ບາງບັນຫາກ່ຽວກັບການພັດທະນາສະຫະກອນ ໃນໄລຍະປັດຈຸບັນ
ວກ.ອອນໄລ - ການພັດທະນາເສດຖະກິດລວມໝູ່ ດ້ວຍບັນດາຮູບການຮ່ວມມືທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ເຊິ່ງຕົ້ນຕໍແມ່ນສະຫະກອນນັ້ນ ເປັນໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຂອງພັກແລະລັດ ຫວຽດນາມ ໃນຫຼາຍໄລຍະ. ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາ, ສະຫະກອນໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູແລະພັດທະນາເທື່ອລະກ້າວ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ມີບັນດາຮູບການສະຫະກອນແບບໃໝ່ທີ່ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ຍົກສູງລາຍໄດ້ຂອງສະມາຊິກສະຫະກອນ. ແຕ່, ຄຽງຄູ່ກັບບັນດາຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນ ການພັດທະນາສະຫະກອນກໍ່ຍັງມີຈຸດອ່ອນຕ່າງໆທີ່ແກ່ຍາວ; ຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນຂອງຂົງເຂດເສດຖະກິດນີ້ ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງຊັກຊ້າ.
ຈຳນວນສະຫະກອນຂອງຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະ 1996-2017. (ສັງລວມຈາກຂໍ້ມູນ ຂອງສະຫະພັນສະຫະກອນຫວຽດນາມ ແລະ ກະຊວງແຜນການແລະການລົງທຶນ).
ການພັດທະນາສະຫະກອນຂອງປະເທດຫວຽດນາມ ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ
ເສດຖະກິດລວມໝູ່ເຊິ່ງຫຼັກແຫຼ່ງແມ່ນສະຫະກອນ ເປັນພາກສ່ວມທີ່ສຳຄັນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ; ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ມີສ່ວນປະກອບ ໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ຮັບປະກັນຄວາມສະຫງົບທາງການເມືອງ, ຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ. ສະຫະກອນຢູ່ຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງແລະຂະຫຍາຍຕົວແຕ່ດົນນານແລ້ວ. ໃນໄລຍະ 1955-1975 ແລະ ຈົນຮອດກ່ອນການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນປີ 1986, ສະຫະກອນໄດ້ຮັບການຢັ້ງຢື້ນເປັນໜຶ່ງໃນສອງຮູບການເສດຖະກິດເປັນທາງການຢູ່ຫວຽດນາມ (ຄຽງຄູ່ກັບວິສາຫະກິດແຫ່ງລັດ). ປີ 1955 ໃນທົ່ວປະເທດມີສະຫະກອນ 45 ແຫ່ງ, ເຖິງປີ 1986 ຕົວເລກນີ້ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ 73.470 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ ມີສະຫະກອນກະສິກຳ 17.022 ແຫ່ງ, ສະຫະກອນອຸດສາຫະກຳ 32.034 ແຫ່ງ, ສະຫະກອນຫັດຖະກຳແລະອື່ນໆ 24.414 ແຫ່ງ. ໃນໄລຍະນີ້ ຈຳນວນສະຫະກອນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນສະເລ່ຍ 2.369 ແຫ່ງຕໍ່ປີ. ຂະບວນວິວັດແຫ່ງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງສະຫະກອນໃນໄລຍະນີ້ ໄດ້ມີສ່ວນປະກອບທີ່ສຳຄັນ ໃຫຍ່ຫຼວງ ເຂົ້າໃນພາລະກິດ ແຫ່ງການປົດປ່ອຍຊາດ, ກໍ່ສ້າງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ.
ກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ແຕ່ປີ 1986 ເຖິງທ້າຍຊຸມປີ 1990, ຍ້ອນຫຼາຍເຫດການພາວະວິໄສແລະອັດຕະວິໄສທີ່ຕ່າງກັນ, ຕົ້ນຕໍ່ແມ່ນຍ້ອນການຫັນປ່ຽນກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ປ່ຽນແປງໂຄງປະກອບການຈັດຕັ້ງຄຸ້ມຄອງລະບົບສະຫະກອນ, ບັນດາຂໍ້ຈຳກັດແລະສິ່ງຄົງຄ້າງຂອງຮູບການເກົ່າໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່,... ດັ່ງນັ້ນ, ສະຫະກອນຈຶ່ງຖືກຕົກໃສ່ການວິກິດຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ສະຫະກອນຖືກແຕກທະລາຍເປັນຈຳນວນຫຼາຍ. ໃນໄລຍະ 1987-1996 ຈຳນວນສະຫະກອນຫຼຸດລົງສະເລ່ຍ 5.486 ສະຫະກອນຕໍ່ປີ. ເຖິງເດືອນທັນວາ 1996, ຈຳນວນສະຫະກອນໃນທົ່ວປະເທດຍັງເຫຼືອພຽງ 17.462 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນເຄື່ອນໄຫວຢ່າງອ່ອນແອ, ແບບຮູບນອກເທົ່ານັ້ນ.
ໃນໄລຍະ 1996-2003, ດ້ວຍການກຳເນີດຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສະຫະກອນໃນປີ 1996 ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງກຳລັງໜູນແລະກຳລັງຊີວິດໃໝ່ ໃຫ້ແກ່ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງສະຫະກອນ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານດ້ານກົດໝາຍທຳອິດ ໃຫ້ແກ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການກ່ຽວກັບທາດແທ້ ວິທີການຄຸ້ມຄອງ ການຈັດຕັ້ງ ແລະເຄື່ອນໄຫວ ຂອງສະຫະກອນ ໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ມີສະຫະກອນແບບເກົ່າຫຼາຍແຫ່ງ ໄດ້ຫັນປ່ຽນ ແລະ ເລີ່ມຕົ້ນມີການຟື້ນຟູ ຂະຫຍາຍຕົວ ດ້ວຍບັນດາຫຼັກການສະໝັກໃຈ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ ແລະ ຕ່າງກໍ່ມີຜົນປະໂຫຍດ ດັ່ງນັ້ນໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ແລະສະໜັບສະໜູນຈາກສະມາຊິກສະຫະກອນສ່ວນຫຼວງຫຼາຍ. ພາຍຫຼັງເກືອບ 6 ປີແຫ່ງການປະຕິບັດກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສະຫະກອນ, ຮອດວັນທີ 31 ມິຖຸນາ 2003 ໃນທົ່ວປະເທດມີສະຫະກອນ 14.207 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ ສະຫະກອນສ້າງຕັ້ງໃໝ່ເກືອບ 5.800 ແຫ່ງ ແລະ ສະຫະກອນຫັນປ່ຽນຈາກແບບເກົ່າເປັນແບບໃໝ່ 8.400 ແຫ່ງ. ຫຼາຍສະຫະກອນແບບເກົ່າທີ່ເຄື່ອນໄຫວບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ ຖືກຍຸບເລີກຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຳນວນສະຫະກອນໃນໄລຍະນີ້ມີທ່າອຽງຫຼຸດລົງ, ແຕ່ການເຄື່ອນໄຫວມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ແທດຈິງກ່ວາເກົ່າ. ອາດຈະເວົ້າໄດ້ວ່າ ການຫັນປ່ຽນມາເປັນຕົວແບບສະຫະກອນແບບໃໝ່ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາສະຫະກອນແບບເກົ່າທີ່ມີຄວາມຈຳກັດນັ້ນ ເປັນຜົນສຳເລັດອັນໜຶ່ງ ເຊິ່ງໄດ້ສ່ອງແສງເຖິງຜົນສຳເລັດທີ່ສຳຄັນໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວປັບປຸງ ພັດທະນາຂົງເຂດເສດຖະກິດນີ້.
ໄລຍະແຕ່ປີ 2003 ຮອດປັດຈຸບັນ ໄດ້ຂີດໝາຍການຟື້ນຟູແລະຂະຫຍາຍຕົວ ຂອງສະຫະກອນ ທັງດ້ານປະລິມານແລະຄຸນນະພາບ. ປີ 2003 ໃນທົ່ວປະເທດ ມີສະຫະກອນ 14.207 ແຫ່ງ, ເຖິງເດືອນກໍລະກົດ 2017 ມີສະຫະກອນ 19.884 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນ 53 ແຫ່ງ ທີ່ມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຮູບຫຼາຍແບບໃນຂົງເຂດຕ່າງໆ ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຄິດສະເລ່ຍໃນແຕ່ລະປີ ທົ່ວປະເທດມີສະຫະກອນເພີ່ມຂຶ້ນ 408 ແຫ່ງ. ການເພີ່ມຂຶ້ນທາງດ້ານຈຳນວນສະຫະກອນໃນໄລຍະນີ້ ແມ່ນຜົນງານແຫ່ງການຫັນປ່ຽນຮູບການສະຫະກອນ ທີ່ໄດ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນໄລຍະກ່ອນປີ 2003 ແລະ ສະຫະກອນທີ່ໄດ້ສ້າງຕັ້ງໃໝ່ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ.
ບັນດາສະຫະກອນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມນັບມື້ນັບເລິກເຊິ່ງກວ້າງຂວາງ ໃນຫຼາຍຂົງເຂດເສດຖະກິດ ຄືກະສິກຳ, ສິນໃນນ້ຳ, ອຸດສາຫະກຳ, ການກໍ່ສ້າງ, ການຂົນສົ່ງ, ການຄ້າ, ການບໍລິການ, ສິນເຊື່ອປະຊາຊົນ, ບໍລິການໄຟຟ້າ, ສາທາລະນະສຸກ,... ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ໄດ້ມີການປະກົດຕົວຂອງຮູບແບບສະຫະກອນຈຳນວນໜຶ່ງ ໃນບັນດາຂະແໜງການ, ອາຊີບໃໝ່ຄື ສະຫະກອນອານາໄມສິ່ງແວດລ້ອມ; ສະຫະກອນທຸລະກິດ ຂຸດຄົ້ນ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຕະຫຼາດ. ສະຫະກອນຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ຫາກໍ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ ຕິດກັບການຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານເສດຖະກິດ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງບັນດາວົງການ, ບັນດາກຸ່ມເປົ້າໝາຍທີ່ຕ່າງກັນຄື ສະຫະກອນແມ່ຍິງ, ສະຫະກອນຊາວໜຸ່ມ ຫຼື ສະຫະກອນຂອງຄົນພິການ, ຫຼືສະຫະກອນຂອງນັກຮົບເກົ່າ..... ມີການປະກົດຕົວຂອງບັນດາຮູບແບບສະຫະກອນ, ສະຫະພັນສະຫະກອນແບບໃໝ່ທີ່ສະໜອງຜະລິດຕະພັນກະສິກຳປອດສານພິດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການກໍ່ສ້າງພວງພະນັງຄຸນຄ່າສິນຄ້າ, ຮັບເໝົາຈຳໜ່າຍຜະລິດຕະພັນຈຳນວນໜຶ່ງ ໃຫ້ແກ່ສະຫະກອນແລະຄອບຄົວສະມາຊິກ ໂດຍຜ່ານເຄືອຂ່າຍຊູເບີມາເກດ. ການມີໜ້າຂອງບັນດາສະຫະກອນໃນຫຼາຍຂົງເຂດທີ່ຕ່າງກັນ ໄດ້ຢືນຢັນເຖິງການຂະຫຍາຍຕົວຂອງສະຫະກອນແມ່ນຮູບການຈັດຕັ້ງເສດຖະກິດທີ່ສຳຄັນ ໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນປັດຈຸບັນ.
ບັນດາຮູບການທ້ອນໂຮມ ເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງສະຫະກອນ ໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ ໃນໄລຍະແຕ່ ປີ 2003 ຮອດປັດຈຸບັນ. ປັດຈຸບັນ ໃນທົ່ວປະເທດ ມີສະຫະພັນສະຫະກອນ 53 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນ ມີສະຫະພັນສະຫະກອນກະສິກຳ 18 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນສິນໃນນ້ຳ 2 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງ 8 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນອຸດສາຫະກຳ 4 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນກໍ່ສ້າງ 5 ແຫ່ງ, ສະຫະພັນສະຫະກອນການຄ້າ ການບໍລິການ 13 ແຫ່ງ. ບັນດາສະຫະພັນເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ດຶງດູດການເຂົ້າຮ່ວມຂອງສະຫະກອນສະມາຊິກເກືອບ 1.500 ແຫ່ງ. ການເຊື່ອມຕໍ່ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວຂອງລະບົບສະຫະພັນສະຫະກອນສະເພາະຂະແໜງການ ອາຊີບດ້ວຍຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າ, ນຳເອົາປະສິດທິຜົນອັນຕັ້ງໜ້າມາໃຫ້, ພິເສດແມ່ນບັນດາສະຫະພັນສະຫະກອນທີ່ຕິດກັບການພັດທະນາພວງພະນັງຄຸນຄ່າສິນຄ້າແບບຍືນຍົງ ໄດ້ມີການເຄື່ອນໄຫວຢ່າງດີມີປະສິດທິຜົນ, ດັ່ງນັ້ນ, ໄດ້ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ, ລາຍໄດ້ຂອງສະມາຊິກ ແລະ ຢືນຢັນບົດບາດຂອງສະຫະກອນ ຕໍ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດ.
ໃນປັດຈຸບັນ, ບັນດາສະຫະກອນ ແລະ ສະຫະພັນສະຫະກອນໃນທົ່ວປະເທດໄດ້ມີການດຶງດູດ ສະມາຊິກເຂົ້າຮ່ວມເປັນຈຳນວນ 6,2 ລ້ານກວ່າຄົນ ແລະ ສ້າງວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ແກ່ຜູ້ອອກແຮງງານເກືອບ 2 ລ້ານຄົນ. ລາຍຮັບຕາມສະເລ່ຍຂອງສະຫະກອນໃນປີ 2016 ບັນລຸ 3 ຕື້ດົ່ງ, ເພີ່ມຂຶ້ນ 500 ລ້ານດົ່ງ ທຽບກັບໄລຍະເວລາດຽວກັນຂອງປີ 2012. ລາຍໄດ້ສະເລ່ຍຂອງຜູ້ອອກແຮງງານຢ່າງປົກກະຕິໃນສະຫະກອນ ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 10 ລ້ານດົ່ງເປັນ 31 ລ້ານດົ່ງຕໍ່ຄົນຕໍ່ປີ. ບັນດາສະຫະກອນ, ສະຫະພັນສະຫະກອນໄດ້ປະກອບສ່ວນອັນສຳຄັນເຂົ້າໃນການຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາສັງຄົມ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ເຂດຊົນນະບົດ. ຕາມການສະຖີຕິ, ຄວາມໄວໃນການເຕີບໂຕຂອງຂົງເຂດສະຫະກອນ ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້ບັນລຸສະເລ່ຍ 3,5% ຕໍ່ປີ; ປະກອບສ່ວນປະມານ 5% ເຂົ້າໃນ ຈີດີປີ ຂອງຫວຽດນາມ. ນອກຈາກນີ້, ບັນດາສະຫະກອນ ແລະ ສະຫະພັນສະຫະກອນໃນທົ່ວປະເທດໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການລົບລ້າງຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ສ້າງສະຖຽມລະພາບຄວາມສະຫງົບທາງສັງຄົມ, ຍົກສູງຈິດໃຈຮັກແພງຜູກພັນກັນຢ່າງສະໜິດສະໜົມ, ເພື່ອຊຸມຊົມ, ຊຸດຍູ້ການຫັນເປັນປະຊາທິປະໄຕ, ຮັບປະກັນສະຫວັດດີການ, ຮັກສາສະຖຽມລະພາບດ້ານການເມືອງຢູ່ຫາກຖານ; ເປັນປັດໃຈທີ່ມີຄວາມໝາຍຕັດສິນຜົນສຳເລັດໃນພາລະກິດກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່.
ບັນດາບັນຫາທີ່ວາງອອກຕໍ່ການພັດທະນາສະຫະກອນ ຢູ່ຫວຽດນາມໃນປັດຈຸບັນ
ທີໜຶ່ງ, ໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ສະຫະກອນມີທ່າອຽງຟື້ນຟູ ແຕ່ການຂະຫຍາຍຕົວຍັງບໍ່ສົມກັບຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ, ຈຳນວນສະຫະກອນທີ່ສ້າງຕັ້ງໃໝ່ກໍ່ຍັງໜ້ອຍ, ການຈັດວາງສະຫະກອນກໍ່ຍັງບໍ່ທັນສະໝ່ຳສະເໝີກັນລະຫວ່າງບັນດາຂົງເຂດ ແລະ ເຂດ, ພາກ; ຂະໜາດສະຫະກອນຍັງນ້ອຍ, ຈຳນວນສະມາຊິກສະຫະກອນຍັງບໍ່ຫຼາຍ, ທຶນຜະລິດ ທຶນທຸລະກິດກໍ່ຂາດເຂີນ, ລະດັບຄວາມຮູ້ໃນດ້ານຄຸ້ມຄອງຍັງອ່ອນ, ພື້ນຖານວັດຖຸ ອຸປະກອນຍັງຂາດເຂີນ, ລະດັບເຕັກໂນໂລຊີກໍ່ຍັງຫຼ້າຫຼັງ, ລັກສະນະເປັນເຈົ້າການ ຄວາມປະດິດສ້າງຂອງສະຫະກອນກໍ່ຍັງຕ່ຳ; ການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດລວມຂອງທົ່ວປະເທດ (ຈີດີພີ) ກໍ່ຍັງຕ່ຳ ແລະ ກຳລັງມີທ່າອຽງຫຼຸດລົງເປັນກ້າວໆໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້.
ທີສອງ, ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດຮ່ວມມືແລະສະຫະກອນ ຂອງພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ແລະ ປະຊາຍຊົນຈຳນວນໜຶ່ງ ຢູ່ບາງບ່ອນ ບາງເວລາ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຮູ້ເທົ່າເຖິງການ, ບໍ່ເປັນເອກະພາບກັນ, ຍັງມີແນວຄິດອະຄະຕິຕໍ່ສະຫະກອນແບບເກົ່າ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ເຫັນໄດ້ຖານະ, ບົດບາດທີ່ສຳຄັນຂອງສະຫະກອນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ຢູ່ຫວຽດນາມ; ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ຍັງມີຄວາມເຂົ້າໃຈຜິດກ່ຽວກັບທາດແທ້, ຫຼັກການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນ; ຍັງບໍ່ຈຳແນກໄດ້ ຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງຕົວແບບສະຫະກອນແບບໃໝ່ ກັບຕົວແບບສະຫະກອນແບບເກົ່າ, ລະຫວ່າງສະຫະກອນກັບວິສາຫະກິດ. ຄະນະພັກ, ອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນຕາແສງຈຳນວນໜຶ່ງ ໄດ້ມີການແຊກແຊງຢ່າງເລິດເຊິ່ງທີ່ສຸດເຂົ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນກະສິກຳທົ່ວຕາແສງ, ລະເມີດຫຼັກການເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງຂອງເສດຖະກິດລວມໝູ່. ບັນດາສະມາຊິກສະຫະກອນເອງ ກໍ່ຍັງບໍ່ທັນຮັບຮູ້ຢ່າງພຽງພໍເຖິງໜ້າທີ່ກໍ່ສ້າງແລະປະກອບສ່ວນ ເພື່ອໃຫ້ສະຫະກອນເຕີບໃຫຍ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານເສດຖະກິດຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ບົນພື້ນຖານນັ້ນຈຶ່ງມຳເອົາຜົນປະໂຫຍດທີ່ໃຫຍ່ກວ່າມາໃຫ້ຕົນເອງ.
ທີສາມ, ຂອບກົດໝາຍກໍ່ຍັງແຄບ, ກົນໄກນະໂຍບາຍພັດທະນາສະຫະກອນກໍ່ຍັງບໍ່ຄົບຊຸດ, ບໍ່ມີແຮງດຶງດູດ. ການປະກາດໃຊ້ເອກະສານຊີ້ນຳປະຕິບັດຈັດຕັ້ງສະຫະກອນຄືນໃໝ່ ຕາມກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສະຫະກອນ ປີ 2012 ກໍ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນ. ພາຍຫຼັງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສະຫະກອນປີ 2012 ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ມາຮອດປັດຈຸບັນນີ້, ບັນດາເອກະສານທາງກົດໝາຍໄດ້ຮັບການປະກາດໃຊ້ຢ່າງຊັກຊ້າ, ຍັງບໍ່ຄົບຊຸດ; ເນື້ອໃນຈຳນວນໜຶ່ງຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການແນະນຳ ຊຶ່ງໄດ້ກໍ່ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ແກ່ສະຫະກອນ ໃນຂະບວນວິວັດການຫັນປ່ຽນ ໂດຍສະເພາະກ່ຽວກັບຂັ້ນຕອນການລົງທະບຽນ. ຈຸດປຶກຕັນຂັດຂວາງການພັດທະນາສະຫະກອນນັ້ນ ແມ່ນທີ່ດິນ, ການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງສິນເຊື່ອ, ການໝູນໃຊ້ຄວາມກ້າວໜ້າດ້ານວິທະຍາສາດ - ເຕັກນິກ ແລະ ພິເສດແມ່ນຕະຫຼາດທີ່ຍັງບໍ່ມີວິທີຢ່າງເໝາະສົມ. ນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນຊ່ວຍເຫຼືອເຖິງວ່າມີຫຼາຍ ແຕ່ໄດ້ໝູນໃຊ້ຮ່ວມສຳລັບທຸກຮູບແບບສະຫະກອນ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ, ສົ່ງຜົນສະທ້ອນໂດຍກົງເຖິງການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດ, ທຸລະກິດຂອງສະຫະກອນ.
ທີສີ່, ການຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ສະຫະກອນ ກໍ່ບໍ່ເປັນເອກະພາບກັນ ແລະ ຍັງມີຄວາມຈຳກັດຫຼາຍ. ກົງຈັກເສນາທິການໃນການຄຸ້ມຄອງລັດແຕ່ສູນກາງຈົນຮອດທ້ອງຖິ່ນ ຍັງບໍ່ໄດ້ປັບປຸງບູລະນະໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມລະດັບ ແລະ ເປັນເອກະພາບໃນການຄົ້ນຄວ້າກໍ່ສ້າງ, ຜັນຂະຫຍາຍມະຕິ ກົດໝາຍ ແລະ ນະໂຍບາຍຂອງລັດ ກໍ່ຄືການປະຕິບັດວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ສະຫະກອນ. ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງລັດກ່ຽວກັບສະຫະກອນກໍ່ຍັງຂາດເຂີນ ແລະ ມີຄວາມຈຳກັດທາງດ້ານວິຊາສະເພາະ, ສ່ວນຫຼາຍເປັນພະນັກງານຄວບໜ້າທີ່ ຍັງບໍ່ໄດ້ບຳລຸງສ້າງທາງດ້ານວິຊາການ, ວິຊາສະເພາະ, ການປະຕິບັດບັນດາເນື້ອໃນຂອງການຄຸ້ມຄອງລັດ ກ່ຽວກັບເສດຖະກິດລວມໝູ່ ແລະສະຫະກອນ ຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ ຍັງບໍ່ທັນຄົບຖ້ວນແລະບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນດີ. ວຽກງານກວດກາ, ຕິດຕາມ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາບັນດາການລະເມີດກົດໝາຍໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດລວມໝູ່ ຍັງບໍ່ເປັນປົກກະຕິ, ທັນເວລາ, ຍັງຂາດຂໍ້ກຳນົດກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂບັນດາກໍລະນີທີ່ລະເມີດ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ ໄດ້ພາໃຫ້ວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ສະຫະກອນບາງເທື່ອຖືກປ່ອຍປະລະເລີຍ, ບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ຄວາມຕ້ອງການຂອງວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ການພັດທະນາສະຫະກອນ.
ທີຫ້າ, ການເຊື່ອມຕໍ່ ຮ່ວມມືຂອງບັນດາສະຫະກອນ ຍັງບໍ່ມີຄວາມໜັກແໜ້ນ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳ, ບົດບາດຂອງສະຫະພັນສະຫະກອນຍັງບໍ່ໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍ. ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນ ກໍ່ຍັງຂາດຄວາມຕິດພັນນຳກັນ, ຍັງບໍ່ມີການເຊື່ອມຕໍ່ລະບົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ ທັງດ້ານເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ແລະ ການຈັດຕັ້ງ. ການເຄື່ອນໄຫວຮ່ວມທຸລະກິດ ເຊື່ອມຕໍ່ການຜະລິດທຸລະກິດ ລະຫວ່າງບັນດາສະຫະກອນ ກໍ່ຍັງໜ້ອຍ, ເນື້ອໃນບໍ່ອຸດົມສົມບູນ. ຂະໜາດຂອງສະຫະພັນສະຫະກອນ ເບິ່ງລວມຍັງນ້ອຍ, ປະສິດທິຜົນຍັງບໍ່ສູງ ແລະ ການຊ່ວຍເຫຼືອບັນດາສະຫະກອນ ສະມາຊິກກໍ່ຍັງໜ້ອຍ.
ທີຫົກ, ຄຸນນະພາບແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນຂອງສະຫະກອນກໍ່ຍັງຕ່ຳ, ຍັງບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ໜ້າທີ່ການຜະລິດ ທຸລະກິດໃນເງື່ອນໄຂເສດຖະກິດປັດຈຸບັນ. ລະດັບຄວາມຮູ້ທາງດ້ານການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ວິຊາສະເພາະຂອງພະນັກງານຄຸ້ມຄອງສະຫະກອນ ເບິ່ງລວມຍັງຕ່ຳ, ສ່ວນຫຼາຍບໍ່ໄດ້ບຳລຸງສ້າງກ່ອນການຮັບຜິດຊອບໜ້າທີ່ຄຸ້ມຄອງສະຫະກອນ. ຈິນຕະນາການທາງດ້ານການຜະລິດ ທຸລະກິດຍັງບໍ່ທ່ວງທັນກັບການພັດທະນາຂອງກົນໄກຕະຫຼາດ, ຂາດຄວາມສຳພັດໄວ ແລະ ຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນໃນການຈັດຕັ້ງບັນຊາ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນການຈັດຕັ້ງການຜະລິດຂອງສະຫະກອນ ຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນ, ພິເສດແມ່ນໃນສະພາບຄວາມດັນແຫ່ງການແຂ່ງຂັນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ນັບມື້ນັບສູງຂຶ້ນ.
ທີເຈັດ, ການຫັນປ່ຽນຕົວແບບສະຫະກອນຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ ກໍ່ຍັງມີຄວາມກະວົນກະວາຍ ຍ້ອນຂະບວນວິວັດນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີການປ່ຽນແປງໂດຍພື້ນຖານ ໃນການພົວພັນກຳມະສິດ, ການພົວພັນດ້ານຄຸ້ມຄອງ, ການພົວພັນດ້ານແຈກຢາຍ ແລະ ລະດັບທຶນປະກອບຫຼາຍສຸດ ຂອງສະມາຊິກໃນເວລາເຂົ້າຮ່ວມສະຫະກອນແບບໃໝ່. ດັ່ງນັ້ນ, ການຫັນປ່ຽນ, ລົງທະບຽນສະຫະກອນຄືນໃໝ່ ຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສະຫະກອນ ປີ 2012 ຈຶ່ງປະຕິບັດຢ່າງຊັກຊ້າ. ມີສະຫະກອນຫຼາຍແຫ່ງ ເຖິງວ່າໄດ້ມີການຫັນປ່ຽນຕາມກົດໝາຍແລ້ວ ແຕ່ຍັງບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃນວິທີການເຄື່ອນໄຫວ, ຈິນຕະນາການເຄື່ອນໄຫວກໍ່ຍັງໜັກໄປທາງດ້ານການບໍລິຫານ ເກື້ອກຸນ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຍັງຖືກຈຳກັດ.
ຄວາມເຫັນ ແລະ ຂໍ້ສະເໜີແນະຈຳນວນໜຶ່ງ
ການພັດທະນາສະຫະກອນ ແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນອັນໜຶ່ງ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃນປັດຈຸບັນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັບປະກັນການພັດທະນາຢ່າງໜັ້ນຄົງຂອງປະເທດ, ລົບລ້າງແລະຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ, ຮັກສາຄວາມສະຫງົບຂອງສັງຄົມ. ເພື່ອ “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ເນື້ອໃນ ແລະ ວິທີການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນ” ຕາມຈິດໃຈມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກ, ໃນເວລາຕໍ່ໄປນີ້, ຕາມພວກຂະພະເຈົ້າ, ຕ້ອງສຸມໃສ່ປະຕິບັດໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ ວິທີແກ້ໄຂທີ່ສຳຄັນຈຳນວນໜຶ່ງ ດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີໜຶ່ງ, ຍົກສູງຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບທາດແທ້, ຖານະທີ່ຕັ້ງ, ພາລະບົດບາດຂອງສະຫະກອນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະ ເພີ່ມທະວີວຽກງານຢ່າງແທ້ຈິງ, ມີປະສິດທິຜົນ, ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະເປົ້າໝາຍ ແນໃສ່ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ໃຫ້ແກ່ພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ແລະ ປະຊາຊົນ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດລວມໝູ່, ເສດຖະກິດສະຫະກອນ, ເສດຖະກິດສະຫະກອນແບບໃໝ່. ເພີ່ມທະວີວຽກງານຄົ້ນຄວ້າ, ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງກ່ຽວກັບພື້ນຖານທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳຂອງການພັດທະນາສະຫະກອນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ. ຄຽງຄູ່ກັບການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ແຜນນະໂຍບາຍ ແນວທາງຂອງພັກ, ນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍຂອງລັດ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາສະຫະກອນ, ຕ້ອງເພີ່ມທະວີການແນະນຳບັນດາຕົວແບບສະຫະກອນແບບໃໝ່, ບົດຮຽນຂອງຂະບວນການສະຫະກອນໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ.
ທີສອງ, ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກ, ນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນຊ່ວຍເຫຼືອການພັດທະນາສະຫະກອນ. ກວດຄືນ ປົວແປງ ປັບປຸງ ບູລະນະ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີ ນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນຊ່ວຍເຫຼືອການພັດທະນາສະຫະກອນ, ພິເສດແມ່ນນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບພະນັກງານ, ກໍ່ສ້າງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ, ທີ່ດິນ, ການເງິນ-ສິນເຊື່ອ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ການຕະຫຼາດ. ມີນະໂຍບາຍຊ່ວຍເຫຼືອ, ເອື້ອເຟື້ອຕໍ່ບັນດາສະຫະກອນ, ສະຫະພັນສະຫະກອນ ທີ່ເຄື່ອນໄຫວໃນຂົງເຂດກະສິກຳ ຊົນນະບົດ ແລະ ເປົ້າໝາຍສະມາຊິກສະຫະກອນເປັນຊາວນາຜູ້ທຸກຍາກ ຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ເຂດຊາຍແດນ ໝູ່ເກາະທະເລ.
ທີສາມ, ເພີ່ມທະວີວຽກງານຄຸ້ມຄອງລັດກ່ຽວກັບສະຫະກອນແຕ່ສູນກາງຈົນຮອດທ້ອງຖິ່ນ. ປັບປຸງບູລະນະ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ ຂອງລະບົບກົງຈັກຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ສະຫະກອນ ຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ, ຮັບປະກັນຄວາມສັກສິດ ປະສິດທິຜົນ, ສຸມໃສ່ແລະເປັນເອກະພາບແຕ່ສູນກາງຈົນຮອດທ້ອງຖິ່ນ. ກຳນົດແຈ້ງພາລະໜ້າທີ່, ໜ້າທີ່, ຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ສິດອຳນາດ ແລະ ກົນໄກປະສານສົມທົບຂອງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ອົງການຈັດຕັ້ງສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ ໃນການພັດທະນາສະຫະກອນ. ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດສອບ ກວດກາ ຕິດຕາມ ແລະ ແກ້ໄຂຢ່າງທັນການຕໍ່ການລະເມີດກົດໝາຍກ່ຽວກັບສະຫະກອນ.
ທີສີ່, ປະຕິບັດໃຫ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ ນະໂຍບາຍສະໜັບສະໜູນ ຊ່ວຍເຫຼືອ ເອື້ອເຟື້ອການພັດທະນາສະຫະກອນ. ສຸມໃສ່ການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານການເງິນຈາກແຫຼ່ງທຶນຕ່າງໆ ໂດຍມີການແຊກຊ້ອນກັບນະໂຍບາຍປະຕິບັດໂຄງການຈຸດໝາຍແຫ່ງຊາດ ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່ ເພື່ອສ້າງຕັ້ງຕົວແບບຈຸດສຸມຈຳນວນໜຶ່ງ ຢູ່ບັນດາແຂວງກະສິກຳ ສຳລັບສອງຕົວແບບສະຫະກອນ ແມ່ນສະຫະກອນບໍລິການສາທາລະນະຢູ່ຊົນນະບົດ ແລະ ສະຫະກອນຜະລິດກະສິກຳ. ມີມາດຕະການບຸລິມະສິດຕົວຈິງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອສະຫະກອນທາງດ້ານວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ທຶນ, ແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ, ຕະຫຼາດ... ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍຕາມ “ຕົວແບບທົດລອງ”; ມອບໜ້າທີ່ຊີ້ນຳໃຫ້ຜູ້ນຳຂັ້ນເມືອງ; ສວຍໃຊ້ບັນດາໂອກາດທີ່ດີ ກໍ່ຄືມີມາດຕະການເພື່ອຈຳກັດດ້ານຫຍໍ້ທໍ້ໃນຂະບວນວິວັດການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ.
ທີຫ້າ, ກໍ່ສ້າງແລະເຜີຍແຜ່ຂະຫຍາຍບັນດາຕົວແບບໃໝ່, ອີງຕາມຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຮ່ວມມືແບບສະໝັກໃຈ ຂອງບັນດາສະມາຊິກສະຫະກອນ, ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງສະມາຊິກ, ສະຫະກອນ ແລະ ຊຸມຊົນ. ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງສະຫະກອນກະສິກຳແບບໃໝ່ ຢູ່ບັນດາເຂດທີ່ມີຜະລິດຕະພັນທີ່ມີທ່າໄດ້ບຽບໃນການແຂ່ງຂັນ. ກໍ່ສ້າງຕົວແບບສະຫະກອນສະເພາະຂະແໜງການ, ຂະຫຍາຍບັນດາຮູບແບບສະຫະກອນຢູ່ບັນດາທ້ອງຖິ່ນ ທີ່ມີເງື່ອນໄຂທຳມະຊາດ ເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ແລະ ວັດທະນະທຳທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແນໃສ່ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານເສດຖະກິດຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ກໍ່ສ້າງບັນດາຕົວແບບສະຫະກອນ, ສະຫະພັນສະຫະກອນຜະລິດ ຈຳໜ່າຍຜະລິດຕະພັນ ຕາມພວງພະນັງຄຸນຄ່າ ແນໃສ່ຈຸດໝາຍສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ ແລະ ຍົກສູງລາຍໄດ້ ໃຫ້ແກ່ສະມາຊິກສະຫະກອນ. ບົນພື້ນຖານດັ່ງກ່າວ ເພື່ອສະຫຼຸບ, ໂຄສະນາເຜີຍແພ່ ແລະ ແຜ່ຂະຫຍາຍຮູບແບບສະຫະກອນແບບໃໝ່ທີ່ຫຼາກຫຼາຍ.
ທີຫົກ, ຈັດຕັ້ງ ປັບປຸງການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນຄືນໃໝ່ ໃຫ້ຖືກຕາມທາດແທ້ຂອງສະຫະກອນ, ກົດໝາຍສະຫະກອນປີ 2012 ແລະ ບັນດາເອກະສານແນະນຳ; ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດເປັນເຈົ້າຂອງຂອງສະມາຊິກສະຫະກອນ; ຂົນຂວາຍໃຫ້ສະມາຊິກສະຫະກອນປະກອບສ່ວນທຶນ ແລະ ຍົກສູງລະດັບປະກອບສ່ວນທຶນ; ສົ່ງເສີມສະຫະກອນດຶງດູດສະມາຊິກ, ທ້ອນໂຮມລວມຕົວສະຫະກອນທີ່ມີອາຊີບຮ່ວມກັນ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມສາມາດທາງດ້ານການເງິນ ແລະ ຂະໜາດການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະກອນຂຶ້ນຕື່ມອີກ. ຕັດສິນໃຈຍຸບເລີກສະຫະກອນທີ່ເຄື່ອນໄຫວບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ, ເຄື່ອນໄຫວແບບຮູບການ. ປັບປຸງບູລະນະລະບົບກອງທຶນຊ່ວຍເຫຼືອການພັດທະນາສະຫະກອນ ຂອງສະຫະພັນສະຫະກອນ.
ທີເຈັດ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດໃນການຈັດຕັ້ງ, ຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານການເຄື່ອນໄຫວທຸລະກິດຂອງຄະນະກຳມະການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ຜູ້ຄຸ້ມຄອງສະຫະກອນ. ພ້ອມທັງ, ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການຍົກສູງລະດັບຄວາມຮູ້ວິຊາອາຊີບໃຫ້ແກ່ສະມາຊິກ ແນໃສ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ ແລະກຳໄດ້ລຳດັບການດຳເນີນການຜະລິດເປັນຜະລິດຕະພັນແບບໃໝ່ ຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຕະຫຼາດ. ສົ່ງເສີມການແຂ່ງຂັນໃນກົນໄກຕະຫຼາດ ເພື່ອໃຫ້ສະຫະກອນບຸກບືນກ້າວຂຶ້ນດ້ວຍຕົນເອງ, ມີການປະກອບສ່ວນເພື່ອສົ່ງຜົນສະທ້ອນຢ່າງຕັ້ງໜ້າຕໍ່ການພັດທະນາຂອງເສດຖະກິດຄອບຄົວສະມາຊິກສະຫະກອນ.
ທີແປດ, ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ ໃນການພັດທະນາສະຫະກອນ. ເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງຄະນະພັກຂັ້ນຕ່າງໆ, ການປະສານສົມທົບຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ, ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການ ທ້ອງຖິ່ນ ສະຫະພັນສະຫະກອນຫວຽດນາມ, ແນວໂຮມປະເທດຊາດ ຫວຽດນາມ, ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ... ປັບປຸງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະຫະພັນສະຫະກອນຫວຽດນາມ, ຮັບປະກັນການປະຕິບັດພາລະໜ້າທີ່ເປັນອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ຕາງໜ້າຂອງສະຫະກອນ ແລະ ປະຕິບັດບັນດາໜ້າທີ່ຕາມກຳນົດຂອງກົດໝາຍ.
ໂດຍ ປອ. ຟ້າມເຕິດຖັງ
ຮອງບັນນາທິການໃຫຍ່ ວາລະສານກອມມູນິດ
