ຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງ ວິສາຫະກິດເອກະຊົນຫວຽດນາມ ໃນຂະບວນວິວັດການເຂົ້າຮ່ວມໃນ ພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ
ວກ.ອອນໄລ - ຄວາມວັດທະນາຖາວອນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມໃນອະນາຄົດ ຂຶ້ນຕໍ່ສ່ວນຫຼາຍທີ່ສຸດກັບ ຄວາມສາມາດເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ແລະ ການດຶງດູດ ນຳໃຊ້ທຶນຂອງຕ່າງປະເທດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ໃນນັ້ນ, ການຊ່ວຍໜູນໃຫ້ວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ເຂົ້າຮ່ວມໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນຂອງຂະບວນວິວັດນີ້.
ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສ້າງຕັ້ງ ສະມາຄົມນັກທຸລະກິດເອກະຊົນຫວຽດນາມ
ຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ
ນັບແຕີປີ 1986, ດ້ວຍແນວທາງປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມວາງແຜນນະໂຍບາຍພັດທະນາເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນ, ໃນນັ້ນ ຮັບຮອງການຄົງຕົວແລະຂະຫຍາຍຕົວຂອງເສດຖະກິດເອກະຊົນ. ບັນດາຜົນສຳເລັດໃນການພັດທະນາຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ໃນນັ້ນມີການນຳເອົາຫວຽດນາມອອກຈາກກຸ່ມບັນດາປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ຕ່ຳ, ກາຍເປັນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງ, ແມ່ນມີການປະກອບສ່ວນທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ ຂອງພາກສ່ວນເສດຖະກິດເອກະຊົນຫວຽດນາມ. ແຕ່ວ່າ, ກ່ຽວກັບການພັດທະນາຂອງວິສາຫະກິດເອກະຊົນ, ໂດຍສະເພາະ ບັນຫາຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ແມ່ນຍັງມີບັນຫາຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ດັ່ງນີ້:
ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນການພັດທະນາບັນດາການເຊື່ອມໂຍງຕາມລ່ອງ ໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ, ແຕ່ບັນດາການເຊື່ອມໂຍງຢ້ອນກັບ ຊ້ຳພັດຂະຫຍາຍຕົວຊ້າ. ໃນຂະນະທີ່ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI) ໄດ້ແລະພວມຜະລິດຕິດຕັ້ງບັນດາຜະລິດຕະພັນຊັ້ນສູງໃຫ້ແກ່ຕະຫຼາດໂລກນັ້ນ ບັນດາວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດເກືອບທັງໝົດພຽງແຕ່ສຸມໃສ່ຕະຫຼາດພາຍໃນ ຫຼືພຽງແຕ່ສົ່ງອອກສິນຄ້າທີ່ມີຄຸນຄ່າເພີ່ມຕ່ຳ. ໃນພາກຕົວຈິງ, ຫວຽດນາມໄດ້ນຳເຂົ້າປະມານ 90% ມູນຄ່າສົ່ງອອກ ແລະ ຕ້ອງຂຶ້ນກັບວັດຖຸອຸປະກອນນຳເຂົ້າ(1).
ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ແຕ່ການເພີ່ມຈຳນວນວິສາຫະກິດໃໝ່ ໂດຍປະລະໂອກາດເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໄຫວ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ສວຍໃຊ້ໄດ້ໂອກາດການຄ້າ ຈາກພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ. ປະຈຸບັນ, ໃນຈຳນວນ 477.808 ວິສາຫະກິດທີ່ກຳລັງເຄື່ອນໄຫວຢູ່ຫວຽດນາມ (ຂໍ້ມູນເຖິງວັນທີ 31-12-2016), ວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ກວມພຽງປະມານ 3%, ຍັງອີກ 97% ແມ່ນບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ, ໃນນັ້ນ ເກືອບ 60% ແມ່ນວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍທີ່ສຸດ. ຍ້ອນຂະໜາດນ້ອຍ ດັ່ງນັ້ນຫຼາຍວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດຈຶ່ງບໍ່ມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ ເພື່ອສົ່ງອອກສິນຄ້າໄປຕ່າງປະເທດ ຫຼືເຂົ້າຮ່ວມໃນເຄືອຂ່າຍການຜະລິດທົ່ວໂລກ.
ວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຫັນເຂົ້າສູ່ພວງພະນັງຄຸນຄ່າ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງສ້າງເປັນສອງຊັ້ນວິສາຫະກິດ ທີ່ເຄື່ອນໄຫວແຍກອອກຕ່າງຫາກ (ວິສາຫະກິດໃນປະເທດ ແລະ ວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ). ເວົ້າຢ່າງອື່ນ, ເນື່ອງຈາກວ່າ ບໍ່ມີວິສາຫະກິດເອກະຊົນຫວຽດນາມ ທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ, ດັ່ງນັ້ນ ພວງພະນັງການສະໜອງຢູ່ຫວຽດນາມຈຶ່ງຖືກແຕກແຍກ ແລະ ແບ່ງເປັນຫຼາຍສ່ວນ. ບໍ່ຄືກັນກັບຈີນ ຫຼືອິນເດຍ, ຕະຫຼາດພາຍໃນຂອງຫວຽດນາມບໍ່ໃຫຍ່ເຖິງລະດັບຈັບໃຈນັກລົງທຶນຕ່າງປະເທດ, ເພາະສະນັ້ນ ຕ້ອງຕັ້ງເປົ້າໝາຍດຶງດູດບັນດາວິສາຫະກິດຕ່າງປະເທດ ທີ່ພວມຊອກຫາສະຖານທີ່ຜະລິດທີ່ເປັນໃຈກາງຂອງທົ່ວທັງພາກພື້ນ, ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ຕ້ອງມີບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ແຂງແຮງໃນຂະແໜງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ເພື່ອດຶງດູດນັກລົງທຶນ.
ລະດັບການເຂົ້າຮ່ວມໃນເຄືອຂ່າຍຜະລິດພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ຍັງຕ່ຳກວ່າບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີຂະໜາດທຽບເທົ່າ ຢູ່ໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້. ການຄົ້ນຄວ້າຂອງສະຖາບັນທະນາຄານພັດທະນາອາຊີ (ເອດີບີໄອ) ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ມີພຽງ 36% ຈຳນວນວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມເຄືອຂ່າຍການຜະລິດ (ປະກອບດ້ວຍການສົ່ງອອກໂດຍກົງແລະທາງອ້ອມ) ທຽບກັບຕົວເລດ 60% ຂອງບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ພັດທະນາກວ່າ, ເຊັ່ນ ມາເລເຊຍ, ໄທ; 21% ຈຳນວຍວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ເຂົ້າຮ່ວມໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ ທຽບກັບ 30% ຂອງໄທ, 46% ຂອງມາເລເຊຍ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວໃຫ້ເຫັນວ່າ, ພວງພະນັງການສະໜອງຢູ່ບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດ ໄທ, ມາເລເຊຍ ຖືກກະແຈກກະຈ່າຍໜ້ອຍກວ່າ ແລະ ວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ອາດຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຫຼາຍກວ່າ ຈາກການແຜ່ຂະຫຍາຍຂອງການລົງທຶນຕ່າງປະເທດ, ການມອບໂອນເຕັກໂນໂລຊີ, ຖ່າຍທອດຄວາມຮູ້ ແລະ ຍົກສູງສະມັດຕະພາບ.
ສາເຫດຂອງບັນດາຈຸດອ່ອນ ຂໍ້ຈຳກັດ
- ລະບຽບກົດໝາຍສະໜັບສະໜູນຕະຫຼາດ ຍັງບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນແລະມີປະສິດທິຜົນຕ່ຳ. ພາກເອກະຊົນບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສະເໝີພາບໃນການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງພະລັງ; ລະບົບກົດໝາຍກ່ຽວກັບສັນຍາ, ປະຕິບັດສັນຍາ, ຕິດຕໍ່ຄ້າຂາຍ, ກົນໄກແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ່ງແລະຖອນຕົວອອກຈາກຕະຫຼາດ ຍັງບໍ່ທັນຈະແຈ້ງແລະຍັງບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ. ນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນວິສາປະກິດໃນຂະແໜງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ຍັງມີລັກສະນະກະຈັດກະຈາຍ, ຍັງບໍ່ມີປະສິດທິຜົນທີ່ສົມຄູ່.
- ບົດບາດຂອງບັນດາກຸ່ມອຸດສາຫະກຳໃນການເຊື່ອມຕໍ່ທຸລະກິດຍັງຖືກຈຳກັດທີ່ສຸດ. ໃນໂລກ, ກຸ່ມໂຮງງານວິສາຫະກິດ ສ່ວນຫຼາຍໄດ້ເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນມາຈາກການພົວພັນທຳມະຊາດໃນພວງພະນັງການສະໜອງ ຊຶ່ງຈາກນັ້ນໄດ້ຂະຫຍາຍຕົວຂຶ້ນເປັນກຸ່ມອຸດສາຫະກຳ. ສິ່ງດັ່ງກ່າວຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດນ້ອຍເປີດກວ້າງຂະໜາດການຜະລິດ, ເຊື່ອມຕໍ່ໂດຍກົງກັບຕະຫຼາດອຸດສາຫະກຳ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານກ່ຽວກັບ ໂລຈິສຕິກສ໌ ເພື່ອສົ່ງອອກ ແລະ ຍ້ອນແນວນັ້ນ ຈຶ່ງປະຢັດຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສົ້ນເຂົ້າໄດ້ຫຼາຍສຸດ. ການບໍລິການຕ່າງໆຄື ທະນາຄານ, ຝຶກອົບຮົມ, ສະໜັບສະໜູນການທຸລະກິດ ກໍ່ໄດ້ກຽມຄວາມພ້ອມເພື່ອຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນກຸ່ມອຸດສາຫະກຳ ສ້າງເປັນ “ອົງປະກອບການຜະລິດ” ໜຶ່ງທີ່ຂຸດຄົ້ນທ່າແຮງແຂ່ງຂັນຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ສ່ວນຢູ່ຫວຽດນາມ, ບັນດາກຸ່ມອຸດສາຫະກຳ ເນື້ອແທ້ເປັນພຽງເຂດອຸດສາຫະກຳ ຊຶ່ງມີຈຸດໝາຍຕົ້ນຕໍແມ່ນ ຮັບປະກັນໂຄງສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະ ວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ, ດັ່ງນັ້ນ ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ຕ້ອງເສຍເຫື່ອແຮງ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ, ເຮັດທຸກຂັ້ນຕອນໃນການເຂົ້າເຖິງບັນດາແຫຼ່ງພະລັງ (ທຶນ, ທີ່ດິນ, ເຮືອນໂຮງ, ເຕັກໂນໂລຊີ, ໄຟຟ້າ, ນ້ຳປະປາ...) ຄືກັນກັບວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະເປັນທຳມະດາວ່າ ຈະພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດໃນການລວມສູນໃສ່ການພັດທະນາຕະຫຼາດ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ...
- ບັນດາວິສາຫະກິດຍັງບໍ່ສ້າງໃຫ້ຕົນ ໄດ້ຮັບຄວາມເຊື່ອຖືສູງຈາກບັນດາກຸ່ມບໍລິສັດຂ້າມຊາດ ແລະ ວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ. ຄວາມເຊື່ອຖືສູງລະຫວ່າງວິສາຫະກິດໃນປະເທດແລະຕ່າງປະເທດ ຈະສົ່ງເສີມການເຄື່ອນໄຫວພົວພັນທີ່ດີລະຫວ່າງວິສາຫະກິດດ້ວຍກັນ, ເຊັ່ນແບ່ງປັນຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບເຕັກນິກ, ຮ່ວມມືດ້ານການຜະລິດ ແລະ ການຕະຫຼາດ.
- ຄຸນນະພາບຂອງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ ຍັງບໍ່ຕອບສະໜອງຕາມຄວາມຕ້ອງການໄດ້. ບຸກຄະລາກອນຂັ້ນສູງ - ຜູ້ບໍລິຫານລະດັບສູງໃນວິສາຫະກິດຕ່າງໆຂອງຫວຽດນາມ ສ່ວນຫຼາຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງທຸລະກິດຢ່າງເປັນແບບສະບັບ, ຕິດກັບພາກຕົວຈິງແຫ່ງການຜະລິດ - ທຸລະກິດ. ຜູ້ອຳນວຍການວິສາຫະກິດສ່ວນຫຼາຍ ດຳເນີນການຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານວຽກງານທຸລະກິດຕາມຄວາມສະດວກດີ ແລະ ສິ່ງດັ່ງກ່າວເປັນການຈຳກັດຕໍ່ວິສາຫະກິດໃນການເຂົ້າຮ່ວມເຄືອຂ່າຍການຜະລິດ.
ຄວາມສາມາດໃນການສ້າງນະໂຍບາຍແລະປະຕິບັດນະໂຍບາຍ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາວິສາຫະກິດ ຂອງພະນັກງານ ລັດຖະກອນພາກສ່ວນໜຶ່ງ, ພິເສດແມ່ນຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ ແມ່ນຍັງບໍ່ທັນສູງ, ບໍ່ທ່ວງທັນກັບການເຄື່ອນເໜັງຂອງກົດເກນຕະຫຼາດ, ຂາດຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບພວງພະນັງການສະໜອງ, ເປັນອຸປະສັກບາງຢ່າງໃຫ້ແກ່ວິສາຫະກິດ.
ຄວາມກັງວົນທີ່ສຸດໃນປະຈຸບັນນີ້ແມ່ນ ລະດັບຄວາມຮູ້ແລະການຝຶກອົບຮົມດ້ານວິຊາສະເພາະ ເຕັກນິກຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ ຍັງຕ່ຳ ແລະ ເປັນຜົນສະທ້ອນໂດຍກົງເຖິງສະມັດຕະພາບຂອງງານໃນວິສາຫະກິດ, ພາໃຫ້ວິສາຫະກິດພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ບໍ່ສາມາດພັດທະນາແບບບຸກທະລຸໄດ້.
- ລະດັບເຕັກໂນໂລຊີຕ່ຳ. ເບິ່ງລວມ, ລະດັບນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີໃນຜະລິດຕະພັນສົ່ງອອກສ່ວນຫຼາຍຂອງຫວຽດນາມ ຍັງຕ່ຳ. ອັດຕາສ່ວນຂອງສິນຄ້າເຕັກໂນໂລຊີສູງພວມເພີ່ມຂຶ້ນ, ແຕ່ເພີ່ມຂຶ້ນຊ້າ.
- ການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນສິນເຊື່ອໄລຍະຍາວ ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສູງ. ການເຂົ້າເຖິງທຶນລົງທຶນແລະທຶນຄົງທີ່ ຍາມໃດກໍ່ເປັນອຸປະສັກສຳລັບວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ. ເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມໃນເຄືອຂ່າຍການຜະລິດ, ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ເຄີຍຕ້ອງເຂົ້າເຖິງບັນດາແຫຼ່ງທຶນທີ່ບໍ່ເປັນທາງການ ດ້ວຍອັດຕາດອກເບ້ຍສູງກວ່າ ແລະ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຖືກເສຍປຽບທາງດ້ານຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ. ຄຽງຂ້າງນັ້ນ, ບັນດາວິສາຫະກິດຫວຽດນາມໄດ້ຊອກຫາແຫຼ່ງການເງິນຕົ້ນຕໍແມ່ນຈາກບັນດາທະນາຄານ. ການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາບໍລິສັດການເງິນ, ກອງທຶນລວມທີ່ລົງທຶນ ຍັງຖືກຈຳກັດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຂອງວິສາຫະກິດ.
ລຳດັບການປະຕິບັດນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດ
1- ປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບຽບກົດໝາຍ, ສ້າງເງື່ອນໄຂເພື່ອພັດທະນາວິສາຫະກິດເອກະຊົນ
- ຄົ້ນຄວ້າປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການສະໜັບສະໜູນວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ເພື່ອມີຂອບກົດໝາຍທີ່ເປັນເອກະພາບກ່ຽວກັບນະໂຍບາຍພັດທະນາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ຊຶ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການເພີ່ມຈຳນວນ ຂະໜາດຂຶ້ນຢ່າງໄວເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງສຸມໃສ່ໂຄງປະກອບທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຄຸນນະພາບການເຕີບໂຕແບບໝັ້ນທ່ຽງ, ຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນແທ້ຈິງ ຂອງຂົງເຂດວິສາຫະກິດທັງໝົດ, ສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກ ໃຫ້ບັນດາໜ່ວຍທຸລະກິດທີ່ບໍ່ເປັນທາງການ ກາຍເປັນວິສາຫະກິດມີສະຖານະທາງກົດໝາຍ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ວິສາຫະກິດຂະໜາກນ້ອຍແລະນ້ອຍສຸດ ມີຄວາມສາມາດຂະຫຍາຍຕົວເປັນວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດໃຫຍ່ ໂດຍຜ່ານການເປີດກວ້າງຕະຫຼາດ, ຊ່ວຍໃຫ້ວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ເຂົ້າຮ່ວມໃນພວງພະນັງການສະໜອງ.
- ປະກາດໃຊ້ດຳລັດວ່າດ້ວຍອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ ເພື່ອໃຫ້ມີວິທີແກ້ໄຂທີ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ ໃນບາງຂະແໜງການແລະຜະລິດຕະພັນຈຸດໜັກ, ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ພາກເອກະຊົນ, ລວມສູນກາງລົງທຶນທາງດ້ານແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ການເງິນ ໃນບັນດາພວງພະນັງຄຸນຄ່າຜະລິດຕະພັນອຸດສາຫະກຳ ແລະ ກະສິກຳ; ມີກົນໄກ, ນະໂຍບາຍທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອສົ່ງເສີມວິສາຫະກິດ ແອັຟດີໄອ, ວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່ ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອແກ່ວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ໃນການເຂົ້າຮ່ວມເຄືອຂ່າຍການຜະລິດອຸດສາຫະກຳ, ຮັບການມອບໂອນເຕັກໂນໂລຊີ, ແນະນຳ, ຝຶກອົບຮົມ...; ສົ່ງເສີມພັດທະນາການເຄື່ອນໄຫວໃຫ້ຄຳປຶກສາທາງທຸລະກິດ, ບໍລິການຊ່ວຍເຫຼືອວິສາຫະກິດໃນການເຂົ້າຮ່ວມພວງພະນັງການສະໜອງ.
- ຄົ້ນຄວ້າປະກາດໃຊ້ດຳລັດສະເພາະ ກ່ຽວກັບສະມາຄົມທຸລະກິດ ແລະ ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດ ແອັຟດີໄອ ເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາສະມາຄົມທຸລະກິດ, ເພີ່ມທະວີພາລະບົດບາດເປັນຕົວແທນທຸລະກິດ ຂອງບັນດາສະມາຄົມທຸລະກິດ, ການເຄື່ອນໄຫວໃຫ້ຄຳປຶກສາດ້ານນະໂຍບາຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນນະໂຍບາຍພັດທະນາພາກພື້ນ; ຍົກສູງບົດບາດຂອງບັນດາສະມາຄົມທຸລະກິດ ໃນການຕິດຕາມກວດກຄຸນນະພາບ ແລະ ຢືນຢັນມາດຕະຖານຄຸນນະພາບຂອງຜະລິດຕະພັນ, ປະຕິບັດຕາມກົດໝານ, ປະຕິບັດຄວາມຮັບຜິດຊອບສັງຄົມຂອງບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ເປັນສະມາຊິກ; ສົ່ງເສີມການແບ່ງປັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ເພື່ອສ້າງກຳລັງແຮງແຂ່ງຂັນໃຫ້ຜະລິດຕະພັນ, ພັດທະນາເຄື່ອງໝາຍການຄ້າລວມ ແລະ ຮັບເອົາການບໍລິການສາທາລະນະຈາກພາກລັດ, ສົ່ງເສີມພັດທະນາບັນດາສະມາຄົມທຸລະກິດ ເຂົ້າຮ່ວມສະມາຄົມຂະແໜງການອາຊີບໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກ.
2- ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານ ສຳລັບວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ແລະ ບັນດາການຈັດຕັ້ງສະໜອງການບໍລິການພັດທະນາການທຸລະກິດ ໃຫ້ຂະແໜງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ
ສ້າງຕັ້ງກຸ່ມອຸດສາຫະກຳ-ກະສິກຳ, ກຸ່ມອຸດສາຫະກຳຈຳນວນໜຶ່ງຂຶ້ນ ບົນພື້ນຖານຈັດວາງຄືນໃໝ່ໂຄງປະກອບກຸ່ມອຸດສາຫະກຳຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມີຢູ່ແລ້ວ, ຮັບປະກັນການເຊື່ອມໂຍງລະຫວ່າງບັນດາວິສາຫະກິດຕາມພວງພະນັງຜະລິດຕະພັນ. ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ບັນດານັກທຸລະຫິກເອງເປັນຜູ້ສ້າງກຸ່ມການເຊື່ອມໂຍງຂຶ້ນມາ.
ຈັດຕັ້ງການສະໜອງການບໍລິການຈຳນວນໜຶ່ງຢູ່ໃນກຸ່ມອຸດສາຫະກຳ ເພື່ອຮັບໃຊ້ການເຊື່ອມຕໍ່ໂດຍກົງກັບຕະຫຼາດອຸດສາຫະກຳ, ພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານດ້ານໂລຈິສຕິກສ໌ ເພື່ອສົ່ງອອກ, ໃຫ້ບໍລິການທະນາຄານ. ບັນດາກຸ່ມອຸດສາຫະກຳປະກອບເຂົ້າເປັນ ອົງປະກອບການຜະລິດໜຶ່ງ ເພື່ອຂຸດຄົ້ນທ່າໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ.
ສ້າງຕັ້ງອົງປະກອບການທຸລະກິດຈຳນວນໜຶ່ງຂຶ້ນໃນຂົງເຂດກະສິກຳ, ຮັບປະກັນໃຫ້ວິສາຫະກິດປຸງແຕ່ງອາຫານເປັນໃຈກາງຂອງການເຊື່ອມໂຍງກັບ “ຊາວກະສິກອນ”, “ນັກວິທະຍາສາດ”. ພັດທະນາຮູບແບບເຂດອຸດສາຫະກຳ “ສຳເລັດຮູບ”, ງ່າຍດາຍ, ມີເນື້ອທີ່ເໝາະສົມ, ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວ ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ຈະສາມາເຂົ້າເຖິງຢ່າງສະດວກດີ ໃນເງື່ອນໄຂໂຄງສ້າງພື້ນຖານທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການ ແລະ ຄວາມສາມາດຊຳລະຂອງຕົນ.
3- ກໍ່ສ້າງຄວາມສາມາດ ແລະ ພັດທະນາແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ
- ສ້າງຕັ້ງສະຖາບັນຝຶກອົບຮົມຜູ້ອຳນວຍການ. ການສ້າງຕັ້ງສະຖາບັນຝຶກອົບຮົມຜູ້ອຳນວຍການ ອາດຈະຊ່ວຍໃຫ້ນັກທຸລະກິດຫວຽດນາມ ມີຄວາມສາມາດຢ່າງພຽງພໍ ເພື່ອນຳພາບັນດາວິສາຫະກິດໃຫຍ່ໃນການເຂົ້າຮ່ວມພວງພະນັງຄຸນຄ່າທົ່ວໂລກ. ຕົວແບບນີ້ໄດ້ຮັບການໝູນໃຊ້ຢ່າງສຳເລັດຜົນຢູ່ຫຼາຍປະເທດໃນໂລກ, ເລີ່ມຕົ້ນແມ່ນຢູ່ປະເທດອັງກິດ ແລະ ປະຈຸບັນ ຢູ່ຫຼາຍປະເທດອາຊຽນ.
- ເພີ່ມທະວີຜູ້ຊ່ຽວຊານເພື່ອສະໜັບສະໜູນວິສາຫະກິດ ໂດຍຜ່ານບັນດາກຸ່ມຊ່ຽວຊານອາສາສະໝັກຈາກຕ່າງປະເທດ, ເຊື່ອມຕໍ່ກັບຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ; ສົ່ງນັກວິສາວະກອນ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານຂອງຫວຽດນາມ ໄປປະຕິບັດງານແລະຮ່ຳຮຽນບົດຮຽນຂອງຕ່າງປະເທດ.
- ຍົກສູງທັກສະໃນການອອກແຮງງານ ເພື່ອເພີ່ມປະລິມານແລະຄຸນນະພາບຂອງກຳມະກອນທີ່ຊຳນິຊຳນານ ໂດຍຜ່ານບັນດາວິທີແກ້ໄຂທີ່ໄດ້ວາງອອກມາໃນ ເວທີປາໄສຄູ່ຮ່ວມມືພັດທະນາຫວຽດນາມ ປີ 2013.
- ຍົກສູງຄວາມສາມາດຂອງພະນັກງານຄຸ້ມຄອງລັດ ໃນການອອກແບບນະໂຍບາຍ, ແຜນກຳນົດ ແລະ ປະຕິບັດການພັດທະນາເສດຖະກິດພາກ ແລະ ປະຕິບັດນະໂຍບາຍ. ຕິດແໜ້ນແຜນກຳນົດການພັດທະນາພາກ, ທ້ອງຖິ່ນ ກັບແຜນຍຸດທະສາດການພັດທະນາຂອງວິສາຫະກິດ ບົນພື້ນຖານຂຸດຄົ້ນທ່າແຮງແຂ່ງຂັນຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງ ການເຊື່ອມຕໍ່ໂຄງສ້າງພື້ນຖານການຄ້າ ຕາມພວງພະນັງການສະໜອງ: ທ່າເຮືອທະເລ, ສາງ ຄັງສິນຄ້າ, ການຂົນສົ່ງ, ສະຖານທີ່ຜະລິດ, ເຂດວັດຖຸດິບ,... ແນໃສ່ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ, ຈຳກັດຄວາມເສຍຫາຍ, ການຟຸມເຟືອຍວັດຖຸດິບ ເຊື້ອເພີງ ແລະ ຜະລິດຕະພັນສຳເລັດຮູບ, ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍີ່ງແມ່ນສຳລັບປະເພດສີນຄ້າ ຜະລິດຕະພັນກະສິກຳແລະສັດນ້ຳ.
4- ຊ່ວຍເຫຼືອທາງການເງິນໃຫ້ແກ່ພາກເອກະຊົນ
- ເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວຂອງກອງທຶນພັດທະນາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ, ຜ່ານສິ່ງດັ່ງກ່າວເພື່ອສ້າງແຫຼ່ງທຶນໄລຍະຍາວ ທີ່ມີອັດຕາດອກເບ້ຍເໝາະສົມ ໃຫ້ວິສາຫະກິດເອກະຊົນລົງທຶນເຂົ້າໃນບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ໃນພວງພະນັງຄຸນຄ່າຂອງຂະແໜງກະສິກຳ ແລະ ສ້າງການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງທະນາຄານແລະວິສາຫະກິດ. ປະເມີນການດຳເນີນງານຂອງກອງທຶນປະກັນສິນເຊື່ອຄືນໃໝ່, ດັດແປງແບບວິທີການເຄື່ອນໄຫວຂອງລະບົບກອງທຶນນີ້ຢ່າງເປັນພື້ນຖານ.
- ມີນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມທະນາຄານ ສະໜອງເງິນກູ້ຢືມໄລຍະຍາວໃຫ້ແກ່ວິສາຫະກິດ. ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃນການປະເມີນໃຫ້ແກ່ພະນັກງານສິນເຊື່ອ ໂດຍຜ່ານການສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາອົງການສິນເຊື່ອ, ສະມາພັນທະນາຄານ, ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍທີ່ຜະລິດອຸດສາຫະກຳສະໜັບສະໜູນ, ວິສາຫະກິດທີ່ມີການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ.
- ມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍໜູນທາງການເງິນໃຫ້ແກ່ ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ເຮັດການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ ໃນສວນກ້າວິສາຫະກິດທີ່ສອດຄ່ອງຕາມແຕ່ລະໄລຍະ: ເລີ່ມຕົ້ນ, ເຕີບໂຕ, ຂະຫຍາຍຕົວເປັນວິສາຫະກິດໃຫຍ່.
- ກໍ່ສ້າງຖານຂໍ້ມູນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເພື່ອຕີລາຄາຄວາມເຊື່ອຖືຕໍ່ວິສາຫະກິດ, ຕີລາຄາຄວາມສ່ຽງໃນການໃຫ້ພາກເອກະຊົນກູ້ຢືມ, ພິເສດແມ່ນສຳລັບວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງແລະຂະໜາດນ້ອຍ ທີ່ບໍ່ເຄີຍເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງສິນເຊື່ອມາແຕ່ກ່ອນ, ຜ່ານສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ ເພື່ອເພີ່ມບ້ວງເງິນໃຫ້ກູ້ຢືມອີງບົນຄວາມເຊື່ອຖື.
- ຍູ້ແຮງການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາກອງທຶນເອກະຊົນ, ກອງທຶນກ້າສ່ຽງ; ຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວຊື້ຂາຍ, ການລວມຕົວ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ວິສາຫະກິດນະໜາດໃຫຍ່ປະກົດຕົວຂຶ້ນ.
5- ຄັດເລືອກບາງຂະແໜງການທີ່ມີທ່າດີໃນການແຂ່ງຂັນ, ສວຍໃຊ້ຜົນກະທົບເປີດກວ້າງຂອງ ແອັຟດີໄອ ເພື່ອບຸລິມະສິດການພັດທະນາ, ສຸມໃສ່ພັດທະນາວິສາຫະກິດຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມີປະສິດທິຜົນໃນການທຸລະກິດ
ຍູ້ແຮງການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັນຄຳສັ່ງສະບັບທີ 32/2012/CT-TTg, ວັນທີ 7-12-2012, ຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ “ກ່ຽວກັບການລົບລ້າງອຸປະສັກຕ່າງໆ ແລະ ບູລະນະກົນໄກ, ນະໂຍບາຍ ຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງການລົງທຶນ”, ໃນນັ້ນມີໜ້າທີ່ສ້າງ “ໂຄງການບຸລິມະສິດການພັດທະນາບັນດາວິສາຫະກິດ ໃນຂົງເຂດທີ່ມີທ່າໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ໄລຍະ 2013-2020”. ລາຍຊື່ຂະແໜງການທີ່ອາດຈະໄດ້ຮັບບຸລິມະສິດແມ່ນ: ທຸລະກິດການກະເສດສັງລວມ (ຕາມພວງພະນັງຂະແໜງສິນຄ້າ ແຕ່ຜະລິດ-ປູກລ້ຽງ, ປຸງແຕ່ງຈົນເຖິງແຈກຢາຍຈຳໜ່າຍ), ສິ່ງທໍ, ເອເລັກໂຕຣນິກ, ປຸງແຕ່ງໄມ້, ຜະລິດຢາປົວພະຍາດ, ອຸດສາຫະກຳຊອບແວ, ທ່ອງທ່ຽວ...
ດຳເນີນການປະເມີນນະໂຍບາຍພັດທະນາບັນດາຂະແໜງການດັ່ງກ່າວເທິງນີ້, ຄົ້ນເຜີຍອຸປະສັກຕົ້ນຕໍ ເພື່ອວາງມາດຕະການຊ່ວຍໜູນວິສາຫະກິດໃນຂະແໜງການນີ້ ໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນພວງພະນັງສະໜອງທົ່ວໂລກ. ທົດລອງສ້າງເຂດອຸດສາຫະກຳ ກຸ່ມອຸດສາຫະກຳສະເພາະຂະແໜງຈຳນວນໜຶ່ງ ແລະ ສູນຄົ້ນຄວ້ານຳໜ້າຂະແໜງເພື່ອຊ່ວຍໜູນທາງເຕັກນິກ - ເຕັກໂນໂລຊີ ໃຫ້ວິສາຫະກິດ.
ພັດທະນາເຄື່ອງໝາຍການຄ້າແຫ່ງຊາດຂອງຜະລິດຕະພັນຫວຽດນາມຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ມີທ່າໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ໃນຂະແໜງການຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ. ເພື່ອເຮັດວຽກງານນີ້, ລັດຕ້ອງລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າຕະຫຼາດໂລກ ກ່ຽວກັບຜະລິດຕະພັນທີ່ມີທ່າດີຈຳນວນໜຶ່ງຂອງຫວຽດນາມ, ເພື່ອບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ວິສາຫະກິດຫວຽດນາມ (ກຸ່ມວິສາຫະກິດໜຶ່ງໃນຂະແໜງການໜຶ່ງ) ສຸມໃສ່ປົວແປງພວງພະນັງຄຸນຄ່າຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດ ແລະ ການສົ່ງອອກ.
ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດຂອງສະພາເຄື່ອງໝາຍການຄ້າແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ ດ້ວຍເປົ້າໝາຍ, ໂຄງການດຳເນີນງານອັນລະອຽດ ເພື່ອເຕົ້າໂຮມແຫຼ່ງພະລັງ ຊ່ວຍໜູນການກໍ່ສ້າງເຄື່ອງໝາຍການຄ້າໃຫຍ່ຈຳນວນໜຶ່ງ. ກໍ່ສ້າງນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມຈຳນວນໜຶ່ງ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອວິສາຫະກິດຂະໜາດກາງຈຳນວນໜຶ່ງ ໃນການປ່ຽນແປງຕົວແບບການທຸລະກິດໃໝ່ ທີ່ມີຄວາມສາມາດເສີມຂະຫຍາຍຜົນກະທົບແຜ່ກວ້າງຂອງການລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ. ຊຸກຍູ້ວິສາຫະກິດຫວຽດນາມໄປລົງທຶນຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ຍົກລະດັບຜະລິດຕະພັນຫວຽດນາມຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ, ກາຍເປັນຜູ້ສະໜອງຊັ້ນ 1 ແລະຜູ້ຮັບເໝົາຕົ້ນຕໍ. /.
ໂດຍ ປອ. ຟ້າມທີ້ເລືອງຢ້ຽວ
ມະຫາວິທະຍາໄລສັງຄົມສາດແລະມະນຸດສາດ, ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດຮ່າໂນ້ຍ
---------------
(1) ລາຍງານຂອງລັດຖະບານທີ່ ເວທີປາໄສຄວາມພົວພັນຮ່ວມມືພັດທະນາຫວຽດນາມ 2014: ການປະຕິຮູບລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ, ພັດທະນາຄວາມສາມາດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ກຳລັງແຮງແຂ່ງຂັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດຫວຽດນາມ, ຮ່າໂນ້ຍ, ໜ້າ 30.
