ເສີມຂະຫຍາຍເຖິງລະດັບສູງ ຈິດໃຈຮັບຜິດຊອບ, ສຸມໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ ປຶກສາພິຈາລະນາ ແລະຕັດສິນຕົກລົງ ບັນດາບັນຫາທີ່ສຳຄັນ*
ສະຫາຍເລຂາທິການໃຫຍ່ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ ກ່າວປາໄສໄຂກອງປະຊຸມສູນກາງພັກ. (ພາບ: TTXVN)
ເພື່ອປະຕິບັດໂຄງການດຳເນີນງານຂອງທົ່ວທັງສະໄໝ, ມື້ນີ້ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງເລີ່ມຕົ້ນດຳເນີນກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 7 ເພື່ອປຶກສາສົນທະນາ ປະກອບຄວາມຄິດຄວາມເຫັນ ກ່ຽວກັບບັນດາເນື້ອໃນ: ກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານຂັ້ນຕ່າງໆ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຂັ້ນຍຸດທະສາດ, ໃຫ້ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ມີຄວາມສາມາດ ແລະສັກສີຢ່າງພຽງພໍ, ທຽບເທົ່າກັບລະດັບຂອງໜ້າທີ່; ການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນສຳລັບພະນັກງານ, ລັດຖະກອນ, ພາລະກອນ, ກຳລັງປະກອບອາວຸດ ແລະຜູ້ອອກແຮງງານໃນບັນດາວິສາຫະກິດ; ການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມ; ແລະບາງບັນຫາທີ່ສຳຄັນອື່ນອີກ.
ຕາງໜ້າກົມການເມືອງ, ຄະນະເລຂາທິການ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍສະແດງຄວາມຄຳນັບຮັບຕ້ອນຢ່າງສຸດອົກສຸດໃຈຕໍ່ ບັນດາສະຫາຍກຳມະການຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ, ບັນດາຜູ້ແທນແຂກທີ່ຖືກເຊີນ ທີ່ໄດ້ມາຮ່ວມກອງປະຊຸມ ແລະຂໍຝາກຄຳອວຍພອນທີ່ຈົບງາມທີ່ສຸດມາຍັງບັນດາສະຫາຍທຸກຖ້ວນໜ້າ.
ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ, ກົມການເມືອງ, ຄະນະເລຂາທິການ ໄດ້ຊີ້ນຳຄະນະກຳມະການພັກລັດຖະບານ, ບັນດາຄະນະພັກ ແລະບັນດາອົງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໃຫ້ຮີບດ່ວນ, ເຂັ້ມງວດໃນການກະກຽມບັນດາໂຄງການ, ບົດລາຍງານ, ໃບສະເໜີ ກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາທີ່ກ່າວມາເທິງນີ້, ຝາກມາໃຫ້ສູນກາງຖືກຕ້ອງຕາມກົດລະບຽບການດຳເນີນງານ ເພື່ອໃຫ້ບັນດາສະຫາຍຄົ້ນຄວ້າກ່ອນ. ຕໍ່ໄປນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍປະກອບຄວາມເຫັນບາງຢ່າງທີ່ມີລັກສະນະເຈາະຈິ້ມ, ຍົກບັນຫາ, ຫວັງວ່າບັນດາສະຫາຍຈະເອົາໃຈໃສ່ໃນຂະບວນການປຶກສາສົນທະນາ, ພິຈາລະນາ, ຕັດສິນຕົກລົງ.
ກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານຂັ້ນຕ່າງໆ
ຄືທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ຮູ້ແລ້ວວ່າ, ພະນັກງານແລະວຽກງານພະນັກງານແມ່ນບັນຫາທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດໃນວຽກງານກໍ່ສ້າງພັກ, ກໍ່ສ້າງລະບົບການເມືອງ, ມັນມີຄວາມໝາຍຕັດສິນຕໍ່ຄວາມສຳເລັດຂອງການປະຕິວັດ. ປະທານໂຮ່ຈີມິນເຄີຍເນັ້ນໜັກວ່າ: “ພະນັກງານແມ່ນກົກຮາກຂອງທຸກວຽກງານ”, “ທຸກວຽກງານຈະສຳເລັດຜົນຫຼືປະລາໄຊລ້ວນແຕ່ແມ່ນຍ້ອນພະນັກງານດີຫຼືບໍ່ດີ”.
ແຕ່ກ່ອນມາເຖິງປະຈຸບັນ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນບັນດາສະໄໝປະຈຳການທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງເປັນປະຈຳເຖິງການກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ ເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການ, ໜ້າທີ່ຂອງແຕ່ລະໄລຍະການປະຕິວັດ; ໄດ້ມີການຕົກລົງນະໂຍບາຍຫຼາຍປະການທີ່ຖືກຕ້ອງທີ່ສຸດກ່ຽວກັບພະນັກງານ ແລະວຽກງານພະນັກງານ; ໄດ້ຕັ້ງໝັ້ນ, ເດັດດ່ຽວໃນການຊີ້ນຳນຳພາການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ບັນດານະໂຍບາຍ ມາດຕະການຕ່າງໆ ແລະໄດ້ບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ສຳຄັນ. ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຖັນແຖວພະນັກງານຂັ້ນຕ່າງໆໄດ້ມີບາດກ້າວເຕີບໃຫຍ່, ຂະຫຍາຍຕົວໃນຫຼາຍດ້ານ, ຄຸນນະພາບນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການຍົກສູງ; ໂຄງສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານຕາມໄວອາຍຸ, ເພດ, ຊົນເຜົ່າ, ຂະແໜງການ, ອາຊີບ, ຂົງເຂດວຽກງານ ມີຄວາມສົມສ່ວນ, ສົມເຫດສົມຜົນກວ່າເກົ່າ. ເບິ່ງລວມ, ຖັນແຖວພະນັກງານມີຫຼັກໝັ້ນການເມືອງ ແນວຄິດທີ່ໝັ້ນແກ່ນ, ຕັ້ງໝັ້ນໃນເປົ້າໝາຍ ອຸດົມການເອກະລາດແຫ່ງຊາດ ແລະ ສັງຄົມນິຍົມ, ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ແບບແຜນດຳລົງຊີວິດງ່າຍດາຍ, ເປັນແບບຢ່າງ, ມີສະຕິຕໍ່ການຈັດຕັ້ງລະບຽບວິໄນ, ພະຍາຍາມຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ, ສູ້ຊົນປະຕິບັດສຳເລັດໜ້າທີ່ທີ່ໄດ້ຮັບມອບໝາຍ. ພະນັກງານນຳພາຄຸ້ມຄອງຂັ້ນຕ່າງໆ ສ່ວນຫຼາຍມີລະດັບຄວາມຮູ້ ຄວາມສາມາດ, ມີຄຸນສົມບັດ ສັກສີ; ພະນັກງານຂັ້ນຍຸດທະສາດມີຫຼັກໝັ້ນຄຸນທາດການເມືອງ, ຢຶດໝັ້ນລັດທິມາກ-ເລນິນ, ແນວຄິດໂຮ່ຈີມິນ, ມີຈິນຕະນາການປ່ຽນແປງໃໝ່, ມີຄວາມສາມາດວາງແນວທາງແລະນຳພາ, ຊີ້ນຳການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ. ໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ການແກ້ໄຂຈັດການຢ່າງທັນການແລະເຂັ້ມງວດ ຕໍ່ບາງອົງການຈັດຕັ້ງ, ບຸກຄົນທີ່ລະເນີດກົດໝາຍລະບຽບວິໄນນັ້ນ ໄດ້ປະກອບສ່ວນບອກເຕືອນ, ເຕືອນສະຕິ, ຂູ່ເຕືອນ, ກີດກັ້ນຄວາມຫຍໍ້ທໍ້, ເຮັດໃຫ້ຖັນແຖວພະນັກງານປອດໄສ, ປັບປຸງເທື່ອລະກ້າວຄວາມເຊື່ອຖືຂອງພະນັກງານ, ສະມາຊິກພັກ ແລະປະຊາຊົນຕໍ່ພັກແລະລັດ.
ແຕ່ວ່າ, ຖັນແຖວພະນັກງານ ແລະວຽກງານພະນັກງານຍັງມີຈຸດອ່ນ, ຂໍ້ຈຳກັດບໍ່ໜ້ອຍ. ຖັນແຖວພະນັກງານໃນລະບົບການເມືອງໜາແໜ້ນແຕ່ບໍ່ເຂັ້ມແຂງ, ສະພາບການທັງເຫຼືອພະນັກງານ ທັງຂາດພະນັກງນ ເກີດຂຶ້ນຢູ່ຫຼາຍແຫ່ງ. ໂຄງປະກອບພະນັກງານລະຫວ່າງຂະແໜງ, ອາຊີບ, ຂົງເຂດ ຍັງບໍ່ທັນສົມເຫດສົມຜົນແທ້ເທື່ອ, ຂາດການຕໍ່ເນື່ອງລະຫວ່າງຂັ້ນຕ່າງໆ, ຂະແໜງການຕ່າງໆ; ຂາດພະນັກງານນຳພາ, ຄຸ້ມຄອງທີ່ເກັ່ງ, ຂາດນັກວິທະຍາສາດແລະຜູ້ຊ່ຽວຊານທີ່ນຳໜ້າຂະແໜງການ. ພະນັກງານນຳພາ ຄຸ້ມຄອງຈຳນວນໜຶ່ງ, ປະກອບທັງພະນັກງານຂັ້ນຍຸດທະສາດ, ມີອິດທິພົນສັກສີຕ່ຳ, ຄວາມສາມາດແລະຄຸນທາດຍັງບໍ່ທັນທຽບເທົ່າກັບໜ້າທີ່; ບໍ່ເປັນແບບຢ່າງ, ບໍ່ພົວພັນສະໜິດແໜ້ນກັບປະຊາຊົນ; ຕົກໃສ່ຄວາມຜິດຖານສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຟຸມເຟື່ອຍ, ຫຍໍ້ທໍ້, ຜົນປະໂຫຍດໝູ່ພວກ. ພະນັກງານຄຸ້ມຄອງວິສາຫະກິດຈຳນວນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ໜ້ອຍ ບໍ່ມີເຈດຈຳນົງຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳຍັງສວຍໂອກາດ, ຕັ້ງໃຈລະເມີດລະບຽບວິໄນ, ຫາຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ, ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍເງິນຄຳແລະຊັບສິນຂອງລັດ, ກໍ່ຜົນຮ້າຍທີ່ໜັກໜ່ວງ. ສະພາບການວິ້ງເຕັ້ນເພື່ອມີຕຳແໜ່ງຍົດສັກ, ມີສິດອຳນາດ, ໄດ້ຈັດເຂົ້າໃນແຜນກຳນົດພະນັກງານ, ໄດ້ໄປຜັດປ່ຽນ, ການວິ້ງເຕັ້ນເພື່ອໄດ້ຮັບປະກາສະນິຍະບັດ, ເພື່ອບໍ່ຖືກຕັດສິນລົງໂທດ,... ຍັງບໍ່ຖືກກີດກັ້ນຍູ້ຖອຍ.
ອາດຈະຢືນຢັນໄດ້ວ່າ, ການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວຂອງຖັນແຖວພະນັກງານ ແລະບັນດາຈຸດດີໃນວຽກງານພະນັກງານ ແມ່ນປັດໄຈຫຼັກແຫຼ່ງ, ຕັດສິນການສ້າງໃຫ້ມີບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງ, ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດ ໃນພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່ປະເທດ. ແຕ່ບັນດາຈຸດອ່ອນ, ຂໍ້ຂາດຕົກບົກພ່ອງຂອງພະນັກງານພາກສ່ວນໜຶ່ງ ແລະບັນດາຂໍ້ຈຳກັນ ຈຸດອ່ອນໃນວຽກງານພະນັກງານ ກໍ່ເປັນໜຶ່ງໃນບັນດາສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ການພັດທະນາຂອງປະເທດບໍ່ສົມຄູ່ກັບທ່າແຮງ ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນ, ແລະເປັນຜົນສະທ້ອນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງປະຊາຊົນຕໍ່ກັບພັກແລະລັດ.
ປະຈຸບັນ, ປະເທດເຮົາພວມຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າບັນດາຄວາມຕ້ອງການ, ໜ້າທີ່ໃໝ່, ຄວາມສະດວກ ແລະຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງທ້າທາຍໃໝ່ ທີ່ແຊກຊ້ອນກັນ. ພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່, ເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ພັດທະນາປະເທດຢ່າງໄວແລະຍືນຍົງ ພວມຫັນປ່ຽນໄປສູ່ໄລຍະໃໝ່ທີ່ສູງກວ່າເກົ່າ, ນັບມື້ນັບເຂົ້າສູ່ລວງເລິກ, ຫຍຸ້ງຍາກ ສັບສົນກວ່າໄລຍະກ່ອນ. ສະຖານະການ, ສະພາບແວດລ້ອມໃນປະເທດແລະສາກົນ ໄດ້ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍ, ພວມຜັນປ່ຽນຢ່າງໄວວາ, ສັບສົນ, ຄາດກະຍາກ ພາຍໃຕ້ການກະທົບຂອງເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຂອງການເຊື່ອມໂຍງສາກົນ, ການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳຄັ້ງທີ່ສີ່ ແລະຫຼາຍປັດໄຈ, ທ່າອຽງການເມືອງ-ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມອື່ນໆ. ການຕອບໂຕ້ທຳລາຍຂອງບັນດາອິດທິກຳລັງປໍລະປັກ ສັດຕູທີ່ນັບມື້ນັບເລິກແລບແນບນຽນ, ເປັນອັນຕະລາຍກວ່າເກົ່າ ໃນເງື່ອນໄຂການພັດທະນາແບບກະໂດດຂັ້ນ ຂອງລະບົບຖະແຫຼງຂ່າວ ສື່ສານທົ່ວໂລກ, ຂອງສົງຄາມເຄືອຂ່າຍ. ເພາະສະນັ້ນ, ມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກກຳນົດ: ຕ້ອງສຸມໃສ່ກໍ່ສ້າງຖັນແຖວພະນັກງານ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນພະນັກງານຂັ້ນຍຸດທະສາດ, ໃຫ້ມີຄຸນທາດຄຸນສົມບັດ, ມີຄວາມສາມາດ ແລະຄວາມເຊື່ອຖືສັກສີຢ່າງພຽງພໍ, ທຽບເທົ່າກັບລະດັບໜ້າທີ່ ເຊິ່ງຖືກຕ້ອງຕາມຈິດໃຈ “ສະໄໝໃດ, ຂະບວນການໃດ ແມ່ນມີພະນັກງານນັ້ນ”.
ເພື່ອປະຕິບັດໂຄງການດຳເນີນງານຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ, ນັບແຕ່ເດືອນພຶດສະພາ 2016, ຄະນະເລຂາທິການໄດ້ສ້າງຕັ້ງຄະນະຊີ້ນຳການກໍ່ສ້າງແຜນງານເພື່ອປະຕິບັດໜ້າທີ່ທີ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ໄດ້ວາງອອກມາ, ດຳເເນີນການສະຫຼຸບສັງລວມ 20 ປີ (1997 - 2017) ແຫ່ງການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 3 ສະໄໝທີ VIII ກ່ຽວກັບ “ແຜນຍຸດທະສາດພະນັກງານໃນສະໄໝແຫ່ງການຍູ້ແຮງການຫັນປະເທດເປັນອຸດສາຫະກຳ ທັນສະໄໝ”, ບົນພື້ນຖານນັ້ນ ກໍ່ສ້າງແຜນງານ ແລະຮ່າງມະຕິເພື່ອສະເໜີຕໍ່ກອງປະຊຸມສູນກາງຄັ້ງນີ້. ແຜນງານແລະຮ່າງມະຕິໄດ້ຮັບການກໍ່ສ້າງ, ຮຽບຮຽງບັນນາທິການ, ດັບແປງຫຼາຍຄັ້ງ, ຮັບຟັງຄວາມເຫັນປະກອບສ່ວນຂອງບັນດາຄະນະ, ກະຊວງ, ຂະແໜງການ ແລະຂອງບັນດາຄະນະພັກແຂວງ-ກຳແພງນະຄອນທີ່ຂຶ້ນກັບສູນກາງ; ຂໍຄວາມຄິດເຫັນປະກອບສ່ວນຂອງຫຼາຍສະຫາຍທີ່ເປັນອະດີດພະນັກງານການນຳຂອງພັກ-ລັດ, ພະນັກງານອາວຸໂສ, ນັກຮຽນຮູ້ ປັນຍາຊົນ ແລະນັກວິທະຍາສາດ.
ຂໍສະເໜີໃຫ້ບັນດາສະຫາຍກຳມະການສູນກາງ ແລະບັນດາສະຫາຍທີ່ເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມ ຈົ່ງຄົ້ນຄວ້າບັນດາຮ່າງເອກະສາດັ່ງກ່າວຢ່າງລະອຽດ ແລະເລິ່ມຈາກພຶດຕິກຳທີ່ອຸດົມສົມບູນຂອງທ້ອງຖິ່ນ ກົມກອງ ເພື່ອປຶກສາສົນທະນາ, ຕີລາຄາຢ່າງພາວະວິໄສ ວິທະຍາສາດ ກ່ຽວກັບບັນດາຄວາມສຳເລັດແລະຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້, ໄຈ້ແຍກຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບບັນດາຈຸດອ່ອນ, ຂໍ້ຈຳກັດທີ່ຍັງຄົງຄ້າງ ແລະ ຊີ້ໃຫ້ເຫັນແຈ້ງເຖິງສາເຫດ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນສາເຫດອັດຕະວິໄສ. ຕອບໃຫ້ຈົນໄດ້ຄຳຖາມທີ່ວ່າ ຍ້ອນເຫດໃດ ໃນ 20 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ພິເສດແມ່ນໃນຊຸມປີທີ່ຜ່ານມາມໍ່ນີ້, ເຖິງວ່າພັກເຮົາໄດ້ມີແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍຫຼາຍສະບັບທີ່ສຸດ ກ່ຽວກັບວຽກງານພະນັກງານ ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ ສະໜັບສະໜູນຈາກພະນັກງານ ສະມາຊິກພັກ ແລະປະຊາຊົນ, ແຕ່ໃນການປະຕິບັດຍັງມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ, ປະສິດທິຜົນຍັງຕ່ຳ? ສາເຫດມາຈາກບ່ອນໃດ, ຢູ່ຂອດໃດ, ຂັ້ນໃດ? ພ້ອມກັນນັ້ນ, ວິເຄາະແລະຄາດກະສະຖານະການໃນປະເທດ, ສາກົນໃນອະນາຄົນອັນໃກ້ນີ້; ກຳນົດແຈ້ງຄວາມຕ້ອງການ, ໜ້າທີ່ໃໝ່, ສະພາບແວດລ້ອມໃໝ່, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນດາປັດໄຈທີ່ກະທົບ, ທັງທາງບວກແລະທາງລົບ, ເຖິງພະນັກງານ ແລະວຽກງານພະນັກງານ. ຈາກນັ້ນ, ລົງເລິກປຶກສາສົນທະນາ, ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ, ສ້າງຄວາມເປັນເອກະພາບສູງທາງດ້ານທັດສະນະ, ແນວຄິດຊີ້ນຳ, ເປົ້າໝາຍສະເພາະໜ້າກໍ່ຄືເປົ້າໝາຍຍາວນານ ແລະບັນດາໜ້າທີ່, ມາດຕະການໃຫຍ່, ທີ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ ມີຄວາມສາມາດປະຕິບັດໄດ້ດີ ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດທີ່ໄດ້ເວົ້າມາໃຫ້ແລ້ວໂດຍໄວ, ເຮັດວຽກງານພະນັກງານໃຫ້ດີກວ່າອີກ, ກໍ່ສ້າງໃຫ້ຈົນໄດ້ຖັນແຖວພະນັກງານຂັ້ນຕ່າງໆ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນພະນັກງານຂັ້ນຍຸດທະສາດ, ທີ່ມີຄຸນສົມບັດສິນທຳ, ມີຄວາມສາມາດ ແລະສັກສີຢ່າງພຽງພໍ, ທຽບເທົ່າກັບລະດັບໜ້າທີ່. ພະຍາຍາມຊີ້ໃຫ້ເຫັນແຈ້ງວ່າ ຂອດບຸກທະລຸແມ່ນຂອດໃດ? ຕີລາຄາພະນັກງານ ຫຼື ຈັດວາງສັບຊ້ອນພະນັກງານ ? ແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າສະພາບການ “ວິ້ງເຕັ້ນຫາຕຳແໜ່ງຍົດສັກ, ວິ້ງເຕັ້ນຫາສິດອຳນາດ” ຫຼື “ພີ່ນ້ອງໃກ້ຊິດ, ພັກພວກທີ່ປະພຶດດີຕໍ່ກັນ”? ເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດເຖິງຄຸນທາດ ຫຼືຄວາມສາມາດ ຫຼືໃຫ້ຄວາມສຳຄັນເຖິງທັງສອງດ້ານນັ້ນ? ດ້ວຍເຫດໃດມີຫຼາຍມະຕິທີ່ຖືກຕ້ອງທີ່ສຸດ, ເໝາະສົມທີ່ສຸດແຕ່ໃນເມື່ອປະຕິບັດພັດມີປະສິດທິຜົນຕ່ຳ? ດ້ວຍເຫດໃດ ຫຼັກດຳເນີນງານແມ່ນຖືກຕ້ອງ ແຕ່ເມື່ອຈັດວາງສັບຊ້ອນບຸກຄົນທີ່ລະອຽດ ຊ້ຳພັດຜິດ? ຕິດຄັດຕົ້ນຕໍແມ່ນຢູ່ບ່ອນໃດ? ກົນໄກຄວບຄຸມອຳນາດມີພຽງພໍຫຼືບໍ? ນະໂຍບາຍສ້າງແຮງຜັດດັນເພື່ອໃຫ້ພະນັກງານຕັ້ງຕໍ່ສະໜິດຕິດພັນກັບພາລະກິດນັ້ນແມ່ນຫຍັງ?...
ກ່ຽວກັບການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ
ນະໂຍບາຍເງິນເດືອນແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ, ມີຄວາມພົວພັນແໜ້ນແຟ້ນກັບບັນດານະໂຍບາຍອື່ນໃນລະບົບນະໂຍບາຍເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ພົວພັນໂດຍກົງເຖິງບັນດາການສົມດຸນທີ່ສຳຄັນຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ, ຕະຫຼາດແຮງງານ ແລະຊີວິດຂອງຜູ້ຮັບເງິນເດືອນ, ປະກອບສ່ວນກໍ່ສ້າງລະບົບການເມືອງທີ່ກະທັດລັດ, ສະອາດປອດໃສ, ເຄື່ອນໄຫວມີສະມັດຕະພາບ ປະສິດທິຜົນ, ປ້ອງກັນແລະຕ້ານການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ຄວາມຟຸມເຟືອຍ.
ປະເທດເຮົາໄດ້ຜ່ານການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ 4 ຄັ້ງ, ໃນບັນດາປີ 1960, 1985, 1993 ແລະ 2003. ຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ່ 8 ສະໄໝທີ IX ກ່ຽວກັບໂຄງການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ, ປະກັນໄພສັງຄົມ ແລະອຸດໜູນເກື້ອນກູນໃຫ້ຜູ້ທີ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຕໍ່ຊາດ ໄລຍະປີ 2003 – 2007 ໄດ້ຮັບການເພີ່ມເຕີມ, ບູລະນະເທື່ອລະກ້າວ ຕາມແຜນນະໂຍບາຍ, ທັດສະນະຊີ້ນຳຂອງກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກບັນດາສະໄໝທີ X, XI, XII, ພິເສດແມ່ນບັນດາຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5 ແລະກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 7 ສະໄໝທີ XI ກ່ຽວກັບບັນຫານີ້. ອາໄສສິ່ງດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ເງິນເດືອນໃນພາກລັດໄດ້ຮັບການປົວແປຍົກສູງເທື່ອລະກ້າວ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ເຂດແລະຂົງເຂດທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກເປັນພິເສດ, ປະກອບສ່ວນຍົກສູງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຜູ້ຮັບເງິນເດືອນ; ເງິນເດືອນໃນຂົງເຂດວິສາຫະກິດໄດ້ຮັບການປັບປຸງບູລະນະເທື່ອລະກ້າວຕາມກົນໄກຕະຫຼາດທີ່ມີການຄຸ້ມຄອງຂອງລັດ.
ແຕ່ວ່າ, ມາເຖິງປະຈຸບັນຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນຫຼາຍຢ່າງ. ນະໂຍບາຍເງິນເດືອນໃນພາກລັດຍັງສັບສົນ, ການອອກແບບລະບົບຕາຕະລາງເງິນເດືອນຍັງບໍ່ທັນສອດຄ່ອງກັບທີ່ຕັ້ງການງານ, ຖານະ ແລະຕຳແໜ່ງການນຳ; ຍັງມີລັກສະນະສະເລ່ຍ, ຕີລວາດກວາດພຽງ, ຍັງບໍ່ທັນສ້າງໃຫ້ມີກຳລັງໜູນເພື່ອຍົກສູງສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ ແລະ ປະສິດທິຜົນ ໃນການດຳເນີນງານຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ. ການກຳນົດລະດັບເງິນເດືອນເທົ່າກັບລະດັບເງິນເດືອນພື້ນຖານຄູນກັບຄ່າສຳປະສິດ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຄຸນຄ່າແທ້ຂອງເງິນເດືອນ. ມີຫຼາຍປະເພດເບ້ຍອຸດໜູນ, ເບ້ຍລ້ຽງ, ລາຍຮັບນອກເງິນເດືອນ ໂດຍຫຼາຍອົງການລັດເປັນຜູ້ຕັດສິນຕົກລົງ, ດ້ວຍຫຼາຍເອກະສານກຳນົດຕົກລົງທີ່ຕ່າງກັນ ເຊິ່ງໄດ້ພາໃຫ້ເກີດຄວາມສັບສົນ ບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ບໍ່ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງລຳດັບຊັ້ນການບໍລິຫານ ໃນການເຄື່ອນໄຫວບໍລິການສາທາລະນະ; ຍັງບໍ່ທັນລະດົມສົ່ງເສີມຕໍ່ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຊຳນິຊຳນາມ, ມີວິຊາຊີບ ແລະປະສິດທິພາບແຮງງານສູງ. ເງິນເດືອນພື້ນຖານໃນພາກລັດຕ່ຳກວ່າໃນຂົງເຂດວິສາຫະກິດ, ເຊິ່ງຍັງບໍ່ທັນຮັບປະກັນຄວາມຕ້ອງການຈຳເປັນຂອງຊີວິດ ແລະບໍ່ແມ່ນແຫຼ່ງລາຍຮັບຕົ້ນຕໍຂອງຜູ້ຮັບເງິນເດືອນຫຼາຍຄົນ. ເງິນທຶນສຳລັບການປະຕິຮູບເງິນເດືອນໃນພາກລັດນັ້ນ ໂດຍພື້ນຖານແມ່ນງົບປະມານຂອງລັດສະໜອງໃຫ້ ແລະຕົ້ນຕໍແມ່ນມາຈາກງົບປະມານສູນກາງ. ການປະຕິບັດການຫັນເປັນສັງຄົມ ແລະການປັບຄ່າບໍລິການສາທາລະນະຕາມກົນໄກຕະຫຼາດໃນຫຼາຍຂົງເຂດ ຍັງຊ້າ. ຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນ ແຫຼ່ງເງິນທຶນສຳລັບການປະຕິຮູບເງິນເດືອນຍັງເຫຼືອ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຈ່າຍເງິນເດືອນສູງກວ່າທ້ອງຖິ່ນອື່ນ.
ເງິນເດືອນໃນວິສາຫະກິດຮູບແບບຕ່າງໆ ຍັງບໍ່ທັນສ່ອງແສງຢ່າງຖືກຕ້ອງເຖິງການພົວພັນແຈກຢາຍຕາມແຮງງານ ໃນພື້ນຖານເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ຍັງບໍ່ທັນສ້າງໃຫ້ມີກຳລັງໜູນຊຸກດັນການຍົກສູງປະສິດທິພາບແຮງງານ, ຊຸກຍູ້ພັດທະນາການຜະລິດ ທຸລະກິດ. ການທີ່ລັດກຳນົດຫຼັກການຈຳນວນໜຶ່ງກ່ຽວກັບການສ້າງຂັ້ນຊັ້ນ, ຕາຕະລາງເງິນເດືອນນັ້ນ ເປັນການແຊກແຊງເລິກເກີນໄປເຂົ້າໃນສິດເປັນເຈົ້າຕົນເອງທາງດ້ານເງິນເດືອນຂອງວິສາຫະກິດ; ບໍ່ເສີນຂະຫຍາຍບົດບາດ, ຄຸນປະໂຫຍດຂອງກົນໄກເຈລະຈາ, ກຳນົດເງິນເດືອນ ລະຫວ່າງຜູ້ນຳໃຊ້ແຮງງານ ແລະຜູ້ອອກແຮງງານ ໃນການພົວພັນແຮງງານ. ກົນໄກຄຸ້ມຄອງເງິນເດືອນສຳລັບວິສາຫະກິດຂອງລັດ ບໍ່ໄດ້ຕິດແໜ້ນເງິນເດືອນຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ ກັບປະສິດທິພາບແຮງງານ ແລະປະສິດທິຜົນການທຸລະກິດ.
ເພາະສະນັ້ນ, ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງດຳເນີນການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນຢ່ານເປັນພື້ນຖານ ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ, ຈຸດອ່ອນຕ່າງໆເທິງນີ້. ຂໍສະເໜີໃຫ້ບັນດາສະຫາຍກຳມະການສູນກາງຈົ່ງຄົ້ນຄວ້າຢ່າງລະອຽດ, ປຶກສາສົນທະນາຢ່າງເລິດເຊິ່ງ ຮອບດ້ານກ່ຽວກັບບັນດາເນື້ອໃນ ແລະບັນຫາທີ່ລະບຸໄວ້ໃນໃບສະເໜີ, ແຜນຮ່າງ ແລະຮ່າງມະຕິຂອງຂອງສູນກາງ. ເອົາໃຈໃສ່ຕີລາຄາຢ່າງພາວະວິໄສ, ວິທະຍາສາດ ກ່ຽວກັບສະພາບການ ແລະສາເຫດ, ບົດຮຽນປະສົບການ; ວິເຄາະໄຈ້ແຍກ, ຄາດຄະເນສະພາບການປະຕິບັດການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນໃນຄັ້ງນີ້, ເຫັນໄດ້ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ສິ່ງທ້າທາຍ ກໍ່ຄືຄວາມສະດວກ ແລະໂອກາດໃໝ່. ແມ່ນບໍ່ວ່າ, ກ່ຽວກັບໂອກາດແລະຄວາມສະດວກ ອາດຈະມີດັ່ງນີ້: ຜົນສຳເລັດອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ມີຄວາມໝາຍປະຫວັດສາດຂອງ 30 ປີແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຄວາມສາມາດບົ່ມຊ້ອນດ້ານເສດຖະກິດ ແລະງົບປະມານຂອງລັດ, ລາຍຮັບແລະຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການປົວແປງ ຍົກສູງຂຶ້ນພໍຄວນ; ບັນດາຜົນງານທີ່ດີ, ຮອບດ້ານພໍຄວນໃນການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດບັນດາຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 5, ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 7 ສະໄໝທີ XI ກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ, ການປະກັນໄພສັງຄົມ ແລະການອຸດໜູນເກື້ອກູນຜູ້ມີຄຸນງານຄວາມດີຕໍ່ຊາດ; ການປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງທີ XII ຂອງພັກ, ໄດ້ປະກາດໃຊ້ ແລະພວມຕັ້ງອົກຕັ້ງໃຈຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດມະຕິກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງທີ 6 ສະໄໝທີ XII ວ່າດ້ວຍ “ບາງບັນຫາກ່ຽວກັບການສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ຈັດວາງສັບຊ້ອນການຈັດຕັ້ງກົງຈັກຂອງລະບົບການເມືອງ ໃຫ້ກະທັດລັດເບົາບາງ, ເຄື່ອນໄຫວຢ່າງມີສະມັດຕະພາບ, ມີປະສິດທິຜົນ” ແລະ “ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່ລະບົບການຈັດຕັ້ງແລະຄຸ້ມຄອງ, ຍົກສູງຄຸນນະພາບ ແລະປະສິດທິຜົນການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາໜ່ວຍພາລະກິດບໍລິການຂອງລັດ”, ເຊິ່ງເປັນບັນດາປະຖົມປັດໄຈພື້ນຖານທີ່ສຸດ ເພື່ອປະຕິຮູບເງິນເດືອນ ຫຼືແນວໃດ?
ຈາກນັ້ນ, ເປັນເອກະພາບທາງດ້ານຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຈຳເປັນ, ຄວາມຮີບດ່ວນ ແລະລັກສະນະປະຕິບັດໄດ້ ຂອງການດຳເນີນການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນຄັ້ງນີ້; ກຳນົດແຈ້ງທັດສະນະ, ແນວຄິດຊີ້ນຳ, ເປົ້າໝາຍສັງລວມ ແລະເປົ້າໝາຍລະອຽດສຳລັບແຕ່ລະໄລຍະ; ບັນດານະໂຍບາຍ, ມາດຕະການ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດານະໂຍບາຍ ມາດຕະການທີ່ມີລັກສະນະບຸກທະລຸ, ລັກສະນະປະຕິບັດໄດ້ດີ ເພື່ອແກ້ໄຂຜ່ານຜ່າຂໍ້ຈຳກັດ, ຈຸດອ່ອນຕ່າງໆໃນປະຈຸບັນໃຫ້ໄດ້ໂດຍໄວ, ຮັບປະກັນໃຫ້ການປະຕິຮູບເງິນເດືອນຄັ້ງນີ້ ຈະສ້າງໃຫ້ມີການບຸກທະລຸທີ່ແທ້ຈິງ ໃນລະບອບແຈກຢາຍ, ສ້າງກຳລັງໜູນໃຫ້ຜູ້ອອກແຮງງານ ແລະພື້ນຖານເສດຖະກິດຍົກສູງສະມັດຕະພາບ, ຄຸນນະພາບ, ປະສິດທິຜົນ ແລະກຳລັງແຮງແຂ່ງຂັນ. ສຸມໃສ່ປຶກສາພິຈາລະນາ, ຕັດສິນຕົກລົງບັນດາບັນຫາໃໝ່ ທີ່ມີລັກສະນະປະຕິຮູບ, ພິເສດແມ່ນບັນດາບັນຫາທີ່ກົມການເມືອງຂໍຄວາມເຫັນຂອງສູນກາງ.
ກ່ຽວກັບການປະຕິຮູບນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມ
ການປະກັນໄພສັງຄົມ, ປະກອບດ້ວຍບັນດາລະບອບບຳນານ, ລະບອບອຸດໜູນຄອບຄົວພະນັກງານລັດຖະກອນທີ່ເສຍຊີວິດ, ລະບອບອຸດໜູນຜູ້ເຈັບປ່ວຍ, ເກີດລູກ, ຖືກອຸບັດຕິເຫດໃນການອອກແຮງງານ, ຖືກພະຍາດອາຊີບ ແລະຖືກວ່າງງານ,... ແມ່ນຂົງເຂດທີ່ກວ້າງຂວາງ ສັບສົນ, ສຳຜັດໄວທາງດ້ານການເມືອງ-ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ; ມີປະຫວັດການພັດທະນາດົນນານໃນໂລກ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຢູ່ບັນດາປະເທດອຸດສະຫະກຳທີ່ຈະເລີນພັດທະນາ, ປະກອບສ່ວນທີ່ສຳຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາຂອງແຕ່ລະປະຊາຊາດ ແລະສ່ອງແສງເຖິງລະດັບການພັດທະນາ, ການປະຕິບັດຄວາມກ້າວໜ້າ ແລະຄວາມຍຸຕິທຳທາງສັງຄົມຢູ່ແຕ່ລະປະເທດ. ສະເພາະຢູ່ປະເທດຫວຽດນາມ, ການປະກັນໄພສັງຄົມເລີ່ມຕົ້ນໄດ້ຮັບການປະຕິບັດແຕ່ປີ 1961 ແລະພຽງແຕ່ໄດ້ໝູນໃຊ້ໃນພາກລັດ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນລະບອບບຳນານ, ລະບອບອຸດໜູນຄອບຄົວພະນັກງານລັດຖະກອນທີ່ເສຍຊີວິດ ໃນສະໄໝເສດຖະກິດຫັນເປັນແຜນການລວມສູນເກື້ອກູນເມື່ອກ່ອນ ແລະພຽງແຕ່ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ຢ່າງແທ້ຈິງ, ໄດ້ພັດທະນານັບມື້ນັບສົມບູນ, ສອດຄ່ອງກັບເສດຖະກິດຕະຫຼາດກຳນົດທິດສັງຄົມນິຍົມ ແລະຫຼັກການທົ່ວໄປຂອງສາກົນ ແຕ່ປີ 1995 ມາເຖິງປະຈຸບັນ.
ໃນສະໄໝປະຈຳການທີ XI, ບັນດາກອງປະຊູມຄັ້ງທີຫ້າແລະທີເຈັດ, ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກໄດ້ພິຈາລະນາ, ປະກາດໃຊ້ບັນດາຂໍ້ສະຫຼຸບກ່ຽວກັບບັນຫານີ້ ພ້ອມກັບບັນຫາເງິນເດືອນ ແລະເງິນອຸດໜູນເກື້ອກູນຜູ້ທີ່ມີຄຸນງາມຄວາມດີຕໍ່ຊາດ. ເພື່ອປະຕິບັດຂໍ້ສະຫຼຸບຂອງສູນກາງ, ກົມການເມືອງໄດ້ຊີ້ນຳ ຄະນະກຳມະນານພັກລັດຖະບານ ສົມທົບກັບບັນດາຄະນະຂອງພັກ ແລະບັນດາອົງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ໃຫ້ຕັ້ງໜ້າພະຍາຍາມດຳເນີນການສະຫຼຸບສັງລວມທິດສະດີ ແລະພຶດຕິກຳ ກ່ຽວກັບການພັດທະນາການປະກັນໄພສັງຄົມຢູ່ປະເທດເຮົາ, ຄົ້ນຄວ້າສ້າງແຜນງານເພື່ອຍື່ນຕໍ່ສູນກາງໃນກອງປະຊຸມຄັ້ງນີ້ ດ້ວຍຄວາມປະສົງຢາກປະກາດໃຊ້ມະຕິສະເພາະບັນຫາສະບັບໜຶ່ງຂອງສູນກາງ ເພື່ອນຳພາຊີ້ນຳການພັດທະນາຂົງເຂດປະກັນໄພສັງຄົມຢູ່ຫວຽດນາມ ໃຫ້ກາຍເປັນກຳລັງໜູນທີ່ແທ້ຈິງສຳລັບການພັດທະນາແບບຍືນຍົງຂອງປະເທດ ແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນໄດ້ເຖິງລັກສະນະມະນຸດອະລິຍະທຳ, ທາດແທ້ທີ່ດີງາມຂອງລະບອບສັງຄົມນິຍົມຢູ່ຫວຽດນາມ.
ຂໍສະເໜີໃຫ້ສູນກາງຈົ່ງຕິດຕາມຢ່າງໃກ້ຊິດກັບແຜນງານ ແລະໃບສະເໜີຂອງກົມການເມືອງ, ພ້ອມກັນນັ້ນກໍ່ອີງໃສ່ພຶດຕິກຳແຫ່ງການຜັນຂະຫຍາຍປະຕິບັດ ເພື່ອວິເຄາະໄຈ້ແຍກ, ຕີລາຄາຢ່າງພາວະວິໄສ ຮອບດ້ານ, ເປັນເອກະພາບໃນການສັງເກດກ່ຽວກັບສະພາບການພັດທະນາຂົງເຂດປະກັນໄພສັງຄົມຢູ່ຫວຽດນາມ, ຊີ້ໃຫ້ເຫັນແຈ້ງບັນດາຜົນສຳເລັດທີ່ບັນລຸໄດ້, ບັນດາຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນທີ່ຍັງຄົລຄ້າງ ແລະພິເສດແມ່ນສາເຫດ, ບົດຮຽນປະສົບການຂອງຄວາມສຳເລັດ ກໍຄືຂອງຄວາມບໍ່ສຳເລັດໃນຂົງເຂດນີ້. ແມ່ນບໍ່ວ່າ ສາເຫັນຕົ້ນຕໍຂອງບັນດາຂໍ້ຈຳກັດ ຈຸດອ່ອນນັ້ນແມ່ນຍ້ອນ: ຄວາມຮັບຮູ້, ຈິນຕະນາການທິດສະດີ ແລະລະບຽບກົດໝາຍກ່ຽວກັບການປະກັນໄພສັງຄົມ ໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ ປັບປຸງບູລະນະຢ່າງຊັກຊ້າ; ລະບົບກົດໝາຍ, ນະໂຍບາຍ, ກົງຈັກການຈັດຕັ້ງ, ພະນັກງານ ພວມຢູ່ໃນຂະບວນວິວັດການກໍ່ສ້າງ ແລະປັບປຸງບູລະນະ, ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ກັບຄວາມຕ້ອງການ, ໜ້າທີ່; ຈຳນວນຜູ້ອອກແຮງງານທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ໃນຂົງເຂດທີ່ບໍ່ມີການພົວພັນແຮງງານຍັງຫຼາຍ, ອີງອາໄສຕົ້ນຕໍໃສ່ການປະຢັດຂອງຕົນເອງ ແລະເຄືອຂ່າຍຄວາມປອດໄພຄອບຄົວແບບດັ້ງເດີມ ໃນຂະນະນັ້ນລາຍຮັບຍັງຕ່ຳ, ບໍ່ເປັນປົດກະຕິ, ແຮງໜີບຂອງການໃຊ້ຈ່າຍປະຈຳວັນຍັງຫຼາຍ; ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຕ່ຳ, ການພັດທະນາຂອງພື້ນຖານເສດຖະກິດ ແລະລາຍຮັບລາຍຈ່າຍງົບປະມານຂອງລັດຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍ?...
ຈາກການສະຫຼຸບສັງລວມພຶດຕິກຳ ແລະການວິເຄາະໄຈ້ແຍກ, ຄາດຄະເນຢ່າງມີວິທະຍາສາດ, ດ້ວຍວິໄສທັດກວ້າງໄກໃນສະພາບການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ, ງົບປະມານຂອງລັດ ແລະລາຍຮັບຂອງປະຊາຊົນໃນໄລຍະກາງແລະໄລຍະຍາວ, ສູນກາງຕ້ອງການແລກປ່ຽນ, ເປັນເອກະພາບກ່ຽວກັບແຜນນະໂຍບາຍ, ນະໂຍບາຍ, ມາດຕະການສືບຕໍ່ຍູ້ແຮງການປ່ຽນແປງໃໝ່, ປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ. ສຸມໃສ່ການກຳນົດ, ທຳຄວາມກະຈ່າງແຈ້ງ ບັນດາທັດສະນະ, ເປົ້າໝາຍການປ່ຽນແປງໃໝ່; ເນື້ອໃນຂອງການປະຕິຮູບ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນບັນດາບັນຫາເຊັ່ນ ເປີດກວ້າງການປົກຫຸ້ມຂອງການປະກັນໄພສັງຄົມ, ມຸ່ງໄປທີ່ເປົ້າໝາຍປະກັນໄພສັງຄົມທົ່ວປວງຊົນ; ຮັບປະກັນຄວາມສົມດຸນການເງິນປະກັນໄພສັງຄົມໃນໄລຍະຍາວ; ປັບອາຍຸບຳນານໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບສະພາບແວດລ້ອມ, ສະຖານະການໃໝ່; ເພີ່ມທະວີການເຊື່ອມຕໍ່ ແລະຊ່ວຍໜູນກັນລະຫວ່າງບັນດານະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມ; ສືບທອດແລະພັດທະນາຫຼັກການດັດປັບເບ້ຍບຳນານເປັນເອກະລາດທຽບຖານກັບເງິນເດືອນຂອງຜູ້ທີ່ກຳລັງເຮັດວຽກຢູ່; ຫຍໍ້ສັ້ນເງື່ອນໄຂເວລາເຂົ້າຮ່ວມການປະກັນໄພສັງຄົມເພື່ອໄດ້ກິນເບ້ຍບຳນານ... ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງພາກລັດ ແລະພາກເອກະຊົນ; ຜູ້ກຳລັງເຮັດວຽກຢູ່ ແລະຜູ້ໄດ້ອອກກິນເບ້ຍບຳນານແລ້ວ; ບ່ອນທີ່ມີການພົວພັນແຮງງານ ແລະບ່ອນທີ່ຍັງບໍ່ທັນມີການພົວພັນແຮງງານ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນຕໍ່ຊາວນາ, ຜູ້ທຸກຍາກ, ຜູ້ອ່ອນແອໃນສັງຄົມ.
ພ້ອມກັນນັ້ນ, ອີງຕາມຂອບເຂດ, ລັກສະນະ, ລະດັບການປ່ຽນແປງໃໝ່ໃນເນື້ອໃນຂອງແຜນງານ, ລັກສະນະຄົບຊຸດກັບແຜນງານປະຕິຮູບນະໂຍບາຍເງິນເດືອນ ແລະການສ້າງຄວາມເປັນໃຈທາງສັງຄົມລະຫວ່າງຜູ້ທີ່ກຳລັງເຮັດວຽກຢູ່ ແລະຜູ້ທີ່ໄດ້ອອກກິນເບ້ຍບຳນານແລ້ວ ເພື່ອເປັນເອກະພາບຕົກລົງປະກາດໃຊ້ມະຕິຂອງສູນກາງກ່ຽວກັບການປະຕິຮູບ ຫຼືພຽງແຕ່ສືບຕໍ່ປ່ຽນແປງໃໝ່, ປັບປຸງບູລະນະນະໂຍບາຍປະກັນໄພສັງຄົມ.
ກອງປະຊຸມສູນກາງພັກຄັ້ງນີ້ໄດ້ດຳເນີນໃນເວລາລະຫວ່າງກາງຂອງສະໄໝທີ XII, ໃນສະພາບການຫຼັງຈາກສອງປີເຄິ່ງແຫ່ງຄວາມພະຍາຍາມສູ້ຊົນຂອງທົ່ວພັກ ທົ່ວປວງຊົນ, ປະເທດເຮົາໄດ້ມີການຜັນປ່ຽນທາງບວກຫຼາຍຢ່າງ ແລະພວມຢືນຕໍ່ໜ້າບັນດາໂອກາດ, ຄວາມສະດວກດີໃໝ່ສຳລັບພາລະກິດການປ່ຽນແປງໃໝ່. ຂໍສະເໜີໃຫ້ສູນກາງແລະບັນດາສະຫາຍທີ່ມາຮ່ວມກອງປະຊຸມ ຈົ່ງເສິມຂະຫຍາຍເຖິງລະດັບສູງຈິດໃຈຮັບຜິດຊອບ, ສຸມໃສ່ຄົ້ນຄວ້າ ປຶກສາສົນທະນາຢ່າງລະອຽດ, ໃຫ້ຄວາມຄິດຄວາມເຫັນເພື່ອປັບປຸງບູລະນະບັນດາບົດລາຍງານ, ແຜນງານ ແລະ ພິຈາລະນາ, ຕັດສິນຕົກລົງໃນທ້າຍກອງປະຊຸມ.
ດ້ວຍຈິດໃຈດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຂໍປະກາດເປີດກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 7 ຂອງຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງພັກສະໄໝທີ XII. ຂໍອວຍພອນກອງປະຊຸມຂອງພວກເຮົາຈະບັນລຸຜົນສຳເລັດທີ່ຈົບງາມ./.
ໂດຍ ຫງວຽນຝູຈ້ອງ
ເລຂາທິການໃຫຍ່ຄະນະບໍລິຫານງານສູນກາງ ພັກກອມມູນິດຫວຽດນາມ
---------------------------------------------
* ຫົວຂໍ້ໂດຍວາລະສານກອມມູນິດເປັນຜູ້ແຕ່ງ.
- ບົດນີ້ໄດ້ລົງພິມໃນວາລະສານກອມມູນິດ ສະບັບທີ 907 (ເດືອນພຶດສະພາ 2018)
