ກ່ຽວກັບການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ ໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະ 2021-2030
ວກ. - ຢາກເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວແລະຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ພັກຜູ້ກຳອຳນາດແລະລັດຕ້ອງສ້າງຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ໂດຍມີເປົ້າໝາຍ, ທັດສະນະ ແລະ ວິທີແກ້ໄຂໂດຍລວມ. ດ້ວຍຄວາມໝາຍນັ້ນ, ການບຸກທະລຸທາງຍຸດທະສາດສະທ້ອນເຖິງທາງເລືອກລະດັບມະຫາພາກ, ມີຄວາມໝາຍຕັດສິນ, ຍຸດທະສາດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ການບຸກທະລຸທາງຍຸດທະສາດຍັງໝາຍເຖິງຜົນກະທົບຕໍ່ບັນດາຂັ້ນຕອນ, ບັນດາບັນຫາ, ເນື້ອໃນຫຼັກແຫຼ່ງແກ່ນສານ ເພື່ອປະຕິບັດຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ ໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ. ການກຳນົດບັນດາຂອດບຸກທະລຸຍຸດທະສາດທີ່ “ຖືກຕ້ອງ” ແລະ “ຊັດເຈນ” ມີຄວາມໝາຍສຳຄັນທີ່ສຸດຕໍ່ຄວາມເຂັ້ມແຂງແຮງກ້າແລະຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງປະເທດ.
ທ່ານຫງວຽນຊວັນຝຸກ, ກຳມະການກົມການເມືອງ, ນາຍົກລັດຖະມົນຕີຫວຽດນາມ ຢ້ຽມຊົມງານວາງສະແດງຜະລິດຕະພັນເຕັກໂນໂລຊີ _ພາບ: vietnamplus.vn
1. ບາງວິທີກຳນົດການບຸກທະລຸໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ
ມີຫຼາຍວິທີເຂົ້າເຖິງທີ່ຕ່າງກັນ ເພື່ອກຳນົດການບຸກທະລຸໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ດ້ວຍຈຸດດີແລະຈຸດອ່ອນຂອງແຕ່ລະວິທີ.
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດ.
ກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຕາມວິທີເຂົ້າເຖິງເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້ວ່າ ແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວຄັດເລືອກຂັ້ນຕອນ, ເນື້ອໃນ ແລະ ບັນຫາສຳຄັນ, ມີຄວາມໝາຍຕັດສິນຊີ້ຂາດ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດຂອງຊາດໃຫ້ປະສົບຜົນສຳເລັດ. ເນື້ອໃນຂອງວິທີກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ເປົ້າ ໝາຍບຸລິມະສິດແມ່ນ: 1- ກຳນົດບັນດາເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດ ແລະ ຈັດເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດຕາມລຳດັບ; ເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິໃນຊ່ວງເວລາຕ່າງກັນແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຕ້ອງຮັບປະກັນຄວາມສອດຄ່ອງໃນໄລຍະເວລາປະຕິບັດຍຸດທະສາດ; 2- ກຳນົດວິທີແກ້ໄຂທັງໝົດ ແລະບັນດານະໂຍບາຍ ເພື່ອປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດ; 3- ຄັດເລືອກວິທີແກ້ໄຂແລະນະໂຍບາຍຫຼັກແຫຼ່ງທີ່ສຸດ, ທີ່ຕັດສິນຜົນສຳເລັດຂອງການປະຕິບັດເປົ້າໝາຍ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ນັ້ນແມ່ນຂະບວນການກຳນົດການບຸກທະລຸທີ່ຕ້ອງປະຕິບັດ ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດທີ່ໄດ້ວາງໄວ້.
ວິທີການນີ້ມີຂໍ້ດີຄື: ຄວາມເປັນເຈົ້າການ, ຄວາມສາມາດບັນລຸຜົນສຳເລັດສູງ ຖ້າກຳນົດທິດທາງແລະກຳນົດເປົ້າໝາຍບຸລິມມະສິດຢ່າງຖືກຕ້ອງ; ຊັບພະຍາກອນຂອງລັດແລະສັງຄົມແມ່ນສຸມໃສ່ແກ້ໄຂບັນດາເປົ້າໝາຍຫຼັກທີ່ສຳຄັນ, ບໍ່ກະແຈກກະຈາຍ; ສະດວກດີໃຫ້ແກ່ການສ້າງຄວາມເປັນເອກະພາບ ໃນຄວາມຮັບຮູ້ແລະການກະທຳ ຂອງລະບົບການເມືອງທັງໝົດ.
ແຕ່ວ່າ, ວິທະການນີ້ຍັງມີຈຸດອ່ອນຄື: ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຂຶ້ນກັບການກຳນົດເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດ, ດັ່ງນັ້ນ, ຖ້າກຳນົດເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ມັນຈະນຳໄປສູ່ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ກໍ່ໃຫ້ເກີດການສູນເສຍແລະສິ້ນເປືອງຊັບພະຍາກອນ; ເມື່ອຈຳເປັນຕ້ອງຈັດເປົ້າໝາຍເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດລ້ອມ ຕາມລຳດັບບຸລິມະສິດ, ມັນງ່າຍທີ່ຈະໄດ້ຮັບປະຕິກິລິຍາທາງລົບຈາກກຸ່ມທີ່ມີທັດສະນະ, ຜົນປະໂຫຍດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ...
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ການແກ້ໄຂບັນດາ "ຈຸດອຸດຕັນ".
ໃນການຄຸ້ມຄອງ, “ຈຸດອຸດຕັນ” ຖືກເຂົ້າໃຈວ່າເປັນໜຶ່ງຫຼືຫຼາຍຈຸດທີ່ກີດຂວາງການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ, ເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາອ່ອນລົງ, ຊ້າລົງບາງສ່ວນ ຫຼືທັງໝົດ; ແມ່ນບັນດາ "ຈຸດອຸດຕັນ" ຂັດຂວາມການດຳເນີນງານເປັນປົກກະຕິຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ອາດຈະເຂົ້າເຖິງການກຳນົດ “ຈຸດອຸດຕັນ” ດ້ວຍວິທີການທີ່ແຕກຕ່າງກັນເຊັ່ນ “ຈຸດອຸດຕັນ” ທາງດ້ານຊັບພະຍາກອນ; “ຈຸດອຸດຕັນ” ທາງດ້ານສະຖາບັນ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ; “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ຂັດຂວາງການພັດທະນາຂອງບັນດາຂະແໜງການເສດຖະກິດ; “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ຂັດຂວາງການພັດທະນາຂອງຕະຫຼາດແຕ່ລະປະເພດແລະຕະຫຼາດທັງໝົດ; “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ກິດຂວາງການເຄື່ອນໄຫວແລະການພັດທະນາຂອງວິສາຫະກິດ... “ຈຸດອຸດຕັນ” ໃນໄລຍະສັ້ນແມ່ນຄວາມອຸດຕັນທີ່ເກີດຂຶ້ນຍ້ອນບັນຫາຊົ່ວຄາວ ທີ່ສາມາດແກ້ໄຂແລະແກ້ໄຂໄດ້ທັນທີ. “ຈຸດອຸດຕັນ” ໃນໄລຍະຍາວແມ່ນຄວາມອຸດຕັນທີ່ປາກົດຂຶ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ຂັດຂວາງປະສິດທິຜົນການດຳເນີນງານທາງເສດຖະກິດແລະສັງຄົມ ທັງໃນໄລຍະສັ້ນແລະໄລຍະຍາວ ແລະ ຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າແລະປັບປຸງໃນໄລຍະສັ້ນ.
ວິທີເຂົ້າເຖິງການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ການເອົາຊະນະ "ຈຸດອຸດຕັນ" ແມ່ນການກຳນົດວິທີການເພື່ອແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ທຳລາຍອຸປະສັກ, ສິ່ງກິດຂວາງທີ່ເກີດຈາກ “ຈຸດອຸດຕັນ” ເຫຼົ່ານັ້ນ, ຈາກນັ້ນ, ແກ້ “ຈຸດອຸດຕັນ” ໃຫ້ລຸລົ່ງ ແລະ ສົ່ງເສີມການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ຂັ້ນຕອນໃນການກຳນົດຂອດບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຕາມວິທີເຂົ້າເຖິງ “ຈຸດອຸດຕັນ” ມີດັ່ງນີ້: 1- ເລີ່ມຈາກສະພາບການເສດຖະກິດ, ສັງເກດໃນຫຼາຍແງ່ມຸມເພື່ອກຳນົດບັນດາຈຸດອ່ອນພື້ນຖານ ເຊິ່ງຖ້າຫາກແກ້ໄຂບໍ່ໄດ້, ເສດຖະກິດຈະບໍ່ບັນລຸເປົ້າໝາຍຍຸດທະສາດໄດ້; 2- ກຳນົດລະບົບບັນດາສາເຫດຂອງ “ຈຸດອ່ອນພື້ນຖານ” ເຫຼົ່ານັ້ນ, ຈາກນັ້ນສະເໜີລະບົບວິທີແກ້ໄຂ; 3- ຈາກລະບົບວິທີແກ້ໄຂ, ຄັດເລືອກເອົາວິທີແກ້ໄຂທີ່ມີຄວາມສາມາດກະທົບແຮງທີ່ສຸດເຖິງສາເຫດ.
ຈຸດດີຂອງວິທີການນີ້ແມ່ນ: ສາມາດຮັບຮູ້ “ຈຸດອຸດຕັນ” ໃນການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ - ສັງຄົມໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ ໂດຍອີງໃສ່ການສັງເກດປະສິດທິຜົນການດຳເນີນງານທາງເສດຖະກິດ, ຜ່ານການກະທົບຕອບຂອງຕະຫຼາດ, ຂອງວິສາຫະກິດ ແລະຂອງນັກລົງທຶນ. ການກະທົບຕອບຂອງຕະຫຼາດ, ນັກລົງທຶນ, ວິສາຫະກິດກ່ຽວກັບ “ຈຸດອຸດຕັນ” ມັກຈະຂ້ອນຂ້າງຮຸນແຮງ, ສ້າງຄວາມກົດດັນເພື່ອຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລັດຈັດການແກ້ໄຂ ດັ່ງນັ້ນ ວິທີການແກ້ໄຂ “ຈຸດອຸດຕັນ” ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ, ມັກຈະເປັນຈິງແລະເປັນໄປໄດ້. ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດມັກມີຄວາມລະອຽດຕົວຈິງ, ແນໃສ່ແກ້ໄຂບັນຫາຮີບດ່ວນ ແລະ ອຸປະສັກທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນໃນຄວາມເປັນຈິງ.
ແຕ່ວ່າ, ວິທີການນີ້ຍັງມີຈຸດອ່ອນບາງຢ່າງເຊັ່ນ: ວິທີການນີ້ບໍ່ເປັນເຈົ້າການ, ລັດຢູ່ໃນທ່າຮັບໃນການແກ້ໄຂຂໍ້ບົກຜ່ອງ ແລະອຸປະສັກໃນທາງປະຕິບັດ; ການກຳນົດ “ຈຸດອຸດຕັນ” ໃນໄລຍະຍາວ ມັກຈະປະສົບກັບຄວາມທ້າທາຍໃຫຍ່ ເຊິ່ງຕ້ອງໃຊ້ຄວາມສາມາດໃນການຄາດຄະເນ ແລະວິໄສທັດຍຸດທະສາດ, ໃນຂະນະນັ້ນ, ການເຕີບໂຕແບບຍືນຍົງຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ບໍ່ພຽງແຕ່ຂຶ້ນກັບວິທີແກ້ໄຂໃນໄລຍະສັ້ນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງຂຶ້ນກັບບັນດາປັດໄຈໄລຍະຍາວອີກ.
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ກຳລັງໜູນການພັດທະນາ.
ຕາມວິທີການນີ້, ບັນດາຜູ້ກຳນົດນະໂຍບາຍສາມາດເລືອກເອົາການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດເປັນໜຶ່ງໃນກຳລັງໜູນ ສຳລັບການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ຂັ້ນຕອນໃນການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ກຳລັງໜູນການພັດທະນາລວມມີ: 1- ກຳນົດຢ່າງຖືກຕ້ອງບັນດາປັດໄຈທີ່ເປັນກຳລັງໜູນ ສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ, ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານເພື່ອກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ. ມີທີ່ອີງຫຼາຍຢ່າງເພື່ອກຳນົດການບຸກທະລຸ: ອີງໃສ່ໜຶ່ງຫຼືຫຼາຍພາກສ່ວນເສດຖະກິດ, ຮູບແບບວິສາຫະກິດ; ອີງໃສ່ຊັບພະຍາກອນວັດຖຸ, ຊັບພະຍາກອນທີ່ບໍ່ແມ່ນວັດຖຸ; ອີງໃສ່ເຂດເສດຖະກິດ; ອີງໃສ່ກຳລັງພາຍໃນ; 2- ເພື່ອປະເມີນຢ່າງຖືກຕ້ອງວ່າປັດໄຈໃດເປັນກຳລັງໜູນ, ອາດຈະອີງໃສ່ຂອບເຂດທີ່ປັດໄຈເຫຼົ່ານີ້ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ເຊັ່ນລະດັບການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕຂອງລວມຍອດການຜະລິດພາຍໃນປະເທດ (GDP), ສ້າງວຽດເຮັດງານທຳ, ເພີ່ມມູນຄ່າການສົ່ງອອກ...
ຈຸດດີຂອງວິທີການນີ້ແມ່ນ: ມັກຈະສ້າງແຮງກະຕູ້ທີ່ໃຫຍ່ພໍຄວນ, ກະຕູ້ນໃນຈຸດສຳຄັນ ແລະ ມັກຈະສ້າງການພັດທະນາຢ່າງແຂງແຮງ, ລື່ນກາຍລະດັບ, ໂດດເດັ່ນໃຫ້ກັບປະເທດ; ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງບັນດາພາກພື້ນ, ຂົງເຂດ, ພື້ນທີ່ເຄື່ອນໄຫວ ມີຜົນກະທົບເຖິງຂົງເຂດອື່ນ. ສາມາດຮັບຮູ້ກຳລັງໜູນໄດ້ຢ່າງງ່າຍໂດຍຜ່ານຕົວຊີ້ວັດເສດຖະກິດ - ສັງຄົມທີ່ກຳລັງໜູນນັ້ນສ້າງຂຶ້ນເຊັ່ນ ການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ, ການສ້າງລາຍໄດ້ ແລະວຽກເຮັດງານທຳໃຫ້ສັງຄົມ, ຄວາມສາມາດແຜ່ກະຈາຍ, ຜົນກະທົບທາງບວກ ແລະ ການສະໜັບສະໜູນເຂດທີ່ຍັງເຫຼືອ.
ຈຸດອ່ອນຂອງວິທີການນີ້ແມ່ນ: ມີທ່າອຽງທີ່ຈະໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຫຼາຍ, ກົນໄກ, ນະໂຍບາຍບຸລິມະສິດ, ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ແກ່ເຂດທີ່ມີທ່າແຮງໃນການພັດທະນາ, ສາມາດສ້າງຄວາມແຕກຕ່າງຫຼາຍໃນການພັດທະນາລະຫວ່າງເຂດ, ພາດພື້ນ; ຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນເມື່ອຊັກຊວນຂົນຂວາຍໃຫ້ມີຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມໃນກຸ່ມປະຊາກອນ, ຜູ້ຄຸ້ມຄອງ ກ່ຽວກັບບຸລິມະສິດໃນການໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ ແລະກົນໄກ, ນະໂຍບາຍຫຼາຍກວ່າ, ດີກວ່າ, ເອື້ອອຳນວຍກວ່າໃຫ້ແກ່ພາກພື້ນ, ເຂດ, ຂະແໜງການທີ່ຖືກຖືວ່າເປັນກຳລັງໜູນຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ; ຄວາມແຕກຕ່າງຂອງການພັດທະນາລະຫວ່າງພາກພື້ນສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມສະເໝີພາບ..
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ການເລືອກເອົາແບບວະທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ.
ການເຂົ້າເຖິງໃນດ້ານຊັບພະຍາກອນ, ແບບວິທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ແມ່ນວິທີໃຊ້ແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນຕ່າງໆ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຕີບໂຕເສດຖະກິດ. ຕາມນັ້ນ, ມີບາງແບບວິທີການພັດທະນາເຊັ່ນ ແບບວິທີການພັດທະນາອີງໃສ່ການຂຸດຄົ້ນຊັບພະຍາກອນ, ແຮງງານລາຄາຖືກ ແລະເງິນລົງທຶນ, ກົງກັບເສດຖະກິດທີ່ມີໂຄງສ້າງສຸມໃສ່ບັນດາຂະແໜງການທີ່ຕ້ອງໃຊ້ຊັບພະຍາກອນ, ທຶນ ແລະແຮງງານລາຄາຖືກເປັນຕົ້ນຕໍ່; ແບບວິທີການພັດທະນາອີງໃສ່ສະມັດຕະພາບຂອງງານ, ວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງ, ກົງກັບເສດຖະກິດທີ່ມີໂຄງສ້າງສຸມໃສ່ບັນດາຂະແໜງການທີ່ໃຊ້ຄວາມຮູ້ແລະເຕັກໂນໂລຊີເປັນຕົ້ນຕໍ່.
ຂັ້ນຕອນໃນການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ແບບວິທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ: 1- ກຳນົດຢ່າງຈະແຈ້ງແບບວິທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມແຫ່ງຊາດ ໃນໄລຍະທີ່ແນ່ນອນ ໂດຍອີງໃສ່ເງື່ອນໄຂທຳມະຊາດ, ການເມືອງ, ເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ປັດຊະຍາການພັດທະນາ; 2- ກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຕິດກັບແບບວິທີການພັດທະນາທີ່ເລືອກ.
ຂໍ້ດີຂອງວິທີການໂດຍອີງໃສ່ການຄັດເລືອກແບບວິທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມແມ່ນ: ເຊື່ອນຕໍ່ແລະຕິດແໜ້ນກັບຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງແຕ່ລະປະເທດ, ຕິດກັບຮູບແບບການເຕີບໂຕເສດຖະກິດຂອງແຕ່ລະປະເທດ; ແມ່ນວິທີການທີ່ເປັນເຈົ້າການ, ມີຈຸດປະສົງ, ເປົ້າໝາຍທີ່ຈະແຈ້ງ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມຄົບຊຸດກັບເປົ້າໝາຍ, ວິທີແກ້ໄຂການພັດທະນາປະເທດໂດຍລວມ.
ແຕ່ ວິທີການນີ້ມີຈຸດອ່ອນຄື: ເປັນການຍາກທີ່ຈະກຳນົດເນື້ອໃນສະເພາະເຈາະຈົງຂອງການບຸກທະລຸ, ແຕ່ພຽງແຕ່ກຳນົດທິດທາງບຸກທະລຸຍຸດທະສາດທົ່ວໄປເທົ່ານັ້ນ; ການເລືອກແບບວິທີການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມມີລັກສະນະອັດຕະວິໃສ, ເຈດຈຳນົງນິຍົມ, ຊ້ຳຍັງຖືກອິດທິພົນຈາກທັດສະນະການເມືອງ ດັ່ງນັ້ນ ອາດຈະບໍ່ເໝາະສົມ, ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ໂອກາດ, ສິ່ງທ້າທາຍ.
ບັນດາປະເທດທີ່ຕ້ອງການສ້າງການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃນການເຕີບໂຕແລະພັດທະນາ ຕ້ອງຂຸດຄົ້ນໂອກາດແລະເອົາຊະນະສິ່ງທ້າທາຍ. ຂັ້ນຕອນການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ໂອກາດ, ສິ່ງທ້າທາຍແມ່ນ: 1- ຊີ້ແຈງໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍທີ່ຕ້ອງປະເຊີນໃນໄລຍະປານກາງແລະໄລຍະຍາວ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໂອກາດທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍສະພາບການສາກົນເຊັ່ນ ໂລກາພິວັດ, ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳ, ຄວາມກ້າວໜ້າທາງວິທະຍາສາດ-ເຕັກນິກ,... 2- ຄັດເລືອກຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ເນື້ອໃນບຸກທະລຸ ແນໃສ່ຂຸດຄົ້ນໂອກາດດີທີ່ສຸດ ເພື່ອບືນຕົວຂຶ້ນແລະຈຳກັດສິ່ງທ້າທາຍ.
ຈຸດດີຂອງວິທີການນີ້ແມ່ນ: ໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍມັກຈະເປັນບັນຫາໃໝ່, ສວຍໃຊ້ໂອກາດໄດ້ ຈະເປີດຈຸດປ່ຽນໃໝ່ໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ຜ່ານຜ່າສິ່ງທ້າທາຍໄດ້ຈະສ້າງປະຖົມປັດໄຈໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາໃນອະນາຄົດ. ຍ້ອມຕິດກັບທ່າອຽງຂອງຍຸກສະໄໝ, ບັນດາບັນຫາຮີບດ່ວນ, ແທດຈິງ ແລະ ມີຢູ່ຈິງ ດັ່ງນັ້ນວິທີການນີ້ມັກຈະບັນລຸຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມໃນການສະເໜີການບຸກທະລຸ ກໍ່ຄືການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ.
ແຕ່ວິທີການນີ້ກໍ່ມີຈຸດອ່ອນຄື: ໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍເປັນພຽງປັດໄຈສະຖານະການພາຍນອກ ແລະເປັນພຽງໜຶ່ງໃນຖານທີ່ກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ. ຖ້າພຽງແຕ່ອີງໃສ່ໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍເທົ່ານັ້ນ ຈະບໍ່ມີຂໍ້ມູນຂ່າວສານຢ່າງພຽງພໍເພື່ອກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ, ຫຼືຈະກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຢ່າງບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ດັ່ງນັ້ນ, ການເຂົ້າເຖິງຕາມວິທີນີ້ມັກຈະຕ້ອງສົມທົບກັບວິທີການອື່ນ ເພື່ອກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດສະເພາະຂອງປະເທດ. ໂອກາດແລະສິ່ງທ້າທາຍມີການປ່ຽນແປງ, ເກີດຂຶ້ນແລະສູນຫາຍໄປຕະຫຼອດເວລາ.
ການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໂດຍອີງໃສ່ຂົ້ວການເຕີບໂຕ ແລະຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ
ວິທີເຂົ້າເຖິງການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຕາມຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ແລະຂົ້ວການເຕີບໂຕໝາຍຄວາມວ່າ, ປະເທດໜຶ່ງສາມາດສ້າງການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃນການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາ ດ້ວຍວິທີສຸມໃສ່ບັນດາຂົ້ວການເຕີບໂຕ, ບັນດາຂະແນງການ, ຂົງເຂດ, ເຂດທີ່ມີຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ. ຕາມວິທີການນີ້, ຂັ້ນຕອນໃນການກຳນົດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດລວມມີ: 1- ກຳນົດແຈ້ງຂົ້ວການເຕີຍໂຕແລະຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນຂອງຊາດ. ນັ້ນແມ່ນບັນດາຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ທ້ອງຖິ່ນ ແລະເຂດທີ່ມີຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ໂດຍອີງໃສ່ຄວາມໄດ້ປຽບເດັດຖານ ຫຼືຄວາມໄດ້ປຽບແບບປຽບທຽບ ທີ່ຕິດກັບເງື່ອນໄຂທຳມະຊາດ, ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມສະເພາະ. 2- ຂົ້ວການເຕີບໂຕຫຼືຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນຂອງປະເທດ ໃນແຕ່ລະໄລຍະ ອາດຈະຖືເປັນການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຂອງປະເທດ. ສຸມໃສ່ການດຶງດູດການລົງທຶນ, ສ້າງເງື່ອນໄຂອຳນວຍຄວາມສະດວກ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ, ຊ່ວຍໃຫ້ຂົ້ວການເຕີບໂຕແຜ່ກະຈາຍ ແລະ ນຳໄປສູ່ການເຕີບໂຕ ແລະການພັດທະນາຂອງບັນດາຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ທ້ອງຖິ່ນ ແລະພາກພື້ນອື່ນໆ.
ວິທີການເຂົ້າເຖິງການບຸກທະລຸຕາມຂົ້ວການເຕີຍໂຕແລະຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ມີຈຸດດີຕ່າງໆດັ່ງນີ້: ສາມາດກຳນົດໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍກ່ຽວກັບພາກພື້ນ, ຂະແໜງການທີ່ມີການເຕີບໂຕສູງແລະມີຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ ໂດຍຜ່ານການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດແຫ່ງຊາດ; ເສີມຂະຫຍາຍຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນໄດ້, ຄວາມໄດ້ປຽບເດັດຖານແລະຄວາມໄດ້ປຽບແບບປຽບທຽບ ຂອງແຕ່ລະປະເທດເວົ້າລວມ, ຂອງແຕ່ລະຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ທ້ອງຖິ່ນເວົ້າສະເພາະ ໃນການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາ; ມີຄວາມສາມາດສ້າງຂົ້ວການເຕີບໂຕ, ຂະແໜງການ, ຂົງເຂດການພັດທະນາທີ່ໄວກວ່າ ດ້ວຍຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນທີ່ລື່ນກາຍ ທຽບກັບລະດັບລວມຂອງຊາດ ແລະມີຄວາມສາມາດແຂ່ງຂັນໃນລະດັບສາກົນ; ເໝາະສົມກັບຊັບພະຍາກອນທີ່ຈຳກັດ ແລະຄວາມສາມາດໃນການລົງທຶນຂອງແຕ່ລະປະເທດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາປະເທດກຳລັງພັດທະນາ, ເພາະວ່າ ພຽງແຕ່ລົງທຶນເຂົ້າໃນຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ທ້ອງຖິ່ນ ທີ່ເປັນຂົ້ວການເຕີບໂຕເທົ່ານັ້ນ.
ແຕ່ວິທີເຂົ້າເຖິງການບຸກທະລຸນີ້ມີຈຸດອ່ອນດັ່ງນີ້: ການບຸກທຸລະຍຸດທະສາດອີງໃສ່ຂົ້ວການເຕີບໂຕແລະຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນນີ້ ອາດຈະນຳໄປສູ່ການເຕີບໂຕແລະການພັດທະນາທີ່ບໍ່ສະໝ່ຳສະເໝີໃນທຸກຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ທ້ອງຖິ່ນແລະເຂດແຄວ້ນ, ພາໃຫ້ເກີດບັນຫາຄວາມບໍ່ສະເໝີພາບທາງດ້ານສັງຄົມ, ບັນຫາໂຄງສ້າງພື້ນຖານໃນເມືອງທີ່ມີພາລະໜັກເກີນໄປ,...; ການກຳນົດຂົ້ວການເຕີບໂຕແລະຄວາມໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນອາດຈະບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ອີງໃສ່ຄວາມປາຖະໜາແລະເຈດຈຳນົງອັດຕະວິໄສ; ອາດຈະເປັນການຍາກທີ່ຈະສ້າງຄວາມເປັນເອກະພາບວ່າ ຂະແໜງການ, ຂົງເຂດ, ເຂດແຄວ້ນໃດເປັນຂົ້ວແຫ່ງການເຕີບໂຕ, ຫຼືປະເຊີນກັບບັນຫາທາງການເມືອງ, ຄວາມຂັດແຍ້ງດ້ານຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງຂະແໜງການ, ທ້ອງຖິ່ນ.
2. ຂໍ້ສະເໜີແນະສຳລັບຫວຽດນາມ
ຄວາມຈຳເປັນຕ້ອງເລືອກການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໄລຍະ 2021 - 2030:
ທີໜຶ່ງ, ເລີ່ມຈາກຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃນສະພາບການໃໝ່: ໃນໄລຍະຈະມາເຖິງ, ສະພາບການໂລກແລະພາກພື້ນຈະສືບຕໍ່ມີການປ່ຽນແປງຢ່າງໄວວາແລະສັບສົນ, ໃນນັ້ນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງ ການປ່ຽນແປງອຳນາດທາງການເມືອງລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃຫຍ່, ການແກ່ງແຍ້ງຍຸດທະສາດໃນຫຼາຍພາກພື້ນຂອງໂລກ, ລວມທັງອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ທ່າອຽງຂອງການປົກປ້ອງການຄ້າ ແລະ ການເປີດເສລີທາງການຄ້າ ຈະຍັງຢູ່ຄວບຄູ່ກັນໄປ ແລະ ແກ່ງແຍ້ງກັນຢ່າງດຸເດືອດ. ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ແມ່ນທ່າອຽງໂລກາພິວັດ ທີ່ກຳລັງກະທົບຢ່າງແຂງແຮງ ແລະ ສ້າງໂອກາດກໍ່ຄືສິ່ງທ້າທາຍໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາຂອງປະເທດຕ່າງໆ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ການປ່ຽນແປງສະພາບດິນຟ້າອາກາດກໍ່ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ສົ່ງຜົນກະທົບເຖິງຫຼາຍບັນຫາກ່ຽວກັບສິ່ງແວດລ້ອມແລະສັງຄົມໃນທົ່ວໂລກ. ໂລກລະບາດ covid-19 ພ້ອມຜົນກະທົບຂອງມັນ, ອາດຈະຕາມມາດ້ວຍສະພາວະເສດຖະກິດຖົດຖອຍ ຫລືວິກິດການເສດຖະກິດໃນຂອບເຂດທົ່ວໂລກ.
ທີສອງ, ເລີ່ມຈາກຄວາມປາຖະໜາທີ່ຈະພັດທະນາເສດຖະກິດຢ່າງວ່ອງໄວແລະຍືນຍົງ: ພຶດຕິກຳແຫ່ງການພັດທະນາປະເທດໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວແລະຍືນຍົງທີ່ລະບຸໄວ້ໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຫວຽດນາມໃນໄລຍະ 2011 - 2020 ນັ້ນ ຍັງຄົງສອດຄ່ອງກັບໄລຍະຕໍ່ໄປ. ການພັດທະນາຢ່າງຍືນຍົງແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ສອດຮ້ອຍຕະຫຼອດໃນຂະບວນການພັດທະນາຂອງຫວຽດນາມໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ.
ທີສາມ, ເລີ່ມຈາກການຂາດແຄນຊັບພະຍາກອນ: ຊັບພະຍາກອນສຳລັບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມແມ່ນຈຳກັດ, ດັ່ງນັ້ນ ຈຳເປັນຕ້ອງສຸມໃສ່ແກ້ໄຂບັນດາຈຸດອ່ອນ, “ຈຸດອຸດຕັນ” ທີ່ກຳລັງຂັດຂວາງການພັດທະນາ. ເສັ້ນທາງເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມກາຍເປັນປະເທດເສດຖະກິດທີ່ພັດທະນາພຽງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ ແລະ ຜົນສຳເລັດໃນໄລຍະຜ່ານມາບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນຜົນສຳເລັດໃນອະນາຄົດ. ຜົນກະທົບຂອງການປະຕິຮູບລະບຽບກົດໝາຍແລະຮູບແບບການພັດທະນາໃນໄລຍະຕົ້ນຄືວ່າໄດ້ເຖິງຂີດຈຳກັດແລ້ວ. ບັນຫາຮີບດ່ວນທີ່ວາງອອກມາແມ່ນ ການປັບແລະປ່ຽນແປງຮູບແບບການເຕີບໂຕເພື່ອໃຫ້ຫວຽດນາມຜ່ານຜ່າດັກກັບລາຍໄດ້ປານກາງ, ກາຍເປັນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ປານກາງສູງໃນປີ 2030 ແລະເປັນປະເທດທີ່ມີລາຍໄດ້ສູງໃນປີ 2045.
ທີສີ່, ເລີ່ມຈາກການຂຸດຄົ້ນ, ນຳໃຊ້ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍແຫຼ່ງຊັບພະຍາກອນຕ່າງໆຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເຊິ່ງຈະສ້າງແຮງຜັດດັນໃໝ່ແລະແຮງແຜ່ກະຈາຍ, ປົດປ່ອຍຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນທຸກຢ່າງ ເພື່ອການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມຂອງປະເທດ. ຫວຽດນາມແມ່ນປະເທດທີ່ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍທາງດ້ານພາກສ່ວນໃນໂຄງສ້າງເສດຖະກິດ. ນີ້ແມ່ນຂໍ້ໄດ້ປຽບ, ແຕ່ມັນກໍ່ນຳຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງເຂົ້າໃນວິວັດການພັດທະນາປະເທດຊາດ, ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການຄຸ້ມຄອງຄວາມຫຼາກຫຼາຍນັ້ນຢ່າງໄຫວພິບ ແລະມີການບຸກທະລຸໃນການພັດທະນາ ເພື່ອສ້າງການແຜ່ກະຈາຍສູ່ເສດຖະກິດທັງລະບົບ.
ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃນການກຳນົດບາດກ້າວບຸກທະລຸໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ ໄລຍະ 2021 - 2030:
ທີໜຶ່ງ, ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຄວນໄດ້ສຸມໃສ່ບັນດາຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນ. ອີງໃສ່ວິທີເຂົ້າເຖິງການກຳນົດຍຸດທະສາດການພັດທະນາຂອງບັນດາປະເທດໃນໂລກ, ສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ການບຸກທະລຸທີ່ກະທົບເຖິງການພັດທະນາເສດຖະກິດລ້ວນແຕ່ໄດ້ສຸມໃສ່ບັນດາຂົງເຂດທີ່ສຳຄັນຂອງເສດຖະກິດ. ນັ້ນແມ່ນບັນດາປັດໄຈທີ່ມີຜົນກະທົບຢ່າງແຂງແຮງແລະຕັດສິນ ຕໍ່ຄຸນນະພາບຜົນຜະລິດຂອງເສດຖະກິດເຊັ່ນ ຊັບພະຍາກອນມະນຸດແລະທຶນ. ການພັດທະນາມະນຸດແມ່ນເປັນພື້ນຖານຫຼັກ ແລະ ກໍ່ແມ່ນເປົ້າໝາຍສູງສຸດຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ, ແມ່ນປັດໄຈແກ່ນສານຂອງການພັດທະນາທັງໝົດ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ປັດໄຈທຶນກໍ່ມີບົດບາດສຳຄັນທີ່ສຸດ ສຳລັບບັນດາປະເທດກຳລັງພັດທະນາຄືປະເທດຫວຽດນາມ. ນອກຈາກນັ້ນ, ສະມັດຕະພາບຂອງບັນດາປັດໄຈລວມ (TFP) ກໍ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ຂອງການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດ. ບັນດາປັດໄຈທີ່ກະທົບເຖິງ TFP ລວມມີ ສະມັດຕະພາບຂອງງານ, ລະດັບວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີ, ລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດ. ບັນດາປັດໄຈເຫຼົ່ານີ້ລ້ວນແຕ່ແມ່ນພາກສ່ວນທີ່ສຳຄັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ເປັນພື້ນຖານເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ “ເຄື່ອງຈັກ” ດຳເນີນງານຢ່າງສະດວກ ແລະ ມີຄວາມສາມາດແຜ່ນກະຈາຍເຖິງພາກສ່ວນອື່ນໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຊ່ວຍໃຫ້ເສດຖະກິດເຕີບໂຕຢ່າງວ່ອງໄວແລະໝັ້ນຄົງ.
ທີສອງ, ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຄວນສຸມໃສ່ການແກ້ໄຂ “ຈຸດອຸດຕັນ” ຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ. ຄືທີ່ກ່າວມາຂ້າງເຖິງ, ພື້ນຖານເສດຖະກິດຍາມໃດກໍ່ຕ້ອງແກ້ໄຂຫຼາຍບັນຫາ ເພື່ອການເຕີບໂຕ, ແຕ່, ຊັບພະຍາກອນສຳລັບວຽກງານດັ່ງກ່າວມີຈຳນວນຈຳກັດແລະຫາຍາກທີ່ສຸດ. ດັ່ງນັ້ນ, ການເລືອກໃຊ້ຊັບພະຍາກອນຢ່າງເໝາະສົມກໍ່ມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍ. ເພື່ອເຮັດວຽກນີ້, ຈໍາເປັນທີ່ຈະຕ້ອງພິຈາລະນາວ່າອັນໃດແມ່ນ "ຈຸດອຸດຕັນ" ຂອງເສດຖະກິດ, ແມ່ນ “ເງື່ອນຂອດ” ທີ່ຂັດຂວາມການພັດທະນາຂອງປະເທດ. ຈາກນັ້ນ, ສາມາດຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະລົງທຶນຢ່າງລວມສູນເພື່ອແກ້ໄຂຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນຂົງເຂດນັ້ນ, ຫຼີກລ້ຽງການລົງທຶນແບບກະຈັດກະຈາຍທີ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍ, ສິ້ນເປືອງ ແລະ ບໍ່ມີປະສິດທິຜົນ.
ທີສາມ, ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຈຳເປັນຕ້ອງຈັບໂອກາດແລະແກ້ໄຂສິ່ງທ້າທາຍຕ່າງໆໃນຂະບວນການພັດທະນາ. ເພື່ອກຳນົດຈຸດບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຈຸດພິເສດແລະເງື່ອນໄຂຂອງປະເທດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຕ້ອງກຳສະຖານະການແລະສະພາບການສາກົນໃນອະນາຄົດ. ຈຳເປັນຕ້ອງສຶກສາທ່າອຽງທາງການເມືອງ-ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ໃນໄລຍະເວລາຈະມາເຖິງ ເພື່ອໃຫ້ການຄາດຄະເນ, ຄາດກະສະຖານະການສົມມຸດຖານ ແລະ ສະເໜີແນວທາງການພັດທະນາທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດ. ເຂົ້າໃຈໄດ້ຂໍ້ດີປຽບທຽບແລະຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງປະເທດ, ພ້ອມທັງກຳໄດ້ໂອກາດ, ຫຼີກລ້ຽງແລະແກ້ໄຂສິ່ງທ້າທາຍໃນການພັດດທະນາ ຈະເປັນກຸນແຈສຳຄັນທີ່ພາໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດໃນການພັດທະນາປະເທດ.
ທີສີ່, ການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຈຳເປັນຕ້ອງເສີມຂະຫຍາຍແລະໃຊ້ປະໂຫຍດສູງສຸດຈາກຂໍ້ໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນ. ຂໍ້ໄດ້ປຽບໃນການແຂງຂັນຂອງຊາດໄດ້ຮັບການເນັ້ນໜັກສະເໝີໃນບັນດາຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນປະເທດກຳລັງພັດທະນາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງລວມເຖິງປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ. ນີ້ແມ່ນປັດໄຈທີ່ຕັດສິນເພື່ອຈັດໂຄງປະກອບເສດຖະກິດຄືນໃໝ່, ຫັນປ່ຽນຮູບແບບການເຕີບໂຕ, ຮັບປະກັນການພັດທະນາຢ່າງໄວ, ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ຍືນຍົງ. ກຳນົດແຈ້ງຂໍ້ໄດ້ປຽບໃນການແຂ່ງຂັນລະດັບຊາດ ເພື່ອຫາວິທີການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ ຈຶ່ງສາມາດໃຊ້ປະໂຫຍດສູງສຸດຈາກຂໍ້ໄດ້ປຽບນີ້.
ທີຫ້າ, ການປະຕິບັດການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດຄວນສ້າງແຮງຜັດດັນໃນການພັດທະນາ, ປະຕິບັດບັນດາເປົ້າໝາຍໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ໃນຍຸດທະສາດການພັດທະນາ ມີການກຳນົດແນວທາງ, ບັນດາເປົ້າໝາຍ ແລະ ຕົວຊີ້ວັດພື້ນຖານຂອງ ບໍ່ພຽງແຕ່ເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງລວມເຖິງບັນດາຂົງເຂດວັດທະນະທຳ-ສັງຄົມ, ສິ່ງແວດລ້ອມ, ການປ້ອງກັນປະເທດ-ປ້ອງກັນຄວາມໝັ້ນຄົງ. ເພື່ອບັນລຸເປົ້າໝາຍເຫຼົ່ານີ້, ການກຳນົດການບຸກທະລຸຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນດາຕົວຊີ້ວັດທີ່ສຳຄັນ ໃນບັນດາຂົງເຂດຂອງຍຸດທະສາດການພັດທະນາ, ເພາະວ່າ ນີ້ແມ່ນຕົວຊີ້ວັດຄວາມສຳເລັດຂອງການພັດທະນາປະເທດທີ່ຈະແຈ້ງທີ່ສຸດ.
ຂໍ້ສະເໜີທາງເລືອກການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃນໄລຍະ 2021 - 2030:
ເມື່ອຫວນເບິ່ງຄືນສາມການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດໃນໄລຍະ 2011 - 2020 ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫວຽດນາມກຳລັງບຸລິມະສິດທາງເລືອກການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດ ທີ່ອີງໃສ່ວິທີເຂົ້າເຖິງ “ຈຸດອຸດຕັນ”. ນີ້ແມ່ນທາງເລືອກທີ່ເໝາະສົມຕະຫຼອດ 10 ປີທີ່ຜ່ານມາ ແລະ ການປະຕິບັດຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມໄລຍະ 2011 - 2020 ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຫວຽດນາມປະສົບຄວາມສຳເລັດຫຼາຍຢ່າງ, ສ້າງປະຖົມປັດໄຈໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມໃນໄລຍະຕໍ່ໄປ. ແຕ່ວ່າ, ຕໍ່ໜ້າຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການໃໝ່, ສະພາບການໃໝ່, ການຄັດເລືອກການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດສຳລັບໄລຍະ 2021 - 2030 ທັງຕ້ອງຮັບປະກັນການແກ້ “ຈຸດອຸດຕັນ” ທັງຕ້ອງກະຕູ້ນກຳລັງໜູນເພື່ອການພັດທະນາ, ພ້ອມກັນນັ້ນ ຕ້ອງບັນລຸບັນດາເປົ້າໝາຍບຸລິມະສິດທີ່ວາງໄວ້ໃນຂອບເຂດຊັບພະຍາກອນມີຈຳນວນຈຳກັດ. ດ້ວຍຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການນັ້ນ, ຕ້ອງເລືອກຈຸດສຸມ, ຈຸດໜັກໃຈການຂອງບັນດາການບຸກທະລຸໃນໄລຍະກ່ອນ, ພ້ອມທັງເພີ່ມເນື້ອໃນໃໝ່, ຈຸດບຸກທະລຸໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການທີ່ຈຳເປັນແລະຮີບດ່ວນໃນໄລຍະປະຈຸບັນ.
ການບຸກທະລຸໃນໄລຍະທີ່ຈະມາເຖິງຕ້ອງສືບທອດ ບັນດາການບຸກທະລຸຍຸດທະສາດທີ່ໄດ້ສະເໜີໃນໄລຍະ 2011 - 2020, ພ້ອມກັນນັ້ນ, ຈາກຄວາມເປັນຈິງສະຖານະການພາຍໃນແລະຕ່າງປະເທດມີການປ່ຽນແປງຫລາຍຢ່າງ, ຕ້ອງຫັນເປັນອັນສະເພາະແລະເພີ່ມເຕີມເນື້ອໃນໃໝ່ຈຳນວນໜຶ່ງ.
ທີໜຶ່ງ, ເພີ່ມເຕີມເນື້ອໃນປັບປຸງບູລະນະລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ; ກໍ່ສ້າງກົງຈັກແຫ່ງລັດທີ່ສະອາດປອດໃສ, ກະທັດຮັດ, ມີປະສິດທິພາບແລະປະສິດທິຜົນ. ເນື້ອໃນນີ້ເນັ້ນໜັກການປັບປຸງບູລະນະລະບຽບກົດໝາຍເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ດ້ວຍສູນກາງແມ່ນລັດແຫ່ງອຳນາດກົດໝາຍສັງຄົມນິຍົມ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ ແມ່ນກົງຈັກການຄຸ້ມຄອງທີ່ກະທັດຮັດ ແລະ ຖັນແຖວພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ ທີ່ມີຄຸນນະທຳຈະລິຍະທຳ, ຊື່ສັດບໍລິສຸດ, ມີຄວາມສາມາດດ້ານວິຊາສະເພາະເກັ່ງ, ມີຄວາມປະດິດສ້າງ, ສຸດອົກສຸດໃຈຮັບໃຊ້ປະເທດຊາດ, ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນ. ນີ້ແມ່ນບັນດາເງື່ອນໃຂສຳຄັນອັນດັບໜຶ່ງ ເພື່ອຮັບປະກັນການຍົກສູງຄຸນນະພາບຂອງສະຖາບັນ.
ທີສອງ, ຫັນເປັນອັນສະເພາະແລະເພີ່ມເຕີມເນື້ອໃນກ່ຽວກັບການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ມີຄຸນນະພາບສູງ, ມີທັກສະ ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການພັດທະນາປະເທດໃນສະພາບການຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່; ສົ່ງເສີມຄວາມສາມາດປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງຢ່າງແຂງແຮງ; ສຸມໃສ່ການອົບຮົມສຶກສາ, ບຳລຸງສ້າງ ແລະ ດຶງດູດຜູ້ທີ່ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ. ໃນຊຸມປີທ້າຍທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ຜົນສຳເລັດຂອງການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີສີ່ໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງກວ້າງຂວາງເລິກເຊິ່ງເຖິງທຸກຂົງເຂດຂອງຊີວິດເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ. ບັນດາຜົນສຳເລັດຂອງເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ເຊັ່ນ ປັນຍາປະພິດ (AI), ການໄຈ້ແຍກຂໍ້ມູນໃຫຍ່ (big data), ອິນເຕີເນັດເຊື່ອມຕໍ່ທຸກສິ່ງຢ່າງ (IoT), ເຕັກໂນໂລຊີຫຸ່ນຍົນ, ເຕັກໂນໂລຊີຊີວະພາບ, ວັດຖຸອຸປະກອນໃໝ່ ສ້າງພາຫະນະ, ແບບວິທີການຜະລິດ, ການສື່ສານ ແລະ ການດຳລົງຊີວິດທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ ໃນປະຫວັດສາດຂອງມະນຸດ; ຊຸກຍູ້ການກໍ່ຕັ້ງແລະຂະຫຍາຍຕົວ ຂອງບັນດາຮູບແບບການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ, ການຈັດຕັ້ງ, ການຄຸ້ມຄອງ, ການບໍລິຫານຈັດການ,...ທີ່ໃໝ່ອ່ຽມ. ບົນພື້ນຖານນັ້ນ, ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບ ຂອງຊັບພະຍາກອນມະນຸດຄຸນນະພາບສູງ ຕ້ອງໄດ້ປ່ຽນແປງ, ຕ້ອງຕິດກັບສະພາບການໃໝ່. ຕາມນັ້ນ, ຊັບພະຍາກອນມະນຸດຕ້ອງການທັກສະໃໝ່ຫຼາຍຢ່າງ ເຊິ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງເປັນປັດໄຈຕັດສິນຊີ້ຂາດ. ພ້ອມກັນກັບການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດຄຸນນະພາບສູງ, ນະໂຍບາຍບຳລຸງສ້າງແລະດຶງດູດຜູ້ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ ກໍ່ຕ້ອງໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງເປັນແບບແຜນແລະພື້ນຖານ.
ທີສາມ, ຫັນເປັນອັນສະເພາະແລະເພີ່ມເຕີມເນື້ອໃນກ່ຽວກັບການເສີມຂະຫຍາຍຄຸນຄ່າວັດທະນະທຳ, ກຳລັງແຮງຂອງຄົນຫວຽດນາມ; ປຸກຕື່ນຈິດໃຈຮັກຊາດ, ກຳລັງແຮງແຫ່ງມະຫາສາມັກຄີປວງຊົນທັງຊາດ, ຄວາມປາຖະໜາໃນການພັດທະນາ ແລະ ຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງປະຊາຊົນ. ປະຫວັດສາດຫວຽດນາມ ກໍ່ຄືຄວາມເປັນຈິງຢູ່ບັນດາປະເທດພັດທະນາທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດໃນໂລກ ໃຫ້ເຫັນວ່າ, ຄວາມຈະເລີນເຂັ້ມແຂງຂອງປະເທດໜຶ່ງຖືກກຳນົດໂດຍປັດໄຈມະນຸດ. ຄວາມຈະເລີນເຂັ້ມແຂງຂອງຊາດໄດ້ຮັບການຫຼໍ່ຫຼອມສ້າງຂຶ້ນມາຈາກພື້ນຖານວັດຖຸແລະຄຸນຄ່າຈິດໃຈເຊັ່ນ ຈິດໃຈຮັກຊາດ, ຄວາມສາມັກຄີຂອງຊາດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນ ຄວາມປາຖະໜາໃນການພັດທະນາ ແລະ ຄວາມຄິດສ້າງສັນຂອງປະຊາຊົນ. ການພັດທະນາຂອງຫວຽດນາມໃນປີ 2030, ປີ 2045 ແລະໃນຊຸມປີຕໍ່ໄປ ແມ່ນຂຶ້ນຢູ່ກັບຍຸດທະສາດການພັດທະນາເສດຖະກິດ - ສັງຄົມໂດຍລວມ, ໄລຍະຍາວ ແລະຮອບດ້ານ, ແຕ່ແນ່ນອນວ່າ, ຄວາມສຳເລັດຜົນໃນອະນາຄົດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ຄົນຫວຽດນາມຕ້ອງມີຄວາມປາຖະໜາພັດທະນາອັນແຮງກ້າ, ມີຄວາມຄິດປະດິດສ້າງຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ ແລະ ມີນ້ຳໃຈຮັກຊາດອັນດູດດຶ່ມ.
ທີສີ່, ເພີ່ມເຕີມເນື້ອໃນເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມຕໍ່ກັບພາກພື້ນແລະສາກົນ. ການພັດທະນາໂຄງສ້າງພື້ນຖານຢ່າງແຮງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ລະບົບຖານຂໍ້ມູນແຫ່ງຊາດ, ສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ. ໃນຊຸມປີຕໍ່ໜ້າ, ເພື່ອໄປໄກກວ່າອີກ ແລະ ເຂົ້າເຖິງຕະຫຼາດຕ່າງໆຫຼາຍແຫ່ງ, ໂຄງສ້າງພື້ນຖານການຄົມມະນາຄົມຂອງຫວຽດນາມຕ້ອງສືບຕໍ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັບພາກພື້ນແລະໂລກ. ໂຄງສ້າງພື້ນຖານເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ຊັບພະຍາກອນດິຈິຕອນ, ຂໍ້ມູນດິຈິຕອນ ຕ້ອງໄດ້ພັດທະນາໃຫ້ທຽບເທົ່າແລະຕອບສະໜອງທ່າອຽງການພັດທະນາເສດຖະກິດດິຈິຕອນ.
ທີຫ້າ, ເພີ່ມເຕີມການບຸກທະລຸໃນການພັດທະນາວິທະຍາສາດ-ເຕັກໂນໂລຊີຢ່າງແຂງແຮງ; ສ້າງແລະຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນະໂຍບາຍຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ ເພື່ອຊຸກຍູ້ການປະຢຸກເຕັກໂນໂລຊີ, ຍົກສູງຄວາມສາມາດຄົ້ນຄວ້າແລະພັດທະນາ; ກໍ່ຕັ້ງລະບົບການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະດິດສ້າງແຫ່ງຊາດ, ລະບົບນິເວດການເລີ່ມຕົ້ນປະດິດສ້າງ, ຖືເອົາວິສາຫະກິດເປັນສູງກາງຂອງການຄົ້ນຄວ້າ, ພັດທະນາ, ນຳໃຊ້ແລະຖ່າຍທອດເຕັກໂນໂລຊີ. ທິດສະດີແລະພຶດຕິກຳຢູ່ໃນປະເທດຕ່າງໆໄດ້ຢືນຢັນບົດບາດສຳຄັນຂອງວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ໃນການຍົກສູງສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນ ໃນທຸກຂົງເຂດການເຄື່ອນໄຫວເສດຖະກິດ - ສັງຄົມ. ວິທະຍາສາດ - ເຕັກໂນໂລຊີ ບໍ່ພຽງແຕ່ຕັດສິນວ່າ “ຈະຜະລິດອີຫຍັງ” ແຕ່ຍັງລວມທັງ “ການຜະລິດຄືແນວໃດ” ນຳອີກ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນປັດໄຈຕັດສິນຄວາມແຕກຕ່າງແລະລະດັບການພັດທະນາຂອງແຕ່ລະປະເທດ./.
--------------------------------------
* ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 943 (ເດືອນມິຖຸນາ 2020)
