ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ ແລະ ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນໂດຍພື້ນຖານ. (ພາບ: tuyengiao.vn)
ໜຶ່ງໃນບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ໄດ້ໃຊ້ເພື່ອປະຕິເສດພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມນັ້ນ ແມ່ນການອ້າງເຫດຜົນລວງວ່າ, ຄືວ່າພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມພວມມີການ “ຫັນແກນ” ທາງດ້ານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຫັນປ່ຽນຈາກພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄປເປັນພື້ນຖານເສດຖະກິດທຶນນິຍົມ ດ້ວຍການ “ອ້າງອີງ” ວ່າ:
ທາງດ້ານທິດສະດີ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດແມ່ນຂອງລັດທິທຶນນິຍົມ, ເຄື່ອນໄຫວຕາມບັນດາກົດເກນຂອງລັດທິທຶນນິຍົມ, ບໍ່ອາດຈະເຂົ້າກັນກັບ ແລະ ສົມທົບກັບເສັ້ນທາງກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ, ກັບການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມໃນການພັດທະນາຂອງບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ ຍ້ອນວ່າ ລະຫວ່າງພວກມັນມີຄວາມຂັດແຍ່ງກັນ, ກົງກັນຂ້າມ, ຊ້ຳພັດປໍລະປັກກັນ. ຖ້າຫາກເອົາການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄປ “ຕິດ” ກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ກໍ່ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບການ “ເອົານ້ຳຕິດກັບໄຟ”, ສ້າງເປັນຮ່າງກາຍແບບ “ຫົວສິງຄີງໝູ” ທີ່ມີແຕ່ນຳມາຊຶ່ງຄວາມປະລາໄຊເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ, ບໍ່ມີເສດຖະກິດຕະຫຼາດຢູ່ໃນປະເທດທີ່ກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຄືປະເທດຫວຽດນາມ, ຈາກນັ້ນຊີ້ແຈງໃຫ້ຫວຽດນາມຈຳເປັນຕ້ອງຫັນໄປສູ່ການກໍ່ສ້າງເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ, ໄປຕາມເສັ້ນທາງທຶນນິຍົມ.
ທາງດ້ານພຶດຕິກຳ, ຂະບວນວິວັດການກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາຖືກປະລາໄຊ ແລະ ປະຈຸບັນພວມປະສົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ, ແກ້ໄຂສິ່ງຄົງຄ້າງຕ່າງໆບໍ່ໄດ້, ຄວາມຂັດແຍ່ງໃໝ່ເກີດຂຶ້ນ, ຈາກນັ້ນ ກໍ່ກ່າວອ້າງວ່າ, ຄືວ່າຫວຽດນາມພວມ “ຫັນແກນ” ໄປທາງການພັດທະນເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມທິດທຶນນິຍົມ ຊຶ່ງເນື້ອແທ້ແມ່ນການປ່ຽນແປງ ແລະ ຫ່າງເຫີນຈາກທາດແທ້ຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ກ້າວເຂົ້າສູ່ເສັ້ນທາງໃໝ່ “ທຶນນິຍົມ” ດ້ວຍການສົ່ງເສີມເສດຖະກິດເອກະຊົນ, ເພີ່ມທະວີການດັດສົມຂອງຕະຫຼາດ.
ການອ້າງ “ເຫດຜົນ” ຄືແນວນັ້ນ ເນື້ອແທ້ແມ່ນບິດເບືອນແນວທາງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ, ທວງໃຫ້ພັກເຮົາຢາກພັດທະນາເສດຖະກິດແມ່ນຕ້ອງປະລະເສັ້ນທາງສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອພາປະເທດໄປຕາມເສັ້ນໂຄຈອນຂອງລັດທິທຶນນິຍົມ; ສ້າງຈິດຕະສາດລະແວງສົງໄສ, ຄອນແຄນຂາດຄວາມເຊື່ອຖື, ພິເສດແມ່ນ ຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຕໍ່ພາລະກິດການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ການອ້າງ “ເຫດຜົນ” ຄືແນວນັ້ນ ແມ່ນຜິດພາດທີ່ສຸດ, ໄຮ້ວິທະຍາສາດ, ບໍ່ມີພື້ນຖານທາງດ້ານທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳ, ມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງຫຼາຍຢ່າງໃນການໄຈ້ແຍກ, ຕີລາຄາ; ການສັງເກດມີລັກສະນະອັດຕະວິໄສ, ໄຮ້ຫຼັກຖານ ແລະ ມີລັກສະນະບັງຄັບ.
ທີໜຶ່ງ, ກ່ຽວກັບທັດສະນະທີ່ຖືວ່າ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດແລະລັດທິທຶນນິຍົມເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນ, ຖືວ່າ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕິດກັບລັດທິທຶນນິຍົມ, ມີແຕ່ຄົງຕົວຢູ່ໃນລັດທິທຶນນິຍົມເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນທັດສະນະທີ່ຜິດພາດ, ບໍ່ມີຫຼັກຖານທາງດ້ານທິດສະດີກໍ່ຄືພຶດຕິກຳ.
ໃນປະວັດສາດ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດເກີດຂຶ້ນ ແລະ ພັດທະນາພ້ອມກັນກັບການປະກົດຕົວຂອງແບບວິທີການຜະລິດທຶນນິຍົມ. ລັດທິທຶນນິຍົມໄດ້ຮູ້ນຳໃຊ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ຈຸດປະສົງສ້າງຊັບສິນສິ່ງຂອງ, ຜົນກຳໄລ ແລະ ເພີ່ມການສະສົມ. ແຕ່ວ່າ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ລັດທິທຶນນິຍົມ ແມ່ນສອງບັນຫາທີ່ຕ່າງກັນ. ເສດຖະກິດຕະຫຼາດແມ່ນແບວິທີໜຶ່ງ, ແບບຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດໜຶ່ງ ຊຶ່ງສັງຄົມມະນຸດປະດິດອອກມາ, ແມ່ນຜົນສຳເລັດຂອງຄວາມສີວິໄລແຫ່ງມະນຸດຊາດ, ມັນສາມາດຄົງຕົວຢູ່ໃນບັນດາລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມທີ່ຕ່າງກັນ. ເສດຖະກິດຕະຫຼາດເກີດຂຶ້ນແລະພັດທະນາ ໂດຍຂຶ້ນກັບບັນດາເງື່ອນໄຂທີ່ສ້າງມັນຂຶ້ນມາ, ເຊັ່ນ ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງກຳລັງການຜະລິດ, ການແບ່ງງານສັງຄົມ... ໂດຍມັນເອງ ເສດຖະກິດຕະຫຼາດບໍ່ສາມາດຕັດສິນທາດແທ້ແລະທິດທາງການພັດທະນາຂອງລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມໜຶ່ງໄດ້. ທາດແທ້ຂອງລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມໜຶ່ງ ເປັນສິ່ງຕັດສິນທາດແທ້ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ເສດຖະກິດຕະຫຼາດອາດຈະຄົງຕົວຢູ່ໃນບັນດາລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມທີ່ຕ່າງກັນ ເມື່ອບັນດາເງື່ອນໄຂດັ່ງກ່າວເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ. ສ່ວນລັດທິທຶນນິຍົມພັດເປັນບັນຫາອື່ນ, ມັນແມ່ນລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມໜຶ່ງ ໂດຍຊົນຊັ້ນນາຍທຶນເປັນຜູ້ປົກຄອງ, ຄຽງຂ້າງລັດທິທຶນນິຍົມ ຍັງມີຫຼາຍລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມອື່ນອີກ. ດັ່ງນັ້ນ, ການຖື ເສດຖະກິດຕະຫຼາດດ້ວຍຖານະເປັນແບບຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດ ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນກັບລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມໜຶ່ງດຽວຄືລັດທິທຶນນິຍົມນັ້ນ ແມ່ນຄວາມຮັບຮູ້ ທັດສະນະທີ່ຜິດພາດ, ດ້ານດຽວ, ບໍ່ມີຫຼັກຖານ.
ຄວາມເປັນຈິງໃນໂລກໄດ້ຢືນຢັນວ່າ, ຫຼາຍປະເທດທີ່ມີລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມອື່ນ, ບໍ່ແມ່ນລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມທຶນນິຍົມ, ຍັງຄົງນຳໃຊ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງປະເທດຕົນ ແລະ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດຫຼາຍຢ່າງ, ຄືຫວຽດນາມ, ຈີນ, ລາວ...
ທີສອງ, ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ລະຫວ່າງ “ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ” ແລະ “ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ” ບໍ່ມີຄວາມກົງກັນຂ້າມ ຫຼືຄວາມຂັດແຍ່ງກັນ ແຕ່ມີຄວາມເປັນເອກະພາບ, ຕິດແໜ້ນນຳກັນ, ສະແດງອອກເຖິງສອງແງ່ມູມຕົ້ນຕໍທີ່ສຸດຄື “ກຳລັງໜູນ” ແລະ “ຈຸດປະສົງ” ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ.
ກ່ອນອື່ນໝົດ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດແມ່ນແບບຈັດຕັ້ງການຜະລິດໜຶ່ງ ຊຶ່ງຜ່ານບັນດາກົດເກນຂອງມັນ, ເຊັ່ນກົດເກນຄຸນຄ່າ, ກົດເກນການສະໜອງ-ຄວາມຕ້ອງການ, ກົດເກນແຂ່ງຂັນ... ມັນຊ່ວຍສ້າງ “ກຳລັງໜູນ" ພັດທະນາເສດຖະກິດ, ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ, ຍົກສູງປະສິດທິພາບຂອງງານ. ສ່ວນ “ຈຸດປະສົງ” ຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແມ່ນຍາມໃດກໍ່ຕິດກັບລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມທີ່ແນ່ນອນໜຶ່ງ, ຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ຈຸດໝາຍແລະຜົນປະໂຫຍດຂອງລະບອບນັ້ນ. ຈຸດປະສົງຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດໃນລະບອບທຶນນິຍົມ ແມ່ນຮັບໃຊ້ແລະນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດມາໃຫ້ຊົນຊັ້ນນາຍທຶນທີ່ກຳອຳນາດ. ສ່ວນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ຈຸດປະສົງຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດໄດ້ສະແດງອອກຢູ່ໃນການປົດປ່ອຍ ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດຢ່າງແຂງແຮງ ແນໃສ່ກໍ່ສ້າງ ເພີ່ມພູນໂຄງສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ ແລະ ບູລະນະການພົວພັນການຜະລິດ ແນໃສ່ກໍ່ສ້າງໂຄງບົນ, ລະບອບການເມືອງສັງຄົມຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ. ບັນດາຈຸດປະສົງນີ້ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໂດຍຜ່ານການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຕໍ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ.
ລະຫວ່າງລັກສະນະ “ຈຸດປະສົງ” ໃນການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ລັກສະນະ “ກຳລັງໜູນ” ຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດຢູ່ຫວຽດນາມ ບໍ່ມີການປັດເຂ່ຍກັນ ຂັດແຍ່ງກັນແຕ່ຢ່າງໃດ, ແຕ່ແມ່ນການປະສົມເຂົ້າກັນ, ຕິດຕໍ່ກັນ, ຊ່ວຍໜູນຊຶ່ງກັນແລະກັນ ໃນອົງປະກອບທີ່ເປັນເອກະພາບ. ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ປະເທດເຮົາ, ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມໄດ້ຮັບການເຊື່ອມຊຶມໃນເມື່ອຂັບເຄື່ອນບັນດາຫຼັກການຂອງຕະຫຼາດ, ກົງຂ້າມ, ການປະຕິບັດທິດທາງສັງຄົມນິຍົມບໍ່ຕັດແຍກ, ໂດດດ່ຽວ ກັບບັນດາກົດເກນຂອງຕະຫຼາດ. ຊຸກຍູ້ໃຫ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຂະຫຍາຍຕົວ, ເປັນເຈົ້າການຫັນຂະບວນວິວັດດັ່ງກ່າວ ເຂົ້າໃນການສ້າງບັນດາປະຖົມປັດໄຈ ເງື່ອນໄຂທີ່ຈຳເປັນທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ເພື່ອກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ. ການຕິດພັນ ເພີ່ມເຕີມໃຫ້ແກ່ກັນ ລະຫວ່າງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ໄດ້ສະແດງອອກໃນບັນດາເນື້ອໃນອັນພື້ນຖານດັ່ງນີ້:
- ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ບັນດາທ່າດີຂອງກົນໄກຕະຫຼາດໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ ເພື່ອນຳໃຊ້ທຸກແຫຼ່ງພະລັງຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ແນໃສ່ພັດທະນາເສດຖະກິດຢ່າງໄວແລະໝັ້ນຄົງຍືນຍົງ, ແຕ່ພ້ອມກັນນັ້ນ ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມດ້ວຍການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ ຕໍ່ກັບຕະຫຼາດ ເປັນການປະກອບສ່ວນເພີ່ມເຕີມໃຫ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຈຳກັດຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ ດ້ານລົບຂອງຕະຫຼາດ, ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຄວາມປະລາໄຊຂອງກົນໄກຕະຫຼາດ; ຍູ້ແຮງການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ສົ່ງເສີນໃຫ້ທຸກຄົນບືນຕົວຂຶ້ນສ້າງຄວາມຮັ່ງມີແບບຊອບທຳ, ຈາກນັ້ນເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງສົດໃສ ມີປະສິດທິຜົນກວ່າອີກ.
- ຢູ່ຫວຽດນາມ, ການເຊື່ອມຕິດການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ເຮັດໃຫ້ເສດຖະກິດຢູ່ຫວຽດນາມພັດທະນາຢ່າງໄວ ໝັ້ນຄົງຍືນຍົງ ມີປະສິດທິຜົນ, ເພື່ອປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານທຸກຄົນ ຮັບປະກັນໃຫ້ມະນຸດເປັນໃຈການທີ່ແທ້ຈິງຂອງການພັດທະນາ ແລະ ທຸກໆນະໂຍບາຍການພັດທະນາລ້ວນແຕ່ແມ່ນເພື່ອມະນຸດ ໂດຍມະນຸດ. ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ການພັດທະນາເສດຖະກິດຍາມໃດກໍ່ໄປຄຽງຄູ່ກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ ໃນແຕ່ລະບາດກ້າວແລະແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ. ຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະ ຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ ໄດ້ສະແດງອອກໃນຫຼາຍເນື້ອໃນ, ໃນນັ້ນມີຄວາມຍຸຕິທຳໃນການແຈກຢາຍບັນດາປັດໄຈການຜະລິດ, ໃນການເຂົ້າເຖິງແລະນຳໃຊ້ບັນດາໂອກາດ ເງື່ອນໄຂການພັດທະນາ ແມ່ນເນື້ອໃນທີ່ສຳຄັນ. ການແຈກຢາຍຜະລິດຕະພັນທີ່ຜະລິດອອກມາ ແມ່ນແຈກຢາຍຕາມຜົນຂອງການອອກແຮງງານ ແລະ ປະສິດທິຜົນເສດຖະກິດ ເປັນຕົ້ນຕໍ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ອີງຕາມລະດັບການປະກອບທຶນແລະບັນດາແຫຼ່ງພະລັງອື່ນ ແລະ ແຈກຢາຍໂດຍຜ່ານລະບົບຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມ ສະວັດດີການສັງຄົມ.
- ເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕິດກັບການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຈະຊ່ວຍເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ, ສິດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ; ກຳນົດທິດການພັດທະນາເສດຖະກິດເຂົ້າໃສ່ການຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ; ເພີ່ມທະວີຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມທາງສັງຄົມ, ຄວາມສາມັກຄີປວງຊົນທົງຊາດ; ສ້າງກຳລັງໜູນທົ່ວປວງຊົນ, ລະດົມຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທຸກຢ່າງຂອງປະຊາຊົນ ເພື່ອກໍ່ສ້າງ ພັດທະນາເສດຖະກິດ.
ຄືແນວນັ້ນແມ່ນ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມມີທັງທາດແທ້ລວມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແນໃສ່ສ້າງກຳລັງໜູນພັດທະນາເສດຖະກິດ, ມີທັງລັກສະນະພິເສດສະເພາະ, ອີງບົນຫຼັກການແລະທາດແທ້ຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ທາງດ້ານເປົ້າໝາຍການພັດທະນາ.
ທີສາມ, ຮູບແບບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແມ່ນຮູບແບບເສດຖະກິດທີ່ສອດຄ່ອງກັບເງື່ອນໄຂ, ສະພາບການຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ບໍ່ມີການ "ຫັນແກນ" ໄປຕາມເສັ້ມທາງທຶນນິຍົມ.
ກ່ອນອື່ນໝົດຕ້ອງເຫັນວ່າ, ຫວຽດນາມກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຈາກຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຕ່ຳທາງດ້ານເສດຖະກິດ ແລະ ເສັ້ນທາງກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ແມ່ນເສັ້ນທາງຂ້າມຜ່ານ, ໂດຍທາງອ້ອມ ໂດຍຜ່ານຫຼາຍໄລຍະ, ຫຼາຍບາດກ້າວທີ່ຕ່າງກັນ. ໃນໄລຍະຕົ້ນແຫ່ງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ, ເພື່ອພັດທະນາເສດຖະກິດໃນເງື່ອນໄຂຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຕ່ຳ, ຫວຽດນາມຈຳເປັນຕ້ອງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ດ້ວຍຫຼາຍຮູບການກຳມະສິດແລະຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ໃນນັ້ນມີພາກສ່ວນເສດຖະກິດເອກະຊົນ, ຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ແບບວິທີການດັດສົມຕໍ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຄືບັນດາກົດເກນຂອງຕະຫຼາດ.
ຖ້ອຍທຳນອງທີ່ວ່າ ມີການຫັນທິດ, “ຫັນແກນ” ໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດຢູ່ຫວຽດນາມນັ້ນ ເປັນຄວາມຜິດພາດ ຍ້ອນມັນພຽງແຕ່ອີງໃສ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດເອກະຊົນ ແລະ ການດັດສົມເສດຖະກິດດ້ວຍກົດເກນຂອງຕະຫຼາດ ໃນໄລຍະຕົ້ນແຫ່ງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ເພື່ອເວົ້າເລີຍວ່າ ຫວຽດນາມໄປຕາມເສັ້ມທາງທຶນນິຍົມ. ຖ້ອຍທຳນອງນີ້ກໍ່ບໍ່ເຫັນໄດ້ ບັນດາຫຼັກການ, ທາດແທ້, ເນື້ອໃນກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນແຕ່ລະໄລຍະ, ກໍ່ຄືໃນເສັ້ນທາງທັງໝົດ. ຢູ່ນີ້, ຖ້ອຍທຳນອງນີ້ບໍ່ມີຫຼັກຖານຕົວຈິງ ແລະ ຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈໄດ້ກ່ຽວກັບທາດແທ້ແລະເນື້ອໃນຂອງຂະບວນວິວັດການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ເມື່ອມັນຖື ໜ້າທີ່ໜຶ່ງ, ຈຸດໝາຍລະອຽດໜຶ່ງຂອງໄລຍະໜຶ່ງ, ບາດກ້າວໜຶ່ງໃນການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວກັນກັບ ຈຸດໝາຍລວມທັງໝົດ, ສັງລວມແລະທາດແທ້, ຫຼັກການຂອງທົ່ວທັງໄລຍະທາງແຫ່ງການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ການສັງເກດພື້ນຖານເສດຖະກິດໜຶ່ງ ວ່າເປັນ “ສັງຄົມນິຍົມ” ຫຼື “ທຶນນິຍົມ” ນັ້ນ ບໍ່ພຽງແຕ່ອີງໃສ່ຮູບການກຳມະສິດເອກະຊົນ, ເສດຖະກິດເອກະຊົນ ຫຼືການດັດສົມຂອງຕະຫຼາດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງຕ້ອງອີງໃສ່ບັນທັດຖານອື່ນອີກ, ເຊັ່ນຈຸດໝາຍພັດທະນາພື້ນຖານເສດຖະກິດນັ້ນ ແມ່ນເພື່ອຊົນຊັ້ນ, ຊັ້ນຄົນໃດ? ທາດແທ້, ຫຼັກການເຄື່ອນໄຫວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດນັ້ນແມ່ນຫຍັງ? ໃຜເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ແທ້ຈິງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດນັ້ນ? ຂະບວນວິວັດການເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນແລະຂະຫຍາຍຕົວຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດນັ້ນຄືແນວໃດ?...
ຮູບແບບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການບູລະນະແລະພັດທະນາເທື່ອລະກ້າວ ໂດຍຜ່ານບັນດາກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ບົນພື້ນຖານຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳການພັດທະນາເສດຖະກິດຢູ່ພາຍໃນປະເທດ, ໝູນໃຊ້ຢ່າງປະດິດສ້າງ ບັນດາທັດສະນະຂອງລັດທິມາດ-ເລນິນ ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ຮັບເອົາຢ່າງມີການຄັດເລືອກບັນດາທັດສະນະ, ບົດຮຽນຈາກພຶດຕິກຳ ແຫ່ງການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ຊີ້ແຈງບັນດາເນື້ອໃນອັນພື້ນຖານຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ: “ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ ແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ຄົບຊຸດ ຕາມບັນດາກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຮັບປະກັນການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ສອດຄ່ອງກັບແຕ່ລະໄລຍະແຫ່ງການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ; ມີການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ ໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມນຳພາ, ແນໃສ່ເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸຕິທຳ ສີວິໄລ”(2).
ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ “ມີການພົວພັນການຜະລິດທີ່ກ້າວໜ້າ ສອດຄ່ອງກັບລະດັບການພັດທະນາຂອງກຳລັງການຜະລິດ; ມີຫຼາຍຮູບການກຳມະສິດ, ຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ໃນນັ້ນເສດຖະກິດຂອງລັດຮັກສາບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງ, ເສດຖະກິດເອກະຊົນເປັນກຳລັງໜູນທີ່ສຳຄັນໜຶ່ງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ; ບັນດາເຈົ້າພາບທີ່ຂຶ້ນກັບບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດລ້ວນແຕ່ສະເໝີພາບ, ຮ່ວມມື ແລະ ແຂ່ງຂັນກັນຕາມກົດໝາຍ; ຕະຫຼາດມີບົດບາດຕົ້ນຕໍໃນການລະດົມແລະຈັດແບ່ງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງການພັດທະນາຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ເປັນກຳລັງໜູນຕົ້ນຕໍເພື່ອປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດ; ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຂອງລັດໄດ້ຈັດແບ່ງຕາມຍຸດທະສາດ, ແຜນກຳນົດ, ແຜນການ ສອດຄ່ອງກັບກົນໄກຕະຫຼາດ. ລັດຖືບົດບາດກຳນົດທິດທາງ, ກໍ່ສ້າງແລະບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມການແຂ່ງຂັນຢ່າງສະເໝີພາບ, ສົດໃສແລະໂປ່ງໃສ; ນຳໃຊ້ບັນດາເຄື່ອງມື, ນະໂຍບາຍ ແລະ ບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຂອງລັດ ເພື່ອກຳນົດທິດທາງ ແລະ ດັດສົມພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຊຸກຍູ້ການຜະລິດທຸລະກິດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ; ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ, ແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ. ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຂົ້າຂອງປະຊາຊົນໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ”(3). “ການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ໄດ້ຮັບການກຳນົດແລະເພີ່ມທະວີຢ່າງເປັນປະຈຳ ໂດຍຜ່ານການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ, ຖືເອົາມະນຸດເປັນໃຈກາງ, ເພື່ອທຸກຄົນ ແລະ ໂດຍມະນຸດ; ເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງເຕັມສ່ວນບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າແລະຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ ໃນແຕ່ລະບາດກ້າວແລະແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ”(4).
ຜ່ານບັນດາເນື້ອໃນເທິງນີ້ອາດຈະເຫັນວ່າ, ຄຽງຂ້າງກັບການຢືນຢັນການຂັບເຄື່ອນຢ່າງຄົບຖ້ວນ, ຄົບຊຸດຕາມບັນດາກົດເກນຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ເນື້ອໃນກ່ຽວກັບການກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງລະອຽດແລະຈະແຈ້ງຄືດັ່ງນີ້: ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕັ້ງຢູ່ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ແລະ ການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ; ພື້ນຖານເສດຖະກິດຫັນໄປສູ່ບັນດາຫຼັກການແລະທາດແທ້ຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ນັ້ນແມ່ນເປົ້າໝາຍ “ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸຕິທຳ ສີວິໄລ”; ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ເນັ້ນໜັກເຖິງບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງຂອງເສດຖະກິດຂອງລັດ; ພັດທະນາເສດຖະກິດໄປຄຽງຄູ່ກັບປົກປັກຮັກສາສິ່ງແວດລ້ອມ, ປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມໃນແຕ່ລະບາດກ້າວ, ແຕ່ລະນະໂຍບາຍການພັດທະນາ; ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງປະຊາຊົນ...
ດັ່ງນັ້ນ ລະຫວ່າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ ແລະ ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນໂດຍພື້ນຖານ ແລະ ຈຸດແຕກຕ່າງທີ່ຈະແຈ້ງທີ່ສຸດແມ່ນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ, ຜູ້ທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງນັ້ນແມ່ນວົງການເຈົ້າຂອງນາຍທຶນ ຊົນຊັ້ນນາຍທຶນ, ສ່ວນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ຜູ້ທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງແມ່ນປະຊາຊົນຜູ້ອອກແຮງງານ, ຖືເອົາມະນຸດເປັນໃຈກາງແຫ່ງການພັດທະນາ, ໂດຍລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມເປັນຜູ້ບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງ, ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ດ້ວຍວິໄສທັດຮອບດ້ານ ເປັນລະບົບ ພາວະວິໄສ ວິທະຍາສາດ, ອາດຈະຢືນຢັນວ່າພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງຫວຽດນາມ ແມ່ນະພື້ນຖານເສດຖະກິດຕາມກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມໂດຍສົມບູນ ທີ່ຫັນໄປສູ່ບັນດາຫຼັກການ, ເປົ້າໝາຍຂອງລັດທິສັງຄົມນິຍົມ, ໂດຍບໍ່ແມ່ນ “ທຶນນິຍົມ”, ບໍ່ມີການ “ຫັນແກນ” ໄປທາງເສດຖະກິດຕະຫຼາດຕາມເສັ້ນທາງທຶນນິຍົມແຕ່ຢ່າງໃດ.
ທີສີ່, ພຶດຕິກຳແຫ່ງການພັດທະນາເສດຖະກິດ ໂດຍຜ່ານການພັດທະນາພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ພິເສດແມ່ນຜ່ານ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ ໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດຫຼາຍຢ່າງທີ່ສຳຄັນ, ສ້າງພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ພັດທະນາໃນເວລາທີ່ຈະເຖິງ.
ຫວນຄືນ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ ໃນເສັ້ນທາງກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ. “ປະເທດໄດ້ພົ້ນອອກຈາກການວິກິດດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະ ສະພາບດ້ອຍພັດທະນາ, ກາຍເປັນປະເທດກຳລັງພັດທະນາທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງຕ່ຳ, ພວມຍູ້ແຮງການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ເສດຖະກິດເຕີບໂຕໄວພໍຄວນ, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວເທື່ອລະກ້າວ. ການເມືອງ-ສັງຄົມມີຄວາມໝັ້ນຄົງ; ການປ້ອງກັນປະເທດ, ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ ໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ. ວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວ; ໃບໜ້າຂອງປະເທດ ແລະ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນ ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍ. ປະຊາທິປະໄຕສັງຄົມນິຍົມໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ ແລະ ນັບມື້ນັບໄດ້ເປີດກວ້າງ. ຄວາມສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງແລະເພີ່ມທະວີ. ວຽກງານກໍ່ສ້າງພັກ, ກໍ່ສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍ ແລະ ທົ່ວທັງລະບົບການເມືອງ ໄດ້ຮັບການຍູ້ແຮງ. ກຳລັງແຮງໃນທຸກດ້ານຂອງປະເທດ ໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ; ອົດທົນໝັ້ນໜຽວ, ເດັດດ່ຽວຕໍ່ສູ້ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ, ອະທິປະໄຕ, ເອກະພາບ, ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະ ລະບອບສັງຄົມນິຍົມ. ການພົວພັນຕ່າງປະເທດນັບມື້ນັບເປີດກວ້າງ ແລະ ເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ; ບົດບາດຖານະແລະອິທິພົນຂອງຫວຽດນາມໃນເວທີໂລກ ໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນ”(5).
ລາຍງານຂອງທະນາຄານໂລກກໍ່ໄດ້ຕີລາຄາສູງ ບັນດາຜົນສຳເລັດຂອງຫວຽດນາມໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ: “ຫວຽດນາມເປັນເລື່ອງລາວແຫ່ງຄວາມສຳເລັດຜົນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນຂະບວນວິວັດການພັດທະນາ. ແຕ່ປີ 1990, ການເຕີບໂຕ ຈີດີພີ ສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນຢູ່ໃນລະດັບສູງແຖວໜ້າໃນໂລກ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການເຕີບໂຕກໍ່ໝັ້ນທ່ຽງທີ່ສຸດ ແລະ ປົກຄຸມຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ນຳເອົາຜົນປະໂຫຍດມາໃຫ້ປະຊາຊົນສ່ວນໃຫຍ່. ຄວາມກ້າວໜ້າທີ່ສຳຄັນໃນການພັດທະນາມະນຸດ ໄດ້ນຳມາເຊິ່ງບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ ໃນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ປົວແປງສະວັດດີການສັງຄົມໃນຫຼາຍດ້ານ. ຫວຽດນາມໄດ້ປ່ຽນແປງຢ່າງສົມບູນ ແລະ ກາຍເປັນພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ມີລາຍໄດ້ປານກາງຕ່ຳ. ອາໃສການເຕີບໂຕສູງ ແລະ ຜົນສຳເລັດໄດ້ແບ່ງປັນໃຫ້ທຸກຄົນ, ບັນດາຂົງເຂດສັງຄົມໄດ້ຮັບການປົວແປງໃຫ້ດີຂຶ້ນຫຼາຍ. ອັດຕາສ່ວນຄອບຕົວທຸກຍາກໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງໄວນັບແຕ່ເມື່ອ “ປ່ຽນແປງໃໝ່” ຄິດໄລ່ຕາມຕົວຊີ້ວັດຄວາມທຸກຍາກຂອງສາກົນ ກໍ່ຄືຂອງຫວຽດນາມ. ຕາມຕົວຊີ້ວັດ 1,90 ໂດລາສະຫະລັດຕໍ່ວັນ ແມ່ນອັດຕາສ່ວນທຸກຍາກໄດ້ຫຼຸດຜ່ອນຈາກລະດັບ 50% ໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1990 ລົງເປັນປະມານ 3% ໃນປະຈຸບັນ. ບໍ່ພຽງແຕ່ມີລາຍໄດ້ທີ່ສູງກວ່າເທົ່ານັ້ນ, ປະຊາຊົນຍັງມີການສຶກສາ ແລະ ອາຍຸຍືນກວ່າຫຼາຍປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນທຽບເທົ່າຫວຽດນາມ”(6).
ພຶດຕິກຳແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນ 30 ປີທີ່ຜ່ານມາໄດ້ຢືນຢັນວ່າ ຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ໄດ້ພິສູດແລະຢືນຢັນຄວາມຖືກຕ້ອງ, ວິທະຍາສາດ, ປະສິດທິຜົນ ຂອງການນຳໃຊ້ເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ເປັນພາຫະນະເພື່ອກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ນັບທັງທາງດ້ານທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳ. ບັນດາຜົນສຳເລັດເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້ເປັນປະຖົມປັດໄຈ, ຮາກຖານທີ່ສຳຄັນ ເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ພັດທະນາໃນເວລາທີ່ຈະເຖິງ; ຍິ່ງຢືນຢັນວ່າ ແນວທາງພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ແມ່ນຖືກຕ້ອງ ປະດິດສ້າງ ສອກຄ່ອງກັບຄວາມເປັນຈິງຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ທ່າອຽງແຫ່ງການພັດທະນາຂອງປະຫວັດສາດ.
“ຖ້ອຍທຳນອງ” ທີ່ຖືວ່າ ຄືວ່າຫວຽດນາມພວມມີການຫັນທິດ, “ຫັນແກນ” ທາງດ້ານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຫັນມາສູ່ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດທຶນນິຍົມ ແມ່ນຄວາມຄິດອັດຕະວິໄສ ທີ່ຜິດພາດ, ບໍ່ມີຫຼັກຖານທັງທາງດ້ານທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳ. ທາງດ້ານທິດສະດີ, ຂໍ້ພິນິດນີ້ໄດ້ອີງໃສ່ການວິເຄາະແລະຂໍ້ຄິດທີ່ໄຮ້ວິທະຍາສາດ, ບໍ່ມີເຫດຜົນ, ບໍ່ມີລະບົບ ແລະ ບໍ່ຮອບດ້ານ. ທາງດ້ານພຶດຕິກຳ, ຂໍ້ພິນິດນີ້ກໍ່ເປັນຂໍ້ຄິດດ້ານດຽວທີ່ສຸດ, ມີລັກສະນະຄາດເດົາ ໄຮ້ຄວາມຈິງ ເມື່ອມັນບໍ່ເຫັນແຈ້ງສະຖານະການປະຫວັດສາດສະເພາະຂອງຫວຽດນາມ ໃນການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມ, ບໍ່ຮັບຮູ້ບັນດາຜົນສຳເລັດໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ. /.
ໂດຍ ປອ. ຫງວຽນແມ້ງຮຸ່ງ
ກອງເລຂາວິທະຍາສາດ ສະພາທິດສະດີສູນກາງ
---------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 898 (ເດືອນສິງຫາ 2017)
(1) ເອກະສານກອງປະຊຸມຄັ້ງທີສີ່ ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ XII, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ໜ້າ 32.
(2) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2016, ໜ້າ 25.
(3) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 25 – 26.
(4) ມະຕິກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 5 ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກ ສະໄໝທີ XII, ຫ້ອງການສູນກາງພັກ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2017, ໜ້າ 31.
(5) ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 65 – 66.
(6) ທະນາຄານໂລກ ແລະ ກະຊວງແຜນການແລະການລົງທຶນຫວຽດນາມ: ລາຍງານສັງລວມ ຫວຽດນາມ 2035 ມຸ່ງໄປສູ່ຄວາມວັດທະນາຖາວອນ, ປະດິດສ້າງ, ຍຸຕິທຳ ແລະ ປະຊາທິປະໄຕ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2015, ໜ້າ 3.
