ວາລະສານກອມມູນິດພະຍາຍາມສູ້ຊົນໃຫ້ສົມກຽດກັບການເປັນຄັນທຸງແນວຄິດການເມືອງ ຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ຕະຫຼອດໄປ*
ວກ. - ດ້ວຍຄວາມຮັກແພງແລະຄວາມໃກ້ຊິດຕິດແທດກັບວາລະສານກອມມູນິດ, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແລກປ່ຽນກັບບັນດາສະຫາຍບາງບັນຫາ:
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ມາຢ້ຽມຢາມແລະເຮັດວຽກກັບກອງບັນນະທິການຂອງວາລະສານກອມມູນິດ, ວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2012 - ພາບ: tapchicongsan.org.vn
ດ້ວຍຄວາມຮັກແພງແລະຄວາມໃກ້ຊິດຕິດແທດກັບວາລະສານກອມມູນິດ, ຂ້າພະເຈົ້າຢາກແລກປ່ຽນກັບບັນດາສະຫາຍບາງບັນຫາ:
ທີໜຶ່ງ: ສືບຕໍ່ມີຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຄົບຖ້ວນແລະເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກ ກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງ, ບົດບາດ, ພາລະໜ້າທີ່ ແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານກອມມູນິດ.
ຕ້ອງການຢືນຢັນຄືນໃໝ່, ຢືນຢັນຫຼາຍເທື່ອ ກ່ຽວກັບບັນຫານີ້, ເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າຢ້ານວ່າ ບໍ່ແມ່ນພວກເຮົາທຸກຄົນໄດ້ຊາບຊຶ້ງແລະຮັບຮູ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນແລະເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບທີ່ຕັ້ງ, ພາລະບົດບາດ ແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານກອມມູນິດ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ບາງສະຫາຍທີ່ເຮັດວຽກຫຼາຍປີຢູ່ວາລະສານ, ໃນນັ້ນມີສະຫາຍຮອງບັນນາທິການໃຫຍ່, ໄດ້ຍອມຮັບວ່າ, ບໍ່ເຂົ້າໃຈພາລະບົດບາດແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານຢ່າງເຖິງຖອງ. ນີ້ບໍ່ແມ່ນການເວົ້າເກີນຈິງແຕ່ຢ່າງໃດ. ພຽງແຕ່ເອົາຕົວຢ່າງສະເພາະບາງຢ່າງທີ່ມີຢູ່ໃນທຸກມື້ທຸກວັນນີ້: ບົດຂຽນຄືແນວໃດຈະໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ, ບົດຂຽນຄືແນວໃດຈະໄດ້ລງພິມໃນວາລະສານອື່ນ, ໜັງສືພິມອື່ນ? ວາລະສານກອມມູນິດຄວນມີສິ່ງພິມໃດແດ່?... ຄວາມຄິດເຫັນບໍ່ຄືກັນເລີຍ. ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຕືອນເລື້ອຍໆວ່າ ແຕ່ລະຄົນ, ແຕ່ລະອົງການຫຼືໜ່ວຍງານຕ້ອງ “ຈົດຈຳ, ເຮັດຖືກຕາມບົດບາດ" ແມ່ນເລີ່ມຈາກຄວາມເປັນຈິງ. ມີພຽງສອງຄຳທີ່ວ່າ “ຈົດຈຳ” ແລະ “ເຮັດຖືກຕາມບົດບາດ" ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນຈະເຂົ້າໃຈ ແລະເຮັດມັນຖືກຕ້ອງຕະຫຼອດເວລາ. ຈັ່ງຊັ້ນ, ການ “ຈົດຈຳ” ແລະ “ເຮັດຖືກຕາມບົດບາດ" ແມ່ນຫຍັງ? ສິ່ງດັ່ງດ່າວໝາຍຄວາມວ່າ ເຮັດພາລະບົດບາດແລະໜ້າທີ່ຂອງຕົນຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ກຳແໜ້ນແລະປະຕິບັດຫຼັກການແລະກົດລະບຽບການເຄື່ອນໄຫວຂອງຕົນຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ບໍ່ປິນຂຶ້ນໄປເຮັດວຽກຂອງຜູ້ອື່ນ, ບໍ່ “ບຽດບຽນເດີ່ນ” ຂອງຜູ້ອື່ນ, ໃນຂະນະທີ່ວຽກງານສຳຄັນຂອງຕົນ ບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຼືເຮັດບໍ່ດີ.
ຈັ່ງຊັ້ນ, ຕຳແໜ່ງທີ່ຕັ້ງ, ພາລະບົດບາດ ແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານແມ່ນຫຍັງ? ມະຕິຕົກລົງ, ຄຳສັ່ງຂອງກົມການເມືອງໄດ້ຢັ້ງຢືນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ:“ວາລະສານກອມມູນິດແມ່ນອົງການທິດສະດີແລະການເມືອງ ຂອງສູນກາງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ”. ໝາຍຄວາມວ່າ, ສູນກາງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມມີວາລະສານສະບັບໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ, ນັ້ນແມ່ນວາລະສານກອມມູນິດ ເຊິ່ງແມ່ນວາລະສານທິດສະດີແລະການເມືອງ. ນີ້ບໍ່ແມ່ໜັງສືພິມລາຍວັນ ແລະກໍບໍ່ແມ່ນວາລະສານທຳມະດາ. ປະຈຸບັນ, ປະເທດຫວຽດນາມມີສຳນັກຂ່າວຫຼາຍກວ່າ 700 ແຫ່ງ, ໃນນັ້ນມີວາລະສານປະມານ 450 ແຫ່ງ, ແຕ່ບໍ່ມີວາລະສານໃດ, ນອກເໜືອຈາກວາລະສານກອມມູນິດ, ແມ່ນວາລະສານຂອງສູນກາງພັກ. ວາລະສານດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກພິມເຜີຍແຜ່ສອງສາມເດືອນຫຼັງຈາກພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ຮັບການກຳເນີດ ແລະ ກໍ່ຕັ້ງໂດຍລຸງໂຮ່ເອງ. ໃນໄລຍະຕົ້ນ, ເລຂາທິການໃຫຍ່ຂອງພັກສ່ວນຫຼາຍໄດ້ເຮັດທັງໜ້າທີ່ຫົວໜ້າກອງບັນນາທິການຂອງວາລະສານ.
ເວົ້າເຖິງວຽກງານທິດສະດີແມ່ນລວມທັງການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ການອົບຮົມສຶກສາທິດສະດີ ແລະການເຜີຍແຜ່ທິດສະດີ. ການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີມີຫຼາຍສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າ; ການອົບຮົມສຶກສາທິດສະດີມີບັນດາໂຮງຮຽນພັກແລະໂຮງຮຽນການເມືອງ; ເພື່ອເຜີຍແຜ່ທິດສະດີ, ໜັງສືພິມປະຕິວັດທັງໝົດກໍ່ໄດ້ເຮັດ. ວາລະສານທິດສະດີແລະການເມືອງຕ້ອງຮັບພາລະໜ້າທີ່ທີ່ມີລັກສະນະສັງເຄາະ, ລວມທັງການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ການອົບຮົມສຶກສາທິດສະດີ ແລະການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ທິດສະດີ. ດັ່ງນັ້ນ, ພະນັກງານບັນນາທິການຂອງວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງຮູ້ທັງການຄົ້ນຄວ້າ, ການອົບຮົມສຶກສາແລະການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ທິດສະດີ; ມີການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີຈຶ່ງສາມາດຂຽນບົດຄວາມ, ຈຶ່ງເຮັດວຽກງານບັນນາທິການໄດ້. ຂຽນບົດຄວາມແມ່ນເພື່ອເຜີຍແຜ່ທິດສະດີພ້ອມກັນນັ້ນກໍເພື່ອອົບຮົມສຶກສາ, ຍົກສູງລະດັບທິດສະດີ. ເພາະສະນັ້ນ, ເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດຍາກຫຼາຍ, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີທັງຄວາມສາມາດຄົ້ນຄ້ວາໄດ້, ຂຽນໄດ້, ແລະສາມາດຖ່າຍທອດຂໍ້ມູນທາງທິດສະດີພ້ອມໆກັນ. ທິດສະດີແມ່ນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຢູ່ແລ້ວ, ທິດສະດີການເມືອງຍິ່ງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ. ນີ້ແມ່ນທິດສະດີການເມືອງ, ບໍ່ແມ່ນທິດສະດີນາມມະທຳ, ທິດສະດີທາງວິຊາການ; ທິດສະດີຕິດກັບແນວທາງການເມືອງ, ມີຄວາມກົມກຽວລະຫວ່າງທິດສະດີແລະການເມືອງ. ກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້, ກ່ອນໜ້ານີ້ສະຫາຍເຈື່ອງຈິງ, ສະຫາຍໂຕຫຶວໄດ້ໃຫ້ຄຳແນະນຳແລະຕັກເຕືອນຫຼາຍຫຼາຍຄັ້ງ. ສະຫາຍດ່າວຢຸຍຕຸ່ງ, ຕາງໜ້າສູນກາງພັກ, ໄດ້ມອບລາງວັນໃຫ້ວາລະສານກອມມູນິດ ເນື່ອງໃນໂອກາດວັນສ້າງຕັ້ງວາລະສານກອມມູນິດຄົບຮອບ 40 ປີ, ໃນເດືອນທັນວາປີ 1995, ໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງເປັນຄັນທຸງທິດສະດີການເມືອງໃນແນວຮົບແນວຄວາມຄິດຂອງພັກ”.
ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າ ບັນດາສະຫາຍໃນເວລາເຮັດວຽກຕ້ອງເລີ່ມຈາກພາລະບົດບາດ ແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນໄລຍະປະຈຸບັນ. ຂໍໃຫ້ບັນດາສະຫາຍເອົາໃຈໃສ່ວ່າ, ຄວາມຈັບໃຈຂອງວາລະສານກອມມູນິດບໍ່ແມ່ນຢູ່ທີ່ການລາຍງານຂ່າວໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ແຕ່ຢູ່ໃນລັກສະນະທິດສະດີທີ່ເລິກເຊິ່ງ, ໃນຄວາມດູດດຶງຊວນເຊື່ອ, ຄວາມຖືກຕ້ອງແລະວິທະຍາສາດ ຂອງຂໍ້ຄິດທິດສະດີແຕ່ລະຂໍ້, ບົດຄວາມແຕ່ລະບົດ. ລັກສະນະການເມືອງ, ລັກສະນະທິດສະດີແມ່ນຈິດວິນຍານຂອງວາລະສານ, ໝາຍຄວາມວ່າ ນຳເອົາແນວທາງຂອງພັກເຂົ້າໃນຊີວິດສັງຄົມຢ່າງມີທິດສະດີແລະມີຊີວິດຊີວາ; ເໝາະສຳລັບຜູ້ອ່ານວາລະສານ ເຊິ່ງສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນພະນັກງານການນຳ, ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງລະດັບກາງແລະພະນັກງານອາວຸໂສ, ແມ່ນຜູ້ທີ່ມີລະດັບທິດສະດີທີ່ແນ່ນອນ. ແນ່ນອນວ່າໃນປະຈຸບັນ, ລະດັບປັນຍາຄວາມຮູ້, ລະດັບທິດສະດີ, ລະດັບການສຶກສາຂອງພະນັກງານຮາກຖານຢູ່ຫວຽດນາມກໍ່ໄດ້ຮັບການປັບປຸງຍົກສູງ, ດັ່ງນັ້ນນີ້ກໍ່ແມ່ນເປົ້າໝາຍຂອງການຮັບໃຊ້ຂອງວາລະສານ. ຜູ້ອ່ານວາລະສານຍັງເປັນນັກທິດສະດີທີ່ມີຄຸນວຸດທິຂອງໂລກ. ສະຫຼຸບ, ຜູ້ອ່ານຂອງວາລະສານກອມມູນິດແມ່ນສະເພາະຫຼາຍ. ວາລະສານກອມມູນິດບໍ່ແມ່ນວາລະສານ ທຳມະດາສາມັນ; ຫຼາຍຄົນມັກເວົ້າຕະຫຼົກວ່າ ວາລະສານຄອມມິວນິດແມ່ນ “ປືນໃຫຍ່ພິໄສໄກ”, “ອາວຸດໜັກ”.
ທີສອງ: ກ່ຽວກັບບາງຜົນສຳເລັດທີ່ໜ້າຊົມເຊີຍ ແລະບັນຫາທີ່ແນະນຳ
ວາລະສານກອມມູນິດມີປະຫວັດສາດອັນຍາວນານແລະປະເພນີອັນຮຸ່ງເຮືອງ. ຈາກວາລະສານແດງ ສະບັບທຳອິດ (ວັນທີ 5 ສິງຫາ, 1930) ຈົນຮອດ ວາລະສານກອມມູນິດ (ປີ 1931), ວາລະສານໂບນເຊວິກ (ປີ 1934), ວາລະສານກອມມູນິດ (ປີ 1941), ວາລະສານກອມມູນິດ (ປີ 1943), ວາລະສານຊີວິດພາຍໃນ (ປີ 1947) ແລະ ວາລະສານກອມມູນິດ (ປີ 1950). ຫຼັງຈາກສັນຕິພາບກັບຕ່າວຄືນມາໃນພາກເໜືອ, ວາລະສານການຮຽນຮູ້ ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນເດືອນທັນວາ 1955 ແລະພິມຈຳໜ່າຍທຸກເດືອນ. ແຕ່ວັນທີ 5 ມັງກອນ 1977, ວາລະສານການຮຽນຮູ້ ໄດ້ຖືກປ່ຽນຊື່ເປັນ ວາລະສານກອມມູນິດ ແລະ ສືບຕໍ່ພິມຈຳໜ່າຍເປັນປົກກະຕິຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້. ຢູ່ພາກໃຕ້, ໃນໄລຍະສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຕ້ານລ່າເມືອງຂຶ້ນຝຣັ່ງ, ກົມສູນກາງພັກພາກໃຕ້ ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍວາລະສານຄົ້ນຄວ້າ; ແລະໃນຊຸມປີແຫ່ງສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານອາເມລິການເພື່ອກູ້ຊາດ, ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ ວາລະສານນຳໜ້າ. ດັ່ງນັ້ນ, ດ້ວຍປະຫວັດການດຳເນີນງານແລະການພັດທະນາຫຼາຍກວ່າ 82 ປີ, ມາຮອດປະຈຸບັນວາລະສານກອມມູນິດແມ່ນວາລະສານທີ່ມີປະຫວັດຍາວນານທີ່ສຸດໃນປະເທດຫວຽດນາມ. ມາຢາມວາລະສານກອມມູນິດໃນມື້ນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກດີໃຈທີ່ສຸດທີ່ເຫັນວ່າ ວາລະສານມີການເຕີບໃຫຍ່ທີ່ສຸດ, ພິເສດແມ່ນໃນຊຸມປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່.
ໃນປີທີ່ຜ່ານມາ, ຕາມລາຍງານຂອງຄະນະບັນນາທິການຂອງວາລະສານ, ແລະຜ່ານການຕິດຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ບັນດາສະຫາຍໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍເປັນຢ່າງດີ ມູນເຊື້ອອັນສະຫງ່າງາມຂອງວາລະສານກອມມູນິດ. ວາລະສານໄດ້ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງ ແລະສືບຕໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃໝ່, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໄດ້ປະຕິບັດຕາມມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ X ຂອງພັກຢ່າງໃກ້ຊິດ, ໂດຍມີຫົວຂໍ້ສະເພາະຕ່າງໆຂອງການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຢ່າງເປັນລະບົບ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປຶກສາຫາລື ແລະແນະນຳຕໍ່ຄະນະບັນນາທິການວາລະສານກ່ຽວກັບບາງຫົວຂໍ້ທີ່ຕ້ອງໄດ້ສຸມໃສ່ການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່, ເຊັ່ນກ່ຽວກັບສາຍພົວພັນພື້ນຖານແປດປະການ, ບັນດາເນື້ອໃນໃໝ່ແລະສຳຄັນ ໃນເອກະສານກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ່ XI ຂອງພັກ. ມີ “ພື້ນທີ່” ຫຼາຍທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ວາລະສານລົງເລິກໃນການຂຸດຄົ້ນແລະໂຄສະນາເຜີຍແຜ່. ວາລະສານໄດ້ຕິດຕາມເນື້ອໃນໂຄງການປະຕິບັດງານຂອງສູນກາງພັກຢ່າງໃກ້ຊິດ ເພື່ອກຳນົດໂຄງການບັນນາທິການ, ຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມສຳມະນາ ແລະການສຳມະນາວິທະຍາສາດ, ສະໜອງຂໍ້ມູນເອກະສານ, ປະກອບຄວາມຄິດຄວາມເຫັນໃຫ້ສູນກາງ. ກ່ອນກອງປະຊຸມສູນກາງ, ວາລະສານໄດ້ຈັດກອງປະຊຸມສຳມະນາ ແລະ ການສຳມະນາ ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນຕ່າງໆທີ່ສູນກາງຈະປຶກສາຫາລື. ພາຍຫຼັງທີ່ສູນກາງໄດ້ສະຫຼຸບແລະອອກມະຕິຕົກລົງແລ້ວ, ວາລະສານໄດ້ຈັດຕັ້ງກອງປະຊຸມສຳມະນາແລະການສຳມະນາ ເພື່ອໃຫ້ກະຈ່າງແຈ້ງ ກ່ຽວກັບພື້ນຖານວິທະຍາສາດ, ພື້ນຖານທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳ ຂອງການຕັດສິນໃຈຂອງສູນກາງ. ຂ້າພະເຈົ້າຊົມເຊີຍວິທີນີ້ຂອງວາລະສານ. ໃນປີທີ່ຜ່ານມາ, ວາລະສານໄດ້ຈັດກອງປະຊຸມສຳມະນາ 10 ຄັ້ງ ແລະການສຳມະນາວິທະຍາສາດ 6 ຄັ້ງ, ເຊິ່ງມີການສຳມະນາທັງໝົດ 16 ຄັ້ງໃນເວລາ 18 ເດືອນ. ບັນດາສະຫາຍຕ້ອງໄດ້ຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນແລະພະຍາຍາມຫຼາຍທີ່ສຸດ ຈຶ່ງບັນລຸຜົນສຳເລັດດັ່ງກ່າວ. ດ້ວຍກິດຈະກຳເຫຼົ່ານີ້ ວາລະສານໄດ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຜົນສຳເລັດລວມຂອງພັກ ໃນວຽກງານທິດສະດີ ແລະປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງປະເທດ. ມື້ນີ້, ໃນໂອກາດທີ່ມາຢ້ຽມຢາມແລະເຮັດວຽກກັບບັນດາສະຫາຍ, ຕາງໜ້າກົມການເມືອງແລະຄະນະເລຂາທິການສູນກາງພັກ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງສະແດງຄວາມຍິນດີຊົມເຊີຍ, ອວຍພອນ ແລະ ຂໍຂອບໃຈບັນດາພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ ແລະຜູ້ຮ່ວມງານຂອງ ວາລະສານກອມມູນິດ!
ກ່ຽວກັບຄວາມປາດຖະໜາກັບວາລະສານນັ້ນແມ່ນມີຫຼາຍທີ່ສຸດ. ຂໍ້ຈຳກັດຂອງວາລະສານແມ່ນໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງໂດຍສະເພາະ ໃນບົດລາຍງານຂອງຫົວໜ້າບັນນາທິການ ແລະໃນຄຳປາໄສຂອງບັນດາຜູ້ແທນທີ່ປະຊຸມຄັ້ງນີ້. ໃນນັ້ນ, ສິ່ງທີ່ເດັ່ນຊັດແມ່ນ ລັກສະນະທິດສະດິບໍ່ເລິກເຊິ່ງ, ລັກສະນະສູ້ຮົບຍັງບໍ່ສູງ, ລັກສະນະພຶດຕິກຳຍັງຖືກຈຳກັດຢູ່. ຕ້ອງເບິ່ງໂດຍກົງກັບຄວາມຈິງ, ກ້າຕິຊົມຕົນເອງ ເພື່ອຖອດຖອນບົດຮຽນ. ພາລະກິດທິດສະດີແມ່ນຍາກຫຼາຍ, ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ, ກ່ອນໜ້ານີ້, ເມື່ອມາຢ້ຽມຢາມວາລະສານກອມມູນິດ, ມີບັນດາສະຫາຍຜູ້ນຳເຊັ່ນ ເຈື່ອງຈິງ, ເລຢວນ, ຟ້າມວັນດົງ, ຫວໍງວຽນຢ້າບ, ຫງວຽນຈີແທັງ,...ລ້ວນແຕ່ເວົ້າວ່າ: ການຂຽນບົດໜັງສືພິມເປັນເລື່ອງຍາກ, ການຂຽນບົດຄວາມທິດສະດີຍິ່ງຍາກກວ່າອີກ, ບັນດາສະຫາຍແມ່ນນັກຮົບທີ່ມິດງຽບແຕ່ກ້າຫານ. ຕ້ອງມີການກະກຽມຄືແນວໃດຈຶ່ງຂຽນໄດ້. ມ້ອນຕ້ອງສຸກເຖິງຈຸດທີ່ແນ່ນອນຈຶ່ງປ່ອຍໄໝໄດ້. ອັດສະລິຍະທີ່ສອງສາມມື້ຜະລິດບົດຄວາມໄດ້ຫຼາຍບົດ, ບາງທີບົດຂຽນເຫຼົ່ານັ້ນເພື່ອຄິດໄລ່ປະລິມານເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນບົດຄວາມທີ່ມີຄຸນນະພາບ. ການຂຽນບົດໜັງສືພິມຕາມແບບ ໄປທີ່ທ້ອງຖິ່ນຂໍບົດລາຍງານຈຳນວນໜຶ່ງ, ເອົາມາ “ຮຽບຮຽງ”, “ແກ້ໄຂ”, “ເພີ່ມເຕີມ” ໃຫ້ເປັນບົດໜຶ່ງແລ້ວ ມັນຈະມີຄຸນນະພາບສູງໄດ້ແນວໃດ!
ທີສາມ: ກ່ຽວກັບທິດທາງ, ໜ້າທີ່ທີ່ຈະມາເຖິງຂອງວາລະສານ.
ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນດີກັບບົດລາຍງານຂອງຄະນະບັນນາທິການ, ພຽງແຕ່ເນັ້ນໜັກແລະຊີ້ແຈງບາງບັນຫາເທົ່ານັ້ນ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ຕ້ອງເຫັນວ່າ ໜ້າທີ່ທີ່ຈະມາເຖິງຂອງພວກເຮົາຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກແລະໜັກຫຼາຍ. ສະຖານະການໃນປະເທດ, ໃນພາກພື້ນແລະໃນໂລກຍັງມີຄວາມສັບສົນແລະບໍ່ຄາດເດົາໄດ້. ມີເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນນອກ ເໜືອການຄາດຄະເນ. ມື້ນີ້ສະຖານະການເປັນແບບນີ້, ແຕ່ມື້ອື່ນມັນເກີດຂຶ້ນເປັນແນວອື່ນ. ໃນສະພາບການດັ່ງກ່າວ, ທິດສະດີຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອປະຕິບັດພາລະກິດການນຳທາງ, ການກຳນົດທິດທາງ, ການເດີນໜ້າ, ການຄາດຄະເນ? ຫຼືທິດສະດີເປັນພຽງ “ຕົວຕະລົກທີ່ໄລ່ຕາມລົດມ້າສາມໂຕ”? ພຶດຕິກຳແມ່ນອຸດົມສົມບູນ ແລະມະຫາສານ, ສະນັ້ນທິດສະດີຕ້ອງມີການພັດທະນາຄືແນວໃດໃຫ້ເໝາະສົມ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ທິດສະດີພຽງແຕ່ໄລ່ຕາມພຶດຕິກຳເທົ່ານັ້ນ.
ເຖິງວ່າຍັງມີບັນຫາທີ່ມີການຖົກຖຽງກັນຢູ່ ແລະຕ້ອງສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ຂອງພັກກໍໄດ້ມີຄວາມເຫັນດີເປັນເອກະພາບສູງ ກ່ຽວກັບບັນດາທັດສະນະແລະແນວທາງອັນພື້ນຖານ ເຊິ່ງສະແດງອອກໃນໂຄງການການເມືອງກໍ່ສ້າງປະເທດໃນສະໄໝຂ້າມຜ່ານຂຶ້ນສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ (ສະບັບປັບປຸງ ພັດທະນາປີ 2011), ໃນແຜນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມປີ 2011 - 2020 ແລະໃນບັນດາເອກະສານອື່ນຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່. ນັ້ນແມ່ນພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາປະຕິບັດ, ແລະຜ່ານພຶດຕິກຳຈະໄດ້ສະຫຼຸບສັງລວມ, ເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາ. ບັນດາຈຸດໃໝ່ຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XI ແມ່ນຫຍັງ, ບັນດາສະຫາຍຄົງໄດ້ຮຽນຮູ້, ສຶກສາຄົ້ນຄວ້າເອກະສານຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່, ໄດ້ຈັດລະບົບປະເດັນໃໝ່ຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ແລ້ວ. ຍົກຕົວຢ່າງກ່ຽວກັບເສດຖະກິດ, ປະເດັນໃໝ່ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນ “ການປັບໂຄງສ້າງເສດຖະກິດຕິດກັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຮູບແບບການເຕີບໂຕ”. ປະໂຫຍກດັ່ງກ່າວສັ້ນໆເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ກໍ່ມີຄຳຖາມຫຼາຍຂໍ້ເພື່ອໃຫ້ອະທິບາຍແລະຕອບ. ຫຼືວ່າ, ກ່ຽວກັບສາມການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ; ຈາກການເຊື່ອມໂຍງເສດຖະກິດສາກົນໄປສູ່ການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນກໍພາໃຫ້ເກີດຫຼາຍບັນຫາ ທີ່ຕ້ອງໄດ້ສຶກສາຄົ້ນຄວ້າແລະໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ. ແລະບັນຫາ “ການເປັນເຈົ້າການ, ຕັ້ງໜ້າ” ຫຼື “ການຕັ້ງໜ້າ, ເປັນເຈົ້າການ” ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ; “ເປົ້າໝາຍ”, “ຄູ່ຮ່ວມງານ” ແມ່ນຫຍັງ? ໃຜ, ເວລາໃດ, ໃນບັນຫາໃດແມ່ນເປັນ “ເປົ້າໝາຍ”; ເວລາໃດ, ໃນບັນຫາໃດພັດເປັນ “ຄູ່ຮ່ວມງານ”? ປະກົດການວິກິດການໜີ້ສາທາລະນະໃນເອີຣົບ, ເນື້ອແທ້ຂອງ “ການປະຕິວັດສີສົ້ມ” ທີ່ລະເກີດຂຶ້ນໃນອາຟຣິກກາເໜືອແລະຕາເວັນອອກກາງນັ້ນແມ່ນຫຍັງ, ມັນມີຄວາມໝາຍແນວໃດ?... ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄປຢ້ຽມຢາມປະເທດກູບາ, ຕາມຄຳເຊີນຂອງບັນດາສະຫາຍກູບາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວປາໄສຢູ່ທີ່ໂຮງຮຽນພັກຊັ້ນສູງ ນີໂກ ໂລເປັດ. ຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າສະເໜີແນວຄິດທິດສະດີຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ກ່ຽວກັບເສັ້ນທາງກ້າວສູ່ສັງຄົມນິຍົມ ແລະສະພາບການກໍ່ສ້າງສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບການຍິນດີຕ້ອນຮັບແລະຊົມເຊີຍຈາກບັນດາສະຫານກູບາ. ເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງຍິນດີຕ້ອນຮັບ? ອາດຈະເປັນຍ້ອນວ່າ ພວກເຂົາເຫັນພວກເຮົາເວົ້າສິ່ງທີ່ເຂົາກຳລັງຄິດ ກຳລັງເປັນຫ່ວງ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ, ບັນດາສະຫາຍຜູ້ນຳພັກກອມມູນິດຈີນ, ພັກປະຊາຊົນປະຕິວັດລາວ, ພັກກອມມູນິດຍີ່ປຸ່ນ,...ລ້ວນແຕ່ສະແດງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມແລະຕີລາຄາສູງ ຕໍ່ທັດສະນະທິດສະດີຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ.
ເວົ້າຄືແນວນັ້ນເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່າ ກິດຈະກຳປ່ຽນແປງໃໝ່ຂອງຫວຽດນາມໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ, ແລະວຽກງານທິດສະດີຂອງພວກເຮົາກໍ່ມີຜົນສຳເລັດທີ່ແນ່ນອນ. ແນ່ນອນວ່າ, ຍັງມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ຈະຕ້ອງຄົ້ນຄວ້າ, ສະຫຼຸບ, ແລກປ່ຽນ, ສົນທະນາຕໍ່ໄປ. ພວກເຮົາບໍ່ອັດຕະວິໄສພໍໃຈນຳສິ່ງທີ່ໄດ້ຮັບ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ກໍ່ຕ້ອງລະມັດລະວັງຕໍ່ບັນດາກຳລັງທີ່ຄັດຄ້ານຕ້ານແນວທາງຂອງຫວຽດນາມ, ບິດເບືອນໂຄງການການເມືອງ, ແນວທາງຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ. ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງເຮັດໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ ໃນການຄົ້ນຄວ້າ, ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ໂຄງການການເມືອງແລະແນວທາງຂອງພັກ ເພາະວ່າວາລະສານກອມມູນິດແມ່ນອົງການທິດສະດີແລະການເມືອງ ຂອງສູນກາງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ, ແມ່ນ “ໂຄສົກ” ຂອງພັກ. ສະພາບການຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນທີ່ສຸດ, ຄວາມຕ້ອງການຂອງໜ້າທີ່ແມ່ນສູງຫຼາຍ, ວາລະສານຕ້ອງສືບຕໍ່ຍົກສູງຕື່ມອີກກ່ຽວກັບລັກສະນະທິດສະດີ, ລັກສະນະການເມືອງ, ລັກສະນະສູ້ຮົບ; ປັບປຸງຄຸນນະພາບຂອງເນື້ອໃນແລະຮູບແບບຂອງສິ່ງພິມ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ສິ່ງພິມອອກວັນທີ 1 ແລະ 16 ຂອງທຸກເດືອນ; ທັງໃນການຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີແລະສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳ; ທັງໃນກິດຈຳກຳພາຍໃນແລະການຕ່າງປະເທດ; ທັງໃນການຝຶກອົບຮົມ, ບຳລຸງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານຂອງວາລະສານ ແລະການສ້າງຖັນແຖວຜູ້ຮ່ວມງານ.
ກ່ຽວກັບເນື້ອໃນ, ວາລະສານຕ້ອງເລີ່ມຈາກພາລະບົດບາດແລະໜ້າທີ່ການເມືອງຂອງຕົນ; ກຳແໜ້ນໂຄງການການເມືອງ, ແຜນຍຸດທະສາດ, ແນວທາງ, ທັດສະນະຂອງພັກ, ເພື່ອຄົ້ນຄວ້າ, ໂຄສະນາເຜີຍແຜ່, ນຳເອົາແຜນນະໂຍບາຍ,ແນວທາງ, ທັດສະນະຂອງພັກເຂົ້າໃນຊີວິດສັງຄົມ; ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຕິດຕາມພຶດຕິກຳຢ່າງໃກ້ຊິດເພື່ອສະຫຼຸບທິດສະດີ, ປະກອບສ່ວນເພີ່ມເຕີມ, ພັດທະນາແຜນນະໂຍບາຍແລະແນວທາງຂອງພັກ; ເປັນເຈົ້າການໃນການແກ້ໄຂຄວາມຮັບຮູ້ທີ່ຜິດເຂວ, ຕັ້ງໜ້າໃນການຕໍ່ສູ້ວິພາກວິຈານແລະປະຕິເສດທັດສະນະທີ່ຜິດພາດ. ເພື່ອຜັນຂະຫຍາຍໜ້າທີ່ເຫຼົ່ານີ້ຢ່າງຄົບຊຸດ, ບັນດາສະຫາຍຕ້ອງສົມທົບກັບການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ່ 4 ສະໄໝທີ XI: “ບາງບັນຫາຮີບດ່ວນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກໃນປະຈຸບັນ”, ສຳຫຼວດຕົນເອງວ່າແນວຄິດການເມືອງຂອງຕົນຄືແນວໃດ, ມີຄວາມໝັ້ນຄົງຫຼືບໍ່, ຖືກຜົນກະທົບຈາກສິ່ງໃດຫຼືບໍ່, ມີການເສື່ອມໂຊມບໍ່; ພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກແຕ່ລະຄົນຕ້ອງເປັນເຈົ້າການໃນການສຳຫຼວດຕົນເອງ, ເຫັນສິ່ງໃດທີ່ “ຂີນຫູຂີນຕາ” ຕ້ອງດຳເນີນການເພື່ອລົບອອກ; ຕ້ອງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນແລະຕັດສິນໃຈຄືແນວນັ້ນຈຶ່ງປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ຂ້າພະເຈົ້າແນະນຳໃຫ້ບັນດາສະຫາຍຕ້ອງສ້າງໂຄງການເຄື່ອນໄຫວຂອງວາລະສານກອມມູນິດທີ່ເໝາະສົມກວ່າ ເພື່ອປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 4 ສະໄໝທີ XI ຕາມທິດ: ຈັດຕັ້ງການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ແນວທາງ ນະໂຍບາຍຂອງພັກຢ່າງເປັນລະບົບກວ່າເກົ່າ, ເປັນແບບສະບັບກວ່າເກົ່າ. ເພີ່ມບົດຄວາມສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳຖືກຕາມຄວາມໝາຍຂອງມັນ ໂດຍບໍ່ແມ່ນການຜັນລາຍງານຕ່າງໆຂອງທ້ອງຖິ່ນ, ຂອງຂະແໜງການເປັນ “ບົດຄວາມທີ່ລົງໃນວາລະສານ”; ເອົາໃຈໃສ່ພິເສດເຖິງບົດຄວາມການສືບສວນຄົ້ນຄວ້າ. ກ່ອນໜ້ານີ້ການຂຽນບົດຄວາມການສືບສວນຄົ້ນຄວ້າເສຍເຫື່ອແຮງຫຼາຍ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າ ສະຫາຍຫົວໜ້າພະແນກເສດຖະກິດໃນເວລານັ້ນ ໄດ້ນຳພາຄະນະໄປຄົ້ນຄວ້າຫົວຂໍ້ການຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ, ການຜະລິດຂະໜາດໃຫຍ່ ແລະການມອບເໝົາການຜະລິດກະສິກຳ, ຄະນະໄດ້ເຮັດວຽກໃນທ້ອງຖິ່ນເກືອບໜຶ່ງເດືອນ ແລ້ວຈຶ່ງຂຽນບົດຄວາມໄດ້. ເພີ່ມທະວີບົດຄວາມການຄົ້ນຄວ້າ - ແລກປ່ຽນ. ດົນນານມາແລ້ວ, ວາລະສານໄດ້ເປີດແລະຮັກສາໝວດໝູ່ນີ້ຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແລະໄດ້ຮັບຄວາມຍິນດີຊົມເຊີຍຈາກຜູ້ອ່ານ. ນີ້ແມ່ນສະຖານທີ່ເພື່ອແບ່ງປັນແລະແລກປ່ຽນຄວາມຄິດເຫັນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມເປັນເອກະພາບໃນຄວາມຮັບຮູ້ແລະການກະທຳ. ແຕ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ວ່າ, ການຄົ້ນຄວ້າແລກປ່ຽນເພື່ອໃຫ້ມີຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງແລະເລິກເຊິ່ງກວ່າອີກກ່ຽວກັບໂຄງການການເມືອງແລະແນວທາງຂອງພັກ, ແທນທີຈະເວົ້າກົງກັນຂ້າມ, ເວົ້າຜິດກັບໂຄງການການເມືອງແລະແນວທາງຂອງພັກ.
ໃນຖານະນັກຮົບຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃນແນວຮົບແນວຄິດ ແນວຮົບທິດສະດີການເມືອງ, ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງຊ່ວຍໃຫ້ພັກດຳເນີນການໂຄສະນາຊວນເຊື່ອ, ປົກປ້ອງໂຄງການການເມືອງແລະແນວທາງຂອງພັກ; ຕໍ່ສູ້ກັບທັດສະນະທີ່ຜິດເຂວ, ປະກົດການທີ່ຫຍໍ້ທໍ້ ແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. ຄວາມເປັນຈິງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ວາລະສານເຮັດວຽກງານນີ້ບໍ່ໄດ້ຫຼາຍປານໃດ ແລະບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ. ໝວດໝູ່ “ດຳເນີນຊີວິດທາງດ້ານແນວຄິດ” (ເດີມແມ່ນ “ດຳເນີນຊີວິດພັກ”) ໄດ້ຮັບຄວາມຊົມເຊີຍຈາກຜູ້ອ່ານ. ບົດຄວາມທີ່ລົງໃນໝວດໝູ່ນີ້ສັ້ນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຂຽນຍາກທີ່ສຸດ, ຕ້ອງການລະດົມນັກຂຽນທີ່ສ້ຽມແຫຼມຈຳນວນຫຼາຍເພື່ອຂຽນບົດຄວາມສຳລັບໝວດໝູ່ນີ້ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ແລະວິພາກວິຈານປະກົດການຫຍໍ້ທໍ້ ເລວຊາມ, ຖ້າຫາກບົດຄວາມລະບຸທີ່ຢູ່ສະເພາະຈະເປັນການດີຫຼາຍ.
ບົດຂຽນແນະນຳປະສົບການຂອງບັນດາທ້ອງຖິ່ນ, ຂອງຕ່າງປະເທດທີ່ລົງໃນວາລະສານນັ້ນແມ່ນຍັງມີໜ້ອຍ ແລະພຽງແຕ່ໃນຮູບແບບຂອງການສື່ຂ່າວເທົ່ານັ້ນ. ໃນປະຈຸບັນ, ຂະບວນການກອມມູນິດຢູ່ບັນດາປະເທດໃນອາເມລິກາລາຕີນ, ໃນເອີຣົບຄືແນວໃດ? ພັກກອມມູນິດຍີ່ປຸ່ນຄືແນວໃດ? ຈີນໄດ້ພັດທະນາທິດສະດີໃໝ່ໃດແດ່?... ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງຈັດຕັ້ງການຄົ້ນຄວ້າ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຕອບຄຳຖາມຕ່າງໆເທິງນີ້. ມື້ກ່ອນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ, ຄະນະພົວພັນການຕ່າງປະເທດສູນກາງ ດຳເນີນການຄົ້ນຄວ້າບັນຫາເຫຼົ່ານີ້, ມີຄຳເຫັນແນວໃດຕໍ່ຂະບວນການກອມມູນິດຂອງໂລກໃນປະຈຸບັນ? ລັດທິທຶນນິຍົມໂລກພາຍຫຼັງວິກິດການໜີ້ສາທາລະນະຈະເປັນໄປແນວໃດ?...ຕ້ອງສຸມໃສ່ການຕອບຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້, ເອົາໃຈໃສ່ເພີ່ມເນື້ອໃນດ້ານທິດສະດີ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່ານີ້ແມ່ນວຽກຍາກ, ຂໍແບ່ງປັນກັບບັນດາສະຫາຍ, ແຕ່ຫວັງວ່າບັນດາສະຫາຍຈະມີເງື່ອນໄຂແລະໂອກາດໃນການເຂົ້າເຖິງຂໍ້ມູນ ກໍ່ຈະເຮັດວຽກນີ້ໄດ້ເປັນຢ່າງດີ.
ກ່ຽວກັບຮູບການ, ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງພະຍາຍາມໃຫ້ມີຊີວິດຊີວາ, ອຸດົມສົມບູນກວ່າອີກ ແລະດຶງດູດຜູ້ອ່ານຫຼາຍກວ່າອີກ. ໃນຊຸມປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ວາລະສານໄດ້ພະຍາຍາມເພີ່ມການພິມຈຳໜ່າຍ ຈາກສະບັບລາຍເດືອນ ເປັນ 20 ວັນ ແລະເພີ່ມຂຶ້ນສອງສະບັບໃນແຕ່ລະເດືອນ, ຫຼັງຈາກນັ້ນຂຶ້ນເປັນສາມສະບັບ; ດຽວນີ້ ວາລະສານກອມມູນິດມີ 4 ສິ່ງພິມ ແລະພິມຈຳໜ່າຍ 8 ສະບັບຕໍ່ເດືອນ (ວາລະສານກອມມູນິດ ອອກວັນທີ 1 ທຸກເດືອນ; ວາລະສານກອມມູນິດ - ສະເພາະເລື່ອງພື້ນຖານ ອອກວັນທີ 16 ທຸກເດືອນ; ວາລະສານບັນທຶກເຫດການ ອອກທຸກສັບປະດາ; ວາລະສານກອມມູນິດອອນໄລ: ສອງສະບັບຕໍ່ເດືອນ). ນີ້ກໍ່ແມ່ນວິທີປ່ຽນແປງໃໝ່ກ່ຽວກັບຮູບການແລະວິທີການພິມຈຳໜ່າຍ, ແຈກຢາຍ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມາຂ້ອງເທິງ, ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງສຸມໃສ່ການປະຕິບັດພາລະບົດບາດແລະໜ້າທີ່ຕົ້ນຕໍ່ຂອງຕົມ, ບໍ່ເຮັດແທນ, ບໍ່ລຸກລ້ຳວຽກງານຂອງສຳນັກຂ່າວອື່ນໆ.
ໃນຍຸກແຫ່ງຂໍ້ມູນຂ່າວສານດິຈິຕອນໃນປະຈຸບັນ, ບັນດາສະຫາຍຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງ ວາລະສານກອມມູນິດອອນໄລ. ປະຈຸບັນ, ຜູ້ຄົນອ່ານໜັງສືອອນໄລຫຼາຍກວ່າອ່ານໜັງສືໃນປື້ມ. ມື້ເຊົ້ານີ້, ເຮັດວຽກຢູ່ໜັງສືພິມປະຊາຊົນ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ໃຫ້ຄວາມສົນໃນຄືແນວນັ້ນ. ສຸມໃສ່ການເຮັດໃຫ້ສິ່ງພິມມີຄຸນນະພາບດີ; ກວດແກ້ບັນນາທິການບົດຄວາມຢ່າງຮອບຄອບ, ພະຍາຍາມບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄວາມຜິດພາດເກີດຂຶ້ນ. ກ່ອນໜ້ານີ້, ເມື່ອເປັນຫົວໜ້າຄະນະບັນນາທິການວາລະສານ, ສະຫາຍ ເຈື່ອງຈິງ ໄດ້ແນະນຳແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານກວດແກ້ບັນນາທິການບົດຄວາມຢ່າງຮອບຄອບທີ່ສຸດ. ສະຫາຍເອງກໍ່ມີຄວາມລະມັດລະວັງທີ່ສຸດ, ພິຈາລະນາແລະແກ້ໄຂແຕ່ລະຈຸດ ຈ້ຳ, ແຕ່ລະຕົວອັກສອນໃຫຍ່ແລະນ້ອຍ. ປະຈຸບັນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ, ພວກເຮົາບໍ່ມີແບບແຜນເຮັດວຽກຄືແນວນັ້ນ, ຄືຊິແມ່ນເຮັດແບບງ່າຍດາຍເກີນໄປ, ຖືກບໍ? ຂໍແນະນຳໃຫ້ນັກຂ່າວແລະພະນັກງານບັນນາທິການວາລະສານ ຕ້ອງຝຶກຝົນຕົນເອງໃຫ້ມີນິໄສລະມັດລະວັງແລະພິຖີພິຖັນນີ້, ເພາະວ່າ ວາລະສານກອມມູນິດຖືກຖືເປັນບັນທັດຖານ. ບໍ່ຄວນຖືວ່າເປັນພຽງເຕັກນິກເທົ່ານັ້ນ, ເພາະວ່າ ບາງຄັ້ງ “ຜິດໜຶ່ງນິ້ວ, ໄປໜຶ່ງໄມ”. ພວກເຮົາມີບົດຮຽນຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.
ກ່ຽວກັບການຈັດຕັ້ງບົດຄວາມ, ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ເພື່ອໃຫ້ມີບົດຂຽນທີ່ມີຄຸນນະພາບດີ, ເລິກເຊິ່ງ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມຮອບຄອບ, ລະອຽດ, ເຂັ້ມຂົ້ນ, ເຮັດວຽກໜັກຫຼາຍ. ນີ້ແມ່ນຖືກຕ້ອງສຳລັບທັງບົດຂຽນຂອງຕົນເອງ ທັງໃນການຈັດຕັ້ງບົດຄວາມຂອງຜູ້ຮ່ວມງານ. ໃນລະຫວ່າງການແລກປ່ຽນປະສົບການໃນການຂຽນບົດຄວາມ, ບາງສະຫາຍທີ່ເຮັດວຽກເປັນເວລາດົນນານໃນວາລະສານກອມມູນິດກ່າວວ່າ, ບາງຄັ້ງພວກເຂົາຮ່າງບົດຄວາມສຳເລັດແລະປ່ອຍໄວ້ທີ່ນັ້ນ, ແລ້ວສືບຕໍ່ຄົ້ນຄວ້າ, ຄິດເສີມເພີ່ມເຕີມຈົນສຳເລັດ, ຫຼາຍເດືອນຕໍ່ມາຈຶ່ງມີບົດຄວາມສົມບູນເພື່ອຈະລົງພິມເຜີຍແຜ່. ຊ້ຳບໍ່ຫນຳ, ບາງຄັ້ງຈຳເປັນຕ້ອງເຊີນຜູ້ຊ່ຽວຊານ ມາຮ່ວມການສຳ ມະນາແລະໃຫ້ຄຳເຫັນ, ຈາກນັ້ນຈຶ່ງເຂົ້າຮ່ວມຊື່ຜູ້ຂຽນ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງມີບົດຄວາມທີ່ມີນາມປາກກາວ່າ “ຫງວຽນວຽດຈູງ” (ໝາຍຄວາມວ່າມີຫຼາຍຄົນຂຽນບົດດຽວກັນ).
ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຈັດຕັ້ງບົດຄວາມນັ້ນແມ່ນວຽກງານຕໍ່ຜູ້ຮ່ວມງານ. ຄວາມເປັນຈິງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫຼາຍກ່ວາສາມສ່ວນສີ່ຂອງຈຳນວນບົດຄວາມທີ່ລົງໃນວາລະສານກອມມູນິດນັ້ນ ແມ່ນຂອງຜູ້ຮ່ວມງານ, ດັ່ງນັ້ນ ວຽກງານຕໍ່ຜູ້ຮ່ວມງານແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ. ຕ້ອງຮູ້ລະດົມ, ນຳໃຊ້ປັນຍາຄວາມຮູ້ຂອງຜູ້ຮ່ວມງານ, ຍ້ອນວ່າຖັນແຖວຜູ້ຮ່ວມງານ ຕັດສິນການຂະຫຍາຍຕົວຂອງວາລະສານ. ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ, ວາລະສານແມ່ນຂອງທົ່ວພັກ. ວາລະສານຕ້ອງເປັນເຈົ້າການໃນການຍົກບັນຫາ, ເຈາະຈິ້ມບັນຫາ, ເຊີນຜູ້ຮ່ວມງານມາແລກປ່ຽນຄວາມຄິດຄວາມເຫັນ ແລະສັ່ງຈອງບົດຄວາມ, ບາງຄັ້ງຕ້ອງສັ່ງຈອງປີຫນຶ່ງຫລືສອງປີ. ການສັ່ງຈອງບົດຄວາມຕາມແບບບັງເອີນເປັນການຍາກ ແລະຈະບໍ່ມີບົດຄວາມທີ່ມີຄຸນນະພາບ. ພະນັກງານບັນນາທິການວາລະສານແຕ່ລະຄົນ ຕ້ອງກາຍເປັນຜູ້ໃກ້ຊິດຂອງຜູ້ຮ່ວມງານ ແລະເຊີນສະຫາຍເຫຼົ່ານັ້ນມາຮ່ວມການຂຽນບົດຄວາມດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ. ສຳລັບຜູ້ນຳ, ບາງຄັ້ງຄະນະບັນນາທິການຕ້ອງສົ່ງຈົດໝາຍທາງການ, ໃບເຊີນມາດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ; ຈັດຕັ້ງການຄົ້ນຄວ້າ ແລະບັນນາທິການຢ່າງລະອຽດ; ຖ້າວາລະສານພຽງແຕ່ສົ່ງຈົດໝາຍທາງການ ຫຼືໂທລະສັບມາ ຮ້ອງຂໍໃຫ້ຜູ້ນຳຂຽນບົດຄວາມທີ່ຈະລົງໃນວາລະສານເທົ່ານັ້ນ, ການມີບົດຄວາມຈະເປັນເລື່ອງຍາກ. ວາລະສານຕ້ອງເປັນເຈົ້າການໃນການຈັດຕັ້ງການຂຽນບົດຄວາມ ເພາະວ່າບັນດາສະຫາຍນັ້ນຄາວຽກຫຼາຍ. ແມ່ນແນວນັ້ນບໍ່?
ກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ, ຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ, ການຄົ້ນຄ້ວາວິທະຍາສາດສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເພື່ອຮັບໃຊ້ວຽກງານບັນນາທິການ, ຮັບໃຊ້ການຈັດຕັ້ງບົດຄວາມທີ່ຈະລົງໃນວາລະສານ. ບໍ່ຄວນໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບການຄົ້ນຄ້ວາບັນດາໂຄງການແລະຫົວຂໍ້ລະດັບລັດຫຼາຍເກີນໄປ; ຈະເອົາກຳລັງຢູ່ໃສ, ພະນັກງານວິທະຍາສາດຢູ່ໃສ ເພື່ອເຮັດການຄົ້ນຄວ້ານີ້? ຖ້າເຮົາເຮັດໄດ້ມັນກໍ່ດີ, ແຕ່ຖ້າໃຊ້ແຮງງານກະຈັດກະຈາຍ ຈະເອົາກຳລັງມາຈາກໃສເພື່ອຂຽນບົດຄວາມ ແລະຈັດຕັ້ງການບັນນາທິການບົດຄວາມ ເພື່ອລົງພິມໃນວາລະສານ. ພວກເຮົາມີຂໍ້ໄດ້ປຽບອັນໃຫຍ່ຫຼວງ ທີ່ປະຈຸບັນມີສະຖາບັນຄົ້ນຄວ້າຫຼາຍແຫ່ງ; ໂດຍສະເພາະ ສະພາທິດສະດີສູນກາງກຳລັງດຳເນີນການຄົ້ນຄ້ວາກ່ຽວ ກັບຫົວຂໍ້ລະດັບລັດຫຼາຍກວ່າ 30 ຫົວຂໍ້. ວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງມີວິທີຂຸດຄົ້ນ, ກັ່ນກອງ, ເສີມຂະຫຍາຍ, ນຳໃຊ້ຜົນການຄົ້ນຄວ້າຂອງບັນດາອົງການເຫຼົ່ານີ້ ເພື່ອຈັດຕັ້ງບົດຄວາມທີ່ລົງໃນວາລະສານ. ແລະຈັດຕັ້ງເສີມຂະຫຍາຍບົດບາດຂອງຖັນແຖວຜູ້ຮ່ວມງານທີ່ເປັນນັກວິທະຍາສາດ, ສາດສະດາຈານ, ປະລິນຍາເອກ ທີ່ມີຊື່ສຽງດ້ານວິທະຍາສາດ; ສະຫາຍຫຼາຍຄົນໄດ້ອອກກິນເບ້ຍບຳນານແລ້ວ ແຕ່ຍັງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຫຼາຍ. ຖັນແຖວຜູ້ທີ່ສາມາດຈະຮ່ວມງານນີ້ບໍ່ແມ່ນໜ້ອຍ. ບັນຫາຢູ່ທີ່ການຈັດຕັ້ງແລະດຶງດູດປັນຍາຄວາມຮູ້ຂອງເຂົາ. ຕ້ອງສ້າງກົນໄກລະດົມ “ເນື້ອເທົາ” ຂອງຖັນແຖວນີ້, ສະໜອງຂໍ້ມູນໃຫ້ເຂົາ, ວາງແຜນການບັນນາທິການບົດຄວາມ, ສັ່ງຈອງບົດຄວາມໃຫ້ເຂົາຂຽນ, ມີລະບອບຄ່າຕອບແທນທີ່ເໝາະສົມສຳລັບ “ພະລັງສະໝອງ” ທີ່ພວກເຂົາໃຊ້ຈ່າຍ; ມີລະບອບຄ່າປາກກາພິເສດສຳລັບບົດຂຽນທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ມີເນື້ອໃນວິທະຍາສາດສູງ.
ສິ່ງໜຶ່ງອີກທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຢາກເນັ້ນໜັກແມ່ນ, ເພື່ອປະຕິບັດພາລະບົດບາດແລະໜ້າທີ່ຂອງວາລະສານໃຫ້ສຳເລັດເປັນຢ່າງດີ, ຕ້ອງມີສອງເງື່ອນໄຂຄື: ທີໜຶ່ງ, ພະນັກງານແຕ່ລະຄົນທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ວາລະສານກອມມູນິດ ຕ້ອງຮັກວຽກຂອງຕົນແທ້ໆ, ຫ້າວຫັນກະຕືລືລົ້ນໃນວຽກງານ, ທັງກາງເວັນແລະກາງຄືນກັງວົນຄົ້ນຄິດ, ກິນບໍ່ແຊບນອນບໍ່ຫຼັບ ກັບບົດຂຽນທີ່ຕົນຮັບຜິດຊອບ, ແຕ່ຖ້າລາວເຮັດຢ່າງຜີວເຜີນ ເຮັດພໍແລ້ວມື, ມັນຍາກທີ່ຈະມີບົດຂຽນທີ່ດີ, ບົດຂຽນທີ່ເລິກເຊິ່ງ, ຕາມ “ກົດຫຼັກເຫດແລະຜົນ”. ທີສອງ, ອົງການ, ການຈັດຕັ້ງຕ້ອງສ້າງເງື່ອນໄຂ, ສິ່ງແວດລ້ອມອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ພະນັກງານເສີມຂະຫຍາຍຄວາມສາມາດ, ອຸທິດກຳລັງວັງຊາແລະສະຕິປັນຍາໃຫ້ວາລະສານ. ຄະນະບັນນາທິການ, ກອງບັນນາທິການວາລະສານທັງໝົດຕ້ອງມິຄວາມມານະພະຍາຍາມ; ບັນດາສະຫາຍການນຳສູນກາງ, ບັນດາກະຊວງ, ຄະນະ, ຂະແໜງການສູນກາງ ສະໜັບສະໜູນວຽກງານກໍ່ສ້າງອົງການ, ກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ, ກໍ່ສ້າງພັກໃນວາລະສານ. ດັ່ງທີ່ສະຫາຍໄດ້ຮູ້, ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຂຽນລົງໄປແມ່ນການສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນວ່າ ທັດສະນະແລະລະດັບທິດສະດີຂອງຕົນໄດ້ສຸກງອມຫຼືຍັງ, ຫຼັກໝັ້ນການເມືອງໝັ້ນຄົງຫຼືບໍ່, ທັງໝົດສະແດງອອກໃນບົດຄວາມນັ້ນ. ພະນັກງານ, ນັກຂ່າວແລະຜູ້ບັນນາທິການໃນວາລະສານກອມມູນິດຕ້ອງມີຫຼັກໝັ້ນແນວຄິດທີ່ໜັກແໜ້ນ, ມີທັດສະນະການເມືອງທີ່ຈະແຈ້ງ, ເຊື່ອໝັ້ນໃນໂຄງການການເມືອງ, ແນວທາງ, ການນຳພາຂອງພັກ, ເສັ້ນທາງຂຶ້ນສູ່ລັດທິສັງຄົມນິຍົມຂອງຊາດ; ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງມີຄວາມຮູ້ແລະລະດັບທິດສະດີທີ່ແນ່ນອນ. ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນຄຸນລັກສະນະສຳຄັນທີ່ຈຳເປັນ ເພື່ອປະກອບເປັນນັກຂຽນທີ່ຜູ້ອ່ານເຊື່ອຖືແລະຮັກແພງ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນວຽກງານທີ່ຍາກແລະເສຍເຫື່ອແຮງຫຼາຍ, ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການເອົາໃຈໃສ່ ເບິ່ງແຍງດູແລ ບຳລຸງສ້າງຂອງໝູ່ຄະນະ ແລະບຸກຄົນຕ້ອງພະຍາຍາມຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມຕົນເອງຢູ່ສະເໝີ.
ຍັງມີບາງບັນຫາອີກທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຢາກເວົ້າເຖິງ, ແຕ່ເສຍດາຍວ່າເວລາມີຈຳກັດ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າຈະມີໂອກາດແລກປ່ຽນກັນຫຼາຍກວ່າອີກ ເພື່ອຮ່ວມກັນສ້າງວາລະສານຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ ໃຫ້ພັດທະນາຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງແລະເຊື່ອວ່າ ບັນດາສະຫາຍຈະຮັກສາແລະເສີມຂະຫຍາຍມູນເຊື້ອອັນສະຫງ່າງາມຂອງວາລະສານ ໃນຖານະອົງການທິດສະດີແລະການເມືອງຂອງສູນກາງພັກ.
ຂໍອວຍພອນໃຫ້ວາລະສານກອມມູນິດສົມກຽດກັບການເປັນຄັນທຸງແນວຄິດການເມືອງຂອງພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມຕະຫຼອດໄປ. ອວຍພອນໃຫ້ບັນດາສະຫາຍແລະຄອບຄົວຈົ່ງມີສຸຂະພາບເຂັ້ມແຂງ, ມິຄວາມສຸກແລະປະສົບຜົນສຳເລັດໃນທຸກດ້ານ. ຜ່ານບັນດາສະຫາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສົ່ງຄຳອວຍພອນຢ່າງຈິງໃຈເຖິງພະນັກງານ, ລັດຖະກອນທຸກລຸ້ນຂອງວາລະສານກອມມູນິດ!./.
----------------------------------------------
* ຄັດຈາກບົດໂອ້ລົມຂອງສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ໃນໂອກາດຢ້ຽມຢາມແລະເຮັດວຽກກັບກອງບັນນາທິການ ວາລະສານກອມມູນິດ, ວັນທີ 9 ມິຖຸນາ 2012, ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 837 (ເດືອນ ກໍລະກົດ 2012)
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 947 (ເດືອນສິງຫາ 2020)
