ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງພັກ ໃນໄລຍະເກົ້າສິບປີແຫ່ງການນຳພາການປະຕິວັດຫວຽດນາມ
ວກ. - ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ ບໍ່ແມ່ນເລກບວກແບບງ່າຍດາຍ ຂອງບັນດາກຳລັງແລະຊັບພະຍາກອນ, ແຕ່ແມ່ນວິທະຍາສາດແລະສິລະປະການນຳໃຊ້ກຳລັງຂອງພັກ ຕິດກັບເງື່ອນໄຂສະເພາະ. ໄຊຊະນະຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມໃນ 90 ປີທີ່ຜ່ານມາ ໄດ້ຕິດແໜ້ນສະເໝີກັບ ແນວທາງແລະວິທີການປະຕິວັດທີ່ຖືກຕ້ອງ ປະດິດສ້າງຂອງພັກ, ໃນນັ້ນມີວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ.
ຂະບວນການ ໂຊວຽດ ເງ້ຕິ້ງ - ຈຸດສຸດຍອດຂອງຂະບວນການປະຕິວັດ 1930 - 1931 ທີ່ນຳພາໂດຍພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ _ ແຫຼ່ງ: TTXVN
ພາຍຫຼັງການກຳນົກຈຸດປະສົງແລະໜ້າທີ່ທີ່ຖືກຕ້ອງຂອງການປະຕິວັດ, ວິທີການປະຕິວັດມີບົດບາດຕັດສິນເຖິງປະສິດທິຜົນຂອງການລະດົມເຕົ້າໂຮມກຳລັງ, ຈັດແບ່ງແຫຼ່ງພະລັງ, ປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາແນວຮົບ, ບັນດາຂົງເຂດ, ຄວາມສາມາດນຳໃຊ້ໂອກາດ, ຍູ້ຖອຍຄວາມສ່ຽງແລະສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆ. ວິທີການປະຕິວັດທີ່ຖືກຕ້ອງເປັນສິ່ງຮັບປະກັນດີສຸດ ສຳລັບການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດໜ້າທີ່ ແລະ ບັນລຸເປົ້າໝາຍຂອງການປະຕິວັດ. ການນຳພາການປະຕິວັດໃນເງື່ອນໄຂຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບສະຖານະການທີ່ຜິດປົກກະຕິແລະສັບສົນນັ້ນ ຍິ່ງຕ້ອງໃຫ້້ຄວາມສຳຄັນກັບວິທີການນຳພາ ເພື່ອວາງທາງເລືອກບຸລິມະສິດທີ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຕອບສະໜອງຕໍ່ອັນຕະລາຍໄດ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ຫັນປ່ຽນສະຖານະການ, ປ່ຽນສິ່ງທ້າທາຍໃຫ້ເປັນໂອກາດ.
ວິທີການປະຕິວັດແມ່ນວິທີເພື່ອຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແນວທາງຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ, ແມ່ນຜະລິດຕະພັນແຫ່ງຈິນຕະນາການຂອງຜູ້ນຳ, ແຕ່ຍາມໃດກໍໄດ້ເລີ່ມຈາກຄວາມຕ້ອງການພາວະວິໄສ, ຖືກກຳນົດໂດຍເງື່ອນໄຂປະຫວັດສາດ-ສະເພາະ. ພົ້ນຈາກເງື່ອນໄຂພາວະວິໄສ, ຫ່າງຈາກຈຸດປະສົງແລະໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດທີ່ໄດ້ວາງໄວ້ ຈະເຮັດໃຫ້ວິທີການປະຕິວັດຕົກເຂົ້າໄປໃນອັດຕະວິໄສ ເຈດຈຳນົງນິຍົມ, ຂາດຄວາມປະດິດສ້າງ, ມີໜ້ອຍຫຼືບໍ່ມີປະສິດທິຜົນຕົວຈິງ. ຄວາມຜິດພາດທາງດ້ານວິທີການປະຕິວັດ ສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດການສູນເສຍ, ເຮັດໃຫ້ກຳລັງປະຕິວັດຕົກຢູ່ໃນສະພາບຫບຸ້ງຍາກ, ພາດໂອກາດການພັດທະນາ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ຍັງປະສົບກັບຄວາມລົ້ມເຫຼວຊົ່ວຄາວ.
ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ນຳໃຊ້ຫຼາຍວິທີການປະຕິວັດຢ່າງມີປະສິທິຜົນໃນພາກປະຕິບັດ; ໃນນັ້ນ, ວິທີການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຄວນໄດ້ຮັບການສະຫຼຸບສັງລວມ ແລະ ຄົ້ນຄວ້າຢ່າງຮອບດ້ານ, ເລິກເຊິ່ງກ່ວາອີກ.
ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມເລີ່ມຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ຕ້ອງພິຈາລະນາສິ່ງການຫຼືປະກົດການໃດໆ ບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງເບິ່ງອົງປະກອບທີ່ໂດດດ່ຽວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ວ່າ ມັນຕ້ອງຢູ່ໃນການສະລັບສັບຊ້ອນຂອງການພົວພັນສັດຈະວິພາກ. ຕ້ອງມາຈາກພາບລວມນັ້ນຈຶ່ງເຫັນໄດ້ຈຸດແຂງທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການສົ່ງເສີມ, ຈຸດອ່ອນທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ ເພື່ອສ້າງກຳລັງແຮງສັງລວມ. ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ ຍັງເກີດຈາກເງື່ອນໄຂສະເພາະຂອງການປະຕິວັດຫວຽດນາມ ເຊິ່ງຍາມໃດກໍ່ຢືນຕໍ່ໜ້າສັດຕູທີ່ມີກຳລັງແຮງກວ່າຫຼາຍເທົ່າທາງດ້ານວັດຖຸແລະເຕັກນິກ, ແຕ່ມັນຢູ່ໃນທ່າອ່ອນກວ່າທາງດ້ານກຳລັງການເມືອງ-ຈິດໃຈ. ທາງຝ່າຍພວກເຮົາ, ໃນເບື້ອງຕົ້ນ ພວກເຮົາມັກຈະພົບກັບຈຸດອ່ອນທາງດ້ານກຳລັງວັດຖຸ-ເຕັກນິກ, ແຕ່ມີຂໍ້ດີໃນດ້ານກຳລັງແຮງທາງການເມືອງ-ຈິດໃຈ. ດັ່ງນັ້ນ, ການປະຕິວັດຈະຊະນະໄດ້ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອຮູ້ວິທີສົ່ງເສີມຈຸດແຂງ, ແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນຂອງຕົວເອງເທື່ອລະກ້າວ ພ້ອມທັງການນຳໃຊ້ຈຸດອ່ອນແລະກຳຈັດຈຸດແຂງຂອງສັດຕູ. ທັງທາງທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ, ການປະເຊີນໜ້າໃດໆ ບໍ່ວ່າຈະເປັນສົງຄາມແຫ່ງຄວາມວຸ່ນວາຍ ຫຼື ການແຂ່ງຂັນໃນຍາມສັນຕິພາບ ລ້ວນແຕ່ແມ່ນຄວາມທ້າທາຍທີ່ຮອບດ້ານ ທັງກຳລັງແຮງເສດຖະກິດ-ວັດຖຸ ແລະ ການເມືອງ-ຈິດໃຈ, ທັງກຳລັງແຮງຂອງຊາດແລະຄວາມສາມາດເຕົ້າໂຮມກຳລັງສາກົນ, ກຳລັງແຮງ “ແຂງ” ແລະກຳລັງແຮງ “ນຸ່ມນວນ”. ພຽງແຕ່ບົນພື້ນຖານການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຈຶ່ງສ້າງກຳລັງແຮງຕົວຈິງທີ່ເໜືອກວ່າ ເຊິ່ງແຕ່ລະອົງປະກອບບໍ່ສາມາດມີໄດ້.
ກຳລັງແຮງສັງລວມອີງໃສ່ການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ກຳລັງແຮງວັດຖຸ-ເຕັກນິກ
ໃນສົງຄາມປະຕິວັດ ແລະ ພາລະກິດປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ນັ້ນແມ່ນການສົມທົບກຳລັງແຮງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ກຳລັງແຮງວັດຖຸ-ອາວຸດ. ໃນການພົວພັນລະຫວ່າງກຳລັງແຮງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ກຳລັງແຮງວັດຖຸ-ອາວຸດນັ້ນ ພັກເຮົາກຳນົດວ່າ ກຳລັງແຮງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ມີບົດບາດຕັດສີນຊີ້ຂາດ, ນັບແຕ່ການຄັດເລືອກວິທີການ, ວິທີດຳເນີນການຕໍ່ສູ້ ເຖິງຄວາມສາມາດໃນການໃຊ້ອາວຸດ ອຸປະກອນ ເຕັກໂນໂລຊີ. ເພາະສະນັ້ນ, ນັບແຕ່ເມື່ອສ້າງຕັ້ງ "ກອງກຳລັງຫວຽດນາມໂຄສະນາປົດປ່ອຍ" ທ່ານຜູ້ນຳໂຮ່ຈີມິນໄດ້ເນັ້ນໜັກວ່າ “ການເມືອງສຳຄັນກວ່າການທະຫານ”, “ການໂຄສະນາຊວນເຊື່ອສຳຄັນກວ່າການສູ້ຮົບ”. ເມື່ອປະເຊີນໜ້າກັບສັດຕູທີ່ແຂງແຮງກວ່າເຮົາຫຼາຍເທົ່າທາງດ້ານກຳລັງທາງວັດຖຸ-ເຕັກນິກ-ອາວຸດ ໃນສະຕະວັດທີ XX, ຊາດຫວຽດນາມໄດ້ຮັບໄຊຊະນະສົມບູນ ຍ້ອນວ່າພັກເຮົາຮູ້ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມ, ເຮັດໃຫ້ກຳລັງແຮງທາງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ກຳລັງແຮງທາງວັດຖຸ-ອາວຸດເພີ່ມເຕີມໃຫ້ແກ່ກັນ. ກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງທັງປັດໄຈການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ວັດຖຸ-ອາວຸດ ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍກໍ່ເຮັດໃຫ້ຈຸດອ່ອນຂອງສັດຕູຖືກເຜີຍແບອອກນັບມື້ນັບຈະແຈ້ງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມອະທຳຂອງສົງຄາມຮຸກຮາມ, ຍິ່ງແກ່ຍາວສົງຄາມກໍ່ຍິ່ງເສຍປຽບຫຼາຍກວ່າອີກ ແລະ ກຳລັງແຮງວັດຖຸ-ອາວຸດກໍ່ບໍ່ໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍຜົນກະທົບຂອງມັນຢ່າງເຕັມສ່ວນ. ກົງກັນຂ້າມ, ພວກເຮົາປຸກລະດົມການຕໍ່ຕ້ານຍາວນານພາໃຫ້ກຳລັງໜູນທາງການເມືອງ-ຈິດໃຈໄດ້ຮັບການຫຼໍ່ລ້ຽງ, ສົ່ງເສີມເຖິງລະດັບສູງ, ມີເວລາແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຈຸດອ່ອນທາງວັດຖຸ-ອາວຸດ, ເຮັດໃຫ້ການຊັ່ງຊາກຳລັງໃນສະໜາມຮົບປ່ຽນແປງໄປ, ກ້າວຂຶ້ນຍາດເອົາໄຊຊະນະທີ່ສຳຄັນ, ແລ້ວຍາດເອົາໄຊຊະນະສົມບູນ. ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ເປັນສຳຄັນ ໃນພາລະກິດການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ ແລະ ພັກໄດ້ກຳນົດກຳລັງແຮງທາງການເມືອງ-ຈິດໃຈມີບົດບາດຕັດສີນຊີ້ຂາດ. ອີງໃສ່ແນວທາງການເມືອງທີ່ຖືກຕ້ອງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນມີການກະທຳທີ່ຖືກຕ້ອງ, ນຳໃຊ້ອາວຸດຖືກກັບຈຸດປະສົງປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ, ກຳນົດຍຸດທະສາດ, ຍຸດທະວິທີທີ່ເໝາະສົມ, ສະຫຼາດ, ປະດິດສ້າງ. ພຽງແຕ່ບົນພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດສັນຕິພາບ, ປ້ອງກັນຕົວເອງ, ເຊີດຊູຄວາມເປັນທຳຂອງພາລະກິດການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ຈຶ່ງເສີມຂະຫຍາຍຄຸນສົມບັດແລະຄວາມສາມາດຂອງຜູ້ຄົນໄດ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນລະບົບວັດທະນະທຳຂອງຄົນຫວຽດນາມ ທີ່ໄດ້ຫຼໍ່ຫຼອມທ້ອນໂຮມຜ່ານປະຫວັດສາດຫຼາຍພັນປີ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ພວກເຮົາກໍ່ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງບົດບາດຂອງອາວຸດ-ເຕັກນິກ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນເງື່ອນໄຂຂອງສົງຄາມເຕັກໂນໂລຊີສູງ, ແຕ່ວ່າ ການນຳໃຊ້ອາວຸດຍຸດໂທປະກອນຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະມີປະສິດທິຜົນນັ້ນ ຕ້ອງໃຊ້ສະໝອງທີ່ສະຫຼາດສ່ອງໃສ ທັງຍຸດທະສາດແລະຍຸດທະວິທີ, ຕັ້ງແຕ່ການສ້າງການປ້ອງກັນທີ່ຈຳເປັນ ຈົນເຖິງການພ້ອມທີ່ຈະເອົາຊະນະການກະທຳຮຸກຮານຂອງກຳລັງສັດຕູທຸກໂຕ.
ໃນການສ້າງສາປະເທດ, ນັ້ນແມ່ນການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງທາງເສດຖະກິດ-ວັດຖຸ ແລະ ກຳລົງແຮງທາງວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈ. ໃນທັດສະນະຂອງລັດທິວັດຖຸນິຍົມສັດຈະວິພາກ, ທັນທີພາຍຫຼັງທີ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນສ້າງສາປະເທດຄືນໃໝ່ໃນຍຸກ “ຫຼັງອານານິຄົມ”, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຕັດສີນໃຈສຸມໃສ່ສ້າງສາພັດທະນາເສດຖະກິດ ເພື່ອນຳເອົາຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ກິນອີ່ມນຸ່ງອຸ່ນ ມີຄວາມສຸກ ເສລີພາບມາໃຫ້ປະຊາຊົນ ແລະ ກໍ່ສ້ງພື້ນຖານວັດຖຸ-ເຕັກນິກໃຫ້ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ. ການຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝສັງຄົມນິຍົມ ບໍ່ມີຈຸດປະສົງອື່ນໃດ ນອກຈາກແນໃສ່ພັດທະນາກຳລັງການຜະລິດ, ຫັນປ່ຽນໂຄງປະກອບຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຜະລິດວັດຖຸສິ່ງຂອງ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການທີ່ນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະຊາຊົນ, ເພີ່ມທະວີກຳລັງປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ, ກໍ່ສ້າງພື້ນຖານວັດຖຸ-ເຕັກນິກໃຫ້ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ... ພ້ອມກັນກັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດ ເຖິງການພັດທະນາວັດທະນະທຳ, ຍົກສູງຊີວິດດ້ານຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນ. ກ້າວເຂົ້າສູ່ສະໄໝແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ພັກໄດ້ກຳນົດການປ່ຽນແປງໃໝ່ດ້ານເສດຖະກິດເປັນໜ້າທີ່ໃຈກາງ, ການກໍ່ສ້າງພັກເປັນໜ້າທີ່ຫຼັກ, ວັດທະນະທຳແມ່ນພື້ນຖານຈິດໃຈຂອງສັງຄົມ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດເປັນໜ້າທີ່ໃຈກາງບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງແກ້ໄຂບັນຫາຕາມສະຖານະການ ເພື່ອແກ້ໄຂບັນຫາການຂາດແຄນສິນຄ້າ ແລະຟື້ນຟູການຜະລິດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເລິກເຊິ່ງກວ່ານັ້ນແມ່ນ ມາຈາກບົດບາດພື້ນຖານຂອງເສກຖະກິດ. ພຽງແຕ່ບົນພື້ນຖານການຮັກສາແລະຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນ ຈຶ່ງສາມາດສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ, ປະຕິບັດນະໂຍບາຍສັງຄົມ, ຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ດ້ານວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້, ແລະມີຊັບພະຍາກອນເພື່ອເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງໃນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ຈິງຢູ່ທີ່ວ່າ, ມັນບໍ່ແມ່ນວ່າມີການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ ຈະມີຄວາມສະເໝີພາບທາງສັງຄົມແລະຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ທາງວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈຂຶ້ນໃນທັນທີ, ແຕ່ວ່າມັນຂຶ້ນກັບທັດສະນະການເມືອງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ກ້າວໜ້າ, ມະນຸດສະທຳ ເຊິ່ງໄດ້ວາງອອກມາຢ່າງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ ກ່ຽວກັບການແກ້ໄຂສາຍພົວພັນສັດຈະວິພາກ ລະຫວ່າງເສດຖະກິດກັບການເມືອງ, ລະຫວ່າງການພັດທະນາເສດຖະກິດກັບການພັດທະນາວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມ. ໃນຂະນະທີ່ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການເຕີບໂຕທາງເສດຖະກິດ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງການແຈກຢາຍຜົນຂອງການເຕີບໂຕ ເພື່ອລົງທຶນໃຫ້ແກ່ການຍົກສູງລະດັບການຊົມໃຊ້ວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນ. ຍິ່ງພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ຍິ່ງຕ້ອງເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງປັດໄຈວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈ, ບໍ່ພຽງແຕ່ມີຄວາມໝາຍສະວັດດີການສັງຄົມເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເປັນກຳລັງໜູນໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ, ຊຸກຍູ້ການປ່ຽນຮູບແບບການເຕີບໂຕທີ່ອີງໃສ່ການເສີມຂະຫຍາຍຊັບພະຍາກອນວັດທະນະທຳ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ເອົາໃຈໃສ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ພັດທະນາອຸດສາຫະກຳວັດທະນະທຳ, ຫັນຄຸນຄ່າງຄວາມຮູ້ເປັນ “ທຶນ”. ເອົາໃຈໃສ່ເສີມຂະຫຍາຍບັນດາກຳລັງໜູນທາງວັດທະນະທຳ-ຈິດໃຈເຊັ່ນ: ນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ຄວາມປາດຖະໜາຢາກອຸທິດ, ການເສຍສະລະ, ຄວາມຊື່ສັດ, ສົ່ງເສີມກຽດແລະສັກສີຂອງບຸກຄົນ,... ເພື່ອເພີ່ມເຕີມແລະເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງໜູນເສດຖະກິດ-ວັດຖຸເປັນຢ່າງດີ. ໃນລະດັບສາກົນ, ຊັບພະຍາກອນວັດທະນະທຳຍັງຊ່ວຍເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງ “ນຸ່ມນວນ”, ປະກອບສ່ວນເພີ່ມທະວີກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງປະເທດຊາດ.
ກຳລັງແຮງສັງລວມອີງໃສ່ການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດ ແລະ ກຳລັງແຮງສາກົນ
ໃນສົງຄາມປົດປ່ອຍຊາດຫຼືໃນພາລະກິດການສ້າງສາພັດທະນາປະເທດ, ກຳລັງການເມືອງໃດໆທີ່ຕ້ອງການຊະນະ ກໍ່ຕ້ອງເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງສຸດຂີດ ທັງກຳລັງແຮງຂອງຊາດແລະກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດແລະກຳລັງແຮງສາກົນ. ກຳລັງແຮງຂອງຊາດໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍສຸດຂີດ, ໃນລະດັບສູງ, ທັງກຳລັງແຮງທາງການເມືອງ-ຈິດໃຈ ແລະ ກຳລັງແຮງທາງເສດຖະກິດ-ວັດຖຸ, ຈຶ່ງຈະສາມາດສວຍໃຊ້ແລະເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສາກົນໄດ້ເປັນຢ່າງດີ. ກຳລັງແຮງສາກົນໄດ້ຮັບການນຳໃຊ້ຢ່າງສະຫຼາດຄ່ອງແຄ່ວ, ຮັບໃຊ້ໃຫ້ຈຸດໝາຍ, ແນວທາງການປະຕິວັດ ຈຶ່ງເສີມຂະຫຍາຍຂໍ້ດີ ແລະຈຳກັດຜົນກະທົບທາງລົບ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນແກ້ໄຂສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການຍາດແຍ່ງເອົາການຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພາຍນອກ ກັບການຮັກສາເອກະລາດ, ຄວາມເປັນເຈົ້າຕົນເອງ.
ໃນການປະຕິວັດປົດປ່ອຍຊາດ, ພັກໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດ ແລະ ກຳລັງແຮງສາກົນ, ສ້າງກຳລັງແຮງສັງລວມ ເພື່ອເອົາຊະນະບັນດາຈັກກະພັດທີ່ມີພະລັງທີ່ສຸດໃນສະຕະວັດທີ XX. ກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດເກີດຂຶ້ນຈາກແນວທາງທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ປະດິດສ້າງ ທີ່ນຳໂດຍພັກແລະລຸງໂຮ່; ກຳລັງແຮງຂອງກຸ່ມກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ ດ້ວຍຄວາມສາມາດລະດົມກຳລັງຄົນ, ກຳລັງຊັບໃນລະດັບສູງສຸດ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການຕໍ່ສູ້ປະຕິວັດ; ກຳລັງແຮງຂອງລັດທິຮັກຊາດຫວຽດນາມ, ເຈດຈຳນົງ, ຈິດໃຈແຫ່ງຄວາມຕັດສິນໃຈຕໍ່ສູ້ແລະຕັດສິນໃຈເອົາຊະນະ ເພື່ອເອກະລາດ, ອິດສະຫຼະພາບຂອງຊາດ, ເພື່ອມະໂນທຳແລະກຽດສັກສີຂອງມະນຸດ. ແມ່ນກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດນັ້ນເອງ ທີ່ກາຍເປັນປັດໄຈຕັດສິນຊີ້ຂາດການຍາດແຍ່ງກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ, ການສະໜັບສະໜູນ ຊ່ວຍເຫຼືອຂອງບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມອ້າຍນ້ອງ, ຂອງຂະບວນການປົກປ່ອຍຊາດ, ຂອງບັນດາກຳລັງທີ່ກ້າວໜ້າໃນໂລກ. ການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານວັດຖຸ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນທາງດ້ານການເມືອງ-ຈິດໃຈຂອງບັນດາປະເທດສັງຄົມນິຍົມ ກາຍເປັນບ່ອນອີງ, ແຫຼ່ງພະລັງທີ່ສຳຄັນ, ປະກອບສ່ວນຊ່ວຍໃຫ້ຊາດເຮົາຍາດເອົາໄຊຊະນະ ໃນການຕໍ່ຕ້ານສອງຄັ້ງຄືຕ້ານພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ ແລະຕ້ານຈັກກະພັດອາເມລິກາ. ການສະໜັບສະໜູນທາງດ້ານການເມືອງ-ຈິດໃຈຂອງບັນດາພັກກອມມູນິດແລະກຳມະກອນ, ຂອງມະນຸດຊາດທີ່ກ້າວໜ້າ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຂະບວນການຕ້ານສົງຄາມຮຸກຮານໃນໂລກ, ນຳເອົາ “ສົງຄາມ” ເຂົ້າໃນປະເທດທີ່ຮຸກຮາມຫວຽດນາມ, ເຮັດໃຫ້ຄວາມອະທຳຂອງສົງຄາມຮຸກຮານຂອງຈັກກະພັດສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງໃນໂລກ. ຫວຽດນາມໄດ້ກາຍເປັນສູນກາງແຫ່ງການຕໍ່ສູ້ລະຫວ່າງຄວາມເປັນທຳແລະອະທຳ, ລະຫວ່າງຄວາມກ້າວໜ້າແລະຄວາມຫຼ້າຫຼັງ. ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງພັກ ໄດ້ຫັນປ່ຽນກຳລັງແຮງສາກົນ ເປັນກຳລັງແຮງໃນປະເທດ ເພື່ອປະກອບສ່ວນເອົາຊະນະສັດຕູຜູ້ຮຸກຮານ.
ໃນການນຳພາພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດ, ວິທີການສົມທົບລະຫວ່າງກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ ຖືກພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໝູນໃຊ້ຢ່າງໄຫວພິບແລະປະດິດສ້າງ. ການພັດທະນາເສດຖະກິດສິນຄ້າຫຼາຍພາກສ່ວນ, ປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດ ໄດ້ປຸກຕື່ນແລະເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງທຸກພາກສ່ວນສັງຄົມໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການພັດທະນາເສດຖະກິດ ເຊິ່ງແຕ່ກ່ອນເຄີຍຖືກປິດບັງໂດຍກົນໄກການວາງແຜນລວມສູນ ເກື້ອກູນ. ລະບົບການເມືອງມີຄວາມໝັ້ນຄົງ, ລະບົບສະຖາບັນ ກົດໝາຍ ນະໂຍບາຍ, ການຈັດຕັ້ງກົງຈັກ, ຖັນແຖວພະນັກງານ,...ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ ປັບປຸງບູລະນະເທື່ອລະກ້າວ ເຊິ່ງໄດ້ສ້າງສິ່ງແວດລ້ອມໃຫ້ການປົດປ່ອຍກຳລັງການຜະລິດຢູ່ໃນປະເທດ ແລະ ດຶງດູດການລົງທຶນຈາກຕ່າງປະເທດ, ນຳເອົາເສດຖະກິດຂອງປະເທດ ເຊື່ອມໂຍງຢ່າງເລິກເຂົ້າກັບເສດຖະກິດໂລກ. ເອກະລັກວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດ, ນ້ຳໃຈຮັກຊາດ, ລະບົບຄຸນຄ່າຂອງຄົນຫວຽດນາມ, ຄຸນນະພາບຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດໄດ້ຮັບຄວາມເອົາໃຈໃສ່ແມ່ນບັນດາປັດໄຈທີ່ຕັດສີນຊີ້ຂາດ ເຖິງການຍົກສູງກຳລັງພາຍໃນປະເທດ, ສ້າງ “ທຶນສົມທົບ” ເພື່ອດຶງດູດ ຮັບເອົາ ແລະ ຂຸດຄົ້ນບັນດາແຫຼ່ງທຶນສາກົນຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ. ແນວທາງການຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ແລະການພົວພັນສາກົນທີ່ມີຫຼາຍຮູບແບບ, ຫຼາຍກ້ຳຫຼາຍຝ່າຍ ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາເສີມຂະຫຍາຍແຫຼ່ງພະລັງຈາກພາຍນອກໄດ້ດີກວ່າ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການດຶງດູດເງິນລົງທຶນ, ເຕັກໂນໂລຊີ, ບົດຮຽນການຄຸ້ມຄອງ, ບຸກຄະລາກອນຄຸນນະພາບສູງ... ຈາກບັນດາປະເທດທີ່ຈະເລີນພັດທະນາ. ຊັບພະຍາກອນພາຍນອກຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາຊົດເຊີຍການຂາດແຄນຊັບພະຍາກອນພາຍໃນປະເທດ, ເສີມຂະຫຍາຍໄດ້ແຫຼ່ງພະລັງຂອງປະເທດທີ່ຍັງຢູ່ໃນຮູບແບບ "ຊ້ອນແຝງ", ຍັງບໍ່ທັນກາຍເປັນ “ກຳລັງເຄື່ອນໄຫວ”, ຍັງບໍ່ໄດ້ “ຫັນເປັນເງິນທຶນ” ເຊັ່ນ: ແຮງງານ, ທີ່ດິນ, ຊັບພະຍາກອນທຳມະຊາດ... ໃນການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນ, ພັກໄດ້ກຳນົດວ່າຊັບພະຍາກອນພາຍໃນປະເທດມີບົດບາດຕັດສິນຊີ້ຂາດ, ຊັບພະຍາກອນພາຍນອກມີຄວາມສຳຄັນ. ລັກສະນະຕັດສີນຊີ້ຂາດຂອງຊັບພະຍາກອນພາຍໃນປະເທດ ສະແດງອອກຢູ່ໃນແນວທາງທີ່ເປັນເອກະລາດ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ ເຊິ່ງໄດ້ຫັນເປັນນິຕິກຳໃນກົດໝາຍ, ຍຸດທະສາດ, ແຜນກຳນົດ, ແຜນການ ເພື່ອດຶງດູດແລະນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນພາຍນອກຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ຕາມເປົ້າໝາຍຂອງພວກເຮົາ, ຫຼີກລ້ຽງການເພິ່ງພາອາໄສປະເທດໃດປະເທດໜຶ່ງ (ທາງດ້ານທຶນ, ຕະຫຼາດ...). ການປ່ຽນແປງໃໝ່ກົດໝາຍແລະນະໂຍບາຍ ຕ້ອງໄດ້ດຳເນີນກ່ອນກ້າວໜຶ່ງ ເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມດ້ານສະຖາບັນ ໃຫ້ວິສາຫະກິດຕ່າງປະເທດມີຄວາມອຸ່ນອຽນໃຈໃນການລົງທຶນ ແລະທຸລະກິດຢູ່ຫວຽດນາມ; ສ້າງສິ່ງກີດຂວາງດ້ານເຕັກນິກເພື່ອປົກປ້ອງການຜະລິດແລະຕະຫຼາດພາຍໃນປະເທດ; ກຳນົດແຜນງານທີ່ເໝາະສົມສຳລັບການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ ເພື່ອໃຫ້ວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດມີເງື່ອນໄຂປ່ຽນແປງໃໝ່, ປັບໂຄງສ້າງ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນ, ຫຼີກລ້ຽງການສູນເສຍໃນເວລາເຊື່ອມໂຍສາກົນ. ກໍ່ສ້າງວິສາຫະກິດພາຍໃນປະເທດ, ໃນທຸກພາກສ່ວນເສດຖະກິດ ໃຫ້ມີກຳລັງແຮງພຽງພໍແລະມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນສູງ ເພື່ອກໍ່ສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ.
ໃນພາລະກິດການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ, ປົກປ້ອງຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດຂອງປະເທດ, ບົນຈິດໃຈເອກະລາດແລະເປັນເຈົ້າຕົນເອງ, ຫວຽດນາມມີແຜນນະໂຍບາຍ ບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມພັນທະມິດການທະຫານ, ບໍ່ເຊື່ອມໂຍງກັບປະເທດໜຶ່ງເພື່ອຕ້ານປະເທດອື່ນ, ບໍ່ໃຫ້ຕ່າງປະເທດຕັ້ງຖານທັບແລະໃຊ້ດິນແດນຫວຽດນາມເພື່ອຕ້ານປະເທດອື່ນ, ບໍ່ໃຊ້ກຳລັງອາວຸດຫຼືຂົ່ມຂູ່ວ່າຈະໃຊ້ກຳລັງອາວຸດໃນການພົວພັນສາກົນ. ກຳລັງແຮງພາຍໃນປະເທດແມ່ນກຳລັງແຮງຂອງລະບອບການເມືອງ-ສັງຄົມ, ຂອງກ້ອນກຳລັງມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ; ກຳລັງແຮງຂອງພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນ, ຖືກອງທັບປະຊາຊົນແລະຕຳຫຼວດປະຊາຊົນເປັນແກນກາງ; ກຳລັງແຮງແຫ່ງຄວາມເປັນທຳຂອງພາລະກິດການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ຂອງການປ້ອງກັນປະເທດແບບປ້ອງກັນຕົວ, ໄດ້ເດັດ່ຽວ ໝັ້ນໜຽວໃນການຕໍ່ສູ້ແກ້ໄຂຂໍ້ພິພາດ ຄວາມຂັດແຍ້ງທຸກຢ່າງໂດຍສັນຕິວິທີ ບົນພື້ນຖານກົດໝາຍສາກົນ; ກຳລັງແຮງຂອງການເມືອງ-ຈິດໃຈ, ຂອງເອກະລັກວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ທີ່ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍໃນລະດັບສູງ; ກຳລັງແຮງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ມີລະດັບການເຕີບໂຕສູງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ; ກຳລັງແຮງຂອງອາວຸດຍຸດໂທປະກອນທີ່ທັນສະໄໝຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ເພື່ອປ້ອງກັນ, ປົກປ້ອງສັນຕິພາບ ແລະ ກີດກັ້ນສົງຄາມແຕ່ໄກ ແຕ່ເມື່ອມັນຍັງບໍ່ທັນເກີດຂຶ້ນ. ກຳລັງແຮງສາກົນໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍໃນລະດັບສູງ ເມື່ອພວກເຮົາຢືນຢູ່ໃນຫຼັກໝັ້ນທີ່ຊອບທຳ, ອີງໃສ່ກົດໝາຍສາກົນ, ສອດຄ່ອງກັບຄ່ານິຍົມທົ່ວໄປທີ່ມະນຸດຊາດສົນໃຈເຊັ່ນ: ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ, ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະ ບັນດານຜົນປະໂຫຍດຍຸທະສາດຂອງປະເທດຊາດ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສາກົນ; ປົກປ້ອງສິດເສລີພາບ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນເຮືອແລະການບິນ; ປົກປັກຮັກສາສັນຕິພາບໃນພາກພື້ນແລະທົ່ວໂລກ, ຄັດຄ້ານຕ້ານການໃຊ້ກຳລັງອາວຸດແລະການຂົ່ມຂູ່ວ່າຈະໃຊ້ກຳລັງອາວຸດ; ເປີດກວ້າງການຮ່ວມມືກັບບັນດາປະເທດ ບົນພື້ນຖານເຄົາລົບຄວາມເປັນເອກະລາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ, ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງກັນແລະກັນ ກໍ່ຄືບັນດາຫຼັກການອັນພື້ນຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ, ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດ, ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງພາກພື້ນແລະສາກົນ. ການຕໍ່ສູ້ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດຂອງປະເທດ ຕິດພັນກັບການຕໍ່ສູ້ປົກປັກຮັກສາບັນດາມາດຕະຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ, ໃນນັ້ນມີອະນຸສັນຍາສະຫະປະຊາຊາດວ່າດ້ວຍກົດໝາຍທະເລປີ 1982 (UNCLOS 1982). ເພາະສະນັ້ນ, ທັດສະນະຂອງຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຢ່າງກວ້າງຂວາງຈາກປະຊາຄົມໂລກ, ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຝຶກຝົນຄວາມກ້າຫານຫຼາຍຂຶ້ນໃນການຕໍ່ສູ້ທີ່ເປັນທຳ, ເປີດໂປງການກະທຳຜິດຂອງອິດທິກຳລັງໃດໆ ທີ່ມີກົນອຸບາຍແລະການກະທຳລະເມີດອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດ ຂອງຫວຽດນາມ ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກກົດໝາຍສາກົນ. ຄວາມເປັນທຳນັ້ນຈະໄດ້ຫັນເປັນການຊ່ວຍເຫຼືອທາງດ້ານວັດຖຸ, ການສະໜັບສະໜູນທາງດ້ານການເມືອງ-ຈິດໃຈ ເພື່ອເພີ່ມທະວີພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນ, ສ້າງຄວາມທັນສະໄໝໃຫ້ກຳລັງປະກອບອາວຸດປະຊາຊົນ, ຍົກສູງຄວາມສາມາປົກປັກຮັກສາປະເທດດ້ວຍຕົນເອງ. ໃນກໍລະນີນັ້ນ, ທັງກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແລະ ກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍໃນການເຊື່ອມຕິດແບບອິນຊີນຳກັນ ເພື່ອສ້າງກຳລັງແຮງສັງລວມກີດກັ້ນສົງຄາມ, ຮັກສາສັນຕິພາບ, ປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ, ອຳນາດອະທິປະໄຕ, ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດຂອງປະເທດ, ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສາກົນ.
ກຳລັງແຮງສັງລວມອີງໃສ່ບົດບາດແກນກາງຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ ດ້ວຍການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງ ຂອງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ
ເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງພັນທະພາບລະຫວ່າງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ ແລະ ເປີດກວ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ ແມ່ນບັນຫາພື້ນຖານທີ່ສຸດຂອງ ວິທີເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງປະເທດຊາດ. ກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດຈະໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງອອກຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍສູງສຸດ ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອກຳລັງແຮງຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນໄດ້ຮັບການປຸກຕື່ນ, ລະດົມ ແລະມີບົດບາດເປັນແກນກາງຢ່າງແທ້ຈິງ. ຍິ່ງເປີດກວ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ ຍິ່ງຕ້ອງປັບປຸງກຳລັງແຮງຂອງພັນທະພາບກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຈະຖືກຕົກເຂົ້າໃນ “ລັດທິປວງຊົນນິຍົມ”, ຂາດກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງທີ່ມີຄວາມສາມາດພຽງພໍໃນການກໍ່ສ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດທີ່ກວ້າງໃຫຍ່.
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ຢ້ຽມຢາມຖາມຂ່າວ, ອວຍພອນປີໃໝ່, ອວຍພອນສຸຂະພາບ ຜູ້ສູງອາຍຸ, ພວກນ້ອງນ້ອຍແລະຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ ທີ່ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມຮອບທະເລສາບຮວ່ານກ໋ຽມ ເພື່ອຕ້ອນຮັບປີໃໝ່ (ປີ 2018) _ແຫຼ່ງ: TTXVN _ແຫຼ່ງ: TTXVN
ໃນການປະຕິວັດປົດປ່ອຍຊາດ, ພັກໄດ້ກຳນົດວ່າ ກຳມະກອນ - ຊາວນາ - ປັນຍາຊົນ ແມ່ນກຳລັງໜູນປະຕິວັດ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ອອກແຮງເປີດກວ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ, ບໍ່ຈຳແນກພາກສ່ວນຊົນຊັ້ນ, ທະແນມແຕ່ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາດ ຕ້ານຈັກກະພັດຜູ້ຮຸກຮານ, ຍາດເອົາເອກະລາດແຫ່ງຊາດ. ເພື່ອປັບປຸງ, ເພີ່ມທະວີ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງ ກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນ, ພັກໄດ້ວາງຄຳຂວັນທີ່ເໝາະສົມອອກມາເຊັ່ນ: ເພີ່ມຄ່າແຮງງານ, ຫຼຸດຜ່ອນເວລາເຮັດວຽກ, ແບ່ງນາຫຼວງຄືນໃໝ່ໃຫ້ຊາວນາ, ຫຼຸດຜ່ອນຄ່າເຊົ່າທີ່ດິນ, ຫຼຸດຜ່ອນດອກເບ້ຍເງິນກູ້... ເມື່ອໄດ້ມີອຳນາດການປົກຄອງແລ້ວ, ກໍ່ໄດ້ຍູ້ແຮງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານ “ສັດຕູແຫ່ງຄວາມອຶດຫີວ”, ຕ້ານ “ສັດຕູແຫ່ງຄວາມໂງ່ຈ້າ”, ປະຕິບັດສິດເສລີພາບປະຊາທິປະໄຕ ເພື່ອປົດປ່ອຍກຳລັງແຮງຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ - ເຊິ່ງແມ່ນຜູ້ທີ່ປະສົບກັບຂໍ້ເສຍປຽບຫຼາຍຢ່າງພາຍໃຕ້ແອກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຂອງພວກລ່າເມືອງຂຶ້ນ, ສັກດີນາ. ເມື່ອເງື່ອນໄຂໄດ້ສຸກງອມແລ້ວ, ພັກໄດ້ຕົກລົງປະຕິບັດນະໂຍບາຍປະຕິຮູບທີ່ດິນ, ນຳເອົາສິດເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນມາໃຫ້ຊາວນາ. ຄຽງຄູ່ກັບການເນັ້ນໜັກຄວາມຕ້ອງການປັບປຸງພັນທະພາບກຳມະກອນ - ຊາວນາ - ປັນຍາຊົນ, ພັກກໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງການເປີດກວ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ, ສ້າງຕັ້ງແນວໂຮມແຫ່ງຊາດເປັນເອກະພາບໃນບັນດາໄລຍະ ໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງໜ້າທີ່ການປະຕິວັດ. ຕົ້ນສ່ວນລວມສຳລັບການກໍ່ສ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີທົ່ວປວງຊົນ ແລະເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ແມ່ນຂັບໄລ່ຈັກກະພັດລ່າເມືອງຂຶ້ນ, ປົດປ່ອຍຊາດ, ເຕົ້າໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ, ກໍ່ສ້າງປະເທດຫວຽດນາມໃຫ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ. ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວ ກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ ແລະ ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງໃຫ້ໜັກແໜ້ນ ໂດຍຖືພັກເປັນແກນນຳ ແລະຖືພັນທະພາບກຳມະກອນ - ຊາວນາ - ປັນຍາຊົນເປັນກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງ.
ເມື່ອຫັນໄປສູ່ໄລຍະແຫ່ງການສ້າງສາປະເທດຊາດຕາມເສັ້ນທາງສັງຄົມນິຍົມ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງການເບິ່ງແຍງສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນ. ໃນເງື່ອນໄຂຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ, ແນວທາງຂອງພັກແມ່ນ ປົດປ່ອຍກຳລັງຄວາມສາມາດທີ່ບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ກຳລັງແຮງທັງໝົດຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນ ໂດຍອີງໃສ່ຄວາມເຄົາລົບຜົນປະໂຫຍອັນຊອບທຳຂອງບຸກຄົນມະນຸດ, ຖືເປັນສຳຄັນການແຈກຢາຍຕາມແຮງງານ, ຮັບປະກັນໃຫ້ກຳມະກອນມີສິດເສລີໃນການເລືອກເອົາບ່ອນເຮັດວຽກ ແລະ ຂະແໜງການ ອາຊີບທີ່ເໝາະສົມ ຕາມສັນຍານຂອງຕະຫຼາດ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດທີ່ມີຢູ່ຂອງແຕ່ລະຄົນຢ່າງດີທີ່ສຸດ; ຊາວນາມີສິດນຳໃຊ້ທີ່ດິນທີ່ຕົນເປັນເຈົ້າຂອງ; ປັນຍາຊົນມີສິດເສລີໃນການອອກແຮງງານປະດິດສ້າງ, ເຂົ້າຮ່ວມການຕິດຕາມກວດກາແລະວິຈານສັງຄົມ, ມີຄວາມສາມາດຫັນປັນຍາຄວາມຮູ້ຂອງຕົນເປັນ “ເງິນທຶນ”, ໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງລິຂະສິດແລະຊັບສິນທາງປັນຍາ. ກົນໄກດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ລັກສະນະຫ້າວຫັນຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນ ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍເປັນຢ່າງດີ, ຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ມີຄວາມສາມາດ ມີສ່ວນປະກອບຫຼາຍກວ່າ ຈະມີກຽດທີ່ໄດ້ຮັບລາຍໄດ້ສູງກວ່າ. ດ້ານອື່ນ, ເສດຖະກິດຕະຫຼາດກໍ່ເຮັດໃຫ້ກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນຈຳນວນໜຶ່ງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເຊັ່ນ: ກຳມະກອນຂາດວຽກເຮັດງານທຳແລະລາຍໄດ້ບໍ່ໝັ້ນຄົງ, ລາຄາສິນຄ້າກະສິກຳຖືກກົດໜ່ວງ, ເນື້ອທີ່ການເພາະປູກຖືກຮັດແຄບ, ຄວາມສ່ຽງຈາກໄພທຳມະຊາດ...ຂອງຊາວນາ, ສະພາບຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປັນຍາຊົນບໍ່ໝັ້ນຄົງ. ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເຫຼົ່ານີ້, ພັກແລະລັດໄດ້ມີນະໂຍບາຍຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພສັງຄົມ ແລະຍົກສູງສະວັດດິການສັງຄົມເຊັ່ນ: ຊຸກຍູ້ວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ຍືນຍົງ, ປົກປ້ອງສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງກຳມະກອນຕໍ່ໜ້ານາຍຈ້າງ (ເວລາເຮັດວຽກແລະສິ່ງແວດລ້ອມເຮັດວຽກ, ລະບອບເງິນເດືອນ, ປະກັນໄພສັງຄົມ; ສະວັດດິການຂອງບໍລິສັດ; ສິດທິກຳມະບານ...); ຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຊາວນາໂດຍອີງໃສ່ການຫັນມາພັດທະນາກະສິກຳທັນສະໄໝ, ຊາວນາຮັ່ງມີ, ຊົນນະບົດສີວິໄລ; ປົກປ້ອງສິດທິໃນຊັບສິນທາງປັນຍາ ແລະເຄົາລົບສິດເສລີໃນການຮຽນຮູ້ຂອງປັນຍາຊົນ...ພ້ອມກັນກັບການເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ, ພັກກໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງການກໍ່ສ້າງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດເຊັ່ນ: ສ້າງກົນໄກ ນະໂຍບາຍເສລີພາບໃນການທຸລະກິດຢ່າງສະເໝີພາບ ເພື່ອໃຫ້ນັກທຸລະກິດເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດຂອງເຂົາເອງ; ຖືຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ແຍກບໍ່ໄດ້ໃນຊຸມຊົນຫວຽດນາມບັນດາເຜົ່າ, ມີຫຼາຍນະໂຍບາຍໃນການປົກປ້ອງພົນລະເມືອງ, ສົ່ງເສີມການລົງທຶນເຂົ້າໃນປະເທດ; ເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງຄວາມສາມັກຄີ ເຕົ້າໂຮມພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດບັນດາສາສະໜາ, ບັນດາຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ... ຕົ້ນສ່ວນລວມເພື່ອສາມັກຄີ, ເຕົ້າໂຮມບັນດາຊົນຊັ້ນ, ຊັ້ນຄົນປະຊາຊົນແມ່ນ ສູ້ຊົນກໍ່ສ້າງສັງຄົມໜຶ່ງທີ່ປະຊາຊົນຮັ່ງມີ, ປະເທດຊາດເຂັ້ມແຂງ, ມີປະຊາທິປະໄຕ ຍຸດຕິທຳ ແລະສີວິໄລ. ກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ ຈະມີເງື່ອນໄຂເພື່ອເບິ່ງແຍງສິດຜົນປະໂຫຍດຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ. ພັນທະພາບກຳມະກອນ - ຊາວນາ - ປັນຍາຊົນ ແລະການຮ່ວມມືລະຫວ່າງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ ກັບນັກທຸລະກິດນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງກົມກຽວ, ມີປະສິດທິຜົນ, ສອດຄ່ອງກັບກົນໄກຕະຫຼາດ, ຈຳກັດຄວາມຂັດແຍ້ງທາງສັງຄົມ, ເຊັ່ນ ຮູບແບບ “ສີ່ພາກສ່ວນ” (ລັດ, ຊາວກະສິກອນ, ນັກວິທະຍາສາດ, ນັກທຸລະກິດ) ຫຼືການປ່ຽນແທນຮູບແບບປັນຍາຊົນປະກອບທຶນທຸລະກິດ ດ້ວຍຄຸນຄ່າຂອງສິດທິຊັບສິນທາງປັນຍາ... ກຳລັງນັກທຸລະກິດໄດ້ແລະພວມປະກອບສ່ວນທີ່ສຳຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດ, ເສດຖະກິດເອກະຊົນກາຍເປັນກຳລັງຫຼັກແຫຼ່ງໜຶ່ງໃນເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ (ພ້ອມກັນກັບເສດຖະກິດຂອງລັດ ແລະ ເສດຖະກິດລວມໝູ່) ເພື່ອສ້າງພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ເປັນເອກະລາດ, ເປັນເຈົ້າຕົນເອງ. ຫຼາຍນະໂຍບາຍສຳລັບກຳມະກອນ, ຊາວນາ ແລະ ປັນຍາຊົນ ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດທາງອ້ອມໂດຍພັກແລະລັດ ຜ່ານການແຊກແຊງດ້ານະໂຍບາຍ, ກົດໝາຍ ເພື່ອດັດສົມພຶດຕິກຳຂອງວິສາຫະກິດໃນກົນໄກຕະຫຼາດເຊັ່ນ: ຮັບປະກັນຄ່າແຮງງານຂັ້ນຕ່ຳ, ປະກັນໄພສຳລັບຜູ້ອອກແຮງງານ, ຍົກສູງສະວັດດີການຂອງບໍລິສັດ ຫຼືການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງວິສາຫະກິດ ກັບສະຫະກອນແລະຊາວກະສິກອນ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຊ່ວຍເຫຼືອຄອບຄົວຊາວກະສິກອນໃຫ້ພົ້ນອອກຈາກ “ດັກກັບການຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ” ທີ່ກະຈັດກະຈາຍແລະເລື່ອນລອຍ.
ກຳລັງແຮງສັງລວມອີງໃສ່ການເສີມຂະຫຍຍບົດບາດ ຂອງກຳລັງການເມືອງ ແລະ ກຳລັງປະກອບອາວຸດ, ການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການເມືອງ ແລະ ການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍກຳລັງປະກອບອາວຸດ, ການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງພະລັງ - ທ່າ - ໂອກາດ
ໄຊຊະນະຂອງການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາປີ 1945 ແມ່ນໄຊຊະນະຂອງສິລະປະໃນການນຳໃຊ້ບົດບາດຕັດສີນຊີ້ຂາດຂອງກຳລັງການເມືອງ ແລະຄວາມຮຸນແຮງທາງການເມືອງ, ສ່ວນກອງກຳລັງປະກອບອາວຸດ ແລະຄວາມຮຸນແຮງຂອງການປະກອບອາວຸດ ແມ່ນມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ ມັນຊ່ວຍໜູນໃຫ້ແກ່ກຳລັງການເມືອງ ແລະການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງ. ກ້າວເຂົ້າສູ່ສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ ແລະ ອາເມລິກາ, ເມື່ອການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍອາວຸດຖືກຍູ້ໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ແລະກຳລັງປະກອບອາວຸດນັບມືນັບໄດ້ຮັບການເພີ່ມທະວີ, ແຕ່ກຳລັງການເມືອງ ແລະການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງ ຍັງມືບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ. ດ້ຽນບຽນຟູແມ່ນການຕໍ່ສູ້ທີ່ທ້າທາຍກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງທັງສອງຝ່າຍ, ແຕ່ການປະທະກັນໂດຍກົງແມ່ນກຳລັງແຮງຂອງກອງກຳລັງປະກອບອາວຸດລະຫວ່າງສອງຝ່າຍ ແລະ ໄຊຊະນະເປັນຂອງກອງທັບຫວຽດນາມ, ຊາດຫວຽດນາມ, ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ, ບັງຄັບໃຫ້ຝຣັ່ງຕ້ອງນັ່ງຮ່ວມໂຕະເຈລະຈາເພື່ອລົງນາມໃນສັນຍາເຊີແນວ. ຢຸດຕິສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງດ້ວຍການແກ້ໄຂທາງການເມືອງ-ການທູດ, ອາໃສການສະໜັບສະໜູນເບື້ອງຫຼັງຂອງກຳລັງແຮງທາງການທະຫານດ້ວຍໄຊຊະນະດ້ຽນບຽນຟູ. ໄຊຊະນະໃນການຕໍ່ສູ້ຕ້ານອາເມລິກາ, ກູ້ຊາດ, ປົດປ່ອຍພາກໃຕ້ຢ່າງສົມບູນ ແລະ ໂຮມປະເທດຊາດເປັນເອກະພາບ ແມ່ນຖືກກຳນົດໂດຍກຳລັງແຮງຂອງກອງກຳລັງປະກອບອາວຸດ, ດ້ວຍການບຸກໂຈມຕີຍຸດທະສາດຂະໜາດໃຫຍ່ໃນລະດູບານໃໝ່ປີ 1975 ເຊິ່ງຈຸດສູງສຸດແມ່ນບັ້ນຮົບໂຮ່ຈີມິນອັນເປັນປະຫວັດສາດ ທີ່ປະສານສົມທົບກັບການລຸກຮືຂຶ້ນຂອງມະຫາຊົນທີ່ໜາແໜ້ນ. ແຕ່ເພື່ອກ້າວໄປເຖິງມະຫາໄຊໃນລະດູບານໃໝ່ປີ 1975 ນັ້ນ, ການຕໍ່ສູ້ຂອງປະຊາຊົນຫວຽດນາມໄດ້ດຳເນີນຕາມທິດນຳ ຕີສັດຕູດ້ວຍ “ສອງຂາ” (ກຳລັງການເມືອງ ແລະ ກຳລັງປະກອບອາວຸດ), “ສາມປາຍຫອກ” (ການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງ, ການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການທະຫານ ແລະ ການຕໍ່ສູ້ຂົນຂວາຍທະຫານສັດຕູ), “ສາມເຂດຍຸດທະສາດ” (ເຂດຊົນນະບົດທົ່ງພຽງ, ເຂດພູຜາ, ເຂດຕົວເມືອງ), ສົມທົບລະຫວ່າງການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການທະຫານ ກັບການເປີດກວ້າງແນວຮົບທາງການທູດ ໃນເວລາທີ່ເໝາະສົມ. ການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການເມືອງ ແມ່ນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອຮັກສາປະຊາຊົນ, ປົກປ້ອງປະຊາຊົນ, ຕ້ານການບັງຄັບແຍກປະຊາຊົນອອກຈາກການປະຕິວັດ, ການເກນກຸລີ ເກນທະຫານ, ເປີດໂປງທາດແທ້ຂອງລະບອບເມືອງຂຶ້ນແບບໃໝ່ຢູ່ຫວຽດນາມ, ຢືນຢັນຄວາມເປັນທຳຂອງອຳນາດການປົກຄອງປະຕິວັດ, ສ້າງຮາກຖານໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງກຳລັງປະກອບອາວຸດປະຊາຊົນ. ໃນຈຸດເວລາທີ່ສຳຄັນຂອງການປະຕິວັດ, ການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງເກີດຂຶ້ນໃນຫຼາຍຮູບແບບທີ່ຕ່າງກັນເຊັ່ນ “ການລຸກຂຶ້ນພາບດຽວ”, “ການລຸກຮືຂຶ້ນ”, ໄດ້ຮັບການສົມທົບຢ່າງກົມກຽວ ແລະໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຂອງການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍອາວຸດ. ການຕໍ່ສູ້ທາງດ້ານການເມືອງ-ກົດໝາຍໄດ້ເກີດຂຶ້ນພາຍຫຼັງການບຸກໂຈມຕີທາງດ້ານການທະຫານ, ບັງຄັບໃຫ້ອາເມລິກາຕ້ອງລົງຂັ້ນໄດສົງຄາມ, ເຊັນສັນຍາປາຣີ, ຍອມຮັບການຖອນກຳລັງທະຫານກັບເມືອປະເທດ, ໃຫ້ສັນຕິພາບກັບຕ່າວຄືນມາ, ຍອມຮັບເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ເອກະພາບ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນຂອງຊາດຫວຽດນາມ. ການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍກຳລັງອາວຸດໃນໄລຍະສົງຄາມຕ້ານອາເມລິກາເພື່ອກູ້ຊາດໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ ຕາມຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການປະຕິວັດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນພາຍຫຼັງປີ 1959, ພ້ອມກັນສົມທົບກັບແນວຮົບທາງການເມືອງ ການທູດ, ສ້າງກຳລັງແຮງສັງລວມທີ່ສາມາດເອົາຊະນະຍຸດທະສາດສົງຄາມຮຸກຮານຂອງຈັກກະພັດອາເມລິກາ, ຫັນປ່ຽນສະຖານະການຂອງສະໜາມຮົບ, ຫັນປ່ຽນຈາກໄຊຊະນະທີ່ຕັດສີນໄປສູ່ໄຊຊະນະທີ່ສົມບູນ.
ຄວາມສະຫງົບສຸກກັບຄືນມາ, ປະເທດເປັນເອກະພາບ ແລະ ກ້າວເຂົ້າສູ່ການປະຕິບັດສອງໜ້າທີ່ຍຸດທະສາດຄື: ສ້າງສາ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດສັງຄົມນິຍົມ, ພັກໄດ້ກຳນົດແນວທາງການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນ ແລະການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງປະຊາຊົນ, ຖືເອົາກອງທັບປະຊາຊົນແລະກອງກຳລັງຕຳຫຼວດປະຊາຊົນເປັນແກນກາງ. ພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນທີ່ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ ໄດ້ຮັບປະກັນໂດຍ “ທ່າສະໜາມຮົບໃນຈິດໃຈປະຊາຊົນ”, “ຮັກສາປະເທດແຕ່ເມື່ອປະເທດຍັງບໍ່ຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ”, ມີຄວາມຕ້ານທານພຽງພໍຕໍ່ທຸກກົນອຸບາຍເລ່ລ່ຽມ ແລະການເຄື່ອນໄຫວທຳລາຍຂອງບັນດາອິດທິກຳລັງສັດຕູ - ເປັນພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງກອງກຳລັງປະກອບອາວຸດປະກອບດ້ວຍສາມເຫຼົ່າທັບ ແລະ ກຳລັງສຳຮອງສຳລັບການລະດົມທີ່ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ. ກອງທັບປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງໃຫ້ມີຄວາມສາມາດສູ້ຮົບເກັ່ງ ແລະ ທັນສະໄໝເທື່ອລະກ້າວ, ມີຂົງເຂດຈະກ້າວຂຶ້ນທັນສະໄໝໂດຍກົງ, ມີຄວາມສາມາດສັ່ງເຕືອນແລະພ້ອມທີ່ຈະເອົາຊະນະສັດຕູຜູ້ຮຸກຮານທຸກໂຕ, ເປັນບ່ອນອີງໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງກຳລັງການເມືອງ. ໃນເວລາສັນຕິພາບ, ກຳລັງປະກອບອາວຸດມີບົດບາດສຳຄັນໃນການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານການເມືອງ-ສັງຄົມ, ດັບສູນແຕ່ຕົ້ນແຕ່ໄກ ຕໍ່ບັນດາປັດໄຈທີ່ຂົ່ມຂູ່ຄວາມໝັ້ນຄົງຂອງຊາດຈາກພາຍໃນ, ສ້າງພື້ນຖານເພື່ອກໍ່ສ້າງແລະປັບປຸງພື້ນຖານການເມືອງໃຫ້ໝັ້ນຄົນເຂັ້ມແຂງ. ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານເສດຖະກິດ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເມືອງ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານວັດທະນະທຳ, ຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານເຄືອຂ່າຍ ນັບມື້ນັບກາຍເປັນບັນດາແນວຮົບທີ່ເຄັ່ງຮ້ອນ ທີ່ອາດຈະພາໃຫ້ເກີດການຜັນຜວນທາງການເມືອງ-ສັງຄົມ ຖ້າຫາກບໍ່ຍົກສູງສະຕິລະວັງຕົວ, ບໍ່ດັບສູນຮາກເງົ້າຂອງຄວາມສ່ຽງ. ເພາະສະນັ້ນ, ກອງກຳລັງຕຳຫຼວດປະຊາຊົນມີບົດບາດເປັນຫຼັກແຫຼ່ງແກ່ນສານໃນການຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງແລະຄວາມປອດໄພຕໍ່ໜ້າສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆ, ຮັບປະກັນຄວາມໝັ້ນຄົງດ້ານການເມືອງ-ສັງຄົມ. ກຳລັງແຮງການເມືອງຂອງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີທົ່ວປວງຊົນ ໄດ້ຮັບການປັບປຸງໃຫ້ໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງນັ້ນ ຈະສ້າງພື້ນຖານສັງຄົມເພື່ອກໍ່ສ້າງພັກແລະກໍ່ສ້າງລະບົບການເມືອງ ໃຫ້ສະອາດປອດໃສແລະໝັ້ນຄົງເຂັ້ມແຂງ, ສ້າງ “ທ່າສະໜາມຮົບໃນຈິດໃຈປະຊາຊົນ” ທີ່ໜັກແໜ້ນໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານການປ້ອງກັນປະເທດທົ່ວປວງຊົນ ແລະ ການປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົມປະຊາຊົນ.
ການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງ “ພະລັງ - ທ່າ - ໂອກາດ” ທັງແມ່ນວິທະຍາສາດ, ທັງແມ່ນສິລະປະການເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງສັງລວມທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງພັກ. ໃນການປະຕິວັດປົດປ່ອຍຊາດ, “ພະລັງ” ແມ່ນກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງກຳລັງທັງໝົດ, ຊັບພະຍາກອນທັງໝົດ ທີ່ລະດົມມາໄດ້ໃນລະດັບສູງທີ່ສຸດ, ແຕ່ “ພະລັງ” ຖືກນຳໃຊ້ໃນ “ທ່າ” ໄດ້ປຽບທີ່ສຸດ ແລະ ນຳໃຊ້ປັດໄຈໂອກາດຢ່າງສຸດຂີດ, ລວມທັງການຊຸກຍູ້ໃຫ້ໂອກາດປະກົດຕົວຂຶ້ນ ແລະ ຄວາມສາມາດສວຍໃຊ້, ກຳເອົາໂອກາດເພື່ອຍາດເອົາໄຊຊະນະ. ໃນປະຈຸບັນກໍ່ເຊັ່ນດຽວກັນ, “ພະລັງ” ແມ່ນກຳລັງແຮງສັງລວມທັງດ້ານວັດຖຸແລະຈິດໃຈ, ຄວາມສາມາດຫັນປ່ຽນ ເພື່ອສ້າງກຳລັງແຮງໃໝ່ທີ່ມີຄຸນປະໂຫຍດຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. “ທ່າ” ຖືກສ້າງຂຶ້ນຈາກການໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຢ່າງລວມສູນແລະເຕົ້າໂຮມຢ່າງເຕັມທີ່ ເພື່ອແກ້ໄຂໄດ້ບັນດາຂອດບຸກທະລະຍຸດທະສາດ, ບໍ່ກະແຈກກະຈາຍຫຼືແຜ່ກະຈາຍ. “ທ່າ” ແມ່ນຈຸດຢືນຂອງຫວຽດນາມໃນເມື່ອເຊີດຊູການປ້ອງກັນປະເທດຢ່າງສັນຕິ, ການປ້ອງກັນຕົນເອງ, ການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປົກປັກຮັກສາເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະ ຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດຂອງປະເທດ ທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສະກົນ. ນັ້ນແມ່ນ “ທ່າ” ແຊກຊ້ອນຜົນປະໂຫຍດຂອງຫວຽດນາມໃນຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງພາກພື້ນແລະໂລກ. “ທ່າ” ແຊກຊ້ອນນີ້ຍັງຊ່ວຍໃຫ້ຫວຽດນາມ ໃນເມື່ອເດັດດ່ຽວ, ໜຽວແໜ້ນຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາ "ຄູ່ແຂ່ງ" ເພື່ອປົກປົກຮັກສາເອກະລາດ ອຳນາດອະທິປະໄຕ ຜືນແຜ່ນດິນອັນຄົບຖ້ວນ ແລະຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາຂອງປະເທດທີ່ສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍສາກົນນັ້ນ ຫວຽດນາມກໍ່ຍັງຮັກສາໄດ້ສາຍພົວພັນທີ່ດີແລະການພົວພັນຮ່ວມມືສາກົນທີ່ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ, ບໍ່ສູນເສຍສະຖານະການທີ່ເປັນຜົນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ການປະຕິວັດ. ນັ້ນຍັງແມ່ນ “ໂອກາດ” ເຖິງວ່າໂລກມີການຜັນຜວນສັບສົນ, ຄາດເດົາຍາກ, ແຕ່ບັນດາຜົນປະໂຫຍດແລະຄຸນຄ່າຮ່ວມທີ່ມະນຸດຊາດສະແຫວງຫາເຊັ່ນ: ສັນຕິພາບ, ເສລີພາບ, ຄວາມປອດໄພໃນການເດີນເຮືອແລະການບິນ, ຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງກົດໝາຍສາກົນ, ຍັງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຢ່າງກວ້າງຂວາງຂອງທົ່ວໂລກ,... ເຊິ່ງອິດທິກຳລັງໃດໆທີ່ຢາກຫາວິທີທຳລາຍກໍ່ຕ້ອງພິຈາລະນາຢ່າງລະມັດລະວັງ. ດັ່ງນັ້ນ, “ໂອກາດ” ຂອງການຕໍ່ສູ້ເພື່ອປົກປ້ອງອຳນາດອະທິປະໄຕ ແລະຜົນປະໂຫຍດຍຸດທະສາດຂອງປະເທດຕິດແໜ້ນກັບການປົກປັກຮັກສາສັນຕິພາບ, ຄວາມໝັ້ນຄົມທາງການເມືອງ-ສັງຄົມ, ປົກປັກຮັກສາບັນດາຄຸນຄ່າມາດຕະຖານຂອງກົດໝາຍສາກົນ. “ໂອກາດ” ຍັງແມ່ນຍຸກສະໄໝເຊິ່ງການຮ່ວມມືຍັງຄົງແມ່ນທ່າອ່ຽງຫຼັກ, ການເພິ່ງພາເຊິ່ງກັນແລະກັນລະຫວ່າງບັນດາປະເທດມີຄວາມແໜ້ນແຟ້ນກວ່າເກົ່າ, ໂລກບໍ່ໄດ້ຖືກແບ່ງອອກເປັນກຸ່ມແຍກຕ່າງຫາກ, ດັ່ງນັ້ນ ພັກເຮົາໄດ້ຫາວີທີສວຍໃຊ້, ເສີມຂະຫຍາຍ ແລະຊຸກຍູ້ການຮ່ວມມືສາກົນຢ່າງຮອບດ້ານ...
ຫວຽດນາມເຂົ້າຮ່ວມການຮັກສາສັນຕິພາບຂອງສະຫະປະຊາຊາດ - ການເຄື່ອນໄຫວມີຄວາມໝາຍມະນຸດສະທຳສາກົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ຢືນຢັນໃຫ້ໂລກເຫັນພາບລັກສະນະທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຫວຽດນາມ ຕໍ່ປະຊາຄົມສາກົນ _ແຫຼ່ງ: Vietnamplus.vn
ກຳລັງແຮງສັງລວມອີງໃສ່ການເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ແລະ ທ່າແຮງຂອງທຸກພື້ນທີ່ຍຸດທະສາດ; ການສົມທົບລະຫວ່າງກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມືມີຮູບ" ແລະກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມືອະຮູບ”
ໃນການຕໍ່ສູ້ປົດປ່ອຍຊາດ, ຍ້ອນໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທຸກພື້ນທີ່ຍຸດທະສາດ ພັກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ສ້າງແລະຈັດວາງກຳລັງປະຕິວັດຢ່າງທົ່ວເຖິງ, ຈັດຕັ້ງການຕໍ່ສູ້ຈາກພື້ນທີ່ຊົນນະບົດເຂດທັ່ງພຽງ, ພູຜາ, ຈົນເຖິງຕົວເມືອງ, ເຂດທະເລແລະເກາະ. ເມື່ອເລີ່ມການກໍ່ສ້າງກຳລັງປະຕິວັດ, ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດສຳຄັນຂອງກຳມະກອນ, ຊາວນາ, ປັນຍາຊົນ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດເຖິງໂຮງຈັກໂຮງງານ, ບໍ່ແຮ່ຢູ່ເຂດຕົວເມືອງ, ເຂດອຸດສາຫະກຳ ແລະພື້ນທີ່ຊົນນະບົດທີ່ກວ້າງໃຫຍ່. ເມື່ອກະກຽມໃຫ້ແກ່ການລຸກຮືຂຶ້ນດ້ວຍກຳລັງອາວຸດ ຫຼືຫັນມາດຳເນີນສົງຄາມປະຕິວັດ, ພັກໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກໍ່ສ້າງຖານທີ່ໝັ້ນ, ເຂດສູ້ຮົບ ຢູ່ພື້ນທີ່ທີ່ສຳຄັນໃນເຂດພູຜາ, ເຂດຊົນເຜົ່າສ່ວນນ້ອຍ, ແລ້ວຄ່ອຍໆເປີດກວ້າງອອກໃຫ້ຕິດກັບຕົວເມືອງ ຕາມການພັດທະນາຂອງກຳລັງປະຕິວັດ, ກະກຽມໃຫ້ແກ່ການລຸກຮືຂຶ້ນຂະໜາດໃຫຍ່ ຫຼືສົມທົບລະຫວ່າງການໂຈມຕີແລະການລຸກຮືຂຶ້ນ. ການຄົມມະນາຄົມທາງທະເລກໍ່ໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍເຖິງລະດັບສູງໃນການຂົນສົ່ງສິນຄ້າຊ່ວຍເຫຼືອຈາກສາກົນ, ຂົນສົ່ງຄົນແລະເຄື່ອງຂອງຈາກພາກເໜືອເຂົ້າສະໜາມຮົບພາກໃຕ້ ດ້ວຍຖະໜົນໂຮ່ຈີມິນໃນທະເລທີ່ມະຫັດສະຈັນ. ບັນດາຖານທັບໃນເກາະທະເລມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດໃນການປົກປັກຮັກສາປະເທດຊາດ, ຕ້ານການບຸກລຸກຈາກທະເລ ແລະ ເຝົ້າລະວັງການໂຈມຕີທາງອາກາດຂອງສັດຕູ.
ໃນສະໄໝແຫ່ງການກໍ່ສ້າງປະເທດຕາມເສັ້ນທາງສັງຄົມນິຍົມ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ເອົາໃຈໃສທີ່ສຸດເຖິງການສ້າງແຜນການ ແລະລົງທຶນພັດທະນາບັນດາເຂດຍຸດທະສາດ, ຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍຈັດແບ່ງແຮງງານລະຫວ່າງເຂດທົ່ງພຽງແລະເຂດພູດອຍ, ຈັດຕັ້ງການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນແລະທ່າແຮງຂອງຕົວເມືອງ, ເຂດທົ່ງພຽງ ເຂດພູກອຍ ແລະເຂດທະເລ ຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ສົມທົບກັບການຮັບປະກັນການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມສະງຫງົບ. ໂດຍບໍ່ຄືກັນກັບບາງຮູບແບບໃນໂລກທີ່ເຂົາບຸລິມະສິດໃຫ້ຕົວເມືອງ ແຕ່ປ່ອຍປະຊົນນະບົດ, ເຂົາເອົາໃຈໃສ່ສ້າງແຮງຜັດດັນການເຕີບໄຕຂອງເຂດທົ່ງພຽງ ແຕ່ລືມເຂດພູດອຍ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີແຜນນະໂຍບາຍ ປະຕິບັດການພັດທະນາຢ່າງກົມກຽວລະຫວ່າງຊົນນະບົດແລະຕົວເມືອງ, ລະຫວ່າງເຂດທົ່ງພຽງແລະເຂດພູດອຍ, ທະເລດໝູ່ເກາະ, ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍກຳລັງແຮງຂອງທຸກເຂດທຸກພາກ, ສ້າງຄວາມສາມາດຊ່ວຍເຫຼືອ, ສະໜັບສະໜູນເຊິ່ງກັນແລະກັນ, ພ້ອມກັນພັດທະນາ. ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ຄວາມແຕກໂຕນດ້ານລະດັບການພັດທະນາລະຫວ່າງບັນດາເຂດພາກໃນຂະບວນການນຳໃຊ້ກົນໄກຕະຫຼາດ ຖືກຄວບຄຸມ, ຊັບພະຍາກອນຂອງປະເທດໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍສູງສຸດ, ຄວາມສາມັກຄີຊົນຊາດໄດ້ຮັບການປັບປຸງແລະເພີ່ທະວີ.
ໃນເງື່ອນໄຂຂອງການນຳໃຊ້ກົນໄກຕະຫຼາດ, ການສົມທົບລະຫວ່າງການນຳໃຊ້ກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມືມີຮູບ” (ລັດ) ແລະ "ຝ່າມືອະຮູບ" (ຕະຫຼາດ) ກໍ່ແມ່ນວິທີການໜຶ່ງທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການສະຫຼຸບ. ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍປະເທດຈາກບ່ອນຖືບົດບາດຂອງລັດເປັນເດັດຖານ ຫັນມາຖືບົດບາດຂອງຕະຫຼາດເປັນເດັດຖານ, ປະຕິບັດການຫັນເສດຖະກິດເປັນຂອງເອກະຊົນ, ພາໃຫ້ເກີດຜົນສະທ້ອນຕໍ່ການພັດທະນາ ແລະເກີດຄວາມອະຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມຫຼາຍຢ່າງນັ້ນ, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ມີທັດສະນະສັດຈະວິພາກ ໃນເມື່ອຕີລາຄາບົດບາດຂອງຕະຫຼາດແລະດ້ານລົບຂອງມັນ, ຮັບຮູ້ແຈ້ງກຳລັງແຮງແລະຂີດຈຳກັດຂອງລັດ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນຳໃຊ້ມັນຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ. ຂະບວນວິວັດແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຄົບຖ້ວນກວ່າ ກ່ຽວກັບບົດບາດຕົ້ນຕໍຂອງຕະຫຼາດໃນການລະດົມແລະຈັດແບ່ງຊັບພະຍາກອນ, ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວ ຊັບພະຍາກອນຈຶ່ງຖືກຈັດແຍ່ງຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ ຖືກກັບບ່ອນນຳໃຊ້ທີ່ມີປະສິດທິຜົນ, ກຳລັງແຮງການຜະລິດໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ, ປະກອບສ່ວນໃຫ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ ແລະ ແກ້ໄຂບັນດາບັນຫາສັງຄົມ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ພັກໄດ້ຢືນຢັນສະເໝີວ່າ ພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດຈະຮັກສາທິດທາງສັງຄົມນິຍົມໄດ້ ກໍ່ຕໍ່ເມື່ອມີບົດບາດຂອງລັດໂດຍຜ່ານແຜນຍຸດທະສາດ, ແຜນແມ່ບົດ, ແຜນການ, ຜ່ານການເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດນຳພາຂອງເສດຖະກິດຂອງລັດ ແລະການປະຕິບັດບັນດານະໂຍບາຍສັງຄົມທີ່ກ້າວໜ້າ. ຊັບພະຍາກອນຂອງລັດຈະບໍ່ໄດ້ນຳໃຊ້ຕາມອັດຕະວິໄສ, ແຕ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການຈັດແບ່ງຕາມຍຸດທະສາດ, ແຜນແມ່ບົດ, ແຜນການ, ຕາມກົນໄກຕະຫຼາດ, ຖືເອົາປະສິດທິຜົນເປັນໄມ້ຫຼາວັດແທກ. ຊັບພະຍາກອນຂອງລັດມີຈຳກັດ, ມັນຕ້ອງໄດ້ເພີ່ມເຕີມດ້ວຍຊັບພະຍາກອນສັງຄົມ ຜ່ານການດັດສົມຂອງ “ຝ່າມືອະຮູບ” ຂອງຕະຫຼາດ ແລະເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງບັນດາອົງການຈັດຕັ້ງສັງຄົມ. ການປະສານສົມທົບຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ ລະຫວ່າງກຳລັງແຮງຂອງ "ຝ່າມືອະຮູບ" ແລະກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມືມີຮູບ” ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາ ທັງຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດໃນລະດັບສູງໃນກວ່າ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ທັງຮັບປະກັນຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະຄວາມຍຸດຕິທຳທາງສັງຄົມ, ຮັກສາທິດທາງສັງຄົມນິຍົມໃນເສັ້ນທາງແຫ່ງການພັດທະນາ.
* * *
ໜຶ່ງໃນຄຸນລັກສະນະທີ່ສຳຄັນຂອງກຳລັງແຮງສັງລວມແມ່ນ ຄຸນທາດລວບເດັ່ນທີ່ແຕ່ລະອົງປະກອບບໍ່ມີ. ຄຸນທາດລວບເດັ່ນສ້າງພະລັງງານ, ກຳລັງແຮງ ແລະ ຄວາມສາມາດໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການປະຕິວັດຫວຽດນາມ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ມັນຍັງສ້າງການປ່ຽນແປງທາງດ້ານຄຸນນະພາບໃນການຊັ່ງຊາກຳລັງ. ຄຸນທາດລວບເດັ່ນນັ້ນ ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນເມື່ອຈັດການແກ້ໄຂໄດ້ດີ ສາຍພົວພັນລະຫວ່າງການສົມທົບກຳລັງແຮງຂອງຊາດ ກັບກຳລັງແຮງຂອງຍຸກສະໄໝ; ກຳລັງແຮງຂອງພັນທະພາບກຳມະກອນ ຊາວນາ ປັນຍາຊົນ ກັບກຳລັງແຮງຂອງກ້ອນມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ; ກຳລັງແຮງດ້ານວັດຖຸ ກັບກຳລັງແຮງດ້ານຈິດໃຈ; ກຳລັງແຮງຂອງກຳລັງການເມືອງ ແລະກຳລັງປະກອບອາວຸດ, ການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງ ແລະການຕໍ່ສູ້ທາງການເມືອງ ແລະການຕໍ່ສູ້ດ້ວຍອາວຸດ; ກຳລັງແຮງຂອງການສົມທົບລະຫວ່າງພະລັງ - ທ່າ - ໂອກາດ, ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ ທ່າແຮງຂອງບັນດາເຂດພາກ; ກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມືມີຮູບ” ແລະກຳລັງແຮງຂອງ “ຝ່າມີອະຮູບ”... ຄວາມສາມາໃໝ່ທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນມາຈາກຄຸນທາດລວບເດັ່ນນັ້ນ ແມ່ນກຳລັງແຮງສັງລວມຂອງຊາດ ທີ່ອີງໃສ່ການເພີ່ມເຕີມແລະປະຕິສຳພັນຂອງບັນດາປະເພດກຳລັງ, ຊັບພະຍາກອນ, ທ່າແລະພະລັງ ເພື່ອແກ້ໄຂຈຸດອ່ອນ, ເສີມຂະຫຍາຍຈຸດດີ ເຮັດໃຫ້ກຳລັງແຮງເພີ່ມຂຶ້ນຕາມຕົວຄູນ; ຊຸກຍູ້ການຫັນປ່ຽນສ້າງຄຸນນະພາບໃໝ່ຂອງສິ່ງການແລະປະກົດການ ເພື່ອສ້າງພະລັງທີ່ໂດດເດັ່ນສຳລັບການປະຕິວັດເຊັ່ນ: ຫັນປ່ຽນກຳລັງແຮງທາງຈິດໃຈໃຫ້ເປັນກຳລັງແຮງວັດຖຸ, ກຳລັງແຮງພາຍນອກເປັນກຳລັງແຮງພາຍໃນ, ລະຫວ່າງປະລິມານແລະຄຸນນະພາບ; ສ້າງທີ່ຕັ້ງແລະຖານະໃໝ່ຂອງການປະຕິວັດ, ຈາກນັ້ນ ເອົາທ່າເພື່ອຄວບຄຸມພະລັງ, ເອົາທ່າເພື່ອຊະນະພະລັງ; ສ້າງຄວາມສາມາດດຶງດູດແລະນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກອນອື່ນໆທັງໝົດໄດ້ດີກວ່າ, ນຳມາເຊິ່ງມູນຄ່າເພີ່ມທີ່ສູງກວ່າ; ຮັບປະກັນການເຕົ້າໂຮມແລະລວມສູນກຳລັງແຮງທີ່ຈຳເປັນຢ່າງພຽງພໍ ເພື່ອຊຸກຍູ້ໃຫ້ໂອກາດປະກົດຕົວຂຶ້ນ, ສ້າງບັນດາການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ, ເປີດສະຖານະການໃໝ່ແລະບາດລ້ຽວໃໝ່ ສຳລັບການພັດທະນາ. ບົດບາດນຳພາຂອງພັກແມ່ນປັດໄຈຕັດສິນຊີ້ຂາດ ແລະຮັບປະກັນໃຫ້ກຳລັງແຮງແຕ່ລະປະເພດຕ່າງກັນຮ່ວມເຂົ້າກັນເປັນກຳລັງແຮງສັງລວມ; ເຮັດໃຫ້ກຳລັງແຮງສັງລວມໄດ້ຮັບການເສີມຂະຫຍາຍຢ່າງເຕັມສ່ວນ ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍ ກໍ່ຄືຈັດການແກ້ໄຂສະຖານະການສະເພາະ ທີ່ພຶດຕິກຳວາງອອກມາໃນເທສະ, ກາລະ ແລະເງື່ອນໄຂສະເພາະ./.
---------------------------
ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 935 (ເດືອນກຸໃພາ 2020)
