ບາງເນື້ອໃນຂອງການປະຕິຮູບຕຸລາການໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ
ວກ. - ມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ 13 ຂອງພັກໄດ້ກຳນົດວຽກງານໃຈກາງຂອງການກໍ່ສ້າງ ແລະ ປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ, ໃນນັ້ນມີການປະຕິຮູບຕຸລາການ. ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກໃຫ້ສຳເລັດຜົນ, ຕ້ອງຍູ້ແຮງການປະຕິຮູບຕຸລາການ, ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້, ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຂໍ້ບົກພ່ອງ, ສ້າງລະບົບຕຸລາການຂອງປະເທດໃຫ້ໃກ້ຄຽງກັບລະດັບທົ່ວໄປຂອງໂລກ. ນີ້ແມ່ນເສັ້ນທາງທີ່ຈຳເປັນແນ່ນອນເພື່ອຈະບັນລຸເປົ້າໝາຍແລະຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງພັກ ແລະ ຕອບສະໜອງຄວາມປາຖະໜາຂອງປະຊາຊົນ, ມຸ່ງໄປເຖິງການກໍ່ສ້າງລະບົບຕຸລາການທີ່ເປັນມືອາຊີບ, ທັນສະໄໝ, ຍຸຕິທຳ, ເຄັ່ງຄັດ, ທ່ຽງທຳ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນ.
ກຳມະການກົມການເມືອງ, ປະທານປະເທດ ຫງວຽນຊວັນຝຸກ, ຫົວໜ້າຄະນະຊີ້ນຳການປະຕິຮູບຕຸລາການສູນກາງ ເຮັດວຽກກັບຄະນະພັກສານປະຊາຊົນສູງສຸດ _ພາບ: ເອກະສານຂໍ້ມູນ
ການປະຕິຮູບຕຸລາການໃນລະບົບສານປະຊາຊົນ ເພື່ອປະຕິບັດຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ບັນດາຫຼັກການພື້ນຖານໃນການເຄື່ອນໄຫວພິພາກສາຂອງສານ; ຍົກສູງຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວ ແລະ ຊື່ສຽງຂອງສານປະຊາຊົນ - ອົງການປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ; ກໍ່ສ້າງລະບົບສານປະຊາຊົນທີ່ເປັນມືອາຊີບ, ທັນສະໄໝ, ຍຸຕິທຳ, ເຄັ່ງຄັດ, ທ່ຽງທຳ, ຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ, ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ, ປະຕິບັດສໍາເລັດຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການປົກປ້ອງຄວາມຍຸດຕິທໍາ, ປົກປ້ອງສິດທິມະນຸດແລະສິດທິພົນລະເມືອງ, ປົກປັກຮັກສາລະບອບສັງຄົມນິຍົມ, ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຂອງລັດ, ປົກປ້ອງສິທິແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຖືກກົດໝາຍ ຊອບທຳຂອງອົງການຈັດຕັ້ງແລະບຸກຄົນ. ເພື່ອບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ຕ້ອງສຸມໃສ່ບາງເນື້ອໃນຂອງການປະຕິຮູບດັງລຸ່ມນີ້:
1- ຊີ້ແຈງກ່ຽວກັບອັດຕະພາບຂອງການປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ,
ເນື້ອໃນຂອງອຳນາດຕຸລາການ ແລະ ລັກສະນະພື້ນຖານຂອງອຳນາດຕຸລາການ
ການຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະຄົບຖ້ວນ ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງອຳນາດຕຸລາການ, ອັດຕະພາບຂອງການປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ ແລະ ລັກສະນະພື້ນຖານຂອງອຳນາດຕຸລາການ ແມ່ນບັນຫາສຳຄັນ, ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ມີຄວາມສໍາຄັນທາງວິທະຍາສາດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງມີຄຸນຄ່າທາງປະຕິບັດຢ່າງເລິກເຊິ່ງອີກນຳ.
ທີໜຶ່ງ, ກ່ຽວກັບອັດຕະພາບຂອງການປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ.
ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ກຳນົດການປະຕິບັດອຳນາດລັດ: ສະພາແຫ່ງຊາດ ປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດສ້າງລັດຖະທຳມະນູນ, ສ້າງກົດໝາຍ (ມາດຕາ 69); ລັດຖະບານປະຕິບັດອຳນາດບໍລິຫານ (ມາດຕາ 94); ສານປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ (ມາດຕາ 102); ການແບ່ງງານເພື່ອປະຕິບັດບັນດາອຳນາດນິຕິບັນຍັດ, ອຳນາດບໍລິຫານ ແລະ ອຳນາດຕຸລາການນັ້ນ ແມ່ນອີງໃສ່ໜ້າທີ່ພື້ນຖານຂອງແຕ່ລະອົງການ ໂດຍບໍ່ອີງໃສ່ກິດຈະກໍາທີ່ອົງການນັ້ນເຂົ້າຮ່ວມ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ລັດຖະບານແລະສານປະຊາຊົນສູງສຸດຮ່າງຮ່າງກົດໝາຍຈຳນວນໜຶ່ງ ແລະ ສະເໜີຮ່າງກົດໝາຍນັ້ນຕໍ່ສະພາແຫ່ງຊາດ, ແຕ່ສິ່ງດັ່ງກ່າວບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ລັດຖະບານແລະສານປະຊາຊົນ ແມ່ນບັນດາອົງການປະຕິບັດອຳນາດນິຕິບັນຍັດ. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ເພື່ອນຳຄະດີອາຍາໄປສູ່ການພິຈາລະນາຄະດີໃນສານ, ອົງການສືບສວນຕ້ອງດຳເນີນການສືບສວນ, ອົງການໄອຍະການຕ້ອງຕັດສິນໃຈດຳເນີນຄະດີ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າອົງການເຫຼົ່ານີ້ເປັນອົງການທີ່ປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການ. ດັ່ງນັ້ນ, ໃນລະດັບລັດຖະທຳມະນູນ, ອັດຕະພາບທີ່ປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການແມ່ນສານ ແລະ ສານເທົ່ານັ້ນ.
ທີສອງ, ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງອຳນາດຕຸລາການ.
ເນື້ອໃນຂອງອຳນາດຕຸລາການປະກອບມີ:
- ສິດທິໃນການພິພາກສາຄະດີ ແລະ ຕັດສິນລົງໂທດຕໍ່ອົງການ ແລະ ບຸກຄົນທີ່ລະເມີດກົດໝາຍອາຍາ. ຄໍາຕັດສິນເຫຼົ່ານີ້ເນື້ອແທ້ແມ່ນບົດລົງໂທດຂອງລັດສໍາລັບການລະເມີດກົດໝາຍ (ການປະກາດຕັດສິດອິດສະຫຼະພາບ, ການຕັດສິດທິການເປັນພົນລະເມືອງບາງສ່ວນ, ຫ້າມຢູ່ອາໄສ, ເນລະເທດ, ການບັງຄັບຄຸມຕົວ, ການຍຶດຊັບສິນ...). ລັດຖະທຳມະນູນ ແລະ ກົດໝາຍພຽງແຕ່ມອບໃຫ້ສານຕັດສິນລົງໂທດ ໃນນາມລັດ ສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ.
- ສິດທິໃນການຈໍາແນກຖືກ-ຜິດ ສໍາລັບການຂັດແຍ້ງໃນສັງຄົມ. ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ມີຫຼາຍສະຖາບັນກຳນົດການຈໍາແນກຖືກ-ຜິດ ສໍາລັບການຂັດແຍ້ງ ຄວາມພິພາດໃນສັງຄົມເຊັ່ນອົງການ ບໍລິຫານທຸກຂັ້ນ, ຫົວໜ້າຂັ້ນເທິງ, ອົງການໄກ່ເກ່ຍຂັ້ນພື້ນຖານ... ແຕ່ສານໃນນາມອຳນາດລັດຈຳແນກຖືກ-ຜິດດ້ວຍຄຳພິພາກສາທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍເຊິ່ງມີລັກສະນະແຕກຕ່າງກັນ, ບັງຄັບໃຫ້ຄູ່ກໍລະນີປະຕິບັດ.
- ສິດທິໃນການຕັດສິນ, ຮັບຮູ້ ຫຼືບໍ່ຍອມຮັບຂໍ້ເທັດຈິງທາງດ້ານກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສິດທິມະນຸດ ຫຼືມີຜົນກະທົບໃຫ້ເກີດ, ປ່ຽນແປງ ຫຼືຍົກເລີກສິດທິ ແລະ ພັນທະຂອງອັດຕະພາບ (ເຊັ່ນ ປະກາດຄົນເສຍຊີວິດ; ປະກາດຄົນໄຮ້ຄວາມສາມາດທາງແພ່ງ; ລະບຸພໍ່ແລະແມ່ຂອງເດັກ; ຈໍາກັດສິດທິຂອງພໍ່ແມ່ທີມີຕໍ່ລູກທີ່ຍັງເຍົາໄວ; ການຍອມຮັບຫຼືບໍ່ຍອມຮັບຄຳພິພາກສາ, ຄຳຕັດສິນທາງແພ່ງຂອງສານຕ່າງປະເທດ, ຄຳຊີ້ຂາດຂອງອະນຸຍາໂຕຕຸລາການຕ່າງປະເທດ...). ອ້າງອີງເຖິງປະສົບການສາກົນ, ໃນປະເທດສ່ວນໃຫຍ່, ລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍ ພຽງແຕ່ມອບໝາຍໃຫ້ສານໃຊ້ມາດຕະການບັງຄັບ ແລະມາດຕະການອື່ນໆ ເພື່ອຈຳກັດສິດທິມະນຸດເທົ່ານັ້ນ (ຈັບກຸມ, ຄຸມຕົວ, ກັກຂັງຊົ່ວຄາວ, ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໄປຕ່າງປະເທດ...) ແລະດຳເນີນການຕາມຂະບວນການຍຸຕິທຳທີ່ເຂັ້ມງວດ ແລະ ເປັນອິດສະຫຼະສູງ.
- ສິດທິໃນການຕັດສິນຄວາມຖືກລັດຖະທຳມະນູນ, ຖືກກົດໝາຍຂອງເອກະສານທາງກົດໝາຍ ເພື່ອຮັບປະກັນການບັງຄັບໃຊ້ລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍຢ່າງເປັນເອກະພາບໃນທົ່ວປະເທດ. ໃນຫຼາຍປະເທດທົ່ວໂລກ, ກົນໄກປົກປ້ອງຖະທຳມະນູນມັກຈະຖືກມອບໝາຍໃຫ້ສານລັດຖະທຳມະນູນ ຫຼື ສານສູງສຸດ. ໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ນີ້, ສານບໍ່ພຽງແຕ່ພິພາກສາພຶດຕິກຳທີ່ລະເມີດລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງພິຈາລະນາແລະຕັດສິນເອກະສານທີ່ລະເມີດລັດຖະທຳມະນູນແລະກົດໝາຍອີກນຳ. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ໜ້າທີ່ນີ້ໄດ້ຖືກມອບໝາຍໃຫ້ຫຼາຍອົງການ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີຂໍ້ຈຳກັດ: ກະແຈກກະຈາຍ, ບໍ່ເປັນມືອາຊີບ, ບໍ່ມີປະສິດຕິຜົນ, ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈໃນພາກປະຕິບັດ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການລະເມີດຕໍ່ເນື່ອງໃນບາງຂົງເຂດ, ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງປະຊາຊົນ. ໃນການປະຕິບັດອຳນາດຕຸລາການນີ້, ສານຍັງມີໜ້າທີ່ອະທິບາຍເພື່ອບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍຢ່າງເປັນເອກະພາບ, ພັດທະນາກົດໝາຍຄະດີ, ປະກາດໃຊ້ມະຕິຂອງສະພາຜູ້ພິພາກສາຂອງສານປະຊາຊົນສູງສຸດ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງອຳນາດລັດທີ່ມອບໝາຍໃຫ້ສານ ແລະ ພຽງແຕ່ສານເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດບັງຄັບໃຊ້ໄດ້.
ທີສາມ, ກ່ຽວກັບລັກສະນະພື້ນຖານຂອງອຳນາດຕຸລາການ.
ລັກສະນະພື້ນຖານຂອງອຳນາດຕຸລາການລວມມີ: ອຳນາດຕັດສິນຂອງລັດໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຜ່ານການພິຈາລະນາຄະດີໃນສານ; ເຊິ່ງດຳເນີນພາຍໃຕ້ຂະບວນການທາງກົດໝາຍທີ່ເຂັ້ມງວດ; ຄໍາຕັດສິນຂອງສານມີຜົນຜູກມັດທາງກົດໝາຍທີ່ອົງການຈັດຕັ້ງ ແລະ ບຸກຄົນຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຢ່າງເຄັ່ງຄັດ; ຄໍາຕັດສິນຂອງສານເມື່ອໄດ້ປະຕິບັດຕາມຂັ້ນຕອນຂະບວນການພິຈາລະນາຄົບຖ້ວນແລ້ວແຕ່ມີຂໍ້ຜິດພາດ, ຈະບໍ່ຖືກປະນາມ, ພຽງແຕ່ອຸທອນ ຫຼື ຄັດຄ້ານເທົ່ານັ້ນ; ຄໍາຕັດສິນຂອງສານຈະບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໂດຍຕົນເອງ ເວັ້ນແຕ່ສານຈະປ່ຽນແປງຫຼືຍົກເລີກເອງຕາມຄໍາສັ່ງແລະວິທີການທີ່ກົດໝາຍກໍານົດ; ຄຳຕັດສິນຂອງສານໄດ້ຮັບປະກັນວ່າຈະມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ໃນອານາເຂດຂອງປະເທດ ແລະ ບໍ່ຖືກຈໍາກັດເວລາຕາມທີ່ກົດໝາຍກໍານົດ; ຄໍາຕັດສິນຂອງສານຖືກບັງຄັບໃຊ້ໂດຍອໍານາດລັດໂດຍອົງການບັງຄັບໃຊ້ຄໍາຕັດສິນສະເພາະ.
2- ປະຕິບັດຫຼັກການພິພາກສາເປັນອິດສະຫຼະ
ແລະ ປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍເທົ່ານັ້ນ
“ການພິພາກສາເປັນອິດສະຫຼະແລະປະຕິບັດຕາມກົດໝາຍເທົ່ານັ້ນ” ແມ່ນຫຼັກການພື້ນຖານຂອງສານ ແລະ ທຸກປະເທດປະຕິບັດຕາມ. ລັດແລະສັງຄົມມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການຮັບປະກັນວ່າ ສານແລະຜູ້ພິພາກສາ ຈະບໍ່ຖືກແຊກແຊງໃດໆ ທັງໃນດ້ານອົງການ ແລະ ການປະຕິບັດງານ. ບາງທິດທາງປ່ຽນແປງໃໝ່ ເພື່ອຮັບປະກັນວ່າສານມີຄວາມເປັນອິດສະຫຼະ ທີ່ນັກວິທະຍາສາດແລະຜູ້ປະຕິບັດງານໄດ້ປຶກສາຫາລືໃນຫຼາຍເວທີປາໄສແມ່ນ:
ທີໜຶ່ງ, ການຈັດຕັ້ງສານຕາມສິດອໍານາດພິພາກສາ ແລະ ເປັນອິດສະຫຼະຈາກ ອົງການບໍລິຫານ; ການຈັດຕັ້ງສານພາກພື້ນບົນພື້ນຖານຂອງການລວມສານເມືອງ.
ທີສອງ, ການຈັດຕັ້ງສານສະເພາະຊັ້ນຕົ້ນໃນພາກພື້ນ ຂຶ້ນຢູ່ກັບລັກສະນະ ແລະ ຂະໜາດຂອງຄະດີທີ່ຈະແກ້ໄຂ. ຕາມນັ້ນຈະລວມມີ: ສານຊັ້ນຕົ້ນກ່ຽວກັບຊັບສິນທາງປັນຍາ (ໂດຍປົກກະຕິ ແຕ່ລະປະເທດຈະມີສານນີ້ພຽງແຫ່ງດຽວເທົ່ານັ້ນ); ສານປົກຄອງຊັ້ນຕົ້ນພາກພື້ນ...
ທີສາມ, ປະຕິບັດຂະບວນການມອບໝາຍຄະດີແບບສຸ່ມ ແລະ ປະຕິບັດການແບ່ງງານແບບສຸ່ມໃຫ້ຜູ້ພິພາກສາແລະລູກຂຸນ ໃນສະພາພິພາກສາຄະດີ.
ທີສີ່, ຈັດຕັ້ງການຄຸ້ມຄອງຜູ້ພິພາກສາຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ; ເງື່ອນໄຂທີ່ຮັບປະກັນການດໍາເນີນງານຂອງສານແລະຜູ້ພິພາກສານັ້ນ ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນກັບອົງການບໍລິຫານ.
ທີຫ້າ, ປະກາດໃຊ້ບັນດາລະບຽບການກ່ຽວກັບການເຂົ້າຮ່ວມຂອງຜູ້ພິພາກສາ ໃນກິດຈະກຳທາງສັງຄົມແລະທຸລະກິດ. ຕາມນັ້ນ, ຜູ້ພິພາກສາບໍ່ສາມາດມີສ່ວນຮ່ວມໃນກິດຈະກຳທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນກຳໄລໃດໆ ຍົກເວັ້ນການສອນໃນສູນການຝຶກອົບຮົມກົດໝາຍ ແລະ ສະຖາບັນຄົ້ນຄ້ວາວິທະຍາສາດ ໃນໄລຍະເສລາທີ່ເໝາະສົມ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ກະທົບຕໍ່ຄວາມຊໍານາມໃນການຕັດສິນຂອງພວກເຂົາ.
ທີຫົກ, ສ້າງກົນໄກປ້ອງກັນການແຊກແຊງເຂົ້າໃນການເຄື່ອນໄຫວພິຈາລະນາພິພາກສາ ໂດຍການເປີດເຜີຍທຸກເອກະສານການແຊກແຊງນັ້ນເປັນສາທາລະນະ ເພື່ອໃຫ້ຄູ່ກໍລະນີສາມາດຊອກຫາໄດ້.
ທີເຈັດ, ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກປົກປ້ອງຜູ້ພິພາກສາທີ່ໄດ້ປະຕິບັດໜ້າທີ່ຕາມກົດໝາຍ ແລະ ສ້າງລະບຽບການເພື່ອຈັດການກັບການກະທຳທີ່ລະເມີດກຽດສັກສີຂອງອົງການຕຸລາການ.
ທີແປດ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຄຸ້ມຄອງ, ຮັບສະໝັກ, ຕີລາຄາ, ແຕ່ງຕັ້ງ, ຝຶກອົບຮົມ ແລະ ບຳລຸງສ້າງພະນັກງານສານ.
3- ປະຕິບັດຫຼັກການເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສໃຫ້ດີ
ແລະ ອຳນວນຄວາມສະດວກໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂ່າວສານທາງດ້ານຕຸລາການ
ການກໍ່ສ້າງລະບົບຕຸລາການທີ່ເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສ ແລະ ສະດວກສະບາຍໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ ໄດ້ກາຍເປັນທ່າອ່ຽງ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການຂອງທຸກປະເທດໃນໂລກ, ໂດຍສະເພາະບັນດາປະເທດທີ່ມີລະບົບຕຸລາການທີ່ພັດທະນາ. ບາງປະເທດໄດ້ຍົກຄຳຂວັນວ່າ: “ຄວາມເປີດເຜີຍແມ່ນຫຼັກການ, ບໍ່ເປີດເປັນກໍລະນີພິເສດ”. ໃນຂະບວນການແກ້ໄຂຄະດີ, ຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ປະຊາຊົນໃຊ້ສິດທີພື້ນຖານ 6 ປະການ, ລວມມີ: ສິດທິໃນການຮູ້; ສິດທິທີ່ຈະນໍາສະເໜີ; ສິດທິໃນການແກ້ຕ່າງ; ສິດທິທີ່ສະເໜີ; ສິດທິໃນການອຸທອນ; ສິດທີທີ່ຈະຮ້ອງຂໍແລະປະນາມ.
ບັນດາວິທີປະຕິບັດຄວາມເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໄສໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສານປະຊາຊົນນັ້ນລວມມີ: ປະຕິບັດຕາມລະບຽບການພິຈາລະນາຄະດີເປີດເຜີຍຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ເວັ້ນແຕ່ກົດໝາຍຈະກໍານົດໄວ້ເປັນຢ່າງອື່ນ; ປະຕິຮູບຂັ້ນຕອນຕຸລາການ, ກໍ່ສ້າງສານທີ່ມີປະຕູດຽວໃນການສະໜອງການບໍລິການດ້ານຕຸລາການໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ; ເພີ່ມທະວີການປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ເພື່ອດຳເນີນກິດຈະກຳຂັ້ນຕອນຕ່າງໆທາງອິນເຕີເນັດ ເຊັ່ນ: ການຮັບໃບຮ້ອງຂໍ, ການສົ່ງໜັງສື ເອກະສານ, ແຈ້ງຜົນການແກ້ໄຂໃບຮ້ອງຂໍ, ການກວດສອບຫຼັກຖານ, ການພິຈາລະນາຄະດີອອນລາຍ, ການສ້າງເອກະສານດໍາເນີນຄະດີທາງເອເລັກໂຕຣນິກ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ, ຍົກສູງປະສິດທິຜົນ ການດຳເນີນງານ ແລະ ການເປີດເຜີຍທາງດ້ານຕຸລາການ; ກຳນົດ ແລະ ການຈັດຫ້ອງພິຈາລະນາຄະດີ ດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມຂອງສື່ມວນຊົນ; ເຜີຍແຜ່ໃນພອຣ໌ທັນຂອງສານເນື້ອໃນຕ່າງໆດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: ເຜີຍແຜ່ແຜນການນຳເອົາຄະດີໄປດຳເນີນຄະດີ; ປະກາດເປີດເຜີຍຄວາມຄືບໜ້າຂອງການແກ້ໄຂຄະດີ; ເຜີຍແຜ່ເອກະສານຂັ້ນຕອນການດຳເນີນການ;ເຜີຍແຜ່ຂະບວນການພິຈາລະນາ; ເຜີຍແຜ່ຂະບວນການພິພາກສາຄະດີ; ເຜີຍແຜ່ຄຳພິພາກສາ ແລະ ຄຳຕັດສິນຂອງສານ; ເຜີຍແຜ່ຂະບວນການບັງຄັບໃຊ້ຄໍາຕັດສິນຂອງສານ; ເຜີຍແຜ່ຂະບວນການຫຼຸດຜ່ອນໂທດ...
4- ປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີ ຫຼັກການພິຈາລະນະຄະດີຢ່າງຍຸດຕິທຳ
ແລະ ສະເໝີພາບ, ຮັບປະກັນການດຳເນີນຄະດີ
ອະນຸສັນຍາສະຫະປະຊາຊາດວ່າດ້ວຍສິດທິພົນລະເມືອງ ແລະ ສິດທິການເມືອງໃນປີ 1966 ໄດ້ລະບຸວ່າ: “ທຸກຄົນເທົ່າທຽມກັນຕໍ່ໜ້າສານ ແລະ ອົງການຕັດສິນຄະດີ. ທຸກຄົນມີສິດທີ່ຈະໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາຄະດີຢ່າງຍຸດຕິທຳ ແລະ ເປີດເຜີຍ” (ມາດຕາ 14). ຢູ່ປະເທດຫວຽດນາມ, ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ໄກ້ກຳນົດ: “ທຸກຄົນເທົ່າທຽມກັນຕໍ່ໜ້າກົດໝາຍ” (ມາດຕາ 16); “ຜູ້ຖືກກ່າວຫາຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາໂດຍໄວໂດຍສານພາຍໃນເວລາທີ່ກົດໝາຍກໍານົດ, ຍຸດຕິທໍາ ແລະ ເປີດເຜີຍ” (ມາດຕາ 31); “ຫຼັກການໂຕ້ວາທີໃນການພິຈາລະນາຄະດີໄດ້ຮັບການຮັບປະກັນ” (ມາດຕະການ 103).
ເປັນອັນວ່າ, ການພັດທະນາຂະບສນການຍຸຕິທຳແບບກ້າວໜ້າຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າໃກ້ກັບ “ຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມສະເໝີພາບໃນການພິຈາລະນາຄະດີ” ເຊິ່ງເປັນສິດທິພື້ນຖານຂອງມະນຸດ ແລະ ທີ່ລັດຖະທໍາມະນູນໄດ້ກຳນົດໄວ້. ການລະເມີດຫຼັກການນີ້ແມ່ນການລະເມີດສິດທິມະນຸດ ທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນອະນຸສັນຍາຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ແລະ ໃນລັດຖະທໍາມະນູນຂອງປະເທດ. ການຮັບປະກັນຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມສະເໝີພາບໃນການພິຈາລະນາຄະດີ ມີຄວາມພົວພັນແໜ້ນແຟ້ນກັບຫຼັກການຮັບປະກັນການໂຕ້ວາທີໃນການພິຈາລະນາຄະດີ ເຊິ່ງລັດຖະທຳມະນູນໄດ້ກຳນົດວ່າເປັນໜຶ່ງໃນຫຼັກການທີ່ສໍາຄັນຂອງການດໍາເນີນງານຂອງສານປະຊາຊົນ.
ການປະຕິຮູບຕຸລາການໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ ຕ້ອງສືບຕໍ່ປັບປຸງກົນໄກຮັບປະກັນການໂຕ້ວາທີໃນການພິຈາລະນາຄະດີ, ຊຸກຍູ້ການໂຕ້ວາທີໃນການພິຈາລະນາຄະດີຢູ່ໃນສານທັງໝົດ, ບໍ່ຈໍາກັດເວລາໃນການໂຕ້ວາທີ, ທຸກບັນຫາທີ່ຍົກຂຶ້ນມາໃນການໂຕ້ວາທີຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຈົນເຖິງທີ່ສຸດ ແລະ ບັນທຶກໄວ້ໃນຄໍາພິພາກສາ, ອີງໃສ່ຜົນຂອງການໂຕ້ວາທີເພື່ອອອກຄຳຕັດສິນ. ສານຕ້ອງເສີມສ້າງຄວາມຮູ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ພິພາກສາເປັນປະຈຳ ເພື່ອປັບປຸງທັກສະໃນການຄຸ້ມຄອງການດຳເນີນຄະດີທີ່ມີການໂຕ້ວາທີ, ປະເມີນຜົນການໂຕ້ວາທີພິຈາລະນາຄະດີ ເພື່ອອອກຄໍາຕັດສິນຂອງສານທີ່ທຸກຄົນຍອມຮັບ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ສານໄດ້ດຳເນີນການປ່ຽນແປງໃໝ່ຮູບແບບຫ້ອງພິຈາລະນະຄະດີ, ຕາມນັ້ນ, ຈັດໃຫ້ໄອຍະການ (ຝ່າຍທີ່ກ່າວຫາ) ແລະທະນາຍຄວາມ (ຝ່າຍອະທິບາຍ) ໃນຕໍາແຫນ່ງເທົ່າທຽມກັນໃນຫ້ອງພິຈາລະນາຄະດີ ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນຫຼັກການຍຸຕິທຳ ແລະ ຄວາມສະເໝີພາບໃນການດຳເນີນຄະດີ. ຫ້າມ ແລະ ບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ມີການກະທຳທີ່ຈຳແນກ ຫຼືບໍ່ເທົ່າທຽມກັນໃນຂະບວນການພິພາກສາຄະດີ, ເຮັດໄດ້ຄືແນວນັ້ນ ປະຊາຊົນຈຶ່ງມີຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນຄວາມຍຸດຕິທໍາ ແລະ ຄວາມເປັນທໍາຂອງກົດໝາຍ.
5- ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົດລະບຽບກ່ຽວກັບການເຂົ້າຮ່ວມຂອງປະຊາຊົນ
ໃນຂະບວນການພິຈາລະນາຄະດີ
ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດເວົ້າລວມ, ໃນການເຄື່ອນໄຫວຕຸລາການເວົ້າສະເພາະ ແມ່ນລັກສະນະສະເພາະຂອງລັດທີ່ປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ກ້າວໜ້າ. ແນວຄິດກ່ຽວກັບການສ້າງລະບົບຕຸລາການທີ່ “ເອົາປະຊາຊົນເປັນກົກຮາກ” ໄດ້ກຳນົດໄວ້ໃນລັດຖະທຳມະນູນສະບັບທຳອິດ (ລັດຖະທຳມະນູນnăm 1946) ແລະ ສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນໃນລັດຖະທໍາມະນູນສະບັບຕໍ່ມາ. ທາດແທ້ປະຊາທິປະໄຕບໍ່ພຽງແຕ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນໃນການອຸທິດຕົນຂອງພະນັກງານລັດຖະກອນເພື່ອຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດແລະປະຊາຊົນເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນການປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າຂອງປະຊາທິປະໄຕ, ແຕ່ຍັງລວມເຖິງການລະດົມປະຊາຊົນໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມແລະຕິດຕາມກວດກາການເຄື່ອນໄຫວຂອງລັດໂດຍກົງ. ຫຼັກການຕາມກຳນົດຂອງລັດຖະທໍາມະນູນ“ການພິຈາລະນາຄະດີຄັ້ງຕົ້ນຂອງສານປະຊາຊົນຈະມີຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມ” ນັ້ນແມ່ນກົນໄກເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນປະຕິບັດອຳນາດລັດໂດຍກົງ. ຄະນະລູກຂຸນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການພິຈາລະນາຄະດີ ໄດ້ນໍາເອົາແນວຄວາມຄິດທາງດ້ານສິນທໍາ ແລະ ການປະເມີນທົ່ວໄປຂອງສັງຄົມ ກ່ຽວກັບການກະທໍາຜິດທາງອາຍາ ແລະຂໍ້ຂັດແຍ່ງຕາມແນວຄວາມຄິດກ່ຽວກັບຄວາມຖືກຕ້ອງ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທໍາ. ດ້ວຍປະສົບການ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ຄວາມຮູ້ຂອງຕົນ, ຄະນະລູກຂຸນປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການກຳນົດຄວາມຈິງພາວະວິໄສຂອງຄະດີ, ເພີ່ມຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງຜູ້ພິພາກສາ ໃນການຕັດສິນໃຈ.
ຕຸລາການມະນຸດຊາດມີສາມຮູບແບບທົ່ວໄປຂອງການທີ່ປະຊາຊົນເຂົ້າຮ່ວມຂະບວນການພິຈາລະນາຄະດີ: ຮູບແບບລູກຂຸນປະຊາຊົນ (ຢູ່ຫວຽດນາມ, ຈີນ...); ຮູບແບບຄະນະລູກຂຸນ (ຄ້າຍກັບຄະນະລູກຂຸນໃນເອີຣົບ, ທະວີບອາເມລິກາ...); ປະສານ, ສົມທົບສອງຮູບແບບຂ້າງເທິງ (ຢູ່ລັດເຊຍ...).
- ຄະນະລູກຂຸນປະກອບດ້ວຍບຸກຄົນທີ່ຖືກຄັດເລືອກໂດຍກົດຫມາຍໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ມີອໍານາດຕັດສິນບັນຫາບາງຢ່າງໃນຄະດີນີ້. ຂອບເຂດການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງຄະນະລູກຂຸນເກືອບຈະສະເພາະໃນຄະດີອາຍາເທົ່ານັ້ນ. ຄະນະລູກຂຸນບໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າສຳນວນຄະດີລ່ວງໜ້າ, ໃນການພິຈາລະນະຄະດີຄະນະລູກຂຸນບໍ່ໄດ້ຊັກຖາມບັນດາຝ່າຍ, ພຽງແຕ່ຮັບຟັງການໂຕ້ຖຽງກັນຂອງສອງຝ່າຍ. ຄະນະລູກຂຸນມີອຳນາດຕັດສິນວ່າຈຳເລີຍມີຄວາມຜິດຫຼືບໍ່ ແລະ ຖ້າມີຄວາມຜິດສົມຄວນໄດ້ຮັບການຜ່ອນຜັນຫຼືບໍ່. ບັນດາບັນຫາທີ່ເຫຼືອຢູ່ຂອງຄະດີ (ເຊັ່ນ: ຕັດສິນອາຊະຍາກໍາ, ບົດລົງໂທດ, ການໃຊ້ມາດຕະການຍຸຕິທຳ, ການຊົດໃຊ້ຄວາມເສຍຫາຍ...) ຕັດສິນໂດຍຜູ້ພິພາກສາ.
- ລູກຂຸນປະຊາຊົນປະກອບດ້ວຍຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັກບການເລືອກຕັ້ງ, ຄັດເລືອກ ຫຼືແຕ່ງຕັ້ງຕາມກົດໝາຍຂອງແຕ່ລະປະເທດ ແລະ ເຂົ້າຮ່ວການພິຈາລະນາຄະດີຄັ້ງຕົ້ນຂອງຄະດີສ່ວນໃຫຍ່ (ຄະດີອາຍາ, ແພ່ງ, ປົກຄອງ). ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ ແລະ ຜູ້ພິພາກສາປະກອບເປັນຄະນະກຳມະການພິຈາລະນາຄະດີ ໂດຍຜູ້ພິພາກສາເປັນປະທານ. ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນຄົ້ນຄວ້າສຳນວນຄະດີກ່ອນທີ່ຈະພິຈາະນາຄະດີ; ໂດຍຫຼັກການແລ້ວ, ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ ມີສິດເທົ່າທຽມກັບຜູ້ພິພາກສາ ໃນການຕັດສິນບັນຫາພາຍໃນສິດອໍານາດຂອງຄະນະກໍາມະການພິຈາລະນາຄະດີ.
ຜ່ານພຶດຕິກຳແຫ່ງການເຄື່ອນໄຫວ, ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນໄດ້ປະກອບສ່ວນ ສຳຄັນ ຊ່ວຍຜູ້ພິພາກສາ ໃນການຊີ້ແຈງຄວາມຈິງພາວະວິໄສຂອງຄະດີ, ໃຫ້ຄຳພິພາກສາ “ດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກແລະມີເຫດຜົນ”, ສະທ້ອນເຖິງເຈດຈຳນົງຂອງປະຊາຊົນ, ເຝົ້າຕິດຕາມຈາກພາຍໃນຂະບວນການພິພາກສາ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ກົນໄກນີ້ກໍມີຂໍ້ບົກພ່ອງບາງຢ່າງ: ຄະນະລູກຂຸນນັ້ນ ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານດ້ານກົດໝາຍ ແຕ່ກວມສ່ວນໃຫຍ່ໃນຄະນະກຳມະການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ມີສິດເທົ່າທຽມກັນກັບຜູ້ພິພາກສາ ສົ່ງຜົນໃຫ້ເກີດ “ພາລະ” ອັນໜັກໜ່ວງສໍາລັບຄະນະລູກຂຸນ; ເມື່ອຄໍາຕັດສິນຂອງສານຖືກຍົກເລີກ ຫຼືດັດແກ້, ການປະຕິບັດກົດລະບຽບໃນປະຈຸບັນກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະການລົງໂທດແມ່ນບັງຄັບໃຫ້ຜູ້ພິພາກສາເທົ່ານັ້ນ (ປົກຕຳແໜ່ງ, ບໍ່ແຕ່ງຕັ້ງໃໝ່...), ໂດຍບໍ່ມີການປະຕິບັດກັບຄະນະລູກຂຸນ; ຄະດີແພ່ງແລະເສດຖະກິດມີຄວາມຊ່ຽວຊານສູງ ໃນຂະນະທີ່ເອກະສານສໍາລັບການພິຈາລະນາຄະດີ ໄດ້ຖືກກະກຽມແລະສະໜອງໂດຍຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ມັກຈະໃຫ້ປະໂຫຍດແກ່ແຕ່ລະຝ່າຍ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນເລື່ອງຍາກຫຼາຍທີ່ຄະນະລູກຂຸນຈະເຂົ້າຮ່ວມການພິຈາລະນາຄະດີປະເພດນີ້ (ສຳລັບຄະດີອາຍາ, ສຳນວນຄະດີໂດຍອົງການຂອງລັດເປັນຜູ້ກຽມ)...
ເພື່ອແກ້ໄຂຂໍ້ບົກພ່ອງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ໃນເວລະສະເພາະໜ້າ, ຈຳເປັນຕ້ອງຄົ້ນຄວ້າເພື່ອປ່ຽນແປງໃໝ່ສະຖາບັນຄະນະລູກຂຸນຕາມທິດ: ປັບປຸງບູລະນະກົນໄກປະຈຸບັນກ່ຽວກັບຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການພິຈາລະນາຄະດີ; ຄົ້ນຄວ້າເພີ່ມເຕີມກົນໄກຄະນະລູກຂຸນເຂົ້າຮ່ວມໃນການພິຈາລະນາຄະດີອາຍາ; ກຳນົດແຈ້ງເຂດອຳນາດ, ໜ້າທີ່ຂອງຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ໂຄງປະກອບ, ພາກສ່ວນຂອງຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ ໃນຄະນະກຳມະການພິຈາລະນາຄະດີ ຕາມທິດສອດຄ່ອງກັບຄວາມຮູ້ດ້ານວິຊາສະເພາະຂອງລູກຂຸນ; ເພີ່ມທະວີການຝຶກອົບຮົມ ຍົກສູງລະດັບຂອງຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ ແລະ ມີລະບອບ ນະໂຍບາຍທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ; ປ່ຽນແປງໃໝ່ກົນໄກຮັບສະໝັກ, ເລືອກຕັ້ງ ແລະ ຄຸ້ມຄອງຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ; ກຳນົດຢ່າງເຂັ້ມງວດກ່ຽວກັບຂະບວນການຄັດເລືອກແບບສຸ່ມ ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ ໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມຄະນະກຳມະການພິຈາລະນາຄະດີ; ສ້າງປະມວນຫຼັກການຈັນຍາບັນ, ຄວາມຮັບຜິດຊອບ ແລະ ການພົວພັນປະສານງານຂອງຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ; ສະເໜີໃຫ້ສະພາແຫ່ງຊາດປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ.
6- ຊອກຫາແລະປະຕິບັດວິທີແກ້ໄຂເພື່ອປ່ຽນແທນການດໍາເນີນຄະດີບາງຢ່າງ
ການປະເມີນປະສິດທິຜົນຂອງການເຄື່ອນໄຫວຕຸລາການ, ປະສິດທິຜົນຂອງການພິຈາລະນາຄະດີນັ້ນ ບໍ່ພຽງແຕ່ອີງໃສ່ຈໍານວນກໍລະນີ ຄະດີທີ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຕ້ອງອີງໃສ່ຄຸນນະພາບຂອງການພິຈາລະນາຄະດີ, ຄວາມເຄົາລົບແລະຍອມຮັບຂອງຝ່າຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງປະຊາຊົນ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງລັດແລະສັງຄົມ. ເພື່ອປັບປຸງປະສິດທິຜົນຂອງຕຸລາການ, ຫຼາຍປະເທດໄດ້ປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການຊອກຫາແລະປະຕິບັດວິທີແກ້ໄຂໃໝ່. ຜົນປະໂຫຍດທີ່ວິທີແກ້ໄຂເຫຼົ່ານີ້ນໍາມາແມ່ນການຫຼຸດຜ່ອນເວລາແລະເຫື່ອແຮງໃນການດຳເນີນຄະດີ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງລັດແລະສັງຄົມ, ຫຼຸດຜ່ອນຈຳນວນຄະດີທີ່ຂຶ້ນສານ ແລະ ເພີ່ມຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງສັງຄົມ. ຂະບວນການປະຕິຮູບຕຸລາການແມ່ນຂະບວນການຊອກຫາ ແລະ ການປ່ຽນແປງໃໝ່ວິທີແກ້ໄຂທາງເລືອກໃໝ່ຄື: ປ່ຽນແທນການພິສູດ, ປ່ຽນແທນການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ປ່ຽນແທນການບັງຄັບໃຊ້ຄຳພິພາກສາ. ວິທີແກ້ໄຂທາງເລືອກໃໝ່ເຫຼົ່ານີ້ຕິດກັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງສານ ດັ່ງນັ້ນຕ້ອງໄດ້ຫັນເປັນນິຕິກຳ.
ກ່ຽວກັບທາງເລືອກທີ່ໄດ້ຮັບການພິສູດ: ຫຼາຍປະເທດມີລະບົບ “ຂໍ້ຕົກລົງການສາລະພາບ”, ຕາມນັ້ນ, ໃນບາງກໍລະນີ ຖ້າຜູ້ກະທຳຄວາມຜິດສະໝັກໃຈຮັບສາລະພາບ ແລະ ຄຳສາລະພາບສອດຄ່ອງກັບຫຼັກຖານອື່ນໆຂອງຄະດີ, ສະໝັກໃຈຊົດໃຊ້ຜົນທີ່ຕາມມາ ແລະ ຍອມຮັບການລົງໂທດ ຈະໄດ້ຮັບການພິຈາລະນາຄະດີທີ່ສັ້ນລົງ ແລະ ນະໂຍບາຍທາງອາຍາຜ່ອນຄາຍບາງຢ່າງ (ເຊັ່ນ: ຫຼຸດໂທດລົງເຄິ່ງໜຶ່ງ, ອາດຊະຍາກຳທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບອາຊະຍາກຳຕົ້ນຕໍ ຈະບໍ່ຖືກສືບສວນອີກ). ຫຼາຍປະເທດອະນຸຍາດໃຫ້ຮັບຮູ້ “ຫຼັກຖານໂດຍບັງເອີນ” ເປັນຫຼັກຖານທີ່ບໍ່ສາມາດຫາໄດ້ຕາມຂັ້ນຕອນທີ່ລະບຸໃນກົດໝາຍກຳນົດວິທີພິຈາລະນາຄວາມ (ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຮັບຮູ້ຫຼັກຖານອາຊະຍາກໍາທີ່ສຸ່ມບັນທຶກຈາກການສະກັດກ້ອງຖ່າຍຮູບສາທາລະນະ). ຢູ່ຫວຽດນາມ, ເນື່ອງຈາກກົດໝາຍບໍ່ອະນຸຍາດ ຈຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ເວລາ ຄວາມພະຍາຍາມ ແລະ ຂັ້ນຕອນໃນການແປງຫຼັກຖານ ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ. ຫຼາຍປະເທດຮັບຮູ້ຄວາມຊອບທຳຂອງ “ຊອບແວກູ້ຄືນຂໍ້ມູນດິຈີຕອນ” ເພື່ອເກັບກໍາຫຼັກຖານເອເລັກໂຕຣນິກ. ນີ້ແມ່ນຊອບແວທີ່ມີຄຸນສົມບັດໃນການກູ້ຄືນຂໍ້ມູນທີ່ຖືກລົບໃນອຸປະກອນເອເລັກໂຕຣນິກ (ໂທລະສັບ, ຄອມພິວເຕີ, ກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ເຄື່ອງຖ່າຍເອກະສານ...) ແລະ ອະນຸຍາດໃຫ້ນຳໃຊ້ກັບຊອບແວ ທີ່ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກສາກົດເທົ່ານັ້ນ.
ກ່ຽວກັບທາງເລືອກໃນການພິຈາລະນາຄະດີ: ການໄກ່ເກ່ຍໃນສານແມ່ນວິທີແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ້ງທາງສັງຄົມວິທີໜຶ່ງ ທີ່ບໍ່ຕ້ອງຜ່ານການພິຈາລະນາຄະດີ. ອີງຕາມຜົນການທົດລອງແລະຂໍ້ລິເລີ່ມທາງດ້ານກົດໝາຍຂອງສານປະຊາຊົນສູງສຸດ, ສະພາແຫ່ງຊາດໄດ້ຜ່ານກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການໄກ່ເກ່ຍ ແລະ ການເຈລະຈາຢູ່ສານ. ປະຈຸບັນ, ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການໄກ່ເກ່ຍນີ້ໄດ້ເຂົ້າສູ່ຊີວິດ ແລະ ນັບມື້ນັບຢືນຢັນວ່າເປັນຮູບແບບມະນຸດອາລະຍະທຳ, ດ້ວຍວິທີທີ່ເປັນມິດ, ເຫັນອົກເຫັນໃຈ ແລະ ການແລກປ່ຽນ ເຊິ່ງໄດ້ຊ່ວຍແກ້ໄຂຄວາມຂັດແຍ່ງຫຼາຍຢ່າງຢ່າງເຖິງຖອງ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເປີດການພິຈາລະນາຄະດີ. ໃນຂົງເຂດອາຍາ, ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ປະເທດຫວຽດນາມໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ມີການໄກ່ເກ່ຍ, ແຕ່ພຽງແຕ່ນໍາໃຊ້ກັບບາງກໍລະນີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 18 ປີກໍ່ອາຊະຍາກໍາ (ມາດຕາ 94, ປະມວນກົດໝາຍອາຍາ). ແຕ່ໃນຫຼາບປະເທດ, ບົດບັນຍັດການໄກ່ເກ່ຍທາງອາຍາຖືກນຳໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງກວ່າ ເພື່ອອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ຝ່າຍທີ່ກະທຳຜິດໃນການຊົດໃຊ້ ແລະ ແກ້ໄຂຜົນຮ້າຍທີ່ຕາມມາໂດຍໄວ ເພື່ອປິດຄະດີໃຫ້ໄວທີ່ສຸດ. ນີ້ແມ່ນຄໍາແນະນໍາທີ່ເປັນປະໂຫຍດທີ່ຈະອ້າງເຖິງ.
ກ່ຽວກັບທາງເລືອກໃນການບັງຄັບໃຊ້ຄຳພິພາກສາ: ກົດໝາຍຫວຽດນາມໄດ້ກຳນົດບົດບັນຍັດບາງປະການ ເພື່ອປ່ຽນແປງການບັງຄັບໃຊ້ຄຳພິພາກສາ, ເຊັ່ນ: ການປ່ອຍຕົວອອກຈາກຄຸກກ່ອນກຳນົດໂດຍມີເງື່ອນໄຂ; ບໍ່ປະຫານຊີວິດບຸກຄົນທີ່ເຄີຍຖືກຕັດສິນວ່າສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ຮັບສິນບົນ, ແຕ່ໄດ້ຄືນຊັບສິນທາງອາຍາໄປແລ້ວສາມສ່ວນສີ່ ແລະ ໄດ້ໃຫ້ການຮ່ວມມືຢ່າງແຂງຂັນກັບທາງການ ຫຼືບັນລຸຜົນສຳເລັດຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ.
ໃນຫຼາຍປະເທດ, ເພື່ອຫຼຸດຜ່ອນຄວາມໜັກໜ່ວງໃນການບັງຄັບໃຊ້ຄຳພິພາກສາ, ໄດ້ມີການເປີດມາດຕະການທາງເລືອກຫຼາຍຢ່າງເຊັ່ນ: ການປະຕິບັດໂທດຈໍາຄຸກຢູ່ເຮືອນ; ອະນຸຍາດໃຫ້ປ່ຽນການຈໍາຄຸກເປັນຄ່າປັບໄໝ ທີ່ໃຊ້ກັບອາຊະຍາກໍາບາງຢ່າງໃນການເອົາເງິນໄປໃຊ້ເປັນເຄື່ອງມື ແລະ ຈຸດປະສົງໃນການກໍ່ອາຊະຍາກໍາ (ການໃຫ້ກູ້ດອກເບ້ຍສູງ, ກາຍໃຊ້ຊັບສິນຢ່າງຜິດກົດໝາຍ, ການພະນັນ...) ແລະ ຕ້ອງຕອບສະໜອງເງື່ອນໄຂທີ່ເຄັ່ງຄັດອື່ນໆ; ບໍ່ປະຕິບັດໂທດຈຳຄຸກສຳລັບຜູ້ເຍົາ ແລະ ໃຊ້ມາດຕະການອື່ນໆໃນການທົດສອບ...
ຄວາມຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂປ່ຽນແທນການພິສູດ, ປ່ຽນແທນການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ປ່ຽນແທນການບັງຄັບໃຊ້ຄຳພິພາກສາ ແມ່ນທິດທາງຂອງປະເທດທີ່ມີລະບົບຕຸລາການທີ່ພັດທະນາ. ການປະຕິຮູບຕຸລາການຢູ່ຫວຽດນາມໃນອະນາຄົດ ຈໍາເປັນຕ້ອງເຂົ້າເຖິງວິທີການນີ້ຂອງປະເທດອື່ນໆ, ຍູ້ແຮງການຄົ້ນຄວ້າ ການແລກປ່ຽນບົດຮຽນ ການຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂໃໝ່ ເພື່ອມຸ່ງສູ່ການຫຼຸດຜ່ອນພາລະການພິສູດ, ຫຼຸດຜ່ອນແຮງກົດດັນໃນການບັງຄັບໃຊ້ຄໍາພິພາກສາ, ຈຳກັດການເປີດການພິຈາລະນາຄະດີຂອງສານ ໃນຂະນະທີ່ຍັງສາມາດແກ້ໄຂຄະດີໄດ້ຢ່າງໄວແລະມີປະສິດທິຜົນ. ເຮັດແນວນັ້ນຈຶ່ງຈະສຳເລັດຕາມຄຳສອນຂອງລຸງໂຮ່ທີ່ວ່າ: “ພວກອາພິຈາລະນາຄະດີຄືແນວນັ້ນດີຫຼາຍ, ແຕ່ຖ້າບໍ່ຕ້ອງພິຈາລະນາຄະດີຈະເປັນການດີຍິ່ງ”.
7- ປ່ຽນແປງໃໝ່ແລະເພີ່ມທະວີວຽກງານການຝຶກອົບຮົມ ບຳລຸງສ້າງ,
ລະບອບການສອບ ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ພິພາກສາ; ສົ່ງເສີມລະບຽບວິໄນການງານ
ການສ້າງສານທີ່ສະອາດປອດໄສແລະເຂັ້ມແຂງ ຕ້ອງຕິດແໜ້ນກັບການສ້າງແລະປັບປຸງພັກໃນສານປະຊາຊົນ. ບົນພື້ນຖານຂອງການມີຖັນແຖວສະມາຊິກພັກທີ່ດີ ສານທຸກລະດັບຈະມີທີມຜູ້ພິພາກສາທີ່ດີ. ທ້າຍທີ່ສຸດແລ້ວ, ຄຸນນະພາບຂອງການພິຈາລະນາຄະດີ ແລະ ກຽດຊື່ສຽງຂອງສານນັ້ນ ຖືກກໍານົດໂດຍພະນັກງານສານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຜູ້ພິພາກສາ. ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງນີ້, ຕ້ອງສືບຕໍ່ຍົກສູງຄຸນນະພາບການຝຶກອົບຮົມ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຕຳແໜ່ງຕຸລາການໃນທິດທາງທີ່ປະຕິບັດໄດ້ຈິງ ແລະ ໃກ້ຊິດກັບພຶດຕິກຳຕົວຈິງ; ນອກຈາກຄວາມຮູ້ພື້ນຖານ ເຊັ່ນ: ຄວາມຮູ້ທາງດ້ານກົດໝາຍ, ຄວາມຮູ້ທາງດ້ານເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຢ່າງຮອບດ້ານ, ຕ້ອງໄດ້ສຸມໃສ່ການອົບຮົມສຶກສສາແລະຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ ເພື່ອປັບປຸງທັກສະການຕັດສິນແລະດຳເນີນຄະດີ; ທັກສະການໃຊ້ກົດໝາຍລວມທັງກົດໝາຍເນື້ອຫາ ແລະ ກົດໝາຍວິທີພິຈາລະນາຄວາມ; ທັກສະໃນການສ້າງເອກະສານຂອງສານ, ໂດຍສະເພາະຄໍາພິພາກສາແລະຄໍາຕັດສິນທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ແລະ ຊັກຈູງໃຈ. ເອົາໃຈໃສ່ໃນການຝຶກອົບຮົມແລະສົ່ງເສີມຄວາມຮູ້ໃຫ້ແກ່ຜູ້ພິພາກສາ ແລະ ຄະນະລູກຂຸນປະຊາຊົນ. ສ້າງລະບົບປຶ້ມແບບຮຽນວິຊາຊີບ ແລະ ເອກະສານຂອງສະພາຜູ້ພິພາກສາຂອງສານປະຊາຊົນສູງສຸດ ກ່ຽວກັບຄຳພິພາກສາແບບຢ່າງຂອງສານປະຊາຊົນ, ແກ້ຄໍາຖາມທາງດ້ານກົດຫມາຍ, ສະຫຼຸບສັງລວມປະສົບການພິພາກສາຄະດີ. ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ຖັນແຖວຜູ້ພິພາກສາ, ພະນກງານສານ ແລະ ລູກຂຸນປະຊາຊົນ ໄດ້ເຂົ້າເຖິງເອກະສານເຫຼົ່ານີ້ຢ່າງສະດວກ, ບໍ່ເສຍຄ່າ ແລະ ບໍ່ຈໍາກັດ. ຈັດຕັ້ງການສອບເສັງຢ່າງເຂັ້ມງວດແລະແທດຈິງ ເພື່ອຄັດເລືອກ ແລະ ຍົກລະດັບຜູ້ພິພາກສາແຫ່ງຊາດ. ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດປະມວນຫຼັກຈັນຍາບັນແລະການປະພຶດຂອງຜູ້ພິພາກສາເປັນຢ່າງດີ. ເພີ່ມທະວີການອົບຮົມສຶກສາດ້ານການເມືອງ ແນວຄິດ, ຍົດສູງຄວາມຮັບຜິດຊອບ, ຄວາມພາກພູມໃຈ, ຄວາມຮັກແພງ ແລະ ຄວາມກ້າຫານດ້ານວິຊາຊີບຂອງຖັນແຖວພະນັກງານຕຸລາການ. ຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງວຽກງານພະນັກງານ (ການຈັດວາງສັບຊ້ອນ, ການປະເມີນ, ການວາງແຜນ, ການຍົກຍ້າຍ, ການຜັດປ່ຽນ, ການແຕ່ງຕັ້ງ...). ວາງຂໍ້ກຳນົດກ່ຽວກັບການຈັດການຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຜູ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງຕຸລາການໃນສານປະຊາຊົນ ແລະ ຈັດຕັ້ງການປະຕິບັດຢ່ງເຂັ້ມງວດ. ເຊີດຊູລະບຽບວິໄນການງານ, ເພີ່ມທະວີວຽກງານກວດກາ, ການກວດສອບ ແລະ ການຈັດການກັບການລະເມີດ.
8- ສ້າງສະຖາບັນຮັບປະກັນການເຄົາລົບ ແລະ ປົກປ້ອງສານ;
ຮັບປະກັນລະບອບແລະນະໂຍບາຍທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ ສໍາລັບພະນັກງານຂອງສານ
ການສ້າງສະຖາບັນຮັບປະກັນການເຄົາລົບແລະປົກປ້ອງສານ ເພື່ອເຊີດຊູຖານະບົດບາດການເມືອງ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອົງການທີ່ໃຊ້ອຳນາດຕຸລາການ, ຮັບປະກັນວ່າ ສານພິຈາລະນາຄະດີຢ່າງເປັນອິດສະຫຼະ ແລະ ຢູ່ພາຍໃຕ້ກົດໝາຍເທົ່ານັ້ນ. ປະສົບການສາກົນໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫຼາຍປະເທດໄດ້ອອກກົດໝາຍ “ປົກປ້ອງອຳນາດຕຸລາການ”. ຕາມນັ້ນ, ກຳນົດເປັນອາຊະຍາກຳສຳລັບການກະທຳບາງຢ່າງເຊັ່ນ: ການກໍ່ຄວາມວຸ່ນວາຍຢູ່ໃນສານ; ຂັດຂວາງການພິຈາລະນາຄະດີ; ດູໝິ່ນສານ... ພ້ອມກັນນັ້ນ, ເພື່ອປະຕິບັດຫຼັກການການພິຈາລພນາຄະດີໃນສອງຂັ້ນຢ່າງເຂັ້ມງວດ (ຂັ້ນຕົ້ນ ແລະ ອຸທອນ), ແກ້ໄຂສະພາບການສວຍໃຊ້ກົນໄກທົບທວນຄຳຕັດສິນ, ພິຈາລະນາຄະດີຄືນໃໝ່ ຊຶ່ງຢູ່ໃນອັນຕະລາຍທີ່ຈະກາຍເປັນຂັ້ນທີສາມຂອງການພິຈາລະນາຄະດີນັ້ນ, ຈຳເປັນຕ້ອງກຳນົດການກຳຈັດ ແລະ ຈັດການແກ້ໄຂຢ່າງເຂັ້ມງວດ ຕໍ່ບັນດາປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບເຖິງການເຄື່ອນໄຫວພິຈາລະນາຄະດີເຊັ່ນ: ການດຳເນີນຄະດີປອມ (ຟ້ອງປອມ, ສຳນວນຄະດີປອມ, ຫຼັກຖານປອມ…); ຕັ້ງໃຈຍຶດໝັ້ນການດຳເນີນຄະດີ (ການຮ້ອງທຸກ ແລະ ການປະນາມຫຼາຍຄັ້ງ ແລະ ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງເປັນອິດສະຫຼະ ແລະ ເປັນເອກະພາບ ໃນຫຼາຍຂັ້ນ ແລະ ຫຼາຍຂະແໜງການ, ແຕ່ຍັງຕັ້ງໃຈທຳຊໍ້າເນື້ອໃນເກົ່າໂດຍບໍ່ມີເອກະສານແລະຫຼັກຖານໃໝ່). ການດໍາເນີນຄະດີທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ (ສ້າງສະຖນນະການເພື່ອດັກເຈົ້າຫນ້າທີ່ຕຸລາການ, ແລ້ວປະນາມ); ການດໍາເນີນຄະດີທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັນ (ການລາຍງານ, ໃຫ້ການ ແລະ ສະໜອງເອກະສານຢ່າງຍືດເຍື້ອຄົດລ້ຽວ ແລະ ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບ).
ຂະບວນການປັບປຸງກົດໝາຍຢູ່ຫວຽດນາມໃນໄລຍະຜ່ານມາ ໄດ້ສຸມໃສ່ປັບປຸງບູລະນະກົດລະບຽບໃນການຮັບໃຊ້ການກວດຈັບ ແລະ ການຈັດການກັບການລະເມີດແລະອາດຊະຍາກໍາ. ແຕ່, ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍ ເຖິງບັນຫາການເຄົາລົບແລະປົກປ້ອງຄວາມສັກສິດຂອງສານ, ຂະຈັດການກະທຳທີ່ລະເມີດກຽດສັກສີຂອງຕຸລາການ. ເພື່ອປົກປັກຮັກສາຄວາມສັກສິດຂອງອົງການຕຸລາການ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງພະນັກງານດຳເນີນຄະດີ ໃນການປະຕິບັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນ, ໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ, ຕ້ອງອ້າງອີງເຖິງບົດຮຽນປະສົບການສາກົນ, ຄົ້ນຄວ້າແກ້ໄຂປະມວນກົດໝາຍອາຍາ ໃນທິດທາງລົງໂທດການກະທຳທີ່ຂັດຂວາງຂະບວນການດຳເນີນຄະດີ; ລະເມີດອໍານາດຕຸລາການ; ຕັ້ງໃຈປອມແປງໜັງສືເອກະສານເພື່ອຍືດໄລຍະເວລາດຳເນີນຄະດີ, ເຮັດໃຫ້ເກີດການສິ້ນເປືອງຊັບພະຍາກອນແລະເຫື່ອແຮງຂອງລັດແລະສັງຄົມ, ກະທົບເຖິງສິດແລະຜົນປະໂຫຍດອັນຊອບທຳຂອງຜູ້ກ່ຽວອື່ນໃນຄະດີ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ກໍ່ມີມາດຕະການຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ດຳເນີນຄະດີ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງ, ໂດຍສະເພາະໃນຄະດີທີ່ຮ້າຍແຮງ ແລະ ເປັນອັນຕະລາຍ.
ພັດທະນາລະບອບ, ນະໂຍບາຍສຳລັບພະນັກງານສານ. ກົດໝາຍຂອງເກືອບທຸກປະເທດຖືວ່າຜູ້ພິພາກສາເປັນອາຊີບພິເສດ, ດັ່ງນັ້ນ, ຫຼາຍປະເທດມີຕະລາງເງິນເດືອນສະເພາະເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບລັກສະນະສະເພາະຂອງວຽກງານຕຸລາການ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມເປັນອິດສະຫຼະຂອງຜູ້ພິພາກສາ. ພິເສດ, ຍີ່ປຸ່ນ, ສະຫະພັນລັດເຊຍ ຍັງມີກົດໝາຍວ່າດ້ວຍເງິຍເດືອນ ແລະ ການຄໍ້າປະກັນສໍາລັບຜູ້ພິພາກສາ. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ລະບອບເງິນເດືອນຂອງຕໍາແໜ່ງຕຸລາການໃນສານໂດຍທົ່ວໄປ ແລະ ຂອງຜູ້ພິພາກສາໂດຍສະເພາະ ກຳລັງຖືກກໍານົດຄືກັນກັບພະນັກງານໃນອົງການບໍລິຫານ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມເປັນຈິງແລະແນວປະຕິບັດສາກົນ. ການປະຕິຮູບລະບອບເງິນເດືອນໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ ຕ້ອງມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ພື້ນຖານ ເພື່ອຜ່ານຜ່າຄວາມບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນໃນປະຈຸບັນ, ມີນະໂຍບາຍເງິນເດືອນແລະບັນດາເງື່ອນໄຂຮັບປະກັນ ເພື່ອໃຫ້ເໝາະສົມກັບຄຸນລັກສະນະຂອງວຽກງານຕຸລາການ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຕຳແໜ່ງຕຸລາການ (ຜູ້ພິພາກສາ, ຜູ້ກວດການ, ສະໝຽນສານ).
9- ເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງພັກ ແລະ
ການຕິດຕາມກວດກາຂອງອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ
ການຮັບປະກັນການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ການຕິດຕາມກວດກາຂອງອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ ແມ່ນບັນຫາທີ່ມີລັກສະນະຫຼັກການ ເພື່ອໃຫ້ສານປະຊາຊົນປະຕິບັດສຳເລັດໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍ. ວິທີການເພີ່ມທະວີການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ການຕິດຕາມກວດກາຂອງອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງນັ້ນ ປະກອບມີ:
ທີໜຶ່ງ, ປ່ຽນແປງໃໝ່ອົງການຈັດຕັ້ງພັກຮາກຖານໃນສານປະຊາຊົນ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ການຈັດຕັ້ງຂອງລະບົບສານ ໃນທິດທາງເປັນເອກະລາດ, ສົມເຫດສົມຜົນກັບເຂດແດນບໍລິຫານ; ເພີ່ມທະວີຄວາມຊ່ຽວຊານຊຳນານ, ຮັກສາລະບຽບວິໄນຂອງພັກ; ສັບຊ້ອນຫົວໜ້າຜູ້ພິພາກສາທຸກຂັ້ນໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມຄະນະບໍລິຫານງານພັກໃນຂັ້ນດຽວກັນ ດ້ວຍຕໍາແໜ່ງທີ່ສູງກວ່າປັດຈຸບັນ ແລະ ເໝາະສົມກັບແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ.
ທີສອງ, ຕິດແໜ້ນວຽກງານກໍ່ສ້າງພັກກັບວຽກງານກໍ່ສ້າງສານປະຊາຊົນ, ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມະຕິຂອງພັກຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ພິເສດແມ່ນບັນດາມະຕິກ່ຽນກັບການປະຕິຮູບຕຸລາການ; ມະຕິກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງພັກ; ຄຳສັ່ງເລກທີ 05-CT/TW ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງ, “ກ່ຽວກັບການຍູ້ແຮງການຮ່ຳຮຽນ ແລະ ປະຕິບັດຕາມແນວຄິດ, ຄຸນສົມບັດ, ແບບແຜນໂຮ່ຈີມິນ”; ກ່ຽວກັບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເປັນແບບຢ່າງຂອງຜູ້ນຳ; ການເປັນແບບຢ່າງຂອງການນຳຊັ້ນສູງ; ກ່ຽວກັບການຄວບຄຸມອຳນາດ...
ທີສາມ, ເພີ່ມທະວີການຕິດຕາມກວດກາຂອງອົງການໂດຍປະຊາຊົນເລືອກຕັ້ງ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງການເມືອ-ສັງຄົມຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງສານປະຊາຊົນ; ຮັກສາລະບອບການລາຍງານເປັນໄລຍະ ແລະ ລາຍງານກະທັນຫັນຂອງສານປະຊາຊົນສູງສຸດແລະ ສານປະຊາຊົນທ້ອງຖິ່ນ ຕໍ່ສະພາແຫ່ງຊາດແລະສິພາປະຊາຊົນ. ສົ່ງເສີມລະບຽບວິໄນພາຍໃນ.
ທີສີ່, ປະຕິບັດທິດນຳ “ຄວາມເປີດເຜີຍແມ່ນຫຼັກການ, ບໍ່ເປີດເປັນກໍລະນີພິເສດ”. ພັດທະນາລະບຽບການເປີດເຜີຍແລະໂປ່ໃສໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສານ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະຕິດຕາມກວດກາຕຸລາການ. ປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານຢ່າງກວ້າງຂວາງ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມໂປ່ງໃສຂອງສານ. ເພີ່ມທະວີການກວດກາການປະຕິບັດຫຼັກການເປີດເຜີຍຂອງສານທຸກຂັ້ນ. ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ອົງການສື່ໃວນຊົນເຂົ້າຮ່ວມໃນການລາຍງານກ່ຽວກັບການພິຈາລະນາຄະດີຂອງສານ. ການເປີດເຜີຍຕຸລາການແມ່ນຢາທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ເພື່ອປ້ອງກັນ ແລະ ຕ້ານຄວາມຫຍໍ້ທໍ້ເລວຊາມ, ສ້າງສານທີ່ມີຄວາມຊື່ສັດ.
10- ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກ
ການພັດທະນາຢ່າງໄວວາແຂງແຮງຂອງເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານໄດ້ສ້າງໂອກາດໃຫ້ສານເຮັດວຽກງານການພິຈາລະນາຄະດີໄດ້ເປັນຢ່າງດີ, ແຕ່ມັນກໍ່ໄດ້ວາງບັນຫາໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງອອກມາທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ສານຕ້ອງປ່ຽນແປງຢ່າງແຂງແຮງ. ສະຖານະການໃໝ່ແຕ່ຍັງດຳເນີນການໃນລັກສະນະເດີມ ແລະ ໃຊ້ເຕັກໂນໂລຢີເກົ່າ ຈະບໍ່ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ກໍານົດໄວ້. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງກຳເອົາໂອກາດທີ່ນຳສະເໜີໂດຍການພັດທະນາເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ເພື່ອຍູ້ແຮງຂະບວນການຫັນເປັນດິຈິີຕອນ ແລະ ສຳເລັດການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກໃນປີ 2025 ດ້ວຍບັນດາໜ້າທີ່ຫຼັກ ທີ່ຕ້ອງສຸມໃສ່ດັ່ງລຸ່ມນີ້:
ທີ່ໜຶ່ງ, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກ ມຸ່ງສູ່ການປະຕິບັດ ແລະ ປັບປຸງຄວາມສາມາດໃນການຄຸ້ມຄອງສານບັນພື້ນຖານດິຈິຕອນ. ຕາມນັ້ນ, ປະຍຸກໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີດີຈິຕອນຢ່າງແຂງແຮງ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ສານຄຸ້ມຄອງຂົງເຂດຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຄຸ້ມຄອງການເຄື່ອນໄຫວພິຈາລະນາຄວາມ; ຄຸ້ມຄອງບຸກຄະລາກອນ; ຄຸ້ມຄອງແລະເກັບຮັກສາສຳເນົາເອກະສານດິຈີຕອນ; ຊ່ວຍໜູນຢ່າງໄດ້ການໄດ້ງານໃຫ້ແກ່ວຽກງານຝຶກອົບຮົມແລະບຳລຸງສ້າງພະນັກງານ; ຊ່ວຍໜູນວຽງການສະຖິຕິ ແລະ ສ້າງສາງຂໍ້ມູນສານຂະໜາດໃຫຍ່; ຄຸ້ມຄອງພື້ນຖານວັດຖຸອຸປະກອນແລະການເງິນ.
ທີສອງ, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກ ສະໜອງການບໍລິການດ້ານຕຸລາການສາທາລະນະ ເພື່ອຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນໃຫ້ດີຂຶ້ນ. ໂດຍສະເພາະການບໍລິການສາທາລະນະ: ການສົ່ງແລະຮັບຄໍາຮ້ອງຟ້ອງ, ເອກະສານ, ຫຼັກຖານ ແລະ ປະຕິບັດການອອກ ການສົ່ງ ແລະ ແຈ້ງເອກະສານຂອງສານດ້ວຍວິທີການທາງເອເລັກໂຕຣນິກ; ການລົງທະບຽນອອກນລາຍສໍາລັບການອອກສໍາເນົາຄໍາຕັດສິນຂອງສານ ແລະ ເອກະສານໃນກໍລະນີໄຟລ໌; ຈ່າຍຄ່າທໍານຽມສານ, ຄ່າທໍານຽມ ແລະ ຄ່າປັບໄໝທາງອອນໄລນ໌; ຊອກຫາຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບຄະດີ; ສະໜອງຄຳພິພາກສາຄະດີ ແລະ ຊອບແວວິເຄາະສະຖານະການທາງກົດໝາຍທີ່ຄ້າຍກັນ ເພື່ອຊ່ວຍປະຊາຊົນໃນການຕັດສິນໃຈດ້ານຕຸລາການ ແລະ ຄາດເດົາທາງດ້ານຕຸລາການ; ໃຫ້ບໍລິການໃຫ້ຄໍາປຶກສາທາງດ້ານກົດຫມາຍ.
ທີສາມ, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກຊ່ວຍໜູນຜູ້ພິພາກສາຍົກສູງປະສິດທິຜົນແລະຄຸນນະພາບການເຄື່ອນໄຫວ. ປະຈຸບັນນີ້, ສານປະຊາຊົນສູງສຸດໄດ້ນຳ “ຜູ້ຊ່ວຍສະເໝືອນ” ມາໃຊ້ໃນການໃຫ້ບໍລິການອັດສະລິຍະ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ພິພາກສາ ຜ່ານຄຸນສົມບັດດັງຕໍ່ໄປນີ້: ການແນະນຳລະບົບກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ; ແນະນໍາສະຖານະການທາງກົດໝາຍທີ່ຄ້າຍຄືກັນ ເຊິ່ງສະຫຼຸບໂດຍສະພາຜູ້ພິພາກສາຂອງສານປະຊາຊົນສູງສຸດ; ແນະນໍາຕົວຢ່າງກໍລະນີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ; ແນະນໍາຄໍາພິພາກສາທີ່ຄ້າຍຄືກັນເຊິ່ງມີຜົນທາງກົດໝາຍ; ຊ່ວຍເຫຼືອໃນການວາງແຜນການແກ້ໄຂຄະດີ, ການສ້າງແລະການຄຸ້ມຄອງແຟ້ນຄະດີເອເລັກໂຕຣນິກ; ການສ້າງເອກະສານທາງກົດໝາຍໂດຍອັດຕະໂນມັດຕາມແມ່ແບບ; ການສະໜັບສະໜູນການວິເຄາະ, ການກວດສອບຂໍ້ມູນ ແລະ ການກວດຫາຂໍ້ຜິດພາດ; ການເຂົ້າລະຫັດ, ການໂພສຕ໌ຄຳພິພາກສາ ແລະ ຄຳຕັດສິນບົນພອຣ໌ທັນຂອງສານ...
ທີສີ່, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກຜັນຂະຫຍາຍກິດຈະກໍາການດໍາເນີນຄະດີອອນລາຍ, ລວມມີ: ຍື່ນຟ້ອງ, ສະໜອງຫຼັກຖານ, ໃຫ້ການອອນໄລນ໌; ການຈ່າຍຄ່າສານ, ຄ່າທຳນຽມ ແລະ ຄ່າປັບໃໝທາງອອນໄລນ໌; ຈັດກອງປະຊຸມການໄກ່ເກ່ຍອອນໄລນ໌ ໃນຄະດີແພ່ງແລະການປຶກສາຫາລືໃນຄະດີປົກຄອງ; ຈັດຕັ້ງການພິຈາລະນາຄະດີຂັ້ນຕົ້ນແລະຂັ້ນອຸທອນອອນໄລນ໌ ສຳລັບຄະດີອາຍາ ແພ່ງ ແລະ ຄະດີປົກຄອງ; ຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມອອນໄລນ໌ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາທາງແພ່ງ; ສົ່ງແລະແຈ້ງເອກະສານລະບຽບການດຳເນີນຄະດີ...
ທີຫ້າ, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີຄວາມເປີດເຜີຍ, ໂປ່ງໃສໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງສານ. ບົນພື້ນຖານດິຈີຕອນ, ສານພະຍາຍາມປະຕິບັດເປັນຢ່າງດີ ການເປີດເຜີຍ 7 ເນື້ອໃນຕໍ່ໄປນີ້: ລະບົບກົດໝາຍ, ບັນດາມະຕິຂອງສະພາຜູ້ພິພາກສາສານປະຊາຊົນສູງສຸດ, ບັນດາຄຳພິພາກສາຕົວຢ່າງ...; ການມອບໝາຍໃຫ້ເຈົ້າໝ້າທີ່ຈັດການຄະດີ; ຄວາມຄືບໜ້າໃນການຈັດການແລະການແກ້ໄຂຄະດີ; ຂະບວນການພິຈາລະນາຄະດີຂອງສານ; ຜົນຂອງການພິຈາລະນາຄະດີ; ຂະບວນການປະຕິບັດ ຄຳຕັດສິນ ແລະ ຜົນການປະຕິບັດຄຳຕັດສິນຂອງສານ; ຂະບວນການແລະຜົນຂອງການພິຈາລະນາຍົກເວັ້ນໂທດ, ຫຼຸດຜ່ອນໂທດ.
ທີຫົກ, ການກໍ່ສ້າງສານເອເລັກໂຕຣນິກເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ກັບພື້ນຖານດິຈີຕອນອື່ນ. ຜ່ານນັ້ນ, ອະນຸຍາດໃຫ້ສານເຂົ້າເຖິງຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດເພື່ອເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນໄດ້ດີກວ່າອີກ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍແບ່ງປັນ ແລະ ໃຊ້ປະໂຫຍດສູງສຸດຈາກຖານຂໍ້ມູນຂອງສານປະຊາຊົນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ຂະບວນການສ້າງສັງຄົມດິຈີຕອນ ແລະ ເສດຖະກິດດິຈີຕອນ, ຍົກສູງປະສິດທິພາບການຄຸ້ມຄອງແຫ່ງຊາດ./.
----------------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 985 (ເດືອນມີນາ 2022)
