ພາລະກິດຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ຫວຽດນາມ: ຜົນງານອັນພົ້ນເດັ່ນ ແລະ ມາດຕະການແກ້ໄຂຂໍ້ຈຳກັດໃນເວລາຕໍ່ໄປ
ວກ.ອອນໄລ - ການລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຍາມໄດກໍ່ເປັນໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຂອງພັກ ແລະ ລັດໃນທຸກສະໄໝ. ພາລະກິດຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້ລະດົມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງລະບົບການເມືອງ ເຂົ້າໃນການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສຳລັບຄົນທຸກຍາກຢູ່ເຂດທຸກຍາກທີ່ສຸດ, ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ. ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ພາລະກິດຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຜົນງານຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ກໍ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍປະການທີ່ຮຽກຮ້ອງຕ້ອງມີມາດຕະການອັນຄົບຊຸດ ເພື່ອແກ້ໄຂໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນຕົວຈິງ.
ພາລະກິດລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ຢູ່ຫວຽດນາມ ບັນລຸໄດ້ຜົນງານຫຼາຍຢ່າງ ແຕ່ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດທີ່ຕ້ອງແກ້ໄຂ ໃນເວລາຕໍ່ໜ້າ. (ພາບ: kinhtenongthon.com.vn)
ນັບມີແຕ່ປີ 2005 ມາຮອດປັດຈຸປັນ, ລັດຖະບານໄດ້ປະກາດໃຊ້ຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍ 70 ກວ່າສະບັບກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ໃນນັ້ນມີມະຕິທີ່ສຳຄັນຂອງລັດຖະບານ 2 ສະບັບ (1) ເພື່ອປະຕິບັດການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໃຫ້ສຳເລັດໂດຍໄວ ແລະ ຍືນຍົງ. ພິເສດ ມະຕິສະບັບເລກທີ 15NQ/TW ລົງວັນທີ 1-6-2012 ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ XI ວ່າດ້ວຍບັນດາບັນຫາກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍສັງຄົມ ໄລຍະ 2012 - 2020 ທີ່ໄດ້ກຳນົດບັນດາວິທີແກ້ໄຂທີ່ແຂງແຮງ ເພື່ອສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ; ສືບຕໍ່ບຸລິມະສິດການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ຕາແສງຊາຍແດນ, ຕາແສງເຂດທີ່ໝັ້ນເກົ່າ, ຕາແສງແລະບ້ານທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກພິເສດ, ເຂດຊາຍຝັ່ງທະເລ; ປັບປຸງແລະເພີ່ມເຕີມນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວທີ່ເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງໝັ້ນຄົງ.
ຜົນງານທີ່ຜົ້ນເດັ່ນຈຳນວນໜຶ່ງ
ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ທີ່ເໝາະສົມກັບຂະບວນວິວັດແຫ່ງການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ. ກ່ອນປີ 2000, ວຽກງານລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໄດ້ສຸມໃສ່ການຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກຍາກກ່ຽວກັບສະບຽງອາຫານ; ໃນໄລຍະ 2000 – 2015 ໄດ້ເປີດກວ້າງມາເປັນການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານຕ່າງໆ ທີ່ບໍ່ແມ່ນສະບຽງອາຫານ ແລະ ໄລຍະ 2016 – 2020 ໄດ້ຫັນມາປະຕິບັດວິທີເຂົ້າເຖິງຄວາມທຸກຍາກດ້ວຍຫຼາຍຊ່ອງທາງຢ່າງເປັນທາງການ.
ການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້ປະຕິບັດພ້ອມກັນຢູ່ທຸກຂັ້ນ. ບຸກຄົນ, ຄອບຄົວທີ່ທຸກຍາກ ໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອ ເພື່ອຂະຫຍາຍການຜະລິດ; ໄດ້ເຂົ້າເຖິງການບໍລິການດ້ານສາທາລະນະສຸກ, ການສຶກສາ, ຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານກົດໝາຍ, ເຮືອນຢູ່ ແລະ ນ້ຳສະອາດ; ບັນດາຕາແສງທີ່ທຸກຍາກພິເສດ ໄດ້ຮັບການລົງທຶນພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ຈຳເປັນຕ້ອງການ. ຜົນສຳເລັດທີ່ລະອຽດຄືດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ນະໂຍບາຍສິນເຊື່ອແບບເອື້ອເຟື້ອ (2) ທີ່ນຳໃຊ້ສຳລັບຄອບຄົວທຸກຍາກທີ່ໄດ້ເປີດກວ້າງ ເຖິງຄອບຄົວທີ່ເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ແລະ ຄອບຄົວທີ່ຫາກໍ່ຫລຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ. ໄລຍະ 2012 - 2014, ອັດຕາດອກເບ້ຍເງິນກູ້ໄດ້ຫລຸດລົງເປັນ 0,55% ຕໍ່ເດືອນ. ສະເພາະປີ 2014 ມີ 444.995 ຄອບຄົວທຸກຍາກໄດ້ຮັບເງິນກູ້ ດ້ວຍຈຳນວນເງິນ 9,805 ຕື້ໂດ່ງ; ຄອບຄົວທີ່ເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກຈຳນວນ 516.665 ຄອບຄົວ ໄດ້ຮັບເງິນກູ້ ດ້ວຍຈຳນວນເງິນ 11,079 ຕື້ໂດ່ງ; ນັກຮຽນ, ນັກສຶກສາທີ່ທຸກຍາກ 144.219 ຄົນ ໄດ້ຮັບເງິນກູ້ ດ້ວຍຈຳນວນເງິນ 4,126 ຕື້ໂດ່ງ. ນະໂຍບາຍສິນເຊື່ອແບບເອື້ອເຟື້ອ ໄດ້ສ້າງໂອກາດ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຂະຫຍາຍການຜະລິດ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ, ພະຍາຍາມອອກຈາກຄວາມທຸກຍາດ້ວຍຕົນເອງ.
ວຽກງານເບິ່ງແຍງດູແລສຸຂະພາບຂອງຄົນທຸກຍາກ, ພິເສດແມ່ນ ນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອໃນການຊື້ບັດປະກັນສຸຂະພາບ ແລະ ຈັດຕັ້ງການກວດພະຍາດ, ປົວພະຍາດບໍ່ເສຍເງິນ ໃຫ້ແກ່ຄົນທຸກຍາກ ແລະ ປະຊາຊົນທີ່ທຸກຍາກນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່. ໄລຍະ 2012 - 2014, ສະເລ່ຍໃນແຕ່ລະປີ, ງົບປະມານແຫ່ງລັດໄດ້ຈ່າຍເງິນ 12.500 ຕື້ດົ່ງ ເພື່ອຊື້ບັດປະກັນສຸຂະພາບໃຫ້ແກ່ຄົນທຸກຍາກ, ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ເດັກນ້ອຍມີອາຍຸແຕ່ 6 ປີລົງມາ, ຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ຂຶ້ນກັບຄອບຄົວເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ, ນັກຮຽນ ນັກສຶກສາ. ອາໄສນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ ຜູ້ທຸກຍາກ ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ 55 ລ້ານກວ່າເທື່ອຄົນ ຈຶ່ງໄດ້ຮັບບັດປະກັນສຸຂະພາບໂດຍບໍ່ເສຍເງິນ; ກວ່າ 15% ຂອງຈຳນວນຄົນໃນຄອບຄົວທີ່ເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ ໄດ້ຊື້ບັດປະກັນສຸຂະພາບດ້ວຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍພຽງ 30% ຂອງຄ່າບັດ ແລະງົບປະມານແຫ່ງລັດຈ່າຍໃຫ້ 70%.
ບັນດານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກຍາກທາງດ້ານການສຶກສາ ກໍ່ສ້າງ ແລະ ຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ ໄດ້ຊຸກຍູ້ເພີ່ມທະວີອັດຕາສ່ວນເດັກນ້ອຍທຸກຍາກໄປຮຽນຖືກຕາມໄວອາຍຸ ແລະ ໄດ້ເພີ່ມອັດຕາສ່ວນຄົນທຸກຍາກໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ. ໃນ 3 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ສະເລ່ຍໃນແຕ່ລະປີ, ງົບປະມານສູນກາງໄດ້ຈ່າຍເງິນ 8.000 ຕື້ໂດ່ງ ເພື່ອປະຕິບັດນະໂຍບາຍລົດ ຍົກເວັ້ນຄ່າຮຽນໃຫ້ແກ່ນັກຮຽນທຸກຍາກ, ຊ່ວຍເຫຼືອທຶນການສຶກສາໃຫ້ແກ່ນັກຮຽນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ນັກຮຽນເຄິ່ງກິນນອນ ແລະ ໂຮງຮຽນເຄິ່ງກິນນອນຊົນເຜົ່າ. ດັ່ງນັ້ນ ນັກຮຽນທຸກຍາກ 8 ລ້ານກວ່າເທື່ອຄົນ ຈຶ່ງໄດ້ລົດ ຍົກເວັ້ນຄ່າຮຽນ, ໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອການຮຽນ ແລະ ຄ່າອາຫານການກິນ (3); ຜູ້ແຮງງານທຸກຍາກປະມານ 200.000 ຄົນໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບບໍ່ເສຍເງິນ ໂດຍຕິດກັບການສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ; ຜູ້ແຮງງານຢູ່ບັນດາເມືອງທຸກຍາກ 10.000 ກວ່າຄົນໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອໃນການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ, ສຶກສາກຳນົດທິດ ແລະ ໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ ເຊິ່ງໃນ 4 ປີ ງົບປະມານໄດ້ຈັດສັນເງິນເປັນຈຳນວນ 3.870 ຕື້ໂດ່ງ ໃຫ້ແກ່ໂຄງການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ ແລະ ສົ່ງຜູ້ອອກແຮງງານໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ບັນດານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານເຮືອນຢູ່, ທີ່ດິນອາໄສ, ທີ່ດິນຜະລິດ, ນ້ຳສະອາດ, ຊ່ວຍເຫຼືອຄ່າໄພຟ້າ, ຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານກົດໝາຍ ກໍໄດ້ປະກອບສ່ວນສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ, ເພີ່ມລາຍໄດ້ ແລະ ແກ້ໄຂໃຫ້ຄົນທຸກຍາກມີຊີວິດເປັນປົກກະຕິ. ໄລຍະ 2012 - 2014, ມີຄອບຄົວທຸກຍາກ 500.000 ຄອບຄົວໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານເຮືອນຢູ່; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ລັດຖະບານຍັງໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍທົດລອງຊ່ວຍເຫຼືອກໍ່ສ້າງ ເຮືອນຮ້ານ 700 ຫຼັງໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວທີ່ທຸກຍາກ ເພື່ອຍົກສູງຄວາມປອດໄພບ່ອນອາໄສ ຮັບມືກັບນ້ຳຖ້ວມ ຢູ່ 7 ແຂວງເຂດເໜືອພາກກາງ ແລະ ບັນດາແຂວງຢູ່ຝັ່ງທະເລພາກກາງ. ປີ 2014 ໄດ້ປະຕິບັດນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວທຸກຍາກ ກໍ່ສ້າງເຮືອນປ້ອງກັນນ້ຳຖ້ວມຢູ່ເຂດເໜືອພາກກາງ ແລະບັນດາແຂວງຢູ່ຝັ່ງທະເລພາກກາງ ຢ່າງເປັນທາງການ ເຊິ່ງໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ແກ່ 6.570 ຄອບຄົວ ດ້ວຍຈຳນວນເງິນ 168,4 ຕື້ໂດ່ງ.
ໃນໄລຍະນີ້, ລັດຖະບານໄດ້ຈ່າຍງົບປະມານ 1.000 ຕື້ໂດ່ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານດິນຜະລິດ, ດິນຢູ່ອາໄສແລະນ້ຳສະອາດ ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ. ທ້ອງຖິ່ນຕ່າງໆໄດ້ນຊ່ວຍເຫຼືອນ້ຳສະອາດໃຫ້ແກ່ 15.764 ຄອບຄົວ, ກໍ່ສ້າງກິດຈະກຳນ້ຳສະອາດລວມສູນ 910 ແຫ່ງ ແລະ ຈັດສັນທີ່ດິນຜະລິດ 2.738 ແຮັກຕາ (4); ໄດ້ໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານກົດໝາຍແກ່ຜູ້ທຸກຍາກ 88.961 ເທື່ອຄົນໂດຍບໍ່ເກັບເງິນ ດ້ວຍບັນດາຮູບການຊ່ວຍເຫຼືອຫຼາກຫຼາຍຄື: ໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານກົດໝາຍ, ຊ່ວຍເຂົ້າຮ່ວມການດຳເນີນຄະດີ, ຕາງໜ້ານອກການດຳເນີນຄະດີ, ແຈກຈ່າຍໃບປິວ ແຜ່ນເທັບອັດສຽງຮູບພາບເຜີຍແຜ່ຄວາມຮູ້ດ້ານກົດໝາຍ... ສະເລ່ຍໃນແຕ່ລະປີ, ລັດຖະບານໄດ້ຈ່າຍເງິນ 820 ຕື້ໂດ່ງ ເພື່ອຊ່ວຍອຸດໜູນເສຍຄ່າໄຟຟ້າໃຫ້ແກ່ 2,3 ກວ່າລ້ານຄອບຄົວທີ່ພົບຄວາມທຸກຍາກໃນຊີວິດ ແລະ ໃນການຜະລິດ.
ບັນດາໂຄງການຄື 135, ມະຕິສະບັບເລກທີ 30a, ມະຕິສະບັບເລກທີ 80 ຂອງລັດຖະບານ... ໄດ້ເລັ່ງໃສ່ບັນດາເຂດທຸກຍາກທີ່ສຸດ, ບັນດາຕາແສງທີ່ຫຍຸ້ງຍາກພິເສດ, ຕາແສງຢູ່ດອນຫາດ ຊາຍຝັ່ງທະເລ, ຢູ່ເກາະທະເລ, ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ບັນດາເມືອງທີ່ທຸກຍາກ... ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງການຫັນປ່ຽນຢ່າງໄວທາງດ້ານການຜະລິດ, ຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບເສດຖະກິດກະສິກຳ ຕາມທິດຕິດການຜະລິດກັບຕະຫຼາດ, ຫຍໍ້ສັ້ນຄວາມແຕກໂຕນກັນດ້ານການພັດທະນາ ລະຫວ່າງບັນດາເຜົ່າ ແລະ ລະຫວ່າງບັນດາເຂດ. ໂຄງສ້າງພື້ນຖານຂອງບັນດາເມືອງ, ຕາແສງທີ່ທຸກຍາກ, ຕາແສງຢູ່ດອນຫາດ... ໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ, ປະກອບສ່ວນປົວແປງລະບົບຄົມມະນາຄົມຫຼາຍພໍຄວນ, ຫລຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນການຜະລິດ, ຫຍໍ້ສັ້ນຄວາມຫ່າງໄກທາງດ້ານພູມິສາດ.
ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄດ້ດຶງດູດການເຂົ້າຮ່ວມຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ, ຂອງປະຊາຊົນທຸກຊັ້ນຄົນ ແລະ ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມຂອງປະຊາຄົມທັງໝົດ, ແຫຼ່ງກຳລັງທີ່ລະດົມໃຫ້ແກ່ການລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ; ສ້າງຕັ້ງໄດ້ກອງທຶນເພື່ອການກວດແລະປົວພະຍາດໃຫ້ແກ່ຄົນທຸກຍາກ, ກອງທຶນ “ວັນເພື່ອຜູ້ທຸກຍາກ”,... ບົດບາດຂອງບັນດາອົົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ, ສັງຄົມ-ອາຊີບ ແລະ ຂອງວິສາຫະກິດ ໃນການລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ; ສິ່ງແວດລ້ອມດ້ານກົດໝາຍເພື່ອລະດົມການເຂົ້າຮ່ວມຂອງປະຊາຄົມ ໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກຍາກ ກໍໄດ້ຮັບການປັບປຸງບູລະນະເປັນກ້າວໆ.
ຫວຽດນາມໄດ້ສຳເລັດກ່ອນກຳນົດເວລາກ່ຽວກັບ ເປົ້າໝາຍພັດທະນາສະຫັດສະວັດ “ຫລຸດຈຳນວນຄົນທຸກຍາກທີ່ສຸດໃນໂລກລົງເຄິ່ງໜຶ່ງ ໃນປີ 2015” ແລະປະຊາຄົມໂລກໄດ້ຮັບຮອງວ່າ ຫວຽດນາມເປັນແບບຢ່າງອັນໃສແຈ້ງໃນການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຄວາມທຸກຍາກ. ຫວຽດນາມໄດ້ລົບລ້າງສະພາບຄວາມອຶດຫີວແຕ່ປີ 2000 ແລະ ຫັນຈຸດສຸມມາປະຕິບັດເປົ້າໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ. ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກໃນທົ່ວປະເທດໄດ້ຫລຸດລົງ ຈາກ 58% ໃນປີ 1993 ລົງຕ່ຳກວ່າ 4,5% ໃນທ້າຍປີ 2015, ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກລົດລົງສະເລ່ຍ 2% ຕໍ່ປີ; ສະເພາະອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຢູ່ບັນດາເມືອງທຸກຍາກ ໄດ້ຫລຸດລົງສະເລ່ຍ 5% ຕໍ່ປີ. ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຜູ້ທຸກຍາກໄດ້ຮັບການປົວແປງເປັນກ້າວໆ; ໂຄງສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢູ່ຊົນນະບົດ, ເຂດພູດອຍ, ເຂດເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ເຂດຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງເພີ່ມທະວີ, ໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຫຍໍ້ສັ້ນຄວາມແຕກໂຕນກັນທາງດ້ານລາຍໄດ້ ແລະ ລະດັບການດຳລົງຊີວິດ ລະຫວ່າງບັນດາເຂດ ບັນດາກຸ່ມພົນລະເມືອງ. ໄລຍະ 2002 - 2020, ຄ່າສຳປະສິດ ຈີນີ (Gini) ຜັນປ່ຽນໃນລະຫວ່າງ 0,42 - 0,43, ມາຮອດປີ 2014 ໄດ້ຫລຸດລົງເປັນ 0,41 (5).
ຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງ ແລະ ສາເຫດ
ຄຽງຄູ່ກັບບັນດາຜົນງານອັນພົ້ນເດັ່ນດັ່ງກ່າວເທິງນີ້, ວຽກງານລົບລ້າງຄວາມອຶກຫີວ ແລະ ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ກໍຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງລຸ່ມນີ້:
- ກຳນົດກ່ຽວກັບຄວາມທຸກຍາກແຫ່ງຊາດ ເບິ່ງລວມຍັງຕ່ຳ, ບໍ່ສາມາດຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຕ່ຳສຸດຂອງຊີວິດການເປັນຢູ່ ແລະ ການດັດແປງກໍຍັງຊັກຊ້າ;
- ນະໂຍບາຍຈຳນວນໜຶ່ງຍັງມີລັກສະນະລວມສູນເກື້ອກູນ, ໄດ້ສ້າງຈິດຕະເອື່ອຍອີງ ຄອງຖ້າການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກລັດຖະບານ, ບໍ່ມີຄຸນປະໂຫຍດຊຸກຍູ້ ສົ່ງເສີມຜູ້ທຸກຍາກບືນຕົວຂຶ້ນດ້ວຍຕົນເອງ;
- ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ວຽກງານລົບລ້າງຄວາມອຶດຫີວ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢູ່ບາງທ້ອງຖິ່ນຍັງບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນ, ບໍ່ເຫັນໄດ້ຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ. ຜູ້ທຸກຍາກຈຳນວນໜຶ່ງຍັງບໍ່ຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຕົນເອງ, ບໍ່ມີຄວາມຕັດສິນໃຈບືນຕົວຂຶ້ນ, ຜ່ານຜ່າຄວາມທຸກຍາກ. ບັນທັດຖານກ່ຽວກັບຄວາມທຸກຍາກພຽງແຕ່ກຳນົດຄວາມທຸກຍາກທາງດ້ານລາຍໄດ້ ແຕ່ການກຳນົດຄວາມທຸກຍາກຕ່ຳ ໄດ້ພາໃຫ້ອັດຕາຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ ເພີ່ມຂຶ້ນ.
- ຜົນງານແຫ່ງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຍັງບໍ່ໝັ້ນຄົງ, ຄວາມແຕກໂຕນຮັ່ງມີ - ທຸກຍາກ ລະຫວ່າງເຂດຕ່າງໆ ແລະ ລະຫວ່າງກຸ່ມພົນລະເມືອງ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການຫຍໍ້ສັ້ນ. ຄອບຄົວທຸກຍາກໃນປັດຈຸປັນນີ້ເຕົ້າຮົມຢູ່ເຂດພູດອຍພາກເໜືອ, ບັນດາເມືອງເຂດພູດອຍພາກກາງ ແລະ ເຂດໄຕງວຽນ. ຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖີ່ນ, ອັດຕາຄອບຄົວທຸກຍາກຍັງຫຼາຍກວ່າ 50%, ຢູ່ບາງເມືອງຄອບຄົວທຸກຍາກກວມເຖິງ 60% - 70%; ຄອບຄົວທຸກຍາກຄົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍກວມເກືອບ 50% ຂອງຈຳນວນຄອບຄົວທຸກຍາກທັງໝົດໃນປະເທດ;
- ກົນໄກປະສານສົມທົບ, ຊີ້ນຳ, ຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານຢູ່ຂັ້ນຕ່າງໆ, ກົນໄກແບ່ງຂັ້ນ ມອບສິດ ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຫຼາຍຢ່າງ, ຍັງບໍ່ເໝາະສົມ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບກ່ຽວກັບການລາຍງານອະທິບາຍຍັງບໍ່ຈະແຈ້ງ. ພິເສດ, ການເຄື່ອນໄຫວກວດກາຕິດຕາມ ແລະ ຕີລາຄາ ຍັງບໍ່ໄດ້ຈັດຕັ້ງຢ່າງເປັນລະບົບ ຄົບຊຸດ. ລະບົບຄາດໝາຍເພື່ອຕິດຕາມ, ກວດກາ, ຕີລາຄາ ຍັງບໍ່ເປັນເອກະພາບ.
ສາເຫດຂອງບັນດາຂໍ້ຈຳກັດເທິງນີ້ ມີດັ່ງນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ເຖິງວ່າລັດຖະບານໄດ້ມີການບຸລິມະສິດກ່ຽວກັນແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນໃຫ້ແກ່ບັນດາເມືອງທີ່ທຸກຍາກ, ຕາແສງ ບ້ານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກພິສດ ຢູ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ ແລະ ເຂດພູດອຍກໍຕາມ, ແຕ່ລະດັບການລົງທຶນ, ຊ່ວຍເຫຼືອຍັງຕ່ຳ ທຽບກັບຄວາມຕ້ອງການຕົວຈິງ; ດ້ານອື່ນ, ບັນດານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ, ຄອບຄົວທີ່ຫາກໍ່ພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ ເພື່ອປະຕິບັດເປົ້າໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງນັ້ນ ໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ຊ້າເກີນຄວນ.
ທີສອງ, ການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາກະຊວງ, ຂະແໜງການສູນກາງ ແລະ ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ - ສັງຄົມ ຍັງບໍ່ໄດ້ເປັນປະຈຳ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນການກໍ່ສ້າງນະໂຍບາຍ, ໃນການແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບການປະຕິບັດ ແລະ ໃນການກວດກາ, ຕີລາຄາຜົນສຳເລັດການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ, ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ.
ທີສາມ, ວຽກງານຊີ້ນຳການປະຕິບັດບັນດານະໂຍບາຍຄື ນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອການສຶກສາ-ກໍ່ສ້າງສຳລັບນັກຮຽນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍໄປຮຽນເຄິ່ງກິນນອນ; ນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຂະຫຍາຍການຜະລິດສຳລັບຄົນທຸກຍາກ, ປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ,... ຢູ່ທ້ອງຖິ່ນຈຳນວນໜຶ່ງ ຍັງບໍ່ໄດ້ລະອຽດ ແລະ ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ທີສີ່, ທ້ອງຖິ່ນຈຳນວນໜຶ່ງຍັງບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ, ຍັງບໍ່ແບ່ງງານຢ່າງເໝາະສົມລະຫວ່າງບັນດາພະແນກ, ຂະແໜງການ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອການຜະລິດ, ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວທຸກຍາກ; ອັດຕາສ່ວນຈັດວາງທຶນ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ແຕ່ການລົງທຶນບໍ່ລວມສູມ, ບໍ່ຂາດຂັ້ນ, ຍັງກະແຈກກະຈາຍ, ຍັງບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ກັບບັນດາເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່.
ທີຫ້າ, ວຽກງານໂຄສະນາ ຂົນຂວາຍ, ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ບໍ່ໄດ້ເຮັດຢ່າງເປັນປະຈຳ, ຜູ້ທຸກຍາກຈຳນວນໜຶ່ງບໍ່ເປັນເຈົ້າການໃນການແກ້ໄຂຄວາມທຸກຍາກ, ຍັງເອື່ອຍອີງ ຄອງຖ້າການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກລັດຖະບານ, ປະຊາຄົມ.
ກຳນົດທິດ ແລະ ວິທີການແກ້ໄຂ
ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍຜົນງານຕ່າງໆທີ່ບັນລຸໄດ້ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາສາເຫດຂອງຂໍ້ຈຳກັດ ສິ່ງຄົງຄ້າງທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້, ໃນເວລາຕໍ່ໜ້າຕ້ອງສຸມໃສ່ບັນດາທິດທາງ ວິທີແກ້ດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຍູ້ແຮງການປະຕິຮູບເສດຖະກິດ, ສ້າງທ່ວງທ່າໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການເຕີບໂຕ ເພື່ອມີແຫຼ່ງພະລັງປະຕິບັດນະໂຍບາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຢ່າງໄວ ແລະ ຍືນຍົງ, ປະກອບສ່ວນຫລຸດຜ່ອນຄວາມແຕກໂຕນຮັ່ງມີ - ທຸກຍາກ ລະຫວ່າງບັນດາເຂດ ແລະ ບັນດາກຸ່ມເປົ້າໝາຍຕ່າງໆ.
ທີສອງ, ເພີ່ມທະວີບັນດາມາດຕະການເປັນເຈົ້າການໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຄົນທຸກຍາກ ໂດຍຜ່ານບັນດານະໂຍບາຍຕະຫຼາດແຮງງານແບບເປັນເຈົ້າການ (ໃຫ້ເງິນກູ້ຢືມ, ເພີ່ມທະວີການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ, ເຊື່ອມຕໍ່ວຽກເຮັດງານທຳສຳລັບກຸ່ມຄອບຄົວທຸກຍາກທີ່ມີກຳລັງແຮງງານ).
ທີສາມ, ສືບຕໍ່ກວດກາ, ໃຫ້ຄຳສະເໜີປັບປຸງນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ຕາມ ຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 2324/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 19-12-2014 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ວ່າດ້ວຍການປະກາດໃຊ້ແຜນການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ມະຕິຕົກລົງສະບັບທີ 76/2014/QH13 ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບການຍູ້ແຮງປະຕິບັດເປົ້າໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ ຮອດປີ 2020 ຕາມທິດຫລຸດການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍກົງ ການໃຫ້ລ້າລົງເທື່ອລະກ້າວ ມາເປັນການເພີ່ມເງິນກູ້, ເພີ່ມການຊ່ວຍເຫຼືອໂດຍມີເງື່ອນໄຂ ມີການສົ່ງຄືນ ຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ເພື່ອແນໃສ່ຍົກສູງລັກສະນະເປັນເຈົ້າດ້ວຍຕົນເອງຂອງຄອບຄົວທຸກຍາກ ແລະ ຄອບບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ; ມີກົນໄກສົ່ງເສີມຄອບຄົວທຸກຍາກບືນຕົວຂຶ້ນເພື່ອຫລຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ. ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຕົວແບບຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກທີ່ມີປະສິດທິຜົນ; ຕົວແບບເຊື່ອມຕໍ່ການຜະລິດປຸງແຕ່ງຜະລິດຕະພັນ ລະຫວ່າງຄອບຄົວທຸກຍາກ, ເຂດທຸກຍາກ ກັບນັກວິທະຍາສາດ ແລະ ວິສາຫະກິດ.
ທີສີ່, ຍູ້ແຮງການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ມະຕິສະບັບເລກທີ 30a, ມະຕິສະບັບເລກທີ 80 ຂອງລັດຖະບານ ແລະ ໂຄງການເປົ້າໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ບຸລິມະສິດໃຫ້ແກ່ຄົນທຸກຍາກຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍທີ່ຢູ່ເມືອງທຸກຍາກ, ຕາແສງຊາຍແດນ, ຕາແສງເຂດທີ່ໝັ້ນ, ຕາແສງ ບ້ານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກເປັນພິເສດ, ເຂດດອນຫາດຊາຍຝັ່ງທະເລ ໝູ່ເກາະ. ປະຕິບັດຢ່າງເຂັ້ມງວດໂຄງການເປົ້າໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ຮັບປະກັນບັນລຸໄດ້ເປົ້າໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໄລຍະ 2016 - 2020 ຕາມການເຂົ້າເຖິງຄວາມທຸກຍາກແບບຫຼາຍທິດ, ຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸດຍາກແບບຍືນຍົງ.
ທີຫ້າ, ຮັບປະກັນຄວາມສົມດຸນແຫຼ່ງພະລັງ ແລະ ເພີ່ມທະວີແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນໄລຍະກາງ ຂອງລັດໃຫ້ແກ່ບັນດານະໂຍບາຍ, ໂຄງການຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ໃນນັ້ນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເລືອກເອົານະໂຍບາຍເພື່ອບຸລິມະສິດຈັດສັນ, ມຳໃຊ້ແຫຼ່ງພະລັງຢ່າງເໝາະສົມ ມີປະສິດທິຜົນ; ຮັບປະກັນການສັບຊ້ອນນະໂຍບາຍ ແລະ ແຫຼ່ງພະລັງໃຫ້ມີປະສິທິຜົນ.
ທີຫົກ, ສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ ແລະ ດັດແປງນະໂຍບາຍສິນເຊື່ອແບບເອື້ອເຟື້ອໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວທຸກຍາກ, ຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸດຍາກ ໃຫ້ເໝາະສົມກັບຈຸດພິເສດຂອງເຂດ, ພາກ, ຂົງເຂດການຜະລິດ ທຸລະກິດຂອງແຕ່ລະຄອບຄົວ, ດັດແປງລະດັບເງິນກູ້, ອັດຕາດອກເບ້ຍ, ກຳນົດເວລາໃຫ້ກູ້ ໃຫ້ເໝາະສົມ ໂດຍຕິດກັບນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມກະສິກຳ, ສົ່ງເສີມອຸດສາຫະກຳ, ສົ່ງເສີມການປ່າໄມ້ ການປະມົງ, ມອບໂອນຖ່າຍທອດວິທະຍາສາດ-ເຕັກນິກ; ກໍ່ສ້າງ ທະວີຄູນຕົວແບບຫລຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ ໂດຍຕິດກັບປະຊາຄົມພົນລະເມືອງຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ.
ທີເຈັດ, ປະຕິບັດນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອແບບມີເງື່ອນໄຂ ຕິດກັບເປົ້າໝາຍ, ພື້ນທີ່ ແລະ ກຳນົດເວລາຊົມໃຊ້ ເພື່ອແນໃສ່ເພີ່ມຄວາມສາມາໂອກາດເຂົ້າເຖິງນະໂຍບາຍ ແລະ ສົ່ງເສີມຄວາມຕັ້ງໜ້າ, ເປັນເຈົ້າການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ທຸກຍາກ. ຮັກສາ, ປັບປຸງບັນດານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄອບຄົວທີ່ຫາກໍ່ອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ, ຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ. ມີການບຸລິມະສິດແຫຼ່ງພະລັງລົງທຶນກໍ່ສ້າງໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ພັດທະນາ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງແຫຼ່ງກຳລັງຄົນໃຫ້ແກ່ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ເມືອງທຸກຍາກ, ຕາແສງທຸກຍາກ, ຕາແສງຊາຍແດນ, ຕາແສງເຂດທີ່ໝັ້ນ, ຕາແສງ ບ້ານທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກພິເສດ, ຢູ່ເຂດດອນຫາດຊາຍຝັ່ງທະເລ, ເກາະທະເລ.
ທີແປດ, ສຸມໃສ່ແກ້ໄຂໃຫ້ໄດ້ໂດຍພື້ນຖານສະພາບການຄອບຄົວຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍບໍ່ມີດິນຢູ່ອາໄສ; ແກ້ໄຂດິນຜະລິດ ຫຼືຫັນປ່ຽນອາຊີບໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໜ້ອຍ 80% ຂອງຈຳນວນຄອບຄົວຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍທີ່ທຸກຍາກ ແລະຄອບຄົວທຸກຍາກຢູ່ຕາແສງ ບ້ານທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເປັນພິເສດ ເຊິ່ງພວມບໍ່ມີທີ່ດິນເພື່ອຜະລິດ; ປະຕິບັດການຝຶກອົບຮົມວິຊາອາຊີບ ຕິດກັບແກ້ໄຂວຽກເຮັດງານທຳ, ເພີ່ມລາຍໄດ້ໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານທີ່ດິນຜະລິດ.
ຮັກສານະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອນັກຮຽນ, ນັກສຶກສາທີ່ເປັນລູກເຕົ້າຂອງຄອບຄົວທຸກຍາກ, ຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ; ຍົກສູງອັັດຕາສ່ວນນັກຮຽນທີ່ໄດ້ໄປຮຽນຖືກຕາມໄວອາຍຸ ຢູ່ເຂດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ຫຍຸ້ງຍາກພິເສດ; ພັດທະນາບັນດາໂຮງຮຽນກິນນອນມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າ, ມັດທະຍົມຊົນເຜົ່າເຄິ່ງກິນນອນ ດ້ວຍຂະໜາດທີ່ເໝາະສົມ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ຍົກສູງປະສິທິຜົນວຽກງານກໍ່ສ້າງແບບບົ່ງຕົວ ຕິດກັການນຳໃຊ້.
ນຳເອົາບັນດາເປົ້າໝາຍຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຫຼາຍດ້ານເຂົ້າໃນບັນດາໂຄງການ, ແຜນການພັດທະນາເສດຖະກິດປະຈຳປີ ແລະ ແຜນການ 5 ປີ ເພື່ອປະຕິບັດ. ຮັບປະກັນໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໜ້ອຍ 90% ຂອງຈຳນວນຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ ເຂົ້າຮ່ວມການປະກັນສຸຂະພາບ; 70% ຂອງຈຳນວນຕາແສງບັນລຸໄດ້ເປົ້າໝາຍແຫ່ງຊາດກ່ຽວກັບສາທາລະນະສຸກ; ກວ່າ 90% ຂອງຈຳນວນສຸກສາລາຂັ້ນຕາແສງມີເງື່ອນໄຂພຽງພໍ ເພື່ອກວດພະຍາດ, ປິ່ນປົວພະພາດ ຕາມບັດປະກັນສຸຂະພາບ; ດັດແປງໂຄງປະກອບການລົງທຶນໃຫ້ແກ່ຂົງເຂດເບິ່ງແຍງດູແລສຸຂະພາບ ແລະ ນະໂຍບາຍປະກັນໄພສຸຂະພາບ ເພື່ອຮັບປະກັນເພີ່ມໂອກາດເຂົ້າເຖິງການບໍລິການດ້ານສາທາລະນະສຸກ, ເບິ່ງແຍງດູແລສຸຂະພາບໃຫ້ຄົນທຸກຍາກ, ຄົນທີ່ເກືອບຕົກທຸກໄດ້ຍາກ./.
ໂດຍ: ຟ້າມທີ້ຫາຍຈ່ວຽນ
ລັດຖະມົນຕີວ່າການກະຊວງແຮງງານ-ນັກຮົບຜູ້ເສຍອົງຄະ ແລະ ສັງຄົມ
-----------------------------------
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 880 (ເດືອນກຸມພາ 2016).
(1) ມະຕິສະບັບເລກທີ 30a/2008/NQ-CP ລົງວັນທີ 27-12-2008 ຂອງລັດຖະບານ ວ່າດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໂດຍໄວ ແລະ ຍືນຍົງ ສຳລັບ 61 ເມືອງທຸກຍາກ; ມະຕິສະບັບເລກທີ 80/NQ-CP ລົງວັນທີ 19-5-2011 ຂອງລັດຖະບານວ່າດ້ວຍການກຳນົດທິດຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກແບບຍືນຍົງ ໄລຍະປີ 2011 ຫາປີ 2020.
(2) ບັນດາໂຄງການສິນເຊື່ອບຸລິມະສິດໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວທຸກຍາກ: ໂຄງການໃຫ້ກູ້ຢືມເງິນເພື່ອກໍ່ສ້າງເຮືອນຢູ່ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 716/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 14-6-2012 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີກ່ຽວກັບການຜັນຂະຫຍາຍທົດລອງວິທີແກ້ຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວທຸກຍາກຍົກສູງເງື່ອນໄຂຄວາມປອດໄພບ່ອນຢູ່, ຮັບມືກັບການນ້ຳຖ້ວມຢູ່ເຂດເໜືອພາກກາງ ແລະ ບັນດາແຂວງຝັ່ງທະເລພາກກາງ; ໂຄງການໃຫ້ກູ້ຢືມເງິນ ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 15/2013/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 23-2-2013 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກ່ຽວກັບການປ່ອຍສິນເຊື່ອໃຫ້ຄອບຄົວທີ່ຢູ່ໃກ້ຄວາມທຸກຍາກ; ໂຄງການໃຫ້ກູ້ຢືມເງິນ ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 2621/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 31-12-2013 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກ່ຽວກັບການປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີ່ມລະດັບຊ່ວຍເຫຼືອຈຳນວນໜຶ່ງໃຫ້ແກ່ການຂະຫຍາຍການຜະລິດ ທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນມະຕິສະບັບເລກທີ 30a/2008/NQ-CP ລົງວັນທີ 27-12-2008 ຂອງລັດຖະບານ ກ່ຽວກັບໂຄງການຊ່ວຍເຫຼືອຫລຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກໂດຍໄວ ແລະ ຍືນຍົງ ສຳລັບເມືອງທຸກຍາກ 61 ເມືອງ; ໂຄງການໃຫ້ກູ້ຢືມເງິນ ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 48/2014/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 28-8-2014 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີນ ກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວທຸກຍາກກໍ່ສ້າງເຮືອນຢູ່ ເພື່ອກັນ ແລະ ຫຼີກລ່ຽງລົມພາຍຸ, ນ້ຳຖ້ວມ ຢູ່ພາກກາງຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ; ໂຄງການໃຫ້ກູ້ຢືມເງິນ ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 755/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 20-5-2013 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກ່ຽວກັບການຊ່ວຍເຫຼືອປະຊາຊົນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍທີ່ທຸກຍາກ ແລະ ຄອບຄົວທຸກຍາກ ຢູ່ຕາແສງ ບ້ານທີ່ມີຄວາມຫຍຸງຍາກພິເສດກ່ຽວກັບດິນຢູ່ອາໄສ, ດິນຜະລິດ, ນ້ຳສະອາດ; ຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 28/2015/QĐ-TTg ລົງວັນທີ 21-7-2015 ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ກ່ຽວກັບສິນເຊື່ອສຳລັບຄົນທີ່ຫາກໍ່ອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ.
(3) ຕາມລັດຖະດຳລັດສະບັບເລກທີ 49/2010/NĐ-CP ຂອງລັດຖບານ ທີ່ໄດ້ປັບປຸງດ້ວຍລັດຖະດຳລັດສະບັບເລກທີ 74/2013/NĐ-CP.
(4) ຕາມຂໍ້ຕົກລົງສະບັບເລກທີ 1529/QĐ-TTg ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ.
(5) ກະຕວງຕາມຂໍ້ມູນການສຳຫຼວດລະດັບດຳລົງຊີວິດຄອບຄົດໃນປີ 2014 ຂອງກົມໃຫຍ່ສະຖິຕິ.
