລັດຖະທຳທະນູນ ສ້າງກົດໝາຍ, ຕັດສິນບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ ແລະ ຕິດຕາມກວດກາສູງສຸດ ຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດ. ສະພາແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມຜ່ານບັນດາໄລຍະໄດ້ເຮັດເປັນຢ່າງດີ ການໝູນໃຊ້ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ຫັນແນວທາງຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ ໃນການສ້າງວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການຈັດຕັ້ງ ວິທີ ແບບແຜນ ແລະ ການເຄືອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ກໍໄດ້ເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳການເມືອງຫວຽດນາມ, ອີງໃສ່ຈິດໃຈອຳນາດກົດໝາຍ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຄວາມສາມັກຄີ, ມະນຸດອາລະຍະທຳ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ ແລະ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ.
ເລີ່ມຈາກບັນດາປັດໄຈທາງພູມສາດ, ປະຫວັດສານ, ວັດທະນະທຳ, ການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ສັງຄົມແລະອື່ນໆ, ໃນຕະຫຼອດຄວາມຍາວປະຫວັດສາດແຫ່ງການກໍ່ຕັ້ງປະເທດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດ, ປະຊາຊົນຫວຽດນາມຕ້ອງປະເຊີນໜ້າ ແລະ ຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍປະການ ຈາກໄພທຳມະຊາດແລະເສິກສົງຄາມ. ມູນເຊື້ອຮັກຊາດ, ສາມັກຄີ, ຄວາມກ້າຫານ, ຄວາມສະຫຼາດຄ່ອງແຄ້ວ, ຄວາມດຸໝັ່ນ, ຄວາມມັກຮຽນຮູ້, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມຜ່ອນຜັນ; ເຈດຈຳນົງ “ບໍ່ມີສິ່ງໃດປະເສີດກວ່າຄວາມເປັນເອກະລາດ, ອິດສະຫຼະພາບ” ໄດ້ຫຼໍ່ຫຼອມຄວາມກ້າຫານ, ອຸປະນິໄສ, ສັກສີ ແລະ ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຊາດ, ຕົກຜະລຶກເປັນເອກະລັດວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ. ໃນຍຸກສະໄໝໂຮ່ຈີມິນ - ຍຸກສະໄໝທີ່ຮຸ່ງເຮືອງເຫຼືອງເຫຼື້ອມທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຂອງຊາດ - ລະບົບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມນັບມື້ນັບເສີມຂະຫຍາຍເອກະລັກຂອງຕົນຢ່າງແຂງແຮງ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ເລືອກດູດເອົາແກ່ນສານຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດ ເພື່ອສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃໝ່ທີ່ອຸດົມດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ປະຊາທິປະໄຕ, ຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຄວາມອາລະຍະທຳມະນຸດ.
ດ້ວຍວິໄສທັດວັດທະນະທຳທີ່ກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງ ແລະ ຈິນຕະນາການການເມືອງທີ່ສ້ຽມແຫຼມ ກ້າຫານ, ນັບແຕ່ເມື່ອນຳພາປະຊາຊົນລຸກຮືຂຶ້ນໂຄ່ນລົ້ມແອກປົກຄອງຂອງລັດທິລ່າເມືອງຂຶ້ນ, ວັນທີ 2 ກັນຍາ 1945, ປະທານໂຮ່ຈີມິນອ່ານ ປະກາດເອກະລາດ, ໃຫ້ກຳເນີດປະເທດສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕຫວຽດນາມ (ປະຈຸບັນແມ່ນປະເທດສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ). ນີ້ແມ່ນເອກະສານທາງການເມືອງ-ກົດໝາຍທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ຍຸກສະໄໝ ແລະ ຄວາມເລິກເຊິ່ງວັດທະນະທຳ. ດັງນັ້ນ, ໃນກອງປະຊຸມຄັ້ງປະຖົມມະເລີດຂອງສະພາລັດຖະບານຊົ່ວຄາວ (3 ກັນຍາ 1945), ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ ກຳນົດວ່າ ໜຶ່ງໃນບັນດາວຽກງານຈຸດສຸມທີ່ຕ້ອງເຮັດໃນທັນທີແມ່ນ ການສ້າງແລະປະຕິບັດລັດຖະທຳມະນູນ; ຢາກມີລັດຖະທຳມະນູນແມ່ນຕ້ອງມີສະພາແຫ່ງຊາດ - ອົງການອຳນາດລັດສູງສຸດ, ອົງການຕົວແທນສູງສຸດຂອງປະຊາຊົນ. ຕາມນັ້ນ, “ຈັດຕັ້ງການເລືອກຕັ້ງທົ່ວໄປດ້ວຍຄະແນນສຽງທົ່ວໄປຍິ່ງໄວຍິ່ງດີ. ພົນລະເມືອງຊາຍແລະຍິງທີ່ມີອາຍຸສິບແປດປີທຸກຄົນມີສິດສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງ ແລະ ລົງຄະແນນສຽງ, ໂດຍບໍ່ວ່າຈະຮັ່ງມີຫຼືທຸກຍາກ, ສາສະໜາ, ເຊື້ອຊາດ ແລະ ອື່ນໆ”(1). ກອງປະຊຸມຄັ້ງນີ້ໄດ້ກຳນົດ 6 ໜ້າທີ່ອັນຮີບດ່ວນຂອງລັດປະຕິວັດ ເຊິ່ງໃນນັ້ນມີ 3 ໜ້າທີ່ວັດທະນະທຳ: ທີໜຶ່ງ, “ເປີດບັ້ນຮົບເພື່ອຕ້ານການບໍ່ຮູ້ໜັງສື”; ທີສອງ, “ເປີດບັ້ນຮົບເພື່ອສຶກສາຈິດໃຈປະຊາຊົນຄືນໃໝ່”; ທີສາມ, ປະຕິບັດ “ເສລີພາບໃນການນັບຖືສາສະໜາ ແລະ ຄວາມສາມັກຄີລະຫວ່າງສາສະໜາພຸດແລະສາສະໜາຄຣິດ”. ວັນທີ 8 ກັນຍາ 1945, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ອອກດຳລັດເລກທີ 14-SL, ດຳລັດທຳອິດກ່ຽວກັບການເລືອກຕັ້ງທົ່ວໄປ ເພື່ອເລືອກຕັ້ງສະພາແຫ່ງຊາດ. ເຖິງວ່າຕ້ອງດຳເນີນໄປໃນເງື່ອນໄຂທີ່ເຕັນໄປດ້ວຍ “ສັດຕູພາຍໃນ, ສັດຕູຈາກພາຍນອກ”, ໃນສະພາບການເສດຖະກິດ-ສັງຄົມທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ, ແຕ່ການເລືອກຕັ້ງທົ່ວໄປໄດ້ດຳເນີນໄປຢ່າງຮີບດ່ວນ, ເຂັ້ມງວດ, ປະຊາທິປະໄຕ, ແມ່ນວັນບຸນຂອງມະຫາຊົນ ແລະ ຍາດໄດ້ໄຊຊະນະອັນສະຫງ່າລາສີ, ໄດ້ເຂົ້າສູ່ປະຫວັດສາດຂອງປະເທດຊາດເປັນຂີດໝາຍອັນຮຸ່ງເຮືອງເຫຼືອງເຫຼື້ອມໃນຂະບວນການສ້າງລະບອບການເມືອງສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕຫວຽດນາມ.
ສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ລັດຖະບານທີ່ນຳໂດຍປະທານໂຮ່ຈີມິນ ມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ຊົງຄຸນວຸດທິແລະປັນຍາຊົນທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນເຊັ່ນ ທ່ານ ຮວີ່ນ ທຸ້ກຂາງ, ທ່ານ ຫງວຽນ ວັນໂຕ໊, ທ່ານ ບູ່ຍ ບັ່ງດວ່ານ... ໃນບົດຄວາມ “ຄົນເກັ່ງແລະການກໍ່ສ້າງປະເທດ”, ລົງໃນໜັງສືພິມ ກື໊ວກວັກ, ສະບັບອອກວັນທີ 14 ພະຈິກ 1945, ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ຢືນຢັນ: “ການກໍ່ສ້າງຕ້ອງການຄົນເກັ່ງ. ເຖິງວ່າຄົນເກັ່ງຂອງປະເທດເຮົາມີບໍ່ຫຼາຍກໍຕາມ, ແຕ່ຖ້າເຮົາມີຄວາມສະຫຼາດໃນການເລືອກ, ແຈກຢາຍ ແລະ ນຳໃຊ້ໃຫ້ດີ, ຄົນເກັ່ງກໍຈະນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ”. ຄວາມດີເດັ່ນຂອງລະບອບໃໝ່ ແລະ ນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ຄວາມສາມາດ, ສະຕິປັນຍາ, ລັກສະນະວັດທະນະທຳ ແລະ ຄວາມກ້າຫານຂອງໂຮ່ຈີມິນ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມບັນດາປັນຍາຊົນທີ່ດີເດັ່ນໃນທົ່ວປະເທດ (ເຊັ່ນ ທ່ານ ຮວ່າງ ມິງຢ໊າມ, ຫງວຽນ ວັນຮວຽນ, ຕ້າ ກວາງບື໋ວ, ງຽມ ຊວັນອຽມ, ຟານແອງ, ຫວູ ດິ່ງຕຸ້ງ, ງຸ້ຍຍື ກອນຕຸມ,...); ດຶງດູດປັນຍາຊົນຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ຍອມສະຫຼະຊີວິດການເປັນຢູ່ຮັ່ງມີ ແລະ ສະພາບການເຮັດວຽກທີ່ດີໃນຝຣັ່ງ ໃຫ້ກັບຄືນເມືອປະເທດຊາດ ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິວັດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກແລະລຳບາກ (ເຊັ່ນ ທ່ານ ຟ້າມ ກວາງເລ້ (ເຈິ່ນ ດ້າຍເຫງ້ຍ), ເຈິ່ນ ຫຶວເຕື້ອກ,...), ປະກອບສ່ວນສ້າງກຳລັງແຮງພາຍໃນໃຫ້ລັດປະຕິວັດໜຸ່ມນ້ອຍໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ “ການຕໍ່ຕ້ານສັດຕູ” ແລະ “ການກໍ່ສ້າງປະເທດຊາດ”.
ເຖິງວ່າຈະມີວຽກງານຫຼວງຫຼາຍກ່າຍກອງໃນການກະກຽມໃຫ້ແກ່ການຕໍ່ສູ້ໃນທົ່ວປະເທດ ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງຜູ້ຮຸກຮານກໍຕາມ, ແຕ່ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງປະທານ ໂຮ່ຈີມິນ, ກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດຄັ້ງທຳອິດໄດ້ໄຂຂຶ້ນໃນວັນທີ 24 ພະຈິກ 1946 ຢູ່ໂຮງລະຄອນໃຫຍ່ຮ່າໂນ້ຍ - ກອງປະຊຸມທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຮອຍປະທັບປະຫວັດສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳ. ກອງປະຊຸມໄດ້ຕ້ອນຮັບນັກເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດຫຼາຍກວ່າ 200 ຄົນເຂົ້າຮ່ວມ. ໃນສຸນທອນພົດໄຂກອງປະຊຸມ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ວັດທະນະທຳໃໝ່ຂອງຫວຽດນາມຕ້ອງຖືຄວາມຜາສຸກຂອງປະຊາຊົນ, ຂອງຊາດເປັນພື້ນຖານ, ຕ້ອງຮຽນຮູ້ສິ່ງດີງາມໃນວັດທະນະທຳຂອງຕ່າງປະເທດ, ສ້າງວັນທະນາະທຳຫວຽດນາມ, ເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳໃໝ່ສາມາດແກ້ໄຂການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ຄວາມຂີ້ຄ້ານ ຄວາມຟຸມເຟືອຍ ການໃຊ້ຈ່າຍສິ້ນເປືອງໄດ້, ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນມີອຸດົມຄະຕິໃນຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງແລະເປັນເອກະລາດ”(2). ເພິ່ນຢືນຢັນຕ້ອງ “ເອົາວັດທະນະທຳມາສ່ອງທາງໃຫ້ປະເທດຊາດ”(3).
ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ 1 ເປັນຕົວແທນໃຫ້ວັດທະນະທຳການເມືອງທີ່ເຊິດຊູປະຊາທິປະໄຕ, ຄວາມສາມັກຄິ, ເອົາຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ - ປະເທດຊາດຂຶ້ນເໜືອ, ຂຶ້ນເທິງໝົດ; ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການປັບປຸງ, ກໍ່ສ້າງລັດຖະບານແລະບັນດອົງການອື່ນຂອງລະບົບຈັກແຫ່ງລັດ; ປະຕິບັດຢ່າງສຳເລັດມີໄຊ ບັນດາໜ້າທີ່ຕ້ານສັດຕູ “ຄວາມອຶດຫີວ”, “ຄວາມໂງ່ຈ້າ”, “ສັດຕູຜູ້ຮຸກຮານ”, ກໍ່ສ້າງລະບົບວັດທະນະທຳໃໝ່. ໂດຍຮັບຮູ້ແຈ້ງບົດບາດຂອງລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ກົດໝາຍ ໃນການສ້າງປະຊາທິປະໄຕ, ນະວັດຕະກໍາທາງວັດທະນະທຳ, ໃນຖານະເປັນຫົວໜ້າຄະນະກຳມະການຮ່າງລັດຖະທຳມະນູນ, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ຕັ້ງໜ້າແລະຮີບດ່ວນໃນການຊີ້ນຳການສ້າງແລະປະກາດໃຊ້ລັດຖະທຳມະນູນ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳຖືກຮັບຮອງໂດຍສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ 1 ໃນວັນທີ 9 ພະຈິກ 1946. ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946 ສັ້ນແລະຮັດກຸມຫຼາຍ, ນອກຈາກຄຳນຳ, ມີ 7 ພາກ, 70 ມາດຕາ, ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງການສືບທອດຄຸນຄ່າທາງອຸດົມການ, ວັດທະນະທຳມູນເຊື້ອອັນດີງາມຂອງຊາດ, ເລືອກຮັບເອົາແກ່ນສານຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ແນວຄິດກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດທີ່ອີງໃສ່ຫຼັກການອຳນາດກົດໝາຍ. ຈິດໃຈດັ່ງກ່າວຖືກປະທານໂຮ່ຈີມິນເນັ້ນໜັກໃນຄຳປາໄສປິດກອງປະຊຸມຄັ້ງທີສອງຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ 1: “ພາຍຫຼັງການສ້າງຕັ້ງລັດໃໝ່ອິດສະລະພາບ 14 ເດືອນ, ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳອິດໃນປະຫວັດສາດຂອງປະເທດໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບນີ້ຍັງເປັນຮ່ອງຮອຍທາງປະຫວັດສາດ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳອິດໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກແຫ່ງນີ້... ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບນີ້ໄດ້ປະກາດໃຫ້ໂລກຮູ້ວ່າ ຫວຽດນາມເປັນເອກະລາດ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບນີ້ໄດ້ປະກາດໃຫ້ໂລກຮູ້ວ່າ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມມີສິດເສລີທັງໝົດ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບນີ້ໄດ້ປະກາດໃຫ້ໂລກຮູ້ວ່າ ແມ່ຍິງຫວຽດນາມໄດ້ມີຄວາມສະເໝີພາບກັບຜູ້ຊາຍ ເພື່ອມີສິດເສລີພາບທັງໝົດຂອງພົນລະເມືອງ. ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບນີ້ໄດ້ເຊີດຊູຈິດໃຈສາມັກຄີຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນລະຫວ່າງບັນດາເຜົ່າໃນຫວຽດນາມ ແລະ ຈິດໃຈແຫ່ງຄວາມຊື່ສັດສຸຈະລິດ ແລະ ຄວາມຍຸຕິທຳຂອງບັນດາຊົນຊັ້ນ”(4). ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946 ບັນຈຸບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຍຸກສະໄໝ ແລະ ເລິດເຊິ່ງທາງວັດທະນະທຳ; ສະແດງເຈດຈຳນົງຂອງປະຊາຊົນ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບແລະການຕັດສິນໃຈຢ່າງສະຫຼາດສ່ອງໃສຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ.
ໃນສະພາບການຕໍ່ສູ້ຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ, ສະພາແຫ່ງຊາດຍັງບໍ່ທັນມີເງື່ອນໄຂປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍຕ່າງໆເພື່ອຄຸ້ມຄອງປະເທດ, ຍັງຕ້ອງບໍລິຫານປະເທດດ້ວຍດຳລັດຂອງປະທານປະເທດ, ແຕ່ຈິດໃຈປະຊາທິປະໄຕ, ອຳນາດກົດໝາຍ, ມະນຸດອາລະຍະທຳ ຂອງລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946 ໄດ້ປຸກຕື່ນແລະເສີມຂະຫຍາຍສຸດຂີດ ກຳລັງແຮງຂອງ ວັດທະນະທຳແລະຄົນຫວຽດນາມ, ສ້າງເປັນກຳລັງແຮງສັງລວມເພື່ອໄຊຊະນະຂອງຊາດ ເມື່ອກຳລັງວັດຖຸ-ເຕັກນິກອຽງໄປທາງສັດຕູ.
ພາຍຫຼັງ 9 ປີແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝຣັ່ງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍການເສຍສະຫຼະ ແລະ ຄວາມລຳບາກ, ໃນປີ 1957, ປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ລົງນາມແລະປະກາດໃຊ້ ກົດໝາຍຄວບຄຸມລະບອບສື່ມວນຊົນ; ກ່ຽວກັບສິດເສລີໃນການຊຸມນຸມ ແລະ ສິດທິໃນການສະມາຄົມ; ສິດເສລີພາບທາງຮ່າງການ, ສິດທິທີ່ຍຶດຄອງບໍ່ໄດ້ສຳລັບບ້ານເຮືອນ ສິ່ງຂອງ ແລະຈົດໝາຍຂອງປະຊາຊົນ. ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ພັກແຮງງານຫວຽດນາມ (ປະຈຸບັນແມ່ນພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ), ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ຮັບຮອງເອົາລັດຖະທຳມະນູນປີ 1959 ພ້ອມກັບບັນດາກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດ ເຊັ່ນ: ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການເລືອກຕັ້ງຜູ້ແທນສະພາແຫ່ງຊາດ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງສະພາແຫ່ງຊາດ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງຄະນະລັດຖະບານ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງສານປະຊາຊົນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຈັດຕັ້ງອົງການໄອຍະການປະຊາຊົນ..., ສ້າງພື້ນຖານກົດໝາຍທີ່ສຳຄັນເພື່ອໃຫ້ລັດຈັດຕັ້ງແລະເຄື່ອນໄຫວຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ກົດໝາຍ. ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1946, ລັດຖະທຳມະນູນປີ 1959 ແລະ ບັນດາກົດໝາຍທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ໄດ້ຫັນທັດສະນະ ແນວທາງຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ, ສະແດງເຖິງຄວາມເລິກເຊິ່ງໃນແນວຄິດວັດທະນະທຳການເມືອງ, ວັດທະນະທຳກົດໝາຍຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຈິດໃຈຄຸ້ມຄອງສັງຄົມດ້ວຍກົດໝາຍ, ເຊີດຊູຫຼັກການອຳນາດກົດໝາຍ, ຄວາມສາມັກຄີ, ມະນຸດອາລະຍະທຳແລະ ເສີມຂະຫຍາຍສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ.
ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳກັບກົດໝາຍ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມ ພັດທະນາ ແລະ ປັບປຸງໃຫ້ສົມບູນ ໂດຍເພິ່ນໃນຫຼາຍປີຕໍ່ໄປ. ຕາມນັ້ນ, ວັດທະນະທຳແລະກົດໝາຍມີຄວາມສໍາພັນແບບສັດຈະວິພາກແລະອິນຊີ; ວັດທະນະທຳ, ດ້ານໜຶ່ງ, ມີອິດທິພົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ກົດຫມາຍ; ດ້ານອື່ນ, ກົດໝາຍສ້າງປະຖົມປັດໄຈ, ພື້ນຖານກຳລັງແຮງ ເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ສ້າງຄົນ. ວັດທະນະທຳເປັນແຮງຜັກດັນທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ໃນການພັດທະນາສັງຄົມ. ກົດໝາຍໄດ້ຮັບການກຳນົດແລະບັງຄັບໃຊ້ໂດຍທົ່ວປວງຊົນ ເພື່ອສະແດງເຈດຈຳນົງແລະຄວາມປາດຖະໜາຂອງພວກເຂົາ, ຮັບປະກັນຄວາມເປັນທຳ, ຄວາມສະເໝີພາບ ແລະ ມະນຸດອາລະຍະທຳຂອງສັງຄົມ. ວັດທະນະທຳແລະກົດໝາຍແມ່ນເພື່ອປະຊາຊົນ, ເພື່ອການພັດທະນາຂອງສັງຄົມ, ລ້ວນແຕ່ມຸ່ງສູ່ຄຸນຄ່າແຫ່ງຄວາມຈິງ - ຄວາມດີ - ຄວາມງາມ.
ກຳມະການກົມການເມືອງສູນກາງພັກ, ປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ ເວືອງດິ່ງເຫວ້ ຮ່ວມການເປີດ “ສັບປະດາມະຫາສາມັກຄີບັນດາຊົນເຜົ່າ - ມໍລະດົກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ” ປີ 2021 _ພາບ: ເອກະສານຂໍ້ມູນ
ກວ່າ 76 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ບົນພື້ນຖານແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ທັດສະນະ ແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ ໄດ້ຮັບການຫັນເປັນນິຕິກຳ ເປັນນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ, ຜ່ານນັ້ນ ຮັບຮອງໃຫ້ແນວທາງ ແລະ ມະຕິຂອງພັກໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດ ແລະມີປະສິດທິຜົນໃນຂອບເຂດທົ່ວສັງຄົມ. ນະໂຍບາຍແລະກົດໝາຍຂອງລັດ ແມ່ນວິທີທາງທີ່ຊ່ວຍລັດຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຊີວິດໃນທຸກດ້ານ, ປະຊາຊົນເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ, ປະຕິບັດສິດແລະພັນທະຂອງຕົນຢ່າງຖືກຕ້ອງ.
ໃນຂະບວນການນຳພາການປະຕິວັດ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຢັ້ງຢືນສະເໝີວ່າ, “ການຄົ້ນຄວ້າ, ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ໝູນໃຊ້ລັດທະມາກ-ເລນິນ, ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນຢ່າງປະດິດສ້າງ ແມ່ນໜ້າທີ່ສຳຄັນ, ເປັນປະຈຳຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ແລະ ຂອງປະຊາຊົນທັງໝົດ. ການຄົ້ນຄວ້າ, ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ປະຕິບັດຕາມແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດ ແລະແບບແຜນໂຮ່ຈີມິນ ແມ່ນເພື່ອປະຕິບັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມຈິດໃຈທີ່ເພິ່ນໄດ້ຕັກເຕືອນຄື: ຮຽນເພື່ອເຮັດວຽກ, ເປັນຄົນ, ເປັນພະນັກງານ; ຮຽນເພື່ອຮັບໃຊ້ອົງຄະນະ(5), ຮັບໃຊ້ຊົນຊັ້ນ ແລະ ປະຊາຊົນ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ ແລະ ມະນຸດຊາດ. ການຄົ້ນຄວ້າ, ຮ່ຳຮຽນ ແລະ ໝູນໃຊ້ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ ແລະ ແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກກ່ຽວກັບລັດແລະກົດໝາຍ, ກ່ອນອື່ນໝົດ ແມ່ນຕ້ອງສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຂອງປະຊາຊົນ, ໂດຍປະຊາຊົນ ແລະ ເພື່ອປະຊາຊົນ. ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກຫຼາຍຄັ້ງທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້ ລ້ວນແຕ່ເນັ້ນໜັກເຖິງເປົ້າໝາຍ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ, ຖືວ່ານີ້ເປັນໜ້າທີ່ຈຸດສຸມໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບົບການເມືອງ.
ໃນສະພາບການທີ່ປະເທດພວມກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະການພັດທະນາໃໝ່ທີ່ເປັນບາດລ້ຽວທີ່ສຳຄັນ, ດ້ວຍການກະທົບຫຼາຍດ້ານຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ແລະ ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່, ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳອັນເປັນມູນເຊື້ອຂອງຊາດ ໄດ້ຮັບການສືບທອດແລະເສີມຂະຫຍາຍ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍເລືອກຮັບເອົາແກ່ນສານວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ, ເພີ່ມເຕີມແລະພັດທະນາບັນດາຄຸນຄ່າໃໝ່ເຊັ່ນ ເສລີພາບ, ປະຊາທິປະໄຕ, ທັນສະໄໝ, ສີວິໄລ...ບັນດາລັກສະນະແລະຄຸນນະທາດພື້ນຖານຂອງວັດທະນະທໍາ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ຈາກປະເພນີເຖິງທັນສະໄໝ ມີຄວາມໝາຍຕັ້ງໜ້າທີ່ສຸດ, ຕ້ອງໄດ້ປຸກຕື່ນ, ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ຫັນເປັນແຫຼ່ງກຳລັງພາຍໃນ, ພື້ນຖານຈິດໃຈ, “ກຳລັງນຸ່ມນວນ” ຂອງປະເທດ ເພື່ອກ້າວໄປສູ່ອະນາຄົດອັນສວຍງາມ.
ຊາບຊຶມແນວຄິດຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນທີ່ວ່າ “ການກໍ່ສ້າງລະບົບວັດທະນະທຳໃໝ່ຂອງປະເທດຕ້ອງຖືເອົາຄວາມສຸກຂອງພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດ, ຂອງຊາດເປັນພື້ນຖານ”, “ວັດທະນະທຳສ່ອງທາງໃຫ້ຊາດໄປ”, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ, ສະພາແຫ່ງຊາດໃນຖານະຕົວແທນສູງສຸດຂອງປະຊາຊົນ, ອົງການອຳນາດລັດສູງສຸດ, ຕາງໜ້າໃຫ້ເຈດຈຳນົງແລະຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ, ສະພາແຫ່ງຊາດຍາມໃດກໍ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນທີ່ສຸດກັບການຫັນທັດສະນະແລະແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ, ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວຕິດຕາມກວດກາ, ຜ່ານບັນດາຄວາມຕັດສິນໃຈສຳຄັນເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ.
ສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງວ່າ, ວັດທະນະທຳແມ່ນພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ, ທັງເປັນເປົ້າໝາຍ, ທັງເຫັນກຳລັງໜູນຂອງການພັດທະນາສັງຄົມ ແລະ ຜູ້ຄົນ; ແມ່ນກຳລັງແຮງພາຍໃນທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດ, ມັນມີແຮງແຜ່ກະຈາຍ ແລະ ຊຶມເລິກເຂົ້າໄປໃນການເຄື່ອນໄຫວສັງຄົມທັງໝົດ, ໃນນັ້ນມີຂົງເຂດກົດໝາຍ. ເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທຳຊຶມເລິກເຂົ້າໃນບັນດາຂົງເຂດຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ການສ້າງແລະປະກາດໃຊ້ເອກະສານທາງກົດໝາຍຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດບົນຈິດໃຈຂອງການຮັກສາ ແລະ ເຊີດຊູຄຸນຄ່າທີ່ດີງາມ, ຍືນຍົງໃນກະແສວັດທະນະທຳຂອງຊາດ. ກົດໝາຍສະບັດໃດໆກໍ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄວາມສອດຄ່ອງກັບເອກະລັກວັດທະນະທຳປະຈຳຊາດ ແລະ ມຸ່ງສູ່ເປົ້າໝາຍການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ຖ້າຂາດຄຸນຄ່າເຫຼົ່ານີ້, ກົດໝາຍບໍ່ພຽງແຕ່ຂາດລັກສະນະປະຊາທິປະໄຕ, ລັກສະນະອາລະຍະທຳມະນຸດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ກໍ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບມູນເຊື້ອວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນແລະເພີ່ມພູນເປັນເວລານັບພັນປີຂອງປະຫວັດສາດ.
ລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ປະມວນກົດໝາຍຕ່າງໆ ໄດ້ສ້າງຕັ້ງບັນດາສະຖາບັນສຳຄັນ ແລະພື້ນຖານ, ຢືນຢັນສິດທິມະນຸດ, ສິດກໍ່ສ້າງແລະຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ ຂອງພົນລະເມືອງຫວຽດນາມທຸກຄົນ; ຮັບໃຊ້ເປົ້າໝາຍການຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມຢູ່ໃນແລະຕ່າງປະເທດ; ຮັບປະກັນໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນມີຄວາມສະເໝີພາບໃນການປະດິດສ້າງແລະຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ, ໄດ້ສະແດງຄວາມເຫັນ ແລະ ສະແດງຄວາມປາຖະໜາສ່ວນຕົວທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍຂອງຕົນ; ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບ ແລະ ຮັບຮູ້ບັນດາຮີດຄອງປະເພນີ, ປະຫວັດສາດ, ຄວາມຫຼາກຫຼາຍດ້ານວັດທະນະທຳ ຂອງປະຊາຄົມ 54 ຊົນເຜົ່າຫວຽດນາມ. ນັບແຕ່ລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳອິດ (ປີ 1946) ມາຮອດປະຈຸບັນ, ບັນດາເນື້ອໃນຫຼັກ ແລະ ພື້ນຖານຂອງວັດທະນະທຳ ໄດ້ຮັບການສືບທອດ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະ ຕະຫຼອດການ. ພິເສດ, ໃນລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013, ບັນດາເນື້ອໃນຂອງວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການກຳນົດຢ່າງຮອບດ້ານ, ອຸດົມສົມບູນ, ມີຫຼາຍຈຸດໃໝ່, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຕັດສິນໃຈຂອງລັດ ໃນການຫັນໂຄງການການເມືອງຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ ກ່ຽວກັບການສ້າງລະບົບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ, ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ເຊື່ອມຊຶມຢ່າງເລິກເຊິ່ງເຖິງຈິດໃຈມະນຸດສະທຳ, ປະຊາທິປະໄຕ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ຄວາມກ້າວໜ້າ.
ທັດສະນະ “ມະນຸດເປັນໃຈກາງ, ທັງເປັນເຈົ້າຂອງຂອງຍຸດທະສາດການພັດທະນາວັດທະນະທຳ”, “ພັດທະນາວັດທະນະທຳເພື່ອຄວາມສົມບູນແບບຂອງບຸກຄະລິກກະພາບຂອງມະນຸດ ແລະ ສ້າງຄົນເພື່ອພັດທະນາວັດທະນະທຳ” ໄດ້ຮັບການຊາບຊຶມໂດຍຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ ເພື່ອຊີ້ນຳການທົບທວນ, ການສ້າງ, ການປະກາດໃຊ້, ການດັດແກ້, ການເພີ່ມເຕີມ, ກ້າວເຖິງການປັບປຸງກົດໝາຍໃຫ້ສົມບູນແບບ, ປະກອບສ່ວນປົກປ້ອງຮາກຖານແນວຄິດຂອງພັກ, ກຳນົດມາດຕະຖານດ້ານຈັນຍາບັນ, ສ້າງບຸກຄະລິກກະພາບ, ວິຖີຊີວິດ, ແບບດຳຊີວິດທີ່ດີ ແລະ ອາລະຍະທຳ; ກໍ່ສ້າງຄົນທີ່ມີໂລກກະທັດວິທະຍາສາດ, ມຸ່ງໄປສູ່ຄວາມຈິງ - ຄວາມດີ - ຄວາມງາມ; ຕິດແໜ້ນການສ້າງ, ຝຶກຝົນຄຸນສົມບັດສິນທຳ ກັບການປະຕິບັດສິດທິມະນຸດ, ສິດແລະພັນທະພື້ນຖານຂອງພົນລະເມືອງ.
ສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດມີຄວາມຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບບົດບາດ, ຄວາມສຳຄັນຂອງວັດທະນະທຳ, ການສຶກສາ ແລະ ວິທະຍາສາດ ຕໍ່ການພັດທະນາ ແລະ ການຄົງຕົວຂອງປະເທດ. ບັນດານະໂຍບາຍທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີໄດ້ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຂະໜາດ, ຖານະບົດບາດ ແລະ ກຳລັງຊ້ອນແຝງຂອງປະເທດ, ທຽບເທົ່າກັບບັນດາປະເທດສຳຄັນໃນຫ້າທະວີບ ແລະ ກ້າວຢ່າງໜັກແໜ້ນຂຶ້ນພ້ອມກັນກັບຍຸກສະໄໝ. ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ສຸມໃສ່ການສ້າງກົນໄກ, ນະໂຍບາຍທິດທາງ, ຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ; ຍົກສູງລະດັບຄວາມຮູ້ຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ລະດັບວັດທະນະທຳຂອງຄົນຫວຽດນາມ ຢ່າງບໍ່ຢຸດບໍ່ຢັ້ງ, ສ້າງຊັບພະຍາກອມະນຸດທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ເພື່ອຕອບສະໜອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ
ຫຼາຍນະໂຍບາຍ, ບົດບັນຍັດຂອງກົດໝາຍໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້, ປັບປຸງ, ເພີ່ມເຕີມ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກເພື່ອຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ບັນດາມໍລະດົກວັດທະນະທຳ ແລະ ບັນດາບຸລຸດວັດທະນະທຳ ທີ່ໄດ້ຮັບກຽດຈາກອົງການການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ວັດທະນະທໍາຂອງສະຫະປະຊາຊາດ (UNESCO); ເຊື່ອມຕໍ່ວັດທະນະທຳກັບການພັດທະນາການທ່ອງທ່ຽວ, ອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ, ປົກປ້ອງສິດທິໃນຊັບສິນທາງປັນຍາ, ປະກອບສ່ວນໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ພາບພົດຂອງປະເທດແລະຜູ້ຄົນກວຽດນາມສູ່ໂລກ; ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳ, ສິລະປະ, ສຶກສາມູນເຊື້ອ, ກໍ່ສ້າງຄົນໃໝ່; ຍົກສູງບົດບາດ ແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການສື່ມວນຊົນ, ພິມຈຳໜ່າຍ, ສື່ສານ ຂໍ້ມູນ, ເພື່ອສ້າງແຮງຂັບເຄື່ອນແລະດຶງດູດໃຈໃໝ່ໃນຊີວິດຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ.
ແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດໄດ້ສ້າງກົນໄກໃຫ້ທັດສະນະກ່ຽວກັບ ເສດຖະກິດໃນວັດທະນະທຳ, ວັດທະນະທຳໃນເສດຖະກິດ ກາຍເປັນຄວາມເປັນຈິງຂອງຊີວິດ. ພິເສດ, ລະບົບນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍໄດ້ກຳນົດຂອບກົດໝາຍໃນເບື້ອງຕົ້ນ ເພື່ອພັດທະນາຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນ ແລະ ບໍລິການວັດທະນະທຳ, ບັນດາຂະແໜງການອຸດສິຫະກຳວັດທະນະທຳ. ນີ້ແມ່ນພາກສ່ວນສຳຄັນຂອງລະບົບເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ, ປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງ ແລະ ການພັດທະນາລະບົບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ.
ເອກະສານກົດໝາຍຫຼາຍສະບັບໄດ້ກຳນົດເນື້ອໃນການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳໃນການເມືອງ, ຄ່ອຍໆເຮັດໃຫ້ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຊຶມເລິກເຂົ້າໃນແນວທາງ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ, ໃນນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ, ໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບການເມືອງ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມໃນຊີວິດການເມືອງຂອງປະເທດຢ່າງຂະຫຍັນຂັນແຂງ ແລະມີປະສິດທິຜົນ. ໃນນັ້ນ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ຂອງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ ໃນທິດທາງສົ່ງເສີມວັດທະນະທຳການເມືອງ ສອດຄ່ອງກັບຈຸດພິເສດຂອງອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ ເຊິ່ງປະທານໂຮ່ຈີມິນໄດ້ອອກແບບແລະຕັ້ງຮາກຖານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແບບແຜນ, ວີທິເຮັດວຽກທີ່ມີປະຊາທິປະໄຕ, ສາມັກຄີ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ມີປະສິດທິຜົນ ໂດຍອີງໃສ່ຫຼັກການອຳນາດກົດໝາຍ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ.
ໃນວິວັດທະນາການແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ, ຫວຽດນາມໄດ້ໃຫ້ສັດຕະຍາບັນ ຫຼືເຂົ້າຮ່ວມໃນເກືອບທຸກອະນຸສັນຍາສາກົນວ່າດ້ວຍສິດທິມະນຸດ, ໃນນັ້ນມີບັນດາສິດກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ຫວຽດນາມມີການພົວພັນຮ່ວມມືທາງດ້ານວັດທະນະທກັບຫຼາຍປະເທດ ແລະ ເຂດແດນ. ສະພາແຫ່ງຊາດຍາມໃດກໍມານະພະຍາຍາມປະຕິບັດລະບຽບການ ແລະ ຄຳໝັ້ນສັນຍາສາກົນ, ຫັນເປັນກົດໝາຍພາຍໃນເຂົ້າໃນລະບົບກົດໝາຍຫວຽດນາມ, ຊຸກຍູ້ແລະປົກປ້ອງບັນດາສິດທິພື້ນຖານຂອງມະນຸດ, ລວມທັງສິດທິທາງດ້ານວັດທະນະທໍາ ຕາມຫຼັກກົດບັດສະຫະປະຊາຊາດ ແລະມາດຕະຖານໃນສົນທິສັນຍາສາກົນທີ່ຫວຽດນາມເປັນພາຄີຄຸ່ສັນຍາ; ສ້າງເງື່ອນໄຂເພື່ອແລກປ່ຽນ, ຮ່ວມມື, ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳ, ແນະນຳກ່ຽວກັບປະເທດແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມສູ່ໂລກ.
ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ສຸມໃສ່ກາຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຮັບປະກັນສິດທິມະນຸດ, ສິດທິພົນລະເມືອງ; ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ຈັດຕັ້ງການຊັກຖາມຢູ່ສະພາແຫ່ງຊາດ, ຄະນະກຳມະການປະຈຳສະພາແຫ່ງຊາດ, ການອະທິບາຍລາຍງານຢູ່ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ໃນຫຼາຍບັນຫາໃຫຍ່ແລະສຳຄັນກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ເຊັ່ນ ກາລົງທຶນພັດທະນາວັດທະນະທຳ; ການຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທຳ; ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຖາບັນວັດທະນະທຳຮາກຖານ; ວັດທະນະທຳໂຮງຮຽນ; ຫັນຂົງເຂດວັດນະຄະດີ, ສິລະປະກຳເປັນສັງຄົມ; ການຜັນຂະຫຍາຍບັນດານະໂຍບາຍຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ; ປະກົດການຄວາມເສື່ອມໂຊມທາງດ້ານສິນທຳທາງສັງຄົມ; ຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ ສໍາລັບວັນນະຄະດີແລະສິນລະປະ; ສ້າງວັດທະນະທຳສຳນັກງານ, ຈັນຍາບັນການງານສາທາລະນະ... ສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ດຳເນີນການຕິດຕາມກວດກາແລະສຳຫຼວດຫຼາຍຄັ້ງ ເພື່ອຮັບໃຊ້ການປັບປຸງກົດໝາຍ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລັດຖະບານ, ບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ ແກ້ໄຂແລະຂະຈັດຄວາມບໍ່ພຽງພໍໃນຂະບວນການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ເພື່ອຍົກສູງປະສິທິພາບແລະປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບອົງການລັດທຸກຂັ້ນ.
ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ພິຈາລະນາແລະຮັບຮອງຜ່ານ ມະຕິທີ່ສຳຄັນຂອງປະເທດຫຼາຍສະບັບ. ບັນດາມະຕິຂອງສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ກຳນົດສະເໝີວ່າ, ໃນແຕ່ລະນະໂຍບາຍລ້ວນແຕ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບປັດໄຈວັດທະນະທຳ, ຫັນທັດສະນະ, ແນວທາງຂອງພັກກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳເປັນນິຕິກຳຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ການລົງທຶນໃນວັດທະນະທຳນັບມື້ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍກວ່າ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃນການອະນຸຮັກແລະເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳທີ່ເປັນມູນເຊື້ອ, ຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນວັດທະນະທຳ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາ, ຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ, ແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທຳ, ເບິ່ງແຍງປັບປຸງຊີວິດດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນໃຫ້ດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ ໄດ້ປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການສ້າງການປ່ຽນແປງໃໝ່ທີຕັ້ງໜ້າ, ສ້າງພື້ນຖານນິຕິທຳທີ່ໜັກແໜ້ນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະການພັດທະນາໃໝ່ຂອງປະເທດ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນອກຈາກບັນດາໝາກຜົນທີ່ບັນລຸໄດ້ແລ້ວ, ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດ, ຂໍ້ຂາດຕົກບົກຜ່ອງ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ຕ້ອງໄດ້ຍອມຮັບຢ່າງກົງໄປກົງມາ. ບາງຂໍ້ກໍານົດຂອງກົດໝາຍໃນປະຈຸບັນ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ ກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພຶດຕິກຳຕົວຈິງແລະພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່. ຍັງມີຫຼາຍບັນຫາໃໝ່ທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ມີກົດໝາຍຄວບຄຸມ. ບາງເນື້ອໃນກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດ, ສິດແລະພັນທະພື້ນຖານຂອງພົນລະເມືອງ, ໂດຍສະເພາະກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຫັນເປັນນິຕິກຳຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ທັນການ. ບາງກົດໝາຍຫາໄດ້ປະກາດໃຊ້ແລ້ວ ແຕ່ກໍບໍ່ທັນກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງຄວາມເປັນຈິງ. ການຫັນນະໂຍບາຍວັດທະນະທຳໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ເປັນນິຕິກຳນັ້ນກໍຍັງຊ້າ, ຍັງບໍ່ຮັບປະກັນການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງຂອງຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳ, ພັດທະນາ “ກຳລັງແຮງນຸ່ມນວນ” ຂອງປະເທດໃນການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ກໍຄືຮັບປະກັນສະຫວັດດີການວັດທະນະທຳໃຫ້ປະຊາຊົນ. ການກໍ່ສ້າງລະບົບນິເວດໃຫ້ແກ່ບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ແລະ ຊຸກຍູ້ໃຫ້ບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳພັດທະນາ ຕິດກັບຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນ ແລະບໍລິການວັດທະນະທຳນັ້ນ ກໍຍັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ແລະສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ. ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍສຳລັບສິລະປິນ, ເພື່ອການພັດທະນາບັນດາຂະແໜງ ວັດທະນະທຳ ແລະ ສິລະປະຂັ້ນສູງນັ້ນ ບໍ່ພຽງພໍຕໍ່ການສົ່ງເສີມ, ລະດົມກຳລັງໃຈ, ຊຸກຍູ້ການສ້າງສັນງານສິລະປະ ຕະຫຼອດຈົນການຄົ້ນພົບແລະສົ່ງເສີມພອນສະຫວັນທາງດ້ານວັນນະຄະດີແລະສິລະປະ; ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ສ້າງວັນນະກຳຄຸນນະພາບສູງ, ມີອິດທິພົນແລະແຜ່ຂະຫຍາຍກວ້າງ. ການລົງທຶນໃນການພັດທະນາວັດທະນະທໍາແລະມະນຸດນັ້ນບໍ່ສົມຄູ່, ບໍ່ຮັບຮູ້ຢ່າງຄົບຖ້ວນວ່າ ການລົງທຶນດ້ານວັດທະນະທຳແມ່ນການລົງທຶນພັດທະນາ. ແຫຼ່ງເງິນລົງທຶນກໍ່ສ້າງສະຖາບັນວັດທະນະທຳບໍ່ສະໝ່ຳສະເໝີ, ຊ່ອງຫວ່າງໃນການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳລະຫວ່າງເຂດ, ພາກ ໄດ້ຮັບການຮັດແຄບຢ່າງຊັກຊ້າ...
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກໄດ້ວາງເປົ້າໝາຍຮອດປີ 2030 ຫວຽດນາມຈະເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາ, ມີອຸດສາຫະກຳທັນສະໄໝ, ມີລາຍໄດ້ປານກາງສູງ ແລະ ຮອດປີ 2045 ຈະກາຍເປັນປະເທດພັດທະນາ, ມີລາຍໄດ້ສູງ. ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກ ກຳນົດທິດທາງໜຶ່ງໃນບັນດາທິດທາງທີ່ສຳຄັນແມ່ນ ພັດທະນາມະນຸດຢ່າງຮອບດ້ານ, ສ້າງວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະເຂັ້ມຂົ້ນໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ເພື່ອໃຫ້ວັດທະນະທຳກາຍເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນທີ່ແທ້ຈິງ, ເປັນກຳລັງຊຸກຍູ້ການພັດທະນາປະເທດ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ. ການປຸກຕື່ນຄວາມປາຖະໜາພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມສຸກ; ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຄົນຫວຽດນາມ ໃນພາລະກິດການສ້າງສາ ແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ ໄດ້ກາຍເປັນໜຶ່ງໃນໜ້າທີ່ຈຸດສຸມ ແລະ ບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ ໃນໄລຍະປະຈຸບັນ.
ເພື່ອປະຕິບັດເປົ້າໝາຍ ແລະ ໜ້າທີ່ສຸດທະສາດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດນີ້, ຄະນະພັກສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ປະກາດໃຊ້ ແຜນການເຄື່ອນໄຫວທີ່ມີວິທີແກ້ໄຂ 6 ກຸ່ມ ແລະ 107 ວຽກງານສະເພາະ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍເນື້ອໃນກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ. ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງນີ້, ຄະນະພັກສະພາແຫ່ງຊາດຈະສຸມໃສ່ການຊີ້ນຳ ນຳພາການຜັນຂະຫຍາຍບັນດາເນື້ອໃນຕໍ່ໄປນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ສືບຕໍ່ໃຫ້ຄຳປຶກສາກ່ຽວກັບການສ້າງແລະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ “ຍຸດທະສາດການສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະລະບົບກົດໝາຍ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍຮອດປີ 2030, ກຳນົດທິດຮອດປີ 2045, ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການໃນການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ”. ໃນນັ້ນ, ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້, ຄວາມສາມາດ ແລະ ຄຸນນະພາບການສ້າງກົດໝາຍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ; ຖືວັດທະນະທຳເປັນເປົ້າໝາຍ, ແຫຼ່ງກຳລັງພາຍໃນ, ກຳລັງແຮງບຸກທະລຸຂອງຂະບວນການພັດທະນາ.
ທີສອງ, ຫັນບັນດາທັດສະນະ, ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກເປັນນິຕິກຳ, ຊາບຊຶມແລະຜັນຂະຫຍາຍຄໍາເຫັນຊີ້ນໍາຕ່າງໆ ຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ທີ່ກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດໃນວັນທີ 24 ພະຈິກ 2021 ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ, ຮັບປະກັນຄວາມຄົບຊຸດ ເປັນເອກະພາບ ທັນການ ເປັນໄປໄດ້ ໝັ້ນຄົງ ເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ, ໂດຍມີການຄິດໄລ່ຢ່າງຖີ່ຖ້ວນເຖິງຄວມຕ້ອງການຂອງການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ. ຊີ້ນໍາການຄົ້ນຄວ້າ, ເຂົ້າຮ່ວມການສ້າງລະບົບຄຸນຄ່າແຫ່ງຊາດ, ລະບົບຄຸນຄ່າຄອບຄົວ, ລະບົບຄຸນຄ່າຄົນຫວຽດນາມ; ປັບປຸງລະບົບກົດໝາຍໃຫ້ສົມບູນ ເພື່ອປົກປ້ອງພື້ນຖານແນວຄິດຂອງພັກ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງຊາດ, ຕ້ານກັບບັນດາປະກົດການຂອງການເສື່ອມໂຊມ, “ການປ່ຽນແປງຕົນເອງ”, “ການຫັນປ່ຽນຕົນເອງ” ແລະ ຮັກສາມາດຕະຖານຄຸນສົມບັດ, ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດຂອງຄົນຫວຽດນາມ; ຊຸກຍູ້ໃຫ້ “ສັງຄົມຮຽນຮູ້” ຕິດກັບການເຄົາລົບໃຊ້ຄົນເກັ່ງທີ່ມີຄຸນທຳ; ການພັດທະນາພາລະກິດການສຶກສາ ຝຶກອົບຮົມ ແລະ ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ເປັນນະໂຍບາຍແຫ່ງຊາດອັນດັບໜຶ່ງ; ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມຄິດປະດິດສ້າງ, ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ; ວາງແຜນກຳນົດແລະຄຸ້ມຄອງສື່ມວນຊົນແລະການຖະແຫຼງຂ່າວຢ່າງດີ; ໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກທ່າໄດ້ປຽບຂອງວິທະຍາສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ເຕັກໂນໂລຊີດິຈິຕອນ, ເພື່ອແນະນຳຜົນສໍາເລັດຂອງກິດຈະກຳປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ເອກະລັກຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມສູ່ໂລກ; ເລືອກຮັບເອົາແກ່ນສານວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍກີດກັ້ນ, ຈຳກັດ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຜົນກະທົບທາງລົບຕ່າງໆ.
ທີສາມ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຍູ້ແຮງວຽກງານການຕິດຕາມກວດກາຂອງສະພາແຫ່ງຊາດໃນການປະຕິບັດບັນດາແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳ; ໃນການປະຕິບັດຂໍ້ສະເໜີແນະຕ່າງໆພາຍຫຼັງການຕິດຕາມກວດກາ, ຕິດກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການອະທິບາຍລາຍງານຂອງອົງການ, ບຸກຄົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຫົວໜ້າ.
ທະສີ່, ກຳນົດບັນດາເປົ້າໝາຍວັດທະນະທຳທີ່ຕ້ອງບັນລຸໄດ້ ແລະ ປະເມີນຜົນກະທົບທາງດ້ານວັດທະນະທໍາຢ່າງຄົບຖ້ວນ ກ່ອນທີ່ຈະປະກາດໃຊ້ນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍ, ຕະຫຼອດຈົນການຕັດສິນບັນຫາທີ່ສໍາຄັນຂອງປະເທດ.
ທີຫ້າ, ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງການທູດລັດຖະສະພາ, ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືແລະແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ກໍ່ສ້າງກົນໄກ, ນະໂຍບາຍເພື່ອພັດທະນາການທູດວັດທະນະທຳ, ສະໜັບສະໜູນການສົ່ງເສີມສິລະປະແຫ່ງຊາດ, ສົ່ງອອກຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳ ໄປຕ່າງປະເທດ ແລະ ເລືອກນຳເຂົ້າຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳຈາກຕ່າງປະເທດ ໃນຂະບວນການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງ; ເສີມຂະຫຍາຍສຸດຂີດຄວາມເກັ່ງກ້າຄວາມສາມາດ ແລະ ຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງປັນຍາຊົນ ແລະ ສິລະປິນຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ທີຫົກ, ສືບຕໍ່ການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະບັນດານະໂຍບາຍ “ພັດທະນາວັດທະນະທຳໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ເສດຖະກິດໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳ”, ເພື່ອໃຫ້ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຊຶມເຂົ້າ ແລະ ຫັນປ່ຽນເຂົ້າໃນຂະບວນການເຄື່ອນໄຫວທັງໝົດ ແລະ ການພັດທະນາຂອງລະບົບເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດສັງຄົມນິຍົມ, ຕັ້ງແຕ່ກຳລັງການຜະລິດ ຈົນເຖິງການພົວພັນການຜະລິດ. ຍູ້ແຮງການສ້າງວັດທະນະທຳໃນການເມືອງ, ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ກຳລັງແຮງແຫ່ງມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ, ໃນນັ້ນມີການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ, ບັນດາອົງການຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ແລະ ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ. ເພີ່ມທະວີການລົງທຶນດ້ານວັດທະນະທຳ; ສຸມໃສ່ພັດທະນາຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳ, ບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ, ຊຸກຍູ້ຂົງເຂດເສດຖະກິດປະດິດສ້າງ, ຮັດແຄບຊ່ອງຫວ່າງທາງດ້ານການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳຂອງປະຊາຊົນໃນພາກພື້ນຕ່າງໆ.
ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມຕົກຜະລຶກຈາກປະຫວັດສາດນັບພັນປີແຫ່ງການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປ້ອງກັນປະເທດຊາດ. ວັດທະນະທຳໄດ້ສ້າງກຳລັງແຮງແຫ່ງຄວາມສາມັກຄີ, ນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ຈິດໃຈອີງໃສ່ຕົນເອງ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວນຕົນເອງ, ຄວາມຮັກແພງຊ່ວຍເຫຼືອເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ເຊີດຊູປະເທດຫວຽດນາທີ່ອາລະຍະທຳແລະກ້າຫານ. ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນກ່ຽວກັບ “ວັດທະນະທຳສ່ອງທາງໃຫ້ປະເທດຊາດໄປ” ໄດ້ກາຍເປັນສັດຈະທຳ, ຢືນຢັນບົດບາດເປັນພື້ນຖານທາງຈິດໃຈ, ການສ່ອງເຍືອງ ແລະ ພາທາງຂອງວັດທະນະທຳ ຕໍ່ພາລະກິດການພັດທະນາແລະປົກປັກຮັກສາປະເທດ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ການແຜ່ລະບາກຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19 ໄດ້ແລະພວມກະທົບໃນຫຼາຍດ້ານ, ສົ່ງຜົນກະທົບຮ້າຍແຮງເຖິງຊີວິດດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນ. ໃນເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດນັ້ນ, ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳນຳພາຢ່າງລວມສູນຂອງພັກ, ຕອບສະໜອງຄຳຮຽກຮ້ອງຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ພ້ອມກັບການເຂົ້າຮ່ວມຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ, ບັນດາຄຸນຄ່າທີ່ເປັນມູນເຊື້ອອັນດີງາມຂອງຊາດ, ເຊັ່ນ “ຮັກແພງຜູ້ອື່ນເໝືອມຮັກແພງຕົວຕົນເອງ”, “ໃບໄມ້ດີຫຸ້ມຫໍ່ໃບໄມ້ຂາດ” ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງ, ລະດົມກຳລັງໃນທົ່ວພັກ, ທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ທົ່ວກອງທັບໃຫ້ຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນຜ່ນຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງທ້າທາຍ. ຄວາມເປັນຈິງໄດ້ພິສູດກຳລັງແຮງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງວັດທະນະທຳ ແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ. ດ້ວຍກຳລັງແຮງອັນໃຫຍ່ຫຼວງນັ້ນ, ຫວຽດນາມເຊື່ອໝັ້ນຢ່າງໜັກແໜ້ນກ່ຽວກັບອະນາຄົດທີ່ສົດໃສຂອງຊາດ. ບັນດາເປົ້າໝາຍອັນສູງສົ່ງທີ່ກຳນົດໂດຍກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກຈະຕ້ອງສຳເລັດຢ່າງແນ່ນອນ. ແນ່ນອນວ່າ ຫວຽດນາມຈະນັບມື້ນັບຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແລະມີຄວາມຜາສຸກ, ຄຽງບ່າຄຽງໄຫຼ່ກັບບັນດາມະຫາອຳນາດໃນ 5 ທະວີບ ຕາມຄວາມປາດຖະໜາຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ./.
-------------------
(1) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2011, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 7.
(2) ໂຮ່ຈີມິນ - ຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້, ສພຈ ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ເຫຼັ້ມ 3, ໜ້າ 321.
(3) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 1, ໜ້າ 25.
(4) ໂຮ່ຈີມິນ: ນິພົນຄົບຊຸດ, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ເຫຼັ້ມ 4, ໜ້າ 491.
(5) ຍ້ອນການຄັດຄ້ານຕ້ານຢັນຢ່າງດຸເດືອດຂອງສັດຕູໃນປະເທດ ແລະ ສັດຕູຕ່າງປະທດ, ແຕ່ວັນທີ 11 ພະຈິກ 1945, ພັກຕ້ອງຖອນຕົວອອກສູ່ການເຄື່ອນໄຫວລັບ (ເຖິງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 2 ຂອງພັກ, ເດືອນກຸມພາ 1951, ພັກຈຶ່ງອອກເຄື່ອນໄຫວເປີດເຜີຍ ແລະ ໃສ່ຊື່ວ່າ ພັກແຮງງານຫວຽດນາມ), ດັ່ງນັ້ນ ຄຳວ່າ “ອົງຄະນະ” ຂ້າງເທິງແມ່ນໝາຍເຖິງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 981 (ເດືອນມັງກອນ 2022)
