ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດ ສືບຕໍ່ຮັກສາທີ່ຕັ້ງ “ຫົວລົດໄຟ” ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ
ພາບປະກອບ. (ພາບ: TTXVN)
ໂດຍສັງເຂບກ່ຽວກັບຜົນສຳເລັດແລະຂໍ້ຈຳກັດຕົ້ນຕໍ
ຜ່ານຫຼາຍໄລຍະແຫ່ງການກໍ່ຕັ້ງແລະຂະຫຍາຍຕົວ, ລັດວິສາຫະກິດຍາມໃດກໍ່ຮ່ວມທາງກັບຂະບວນວິວັດການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງປະເທດຊາດ. ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຫັນເປັນແຜນການລວມສູນເກື້ອກູນ, ລັດວິສາຫະກິດ ແລະເສດຖະກິດສະຫະກອນຖືບົດບາດຕົ້ນຕໍຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ກ້າວເຂົ້າສູ່ໄລຍະແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ດ້ວຍພື້ນຖານເສດຖະກິດຫຼາຍພາກສ່ວນ, ລັດວິສາຫະກິດຍັງຄົງຮັກສາບົດບາດທີ່ສຳຄັນ, ເປັນໜຶ່ງໃນສາມເສົາຄ້ຳຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ທຽບກັບເສດຖະກິດເອກະຊົນ ແລະເສດຖະກິດທີ່ມີການລົງທຶນໂດຍກົງຂອງຕ່າງປະເທດ, ລັດວິສາຫະກິດຍັງຄົງເປັນກຳລັງວັດຖຸທີ່ເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານການເງິນ, ກຳຊັບພະຍາກອນ, ທີ່ດິນ, ເຄື່ອງໝາຍການຄ້າ, ກຳລັງແຮງງານ, ມີຖັນແຖວພະນັກງານວິທະຍາສາດ, ເຕັກນິກ, ຄຸ້ມຄອງບໍລິຫານທີ່ເຂັ້ມແຂງ. ປະຈຸບັນນີ້, ລັດວິສາຫະກິດຫັນປ່ຽນຕາມທິດພຽງແຕ່ສຸມໃສ່ບັນດາຂະແໜງການ, ອາຊີບຫຼັກຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ຫຼືບັນດາຂົງເຂດທີ່ວິສາຫະກິດເອກະຊົນບໍ່ລົງທຶນ. ບັນດາລັດວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ສືບຕໍ່ພັດທະນານັ້ນແມ່ນ ບັນດາວິສາຫະກິດຂະໜາດໃຫຍ່, ມີລັກສະນະວິຊາຊີບສູງ, ເຄື່ອນໄຫວໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ສັງຄົມມີຄວາມຕ້ອງການຫຼາຍ ເພື່ອເປັນກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງແທ້ຈິງໃນການປະຕິບັດບັນດາການສົມດຸນທີ່ສຳຄັນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ປະຕິບັດໄດ້ບັນດາເປົ້າໝາຍການເມືອງ-ສັງຄົມຂອງພັກແລະລັດ.
ໃນໄລຍະທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ພາຍຫຼັງການຈັດວາງຊັບຊ້ອນ, ຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ປະຈຸບັນທົ່ວປະເທດມີ 652 ລັດວິສາຫະກິດ, ໃນນັ້ນມີ 9 ກຸ່ມເສດຖະກິດ ແລະ 65 ສະຫະບໍລິສັດ, ເຊິ່ງຕົ້ນຕໍເຄື່ອນໄຫວໃນບັນດາຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນ, ຮັບປະກັນຄວາມສົມດຸນມະຫາພາກຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ປະໂຫຍດສາທາລະນະ, ຄວາມປອດໄພ, ການປ້ອງກັນປະເທດ. ການຮັກສາເງິນທຶນແລະການເຕີບໂຕເງິນທຶນໄດ້ດີເປັນທີ່ໜ້າສົ່ງເສີມ, ໃນເວລາພຽງ 5 ປີ, ແຕ່ປີ 2011 ເຖິງປີ 2016, ຊັບສິນທັງໝົດຂອງວິສາຫະກິດທີ່ມີທຶນຂອງລັດ 100% ໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 2.093 ພັນຕື້ດົ່ງ ເປັນ 3.053 ພັນຕື້ດົ່ງ, ເພີ່ມຂຶ້ນ 45,8%; ທຶນຂອງເຈົ້າກຳມະສິດເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 727 ພັນຕື້ດົ່ງ ເປັນ 1.398 ພັນຕື້ດົ່ງ, ເພີ່ມຂຶ້ນ 92,2%. ປະສິດທິຜົນໃນການທຸລະກິດຂອງລັດວິສາຫະກິດ ພິຈາລະນາຕາມຜົນກຳໄລທີ່ໄດ້ຮັບ ແລະຈຳນວນເງິນມອບງົບປະມານຂອງລັດ ແມ່ນດີພໍຄວນ. ລັດວິສາຫະກິດທີ່ໂດດເດັ່ນໃນໄລຍະ 2011-2016 ແມ່ນບັນດາລັດວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ມອບເງິນໃຫ້ງົບປະມານເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍເຊັ່ນ ກຸ່ມນ້ຳມັນອາຍກ໊າສແຫ່ງຊາດຫວຽດນາມ: 147.941 ຕື້ດົ່ງ, ກຸ່ມອຸດສາຫະກຳໂທລະຄົມມະນາຄົມທະຫານ: 131.400 ຕື້ດົ່ງ, ພ້ອມກັນກັບບັນດາລັດວິສາຫະກິດອື່ນ ໄດ້ມອບເງິນໃຫ້ງົບປະມານຂອງລັດເປັນຈຳນວນ 1 ລ້ານກວ່າຕື້ດົ່ງ. ການຄຸ້ມຄອງ, ນຳໃຊ້ຊັບສິນໃນຫຼາຍວິສາຫະກິດ ໂດຍພື້ນຖານແມ່ນໄດ້ປະຕິບັດຖືກຕ້ອງຕາມຂໍ້ກຳນົດກົດໝາຍ. ຄຸນນະພາບຊັບສິນຂອງວິສາຫະກິດໄດ້ຮັບການຍົກສູງເທື່ອລະກ້າວ. ຫຼາຍວິສາຫະກິດໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຍົກລະດັບ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ການປະຢຸກໃຊ້ ແລະການເປັນເຈົ້າຕໍ່ເຕັກໂນໂລຊີ, ເຄື່ອງປະກອບ ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງເງື່ອນໄຂເພີ່ມສະມັດຖະພາບ, ຄຸນນະພາບ, ປະຢັດວັດຖຸອຸປະກອນ, ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບຂອງຜະລິດຕະພັນ ແລະປະສິດທິຜົນການລົງທຶນສູງສຸດ, ປະກອບສ່ວນບໍ່ໜ້ອຍເຂົ້າໃນຜົນຂອງການຜະລິດ ທຸລະກິດຂອງວິສາຫະກິດ. ວຽກງານບໍລິຫານການຜະລິດ ແລະຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດ ທຸລະກິດຂອງວິສາຫະກິດ ນັບມື້ນັບໂປ່ງໃສ ແລະມີປະສິດທິຜົນສູງກວ່າເກົ່າ, ວິສາຫະກິດໄດ້ແກ້ໄຂຂໍ້ບົກພ່ອງ ຈຸດອ່ອນຢ່າງທັນການ ແນໃສ່ຍົກສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍ.
ນອກຈາກນັ້ນ, ບັນດາລັດວິສາຫະກິດຍັງໄດ້ປະຕິບັດໜ້າທີ່ການເມືອງ-ສັງຄົມໃນບາງຂົງເຂດ, ເປັນ “ຫົວລົດໄຟ", ສ້າງກຳລັງຜັດດັນການພັດທະນາ ເພື່ອດຶງດູດບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດອື່ນໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມ ແລະປະກອບສ່ວນອັນຕັ້ງໜ້າ ເຂົ້າໃນໂຄງການຫັນກະສິກຳ ຊົນນະບົດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ, ຮ່ວມກັນກໍ່ສ້າງຊົນນະບົດໃໝ່, ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວຕ່າງໆຢູ່ທ້ອງຖິ່ນ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຮັກສາລະບຽບຄວາມສະຫງົບດ້ານການເມືອງ, ຄວາມປອດໄພສັງຄົມໃນພື້ນທີ່, ປະກອບສ່ວນທີ່ສຳຄັນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງປະເທດ. ລັດວິສາຫະກິດຍັງຄົງເປັນບ່ອນທີ່ເງິນເດືອນ, ລາຍຮັບແລະຜົນປະໂຫຍດຂອງຜູ້ອອກແຮງງານໄດ້ຮັບປະກັນດີທີ່ສຸດ. ບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ກຳມະບານ, ອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມອື່ນ ໄດ້ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງແຂງແຮງ ແລະສະແດງບົດບາດ ທີ່ຕັ້ງຂອງຕົນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ໃນບັນດາລັດວິສາຫະກິດ.
ຄຽງຂ້າງບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້ນັ້ນ, ໃນໄລຍະທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດວິສາຫະກິດບໍ່ສົມຄູ່ກັບຊັບພະຍາກອນທີ່ມັນມີຢູ່. ລາຍໄດ້, ກຳໄລກ່ອນຫັກພາສີ ແລະການມອບເງິນໃຫ້ງົບປະມານຂອງລັດ ມີອັດຕາການເຕີບໂຕຕ່ຳ, ດັ່ງນັ້ນມັນຈຶ່ງບໍ່ເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ບົດບາດຫຼັກຂອງຕົນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ ກໍ່ຄືບໍ່ປະຕິບັດໄດ້ໜ້າທີ່ຊັກຈູງ, ຊຸກຍູ້ໃຫ້ບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ຂຶ້ນກັບພາກສ່ວນເສດຖະກິດອື່ນຂະຫຍາຍຕົວ, ສ້າງກຳລັງໜູນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ.
ລັດວິສາຫະກິດຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງຍັງບໍ່ທັນເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການລົງທຶນຕາມລວງເລິກ, ຊັກຊ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ກ່ຽວກັບເຕັກໂນໂລຊີ, ເຄື່ອງຈັກເຄື່ອງປະກອບ, ເຕັກນິກການຜະລິດ, ຍົກສູງສະມັດຖະພາບຂອງງານ, ປະຢຸກໃຊ້ແລະພັດທະນາວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ. ວຽກງານຕິດຕາມກວດກາຕໍ່ລັດວິສາຫະກິດ ເຖິງວ່າໄດ້ຖືກມອບໝາຍແລະແບ່ງງານແລ້ວກໍຕາມ ແຕ່ປະສິດທິຜົນຂອງວຽງກງານຕິດຕາມກວດກາກໍ່ບໍ່ສູງ.
ເຖິງວ່າຍັງມີຈຸດອ່ອນແລະຂໍ້ຄົງຄ້າງກໍ່ຕາມ ແຕ່ລັດວິສາຫະກິດກໍ່ຍັງມີບົດບາດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ອາດປະຕິເສດໄດ້. ໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການກໍ່ຕັ້ງແລະພັດທະນາ ລັດວິສາຫະກິດກໍ່ພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍຢ່າງ, ນັ້ນກໍ່ເປັນສິ່ງຈຳເປັນ, ບໍ່ອາດຈະຫຼີກລ່ຽງໄດ້ໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການຢັ້ງຢືນຕົນເອງ.
ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດເປັນ “ຫົວລົດໄຟ” ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ
ທາງດ້ານຄວາມຮັບຮູ້, ພວກເຮົາລ້ວນແຕ່ເຫັນແຈ້ງວ່າ ເສດຖະກິດລັດວິສາຫະກິດມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ ພ້ອມກັນກັບເສດຖະກິດສະຫະກອນເປັນຮາກຖານຂອງເສດຖະກິດສັງຄົມນິຍົມ. ພຽງແຕ່ເມື່ອທັງສອງພາກສ່ວນເສດຖະກິດນີ້ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີປະສິດທິຜົນເທົ່ານັ້ນ ພື້ນຖານເສດຖະກິດສັງຄົມນິຍົມຈຶ່ງເປັນຮູບເປັນຮ່າງຂຶ້ນຢ່າງສົມບູນ. ແຕ່ໃນສະໄໝແຫ່ງການຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມສັງຄົມນິຍົມ, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງພວກເຮົາມີການແຊກຊ້ອນກັນລະຫວ່າງບັນດາພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ແລະ ຈະບໍ່ມີພາກສ່ວນເສດຖະກິດໃດໄດ້ຮັບການນັບຖືເປັນເອກ ແລະຕົ້ນຕໍ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ດັ່ງນັ້ນ, ການແຂ່ງຂັນເພື່ອຢັ້ງຢືນບົດບາດຂອງເສດຖະກິດລັດວິສາຫະກິດພວມສະແດງອອກຢ່າງສັບສົນແລະຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ.
ໃນຄວາມຮັບຮູ້ໃໝ່ດ້ວຍເນື້ອໃນທີ່ກວ້າງກວ່າຄື ເສດຖະກິດຂອງລັດ ເຊິ່ງໃນນັ້ນລັດວິສາຫະກິດມີບົດບາດສຳຄັນ, ພ້ອມກັບບັນດາຊັບພະຍາກອນເສດຖະກິດການເງິນອື່ນ, ເຊັ່ນງົບປະມານຂອງລັດ, ບັນດາກອງທຶນການເງິນ ແລະບັນດາແຫຼ່ງພະລັງຊັບພະຍາກອນ, ບໍ່ແຮ່, ທີ່ດິນທີ່ຂຶ້ນກັບກຳມະສິດທົ່ວປວງຊົນ, ມັນເປັນອັນຈະແຈ້ງວ່າເສດຖະກິດຂອງລັດຈະຖືບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ບໍ່ມີພາກສ່ວນເສດຖະກິດໃດທີ່ສາມາດປຽບທຽບໄດ້. ພ້ອມກັບບັນດານະໂຍບາຍຂອງລັດ, ເສດຖະກິດຂອງລັດຈະຊັກຈູງພື້ນຖານເສດຖະກິດໃຫ້ພັດທະນາຕາມທິດທາງສັງຄົມນິຍົມ. ຄວາມຈິງ ນັ້ນແມ່ນສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການເມືອງແລະເສດຖະກິດ, ລະຫວ່າງໂຄງບົນ ແລະໂຄງລ່າງ. ສາຍພົວພັນນີ້ໄດ້ຖືກກຳນົດໂດຍບັນດານັກຄລາສສິກຂອງລັດທິມາກ-ເລນິນ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍ່ຕາມ, ເສດຖະກິດຂອງລັດຢາກຖືບົດບາດເປັນເຈົ້າພາທາງ, ຊັກຈູງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ດ້ວຍບົດບາດຫຼັກແຫຼ່ງຂອງລັດວິສາຫະກິດ, ແມ່ນເສດຖະກິດຂອງລັດຕ້ອງເອົາຊະນະຕົນເອງເພື່ອບືນຕົວຂຶ້ນ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງຕ້ອງຫັນປ່ຽນພາກສ່ວນໜຶ່ງເປັນທຶນນິຍົມແຫ່ງລັດ, ລົງທຶນຊື້ຫຸ້ນຂອງວິສາຫະກິດ ຫຼືດຳເນີນການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ. ດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມມຄືແນວນັ້ນ, ຄືທີ່ທ່ານ ວ.ອີ.ເລນິນ ໄດ້ເວົ້າ, ໃນ “ທຶນນິຍົມແຫ່ງລັດ” ໄດ້ມີ “ສາມສ່ວນສີ່ແມ່ນສັງຄົມນິຍົມ”. ບັນດາປະເທດທີ່ຈາກການຜະລິດນ້ອຍຂຶ້ນສູ່ສັງຄົມນິຍົມໂດຍບໍ່ຜ່ານໄລຍະພັດທະນາທຶນນິຍົມນັ້ນ ຈຳເປັນຕ້ອງຜ່ານ “ສອງສະຖານີ” ຄື “ລັດທິທຶນນິຍົມແຫ່ງລັດ ແລະ ການກວດສອບ-ກວດກາ”. ລັດທິທຶນນິຍົມແຫ່ງລັດດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມທຶນປະສົມຂອງລັດແລະເອກະຊົນ ແມ່ນໄລຍະຂ້າມຜ່ານໜຶ່ງ, ເພື່ອນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນເງິນທຶນຂອງສັງຄົມໄດ້ຢ່າງຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນແລະມີປະສິດທິຜົນກວ່າ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງຮັບຮູ້ວ່າ, ລັດວິສາຫະກິດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນວິສາຫະກິດທີ່ມີທຶນຂອງລັດ 100% ຫາກນັບທັງບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ລັດກຳຫຸ້ນສ່ວນຊີ້ຂາດ.
ທາງດ້ານພຶດຕິກຳ, ຢູ່ໃນໂລກ, ລັດວິສາຫະກິດແມ່ນປະເພດວິສາຫະກິດທີ່ແຜ່ຫຼາຍຢູ່ຫຼາຍປະເທດທຶນນິຍົມທີ່ຈະເລີນພັດທະນາເຊັ່ນ ອາເມລິກາ, ເຢຍລະມັນ, ອັງກິດ, ຝະລັ່ງ, ນູແວນເຊລັງ,... ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມີຂະໜາດໃຫຍ່ ຫຼືໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນການພັດທະນາແລະຂຸດຄົ້ນໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກນິກ, ຂຸດຄົ້ນແຮ່ທາດ, ການເງິນ, ສິ່ງແວດລ້ອມ, ໄປຊະນີໂທລະຄົມມະນາຄົມ, ການບໍລິການສາທາລະນະ... ຊ້ຳບໍ່ໜຳ, ຢູ່ບາງປະເທດ, ລັດວິສາຫະກິດພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ໂອນໃຫ້ເອກະຊົນຄຸ້ມຄອງ, ແຕ່ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ, ສ້າງຄວາມຮ້ອນເຄື່ອງໃຫ້ສັງຄົມ, ມັນກໍ່ຖືກໄຖ່ຖອນໂດຍລັດເພື່ອຈັດຕັ້ງການຂຸດຄົ້ນ, ຮັບໃຊ້ໃຫ້ສັງຄົມ.
ກ່ຽວກັບການກຳນົດທິດພັດທະນາລັດວິສາຫະກິດກໍ່ໄດ້ຮັບການສະຫຼຸບສັງລວມ, ຖອດຖອນບົດຮຽນຜ່ານແຕ່ລະໄລຍະຢູ່ປະເທດເຮົາ. ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ຂອງພັກຂີດໝາຍບາດລ້ຽວພື້ນຖານໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ເສດຖະກິດເວົ້າລວມ, ໃນນັ້ນມີບັນດາວິສາຫະກິດຂອງລັດ. ເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VI ໄດ້ລະບຸ: “ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ຮັບປະກັນໃຫ້ບັນດາໜ່ວຍເສດຖະກິດລັດວິສາຫະກິດມີສິດເປັນເຈົ້າດ້ວຍຕົນເອງ, ຫັນປ່ຽນຢ່າງແທ້ຈິງມາໃຊ້ການໄລ່ລຽງທຸລະກິດສັງຄົມນິຍົມ, ຟື້ນຟູລະບຽບວິໄນໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ...”. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຜ່ານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ສະໄໝຕ່າງໆ, ພັກເຮົາໄດ້ມີມະຕິ, ຂໍ້ສະຫຼຸບຫຼາຍສະບັບທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງລັກສະນະບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະການພັດທະນາຢ່າງປະດິດສ້າງໃນບັນດາທັດສະນະ, ແຜນນະໂຍບາຍ, ຈຸດປະສົງ, ລະດັບຄາດໝາຍ, ໜ້າທີ່ຂອງການສືບຕໍ່ຈັດວາງສັບຊ້ອນແລະປ່ຽນແປງໃໝ່ລັດວິສາຫະກິດ.
ມະຕິເລກທີ 12-NQ/TW ທີ່ຖືກຮັບຮອງຜ່ານໂດຍກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ XII, ວັນທີ 3 ມິຖຸນາ 2017, ວ່າດ້ວຍການສືບຕໍ່ປັບໂຄງສ້າງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງລັດວິສາຫະກິດ, ກຳນົດໜຶ່ງໃນບັນດາທັດສະນະຊີ້ນຳຄື: “ລັດວິສາຫະກິດເຄື່ອນໄຫວຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ, ເອົາປະສິດທິຜົນເສດຖະກິດເປັນບັນທັດຖານການປະເມີນຕົ້ນຕໍ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງ, ແຂ່ງຂັນແບບສະເໝີພາບກັບວິສາຫະກິດສັງກັດພາກສ່ວນເສດຖະກິດອື່ນ ຕາມກົດໝາຍ. ຮັບປະກັນຄວມເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສ ແລະຄວາມຮັບຜິດຊອບອະທິບາຍລາຍງານຂອງລັດວິສາຫະກິດ. ຈຳແນກແຍກໜ້າທີ່ຂອງລັດວິສາຫະກິດທີ່ທຳການຜະລິດ ທຸລະກິດສິນຄ້າ, ບໍລິການທຳມະດາ ກັບໜ້າທີ່ຂອງລັດວິສາຫະກິດທີ່ທຳການຜະລິດ, ສະໜອງສິນຄ້າ ບໍລິການສາທາລະນະ”. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ມະຕິໄດ້ສະເໜີມາດຕະການປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດເຄື່ອນໄຫວຕາມກົນໄກຕະຫຼາດຢ່າງແທ້ຈິງ, ມຸ່ງສູ່ການຮັບປະກັນຄວາມສະເໝີພາບລະຫວ່າງລັດວິສາຫະກິດ ແລະວິສາຫະກິດທີ່ສັງກັດພາກສ່ວນເສດຖະກິດອື່ນ, ຮັບປະກັນສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຮັບຜິດຊອບດ້ວຍຕົນເອງຂອງລັດວິສາຫະກິດ, ການພົວພັນລະຫວ່າງລັດແລະລັດວິສາຫະກິດມີຄວາມຈະແຈ້ງກວ່າເກົ່າຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ ແນໃສ່ຮັບປະກັນປະສິດທິຜົນສູງສຸດຂອງລັດວິສາຫະກິດ.
ເພື່ອບັນລຸເຖິງເປົ້າໝາຍສັງລວມຄື “ປັບໂຄງສ້າງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ ແລະຍົກສູງປະສິດທິຜົນຂອງລັດວິສາຫະກິດ ບົນພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີທັນສະໄໝ, ຄວາມສາມາດປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ບໍລິຫານຈັດການຕາມມາດຕະຖານສາກົນ, ແນໃສ່ລະດົມ ແຈກຢາຍ ແລະນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນສັງຄົມຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ຮັກສາແລະພັດທະນາເງິນທຶນຂອງລັດຢູ່ໃນວິສາຫະກິດ ເພື່ອໃຫ້ລັດວິສາຫະກິດສາມາດຮັກສາທີ່ຕັ້ງຫຼັກໄດ້ຢ່າງໝັ້ນຄົງ ແລະເປັນກຳລັງວັດຖຸທີ່ສຳຄັນຂອງເສດຖະກິດຂອງລັດ, ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ, ຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມ”, ແມ່ນຈຳເປັນຕ້ອງຈັດວາງສັບຊ້ອນລະບົບລັດວິສາຫະກິດຄືນໃໝ່ຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ, ຍູ້ແຮງການຫັນລັດວິສາຫະກິດເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ລັດພຽງແຕ່ກຳຂະແໜງການແລະຂົງເຂດສຳຄັນທີ່ເປັນແກນຫຼັກຂອງເສດຖະກິດຂອງປະເທດ. ໃນການຫັນເປັນຫຸ້ນສ່ວນ, ລັດອາດຈະຂາຍຫຸ້ນສ່ວນທັງໝົດ ຫຼືຖືຫຸ້ນສ່ວນຊີ້ຂາດ ຫຼືເຂົ້າຮ່ວມຫຸ້ນສ່ວນເພື່ອຊັກຈູງວິສາຫະກິດ, ຖືຫຸ້ນສ່ວນບໍ່ຊີ້ຂາດຫຼືໂອນເປັນວິສາຫະກິດສາທາລະນະ. ແຕ່, ລັດອາດຈະຮັກສາທຶນປະກອບໃນວິສາຫະກິດຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ເຄື່ອນໄຫວມີປະສິດທິຜົນແທ້ຈິງ ເພື່ອເກັບລາຍໄດ້ຈາກເງິນປັນຜົນ, ເພີ່ມເຕີມໃສ່ງົບປະມານຂອງລັດ, ໃຊ້ຈ່າຍໃຫ້ແກ່ການຮັກສາຄວາມປອດໄພແລະສະວັດດີການສັງຄົມ.
ຕ້ອງສືບຕໍ່ປັບປງບູລະນະນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງ ນຳໃຊ້ເງິນທຶນ ຊັບສິນຂອງລັດຢູ່ວິສາຫະກິດ ໃຫ້ຄົບຊຸດ, ຄົບຖ້ວນ, ທັນການ, ມີຄຸນນະພາບ, ບົນພື້ນຖານຮີບສະຫຼຸບສັງລວມ, ຕີລາຄາ ແລະລາຍງານໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດ ເພື່ອປັບປຸງ ເພີ່ມເຕີມບັນດາກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ພິເສດແມ່ນຕ້ອງຄົ້ນຄວ້າດັດແປງມາດຕະຖານລັດວິສາຫະກິດ ຕາມມະຕິເລກທີ 12-NQ/TW, ບໍ່ໃຫ້ເກີດມີຊ່ອງວ່າງທາງກົກໝາຍກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງ ນຳໃຊ້ເງິນທຶນ ຊັບສິນຂອງລັດຢູ່ໃນວິສາຫະກິດທີ່ລັດຖືຫຸ້ນ, ມີຫຸ້ນສ່ວນຊີ້ຂາດ. ພວກເຮົາປະພຶດຕໍ່ລັດວິສາຫະກິດຢ່າງສະເໝີພາບກັບບັນດາວິສາຫະກິດສັງກັດພາກສ່ວນເສດຖະກິດອື່ນ, ແຕ່ຕ້ອງຄຸ້ມຄອງລັດວິສາຫະກິດຕາມກົນໄກສະພາະຕ່າງຫາກ, ຍ້ອນວ່າມັນແມ່ນເງິນທຶນແລະຊັບສິນຂອງລັດ, ແມ່ນຂອງກຳມະສິດທົ່ວປວງຊົນ.
ຕ້ອງແບ່ງງານມອບໜ້າທີ່ ແລະຊີ້ນຳໃຫ້ແຕ່ລະກະຊວງປະຕິບັດບົດບາດຄຸ້ມຄອງລັດໃນຂະແໜງການ ຂົງເຂດທີ່ກະຊວງຮັບຜິດຊອບ, ແກ້ໄຂກຳຈັດສິ່ງຄົງຄ້າງ, ສຳຫຼວດກວດກາຄວາມຜິດພາດຂອງບັນດາກະຊວງໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ. ສືບຕໍ່ຊີ້ນຳການກຳຈັດດັດແກ້ຢ່າງເຂັ້ມງວດຕໍ່ຄວາມຜິດພາດຕ່າງໆໃນການຄຸ້ມຄອງ ນຳໃຊ້ເງິນທຶນ ຊັບສິນຂອງລັດຢູ່ວິສາຫະກິດ ແລະໃນການຫັນລັດວິສາຫະກິດເປັນຫຸ້ນສ່ວນ; ຊີ້ນຳໃຫ້ບັນດາກະຊວງ ຂະແໜງການປະຕິບັດຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງອົງການກວດກາຂອງລັດຖະບານ ແລະອົງການກວດສອບຂອງລັດ.
ສືບຕໍ່ປັບປຸງການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາກຸ່ມເສດຖະກິດ, ສະຫະບໍລິສັດຂອງລັດ ຕາມມະຕິຂອງພັກ ແລະສະພາແຫ່ງຊາດ. ແກ້ໄຂຈັດການຢ່າງເຂັ້ມງວດຕໍ່ບັນດາລັດວິສາຫະກິດ, ບັນດາໂຄງການລົງທຶນທີ່ຊັກຊ້າ, ຂາດທຶນ, ປະສິດທິຜົນຕ່ຳ. ພິຈາລະນາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຕ່າງໆທາງດ້ານການເງິນ, ແຮງງານ, ນະໂຍບາຍວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ... ແນໃສ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາວິສາຫະກິດທີ່ໄດ້ປັບໂຄງສ້າງຄືນໃໝ່ແລ້ວ ແຕ່ສະພາບການຜະລິດ ທຸລະກິດຍັງບໍ່ທັນດີຂຶ້ນ.
ປັບປຸງບູລະນະການຈັດຕັ້ງກົງຈັດ, ກຳນົດແຈ້ງສິດຂອບເຂດ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຄະນະກຳມາທິການຄຸ້ມຄອງເງິນທຶນຂອງລັດຢູ່ວິສາຫະກິດ ແນໃສ່ຈຳແນກແຍກພາລະບົດບາດຜູ້ຕາງໜ້າຂອງເຈົ້າຂອງ ແລະພາລະບົດບາດຄຸ້ມຄອງຂອງອົງການຄຸ້ມຄອງລັດຕໍ່ລັດວິສາຫະກິດ. ສະຫຼຸບສັງລວມ, ຕີລາຄາຮູບແບບເຄື່ອນໄຫວ ແລະພາລະບົດບາດ, ໜ້າທີ່ຂອງສະຫະບໍລິສັດລົງທຶນ ແລະທຸລະກິດເງິນທຶນຂອງລັດ ເພື່ອຮັບປະກັນການປະຕິບັດຕາມແຜນນະໂຍບາຍຖອນທຶນຂອງລັດອອກຈາກຂົງເຂດທີ່ລັດບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງລົງທຶນ.
ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດກາ, ກວດສອບ, ຕິດຕາມກວດກາການປະຕິບັດນະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍກ່ຽວກັບການຄຸ້ມຄອງເງິນທຶນ, ຊັບສິນຂອງລັດຢູ່ວິສາຫະກິດ ແລະການຫັນລັດວິສາຫະກິດເປັນຫຸ້ນສ່ວນ. ຢືນຢັນການກວດກາດ້ວຍຕົນເອງມີບົດບາດສຳຄັນ ຮັບປະກັນພູມຕ້ານທານຂອງວິສາຫະກິດ ໂດຍຜ່ານການກວດກາພາຍໃນຢ່າງເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ ແລະຖືວ່ານີ້ເປັນບັນຫາການຢູ່ລອດຂອງລັດວິສາຫະກິດ.
ປ່ຽນແປງໃໝ່ຮູບແບບການຈັດຕັ້ງ ແລະແບບວິທີການນຳພາຂອງອົງການຈັດຕັ້ງພັກ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອງ-ສັງຄົມ, ອາຊີບ ຢູ່ວິສາຫະກິດ; ຍົກສູງປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງ, ອົງຄະນະມະຫາຊົນ ແນໃສ່ປົກປ້ອງສິດແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຖືກກົດໝາຍ, ຊອບທຳຂອງຜູ້ອອກແຮງງານໃນລັດວິສາຫະກິດ.
ບັນດາກຸ່ມເສດຖະກິດ, ສະຫະບໍລິສັດຂອງລັດ ຕ້ອງປ່ຽນແປງໃໝ່ຈິນຕະນາການ, ວິທີນຶກຄິດ, ວິທີເຮັດດ້ວຍຕົນເອງໃນສະຖານະການໃໝ່. ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ການບໍລິຫານວິສາຫະກິດ, ປັບປຸງບູລະນະກົງຈັກຄຸ້ມຄອງ, ເພີ່ມທະວີການບຳລຸງສ້າງ ຝຶກອົບຮົມຍົກສູງລະດັບຂອງພະນັກງານຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການບໍລິຫານຈັດການໃນກົນໄກຕະຫຼາດ, ຄັດເລືອກພະນັກງານທີ່ໄດ້ຜ່ານບັນດາຕຳແໜ່ງວຽກງານຄຸ້ມຄອງ, ຜ່ານການທົດສອບໃນພຶດຕິກຳ, ມີຄວາມສາມາດຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອໃຫ້ນຳພາລັດວິສາຫະກິດ. ກໍ່ສ້າງແຫຼ່ງບຸກຄະລາກອນ, ຖືຄຸນນະພາບແຮງງານເປັນທຶນຮອນທີ່ປະເສີດຂອງວິສາຫະກິດ. ລວມສູນໃສ່ບັນດາຂະແໜງການທຸລະກິດຕົ້ນຕໍ. ສ້າງແຜນດຳເນີນງານ ແລະປະຕິບັດການຖອນທຶນອອກຈາກວິສາຫະກິດທີ່ລັດໄດ້ລົງທຶນ, ຮັບປະກັນຄວາມເປີດເຜີຍ ໂປ່ງໃສ, ເອົາຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດມາໃຫ້ລັດ. ຕັ້ງໜ້າຜັນຂະຫຍາຍການຄົ້ນຄວ້າປະຢຸກໃຊ້, ນຳໜ້າໃນການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະໃນການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່, ລົງທຶນປ່ຽນແປງໃໝ່ເຕັກໂນໂລຊີ, ຜະລິດຕະພັນ, ການບໍລິການ ແນໃສ່ຍົກສູງຄຸນຄ່າເພີ່ມ ແລະຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນຂອງບັນດາຜະລິດຕະພັນ, ການບໍລິການ./.
ໂດຍ ຝຸ່ງກວັກຫຽນ
ກຳມະການສູນກາງພັກ, ຮອງປະທານສະພາແຫ່ງຊາດ
------------------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 907 (ເດືອນພຶດສະພາ 2018)
