ການປັບປຸງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ -
ຄວາມຕ້ອງການທີ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນຈາກພຶດຕິກຳຕົວຈິງ
ຄວາມຕ້ອງການທີ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນຈາກພຶດຕິກຳຕົວຈິງ
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໂອ້ລົມກັບຜູ້ແທນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດ ທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ຫໍສະພາແຫ່ງຊາດ, ໃນວັນທີ 24 ພະຈິກ 2021 _ແຫຼ່ງ: vietnamnet.vn
ການປັບປຸງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ
ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ ແລະ ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ
ການປັບປຸງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ແມ່ນການເຮັດໃຫ້ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳທີ່ດີງາມຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ໄດ້ຮັບການເຊີດຊູ ແລະເສີມຂະຫຍາຍ ຢ່າງແຂງແຮງກວ່າອີກ. ດັ່ງນັ້ນ, ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວ, ຄວາມຕ້ອງການປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນປະຈຸບັນ ແມ່ນການສ້າງຜົນກະທົບໃຫ້ຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍແລະພັດທະນາ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາໂດຍລວມ ເພື່ອຍົກລະດັບປະເທດ ແລະ ນຳປະເທດໄປສູ່ຖານະຕຳແໜ່ງໃໝ່.
ໃນປຶ້ມທີ່ສຳຄັນ “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”(1), ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໄດ້ຂຽນບົດຄວາມ: “ຕັດສິນໃຈປັບປຸງ ແລະ ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດຢ່າງສຳເລັດຜົນ”. ຈາກຫົວຂໍ້, ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ໄດ້ຢືນຢັນວ່າ: “ຕັດສິນໃຈປັບປຸງໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ”, ພ້ອມກັນນັ້ນ ໄດ້ຊີ້ນຳແນວທາງການພັດທະນາວັດທະນະທຳຂອງປະເທດໂດຍກົງ ໃນສະພາບການປະຈຸບັນແມ່ນ “ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດຢ່າງສຳເລັດຜົນ”. ຄວາມຕັດສິນໃຈແລະທິດທາງນີ້ ຢືນຢັນເຖິງຈຸດເວລາທີ່ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ເພື່ອສ້າງຮາກຖານສຳລັບການຮັບຮູ້ວັດທະນະທຳທີ່ຖືກຕ້ອງ, ຄົບຖ້ວນ ແລະ ຮອບດ້ານ ໃນສາຍພົວພັນກັບການພັດທະນາ; ສ້າງພະລັງຂັບເຄື່ອນສຳຄັນໃນການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ, ຜ່ານການແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ ຂໍ້ບົກພ່ອງ, ການພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວແລະຄົບຊຸດ ລະຫວ່າງ ວັດທະນະທຳ ເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ກັບການກໍ່ສ້າງຊີວິດທີ່ມີຄວາມຜາສຸກໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນ.
ທີໜຶ່ງ, ຜົນກະທົບຂອງກະແສວັດທະນະທໍາທີ່ຫຼາກຫຼາຍ. ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ, ວິທະຍສາດແລະເຕັກໂນໂລຊີຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດພູມປັນຍາ, ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມໄດ້ລົບຂອບເຂດທາງພູມສາດ ແລະ ຂອບເຂດລະຫວ່າງວັດທະນະທໍາໃນໄຊເບີສະເປດ. ການແລກປ່ຽນແລະການປ່ຽນແປງທາງວັດທະນະທຳກໍ່ເກີດຂຶ້ນຢ່າງແຂງແຮງ, ເຮັດໃຫ້ປະເທດຕ່າງໆ ເຂົ້າໃກ້ກັນ ທັງດ້ານໄຊເບີສະເປດ ແລະໃນຊີວິດຕົວຈິງ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ສ້າງຄວາມຂັດແຍ່ງກັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມສຳລັບປະກົດການຂອງ “ການຮຸກຮານ” ວັດທະນະທຳ.
ພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມກຳລັງ “ປະເຊີນ” ກັບບັນດາກະແສວັດທະນະທຳທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ຈາກວັດທະນະທຳຂອງປະເທດຕ່າງໆໃນໂລກ; ເອກະລັກວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມຂອງຊາດ ໄດ້ແລະກຳລັງປະເຊີນກັບຄວາມທ້າທາຍຂອງກະແສໃໝ່ໃນຍຸກປະຈຸບັນ... ໃນຂະບວນການນັ້ນ, ຄຸນລັກສະນະວັດທະນະທໍາດັ້ງເດີມບາງປະການ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຈໍາກັດ ແລະບໍ່ເໝາະສົມກັບຊີວິດສັງຄົມໃນປະຈຸບັນອີກຕໍ່ໄປ, ແລະ ບາງສິ່ງທີ່ໃໝ່ແລະກ້າວໜ້າ ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການກໍານົດຢ່າງຊັດເຈນ.
ທີສອງ, ການຄຸ້ມຄອງລັດທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ເຜີຍໃຫ້ເຫັນຂໍ້ຈຳກັດຈຳນວນໜຶ່ງເຊັ່ນ ວັດທະນະທຳບໍ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງຈາກທຸກຂັ້ນ ແລະ ທຸກຂະແໜງການ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງພຽງພໍຄືກັບເສດຖະກິດ ແລະ ການເມືອງ. ວັດທະນະທຳຍັງບໍ່ທັນກາຍເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນ ແລະ ພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາປະເທດທີ່ຍືນຍົງຢ່າງແທ້ຈິງ. ບັນດາຂົງເຂດວັນນະຄະດີ ສິລະປະ ການສຶກສາ ການຝຶກອົບຮົມ ການສື່ສານມວນຊົນ ການພິພິທະພັນ, ການເສີມຂະຫຍາຍມູນຄ່າຂອງມໍລະດົກ, ທິດສະດີແລະການວິຈານສິລະປະ ວັນນະຄະດີ, ວັດທະນະທຳການຕ່າງປະເທດ ແລະອື່ນໆ ເຖິງຈະມີການພັດທະນາທາງດ້ານຂະໜາດ, ຂອບເຂດ ແລະ ປະລິມານກໍ່ຕາມ, ແຕ່ຄຸນນະພາບຍັງບໍ່ທັນສູງ, ບັນຫາໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງເກີດຂຶ້ນ ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂຢ່າງທັນທ່ວງທີ່. ການລົງທຶນດ້ານວັດທະນະທຳຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍ, ຍັງກະແຈກກະຈາຍ, ປະສິດທິຜົນບໍ່ສູງ..., ຊັບພະຍາກອນບຸກຄົນບໍ່ຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຍຸກໃໝ່(2).
ທີສາມ, ແມ່ນສະພາບການຊຸດໂຊມທາງດ້ານຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ວິຖີຊີວິດໃນສັງຄົມ. ການສະແດງອອກຂອງສະຖານະການນີ້ ເກີດຈາກຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ ກ່ຽວກັບຄຸນຄ່າທີ່ແທ້ຈິງ ຂອງວັດທະນະທຳໃນສະພາບການໃໝ່; ຈາກນັ້ນ, ຈຶ່ງເກີດຄວາມສົງໄສ, ການກະທຳທີ່ໜ້າກຽດຊັງ ແລະ ຂາດການກຳນົດທິດວັດທະນະທຳທີ່ທັນເວລາ ແລະ ຖືກຕ້ອງ.
ທີສີ່, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກຳນົດທິດທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ເໝາະສົມໃນການພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ. ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໄດ້ຊີ້ແຈງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການນີ້ເມືື່ອກຳນົດວ່າ “ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດຢ່າງສຳເລັດຜົນ”(3). ໝາຍຄວາມວ່າ ມີການຈຳແນກຢ່າງຈະແຈ້ງບັນດາຄຸນຄ່າອັນດີງາມຂອງວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມຂອງຊາດ ເພື່ອຕັ້ງໜ້າແລະເປັນເຈົ້າການ ໃນການຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍ, ທັງຈຳແນກຄວາມແຕກຕ່າງຢ່າງຈະແຈ້ງລະຫວ່າງການສະແດງອອກທາງວັດທະນະທໍາທີ່ບໍ່ສອດຄ່ອງກັບມູນເຊື້ອວັດທະນະທໍາຂອງຊາດ, ຈໍາແນກລະຫວ່າງສິ່ງຝືນຄຸນຄ່າວັດທະນະທໍາຢ່າງຈະແຈ້ງ. ມີການລະບຸຢ່າງຊັດເຈນ ເພື່ອເປັນເຈົ້າການໃນການຮັບເອົາ ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳແກ່ນສານທີ່ເໝາະສົມ ຂອງມະນຸດຊາດ ໃນຂະບວນການແລກປ່ຽນແລະການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ.
ປະການທີ່ສອງ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ, ຄົບຖ້ວນ ແລະ ຮອບດ້ານ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາວັດທະນະທໍາ ໃນສາຍພົວພັນກັບບັນດາຂົງເຂດອື່ນ ຂອງຊີວິດສັງຄົມ, ໃນເປົ້າໝາຍໂດຍລວມເພື່ອການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ, ໃນສະພາບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ຈາກນັ້ນຈະມີການກະທຳຢ່າງທັນການ ດຸເດືອດ ເພື່ອປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ເຮັດໃຫ້ບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳທີ່ດີງາມຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ ໄດ້ຮັບການເຊີນຊູ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງແຂງແຮງຍິ່ງຂຶ້ນ, ການເຮັດໃຫ້ວັດທະນະທຳຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້.
ສາມາດຢືນຢັນວ່າ, ນີ້ແມ່ນຈຸດເວລາທີ່ບໍ່ອາດຈະສາຍກວ່າອີກ ເພື່ອກຳນົດທິດທາງການພັດທະນາທາງວັດທະນະທຳ ເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ສອດຄ່ອງກັບປະເພນີວັດທະນະທຳຂອງຊາດ, ແມ່ນການດູດເອົາແກ່ນແທ້ຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຂອງຍຸກໃໝ່, ສົມຄວນກັບລະດັບສູງ ແລະຖານະບົດບາດຂອງຊາດ. ຂະບວນການປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຕ້ອງຄົບຊຸດກັບແຜນນະໂຍບາຍການພັດທະນາບັນດາຂະແໜງການ ແລະຂົງເຂດອື່ນ, ຕ້ອງໄປຄຽງຄູ່ກັບການຊຸກຍູ້ການພັດທະນາ ຈຶ່ງບັນລຸເປົ້າໝາຍທີ່ໄດ້ວາງໄວ້ ເພື່ອມຸ່ງສູ່ວັດທະນະທຳທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຮອບດ້ານ.
ບົດຄວາມ “ຕັດສິນໃຈປັບປຸງ ແລະ ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ຢ່າງສຳເລັດຜົນ” ຂອງສະຫານເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ບໍ່ພຽງແຕ່ລະບຸຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ກ່ຽວກັບການຟື້ນຟູປັບປຸງວັດທະນະທຳເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງໄດ້ກຳນົດທິດທາງສຳຄັນ ໃນການປັບປຸງວັດທະນະທຳຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ(4) ໃນປະຈຸບັນ.
ບັນຫາແລະວິທີແກ້ໄຂບາງປະການໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ
ຈາກຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະຕ້ອງມີການຮັບຮູ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ຄົບຖ້ວນ ແລະ ຮອບດ້ານ ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຂອງວັດທະນະທຳ, ບັນດາເປົ້າໝາຍແລະໜ້າທີ່ພັດທະນາວັດທະນະທຳ ໃນສະພາບການໃໝ່ປະຈຸບັນ ເພື່ອປັບປຸງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ການສ້າງຄົນຫວຽດນາມທີ່ພັດທະນາຢ່າງຮອບດ້ານ, ຈຳເປັນຕ້ອງຊີ້ແຈງບາງບັນຫາຫຼັກດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
ການພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທໍາແລະຊົນຊາດ: ທັດສະນະການກໍ່ສ້າງວັດທະນະທໍາໃໝ່ທີ່ມີຄຸນລັກສະນະສາມປະການຄື: ຄວາມເປັນຊາດ, ການລວມເປັນມວນຊົນ ແລະ ມີວິທະຍາສາດ; ຖືຄວາມຜາສຸກຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ຂອງປະເທດຊາດ ເປັນຮາກຖານ ເຊິ່ງຈາກໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ຕ້ອງສືບຕໍ່ສືບທອດ, ພັດທະນາ ແລະ ປະຍຸກໃຊ້ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບສະຖານະການໃນປະຈຸບັນ.
ໜ້າທີ່ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ທີ່ໄດ້ຮັບການຢືນຢັນໃນກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ VIII ຂອງພັກນັ້ນ ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ ແລະພັດທະນາຕໍ່ໄປ. ຕ້ອງໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຢ່າງກວ້າງຂວາງ ແລະ ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຊົນທຸກຊັ້ນວັນນະວ່າ ຕາບໃດທີ່ວັດທະນະທຳຍັງຄົງຢູ່ ປະເທດຊາດກໍ່ຈະຢູ່ລອດໄດ້ (5).
ການພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທໍາ ກັບການເມືອງ, ເສດຖະກິດ ແລະສັງຄົມ: ສືບທອດແນວທງການພັດທະນາວັດທະນະທຳທີ່ວາງອອກມາໃນໂຄງຮ່າງກ່ຽວກັບວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ປີ 1943: ການພົວພັນລະຫວ່າງວັດທະນະທຳ ແລະເສດຖະກິດ, ການເມືອງ: ຮາກຖານເສດຖະກິດຂອງສັງຄົມ ແລະ ລະບອບເສດຖະກິດທີ່ສ້າງຮາກຖານນັ້ນກໍານົດວັດທະນະທໍາທັງໝົດຂອງສັງຄົມນັ້ນ (ໂຄງລ່າງກໍານົດໂຄງບົນ)(6), ແນວຮົບວັດທະນະທຳເປັນໜຶ່ງໃນສາມດ້ານ (ເສດຖະກິດ, ການເມືອງ, ວັດທະນະທໍາ)(7); ສືບຕໍ່ທັດສະນະຂອງປະທານໂຮ່ຈີມິນ, ໃນກິດຈະການກໍ່ສ້າງປະເທດມີສີ່ບັນຫາທີ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນເທົ່າທຽມກັນຄື: ການເມືອງ, ເສດຖະກິດ, ສັງຄົມ ແລະ ວັດທະນະທຳ. ໃນບັນດາກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງມໍ່ໆມານີ້, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໄດ້ເຊີດຊູ ແລະ ລະບຸວ່າ ວັດທະນະທຳແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາເສົາຫຼັກຂອງການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ.
ການເນັ້ນວັດທະນະທໍາໃນສະພາບການໃໝ່ຍັງປະກອບມີຄຸນຄ່າທາງຈິດວິນຍານ ແລະຄຸນຄ່າທາງດ້ານວັດຖຸ. ວັດທະນະທຳບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຮາກຖານທາງຈິດວິນຍານຂອງສັງຄົມ, ເປັນພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳບາງຂະແໜງຍັງກາຍເປັນຂະແໜງເສດຖະກິດທີ່ນຳມາເຊິ່ງຜົນກຳໄລ ແລະມູນຄ່າເສດຖະກິດທີ່ບໍ່ໜ້ອຍ, ປະກອບສ່ວນທີ່ສຳຄັນເຂົ້າໃນເສດຖະກິດຂອງປະເທດ; ຕ້ອງ “ເລັ່ງພັດທະນາບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ”(8), ສ້າງຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳທີ່ສົມບູນແບບ. ດັ່ງນັ້ນ, ເນື້ອເຫຼົ່ານັ້ນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຮອບດ້ານ, ໄດ້ຮັບການເຊີດຊູ, ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍໃນການພົວພັນໂດຍລວມ ແລະກົມກຽວກັບຂົງເຂດການເມືອງ - ເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດໃນສະພາບການປະຈຸບັນ.
ເປົ້າໝາຍກໍ່ສ້າງ ແລະ ພັດທະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມແມ່ນ: ການພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ພັດທະນາຄົນຫວຽດນາມແມ່ນແຜນນະໂຍບາຍທີ່ສອດຫ້ອຍຕະຫຼອດ ແລະ ແມ່ນໜ້າທີ່ຈຸດໜັກໃຈກາງຂອງ ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃນທຸກໄລຍະ. ນັບແຕ່ປີ 1998, ມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ສະໄໝທີ VIII ໄດ້ຢືນຢັນການ “ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຊຳຂາດ”; ມະຕິສະບັບເລກທີ 33-NQ/TW, ລົງວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2014, ຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 9 ສະໄໝທີ XI ກຳນົດວ່າ “ກໍ່ສ້າງແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ”; ບົດສະຫຼຸບສະບັບທີ 76-KL/TW, ລົງວັນທີ 4 ມິຖຸນາ 2020, ຂອງກົມການເມືອງສູນກາງພັກສະໄໝທີ XII ຢືນຢັນວ່າ “ສືບຕໍ່ປະຕິບັດມະຕິສະບັບເລກທີ 33-NQ/TW ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ XI ວ່າດ້ວຍການກໍ່ສ້າງ ແລະພັດທະນາວັດທະນະທຳ ແລະ ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດຢ່າງຍືນຍົງ”. ໃນກອງປະຊຸມວັດທະນະທຳທົ່ວປະເທດຄັ້ງວັນທີ 24 ພະຈິກ 2021, ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ ໄດ້ເນັ້ນໜັກວ່າ: “ຕ້ອງສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງ, ຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ເປັນ “ຮາກຖານທາງຈິດໃຈ”, “ພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາ” ຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ “ເຍືອງສ່ອງທາງໃຫ້ປະເທດຊາດ”; ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຄົນຫວຽດນາມ, ປຸກຕື່ນຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ວັດທະນາຖາວອນ”(9). ເປົ້າໝາຍນີ້ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງໝັ້ນຄົງແລະທົນທານໜຽວແໜ້ນ ໃນທຸກສະຖານະການ; ແມ່ນເປົ້າໝາຍພາກສ່ວນສຳຄັນໃນເປົ້າໝາຍໂດຍລວມຂອງການກໍ່ສ້າງ ແລະພັດທະນາປະເທດ ໃນໄລຍະໃໝ່.
ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍ, ປັບປຸງວັດທະນະທໍາໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນສະພາບການປະຈຸບັນ, ຈໍາເປັນຕ້ອງສຸມໃສ່ຈຸດສຸມຈຳນວນໜຶ່ງດັ່ງນີ້:
ການປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຈຳຕ້ອງເປີດຈາກຄວາມຮັບຮູ້. ສືບຕໍ່ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ ແລະຄວາມສາມາດນຳພາຂອງພັກ, ປະສິດທິຜົນການບໍລິຫານຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ ໃນຂົງເຂດວັດທະນະທຳ. ພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ “ກ້າວໜ້າແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ” ສະແດງອອກໃນການປະສົມປະສານຢ່າງກົມກຽວ ລະຫວ່າງ ການດູດຮັບເອົາແກ່ນສານວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ ແລະ ການກັ່ນຕອງ, ຮັກສາ ແລະພັດທະນາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມອັນດີງາມຂອງຊາດຫວຽດນາມ. ຈິດໃຈແລະຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜານັ້ນ ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຖ່າຍທອດໃຫ້ແຕ່ລະບຸກຄົນແລະແຕ່ລະກຸ່ມ; ໄດ້ຫັນປ່ຽນເປັນຈິນຕະນາການຍຸດທະສາດ, ເປັນການກະທຳຕົວຈິງ, ປ່ຽນວັດທະນະທຳໃຫ້ເປັນຊັບພະຍາກອນພາຍໃນທີ່ແຂງແຮງຢ່າງແທ້ຈິງ. ຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້, ນຳເອົາບັນດາຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການອັນພື້ນຖານ (ຄວາມກ້າວໜ້າ, ເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາໃນໄລຍະໃໝ່) ຂອງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມສະໄໝໃໝ່ ຈຳເປັນຕ້ອງກາຍເປັນຈິດໃຈຫຼັກ ຂອງບັນດານະໂຍບາຍວັດທະນະທຳ ແລະຂອງໜ້າທີ່ພັດທະນາວັດທະນະທຳ.
ການປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຈຳຕ້ອງສະແດງອອກໃນບັນດາຂໍ້ກຳນົດກົດໝານ ແລະ ກົດລະບຽບການປະພຶດທາງສັງຄົມ. ຫັນແນວທາງ ທັດສະນະ ແຜນນະໂຍບາຍຂອງພັກ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳແລະການສ້າງຜູ້ຄົນ ໃຫ້ເປັນນິຕິກຳ ເປັນນະໂຍບາຍ ກົດໝາຍ ທີ່ສະເພາະແລະເປັນໄປໄດ້ ຢ່າງທັນທ່ວງທີ່. ຕັ້ງແຕ່ລະບຽບກົດໝາຍໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ເຖິງກົດລະບຽບການປະພຶດໃນແຕ່ລະອົງການ, ການຈັດຕັ້ງ, ກົດການປະພຶດໃນທີ່ສາທາລະນະ... ບັນດາອົງການ, ຫົວໜ່ວຍ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນອົງການບໍລິຫານ ຕ້ອງມີກົດລະບຽບ, ຂໍ້ບັງຄັບການປະຕິບັດງານ ທີ່ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງການບໍລິຫານສະໄໝໃໝ່ ແລະ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ.
ການປັບປຸງວັດທະນະທຳໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຕ້ອງໄດ້ຫັນເປັນຮູບປະທຳໃນແຕ່ລະນະໂຍບາຍພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ພັດທະນາຜູ້ຄົນ. ສືບທອດນະໂຍບາຍວັດທະນະທໍາທີ່ໄດ້ລະບຸໃນລັດຖະທໍາມະນູນສະບັບກ່ອນ, ລັດຖະທຳມະນູນປີ 2013 ກຳນົດວ່າ: ລັດແລະສັງຄົມເບິ່ງແຍງດູແລການກໍ່ສ້າງ ແລະພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ດູດຮັບເອົາແກ່ນສານວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດຊາດ (ເບິ່ງຂໍ້ 1, ມາດຕາ 60); ລັດແລະສັງຄົມພັດທະນາສິລະປະ ວັນນະຄະດີ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານຈິດໃຈທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະສົດໃສຂອງປະຊາຊົນ; ພັດທະນາສື່ມວນຊົນເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການດ້ານຂໍ້ມູນຂອງປະຊາຊົນ, ຮັບໃຊ້ພາລະກິດການສ້າງສາ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ (ເບິ່ງຂໍ້ 2, ມາດຕາ 60); ລັດແລະສັງຄົມສ້າງສະພາບແວດລ້ອມ ເພື່ອສ້າງຄອບຄົວຫວຽດນາມທີ່ອີ່ມໜຳສຳລານ ກ້າວໜ້າ ແລະ ມີຄວາມສຸກ; ສ້າງຜູ້ຄົນຫວຽດນາມໃຫ້ມີສຸຂະພາບດີ, ວັດທະນະທຳ, ຄວາມຮັກຊາດ, ຄວາມສາມັກຄີ, ສະຕິເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພົນລະເມືອງ (ເບິ່ງຂໍ້ 3, ມາດຕາ 60), ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XIII ຂອງພັກໄດ້ຢືນຢັນວ່າ ຕ້ອງສືບຕໍ່ກໍ່ສ້າງ, ຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາພື້ນຖານວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ເປັນ “ຮາກຖານທາງຈິດໃຈ”, “ພະລັງຂັບເຄື່ອນການພັດທະນາ” ຢ່າງແທ້ຈິດງ, ແລະ “ເຍືອງສ່ອງທາງໃຫ້ປະເທດຊາດ”; ເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ແລະກຳລັງແຮງຂອງຄົນຫວຽດນາມ, ປຸກຕື່ນຄວາມມຸ່ງມາດປາຖະໜາພັດທະນາປະເທດໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ແລະວັດຖະນາຖາວອນ, ສ້າງກຳລັງແຮງສັງລວມ ຂອງປວງຊົນທັງຊາດ ເພື່ອໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກໂອກາດ, ຜ່ານຜ່າຄວາມທ້າທາຍ, ປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍເຮັດໃຫ້ປະເທດຂອງພວກເຮົາ ກາຍເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາ, ຕາມທິດທາງສັງຄົມນິຍົມໃນກາງສັດຕະວັດທີ 21.
ພິເສດ, ສໍາລັບບັນດານະໂຍບາຍວັດທະນະທໍາສະເພາະເຊັ່ນ ນະໂຍບາຍອະນຸລັດ, ຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳດັ້ງເດີມ, ນະໂຍບາຍລົງທຶນພັດທະນາບັນດາສະຖາບັນວັດທະນະທຳຮາກຖານ, ນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມການປະດິດສ້າງວັດທະນະທຳແລະສິລະປະ, ນະໂຍບາຍລົງທຶນພັດທະນາຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳ, ນະໂຍບາຍພັດທະນາບັນດາຂະແໜງການອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ, ນະໂຍບາຍເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບວັດທະນະທຳສາກົນ ແລະອື່ນໆ ຕ້ອງຮັບປະກັນບັນດາຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການພື້ນຖານ, ນັ້ນແມ່ນ ເຄົາລົບແລະເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳດັ້ງເດີນ ບົນພື້ນຖານເຄົາລົບຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະຄວາມແຕກຕ່າງຂອງວັດທະນະທໍາຊົນເຜົ່າ, ຮັບປະກັນຄວາມສະເໝີພາບໃນການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ, ຮັບປະກັນການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງນະໂຍບາຍວັດທະນະທໍາ ແລະນະໂຍບາຍອື່ນໆ, ຮັບປະກັນຄວາມສອດຄ່ອງກັບສະພາບການຂອງປະເທດ, ກົດເກນການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ແລະ ຄັດເລືອກເອົາແກ່ນແທ້ຂອງວັດທະນະທຳມະນຸດ.
ການປັບປຸງວັດທະນະທໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຕ້ອງໄດ້ສະແດງອອກໃນບັນດານະໂຍບາຍພັດທະນາເສດຖະກິດ ແລະສັງຄົມ. ຂະບວນການປະກາດໃຊ້ ແລະດຳເນີນນະໂຍບາຍເສດຖະກິດ ຈະຕ້ອງສ້າງແຮງບັນດານໃຈ, ຝຶກອົບຮົມແນວຄິດ, ຈິດວິນຍານ ແລະ ອາລົມຈິດມະນຸດນິຍົມ, ທັງມີການຜູດມັດຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ອັດຕະພາບຕທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ແນວຄວາມຄິດ “ເສດຖະສາດ” ມາຄອບງຳ. ນະໂຍບາຍເສດຖະກິດໃນວັດທະນະທຳຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງລັກສະນະສະເພາະ ຂອງການເຄືອນໄຫວວັດທະນະທຳ ແລະສິລະປະ, ຕ້ອງມີກົນໄກປຸກຕື່ນ ແລະເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ຂອງບັນດາຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ ເພື່ອໃຊ້ປະໂຫຍດ ແລະ ຫັນມັນເປັນຄຸນຄ່າເສດຖະກິດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນພາລະກິດການພັດທະນາປະເທດ, ພັດທະນາບັນດາຂະແໜງອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ ເຊິ່ງຕ້ອງຕິດກັບການປັບປຸງຕະຫຼາດຜະລິດຕະພັນແລະບໍລິການວັດທະນະທຳໃຫ້ສົມບູນແບບ.
ປະຈຸບັນ, ຊີວິດທາງວັດທະນະທຳຂອງປະຊາຊົນບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນຊີວິດທາງວັດຖຸ ແລະຊີວິດທາງຈິດວິນຍານທີ່ສົມບູນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເປັນຊີວິດທີ່ມີຄວາມສຸກໃນສະພາບແວດລ້ອມທາງສັງຄົມທີ່ດີອີກນຳ.
ການປັບປຸງວັດທະນະທໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຕ້ອງໄດ້ສະແດງຢູ່ໃນແນວທາງການຕ່າງປະເທດຂອງພັກ ແລະ ໃນການທຸດຂອງລັດ. ເປັນເຈົ້າການໃນການອະນຸລັກ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາຄຸນຄ່າຫຼັກແລະໂດດເດັ່ນຂອງຄອບຄົວຫວຽດນາມ, ລະບົບຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ, ຄຸນຄ່າຂອງຊາດ-ປະເທດຊາດ; ປະສົມປະສານຄຸນຄ່າດັ້ງເດີມ ກັບຄຸນຄ່າຂອງຍຸກສະໄໝຢ່າງກົມກຽວ; ເຂົ້າໃຈແລະເຄົາລົບຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳຂອງປະເທດອື່ນ,...ເປັນພື້ນຖານສຳຄັນຮ່ວມກັບການເພີ່ມທະວີການເຄືອນໄຫວແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ ເພື່ອເຜີຍແຜ່ວັດທະນະທຳຫວຽດນາມໄປຍັງຕ່າງປະເທດ ດ້ວຍຈິດໃຈນຳເອົາເອກະລັກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ເພື່ອປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງວັດທະນະທຳໂລກ.
ໃນສະພາບການໂລກາພິວັດ ແລະການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ວຽກງານການທູດເວົ້າລວມ ແລະ ການທູດວັດທະນະທຳເວົ້າສະເພາະ ມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ, ປັດຊະຍາວັດທະນະທໍາແຫ່ງຄວາມອະນຸໂລມຜ່ອນຜັນ, ພິເສດແມ່ນຫຼັກປັດຊະຍາການທູດ “ໄມ້ໄຜ່ຫວຽດນາມ”(23) ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຄຸນລັກສະນະຂອງປະເທດທີ່ກ້າຫານ, ອົງອາດກ້າແກ່ນ ແລະ ທົນທານໜຽວແໜ້ນ, ທັງມີຄວາມອ່ອນໂຍນແລະຫຍືດຍຸ່ນ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນທິດທາງການທູດທີ່ສຳຄັນທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍ ແລະພັດທະນາຢ່າງຫຍືດຍຸ່ນ ແລະ ສ້າງສັນ ເພື່ອໃຫ້ການທູດຫວຽດນາມ ປະກອບສ່ວນພັດທະນາ, ຍົກສູງຖານະບົດບາດ, ເພີ່ມທະວີຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງປະເທດ./.
------------------------------
(1) ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ: “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2022, ໜ້າ 319,
(2) ເບິ່ງ: ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ: “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 167
(3) ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ: “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 168
(4) ເບິ່ງບົດຄວາມ “ຕັດສິນໃຈປັບປຸງ ແລະ ສ້າງວັດທະນະທຳຫວຽດນາມທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ອຸດົມໄປດ້ວຍເອກະລັກປະຈຳຊາດ ຢ່າງສຳເລັດຜົນ” ໃນປຶ້ມ “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ຂອງເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ ສື້ເຖິ້ດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2022
(5) ຈິດໃຈ “ວັດທະນະທຳແມ່ນຈິດວິນຍານຂອງຊາດ, ເວົ້າເຖິງເອກະລັກປະຈຳຊາດ. ຕາບໃດທີ່ວັດທະນະທໍາຍັງຄົງຢູ່, ປະເທດຊາດກໍ່ຈະຢູ່ລອດໄດ້” ໃນປຶ້ມ “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 157.
(6), (7) ເບິ່ງ: ເອກະສານຂອງພັກຄົບຊຸດ, ສພຈ. ການເມືອງແຫ່ງຊາດ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2000, ເຫຼັ້ມ 7, ໜ້າ 316
(8), (9) ຫງວຽນ ຝູ ຈ້ອງ: “ບາງບັນຫາທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ເສັ້ນທາງໄປສູ່ສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ”, ປຶ້ມທີ່ໄດ້ແນະນຳ, ໜ້າ 172, 169
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 1014 (ເດືອນພຶດສະພາ 2023)
